Biggen de fles geven, varkens masseren, kalf-knuffelen en nog veel meer...
Kom naar de Familie Bofkont Workshop

vraag hier het programma aan

Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...

Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's

naar volgende maand (februari 2009)

Vrijdag 30 januari 2009 - 14.00 uur

En hoe het verder ging...

Vrijdag 30 januari 2009

De Dag van Zeus

Vandaag een plechtige gebeurtenis.
Zeus wordt ge-ost.
Door wie anders dan onze eigen dierenarts Peter Klaver?
Er is wat pers bij. Bescheiden, want ik wil alles zo rustig mogelijk laten verlopen.
Vanavond meer.
Wordt Vervolgd.

Donderdag 29 januari 2009

De Dag van De Huiszoeking...

De varkens zijn boos.

"Het moet nu maar eens afgelopen zijn met dat gedoe over die ossen", knarsetandt Mannetje Bromsnor. "Wat zit ze nou ineens toch te dwepen met die stomme beesten?"

"Het is het Jaar van de Os", weet Billie Bofkont. "En nu wil ze dit hele jaar veel aandacht aan koetjes en kalfjes besteden. Omdat die ook belangrijk zijn en ze heel lang geleden hier begonnen is met Rosamunde & Brutale Griet. Daarna kwam ik pas".

"Mooie boel is dat", bromt Brutus. "En wij dan? Doen wij niet meer mee dan?"

"Nauurlijk wel" zegt Billie Bofkont. "Ze is gister toch ook nog een hele poos bij ons geweest? Heb je niet gezien hoe ze Dappere Dodo gemasseerd heeft? En gestoeid heeft met Juffrouw Loes? En lief was voor Beertje? En nog een poosje met mij heeft zitten praten?"

"Hoe lang duurt die onzin eigenlijk? Dat Jaar van de Os?" knort Wildeman.

"Nou dat duurt nog wel even," vervolgt Billie. "Wij hebben toch ook pas het Jaar van Het Varken gehad? Toen hebben we een hele nieuwe Varkens Massagesalon gekregen. En manden vol appels".

"Wanneer is het weer het Jaar van het Varken?" roepen de ieniemienies tegelijkertijd.

"O, dat duurt nog een hele poos. Ik denk niet dat ik dat nog meemaak," zegt Billie.

De ieniemienies zijn er even stil van. Dat kan toch niet? Billie moet toch altijd blijven?

Daar komt Miss Piggy aan. "Ik weet wat. Ik ga eens uitzoeken tot hoelang dat ossenjaar precies duurt. Dat heeft ze vast wel ergens op papier staan. Wie weet is ze vergeten om de deur van haar kamertje goed af te sluiten"...

En zo kwam het dat ik gister met open mond van schrik in de deuropening stond, terug van weggeweest. Miss Piggy kan zo bij de recherche. Specialitieit: Huiszoekingen.

Gisteravond had ik de moed niet meer. Maar vandaag moet ik de schade onder ogen zien.
Printers tegen de vlakte in 3 stukken om mee te beginnen...
Doek om de kop dus en puinruimen.

Laatst vroeg iemand nog of ik niet altijd vreselijk moet lachen als de varkens zo huisgehouden hebben. Het is rampzalig wat Miss Piggy deze keer heeft aangericht.
Ze kon ongestoord haar gang gaan, want ik was er niet.
Toen ik thuiskwam was ze al vertrokken, dus de aanblik had ook iets lugubers.
Zo moeten mensen dus thuiskomen die een huiszoeking gehad hebben.

Maar er is een lichtpuntje:
De server met het hele foto-archief staat nog overeind.
Stel je voor...
Dankjewel Miss Piggy!

Woensdag 28 januari 2009

De Dag van Nog Meer Ossen...

Om het Jaar van de Os nog meer glans te geven, omring ik me deze week met ossen. Of stieren. Of buffels. Het kan allemaal zo maar. Zo had ik een intiem onderonsje met Johannes, droomde vannacht van Stier Herman en had vanochtend Klaas Vos op de koffie. Ook een os.

We hebben elkaar lang niet gesproken - jaren niet - en een paar weken geleden vond ik ineens dat ik hem bellen moest. Laat hij mij toen ook net gezien hebben in Jort's TV programma! Ik belde dus op exact het juiste moment.

En vanochtend kwam Klaas dus naar Het Beloofde Varkensland om ter plekke verliefd te worden op Zeus. Klaas was programmamaker bij o.a. de VPRO. In die hoedanigheid kwam hij hier ook in 2005 om mij te interviewen over de varkens en de koeien. Daarna werd ik nog door hem uitgenodigd op locatie om te praten over de dieren in een VPRO radio programma. Maar dat was allemaal toen.

Vandaag hebben we gepraat als Ossen onder mekaar. Over hoe belangrijk het is om je roeping - dus hart - te volgen in wat je te doen heb in het leven i.p.v. iets te doen wat geld oplevert, maar er eigenlijk helemaal niet toe doet. Klaas wordt dus toch dominee uiteindelijk.

Staande tussen de varkens in het stro gaf hij een telefonisch interview aan de krant over deze stap in zijn leven. "Ik sta hier midden tussen de varkens!" riep hij opgetogen. "En de wilde zwijntjes! Het Beloofde Varkensland! En de koeien! En ze hebben het hier geweldig allemaal!"

Alle dieren kwamen meteen om Klaas heen staan. Juffrouw Loes voorop, die eigenlijk helemaal in hem wilde klimmen. Beertje, die ineens allemaal vreugdesprongen maakte en Dappere Dodo, die zich als een tank dwars op Klaas positioneerde. Zo. En nu aaien.

Alle Bofkonten hebben zich aan de rust en kalmte van deze os gelaafd. En hij aan hen. Het werd een prachtige ochtend.

Dinsdag 27 januari 2009

De Dag van Het Goede Begin van Het Beloofde Koeienland

Het Jaar van de Os is goed begonnen.
Zeus heeft klokslag middernacht een wilde vreugdedans gemaakt.
Met hoge bokkensprongen stormde hij om me heen.
Zo uitbundig heb ik hem nog niet meegemaakt. Goed teken!
Hij voelt mijn stemming dus perfect aan.
Dat wordt nog wel wat met dat kereltje.

't Is met de varkens net zo. Hoe vrolijker ik ben, hoe enthousiaster zij worden.
Het is een wisselwerking. Als het niet meezit en ik een goed humeur wil krijgen,
ga ik altijd even naar de beesten toe. Een beter medicijn bestaat niet.

