Kom naar de Familie Bofkont Workshop
vraag hier het programma aan
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
Woensdag 31 december 2008
PERSBERICHT
Varken Zeeman & Jort & Dafne openen Vegetarische Nieuwjaarsduik...
WAT Vegetarische Nieuwjaarsduik - Scheveningen
WIE Varken Zeeman & Jort Kelder & Dafne Westerhof
WANNEER Nieuwjaarsdag 1 januari 2009
HOE LAAT 11.30 uur
WAAR Op het strand links naast de UNOX tenten
Varken Zeeman & Jort & Dafne openen Vegetarische Nieuwjaarsduik...
JORT & HET ZEEVARKEN...
Varken Zeeman (350 kilo) is geen gewoon varken.
Hij was in 2007 al bestemd voor de kerstdis, maar werd op de stoep van het slachthuis vrijgekocht door Dafne Westerhof. Het slachtvarken werd opgenomen bij de Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland, waar hij blijft leven tot ie omvalt van ouderdom.
ZEEMAN AAN ZEE...
Zeeman is dol op de zee en maakt regelmatig een strandwandeling.
DE VEGETARISCHE NIEUWJAARSDUIK...
Sexy vegetariër Jort Kelder is een grote fan van Zeeman en gaat op Nieuwjaarsdag gezellig met hem mee naar Scheveningen. Op het strand zullen zij samen tijdens de Unox Nieuwjaarsduik een nieuw fenomeen introduceren: De Vegetarische Nieuwjaarsduik!
JORT & DAFNE DELEN VEGETARISCHE ERWTENSOEP UIT...
Zeeman neemt een duik in de zee als symbool van de ultieme vrijheid voor varkens, terwijl Jort en Dafne vegetarische erwtensoep uitdelen. Mét rookworst. Maar voor déze rookworst heeft geen dier hoeven lijden...
VARKENS BRENGEN GELUK...
Varkens brengen van oudsher geluk.
Wat is er leuker dan elkaar een gelukkig nieuwjaar toe te wensen in het bijzijn van een stralend gelukkig varken? Iedereen met een warm hart voor varkens is welkom!
WAAR? NAAST DE UNOX TENTEN...
De Vegetarische Nieuwjaarsduik vindt plaats naast de Unox Nieuwjaarsduik (met je neus naar de zee, links van de Unox tenten)
HOE LAAT?
11.30 uur
Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
06-53733267
http://www.hetbeloofdevarkensland.nl
mail@hetbeloofdevarkensland.nl
EXTRA WEBLOG - 30 december 2008 - 20.00 uur
Ik ben nog in conclaaf met Jort.
Het is mogelijk dat Zeeman's Nieuwsjaarsduik plaatsvindt in Scheveningen.
Blijf de weblog dus in de gaten houden...
Dinsdag 30 december 2008
De Dag van Jort & Georgina & Het Krulstaartje...
Gistermiddag leuk bezoek: Jort en Georgina kwamen naar Het Beloofde Varkensland voor een uitgebreide kennismaking met Familie Bofkont.
De Mystery Man was meteen verliefd op Georgina (Sjors voor intimi). Onze kleine verleider zorgde er wel voor dat hij daar onmiddellijk bij kwam te horen... Hij kroop zowat in haar. Georgina was als een kind zo blij tussen de Bofkonten.
Jort viel op Juffrouw Loes. Ook dat bleek wederzijds. Ze draaide als een bromtol om zijn benen heen, maakte de ene pirouette na de andere van blijdschap en bleef ons op de voet volgen.
En dan het weerzien met PC Pietje en de ieniemienies!
"Pietje is wel 2 x zo groot geworden!"
Het was zo gezellig en er viel zoveel te bespreken dat er nauwelijks tijd overbleef om foto's te maken. Toch zijn er een paar. En de dag kreeg nog een aardig krulstaartje, want ze waren amper weg, toen Jort al belde.
Tijdens het napraten over de amazing Familie Bofkont had Jort een idee gekregen.
Wat ik daar van vond? Nou dat vind ik een geweldig idee!
We gaan zometeen op pad om te onderzoeken of dat haalbaar is.
Vanavond meer daarover met een extra log.
Wordt Vervolgd.
Maandag 29 december 2008
De Dag van Een Gelukkige Terugblik
Er valt veel over te zeggen over de Oudjaar Workshop bij Familie Bofkont gister. Ik vat het gewoon maar even samen: Het was een heerlijke dag. Kijk maar naar de foto's, die zeggen meer dan genoeg.
De rest van de foto's volgen nog...
Nieuwe kans: Nieuwjaarsworkshop bij Familie Bofkont op zaterdag 10 januari 2009.
Vraag hier het programma aan.
Toen iedereen al naar huis was, kreeg ik nog op mijn kop van Juffrouw JM. Het viel haar tegen dat ik een kerstboom had, hahaha. Niks voor mij. Een pluspuntje was dan nog wel dat Miss Piggy als paaldanseres in de piek hing.
Juffrouw JM heeft gelijk. Dit was de eerste kerstboom van mijn leven. En dit jaar leek het me wel leuk, speciaal voor de gasten van de Familie Bofkont. Maar vandaag gaat ie lekker naar buiten. Ik denk dat de Bofkonten er wel raad mee weten. Laat dat maar aan de Gebroeders Beer over... Met Juffrouw JM afgesproken samen naar een cursus paaldansen te gaan, hahaha.
Vanochtend kreeg ik een leuke mail. Ik loop inderdaad al jaren met dat idee rond, om met de kerst mensen uit te nodigen die een beetje buiten de boot vallen. En dan niet van 'kijk mij eens goed doen voor de zielige medemens', maar de combi van werken en genieten zoals de mailster voorstelt, zou een en ander wat in balans kunnen brengen.
Subjest: Kerst voor zielepieten
Hallo Dafne
Kerst is niet voor iedereen een feest en dat heb ik dus dit jaar weer mogen
ervaren. Wat wel een feest is (meestal) zijn de foto's van jouw Bofkonten. Soms gewoon
spontaan een traan in mijn ogen van ontroering als ik een foto zie met die
gelukkige beesten erop. De ontspanning, het geluk, het leven straalt gewoon
van ze af. Zo mooi en zo puur. Ik sla geen dag over hoor.
Zo ook met die zware kerstdagen en ik zag dat jullie daar hard aan het werk
waren en ik dacht kon ik er maar bijzijn. Zo in de buitenlucht met de geur
van hooi, stro en de dieren om jullie heen.
Zou je niet met kerst, en dat duurt gelukkig nog heel lang, een dag voor
"zielige" mensen kunnen organiseren?
Je laat ons eerst een paar uur hard werken, ik kan je ramen lappen, en daarna
koppie soep met broodje en knuffelen met de dieren?
Want weet je dat was wat ik echt nodig had gehad; gewoon tegen brutale Griet
aanliggen of lekker knuffelen met een varkentje en stiekum 1 of 2 traantjes
laten lopen.
Zouden er niet meer mensen zijn die hier behoefte aan hebben?
In plaats van vlees op je bord, vlees waar je heerlijk tegenaan kan liggen?
Trouwens bij ons komt er met de kerstdagen en met mijn verjaardag geen vlees
in huis. Mijn man eet verder biologisch vlees en ik helemaal niet al zo een
20 jaar niet.
Toen ik 2 weken geleden bloedarmoede bleek te hebben kreeg ik regelmatig
te horen; zie je wel dat komt omdat je geen vlees eet.
Ja,ja jongens na 20 jaar geen vlees gegeten te hebben opeens bloedarmoede?
Nee dus het komt door iets anders maar o wat willen ze toch graag bewijzen
dat vlees onmisbaar is voor de mens.
Lieve groetjes voor jou en alle bofkonten.
PS
heb net de boom eruit gegooid en echt het helpt. hahah.
NIEUWJAARSDUIK VOOR VARKENSVRIENDEN
Nu nog even over de Nieuwjaarsduik.
WAAR?
Panassia - Bloemendaal
WANNEER?
Donderdag 1 januari 2009
HOE LAAT?
14.30 uur
WAAROM?
Varkens brengen geluk!
Van oudsher geven veel mensen elkaar daarom met Nieuwjaar een varkentje van suikergoed cadeau. Wat kunnen wij dan beter doen, dan het nieuwe jaar in te luiden met een gelukkig varken?
ZEEMAN!
WAT?
Wie de zee in wil, is welkom.
Wie de zee niet in wil, is ook welkom.
HOE?
We nemen gloeiendhete Bofkontsnert mee in een hooikist.
Erwtensoep waar geen dier voor heeft hoeven lijden, met vegetarische rookworst.
Misschien wel handig als je even aankondigt als je komt.
TOT DAN!
Zondag 28 december 2008
De Dag van De Komende Nieuwjaarsduik...
Zometeen de Familie Bofkont op Villa Achterwerk, VPRO Ned. 3 begint om 10.00 uur,
de Bofkonten zijn rond 10.10 uur.
Maar ik wil het even over iets anders hebben: De Nieuwjaarsduik.
IJs en weder dienende doet Zeeman dit jaar ook mee.
Dennis & Jaro hebben ook toegezegd, Maya ziet er toch vanaf vanwege het koude weer, ze komt natuurlijk wel en verder is iedereen welkom. Wel of niet de zee in, dat moet iedereen zelf maar weten. Een frisse neus is ook al lekker.
Ik ga in ieder geval de zee niet in. Wat ik wel doe:
Een grote pan gloeiendhete Bofkont-Snert maken (waar geen dier voor hoeft hoeven lijden). De pan neem ik mee in een hooikist het strand op.
De komende dagen komt er meer info over deze Zeemans-Nieuwjaarsduik, dus hou de site in de gaten. Het is natuurlijk wel hartstikke koud en het schijnt dat je niet zomaar ongetraind de zee in moet rennen. De volgende info kwam ik tegen op internet:
De Duik is pas op 1 januari, maar de voorbereidingen beginnen nu al. Nieuwjaarsduiken is een serieuze bezigheid en zorg daarom dat je goed voorbereid bent. Onze landelijke duikmeester Ok van Batenburg geeft alvast de volgende tips: als het buiten heel koud is en je bent bijna thuis, trek dan alvast buiten je jas uit om te wennen aan de kou. Neem daarnaast natuurlijk elke avond een voetenbad in een teil met ijswater en je zult zien dat je op 1 januari nergens meer van opkijkt.
Dat lijkt me niet onverstandig, maar met je voeten in een bak ijswater, brrrrr.
Nou ja, we zien wel. Ik hoop op lekker winters en zonnig weer.
Nu snel aan de slag want straks is de Oudjaar Workshop bij Familie Bofkont!
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 27 december 2008
De Dag van Boerenwintersport & De Gans Die Toch Al Dood Was...
O zegen! Dennis, Jaro en Maya hebben hier gister als paarden gewerkt.
En het erf is goed als schoon weer. Koud! Maar heerlijk. Het mooiste weer van de wereld. Boerenwintersport. Arie Bombarie was natuurlijk weer opzichter. Hij heeft er de hele dag bij gestaan om te controleren of alles wel goed ging.
Maya vertelde zoiets grappigs: Ze zat eerste Kerstdag aan tafel met mensen die zich te goed deden aan foie gras. Toen Maya ze vroeg hoe ze dit konden eten, terwijl er eerst een gans voor mishandeld was, zeiden ze doodleuk: "Maar die gans was toch al dood".
Briljante logica, hahaha.
Arie Bombarie werd vorig jaar Kerst door het dagblad 'De Pers' gefilmd en stond ook in de krant over foie gras. Er is steeds meer te doen over die verdomde foie gras. Veel dierenbeschermingsorganisaties zijn er al jaren mee bezig en Giel Beelen heeft zich laten dwangvoederen op TV. Zo langzamerhand komt er een luchtje aan foie gras.
Eerste Kerstdag heb ik doorgebracht met boerenkool en vegetarische rookworst, terwijl ik ondertussen werd onderhouden door Johannes van Dam, de godfather van spijs & drank. Net zoiets als een diner dansant, maar dan anders. Johannes van Dam had een marathoninterview op de radio van 19.00 - 22.00 uur.
En waar begon hij mee? Foie gras. Hij vertelde dat het niet meer kan en had een alternatief gemaakt op basis van kippenlevertjes en boter. Gelukkig. Eindelijk is hij overstag. Terwijl hij in z'n eetbijbel 'De Dikke van Dam' van 2005 nog schrijft: 'Het is niet politiek correct, maar als u me vraagt waarom ik over foie gras schrijf, moet ik antwoorden omdat het er is.'
O. Weer zo'n briljante logica, hahaha.
Goed. Nu zijn we 3 jaar later en Johannes van Dam Zegt Dat Ganzenlever Niet Meer Kan.
Mooi zo!
GAIA heeft het nog veel slimmer aangepakt.
Ze hebben een alternatief gemaakt: FAUX GRAS op vegetarische basis.
Dat noem ik nog eens een trouvaille! Ziet er mooi uit ook dat blikje. Gewoon een cadeautje. Kijk even op hun site www.fauxgras.be Ze hebben er ook een heel leuk spotje omheen gemaakt.
En tot slot kreeg ik een mail van een trotse Marielle:
Hi Dafne,
Zo alle kerstdrukte weer achter de rug. Net 12 familieleden te eten gehad. Erg gezellig!
Het hele menu was zonder vlees en ze hebben stuk voor stuk zitten smullen hoewel er een paar rasechte carnivoren bij zitten
zo zie je maar vlees eten zit tussen de oren :-)
Dat is een mooi geluid.
En nu aan de slag voor de Oudjaarsbijeenkomst!
Vrijdag 26 december 2008
De Dag van Handen Uit De Mouwen...
Als directeur moet je nooit te beroerd zijn om zelf de handen uit de mouwen te steken. Bij de Hema zie je wel eens dat het opperhoofd zelf meehelpt als het loeidruk is. Dat is een slimme zet.
Iedereen ziet dat die man dat niet dagelijks doet en dat maakt het juist zo charmant. Hij maakt een gezellig praatje met de klant, hoort nog eens wat en dat is weer gouden informatie voor de afdeling sales en marketing. Het opperhoofd straalt de hele dag omdat hij zoveel sympathie en aandacht krijgt. En die opgewekte stemming werkt weer aanstekelijk bij de klanten.
Iedereen blij.
Helemaal mooi natuurlijk als de directeur eens elders een handje gaat helpen.
Voor het goede doel bijvoorbeeld.
Welnu:
Aanstaande zondag komt Claudia Linssen, directeur van Bont voor Dieren haar handen laten wapperen op Het Beloofde Varkensland. Niet voor de eerste keer trouwens. Ik verheug me er op. Niet alleen dat ze komt helpen met haar geliefde Dirk Jan, maar ook om ze eindelijk weer eens te spreken, en omdat die twee zo ontzettend goed kunnen werken.
Er breken spannende tijden aan voor Bont voor Dieren. Over een paar weken wordt er over het lot van de nertsen beslist in de Tweede Kamer. De Nacht van de Nerts (19 september jl.) werd een groot succes, daarna volgden nog acties o.a. op de Dam op 25 november.
Bij beide gebeurtenissen zou ik acte de presence geven, ware het niet dat calamiteiten bij Familie Bofkont daar een stokje voor staken. Tijdens de Nacht van de Nerts viel mijn lezing 'Wie mooi wil zijn, mag geen dieren laten lijden' in het water omdat Opaatje naar de Varkenshemel ging.
En toen iedereen op 25 november al op de Dam stond, belde ik dat ik verlaat was. Nauwelijks verstaanbaar door een koor van honderden loeiende kalfjes op de achtergrond. Ik stond namelijk op een veemarkt...
Ook die actie werd een groot succes. En nu is het afwachten. Geluiden dat het te veel geld kost om 'de bontmarkt om zeep te helpen' (CDA) staan haaks op de argumenten van de SP. Krista van Velzen vecht al jaren voor de afschaffing van bont, wordt bedreigd door zeehondenkillers, komt in het gevang terecht, laat zich door niks en niemand afschrikken en is nergens bang voor. Als het zogenaamde 'gunprincipe' vanuit de marketinggedachte ergens op z'n plaats is, dan is het daar.
Je gunt het Krista. En Claudia. Want niet alleen in het bedrijfsleven, maar ook en juist in de politiek gaat People's Business meer dan ooit op. En daar kunnen de nertsen profijt van hebben.
Wie zeker profijt heeft bij de goede zorgen van Claudia en Dirk Jan is Tantetje.
Ze woont nu al weer maanden en maanden in Haarlem. En het gaat goed!
Tantetje ligt nu zelfs samen met Tesselschade, hun andere kat, op een bed.
Over T & T hoef ik me geen zorgen meer te maken. Een heerlijk gevoel.
Donderdag 25 december 2008
De Dag van Merry Christmas!
Om te beginnen de allerbeste Kerstwensen voor iedereen.
Mensen en Dieren.
Krijg net een mailtje uit Den Haag. Daar is al weken een rel gaande over de Levende Kerststal die in het Haagse Stadhuis als decorum dienst doet, ter verhoging van de kerstvreugde.
Veel mensen zijn er tegen, maar nog veel meer mensen zijn er voor.
Gevolg: De Levende Kerststal is een feit.
Het wordt tot op hoog niveau uitgevochten. Actiegroepen, de politiek, iedereen is er mee bezig. De tegenstanders verdenken de organisatie er van dat de dieren gedrogeerd zijn omdat ze zo'n matte indruk maken. De voorstanders roepen dat koeien en kamelen herkauwers zijn en daarom zo kalm.
Enfin. Ik word regelmatig geraadpleegd, zo ook weer vanochtend dus. Nu blijkt de os een koe te zijn. Maar wat veel erger is: Die koe is 18 jaar oud en wordt dagelijks heen en weer gebracht vanuit Brabant naar de Levende Kerststal in Den Haag. Iedere dag 100 kilometer heen en 100 kilometer terug. En dat 9 dagen lang. (Ze komt van een 'verhuurbedrijf' dat in mobiele kinderboerderijen doet).
Hoe ik daar over denk?
Daar kan ik kort over zijn: Dat is beschamend.
Zo'n hoogbejaard dier, elke dag die belasting en daar is het nog niet mee klaar natuurlijk. Harde muziek, joelende mensen, een vreemde omgeving, kortom daar is dit dier gewoon te oud voor. Daar komt bij dat een koe blijft staan tijdens het transport en ze zich bij elke hobbel schrap moet zetten, dat is heel zwaar voor haar oude botten. Mogelijk heeft ze last van artrose vanwege haar hoge leeftijd. Arme koe. Dit lijkt me een geval voor de Dierenbescherming. Maar of die hun nek durven uit te steken?
De Bofkonten trekken zich niks van de Kerstdagen aan.
Kerst of geen kerst, ze blijven gewoon hun ding doen.
Zo gingen Caesar en Juffrouw Loes mijn schamel overgebleven hulstboompje te lijf. (let op de dode staak, die heeft het al niet overleefd, maar de jonge scheut ernaast moest er nu ook aan geloven).
Heeft Brutus weer voor een waterballet gezorgd door de waterslang los te trekken:
Hup daar is Brutus met de waterslang,
Hij maakt er weer een rotzooi van!
(op de wijs van Willem met de waterpomptang)
Sprong Giel de hooiberg in om een emmer voer omver te trekken onder luide aanmoediging van BabyBig & Consorten.
Verder hoeft niemand zich hier een seconde te vervelen tijdens de kerstdagen...
Van de week is er een mestwagen op het erf geweest en die heeft me toch een bende achtergelaten, dat wil je gewoonweg niet weten.
Aan den arbeid dus! Merry Christmas!
PS
Wie een eenzame Kerst heeft en geen zin om naar de sportschool te gaan
is van harte welkom om mee te helpen, hahaha.
Woensdag 24 december 2008
De Dag van Dromen, Verlangens & Verhalen...
Eerst een mededeling van huishoudelijke aard:
Wil ene Marja, wier schoonzus jarig was en haar een Familie Bofkont Workshop cadeau wilde doen,
contact met mij opnemen? Ik krijg mijn mails steeds terug. Hoe krijg ik contact met Marja?
Gister zag ik het programma van Jeroen Pauw: 5 jaar later. Goede formule: In 2003 interviewde hij een paar interessante mensen, sloot de banden op in de kluis en haalde ze er 5 jaar later weer uit. Aan de hand wat iedereen 5 jaar geleden droomde, verlangde, en vertelde over zijn of haar leven, voert hij opnieuw gesprekken met ze.
Reinout Oerlemans kwam al voorbij en gisteravond Theo van Gogh. Die was heel stellig in hoe zijn leven er na 5 jaar uit zou zien. Veel dingen waren uitgekomen. Maar een moord? Die lachte hij keihard weg, hoe bezorgd zijn intimi daar toen ook over waren, hijzelf zag het niet. Zijn moeder, zus en zakenpartner spraken er over met Jeroen Pauw.
De afgelopen weken ben ik 2x heel uitgebreid geinterviewd door o.a. een columnist voor een boek. Ze wilde alles over mijn drijfveren, motivatie, worstelingen en creativiteit weten.
Mijn hele leven kwam voorbij. Ik pakte er de collageboeken bij, die ik maakte om vorm te geven aan mijn dromen en verlangens. Daar had ik al lang niet meer in gekeken en ik was stomverbaasd om te zien hoe waar het allemaal geworden was.
'Respect Voor Mens & Dier & Omgeving' maakte ik in 1994. Daar staan collages in vanaf ongeveer 1992, toen ik aan mijn water voelde dat ik terug moest naar de roots van mijn boerenfamilie en ik droomde van een boerderie. In die tijd ontdekte ik ook het Schapenburgerpad, het 'boerenpad', vlak achter de P.C.Hooftstraat.
Ik sloeg het boek open en stuitte op een collage waarin ik mijn toekomst 'zag': Een boerderie, een land vol beesten en in het midden sta ik met een roze big in mijn armen. 'Kijk nou toch!' riep ik uit. 'Daar sta ik!' En het is allemaal uitgekomen!'
;)
klik voor vergroting
Op de een of andere manier komt dat allereerste begin steeds vaker terug. Niet zo gek natuurlijk. Het programma van Jort Kelder heeft daar zeker ook toe bijgedragen. Iedereen is nu ineens nieuwsgierig geworden naar dat Schapenburgerpad. Vorige week had ik daar zelfs ter plekke een radio-interview door de rijdende reporter Bart Breukel, die altijd op Het Beloofde Varkensland komt, maar nu ook met eigen ogen wilde zien waar het allemaal ontstaan is.
Zeven dagen na de dood van mijn vader (2007) werd ik benaderd door een uitgever om een boek te schrijven over mijn leven. Dat boek had afgelopen september in de winkel moeten liggen. Nou dat lag er dus mooi niet.
Ik heb al wel veel geschreven, heel veel zelfs, maar de rust en de tijd om het allemaal bij elkaar te sprokkelen en het tot een geheel te maken, ontbrak tot nu toe. Niet in de laatste plaats vanwege de hectiek rondom Familie Bofkont. Mijn hoofd zit altijd zo vol met de levens van al mijn Bofkonten.
Aan de andere kant: Hoeveel mensen lopen niet met hun manuscript te leuren van uitgever naar uitgever en krijgen hun werk nooit uitgegeven? En ik word zomaar gevraagd. Niet de eerste de beste uitgever, trouwens. Als ik zie wie ze nog meer uitgeven, o.a. Carry Slee en Heleen van Royen, dat is toch geen kattenpis. Ik heb zelfs al een contract in mijn la liggen. Maar ik heb het nog niet durven tekenen...
Ik weet wel hoe mijn boek er kan komen. Dan moet ik afzien van alles wat mijn aandacht afleidt. Om te beginnen niet meer naar andermans levens gaan kijken bij Jeroen Pauw, geen andermans gedumpte varkentjes meer gaan redden, geen andermans problemen oplossen omdat ze zonder kennis van zaken biggen in huis genomen hebben, niet dagelijks al die mails beantwoorden, geen ellenlange telefoongesprekken over hoe hun varkentjes eigenlijk gehuisvest horen te worden, niet al die mensen meer ontvangen die hier ter inspiratie zo graag eens willen kijken, etc, etc, etc.
Dat boek moet er komen. Er is zoveel te vertellen. Zal me dat lukken?
Het jaar 2009 zal het uitwijzen...
Dinsdag 23 december 2008
De Dag van:
Een koe en een kalf en een heel paard halfEen os en een stier en zeven tonnen bier
Een schip vol schapen en een kerk vol rapen
En nog kon Holle Bolle Gijs van de honger niet slapen!
Waarom zou je deze schoonheden opeten
als je er ook hun levenlang op een heel andere manier van kunt genieten?
Maandag 22 december 2008
De Dag van Het Dier van Het Jaar!
In China is het aardbevingsvarken uitgeroepen tot dier van het jaar 2008. En terecht! Gelukkig heeft deze held 't een maand lang op z'n spekreserves kunnen uithouden. Maar belangrijker: Hij /zij kon aan regenwater komen!
PEKING - Een varken dat ruim een maand onder het puin lag na de zeer zware aardbeving in de Chinese provincie Sichuan, is uitgeroepen tot dier van het jaar in China. Hij eindigde als eerste tijdens een internetstemming, meldde de Chinese staatskrant China Daily maandag.
Foto: Reuters
Het varken dat Zhu Jianqiang is genoemd, varken met een sterke wil, overleefde onder het puin op houtskool en regenwater. Hij verloor in die 36 dagen flink aan gewicht. Nadat reddingswerkers hem hadden gevonden werd Zhu Jianqiang geadopteerd door het Jianchuan Museum, een museum ter nagedachtenis aan de ramp waarbij zeker 70.000 mensen omkwamen.
Het twee jaar oude varken heeft laten zien dat je nooit moet opgeven en is een voorbeeld voor Chinese ondernemers, is te lezen in de krant. Overigens heeft de meest populaire attractie van het museum het zo goed dat hij weer is aangekomen tot ruim 100 kilo. “Hij is te lui en te vet geworden”, aldus een museummedewerker.
Ik heb ambivalente zorgen over de 3 gedumpte zwerfhangbuikzwijnen in de bossen van Hoog Soeren, waar ik vorige week heenging met een lading appels. Er worden me veel vragen over gesteld. 'Redden ze het daar wel?' Of: 'Gedumpt in de bossen? Dat is toch niks erg, dan hebben ze hun vrijheid toch weer terug. Het zijn toch varkens? Die kunnen zichzelf toch bedruipen?'
Op zich is dat laatste natuurlijk helemaal waar. Maar er zijn wel degelijk gevaren voor deze afgedankte varkentjes:
GEVAAR 1. Hangbuikzwijnen zijn 'huisdieren' die dus gewend zijn aan een gedomesticeerde situatie.
GEVAAR 2. Ze schijnen er sinds september te lopen. Toen was er nog volop eten te vinden.
Als het straks gaat vriezen, dan wordt het veel moeilijker voor ze. En nog veel belangrijker: waar vinden ze dan drinkwater als alles bevroren is?
GEVAAR 3. Ze lopen nu in het territorium van de wilde zwijnen. Hoe worden ze daar ontvangen? De wilde zwijnen zullen niet blij zijn met deze indringers.
GEVAAR 4. Als de hangbuikdames berig worden en er komt een veel te grote en zware keiler op af, dat lijkt me ook niet zo'n gunstige ontmoeting...
GEVAAR 5. Maar het grootste gevaar is dat ze afgeschoten gaan worden. Hoe zal dat gaan? Ze zullen uit elkaar gedreven worden, er zal veel paniek en chaos ontstaan. Worden ze in een keer goed geraakt? Blijft er eentje eenzaam achter, die de jagers te slim af is?
In dat (op)jagen zit vooralsnog mijn grootste zorg.
Billie Bofkont die notabene in een bos geboren is uit 2 gedumpte hangbuikzwijnen en Moeke die ook als drachtig zeugje in een bos werd gedumpt hebben zich toch een hele tijd goed kunnen handhaven. Maar toen kwamen de mensen in het spel en gingen er achter aan jagen. Toen was het gedaan voor ze.
Dat varkens zo panisch zijn als ze worden opgejaagd was gister heel goed te merken aan LadyBoss. Toen de kindjes achter haar aan gingen lopen of haar van bovenaf benaderden om haar te aaien, schoot ze alle kanten op. Toen ik uitgelegd had waardoor dat kwam, kwam de rust weer terug en lag LadyBoss even later weer vol overgave op haar zij, om zich te laten koesteren door die poezelige kinderhandjes.
Hoe het gister was, Kerst bij Familie Bofkont?
Om maar eens even in Geer & Goor jargon te spreken: Helemaal SUPER, helemaal TOP, he-le-maal SUPERTOP was de Kerst bij Familie Bofkont gister. Een groep geweldige mensen en kinderen.
Een kerstboom met als piek Miss Piggy als paaldanseres (de top van de boom was helemaal kaal, dus dan wordt de creatieve mens aangesproken), heerlijk eten en drinken, lichtjes rond de levende Kerststal, het was allemaal even sprookjesachtig.
Ook nog eens cadeautjes - ik leek wel jarig - en voor de Bofkonten heel veel vruchten. Iemand heeft een gigantisch grote tas met ontzettend veel lekker fruit voor ze achtergelaten, nauwelijks te tillen, zoveel zit er in. En ik weet niet wie dat was! Bij deze, heel erg bedankt daarvoor. Helemaal supertop, ik herhaal het nog maar eens.
Als de Oudjaarviering bij Familie Bofkont aanstaande zondag 28/12 net zo leuk wordt, kan mijn jaar niet meer stuk. Er waren een paar snoezige kleine meisjes bij. Ze gingen languit in het hooi liggen bij Pietje en LadyBoss. De een leek een cupidootje met allemaal blonde krulletjes en de ander was gelijk het kindeke teer. En Zeeman lag er maar tevreden knorrend bij. En de Mystery Man vond het ook allemaal helemaal geweldig.
En dan nog een piepklein meisjes dat de achterbenen van Brutale Griet ging borstelen. Ze reikte haar handjes met de grote borstel erin helemaal boven haar hoofd uit. Ze kwam ongeveer halverwege de benen van Brutale Griet. Wat een vertrouwen hebben en geven die kindjes toch. Nergens bang voor. Even later plofte zo'n klein hummeltje naast me in het stro bij de varkens. Het leek net een biggetje zoals ze tegen me aankroop. Dat zijn dingen die je niet vergeet.
En de Mystery Man is zijn oormerken kwijt! We hebben er een feestelijk moment van gemaakt tijdens de warme chocolademelk met slagroom.
Knip, knip en weg waren de vernederende nummerplaten. Applaus!
De Mystery Man is mooier dan ooit. Bijna bovenaards mooi. We konden onze ogen niet meer van hem afhouden. Daar lag een betoverend mooi wezen in de Kerststal.
Iedereen die er was en bijdroeg aan deze bijzondere dag, heel erg bedankt voor jullie aanwezigheid. 21 december 2008 - De kortste dag van dit jaar met een lange herinnering.
En natuurlijk gaat alle dank uit naar het Bofkont Zorgteam, zoals uitgever Pim dat laatst zo mooi uitdrukte. Dat houden we erin: Het Bofkont Zorgteam. Als woord, maar zeker ook als daden. Als Maya, Erin, Jaro en Dennis er toch niet waren...
Zondag 21 december 2008
De Dag van Biggen & Botox en No-Botox Babes
Van Familie Bofkont Fan Coby kreeg ik onderstaande mail:
Helemaal mee eens Dafne, ik vind Brigitte ook nog steeds prachtig en zo vrouwelijk, ik kan die mensen niet uitstaan die maar zeuren dat ze zo oud is, er schijnt zelfs een pooster van haar te hangen in een kliniek voor plastische chirurgie, om te laten zien hoe het niet moet, bah, bah, bah. Nu schijnt het dat Pamela Anderson ook maar niet meer in badpak moet verschijnen. Die mensen denken zeker dat ze eeuwig jong blijven. Sonja Barend zei ook al, ik ga niets doen, want dan heb ik altijd nog die oude handjes er bij, zo is het toch, je kunt wel aan de gang blijven, bovendien kost het handenvol geld, mislukt het ook nog wel eens, en dat geld kun je dan maar beter aan de Bofkonten schenken, denk ik dan. Ben zelf trouwens 61 jaar. Volgens mij is de mystery guest, ik dacht eerst een schaapje, maar nu denk ik een lief broertje voor Rosamunde en Brutale Griet, een blijvertje, weet ik zeker.
Nou! Heeft ze het over Sonja Barend! Ik ook. Vorige week stond er een meesterlijke column in het Parool van Alexandra Besuijen over leeftijd en dat gezeik altijd dat iedereen er altijd 10 jaar jonger uit moet zien. Ik stuurde een reactie naar de krant en die werd geplaatst. Dat ze met haar column ook de varkens een grote dienst bewees. Lees maar:
Alexandra vroeg me vervolgens om meer informatie over botox & biggen en wil daar dus aandacht aan gaan besteden in de krant. Joepie! Het best bewaarde geheim ever. Het heeft onze computerduizendpoot heel wat uurtjes gekost om de info daarover boven tafel te krijgen. Niemand wil het daar over hebben, zelfs - of beter gezegd juist - de dierenbeschermingsorganisaties niet. Waarom niet? Dat ligt politiek veel te gevoelig, want die hebben weer te maken met hun sponsors, niet zelden lieden uit de plastische chirurgie. Door sponsoring van dierenbeschermingsorganisaties trekt de cosmetische industrie dus een rookgordijn op. Heel slim. En ik heb het uit eerste hand. Dat kan ik Alexandra nog verhalen over vertellen...
Later vast meer over deze interessante beerput.
Nu gaat de wekker. 6.00 uur. Was nergens voor nodig geweest, want ik ben al uren wakker door de hanenserenade, waarop de heren me iedere ochtend trakteren vanuit hun hoge bomen. Bovendien was ik al vroeg op, want vandaag is het Kerstfeest bij de Familie Bofkont. Er komt straks een heel gezelschap op Het Beloofde Varkensland af.
Dat wil zeggen om 14.00 uur. Maar om de boel aan kant te hebben, is het dus non stop aanpoten vanaf 6.00 uur 's ochtends. Vanuit alle hoeken en gaten van Nederland, maar ook uit Belgie komen de dierenliefhebbers vanmiddag. Ik heb er zin in. Nu ga ik de ruimte dressen, soep maken, schoonmaken etc. En dat alles op m'n tenen, want o wee als de varkens me horen. Dan raakt m'n hele tijdsschema in de war. Pietje, LadyBoss en de Mystery Man krijgen vast wat toegestopt om ze stil te houden, maar de rest van de Familie Bofkont krijgt om 9.00 uur hun ontbijt en tot die tijd moeten ze wel even blijven doorslapen...
Zaterdag 20 december 2008
De Dag van De Schoonheid En De Troost...
Leuk telefoontje van de VPRO: Villa Achterwerk vertoont op 28 december de hoogtepunten van het afgelopen jaar en Familie Bofkont zit daarbij. Rond 10.10 uur komen wij voorbij.
Zag gister ineens een docu over Brigitte Bardot. Op haar 40ste stopte ze met filmen om haar verdere leven te wijden aan het bestrijden van dierenleed. Je ziet een nog jonge beeldschone BB met een zeehondenbaby in haar armen, die later doodgeknuppeld zal gaan worden om het prachtig witte velletje. BB op de barricaden, overal lezingen gevend en petities aanbiedend.
Ze is nu 74 en strompelt voort op stokken. Weer gaat ze naar de minister met een brief. Weer gaat het over de zeehonden. Ze komt er niet eens meer in. De security snelt op haar af. Weg! Weg! Mal oud mens!, zie je ze denken. Ze kunnen hun afschuw nauwelijks verbergen. "Ik ben Brigitte Bardot, wilt u deze brief alstublieft aan de eerste minister geven?" smeekt ze nog.
"Laat het dan tenminsten nog ophouden voor ik dood ben!"
BB is verbitterd, teleurgesteld en kwaad. Zo ontzettend kwaad. Ze hekelt de mensheid. "Monsters zijn het! De dieren deugen, zij zijn de enigen die deugen!"
Het was pijnlijk om naar te kijken. Niet alleen omdat ze het niet gered heeft om haar ideaal te verwezenlijken en voor haar idee zo ontzettend verloren heeft. Ook omdat ze geen manier heeft kunnen vinden om zichzelf niet zo totaal mee te laten sleuren. En in haar geval: Ze heeft geen wapens meer om mee strijden, ze is haar schoonheid kwijt. Dat laatste is trouwens betrekkelijk, want ik vond haar nog steeds een prachtige, indrukwekkende verschijning. Maar de mannen van de security dachten daar heel anders over.
Iets anders.
Van een trouwe Bofkont fan kreeg ik deze mail:
Hoi Dafne,
Ook al zit ik in Australie, gelukkig is er internet en kan ik naar de weblog van de Bofkonten kijken.
Ook mooi is het te zien hoe de aboriginals hier oorspronkelijk leefden in harmonie met het dierenrijk.
Als er wat fout gaat, komt dat vaak door onwetende toeristen of dronken mensen.
Vorig jaar was er hier een Duitser die een actiefoto van een krokodil wilde hebben.
Hij sloeg met een stok op het water (kroks springen dan woedend het het water uit).
De jonge krok beet de Duitser in zijn knie. En dan een dronken meisje dat was gaan zwemmen met twee jongens.
Een krokodil kiest de makkelijkste prooi. Hij zwom tussen de mannen door en pakte het meisje. Dood.
Ook zijn er hier vogels die nesten maken van 4 bij 3 meter en een meter diep.
De dode bladeren en takjes verrotten en er komt dus warmte vrij.
Deze warmte zorgt ervoor dat de eieren uitgebroed worden.
Met haar snavel checkt de vogel de temeratuur van de composthoop, wonderbaarlijk niet?
De regels en de wetten die ze hier hebben t.a.v. kroks komen heel dicht in de buurt van de regels en wetten die we te horen
krijgen bij de Familie Bofkont. Gelukkig staan jouw varkentjes dichter bij de mens......
Volgend jaar kom ik weer eens bij jullie kijken.
Groeten aan de Bofkonten vanuit Australie!
En dan is er nog nieuws over de Mystery Guest:
Vanochtend de laatste injectie gegeven, de beginnende longontsteking is foetsie en meneer is vrolijk en levendig. Gelukkig!
Hallo Dafne,
Natuurlijk ben ik ook harstikke nieuwsgierig naar die mystery guest, hoewel het volgens mij geen guest is, maar een blijvertje. ;-)
Is het....... een stierkalfje?
Hallo Dafne
Als ik dat oormerk van de mystery guest zo zie is het dier of een eeltpotige (kameel of lama in die richting).
Of het is een stier (rund) maar dan wel een zeer zeldzaam ras of kleurslag.
We wachten rustig af...
Nu snel aan de slag, want morgen viert de Familie Bofkont Kerstfeest.
Stond er eergister een gigadoos met giga-appels op het oprijpad van Martijn,
lag er gister zomaar ineens een kerstboom en een doos met kerstballen.
Hoofdverdachte is vooralsnog Erin...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 19 december 2008
De Dag van Van Giel & de Varkens-Vluchtelingen
Om 7.00 uur zag ik Giel Beelen al met een bleek slaaphoofd op het TV Nieuws. Die gaat weer barre tijden tegemoet. Niet eten, wel een week lang niet, i.v.m. Het Glazen Huis om geld in te zamelen voor de vluchtelingen.
Omdat er op Het Beloofde Varkensland ook zoveel varkensvluchtelingen wonen, zoals: Theo, wijlen Wim, Moeke die nog net op tijd onderdak kreeg zodat ze haar biggen bij Familie Bofkont kon werpen, wijlen Lady Lolita, wijlen Stalker, Dappere Dodo, Zeeuws Meisje, LadyBoss om maar een paar te noemen, doet Het Beloofde Varkensland dit jaar ook mee. En niet te vergeten alle vluchteling-haantjes, die asiel gekregen hebben bij Familie Bofkont.
Daarom geven we een team-uitje weg. Het meest biedende bedrijf mag een dag op Het Beloofde Varkensland komen voor een nader in te vullen programma. Er is van alles mogelijk als het te maken heeft met communicatie met of zonder beesten. Het liefst met de Bofkonten natuurlijk, maar de klant is koning en ik kan ook goed uit de voeten met een 'gewone' presentatie, vergader, sales, beurs, telefoontraining etc. Of mijn eigen stokpaardje: een uitgebreide training over non-verbale communicatie. Enfin, roept u maar. De opbrengst gaat uiteraard helemaal naar Het Rode Kruis.
Nog even over de alpaca's van gister. Ik kreeg er een aardige en verstandige mail over.
Dafne, helemaal mee eens! Het is eigenlijk hetzelfde verhaal met de minivarkens, ook een hype! Ik heb in Bolivia gewoond en we hadden er een llama en een alpaca maar dan op een groot stuk land op 3600 m hoogte. De alpaca kregen we als baby en in het begin volgde ze me overal en als ik stond te koken dan lag ze tussen mijn benen, ze is altijd heel aanhankelijk geweest (net als juffrouw Loes), ieder ander spuugde ze, vooral mannen. De llama kregen we toen ie al iets ouder was maar die bleef schuw, geen huisdier dus. Ze hebben heel veel ruimte nodig want ze houden van hard rennen (prachtig gezicht)! Het vlees vind ik persoonlijk nogal taai maar ik ben dan ook geen vleeseter ... Ik heb juffrouw Loes in februari mogen knuffelen, ik was toen op een workshop, wat was dat ontzettend leuk!! Ik kijk elke dag op je site en geniet van die lieverds en je mooie verhalen ... Ik wens jou, de mannen en de bofkonten gezellige kerstdagen en een gelukkig en gezond 2009!!
Annet uit Zwijndrecht
En nog een reactie van Jaro op Juffrouw Loes:
Haha, ik las je weblog over Juffrouw loes. Vandaag weer een matpartijtje gehad, ze was de vorige keer nog niet vergeten, ik kreeg een re-try.
Ze kwam echt op me af racen en toen moest ik eerst een wedstrijdje en daarna stoeien.
Maar dit keer heb ik gewonnen, ze plofte opeens neer voor een massage.
Donderdag 18 december 2008
De Dag van De Mystery Guest...
Is het een schaap?
Nee.
Is het een lam?
Nee.
Is het een geit?
Nee.
Is het een pony?
Nee.
Is het een labrador?
Nee.
Is het een kameeltje?
Nee.
Een apalca?
Nee!
Is het een ezel?
Nee, ook niet.
Al deze bovenstaande vragen zijn al gesteld over het wonderlijke wezen dat regelmatig voor de webcam verschijnt en dat kennelijk sinds kort deel uitmaakt van de Familie Bofkont.
Dat klopt. Sinds 25 november is er een nieuwe bewoner bij. Verder ga ik nog nergens op in. Wie hier toch komt vanwege een workshop, verjaardag, of anderszins valt met zijn/haar neus in de boter. Die hebben al kennis met hem gemaakt.
En de mensen die aanstaande zondag Kerst bij Familie Bofkont komen vieren, kunnen zich ook op hem verheugen. Het is dus een hij. Dat wil ik er over kwijt en verder nog niks. Nog even geduld dus.
Over apalca's gesproken. Dat schijnt nu het nieuwste modedier te zijn. Ineens kom je ze overal tegen, in tijdschriften, in de kranten. Er zijn al een paar fokkers (daar gaan we weer!) die ze verkopen. "Het is weer eens wat anders" las ik een fokker ergens zeggen. Nou, dan weet je het wel. Oppervlakkiger dan dat kun je het niet uitdrukken.
Ik heb geen fascinatie voor apalca's en weet er ook niks van. Ja dat ze eigenlijk hoog in de bergen in Peru en Bolivia horen te leven en ze in Nederland dus helemaal niet thuishoren. De Dierenbescherming schijnt het er niet mee eens te zijn dat ze hier nu wonen en gefokt worden. Dat ben ik met ze eens. Lees hieronder maar. Pure handel. Over een paar jaar is de markt verzadigd, zijn de lammetjes groot geworden, wil iedereen er weer vanaf. Need I say more. Hun vlees schijn lekker te zijn dus...
Uit het AD
Alpaca's hier te duur om op te eten
Van een onzer verslaggevers
BUNNIK Drieentwintig volwassen alpaca's en 'n kleintje in het weiland van veeoverslagbedrijf De Raaphof van de familie Kassing in Bunnik trekken sinds donderdag heel wat bekijks. Want de kleine lama's mogen in Zuidamerikaanse landen als Peru en Bolivia heel gewoon zijn, in Nederland verwacht je ze hoogstens in de dierentuin.
Lama's mogen in Zuidamerikaanse landen als Peru en Bolivia heel gewoon zijn, in Nederland verwacht je ze hoogstens in de dierentuin.(Foto UN/AC - Marco Hofste)
"Het is de eerste keer dat we hier exotische dieren hebben lopen," zegt Kassing. "Alle soorten vee worden hier tijdelijk gestald: paarden, koeien, varkens. Tijdens de watersnood stonden hier wel vijfhonderd koeien. Maar we krijgen ook dieren als ergens een boerderij is afgebrand. We hebben nu zelfs een paar verwaarloosde kippen lopen, die Dierenbescherming ergens in beslag heeft genomen."
Maar alpaca's, die in Zuid-Amerika in grote kudden als huisdier worden gehouden, zijn nieuwe gasten in het overslagbedrijf, vlak naast discotheek Brothers. Ze komen oorspronkelijk uit Chili, maar hebben in Noord-Ierland in quarantaine gestaan. Ze zijn bestemd voor handelsdoeleinden.
"Er is interesse uit Zweden," zegt eigenaar Roland Gerritsen uit Dalen bij Coevorden, die de dieren samen met een Engelse zakenrelatie op de markt brengt. Volgende week komen die mensen kijken. Maar in feite kan iedereen ze kopen. We gaan er ook mee adverteren in bladen als De Boerderij en De Hoefslag."
De dieren hebben een dichte beharing van lange, zachte wol. Als lastdier zijn ze niet te gebruiken, ze worden gehouden om de wol en het goed smakende vlees. "Maar deze zijn voor de fok," zegt mevrouw Kassing beslist. "Er zijn al twee kleintjes geboren en volgens mij komen er nog veel meer. Kijk maar eens naar die bolle buikjes."
Gerritsen bevestigt dat alle ooien drachtig zijn. "Deze stamboek alpaca's kosten 5.500 dollar (ruim 14.000 gulden) per stuk. Het is een goede investering, want binnen anderhalf jaar brengen de lammetjes dat ook weer op. Als de handel loopt, laten wij er tegen Kerstmis nog tweehonderd naar Nederland komen. Die zijn nu nog in Chili."
Mevrouw Kassing is vertederd door de bruine lama's, die in de wei, vlakbij de afslag Bunnik van de A12, lopen te grazen. Ze voert ze bij met brood en schapenvoer. "Ze zijn heel nieuwsgierig. En het kleintje beschermen ze met z'n allen. Je kan zien dat het echte kuddedieren zijn." Een moeder en kind alpaca staan nog binnen op stal. Het volwassen dier maakt een zoemend geluid als de herdershond van de familie ook even komt kijken. "Misschien gaat-ie zo tuffen," lacht de boerin.
Bij de productschappen vee, vlees en eieren in Den Haag reageert woordvoerder Kats verbaasd op de komst van een kudde alpaca's in Nederland. "Bij ons is in Nederland geen enkel bedrijf bekend dat deze dieren houdt voor het gewin."
Eigenaar Gerritsen schat dat er in Nederland toch wel een stuk of honderdvijftig a tweehonderd alpaca's rondlopen. "De fokkerij heeft prioriteit, maar uiteindelijk kun je de dieren houden voor de wol. De eerste wol brengt wel 270 a 280 gulden per kilo op, in volgende jaren zo'n 210 a 220 gulden per kilo." Hij lacht: "Nee, in Zuid-Amerika worden ze wel gegeten, maar daar zijn ze bij ons te duur voor."
Vannacht droomde ik dat Juffrouw Loes moeder was geworden.
Een poosje geleden werd ik benaderd door een man uit Ierland, die daar op een groot landgoed wilde zwijnen wilde laten lopen. Of ik daar informatie over kon leveren en mogelijk de wilde zwijnen ook (?). Na wat mails heen en weer waarin ik specifiek op een aantal zaken in ging om te testen hoe serieus het eigenlijk allemaal was, heb ik er niks meer van gehoord.
Juffrouw Loes is een wonder van een zwijntje. Zo speels, zo enthousiast, zo vitaal, zo rebels en ondeugend. Ze overtreft Wildeman zelfs. Nu was Wildeman al een maand of 3 toen hij hier kwam, terwijl Juffrouw Loes haar eigen moeder maar een paar dagen gekend heeft en dus een echt mensenzwijn geworden is.
Wat heeft dat beestje een plezier in haar leven. Wat een wildebras. Ze wil alleen maar keten. Ze juint de hele boel voortdurend op, maar zelfs Swientie kan haar niet meer bijhouden. Die zoekt haar heil al bij Knor & Knorrie, als Juffrouw Loes het weer op haar heupen krijgt. Geen probleem. Dan wil Juffrouw Loes met mij.
En dat betekent een echte worstelpartij. Ze werkt je met haar sterke snuit tegen de grond. Vorige week heeft ze Jaro tegen de grond gekregen, nou ja in het zachte stro dan, en toen hebben die 2 echt een partijtje liggen matten. Jaro was op een gegeven moment bekaf en Juffrouw Loes plofte toen bovenop hem. Triomfantelijk. Zij had duidelijk gewonnen.
Zo speels zijn mijn roze lummels bij lange na niet. Hoewel ze zeker speelse buien hebben, komt dat in de verste verte niet in de buurt van de levensdrift van Juffrouw Loes. Waarschijnlijk zijn de productievarkens toch meer van hun oorspronkelijkheid kwijtgeraakt dan wordt aangenomen. Ook al om redenen van puur praktische aard. Met hun rare lange lijven, zijn ze niet wendbaar en soepel meer. Hun motoriek is ronduit stijf te noemen. Terwijl Juffrouw Loes een en al wendbaarheid is. Ik ben echt heel benieuwd hoe zij zich zal gaan ontwikkelen door de jaren heen. 6 januari wordt ze al weer 1 jaar. Haar eerste jaar is voorbij gevlogen.
Wildeman en Juffrouw Loes hebben trouwens niks met elkaar. Wildeman gedraagt zich als een echte keiler. Een solitair van het eerste uur. Volstrekt autonoom. Hij dopt zijn eigen boontjes en heeft niks en niemand nodig.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 17 december 2008
De Dag van De Belgische Scharreltram?
Michel Vandenbosch - Directeur Belgische Dierenbescherming GAIA - is erg geïnteresseerd geraakt in mijn Scharreltram (2001) en de campagne die daarmee gepaard ging: Hoogste tijd om over te stappen: Alle consumptiedieren een écht Scharrelleven!
Niet ondenkbaar dat de Scharreltram binnenkort in België zal rijden. Dat zou hartstikke mooi zijn. Want die campagne is al weer van bijna 8 jaar geleden, maar nog steeds zo actueel als ik weet niet wat.
Verder kreeg Michel nergens anders zulke mooie varkensfoto's dan op Het Beloofde Varkensland. Hij poseerde er dan ook lustig op los. Kan ie in België en op de GAIA site mooie sier mee maken. Gelijk heeft ie.
Dinsdag 16 december 2008
De Dag van Vol Verwachting Klopt Ons Hart...
De varkens zijn 7 jaar een dame en heer(gecastreerd) zijn broer en zus. Door onze verhuizing kunnen wij de varkens niet meenemen, heb menige kinder en zorg boerderij aangeschreven, maar zij hebben geen plaats of ze reageren niet. Ik hoop dat u een goed nieuw tehuis voor ze kunt vinden. Wij gaan 6 dec. weg van onze huidige woning en die moet leeg opgeleverd worden...
Als alles goed is gegaan zijn de 2 onplaatsbare hangbuikzwijntjes - die afgelopen weekend moesten inslapen als er niet snel een nieuw huis voor ze zou komen - nog springlevend.
Yes! Ze hebben een nieuw thuis!
Ik heb vanochtend nog geen contact kunnen krijgen, maar gister zouden ze van Zwartebroek naar Aalsmeer verhuizen. Ben erg benieuwd hoe het vervoer is verlopen. Kon dat zelf niet doen, maar ik stuur van te voren altijd mijn stuk op dat ik in 2004 voor een beestentijdschrift schreef: Varkensvervoer met moed, beleid en trouw. Altijd handig om te weten want varkens zonder stress vervoeren is een vak apart.
Weer 2 hangbuikjes gered!
klik voor vergroting
;)
Maandag 15 december 2008
De Dag van Herinneringen Die Een Eigen Leven Gaan Leiden...
Toevallig stuit ik op een voor mij wildvreemde blog van iemand die vorige week kennelijk koffie zat te drinken bij Parnassia in Bloemendaal. Zij of hij - schrijft het volgende:
Maar op de hoge kruk gezeten achter een mok cappuccino heb je wel
mooi uitzicht over de opgang naar het strand en de zee.
Tot onze verbazing reed er een zwart busje achteruit tot de zandgrens
en een enorm varken werd uitgeladen, een jonge dame nam het dier aan
een riem mee uit wandelen langs het strand. Een raar gezicht moet ik
zeggen, zo'n roze beest langs de waterlijn.
Dit varkentje werd hier even gewassen. Een grote groep nieuwsgierigen eromheen.
Het bleek een varken uit Het Beloofde Varkensland te zijn.
Ik had er nog nooit van gehoord.
Thuis natuurlijk even op het net gezocht en vond de volgende link.
www.varkensland.nl
Zo leer je elke dag weer iets bij, leuk toch?
Wat staat daar nou?
'Een jonge dame nam het dier aan een riem mee uit wandelen langs het strand'. Ten eerste: niet gek om mijzelf terug te lezen als een 'jongedame', terwijl mijn volgende verjaardag toch echt de 60ste keer zal zijn, hahaha. Ten tweede: hoe komt hij/zij aan een riem? Die was er niet en zal er ook nooit zijn bij Zeeman. Die weet zelf wel hoe hij bij zee moet komen. Een appel is voldoende om hem een beetje bij te sturen.
Wonderlijk toch hoe herinneringen een eigen leven kunnen gaan leiden. En aannames. Een hond laat je uit aan de riem, dus een varken ook. Er komen trouwens nog steeds reacties binnen op de strandwandeling met Zeeman. En foto's! Van de week kwam er nog een prachtige binnen van Marielle. Misschien ga ik van al die toegestuurde foto's nog eens een hele expositie maken.
Gister de verjaardag van Peter. Hoe de herinneringen daar ook aan zullen zijn: Het werd een geweldig feest. Op het hoogtepunt waren er wel 65 man. De meeste uit zijn vakgebied. Biologen uit Artis, dierenartsen, hoogleraren in de diergeneeskunde, een kalfjesdeskundige, mensen van Dierennieuws, zijn uitgever Pim, familie, vrienden, etc.etc.
Kortom, Peter was echt het Feestvarken.
Ze hebben allemaal hun ogen uitgekeken. Naar Zeeman aan Zee (tijdens onze presentatie) naar Juffrouw Loes, Wildeman en alle andere Bofkonten en als klap op vuurpijl natuurlijk het fenomeen varkensmassage. Peter moest bij wijze van initiatie vanwege zijn 50e levensjaar een proeve van bekwaamheid afleggen. Hij masseerde Giel en later hebben hij en zijn geliefde Nanke zich als ware varkensfluisteraars ontpopt bij Aagje. Bij wie anders had dat zo goed gekund? Natuurlijk Aagje, die als biggetje mij de varkensmassage deed ontdekken. En als - nu 10-jarige dame - nog steeds de ster van de Varkensmassagesalon is.
En altijd weer helemaal leuk:
"Goh! Het stinkt hier helemaal niet! Alles is schoon en opgeruimd en zo fris! Ik dacht altijd dat varkens zo stinken!" (met mijn oneindige dank aan Ingeborg, Erin, Maya, Jaro en Dennis).
Zo grappig. Altijd als we met een groep mensen bij de varkens liggen, komt Aagje op een gegeven moment binnen. Ze komt niet zomaar binnen, nee ze maakt haar entree als een diva. Loopt zonder iemand een blik waardig te keuren naar het midden van de salon en gaat liggen.
'Remember where this came from', straalt ze dan aan alle kanten uit. "Ik ben Aagje, de ontdekker van de varkensmassage, dat jullie dat toch maar wel allemaal even heel goed weten"!
Voor mij was het hoogtepunt van de dag het chippen van onze Mystery Guest door Peter. Terwijl ik hem zijn fles gaf, kon Peter dat klusje mooi effe snel klaren. De chip zat er in voor iedereen het wist en de Mystery Guest gaf geen krimp, die was veel te druk met wat anders: drinken! Nu kunnen de afzichtelijke oormerken eruit!
Toen alles en iedereen allang weer naar huis was en Het Beloofde Varkensland in diepe rust verzonken lag (volle maan, betoverend mooi op het erf en koud!) hoorde ik nog een gebrul.
Dat leverde het volgende beeld op:
Knorrie bovenop Vrouw Vos.
Knorrie! Die vorig jaar om deze tijd nog als klein biggie ieders hart stal!
Kleine meisjes worden groot...
PS
En vanochtend kwam dit binnen van uitgever Pim:
dag Dafne, Peter
Wat een gedenkwaardige verjaardagsparty hebben wij mogen meevieren !
Warmte, knusheid, educatie en respect hebben wij kunnen invoelen op
Peters 50 e verjaardagsviering binnen de familiekring. Respect en
dankbaarheid zal nog lang invoelbaar blijven bij een terugblik en of
gedachte aan het Zorgteam van de Famile Bofkont, aan Dennis en aan
'beschavingsdeskundige' en varkensgoeroe Dafne in het bijzonder.
PPS
De foto's van de workshop van 30 november en de GAIA bijeenkomst van 7 december staan vanavond op de site.
Zaterdag 13 december 2008
De Dag van Het Herstel van de Mystery Guest...
Het gaat al weer een stuk beter met onze Mystery Guest.
Niet in de laatste plaats door de goede zorgen van Broeder Pietje!
Vrijdag 12 december 2008
De Dag van Het Donkere, Diepe Bos...
De zwerfzwijntjes van de Veluwe zaten me niks lekker, daar kon ik niet van slapen.
Dus Staatsbosbeheer maar weer geraadpleegd.
Wanneer hebben julie ze voor het laatst gezien?
"Vorige week maandag."
Waar was dat precies?
"In het bos bij Hoog Soeren."
Waar is dat precies?
Hebben jullie eten en drinken voor ze neergezet in dat bos?
"Nee."
En zo kwam het dat ik daar polshoogte willen nemen. Eten en drinken brengen,
dat is toch het minste wat ik voor ze kan doen, dacht ik.
5 kilo appels, 1 kilo druiven, een emmer vol varkensbiks.
Vlak voor ik vertrok gebeurden er nog 2 dingen:
1.
Ik kreeg een paginagroot artikel gemaild uit de AD: Minivarken is ideaal huisdier!
2.
Mijn Mystery Guest was niks lekker en bleek koorts te hebben: 39.7
Wat betreft die AD: Ik besefte weer eens te meer dat kranten hun pagina's moeten vullen. Notabe diezelfde AD is hier geweest toen ik gedumpte Theo & Wim van een Veluwse akker had gered. Voorpaginanieuws over schandelijke dumppraktijken, omdat de zogenaamde 'minivarkens' totaal ongeschikt zijn als huisdier!
En voor mijn Mystery Guest moest er een vreemde dierenarts gebeld, want Peter zat te ver weg. En ik moest voor donker in bos zijn, anders zou ik daar geen klap meer zien. Gelukkig was Erin hier en die heeft alles in goede banen weten te leiden. Heerlijk dat je met een vertrouwd gevoel zoiets belangrijks ook aan iemand anders kan overlaten (Mystery Guest blijkt een beginnende longontsteking te hebben, wordt behandeld, had gisteravond al weer 38.2 en drinkt gelukkig weer als een tierelier).
Het al snel donker wordende bos was een wereld op zichzelf. Wat een stilte. Wat een geheimzinnige wereld. Uit zo'n wereld komt Juffrouw Loes vandaan. Een wereld zonder mensen, een wereld van de dieren. Het was betoverend. En zo groot. Waar je ook keek, bomen, bomen en nog eens bomen. En geen hangbuikje te bekennen.
Onderweg belde Staatsbosbeheer nog met nieuwe informatie. Ze lopen al op het Kroondomein, dat betekent dat SBB er niks meer over te zeggen heeft. Het schijnen er 3 te zijn en ze zwerven er al vanaf september. Af en toe worden ze gespot, ook was bekend dat een jachthond uit het dorp ze van tijd tot tijd flink de stuipen op het lijf kon jagen.
Ik heb de appels, de druiven en de biks ver het bos ingegooid. Toen ik klaar was lag de bosgrond bezaaid met lekkers.
Inmiddels was het donker. Toen ben ik maar weer naar huis gegaan.
Als de hangbuikjes ze niet gevonden hebben, hebben in ieder geval de wilde zwijnen een feestmaal gehad. Het Kroondomein. Zal ik Willem Alexander maar eens bellen?
Donderdag 11 december 2008
De Dag van De Arme Zwijntjes
Wat een intens treurige foto kreeg ik gister opgestuurd van een vrijwilligster van Staatsbosbeheer. SBB had haar gevraagd mij te bellen. Maar wat kan ik doen?
Ik kan niet hele dagen door dat bos dwalen op zoek naar die gedumpte varkentjes. De Familie Bofkont is de laatste jaren zo gegroeid en heeft me gewoon hier nodig. En Peter zal toch op z'n minst mee moeten om ze te darten met verdovingspijlen, maar Peter zit in Pieterburen bij de zeehonden. Leny ziet hem aankomen als hij opstapt om een paar zwijntjes te gaan zoeken. Maar nog los daarvan. Stel het lukt om ze te vangen. Waar moeten ze dan heen?
Wat een schoften die dit op hun geweten hebben. Met deze koude natte nachten twee huisdieren letterlijk het bos insturen. Hoe ze daar weglopen met z'n tweetjes. Je hart breekt toch als je dat ziet. Zo te zien zijn het nog jonge beestjes. Mogelijk net een jaar, dat is meestal de leeftijd waarop mensen genoeg van ze krijgen. Ze worden groter en krijgen meer praatjes, de babytijd is voorbij. Weg ermee!
Staatsbosbeheer sprak al over afschieten. Hoe tragisch ook, onder deze omstandigheden misschien nog wel het beste voor ze. In dat bos overleven ze niet. Als er een zeugje bij zit, en dat zal wel, dan is die ook niet veilig voor een keiler (wild zwijn mannetje). Wat een zorgen toch weer allemaal.
Ook goed nieuws. Bij de broers van Gebroeders Beer en Lamme Zus zijn inmiddels voorzieningen getroffen om de ergste modderzooi wat tegen te gaan. Dat klinkt goed en hoopvol. Er wordt alles aan gedaan, meer kan een mens niet doen en Oscar en Valentijn (zo heten die twee deftige boys) zullen heus wel voelen dat ze in ieder geval erg gewenst zijn en dat is ook heel wat waard.
Zeeman gespot op Kidsweek Junior
Zie www.kidsweekjunior.nl
Woensdag 10 december 2008
De Dag van Dweilen Met De Kraan Open...
1.
Echtpaar moet noodgedwongen verhuizen. Hebben veel beesten.
Ze kunnen allemaal herplaatst, behalve 2 hangbuikzwijnen van 7 jaar oud.
Niemand wil ze hebben.
2.
Ander echtpaar heeft 2 hangbuikzwijntjes cadeau gekregen op bruiloft.
De beestjes zijn nu 4 maanden oud. Het jonge paar heeft geen plaats en tijd voor ze. Wie wil ze hebben?
3.
Nog weer een ander echtpaar gaat ook verkassen.
Er blijven 2 hangbuikzwijnen achter van 10 jaar oud.
Ze wegen ieder 100 kilo. Waar moeten ze heen?
Zelfs hun dierenarts zet zich er voor in, ze belde en mailde er gister over.
Niemand wil ze hebben.
4.
Iemand heeft 2 gedumpte hangbuikzwijntjes zien zwerven in de bossen bij Hoog Soeren. Kan ik komen om ze te vangen?
Deze 8 hangbuikzwijnen zitten momenteel in mijn mailbox en dus in mijn hoofd.
De zwijntjes onder punt 1 hebben haast, want aanstaande maandag moet het huis leeg opgeleverd worden. Als er geen oplossing komt, worden ze eind deze week geeuthaniseerd.
Gelukkig is dat veel beter dan naar de slacht...
Met alle mensen heb ik contact per mail en telefoon. Het is niet fijn om ze te zeggen dat er geen plek meer in de varkensgroep van Het Beloofde Varkensland voor hun zwijntjes is.
Ik vraag links en rechts, plaats oproepen, denk 's nachts na over mogelijke adressen, maar ik kan toch niet ook steeds dezelfde mensen blijven vragen. Dan raken die ook overvol.
STOP MET FOKKEN!
Als je op Marktplaats kijkt word je helemaal beroerd van al die nestjes biggen die daar worden aangeboden voor geld. En als dat niet lukt, dan maar gratis.
Hup! Hele nesten tegelijk worden gratis aangeboden.
Bovendien is er overal te weinig plek. Soms zijn mensen zo aardig om ja te zeggen, maar moet ik ze tegen zichzelf beschermen. Hun hart is dan wel groot genoeg, maar hun ruimte niet. Dat wordt dan vroeg of laat toch een drama en als de hangbuikjes er eenmaal zijn, is er geen weg meer terug en zit iedereen met de handen in het haar.
En soms lijkt alles ideaal te gaan, maar komen er later toch problemen.
Neem nou de 2 broers van Gebroeders Beer & Lamme Zus.
Die heb ik ruim anderhalf jaar geleden kunnen plaatsen bij aardige mensen met veel land.
De 2 lummels kregen een stuk grond, waar ieder varken zijn hoefjes bij zou aflikken.
Ongeveer net zo groot is als de boomgaard van Het Beloofde Varkensland,
zeg maar een halve hectare. Groot, groen en weelderig.
Ze kregen ook nog eens een ruime stal met veel stro. Alles leek rozegeur en maneschijn. Tot ik een poosje terug een mail kreeg. De 2 lummels hebben inmiddels hun grote terrein helemaal omgeploegd. Er zal nooit meer een grasspriet op verschijnen en nog veel erger: Het is daar een grote natte modderzooi geworden. De lummels staan tot hun buik in de modder en het water. Nou, is er geen varken, dat daar van houdt. Wat nu? De aardige mensen zijn ten einde raad.
En de lummels zijn nog geen 2 jaar. Ze gaan nog heel wat jaren mee. Hebben ze nu een leuk leven? Niet echt. Hoe moet dat daar dan verder? Ik weet het ook niet.
Nu gaat de telefoon: Een dame met een varken, dat ineens een opengebarsten huid heeft gekregen waar allemaal bloed uit komt. Of ik weet wat dat is? Eerst foto's opsturen. Onmiddellijk digitale foto's sturen. Dan ga ik in conclaaf met Peter Klaver. Er is te weinig bekend over huidproblemen bij varkens. Bij mensen is bekend dat huidproblemen vaak worden veroorzaakt doordat er letterlijk iets of iemand te dicht op je huid zit. Het zou interessant zijn om dat ook bij varkens te onderzoeken.
Maar nu moet ik aan de slag.
Varkens herplaatsen, stallen uitmesten, flesjes geven, en o ja, ramen zemen.
Tot morgen.
Dinsdag 9 december 2008
De Dag van Populaire Pietje
Pietje is populair. Ik hoorde dat er op een Amsterdamse kinderboerderij naar het varken werd gewezen en dat een klein meisje Pietje! Pietje! had geroepen.
Sinds zijn optreden in de PC wordt Pietje overal gevraagd. Hij wordt al een echte BV'er (Bekend Varkentje). Laatst nog. Wilde VPRO's Villa Achterwerk een heuse party rondom Pietje organiseren. Een soort van In De Hoofdrol, maar dan omgekeerd. Pietje zou in een Hilversumse villa verschijnen als verrassing voor Maxim, de presentator, die kennelijk helemaal veriefd geworden is op Pietje. Taartjes eten met Pietje, en daar dan opnames van maken voor hun laatste uitzending van dit jaar.
Uiteindelijk kregen ze het niet rond qua tijd en eerlijk gezegd was ik daar wel blij om, want Dokter Peter viert hier aankomende zondag zijn 50e verjaardag. Half Nederland aan dierenartsen is uitgenodigd, dus dit is het moment om de ramen te zemen. Familie Bofkont moet natuurlijk wel even goed voor de dag komen, hahaha.
Ramen zemen gebeurt hier ongeveer 1x per jaar. Het is ook een giga klus, want er zijn wat ramen hier als je alle stalraampjes ook meerekent. Bovendien moeten er eerst diverse ramen gerepareerd worden, om ze uberhaupt te kunnen lappen, want de Bofkonten zijn er weer eens dwars doorheen gegaan.
Werk zat dus. Ik ga ook nog een speciale presentatie maken van alle wilde avonturen met Peter, in binnen- en buitenland, over onze gezamenlijke varkensreddingswerkzaamheden. En dat blijken er heel wat te zijn. Leuke, maar tijdrovende klus. Foto's en beeldmateriaal uitzoeken, teksten verzinnen, presentatie maken etc. etc.
Pietje is nog wel geboekt voor een radio-interview, volgende week, weer in de PC, maar dan aan de achterkant bij het Schapenburgerpad. Een zandpad, midden in de stad met boerenromantiek.
De PC panden hebben aan de voorkant dus chique de lala met de deftige dames met hun peperdure handtassen en aan de achterkant een boerenzandpad, waar je een haan hoort kraaien. Bizar.
Daar zijn mijn plannen voor de boerderie allemaal ontstaan, nu bijna 18 jaar geleden. Toen ik later aan het Parool mijn lievelingsstraat in Amsterdam moest noemen, werd dat natuurlijk het Schapenburgerpad.
Het wordt waarschijnlijk Pietje's laatste optreden in de PC want sinds de vorige opnamen is hij zowat 2x groter geworden. Hij krijgt momenteel een enorm lange rug en is hard op weg om een kanjer van een bio-industrie varken te gaan worden. En eigenwijs! En sterk!
Gelukkig heb ik nog een foto van hem op de Koemarkt in Purmerend, de voormalige veemarkt, die inmiddels naar een industrieterrein is verhuisd. Maar alles is nog in tact op de oorspronkelijke veemarkt. Niet voor lang meer, want er zijn stadse plannen en dan wordt de veemarkt in Purmerend voor altijd geschiedenis. Maar wijsneus Pietje was er nog even bij!
PS
Zoveel leuke reacties gekregen op het Varkensgeluk aan Zee.
En wat hebben we toch spuugmazzel gehad met dat stralende weer.
Zeeman ligt nog na te genieten...
Hallo Dafne,
Geheel ontspannen wandelde ik gisteren met een geleende hond over het strand bij Parnassia en zag daar tot mijn verbazing tussen een groepje medewandelaars een varken lopen. Dit was na jaren strandwandelplezier een geheel nieuwe ervaring voor mij. Iemand die mijn verbazing zag vertelde dat ik moest kijken op de website van de Familie Bofkont. Fantastisch project, echt geweldig. Er zijn nog mensen met idealen, joechei!! Mijn welgemeende complimenten en bedankt voor de bijzondere strand ervaring.
Maandag 8 december 2008
De Dag van Zeeman aan Zee!
Het was gisteren een magnefieke dag en Zeeman heeft zichtbaar genoten.
En niet alleen hij...
Kijk maar!
Zondag 7 december 2008
De wandeling met Zeeman gaat door!
Zaterdag 6 december 2008
De Dag van Hoog Bezoek uit Belgie...
Straks hoog bezoek uit Belgie.
Michel Vandenbosch, directeur van GAIA (Belgische Dierenbescherming) neemt zijn moeder mee. Moeder is jarig en komt haar verjaardag op Het Beloofde Varkensland vieren.
Dat is al een jaar geleden geboekt en nu is het dan eindelijk zover.
Alles in het diepste geheim.
Een bezoek aan de Familie Bofkont schijnt een langgekoesterde wens van haar te zijn. Het Feestvarken zal hier geblinddoekt naar binnen geleid worden. De rest van het gezelschap zal hier dan al zijn. Alles is tot in de puntjes voorbereid en geregisseerd.
Voor Michel is het al de derde keer dat hij op Het Beloofde Varkensland komt. In 2005 met de openbare castratie van Gieltje en daarna nog eens met een groot gezelschap van GAIA. En vandaag dus weer. Hij zal wel opkijken, hoe groot de Familie Bofkont geworden is.
Nog even over morgen, de strandwandeling met Zeeman:
Die gaat door!
Maar...
Check voor alle zekerheid (bij Familie Bofkont kunnen er altijd onverwachte zaken gebeuren) nog even de website.
Als er om 10.00 uur op staat dat Zeeman er aan komt, dan gaat het definitief door.
Tot morgen dus!
Vrijdag 5 december 2008
De Dag van Alweer 5 December
En weer is het 5 december, de verjaardag van mijn overleden Zus.
Ze was dol op baby's en kleine kinderen.
Vandaag dus de foto van een beeldig kereltje met de ieniemienies,
dat hier afgelopen jaar augustus was met zijn vader (toen Caesar geschoren moest worden).
Dat donkere mannetje met het flesje. Dat rode overalletje. Die laarsjes.
En niet te vergeten die kleine ieniemienie natuurlijk. Om op te vreten die twee.
Ik weet zeker dat mijn Zus dit een prachtige foto had gevonden.
Deze is dus voor haar.
Donderdag 4 december 2008
De Dag van Oude Dieren En De Dingen Die Voorbijgaan...
Het leuke van ouder wordende dieren is dat je ze leert kennen en naarmate de tijd verstrijkt, steeds beter. Er ontstaat een manier van doen, een familiecultuur tussen jou en hen, die kenmerkend is voor de relatie. Met Rosamunde en Brutale Griet is dat heel geleidelijk gegaan, nu al bijna 12 jaar en er is echt sprake van een band. Onderling een heel hechte band, maar ook met mij. Ze hebben mij echt in hun leven toegelaten.
Wat zijn koeien toch leuk. Met hun stille ogen en hun bedaarde manier van doen weten ze je een innerlijke rust te geven, gewoon door er te zijn. Het uitmesten van hun woning is dan ook altijd weer iets bijzonders. 's Ochtends haal ik de vlaaien weg, zodat ze overdag ook lekker schoon en droog kunnen liggen. En 's avonds maak ik hun bedden op met vers stro, omdat de varkens er overdag weer zo'n bende van maken. Het heeft geen zin om dat eerder te doen. Bovendien zijn de dames overdag toch altijd de hort op.
Afgelopen maandagavond kwam dat er nog niet van, omdat ik even in slaap was gevallen. En toen ik mijn ogen opendeed, zag ik dat het al tijd was voor de allerlaatste aflevering van Six Feet Under, de serie over een begrafenisonderneming, een familiebedrijf: Fisher & Sons, Funeral Home for more than 60 years.
Ik ben verslaafd aan die serie. Wat een geweldig verhaal, wat goed geacteerd, zo liefdevol gemaakt. Zo goed hoe die familierelaties worden bloot gelegd. Hoe ingewikkeld dat is, hoe lastig het is om met elkaar te leven, hoe gecompliceerd mensen in elkaar zitten. Maar ook en juist daardoor, hoe dol ze op elkaar zijn en niet zonder elkaar kunnen.
Als ik psychiater zou zijn met een eigen praktijk, zou ik die serie in de wachtkamer draaien voor mijn patienten/clienten. Ter troost en vermaak. Mocht je al denken dat je zelf gek bent, kijk hier dan maar eens naar. En het gekke is, dat al die mensen stuk voor stuk veel normaler zijn (want mensen van vlees en bloed) dan die brave burgers, die al hun eigenheid onder het tapijt vegen en daardoor maar half door het leven gaan.
Deze serie zou verplichte kost moeten zijn tijdens de opleiding psychiatrie, psychologie, maatschappelijk werk, huisartsen, noem maar op, alle disciplines in de geestelijke gezondheidszorg dus. Een voortdurende leergang in mensenkennis. Heeft veel stof in Amerika doen opwaaien en mocht dan ook alleen 's avonds heel laat uitgezonden worden, hahaha.
Goed, Six Feet Under dus. Ik zat in dubio, want ik had het bed van Griet & Rosa nog niet op orde, maar ik wilde per se die laatste aflevering zien. In de hoop dat ze me dat wel zouden vergeven, heb ik dus eerst gekeken. En pas daarna ben ik het donkere erf nog opgegaan. Het was al ver over middernacht heen.
Maar de beesten stonden al op me te wachten met hun grote warme lijven, zonder verwijt. Het was fijn om daar in hun stal te zijn en alles wat ik daarvoor gezien had, even rustig de revu te laten passeren. De vooruitblik van hoe alle personages uiteindelijk zelf aan hun eind zouden komen, oud, krom, stram, grijs, was erg aangrijpend geweest. En bij mijn kalme koetjes kon ik dat nog eens rustig overdenken allemaal.
Toen ik zo bezig was en Rosa & Griet geduldig stonden te wachten, kwamen de ieniemienies ook nog ineens te voorschijn. Zomaar vanuit het niks, uit die donkere nacht, terwijl de hele Familie Bofkont al in diepe rust was, kwamen die twee me nog even gedag zeggen. Hartverwarmend. Toen het werk klaar was en ik terugliep naar de boerderij, werd ik teruggeroepen door Griet & Rosa.
Alles goed en wel Dafne, maar hoe laat het ook geworden is, we hebben nog wel recht op onze biks. Kom op met die biks! Oei! Vergeten! Toen ik even later nog terugkwam met hun 2 emmertjes was alles goed. Ik zag iets opmerkelijks. Die bedaarde Griet joeg Rosa weg van haar emmer. Ze is nog steeds de baas. En Rosa schikte zich daar onmiddellijk in. Dat was vroeger al zo, dat is nog steeds zo. En dat zal altijd zo blijven.
Zo gaat dat dus in families.
Woensdag 3 december 2008
De Dag van Zeeman & Mick Jagger...
Niet vergeten:
Aanstaande zondag 7 december strandwandeling met Zeeman.
Vannacht droomde ik dat Mick Jagger achter Zeeman aanrende.
Hij wilde Zeeman inzetten als promotie voor zijn nieuwe wereldtoernee.
Als varkensheks beschik ik vaak over voorspellende gaven dus wie weet...
Maar met of zonder Mick, Zeeman zal er zijn!
Welkom!
STRANDWANDELING MET ZEEMAN
Zondag 7 december
Parnassia - Bloemendaal
Verzamelen op het parkeerterrein aldaar om 14. 00 uur
Route: zie www.parnassia-aan-zee.nl
Dinsdag 2 december 2008
De Dag van De Meiden van Haram bij DWDD
Vanavond zitten de Meiden van Haram - Soundos & Khadija
bij Matthijs van Nieuwkerk in DWDD (Ned.3 - 19.30 uur).
Maandag 1 december 2008
De Dag van Kerstfeest bij Familie Bofkont...
Warmte van de Ot & Sien kachel, geborgenheid bij Familie Bofkont, sfeer van de kerstboom, gevulde speculaas, banketstaaf, hete chocolademelk met biologische slagroom, een knus kerststalletje, knuffelbiggetjes, kroelvarkens, aaikoetjes en wie is toch die Mystery Guest van de webcam?...
De Familie Bofkont Kerst Workshop is op zondag 21 december.
Wie daar bij wil zijn, moet zich snel inschrijven, want vol is vol.
Vraag hier het programma aan!
naar vorige maand (november 2008)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |