Donderdagavond.
Wildeman lag er bij als een dood vogeltje. Het wachten was op Dokter Peter. We waren het er over eens. Wildeman zou naar de varkenshemel gaan. Liever eerder dan later. Ik had de hele middag bij hem gezeten. Wachten op het onvermijdelijke.
Daar was Dokter Peter. Ook hij vond het tijd om Wildeman te gaan zegenen. Zoals gezegd: we waren het eens.
Maar was het een blik? Een woord? Een gebaar? Een intonatie? Of had het niks met de anderen te maken? Hoe wérkt dat toch: intuïtie, instinct, je water? Maar waarom zou je moeten weten hoe ‘het’ werkt? Ik ‘wist’ ineens heel zeker: dit is niet het moment.
NEE.
Verwarring alom. Toch nog niet alles geprobeerd, verklaarde ik.
We gingen aan de slag met pillen in schijfjes appel. Steeds meer schijfjes appel, het slimme dode vogeltje spuugde de pillen uit, we moesten ze in steeds kleinere stukjes breken. Op hoop van zegen.
Gistermiddag stuurde ik Dokter Peter een filmpje met de groeten van Wildeman.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit, antwoordde hij. En daar had hij gelijk in.
Wildeman at stroopwafels (dankjewel Ariane!) en stond een slaapnest te bouwen. In wankel evenwicht.
Wordt Vervolgd.
PS
Dit ging er aan vooraf:
1. BLUE MONDAY
https://familiebofkont.nl/2021/01/blue-monday-2021/
2. KNETTERSIP
https://familiebofkont.nl/2021/01/knettersip/
3. WAAR IS WILDEMAN
https://familiebofkont.nl/2021/01/waar-is-wildeman/
4. MILDEMAN
https://familiebofkont.nl/2021/01/mildeman/
_____
Facebook + reacties https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/3707077042744282/