Verder ben ik gister ingewijd in de wereld der ossen.
Ter voorbereiding op mijn leven met Zeus, zijn komst naar Het Beloofde Koeienland en de veranderingen die dat met zich mee zal brengen.
In het diepste geheim ben ik door Dennis en Jaro naar ze toe gebracht.
Dat werd een ontmoeting die zijn weerga niet kende.
Ik ben in hun aanwezigheid opgenomen, heb ze geaaid, geborsteld, mijn hoofd in een holte van hun flanken laten rusten, het koptouw losgemaakt.

Zo indrukwekkend. Die kracht heb ik meegenomen naar Zeus.
Een mooiere start kan ik hem niet geven.
En ik weet nu ook hoe groot Zeus gaat worden. Zo dus, hahaha.

Herstel: Zeus gaat nog groter worden, want zijn vader is een dikbil.
Hij zal doorgroeien tot minstens zijn 8-ste levensjaar.
Het gaan nog spannende jaren worden bij Familie Bofkont...

Zondagnacht 25 januari / Maandagochtend 26 januari 2009

HET JAAR VAN DE OS is begonnen.

Daadkracht - Trouw - Toewijding - Vruchtbaarheid - Landbouw.
Geen wonder dat ik werd betoverd door een stierkalfje.
Door zijn schoonheid, kracht en kalmte.

Hij heet Zeus, hij IS Zeus, de oppergod uit de Griekse mythologie.
De oppergod die zich transformeerde tot stier om de vrouw van zijn keuze te verleiden. Die aantrekkingskracht heeft zijn werk gedaan op de veemarkt. Uit honderden kalfjes wist hij me feilloos naar zich toe te lokken.
Huppelde meteen op me af. Ik was als door de bliksem getroffen:
"Daar staat Zeus!" Ik had geen keus en nam hem mee naar huis.

Dit stierkalfje gaat een grote rol spelen in het Jaar van de Os en deze charismatische persoonlijkheid is nu al niet meer weg te denken bij Familie Bofkont. Hij is het begin van een nieuwe cyclus van weer 12 jaar.
Door de komst van Rosamunde & Brutale Griet in 1997 werd ik stadsboerin,
ook in het Jaar van de Os. Daarna kwamen de varkens.

Zeus laat me reflecteren en geeft me de kracht om door te gaan, zoals alleen ossen dat kunnen. Gestaag doorgaan en niet opgeven. Nooit opgeven.
Ik ben een os. Dit wordt mijn jaar. Dat kan niet missen.

Zondag 25 januari 2009

De Dag van Een Vol Hart & Een Vol Hoofd...

Ergens vol van zijn...
Kent u die uitdrukking dames en heren? (zou dominee Gremdaat gezegd hebben).

Mijn hart en hoofd zijn vol van de belevenissen van afgelopen week.
Zo vol dat ik nog geen woorden heb om er over te schrijven.

Het is vorige week begonnen met de Slagersmis (ja, ja, ik weet het - het verslag volgt nog) en dat ging zo de hele week door. Iedere dag een enerverende gebeurtenis met gister de klap op de vuurpijl. Het heeft alles te maken met de Bofkonten en is de opmaat voor het komende jaar: Het Jaar van de Os.

Maar eerst moet ik orde op zaken stellen. Dat begint vandaag heel praktisch met de ontvangst van een groot gezelschap (familiereunie). En waar kun je inderdaad beter een familiereunie vieren dan bij Familie Bofkont?

Daarna moeten alle losse eindjes aan elkaar geknoopt worden. Dat betekent dat in de loop van de avond alle foto's op de site staan van de afgelopen workshops. Tussendoor herdenken we Lady Lolita, die vandaag 4 jaar geleden naar de Varkenshemel is gegaan.

En dan is het 24.00 uur.
Middernacht. De Nacht van de Os.
De overgang van zondag 25 januari naar maandag 26 januari:
En dan maken we onze borst nat voor het komende Jaar van de Os.
Maak het mee op de webcam en lees het op de weblog.
Tot vannacht dus!

Zaterdag 24 januari 2009

De Dag van Vechten met een Wild Zwijn & Vrijen met een Stier...

Komt dat zien! Komt dat zien! Vechten met een Wild Zwijn!
Het gevecht tussen zwijnenhoeder Jaro en het wilde zwijn Juffrouw Loes!
Wie is de sterkste? Wie geeft niet op? Wie gaat er winnen?
Nu nog op Het Beloofde Varkensland, maar straks op youtube!
Hoe vaak bekeken? 1 miljoen keer? 10 miljoen? 100 miljoen?
Zoiets zagen we eerder nog niet!

PS
Nog 1 nachtje slapen en dan wordt het Vrijen met de Stier...

Vrijdag 23 januari 2009

De Dag van De Primeur voor Radio Noord-Holland

Nog 2 nachtjes slapen...

Maar de oplettende luisteraar van Radio Noord-Holland heeft vanochtend kunnen horen dat de naam van de Mystery Man gevallen is, tijdens mijn maandelijkse radiopraatje.

Primeur voor Radio Noord-Holland!
Grote opwinding bij rijdende reporter Bart Breukel:

"Een stierkalf? Hoezo dat dan? Gaat Dafne vreemd? Wat is hier aan de hand?"

Blijf het volgen op weblog en webcam.
Aanstaande zondagnacht om klokslag 24.00 uur live op Bofkont.TV de onthulling.
En natuurlijk ook op de weblog.

Daarna zal het nooit meer hetzelfde zijn op Het Beloofde Varkensland...

Donderdag 22 januari 2009

De Dag van Varkensraad & Stierenpraat

Nog 3 nachtjes slapen en dan is het zover...
Aanstaande zondagavond klokslag 24.00 uur wordt naam en faam van
de Mystery Man bekend gemaakt op de weblog.
(en niet van hem alleen...)

Ik krijg zoveel mails met vragen over varkens dat ik nu 's avonds telefonisch spreekuur heb. Op urgente gevallen ga ik overdag onmiddellijk in voor zover mijn agenda dat toelaat. 's Avonds gaat het over gedrag van hangbuikzwijnen, een ander huis voor gottinger zwijntjes, het vervoeren van een zogenaamd mini-varkentje of andere kwesties rondom de groep hobbyvarkens die maar hardnekkig minivarkens genoemd blijft worden.

Momenteel heb ik 2 van die 'minivarkentjes' van ieder bijna 100 kilo die op mijn wachtlijst staan voor een nieuw huis. Zij zijn helaas niet de enigen. Binnenkort komt er een varkenswachtlijst op mijn site. Moet ik wel eerst goede en vooral recente foto's krijgen.

Geldt trouwens voor iedereen met een varkensvraag op welk gebied dan ook. Stuur een paar recente digitale foto's op van het varken, maar ook - heel belangrijk - van de leefomgeving. En als het een vraag betreft over hoefjes, altijd een paar detailfoto's van de hoefjes erbij, of van de huid als het om een huidprobleem gaat.

Vaak werkt het vragen om een foto als een filter. Veel mensen vinden dat al te veel moeite, maar verwachten dan wel van mij dat ik alles uit mijn handen laat vallen om hun varkenje te redden. Als ik om een foto vraag en ik hoor er nooit meer wat van, dan onderneem ik ook geen actie meer. Klaar.
Nou ja, ook niet altijd, soms blijft iets me bezighouden en daar moet ik dan iets mee.

Vorige week kreeg ik bijvoorbeeld deze mail: geen aanhef, geen uitleg, helemaal niks.

Maar nog veel schrijnender zijn de 2 varkens die zijn achtergelaten bij een huis en nu al maanden zonder nauwelijks eten en drinken zitten (denk even aan de afgelopen vorst). De bank is nu eigenaar van het pand, dus formeel ook eigenaar van die 2 in de steek gelaten varkens (?). De makelaar belde mij ten einde raad. Heel af en toe komt er iemand uit het dorp om wat eten te brengen. De Dierenbescherming zegt dat ze er niks mee kunnen (??).

Nou dat wordt volgende week dus een ritje naar het hoge noorden. Daar ga ik eens polshoogte nemen. Volgens de makelaar staan de varkens op een heel klein stukje (dus inmiddels tot hun oren in hun eigen stront) en hoe zit het met een slaapplaats als daar al meer dan een half jaar niet naar omgekeken is? Geen stro met die vorst? Kijk, daar slaap ik nou niet van. Ik smijt een varkens-survival-kit in de bus en ga er op af.

En nog precies zo'n geval maar dan in Brabant. Ook 2 achtergelaten varkens bij een al maanden leegstaand huis. Daar heb ik inmiddels foto's van gezien... Nou, dan zie ik nog liever een foto van een moddervet overvoerd varken. Zelfde verhaal. DB vond 'het nog niet nodig' om in te grijpen, politie kon ook niks doen.
Een aardige vrouw van een stuk verderop heeft het zich aangetrokken en ik heb haar snel de ABC's uitgelegd over eten, drinken en slapen voor in de steek gelaten varkens. Daarna heb ik de DB gebeld van Zeeuws Meisje, een heel alerte, adequate man en die heeft de Landelijke DB ingeseind. Heel goed van hem. Afwachten dus maar.

(zie ook weblog van 8 maart 2009)

Het telefonisch spreekuur liep gisteravond enorm uit. Verhalen over dieren zijn altijd emotionele verhalen, waar veel bij komt kijken en altijd vast verweven zijn met iemands leven. Dat kost tijd om daar goed op in te kunnen gaan. En die tijd neem ik ook.

De laatste paar maanden komen er ook ineens allemaal stierkalfjes, stiertjes en stieren op mijn pad. Vanavond heb ik een telefonisch stierenconsult, haha. Nou ja, stierenconsult, dit kereltje komt pas kijken, maar daarom zijn de zorgen om zijn toekomst des te groter.

En terwijl ik dit schrijf gaat de telefoon en als ik de voicemail afluister hoor ik dit: 'Ik zoek een plek voor een Highlander Stier. Kunt u mij helpen?' Zou daar een Schotse Hooglander mee bedoeld worden? We zullen het spoedig weten...

Woensdag 21 januari 2009

De Dag van de Swingende Collage

Vandaag staat Familie Bofkont op een heel leuke manier in de Echo.
Journaliste Marian Henderson wilde een stukje schrijven over
het wel en wee van de Familie Bofkont, en heeft daar op basis van mijn
weblog een swingende tekst-collage van gemaakt.

Heerlijk dat soort journalisten!
Scheelt interviewtijd en de feiten kloppen altijd, omdat die oorspronkelijk van eigen hand komen. Marian Henderson is als een voetzoeker door mijn recente logs gezoefd en heeft er met veel vaart een eigen draai aan gegeven. Knap!

LET OP! De workshop van zaterdag 24 januari zit al helemaal vol.
De eerstvolgende is op zondag 15 februari.

Varkens Winterwonderland
Ook op Het Beloofde Varkensland, waar boerderijdieren wonen die gered zijn van slagersmes en andere kwade praktijken, is het winter. Tja, daar ontkomt niemand aan. Maar Dafne Westerhof zou Dafne niet zijn, als de winter niet gepaard zou gaan met een combinatie van feestelijkheden en bezinmomenten. In december kregen de varkens een kerstboom, met bovenin van die heerlijke rode appeltjes. Het 'aftuigen'van de boom, kon op hun warme belangstelling rekenen... Op 1 januari nam een groot roze varken, genaamd Zeeman, een koude duik in zee. Deze Vegetarische Nieuwjaarsduik trok veel publiciteit. Zeeman kan er de lol wel van inzien. Vrolijk staat hij tot z'n dikke buik in het water, geflankeerd door halfblote dames met champagne en een vrolijke kerstman met ijskoude baard. De vleesloze erwtensoep is absoluut aan hem besteed. Hadden alle varkens maar zo'n vrolijk leven. Nee dus! Op haar site schrijft Westerhof: "Het jaar is nauwelijks begonnen en er zijn me al 6 zielige varkens in de schoot geworpen." Varkens die deels door haar zelf worden opgevangen, voor andere zoekt ze opvangadressen of geeft ze goede tips.
Gelukkig is er ook veel vrolijks. Op 9 januari wordt bijvoorbeeld De Dag van Het Knuffelvarken gehouden, waarbij men kan schaatsen op Het Beloofde Varkensland. Prachtig is het daar, 'met berijpte grassprietjes en ieder boomtakje met een laagje wit omhuld'. Na afloop warme chocolademelk en hup naar de Varkensmassagesalon.' Leuk voor varkens en publiek. Jazeker, ook de varkens genieten volop van de winter. Zo glijdt ook Juffrouw Loes, een echt wild zwijntje, 'op kokette hoefjes' over het ijs. En ook de andere dames en heren glijden wijdbeens over bevroren slootjes. Een aandoenlijk gezicht. Als het ijs teveel gaat kraken (ijsschotsen kunnen venijnig scherp zijn) wordt het varkensvolk met warme soep gelokt. Hoera het is winter! Ook aan de kinderen wordt gedacht. Op de boerderij kan men een onvergetelijk verjaardagsfeestje vieren, waarop de kleintjes 'met van die stemmetjes als de Teletubbies' mogen helpen met allerlei klusjes. Flesjes maken, ganzen voeren en natuurlijk heerlijk in het hooi met al die knuffelgrage boerderijdieren. Grote mensen die met het nieuwe jaar van die 'alles moet anders-kriebels' hebben, kunnen hun goede voornemens tegen het winterlicht houden tijdens een brainstormwandeling met Dafne in de Bovenkerkerpolder.
Op 24 januari -ATTENTIE!- is er alweer een Familie Bofkont Workshop op de boerderij. Dan kan men biggetjes de fles geven, varkens masseren en kalfknuffelen. Zaterdag van 14.00 tot 18.00. www.familiebofkont.nl
Marian Henderson

Dinsdag 20 januari 2009

De Dag van De Ossenstaart in Het Witte Huis

De oma van Obama heeft een ossenstaart voor haar kleinzoon meegenomen. Daar kan de eerste zwarte president van Amerika straks de vliegen mee uit z'n oval office zwiepen.

Ik heb meteen weer het boek 'De Koe' van Marleen Felius en Anno Fokkinga gepakt.
Die prachtige foto's, daar blijf je naar kijken. Wat een cultuur.
Laat de koe haar melk moeilijk schieten? Dan blaas je in haar schede, heel simpel.

Vandaag is dus de dag. En door zoiets als oma's ossenstaart wordt nog eens des te duidelijker wat een historische gebeurtenis dit is.

Maar niet alleen oma maakt het bijzonder. Obama's schoonmoeder trekt ook bij hen in.
Ze krijgt een aparte vleugel in de White House. Ook geweldig.
Moet daar geen webcam komen?

Voor Obama hoef ik in ieder geval niet met Aagje naar de White House om hem te ontmaskeren. Een paar jaar geleden werd me dat gevraagd door een Nederlandse schrijfster, die in Amerika woont.

Ze hoorde me op de radio en raakte geinspireerd door het feilloze instinct van Aagje. Aagje meets Bush, leek haar een goed idee. Aagje zou wel door zijn leugens heenprikken, daar had ze alle vertrouwen in, hahaha. Jammer dat het er niet van gekomen is. Te druk...

Maandag 19 januari 2009

De Dag van Beertje In De Kerk...

Hoezo slagersmis?
Nog maar eens het Familie Bofkont Foto Archief ingedoken.
Een varken in de kerk? Niks nieuws, hahaha.
Beertje liep een paar jaar geleden al in de kerk rond te scharrelen.
Beertje werd bewierookt en bewonderd en er werd gevochten
om bij hem te zitten en hem een flesje te geven.
Hij was eregast in de PietersKerk in Leiden op het prestigieuze symposium
'De Kracht van de Kudde' van de Veerstichting.
Zie ook de weblog van 13 oktober 2007.

Zondag 18 januari 2009

De Dag van Het Wonder

Gistermiddag om 13.23 uur ontving ik onderstaand sms'je:

'Gaat Zeeman ook mee naar de kerk? Zeeman als misdienaar, ik geloof dat ik wel weet wie er morgen weer een big in huis heeft ;-) we kijken uit naar het some text missing

Nee ik heb geen big mee naar huis genomen en hoe de slagersmis was, komt later.
Eerst ga ik nog even met de slager(s) en de pastoor bellen.

Vrouw Vos heeft er gister een potje van gemaakt. Ze was iedereen te slim af en liep als een kievit over het erf toen haar Behandelend Geneesheer arriveerde: "Ze loopt eigenlijk heel goed, het valt me alles mee!" Daarna zorgde ze er voor dat ze voortdurend op haar vekeerde zij ging liggen zodat iedere behandeling onmogelijk werd. Verder dan het wegscheren van de haren zijn we dus niet gekomen.

Maar haar Geneesheer kwam niet voor niks, want Lamme Zus heeft hem letterlijk versteld doen staan. "Dit is een wonder!" En dat is het ook. Zo'n groot wonder dat we zelfs gestopt zijn met de pijnstillers, die heeft ze niet meer nodig. Ze loopt en ze springt, is actief, blij met Zeeuws Meisje, kortom ze leeft! Niks meer aan doen, niet opereren, niks niet. Lamme Zus redt zich zo heel goed en wie weet zijn de regelmatig terugkerende ontstekingen nu ook van de baan...

Tessa Posthuma de Boer stuurde laatst een afdruk van de foto's, die ze maakte van Lamme Zus op 19 september j.l. Ik schrok ervan. Een prachtige foto, maar de uitdrukking op het gezicht van Lamme Zus! Ze leed toen zichtbaar en een paar dagen later besloten we dat ze moest inslapen. Daar was iedereen het over eens - ook ik, juist ik. Lamme Zus was er aan toe.

De dag na dat besluit merkte ik dat ik toch nog een antibioticakuur wilde proberen.
De rest is geschiedenis.

Er was dus alle reden tot grote vreugde en de Weldoener van Vrouw Vos en Lamme Zus had een doos heerlijke taartjes meegebracht en een enorme tas appels voor de Bofkonten. Even later kwamen Myrte & Family en die brachten een doos heerlijke bonbons mee, inclusief blauwe flikken voor de geboorte en aankomst van het stierkalfje. Plus ook een hele vracht appels.

Na de Varkensmassage en het Kalfknuffelen ging alles schoon op en de doos bonbons heb ik verder soldaat gemaakt op weg naar de slagersmis. Als je dan toch geen vlees meer mag eten, is chocola een grote troost. En marsepein!

Met Sinterklaas kreeg ik een marsepeinen varkentje met zo'n lief smoeltje, dat ik het niet op kon eten. Maar een week later ben ik midden in de nacht opgestaan. Ik sloop als een dief in de nacht door de donkere boerderij. Het varkentje was heerlijk. Helaas. Het vlees blijft zwak...

Zaterdag 17 januari 2009

De Dag van Miss Piggy naar de Slagersmis

Een opmerkelijke brief gister bij de post.
Of liever gezegd een bijzonder krantenbericht,
met een handgeschreven briefje erbij.

"Dafne,
als ze één keer bij jou op bezoek waren geweest, hadden ze dit wel gelaten."

Volgens de krant vindt er vanavond een slagersmis plaats in de kerk van een Noord-Hollands dorpje. He, een slagersmis? Daar moet ik het mijne van weten.

Er staat ook in dat Miss Piggy op de eerste rij zal zitten.
Nou, dat moet dan maar. Op naar de slagersmis dus vanavond.
Morgen een verslag...
Alerte varkensfan, dank voor de snelle tip!

Maar eerst nog een leuke dag voor de boeg. Leuk en spannend.
Leuk omdat de grootste fan van Miss Piggy straks met haar familie naar Het Beloofde Varkensland komt. Vaste prik, 1 x per jaar en dat zijn altijd heel gezellige dagen.

En spannend omdat Vrouw Vos hoog bezoek krijgt van haar behandelend geneesheer. Ze moet weer een injectie tegen haar artrose. De laatste paar weken is ze weer zichtbaar moelijker gaan lopen. Als alles goed gaat is ze vanmiddag pijnvrij en kan ze weer maanden rondstruinen op Het Beloofde Varkensland.

Hopelijk is ze net zo kranig en stoer als afgelopen zomer, toen ze zich als een meer dan voorbeeldige patiente gedroeg. Alle lof gaat hierbij uit naar haar geneesheer, die voorheen alleen mensen behandelde, maar door Vrouw Vos over nog veel meer talenten bleek te bezitten en de spannende prik die rechtstreeks haar knie in moet feilloos wist te plaatsen.

Met 3 x per jaar zo'n prik kan Vrouw Vos nog een hele poos bij ons blijven.
En dat moet ook.

Vrijdag 16 januari 2009

De Dag van Pietje's Collega's

In Belgie is een collega van Pietje (en BabyBig, ook beiden van het Pietrain ras) op een veiling verkocht voor bijna 6000 euro. Wat ik niet snap is dat deze beer Marla schijnt te heten en meedeed in de koninginneklasse. Waarom niet in de koningsklasse? Heb ik iets gemist? En waarom een meisjesnaam voor een mannetjesvarken?

Vreemd. De koeienboeren noemen hun koeien altijd hij en hem en de beren worden ingeschaald in de damesklasse. Ik snap er niks van.

Enfin. Het is nog een jonge beer. Wel aardig om eens te kijken hoe Pietje er uit gezien zou hebben als ie niet ontmand was. Jemig wat een ballen!

Zou deze beer nou ook plezier beleven aan zijn Hoge Pietenstatus? Ik bedoel, zou hij wel eens thee gaan drinken bij een vrouwtjesvarken? Ik betwijfel het.

Gister kwam er een dame langs die me afgelopen zomer nog had zien wandelen met Pietje op de dijk. Ze kon haar ogen niet geloven. Is dat Pietje? Ja, dat is Pietje. Hij wordt al een echt varkentje. Niet meer op te tillen.

Van de week stuitte ik op een site van jong stel, dat in alle staten van verrukking was dat ze eindelijk een echt speenvarken aan het spit gebraden hadden. Met complete fotoserie erbij van begin tot het moment dat het varkentje met een appel in zijn bek en een zonnbril op, op tafel lag, met een knappetig velletje. Eindelijk was hun lievelingswens vervuld! Daar lag ie!

Aanvankelijk werd ik op het verkeerde been gezet, want hun opwinding grensde aan de verliefdheid, die mensen accuut overvalt als ze de biggen op Het Beloofde Varkensland een flesje mogen geven. Maar nee, ik vergiste me. Hun euforie betrof het feit dat ze eindelijk een slager hadden gevonden, die hun een hele big kon leveren. Dit staat op die site:

Een echt speenvarkentje. Gewicht ergens tussen de 10 en 18 kilo. Een Pietje dus.
Voor wie het aan kan hier de hele reportage van een 'lang gekoesterde droom', die in vervulling ging.
Nou ja, ieder zijn meug...

PS
Natuurlijk eindigen we opgewekt.
Kijk Pietje nou eens genieten met z'n grote vrienden.

PPS
De link om het programma van de Familie Bofkont Workshop van 24 januari aan te vragen werkt nu wel!

Donderdag 15 januari 2009

De Dag van Het Geheime Overleg...

Zeeman heeft in het diepste geheim overleg gepleegd met de Mystery Man.
Wanneer en hoe kan de MM zich het beste kenbaar maken?
Hij is gespot, zoveel is zeker.
Het is nu duidelijk dat het om een kalfje gaat.
En dat dit stiertje dol op vrouwen is.

Maar hoe heet hij? En wat komt hij op Het Beloofde Varkensland doen?

Woensdag 14 januari 2009

De Dag van Hoop

Gister telefonisch overleg gehad over het grote roze varken dat klem zit in een hondenhok in een asiel. Het gaat om een gecastreerde beer. Aanvankelijk dachten ze een zeug, maar een varken met spenen kan net zo goed een mannetje zijn!

We hebben de verschillende mogelijkheden doorgesproken. Ze wisten niet dat dit varken bijvoorbeeld heel goed samen kan met een hangbuikzwijntje, mits er maar voldoende ruimte is. Dat geeft weer wat hoop, want ze hebben verschillende adressen waar ze nu mee gaan bellen.

Helemaal mooi zou natuurlijk zijn bij de cadeaubig, waar ze vorig jaar na een bruiloft mee kwamen te zitten. Die woont nu ergens waar veel plek is. Ook een roze, ongeveer dezelfde grootte nu en van hetzelfde ras. En...heel belangrijk, de cadeaubig blijft niet meer alleen.
Duimen dus maar voor de goede afloop...

Erg blij ben ik met de foto, die ik gister kreeg van de twee varkens die ik vorig jaar heb kunnen plaatsen. Het zag er somber uit voor deze twee roze lummels. De een moest weg en de ander zat veel te krap gehuisvest. Nu wonen ze samen in Limburg en zijn erg gelukkig met elkaar. Heel veel tijd in gestoken, maar het is al deze moeite dubbel en dwars waard geweest.

Wat ook de moeite meer dan waard was, is de opvang van Zeeuws Meisje. Iedere dag raakt ze wat meer op haar gemak, en ze is al behoorlijk afgevallen. Lamme Zus wordt met de dag levendiger, dus die combi is een groot succes. Ze hebben nauwelijks of niet gevochten, het was van meet af aan meteen bingo tussen die twee.

Het contact met de Zeeuwse Dierenbescherming is niet bij Zeeuws Meisje gebleven. Tijdens de Kerstdagen waren er weer twee hangbuikjes gedumpt op een terrein van Staatsbosbeheer. Met die kou! Ik heb ze geadviseerd wat ze moesten doen. Ze zijn onmiddellijk aan de slag gegaan met een soort van provisorische huisvesting in het bos en eten en drinken, voor zover dat mogelijk was met die vorst.

Het bijzondere in dit geval was, dat de dader hoogstwaarschijnlijk gepakt kan worden. Er was namelijk een telefoontje geweest met de vraag of iemand 2 hangbuikjes wilde opnemen. Dat kon niet en de volgende dag liepen er ineens 2 zwervertjes in het bos te dolen. Daar moest de DB de politie nou eens op zetten. Dat moet te doen zijn. Temeer ook omdat het opvallende zwijntjes waren, zwart lichaam met een witte kop. En volgens mij is het een ander ras ook. Het lijken wel Kune Kune's. Een duidelijk signalement toch. Iemand moet toch buren hebben die zulke varkentjes hadden. En die zijn dan plotseling verdwenen. Rara hoe kan dat?

Enfin, het is allemaal heel vreemd afgelopen. Het schijnt dat ze plotseling door een locale bekende zijn meegenomen onder narcose, en sindsdien zijn ze spoorloos en niemand krijgt meer antwoord op welke vraag dan ook. Heel wonderlijk allemaal. Ik krijg er nog steeds mails over. Rare praktijken toch weer allemaal.

Dinsdag 13 januari 2009

De Dag van De Kliekjes

Vandaag is de dag van de overgebleven kliekjes.
En net zoals die vaak het lekkerst smaken, een restje opgebakken zuurkool, hmmm,
zijn deze plaatjes ook niet de minste.
Kijk maar:

Maandag 12 januari 2009

De Dag van Het Sprookje is weer voorbij

Ziezo. Alles is weer achter de rug. De feestdagen, de nieuwjaarsduik, de ijspret voor varkens, de sprookjesachtige vorst, over en uit. Geen tijd gevonden (of genomen) om zelf te schaatsen, terwijl dat hier gewoon op Het Beloofde Varkensland kan. Ik had voor een paar schaatsen trouwens naar de winkel gemoeten, zelfs dat kwam er niet van en nu is het te laat.

Maar daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen.

Het jaar is trouwens weer 'goed' begonnen. Het jaar is amper begonnen, of er zijn me al weer 6 zielige varkens in de schoot geworpen. Twee zwervers, een geval van echtscheiding en een dierenasiel in Breda. Dat heeft een groot zwervend varken aangetroffen en opgenomen. De eigenaar meldde zich even later en wilde het dier daar ter plekke gaan slachten.

Ze hebben hem naar huis gestuurd en het varken in een hok geplaatst. Goed bedoeld, maar het arme beest kan d'r kont er niet in keren. Wat nu? Ik weet het ook niet. Opnemen doe ik niet. Geen volwassen varkens meer opnemen, was en is mijn voornemen voor het nieuwe jaar. Het is mooi geweest.

Ik zet toch haar foto hierbij, wie weet is er iemand met een oplossing. En...heel gemeen, dan ben ik niet de enige die zich er rot over voelt, want gedeelde smart is halve smart toch?

Zondag 11 januari 2009

De Dag van Arme, Arme Evert...

Wie heeft de Meiden van Haram gezien?
Ik niet. Was zo druk bezig met een workshop, dat ik de tijd helemaal vergat. Goed teken, want leuke workshop, maar ineens riep ik: 'Help!' De Meiden van Haram'! En toen waren die allang geweest.

Nou ja, ik probeer wel of er op internet nog wat te zien valt en anders willen de meiden me vast wel een dvd t'je opsturen. Er zijn wel enthousiaste reacties gekomen, dus het zal wel wat geweest zijn (update: kijk hier via Uitzendinggemist.nl - start na ruim 17 minuten ).

Vandaag moet Evert inslapen. Het verzorgvarkentje van Boertje Donald en zijn zussen. Evert woont op de paardenmanage bij Dorien. Hij at de laatste tijd slecht en onregelmatig en de laatste week helemaal niet meer. Dorien belde me er over, want haar dierenarts lag in het ziekenhuis en wat moest ze nu doen.

Zoek maar eens een dierenarts die verstand heeft van varkentjes. Dat is niet eenvoudig. Wat Dorien me zo vertelde over Evert, deed me het ergste vrezen. Ik heb haar een dierenarts aangeraden uit de buurt. Eigenlijk is er maar een de beste, Peter Klaver, maar die zit momenteel in Afrika.

Maar deze is second best en hij kwam inderdaad met de verschrikkelijke conclusie: kanker. Arme Evert. Hij moet een lange lijdensweg gehad hebben. Omdat het varken een prooidier is, laat hij nooit merken als ie wat mankeert. Ze zullen dat tot het laatst toe verbergen. Maar een varken dat niet meer eet, is absoluut foute boel. Dan zijn ze doodziek.

Ik kwam erop omdat alles wat Dorien vertelde, me onmiddellijk aan Stalker deed denken. Ook hij bleek kanker te hebben. Nadat we afscheid van hem genomen hadden, en hij rustig ingeslapen was door toedoen van Peter, hebben we zijn buik voorzichtig opengemaakt en gekeken. Het gevreesde monster K. had inderdaad toegeslagen, en hoe.

Ik ben ook wel blij dat Evert straks van alles verlost is. Om 12.15 uur gaat het gebeuren. Dan steek ik een kaarsje voor hem op en wens Dorien, Boertje Donald, zijn zussen en Inge heel veel sterkte. En aan Evert vraag ik of hij in de Varkenshemel de groeten wil doen aan Bessie, Lady Lolita, Stalker, Wim, Donker Wijffie en Opaatje. Dat doet ie vast wel.
Wordt Vervolgd.

Zaterdag 10 januari 2009

De Dag van De Meiden Van Haram

En vanmiddag dan eindelijk de uitzending met die twee leuke moslima's die van alles ondernemen en ook nog varkens gaan masseren. Hartstikke haram natuurlijk. Of toch niet?
De Meiden van Haram - Ned 2. - 16.30 uur

Aflevering 6: zaterdag 10 januari om 16:30 uur op Nederland 2

In deze uitzending ontdekken Khadija Massaoudi en Soundos el Ahmadi dat praten over seks onder bijvoorbeeld Turken en Marokkanen nog steeds taboe is. Maar jongeren met deze achtergrond vertonen wel vaker seksueel risicovol gedrag dan autochtone jongeren. Uit cijfers van de Rutgers Nisso Groep en Soa Aids Nederland blijkt dat allochtone jongeren oververtegenwoordigd zijn als het gaat om seksueel overdraagbare aandoeningen en onbedoelde zwangerschappen. Hierover praten de meiden met een groep leerlingen van Albeda College in Rotterdam en met Fadma Bouchataoui die onderzoek heeft gedaan naar seksueel gedrag onder deze jongeren.
Khadija en Soundos bezoeken een travestiewedstrijd waar ze zelf in de jury mogen zitten. Hoe vrij zijn de meeste mannen die verkleed gaan als vrouwen en in hoe reageert hun omgeving.
Wat is nu echt haram: varkens!! Khadija en Soundos gaan voor het eerst in hun leven varkens aaien en masseren op de varkensboerderij bij de familie Bofkont in Amstelveen. Zal dat een succes worden?

Verder:
Kan ik me niet heugen ooit in al die 14 winters een sprookjesachtiger Varkensland meegemaakt te hebben dan gister. Zoiets moois zag ik alleen maar in de sprookjes van Grimm. En uitgerekend gister liet ik m'n spiegelreflex camera uit m'n handen vallen. Niks meer mee aan te vangen.

De Bofkonten hadden de sprookjeswereld ook door. We hadden een kinderfeestje. De dochter van Paul Pronk (bestuur Stichting Familie Bofkont) en Irene was 6 jaar geworden en vierde hier haar verjaardag. Allemaal hele kleine schattige meisjes met stemmetjes als Teletubbies.
Lara is dol op dieren en moest als boerinnetje allerlei karweitjes doen op Het Beloofde Varkensland. Ze deed het geweldig. Van de fles maken voor de Mystery Man (inclusief de melkpoeder door het warme water mixen) tot en met brood brengen naar de ganzen en vogels achter op het land. Alle meisjes deden ijverig mee.

Arie Bombarie in hun kielzog, de hele middag. Hij liep te paraderen over het ijs en palmde die kleine grietjes allemaal in.

En hij niet alleen. Alle dieren liepen achter ons aan, dat prachtige sneeuwlandschap in. Magisch! Gelukkig zijn er met een geleende camera toch nog wat foto's gemaakt.

Sinds vanochtend heb ik weer een nieuwe camera. Vandaag is het ook mooi, maar het haalt het niet bij gister. Toen was ieder grassprietje berijpt, ieder boomtakje afzonderlijk met een wit laagje omhuld, dat maakte het zo bijzonder. Nou ja, niks aan te doen.

Gek. Als je een camera gewend bent, kun je niet meer zonder denk je. Toen er nog geen digitale camera's bestonden, maakte ik helemaal niet zoveel foto's. Dat gedoe altijd met die rolletjes wegbrengen en ophalen en zo. Van de beginperiode hier zijn er dan ook helemaal niet veel foto's.
Dat is nu wel anders. Maar of die dwingende beeldcultuur zo'n goede ontwikkeling is, daar kun je ook vraagtekens bijzetten. Alsof de schoonheid van een winterlandschap alleen maar bestaat als het vastgelegd is.
Hoe zag het leven er eigenlijk voor het internettijdperk uit?

Gister een verslag gelezen van een internetverslaafde, die een maand lang de stekker overal had uitgetrokken. Geen mails, geen gesurf, geen logs, helemaal niks. Hij ontdekte een totaal nieuwe wereld, die niet meer geregeerd en gedicteerd werd door techniek. Brieven met de hand schrijven, een bezoek aan z'n vader i.p.v. een mailtje, lange avonden met een boek.
Slow life. Klonk heel verleidelijk allemaal...

Vrijdag 9 januari 2009

De Dag van Het Knuffelvarken & Schaatsen op Het Beloofde Varkensland

AAN DE MENSEN MET EEN KNUFFELKNIPKAART
Wie komt er zaterdag zijn of haar knuffelvarken knuffelen?
Het Beloofde Varkensland ligt er prachtig berijpt en winters bij.
Wie schaatsen heeft, kan ze op de wetering onderbinden en even heen en weer zwieren. Daarna warm worden bij de kachel, hete chocolademelk drinken en hup naar de Varkensmassagesalon.
Welkom!

Zaterdag 10 januari 2009 van 16.00 - 18.00 uur
Graag even aanmelden op www.adopteereenbofkont.nl

Donderdag 8 januari 2009

De Dag van Het Geheim van Geluk...

Zo. De kop van het nieuwe jaar is eraf.
Ook zo'n last van de Alles Moet Anders kriebels?
Nieuw werk? Een nieuwe liefde? Een nieuw leven? Eindelijk geluk?
Hoe maak je je droom waar?

Wie een frisse wind door het hoofd wil laten waaien
om dit jaar toch eens eindelijk met al die goede voornemens
aan de slag te gaan, is welkom voor een brainstormwandeling
met mij in de Bovenkerkerpolder.

Maar pas op: Het gevaar dreigt dat je daadwerkelijk
je leven omgooit of eindelijk die ene stap naar verandering
durft te zetten en dat je domweg gelukkig wordt!
info: mail@dafnewesterhof.nl

Woensdag 7 januari 2008

De Dag van Zeeman, Zeeman en nog eens Zeeman

Van overal en nergens duiken er nog steeds foto's op van Zeeman's spectaculaire nieuwjaarsduik (met dank aan Maya!).
En dan hebben we nog niet eens onze eigen foto's uit kunnen pluizen.
Door de strenge vorst heb ik m'n handen vol aan de verzorging van Familie Bofkont.
Alles is bevroren, dus ik sjouw wat af met emmers water.
Maar voor de fans van Zeeman die erbij waren, die foto's houden jullie zeker nog tegoed!

Dinsdag 6 januari 2008

De Dag van De Eerste Verjaardag van Juffrouw Loes...

Juffrouw Loes heeft een wild bedrag van Jort op haar spaarbankboekje gekregen.
Juffrouw Loes is jarig! Een jaar geleden werd ze geboren, ergens in een diep en donker bos. Amper een paar dagen oud werd ze gegrepen door een jachthond.
Zodoende kwam ze in de handen terecht van een jager. Hij werd verliefd op haar, verzorgde haar wond en nam haar mee naar huis.

Het lijkt een sprookje, maar het is allemaal waar gebeurd. Toen de jager Juffrouw Loes zo'n dag of 10 in huis had, besefte hij dat er na een jaar een echt wild zwijn in zijn woonkamer op de parktetvloer zou staan. Met pijn in zijn hart heeft hij afscheid van het wonderbaarlijke zwijnenbiggetje genomen en haar naar Het Beloofde Varkensland gebracht.

Het is nauwelijks te geloven dat Juffrouw Loes al weer een jaar oud is nu. Deze gangmaker is niet meer weg te denken bij de Familie Bofkont. Ik zie haar nog achter me aan dribbelen. Overal waar ik ging, was Juffrouw Loes. Onze wandelingen door het bos, aan het strand, eerst aan een lijntje, later gewoon los, altijd enthousiast, altijd plezier.

En dan die fotoshoot voor het jublieumnummer van een glossy. Wat heeft die kleine Juffrouw Loes zich daar geweldig gehouden. De hele dag wachten, terwijl ik onder handen genomen werd door de visagiste. De styliste kon me wel vermoorden, omdat ik mijn eigen kleren aan wilde houden. Onder die voorwaarde deed ik mee, anders niet. Rare kleren, met een vreemde geur voor Juffrouw Loes, dat leek me geen goed idee.

De sfeer was daarom ronduit grimmig en ik heb echt op het punt gestaan de studio te verlaten, maar Juffrouw Loes hield de boel bij mekaar. Ze kreeg een strik om, ik nam haar op de arm en Juffrouw Loes poseerde zo voorbeeldig dat het uiteindelijk toch een goede foto opleverde. Met een big in je armen komt alles altijd weer goed.

En nu zou ik haar met geen mogelijkheid meer kunnen optillen. Juffrouw Loes heeft nu haar eigen leven. Ze rent nog steeds vrolijk op me af, maar ze dopt haar eigen boontjes en redt zich uitstekend zonder mijn voortdurende aanwezigheid. Juffrouw Loes wordt volwassen. Ik zal altijd met weemoed aan dat kleine hommeltje terug blijven denken.

Maandag 5 januari 2009

De Dag van Het Biggetje dat de Wereld mooier maakte...

Wie is deze schoonheid?
Dat is Aagje, die al weer haar elfde levensjaar op Het Beloofde Varkensland in gaat.
Wie had kunnen denken wat deze big allemaal teweeg zou brengen in de wereld?

Aagje is het boegbeeld geworden van een heel nieuwe cultuur.
De cultuur van biggetjes koesteren, het magische varken ontdekken en last but not least het fenomeen VARKENSMASSAGE.

Daarmee heeft ze de wereld een beetje mooier gemaakt. Ze heeft mensen aangetoond dat varkens niet stinken, maar heerlijk kruidig geuren, dat varkens niet lui zijn, maar heel economisch met hun tijd omgaan, dat varkens niet schrokken, maar heel zorgvuldig eten, dat volwassen varkens een staart hebben van wel 70 cm, dat het ene varken veel slimmer is dan het andere, dat ze in een boeiende sociale structuur leven, en dat je gelukkig met, van en door ze kunt worden.

Zelfs de grootste hork is letterlijk en figuurlijk door de knieen gegaan op Het Beloofde Varkensland. Aagje heeft iets teweeg gebracht dat niet meer te stoppen is. Menig celebrity heeft ze aan haar hoefjes gehad. Om eens een paar te noemen:

En het mooiste compliment kwam van de regisseur van National Geografic: Nergens ter wereld had hij zoiets meegemaakt als op Het Beloofde Varkensland (terwijl hij toch alles afgereisd en bezocht had op zoek naar varkens met een leuk leven).

Dat komt door Aagje! Een wereldwijf!

Zondag 4 januari 2008

De Dag van IJspret voor Familie Bofkont

Toen Zeeman en ik op het Scheveningse strand liepen, heeft de familie in Huize Bofkont ook niet stilgezeten. Ze hebben er een dolle boel van gemaakt, zo bleek bij thuiskomst. Juffrouw Loes kreeg schaatsles en zwierde op haar kokette hoefjes heen en weer over de bevroren sloten.

En Giel speelde Bambi op het ijs. Toen het ijs begon te kraken, vond ik het toch wel een beetje link worden. Niet vanwege de diepe sloten, maar ijsschotsen kunnen behoorlijk scherp zijn. Ik zette de pan met overgebleven vegetarische erwtensoep op het pad en ik had geen kind meer aan ze.

Vanmiddag ga ik lekker naar de schouwburg voor de verkiezing van Amsterdammer van het Jaar. Mijn naam stond in de krant als aangedragen kandidaat, maar dat is al jaren zo. Verder zal ik het niet schoppen, hahaha.

Maar het is zo'n leuk evenement altijd met veel dingen te doen en ik spreek daar ieder jaar af met een vriendin om bij te praten. Lekker in de schouwburg zitten, kijken naar Twan Huijs die de genomineerden presenteert en niks leuker dan mensen kijken die dan weer uitgebreid door ons besproken worden. We lachen wat af altijd.

Dit jaar is er een vrouw genomineerd van 71 die een kind heeft gered van de verdrinkingsdood. Ze is zo het water ingesprongen. Het idiote is dat ze niks van de ouders heeft gehoord, geen bedankje, helemaal niks. Nou die heldin moet het dus worden voor mij.

Wat ik wel leuk gevonden had om genomineerd te worden, toen ik de gemeente Amsterdam voor een groot PR-schandaal heb behoed, door 541 gedumpte hanen uit het Amstelpark op te vangen, die zij wilden laten vergassen... Maar ja, dat is nu ook al weer 7 jaar geleden en toen bestond die hele verkiezing nog niet.

Die Amstelparkhaantjes hebben het maar goed op Het Beloofde Varkensland, dat blijkt, want ze worden hier oud. Er wonen hier nog ongeveer 80 (de rest heb ik allemaal met veel kunst en vliegwerk kunnen herplaatsen in 4 jaar tijd), en af en toe gaat er eentje dood van ouderdom. Ik weet natuurlijk ook niet hoe oud ze waren toen ze kwamen, maar ik denk dat de meesten toch ver over de 10 jaar zijn nu.

Af en toe zie ik er eentje zitten, die niet meer mee kan komen met de rest, (d.w.z. die verjaagd wordt bij het eten). Dan weet ik dat die het niet heel lang meer zal maken. Die haal ik dan binnen voor een paar mooie laatste weken, of dagen, je weet het nooit van te voren en soms worden dat ook nog wel maanden.

Zo ook het oude haantje dat op Oudejaarsdag is gestorven bij de kachel. Hij was al weken binnen, maar iedere dag werd het wat minder. Veel lekkere hapjes hebben hem nog een poos op de been gehouden.
Maar toen hij de laatste dagen helemaal 'bol' ging zitten, d.w.z. met opgezette veertjes, wist ik dat het niet lang meer zou duren. Eten en drinken liet hij staan en het leven gleed langzaam uit hem weg.

Een indrukwekkend proces altijd weer. De kunst is om er achter te komen of ze lijden ja of nee. Als wel, dan moeten ze een handje geholpen worden, maar het mooiste is als ze rustig kunnen versterven in hun eigen tempo.

En dat was gelukkig zo. Toen hier alles in volle gang was ter voorbereiding op de Nieuwjaarsduik van Zeeman, is hij er op de laatste dag van het jaar heel stilletjes tussenuit gepiept. Zijn tijd zat erop. Het jaar 2008 volbracht.

Zaterdag 3 januari 2008

De Dag van Zeeman En Het Vegetarische Unox Meisje

En wat zegt deze schone gisteravond in RTL Boulevard?

"Ik zou daar natuurlijk heel graag staan
met zo'n varkentje en vegetarische soep"

Dat ze op TV was hoorde ik van Marina: