Familie Bofkont Workshop
Kijk
hier
voor de data...
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Passie in de Polder? Hoe kun je leven en werken vanuit je hartstocht?
Hoe maak je je droom waar? Hoe komt er dan brood op de plank? info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
Waarom ben ik nou toch geen documentairemaker geworden?
Kreeg gister een mail van een francaise. Ze had mij en mijn foundation - wat klinkt foundation toch 10 x mooier dan dat stomme stichting - in Frankrijk op de TV gezien (ik vermoed National Geografic?) en nu zoekt ze een tehuis voor een varken van 350 kilo.
Dat is kennelijk van haar, maar moet toch weg, anders moet het naar de slacht, een beetje onduidelijk verhaal. Misschien dacht ze ook wel, ha, nu kan ik eindelijk van mijn varken af. Wie zal het zeggen? Ik krijg er meteen allerlei beelden bij.
Een groot dik varken dat ergens in een houten kotje woont in een Frans dorpje achteraf. Dat varken heet natuurlijk la Francaise. En dat varken gaat op reis. Er komt iemand langs om haar op te halen en dan gaan ze samen op pad. Het voertuig is een oude, gammele camion of een Citroen HY en daar slapen ze onderweg ook in op stro. Onderweg maken ze van alles mee en leren ze elkaar steeds beter kennen. Zo min mogelijk tekst. Het verhaal moet in de beelden zichzelf vertellen.
Precies dat gevoel had ik toen we met Zeeman naar het strand reden. De bus is een huisje op wielen met een stuur. Zeeman achterin op stro was zo gezellig en hij had het zo naar z'n zin. En dan gewoon een soort wereldreis maken. Overal waar het mooi en leuk is, stoppen en een poosje blijven en Zeeman dan ook gewoon naar buiten. Tijd speelt geen rol. Gewoon maar kijken waar je uitkomt en wat er gebeurt.
Dat idee heb ik eens verteld toen Boertje Donald er ook bij was. Later hoorde ik van zijn moeder Inge, dat hij er niet over uitgepraat raakt. Nu wil hij per se met z'n allen in een auto en een varken op reis.
Trouwens van de week stond de bus even op het erf met de achterdeuren open. Ineens kwam Jaro luid roepend aanhollen: 'Waar is de camera?' Bleek dat Zeeman in de bus stond! Hij moet naar binnen gesprongen zijn, maar hoe is een groot raadsel. De bus heeft een hoge instap en er was geen loopplank! Zou Zeeman zo graag weer naar zee willen? Alles lijkt er op. Helaas. Toen Jaro met camera terugstormde, was Zeeman al weer verdwenen.
Wacht eens. Ik ken een journalist die naar Frankrijk is verhuisd, daar ook een varken wilde en ter voorbereiding een uitgebreide cursus van een paar maanden op Het Beloofde Varkensland heeft gevolgd. Hij nam op de laatste avond zijn accordeon mee en heeft heel mooi voor Aagje en Vrouw Vos gespeeld. Dat was in 2003. Misschien is La Francaise iets voor hem? Eens kijken of ik zijn gegevens nog ergens heb.
Veel mensen denken vaak dat boeren gevoelloze monsters zijn.
Gister kwam ik een log tegen van een boer, die maar in mijn hoofd blijft hangen. Zijn tekst heeft mij geraakt. Niks gevoelloos monster. Zo zie je maar weer, het is maar goed dat er zoiets als het voordeel van de twijfel bestaat:
via de site Boerderij.nl
Attentie attentie
En dan nu het RTV Noord-Holland Feest.
Het programma De Ochtend van Radio Noord-Holland bestaat 10 jaar.
Vandaag is er groot feest in Purmerend in een prachtig historisch pand.
Is er live uitzending van 10.00 - 12.00 uur met bal na voor alle presentatoren en medewerkers.
Er zijn 200 luisteraars persoonlijk uitgenodigd.
Pietje is ook uitgenodigd als medewerker aan het programma en vertegenwoordiger van de Familie Bofkont. Dan kunnen de luisteraars van ons maandelijkse Familie Bofkont Radiopraatje en de kijkers van de Familie Bofkont Soap eindelijk kennismaken met Pietje in levende lijve.
Pietje zal live in de uitzending geinterviewd worden door Bart Breukel - samen met mij en Peter Klaver (die tot de oud medewerkers behoort, hij had jarenlang een dierenradioprogramma op RTVNH).
Het belooft allemaal reuze spannend en feestelijk te worden.
Wie wil meegenieten kan luisteren naar RTVNH vanaf 10.00 uur.
Voor ether frequenties, kijk hier Voor de stream op internet, klik hier
Hoe laat Pietje in de uitzending is, weet ik niet, de hele ochtend wordt aan elkaar geimproviseerd. Op naar het feest!
Als alles meezit - dat wil zeggen, als het boerinnenwerk achter de rug is - ga ik straks lekker naar de IDFA in Amsterdam. Midden op de dag naar de bioscoop, leuker kan niet.
'De boer die zou gaan emigreren'
Er is veel te doen over deze documentaire.
Ik ken de boer over wie het gaat.
Ben bij hem op de boerderij geweest en hij hier ook.
Morgen meer over Heijmen Brouwer.
Prachtige naam voor een eigenheimer van een boer, die zijn weerga niet kent.
Kreeg laatst een mail van een meneer met: 'Ik heb een vervelende mededeling voor de ieniemienies'. Bleek afkomstig te zijn van de mensen uit Drenthe, die ooit voornemens waren om de ieniemienies op te nemen. En... ze zagen er nu van af, want hun geit was ongewenst drachtig geworden en ze hadden dus al genoeg aan hun hoofd.
He? De ieniemienies weg? Eerlijk gezegd was het al helemaal uit mijn gedachten verdwenen dat de ieniemienies weg zouden gaan. Dat wist trouwens de hele wereld al vanaf het moment dat die poppedijntjes hier arriveerden, behalve ik, hahaha. Ik was het nog zo vast van plan, maar ik moet toegeven dat het niet gaat. Het gaat gewoon niet.
Once you're in, you're in. Dat is hier altijd de stelregel op Het Beloofde Varkensland geweest en zelfs al zou je op die regel eens een uitzondering moeten maken, dan steken de dieren daar zelf wel een stokje voor.
Alle praktische overwegingen ten spijt - er wonen hier al zoveel varkentjes! - het is gewoon niet gelukt om afscheid van de ieniemienies te nemen. En dat hebben ze helemaal zelf gedaan.
De ieniemienies hebben een geheim. Hun gedrag en manier van doen is zo overweldigend vanzelfsprekend, dat iedereen voor ze door de knieen gaat. Zelfs de grote lummels hier, die toch echt lelijk kunnen zijn tegen nieuwkomers. Maar niet tegen de ieniemienies.
Die twee hebben een innerlijke overtuigingskracht waar ik keer op keer weer versteld van sta. De ieniemienies hebben een verbijsterend vertrouwen in alles en iedereen, en gaan volkomen onbevreesd door het leven. Zo klein als ze waren en eigenlijk nog steeds zijn, ze gaan overal zonder angst op af.
En ze doen iets wat nog geen enkel ander biggetje hier ooit geflikt heeft: De ieniemienies drinken bij de grote varkens! Zeug of beer, dat dondert niet, als ze maar een grote warme buik hebben en een stel spenen. De ieniemienies weten er wel raad mee. En ze vinden het allemaal goed. Allemaal! Niet dat er sprake is van enige vorm van melk, maar warmte, troost en veiligheid zijn minstens zo belangrijk.
En de kleintjes slapen ook bij voorkeur tussen 2 warme lummels in.
Je moet wel van beton zijn, om daar niet voor te vallen.
Maar het word nog verbazingwekkerder! Rosamunde, met haar kuren en uitgesproken strengheid als de varkens in haar territorium komen, zag ik gisteravond iets heel moois doen. Ik had de dames lekker vers hooi in hun woning gebracht, De rest van de Bofkonten kwam daar ook al snel op af. Beertje, Knor & Knorrie, Miss Piggy, ze wilden allemaal mee eten. Geen sprake van. Rosa gaf ze een beuk: 'Opzouten! Is van ons!'
Tot de ienienmienies naar binnen trippelden onder de benen van Rosa & Griet door. Vlak voor hun neus begonnen ze gezellig mee te smakken. En wat deed Rosa? Niks. Ze liet het allemaal toe. Tot de ieniemienies echt in de weg stonden.
En toen zag ik Rosamunde iets doen wat ik in bijna 12 jaar niet meer van haar gezien heb: Heel voorzichtig duwde ze de ieniemienies met haar neus een stukje opzij.
Dat deed ze ook toen ze zelf nog een kalfje was. Als de jonge katjes van Rode Poes haar te veel belaagden, kregen ze ook zo'n tedere terechtwijzing. Roodpels, Zachte Kees, Gekke Goudoog, Spook en Heks hebben vroeger allemaal wel eens zo'n 'neusje' van Rosa gehad. En bijna 12 jaar later doet ze weer hetzelfde bij de ieniemienies.
Die ieniemienies toch! Ze halen het mooiste naar boven bij mens en dier. Ze ontwapenen. Geen wonder dat iedereen zo dol op ze is.
Om die reden alleen al mogen ze nooit meer weg...
En dan nu weer eens een keertje over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
De komst van het Zeeuws Meisje naar Het Beloofde Varkensland is nu al een groot succes. Zondagmiddag heb ik het hek tussen de dames verwijderd. De eerste kennismaking verliep rustig.
's Avonds had het Zeeuws meisje hier en daar wat krasjes, maar het viel erg mee.
En toen ik gister even door het raampje loerde, zag ik hele Lamme Zus nergens meer.
Wel zag ik een grote bult stro achterin op de plek van Zeeuws Meisje.
Was Lamme Zus helemaal naar d'r buurvrouw gestiefeld en lagen ze daar lekker samen!
Dat gaat vast helemaal goed komen met die twee.
Gister zo'n stoere groep mensen op Het Beloofde Varkensland ontvangen.
Ze kwamen uit Velp, daar hebben ze een biologisch cafe met een biologische winkel erbij (www.simplydelicious.nl). Dus eerst met de trein vanuit Arnhem naar Amsterdam.
En nu komt het: Toen langs de Amstel met de tandem naar Het Beloofde Varkensland.
Met dit weer! Als dat niet stoer is? Ze hadden natuurlijk tegenwind.
Bij aankomst werden ze verwelkomd door Arie Bombarie en Wildeman.
En binnen in de boerderij kropen ze zowat de kachel in.
Leuke groep. Veel belangstelling voor het gedrag van Familie Bofkont.
Brutus zat te klooien bij Moeke & de Biggen, ze wilden allemaal op dezelfde plek liggen. Dynamische taferelen.
Terug hadden de Biologische Helden de wind mee en sneeuwde het heel romantisch.
En Zeeman, die zich de hele middag lekker in de warme presentatiestal als gastheer had opgesteld, liep mee naar buiten en zwaaide ze uit.
Dag! Tot de volgende keer!
PS
En het TV debuut van de ieniemienies bij Jort was hartverwarmend.
Pietje liep ook nog even voorbij. Mooi gedraaid en mooi gemonteerd.
(uitzending gemist - vanaf 8 minuten)
Vandaag weer op TV: Jort & Biggetjes in P.C.Hooftstraat
Jort Kelder als Biggetjesverzorger...
Vandaag zondag 23 november is Jort Kelder in zijn programma 'Bij ons in de PC' te zien in de rol van biggetjesverzorger. Dit is de tweede keer dat hij de varkens in zijn programma een podium biedt. Deze keer geeft hij de ieniemienies van Het Beloofde Varkensland de fles en maakt een praatje met Dafne Westerhof over haar Varkens-PR activiteiten ( bekijk de eerste uitzending op uitzending gemist uitzending gemist vanaf 12 minuten ).
BiggenMassageSalon...
De opnames in de P.C.Hooftstraat zijn gemaakt op Dierendag 4 oktober j.l. Voor die gelegenheid toverde Dafne een gehuurde bestelbus om tot BiggenMassageSalon. Iedereen met een groot hart voor dieren was welkom om zich te bekwamen in de biggenmassage.
Tatjana Simec...
Tot groot plezier van veel passanten, o.a. Tatjana Simec, die niet meer weg te slaan was bij deze ravissante varkentjes: 'De leukste winkel uit de hele straat!' En een deftige dame met een bontkraag bekende Jort dat ze eigenlijk al heel lang vegetarier wil worden... De ieniemienies genoten met volle teugen van zoveel aandacht.
De Koning te rijk...
Er werd gedurende de hele dag wild geld geboden voor de biggetjes, maar Dafne was onverbiddellijk: "Voor geen prijs ter wereld. Nog voor geen miljoen! Ik ben niet rijk, maar ik ben de Koning te rijk. Een heel ander soort rijkdom". En dat stemde tot nadenken.
Een prachtige dag, voor mens en dier.
Zondag 23 november op TV
Bij ons in de PC
Nederland 1 - 22.20 uur
Dafne Westerhof - Varkenshoedster
Het Beloofde Varkensland
Die Zeeman! Beslaat ie de hele voorpagina van Kidsweek. Wat een stoere coverboy!
En zo leuk die insert van een piepklein Zeemannetje dat door het beeld heenloopt. Mooi artikel geworden.
Vannacht ineens een lichtflits in de kamer. Dat was dus het voorspelde onweer. En toen ik heel vroeg uit het raam keek, was daar de voorspelde sneeuw. Maar de voorspelde storm is er nog niet, gister wel, maar nu is het rustig op Hete Beloofde Varkensland. Misschien straks nog. In ieder geval, toch geen weer om met Zeeman uit wandelen te gaan.
Hij kijkt wel linker uit, dat Feestvarken. Nee, meneer ligt prinsheerlijk bij Pietje en Lady Boss te blitsen voor de webcam. Gister ook al tijdens het radio-interview en het beviel hem zeker goed, want hij is er vannacht ook blijven slapen. Hij staat zich schaamteloos uit te sloven voor de camera, want hij weet dat hij veel fans en dus publiek heeft.
Er wordt inderdaad wild gekeken, want ik kan zelf nauwelijks meer mails versturen of ontvangen, het internet is hier zo traag als dikke stront. Maar het is leuk om een kijkje bij dat geweldige beest te nemen, en vandaag is zijn feestje, dus blijft ie nog lekker even binnen.
Dat was vorig jaar op 22 november heel andere koek. De zon scheen stralend, een strakblauwe lucht, geen zuchtje wind en Zeeman moest naar de slacht. Wie dat hele verhaal nog eens wil nalezen, kijk dan even op de weglob van 23 november 2007. Maar het zag er zo uit, vlak voor het slachthuis:
En toen de kogel door kerk was en ik Zeeman van de slager had gekocht om hem mee naar Het Beloofde Varkensland te nemen, zag het er zo uit:
Wat een geluk dat Zeeman nu bij Familie Bofkont woont! Zijn aanwezigheid is niet meer weg te denken. Met zijn lieve Teddyberenhoofd wordt hij zich steeds bewuster van het feit hoe geliefd hij is, en geniet er zichtbaar van.
Wil iedereen die met hem mee wil naar zee, vast even met potlood zaterdag 29 november in zijn/haar agenda noteren?
Hieperdepiep hoera!
Moeke's Biggen zijn vandaag jarig.
Twee jaar geleden alweer zwierf in de steek gelaten Moeke door de bossen en maakte een werpnest van takken en bladeren. Het was toen precies zulk weer als nu: Harde wind, regen en kou. Wat een geluk dat we Moeke op het laatste nippertje nog konden redden.
Moeke is op Het Beloofde Varkensland bevallen. Veilig en warm. Al die prachtbiggetjes vandaag jarig. Feest! En we denken met plezier terug aan Donker Wijffie, die niet meer onder Moeke's Biggen is, maar wel voor altijd in ons hart.
Straks komt Radio Noord-Holland - de Rijdende Reporter Bart Breukel - voor mijn maandelijkse Varkensnieuws. Het was de bedoeling dat ik de strandwandeling met Zeeman zou aankondigen, die morgen op de agenda stond. Maar helaas, het weer.
Dus ga ik aan Bart zeggen dat het volgende week zaterdag 29 november wordt. IJs en weder diendende tenminste... Zeeman moet nog effies geduld hebben. Ik haal hem straks binnen en dan gaan Bart en ik bij hem zitten voor de webcam. Wordt het ook een beetje televisie tegelijkertijd. En Zeeman kan vast lekker wegdromen over betere strandtijden...
Straks op Radio-Noord Holland tussen 9.30 en 10.00 uur
Voor ether frequenties, kijk hier
Voor de stream op internet, klik hier
Zomaar twee prachtfoto's van Theo.
Theo was hier vorige week met nog een stel van zijn medebewoners en een paar begeleiders. Ze kwamen op visite bij Familie Bofkont. Theo heeft in zijn jonge jaren ook bij een boer gewerkt en dat was goed te merken.
Na de koffie pakte hij een hooivork en ging aan het werk.
Gister mailde Wendy (zijn begeleidster) dat hij er nog helemaal vol van is en dat hij ieder weekend wel de stallen van Het Beloofde Varkensland zou willen uitmesten.
Maar ja, hij woont te ver. Dat vinden alle Bofkonten heel jammer Theo!
Vooral Rosamunde en Brutale Griet...
1.
LADYBOSS...
Het gaat heel goed met het zogenaamde Vondelpark vondelingetje. Ze raakt steeds meer op d'r gemak en Pietje moet alle zeilen bijzetten om haar de baas te kunnen blijven. Ze struinen wat af, die 2. En ze wordt steeds knapper met haar gitzwarte haartjes en de parmantige witte regenlaarsjes. Als ze een flesje krijgt, moet je vlot zijn, want ze ramt je zo ondersteboven. Ik denk trouwens ook dat ik opgelucht kan ademhalen. Dacht Peter dat ze drachtig was vanwege haar mollige buikje (en ik heel in het begin ook), ik weet nu bijna zeker dat het niet zo is. Ze heeft gewoon aanleg voor Rubensachtige vormen, net als Dappere Dodo, dat is ook een cherubijntje geworden. Hoe dan ook, de Verlegen Vondeling ontwikkelt zich tot een echte LadyBoss.
2.
VERSLAAFD...
Maya, grote Familie Bofkont Addict had onlangs een evaluatiegesprek op haar werk. Alles dik in orde, behalve... wist zij soms hoe het toch kwam dat het internet iedere dag een paar keer op z'n gat lag, informeerde haar baas voorzichtig. En toen moest Maya met de billen bloot: De webcam van Familie Bofkont... Er is afgesproken dat ze zich probeert in te houden en het beperkt tot een acceptabel aantal minuten per dag...
3.
VROUW VOS & NEEL...
Neel, een andere trouwe Bofkont Fan, krijgt vandaag 2 nieuwe heupen in een ziekenhuis in Haarlem. We duimen allemaal voor haar en ze moet vooral de groeten hebben van Vrouw Vos (artrose) en Lamme Zus (lamme poot). Deze twee varkensladies leven uiteraard erg met Neel mee. Neel heeft al een middag Familie Bofkont op haar verlanglijstje staan, voor als ze weer goed op de been is.
4.
LAMME ZUS & ZEEUWS MEISJE... De ontsteking aan de onderontwikkelde poot van Lamme Zus is genezen. De zwelling is weg en de wond groeit stukje bij beetje dicht. Lamme Zus is in tijden niet zo goed geweest. Inslapen? Lamme Zus? Dacht het niet. Voorlopig nog lange niet. Bovendien heeft ze nu interessant gezelschap, helemaal uit Zeeuws Vlaanderen. Vorige week stond ze nog te schuimbekken tegen het Zeeuws Meisje (en dat moet je heel letterlijk nemen, van opwinding vliegt het schuim in de rondte). Maar gister zag ik dat de kennismakingsrituelen al in een volgende fase zijn beland. Neus aan neus. Gaat vast helemaal goedkomen met die 2.
5.
MOEKE & BIGGEN
Overmorgen zijn Moeke's Biggen jarig. Ze worden al weer 2 jaar. De hele Familie Hangbuik is nog steeds bij elkaar en gaan volkomen hun eigen gang binnen de Familie Bofkont. Prins Harrie heeft een interessante uiterlijke ontwikkeling doorgemaakt. Van rossig met zwarte stippen tot bijna helemaal zwart, daarna antraciet grijs, en de laatste tijd zijn de zwarte stippen weer teruggekomen. Repelsteeltje hoort ook nog steeds bij de Familie Hangbuik en dat zal altijd zo blijven.
6.
BEERTJE & ZWARTE PRINS
Over sub-familietjes gesproken:
Beertje is weer (of eigenlijk nog steeds) aan de fles. Het was er een tijdje niet van gekomen, vanwege allerlei drukte. Maar vorige week heb ik toch weer eens een flesje voor hem gemaakt. En wat bleek? Hij drinkt nog net zo graag de fles als toen hij nog een babybiggetje was. Die grote lummel gaat erbij op z'n gat zitten en laat het zich nog steeds goed smaken.
Hetzelfde geldt voor Zwarte Prins. Beide heertjes al ruim 15 maanden, maar nog steeds hangen ze graag aan moeders rokken. En Miss Universe heeft haar plek in het leven gevonden: Als een furie waakt ze nog steeds over Zwarte Prins.
Ze doet me zo denken aan die moeder van Koot en Bie, die altijd arm in arm liep met haar zoon. 'He gezellig' riep ze dan altijd. Maar haar zoon liep voortdurend knarsetandend mee in de pas: 'Ik wil niet winkelen met mijn moeder! Ik wil een vriendin! Met rood ondergoed! Maar ik heb geen vriendin. Ik heb alleen mijn moeder en daar ben ik voor behandeld.'
Geen wonder dat Zwarte Prins altijd zo staat te schuimbekken bij Lamme Zus...
Het weerbericht vanaf komende vrijdag:
Regen, wind, hagel, natte sneeuw bij een temperatuur van 5 graden!
Dat lijkt me geen leuk uitje, niet voor Zeeman en voor niemand niet.
Jammer, maar het is niet anders, dus ik wacht ander weer af.
Eigenlijk valt zoiets helemaal niet te plannen. Op een dag sta je op, het is stralend weer met een strakblauwe lucht en een winterzonnetje en hup naar zee! Zo zou het idealiter moeten gaan. Kan op zich wel met een snel berichtje op internet: 'Jongens, we gaan!' , maar Zeemans vrienden kunnen vast niet allemaal hun agenda's op het laatste moment omgooien.
Nou ja, we zien wel. Vooralsnog gok ik nu op zaterdag 29 november. Wel werd ik gister gebeld door Kidsweek, de jeugkrant, die aanstaande donderdag een stuk willen plaatsen over Zeeman en zijn strandavonturen. De weblog wordt goed gelezen! Er komen ook foto's bij van Zeeman met kinderen in zee, hartstikke leuk dus.
Zeeman heeft trouwens een moordweekend achter de rug. Eerst naar zee en afgelopen zondag allemaal vrouwen in aanbidding om hem heen. Hij genoot er zichtbaar van. Nee, Zeeman komt niks tekort.
Tot nader Zeebericht dus.
Als Lamme Zus niet zo alleen was sinds het overlijden van Opaatje was ik er niet aan begonnen. Maar nu dat wel het geval is en het zo intens schrijnend was wat de dame van de Zeeuwse Dierenbescherming vertelde, besloot ik om het Zeeuws Meisje op te nemen.
Zeeuws Meisje lijkt qua type varkentje ook erg op Opaatje, dus ja het moest gewoon.
Wat was er gebeurd? Een Zeeuws echtpaar met 6 varkentjes en een giga huurschuld is met de Noorderzon vertrokken. De 6 hangbuikzwijntjes, die sowieso al een rotleven hadden in een hokje van 3 x 2 meter, zonder uitloop, hebben ze achtergelaten zonder eten en drinken. Deur op slot en wegwezen. Tegen de buren hadden ze gezegd dat ze hun varkentjes naar de slacht hadden gebracht.
Eentje was allang voor ze vertrokken ontsnapt en zwierf al maanden door het dorp. De andere 5 werden op een kwade dag gevonden door de Dierenbescherming. Ze lagen in ontbinding bovenop elkaar pal achter de deur. De stakkers, ze hadden natuurlijk alles geprobeerd om er uit te komen.
Het ontsnapte zwijntje werd Rosa genoemd door de dorpbewonders en gevoerd met brood en cafetaria-afval. En van tijd tot tijd werd een razzia op haar gehouden, maar ze liet zich niet vangen. Een lang verhaal kort: op een gegeven moment zat ze bij een paardenhoudster.
En daar hebben we haar afgelopen dinsdag op gehaald. Blind van angst, wat was dat beestje schuw. We hadden een fuik van aan elkaar gekoppelde schotten gemaakt naar de bus toe en ze is door die fuik heengerend en de bus in gevlucht. Dat werkte gelukkig dus.
Ook hebben we het schuurtje bezocht waar zich dat verschrikkelijke drama heeft afgespeeld. Er lagen nog her en der botten. Meer dan waarschijnlijk dat de varkentjes elkaar ook aangevreten en gedeeltelijk opgegeten hebben. Je moet er niet aan denken wat die varkentjes hebben moeten doorstaan.
Pas vanmiddag kwam Het Zeeuws Meisje even tevoorschijn. Ze is berig, dus dat verklaart haar plotselinge lef. Verder mag ik niet eens naar haar kijken, zo schuw is ze. Wel maakt ze voorzichtig kennis met Lamme Zus door een hek heen. En ze is door veel te veel en verkeerde voeding zeker zo'n 20 kilo te zwaar. Dus meteen op dieet gezet. Dat is het eerst dat moet gebeuren: afvallen.
Vooralsnog laat ik haar zo veel mogelijk met rust. Dit gaat heel lang duren voor dit beestje weer wat vertrouwen in het leven krijgt. Ze is nog jong, nog geen jaar, dus er is wel hoop. Afwachten maar. Ik denk dat het wel goed komt, op den duur, maar voorlopig nog lang niet.
Ben wel blij dat ze nu op Het Beloofde Varkensland zit. Voor haar en voor Lamme Zus. Een varkentje met zo'n zwaar verleden kon eigenlijk alleen maar hier terecht.
Er is veel varkenservaring voor nodig, om dat beestje weer enigszins op haar gemak te krijgen. Wat je noemt een echte uitdaging dus.
Gister naar het strand geweest met Zeeman.
Hij vond het prachtig en voelt zich helemaal thuis in de bus.
Toen we er waren, wilde hij meteen de strandafgang af. Naar zee!
En daar stond ie, tot aan zijn schouders in het water. Hij heeft er van genoten.
Het lopen door het zand moet heel lekker zacht aanvoelen voor de zachte eeltkussens onder zijn hoeven. Hij doet het met zichtbaar plezier.
Opvallend is dat hij beter loopt dan vorig jaar, hij heeft nu duidelijk meer conditie, want meer spieren. Vorig jaar was ie nog erg blubberig, klaar voor de slacht. Maar het afgelopen jaar heeft hij al dat overbodige vet van zich afgetraind en klom hij gister met groot gemak de heuvel weer op, terug naar de bus.
En Zeeman heeft er weer een hele zwik fans bij.
Aankomende zaterdag 22 november is iedereen welkom om Zeeman te vergezellen op het strand. Meer info daarover - tijd, plaats, aanleiding en zo - komende week.
Maar eerst is het Zeeuws Meisje aan de beurt, morgen.
Hoe zou het toch met haar gaan?
De Bofkonten steken van tijd tot tijd hun koppies op door de hele uitzending heen.
Wie daar getuige van wil zijn, kijkt morgen naar Villa Varkensgeluk in Villa Achterwerk.
Voor Jong & Oud.
Zondag 16 november
Ned. 3 van 10.00 - 11.00 uur.
Op deze grijze novembervrijdag heb ik ineens zin in een zonovergoten foto vol varkensgeluk. Wat rondneuzen in het Familie Bofkont Foto-archief levert dit op:
Niks haram. Volgens de dames presentatrices ben ik zo halal als maar kan. Te beginnen met mijn uiterlijk. Die riem om mijn overall deed 't hem. Zo cool. Dat wilden ze meteen zelf ook. Overalls waren er wel. Extra riemen had ik niet zoor ze. De riemen van de regisseur en cameraman werden dus onmiddellijk geconfisceerd.
Inleveren!
Ze konden maar niet geloven dat ik met varkens leef, dat alles er zo prachtig gestyled uitziet, de heel eigen wereld van Het Beloofde Varkensland, het programma van Jort Kelder. Hoe kon dat nu toch allemaal in 1 persoon samenkomen?
In eerste instantie nog bang voor Pietje en zijn Vondelparkgrietje, werden ze steeds meer betoverd door de Familie Bofkont. Bij het achtergrondverhaal van het Zeeuws Meisje kregen ze tranen in hun ogen.
Moslima of niet, ze legden uiteindeijk hun hoofd op Aagje, verkaarden alle Bofkonten hun liefde, en wilden ook met varkens gaan wonen. Ze zouden nooit een varken eten (gelukkig maar!), ik werd uitgeroepen tot Varkensdiva, ze hadden nog nooit zulke lekkere appeltaart gegeten en ze wilden meteen hun haar laten groeien.
Soundos is stand-up comedian, een ongeleid projectiel dat barstte van de energie en enthousiasme, haar collega Khadija kon er trouwens ook wat van. Ze namen elkaar voortdurend in de maling, helemaal niet des meisjes, en al helemaal niet des moslima's, dus ook ik was verrast. We hebben wat afgelachen. Leuke meiden. Leuke dag.
Zo zie je maar weer. De ene moslim is de andere niet. Heel verfrissend.
De Meiden van Haram vanaf 6 december op TV bij de NPS.
Gisteravond om 22.15 uur is ze op Het Beloofde Varkensland gearriveerd, het Zeeuwse Meisje. Nou ja Zeeuws, bijna een Belgisch meisje, ze zat op een steenworp afstand van de Belgische grens.
Alles is goed gegaan. Er heeft zich een bloedstollende varkentjesdrama afgespeeld, daar in het verre Zeeland.
Later uitgebreide info, nu haast want straks komt de TV voor opnames. Nee, niet voor het Zeeuws Meisje, die moet voorlopig volledige rust, maar om te kijken hoe haram ik ben.
Haram? Ja dat is het tegenovergestelde van Halal. Fout dus. Er komt een nieuw TV programma, waarin 2 moslimmeiden de boer op gaan om haramsituaties op te sporen. Er komt ook een item in: 'Hoe haram is Bekend Nederland? Ik masseer varkens, in hun ogen zo haram als ik weet niet wat, dus ik val in de prijzen.
Nou dat zullen we dan nog wel eens zien, hahaha.
Wedden dat die meiden als een blok voor Pietje vallen?
Nu aan de slag, want door die reddingsactie van gister heb ik niks aan het erf kunnen doen, en dat ziet er nu toch wel behoorlijk haram uit. Aan den arbeid!
Ben nog nooit eerder gefeliciteerd met mijn verjaardag door de Zeeuwse Courant. Maar ik werd gister door ze gebeld. Ze wilden uitrukken naar de plaats delict, maar hadden vernomen dat de plannen gewijzigd waren en we niet gister, maar vandaag zouden komen. En volgens hoor en wederhoor: Klopt dat?
Ja, dat klopte. Door varkensomstandigheden (het Zeeuws Meisje moest nuchter zijn, d.w.z. barsten van de honger omdat ze anders nooit met een appel de bus mee in zou gaan) is de reddingsactie verplaatst naar vandaag. Kennelijk heeft de Dierenbescherming mijn komst bij de krant gemeld en loopt het hele dorp straks uit.
"Of we dat varkentje dan niet zo onder de arm mee konden nemen?" vroeg de Zeeuwse verslaggever. Hahahahaha. Nee. Het Zeeuws Meisje schijnt enorm schuw te zijn, vol achterdocht en argwaan, laat zich door niemand benaderen, dus ik hou mijn vingers gekruist voor een goede afloop. Als ze ontsnapt, zijn de rapen gaar.
Maar Dennis kwam met een schitterend verjaardagscadeau op de proppen. Hij heeft een dijk van een loopplank gemaakt, waar zelfs een olifant nog over heen kan en een ingenieus systeem van allemaal losse schotjes, die op een slimme manier geschakeld kunnen worden. Geschikt voor het redden van varkens, van heel klein tot heel groot.
We kunnen nu zo op Anmial Planet als echte Animal Cops. Het ziet er allemaal heel solide en profi uit. Wat kan die jongen toch veel en wat een lot uit de loterij om zo iemand tegen het lijf te lopen.
Leve Dennis!
Het is weer scorpio-time!
Vandaag ben ik jarig.
Dat vier ik in Zeeuws Vlaanderen. Waarom dat dan?
Dat lezen jullie morgen en ik hoop dat deze dag nog meer feestvarkens oplevert...
Miss Piggy woont nu hier ook al weer ruim 4 jaar.
Ze is uitgegroeid tot een van de liefste varkens van Het Beloofde Varkensland.
Een gezellig, aanhankelijk en tevreden varken.
Als ik een workshop geef en ze ligt toevallig in de buurt waar ik mijn praatjes hou,
kletst ze voortdurend mee. Als ik wat zeg, ligt ze mee te hummen,
ze reageert direct op mijn stemgeluid.
Binnen de kortste keren ligt de hele groep om haar heen.
Ik kan dan nog vertellen wat ik wil, geen kans.
Vroeger op de toneelschool werd het altijd al gezegd:
Haal nooit een kind of dier het toneel op.
Je kunt de sterren van de hemel spelen, maar zij winnen het van je.
En of dat zo is. Miss Piggy wint. Altijd.
En dat is maar goed ook.
Van de week een paar joekels van wormen gevonden op het erf. Het lijken wel spaghettislierten. Nee geen regenwormen, maar het persoonlijk eigendom van een (of meerdere) Bofkonten. Dat wordt dus een dagje Pleegzuster Bloedwijn spelen. Alle Bofkonten moeten ontwormd.
Een hele klus. Om te beginnen moet er brood gehaald. Meerdere broden en containers vol met pindakaas. Iedere Bofkont een dubbele boterham met dik pindakaas, met daarin de ontwormingskorrels verstopt. En dan.
Zonder dat ze elkaar de oorlog verklaren ze allemaal zo'n boterham toedienen. Gelukkig komen Marielle en Peter straks werken. Die gaan stallen uitmesten, zodat Broeder Dennis en ik de handen vrij hebben om de rest van de dag te zorgen dat alles op orde komt.
De biggen van Moeke zijn niet makkelijk benaderbaar, bovendien als de een eet moeten alle andere Bofkonten op een afstand gehouden worden. En dan onmiddellijk noteren. Welke Bofkont heeft gehad en welke moet nog? En waar hangen ze eigenlijk allemaal uit? Als alles goed gaat zullen we er in totaal zo'n 6 uur mee bezig zijn.
Leuk, zo'n Varkensvrijstaat... Dat komt er dus van. Niet even snel werken bij je opgesloten varkens en ze ontwormen met een revolverspuit, maar de vrijbuiters volgen in hun eigen tempo en hopen dat ze aan het eind van de dag ook allemaal hun ontwormingsspul binnen hebben. Duurzaam ondernemen heet dat ook wel. Of het nieuwe groene boeren, hahaha.
Volgende week heeft de Volkskrant een groene bijlage bij de zaterdagkrant. Het Beloofde Varkensland komt er ook in. Gister is de foto gemaakt. Ik wilde nu eens niet met een varken in het stro liggen, maar lekker vrij met ze op het land lopen. Groen gras, beesten en lucht. We hadden mazzel, de zon scheen. Rosa & Griet waren er ook bij. En Arie Bombarie hoefde ik niet aan te sporen. Die sprong het water in, zwom ons achterna en sloofde zich weer uit dat het een aard had. Het werd een dynamische fotoshoot.
Ik zag gister een varkensboer in het Agrarisch Dagblad. Hij doet iets waar iedere andere varkensboer jaloers op is. Hij haalt per jaar 32,2 biggen van de zeug af, dat wil zeggen dat hij jaarlijks per zeug 32,2 vleesvarkens afmest. (een vleesvarken is een opgroeiend varkentje dat op de leeftijd van 6 maanden wordt geslacht). Wat is zijn geheim? Een uitgekiend industrieel proces. Niets maar dan niets wordt aan het toeval overgelaten. Deze boer wordt als voorbeeld gesteld, hij is de held met zo'n geweldig resultaat.
Toen ik op de Boerenschool zat in 1994, leerde ik nog dat een varkensboer met 20,2 vleesvarkens per zeug per jaar spekkoper was. In 14 jaar tijd heeft de 'vooruitgang' zijn werk dus gedaan. Van een 20,2 naar 32,2 is een gigasprong.
Blij dat ik vandaag ga ontwormen met een slakkengang en dat mijn varkens niks hoeven te presteren. Stel je voor dat Aagje al die 10 jaren dat ze hier al woont, biggen had moeten produceren, en ik steeds meer van haar had verlangd, nog meer biggen, toe maar Aagje, je kunt het!
Maar ach, wat zeg ik nou toch, Aagje was hier dan allang niet meer geweest, die was na een paar jaar al vervangen door een andere zeug.
(Nee, nu niet wijzen naar de boeren. Wijs naar jezelf. Doe je hier ook aan mee? Eet je er van mee?)
De verslaggever van de Volkskrant schreef het woord dierenwelzijn op als mijn 'product' van Het Beloofde Varkensland. Wat mij betreft had hij daar ook mensenwelzijn bij mogen zetten. Dierenwelzijn = mensenwelzijn.
En nu aan de slag!
De 'kunstwerken' van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye zijn om ethische redenen geweigerd op de kunstbeurs van Shanghai
uit De Telegraaf van 6 november 2008
Net goed! Eigen schuld, dikke bult.
Ik kreeg gister natuurlijk weer van alle kanten het Telegraaf artikel opgestuurd en ik heb wederom een reactie naar de krant gestuurd. Maar feit is dat ik over deze kwestie al veel eerder (2005) en vaker mijn toorn heb uitgesproken. Deze kwestie speelt namelijk al jaren.
Even alles op een rijtje:
De Belgische kunstenaar Wim Devoye haalde het in zijn hoofd om varkens te gaan tatoeeren. De dierenbescherming aldaar kreeg er lucht van en het werd hem verboden. Toen is hij uitgeweken naar China, omdat daar alles mag. Hij heeft daar nu een eigen 'pigfarm', en tatoeeert er op los.
Arme varkens. Hoewel onze Wim doet voorkomen of ze daar een moordleven hebben, is de werkelijkheid heel anders. Ik heb er namelijk een filmpje over gezien. Zijn slachtoffers leven solitair in betonnen hokken, en zitten te wachten tot ze weer aan de tattoobeurt zijn.
Als het zover is moeten ze uit hun hok op de behandeltafel belanden. Voor ze in de studio zijn, zijn ze opgejaagd, achterna gezeten, is er aan ze geduwd, gepord, geslagen, noem maar op. Allemaal zaken om varkens gek van de stress te maken. Dan krijgen ze een verdovingsprik, die zijn uitwerking niet of nauwelijks heeft omdat de stresshormonen door het varkenslichaam gieren.
Met gevolg dat het arme dier gedurende de lange pijnlijke behandeling door een aantal medewerkers in bedwang gehouden wordt door het voortdurend tegen de tafel te drukken. Ondertussen is Wim aan het werk op de o zo gevoelige varkenshuid. Iedereen die op Het Beloofde Varkensland geweest is, weet hoe sensitief de varkenshuid is, ze reageren op de kleinste aanrakingen. Het varken op het filmpje leed zichtbaar pijn, liet dat verbaal ook merken, maar was net te versuft om zich los te kunnen vechten. Het was een gruwelijke aanblik en deed me onmiddellijk denken aan beelden uit de Tweede Wereldoorlog.
Tattoeren is een langdurig werk en gaat in verschillende etappes. Na de behandeling gaat het varken z'n betonnen hok weer in, tot de volgende keer. Ik heb me laten vertellen door een man die zijn rug heeft laten tattoeren, ook in verschillende sessies, dat de napijn fors is. Het voelt als een grote schaafwond. Moet ik meer zeggen?
En nu beroept die Wim zich op het feit dat hij 'zo goed als vegetarisch is'.
Nou, ik heb meer de indruk dat hij zo goed als getikt is, want deze 'aflaat' slaat toch werkelijk als een tang op een varken. Gelukkig zijn er veel boze reacties naar de Telegraaf gestuurd.
Dit varkensleed is in ieder geval niet meer verborgen gebleven.
Wat een leuke middag gister. Een hele club hoogbejaarde oudjes van het verpleeghuis De Drie Hoven uit Amsterdam op theevisite bij Familie Bofkont. Allemaal eind 80 of al halverwege de 90. Wat hebben we genoten. Ze hadden zich er enorm op verheugd.
Daar zaten ze allemaal in een grote kring te glunderen om Pietje, die voor de speciale gelegenheid ook een bordje met wat slagroom kreeg. Eerst koffie of thee met taart en ik begon te vertellen over de Familie Bofkont. Toen naar de lichtbeelden gekeken op het grote doek.
Opaatje in zijn aanleunwoning, Giel bij mij in bed, Zeeman aan Zee, Aagje in de sneeuw, ze vielen van de ene verbazing in de andere. "Wat een schat!" riepen ze iedere keer in koor. "Wat een schat!"
Daarna de rolstoelen allemaal om de biggencreche heengezet en toen kwamen Brutus en Juffrouw Loes binnen. Ik werd even apart genomen door hun begeleidster, die vertelde dat een van de dames zo terminaal was, en er ieder moment iets kon gebeuren. Ze had alle maatregelen al getroffen met o.a. 112, voor als het mis zou gaan. Maar dat dametje wilde gewoon toch mee, omdat ze het niet wilde missen. En ze had groot gelijk.
Wat een hartverwarmend wijffie. Ze straalde. Ze straalde echt van binnenuit. Heel dicht bij de verlichting, begaf zich al bijna in een ander universum. Ik kon m'n ogen niet van haar afhouden. En toen wilde ze Pietje op schoot. Dat mocht. En een flesje geven. Mocht ook. Daarna werden we allemaal gekust, keer op keer. En toen ze al weer in het busje zat, wierp ze stralende kushandjes naar ons.
Ik heb haar een grote A3 foto van Pietje en Boy George meegegeven.
Misschien is ze vannacht wel gestorven, wie zal het zeggen.
Maar deze middag bij Familie Bofkont neemt ze met zich mee.
Toen ik op mijn 15e verliefd werd op een neger was de wereld te klein.
Mijn ouders waren in alle staten, en niet alleen zij.
Ze werden door het hoofd van de school ontboden voor een ernstig gesprek,
en collega's van mijn vader werden ingezet als detectives om mijn gangen na te gaan. Heel Driehuis sprak er over en mijn verkering en ik haalden de voorpagina van de IJmuider Courant. Zo'n combi van blond & bruin zagen de mensen eerder niet...
We schrijven 1964.
Wat was er nu feitelijk aan de hand? Niks. Ik kreeg verkering met de enige kleuring van de hele school. Een kleuring, een neger. Die woorden mogen nu niet meer. Toen was het woord 'zwarte' volstrekt taboe, als je dat zei was het foute boel. Je hoorde het te hebben over negers en kleurlingen. Nu is het woord neger zelfs verboden en het woord kleurling heb ik ook al in geen 1000 jaar meer gehoord.
"Die mensen hebben een heel ander temperament dan wij", werd ik door mijn vader op zijn kamer onderricht. Lees: Kind, die negers zijn zo heet als wat en voor je het weet loopt mijn dochter met een klein halfbloedje rond... Weer zo'n woord: halfbloedje, wordt ook nooit meer gebruikt.
44 jaar later heeft Amerika een zwarte president en de wereld gaat compleet uit zijn dak. Ik heb vannacht met tussendoor wat dutjes de televisie gevolgd en je moet wel van steen zijn om er niet door geraakt te worden. Yes! De beelden van Obama's feestvierende familie in Kenia waren hartverwarmend en ik loop nu ook met een soort van feestelijk gevoel rond.
Maar dat komt niet alleen door de zwarte president.
De Familie Bofkont viert ook feest. 3 x raden waarom.
De kleur is ook zwart en hij glimt net zo mooi als Obama vannacht van trots.
Ladies & Gentlemen:
WE H'VE GOT HIM!
De Bus!
En wat voor een!
We zijn door het dolle heen van blijdschap. Het heeft door allerlei oorzaken een poos geduurd, maar nu staat ie dan toch voor het hek. Veilig er achter vooralsnog. We moeten nog een voorziening maken opdat Rosa zich niet aan de buitenspiegels gaat schuren en de Gebroeders Beer niet onmiddellijk voor een paar fikse deuken kunnen tekenen.
Het is een prachtexemplaar en gaat volgende week al mee op pad. We gaan een varkentje redden met een hartverscheurende achtergrond. Ze moet van ver komen en dit varkentje gaat de Bofkont Bus dus inwijden als Varkensambulance. Compleet met zwaailicht. Daarna gaan we er qua styling nog een echte Bofkont Bus van maken.
Ik ben zo blij. Zoveel Bofkont Fans hebben hier aan meegeholpen.
Vandaag is Het Beloofde Varkensland bevolkt met louter feestvarkens.
Nogmaals 1000 x dank daarvoor!
Kreeg gister een sympathieke mail van Jort Kelder.
Ten eerste was hij heel blij met mij en Pietje in zijn programma en dat hij weliswaar bij een omroep als LLink of Nederland 3 dieper op mijn verhaal had kunnen ingaan, maar dat nu wel 1,5 miljoen mensen op de hoogte zijn van mijn goede werk. Zulke kijkcijfers zijn goud en bij LLink had hij in het beste geval nog niet een vijfde gehaald. Heeft ie helemaal gelijk in. Onderstaande reactie kwam op zijn site binnen:
Het varkensvrouwtje, hahaha. Die houden we er in.
Maar Jort bracht nog meer goed nieuws: De scene waarin hij in de weer is met de ieniemienies in de mobiele Biggensmassagesalon hebben ze bewaard voor een volgende keer! Waarschijnlijk in de 4e aflevering op zondag 23 november.
Nou dat is helemaal mooi natuurlijk.
Twee keer aandacht voor de varkens in zo'n goed bekeken programma.
Ik verheug me al op de beelden van die 2 zwarte rimpelkoppies over de rand van het schotje, waarachter Jort riep dat hij nu ook een politiek statement had in 'Bij ons in de PC' door stil te staan bij het onnoembare leed van productievarkens.
En niet alleen in de vleesindustrie, voegde ik daar nog aan toe.
Ik vertelde hem een nieuwtje over het misbruik van varkens, dat hij nog niet wist - en heel Nederland nog niet weet (of niet wil weten) - en hij riep meteen: "Jongens ik heb een primeur!"
Nou, als die quote de uitzending haalt, is dit Varkensvrouwtje door het dolle heen van blijdschap. Ik zeg nog niet even wat, want ik gun Jort zijn primeur nietwaar?
Verder kreeg ik een foto opgestuurd van de 2 grote roze lummels, voor wie ik onlangs in mijn rol als varkensbemiddelaar een blijvend fijn thuis heb kunnen regelen. Kijk nou toch eens hoe gelukkig die twee daar zijn. Ze kenden elkaar voorheen niet en het was reuze spannend of het wel zou klikken tussen die 2.
Allebei hadden ze zeker een paar jaar in eenzaamheid doorgebracht.
Die verdrietige tijden zijn nu voorgoed voorbij voor Wilbur en Dante.
Ze genieten van elkaar en van het leven.
Wat wil een varken meer?
Het overkomt de beste acteurs. Sta je de sterren van de hemel te spelen, sneuvelt je rol in de montage en word je uit de film geknipt. Laatst Carice van Houten nog, inmiddels toch internationaal gelauwerd en bewierookt. Zomaar uit een Amerikaanse speelfilm geknipt.
Nu is het Jort Kelder ook overgekomen. Hoe hij zijn best ook deed met het geven van een flesje melk aan de ieniemienies, en zo leuk acte de presence gaf tijdens mijn dierendagevenement in de P.C.Hooftstraat, het mocht baten, Jort himself zat er niet in.
Als acteur ben je maar een klein radertje in het geheel en zelfs Jort Kelder moet zich daar naar schikken, hahaha.
Wie er wel in zat was Pietje!
Die uiteindelijk toch ook weer roet in zijn eigen eten gooide, door op de laatste draaidag plotseling doodziek te worden, zodat die dag helemaal niet meer door kon gaan.
Maar het is een leuk item geworden (uitzending gemist).
Leuk om die tegenstelling van glamour & stront eens achter mekaar op beeld te zien.
En het is door 1,5 miljoen mensen bekeken. Niet gek voor Pietje's acteerdebuut.
Hij loopt de hele dag al met zijn neus in de wind.
Veel reacties. Vooral die glamour & stront is aangeslagen.
Van mensen die ook hun leven radicaal willen omgooien en iets met beesten willen doen, tot natuurlijk ook weer een aanvraag voor een nieuw thuis voor een groot varken. Kan niet hier, maar ik wil wel helpen zoeken naar een nieuw adres.
En of Pietje die laarsjes nog gekocht heeft bij Gucci...
Dit zag ik staan op KRO Nieuws.
En dit in de krant.
En dit op omroep.nl
Het zal dus vanavond wel zijn...
Ned 1. 22.25 uur.
Madame Duroc laat zich de kaas niet van haar brood eten.
Ze werd gepest door Wildeman, maar ze ging op haar kont zitten en gaf geen sjoege.
Slimme strategie. Wildeman bleef wel proberen, maar moest in haar toch zijn meerdere erkennen.
Laat Madame Duroc maar schuiven. Ze heeft in krap 2 jaar een heel eigen plek veroverd op Het Beloofde Varkensland. Een soort van verkering met Brammetje, dan weer met Bonestaakje en Zeeman heeft ook een voortdurend oogje op haar.
Niet slecht voor een afgewezen kinderboerderijvarken...
naar vorige maand (oktober 2008)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Passie in de Polder? Hoe kun je leven en werken vanuit je hartstocht?
Hoe maak je je droom waar? Hoe komt er dan brood op de plank? info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
Zondag 30 november 2008
De Dag van La Francaise...
Waarom ben ik nou toch geen documentairemaker geworden?
Kreeg gister een mail van een francaise. Ze had mij en mijn foundation - wat klinkt foundation toch 10 x mooier dan dat stomme stichting - in Frankrijk op de TV gezien (ik vermoed National Geografic?) en nu zoekt ze een tehuis voor een varken van 350 kilo.
Dat is kennelijk van haar, maar moet toch weg, anders moet het naar de slacht, een beetje onduidelijk verhaal. Misschien dacht ze ook wel, ha, nu kan ik eindelijk van mijn varken af. Wie zal het zeggen? Ik krijg er meteen allerlei beelden bij.
Een groot dik varken dat ergens in een houten kotje woont in een Frans dorpje achteraf. Dat varken heet natuurlijk la Francaise. En dat varken gaat op reis. Er komt iemand langs om haar op te halen en dan gaan ze samen op pad. Het voertuig is een oude, gammele camion of een Citroen HY en daar slapen ze onderweg ook in op stro. Onderweg maken ze van alles mee en leren ze elkaar steeds beter kennen. Zo min mogelijk tekst. Het verhaal moet in de beelden zichzelf vertellen.
Precies dat gevoel had ik toen we met Zeeman naar het strand reden. De bus is een huisje op wielen met een stuur. Zeeman achterin op stro was zo gezellig en hij had het zo naar z'n zin. En dan gewoon een soort wereldreis maken. Overal waar het mooi en leuk is, stoppen en een poosje blijven en Zeeman dan ook gewoon naar buiten. Tijd speelt geen rol. Gewoon maar kijken waar je uitkomt en wat er gebeurt.
Dat idee heb ik eens verteld toen Boertje Donald er ook bij was. Later hoorde ik van zijn moeder Inge, dat hij er niet over uitgepraat raakt. Nu wil hij per se met z'n allen in een auto en een varken op reis.
Trouwens van de week stond de bus even op het erf met de achterdeuren open. Ineens kwam Jaro luid roepend aanhollen: 'Waar is de camera?' Bleek dat Zeeman in de bus stond! Hij moet naar binnen gesprongen zijn, maar hoe is een groot raadsel. De bus heeft een hoge instap en er was geen loopplank! Zou Zeeman zo graag weer naar zee willen? Alles lijkt er op. Helaas. Toen Jaro met camera terugstormde, was Zeeman al weer verdwenen.
Wacht eens. Ik ken een journalist die naar Frankrijk is verhuisd, daar ook een varken wilde en ter voorbereiding een uitgebreide cursus van een paar maanden op Het Beloofde Varkensland heeft gevolgd. Hij nam op de laatste avond zijn accordeon mee en heeft heel mooi voor Aagje en Vrouw Vos gespeeld. Dat was in 2003. Misschien is La Francaise iets voor hem? Eens kijken of ik zijn gegevens nog ergens heb.
Zaterdag 29 november 2008
De Dag van Het Voordeel van de Twijfel
Veel mensen denken vaak dat boeren gevoelloze monsters zijn.
Gister kwam ik een log tegen van een boer, die maar in mijn hoofd blijft hangen. Zijn tekst heeft mij geraakt. Niks gevoelloos monster. Zo zie je maar weer, het is maar goed dat er zoiets als het voordeel van de twijfel bestaat:
via de site Boerderij.nl
Brandend vee verandert je
28 nov 2008 08:41
Ik ben gisteren en vandaag gewoon ellendig geweest van die Canadese weblog. Ook al ontstaat zo'n brand buiten je schuld, je verandert er wel van.
Ik ben net terug uit Oezbekistan, en wil daar weer wat blogs over schrijven. Maar ik krijg ze niet uit mijn vingers. De reden: de blog over de afgebrande rundveestal in Canada. Die zag ik toen ik gistermorgen om half 7 weer op het net was.
130 verbrande koeien! Die zitten me nu al bijna 2 dagen heel erg dwars.
Dat komt ook doordat wij 6 jaar geleden brand in onze kraamstal hadden. Die was met opzet in de fik gestoken door een paar idioten. Die hadden niks tegen mij, ze hadden mot met een van mijn bewakers. Hij stal dieselolie van mij en verkocht die 's nachts aan hen. Maar hij deed er ook nog water bij, wat niet echt bevorderlijk was voor de motoren van de afnemers. Daarom wilden ze hem straffen en staken ze mijn kraamstal in de brand. 30 zeugen en 300 biggen weg, en natuurlijk de hele inrichting van de stal.
Die brand heeft me veranderd. Ik maak me nu minder kwaad dan voorheen en denk sneller 'verrek maar'. Het ergste is dat door die brand mijn ondernemingslust vernield is. Het is onmogelijk om te zeggen wat het is als je je vee verbrand ziet liggen in een stal. Je ziet de zeugen en biggen liggen en je denkt dan wat die mee hebben moeten maken voor ze dood waren en niks meer voelden.
Ik heb er letterlijk van gekotst. Ik vond het ook erg moeilijk om de werknemers op te dragen wat ze moesten doen om de zaak weer zo snel mogelijk aan de gang te krijgen. Want in de andere stal lagen zeugen die de week erop gewoon weer moesten biggen.
Geen bier voor mijn helpers
Ik neem het die Canadezen niet kwalijk, er is geen opzet in het spel. Maar als bij mij 130 koeien levend verbrand zouden zijn, zou er zeker nooit bier voor de helpers op tafel zijn gekomen.
Ik denk wel dat het niet handig is wat daar gebeurde. Er was brand geweest, en de ondernemer dacht: 'okay, die is geblust'. Maar in zo'n geval ga je toch zeker elk half uur kijken of er toch nog iets nog smeult?
Nee, ik ben er gisteren en vandaag gewoon ellendig van geweest. Pas als de rode tong je gepakt heeft, kun je daarover meepraten. Ook al is het helemaal buiten je schuld zoals in mijn geval, je verandert er wel van.
Vrijdag 28 november 2008
De Dag van Het Grote Radio Noord-Holland Feest
Attentie attentie
DE ZEEMAN STRANDWANDELING IS OP ZONDAG 7 DECEMBER
Parnassia - Bloemendaal
Verzamelen op het parkeerterrein aldaar om 14. 00 uur
Route: zie www.parnassia-aan-zee.nl
Iedereen die varkens een warm hart toedraagt en Zeeman in het bijzonder is welkom om mee te wandelen!
(zie ook de weblog van afgelopen zaterdag 22 november)
En dan nu het RTV Noord-Holland Feest.
Het programma De Ochtend van Radio Noord-Holland bestaat 10 jaar.
Vandaag is er groot feest in Purmerend in een prachtig historisch pand.
Is er live uitzending van 10.00 - 12.00 uur met bal na voor alle presentatoren en medewerkers.
Er zijn 200 luisteraars persoonlijk uitgenodigd.
Pietje is ook uitgenodigd als medewerker aan het programma en vertegenwoordiger van de Familie Bofkont. Dan kunnen de luisteraars van ons maandelijkse Familie Bofkont Radiopraatje en de kijkers van de Familie Bofkont Soap eindelijk kennismaken met Pietje in levende lijve.
Pietje zal live in de uitzending geinterviewd worden door Bart Breukel - samen met mij en Peter Klaver (die tot de oud medewerkers behoort, hij had jarenlang een dierenradioprogramma op RTVNH).
Het belooft allemaal reuze spannend en feestelijk te worden.
Wie wil meegenieten kan luisteren naar RTVNH vanaf 10.00 uur.
Voor ether frequenties, kijk hier Voor de stream op internet, klik hier
Hoe laat Pietje in de uitzending is, weet ik niet, de hele ochtend wordt aan elkaar geimproviseerd. Op naar het feest!
Donderdag 27 november 2008
De Dag van De Stadsboerin
Als alles meezit - dat wil zeggen, als het boerinnenwerk achter de rug is - ga ik straks lekker naar de IDFA in Amsterdam. Midden op de dag naar de bioscoop, leuker kan niet.
'De boer die zou gaan emigreren'
Er is veel te doen over deze documentaire.
Ik ken de boer over wie het gaat.
Ben bij hem op de boerderij geweest en hij hier ook.
Morgen meer over Heijmen Brouwer.
Prachtige naam voor een eigenheimer van een boer, die zijn weerga niet kent.
Woensdag 26 november 2008
De Dag van Het Geheim van de IENIEMIENIES...
Kreeg laatst een mail van een meneer met: 'Ik heb een vervelende mededeling voor de ieniemienies'. Bleek afkomstig te zijn van de mensen uit Drenthe, die ooit voornemens waren om de ieniemienies op te nemen. En... ze zagen er nu van af, want hun geit was ongewenst drachtig geworden en ze hadden dus al genoeg aan hun hoofd.
He? De ieniemienies weg? Eerlijk gezegd was het al helemaal uit mijn gedachten verdwenen dat de ieniemienies weg zouden gaan. Dat wist trouwens de hele wereld al vanaf het moment dat die poppedijntjes hier arriveerden, behalve ik, hahaha. Ik was het nog zo vast van plan, maar ik moet toegeven dat het niet gaat. Het gaat gewoon niet.
Once you're in, you're in. Dat is hier altijd de stelregel op Het Beloofde Varkensland geweest en zelfs al zou je op die regel eens een uitzondering moeten maken, dan steken de dieren daar zelf wel een stokje voor.
Alle praktische overwegingen ten spijt - er wonen hier al zoveel varkentjes! - het is gewoon niet gelukt om afscheid van de ieniemienies te nemen. En dat hebben ze helemaal zelf gedaan.
De ieniemienies hebben een geheim. Hun gedrag en manier van doen is zo overweldigend vanzelfsprekend, dat iedereen voor ze door de knieen gaat. Zelfs de grote lummels hier, die toch echt lelijk kunnen zijn tegen nieuwkomers. Maar niet tegen de ieniemienies.
Die twee hebben een innerlijke overtuigingskracht waar ik keer op keer weer versteld van sta. De ieniemienies hebben een verbijsterend vertrouwen in alles en iedereen, en gaan volkomen onbevreesd door het leven. Zo klein als ze waren en eigenlijk nog steeds zijn, ze gaan overal zonder angst op af.
En ze doen iets wat nog geen enkel ander biggetje hier ooit geflikt heeft: De ieniemienies drinken bij de grote varkens! Zeug of beer, dat dondert niet, als ze maar een grote warme buik hebben en een stel spenen. De ieniemienies weten er wel raad mee. En ze vinden het allemaal goed. Allemaal! Niet dat er sprake is van enige vorm van melk, maar warmte, troost en veiligheid zijn minstens zo belangrijk.
En de kleintjes slapen ook bij voorkeur tussen 2 warme lummels in.
Je moet wel van beton zijn, om daar niet voor te vallen.
Maar het word nog verbazingwekkerder! Rosamunde, met haar kuren en uitgesproken strengheid als de varkens in haar territorium komen, zag ik gisteravond iets heel moois doen. Ik had de dames lekker vers hooi in hun woning gebracht, De rest van de Bofkonten kwam daar ook al snel op af. Beertje, Knor & Knorrie, Miss Piggy, ze wilden allemaal mee eten. Geen sprake van. Rosa gaf ze een beuk: 'Opzouten! Is van ons!'
Tot de ienienmienies naar binnen trippelden onder de benen van Rosa & Griet door. Vlak voor hun neus begonnen ze gezellig mee te smakken. En wat deed Rosa? Niks. Ze liet het allemaal toe. Tot de ieniemienies echt in de weg stonden.
En toen zag ik Rosamunde iets doen wat ik in bijna 12 jaar niet meer van haar gezien heb: Heel voorzichtig duwde ze de ieniemienies met haar neus een stukje opzij.
Dat deed ze ook toen ze zelf nog een kalfje was. Als de jonge katjes van Rode Poes haar te veel belaagden, kregen ze ook zo'n tedere terechtwijzing. Roodpels, Zachte Kees, Gekke Goudoog, Spook en Heks hebben vroeger allemaal wel eens zo'n 'neusje' van Rosa gehad. En bijna 12 jaar later doet ze weer hetzelfde bij de ieniemienies.
Die ieniemienies toch! Ze halen het mooiste naar boven bij mens en dier. Ze ontwapenen. Geen wonder dat iedereen zo dol op ze is.
Om die reden alleen al mogen ze nooit meer weg...
En dan nu weer eens een keertje over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Dinsdag 25 november 2008
De Dag van Zeeuws Meisje & Lamme Zus
De komst van het Zeeuws Meisje naar Het Beloofde Varkensland is nu al een groot succes. Zondagmiddag heb ik het hek tussen de dames verwijderd. De eerste kennismaking verliep rustig.
's Avonds had het Zeeuws meisje hier en daar wat krasjes, maar het viel erg mee.
En toen ik gister even door het raampje loerde, zag ik hele Lamme Zus nergens meer.
Wel zag ik een grote bult stro achterin op de plek van Zeeuws Meisje.
Was Lamme Zus helemaal naar d'r buurvrouw gestiefeld en lagen ze daar lekker samen!
Dat gaat vast helemaal goed komen met die twee.
Maandag 24 november 2008
De Dag van Ontvangst door Wildeman en Uitgezwaaid door Zeeman
Gister zo'n stoere groep mensen op Het Beloofde Varkensland ontvangen.
Ze kwamen uit Velp, daar hebben ze een biologisch cafe met een biologische winkel erbij (www.simplydelicious.nl). Dus eerst met de trein vanuit Arnhem naar Amsterdam.
En nu komt het: Toen langs de Amstel met de tandem naar Het Beloofde Varkensland.
Met dit weer! Als dat niet stoer is? Ze hadden natuurlijk tegenwind.
Bij aankomst werden ze verwelkomd door Arie Bombarie en Wildeman.
En binnen in de boerderij kropen ze zowat de kachel in.
Leuke groep. Veel belangstelling voor het gedrag van Familie Bofkont.
Brutus zat te klooien bij Moeke & de Biggen, ze wilden allemaal op dezelfde plek liggen. Dynamische taferelen.
Terug hadden de Biologische Helden de wind mee en sneeuwde het heel romantisch.
En Zeeman, die zich de hele middag lekker in de warme presentatiestal als gastheer had opgesteld, liep mee naar buiten en zwaaide ze uit.
Dag! Tot de volgende keer!
PS
En het TV debuut van de ieniemienies bij Jort was hartverwarmend.
Pietje liep ook nog even voorbij. Mooi gedraaid en mooi gemonteerd.
(uitzending gemist - vanaf 8 minuten)
Zondag 23 november 2008
Vandaag weer op TV: Jort & Biggetjes in P.C.Hooftstraat
Kijken dus!
Jort Kelder als Biggetjesverzorger...
Vandaag zondag 23 november is Jort Kelder in zijn programma 'Bij ons in de PC' te zien in de rol van biggetjesverzorger. Dit is de tweede keer dat hij de varkens in zijn programma een podium biedt. Deze keer geeft hij de ieniemienies van Het Beloofde Varkensland de fles en maakt een praatje met Dafne Westerhof over haar Varkens-PR activiteiten ( bekijk de eerste uitzending op uitzending gemist uitzending gemist vanaf 12 minuten ).
BiggenMassageSalon...
De opnames in de P.C.Hooftstraat zijn gemaakt op Dierendag 4 oktober j.l. Voor die gelegenheid toverde Dafne een gehuurde bestelbus om tot BiggenMassageSalon. Iedereen met een groot hart voor dieren was welkom om zich te bekwamen in de biggenmassage.
Tatjana Simec...
Tot groot plezier van veel passanten, o.a. Tatjana Simec, die niet meer weg te slaan was bij deze ravissante varkentjes: 'De leukste winkel uit de hele straat!' En een deftige dame met een bontkraag bekende Jort dat ze eigenlijk al heel lang vegetarier wil worden... De ieniemienies genoten met volle teugen van zoveel aandacht.
De Koning te rijk...
Er werd gedurende de hele dag wild geld geboden voor de biggetjes, maar Dafne was onverbiddellijk: "Voor geen prijs ter wereld. Nog voor geen miljoen! Ik ben niet rijk, maar ik ben de Koning te rijk. Een heel ander soort rijkdom". En dat stemde tot nadenken.
Een prachtige dag, voor mens en dier.
Zondag 23 november op TV
Bij ons in de PC
Nederland 1 - 22.20 uur
Dafne Westerhof - Varkenshoedster
Het Beloofde Varkensland
Zaterdag 22 november 2008
De Dag van Mijn Stoere Zeeman...
Die Zeeman! Beslaat ie de hele voorpagina van Kidsweek. Wat een stoere coverboy!
En zo leuk die insert van een piepklein Zeemannetje dat door het beeld heenloopt. Mooi artikel geworden.
Vannacht ineens een lichtflits in de kamer. Dat was dus het voorspelde onweer. En toen ik heel vroeg uit het raam keek, was daar de voorspelde sneeuw. Maar de voorspelde storm is er nog niet, gister wel, maar nu is het rustig op Hete Beloofde Varkensland. Misschien straks nog. In ieder geval, toch geen weer om met Zeeman uit wandelen te gaan.
Hij kijkt wel linker uit, dat Feestvarken. Nee, meneer ligt prinsheerlijk bij Pietje en Lady Boss te blitsen voor de webcam. Gister ook al tijdens het radio-interview en het beviel hem zeker goed, want hij is er vannacht ook blijven slapen. Hij staat zich schaamteloos uit te sloven voor de camera, want hij weet dat hij veel fans en dus publiek heeft.
Er wordt inderdaad wild gekeken, want ik kan zelf nauwelijks meer mails versturen of ontvangen, het internet is hier zo traag als dikke stront. Maar het is leuk om een kijkje bij dat geweldige beest te nemen, en vandaag is zijn feestje, dus blijft ie nog lekker even binnen.
Dat was vorig jaar op 22 november heel andere koek. De zon scheen stralend, een strakblauwe lucht, geen zuchtje wind en Zeeman moest naar de slacht. Wie dat hele verhaal nog eens wil nalezen, kijk dan even op de weglob van 23 november 2007. Maar het zag er zo uit, vlak voor het slachthuis:
En toen de kogel door kerk was en ik Zeeman van de slager had gekocht om hem mee naar Het Beloofde Varkensland te nemen, zag het er zo uit:
Wat een geluk dat Zeeman nu bij Familie Bofkont woont! Zijn aanwezigheid is niet meer weg te denken. Met zijn lieve Teddyberenhoofd wordt hij zich steeds bewuster van het feit hoe geliefd hij is, en geniet er zichtbaar van.
Wil iedereen die met hem mee wil naar zee, vast even met potlood zaterdag 29 november in zijn/haar agenda noteren?
Vrijdag 21 november 2008
De Dag van Moeke's Biggen & Zeeman op de Radio...
Hieperdepiep hoera!
Moeke's Biggen zijn vandaag jarig.
Twee jaar geleden alweer zwierf in de steek gelaten Moeke door de bossen en maakte een werpnest van takken en bladeren. Het was toen precies zulk weer als nu: Harde wind, regen en kou. Wat een geluk dat we Moeke op het laatste nippertje nog konden redden.
Moeke is op Het Beloofde Varkensland bevallen. Veilig en warm. Al die prachtbiggetjes vandaag jarig. Feest! En we denken met plezier terug aan Donker Wijffie, die niet meer onder Moeke's Biggen is, maar wel voor altijd in ons hart.
Straks komt Radio Noord-Holland - de Rijdende Reporter Bart Breukel - voor mijn maandelijkse Varkensnieuws. Het was de bedoeling dat ik de strandwandeling met Zeeman zou aankondigen, die morgen op de agenda stond. Maar helaas, het weer.
Dus ga ik aan Bart zeggen dat het volgende week zaterdag 29 november wordt. IJs en weder diendende tenminste... Zeeman moet nog effies geduld hebben. Ik haal hem straks binnen en dan gaan Bart en ik bij hem zitten voor de webcam. Wordt het ook een beetje televisie tegelijkertijd. En Zeeman kan vast lekker wegdromen over betere strandtijden...
Straks op Radio-Noord Holland tussen 9.30 en 10.00 uur
Voor ether frequenties, kijk hier
Voor de stream op internet, klik hier
Donderdag 20 november 2008
De Dag van Gelukkige Theo
Zomaar twee prachtfoto's van Theo.
Theo was hier vorige week met nog een stel van zijn medebewoners en een paar begeleiders. Ze kwamen op visite bij Familie Bofkont. Theo heeft in zijn jonge jaren ook bij een boer gewerkt en dat was goed te merken.
Na de koffie pakte hij een hooivork en ging aan het werk.
Gister mailde Wendy (zijn begeleidster) dat hij er nog helemaal vol van is en dat hij ieder weekend wel de stallen van Het Beloofde Varkensland zou willen uitmesten.
Maar ja, hij woont te ver. Dat vinden alle Bofkonten heel jammer Theo!
Vooral Rosamunde en Brutale Griet...
Woensdag 19 november 2008
De Dag van de Verlegen Vondeling & Andere Familieberichten...
1.
LADYBOSS...
Het gaat heel goed met het zogenaamde Vondelpark vondelingetje. Ze raakt steeds meer op d'r gemak en Pietje moet alle zeilen bijzetten om haar de baas te kunnen blijven. Ze struinen wat af, die 2. En ze wordt steeds knapper met haar gitzwarte haartjes en de parmantige witte regenlaarsjes. Als ze een flesje krijgt, moet je vlot zijn, want ze ramt je zo ondersteboven. Ik denk trouwens ook dat ik opgelucht kan ademhalen. Dacht Peter dat ze drachtig was vanwege haar mollige buikje (en ik heel in het begin ook), ik weet nu bijna zeker dat het niet zo is. Ze heeft gewoon aanleg voor Rubensachtige vormen, net als Dappere Dodo, dat is ook een cherubijntje geworden. Hoe dan ook, de Verlegen Vondeling ontwikkelt zich tot een echte LadyBoss.
2.
VERSLAAFD...
Maya, grote Familie Bofkont Addict had onlangs een evaluatiegesprek op haar werk. Alles dik in orde, behalve... wist zij soms hoe het toch kwam dat het internet iedere dag een paar keer op z'n gat lag, informeerde haar baas voorzichtig. En toen moest Maya met de billen bloot: De webcam van Familie Bofkont... Er is afgesproken dat ze zich probeert in te houden en het beperkt tot een acceptabel aantal minuten per dag...
3.
VROUW VOS & NEEL...
Neel, een andere trouwe Bofkont Fan, krijgt vandaag 2 nieuwe heupen in een ziekenhuis in Haarlem. We duimen allemaal voor haar en ze moet vooral de groeten hebben van Vrouw Vos (artrose) en Lamme Zus (lamme poot). Deze twee varkensladies leven uiteraard erg met Neel mee. Neel heeft al een middag Familie Bofkont op haar verlanglijstje staan, voor als ze weer goed op de been is.
4.
LAMME ZUS & ZEEUWS MEISJE... De ontsteking aan de onderontwikkelde poot van Lamme Zus is genezen. De zwelling is weg en de wond groeit stukje bij beetje dicht. Lamme Zus is in tijden niet zo goed geweest. Inslapen? Lamme Zus? Dacht het niet. Voorlopig nog lange niet. Bovendien heeft ze nu interessant gezelschap, helemaal uit Zeeuws Vlaanderen. Vorige week stond ze nog te schuimbekken tegen het Zeeuws Meisje (en dat moet je heel letterlijk nemen, van opwinding vliegt het schuim in de rondte). Maar gister zag ik dat de kennismakingsrituelen al in een volgende fase zijn beland. Neus aan neus. Gaat vast helemaal goedkomen met die 2.
5.
MOEKE & BIGGEN
Overmorgen zijn Moeke's Biggen jarig. Ze worden al weer 2 jaar. De hele Familie Hangbuik is nog steeds bij elkaar en gaan volkomen hun eigen gang binnen de Familie Bofkont. Prins Harrie heeft een interessante uiterlijke ontwikkeling doorgemaakt. Van rossig met zwarte stippen tot bijna helemaal zwart, daarna antraciet grijs, en de laatste tijd zijn de zwarte stippen weer teruggekomen. Repelsteeltje hoort ook nog steeds bij de Familie Hangbuik en dat zal altijd zo blijven.
6.
BEERTJE & ZWARTE PRINS
Over sub-familietjes gesproken:
Beertje is weer (of eigenlijk nog steeds) aan de fles. Het was er een tijdje niet van gekomen, vanwege allerlei drukte. Maar vorige week heb ik toch weer eens een flesje voor hem gemaakt. En wat bleek? Hij drinkt nog net zo graag de fles als toen hij nog een babybiggetje was. Die grote lummel gaat erbij op z'n gat zitten en laat het zich nog steeds goed smaken.
Hetzelfde geldt voor Zwarte Prins. Beide heertjes al ruim 15 maanden, maar nog steeds hangen ze graag aan moeders rokken. En Miss Universe heeft haar plek in het leven gevonden: Als een furie waakt ze nog steeds over Zwarte Prins.
Ze doet me zo denken aan die moeder van Koot en Bie, die altijd arm in arm liep met haar zoon. 'He gezellig' riep ze dan altijd. Maar haar zoon liep voortdurend knarsetandend mee in de pas: 'Ik wil niet winkelen met mijn moeder! Ik wil een vriendin! Met rood ondergoed! Maar ik heb geen vriendin. Ik heb alleen mijn moeder en daar ben ik voor behandeld.'
Geen wonder dat Zwarte Prins altijd zo staat te schuimbekken bij Lamme Zus...
Dinsdag 18 november 2008
De Dag van Zeeman NIET aan Zee
Het weerbericht vanaf komende vrijdag:
Regen, wind, hagel, natte sneeuw bij een temperatuur van 5 graden!
Dat lijkt me geen leuk uitje, niet voor Zeeman en voor niemand niet.
Jammer, maar het is niet anders, dus ik wacht ander weer af.
Eigenlijk valt zoiets helemaal niet te plannen. Op een dag sta je op, het is stralend weer met een strakblauwe lucht en een winterzonnetje en hup naar zee! Zo zou het idealiter moeten gaan. Kan op zich wel met een snel berichtje op internet: 'Jongens, we gaan!' , maar Zeemans vrienden kunnen vast niet allemaal hun agenda's op het laatste moment omgooien.
Nou ja, we zien wel. Vooralsnog gok ik nu op zaterdag 29 november. Wel werd ik gister gebeld door Kidsweek, de jeugkrant, die aanstaande donderdag een stuk willen plaatsen over Zeeman en zijn strandavonturen. De weblog wordt goed gelezen! Er komen ook foto's bij van Zeeman met kinderen in zee, hartstikke leuk dus.
Zeeman heeft trouwens een moordweekend achter de rug. Eerst naar zee en afgelopen zondag allemaal vrouwen in aanbidding om hem heen. Hij genoot er zichtbaar van. Nee, Zeeman komt niks tekort.
Tot nader Zeebericht dus.
Maandag 17 november 2008
De Dag van Een Zeeuws Varkentjesdrama...
Als Lamme Zus niet zo alleen was sinds het overlijden van Opaatje was ik er niet aan begonnen. Maar nu dat wel het geval is en het zo intens schrijnend was wat de dame van de Zeeuwse Dierenbescherming vertelde, besloot ik om het Zeeuws Meisje op te nemen.
Zeeuws Meisje lijkt qua type varkentje ook erg op Opaatje, dus ja het moest gewoon.
Wat was er gebeurd? Een Zeeuws echtpaar met 6 varkentjes en een giga huurschuld is met de Noorderzon vertrokken. De 6 hangbuikzwijntjes, die sowieso al een rotleven hadden in een hokje van 3 x 2 meter, zonder uitloop, hebben ze achtergelaten zonder eten en drinken. Deur op slot en wegwezen. Tegen de buren hadden ze gezegd dat ze hun varkentjes naar de slacht hadden gebracht.
Eentje was allang voor ze vertrokken ontsnapt en zwierf al maanden door het dorp. De andere 5 werden op een kwade dag gevonden door de Dierenbescherming. Ze lagen in ontbinding bovenop elkaar pal achter de deur. De stakkers, ze hadden natuurlijk alles geprobeerd om er uit te komen.
Het ontsnapte zwijntje werd Rosa genoemd door de dorpbewonders en gevoerd met brood en cafetaria-afval. En van tijd tot tijd werd een razzia op haar gehouden, maar ze liet zich niet vangen. Een lang verhaal kort: op een gegeven moment zat ze bij een paardenhoudster.
En daar hebben we haar afgelopen dinsdag op gehaald. Blind van angst, wat was dat beestje schuw. We hadden een fuik van aan elkaar gekoppelde schotten gemaakt naar de bus toe en ze is door die fuik heengerend en de bus in gevlucht. Dat werkte gelukkig dus.
Ook hebben we het schuurtje bezocht waar zich dat verschrikkelijke drama heeft afgespeeld. Er lagen nog her en der botten. Meer dan waarschijnlijk dat de varkentjes elkaar ook aangevreten en gedeeltelijk opgegeten hebben. Je moet er niet aan denken wat die varkentjes hebben moeten doorstaan.
Pas vanmiddag kwam Het Zeeuws Meisje even tevoorschijn. Ze is berig, dus dat verklaart haar plotselinge lef. Verder mag ik niet eens naar haar kijken, zo schuw is ze. Wel maakt ze voorzichtig kennis met Lamme Zus door een hek heen. En ze is door veel te veel en verkeerde voeding zeker zo'n 20 kilo te zwaar. Dus meteen op dieet gezet. Dat is het eerst dat moet gebeuren: afvallen.
Vooralsnog laat ik haar zo veel mogelijk met rust. Dit gaat heel lang duren voor dit beestje weer wat vertrouwen in het leven krijgt. Ze is nog jong, nog geen jaar, dus er is wel hoop. Afwachten maar. Ik denk dat het wel goed komt, op den duur, maar voorlopig nog lang niet.
Ben wel blij dat ze nu op Het Beloofde Varkensland zit. Voor haar en voor Lamme Zus. Een varkentje met zo'n zwaar verleden kon eigenlijk alleen maar hier terecht.
Er is veel varkenservaring voor nodig, om dat beestje weer enigszins op haar gemak te krijgen. Wat je noemt een echte uitdaging dus.
Zondag 16 november 2008
De Dag van Een Gelukkige Zeeman...
Gister naar het strand geweest met Zeeman.
Hij vond het prachtig en voelt zich helemaal thuis in de bus.
Toen we er waren, wilde hij meteen de strandafgang af. Naar zee!
En daar stond ie, tot aan zijn schouders in het water. Hij heeft er van genoten.
Het lopen door het zand moet heel lekker zacht aanvoelen voor de zachte eeltkussens onder zijn hoeven. Hij doet het met zichtbaar plezier.
Opvallend is dat hij beter loopt dan vorig jaar, hij heeft nu duidelijk meer conditie, want meer spieren. Vorig jaar was ie nog erg blubberig, klaar voor de slacht. Maar het afgelopen jaar heeft hij al dat overbodige vet van zich afgetraind en klom hij gister met groot gemak de heuvel weer op, terug naar de bus.
En Zeeman heeft er weer een hele zwik fans bij.
Aankomende zaterdag 22 november is iedereen welkom om Zeeman te vergezellen op het strand. Meer info daarover - tijd, plaats, aanleiding en zo - komende week.
Maar eerst is het Zeeuws Meisje aan de beurt, morgen.
Hoe zou het toch met haar gaan?
Zaterdag 15 november 2008
De Dag van Villa Varkensgeluk in Villa Achterwerk...
Familie Bofkont in Villa Achterwerk - VPRO
Zondag 16 november 2008 treedt Familie Bofkont in Villa Achterwerk.De Bofkonten steken van tijd tot tijd hun koppies op door de hele uitzending heen.
Wie daar getuige van wil zijn, kijkt morgen naar Villa Varkensgeluk in Villa Achterwerk.
Voor Jong & Oud.
Zondag 16 november
Ned. 3 van 10.00 - 11.00 uur.
Vrijdag 14 november 2008
Op deze grijze novembervrijdag heb ik ineens zin in een zonovergoten foto vol varkensgeluk. Wat rondneuzen in het Familie Bofkont Foto-archief levert dit op:
Donderdag 13 november 2008
De Dag van De Meiden van Haram!
Niks haram. Volgens de dames presentatrices ben ik zo halal als maar kan. Te beginnen met mijn uiterlijk. Die riem om mijn overall deed 't hem. Zo cool. Dat wilden ze meteen zelf ook. Overalls waren er wel. Extra riemen had ik niet zoor ze. De riemen van de regisseur en cameraman werden dus onmiddellijk geconfisceerd.
Inleveren!
Ze konden maar niet geloven dat ik met varkens leef, dat alles er zo prachtig gestyled uitziet, de heel eigen wereld van Het Beloofde Varkensland, het programma van Jort Kelder. Hoe kon dat nu toch allemaal in 1 persoon samenkomen?
In eerste instantie nog bang voor Pietje en zijn Vondelparkgrietje, werden ze steeds meer betoverd door de Familie Bofkont. Bij het achtergrondverhaal van het Zeeuws Meisje kregen ze tranen in hun ogen.
Moslima of niet, ze legden uiteindeijk hun hoofd op Aagje, verkaarden alle Bofkonten hun liefde, en wilden ook met varkens gaan wonen. Ze zouden nooit een varken eten (gelukkig maar!), ik werd uitgeroepen tot Varkensdiva, ze hadden nog nooit zulke lekkere appeltaart gegeten en ze wilden meteen hun haar laten groeien.
Soundos is stand-up comedian, een ongeleid projectiel dat barstte van de energie en enthousiasme, haar collega Khadija kon er trouwens ook wat van. Ze namen elkaar voortdurend in de maling, helemaal niet des meisjes, en al helemaal niet des moslima's, dus ook ik was verrast. We hebben wat afgelachen. Leuke meiden. Leuke dag.
Zo zie je maar weer. De ene moslim is de andere niet. Heel verfrissend.
De Meiden van Haram vanaf 6 december op TV bij de NPS.
Woensdag 12 november 2008
De Dag van Het Haram Erf...
Gisteravond om 22.15 uur is ze op Het Beloofde Varkensland gearriveerd, het Zeeuwse Meisje. Nou ja Zeeuws, bijna een Belgisch meisje, ze zat op een steenworp afstand van de Belgische grens.
Alles is goed gegaan. Er heeft zich een bloedstollende varkentjesdrama afgespeeld, daar in het verre Zeeland.
Later uitgebreide info, nu haast want straks komt de TV voor opnames. Nee, niet voor het Zeeuws Meisje, die moet voorlopig volledige rust, maar om te kijken hoe haram ik ben.
Haram? Ja dat is het tegenovergestelde van Halal. Fout dus. Er komt een nieuw TV programma, waarin 2 moslimmeiden de boer op gaan om haramsituaties op te sporen. Er komt ook een item in: 'Hoe haram is Bekend Nederland? Ik masseer varkens, in hun ogen zo haram als ik weet niet wat, dus ik val in de prijzen.
Nou dat zullen we dan nog wel eens zien, hahaha.
Wedden dat die meiden als een blok voor Pietje vallen?
Nu aan de slag, want door die reddingsactie van gister heb ik niks aan het erf kunnen doen, en dat ziet er nu toch wel behoorlijk haram uit. Aan den arbeid!
Dinsdag 11 november 2008
De Dag van Het Zeeuwse Meisje...
Ben nog nooit eerder gefeliciteerd met mijn verjaardag door de Zeeuwse Courant. Maar ik werd gister door ze gebeld. Ze wilden uitrukken naar de plaats delict, maar hadden vernomen dat de plannen gewijzigd waren en we niet gister, maar vandaag zouden komen. En volgens hoor en wederhoor: Klopt dat?
Ja, dat klopte. Door varkensomstandigheden (het Zeeuws Meisje moest nuchter zijn, d.w.z. barsten van de honger omdat ze anders nooit met een appel de bus mee in zou gaan) is de reddingsactie verplaatst naar vandaag. Kennelijk heeft de Dierenbescherming mijn komst bij de krant gemeld en loopt het hele dorp straks uit.
"Of we dat varkentje dan niet zo onder de arm mee konden nemen?" vroeg de Zeeuwse verslaggever. Hahahahaha. Nee. Het Zeeuws Meisje schijnt enorm schuw te zijn, vol achterdocht en argwaan, laat zich door niemand benaderen, dus ik hou mijn vingers gekruist voor een goede afloop. Als ze ontsnapt, zijn de rapen gaar.
Maar Dennis kwam met een schitterend verjaardagscadeau op de proppen. Hij heeft een dijk van een loopplank gemaakt, waar zelfs een olifant nog over heen kan en een ingenieus systeem van allemaal losse schotjes, die op een slimme manier geschakeld kunnen worden. Geschikt voor het redden van varkens, van heel klein tot heel groot.
We kunnen nu zo op Anmial Planet als echte Animal Cops. Het ziet er allemaal heel solide en profi uit. Wat kan die jongen toch veel en wat een lot uit de loterij om zo iemand tegen het lijf te lopen.
Leve Dennis!
Maandag 10 november 2008
De Dag van Het Feestvarken...
Het is weer scorpio-time!
Vandaag ben ik jarig.
Dat vier ik in Zeeuws Vlaanderen. Waarom dat dan?
Dat lezen jullie morgen en ik hoop dat deze dag nog meer feestvarkens oplevert...
Zondag 9 november 2008
De Dag van Lieve Miss Piggy
Miss Piggy woont nu hier ook al weer ruim 4 jaar.
Ze is uitgegroeid tot een van de liefste varkens van Het Beloofde Varkensland.
Een gezellig, aanhankelijk en tevreden varken.
Als ik een workshop geef en ze ligt toevallig in de buurt waar ik mijn praatjes hou,
kletst ze voortdurend mee. Als ik wat zeg, ligt ze mee te hummen,
ze reageert direct op mijn stemgeluid.
Binnen de kortste keren ligt de hele groep om haar heen.
Ik kan dan nog vertellen wat ik wil, geen kans.
Vroeger op de toneelschool werd het altijd al gezegd:
Haal nooit een kind of dier het toneel op.
Je kunt de sterren van de hemel spelen, maar zij winnen het van je.
En of dat zo is. Miss Piggy wint. Altijd.
En dat is maar goed ook.
Zaterdag 8 november 2008
De Dag van de Pleegzuster Bloedwijn & Broeder Dennis
Van de week een paar joekels van wormen gevonden op het erf. Het lijken wel spaghettislierten. Nee geen regenwormen, maar het persoonlijk eigendom van een (of meerdere) Bofkonten. Dat wordt dus een dagje Pleegzuster Bloedwijn spelen. Alle Bofkonten moeten ontwormd.
Een hele klus. Om te beginnen moet er brood gehaald. Meerdere broden en containers vol met pindakaas. Iedere Bofkont een dubbele boterham met dik pindakaas, met daarin de ontwormingskorrels verstopt. En dan.
Zonder dat ze elkaar de oorlog verklaren ze allemaal zo'n boterham toedienen. Gelukkig komen Marielle en Peter straks werken. Die gaan stallen uitmesten, zodat Broeder Dennis en ik de handen vrij hebben om de rest van de dag te zorgen dat alles op orde komt.
De biggen van Moeke zijn niet makkelijk benaderbaar, bovendien als de een eet moeten alle andere Bofkonten op een afstand gehouden worden. En dan onmiddellijk noteren. Welke Bofkont heeft gehad en welke moet nog? En waar hangen ze eigenlijk allemaal uit? Als alles goed gaat zullen we er in totaal zo'n 6 uur mee bezig zijn.
Leuk, zo'n Varkensvrijstaat... Dat komt er dus van. Niet even snel werken bij je opgesloten varkens en ze ontwormen met een revolverspuit, maar de vrijbuiters volgen in hun eigen tempo en hopen dat ze aan het eind van de dag ook allemaal hun ontwormingsspul binnen hebben. Duurzaam ondernemen heet dat ook wel. Of het nieuwe groene boeren, hahaha.
Volgende week heeft de Volkskrant een groene bijlage bij de zaterdagkrant. Het Beloofde Varkensland komt er ook in. Gister is de foto gemaakt. Ik wilde nu eens niet met een varken in het stro liggen, maar lekker vrij met ze op het land lopen. Groen gras, beesten en lucht. We hadden mazzel, de zon scheen. Rosa & Griet waren er ook bij. En Arie Bombarie hoefde ik niet aan te sporen. Die sprong het water in, zwom ons achterna en sloofde zich weer uit dat het een aard had. Het werd een dynamische fotoshoot.
Ik zag gister een varkensboer in het Agrarisch Dagblad. Hij doet iets waar iedere andere varkensboer jaloers op is. Hij haalt per jaar 32,2 biggen van de zeug af, dat wil zeggen dat hij jaarlijks per zeug 32,2 vleesvarkens afmest. (een vleesvarken is een opgroeiend varkentje dat op de leeftijd van 6 maanden wordt geslacht). Wat is zijn geheim? Een uitgekiend industrieel proces. Niets maar dan niets wordt aan het toeval overgelaten. Deze boer wordt als voorbeeld gesteld, hij is de held met zo'n geweldig resultaat.
Toen ik op de Boerenschool zat in 1994, leerde ik nog dat een varkensboer met 20,2 vleesvarkens per zeug per jaar spekkoper was. In 14 jaar tijd heeft de 'vooruitgang' zijn werk dus gedaan. Van een 20,2 naar 32,2 is een gigasprong.
Blij dat ik vandaag ga ontwormen met een slakkengang en dat mijn varkens niks hoeven te presteren. Stel je voor dat Aagje al die 10 jaren dat ze hier al woont, biggen had moeten produceren, en ik steeds meer van haar had verlangd, nog meer biggen, toe maar Aagje, je kunt het!
Maar ach, wat zeg ik nou toch, Aagje was hier dan allang niet meer geweest, die was na een paar jaar al vervangen door een andere zeug.
(Nee, nu niet wijzen naar de boeren. Wijs naar jezelf. Doe je hier ook aan mee? Eet je er van mee?)
De verslaggever van de Volkskrant schreef het woord dierenwelzijn op als mijn 'product' van Het Beloofde Varkensland. Wat mij betreft had hij daar ook mensenwelzijn bij mogen zetten. Dierenwelzijn = mensenwelzijn.
En nu aan de slag!
Vrijdag 7 november 2008
De Dag van Het Verbolgen Varkensvrouwtje...
De 'kunstwerken' van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye zijn om ethische redenen geweigerd op de kunstbeurs van Shanghai
uit De Telegraaf van 6 november 2008
Getatoeëerde varkens verboden op kunstbeurs
AMSTERDAM - Varkens met Louis Vuitton tatoeages komen de kunstbeurs van Shanghai niet in, tot teleurstelling van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye.
Delvoye (43) maakte de expositie Art Farm. Hij liet daarvoor niet alleen zichzelf maar ook zijn varkens tatoeëren.
Voor de Shanghai Contemporary Art Fair nam hij acht varkens mee die onder meer het logo van het Franse merk Louis Vuitton, 'LV', dragen.
Galerie-eigenaren vinden de expositie getuigen van 'slechte smaak'. Ze kregen veel klachten van bezoekers.
Delvoye heeft een varkensboerderijtje in de buurt van Beijing. De kunstenaar zegt dat hij zijn dieren menselijk behandelt. De dieren worden voor de tatoeages verdoofd. Als de varkens oud of dood zijn kunnen verzamelaars de dieren of huiden kopen.
Dezelfde kunstenaar verkocht onlangs een tatoeage op de rug van een Zwitser. Als de Zwitser doodgaat mag de koper zijn huid hebben.
Delvoye is overigens 'ongeveer vegetariër'. Hij zegt in een interview met een Belgische site voor vegetariërs bijna geen vlees te eten. Hij noemt het "vreemd" dat hij geen vier of zes varkens mag tatoeëren. "Een vriend van mij mag er wel regelmatig honderden naar het slachthuis brengen". De kunstenaar kiest een aantal dikke varkens uit. Ze hoeven niet meer naar de slachtbank maar worden wel zijn kunstproject. "Ik weet dat het varken er niet om heeft gevraagd om tatoes te krijgen. Dat is een ethische bekommernis, maar het is er een van een luxeniveau."
Net goed! Eigen schuld, dikke bult.Ik kreeg gister natuurlijk weer van alle kanten het Telegraaf artikel opgestuurd en ik heb wederom een reactie naar de krant gestuurd. Maar feit is dat ik over deze kwestie al veel eerder (2005) en vaker mijn toorn heb uitgesproken. Deze kwestie speelt namelijk al jaren.
Even alles op een rijtje:
De Belgische kunstenaar Wim Devoye haalde het in zijn hoofd om varkens te gaan tatoeeren. De dierenbescherming aldaar kreeg er lucht van en het werd hem verboden. Toen is hij uitgeweken naar China, omdat daar alles mag. Hij heeft daar nu een eigen 'pigfarm', en tatoeeert er op los.
Arme varkens. Hoewel onze Wim doet voorkomen of ze daar een moordleven hebben, is de werkelijkheid heel anders. Ik heb er namelijk een filmpje over gezien. Zijn slachtoffers leven solitair in betonnen hokken, en zitten te wachten tot ze weer aan de tattoobeurt zijn.
Als het zover is moeten ze uit hun hok op de behandeltafel belanden. Voor ze in de studio zijn, zijn ze opgejaagd, achterna gezeten, is er aan ze geduwd, gepord, geslagen, noem maar op. Allemaal zaken om varkens gek van de stress te maken. Dan krijgen ze een verdovingsprik, die zijn uitwerking niet of nauwelijks heeft omdat de stresshormonen door het varkenslichaam gieren.
Met gevolg dat het arme dier gedurende de lange pijnlijke behandeling door een aantal medewerkers in bedwang gehouden wordt door het voortdurend tegen de tafel te drukken. Ondertussen is Wim aan het werk op de o zo gevoelige varkenshuid. Iedereen die op Het Beloofde Varkensland geweest is, weet hoe sensitief de varkenshuid is, ze reageren op de kleinste aanrakingen. Het varken op het filmpje leed zichtbaar pijn, liet dat verbaal ook merken, maar was net te versuft om zich los te kunnen vechten. Het was een gruwelijke aanblik en deed me onmiddellijk denken aan beelden uit de Tweede Wereldoorlog.
Tattoeren is een langdurig werk en gaat in verschillende etappes. Na de behandeling gaat het varken z'n betonnen hok weer in, tot de volgende keer. Ik heb me laten vertellen door een man die zijn rug heeft laten tattoeren, ook in verschillende sessies, dat de napijn fors is. Het voelt als een grote schaafwond. Moet ik meer zeggen?
En nu beroept die Wim zich op het feit dat hij 'zo goed als vegetarisch is'.
Nou, ik heb meer de indruk dat hij zo goed als getikt is, want deze 'aflaat' slaat toch werkelijk als een tang op een varken. Gelukkig zijn er veel boze reacties naar de Telegraaf gestuurd.
Dit varkensleed is in ieder geval niet meer verborgen gebleven.
Donderdag 6 november 2008
De Dag van De Feestelijke Middag
Wat een leuke middag gister. Een hele club hoogbejaarde oudjes van het verpleeghuis De Drie Hoven uit Amsterdam op theevisite bij Familie Bofkont. Allemaal eind 80 of al halverwege de 90. Wat hebben we genoten. Ze hadden zich er enorm op verheugd.
Daar zaten ze allemaal in een grote kring te glunderen om Pietje, die voor de speciale gelegenheid ook een bordje met wat slagroom kreeg. Eerst koffie of thee met taart en ik begon te vertellen over de Familie Bofkont. Toen naar de lichtbeelden gekeken op het grote doek.
Opaatje in zijn aanleunwoning, Giel bij mij in bed, Zeeman aan Zee, Aagje in de sneeuw, ze vielen van de ene verbazing in de andere. "Wat een schat!" riepen ze iedere keer in koor. "Wat een schat!"
Daarna de rolstoelen allemaal om de biggencreche heengezet en toen kwamen Brutus en Juffrouw Loes binnen. Ik werd even apart genomen door hun begeleidster, die vertelde dat een van de dames zo terminaal was, en er ieder moment iets kon gebeuren. Ze had alle maatregelen al getroffen met o.a. 112, voor als het mis zou gaan. Maar dat dametje wilde gewoon toch mee, omdat ze het niet wilde missen. En ze had groot gelijk.
Wat een hartverwarmend wijffie. Ze straalde. Ze straalde echt van binnenuit. Heel dicht bij de verlichting, begaf zich al bijna in een ander universum. Ik kon m'n ogen niet van haar afhouden. En toen wilde ze Pietje op schoot. Dat mocht. En een flesje geven. Mocht ook. Daarna werden we allemaal gekust, keer op keer. En toen ze al weer in het busje zat, wierp ze stralende kushandjes naar ons.
Ik heb haar een grote A3 foto van Pietje en Boy George meegegeven.
Misschien is ze vannacht wel gestorven, wie zal het zeggen.
Maar deze middag bij Familie Bofkont neemt ze met zich mee.
Woensdag 5 november 2008
De Dag van Ladies & Gentlemen: 'We've got him!'
Toen ik op mijn 15e verliefd werd op een neger was de wereld te klein.
Mijn ouders waren in alle staten, en niet alleen zij.
Ze werden door het hoofd van de school ontboden voor een ernstig gesprek,
en collega's van mijn vader werden ingezet als detectives om mijn gangen na te gaan. Heel Driehuis sprak er over en mijn verkering en ik haalden de voorpagina van de IJmuider Courant. Zo'n combi van blond & bruin zagen de mensen eerder niet...
We schrijven 1964.
Wat was er nu feitelijk aan de hand? Niks. Ik kreeg verkering met de enige kleuring van de hele school. Een kleuring, een neger. Die woorden mogen nu niet meer. Toen was het woord 'zwarte' volstrekt taboe, als je dat zei was het foute boel. Je hoorde het te hebben over negers en kleurlingen. Nu is het woord neger zelfs verboden en het woord kleurling heb ik ook al in geen 1000 jaar meer gehoord.
"Die mensen hebben een heel ander temperament dan wij", werd ik door mijn vader op zijn kamer onderricht. Lees: Kind, die negers zijn zo heet als wat en voor je het weet loopt mijn dochter met een klein halfbloedje rond... Weer zo'n woord: halfbloedje, wordt ook nooit meer gebruikt.
44 jaar later heeft Amerika een zwarte president en de wereld gaat compleet uit zijn dak. Ik heb vannacht met tussendoor wat dutjes de televisie gevolgd en je moet wel van steen zijn om er niet door geraakt te worden. Yes! De beelden van Obama's feestvierende familie in Kenia waren hartverwarmend en ik loop nu ook met een soort van feestelijk gevoel rond.
Maar dat komt niet alleen door de zwarte president.
De Familie Bofkont viert ook feest. 3 x raden waarom.
De kleur is ook zwart en hij glimt net zo mooi als Obama vannacht van trots.
Ladies & Gentlemen:
WE H'VE GOT HIM!
De Bus!
En wat voor een!
We zijn door het dolle heen van blijdschap. Het heeft door allerlei oorzaken een poos geduurd, maar nu staat ie dan toch voor het hek. Veilig er achter vooralsnog. We moeten nog een voorziening maken opdat Rosa zich niet aan de buitenspiegels gaat schuren en de Gebroeders Beer niet onmiddellijk voor een paar fikse deuken kunnen tekenen.
Het is een prachtexemplaar en gaat volgende week al mee op pad. We gaan een varkentje redden met een hartverscheurende achtergrond. Ze moet van ver komen en dit varkentje gaat de Bofkont Bus dus inwijden als Varkensambulance. Compleet met zwaailicht. Daarna gaan we er qua styling nog een echte Bofkont Bus van maken.
Ik ben zo blij. Zoveel Bofkont Fans hebben hier aan meegeholpen.
Vandaag is Het Beloofde Varkensland bevolkt met louter feestvarkens.
Nogmaals 1000 x dank daarvoor!
Dinsdag 4 november 2008
De Dag van Het Varkensvrouwtje uit de P.C.Hooftstraat...
Kreeg gister een sympathieke mail van Jort Kelder.
Ten eerste was hij heel blij met mij en Pietje in zijn programma en dat hij weliswaar bij een omroep als LLink of Nederland 3 dieper op mijn verhaal had kunnen ingaan, maar dat nu wel 1,5 miljoen mensen op de hoogte zijn van mijn goede werk. Zulke kijkcijfers zijn goud en bij LLink had hij in het beste geval nog niet een vijfde gehaald. Heeft ie helemaal gelijk in. Onderstaande reactie kwam op zijn site binnen:
Leuke aflevering, ik heb er met veel plezier naar gekeken en kijk uit naar de rest van het seizoen! Het stukje met het 'varkensvrouwtje' was een verrassende uitstap en de vergelijking tussen oud en nieuw geld wordt zo leuk neergezet. Gaan ze elkaar nog ontmoeten?
Het varkensvrouwtje, hahaha. Die houden we er in.
Maar Jort bracht nog meer goed nieuws: De scene waarin hij in de weer is met de ieniemienies in de mobiele Biggensmassagesalon hebben ze bewaard voor een volgende keer! Waarschijnlijk in de 4e aflevering op zondag 23 november.
Nou dat is helemaal mooi natuurlijk.
Twee keer aandacht voor de varkens in zo'n goed bekeken programma.
Ik verheug me al op de beelden van die 2 zwarte rimpelkoppies over de rand van het schotje, waarachter Jort riep dat hij nu ook een politiek statement had in 'Bij ons in de PC' door stil te staan bij het onnoembare leed van productievarkens.
En niet alleen in de vleesindustrie, voegde ik daar nog aan toe.
Ik vertelde hem een nieuwtje over het misbruik van varkens, dat hij nog niet wist - en heel Nederland nog niet weet (of niet wil weten) - en hij riep meteen: "Jongens ik heb een primeur!"
Nou, als die quote de uitzending haalt, is dit Varkensvrouwtje door het dolle heen van blijdschap. Ik zeg nog niet even wat, want ik gun Jort zijn primeur nietwaar?
Verder kreeg ik een foto opgestuurd van de 2 grote roze lummels, voor wie ik onlangs in mijn rol als varkensbemiddelaar een blijvend fijn thuis heb kunnen regelen. Kijk nou toch eens hoe gelukkig die twee daar zijn. Ze kenden elkaar voorheen niet en het was reuze spannend of het wel zou klikken tussen die 2.
Allebei hadden ze zeker een paar jaar in eenzaamheid doorgebracht.
Die verdrietige tijden zijn nu voorgoed voorbij voor Wilbur en Dante.
Ze genieten van elkaar en van het leven.
Wat wil een varken meer?
Maandag 3 november 2008
De Dag van Glamour & Stront...
Het overkomt de beste acteurs. Sta je de sterren van de hemel te spelen, sneuvelt je rol in de montage en word je uit de film geknipt. Laatst Carice van Houten nog, inmiddels toch internationaal gelauwerd en bewierookt. Zomaar uit een Amerikaanse speelfilm geknipt.
Nu is het Jort Kelder ook overgekomen. Hoe hij zijn best ook deed met het geven van een flesje melk aan de ieniemienies, en zo leuk acte de presence gaf tijdens mijn dierendagevenement in de P.C.Hooftstraat, het mocht baten, Jort himself zat er niet in.
Als acteur ben je maar een klein radertje in het geheel en zelfs Jort Kelder moet zich daar naar schikken, hahaha.
Wie er wel in zat was Pietje!
Die uiteindelijk toch ook weer roet in zijn eigen eten gooide, door op de laatste draaidag plotseling doodziek te worden, zodat die dag helemaal niet meer door kon gaan.
Maar het is een leuk item geworden (uitzending gemist).
Leuk om die tegenstelling van glamour & stront eens achter mekaar op beeld te zien.
En het is door 1,5 miljoen mensen bekeken. Niet gek voor Pietje's acteerdebuut.
Hij loopt de hele dag al met zijn neus in de wind.
Veel reacties. Vooral die glamour & stront is aangeslagen.
Van mensen die ook hun leven radicaal willen omgooien en iets met beesten willen doen, tot natuurlijk ook weer een aanvraag voor een nieuw thuis voor een groot varken. Kan niet hier, maar ik wil wel helpen zoeken naar een nieuw adres.
En of Pietje die laarsjes nog gekocht heeft bij Gucci...
Zondag 2 november 2008
De Dag van Jort volgt Dafne & Varkens in de PC...
Dit zag ik staan op KRO Nieuws.
En dit in de krant.
En dit op omroep.nl
Het zal dus vanavond wel zijn...
Ned 1. 22.25 uur.
Zaterdag 1 november 2008
De Dag van Madame Duroc & Wildeman...
Madame Duroc laat zich de kaas niet van haar brood eten.
Ze werd gepest door Wildeman, maar ze ging op haar kont zitten en gaf geen sjoege.
Slimme strategie. Wildeman bleef wel proberen, maar moest in haar toch zijn meerdere erkennen.
Laat Madame Duroc maar schuiven. Ze heeft in krap 2 jaar een heel eigen plek veroverd op Het Beloofde Varkensland. Een soort van verkering met Brammetje, dan weer met Bonestaakje en Zeeman heeft ook een voortdurend oogje op haar.
Niet slecht voor een afgewezen kinderboerderijvarken...
naar vorige maand (oktober 2008)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |