facebook.com/familiebofkont - twitter.com/familiebofkont - youtube.com/familiebofkont
STEUN FAMILIE BOFKONT
IBAN NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)
BOEK over de wereld van Familie Bofkont waargebeurde spanning & sensatie bestel via mail@familiebofkont.nl
Hoe word je Vriend van Familie Bofkont?
FAMILIE BOFKONT WORKSHOPvarkensmassage & stierknuffelen
Programma aanvragen: mail@familiebofkont.nl
Besloten groepen op afspraak: mail@familiebofkont.nl
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
FAMILIE BOFKONT CADEAUBONNEN lees verder...
Maandag 19 november 2018
BOER versus BOFKONT (2)
geloof hoop en liefde
Klik HIER om de blog te lezen.
Zondag 18 november 2018
De Dag van DE AAP UIT DE MOUW
Van Bofkontboerin Ariane had ik de brand op de Bofkontboerderij geen een afgefikt tafelkleedje mogen noemen. Daar had ze gelijk in. Ik zocht een metafoor voor het immense oorlogsgebied bij Boer Gert.
Over de brand bij Familie Bofkont gesproken (die natuurlijk qua oorlogsgebied en ravage in niks onderdeed dan de ramp in Werkhoven), of beter gezegd: speaking of de lang verwachte wederopbouw:
Een week of vijf geleden kwam de makelaar van de boer/speculant/verhuurder op de koffie. We moesten eens even praten.
Vol verwachting klopte ons hart.
Er was groot nieuws.
De boer/speculant/verhuurder van de Bofkontboerderij is er ein-de-lijk uit met de verzekering! Als een kat op de akker, eindeloos loerend op een muisje, heeft hij gewacht op de beste deal. En die deal is nu rond. Na 1 jaar en 10 maanden.
Wat betekent dat voor Familie Bofkont? Ein-de-lijk die langverwachte wederopbouw?
Nee.
De boer/speculant/verhuurder gaat NIET herbouwen.
Er komt géén wederopbouw van de Bofkontboerderij.
En het wordt nog erger.
Of gekker.
Het is maar hoe je het framet (of hoe schrijf je dat eigenlijk?).
Wordt Vervolgd.
PS
Hoe was het ook weer?
(geen angst, alle dieren zijn gered!)
BRANDBOEKJE 1
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-1.pdf
BRANDBOEKJE 2
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-2.pdf
Zaterdag 17 november 2018
KIPPIE (4)
First Lady
En terwijl elders de wereld in brand staat, zorgt Kippie ervoor dat het leven bij Familie Bofkont gewoon door blijft gaan. Kippie houdt ons bij de les.
'Guus kom naar huus want de koei'n staan op springen De varkes mutt'n vret'n en 't hooi moet van het land'
Kippie verwacht iedere ochtend haar natje en droogje en als zij dat krijgt, wil de rest dat ook. De varkes mutt'n vret'n. Iedere dag opnieuw. 365 dagen per jaar. Kippie kijkt erbij alsof dat vol-ko-men vanzelfsprekend is. En dat is ook zo.
De koei'n staan op springen. Nu Grietje het slapie van Mozzarello is, moeten wij er voor zorgen dat ze iedere dag even bij Mem kan voor hun melkmoment. De rest regelen moeder & pleegdochter zelf. Komt altijd goed.
En daarna moet het hooi van het land.
Vandaag komt er een vrachtwagen stro. De bofkontboeren moeten weer flink aan de ploeg. En als de schuur vanavond vol goudgeel stro ligt, gaat Kippie op stok.
De beste plek: naast de man: háár man. Want niemand anders dan Kippie is hier de First Lady. Dat had ze al binnen een dag voor elkaar. Kippie zit helemaal op haar plek bij Familie Bofkont.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 17 november 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (94)
Zondag 21 november 2004
De Weken van Het Grote Gekift
Ik heb een paar weken gestaakt. Het is zo'n toestand geworden hier. Iedereen wil ineens een eigen weblog. Hadden we net afgesproken dat ze allemaal een knop zouden krijgen, ging Booswicht weer dwarsliggen. Wil ze toch een eigen blog. Een kattenblog. Alsof ze dat zou kunnen. En wie moet dat dan weer allemaal gaan regelen? Moi! Ik ben toen zo boos geworden! "Dan doe ik het helemaal niet meer! Dan maar helemaal niks meer." Maar vandaag heb ik een goed gesprek gehad met Miss Universe. "Je bent te koppig," zei ze. "Daar bereik je niks mee." Eerlijk gezegd denk ik dat ze gelijk heeft. Ik zal morgen eens met Booswicht gaan praten.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 16 november 2018
De Dag van STILTE
Onderweg kwamen we gisteren de Rendac tegen. De kadaverdienst wees ons de weg.
Je leest het. Je hoort er over. En dan zie je het met eigen ogen. Hiermee vergeleken was de brand bij Familie Bofkont een in de fik gevlogen tafelkleedje tijdens het kerstdiner.
Vannacht zag ik de beelden voorbij komen. De vuurzee. De kinderen. Hun moeder. Hun vader. De brandweermannen. De koeien. De stieren. De hond.
Er hing een deken van rouw over de lugubere restanten van de gebouwen. Het was doodstil maar het geschreeuw was overal.
Het terrein oplopen voelde als inbreuk. En het wikken en weken in de bloemenzaak over de kleur was niet voor niks geweest; paarse en witte bloemen. Beslist geen rood of oranje.
De doos halverwege op het pad gezet. En weggegaan.
De inhoud sprak voor zich. De chocoladeletters voor de kinderen (samen het woord STERKTE), het boeket, het kaartje met de paarse koe, het bijpassende mapje met daarin onze honderden namen. Over nagedacht. Zo hoefden we niet aan te bellen en niemand te overvallen.
Brand is verschrikkelijk. Brand stichten is on-menselijk.
PS
Dank dat jouw naam ook op de lijst met meelevende burgers mocht staan!
PPS
Bij het opladen van deze post krijg ik dit bericht binnen: vannacht was daar weer brand! Voor de vijfde keer. https://www.nu.nl/binnenland/5576201/vijfde-keer-brand-bij-boerderij-in-utrechtse-plaats-werkhoven.html
PPPS
UPDATE - Er is nog geld over van de bloemenactie. Lang niet iedereen heeft zich aan het protocol van 50 eurocent gehouden ;-) Ik overwoog het restant in de doos bij de bloemen voor Boer Gert te stoppen, maar aarzelde. Zomaar geld 'in the open'. Te riskant. Wilde nog met jou/jullie in overleg.
Nu zie ik dat de nicht van Boer Gert een actie is gestart. Hij heeft nauwelijks meer kleren na de brand plus de rest. Weet er alles van. Zullen we die 250 euro storten? Neemt Familie Bofkont de bankkosten van de doneeractie Bloemen voor Boeren voor haar rekening. Blijft er niks aan de strijkstok hangen en gaat alles naar Boer Gert. Doen?
https://www.doneeractie.nl/samen-staan-we-achter-boer-gert/-31292
Woensdag 14 november 2018
De Dag van BLOEMEN VOOR BOEREN
Laatst (26 oktober) hield ik een pleidooi voor liefdevol activisme. 'Geen boer die 's ochtends handenwrijvend zijn bed uitspringt: vandaag ga ik weer lekker varkens mishandelen. Of: laat ik vanmiddag mijn stal eens in de fik steken, dan krijg ik lekker veel geld van de verzekering.'
Aanleiding: de varkensstalbrand in Heusden. Waarom? Een dierenactivist die het beste met de beesten voor heeft snapt dat daar iets aan vooraf moet gaan: boerknuffelen. Zonder oprechte samenwerking kan er niks van de grond komen.
Die week wilde ik dus naar die boer toegaan met een bos bloemen en een verzoek om hem te mogen interviewen voor publiek op Het Beloofde Varkensland. (Maar daar sprong Mozzarello tussen. De vlegel duwde Mem dwars door de hufterproof-omheining van zijn Bofkont Bajes. Mem overleefde dat gelukkig, maar het gaf op z'n zachtst gezegd weer een hoop oponthoud...).
De volgende dag stond de getroffen varkensboer in de Volkskrant: hij gaf de dierenactivisten gelijk die een wake bij zijn afgebrande bedrijf hielden: 'want dit wil niemand.' Nou, als dát geen handreiking is.
Maar wat las ik? Een smalend commentaar in de trant van: 'Natuurlijk hebben wij gelijk en voor de rest had die boer niks zinnigs te melden.' Pardon? Niks zinnigs te melden? Het stuk stond bol van zinnigheid, precies de reden waarom ik hem wilde uitnodigen.
De varkensboer houdt z'n bloemen nog even tegoed. Vandaag eerst naar de koeienboer in Werkhoven. Door hem kwam ik op het idee om het groter aan te pakken: hoe meer afzenders hoe beter, 3 x brandstichting (inmiddels weet ik 4 x), en dan ook nog de mogelijke reden waarom. Zouden de Bofkontfans daar voor te porren zijn?
Wat een opluchting en verademing al die hartelijke commentaren:
'Ik ga overmaken, ik vind het verschrikkelijk voor de boer, voor de koeien, de hond, het hele gezin en voor de samenleving. Echt zo triest dat we niet met elkaar kunnen leven en iemand dit doet vanwege geaardheid.'
Mooier had het niet gezegd kunnen worden.
Dank allemaal voor het vertrouwen en het meedoen!
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 13 november 2018
De Dag van DRIE KEER BRAND
Het zal je maar overkomen. Drie keer brand binnen een paar weken. De eerste keer werd de boer gewekt door zijn loeiende koeien en blaffende hond. Hij heeft met zijn shovel de brandende strobalen naar buiten gereden en raakte daarbij gewond. Maar zijn koeien overleefden het allemaal.
De tweede keer, een week later, hebben niet al z'n koeien het meer gered.
En de derde keer, afgelopen zaterdag, zijn er 30 koeien en 20 stieren omgekomen bij de uitslaande brand. Dit zijn de feiten. Maar de dappere boer en zijn dieren moeten door een hel zijn gegaan.
Als je zelf brand hebt meegemaakt, ken je de nachtmerrie. Die nachtmerrie wordt nog groter als de branden zo goed als zeker zijn aangestoken. Wie doet zoiets? Een pyromaan, extreem radicale dierenactivisten misschien?
De brandstichter wist wat hij/zij deed. Naast zijn vee had de boer een stro-bedrijf; hij leverde stro voor hobbydieren aan tuincentra, supermarkten etc. Nou, dat stro wil wel fikken.
Tot ik gisteren dit las: de boer schijnt tijdens zijn huwelijk, inclusief kinderen, alsnog uit de kast gekomen te zijn. Er volgde een scheiding. Van de zomer werd hij om die reden al bedreigd.
Hij denkt nu dat de opzettelijke brandstichtingen te maken hebben met de woede om zijn geaardheid. Arme boer, arme koeien, arme stieren...
Ik zat te denken:
Zullen we deze boer met z'n allen een grote bos bloemen sturen? Om hem te laten weten dat er mensen zijn die hem meeleven? En voor zijn gesneuvelde koeien? Het hoe en wat regel ik dan wel. Hoeft niks te kosten: iedereen 50 cent en dan lukt het al. Het gaat om het gebaar. Hoe meer namen er op de bijbehorende kaart komen te staan, hoe beter.
Maar eerst weten: goed idee of niet? Wat vind jij?
Wordt Vervolgd.
Maandag 12 november 2018
De Dag van PROUD TO BE OUD
Zaterdag soixante neuf geworden. Leuk getal ;-) Dank voor alle felicitaties! Maar aangezien mijn lichaam eigenlijk pas 42 is (wetenschappelijk bewezen door een psychiater: eeuwig jong van geest, eeuwig maatje 36), stap ik morgen naar de rechter. Negenenveertig jaar en geen dag ouder moet er in mijn paspoort komen te staan. Daar heb ik recht op!
Ratelband gezien bij DWDD?
Hij heeft er in ieder geval CNN mee gehaald :-). En dan heeft ie ook nog een kersverse baby in de bestelling staan bij een draagmoeder. Van 69 naar 49 en straks met een hip baardje bij het schoolplein staan. It's a man's world.
En ik? Ik hou het maar bij proud to be oud.
Ik tel mijn zegeningen, want in goed gezelschap met al die Bejaarde Bofkonten om me heen. Hoewel: toen ik écht 49 was, zat Vrouw Vos op mijn schoot. Oh kon een mens maar eeuwig 49 blijven...
Fijne maandagavond nog!
PS
Van de site van De Wereld Draait Door:
Emile Ratelband eist lagere leeftijd
Donderdag 8 november 2018
Emile Ratelband is 69. Maar de positiviteitsgoeroe, die zich tegenwoordig bewustzijnsverruimer noemt, voelt zich een stuk jonger. Hij stelt dat zijn biologische leeftijd in de medische wereld wordt bepaald op 40 á 45 jaar. Ratelband voelt zich gediscrimineerd als bijna zeventiger. Hij eist nu dat zijn leeftijd officieel wordt verlaagd, bijvoorbeeld vergelijkbaar met het veranderen van het geslacht. Aan tafel: Emile Ratelband en advocaat Jan-Hein Kuijpers.
https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/485111
Maandag 12 november 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (93)
Donderdag 4 november 2004
De Dag van De Feestvarkens
De Vrouw was door het dolle heen toen ze thuiskwam. Kennelijk zijn we nu Feestvarkens, ze zei het steeds weer. Ze zat ook de hele tijd aan de telefoon met allerlei mensen te praten. Heks kwam steeds vertellen wat er allemaal gezegd was. Het ging om gesprekken met de krant en de radio en de televisie. Ze heeft de rechtszaak dus gewonnen! De Familie Bofkont hoeft geen oormerken in! Nu niet en nooit niet. En de advocaat heeft haar gezoend!
Morgen krijgen we taart, dat heeft ze beloofd. Dat hebben we nog nooit gehad, maar ze ze wil voor een keer een uitzondering maken, zei ze. Een heel klein stukje appeltaart, dat is de bedoeling. Ik verheug me er nu al op...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 9 november 2018
KIPPIE (3)
hoe het verder gaat
Hee ben je daar weer? Leuk! Ik was een paar dagen niet op de boerderij geweest en zodra Kippie me zag rende ze enthousiast op me af.
Ze slaapt al tussen de anderen op stok.
Verder gaat ze volkomen d'r eigen gang. Ze ontbijt bij de Grannies, luncht in de Varkensmassagesalon en soupeert nog even in de kleine stal voor ze haar kopje in de veren steekt.
Tussendoor maakt ze lange wandelingen; ik zie haar steeds weer ergens anders opduiken. Overal valt wel wat te zien, overal valt wel wat te scharrelen. Verder nog iets van uw dienst Mevrouw?
Wordt Vervolgd.
Donderdag 8 november 2018
De Dag van MANNETJE BROMSNOR
Al een jaar lang geen gemopper meer. Maar ik hoor hem nog steeds en zijn huisje zal altijd het Oudemannetjeshuis blijven heten. Die on-ver-ge-te-lijke Mannetje Bromsnor...
Gisteren kreeg ik een noodkreet van een dame over de huisvesting van twee 'minivarkentjes'. Niet bij een particulier, het betreft een groot bekend vakantiepark: overdekt zwembad, beauty & wellness, bosrijke omgeving, indoor speelparadijs, eten en drinken wat je maar wilt, kortom alles picobello in orde voor de mensen.
Maar de twee varkentjes, zo leuk voor de kids!, zouden het daar op een stukje zand zonder verharding moeten doen van nog geen 10 vierkante meter. De klokkenluidster ging het vakantiepark er op aan spreken (heel goed!), en vroeg wat ik zou kunnen betekenen.
Er was een tijd dat ik dan meteen ging kijken, maar daar is Familie Bofkont te omvangrijk en te arbeidsintensief voor geworden. Ik heb om foto's gevraagd. Daar eerst maar eens mee beginnen.
En hoor ik daar Mannetje Bromsnor? 'Laat het NIET waar zijn, want ik kom persoonlijk van mijn wolkje af, als het moet samen met Billie Bofkont! Zijn ze daar nu helemáál belatafeld!'
Nou, dat moet voldoende zijn om de klacht serieus te nemen, lijkt me zo. Hier is het laatste woord vast nog niet over gezegd.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
http://www.minivarkens.nl/miniboekje.pdf
Woensdag 7 november 2018
De Dag van HET NIEUWE SMULLEN (1)
Smullen. Zo'n leuk woord. Een lékker woord. Vol, gul, romig, smeuïg, hartig. Slagroom, roomijs, gebraad in roomboter, croquetten van Dobbe, moddervette kwark, croissants, stoofpotten, gehaktballen. En zo kan ik nog regels vol schrijven.
Allemaal verboden voor wie van de dieren is.
'Ik strand steeds op die kut frikandellen,' zei Britt Dekker gisteravond in DWDD. Midas Dekker ging haar ooit voor: 'Ik struikelde over de HEMA worst.'
En wat zeg ik als er naar gevraagd wordt? 'Ik ben een afgekickte vleesjunk. Oftewel een niet-praktiserend vleeseter.' En dat laatste, dat moet ik dan altijd uitleggen: 'Ook al eet ik er al eeuwen geen vezel meer van, van mijn vleesverslaving kom ik nooit af. Een verslaving is levenslang.'
Voetballer Kieft dacht dat ie wel weer eens een drupje aankon. De kliniek had hem ontslagen. Hij was clean, dus zo af en toe moest toch kunnen? Het eerste drupje werd 4 dagen doorzuipen tot ie van de wereld was. Stoppen was er niet meer bij. Alles voor niks geweest. Arme Kieft. Hij kon opnieuw beginnen.
Het helpt ook niet als ik Yvette van Boven in JAN lees: 'Ik ben een groot gelover in luisteren waar je lichaam om vraagt.' Ja, doei, als ik zou dóen waar mijn lichaam om vraagt...
Zo. Genoeg geklaagd. Ik moet niet zo zielig doen. Weet je wie zielig zijn? De arme varkens die vorige week over de snelweg rolden. Gekantelde vrachtwagen. 'Zover bekend raakte er niemand gewond,' schreef het AD. Echt AD? Niemand?
Van de site van een varkenstransporteur:
'Slachtzeugen tot waarde brengen. Voor een efficiënte varkensvleesproductie is het essentieel om zeugen tijdig te vervangen. Wij schatten deze dieren op waarde en zorgen voor de best passende afzet. Het grote volume varkens dat wij wekelijks vervoeren maakt dat wij ook slachtzeugen efficiënt kunnen transporteren. Zo realiseren wij een efficiënte, gespecialiseerde afzetstructuur waardoor de dieren simpelweg meer geld opbrengen.'
Slachtzeugen tot waarde brengen? La Mama, de Moeder van Sjonnie, Betsy, de Grannies, zul je bedoelen. Simpelweg meer geld opbrengen? Die wijffies zijn on-be-taal-baar. Zij kregen dan ook een enkele reis naar Het Beloofde Varkensland.
Laten we het gaan hebben over Het Nieuwe Smullen.
Smullen van Eberhard (zoon van die on-be-taal-bare Betsy). Hij nam gisteren een modderbad. Zomaar. Op een zwoele zomerochtend in november. NOVEMBER. Puur varkensgeluk.
November slachtmaand? Dacht het niet ;-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Ben jij ook een vleesverslaafde, wel of niet praktiserend? Of ken je een vleesverslaafde? Geprobeerd te stoppen? En hoe gaat dat?
Dinsdag 6 november 2018
KIPPIE (2)
De kennismaking
En Kippie? Nou, laat die maar schuiven. Daags na het logeerpartijtje op de kast naast de printer, moest ze even in de bench. Kon niet anders, workshop, Kippie los laten bij de anderen, daar moest ik zelf een dagje bij kunnen zijn.
Twee benches in de lengte aan elkaar geknoopt - 2 x de grootste maat hondenbench - menig kip zou een moord doen voor zoveel ruimte. Zo stond ze vast al wel bij Familie Bofkont, de varkens liepen in en uit, en haar soortgenoten deden net of ze haar niet zagen, maar maakten des te meer lawaai. :-) En of ze Kippie opgemerkt hadden.
Kippie vermaakte zich met schoffelen in het stro, een kattenkuipje, dikke plak ontbijtkoek, graantjes, ik had voorlopig geen kind aan haar.
Maar toen het gezelschap om 19.00 uur aan de soep zat op de stro-tribune, met uitzicht op Kippie, wilde ze er toch echt wel uit. Dat mocht, want nu was ik er zelf bij.
Met statige stapjes stapte ze de bench uit en liep meteen het gezelschap in. Hier eens kijken, daar eens kennismaken, volkomen op haar gemak, iedereen werd begroet, steeds een strobalen-rij hoger.
Helemaal links bovenin zat een dame, die steeds meer in elkaar dook naarmate Kippie dichterbij dreigde te komen. 'Kun je die kip tegenhouden?' vroeg iemand. 'Zij vindt het doodeng!'
Van tegenhouden was geen sprake. Kippie ging haar eigen weg, en vrije dieren moeten hun gang kunnnen gaan, maar voor iemand met een kippenfobie maakte ik natuurlijk een uitzondering. De klant is koning ;-) 'Ze doet echt niks hoor!,' riep een ander nog.
Natuurlijk doet Kippie niks. Maar zeg dat maar eens tegen iemand die bang is voor kippen. Ze bestaan: mensen die als de dood zijn voor kippen. Dat gepik en gefladder, er zijn mensen die daar panisch van worden.
Dus Kippie terug in de bench. Na een uurtje ging het gezelschap op huus an, de lampen uit en Kippie gaf geen kik meer. In het donker geeft iedere kip zich onmiddellijk over aan de slaap. Dat was donderdag.
Vrijdagmiddag
Kippie eruit. Moi in de rol van kippen-oppas. Ze scharrelde wat om me heen en ging vervolgens aan mijn voeten zitten. Heel kalm, heel zoet, heel gezellig, voor 100% tevreden.
Daar sprong de verkering van Truus het hekje op.
Hij bleef een poosje zitten kijken, fladderde naar beneden, maar kreeg nauwelijks de kans om te landen. Als een furie sprong Kippie in zijn nek. Sodemieter op! Dit is mijn plek! Binnen een seconde had ze hem effectief uit haar territorium getimmerd.
Zaterdag
Wat als Kippie haar soortgenoten allemaal zou trakteren op zo'n kennismaking? Plan B.: Kippie op het eiland bij de Moeder van Sjonnie samen met een koppeltje nieuwe kippen? Kan ze het daar lekker uitknokken met een heel clubje. Maar de verkering van Bep, hoogbejaard-en-al-maanden-op-punt-van-omvallen-maar-hij-doet-zo-zijn-best-om-nog-even- te-kunnen-blijven-genieten-van-zijn-mooie-leventje, ga ik NIET aan deze tante blootstellen.
Zondag
Kippie rules. Loopt overal rond te stappen als de koningin zelve. De vrijheid doet haar goed. Iedereen weet dat Kippie er is. Haar seksegenoten? Staat ze boven. Het stokoude haantje? Ziet ze niet eens stáán. Zij op hun beurt laten haar wijselijk met rust. En de man die ze eerst alle hoeken en gaten liet zien? Ooit gehoord van 'de haan treedt de hen?'
De winter moet nog beginnen, maar Kippie heeft nu al de lente in haar koppie ;-)
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 5 november 2018
De Dag van REPELSTEELTJE IS DE NIEUWE ZEUS
Hoe gaat het eigenlijk met Repelsteeltje? Na haar aanvaring met Wilde Sjouk, met gevolg dat de hele groep haar niet meer moest - ja mensen, varkens zijn net mensen - likte ze haar wonden in Villa Varkensgeluk.
Af en toe kwam Hammie even buurten, net of Miss Piggy er nog woonde. We maakten de nodige aanpassingen en Villa Varkensgeluk werd de perfecte safehouse voor Repelsteeltje. Konden we even nadenken hoe het verder moest. Ja, ja dream on.
Op een ochtend brak ze alles af en stond weer op het erf. Uitgerust, haar krachten opnieuw verzameld: op naar de volgende ronde. We hoorden het pas toen Wilde Sjouk weer op haar in stond te beuken.
En daarmee is Repelsteeltje de Nieuwe Zeus en Wilde Sjouk de Nieuwe Mozzarello.
Repelsteeltje moest ontzet. A la minute. Een woeste choreografie voor één varkenshoeder en twee vechtende varkens en Repelsteeltje belandde pardoes in de schoot van Moeke. Moeke! Haar eigen oude pleegmoedertje. Zomaar ineens weer bij moeder thuis.
Toen we Repelsteeltje 12 jaar geleden konden redden uit het proefdierlaboratorium mocht ze ook bij Moeke aanschuiven. Ik zie ze nog liggen. Roze Repelsteeltje als het koekoeksjong tussen Moeke's zwarte biggetjes, en iedereen vond het best.
Nu is ze dus weer terug op het oude nest. Een geluk bij een ongeluk.
De stokoude Moeke vond het eerst wat onwennig. Geeft toch een hoop extra gedoe, zo'n groot kind dat ineens weer thuis woont, maar nu hebben ze het gezellig samen. Mokkeltje, Prins Harrie, Apestaartje en Zilverrrugje vinden het ook wel leuk dat hun grote stiefzus voor een langere poos komt logeren.
En wie kwam er gisteren zomaar even op bezoek bij Repelsteeltje? Kippie! Maar morgen is er weer een dag.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 4 november staan online op: http://2018.bfknt.nl/20181104-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 4 november 2018
De Dag van BETSY'S BEESTENKLUS
Stro. Heerlijk voor varkens. Een ramp voor hun hoeders. Stro geeft stof en troep. Het is duur en ont-zet-tend bewerkelijk. Stro moet gelost, opgestrooid en weer uitgestoken. Toch zou ik niks beters weten. De varkens doen er een moord voor en stro geeft sfeer. Niks mooiers dan vers glanzend geel stro. Niks fijners dan een vers opgestrooid varkenshuisje. Menige boer en voerleverancier stonden hier met open mond: Krijgen ze zóveel? Ja. De bofkonten krijgen zóveel.
Betsy had gisteren een leuk klusje. 'Wie komt mijn huisje uitmesten?'
Annemiek, Maarten, Dennis, leven jullie nog? Wat een berenklus. Wat heet: een bééstenklus! Eerst het hele erf aan kant en dan nog Betsy's huisje leegrossen. Alles moest eruit. En geen roze lummel die voor ze aan de kant ging. Ze bleven gewoon liggen :-) Of ze stonden buiten van het novemberzonnetje te genieten, zoals Cees en Eberhard.
En de bofkontboeren maar scheppen. Kruiwagen na kruiwagen na kruiwagen...
's Avonds lag Betsy prinsheerlijk tussen haar kinderschaar in een verse laag stro. De klus was geklaard. Laat de winter maar komen. Driemaal hoera voor A., M. en D. Namens Betsy: Dankjulliewel kanjers!
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 3 november 2018
De Dag van LANG LEVE GRANNY
Meer dan 3 spannende weken achter de rug met Granny. Ze lag steeds vaker bij Moesje & Co te slapen. Soms zo vast, dat ik dacht dat ze de eeuwige slaap ingegleden was.
Ik bracht haar eens het dagelijkse stukje brood met pindakaas. Ze reageerde niet. Pas toen ik het pal onder haar neus legde, schrok ze wakker. Ze rook eraan, deed een poging, maar meer dan dat kwam het niet.
Daarna at ze dágen he-le-maal niet. Wat te doen? Geen verhoging. Had ze pijn? Een pijnstiller dan maar? Granny ging er niet van eten.
Behalve dat ze heel erg moe was maakte ze geen zieke indruk. Het ene moment vertoonde ze berigheidsgedrag (een dagje niet eten hoort daar ook bij), en dan was ze ineens weer helemaal niet berig. Maar zo lang achter elkaar helemaal niks eten, dat was op z'n minst alarmerend.
Dokter Peter kon er geen chocola van maken. Misschien een cyste op de eierstokken? Afwachten maar weer. Goed in de gaten houden, over haar buik aaien vond ze nog steeds fijn.
Wat ook opviel: net als bij La Mama lukte het haar bijvoorbeeld niet meer een stukje koek aan te pakken. Ze maakte de kaakbewegingen wel, maar het gleed zo haar mond weer uit. Ook het slikken kostte moeite.
Bij La Mama dachten we aan een versleten kaakgewricht door het stangbijten. En toen dokter Peter haar tanden controleerde, bleek ze die niet of nauwelijks meer te hebben. Dat verklaarde.
Maar Granny?
Wat we haar ook aanboden: warme appelmoes, koude appelsap, een eitje. Het lukte niet. Zou haar tijd gekomen zijn? Op een maand na nog 3 mooie jaren op Het Beloofde Varkensland gehad, zo probeerde ik het naderend onheil goed te praten. Maar eerlijk gezegd: ach nee lieve Granny, we kunnen je nog helemaal niet missen.
Tot afgelopen donderdag. Een hele club mensen uit de zorg op de workshop. Mensenzorg. Oudemensenzorg. Ineens kwam er een vraag bij me op. Ik informeerde naar de verschijnselen na een tia.
Bingo!
Gisteren at Granny een halve emmer boterhammen met pindakaas op. Ze kan weer kauwen. En slikken.
Wat oude mensen kan overkomen, gaat dus ook voor oude varkens op. Zelfs een tia. Ook een tia. Leerzaam voor wie onophoudelijk het lang-levende-varkens-wiel moet blijven uitvinden.
Leven met Bejaarde Bofkonten: never a dull moment ;-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 2 november 2018
FAMILIE BOFKONT IN VOLGORDE VAN AFSCHEID (1)
Bessie
Aan Billie Bofkont denken en prompt over hem dromen. Zo helder. Ik loop straks naar Villa Varkensgeluk en dan ligt ie daar gewoon op zijn ontbijt te wachten. Net als Mannetje Bromsnor, Zeeman, Piet, Brammetje, Arie Bombarie, Pareltje, Miss Piggy en ach allemaal; de bofkonten die altijd zullen blijven, in hoofd en hart.
Vandaag Allerzielen.
Van de week kwam de 28-ste druk van Het Grote Familie Bofkont Boek binnen. Weer helemaal bijgewerkt. Nakomertjes Brody, de Slagersmeiden, Koentje en Grote Broer staan er nu ook eindelijk in. Het boek is steeds dikker geworden: Familie Bofkont in volgorde van opkomst.
Waarom dan ook niet deel 2: Familie Bofkont in volgorde van afscheid? Wanneer ze zijn gegaan, waarom en hoe, de rituelen, de bloemen, de vruchten, de mensen. Iedere bofkont een uitvaart op maat. Lijkt me heerlijk, ze allemaal samen tussen twee kaftjes. Ook dat boek zal steeds dikker worden.
Vandaag begin ik gewoon.
Vanaf heden zal er hier geregeld een overleden bofkont opduiken. In volgorde van afscheid. Billie is nog lang niet aan de beurt. Hij is 18 jaar ouder geworden dan zijn zus. Zij was de eerste.
BESSIE - 13 maart 1998
Op Bessie's dood was ik geen seconde voorbereid. Zo'n jong varkentje, 6 maanden nog maar, waarvan amper 4 op Het Beloofde Varkensland: Bessie's leven was al geëindigd voor het goed en wel begonnen was. De allereerste varkentjes. Billie en Bessie. Ik kon maar niet over ze uit. Twee magische wezens die het trapje van het voorhuis op klauterden om onder mijn bed te piesen. Schuw als ze waren, betoverden ze me toch met hun bezielde oogjes. De wittebroodsweken duurden maanden.
Bessie en haar broer stonden voor meer. De eerste jaren op de boerderij. De boerderij! A dream came true. De geschiedenis droop van de muren. Hier hadden boeren noeste arbeid verricht. Hier werd ik omringd door mijn voorouders. Dat die ooit in Friesland boerden en niet op dit boerencomplex in Amstelveen, maakte niks uit. Boerenbloed is boerenbloed. En dat bloed stroomt ook door mijn aderen.
Bessie stierf op vrijdag de dertiende. Die dag moest ik naar de neuroloog voor de uitslag van een scan: geen tumor. Wel een recept voor het zoveelste medicijn tegen migraine. Opgelucht huppelde ik de stoep af van de privékliniek op de Amsterdamse gracht. Wat kon mij gebeuren?
Terug op de boerderij stond Billie me in zijn eentje op te wachten. Vreemd. Waar was Bessie? Na drie rondjes zoeken vond ik haar. Ze lag met haar neus tegen de muur gedrukt in Villa Varkensgeluk. Billie raakte er maar niet over uitgepraat.
'Hij moet hier zo snel mogelijk weg,' zei de dierenarts. Hij. 'Ze heet Bessie,' zei ik. 'Ja, hij moet hier zo snel mogelijk weg, anders gaat ie stinken.' 'Ja, ja,' zei ik. Verder hield ik wijselijk mijn mond.
Bessie paste net in een lage doos van de groenteboer. Haar buikje was wat opgezwollen. 'Mogelijk een maagverdraaiing,' had de dierenarts gezegd. 'Dat zie je wel vaker bij jonge honden ook. Dan spelen ze te wild en dan is het zo gebeurd. Niets aan te doen.'
Het woord maag maakte iets in me los. Ik moest ineens denken aan de stukjes verse ananas waar ik ze wel eens op trakteerde. De laatste keer niet eens zo lang geleden. Wanneer was dat nou ook weer precies? Eergisteren of eerder? En verbeeldde ik me dat nou of was Bessie toen heel even in elkaar gekrompen? Nauwelijks merkbaar, maar toch? Jaren later las ik dat ananassen bespoten worden met zwaar gif. Zou dat dan toch?
Bessie's witte sokjes staken net over de rand van de kartonnen doos heen.
Billie lag te slapen onder de hooikap, diep onder het stro weggedoken. De volgende dag draaide hij een pirouetje van vreugde toen hij me zag. Ik groef een gat achter hun huisje op de plek waar ze altijd zo blij stonden te wroeten. Altijd samen.
Bessie ligt met haar mooie kopje naar de polder gericht met uitzicht op de eeuwige jachtvelden.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 1 november 2018
De Dag van KIPPIE (1)
De Garageman bracht een doos vol gezellige pruttelgeluidjes. Kippie!
Na een paar uurtjes bench (eerst de andere bofkonten van eten, drinken & gelukkig zijn voorzien), was het tijd om het deurtje open te zetten. Toen ik eraan kwam maakte ze een verheugd sprongetje.
Vanmiddag een workshop. De eerste weer die zal eindigen met soep bij de warme kachel. Gisteravond dus opruimen en poetsen om de 'mooie kamer' van de boerderij aan kant te hebben voor ontvangst. Mooie gelegenheid om onderwijl kennis te maken met Kippie.
Terwijl ik liep rond te redderen, inspecteerde ze ieder hoekje en gaatje, pikte zachte kattenbrokjes van Sneeuwwitje weg, scharrelde om m'n voeten heen en toen het tijd was om op stok te gaan, vloog ze omhoog en zat naast de printer op de ladenkast.
Kopje in de veren, kopje uit de veren: ben je nou nog niet klaar?, veertjes schudden, mij volgen met pientere oogjes en dat alles vergezeld van de meest betoverende geluidjes. Het was duidelijk: Familie Bofkont heeft er weer een caracter bij.
Wat zou er nou in dat koppie omgaan? Vanochtend zat ik nog in de tuin bij de Garageman en nu zit ik zomaar in-een-vreemde-kamer-bij-een-vreemde-vrouw-bovenop-een-vreemde-kast?
Ik moet er de hele tijd aan denken hoe het lot van dieren in de handen van mensen ligt. En wat ze ook overkomt: ze moeten zich wel aanpassen aan de situatie. Dieren hebben geen keus. En dan die vanzelfsprekendheid. Wat er ook gebeurt, en waar ze ook is: Kippie weet wanneer het tijd is om op stok te gaan. Al vergaat de wereld, Kippie gáát op stok, waar dan ook en hoe dan ook. Is er geen stok? Dan máák ik wel een stok.
Om naar te kijken, stil van te worden en van te leren.
Het enige zinvolle in het leven is voor dieren zorgen, zei Theodor Holman ooit eens toen hij naast Billie Bofkont zat. Als ik zo naar Kippie kijk, denk ik ja. Zorgen dat Kippie kip kan zijn. Wat staat me anders te doen in het leven? :-)
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Met grote dank aan de goede zorgen van de Garageman!
Woensdag 31 oktober 2018
De Dag van SWIENTIE & CO OP DE IDFA
Hoe schrijf je Swientie? Nou gewoon. Zo: Swientie. De vraag kwam van het productiebedrijf van de film die afgelopen zomer op Het Beloofde Varkensland werd gedraaid. Ze zijn nu bezig met de Engelse ondertiteling.
Want:
Swientie & Co (titel van de film: Now something is slowly changing), komen op de IDFA!
En dat niet alleen:
Swientie & Co zijn geselecteerd voor Beste Nederlandse Documentaire!
En dat is nog niet alles:
Swientie & Co zijn geselecteerd voor Beste Internationale Documentaire!
De premiere is op 18 november in EYE, Amsterdam. Ben heel benieuwd, heb er nog niks van gezien. De beelden die ik opgestuurd kreeg bij wijze van voorproefje en inspraak, kreeg ik niet geopend en raakten daarna ondergesneeuwd door het stierengedonder. Ik laat me dus graag verrassen op 18 november.
'Met distantie gemaakte, gedurfde en zeer vormvaste documentaire, vooral een filmische observatie over de hedendaagse zoektocht naar persoonlijke groei en zingeving.'
Een hele prestatie van regisseur Menna & Co. De IDFA heeft een nieuwe directeur die een frisse en vooral andere wind zou laten waaien. Gelauwerde documentairemakers, voorheen vrijwel verzekerd van vertoning op de IDFA, wachtten met angst en beven af. Maar she did it. En hoe. Een felicitatie waard.
Maar Swientie - in de film gemasseerd door Bofkontboer David - hoeft trouwens niet van verwaandheid met haar neus in de lucht te lopen: ze moet haar plek in de film delen met anderen; de film gaat niet alleen over Varkensmassage op Het Beloofde Varkensland, maar over coaching in brede zin. Hoe groot het aandeel van Swientie & Co is? Geen idee. Op 18 november weet ik meer. IDFA 2018 vindt plaats van 15 tot en met 26 november.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 30 oktober 2018
De Dag van DE KIPPIES
Laten we de kippies niet vergeten: zondag kwamen er 20.000 om bij een brand in Barneveld :-( En gisteren belde de garageman van Familie Bofkont: 'Gaat niet om auto's deze keer, maar ik heb een dierenvraag.'
Schijnt dat er naast hem een boerderij is afgebroken. Er bleef een koppeltje kippen achter. Vijftien in totaal. Nu sjouwt Reintje de Vos daar vrolijk rond. Eén kippie heeft ie nog niet te pakken kunnen krijgen.
Dat kippie heeft haar heil gezocht bij de garageman en zijn gezin. Ze ontbijt mee, zit naast ze op de bank, loopt voortdurend met ze op en slaapt in een boom. Maar ja, alleen is maar alleen en dan die vos...
Gelukkig is het geen haan, dan had het helaas niet gekund. Kippie is welkom bij Familie Bofkont!
Schijnt zo'n bruine legkip te zijn, een zogenaamde Barnevelder. Ik verheug me op haar komst. Bokita en Moeke vast ook ;-)
En dan te bedenken dat die 20.000 verbrande Barneveldertjes ook bijzonder hadden kunnen zijn. Als ze zich hadden kunnen ontwikkelen tot wie ze eigenlijk waren: een kip met een eigen persoonlijkheid. Het zat er stuk voor stuk in bij die 20.000 kippies; allemaal anders, allemaal uniek.
Laten we niet vergeten om daar keer op keer bij stil te blijven staan.
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 29 oktober 2018
De Dag van OM DE BULTEN SPRINGEN
Dank voor alle aanmoedigingen om snel weer om de bulten te kunnen springen :-) Om de bulten springen: één van de evergreens van mijn oma Westerhof (1880 - 1968).
Als we ons verveelden: 'Vooruit kinderen naar buiten, ga maar om de bulten springen!'
Vroeger waren de weilanden niet zo keurig glad als nu, maar gewoon hier en daar een hoge bult. De kalfjes vlogen er met dolle sprongen op en af als ze elkaar achterna zaten.
Laatst zag ik nog zo'n bult in de Ronde Hoep. Ik keek naar een oude ansichtkaart.
Een weiland vol moeders, één vader en een heel stel uitgelaten kalfjes die als gekken om de bulten sprongen. Mijn hart ging open: dat het nog bestónd.
Ot & Sien zaten nog net niet met wiebelbenen op het hek, maar het scheelde niet veel.
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 28 oktober staan online op: http://2018.bfknt.nl/20181028-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 28 oktober 2018
De Dag van JAMMER & FIJN
Ik lig in de lappenmand. Daar kom ik wel weer uit, maar gisteren geen feestje voor de verjaardagen van Mozzarello, Zeus en de opening van de Zeecontainer :-( Dat was wel erg jammer.
Nieuwe datum geprikt: zaterdagmiddag 17 november. Maar nu blijkt de Verliefde Wethouder niet op 17 november te kunnen! Dat gaat natuurlijk niet.
Excuus voor de verwarring, maar er komt nog een nieuwe uitnodiging aan met een nieuwe datum (niet zijnde 17 november dus).
Goed nieuws: het gaat een stuk beter met de poot van Eberhard. Kijk hem eens opgetogen rondsjouwen. Staart een stukje omhoog: deze keer niet van de pijn, maar van opwinding: Daar komt mijn boterham met pindakaas aan :-)
Fijne zondag allemaal!
Vrijdag 26 oktober 2018
TIJD VOOR BOERKNUFFELEN
pleidooi voor een liefdevol activisme
Varkensboeren zijn geen monsters. Geen boer die 's ochtends handenwrijvend zijn bed uitspringt: vandaag ga ik weer lekker varkens mishandelen. Of: laat ik vanmiddag mijn stal eens in de fik steken, dan krijg ik lekker veel geld van de verzekering. Toch zijn er dierenactivisten die zo denken.
Wat schieten de varkens daar mee op?
Voor wie zich écht druk maakt om varkenswelzijn: begin met aandacht voor de boer en laat je verrassen. Wie weet komt het tot een liefdevol activisme en daar wordt iedereen beter van. De varkens voorop.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Gelukkig komt er héél voorzichtig iets op gang. Ik citeer de dramaturg Luttikhedde van de voorstelling Maalkop:
'Ik wil een gesprek op gang brengen met dit stuk - tussen boeren, met hulpverlening en erfbetreders. Maar ik hoop ook burgers te doen begrijpen dat het leven van boeren op verschillende punten wezenlijk anders is dan van mensen in de stad, dat boeren te maken hebben met soorten druk, binding, verantwoordelijkheid en waarden die voor buitenstaanders bijna niet te begrijpen zijn. Er is zo weinig medeleven met deze groep mensen, die toch ons voedsel produceren - die de basis vormen van dat we in leven zijn. Het stuk gaat hopelijk dus niet alleen over een boer, of over zelfdoding, maar ook over waardering en empathie.'
Bron: de Correspondent - Hiske Versprille
PPS
De keren dat ik de Vrienden van Familie Bofkont (lees: veel veganisten) kennis liet maken met de boeren van La Mama & Edwin, Aagje de Tweede, Sjonnie, De Moeder van Sjonnie, Betsy & Co en de Grannies, was iedereen lyrisch na afloop: 'Wát een lieve mensen!'
Dionne Warwick:
'What the world needs now is love, sweet love
It's the only thing that there's just too little of
What the world needs now is love, sweet love,
No not just for some but for everyone.'
https://youtu.be/PdzR8oO2KhY
Donderdag 25 oktober 2018
De Dag van VARKENS IN HET ZONNETJE
'Iedere varkensboer verplicht een sprinklerinstallatie! Dan gaat de kiloprijs ook omhoog. Helemaal niet erg.' Was getekend: een boze burger. Een van de vele reacties op de stalbrand in Heusden met meer dan 4000 slachtoffers. De meest gehoorde: 'Weg met die megastallen!'
'Dan gaat de kiloprijs ook omhoog. Helemaal niet erg.' Laten we die zin in onze oren knopen. Want nu komt het er op aan. Gaat de boze burger meer betalen voor goed vlees?
Hoe wrang: Terwijl de brand in Heusden om zich heen greep, werd er in Groningen feest gevierd. Varkensboerin Annechien ten Have heeft het ein-de-lijk voor elkaar: het vlees van haar varkens ligt in de winkel. Na jaaaaaren van ploeteren en lobbyen.
In 2011 zei ze dit:
'Ik begrijp de weerzin tegen megabedrijven. Diep in mijn hart ben ik er ook niet voor, maar ik begrijp de realiteit erachter. Ik snap ook dat gewone Nederlanders daar niets bij kunnen voelen. Mijn hart scheurt. Het verzet tegen boeren gaat namelijk te hard. En zorgt ervoor dat de boeren die we zo graag voor de toekomst willen houden, ook de pijp aan Maarten geven. Ze kunnen de strijd niet meer aan. Eén ding weet ik zeker: Je moet focus houden op je doelen. Doorzetten is het motto en tel je zegeningen. Vergeet dat niet, want anders kom je nergens.'
Annechien is de varkensboerin die door bleef vechten. Ze gelooft in varkens en ze gelooft in vlees.
Ik volg haar al 15 jaar, o.a. omdat ze haar biggetjes niet castreerde. Ooit zag ik haar spreken op een boerenbijeenkomst. Ze vond het doodeng, maar ze deed het. Schopte het tot voorzitter van de Vakgroep LTO Varkenshouderij. Kon in die functie niet te hard voor de troepen uit lopen vanwege haar achterban. Nadat ze het voorzitterschap neerlegde, kreeg ze de handen vrij.
Ze heeft miljoenen geïnvesteerd in het welzijn van haar varkens. Maar in 2014 liep ze tegen het ergste op: de supermarkten wilden haar varkensvriendelijke vlees niet afnemen.
Ik ben toen voor haar op de bres gesprongen en kreeg daar zelfs veganisten in mee ;-) Annechiens reactie op Foodlog:
'Ik ben erg verrast door hulp uit onverwachte hoek. De actie van Dafne leverde meer likes op facebook op voor het lupinevarken. Meer dan 65 keer gedeeld. Zonder product is er geen markt en als er geen markt is, is er geen product. Hoe lang blijf je gevangen in deze cirkelredenatie? Als er geen markt is, krijg je geen geld voor de financiering (en kun je zelf de sprong ook nooit wagen). Maar wie wil zich één jaar vóórdat het product op de markt kan komen al vast committeren aan dit traject? Dat is de HAMVRAAG waar ik mee worstel!!!'
Nu ligt het vlees dan toch eindelijk in de winkel onder de naam HAMLETZ.
Wat is er zo bijzonder aan dit vlees? Dat zal ik jullie vertellen: Annechien's vleesvarkens hebben op stro geleefd en nu komt het: Annechien's vleesvarkens hebben buiten in het zonnetje gelegen!
En dat laatste, dames en heren, is ab-so-luut REVOLUTIE. Geen enkel vleesvarken uit de intensieve varkenshouderij komt ooit buiten. Annechien maakte een Dartelstal voor ze (haar term). Op stro met een deels overdekte uitloop naar buiten. Kosten: 1 miljoen euro (buiten die andere miljoenen voor de moedervarkens om).
Voor haar biggetjes heeft ze zelfs een professionele kraamverzorgster in dienst.
EN DAT KOST ALLEMAAL GELD.
Een kilo speklappen van Annechien's varkens kost 10,90 euro (in plaats van 'normaal' 7,49 euro). Waar je het kunt kopen, staat hier: http://www.hamletz.nl En vul even op haar site in dat je ook supporter wordt. Dan kunnen er nog veel meer vleesvarkentjes van de zon genieten :-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Hier zie je de trotse Annechien:
https://nos.nl/artikel/2255998-tweesterrenvarken-kan-wroeten-maar-het-speklapje-is-wel-flink-duurder.html
En hier zie je hoe ze op de fiets langs haar vleesvarkentjes rijdt: een megabedrijf, maar wat voor één! https://youtu.be/k2x7RL1I7WI
Hier mijn blogs van 28 en 29 april 2014 om Annechien dat duwtje in de rug te geven:
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/566285720156779
en
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/566786883439996
Woensdag 24 oktober 2018
De Dag van DE MACHTELOZE BRANDWEERMAN
Die ene foto maakt alles duidelijk.
Eén brandweerman en één varkentje. De brandweerman houdt de achterpootjes van het staande varkentje omhoog. Voor wie niet weet waarom hij dat doet: de brandweerman heeft niks kwaads in de zin. Integendeel.
Hij probeert het varkentje als een soort kruiwagentje vooruit te krijgen (de enige manier om snel een jong varkentje te verplaatsen). Het beestje is uit de chaos weggevlucht en moet ergens ondergebracht worden. Maar waar? Er is niks meer. Alleen een bulderende vuurzee. Arm varkentje. Arme brandweerman.
Dat varkentje mag hier. Meteen.
Dinsdag 23 oktober 2018
De Dag van CATFIGHT OP HET BELOOFDE VARKENSLAND
Dieren blijven onvoorspelbaar. In een Amerikaanse dierentuin heeft een leeuwin de vader van haar kinderen doodgebeten. Ze waren al 8 jaar samen. Niemand zag het aankomen.
Vorige week stond Repelsteeltje ineens oog in oog met Grote Meid.
Een ordinaire inbraak. Stuk gaas op de neus genomen en net zolang staan wrikken tot ze eronder door kon. Zo. Daar ben ik, takkewijf. Had je wat?
Sinds hun komst hebben de Slagersmeiden wat af staan vechten door de afrastering heen. Keiler is een geliefde sparringpartner, Hammie, en Repelsteeltje stond ook vaak met haar neus vooraan. Wie er nou eigenlijk begon was nooit echt duidelijk. Ineens was het matten en niet zo zuinig ook. Gelukkig zat dat gaas er niet voor niks tussen.
Tot Repelsteeltje zich de toegang verschafte tot het territorium van Grote Meid. Maar de kaarten waren gauw geschud. Op dat moment zat Dennis in het kantoortje, hoorde het tumult, gaf een brul, verbrak de verbinding en stormde er op af. (We waren net in overleg over de foto bij een blog).
Een uur later belde hij terug. 'De boel is onder controle. Repelsteeltje is er weer vandoor en ik heb extra planken tegen het gaas geschroefd'.
'Grote wonden?'
'Valt mee. Repelsteeltje heeft een flinke tik op haar vingers gekregen, dat wel. Gelukkig was ik er op tijd bij.'
Maar even later:
'Repelsteeltje is de Varkensmassagesalon uitgetimmerd. Ze liep er net binnen en wat denk je? Ze doken er allemaal bovenop. Vanuit het niks. Repelsteeltje had geen schijn van kans. Ik heb haar nu in Villa Varkensgeluk geparkeerd.'
Ik herinnerde me dat Billie Bofkont eens dagen in zijn eentje achter de bric a brac zat. Hij had een vechtpartij verloren van Stalker. Schaamte speelde toen een rol. Ik bracht hem zijn eten en probeerde hem vergeefs over te halen terug te komen. Maar Billie was diep vernederd. Hij nam de tijd. Op een dag kwam hij tevoorschijn. Het was weer goed.
'Geef haar maar gauw lekkere hapjes en een ibuprofennetje. Even aanzien. Trekt vanzelf wel weer bij.' Een lekker vers strobed voor Repelsteeltje, een paar daagjes verwennen en goed uitrusten van haar avontuur met Grote Meid. Dan zou ook dat wel weer goed komen.
Voor mij is Repelsteeltje nog steeds dezelfde. Pittig varken, voor haar 12 jaar nog verbazingwekkend goed ter been, leuk, ondernemend en levenslustig beest. Dat kan ik wel vinden, maar de andere varkens denken daar sinds die vechtpartij met Grote Meid toch ineens anders over.
Er is iets veranderd.
Repelsteeltje stond gisteren nog niet op het erf of Wilde Sjouk stortte zich bovenop haar met een verbetenheid die er niet om loog. Binnen een paar minuten lag Repelsteeltje weer in Villa Varkensgeluk.
Het is duidelijk. Repelsteeltje is uit de groep gegooid :-(. Ik voorzie een nieuwe soap...
Wordt Vervolgd.
Maandag 22 oktober 2018
De Dag van MISS BALI
Wonen en werken op Bali, tijdelijk terug in Nederland. Linda & Co. Tien jaar geleden waren ze ook op de workshop. Gisteren namen ze hun nakomertje mee naar Familie Bofkont. Inclusief een Balinese vriendin. Die wilde ze dolgraag kennis laten maken met onze omgang met varkens. Kon ze op Bali gaan vertellen dat ze een varken had gemasseerd.
Niemand zou haar geloven.
Wat was het allemaal aan Miss Bali besteed.
Met een grijns van oor tot oor liep ze op Het Beloofde Varkensland rond als Alice in Wonderland. Niet alleen de vrije varkens lieten haar van de ene verbazing in de andere vallen. Bij Mozzarello vertelde ze dat ze paardrijden altijd eng vond, maar bovenop een waterbuffel, daar had ze goede herinneringen aan. Samen met haar opa op de rug van zo'n buffalo, wat kon haar gebeuren? En bij Familie Bofkont werd die buffalo zomaar op zijn billen geaaid. En daar ging z'n staart van overeind staan :-)
Toen ze weg waren, heb ik de beelden er nog even bij gehaald. Hoe de varkens op Bali worden vervoerd. Bovenop elkaar gestapeld, achter op de brommer. Ik wist het wel, maar het went nooit. Bofkontboerin Lidy was geschokt. Goed dat we het niet in de workshop hebben laten zien. Ik vraag me af hoe ze dat in hemelsnaam voor elkaar krijgen, die torenhoge stapels vastgesjorde lévende varkens.
's Avonds stuurde Linda een foto van een varken dat ze kenden op Bali.
Opgesloten in een betonnen hokje, in haar eentje. Als ze mensen hoorde, sprong ze gauw op de rand, hunkerend naar contact. Het groen op de achtergrond ziet er verwarrend lieflijk uit. Varkens worden soms aan de kant van de weg geslacht (scheelt in ieder geval dat vervoer). Bali heeft ook een cultuur van biggetjes offeren, hoe meer hoe beter, schreef Linda er bij.
Oh, wat een schát van een varken. Ik wil meteen een vliegticket voor haar kopen. Eerste klas met onderweg de lekkerste hapjes en drankjes. En dan bij aankomst op Het Beloofde Varkensland een massage. En daarna nog duizend. En dan noemen we haar Miss Bali.
Ik heb de Mensen-Miss Bali, Ami, mijn boekje met de kleine geschiedenis van de Varkensmassage meegegeven. Heeft ze bewijs. Kunnen ze op Bali in ieder geval niet zeggen dat ze alles verzonnen heeft... :-( :-).
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 21 oktober staan online op: http://2018.bfknt.nl/20181021-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 21 oktober 2018
De Dag van BETSY KRAAKT
BETSY:
'Mozzarello is niet thuis. Piep zei de muis in het voorhuis. Even uitproberen. Ligt goed. Lekker stro. Ruikt heerlijk, zo vers. Lekker huisje hoor. Knus en toch zicht op de polder. Kan ik mijn lummels in de gaten houden. Is dat Eberhard niet daar in de verte? Of is het Klaas? Ze worden ook zo groot. Ik zal straks even...oh, daar komt Mozzarello aan, fijne zondag allemaal, doei!'
Zaterdag 20 oktober 2018
De Dag van MINIVARKENS IS EEN GELOOF
Wie de oplossing weet om het misverstand 'minivarken' uit de wereld te helpen, verdient een standbeeld. Ik doe al jaren verwoede pogingen, maar iedere workshop zijn er weer mensen die bij hoog en bij laag blijven beweren dat ze echt bestaan.
Ga iemand maar eens uitleggen dat kaboutertjes niet bestaan. Als iemand daar heilig in gelooft, dan bestáán ze.
Misschien moet ik me er bij neerleggen. Mensen geloven in minivarkens, zoals hele volkstammen ook in god geloven. Minivarkens is een geloof.
Van de week zat de schrijver-van-zeer-korte-verhalen bij DWDD. Het ging over de zin van het leven. Hij zei dat 92% van de wereldbevolking gelooft in een hiernamaals.
Ik behoor tot de 8% die dat niet doet. Ik 'geloof' ook niet in minivarkens. En anders dan bij het hiernamaals kan ik ook daadwerkelijk BEWIJZEN dat minivarkens niet bestaan. Laat staan microvarkentjes.
Maar ook aan dat bewijs heb je niks. Ik kan Ieniemienie aanwijzen. Mokkeltje, Pinokkio, Dappere Dodo, Moeke, om er maar een paar te noemen. En wat te denken van Bokita met haar ver over de 100 kilo? Het helpt allemaal niks. In de ogen van de believers bestaan microvarkentjes.
Wat kan jou dat 'Minivarkensgeloof' nou helemaal schelen, zou je kunnen denken. Iedereen is toch vrij om te geloven wat ie wil? Helemaal mee eens, ware het niet dat er zoveel minivarkens vaak op een verschrikkelijke manier de dupe worden van dat hardnekkige geloof.
In deze tijd van het jaar moet ik altijd aan Moeke denken.
Dappere Moeke die gedumpt werd in het Goirle bos, omdat ze niet mini gebleven was. Eind oktober was ze al ver in verwachting. Hoe liep ze daar moederziel alleen in dat bos, wat deed ze, was ze bang, had ze het 's nachts koud, had ze honger, hoe kwam ze aan eten en drinken?
Ik wist pas van haar bestaan halverwege november. Toen dreigde ze afgeschoten te worden door de boswachter. De rest is geschiedenis.
TWEE JAAR LATER
Op een dag kreeg ik weer een mailtje van de Inspecteur van de Dierenbescherming. Dezelfde inspecteur die destijds onze hulp had ingeroepen om Moeke (inclusief de biggetjes in haar buik) van de dood te redden.
'Dag Dafne, mijn collega zoekt een lief dwerghangbuikje (die klein blijft) en liefst nog heel jong is. Weet jij wat?'
Ik verzin dit niet. Die mail heb ik nog steeds. Minivarkens is een geloof. Zelfs de Inspecteurs van de Dierenbescherming zijn gelovig. Niks meer aan te doen.
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 19 oktober 2018
De Dag van HET EERSTE MAGGIVARKEN
Wakker worden en weten dat het 7 jaar geleden is. Vrouw Vos! Nog steeds weet ik hoe lekker ze rook en hoe weerbarstig haar lange roodbruine haren aanvoelden.
Vrouw Vos was een sensatie. Mijn eerste maggivarken. Twintig jaar geleden.
De bioloog van Zeldzame Huisdierrassen ging helemaal uit z'n dak, toen hij haar zag. Een wildstreep! Ze heeft een wildstreep op haar rug! Hij wist het zeker: Vrouw Vos bestond voor minstens 50% uit wildzwijn.
En dan die boer die bij hoog en bij laag beweerde dat Vrouw Vos een 'binnenbeer' was. 'Ruik dan! Ruik dan! Een echte binnenbeer!'
Of toen ik een presentatie hield op een congres waar ik over Vrouw Vos vertelde. Een van de hoogleraren sprong na afloop meteen in mijn nek. 'Kunt u mij een foto van dat beest opsturen? Mijn studenten zullen niet geloven dat varkens háár kunnen hebben!'
Of die keer dat er een man een haantje kwam uitzoeken van die 541 hanen uit het Amstelpark en toen Vrouw Vos zag en wild geld op haar begon te bieden. Hij had niet eens een tuin :-)
Vrouw Vos. Onbetaalbaar. Er gaat bijna geen dag voorbij of ze gaat door mijn hoofd.
Voorloper van het-heel-gewoon-vinden-dat-varkens-haar-hebben, voorloper van niet-meer-verbaasd-zijn-dat- varkens-naar-maggi-ruiken, voorloper van varkens-met-rode-krullen, voorloper van varkens-met-artrose, voorloper van varkens-als-studiemateriaal-voor-medisch-specialisten, voorloper van ja-van-wat-niet-eigenlijk.
En voorloper van varkens met een eigen overlijdingsadvertentie in de krant. Dit was de tekst:
het varken met de gouden ogen
VROUW VOS
1998 - 2011
grondlegger van Het Beloofde Varkensland Ze rook naar lavas en bleef tot het laatste moment eigengereid en wilskrachtig
Vrouw Vos ligt opgebaard in Villa Varkensgeluk op Het Beloofde Varkensland. Afscheid nemen en herinneringen ophalen aan het leven van Vrouw Vos:
welkom op zondag 23 oktober van 19.00 - 20.30 uur.
Maar dat kwam de krant dus NIET in. Wat moesten hun lezers daar wel niet van denken? Een várken tussen de familieberichten?
De krant die 8 pagina's besteedde aan Het Beloofde Varkensland, de krant die BabyBig op de voorpagina zette, de krant die de oormerkenrechtszaak op de voet volgde, de krant die een vervolgserie maakte van de Zomer van Familie Kraak, de krant die een memoriam schreef over Opaatje, de krant die maar niet uitgeschreven raakte over Familie Bofkont, de krant die al mijn ingezonden brieven over de varkens plaatste: die krant dus.
En de redactie van die krant dacht dat ze door mij in de maling werd genomen toen ze mijn overlijdingsbericht van Vrouw Vos onder ogen kregen :-).
Ik had al betaald, uit mijn hoofd zo'n 200 euro, maar het bericht werd niet geplaatst. Kreeg ik mijn geld terug? Ik weet het niet meer. Geloof het niet. Kon me ook niks schelen.
Want wie stond er de volgende dag tussen de overlijdingsberichten in de krant? Vrouw Vos! Een groot wit vlak zonder tekst tussen alle andere overledenen. Ik wist meteen: daar staat Vrouw Vos. Kippenvel.
Vrouw Vos als mystery guest. Een geest. De witte geest van Vrouw Vos. Ik ben er wel / ik ben er niet.
Wat bleek? De krantenpagina was al opgemaakt, de ruimte voor ene overleden mevrouw Vos nog vrijgehouden. De deadline was al verstreken, de boel moest naar de drukker, het wachten was nog op de gegevens van die mevrouw Vos. Waar bleef die tekst nou?
En toen kwam mijn bericht binnen :-). De rest is geschiedenis.
Zoals alles van Familie Bofkont geschiedenis wordt. Springlevende geschiedenis. Léve lieve lieve Vrouw Vos!
Fijne vrijdag allemaal!
PS
http://2011.bfknt.nl/rouwadvertentie-vrouw-vos.jpg
Donderdag 18 oktober 2018
UIT HET LEVEN VAN MINIVARKENS (1)
VRAAG
'Goedemorgen, wij hebben 3 jaar terug een varkentje overgenomen van mensen die X (microbiggetje, dat natuurlijk geen microformaat is gebleven) wilden laten inslapen omdat ze niet meer bij hun levensstijl paste. Wij hebben haar inmiddels een tijdje maar ze verveelt zich suf. Nu zo erg dat ze een kruiwagen om heeft gegooid waar onze konijnen onder lagen te slapen. Deze zijn nu overleden.. dit is voor ons de druppel om toch de beslissing te hebben genomen dat we een nieuw en veel leuker plekje voor haar willen zoeken. Ergens waar ze andere varkentjes heeft om tegen aan te knorren in haar eigen taaltje. X is een super lieve meid die wel erg schuchter is door de manier waarop ze behandeld is in haar vorige huis. Ze lag in een afgesloten donkere schuur waar ze moest slapen in haar eigen uitwerpselen. Ze vindt het heerlijk om in de zon te liggen en geaaid te worden. Ik hoop heel erg dat jullie een plekje hebben voor haar.'
ANTWOORD
Wat een afschuwelijke gebeurtenis :-(. Sterkte met het verlies van je konijnen. Dat X zich te pletter verveelt zonder het gezelschap van een soortgenoot, is zonder meer waar. Op je bijgestuurde foto's zie ik dat er bij jullie voldoende plek is om X een leuk leven te geven. Gun haar een varkensvriendje! Als sociaal dier heeft X recht op een volwaardig varkensleven. Het liefst een borgje erbij (een onder volledige narcose ontmand beertje). Hieronder lees je hoe je X aan haar varkensvriendje kunt koppelen.
Veel succes & geluk met de nieuwe start voor X!
PS
Niks persoonlijks hoor, maar verder dan dit antwoord liever geen contact meer. Ik probeer me af te schermen voor het minivarkensleed dat dag-in-dag-uit mijn mailbox overspoelt :-(.
Uit het Minivarkenswoordenboek:
VREEMDE VARKENS BIJ ELKAAR PLAATSEN
Vreemde varkens (jong, oud, groot of klein) bij elkaar plaatsen vraagt om geduld en wijsheid. Neem de tijd! Vechten is normaal in het begin, maar je kunt natuurlijk veel doen om het binnen de perken te houden. Dat geldt ook als varkens een poosje uit elkaar geweest zijn, bijvoorbeeld na ziekte of een operatie (castratie of sterilisatie). Op Het Beloofde Varkensland doen wij het zo:
1. BINNEN EN BUITENRUIMTE
Om te beginnen de varkens een tijdje naast elkaar laten wonen, van elkaaar gescheiden d.m.v. gaas en/of hek. Is er bijvoorbeeld één stalletje, plaats dan een hek in het midden, zodat de varkens ieder een eigen helft hebben. Wel heel veel stro geven, en mogelijk een biggenlamp i.v.m. koude nachten. Warmtelamp niet lager dan een meter van het stro hangen. Voor buitenruimte geldt ook voorlopig gescheiden door een gaasafzetting.
2. RUZIE MAKEN
De varkens kunnen elkaar dan door het gaas ruiken en kennis met elkaar maken. En - heel belangrijk - ruzie met elkaar maken door het gaas of hek heen. Het hoort bij varkens. Die ruzies (territoriumgedrag!) moeten ze kunnen uitvechten en dat zul je de tijd moeten geven. Hoe lang dat duurt is afhankelijk van de varkens en hun (woon)situatie.
3. NAAST ELKAAR WONEN
Laat de varken(tjes) voorlopig naast elkaar wonen.
4. GEBRUIKT STRO
Na een poosje (paar weken, soms veel langer), gebruikt stro van de een naar de ander in hun slaapnest leggen, zodat ze aan elkaars geur kunnen wennen.
5. DEURTJE OPZETTEN
Een paar dagen daarna eens een deurtje openzetten en kijken hoe het samen gaat. De varkentjes zullen elkaar in de haren vliegen. Meteen of later, maar het gaat gebeuren. Laat dat even gaan, maar als het te dol wordt, haal ze dan weer rustig uit elkaar. Laat ze dan voorlopig weer op hun eigen plek.
6. GAAT HET GOED?
Na een poosje (dagen of weken) weer eens proberen. Tot er een moment komt van de gewapende vrede. Samen in dezelfde ruimte, terwijl ze niet meer vechten, maar elkaar wel ontlopen. Daarna gaat het meestal snel. De varkentjes zoeken elkaars gezelschap op. Niet lang daarna zullen ze samen slapen.
7. PRIVACY
Geef je varkens altijd zoveel mogelijk ruimte als mogelijk is. Dat is belangrijk, zodat ze ook privacy hebben en weg kunnen lopen/vluchten uit een kiftpartij.
8. WONDJES BEHANDELEN
Wondjes kun je het beste behandelen met wondzalf van groene leem: De Groene Os of Vertargil. Grote wonden eerst voorzichtig uitwassen met betadine scrub.
Voor nog veel meer informatie over 'minivarkens':
http://www.minivarkens.nl
Woensdag 17 oktober 2018
STIERENSOAP - deel 17
Partytime! Verliefde Wethouder, bent u daar nog? Is de agenda nog vrij? Of anders de al gemaakte afspraken van zaterdag 27 oktober gewoon omgooien?
De Zeecontainer Party gaat toch door!
De extra aanpassingen rondom Casa del Toro zijn klaar. Helemaal opnieuw beginnen was bij nader inzien gelukkig toch niet nodig. De boel is nu hufterproof.
Een lekker groot plein waar de boef dagelijks kan luchten, de hele dag door bezoekuur, een lekker droog bed plus continu vrouwelijk gezelschap. Die boeven van tegenwoordig hebben het maar goed.
En Betsy & Co zijn er op vooruit gegaan. Via de luchtplaats van de Bofkont Bajes kunnen ze nu zo het land op. Dat scheelt ze straks in de winter natte voeten en daar zal zeker Dumpie erg blij om zijn. Hij is een keer vast komen te zitten in de modder en daar denkt hij niet met plezier aan terug.
Verliefde Wethouder plus iedereen die heeft meegelapt aan de Casa del Toro:
UITNODIGING
Zaterdag 27 oktober - aanvang 19.30 uur
ZEECONTAINER PARTY
* Opening door de Verliefde Wethouder
* Verloting van de gehaakte boef Mozzarello
* Verjaardagen vieren van Mozzarello én Zeus...
VAN HARTE WELKOM op HET BELOOFDE KOEIENLAND
Graag reserveren per mail@familiebofkont.nl
Dresscode en route volgen na je reservering
PS
Wie de STIERENSOAP nog eens he-le-maal van voor naar achter wil teruglezen: http://www.familiebofkont.nl/stierensoap
(leest lekker weg in chronologische volgorde).
Maandag 15 oktober 2018
De Dag van MENSEN & VARKENS
De vraag naar varkensvlees blijft wereldwijd stijgen. Een verontrustend zinnetje, waar ik vanochtend mee wakker werd bij het doornemen van mijn dagelijkse rondje varkensnieuws.
In Nederland verdwijnen er steeds meer varkensboeren, maar de bedrijven die overblijven worden steeds groter. Naar verwachting zullen er in 2030 nog maar 1000 varkensbedrijven (van de nu 3500) over zijn.
Goed nieuws? Helemaal niet. De overblijvende varkensbedrijven worden steeds groter, verspreid over verschillende locaties. Lees: onbemande varkensfabrieken dus.
GEEN DIER LIJKT MEER OP DE MENS DAN HET VARKEN
Een even groot hart, dezelfde spijsvertering, om maar wat te noemen. Universiteit Wageningen bracht de fysieke overeenkomsten in kaart.
Voor het gedrag en de eigenschappen moet je op Het Beloofde Varkensland zijn. Daar kunnen 56 van die roze lummels, vrijgekocht uit de vleesindustrie, zichzelf zijn:
Autonoom, sociaal, vrolijk, eigenzinnig, bazig, teder, lomp, vernielzuchtig, ontregelend, verleidelijk, agressief, hooggevoelig, vraatzuchtig, schaamteloos, communicatief, extravert, argwanend, manipulatief, territoriumgericht, adorabel, hitsig, jaloers, intelligent, zintuigelijk, familieminded, trouw, nerveus, vocaal, explosief, toegewijd, stressgevoelig, dapper. En nog veel meer.
MENSEN & VARKENS
En van uitgerekend deze veelzijdige persoonlijkheden, die zoveel met ons gemeen hebben, heeft de mens een product gemaakt. De eigenaar van een moderne varkensfabriek ziet het varken als louter materie, bestemd voor de vleeshandel.
Vroeger, toen geluk nog heel gewoon was, hadden veel mensen een varken achter het huis scharrelen. Knor hoorde erbij, kreeg de keukenrestjes en hing in november aan de ladder. Toen waren er geen studies naar de overeenkomsten tussen mensen en varkens. Het was wat het was.
Inmiddels is het volledige DNA profiel van het varken in kaart gebracht. We weten nu ook dat het varken op nummer 4 staat van de intelligentieladder (mens 1, mensaap 2, dolfijn 3), maar we doen of we gek zijn. Van al die vergaarde kennis is het varken niks wijzer geworden. Integendeel. Het huisvarken van weleer heeft zwaar achteruit geboerd. Huidige varkens zijn bulkgoed geworden, geproduceerd in onbemande fabrieken.
Zoals gezegd: geen dier lijkt zoveel op de mens als het varken. Wordt het niet eens tijd om daar serieus bij stil te staan?
Fijne maandag allemaal!
PS
En na deze zware kost:
Gisteren een prachtige workshop op een zonovergoten Beloofd Varkensland. Leuke mensen, mooie balans in de groep, veel vragen, een dolenthousiaste Moeder van Sjonnie, een verleidelijke Edwin, een aandachtige Juffrouw Loes, een zoete Koentje & Grote Broer (ze gillen niet meer!), een ontregelende Hammie, een narrige Wildeman, een bescheiden Brody, we kwamen ogen en oren tekort.
Niemand wilde meer naar huis, ik bleef maar vertellen over die roze lummels. Tegengas blijven bieden aan dat ene zinnetje: 'De vraag naar varkensvlees blijft wereldwijd stijgen.' Nou de vraag naar varkensverhalen ook. Als ze dat maar weten ;-)
Word Vriend van de Varkens!
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 14 oktober staan online op: http://2018.bfknt.nl/20181014-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 14 oktober 2018
De Dag van DE ROZE INVASIE
Tegenwoordig heeft iedereen de mond vol van vlees. Wel eten, niet eten, minder eten, slecht voor het milieu, slecht voor je geweten. Je kunt geen krant lezen of het gaat er wel over. Vlees staat op de kaart.
Je kunt ook het várken op de kaart zetten.
Niet opeten, maar biggetjes vrijkopen en oud laten worden in vrijheid tot 'ze omvallen van ouderdom'. Ik begon er 20 jaar geleden mee. De biggetjes werden volwassen varkens. Groter dan iemand ze ooit gezien had. Voor mij ook een verrassing, industrievarkens laten leven was een compleet nieuw fenomeen.
Gisteren eens geteld hoeveel.
Zesenvijftig! In totaal 56 varkens uit de bio-industrie. Biggetjes, vleesvarkens en vermeerderingszeugen. Niet allemaal tegelijk, en ook allemaal niet meer fysiek aanwezig op Het Beloofde Varkensland, maar toch. Geen halve maatregel :-).
Vermeerderingszeugen: jargon voor moedervarkens, ook wel fokzeugen genoemd. Op Het Beloofde Varkensland heten ze La Mama, De Moeder van Sjonnie, Betsy, Granny en Muk.
Twintig jaar geleden wilde ik het onderwerp vlees handen en voeten geven. Persoonlijk moest ik af zien te komen van mijn eeuwige geworstel met de HEMA worst. En hoe raak je van je vleesverslaving af? Door de leveranciers ervan in huis te halen. Zo'n dag-in-dag-uit-confrontatie zou me leren. En dat deed het. Het Beloofde Varkensland als vleesgeworden afkick-kliniek. Niet alleen voor mij. Duizenden anderen deden er ook al hun voor-de-varkens-voordeel mee.
Gisteravond at ik krokant gebakken sojablokjes. Haast nog lekkerder dan vegaspekkies. Spek eten van een várken, het kwam me ineens zo volslagen ouderwets voor. Echt in de zin van: volkomen uit de tijd. Alsof je nog katoenen lappen gebruikt in plaats van een tampon :-).
Na het eten las ik dat 8 op de 10 jonge Amerikaanse millennials (geboren tussen 1981 en 2001) wel eens een vleesvervanger eet. Van de non-millennials doet de helft dat. Zes op de 10 Amerikanen geven aan minder vlees te willen eten. Onder de millennials is dat driekwart. Opmerkelijke ontwikkeling in het land met de grootste vleesconsumptie ter wereld.
(bron Foodlog).
Nog even over die vlees-afkick-kliniek, ook wel Het Beloofde Varkensland geheten. Zoals met alles dat er nog niet eerder was: in het begin altijd gedoe met kinderziektes. Een andere moer of schroef en het euvel is verholpen. Alleen gaat dat niet op met levende have.
Vleesvarkens moeten het doen met zwakke poten. Waarom fokken op sterke poten als ze toch met 6 maanden al in de gehakt verdwijnen? Symptoombestrijding in de vorm van pindakaas-met-pillen boterhammen, meer kunnen we helaas niet doen.
Arme Eberhard.
Zo'n prachtbeest, zo jong nog. En al zo lang zoveel last. Sinds een paar weken is het echt bar met linksvoor. Ontsteking aan de linkerklauw. Buiten de pindakaas en extra pijnstiller dokter Peter maar weer ingeschakeld voor zwaardere medicatie. Of het gaat helpen?
Gistermiddag is hij toch meegestrompeld met zijn familie, de paden op, de lanen in. Eberhard werd geroepen door de zon. Hopelijk heeft die warmte hem goed gedaan.
Fijne zondag allemaal!
PS
Buiten de roze invasie ook nog de zwarte invasie (gedumpte minivarkens en everzwijnen). Plus de stiereninvasie (Mozzarello & Co).
Stichting Familie Bofkont draait op de workshops en donaties. Je kunt al vaste Vriend van Familie Bofkont worden voor 17 cent per dag. http://www.familiebofkont.nl/vriend
Eenmalige donaties, voor bijvoorbeeld medicatie voor Eberhard, zijn natuurlijk ook welkom!
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Medicatie voor Eberhard
Zaterdag 13 oktober 2018
De Dag van HET GROTE GENIETEN
Kijk hem lekker zitten, die Vader Kraak. Zulke mooie dagen en vandaag alweer. Het kan niet op. Vader Kraak neemt het er van. Hoe oud hij precies is zal altijd de vraag blijven. Maar ik verdenk hem ervan dat hij de 15 allang gepasseerd is, waarvan alweer ruim 9 jaar op Het Beloofde Varkensland.
Achter hem zit nog zo'n oudje. La Mama. Uit hetzelfde jaar van aankomst. Ze trekken de laatste tijd steeds meer op elkaar aan. Ouderdom verbroedert.
Schuin achter Vader Kraak staat Big te zonnebaden. In de bloei van zijn leven, dus kan hij er nog gewoon bij staan. Hoe zie je wanneer een varken echt oud wordt? Als ie op z'n gat in de zon gaat zitten.
Nog een heel weekendlang genieten van dit betoverende zonlicht voor jong & oud. Mijn liefje wat wil je nog meer?
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 12 oktober 2018
De Dag van KLEINE MEID & GROTE MEID
Het volk heeft gesproken: Kleine Meid is Kleine Meid. En Grote Meid blijft Grote Meid. Het bestuur van Stichting Familie Bofkont kan de pot op :-)
Aan politiek correcte meningen geen gebrek. Deze sprong er uit: 'Wat een mongolen zijn jullie...effe normaal doen! Het is gewoon een karbonaatje... neem een hond of kat ofzo...OOOOhhh ja, ze zijn zo intelligent..Varkens.'
En deze kwam per mail:
'Ik heb jarenlang gewerkt als begeleider van mensen met een verstandelijke beperking. Hier waren ook mensen bij die gezond waren geboren, maar op jonge leeftijd hersenvliesontsteking kregen met een verstandelijke (en vaak ook een lichamelijke) beperking tot gevolg. De symptomen die jij beschrijft van Grote Meid herken ik. Die kwamen onder andere ook bij de cliënten die ik begeleidde voor. Het onvoorspelbare gedrag, de oogafwijking.'
Kijk. Dat is goed om te weten. Ik ben geen (dieren)arts. Moet het hebben van observaties, oorzaak/gevolg, logisch nadenken en verbanden leggen.
De Slagersmeiden werden geen karbonaadjes en daarmee verwierven ze rechten. Recht op gezelschap, recht op ruimte, recht op modder, recht op eten en drinken, recht op een dak boven hun hoofd, recht op zorg en recht om te zijn wie ze zijn.
En als bonus ook nog een hele fanclub erbij. Niet gek, meiden :-)
Fijne vrijdag allemaal!
Vrijdag 12 oktober 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (92)
Woensdag 3 november 2004
De Dag van de Meisjes
Vandaag veel meisjes op bezoek. Ze durfden niks. Ze durfden Rosamunde en Brutale Griet niet te borstelen. Ze durfden mij niet te aaien. Dat vond ik zo gek. Iedereen wil mij altijd aanraken! En zij niet! Ze waren jong en erg verlegen. Ze wilden ook geen appeltaart. Ze gingen wel de varkensmassagesalon in. Dat vond ik helemaal raar. Toen ben ik ze maar gaan afleiden. En dat werkte, want op een gegeven moment kreeg ik toch weer alle aandacht. Heerlijk!
Wordt Vervolgd.
Donderdag 11 oktober 2018
De Dag van GEKKE MEID
Grote Meid is gek met een lepel in haar bek en een vork in haar kont zo loopt zij de wereld rond.
Grote Meid heeft twee hersenvliesontstekingen achter de rug. Niet hier, wel in haar recente verleden, ze is nog jong. Mogelijk dat ze daarom vreemd is. Je weet nooit wat je precies aan haar hebt. Het ene moment wil ze geaaid worden, dan ineens begint ze te happen. Er is ook iets met de stand van haar ogen, net of ze scheel is.
Kleine Meid is in een jaar tijd groter gegroeid dan Grote Meid. Ik denk dat Kleine Meid daar zelf nog het meest verbaasd over is. Grote Meid was haar heldin, zonder haar was ze nergens. Dat is ook de reden dat ik Kleine Meid niet achter kon laten, toen Grote Meid naar-de-slacht-moest-en-toen-weer-niet omdat ze naar Het Beloofde Varkensland mocht.
Kleine Meid moest natuurlijk ook mee.
Hoe konden we haar in haar uppie bij de slager laten, wegkwijnend zonder Grote Meid, tot ook zij vet genoeg zou zijn om naar het slachthuis te gaan? Als je er 1 redt, kun je er ook 2 redden, vond ik. En velen met mij. Alle kans dat ook jij meebetaald hebt aan hun vrijheid.
Gisteren spoedoverleg gehad ;-) met het bestuur van Stichting Familie Bofkont over de volgende kwestie: Moet Kleine Meid niet gewoon Grote Meid gaan heten en Grote Meid dan gewoon Gekke Meid?
Die vraag wil ik jullie vandaag ook voorleggen. De fans van de Slagersmeiden hebben in deze ook een stem in het kapittel.
Voortaan Grote Meid & Gekke Meid? Wat vind jij?
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 10 oktober 2018
De Dag van 'GROTE' MEID
Wat nog gezegd moet, moet gezegd. Vorig jaar zomer was het simpel. Twee varkens afkomstig van een slager: de Slagersmeiden. De een stak met kop en schouders boven de ander uit: Grote Meid en Kleine Meid.
Nu zijn we een jaar verder.
Kleine Meid is GROTER dan Grote Meid. Vanuit de verte moet je toch even turen. Allebei een uitgesproken vlekkenpatroon. Wie is wie?
Er is nog wel één verschil: Kleine Meid heeft geen staart. Gecoupeerd in de intensieve varkenshouderij.
Laatst stond er (weer) een groot stuk in de krant over varkensstaarten. Een van de grootste varkensboeren van Nederland coupeert niet meer. Nu prijst hij de varkensstaart aan als keurmerk. Het kan verkeren. (Niet dat dat couperen trouwens pijn deed hoor mensen, welnee het afbranden was altijd een fluitje van een cent :-( ).
Nog meer kletskoek in de krant, bijvoorbeeld dit: de staarten van volwasen varkens zijn 30 centimeter lang. He? Een vleesvarken wordt niet ouder dan 6 maanden. Varkens zijn volwassen als ze 5 jaar zijn. Geen enkel vleesvarken uit de geschiedenis van de bio-industrie heeft ooit de volwassen leeftijd bereikt.
De staart van een volwassen 5-jarig varken is zo'n 70 centimeter lang. Kom het maar nameten op Het Beloofde Varkensland. Heb ik gedaan. Vrouw Vos: 70 centimeter inclusief staartpluim.
En waar varkens hun staart eigenlijk voor nodig hebben, vroeg een topkok zich af in weer een ander artikel. Hij wist het antwoord wel: als gefrituurde snack.
Nee.
Varkens hebben staarten om zich mee uit te kunnen drukken. Dáár is de varkensstaart voor bedoeld. Kwispelen, zwaaien, zwiepen, slaan, recht, krom, staand, wel of geen krul. Momentopnamen die allemaal wat betekenen. De varkensstaart als expressiemiddel.
En nu we toch met de Hogere Varkenskunde bezig zijn: wie nog één keer zegt dat de krul in de staart staat voor lekker in hun vel zitten, krijgt een draai om de oren van juf Ank.
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 9 oktober 2018
De Dag van KLEINE MEID
'Kijk, hier ben ik,' zegt Kleine Meid. 'Heb je wat lekkers voor me meegenomen?' Wat is ze leuk en wat wordt die slagersmeid mooi. Twee jaar nu, waarvan ruim één jaar op Het Beloofde Varkensland en in de kracht van haar leven.
Van de week stond ik 's ochtends heel vroeg uit het raam te kijken. Amper licht en Het Beloofde Varkensland nog in diepe stilte. Ik hoorde wat gerommel en zag Kleine Meid uit haar huisje komen. Veel te vroeg voor het ontbijt.
Vroeg of niet, meestal zet ze dan een keel op om de ober te roepen. Maar dat deed ze niet. Vastberaden liep ze over het bruggetje naar de boomgaard. Aan het eind van de plankier hield ze stil. Ze draaide een kwart slag, met haar snuit naar het oosten, en begon te poepen. Een en al mindfulness. Dat had geen boedhist haar nagedaan.
Daarna liep ze terug naar het huisje en kroop nog even lekker tegen Grote Meid aan. Zo zijn varkens. Rein op hun interieur, vaste ochtend-rituelen en altijd weer in staat om je hart te veroveren.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Betsy en Lange Lijs liepen gisteren al weer een heel stuk beter. Ze kregen ibuprofen in ontbijtkoek met pindakaas. Nu niet meer nodig, maar als het aan hen ligt: vandaag weer :-) Vooruit dan maar.
Maandag 8 oktober 2018
STIERENSOAP - deel 16
Waar een try-out al niet goed voor is...
Vandaag deel 16. Wie de Tarot kent, heeft weet van kaart nummer 16, de Toren. De brandende Toren zakt in elkaar en de mensen storten van grote hoogte ter aarde. Staat voor heftige onverwachte gebeurtenissen en verwoesting. Ik citeer even uit de Tarot: 'Met een heftige schok wordt alles opengebroken. De doorbraak wordt in eerste instantie gezien als bedreigend.' Einde citaat.
Na het opstrooien van Casa del Toro, betrad Mozzarello als een veldheer zijn nieuwe domein. Met zekere tred schreed hij naar zijn nieuwe onderkomen. De opstrooiers weken uiteen voor zijn hele-kosmos-vullende-ego. 'Wat een uitstraling! Wat een arrogantie!' riep zijn voetvolk in koor.
Binnen een tel stond Zeus aan de afrastering met zijn kop vooruit en een schrapende voorpoot. Mozzarello er op af. Alarmfase 1.
De heren kruisten de degens. Alarmfase 2.
Daarna draaide Mozzarello Zeus de rug toe en maakte een ererondje tussen het publiek door. Hj kwam wat halen: applaus, bewondering, bewieroking. Terug naar Zeus. Weer terug naar zijn bewonderaars.
Vanuit het niets liep Betsy ineens het plein op.
Nieuwsgierig naar Casa del Toro. Dat beviel Mozzarello maar matig. Betsy snoepte aandacht van hem af. Om te blijven imponeren stiefelde hij gedecideerd van de een naar de ander. Een paar dames zochtten hun toevlucht op de mesthoop. Alarmfase 3.
Toen zag ik het: het poortje naar het erf stond open! Wie in godsnaam?!! Ik keek naar Betsy, gaf een brul naar Dennis en voor ik met m'n ogen kon knipperen was het gebeurd. Betsy liep op het erf. Betsy, die lieve bescheiden verlegen Betsy, die nog nooit een stap buiten haar eigen familie had gezet.
Het volgende ogenblik had ze Jufrouw Loes vol in haar flank. Alarmfase 4 t/m 100. De Toren! Wat er toen gebeurde om de vluchtende Betsy uit de meute aanvallende varkens te ontzetten, dat kan ik nog niet opschrijven. Te veel, te groot, te heftig. De mensen kregen de voorstelling van hun leven, dat wel.
Door de chaos zag Mozzarello zijn kans schoon, het erf op! Zeus achterna! Net op tijd kreeg ik de schuif dicht, het scheelde geen millimeter of de ramp was onherstelbaar geweest.
Enfin.
Betsy leeft nog, zij het met verstuikte poot. Dennis leeft nog. Ingeborg had last van pols en schouder, Lange Lijs loopt kreupel. Ik ben misselijk. De rest weet ik nog niet, vandaag volgt nader onderzoek.
Wat ik wel weet: alles moet opnieuw. Van voor af aan.
Om te beginnen moet de kraan weer komen om Casa del Toro te verplaatsen naar een andere tijdelijke plek. Dat is stap 1. Betsy & Co krijgen een nieuw huis op een nieuwe plek. Dat is stap 2. Enzovoort enzovoort.
Secretaresse van de Verliefde Wethouder, noteert u vast even? De Zeecontainer Party van zaterdag 27 oktober is door calamiteiten verplaatst naar een nog nader te bepalen datum.
Het komt goed.
We gaan er voor zórgen dat het goed komt. Nog even citeren uit de Toren: 'als je eenmaal gewend bent aan de nieuwe situatie komt er opluchting. Je ziet dan in dat deze schok nodig was en je van oude ballast heeft bevrijd.' Einde citaat.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
Met grote dank aan Bofkontboerin Ingeborg, Dennis en onze gasten, die met z'n allen een mensenmuurtje vormden om de panische Betsy weer de goede kant op te krijgen: terug naar haar eigen vertrouwde Eberhard, Klaas, Jan, Frans, Cees, Stompie, Dumpie, Joke, Dikke Bertha, Sjaan en het Meisje met de Blauwe Ogen!
Zondag 7 oktober 2018
STIERENSOAP - deel 15
'Mozzarello op 26 oktober jarig? En Zeus op 27 oktober? Nou, daar ben je dan mooi klaar mee. Heb je ook nog eens 2 schorpioenen in huis...' Was getekend een Mozzafan, tevens schorpioen-ervaringsdeskundige :-)
Ja. En het wordt nog erger. De Zeecontainer Party was gepland op vrijdagavond 26 oktober. Maar nu blijkt de Verliefde Wethouder niet te kunnen. Wel op zaterdag 27 oktober. Op de verjaardag van Zéus dus. Zal zijn rivaal leuk vinden.
Mozzarello zal zich moeten schikken. De agenda van de Verliefde Wethouder bepaalt. Het wordt dus zaterdag 27 oktober. Avond of middag, dat laat ik nog weten.
De combi Mozzarello, Grietje en Mem lijkt te werken. Van de week was het volop genieten van de indian summer. Mozza & Co stonden hooi te eten. Betsy was berig en lag aan hun voeten met Koentje stijf tegen zich aan. Joke was er ook bij. Op een gegeven moment moest Betsy wel opzouten van Mozza maar dat had een praktische reden: ze lag op zijn hooi. So far so good.
Vanmiddag een primeur tijdens de workshop.
We gaan met z'n allen de zeecontainer opstrooien. Casa del Toro is zo goed als operationeel. De infrastructuur is op orde, aan de randvoorwaaden is voldaan en als het nu gaat regenen hebben Mozza & Co een goed dak boven hun hoofd.
De officiële oplevering van hun nieuwe huis wordt uiteraard verricht door de Verliefde Wethouder, op 27 oktober, maar vanmiddag gaan we vast try-outen.
Er is nog wel een addertje onder het gras: zal Mozzarello Mem tolereren in zijn nieuwe onderkomen?
Wordt Vervolgd.
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 6 oktober 2018
De Dag van EDWIN & EDWIN & LA MAMA
Drie keer raden wie dit zijn. Glas-in-lood-kunst, made by Michelle, de dochter van Boer Edwin. Haar vader liet mij donderdagavond het achtergrondje van zijn telefoon zien: de iconische foto van La Mama & Edwin in de sneeuw. De laatste 4 cijfers van zijn 06-nummer? Geloof het of niet: 1281... Still crazy after all these years.
De avond van Edwin & Edwin & La Mama kreeg lading en diepte door het gesprek over de varkenspest. Daarna kon ik niet slapen. Nadenken. Hoe en wat als.
Inmiddels hebben we een strijdplan.
Tijdelijke crisishuisvesting voor als alle bofkonten van overheidswege 'opgehokt' moeten worden. Inclusief ontbijt-stramien, mocht het virus vanuit België deze kant opkomen.
Maar naast deze deel-oplossing kwam ik ook op een ingeving die me meteen rechtop in bed liet zitten. Oorzaak en gevolg van de varkenspest. Een eye-opener! Meteen Boer Edwin gemaild. Komende week zetten we het gesprek voort.
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 5 oktober 2018
De Dag van EDWIN & LA MAMA
Zeer indrukwekkende avond met Edwin, La Mama, de Vrienden van Familie Bofkont en Boer Edwin & Co.
Het feestje vond deels plaats in Villa Varkensgeluk. La Mama lag aan de voeten van Boer Edwin, ze herkende hem (!), hij vond dat ze er geweldig uitzag.
Op een boerenfilmdoek keken we oude foto's, terwijl feestvarken Edwin zich op de slagroom/mokkataart stortte. Op een gegeven moment stond hij voor het witte laken te schransen, met het beeld achter zich geprojecteerd. Biggetje Edwin in dezelfde houding, alleen 10 keer kleiner dan nu. In dezelfde ruimte met zijn moeder en Boer Edwin. Déjà vu van 9 jaar geleden. Magisch.
Daarna ging La Mama naar buiten om te plassen. Ze hield haar visite voor gezien, en kwam niet meer terug. Edwin nam de honneurs verder waar en toen al het lekkers op was, verdween ook hij in de nacht. Daarna sprak boer Edwin zijn angst voor de varkenspest uit. 'De vraag is niet óf het komt, maar wanneer.'
Onder de indruk van alles, La Mama, Edwin, het Feestje, het Gesprek, nam iedereen afscheid van elkaar. De nacht was helder en fris, we zwaaiden Boer Edwin & Co uit en stonden nog wat samen op de dijk. 'Wat een lieve man, die Boer Edwin,' zei Bofkontboerin Daan. Iedereen viel haar bij.
Toen ik even later het licht uit deed in de varkensmassagesalon, zag ik ze samen liggen. Moeder en zoon innig tegen elkaar, in diepe slaap. Na al die jaren nog steeds vaste prik. Een avond om nooit te vergeten.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 4 oktober 2018
De Dag van EDWIN JARIG en LA MAMA MAAKT HET NOG MEE
Edwin is jarig. Hoera! Negen jaar alweer! En zijn La Mama is er ook nog! Hoera! Vanavond dus dubbel feest. Edwin & La Mama krijgen ieder een grote taart.
Net zo'n taart waar ze in 2009 hun neus voor optrokken, toen ze arriveerden op Het Beloofde Varkensland. Geen idee hadden ze toen. Nu weten ze niet beter dan dat je als varken in een Varkensvrijstaat leeft en dat taart heel erg lekker is :-)
Vandaag is het ook Dierendag. Daarom had ik gisteren een verslaggever van NU.nl over de vloer. Hij maakte een podcast over Het Beloofde Varkensland, vandaag te horen op het nieuws van NU.nl
Maar naast de varkenmassage - Keiler ging spontaan aan zijn voeten liggen - kreeg de verslaggever ook interesse in de stieren. Met name in Mozzarello. En die liet natuurlijk weer van zich spreken. Wat deed de floeperd? Voor de gelegenheid liet Dennis hem even in het voorportaal van de Bofkont Bajes. Alles is nog in proces, aan een extra beveiliging tegen vluchtgevaarlijke criminelen zijn we nog niet toe gekomen.
En terwijl ik midden in de opname zat, zag ik tot mijn verbijstering het volgende voor mijn ogen gebeuren: Dennis had zich nog niet omgedraaid of Mozzarello zag zijn kans schoon. Hij stapte over de betonnen rand van de mestbak heen, stond binnen no time bovenop op de mesthoop, draaide zich om en rende het erf op.
De verslaggever had geen idee wat dat betekende. Vrolijk stelde hij zijn volgende vraag en om geen paniek te zaaien moest ik doen of ik gek was. Maar met ingehouden adem zag ik Dennis achter Mozzarello aanstormen. Pas toen we al pratend de hoek omsloegen, kon ik weer ademhalen. Ik zag Zeus al veilig binnen in de stal staan - met grote dank aan het vliegensvlugge handelen van Dennis - en bij gebrek aan beter stond Mozzarello zijn krachten te meten met Herman.
Maar nu wordt deze blog toch weer de Mozzarello Show. Dat moet niet. Vandaag heeft Edwin de hoofdrol en zijn moedertje ook.
Vanavond verjaarsvisite in Villa Varkensgeluk. De Vrienden van Familie Bofkont zijn uitgenodigd. Boer Edwin, bij wie La Mama & Edwin vandaan komen, komt ook. Samen met vrouw en ouders, net zoals 9 jaar geleden toen we de aankomst van Edwin & La Mama vierden. Leuk! Boer Edwin vroeg of zijn neefje, die vaak bij hem in de stal te vinden is, ook mee mag komen.
Natuurlijk is neefje ook welkom! Hij zal z'n ogen uitkijken. Zo'n oud vleesvarken als Edwin heeft hij vast nog nooit gezien. En zo'n oud moedervarken als La Mama (14 jaar en 4 maanden) moet voor hem wel het derde wereldwonder zijn :-)
Goed dat Boer Edwin vraagt of hij ook mee mag. Daar is Het Beloofde Varkensland óók voor. Partijen samenbrengen met een open mind. Dat kan op de verjaardag van Edwin. Dat kan op Dierendag 2018.
'Ik heb er zin in,' mailde Boer Edwin. Nou, ik ook!
Dinsdag 2 oktober 2018
De Dag van ZEEMAN FOREVER!
'Dat is toch geen rookworst? Dit is een zielig hondenpiemeltje zonder vorm, smaak en textuur.' Was getekend Joël Broekaert, culinair journalist. Hij schreef een vernietigende recensie in de NRC over de Vleesch Lobby, het restaurant van de Vegetarische Slager. Een vleeseter pur sang, maar dan wel van de school van-kop-tot-staart.
'Die roockworst van de Vegetarische Slager viel me tegen. De kleur, de smaak en waar was de knak van het velletje?' Was getekend, Hanny, bofkontboerin en veganist.
Gisteren zag ik het amorfe staafje op de foto in de Volkskrant. Het moet gezegd: doet in niks aan rookworst denken. Het formaat komt nog het dichtst in de buurt van een opgestoken middelvinger. Dat zal toch niet de bedoeling zijn?
Dan heeft UNOX het beter aangepakt. Ook zij hebben nu een vegetarische rookworst. (Zie ik daar onze onvergetelijke ZEEMAN om het hoekje kijken? ;-)).
Waar denk je aan als je naar boerenkool met worst smacht? Dan fantaseer je over geur en vorm van zo'n lekkere grote rookworst als kroon op de dampende stamppot. Vol, stevig en in de vorm van een hoefijzer. Dát is rookworst! Zo kennen we die iconische verwennerij en zo moet rookworst blijven, júist in de vegetarische variant.
Dat heeft UNOX goed begrepen. Qua uiterlijk is hun vegetarische rookworst dan ook het tweelingbroertje van de vleesworst. Bingo! Qua smaak niet als ik het proefpanel van de Volkskrant moet geloven. En die geloof ik. Want de smaak van vlees vált niet te evenaren. En van een echte rookworst al helemaal niet. Prik je vork in een echte en je hebt alle antwoorden.
UNOX is 4 jaar bezig geweest om de smaak te evenaren. Gaat niet lukken. Hoeft ook niet. Good Bite heeft al jaren een vega-rookworst die heel goed te doen is. Bij de zuurkool, zeker in combi met vegaspekkies van AH, toch iedere keer weer een feestje. Maar ga er geen echte naast leggen, want dan slaat het nergens meer op. Gewoon niet doen.
Dat deed het proefpanel wel. Ze proefden de vegaworsten van UNOX en VS, naast de HEMA-worst en een deftige worst van een ambachtelijke slager. Ja, kúnst! Zo kan ik het ook.
Hun conclusie: UNOX aan de zure kant. De roockworst van de Vegetarische Slager werd uitgespuugd: niet te vreten. Ook daar: en waar is hun zelfverklaarde unique sellingpoint, de knak van het velletje?
'Misschien moeten we hier een les uit trekken,' zegt een panellid. 'Ik denk dat we niet moeten proberen vlees na te maken, maar ons best moeten doen om toffe groentegerechten te bedenken.' Goed punt,' vindt een ander: 'Vlees is niet na te maken.' Een derde panellid knikt. 'In een goede rookworst moet gewoon varken. En anders maar geen rookworst.'
En dit zegt de Unoxmanager, niet bij de proeverij aanwezig: 'Natuurlijk ga je het verschil tussen een vegetarische en een echte vleesworst proeven. 'Het is een product van zichzelf. Ons doel was de lekkerste vegetarische rookworst te maken.'
Gisteren de winkels afgestruind. Nog niet gevonden, maar ik ga ze allebei proeven.
Dat ben ik toch op z'n minst aan Zeeman verplicht :-)
Wordt Vervolgd.
PS
Heel gek: beide 'nieuwe' vegaworsten worden gelanceerd als: Ein-de-lijk! Vegarookworst! Nieuw! Ik herinner me dat ik minstens al 10 jaar geleden (zo niet langer) de tent afbrak van vreugde toen de eerste vegaworst op de markt kwam. Die eerste vegaworst smaakte naar karton, maar dat maakte me toen niks uit. Eindelijk weer zuurkool! Eindelijk weer boerenkool! Dat had ik al die tijd niet meer kunnen eten, want stamppot zonder worst is gewoon niks. Nu zweer ik bij de vegaworst van Good Bite, die van Garden Gourmet (AH) is veel minder, maar als Good Bite is uitverkocht en ik heb zin in andijviestamppot: vooruit.
Maandag 1 oktober 2018
STIERENSOAP - deel 14
Bofkontboerin-van-dienst Hanny gisteren: 'Ik dacht dat die zeecontainer helemaal achter in het land zou staan!' Ze was zichtbaar opgelucht.
Natuurlijk niet. Mozzarello heeft het wel te bont gemaakt, maar hij heet geen Papillon en hij is niet naar Duivelseiland verbannen. Het was een hele logistieke puzzel, maar Casa del Toro staat gewoon op het erf. Mozzarello hoort er nog steeds bij.
Welkom in de Bofkont Bajes! Voorzien van alle gemakken en privileges. Zelfs langdurig bezoek van vrouwelijk schoon.
Want sinds een paar dagen zijn er voorzichtig wat ontwikkelingen. Mem & Grietje zijn uit proeflogeren bij Mozzarello en dat gaat boven verwachting goed. Zodra dat weer anders wordt, kan Dolle Mina ze af gaan wisselen. Het belangrijkste is dat Mozza niet alleen is. En zoals het er nu uitziet krijgt hij voortaan een leven met wisselende contacten ;-) Uitsluitend vrouwelijke, dat wel.
Héél even heb ik nog een buffelkoe als permanent gezelschap voor hem overwogen. Maar geen enkele garantie voor succes. En als niet, dan zou de nachtmerrie compleet zijn. Met wie had dat nieuwe buffelkoetje dan weer gemoeten? En waar?
Mozzarello blijft een boef. En de mensen blijven hem opvreten. Hup, daar ging die staart weer omhoog. 'Die gaat zo liggen,' voorspelde ik. En daar ging ie. Iedereen wilde met hem op de foto. Dat had Willem Holleeder hem in zijn beste tijd niet nagedaan:-)
Wordt Vervolgd.
(vanaf morgen niet dagelijks meer, de varkens eisen ook terecht hun plaats weer op...).
PS
ZEECONTAINER PARTY
Nu nog even over de Zeecontainer Party. Mozzarello is op 26 oktober jarig. Maar zul je net zien: Zeus op 27 oktober! Zelfs wat hun verjaardagen betreft zitten de rivalen elkaar op de hielen.
Verliefde Wethouder, noteert u vast even?
Van harte uitgenodigd op vrijdagavond 26 oktober voor de Zeecontainerparty! En dat geldt uiteraard ook voor alle donateurs van Casa del Toro. Persoonlijke uitnodiging volgt!
PS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 30 september staan online op: http://2018.bfknt.nl/20180930-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zaterdag 29 september 2018
STIERENSOAP - deel 13
'Eerlijk gezegd hou ik helemaal niet van soaps.....Tot deze SOAP het licht aanschouwde. Wat kan jij spannend schrijven zeg. Nou heb je natuurlijk inspiratiestof genoeg om je heen maar dan moet je het nog wel even verwoorden. Nogmaals heel veel succes met het ontwarren van deze kluwen.' Was getekend Ineke B.
Ineke heeft gelijk: aan inspiratie geen gebrek. Gisteren heb ik de hele machtsstructuur van de Bofkontkudde in kaart gebracht om beter zicht te krijgen op die on-ontwarbare kluwen. Stamboom van de macht. Interessante puzzel, waar ik nog weken over door kan schrijven.
Maar de varkens staan al dagen tegen me aan te porren. Hallo! Wij zijn er ook nog! Moet je het niet eens over die dreiging van de Afrikaanse varkenspest gaan hebben? Heb je al een plan voor als het in Nederland uitbreekt? Moeten wij dan ook dood gemaakt worden?
Ik snap de zorgen van de roze lummels. Door dat gesodemieter met Mozzarello & Co heb ik de varkenspest bewust even voor me uitgeschoven. Maar in België zijn ze al begonnen met preventief 'ruimen'. Hoe moeten we dat op Het Beloofde Varkensland zien te voorkomen, mocht de pest ook in Nederland ontdekt worden? Net als bij de mond en klauwzeer (2001) zal de overheid het economische belang van de varkenshouderij vóór alles laten gaan...
Maar gauw terug naar Mozzarello.
Ik weet nog precies wanneer deze foto is genomen. Als een pijl uit de boog stormde hij ineens het land over. Dreunende hoeven, stofwolken. Tegen zoveel power is niemand opgewassen. Zoiets zie je alleen in natuurfilms. Toen was de kleine Mozza 1 jaar. Daarna heb ik hem dat nooit meer zien doen.
Tot een paar weken geleden.
Vanwege zijn aanval op Zeus moest Mozzarello terug het land op. Razend van frustratie denderde hij heen en weer. Maar nu stampte er niet een eenjarig knuffelkalf de kluiten uit de grond. Nee. We zagen een woedende waterbuffel van 7 jaar oud. In de kracht van zijn leven. Had er iemand nog wat?
Wordt Vervolgd.
PS
Vandaag hebben Buurman & Co weer meegeklust aan de Casa del Toro, zoals Buurman de zeecontainer noemt. Goed getroffen. Al zie ik hier nog niet zo 1,2,3 een stierenvechter het erf oplopen. Geen schijn van kans bij deze toro ;-)
Vrijdag 28 september 2018
STIERENSOAP - deel 12
Ooit was het leven eenvoudig. Op 12 mei 1997 kocht ik bij een boer twee koekalfjes. Brutale Griet & Rosamunde. De kalfjes kregen een leven voor zichzelf en groeiden voorspoedig op. Een groot succes. Toen de vriendinnen-voor-het-leven 12 jaar werden, brak het Jaar van de Os aan.
Waarom niet ook twee stierkalfjes erbij? Konden ze als ossen oud worden, i.p.v na een ultrakort leventje in de kalfscroquetten van Dobbe te belanden. Zeus & Herman werden de bofkonten.
Het vriendinnenstel trok zich niks van de twee nieuwkomertjes aan. Ze waren niet onaardig tegen de stiertjes, maar de ouwe vrijsters hadden niet de minste neiging om het moederschap alsnog te willen consumeren. Iedere ochtend wandelden ze in een rustig tempo naar de waterkant. En daar lagen ze samen, in en in tevreden.
Samen herkauwen, beetje kletsen over vroeger. Weet je nog Rosa toen Billie Bofkont jou het hof maakte? En die keer dat je over de kop sloeg en in de sloot belandde? En dat we in dat malle busje de pont opgingen? En dat Rode Poes ineens 5 kleintjes had, die met hun nageltjes tegen onze voorbenen omhoog klauterden? En Grijze Kat die zich in ons huisje had verstopt omdat hij naar de dierenarts moest?
Of ze ook lagen te roddelen over de kleine Zeus & Herman, weet ik niet. De stiertjes bleven thuis in de kalvercreche onder de hooikap, en als het avond werd, kwamen Griet & Rosa er bij liggen. Zeus & Herman aan de ene kant, Rosa & Griet aan de andere. Ze waren buren. Punt. Niet bij elkaar op de koffie, maar de rijdende rechter hoefde er ook niet aan te pas te komen.
Het was wat het was.
Later, toen Herman & Zeus groter werden, mochten ze aanschuiven bij de waterkant. Dan zag ik het clubje liggen in de verte. Tevreden koeien hebben zoiets geruststellends. Zij kunnen je laten voelen dat het leven goed is.
'Als je alles hebt wat je verlangde, kom je erachter dat alles niet alles was.' Was getekend Boedha.
Hoe zou het leven geweest zijn als ik het bij dit koeienstel en dit ossenpaar had gelaten? Maar wat moest ik toen de buurboer belde dat hij een te vroeg geboren kalfje had? Hij aarzelde tussen euthanasie en mij bellen. Hij pakte de telefoon en vertelde mij dat dit kalfje zo'n levenslustige blik in haar ogen had.
En Dolle Mina had ook recht op een vriendje van haar eigen leeftijd. En daar was ie: Mozzarello!
Een jaar later weer een andere boer aan de lijn: 'Deze week breng ik een depressieve koe naar de slacht. Tenzij hij bij jou mag.' Hij. Altijd weer die hij. Al had dit koetje toch al drie keer bewezen dat ze een vrouw was. Al drie keer had ze een kalf gebaard (en van haar weggenomen), en haar laatste kind was voor haar ogen in de sloot verdronken.
WAT DOE JE DAN?
Dan red je dat koetje van de slacht en geeft haar een pleegkind. Mem & Bulle. Voila de complete Bofkontkudde!
But that's long ago and far away and...
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 13 van de STIERENSOAP
Donderdag 27 september 2018
STIERENSOAP - deel 11
'Alles wat je in je leven kunt doen, is een beetje orde aanbrengen, totdat het weer uiteen valt. Want alles is altijd in beweging.' Was getekend: Damon Young, filosoof, uit Filosofie in de tuin.
Orde aanbrengen totdat het weer uiteenvalt. Ik heb dus niks te klagen. Bij Familie Bofkont leef je het volle leven. Atijd als ik denk dat de boel een beetje op orde is, stort het weer als een kaartenhuis in elkaar. Never a dull moment.
Neem Mozzarello, spreek het uit op z'n Italiaans: Mozzarèllllllllló en je waant je getuige van de Opera Mozzarello in steeds meer bedrijven. Passie, hartstocht, jaloezie, moord en doodslag, alles komt aan bod.
Ook vocaal stelt het drama niet teleur. Zeus blijkt een onverwacht talent te hebben: brullen als een misthoorn. Mozzarello kan knorren als een overspannen cavia.
En dan de geluiden die ze samen voortbrengen door hun wapengekletter. Het doffe gebonk van hun hoorns tegen elkaar. De kracht die loskomt uit zo'n gevecht. Ik was er vorige week getuige van toen Mozzarello over de omheining was gesprongen. Alle gebouwen stonden te trillen op hun grondvesten.
Ik dacht het te filmen, door de consternatie bleek later dat ik niet op start had gedrukt. Maar het staat op mijn netvlies. Zoiets moet niet nog een keer gebeuren. Daar is de Wereld van Familie Bofkont te klein voor.
Uiteindelijk is alles terug te brengen op de klassieke vadermoord. Het aloude thema: Zoon moet vader voorbijstreven om tot volle bloei te kunnen komen. Voila, de opera.
Zeus is ouder geworden. Fysiek en mentaal. Ook dieren hebben moeite om de ouderdom te accpeteren. Misschien wel het grootste gevecht dat iedereen uiteindelijk met zichzelf moet zien te klaren. Ouderdom, verval, dood.
Het begon met Bulle die zich opeens niks meer door Zeus liet zeggen. Op een dag was het afgelopen, Mem's melk-de-witte-motor had haar werk gedaan. Bulle kon Zeus aan. En hij won. Toen dacht Mozza: wat Bulle kan, kan ik ook. En beter.
Zeus heeft het er knap moeilijk mee.
Je wordt ouder papa geef het maar toe, je wilt er alles aan doen, maar je weet niet hoe. Zondag was er een zeldzaam leuke familie op de workshop. Opa Piet, oma, hun zoon en hun twee kleinzonen. Zeus stond apart. Waarom dat was. Ik vertelde over de opera die zich al wekenlang op Het Beloofde Koeienland afspeelt. Mozzarello die zich met succes losgemaakt heeft van Zeus door hem te verslaan. Vader en zoon keken elkaar aan. Ze snapten het. Door hun lach heen zag ik ook de pijn van dat besef.
Familie Bofkont: voor al uw levensvraagstukken ;-)
PS
Morgen deel 12 van de STIERENSOAP
'Het wordt wel helemaal breed uitgesponnen,' mailde iemand. Jazeker en met reden. In de laatste aflevering moet Mozzarello in de zeecontainer staan. Samen met iemand anders. Pas dan is het eind goed al goed. Maar wie die ander wordt, dat is nog altijd niet duidelijk. Voorlopig zijn het nog steeds dagprijzen. De combi Mozza/Herman levert een sippe Herman op. Bulle is er kreupel door geworden. Grietje moet steeds terug naar Mem om te drinken.
Dolle Mina dan?
Zij wil wel. Maar al te graag zelfs. Als een groupie blijft ze maar bij het hek hangen. Maar Mozza ziet haar niet meer staan. Hij heeft hun verkering al lang geleden beëindigd toen hij zijn oog op Grietje liet vallen. Maar toen hij na het grote gevecht met Zeus in zijn eentje terug het land op moest, mocht Mina toch wel even van hem komen. Bij gebrek aan beter.
Ja, zo zijn ze wel, die foute mannen...
Donderdag 27 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (91)
Dinsdag 2 november 2004
De Dag van De Televisie
Iedereen mocht op de film, behalve ik, omdat ik zo lastig was. Kan ik het helpen, ik vond die spullen leuk. Maar die man vond het zonde van z'n schone broek. De Vrouw was erg afwezig vandaag. Er was iets ergs gebeurd in Amsterdam, dat had Booswicht gehoord. Iets van een moord of zo. Ik weet niet precies van hoe en wat, maar die vermoorde man werd door sommige mensen ook wel een varken genoemd. Raar allemaal hoor. De Vrouw zei alsmaar dat het zo verschrikkelijk was. Ik vond het helemaal geen leuke dag.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 25 september 2018
STIERENSOAP - deel 10
Ben gevraagd voor het programmma Mijn vrouw Jouw vrouw. Nooit gezien maar ik zou dan tijdelijk moeten ruilen met het leven van iemand anders. Nou, dat lijkt me wel wat. Laat een ander haar tanden maar eens stukbijten op Mozzarello. Koningin Maxima bijvoorbeeld. Kan ik lekker de hele dag taartjes eten in het paleis, en dan wil ik ook iedere dag een massage.
Vandaag ga ik het opnemen voor Mozzarello.
Een beetje positieve PR voor hem kan geen kwaad. Laten we niet vergeten dat Zeus ook geen heilige is. Of liever gezegd was. Toen de kleine Mozza zijn buffelhoefjes voor de eerste keer op Het Beloofde Koeienland zette, was hij vier weken oud. Zeus was toen al een hele baas van twee jaar.
Van meet af aan heeft Zeus de kleine Mozza gekoeieneerd. Hij nam zijn rol als strenge opvoeder serieus. Mozza hoefde maar met z'n wimpers te knipperen of hij werd al gecorrigeerd. Zeus hield Mozza korter dan kort, hij zat hem voortdurend op de huid.
De kleine Mozza had niks in te brengen. Maar een goede opletter zag zijn stil verzet met de dag groeien. Ondertussen ontwikkelde hij zich tot een eersteklas uitdager. Bulle pesten, Grietje inpakken en zijn grenzen verkennen hoever hij met Zeus kon gaan.
Je zag Mozzarello denken: wacht maar, mijn tijd komt nog wel. Ik word vanzelf een grote jongen. Met hoorns zo groot, waar jij alleen maar van kunt dromen. Wat stellen die prikkertjes van jou nu helemaal voor?
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 11 van de STIERENSOAP (ja met kapitalen nu, de story neemt vormen aan).
PPS
Nog even over de Verliefde Wethouder uit X.
Tussen de raadsvergaderingen door heeft ze heimelijk zitten spinnen in de torenkamer van het stadhuis. Net zolang tot ze genoeg zwarte wol had om de beeltenis van haar foute man te haken. Dit is em. De Verliefde Wethouder maakte van een foute man een talisman. Met zijn magische kracht zal hij je behoeden voor het kwade en niets dan geluk brengen.
De Verliefde Wethouder gaat deze exclusieve gehaakte Mozzarello verloten onder de donateurs tijdens de Zeecontainer Party.
Heb je mee gedoneerd voor de zeecontainer? Dan krijg je spoedig een uitnodiging voor de Meet & Greet met Mozzarello & Co. Nog niet gedoneerd, maar wel op de foto willen met deze donkere beauty boy? Grijp dan alsnog je kans!
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Co
Zondag 23 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (9)
1.'Het levert wel fantastische schrijfstof op, wat een inspiratiebron die Mozzarello. Wat ik me afvroeg, en het zal denk ik wel, maar is hij gecastreerd?' 2.'Wauw dat ziet er doodengheftig uit.' 3.'Van die foto draait mijn maag een slinger in de rondte.' 4.'Hoe heb je die foto ooit zo snel nog kunnen nemen?' Zomaar een greep uit de vele reacties op onze grote boef Mozzarello.
Toen we 8 jaar geleden de kleine Mozzarello meenamen voor het eeuwige leven, vertelde de buffelboer dat hij zijn volwassen buffelstier uiteindelijk weg had moeten doen. Niet meer te handhaven in de kudde, de rotzak maakte alle andere buffels het leven zuur.
'Mozzarello mag wel bij mij op het balkon,' mailde een van zijn grootste fans (een vrouw natuurlijk ;-) ).
Dank voor het royale aanbod, maar Mozzarello blijft hier. Alleen de grote vraag is nu: met wie? De enige die hem de baas is, is Herman. Al weken staan die twee samen in afwachting van de dingen die komen gaan. Of samen. Mozza en Herman hebben niet zoveel met elkaar. Kan gebeuren.
Herman en Bulle zijn wel een setje. In het begin was Bulle er dan ook nog steeds bij. Tot hij ontdekte dat over hekken springen ook heel leuk was. Gevolg: een krom hek van staal (wat zijn die stierossen toch loeisterk) en een kreupele Bulle.
Bulle in de ziekenboeg.
Gevolg: een sippe Herman. En een eigenwijze Bulle die steeds weer terug hinkepinkte en dan uren voor het hek hing om maar bij Herman in de buurt te zijn. Gevolg: Bulle weer terug bij Herman en Mozzarello. Gevolg: een klierende Mozzarello. Gevolg: Bulle die niet alleen maar rechtsvoor, maar ook linksvoor, rechtsachter en linksachter mank liep. Gevolg: Bulle weer terug in de ziekenboeg. Bent u er nog?
En toen werd Herman steeds stiller.
Wordt Vervolgd.
Morgen deel 10 van de Stieren Soap.
PS
Heden regen! Mozzarello en Herman zijn tijdelijk terug bij de kudde onder de hooikap. Herman vloog meteen op Bulle aan. En Zeus staat veilig binnen. Die krijgt vanmiddag een uitgebreide verwenbeurt door de workshoppers.
Appels, aaien, borstelen.
De bouwwerkzaamheden:
Gisteren kwam Martien. Zijn baas vond het goed. Voor een bofkontprijsje stond er een complete hei-installatie op Het Beloofde Koeienland. Palen heien om Mozzarello binnen de touwen te houden. Moet je die kop zien. Je zou hem wat... :-)
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 22 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (8)
'Een donkere, hartstochtelijke held. Getroebleerd. Duister en licht onbetrouwbaar. Het heeft ook iets woest romantisch.' Was getekend: De wethouder van Duurzaamheid, Mobiliteit & Beheer Openbare Ruimte uit de plaats X.
Mozzarello krijgt meer liefdesbetuigingen dan ooit. Niks nieuws onder de zon. Welke vrouw houdt niet van foute mannen? Zelfs wethouders gaan voor de bijl. Ze heeft zelfs zijn evenbeeld gehaakt ;-) Klassiek gegeven in het gevangeniswezen: de grootste boef krijgt liefdesbrieven van wildvreemde, keurige vrouwen buiten de gevangenispoort.
Maar schreef de verliefde wethouder er ook bij: 'Ga er maar aan staan; morgen de ontknoping!'
En op die ontkoping moet zij nog even wachten. De soap dendert nog even voort. Hoe leuk, lief en lekker stout de dames Mozzarello ook vinden: zijn krachtmeting met Zeus heeft vormen aangenomen.
He? Die twee waren toch juist om die reden van elkaar gescheiden?
Klopt. Maar foute mannen zijn ook slimme mannen (daarom zijn ze juist zo leuk). Toen de zeecontainer met een kraan op Het Beloofde Koeienland werd geplaatst en iedereen daar zijn opperste concentratie bij nodig had, zag Mozzarello zijn kans schoon.
Hij nam een grote sprong en stond oog in oog met Zeus. En daar zat toen geen hek meer tussen...
Wordt Vervolgd.
Morgen deel 9 van de Stieren Soap.
Zaterdag 22 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (90)
Maandag 1 november 2004
De Dag van de Uitgestelde Begrafenis
De begrafenis van Groentje is uitgesteld. De Vrouw moest met Golden Girl naar de dokter en ze wilde de begrafenis niet zomaar eventjes vlug vlug doen. Nu gaat het morgenmiddag gebeuren. Ik geloof dat er eerst nog mensen van de televisie komen en als die weg zijn dan is het zover.
Vanochtend was er een kuikentje zoek en even later bleek er ook nog eentje gestorven. Nu word ik er van verdacht dat ene kuikentje opgegeten te hebben. Maar dat is niet zo!
Wordt Vervolgd.
Donderdag 20 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (7)
Vandaag zouden de Slagersmeiden geopereerd worden. Dokter Peter was not amused, maar het gaat niet door. Mozzarello heet ie. Hij heeft de hele zomer van 2018 ontwricht en dit kan er ook nog wel bij. We zijn nog steeds als een gek bezig om rust in de tent te krijgen. Voor het weer omslaat moet de nieuwe huisvesting van Mozzarello & Herman op orde zijn. Alsjeblieft niet ook nog eens een hete herfst.
Een paar maanden geleden zijn we serieus op zoek gegaan naar een tweede plek in de polder om daar Het Beloofde Koeienland van te maken. Varkens en koeien van elkaar gescheiden, en dat allemaal door pestkop Mozzarello. Dat is gelukkig niet gelukt.
Het koste me al veel moeite om aan dat idee te wennen, maar toen Mozza La Mama omver gebeukt had, begon het echte grote puzzelen. Een ding stond vast. Mozzarello moest 'eruit'. Maar hoe dan? Welke 'schnitt' moesten we nou in de kudde aanbrengen? Wie moest bij wie?
Twee plekken. Voor het gemak maar even de hooikap en het land genoemd.
De hooikap: Ik wist meteen dat Zeus en Dolle Mina samen moesten blijven. Mina's verkering met Mozza ten spijt: door de jaren heen zijn Mina en Zeus een stabiel setje gebleken. Graag bij elkaar in de buurt en altijd in harmonie. Wie kon daar nog bij? Mem? Zij werd ook door Mozza gepest. Zou zij bij Zeus en Mina kunnen? Ja, dat zou goed gaan.
Maar haar Bulle dan? En Grietje? Zou Mem haar pleegkinderen dan moeten missen? En zou Grietje dan niet meer bij haar kunnen drinken? Onverdraaglijke ideeën. Aan de andere kant: Grietje heeft een aardje naar haar pleegvaartje en vindt oude varkens ook maar een sta in de weg, dan hadden we met haar nog steeds een pestkop onder de hooikap.
Het werd het verhaal van de kool de wolf en de geit. We kwamen er niet uit.
Ja, er was wel een oplossing. Als de oorzaak er niet meer zou zijn, was alles opgelost. Maar Mozzarello helemaal weg van Familie Bofkont? Hoe dan? En waarheen dan? Langer dan 1 seconde kon en wilde ik daar niet eens over nadenken. Geen denken aan. Geen sprake van.
De zomer van 2018: Brandend zand en een verloren land en een leven vol gevaar, brandend zand berooft je bijna van 't verstand en dat alles komt door HEM.
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen het slot van de Stieren Soap - deel 8
Donderdag 20 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (89)
Zondag 31 oktober 2004
De Dag van de Binnentuin
Het was druk vandaag! Er stonden veel mensen binnen en ze wezen en riepen allemaal naar me. Maar ik mocht niet naar binnen. Heb vreselijk staan krijsen. Gelukkig liet iemand de zijdeur open staan, toen kon ik er in. Ik vloog meteen rechtdoor de melkerij in. Daar lag een strobaal en daarachter zat Zwartje met een hoop kuikentjes. Maar die konden me niks schelen. Er lag graan!
Toen kwam er een man en werd ik naar buiten gebonjoured. Daarna gebeurde het nog een keer. Een andere man dacht mij toen eventjes naar buiten te duwen. Mooi niet. Het lukte hem niet. Ik hoorde hem tegen de Vrouw zeggen dat hij het nooit geloofde als ze zei dat ik zo sterk was. Maar nu wel. Had ie niet gedacht.
O ja, ik belandde ook nog bij Vrouw Vos en Aagje. Dat kwam zo. Omdat ik de hele tijd zo liep te dreinen moest ik de akker op. En ineens stond ik bij een hek en daarachter zag ik ze staan. Ik duwde het hek met mijn neus omhoog en toen kon ik er zo onderdoor. Maar ook dat duurde niet lang. Net toen Aagje mij wel eens even een lesje zou komen leren, werden de touwen van het hek door iemand met een mes doorgesneden en stond ik weer op het erf. Daarna moest de binnentuin in. Wat een rotstreek.
Wordt Vervolgd.
Zondag 16 september 2018
De Dag van De Stieren Soap (6)
Door de komst van Mem & Bulle was de hele Familie Bofkont in rep in roer. Niet alleen de bofkonten verkeerden in opperste staat van opwinding, ook de mensen konden er niet over uit. Iedereen werd gegrepen door het treurige achtergrondverhaal van Mem. En de kleine Bulle werd ingehaald als de verloren zoon.
De eerste weken bleven Mem & Bulle binnen. Bulle moest leren drinken en Mem moest het moederen goed onder de knie krijgen. Hoewel ze bij haar boer al drie kalveren had gebaard, was dit de eerste keer dat ze haar (pleeg)kind bij zich kon houden. Het ging haar goed af. Bulle dronk als een gek en moeder & zoon hadden de tijd van hun leven.
Het was dringen voor hun half open deurtje.
Zeus en Herman staken voortdurend hun kop naar binnen om maar niets te hoeven missen en Mozzarello stond op de eerste rij. Wie was die kleine concurrent waar al die vrouwen om heen lagen te soppen? Waarom hingen ze niet aan zijn nek? Was HIJ nog maar zo klein en schattig. Maar die tijd was voorbij.
Niet dat Mozzarello te klagen had over gebrek aan aandacht van vrouwelijk schoon. integendeel. Maar hij wilde altijd alles alleen voor zichzelf. En toen de kleine Bulle voor het eerst naar buiten ging, zag hij zijn kans schoon.
Vliegensvlug stak Mozzarallo zijn hoorns vooruit en gaf de kleine Bulle een ongenadig harde kopstoot tegen zijn keel. Binnen een tel stond het geschrokken stierkalfje weer binnen. Van de pijn kon hij niet meer slikken. En toen waren er vier problemen. 1. De arme kleine Bulle kon niet meer drinken. 2. Mem's uier stond op knappen. 3. We moesten Bulle met een maagsonde zien te voeden. Dag en nacht. 4. Mem moest met de hand uitgemolken worden. Dag en nacht.
Dat werden dus weer overuren. Met dank aan Mozzarello.
Die liet zich ondertussen met een schijnheilige kop verwennen. Zijn concurrent was uitgeschakeld. Mozzarello had het lek weer boven.
Wordt Vervolgd.
PS
De zeecontainer staat inmiddels op het erf!
De zeecontainerboer heeft ook 121 euro mee-gesponsored.
Zes bofkontboer(inn)en hebben zich gisteren uit de naad staan kwasten.
Mozzarello & Herman krijgen een picobello nieuw huisje voor hen samen.
Waarom zij?
Volg de Stieren Soap.
Morgen deel 7.
STAND VAN ZAKEN
Het zeecontainerproject komt inmiddels op 3500 euro Plus (veel verf kost ook veel geld). We moeten nu nog een gat van 1000 euro zien te dichten.
Wie ook mee wil doen:
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Vrijdag 14 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (5)
Het duurde niet lang of de kleine Mozzarello ontdekte zijn kapitaal: de hoorns van een waterbuffel zijn onovertroffen. Al bij de geboorte zijn ze aanwezig als onlosmakelijk onderdeel van hun schedel. Het kopje van Mozza was toen al van beton.
Het initiatief ging dan ook van hem uit en Zeus kon niet anders dan tegenkracht geven. Spielerij dachten we toen nog.
Inmiddels weten we beter.
Het hielp ook niet echt dat Dolle Mina, de vaste verkering van Mozzarello, verliefd werd op Zeus. Vooral als ze tochtig was, was ze niet bij hem weg te slaan en Zeus ging er maar wat graag op in. Hoe vaak heb ik die twee niet betrapt bij volle maan op het erf, elkaar gretig aflikkend.
Mozzarello zal de klok hebben horen luiden, maar niet precies geweten hebben waar de klepel hing. Ten eerste was hij nog te klein. Buffelstieren worden pas op 3-jarige leeftijd geslachtsrijp. Daar komt nog bij dat buffels en koeien samen geen kinderen kunnen krijgen. Mogelijk heeft hij instinctief aangevoeld wat hier speelde, en dat hij hiermee buiten spel was gezet. Hoe dan ook, Zeus' amoureuze gedrag zal kwaad stierenbloed gezet hebben.
En de rest van de Bofkontkudde, hoe ging het daar eigenlijk mee?
Er was er maar een de baas en dat was Brutale Griet. Van meet af aan een uitgemaakte zaak. Daarmee was Rosamunde automatisch de onderbaas. De twee oudere dames trokken zich niks aan van al dat puberale gedoe. Ze lagen altijd samen aan de waterkant en zodra ze het erf opkwamen om zich terug te trekken onder de hooikap, deed iedereen een stapje opzij.
Na het overlijden van Brutale Griet verloor Rosamunde haar positie en nam Herman de macht over. Zelfs Zeus, die zich altijd superieur aan zijn grote vriend Herman had gevoeld, moest zich hier in schikken. Dat ging wonderwel zonder veel gemok, want Zeus had wel wat anders aan zijn hoofd.
Op een dag stopte er een trailer op het erf. De hele kudde denderde er op af. Zeus voorop. Hij loeide de longen uit zijn lijf, buiten zinnen van opwinding. Toen de klep naar beneden ging, stapte Mem het erf op. Haar boer maaide met zijn armen om zich heen om ruimte te maken, pakte Mem bij haar koptouw en liep met haar de grote stal in. En wie stond daar op haar te wachten? Bulle!
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 6 van de Stieren Soap.
Mozzarello en Herman hebben een nieuw huis nodig. Waarom? Volg deze StierenSoap vol spanning & sensatie. Op dit moment zijn we wild aan het inzamelen voor een zeecontainer. Een project van zo'n 3500 euro.
De stand van de zaken: 2435,00 euro.
Nog 1065,00 euro te gaan.
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Als je ook meedoet, kun je binnenkort zelf kennismaken met deze hooligans op hun Zeecontainerparty!
Vrijdag 14 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (88)
Zaterdag 30 oktober 2004
De Dag van de Komende Begrafenis
Booswicht kwam vanochtend vertellen dat Groentje raar deed onder de tafel. De Vrouw was niet thuis en toen zijn wij maar allemaal gaan kijken. Groentje deed inderdaad gek. Ze lag op haar zij en fladderde snel met haar vleugels. Plotseling maakte ze een schril geluid. Daarna bewoog ze niet meer. We keken elkaar aan en wisten het.
Golden Girl heeft de hele middag nog bij haar gezeten. Ze waren onafscheidelijke vriendinnen. Al heel lang. "Wel acht jaar, " vertelde Boy George. "Groentje en Golden Girl woonden hier eerder dan ik." Hij was er stil van. "We moeten de begrafenis gaan regelen," zei hij. "Ik ga vast graven. Ze zal wel naast Harm en Stevie Wonder komen te liggen. En jij moet ook mee helpen graven Miss Piggy." Nou dat lijkt me wel wat.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 13 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (4)
Mozzarello was van begin af aan gefascineerd door Zeus. Geen wonder. Zeus, inmiddels twee jaar, groeide uit tot dé beauty van Het Beloofde Koeienland. Zijn witte vacht, zachter dan een knuffel van Bart Smit, zijn lange wimpers die elke vrouw deden smelten, en zijn vriendelijke karakter waar iedereen voor viel.
De tot-witte-stier-getransformeerde-oppergod-van-hemel-en-aarde, maakte zijn naam meer dan waar. Zeus was de vleesgeworden verleiding.
Maar de kleine Mozzarello liet ook van zich horen. Zijn combi van klein, schattig en toch stoer bracht menig vrouwenhart op hol. Al gauw had ook hij een hele fanclub.
Ik herinner me het verjaardagsfeest van zo'n bewonderaarster. Ze had nauwelijks meer oog voor haar gasten, hing de hele middag om Mozzarello's nek en het wachten was op het moment van de officiële aankondiging van hun verloving.
Het zal Zeus niet ontgaan zijn.
En dan was Herman er nog. Ook een versierder eersteklas. Hij palmde de bruiden in waar ze bij stonden. En toen was Bulle nog niet eens in beeld. Die zat op dat moment nog in de baarmoeder. Van zijn bestaan wisten we zelfs nog niet af.
Maar daar zou spoedig verandering in komen.
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 5 van de Stieren Soap.
Hoe staat het nu met de Zeecontainer? Het toekomstig nieuwe huis van Mozzarello & Herman? Omdat de StierenStrijd een onhoudbare situatie op Het Beloofde Koeienland heeft opgeleverd? En we snel moeten ingrijpen voor er dooien gaan vallen?
Resultaat inzamelactie: 2004,67 euro
Nog 1495,33 euro te gaan.
Doe je ook mee? Dan zien we je graag binnenkort op het feestje van het jaar: de Zeecontainerparty!
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Woensdag 12 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (3)
Mozzarello groeide voorspoedig op. Hij kreeg verkering met Dolle Mina, werd vriendelijk bejegend door Zeeman en voor Zeus en Herman had hij gepast ontzag. Op hun beurt lieten zij hem minzaam toe in hun leven.
De Ienieminies vonden het heerlijk om tegen de lange haren van de kleine Mozza aan te liggen. En tijdens de workshops stal hij de show. De exotische Mozzarello wond iedereen om zijn vingers. Kortom, het was een gelukkige tijd zonder al teveel gedoe.
Tot het moment kwam dat hij - en Dolle Mina ook - te sterk waren geworden om nog langer de fles te blijven geven. Ze bonkten zo hard tegen me aan dat het niet meer te doen was. 'Dafne, kijk uit. Voor je het weet heb je een gebroken rib,' waarschuwde de boer die ik raadpleegde hoelang ik er mee door moest gaan.
Hadden ze nog melk nodig? Nee. Ze aten al volop hooi en krachtvoer. Maar melk was lekker zoet en door aan die grote speen te blijven zuigen, waanden ze zich in het eeuwig durende paradijs.
Om ze geleidelijk aan te laten ontwennen, probeerde ik het eerst met minder melk. Maar dat pikten ze niet. Vooral Mozzarello was in alle staten. Zodra ik m'n neus liet zien, begon het stalken. Dat ging niet goed. Er zat maar een manier op. Cold turkey. Rigoreus stoppen. Nooit meer melk. En volhouden tot hij er niet meer aan dacht.
Gevolg: woeste achtervolgingsscenes over het erf. Mozza was dan wel klein, maar loeisterk en zijn wil was van ijzer. Die ging door roeien en ruiten. Letterlijk. Op een dag hadden we een vrijgezellenfeestje. Mozza vloog eerst op mij af, toen naar de bruid, de meiden stoven gillend uiteen. Ze stormden terug naar de boerderij, verdrongen zich voor het open raam en sprongen als één grote kluwen naar binnen. Mozzarello in hun kielzog, door het dolle heen. Stukje bij beetje werd duidelijk dat we nog veel van dit heerschap konden gaan verwachten...
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 4 van de Stieren Soap.
En dan nu de tussenstand voor de inzameling van zijn zeecontainer!
1804,67 euro. We hebben dus nog 1695,33 euro te gaan.
Wie nog mee wil doen en Mozzarello binnenkort in levende lijve wil ontmoeten tijdens de Zeecontainer Party:
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Woensdag 12 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (87)
Vrijdag 29 oktober 2004
De Dag van Dikke Bertha
Vanmiddag hebben we weer in het fotoalbum gekeken. Nu Stinkwijfje weer thuis is en voorlopig alleen maar moet rusten, zijn we allemaal wat kalmer nu. We zijn zo blij dat ze er weer is. Boy George stelde voor om gezellig bij mekaar te gaan zitten op de strobalen en foto's te gaan kijken. Het was hartstikke leuk. We hebben natuurlijk eerst de foto's van Stinkwijfje opgezocht.
Wat was die vroeger dik! Ze had toen ook een bijnaam: Dikke Bertha! Dat wist Rosamunde nog. Toen leefde Mollie ook nog. "Jullie waren er toen allemaal nog niet," vertelde Rosamunde. "Wat was het toen nog heerlijk rustig. Brutale Griet en ik waren er. En Stinkwijfje, Mollie en Booswicht, Scheefbekje, Willempie, Golden Girl en Groentje. Dat waren nog eens tijden!"
Ik vond het enig, al die oude foto's. Stukje bij beetje hoor ik steeds meer over de Familie Bofkont. Boy George vertelde hoe hij samen met Dansmarieke op de boerderij terecht gekomen was. Doodziek waren ze allebei en zomaar op straat gegooid. De Vrouw heeft ze 's avonds laat gevonden. Ze was gestopt met haar auto toen ze een wit hoopje op de weg zag liggen. "Dat waren wij," zei Boy George "Toen waren we nog maar drie weken." Ze moesten de eerste tijd apart wonen in een schuurtje omdat dokter John bang was voor besmetting. Het schijnt dat Boy George nooit helemaal echt beter geworden is. Vandaar dat hij nog altijd zo snottert. Ik ben er geloof ik hartstikke trots op dat ik nu ook bij de Familie Bofkont hoor!
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 11 september 2018
De Dag van de Stieren Soap (2)
Betsy is jarig. Ze is 9 jaar geworden, maar vieren doen we het een andere keer. Betsy krijgt nieuwe buren en dat neemt nu alles in beslag. Tijd, aandacht, kopzorgen, oplossingen verzinnen, geld bij elkaar harken.
Betsy's nieuwe buren worden Mozzarello & Herman. Vannacht heeft het weer geregend en ze hebben nog steeds geen dak boven hun hoofd. Mozzarello staat te balen en Herman heeft de bokkepruik op. Het zal nog wel even duren voor hij de horlepiep weer danst.
Je ziet hem denken: Wat heb ik gvd te maken met die fratsen van Mozzarello? Mijn schuld toch niet? Waarom moet ik hier dan in de regen staan?
Achteraf bezien: we hadden het kunnen weten.
De kleine Mozzarello was niet voor niks op de buffelfarm achtergebleven. Op de dag dat de veehandelaar de buffelstiertjes kwam opladen, mocht hij niet mee. 'Die komt volgende keer wel.' En de kleine Mozzarello keek toe hoe zijn broers een voor een in de vrachtwagen verdwenen. Toen viel de klep dicht. Het werd nacht en de volgende ochtend stond hij er nog steeds in zijn eentje. Zijn broers waren weg en zouden nooit meer terugkomen.
Diezelfde middag stond de boer opeens naast hem met een vrouw: 'Ik ben op zoek naar een vriendje voor Dolle Mina. Het liefst een stierkalfje. Heeft u die misschien?'
De boer wees naar de kleine Mozzarello. 'Dat is me er een. Hij was nog niet geboren of hij probeerde al zijn hok uit te klauteren. Hij bleef maar volhouden. En nu zit ie met een manke poot. De handelaar wilde hem niet mee hebben. Zo'n kreupel kalf, daar kon hij niks mee. Veel te veel gedoe.'
'Maar ik weet niet of u zit te wachten op een kalf dat iets mankeert. Die poot zal wel weer genezen, maar helemaal zeker weet je dat natuurlijk nooit.'
Ik keek naar dat sippe koppie. 'Dan komen wij als geroepen.' De boer lachte. 'Het is wel een eigengereide hoor. En erg slim. Die zere poot komt hem nu wel goed uit.' Hij tilde de kleine Mozzarello op en zette hem achter in de zwarte bus.
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 3 van de Stieren Soap.
De inzameling voor de zeecontainer gaat de goede kant op. Grote dank allemaal!
Maar we zijn er nog niet.
Wie ook nog iets voor Mozzarello & Herman wil doen, heel graag!
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Maandag 10 september 2018
De Dag van De Stieren Soap (1)
Er was eens een wit kalfje. Hij stond op de veemarkt. Toen kwam er een vrouw en die nam hem mee naar huis. Ze noemde hem Zeus.
Er was nog eens een kalfje. Die stond bij een boer. Ook hij mocht mee met dezelfde vrouw. Herman. Zeus & Herman werden dikke vrienden.
Toen Zeus & Herman 2 jaar waren, kwam de vrouw op een dag thuis met een piepklein rood meisjeskalf. Dolle Mina. Te vroeg geboren. Kon niet bij haar boer blijven. Ook zij kreeg een vriendje voor het leven: Mozzarello.
Een jaar later schoven Mem & Bulle nog aan.
En dat alles onder de verbaasde ogen van Brutale Griet & Rosamunde, de koetjes van het eerste uur van Familie Bofkont. Na het overlijden van Brutale Griet kwam Grietje er nog bij. Zij stond op dezelfde veemarkt als Zeus. Tot zover het ontstaan van de Bofkontkudde op Het Beloofde Koeienland.
En dan nu de Stieren Soap!
STARRING
Mozzarello
Zeus
Herman
Bulle
In de vrouwelijke hoofdrol:
Mem
Grietje
Bijrol:
Dolle Mina
LOCATIES
De hooikap
Het landje
De boomgaard
DE STORY
In de zomer van 2018 kreeg Mem last met lopen. Na een paar weken lag ze op de intensive care met dag en nacht verzorging. Voor haar broodnodige rust waren de stieren tijdelijk verhuisd van het erf naar het landje. Grietje bleef wel bij haar. Om te drinken en als gezelschap.
In the mean time konden wij ook eens nadenken hoe het nu verder moest met Mozzarello.
Kort daarvoor had hij La Mama op een ongenadige manier onderuit geschoffeld. Mozzarello houdt niet van oude varkens. Ze staan maar in de weg. Ik hou wel van oude varkens. En zeker van La Mama.
Grietje heeft er ook een handje van. Niet zo gek want zodra zij haar pootjes op het erf zette, werd ze door de mooie Mozzarello ingepalmd. Het pesten is haar met de paplepel ingegoten. Maar zo langzamerhand is Het Beloofde Varkensland bevolkt met oudjes, dus wat te doen?
Wordt Vervolgd.
PS
Morgen deel 2.
Grote dank voor financiële steun voor De-Oplossing-Van-Een-Maandenlange-Kopzorg: de aanschaf van een zeecontainer als nieuwe huisvesting voor Mozzarello & Herman. Kosten van dit project: plusminus 3500 euro.
Gisteren begonnen met deze bedelactie en het begin is er!
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Zondag 9 september 2018
De Dag van Hulp voor Mozzarello en Herman
SPOED!
Wil je wat voor Mozzarello en Herman doen? De zielepieten staan al weken in de regen en hebben acuut nieuwe huisvesting nodig.
REGEN!
Tijd om iets voor ze te timmeren is er niet meer. De herfst is begonnen en ze moeten zo snel mogelijk kunnen schuilen tegen de regen. Ons oog is gevallen op een kant en klare zeecontainer. Die moet aangeschaft, gebracht en met een kraan op Het Beloofde Varkensland geplaatst worden. Kunnen Mozza & Herman weer droog staan en liggen. (En Bulle ook, die op een later moment bij ze in zal trekken). Daarna moeten we nog allerlei aanpassingen rond hun nieuwe behuizing maken. Een project van bij elkaar zo'n 3500 euro.
HELP!
Zullen we er samen voor zorgen dat Mozzarello en Herman weer blij kunnen worden? Alle beetjes helpen. Dank vast!
TRIODOS BANK NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. Help Mozzarello & Herman
Fijne zondag allemaal!
PS
Waarom staan Mozzarello en Herman in de regen en kunnen ze niet meer lekker droog onder de hooikap liggen? Een lang verhaal met Zeus en Mozzarello in de hoofdrollen. Morgen deel één. Leg je snikdoek maar vast klaar.
Zondag 9 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (86)
Donderdag 28 oktober 2004
De Dag van De Paardenstal
Verdomme! Ik mag de paardenstal echt niet meer in. Ten eerste omdat ik de deur aan gort bonk, ten tweede omdat ik niet altijd op mijn wenken bediend hoef te worden en ten derde omdat Zwartje kuikentjes heeft gekregen.' De Vrouw is als de dood dat ik die pluizebolletjes ga opeten. Dat hoorde ik van Aagje. Ik stond te mokken bij haar huisje en ze vroeg wat er was. "O, dan is ze bang dat je die kuikentjes opeet" zei ze. "Dat heb ik ook een keer gedaan, en toen was ze heel erg kwaad. Wel jammer, want ze waren lekker!" Ik werd meteen nieuwsgierig. Toch eens kijken of ik die deur morgen niet stiekem open krijg...
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 8 september 2018
De Dag van de PS
Er hoort nog een PS bij de post van gisteren over de 1200 gestikte varkens in die onbemande fabriek. Vorige week werd het 'nieuws' door NRC Handelsblad naar buiten gebracht, maar de slachtoffers vielen al half juli.
HOE KAN DAT?
Nou zo: de directeur van die varkensfabriek met 2900-varkens-waarvan-er-1200-stikten, hield het onder de pet. Hij meldde het niet aan de NVWA en liet de dode varkens door een mannetje tegen de buitenmuur opstapelen.
Oplettende omwoners, toch al op scherp door de dreigende uitbreiding, maakten de zaak aanhangig.
Waar was het NOS Journaal (of heb ik het gemist), Nieuwsuur, EenVandaag? Waarom puilden de talkshowtafels niet uit?
Dit gaat niet over een gekantelde vrachtwagen. Dit gaat niet over een stalbrand. Voor de varkens net zo gruwelijk, maar deze ongelukken spelen zich min of meer onder onze ogen af. Dat valt nog enigszins te controleren.
Maar dit? Een ONBEMANDE fabriek gaat over het aller-ergste. Hier zijn intelligente wezens - geen enkel dier lijkt zoveel op de mens als het varken - verworden tot verhandelbaar stukgoed. Hier is geen moraal meer.
Hier is sprake van barbarij. En dat mag in Nederland.
Geen wonder dat dat onder de pet wordt gehouden. Er zijn maar weinig mensen die van het bestaan wisten van deze doodenge praktijken.
Hier een van de terechte reacties op mijn post van gisteren:
'Even serieus.... 4 van de 5 varkens.....dus wij zitten met de mest/stank/fijnstof....voor de export??? EN..... het is klote voor de dieren!! Dat is nog het aller ergste. Stoppen!!! Ieder land zorgt voor zijn eigen vlees (als je dat wil).'
Ook schreef iemand dat hij mijn posts altijd leest en blij is met de voorlichting. Dat sterkt mij om door te gaan, maar ook: lieve mensen jullie moesten eens weten. Het is nog erger. Daar hou ik bewust mijn mond over. Al jaren. Er zijn grenzen, ook wat betreft voorlichting. Het is tijd voor een Varkenspartij.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Gelukkig is Familie Bofkont er nog. Voor de broodnodige troost.
Vrijdag 7 september 2018
De Dag van Verbijstering
Vier van de vijf Nederlandse varkens zijn bestemd voor de export. Dan krijg je dit. Industriëlen die eigenaar zijn van varkensfabrieken. Volautomatische fabrieken, 24 uur per dag. Dat betekent dat daar geen boer meer aan te pas komt. In die fabrieken zijn varkens dus voor 100% dingen geworden. En een ding is een ding, daar heb je geen omkijken naar.
Ze hebben wel een mannetje, die industriëlen. Die gaat af en toe eens langs.
Vorige week trof zo'n mannetje 1200 gestikte varkens aan in zo'n fabriek in Brabant. Het ventilatiesysteem was uitgevallen. Kan gebeuren.
De directeur van die horrorfabriek, Huppeldepup Varkens BV, heeft onlangs een vergunning voor uitbreiding aangevraagd. Alle kans dat hij die gaat krijgen. Dat dit mogelijk is in een land als Nederland. Ik kan wel krijsen.
Deze blog afsluiten met Fijne dag allemaal! klinkt nu raar en ongepast.
Vrijdag 7 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (85)
Woensdag 27 oktober 2004
De Dag van Een Andere Etensplek
Vandaag ging de deur van de paardenstal niet meer open. Ik werd me toch kwaad! Begon steeds harder te krijsen, maar dat hielp niks. Even later stond de Vrouw naast me. 'Zo kleine schreeuwlelijk. Kom jij maar eens mee.' Ze was helemaal omgelopen en had een blik met varkensbrokjes in haar hand. Ik liep snel met haar mee. Om de hooiberg heen, naar achteren, richting weiland.
Pas bij de oude auto's stopte ze. Nu krijg ik daar m'n eten. Ze vindt het niet leuk dat ik altijd zo krijs en tegen de deur sta te stompen. 'Je bent veel te verwend. Als dat zo door gaat ga je nog een keer dwars door die deur heen. Voortaan krijg je hier je eten, lekker rustig. Dit is nu jouw geheime voerplek. Hoef je niet bang te zijn dat de anderen het stelen.' Toen pas zag ik Gekke Goudoog. Hij zat op het dak van de Kattenrug. Zo noemt de Vrouw die auto. Hij keek schijnheilig een kant op, maar ik weet zeker dat hij het gehoord heeft.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 6 september 2018
De Dag van DE MINIVARKENS-NOODKREET
Vannacht kwam er om 2.38 uur een mailtje binnen. Kennelijk had iemand een slapeloze nacht. Omdat ik zelf ook niet sliep, meteen even gelezen. Mijn mond viel open. Hier staat exact in dat varkens várkens zijn en dat ze je hele leven kunnen ontwrichten als ze niet als varkens kunnen leven. Namelijk met andere varkens. Arme vrouw, arm varken, gemene rotman. Een gewaarschuwd mens telt voor 100!
NOODKREET
'Beste Dafne,
Totaal dom en ongeïnformeerd meende ik een man te helpen die ik in juni in het bos bij Lochem tegenkwam. Hij wandelde met een varken van ongeveer een jaar en zijn Border Collie. Ik liep er met mijn 3 honden. We raakten aan de praat en ik vertelde dat ik op een boerderij woonde. Ik was vol bewondering voor dat varken dat zo goed luisterde en meewandelde. Of ik af en toe dat varken te logeren wilde? Goh, wat leek me dat nou leuk.
Ik had me moeten inlezen voor dat dier gebracht werd. Dat heb ik niet gedaan en kan ik mezelf verwijten. Ik ging volledig af op de verhalen van de eigenaar. Volgens de man was het varken een geweldig dier, maar werd hij een beetje te groot voor zijn rijtjeshuis en ach als ik dan op die boerderij toch alle ruimte had....
Het varken kwam voor een weekend en is nu bijna 3 maanden bij me. Hij heeft zijn eigen stal, waar hij op een dikke laag hooi slaapt, zijn eten krijgt en zijn veilige rust heeft. Verder kan hij, als ik zijn schuur open zet, eindeloos op mijn weides scharrelen.
Hij is inmiddels 15 maanden. Gecastreerd was hij al. Een kruising KuneKune-Göttinger. Prachtig beest. Beeldschoon. En in principe ook heel erg lief.
De eerste twee maanden gingen prima, maar nu begint hij de honden als concurrent te zien en bevecht hij voortdurend het erf. Ik was gewend altijd alle ramen en deuren open te houden, maar het varken beschouwt het huis ook als zijn terrein, dus dat werd bokken en duwen. Sindsdien is het huis verboden terrein voor hem.
Inmiddels is het zo ver dat ik het varken in zijn stal houd als de honden buiten zijn (die waren gewend altijd in en uit te lopen) en andersom. Ik ben politieagent geworden.
Het is niet leuk meer. De man, die destijds had beloofd: als het niet gaat, neem ik hem terug, wil niet meer helpen. Ik moet het zelf maar uitzoeken.
Gevangen op mijn eigen erf. De wereld draait om het varken. Dat wil ik niet. Als ik dat had geweten, was ik er niet aan begonnen.
Nu zit ik met een varken. Ik wil het niet. En ik weet niet hoe ik dit moet oplossen, want zomaar op straat zetten is ook geen optie. Ik kan het mezelf eindeloos verwijten, ik heb er slapeloze nachten van. Het lost niets op. Wat moet ik doen? Het barst overal van de aangeboden varkens. Mensen weten niet waar ze aan beginnen en schrikken zich rot als het mis gaat. Het gaat altijd mis, denk ik. Een varken is geen huisdier. Had ik het maar geweten. Had ik het maar gelezen.'
Help.
Vriendelijke groeten,
X
ANTWOORD
Beste X, wat ben jij in een nachtmerrie terechtgekomen! Je beschrijft exact waarom het mis kan gaan, zelfs al is er sprake van een boerderij met veel plek voor het varken. Toen 'jouw' varkentje bij je kwam 'logeren' was het 9 maanden. Hij was een jaar oud toen hij praatjes kreeg. Een heel gezonde varkensontwikkeling. En dat gaat zo door tot ze 5 jaar zijn, dan pas weet je met welk ego je van doen hebt.
'Je' varkentje leeft niet in het gezelschap van een ander varken. Hij zal zich daarom incompleet voelen en reageert zich af op de honden. Als hij ouder wordt kunnen mensen (ook kinderen) zijn doelwit worden. De enige remedie is om er een ander varkentje bij te nemen (of meer) en ze voortaan permanent gescheiden van de honden te laten. Maar daar zit jij natuurlijk niet op te wachten.
Nu kreeg ik vannacht een ingeving. Gisteren stonden Spek en Lapje weer in de Telegraaf. Dierenopvang Ravensteijn in Brabant zocht met spoed een permanente plek voor ze. Daar hebben 140 mensen op gereageerd! Media doet wonderen :-)
https://www.telegraaf.nl/nieuws/2521845/spek-en-lapje-immens-populair
Dierenopvang Ravensteijn heeft terecht een strenge selectie toegepast. Spek en Lapje krijgen vandaag een nieuw baasje. Dat betekent dat er 139 mensen teleurgesteld zijn. Bel Ravensteijn op! Leg de situatie uit en vraag of zij willen bemiddelen. Je kunt ook (tevens) de Telegraaf bellen en je verhaal uit de doeken doen. Niet alleen 'jouw' varkentje is deze keer de dupe, maar jij ook ;-)
En dan die man...grrrrr. Veel succes!
PS
Maar ook op 'jouw' varkentje's nieuwe adres geldt: Er móeten daar meerdere varkentjes wonen, anders komt het beestje van de regen in de drup. (Van de week kreeg ik 6 varkentjes aangeboden die al 4 keer verhuisd waren. Mensen, mensen wat doen wij die dieren toch aan...) Hoe je ze aan elkaar moet laten wennen, dat staat allemaal in http://www.minivarkens.nl
Op die site staat alles over de zognaamde 'mini'varkens. Van A tot Z.
Woensdag 5 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (84)
Dinsdag 26 oktober 2004
De Dag van Niet op de Akker
Vanmiddag stonden er plotseling twee vreemde mannen op het erf. Heel eng, want de Vrouw was er niet bij. Ik werd zo maar van de akker afgeduwd en Rosamunde en Brutale Griet moesten de stal in, die mochten niet meer buiten. Net toen ik wilde gaan krijsen kwam Billie Bofkont zeggen dat het de buurmannen waren. En volgens hem niet eng. Wat was er nou aan de hand?
Ze kwamen gif spuiten op de akkers en dan mogen we er een paar dagen niet op, want dat is gevaarlijk voor ons. De Vrouw houdt helemaal niet van dat gif, dat begreep ik wel uit Billie Bofkont's verhaal. Maar ja er zit niks anders op, want de baas van de akkers is de buurman.
Booswicht kwam nog naar achteren om over Stinkwijfje te vertellen. Die is geopereerd en haar linkeroog is er uit gehaald. Dat zal een raar gezicht zijn. Alle katjes gruwden er van en ze raakten er niet over uit gepraat. Misschien mag ze vrijdag weer naar huis als alles goed gaat. Rode Poes en Roodpels willen zachte brokjes gaan inzamelen, dan hebben we een fijn cadeautje voor haar.
Wordt Vervolgd.
Zondag 2 september 2018
De Dag van Babybig & Aaltje
Ach Miss Piggy. Ze was al vertrokken voordat de persfotograaf haar foto kon maken. Miss Piggy zou nog in de krant. Het kwam er niet meer van.
Maar aan oudjes geen gebrek op Het Beloofde Varkensland. Een walhalla voor fotografen die op oude dieren vallen. Amke (van dat prachtige portret van Maximiliaan), maakte zelfs een heel boekje met alleen maar stokoudjes.
BabyBig.
Ooit covergirl van Het Parool. Het beeldschone biggetje van weleer is nu ook hoogbejaard. Een geschikte kandidate dus. Nu nog even een dag plannen wanneer de persfotograaf kan komen. Hopen dat er niks tussen komt. (Daar sneuvelde de foto van Miss Piggy ook op, er was altijd wel weer iets met Familie Bofkont waarom het niet door kon gaan).
BabyBig resideert tegenwoordig samen met Aaltje in de beschermde aanleunwoning naast de Grannies. Allebei slecht ter been. BabyBig vanwege haar leeftijd, Aaltje omdat ze een vleesvarken is.
BabyBig & Aaltje hebben mekaar helemaal gevonden. Iedere dag verheugen ze zich op mijn komst. Dan gaan die twee koppies tegelijkertijd omhoog. Daar is ze! Koek! En dan weer gauw wegwezen, want varkens blijven natuurlijk altijd Prinsesjes Nooitgenoeg.
Dat is de kunst. Wel wat lekkers geven, maar niet te vaak en niet teveel. Daar komen draken van. En twee draken (Koentje & Co) op Het Beloofde Varkensland zijn al meer dan genoeg :-)
Totdat BabyBig op haar laatste benen loopt. Dan krijgt deze Prinses Nooitgenoeg alles wat haar hartje begeert.
Fijne zondag allemaal!
PS
Vanwege veel te veel aanmeldingen hebben we extra workshops ingelast. Dit zijn de zondagen waarop er (nu nog) plaatsen zijn: 7 okt. | 14 okt. | 21 okt. | 28 okt. | 4 nov. | 11 nov. | 18 nov. | 25 nov. | 2 dec. | 9 dec. | 23 dec. |
Let op! Zondag 14 oktober zit ook zo goed als vol!
Zaterdag 1 september 2018
De Dag van Dappere Bokita
En dan hadden we Bokita nog. Ook zij werd gevisiteerd door Dokter Peter. Hoefjes. Inmiddels zo lang als de puntlaarzen van Elvis Costello.
Ik durfde het niet aan. Hoe zou dit moddervette mokkeltje genarcotiseerd moeten worden? Zou de narcosevloeistof wel door al die speklagen heen kunnen? Zou ze de narcose overleven? Zou ze van de stress niet bezwijken?
Maar er was geen keus meer. Een, twee, drie in godsnaam en god zegene de greep.
Voor de zekerheid bracht ik haar die ochtend een feestontbijt. Een bord zo groot als een wagenwiel vol heerlijkheden. Gekookte eieren, zacht kattenvoer op crackers, appels, koek en geen water maar pure appelsap. De boerenjongens liet ze staan. Jammer, ik had gehoopt dat ze alles dan een beetje van zich af kon laten glijden.
De eerste drie injectienaalden klapten dubbel op haar veel te dikke huid. Heeft ze die olifantenhuid ontwikkeld om zich af te kunnen schermen van alles wat haar is aangedaan?
Maar het is toch gelukt. Geen diepe narcose maar een roesje, genoeg om haar te kunnen behandelen. Nu heeft Bokita mooie nieuwe schoentjes en de volgende dag kreeg ze nog zo'n feestontbijt.
Zo blij dat ze er nog is!
Fijne zaterdag allemaal!
Zaterdag 1 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (83)
Maandag 25 oktober 2004
De Dag van Holle Bolle Gijs
Ik weet niet wat er aan de hand was maar opeens zag ik de Vrouw lopen met een mand. "Daar zit Stinkwijfje in," zei Dansmarieke, "Die moet naar de dokter. Ze is erg ziek." De Vrouw zette de mand in de auto en weg was ze. Toen hadden wij het rijk alleen. Eerst maar eens op onderzoek uit. De deur naar de paardenstal zat niet op slot! Dat was ze in de haast natuurlijk vergeten... Ik duwde hem snel open en daar stond ik. Overal eten. Een grote zak met brood, zakken vol met varkensbrokjes, gemengd graan. Luilekkerland!
Ik sprong met mijn voorpoten op de tafel en scheurde met mijn tanden de zak varkensbrokjes open. De brokjes stroomden over de tafel heen op de grond. O wat heerlijk. Ik at en at en kon nooit meer stoppen. "Wat flauw," zei Dansmarieke toen ze langs liep. "Kan je wel? Denk liever aan dat arme Stinkwijfje, die heeft vast veel pijn." Maar ik had die voorraad brood nog niet op. Toen ik alles op had kon ik geen pap meer zeggen. Ik was heel misselijk en had ontzettende buikpijn. Ik moest overgeven, maar dat lukte niet zo goed. Wat was ik beroerd. Ik plofte zo neer bij Billie Bofkont. Mannetje Bromsnor en Stalker lagen er ook. Stalker! Maar er gebeurde niks. Hij liet me gelukkig met rust.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 31 augustus 2018
De Dag van 'Dat Andere'
Tegen beter weten in hoopte ik vurig dat La Mama in verwachting zou zijn. Want dat zou betekenen dat ze 'dat andere' niet zou hebben.
Maar ze heeft het wel, 'dat andere'.
Ze heeft er (nog) geen last van, maar het Grote Verwennen is per heden ingegaan.
Ik weet het allemaal wel: na haar intensieve carriere in de varkenshouderij heeft La Mama er al bijna negen prachtige jaren bij Familie Bofkont op zitten, ze heeft de maximale leeftijd voor een roze varken allang bereikt, maar ik wil haar nog minimaal honderd jaar op Het Beloofde Varkensland houden.
Ze was zo lief tijdens de scan. Genoot er zelfs van, rekte zich er nog eens exta voor uit. Dokter Peter was stomverbaasd, dacht dat hij haar eerst onder narcose moest brengen. Maar niks daarvan. La Mama was een voorbeeldig varkensvrouwtje.
Edwin lag gedurende het onderzoek dicht in haar buurt. Moeder en zoon hebben er gelukkig geen weet van. Ik hoop dat La Mama er nog is op Edwin's negende verjaardag. Dat is aanstaande 4 oktober. (La Mama beviel van haar laatste toom biggetjes op Dierendag 2009).
QUOTES VAN DE DAG:
'Mijn favoriete Bofkont: La Mama. Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat Familie Bofkont een continue bron van inspiratie is.
(Dankjewel Martine S.!)
'Mijn favoriete Bofkont: La Mama. Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat Dafne & Team verdienen dat ze financieel gesteund worden met hun fantastische werk. Ik doe zelf wat binnen mijn vermogen ligt (zeventien jaar geen vlees/geen vis eten) maar wat zij doen is zo uniek en liefdevol naar de dieren in nood toe dat het mij zeer ontroert en mij tegelijkertijd hoop geeft voor de toekomst.'
(Dankjewel Jeanne S.!)
'Mijn favoriete Bofkont: kan niet kiezen!!!! (Maar stiekem wel groot fan van La Mama, in de modder!). Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat de familie mij zo'n enorm goed gevoel geeft, en ik daar dus heel erg graag bij wil horen!'
(Dankjewel Alexandra L.!)
En zo kan ik nog wel even doorgaan. La Mama heeft vele fans. Vrienden van Familie Bofkont, schrijf maar vast met potlood in jullie agenda:
DIERENDAG 2018 - donderdagavond 4 oktober: verjaardag van Edwin vieren met zijn moeder La Mama als eregast...
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 30 augustus 2018
De Dag van Een Duwtje In De Rug
Johan Fretz schreef een aardige column in Het Parool. Hij heeft sinds kort twee jonge katjes in huis en die hebben hem aan het denken gezet. Waarom zou je het ene dier koesteren en het andere dier opeten?
Nu overweegt hij om vegetariër te worden.
Om het hem wat makkelijker te maken mag hij hier best een middagje varkens komen aaien. Liggen bij de bejaarde bofkonten, allemaal met een naam en een uitgesproken persoonlijkheid. Inderdaad: wat is het verschil met je poes of je hond?
Maar, leuk voor Johan, er is ook jonger grut: Koentje en zijn Grote Broer, net zo knuffelig als zijn kittens. En wat te denken van die aanbiddelijke Brody?
En mocht Johan meer van de koeien dan van de varkens zijn: De wolligwitte vacht van Zeus is minstens zo zacht als de haartjes van zijn twee schattige pluizenbollen. Daar zou iedereen toch vegetariër van willen worden? Johan Fretz, van harte welkom!
Fijne donderdag allemaal!
Dinsdag 28 augustus 2018
De Dag van De Buik van La Mama
De buik van La Mama is de laatste tijd zichtbaar dikker geworden. Komt dat door haar hoge leeftijd? Kwestie van zwaartekracht en gaat alles er bij hangen? Of woekert daar soms iets waar ik niet aan wil denken, omdat Aagje ook zo'n dikke buik kreeg en toen doodging?
Tot ik een paar dagen geleden ineens een heel andere gedachte kreeg: Koentje? Het zal toch niet?
Donderdag komt Dokter Peter voor een rondje Mem, Bulle en Bokita. Ik zal hem vragen zijn scan-apparatuur ook mee te nemen...
Wordt Vervolgd.
Maandag 27 augustus 2018
De Dag van Koentje Zet De Bloemetjes Nog Eventjes Buiten...
Eind september komt het hele Bofkont Chirurgenteam weer bij elkaar. Dokter Peter, SuperKees, Marloes en nog iemand van de VU.
Van onze Bofkont Operatiezaal was na de brand niks meer over. Maar inmiddels hebben we zo goed als alle noodzakelijke spullen weer bij elkaar voor een geslaagde operatie. Nu de ruimte nog. Dat wordt improviseren.
En dat gaat nog een hele klus worden. Het gaat deze keer niet om een klein hangbuikzwijnenbabytje, maar om de Slagersmeiden. 'Oei wat een jetsers,' zei dokter Peter toen hij zijn patiënten zag. 'Waar moeten we die gaan opereren?'
Goede vraag. De chirurgen moeten niet alleen een plek hebben om warm, droog en stofvrij te kunnen werken, de Slagersmeiden moeten ook na hun sterilisatie ruim de tijd krijgen om te herstellen van hun open buik operatie. En dat moet binnen. Ergens. Maar waar?
Ik ga er gewoon maar van uit dat het gaat lukken, al heb ik op dit moment nog geen idee over hoe en wat.
En als het Bofkont Chirurgenteam er dan toch is, dan moet binnenbeertje Koentje er ook eindelijk aan geloven. Door dat ene balletje in zijn buik is dat kleine opdondertje inmiddels de baas over iedereen. Hij valt iedereen lastig met zijn hitsige gedrag en is er bepaald niet liever op geworden. Wat testosteron al niet vermag...
Gisteren heeft hij de bloemetjes nog eens goed buiten gezet. Nu kan het nog Koentje, geniet er nog maar even van, maar daarna moet het afgelopen zijn met dat gedonder. Hopelijk keert de rust dan weer terug ;-)
Fijne maandag allemaal!
Maandag 27 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (82)
Zondag 24 oktober 2004
De Dag van het Familie-album
We zijn er uit. Rosamunde en alle anderen die ook een eigen blog willen, krijgen nu een knop op mijn site. Verder wil ik niet gaan. Ik was de eerste met een eigen weblog en dat wil ik graag zo houden. Hoorde de Vrouw tegen een groep mensen zeggen dat mijn blog dagelijks door dierenartsstudenten uit Gent wordt gevolgd. Dat is toch hartstikke leuk? Er waren vanmiddag weer zo veel mensen. Ze gingen allemaal in een kring in het hooi zitten en toen ben ik aan iedereen gaan ruiken. Een vrouw had een tas bij zich, die heerlijk rook. Ik sprong gewoon op haar rug. Bleek er een stukje brood in te zitten. Ik kreeg het niet en toen werd ik boos.
"Ach laat die stomme mensen toch," zei Miss Universe, "Kom dan gaan we Billie Bofkont zoeken, dan vraag ik of we foto's mogen kijken. Hij heeft een foto-album met alle foto's van vroeger. Het wordt tijd dat je zo langzamerhand de hele familiegeschiedenis leert kennen. Dan kun je Grijze Kat ook eens zien. En Pareltje. En Duifje. Die liggen nu allemaal in het familiegraf. Dat weet je toch wel? Dat heb je laatst bijna helemaal omgewroet." Maar Billie Bofkont had geen zin. Die had wel wat anders te doen. Appels! Iedere ochtend is hij al vroeg vertrokken naar de boomgaard.
Wordt Vervolgd
Zaterdag 25 augustus 2018
De Dag van Ieder Zingt Zijn Eigen Lied
Buurboerin werd 50 jaar en kwam een paar uurtjes met haar gasten langs. Het werd een supergezellig agrarisch feestje.
Met het hele gezelschap appels brengen naar het Bofkonteiland, varkens masseren (jawel, een gewezen varkensboer deed ook enthousiast mee), Zeus bewonderen om zijn mooie 'droge' benen (aldus een koeienboer), advocaatje met slagroom, boerenjongens, alles d'r op en d'r an.
En verhalen vertellen. Over Zeeman. Over Mem. Hilariteit over de invasie van de 541 hanen uit het Amstelpark. Al die hanen opgevangen omdat ze anders enkele reis Artis zouden gaan. 'Ze hadden ook in de soep gekund,' zei iemand.
Ja dat had gekund, maar bij Familie Bofkont doen we dat anders.
Dat was het leuke van de bijeenkomst. Drie maal drie is negen, ieder zingt zijn eigen lied. En als je dat van elkaar accepteert kun je heel goed naast elkaar wonen. Al die hanen met hun tot-gek-makens-toe gekraai, jaren achtereen, geen buurboer die daar ooit over geklaagd heeft. Zulke buren zijn goud waard.
Fijne zaterdagavond allemaal!
PS
En Erin was erbij! Weer even hier en vanmiddag bofkontboerin-van-dienst. Dankjewel voor je hulp Erin!
'Daar stond ik, midden in de varkensmassage salon. M'n hart liep over van liefde en geluk, terwijl mijn been werd gebruikt als 'schurkpaal' door een hangbuikzwijn... Daar kan toch niets tegenop?!'
Vrijdag 24 augustus 2018
De Dag van Plant, het meest veelzijdige stukje vlees, Plant!
In de krant van woensdag staat een recept van tortilla met plantaardige kip, van een kokkin die plantaardig vlees altijd maar aanstellerij vond, maar haar kinderen smulden ervan. Voor herhaling vatbaar dus.
In de krant van gisteren meldt columnist Johan Fretz dat hij het vegetarisme overweegt sinds hij twee kittens in huis heeft. En de krant van vandaag schrijft over een nieuwe vestiging van Meatless District waar je gerookte zalm kunt eten, gemaakt van tomaten met zeewier. Niet van echt te onderscheiden.
Niet van echt te onderscheiden. Ach, dat zeggen ze allemaal. Zeg dat maar beter niet, het is niet zo en het hóeft ook helemaal niet. Als het maar lekker smaakt. De plantaardige biefstuk van Vivera (niet van echt te onderscheiden inclusief het 'bloed') heeft ook niks met echte biefstuk van doen, maar smaakt best goed.
Langzaam maar zeker komt er een verandering op gang. En als er geld mee te verdienen valt, (en dat is er) is dit nog maar het begin. Unilever, Stegeman, met enig idealisme van hun kant heeft het niks van doen, als het maar geld oplevert (net de bio-industrie dus :-) ).
Maar wat mij betreft hoe meer hoe liever, want op de lange termijn zullen de dieren er van gaan profiteren.
'Hoe moet ik morgen nog vlees eten?' verzuchtte een van de crewleden na afloop van de filmopnamen. Het innig samenzijn met de roze lummels had er bij haar behoorlijk ingehakt :-) Hahaha, juichte de toverheks in mij: betoverd! Door de varkens...
Fijne vrijdag allemaal!
Vrijdag 24 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (81)
Zaterdag 23 oktober 2004
De Dag van Ik ben van MIJZELF
Ik schijn nu al zo groot te zijn dat ik al zowat naar de slager had gekund. Dat hoorde ik de Vrouw vanochtend tegen haar bezoek zeggen. "Als ze nog bij de boer was geweest, dan zat haar leventje er al weer bijna op," zei ze. Ik begreep er niet zo veel van en vroeg dat toen dus maar aan Stalker. Ja, aan Stalker! Die heeft niet zo veel praatjes meer nu ik al groter ben dan hij. Hij probeert nog wel eens lelijk te doen, maar dat lukt niet meer zo goed. Over de slager wist hij ook niet veel meer dan dat ze je daar dood maken. Dat had hij weer van Aagje en die wist het nog van haar vader, die op een dag onder veel gekrijs weggevoerd werd. Ik ben blij dat ik daar niet heen hoef, naar die slager...
Wordt Vervolgd.
Donderdag 23 augustus 2018
De Dag van EEN BIGGENKOPJE VOOR BRODY
In de krant zag ik verschrikkelijke foto's van een zwangere meisjesvrouw (20 jaar), die een gruwelijke aanval van een pitbull-achtige hond had overleefd.
Ze was op bezoek, had de hond des huizes eerst nog geaaid en toen ze haar handen wilde wassen had hij haar aangevallen. Hij kreeg haar bij het hoofd te pakken en sleurde haar het hele huis door: er moesten 20 gaten in haar hoofd gehecht worden, 7 in haar arm, een gat in haar wang, 2 gebroken tanden, haar benen zaten van top tot teen onder de bijtwonden. Met haar handen voor haar buik had ze haar ongeboren baby weten te beschermen.
Wat een nachtmerrie. Je moet er niet aan denken.
En dat moest ik nu juist wel. Ik dacht meteen aan Brody. Twéé van die honden die hem ook alle hoeken van de kamer lieten zien. Niet eenmaal, maar voortdurend als ze hun kans weer schoon zagen. De arme Brody woonde bij ze in huis.
Als ik naar de beelden kijk van die onfortuinlijke vrouw, is het een wonder dat zij het overleefd heeft en Brody ook.
Brody zit niet voor niks onder de littekens, zijn scheve neus, het moeilijke slikken, de angstaanvallen: hij is voor het leven beschadigd.
Maar het gaat goed met hem.
Hij wordt steeds vrijer, ik zie hem regelmatig in de verste uithoeken van Het Beloofde Varkensland rondscharrelen, en als er mensen zijn weet hij ze allemaal in te pakken. De laatste tijd loopt hij onverschrokken de groep in, gaat aan de voeten van een paar leuke dames liggen en laat de oh's en ah's met zichtbaar genoegen over zich heen komen.
En dat allemaal door de goede werking van 4 pilletjes per dag.
Als hij die niet zou krijgen, zou zijn leven een hel van epilepsie- en angstaanvallen zijn. Ook daar moet je niet aan denken, maar zo was zijn leven wel, want waar hij vandaan komt, daar kreeg hij geen medicatie.
Nu weet Brody precies wanneer het weer tijd is voor zijn pilletjes. 's Ochtends twee en 's avonds twee. Al ligt hij nog zo vast te slapen, iedere avond om 22.00 uur staat ie slaapdronken voor je neus. Dan gaat dat lieve bekkie open en luid smakkend stommelt hij weer terug naar zijn slaapnestje.
Het gaat hem om dat biggenkopje. Een mierzoet, kneedbaar biggenkopje (vegan fruitgum van het merk Katja). Twee pilletjes er op, dubbelvouwen en klaar is kees. Brody doet er een moord voor.
En nu dat andere slachtoffer nog. Wat zou zij overhouden van dit trauma? En dat ongeboren babytje? Ik wens ze het allerbeste.
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 22 augustus 2018
De Dag van DE DOCUMENTAIRE - LEST BEST
En gisteren was het dan de draai-avond van de documentaire. Vijf man crew, zes deelnemers inclusief de 'papa' van Hammie. Hij had Hammie bijna twee jaar niet meer gezien en was niet bij hem weg te slaan.
Hammie liet zich trouwens van zijn beste kant zien. Tijdens mijn oefening om het ego van varkens te illustreren, beet hij keihard in mijn enkel. Perfecte timing. Zo kennen we de varkens weer ;-)
Verder stond er een stilte-wandeling naar het Bofkonteiland op het programma. Op blote voeten. Amazing!
Daarna bij de varkens liggen, in de feeëriek uitgelichte varkensmassagesalon. Het kwam zelfs tot varkens-gezichtsmassages. Dat zegt alles over sfeer en vertrouwen. Om ons heen viel de nacht in.
Tot slot maakten we ons een voor een los van de varkens en verdwenen in de duisternis van Het Beloofde Varkensland. Mooi eindshot: een ruimte vol tevreden varkens die ongetwijfeld zouden gaan slapen als rozen.
Zendertjes af, de boel weeer onttakelen (de cameraman zat hoog op een in elkaar geflanste stellage op een boerenkar), spullen opruimen en toen een lange, buitengewoon gezellige nazit met soep. Het bleek hun allerlaatste draaidag te zijn van een 3-jarig project.
Het heeft maanden geduurd tot ik op het laatste nippertje toch ja zei. Lang geaarzeld (zeer selectief geworden met media), plus veel gedoe hier met Mem & Co. Zou mijn hoofd er wel naar staan?
De regisseur vertelde dat de crew tot het laatste moment in spanning had gezeten. Dolblij dat ze toch op Het Beloofde Varkensland mochten filmen. Zo'n locatie, zo'n plek en dan al die amazing varkens, waar vind je zoiets op de wereld?
Liever nog had ik een film van hén gemaakt (de making of's vind ik trouwens altijd interessanter).
Sneeuwwitje (dat schuwe katje!) op hun schoot, Brody aan hun voeten, alle dieren wisten bij wie ze moesten zijn. Het leverde tal van innige tafereeltjes op. Die had ik nou zelf graag op camera vastgelegd ;-)
En nu op naar de premiere, hopelijk op de IDFA.
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 22 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (80)
Vrijdag 22 oktober 2004
De Dag van Nog Meer Weblogs
Ik kreeg bericht van dierenfans. Die dachten dat ik ook voor de rechter moest komen. Maar ik heb meteen antwoord gestuurd. Ik ben notabene de enige hier die een oormerk draagt! Dat heeft die rotboer gedaan waar ik geboren ben. Wat deed dat pijn!
Miss Universe was helemaal opgetogen. Ze stond vandaag in het Algemeen Dagblad samen met de Vrouw. Als piepkleine baby nog, twee jaar geleden. Ze raakte er niet over uitgepraat.
Nu wil ze ook een eigen weblog. Maar dat heb ik haar afgeraden. "Weet je wel dat dat heel veel werk is?" heb ik gezegd. "En dat moet je dan iedere dag doen, dat is niks voor jou. Dat hou je nooit vol." Maar ze wil het toch. En zij niet alleen. Rosamunde begon er ook al over. Ze zijn meteen samen gaan overleggen. Ik hoorde ze fluisteren. Kon het niet goed verstaan, maar ik geloof dat ze iets zeiden over een knop op mijn site, of zo. Ik weet niet of ik dat wel wil.
Wordt Vervolgd.
Maandag 20 augustus 2018
De Dag van HAMMIE & LA MAMA
En wie hebben we daar? Hammie! En wie ligt er naast hem? La Mama!
Dit samenzijn is van Hammie uit gegaan. Tijdens een van zijn omzwervingen over Het Beloofde Varkensland, plofte hij gisteravond spontaan neer in de hangout van La Mama.
La Mama vond het goed.
Dit moet veel voor Hammie betekenen. Alsof hij weer naast zijn vertrouwde Miss Piggy ligt. Sinds haar dood, nu 4 maanden geleden, raakte hij een beetje op drift. Hier kijken, daar rondlummelen, het duurde een poos voor hij zijn draai weer een beetje vond.
Maar daar komt nu verandering in.
Eerst op de zondagen brutaal zijn plekje opeisen in de Varkensmassagesalon. Daarna de nachten doorbrengen bij Brody, Koentje en Grote Broer.
En nu dan een gezellig samenzijn met La Mama. Goed zo Hammie! Het is je van harte gegund.
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat jullie het contact tussen mens en dier herstellen!'
(Dankjewel Tonnie B.!)
Word je ook VRIEND van Stichting Familie Bofkont?
https://www.familiebofkont.nl/vriend
Voor jouw 5 euro per maand kunnen wij:
1.
Hammie & Co (heeel veel roze lummels) de beste verzorging ter wereld blijven geven...
2.
De relatie tussen mens en dier op een positieve manier vorm blijven geven...
Losse donaties zijn natuurlijk ook heel erg welkom!
Dat kan nu snel en makkelijk via iDeal op
https://bunq.me/doneeraanFamilieBofkont
PPS
Er staan weer nieuwe foto's van de Familie Bofkont Workshops online:
12 augustus:
http://2018.bfknt.nl/20180812-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
19 augustus:
http://2018.bfknt.nl/20180819-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Maandag 20 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (79)
Donderdag 21 oktober 2004
De Dag van Een Vreemd Gevoel
Nou vandaag was dan eindelijk die rechtszaak. Het hele erf was in rep en roer, wel een week lang. Voortdurend mannen met camera's en spullen, dat vond ik wel leuk. Die tassen ruiken altijd zo lekker en ik wil ze dan meteen omkiepen om te kijken wat er in zit. Dat mocht natuurlijk niet. Maar gisteren heeft de Vrouw me heel lang gemasseerd terwijl ze van alles vertelde over de Familie Bofkont aan die mensen van de televisie. Die vonden dat wel leuk.
Vandaag was alles heel gehaast. Ineens moest ze weg. "Duimen jullie voor me?" riep ze nog en toen was ze verdwenen. Brutale Griet keek haar lang na en riep ons allemaal bij elkaar. We hebben de hele middag samen gezeten. Ik weet niet, maar het was net of we allemaal een beetje verdrietig waren.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 18 augustus 2018
De Dag van VERDRAAGZAAMHEID
De man die bij het Vegan Food Festival in Amsterdam stond te demonstreren door rauw vlees te eten, blijkt een bekende Zweedse anti-veganismevlogger te zijn. Het vlees was een rauw kalfshart.
Hij reist de festivals af. Veganistje pesten. In Berlijn knaagde hij aan een geitenhoofd en in New York kauwde hij op rauwe hersenen. Zijn vriendin at gezellig een hapje mee.
Waar bemoeit die man zich mee?
Láát die veganisten. En voor veganisten geldt hetzelfde: láát die vleeseters. Verdraagzaamheid is het toverwoord in deze. Wie weet wat er dan nog kan gebeuren...
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quotes van de Dag:
1.
' Zelf merk ik dat ik juist door het fanatisme van de nieuwe veganisten die me het liefst zouden willen dwingen veganist te worden en me zo ongeveer voor moordenaar uitmaken, opstandig word en eerder meer vlees ga eten dan minder.'
(Dankjewel Alies B.!)
2.
'De dag dat ik bij de Familie Bofkont op bezoek was en varkens heb gemasseerd <3 ben ik gestopt met zuivel en eieren, ik was al meer dan 40 jaar vegetariër! Niet omdat er specifiek over gesproken werd, het kwartje viel gewoon, door o.a de dia's. Het was een moederdag cadeau.'
(Dankjewel Delia A.!)
Vrijdag 17 augustus 2018
De Dag van Heel even ROZE LUMMEL kunnen zijn...
Als ik toch eens rijk was, als ik ruimte had tot aan de maan, als ik meer dan 186 jaar kon worden, als ik Dennis kon klonen tot minstens meer dan 10 Dennissen, dan had ik gisteren 100 slachtvarkens opgekocht.
De vrachtwagen waarin ze zaten op weg naar hun einde, kantelde in België. Er zaten nog veel meer varkens in, 200 in totaal, maar door de klap was de helft dood.
Moet je je voorstellen:
Je bent een varken. Je weet niet beter dan dat je leven zich binnen 4 muren afspeelt. Op een dag gaat het deurtje open en moet je van een meneer een kant uitlopen. Via allerlei gangen kom je in een vrachtwagen terecht. Onderweg heb je heel even de zon op je huid gevoeld en de buitenlucht opgesnoven. Een sensatie. Je broers en zussen kunnen er ook niet over uit.
Als de vrachtwagen gaat rijden ben je zenuwachtig. Je weet niet wat er gebeurt. Niemand weet dat. Tot ineens een doodklap en je onder je broers en zussen ligt. Iedereen op de kop. Door elkaar, op elkaar, onder elkaar.
En dan voel je die warme zon weer.
Je vecht je onder je dode broers en zussen uit en staat dan zomaar buiten. Je loopt door het geurige gras en steekt je neus diep in de aarde. Wat kunnen jou die schaafwonden nog schelen? Dit is het leven! Zo moet het zijn!
Ik doe het filmpje hierbij. Ik heb het wel 10 keer bekeken. De varkens op die akker. Hoe ze meteen weten dat dát hun leven had moeten zijn. Hoezo sláchtvarkens?
Voor mij was het filmpje een troost, klein en schraal, maar toch. Het 'geluk' dat die vrachtwagen pal naast een akker terecht was gekomen. Dat de varkens daar nog even op konden. Dat ze nog heel even roze lummel hadden kunnen zijn.
Was ik Rijkman Groenink, dan had ik akker en varkens opgekocht, Dennis laten klonen, hem een topsalaris geboden, en alles was goed gekomen.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Om te illustreren hoe verschillend mensen over varkens denken:
REACTIE
Kenneth S.:
'Die varkens zien voor enkele minuten van hun leven eens daglicht en kunnen eens knorren in de groene omgeving! Voor diegene het overleefd hebben weliswaar.Spijtig genoeg zal hun vrijheid van korte duur zijn en hebben ze geen schijn van kans aangezien de dood hun staat op te wachten. Stoppen met die vleeshandel!!! Alternatieven genoeg, maar mensen met respect voor dieren heel weinig!!!'
TEGENREACTIE
Pieter R.:
@Kenneth: geef mij eens een alternatief voor een malse kotelet met zo een goede rand vet rond aub? Even voedzaam en even lekker?? Kom niet af met zo een zielig brokje tofu he??!!'
PPS
FILMPJE: https://m.hln.be/nieuws/binnenland/tientallen-varkens-sterven-na-ongeval-met-vrachtwagen-in-lubbeek~ae49f86f/
Vrijdag 17 september 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (78)
Woensdag 13 oktober 2004
De Week van de Familie Bofkont
We zijn allemaal in rep en roer. Familie Bofkont moet donderdag 21 oktober om 13.30 uur voor de rechter verschijnen. Dat komt omdat ze geen oormerken dragen. Dat wil de Vrouw niet. Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Aagje, Vrouw Vos, Lady Lolita, Stalker, Miss Universe, Gevaarlijke Eddy, Caesar, Brutale Griet en Rosamunde staan allemaal genoemd op het procesverbaal. De Vrouw is hun woordvoerder. Ik ga haar helpen met alle voorbereidingen. Het blijft dus even stil in mijn dagboek. Volgende week vrijdag ben ik er weer.
Wordt Vervolgd
Donderdag 16 augustus 2018
De Dag van VARKENSKNUFFELEN & BITTERBALLEN
De omgekeerde wereld. Geen veganisten die protesteren bij een slachterij, maar dit: Afgelopen weekend vond er een Vegafestival plaats in Amsterdam. Reden voor een groepje carnivoren om er op af te gaan.
Een van de demonstranten had een lap vlees in zijn hand: rauw en bloederig, alsof het zo van een koeienbil was afgesneden. Terwijl hij een journalist te woord stond trok hij er met zijn tanden stukken vanaf en vermaalde die tussen zijn kaken. Dan moet je wel echt heel boos zijn :-)
Gisteren kreeg ik een enthousiaste mail van een dame. Ze had ook een vraag over ons Varkensdiploma: 'daarop staat dat je alleen biologisch scharrelvlees moet eten. Wat is de reden waarom jullie niet veel meer het veganisme of vegetarisme promoten? Ik vond het verhaal over Mem tijdens de workshop zo'n goed voorbeeld. Betere sprekende voorbeelden uit de praktijk kunnen bezoekers bij jullie niet krijgen. Zolang consumenten dierlijke producten blijven consumeren blijft er dierenleed bestaan in de bio-industrie. Ik vond het sowieso goed dat jullie ook vegan eten en drinken hadden, dat is helaas zelfs bij dierenwelzijnsorganisaties niet vanzelfsprekend.'
Een goede vraag. Ze heeft gelijk. Maar gelijk hebben is nog geen gelijk krijgen.
Dat besefte ik maar al te goed toen ik 25 jaar geleden met plannen rondliep om iets-aan-die-vermaledijde vleesindustrie-te-doen. Me tegen de boeren keren? Niet eerlijk. De bio-industrie is een systeem: Bank - Boer - Transport - Slachterij - Supermarkt - Consument. Iederéén is verantwoordelijk.
Ik moest het gaan aanpakken op een manier die hout zou snijden. Niet tegen iets zijn, maar vóór iets.
Het werd Het Beloofde Varkensland.
Vrijgekochte biggetjes en kalfjes een leven voor zichzelf geven 'tot ze omvallen van ouderdom'. Workshops. Me op de consument richten. Nogal wiedes met mijn achtergrond als communicatietrainer. De dieren namen geven. Hun verhalen vertellen. Mijn droom was dat de dieren met hun schoonheid de consumenten zouden verleiden. Dat was nog niet eerder vertoond.
En het werkt. Na 865 zondagworkshops hebben al tienduizenden mensen kennis gemaakt met Familie Bofkont.
Maar waarom werkt het?
Het werkt omdat ik iedereen vrij laat vanuit mijn overtuiging dat mensen misschien wel willen veranderen, maar niet veranderd willen worden. Ze moeten het zelf besluiten, op het moment dat ZIJ er aan toe zijn. Dus het laatste wat ik moet doen is het evangelie verkondigen. Want vergeet niet: de meeste mensen die bij Familie Bofkont komen zijn vleeseters. Voornamelijk kiloknaller-eters. En die zijn allergisch voor - in hun ogen - stichtelijke praatjes.
Ze zijn wel dol op dieren. Dus daar zit een opening. Ik krijg geregeld mailtjes van mensen die gestopt zijn met vlees, door Familie Bofkont.
Mijn strategie: iedereen is welkom. Slachters, slagers, boeren en burgers. Vleesteters en veganisten. En iedereen heeft een mooie middag. Iedereen gaat opgetogen naar huis. Een varken masseren is voor iedereen een openbaring. Zo intiem was je nog nooit met je karbonaadje. En reken maar dat dat impact heeft.
We schenken chocolademelk waar geen koe aan te pas kwam, eten verslavend lekkere koekjes zonder boter, ei of melk, er is keuze uit vegetarische of veganistiche soep. En iedereen smult.
Maar ik ga niemand vragen om veganist te worden.
'Als je vlees eet, eet dan vlees van dieren die het 'goed' gehad hebben, dat wil ik nog wel eens zeggen. Maar verder zal mijn bemoeienis niet gaan. Waarom niet? Het zou alleen maar averechts werken.
Het veganisme krijgt poot aan de grond. Dat is toe te juichen. Toen ik begon wist amper iemand wat dat was. En nog steeds kijken mensen mij in de workshop verdwaasd aan als ik vraag of ze veganist zijn. Wat is dat? En die vraag stel ik alleen maar om een praktische reden. Hoeveel veganistische soep moet de cateringdame straks op tafel zetten?
Wat is er nog een lange weg te gaan. Dat wist ik toen ik er aan begon. Maar mijn uitgangspunt was en is: elke millimeter is meegenomen. Als kiloknaller-eters alleen al eens zouden overstappen op biologisch scharrelvlees. Dan is er al een wereld gewonnen.
Het nieuwe veganisme heeft al die stappen van Het Beloofde Varkensland overgeslagen. Vlees is moord en daarmee basta. Vanuit die gedachte heeft een club jonge mensen plantaardig eten hip & happening gemaakt. Knap en bewonderingswaardig.
Maar niet ieder jong mens is (nog) van die school. Want gisteren kreeg ik een verzoek van een groep (internationale) studenten van de VU: 'Mogen wij ons nieuwe studiejaar bij Familie Bofkont inluiden? Dan willen wij varkens knuffelen en bitterballen eten.'
Bitterballen eten. Op Het Beloofde Varkensland. Echt waar :-)
Werk aan de winkel!
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Wat een indrukwekkende workshop hebben julllie ons gisteren gegeven. Het ging haast boven mijn begroting en ik moest het 's avonds allemaal even laten zakken. Mensen zoals jullie maken de wereld een stukje mooier en dat geeft een heel fijn gevoel. Je ziet het zodra je een dier een naam geeft, gaan ze iets betekenen voor mensen. De dieren in de megastallen hebben geen naam. Dank je wel voor de heel fijne middag.'
(Dankjulliewel A. en P. Cramer!)
Woensdag 15 augustus 2018
De Dag van DE CLUB VAN LINKSACHTER (2)
De Club van Linksachter heeft er weer een lid bij: Dennis. Zaterdagavond trok hij een sprintje om de bus te halen. Ineens: Knak! Au! Pees gescheurd. Waar? Linkerbeen.
Het ging sowieso al niet zo lekker met dat been. Een hele poos geleden al liep hij tijdens het voeren met zijn linkerknie recht in de slagtand van Broertje. Dat leverde een pijnlijke knie op. Gaat wel weer over dachten we. Maar dat ging het niet.
Een paar weken terug een echo laten maken.
Uitslag: een rommelige, beschadigde knieschijf en een niet goed genezen pees. Was daar wat aan te doen? Nee. Daarna keeg hij last met lopen. Met als uiteindelijk gevolg die gescheurde pees dus (weer een andere dan die al beschadigd was).
Zijn jullie er nog, want dit is nauwelijks nog te volgen ;-)
Welkom Dennis in de Club van Linksachter! Je bevindt je in het goede gezelschap van Mem en Zeus...
Wat zegt de dokter? Rust, rust en nog eens rust. Maar rust laat zich moeilijk verenigen met het hectische leven van Familie Bofkont. Boeren kunnen nooit rusten. Zelfs geen Bofkontboeren.
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 15 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (77)
Woensdag 12 oktober 2004
De Dag van De Koude Nacht
Oei wat was het fris vannacht. Echt koud. Maar ik had nog een extra strobaal gekregen en kon er gelukkig helemaal onder kruipen. Miss Universe lag ook onder zo'n berg en toen hebben we nog wat liggen kletsen. Gezellig. Ze is me toch erg meegevallen. Lang niet zo'n trut als ik eerst dacht. Eigenlijk zijn we een stelletje apart op het erf. De twee Missen. Mannetje Bromsnor is vaak zo kribbig en Stalker vind ik te ruw, hoewel hij niet zo veel meer durft te doen.
Billie Bofkont is wel een schat. Die komt nog wel eens een praatje maken. Maar hij houdt het meest van de Vrouw. Dat zegt hij ook. Volgens mij is hij ook haar lievelingetje. Hij krijgt altijd iets extra's, dat zie ik wel. Dan loopt hij gauw achter haar aan als ze naar Vrouw Vos en Aagje gaat. En als die dan eten hebben krijgt Billie Bofkont nog snel een beetje uit haar hand. Hij is echt een Bofkont, maar ja ik heb ook niet te klagen...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 10 augustus 2018
De Dag van ZEUS LEKKER MET DE MEIDEN
Zeus laat zijn stem horen. Hij maakt geluiden die ik nooit eerder van hem gehoord heb en die ik liever ook nooit gehoord had.
Zeus is bedroefd en zijn gemoedsrust gaan me door merg en been.
Hij staat maar over het halve deurtje naar buiten te kijken. Waarom mag ik het erf niet op en de anderen wel?
Morgen komt er een meidengroep.
Lekker met de Meiden, helemaal hip & happening als ik Margriet van der Linden moet geloven (gisteravond in haar talkshow Dit is M).
Daar moest Zeus dan maar eens van profiteren. Eens een womanizer, altijd een womanizer, zelfs in barre tijden. Tenminste dat hoop ik.
Voldoende appels op voorraad, de borstels in de aanslag, en verwennen maar. Quality time voor Zeus. Ik hoop dat de vrouwtjes hem morgen wat kunnen opfleuren.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Lekker met de Meiden
https://youtu.be/Xt9Zf0JIEQo
Vrijdag 10 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (76)
Maandag 11 oktober 2004
De Dag van de Hardloopwedstrijd
Het was vandaag zo leuk. Erg koud, maar de zon scheen en het waaide hard. We waren allemaal wild en uitgelaten. Toen kwam Spook op het idee om op het lange pad naast de boerderij een hardloopwedstrijd te organiseren. Hartstikke goed idee!
Spook was natuurlijk de snelste, daarom had ze het ook verzonnen natuurlijk. Mannetje Bromsnor deed ook mee. Zijn dikke buik zwiepte heen en weer onder het rennen. 'Je lijkt wel een buikdanser!' gierde Heks.
Toen we allemaal buiten adem waren, kwam Stinkwijfje er ineens aan. 'Is het al afgelopen, wat jammer ik had ook wel mee willen doen.' 'Daar ben jij toch veel te oud voor,' sneerde Spook, maar Heks gaf haar meteen een haal: 'Sssst, dat is heel onaardig, hou je mond jij.'
Ik vond het ook sneu voor Stinkwijfje en toen hebben wij samen nog even gehold. Dat ging best goed, ze kon me nog wel bijhouden. Maar ik heb haar ook expres een beetje laten winnen...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 9 augustus 2018
De Dag van DE CLUB VAN LINKSACHTER
Op de dag dat het wat beter leek te gaan met Mem (zo'n 2 weken geleden), kreeg Zeus last van zijn linkerachterpoot en Willy hinkepinkte ook ineens rond op het Bofkonteiland met een opgetrokken hoef. Welke poot? Linksachter.
Wat is dat toch met dat linksachter? Is Mem soms trendsetter geworden?
Bij Willy is inmiddels alles weer bij het oude, maar Dokter Peter zegt dat Zeus bokhoevig is. Een soort 'horrelvoet', veroorzaakt uit het gewricht boven de hoef en niet uit de hoef zelf.
Zeus is gelukkig wel een veel makkelijker patient dan Mem.
Zijn hoef onderzoeken en schoonmaken? Geen enkel probleem. Hem injecteren gaat ook soepel. Met effect, want na een paar dagen liep hij weer van redelijk tot zelfs goed.
Opgelucht haalden we adem.
Te vroeg. De dag daarop hetzelfde verhaal, maar dan rechtsachter. Daarna links én rechts tegelijk, twee 'horrelvoeten' dus, dat ging weer over, maar sinds gisteren is er rechtsachter weer sprake van bokhoevigheid. Arme Zeus kwam nauwelijks meer vooruit. Een pijnlijke geschiedenis.
Heel voorzichtig hebben we hem over het erf naar de ziekenboeg geloodst. Daar ben ik vannacht ook blijven slapen met Brody aan mijn zijde. Een plaat hout op vier strobalen en je hebt een boerenbed.
Voor de zekerheid een hekje tussen Zeus, mij en Brody. Een stampende Zeus over je heen terwijl je in dromenland bent, leek me geen goed idee.
Maar bij het krieken van de dag hoorde en voelde ik iets. Ik begon te deinen. Toen ik mijn ogen opendeed keek ik recht in de reusachtige kop van Zeus. Hij had zijn stierennek uitgestrekt en nam een smakelijke hap uit mijn boerenbed. Even later sleurde hij een hele strobaal onder mij vandaan. Meneer stond te ontbijten.
Vandaag houden we Zeus binnen. Rust zal hem hopelijk goed doen. Het is nu een komen en gaan van visite. Bulle, Herman en Mozzarello staan voortdurend bij het staldeurtje te posten. Willen zij ook wel, zo'n hap uit het boerenbed.
Mem is druk met Grietje. Ja, nu we het toch over Mem hebben. Hoe gaat het eigenlijk met háár? Volgende vraag graag...
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 8 augustus 2018
De Dag van YOU GO GIRLS
Moeder Kraak en La Mama zijn blij met een dagje zonder zon. En die harde windstoten van vannacht, ach ze hebben er geen minuut minder om geslapen. Lekker juist zo'n fris regenbuitje.
De twee oude moedertjes hebben elkaar gevonden sinds La Mama regelmatig uit logeren gaat bij Familie Kraak. Het is lekker rustig in het huishouden van Moeder Kraak. La Mama ligt er veel te slapen, ze wordt daar niet lastiggevallen door Mozzarello en met haar buuf is het gezellig kletsen over het voorbije moederschap.
Moeder Kraak kreeg haar kroost bij de krakers, die zo een centje bijverdienden door het vlees van haar biggen te verkopen :-( La Mama woonde in Het Systeem, waar er geen eind leek te komen aan al die biggetjes die maar bleven komen.
Twee moedertjes, beiden nu op Het Beloofde Varkensland, en er valt heel wat terug te blikken op hun bewogen verleden.
Moeder Kraak loopt inmiddels op kromme pootjes, La Mama heeft nauwelijks een tand meer over. Een versleten gebit maar mogelijk ook een versleten kaakgewricht door al dat stangbijten. Schuimbekken doet ze ook nog steeds. Dat is er in die 9 jaar op Het Beloofde Varkensland niet meer uitgegaan.
Maar kijk eens hoe ze genieten van hun oude dag. Niets hoeft meer. Geen jengelende kinderen meer. De dagen zijn voor zichzelf. You go girls!
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 8 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (75)
Zondag 10 oktober 2004
De Dag van Weer Post van Myrte
Ik kreeg weer een berichtje van mijn grote fan Myrte. Weer zo'n mooi plaatje erbij. Altijd leuk om iets van haar te horen. Ik slaap nu bijna altijd buiten. Nou ja buiten, onder een heleboel stro, in een overdekte stal. Dat vind ik fijn. En het is ook gezellig. Miss Universe slaapt daar ook en Grootmoedertje en Jan met z'n hele club.
Het is ook handig, want dan ben ik helemaal eigen baas. Zodra ik m'n ogen open doe, kan ik gaan en staan waar ik wil. Soms slaap ik uit maar meestal ben ik erg vroeg wakker. Daar zorgen de hanen wel voor. Dan ga ik meestal meteen de polder in, eens kijken of er wat te beleven valt. Vanochtend kwam ik een paar hazen tegen. We hebben even een praatje gemaakt. Was leuk. Ze vertelden dat de jagers gelukkig weer weg zijn. En ze leven allemaal nog...
Ik eet altijd in de paardenstal, dat wel. Dan kan de Vrouw ondertussen gauw de kippen doen. Dan steel ik niet al hun voer weg, denkt ze. Maar ik ben haar meestal toch te snel af. Zodra ik mijn brokjes op heb, ren ik naar buiten en dan ligt er altijd nog heel veel...
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 7 augustus 2018
De Dag van DE EERSTE LEVENSBEHOEFTE
Al weken vul ik de dagen met het heen en weer sjouwen van de waterslang. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat ben ik bezig met het vullen van de waterbakken. Dat zijn er al gauw zo'n vierentwintig, maatje speciekuip. Een dagtaak dus.
Is de laatste bak vol, kan ik weer opnieuw beginnen, want dan zijn ze of leeggedronken of omgegooid. Dat doen varkens. Mozzarello trouwens ook ;-)
En dan nog het bijvullen van de modderpoelen. En de badkuip van Herman & Co. Soms staan er aan het eind van de dag wel 18.000 stappen op mijn stappenteller.
Muk vindt het heerlijk om afgespoeld te worden. Ze gaat er echt voor zitten. Vijf minuten, tien minuten, het kan haar niet lang genoeg duren. Water!
Toen Muk nog in Het Systeem woonde, had ze geen douche tot haar beschikking. Wel drinkwater. Ze hoefde haar neus maar tegen de drinknippel te duwen en daar was water. Zoveel als ze wou.
En zou die drinknippel het een keer per ongeluk niet doen, om welke reden dan ook, dan zorgde Muk's boer er meteen voor dat ze zo snel mogelijk weer water had. Niet alleen voor Muk, maar ook voor al haar collega's en hun kinderen. Iedere varkensboer weet dat water de eerste levensbehoefte is.
Vorige week kreeg ik een mail van een verontruste meneer.
Bij een hippe stadsboerderij had hij geconstateerd dat de varkens geen drinkwater hadden. Ook lag hun modderpoel er uitgedroogd bij. En dat bij deze temperaturen. We praten hier over varkens voor de slacht, maar wel met een vrij en blij buitenleven.
Bij navraag kreeg hij lik op stuk: waar hij zich mee bemoeide, degene die over het water ging was op vakantie, meneer was een leugenaar en zo nog wat fraais.
Mijn eerste neiging om in de auto te springen wist ik te onderdrukken: ik moest hier immers waterbakken vullen.
In plaats daarvan nam ik een kijkje op de site van de bewuste stadsboerderij en werd meteen met de gebruikelijke marketing-termen om de oren geslagen: duurzaam, authentiek, eerlijk, verbinding, dierenwelzijn. Blablablablabla.
De verontruste meneer liet ik weten dat varkens geen zweetklieren hebben, en dus modder en water NODIG hebben om zichzelf te kunnen afkoelen, omdat er anders een hartaanval op de loer ligt door oververhitting.
Een lang verhaal kort: de verontruste meneer heeft daar zelf de waterslang ter hand genomen (die losgekoppeld bleek om een tuintje te besproeien). Dat werd hem niet in dank afgenomen. Hij dreigde van het erf afgegooid te worden, ook al omdat hij het voorval bij de NVWA had gemeld.
Enfin.
Partijen zijn bij elkaar geweest om 'het uit te praten'. Maar de hippe stadsboerderij kon het niet nalaten om de verontruste meneer nog even toe te voegen dat zij in de top 3 staan van best verzorgde buitenvarkens, en, en nu komt het: 'dat varkens lang zonder drinkwater kunnen.'
Het is dat ik hier waterbakken moet vullen, want anders...
Fijne dinsdag allemaal!
Dinsdag 7 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (74)
Zaterdag 9 oktober 2004
De Dag van De Confrontatie met Aagje
Het was heerlijk warm. Heb liggen zonnen. Dat was erg gezellig want de Vrouw heeft een poos bij me gelegen. Spook en Dansmarieke kwamen er ook nog bij. En Aagje! Die was weer eens over de sloot gesprongen en ineens stonden we neus aan neus. De Vrouw hield haar adem in. Hoe zou dat gaan? Nou dat kan ik wel vertellen.
Eerst rook ze aan me en leek het allemaal goed te gaan. Maar ineens haalde ze uit en kreeg ik een enorme opdonder. Ik tuimelde achterover, draaide een slag om en klapte zo met mijn kop tegen de betonnen rand van de mestplaats.
Au!!! Dat deed pijn, zeg. Ik was helemaal duizelig. 'Er zitten allemaal striemen om je keel en wang!' riep Dansmarieke. 'En je hebt ook een wondje bij je oog!' Gelukkig liep Aagje meteen door. Wacht maar kreng, tot ik ook groot ben, dan zullen we nog wel eens zien, dacht ik.
Wordt Vervolgd.
Maandag 6 augustus 2018
De Dag van DE POMPOEN
Stel je voor: een uitgedroogd stuk land waar al maanden geen spriet meer op groeide. Op een dag zag ik een groen puntje. Dat puntje werd een blad, een mooi groot blad.
Er volgden meer bladeren. Wat zou het zijn? Wilde rabarber? Groot hoefblad? Dat was het niet, maar de plant groeide maar door, het werd een soort weelderige struik: dikke lange stengels met uitbundig groene bladeren kringelden over de dorre grond.
En toen kwamen er ook nog grote witgele bloemkelken aan.
Daarna iets van vruchtvorming. Het kon niet op. Bleek het een pompoen te zijn. Al die tijd geen druppel regen gevallen, maar de pompoen bleef maar groeien tot ongekende proporties.
Nog zoiets wonderlijks: geen koe die naar die plaatselijk groene oase omkeek. En nog wonderlijker: ook Eberhard & Co taalden er niet naar. Die mooie plant met die nog mooiere vrucht bestond gewoon niet voor de varkens.
Tot donderdagavond.
Toen stormde Sjonnie ineens het land op. Hij zette zijn tanden in de giga-pompoen en even later kwam Haas hem assisteren. Samen hebben ze álles opgegeten.
Met huid en haar.
Aan niets is meer te zien dat zich daar een klein wonder heeft afgespeeld.
Maar ik weet wel beter. En ik moet denken aan vroeger. De biologie-leraar die elke les weer begon met: jongens en meisjes! Vandaag gaan we het hebben over alles dat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit!
Wat vonden we dat toen stom. Toen wel :-)
Fijne maandag allemaal!
Maandag 6 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (73)
Vrijdag 8 oktober 2004
De Dag van Het Waterballet
De Vrouw was weg. Ik duwde met mijn neus tegen een slang en toen kwam daar allemaal water uit. Ik ben gauw weggerend want ik werd erg nat en het was ook koud. Billie Bofkont had het gezien. 'Dat is niet zo mooi,' zei hij. 'Nu blijft het de hele tijd stromen totdat ze thuiskomt, want het water houdt van zichzelf niet meer op.' 'Kun je me niet helpen om het te stoppen?' vroeg ik hem. Maar dat ging niet want hij kon niet over het hekje heenspringen, vanwege zijn korte pootjes en dikke buik.
Er zat niks anders op dan te wachten tot de Vrouw thuiskwam. Die hoorde het meteen toen ze het erf opliep. Het was ook een grote modderpoel geworden. 'Hoe kan dat nou,' zei ze. Ze begreep er niks van.
Wordt Vervolgd.
Zondag 5 augustus 2018
De Dag van de Familie Bofkont Verjaardagskalender
Vorig jaar vierden we de verjaardag van Miss Universe. Vandaag zou ze zestien jaar geworden zijn.
Zodra ik 's ochtends mijn ogen open doe: wie is er vandaag jarig, was er iemand jarig, ging er iemand dood, is er morgen nog iets met een Bofkont dat ik niet vergeten moet? Een Familie Bofkont verjaardagskalender zou toch wel handig zijn ;-)
Fijne zondag allemaal!
Zondag 5 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (72)
Donderdag 7 oktober 2004
De Dag van De Oude Kipjes
Er wonen nu twee kipjes nu in de voorkamer. 'Dat zijn de oudste kipjes,' zei Dansmarieke. 'Golden Girl en Groentje.' De Vrouw heeft ze vanochtend naar binnen gebracht. Het schijnt dat Groentje heel stil en sloom is geworden en Golden Girl loopt mank sinds een paar dagen. Willempie wilde meteen achter ze aan, maar dat mocht niet, want ze hebben rust nodig. De Vrouw wil het eerst eens even aanzien, hoe het nu verder met ze moet. Zelfs de weeskipjes mochten er niet bij. Ze heeft foto's genomen. Voor later natuurlijk.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 4 augustus 2018
De Dag van DE VARKENSVERPLEEGKUNDIGE
Het leukste, of het leukste, het mooiste is als ze Het Systeem overleven. Dat zal Granny & Muk niet meer lukken, maar La Mama zit qua jaren al ver over Het Systeem heen.
Vijf jaren hard gewerkt om 170 biggen te baren, daarna met pensioen naar Het Beloofde Varkensland. En dat pensioen duurt al 9 jaar.
La Mama heeft Het Systeem dus al met vlag en wimpel overleefd :-)
De laatste tijd ligt ze veel te slapen. Steeds vaker en steeds langer. En wat opviel: eten gaat niet meer zo makkelijk. Ze wil wel, maar het gaat niet. Ik vermoedde iets met haar tanden.
Dokter Peter erbij en wat blijkt: La Mama heeft nauwelijks nog een tand of kies over. Ouderdom. Zo af en toe vind ik wel eens wat met het schoonmaken van het erf. Hier een kies, daar een kies. Die vallen er bij oude varkens dus gewoon uit.
Nu is het dus een kwestie van uitproberen. Wat krijgt ze nog makkelijk weg? Waar kunnen we haar een plezier mee doen? En zo word je steeds meer een varkensverpleegkundige. Zorg op maat voor varkens. Varkensverpleegkundige. Let op mijn woorden: het beroep van de toekomst :-)
Fijne zaterdag allemaal!
Zaterdag 4 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (71)
Woensdag 6 oktober 2004
De Dag van Allemaal Kinderen
Vanmiddag waren er een heleboel kinderen bij ons. Ze riepen, schreeuwden en renden als gekken door mekaar heen. Sprongen overal op en af. Billie Bofkont is gauw gevucht. Maar ik ging er juist op af. Ze roken lekker en ik heb met m'n neus tegen ze aangeduwd. Even later zag ik ze met de Vrouw Vos en Aagje over de akkers draven. Daar trokken ze kluiten aarde uit de grond. Aagje bekogelen! Maar dat vond de Vrouw niet goed. Daarna sprongen ze nog in de sloot en kwamen er pikzwart van de modder weer uit. Toen gingen ze binnen nog poep maken van ontbijtkoek, dat kon ik allemaal door het raam zien.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 3 augustus 2018
De Dag van 2500 VARKENS
Je hoort er niet veel over, maar ik wil toch even stilstaan bij de 2500 arme varkens die eergisteren omkwamen bij een stalbrand.
Stel je voor: dat zijn dus de Moeders van Sjonnie met hun Sjonnies :-(
Binnen 5 minuten stond het hele varkensbedrijf van voor naar achteren in de vlammen. Er was geen redden meer aan.
Oorzaak onbekend en volgens de brandweer niet meer te achterhalen bij zo'n verwoestende brand. Wel las ik dat er sinds het verbod op ratten- en muizengif meer stalbranden zijn. Waarom weet ik ook niet, maar ratten knagen graag aan kabels en bedradingen.
Hoe dan ook: mijn gedachten gaan uit naar de stakkers, en ook naar het gezin. Dit wil niemand meemaken.
Lieve varkens, ik hoop dat het snel voorbij was :-(
Vrijdag 3 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (70)
Dinsdag 5 oktober 2004
De Dag van De Grote Zak Brood
Vanmiddag stond de buurvrouw weer aan het hek, die iedere week met een grote blauwe zak komt. Daar haalt ze dan boterhammen en broodjes uit en gooit die over het hek. Ik ben vlug naar achteren gerend om Miss Universe te roepen. "Kom snel!" daar is de buurvrouw weer met dat brood!" Miss Universe vloog er op af. Mannetje Bromsor en Stalker achter haar aan. We hebben ons helemaal klem gegeten. Miss Universe was zo dik, dat het wel leek of haar buik uit elkaar zou spatten.
Toen de Vrouw thuis kwam zag ze het meteen. "Hoe kom jij zo dik?" vroeg ze aan Miss Universe. Maar die hield wijselijk haar mond. Ze schommelde helemaal heen en weer. De Vrouw heeft de blauwe zak met de restanten weggehaald. Ik denk niet daar we daar nog wat van terugzien. Jammer. Wordt Vervolgd.
Donderdag 2 augustus 2018
De Dag van HET VARKEN ALS MAGISCHE LEERMEESTER
Iets heel anders. Ik ben door de KRO/NCRV gevraagd voor een televisiefilm over coaching. In die film werk ik met een klein groepje mensen. Hooguit 6 personen. Met die mensen ga ik aan de slag met het thema 'ontwikkel je empathische vermogens'. En de magische leermeesters zijn natuurlijk de roze lummels van Het Beloofde Varkensland ;-)
Er wordt integraal gefilmd (op een afstandje, dus niet ingezoomd, geen close-ups, etc.) er worden geen interviews afgenomen, er wordt niet gesproken. Don't tell us, shów us.
Nu ben ik op zoek naar:
Professionals (mannen en vrouwen) die als zzp'er werken of een baan hebben met veel klantcontacten. Uitsluitend mensen die nog nooit op Het Beloofde Varkensland geweest zijn.
Datum:
Dinsdagavond 21 augustus vanaf 19.00 uur.
Iets voor jou of iemand die je kent? Stuur dan een mail met motivatie naar: mail@hetbeloofdevarkensland.nl o.v.v. KRO/NCRV film
Graag ook je telefoonnummer, dan bel ik je met de verdere informatie.
Dank vast!
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 2 augustus 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (69)
Maandag 4 oktober 2004
De Dag van De Gevangenis
Vanochtend kregen we allemaal een handje graan. Omdat het dierendag was, zei de Vrouw. Maar in plaats dat ze dan eens lekker bij ons kwam zitten, vloog ze heen en weer met van alles en nog wat. Op een gegeven moment zag ik haar helemaal niet meer. Ik drukte m'n neus eens goed tegen de openslaande deuren om te kijken waar ze was. Bleken die gewoon niet afgesloten te zijn! Ik kon zo naar binnen...
Eerst maar eens de prullenbak grondig bestudeerd. Daar zat nog van alles in. Restjes van lekker hapjes, geurige papiertjes, een zak met nog wat chips. Daarna duwde ik de deur van het keukentje open. Maar toen ik daar binnen was kon ik er niet meer uit! De deur was achter me in het slot gevallen. Wat erg. En ik had een afspraak met Dansmarieke! Ik schreeuwde heel hard. "Ja, jaa ik kom al," hoorde ik haar roepen, maar ik wist niet waar haar stem vandaan kwam. "Waar zit je?" "Hier!" Maar wat ze ook probeerde, het lukte haar niet de deur open te krijgen.
Toen ben ik uit verveling alles maar eens gaan onderzoeken. Ik vond wel zes zakken chips, appels, een paar stukken brood en een pak melk. Dat smaakte allemaal goed. Daarna heb ik een dutje gedaan. Toen ik wakker werd stond de Vrouw ineens voor me. Ze had haar hand voor haar mond geslagen. "O wat erg!" riep ze. Ik mocht er wel meteen uit en kreeg in de paardenstal mijn avondeten.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 1 augustus 2018
De Dag van Herinneringen aan BRAMMETJE (3)
'Volgens mij was Brammetje tijdens onze laatste workshop bij het strobalentrappetje ontbijtkoek aan het bietsen,' mailt trouwe bofkontfan Karin.
Karin behoort bij de Club van Vaste Terugkomers. En idd: Karin en Marjan waren er bij toen Brammetje voor (zo zou later blijken) de laatste keer het trapje naar de stro-tribune opklauterde. Dat was op 8 juli.
Het Beeldschone Biggetje Brammetje uit 2005 was een stokoude lieve man geworden. Zijn stramme motoriek liet het afweten, maar zijn ijzersterke wil had niets aan kracht verloren, en hij móest en zou dat stuk koek. De stro-tribune zat immers vol met mensen die ook allemaal koek zaten te eten, dus waarom hij dan niet?
Iedere zondag maakte hij er een act van. Ik had Brammetje wel tien hele koeken willen geven, maar ik wist: zodra ik één kruimel toegeef, dan is het oorlog.
Je moet je voorstellen: De workshops beginnen we altijd in de Varkensmassagesalon. De mensen komen het erf op, ontvangen door Familie Kraak, dan langs de Stierentempel en als we met moeite de charmes van Zeus en Mozzarello hebben kunnen weerstaan, is de bedoeling dat we eerst koffie gaan drinken bij de varkens.
Al een hele toer om daar te komen, want alle bofkonten komen de gasten begroeten, Juffrouw Loes, Herman, en oh kijk daar heb je Koentje, wat een schatje! en ga zo maar door.
Maar goed, op gegeven moment zit iedereen dan toch ein-de-lijk op die stro-tribune. Met riant uitzicht op de chillende varkens aan onze voeten. Heel gedoe altijd, maar een onmisbaar begin van het avontuur bij Familie Bofkont.
Bofkontboerinnen Lidy en Annet hebben een fantastische koffietafel opgemaakt, ook op hoogte, zodat er geen bofkont bij kan. En dan begint het.
Of begon, want juist dit is zo'n zoete herinnering geworden. Brammetje. Hoe oud en stijf hij ook was, hij wist zich altijd nog die trap van strobalen op te hijsen. Soms kukelde hij er van achterover. Maar altijd ging dat lieve oude hoofd weer omhoog: 'Krijg ik ook nog wat?' En zeg dan maar eens nee.
Ik trapte er te vaak weer in. Hier! Gauw! Niet verder vertellen hoor! Maar varkens verraden zichzelf altijd. Door Brammetje's enthousiaste gesmak vloog de hele meute dan toch weer overeind. Wij ook! Wij ook! Met een paar varkens was dat nog wel te doen geweest, maar met zó'n gia-gezelschap aan roze lummels...
Op de tribune was het dan smullen geblazen. De fans keken hun ogen uit. Spanning & sensatie! Hoe gaat de crew zich hier uit redden? Ik hoorde laatst van Brigitte Kaandorp dat zij dat altijd een 'red-je-reet-voorstelling' noemt, nou daar weten wij van mee te praten.
Nu weten we dat Brammetje op 8 juli voor de laatste keer stond te bietsen.
Brammetje was al een paar dagen niet goed en voor de workshop van 15 juli begon, trok hij zich terug in het huisje van Moeke. Daar logeerde hij ook vaak toen zijn broer Bonestaakje nog leefde. De twee bejaarde bofkonten lagen daar dan zij aan zij wat te mijmeren en vooral te kletsen. Altijd leuk om daar dan even aan te gaan. De twee broers hadden altijd wel wat te vertellen.
Gedurende zijn laatste dagen kreeg Brammetje steun van Knor.
Brammetje en Knor werden allebei in dezelfde week weduwnaar, drie jaar geleden. Brammetje verloor Bonestaakje en Knor verloor zijn Knorrie. Ieder voor zich trokken ze zich toen terug, likten hun wonden en toen de lucht weer wat voor ze opklaarde, schiep het weduwnaarschap een hechte band.
Brammetje's tijd zat er twee weken geleden op en wie ging er naast hem liggen? Knor.
Brammetje deed tot het laatst toe zijn best. Hoe zeer zijn krachten ook afnamen, hij probeerde ons nog steeds te groeten. Voortaan zullen we iedere workshop in gedachten Brammetje op het strobalen-trapje zien staan, hem gedag zeggen en honderd stukken koek geven. En hem danken voor al die overgetelijke red-je-reet momenten.
Dag lieve Brammetje, dag lieve vent!
Dinsdag 31 juli 2018
De Dag van Herinneringen aan BRAMMETJE (2)
Brammetje is dus heel oud geworden. Het magere scharminkeltje groeide uit tot een stralend varken en werd de oudste van de drie onfortuinlijke kinderboerderijbiggetjes.
Dat hoor je wel vaker. De oudste vrouw van Nederland kwam ter wereld als een zwak popje. Hendrikje van Andel. "Dat kindje gaat niet oud worden," had de dokter gezegd. Ze werd 115 jaar en 62 dagen.
In januari 2015 werd Brammetje weduwnaar toen zijn broer Bonestaakje overleed. Ik zie Brammetje nog rondlopen. Zo stil en verdrietig. En stil zijn was niks voor Brammetje.
Een grotere kletsmajoor hebben we nooit op Het Beloofde Varkensland gehad. Altijd praten. Met Bonestaakje. Met ons. Er was altijd wel wat te melden. Een nieuwtje uitwisselen, een knorretje in het voorbijgaan. Brammetje was niet te passeren zonder een groet van zijn kant.
Bezig zijn op het erf betekende altijd bezoek van Brammetje en Bonestaakje. Ineens stonden ze weer samen voor m'n neus. Of ze renden verheugd op me af als ik achter op het land bezig was. Niet alleen bij mij, ook bij de anderen.
Ik zie die knapen nog voor me staan: 'Dafne moet je luisteren wat we nu weer hebben meegemaakt!' En waar ze eigenlijk voor kwamen: een massage. Lieten ze zich zomaar omvallen. Ik zag het een keer uit mijn ooghoek, toen Sjakie, een net beginnende bofkontboerin, niet wist wat haar overkwam toen Brammetje haar de weg versperde, en ineens voor haar voeten lag.
Ach Brammetje. Hij wist je altijd te verleiden, al was het maar voor een paar minuutjes.
Als er weer een bofkont naar de varkenshemel is vertrokken, denk je altijd dat die ene bofkont de leukste van allemaal was. Dat is natuurlijk niet zo. Ze zijn allemaal geweldig.
Maar rouw is omgekeerd liefdesverdriet, heb ik eens gelezen.
En dat is zo. Na zoveel verlies durf ik wel te stellen dat ik zo langzamerhand een dieren-rouwdeskundige ben. Iedere keer opnieuw overspoeld door de zoete herinneringen en iedere keer opnieuw tot over m'n oren verliefd.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
Dinsdag 31 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (68)
Zondag 3 oktober 2004
De Dag van Het Nieuwe Kuikentje
Toen ik door de koeienstal liep hoorde ik heel zacht gepiep. Ik zag een kuikentje met Bruintje door het stro trippelen op zoek naar graantjes. "Dat is haar nieuwe baby," zei Roodpels. "Ze heeft er maar eentje, deze keer." Hij keek er een beetje spijtig bij.
"Als je er maar van af blijft Roodpels.... Ik hou je in de gaten hoor," snerpte Golden Girl. "Pas op jij, rotkat!" Roodpels draaide zich om en liep snel weg. Het leek wel of hij zich een beetje betrapt voelde.
De Vrouw was de hele middag weg. Ze had weer zo veel haast, we hebben haar nauwelijks gezien. Maar het gaf niet. Er lag genoeg graan en ik heb me best vermaakt. Met Dansmarieke heb ik afgesproken dat we morgen gaan overleggen over die spinwedstrijd. Dat is toch wel een heel erg leuk idee. En als Spook zo stom blijft doen, nou dan doet ze toch gewoon niet mee? Mij best.
Wordt Vervolgd.
Maandag 30 juli 2018
De Dag van Herinneringen aan BRAMMETJE
Het lijkt wel alsof de Familie Bofkont alleen nog maar uit Mem bestaat. Dat is niet zo. Voor de andere bofkonten gaat het leven ook door. Of niet.
Mijn allerliefste Brammetje is dood. Al veertien dagen.
Brammetje, een van de eerste bofkonten, verdiende alle eer en aandacht. Ik kon hem er niet snel even met een berichtje tussendoor moffelen, en wilde ook wachten op een geschikt moment tot Mem wat stabieler was.
Die dag is nu.
Brammetje was oud. Van de ene op de andere dag wilde hij niet meer eten. Na drie dagen hopen, bidden en behandelen was het duidelijk dat hij op was en wilde gaan.
Ondanks de intensieve zorg voor Mem heeft het Brammetje aan niks ontbroken. Voor zijn afscheid namen we een hele nacht de tijd. Toen de zon opkwam lag Brammetje als een prins aan de dijk, onder een berg stralende zonnebloemen.
Brammetje had een slechte start. Hij werd geboren op de kinderboerderij. Uit het gezin van 17 biggen, was hij de kleinste en de magerste. Brammetje kwam niet aan de bak. De toom was te groot. Moeder had 14 spenen en voor het gevecht om een speen had hij de kracht niet. Als bezoekster Ina niet aan de beheerder had gevraagd of zij dat scharminkeltje mee naar huis mocht nemen, had hij het niet gered.
Via Ina kreeg Brammetje onderdak op Het Beloofde Varkensland. Een dag later haalden we zijn broertje erbij. Toen het gevaar om Bonestaakje te verliezen geweken was, kwam Gieltje ook nog. Hij kwam uit een varkensbedrijf. Voortaan ging het drietal door het leven als de Drie Musketiers.
Drie biggetjes! Als ik aan die tijd denk: de wittebroodsweken :-) Toen ze ouder werden, ging Gieltje meer z'n eigen gang, maar Brammetje & Bonestaakje bleven de Siamese tweeling van weleer. Altijd samen. Altijd stralend. Altijd vrolijk. Alsof ze wisten aan welk gruwelijk lot ze ontkomen waren. Op transport naar Italië. Al hun broertjes en zusjes van dat grote nest biggen kwamen terug als parmaham.
Behalve één zus, Babe.
Ook zij lag weg te kwijnen op de kinderboerderij. Babe kwam terecht bij de hartsvriendin van Ina. Toen Brammetje overleden was, heb ik die vriendin als eerste gebeld. Zou Babe nog leven? Maar nee. Babe was vorig jaar juni helemaal op, en de oude pony met wie ze samenwoonde, was onlangs ook gegaan.
We haalden herinneringen op aan de heftige begintijd van Brammetje, Bonestaakje en hun zus Babe. En aan Ina, die op een dag bij het aanrecht stond, ineens moest hoesten en dood neerviel. Die lieve trouwe Ina die Brammetje was blijven opzoeken en foto's van Babe opstuurde.
Op een foto lijkt Babe sprekend op Brammetje. Dezelfde houding. Brammetje hield zijn snoet altijd op een speciale manier omhoog. Vooral als ie niet kon wachten op z'n boterham met pindakaas.
Morgen meer. Wordt Vervolgd.
PS
Hier het verhaal van Brammetje & Bonestaakje uit de BOFKONTEN BIOGRAFIE:
BRAMMETJE & BONESTAAKJE
veertien spenen
Het jaar 2005 brengt niet alleen BabyBig. Het Beloofde Varkensland wordt in maart de coverstory van de zaterdagbijlage van Het Parool. Acht pagina's, veel foto's. Daardoor kom ik bij Frénk van der Linden op TV en er komt een Familie Bofkont soap op RTVNH. Familie Bofkont in 16 delen. Elke aflevering een andere bofkont in de hoofdrol. Zo ook Brammetje. Brammetje wordt geboren op een kinderboerderij. Moeder krijgt 17 biggetjes, maar ze heeft 14 spenen. Drie biggetjes komen dus niet aan de bak. 't Maakt de kinderboerderijbeheerder niet uit. Tijd om buiten de boot gevallen biggen met de fles groot te brengen heeft hij niet (of maakt hij niet).
Twee bezoeksters zien de pechvogeltjes op de kinderboerderij aan de kant liggen. Ze nemen er alletwee eentje mee naar huis. Brammetje komt in een warm nest terecht. Fretjes, poezen, stinkdieren. Dat piepkleine biggetje kan er ook nog wel bij. Hoe moet hij heten? Aad Karbonaad? Bram Achterham? Na een week belt de kinderboerderijbeheerder op. 'Zeg, als die big zes weken is, wil ik hem wel terug. En kun je hem van de week even langsbrengen, dan kan ik hem nog castreren.' Mooi niet, denkt Ina, de biggenredster, die al lang weet hoe laat het is. Ze brengt hem dus naar haar dierenarts. Helaas zijn Brammetje's staartje en tandjes wel al op de kinderboerderij gesneuveld. En daar is geen verdoving aan te pas gekomen.
Maar Ina realiseert zich wel dat ze zich iets op de hals gehaald heeft, waarvan de gevolgen niet te overzien zijn. Brammetje zal binnen een paar jaar uitgroeien tot een beer van tegen de driehonderd kilo. Hoe moet dat gaan in haar rijtjeshuis? Ina belt Het Beloofde Varkensland.
Als Ina de deur open doet, trippelt er een heel klein biggetje op hoog- gehakte hoefjes om haar voeten heen. Hij voelt zich zichtbaar op zijn gemak bij haar. Biggetjes blijven een wonder, hoeveel je er ook al in je bed hebt gehad. Ina laat zien dat Brammetje al een fanclub heeft op internet. Het worden prachtige opnames voor de soap en Brammetje mag na afloop mee naar Het Beloofde Varkensland. De volgende avond gaat de telefoon. Een huilende medewerkster van de bewuste kinderboerderij aan de lijn. Er ligt een broertje van Brammetje op sterven, nummer drie van de buiten de boot gevallen pechvogeltjes. Haast is geboden. 'Heb je een sleutel van de kinderboerderij?' vraag ik. 'Weet je waar Babe, de zus van Brammetje heen gegaan is? Ken je die mensen? Ze wonen vlakbij jullie. Breng hem daar heen, dan spring ik nu in de auto.'
Het biggetje is graatmager, ijskoud en beeft als een riet. Ontstoken oogjes dichtgeplakt met smurrie. Ik geef de kinderboerderijmedewerkster een briefje van vijftig. 'Hier. Zeg morgen maar tegen de beheerder dat ik hem gekocht heb.' Terug naar huis. Dokter Peter. bellen. 'Wat moet ik doen?' 'Maak een oplossing van water, suiker en zout. Geef dat elke tien minuten.' Tegen het ochtendgloren voel ik dat dit magere bonestaakje het gaat redden. Het wordt een mooi weerzien voor de broertjes.
Ik kan het niet laten. Moet weten waar die andere biggen gebleven zijn. Na een half jaar bel ik de kinderboerderijbeheerder: 'Die? O, die zijn allang weg. Op transport naar Italië.' Moeder ligt inmiddels al weer met een nieuwe toom biggen. Gelukkig weten die nog van niks.
Uit de BOFKONTEN BIOGRAFIE
Copyright Dafne Westerhof
Bestellen via mail@FamilieBofkont.nl
Zondag 29 juli 2018
De Dag van MEM versus MELKVEEHOUDERIJ
Om te beginnen; wat geweldig dat Mem zoveel ondersteunende fans heeft. Met grote dank! Het lijkt erop dat ze stukje bij beetje een ietsiepietsie vooruit gaat.
We zijn voorzichtig begonnen met de pijnmedicatie iets terug te schroeven om een reëel beeld te krijgen. Als dat niet werkt (nog teveel pijn) gaan we meteen weer terug naar de eerste dosering.
MAIL VAN MEELEVENDE MELKVEEHOUDER
'Hallo Dafne, Ik volg de story over het zere poot van mem ik krijg de indruk dat je wordt beet genomen. De beste pijnstiller die er is kost 1 euro/ml en dat werkt 3 dagen en antibiotica kost hier 12.50 per 100ml. Daar doe je ook drie dagen mee. Verder kan je zonder verdoving gewoon een klosje onder een zere klauw plakken. Misschien is je deskundige niet zo deskundig..... Ik hoop dat je hier wat mee kunt. Zelf heb ik ook melkvee en twee varkens voor de hobby. Als je wilt dat ik er eens naar kijk kan dat en ook zonder rekening. Ik zou het leuk vinden om eens bij jullie te kijken. Succes en groeten.'
Aardig en interessant ook. Door zijn 'waarschuwing' komt het verschil tussen Mem en een productiekoe in een klap bloot te liggen. Mem krijgt de beste van de beste middelen; precies zoals wij ook zelf behandeld willen worden als we ziek zijn en pijn lijden. In de melkveehouderij telt iedere cent en daar wordt het minimale gedaan. Dokter Peter heeft ons precies voorgelicht welke behandeling Mem in de melkveehouderij gekregen zou hebben. Aan ons de keuze.
Het verschil is dit: Mem is een individu. Melkkoeien zijn productie-eenheden.
MIJN ANTWOORD
'Dag X, dank voor je meedenken! Mem krijgt het beste van het beste ;-) Hierbij de exacte kostenberekening van de 60 euro per shot. Wat betreft dat blokje onder haar hoef: Mem is een ex-productie koe met een complex karakter. Ze leeft hier in alle vrijheid, d.w.z. ze kan letterlijk gaan en staan waar ze wil.
Haar poot is zo pijnlijk dat we er niet eens naar mogen kijken, laat staan kunnen onderzoeken, dus aanraken is er helemaal niet bij. Wel geprobeerd, maar ze trapte bijna Dennis zijn schedel eraf. Wij hebben geen voerhekken om haar in klem te zetten, geen potenkar, etc. Vandaar narcose. Hartelijke groet!'
ZIJN ANTWOORD
Hij antwoordde dat Baytril (een van de middelen die Mem krijgt) inderdaad ontzettend duur is. 'Wij mogen dat niet meer gebruiken in de melkveehouderij omdat het 3e generatie antibiotica is en dat willen ze alleen bestemmen voor humaan gebruik of dieren die niet in consumptie komen. PS Novem hoef je niet dagelijks te geven maar dat weet je waarschijnlijk wel. Groeten!'
BAYTRIL
Voor humaan gebruik of dieren die niet in de consumptie komen. En dat kost geld. Bovendien mag dit middel uitsluitend voorgeschreven worden als een swab i.c.m. een antibiogram daar aanleiding toe geeft. Precies zoals onze deskundige gedaan heeft ;-)
En dan nog even over die Novem. De beste pijnstiller die er is en ook de duurste. Werkt optimaal 24 uur. Natúúrlijk kreeg Mem die elke dag. Dat kon ook. Mede dankzij jullie. Met elkaar willen we dat Mem er weer bovenop komt.
KOEIEN IN DE MELKVEEHOUDERIJ
Wat zou ik de koeien in de melkveehouderij ook dezelfde behandeling gunnen als Mem. Als zij een uierontsteking hebben, worden ze evengoed doorgemolken. Daar wil je liever niet aan denken. Maar dat is het systeem. 'WIJ' willen kaas en daar moeten ZIJ hun melk voor geven.
En zeg nou niet: die rotboeren. Want dit schreef de meelevende melkveehouder ook nog: 'Ik wil niet wijsneuzerig overkomen, het is goed bedoeld. Ik wens jullie heel veel succes met Mem, er is bijna niks zo naar dan een ziek dier dat pijn heeft en maar niet opknapt.'
KAAS
Nogmaals: Mem is een individu en een melkkoe is een productie-eenheid. Stel je eens voor dat die melkkoeien net zo'n behandeling als Mem kónden krijgen. En stel je eens voor wat dán een kilo kaas zou moeten kosten...
Welke kaaseter zou dat er voor over hebben?
Fijne zondag allemaal!
PS
TRIODOS NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT o.v.v. Mem
Dankjewel Hanny & Emile!
Dankjewel J.M. Vos & Oma Geke!
Dankjewel Ellen!
Dankjewel Sytstke!
Dankjewel HFDG!
Dankjewel Maya!
Dankjewel Joke!
Dankjewel Annet & Dylan & Koen!
Dankjewel AL!
Dankjewel JB!
Dankjewel Katynke!
Dankjewel EJKW!
Dankjewel Jessica!
Dankjewel MK!
Dankjewel Jolanda & Marnix!
Dankjewel KJMH!
Dankjewel AAJL!
Dankjewel MB!
Dankjewel Wendy & Patrick!
Dankjewel Paula!
Dankjewel Lydia!
Dankjewel MMNH!
Dankjewel Ingeborg & Manou!
Dankjewel Lidy!
Dankjewel Natasja!
Dankjewel Martine!
Dankjewel Anja!
Dankjewel Karin!
Dankjewel RTB!
Dankjewel LSA!
Dankjewel Erin!
Dankjewel Daan!
Dankjewel Christine!
Dankjewel JEG!
Dankjewel Janny!
Dankjewel Nathalie!
Zondag 29 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (67)
Zaterdag 2 oktober 2004
De Dag van Achter de Deur
Ik moest een hele poos achter de deur van de paardenstal zitten. De Vrouw vond dat ik Aagje afleidde en dat was ook zo. Dat deed ik expres. Ze stond daar met een heleboel mannen bij Aagje en Vrouw Vos en vertelde van alles over ze. Ik wilde ook aandacht en ging de hele tijd met mijn neus onder het hek door. Dan weet ik dat Aagje kwaad wordt. En dat werd ze ook. De Vrouw vond toen dat ik maar even naar de paardenstal moest want anders werd het allemaal veel te onrustig. Ik was kwaad en heb een hele tijd gekrijst.
Maar ik kreeg gelukkig wel vroeg eten, want toen die mannen weg waren ging ze ons meteen voeren. Daarna mocht ik weer naar buiten. En vanochtend heeft ze me heel lekker geaaid toen ik op mijn zij in de zon lag. Ik hoop dat ze dat morgen weer doet.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 27 juli 2018
De Dag van EEN SHOT VOOR MEM
Mem heeft gisteravond een shot cadeau gekregen van Bofkontboerin Ingeborg. Dankjewel Ingeborg & Manou! Ik heb geen ervaring met drugs. Maar ik weet wel dat shots elke dag moeten en dat het zoveel kost dat junks er voor uit stelen moeten gaan.
Mem hoeft niet uit stelen te gaan. Mem is geliefd en krijgt haar shots cadeau :-)
Voorlopig blijven we doorgaan met haar dagelijkse shots. Tegen de pijn en voor het herstel. Dokter Peter is de dealer. Gisteravond kwam hij de stuff nog brengen en eerder deze week nog een snelle overhandiging vanuit zijn kofferbak. Plaats van handeling: de parkeerplaats van McDonalds in Maarssen.
Bofkontboerinnen Ariane en Lidy zijn de koeriers. Als de nood aan de man is, rijden zij heen en weer naar Dokter Peter's praktijk, voorbij Nijmegen, om spullen te halen. Dankjulliewel Ariane en Lidy!
En dat allemaal voor Mem. Het komt haar toe. Mem geeft namelijk zelf ook zoveel. Iedere dag haar lekkere melk, eerst aan Bulle, nu nog steeds aan Grietje. Ik vroeg me hardop af of dat slecht is voor Mem's weerstand, zo'n langdurige lactatie.
We bespraken de mogelijkheden. Of mogelijkheden: er zijn maar twee opties. Of Mem blijft zogen en niemand weet voor hoelang nog, of we moeten er mee stoppen. En dat betekent: Mem van Grietje scheiden.
Maar het houdt nog meer in. Mem moet dan 'drooggezet' worden. Injecties in haar vier spenen. Dat is om een infectie te voorkomen als er moedwillig met zogen gestopt wordt. Een uiterst pijnlijke excercitie. Zoveel fysiek als mentaal. Leer mij de gevoelige koeien kennen met hun sterke moeder/kind binding.
Dokter Peter had de spullen ervoor vorige week meegenomen... dat had een praktische reden:
Mem kon 'drooggezet' worden als ze toch onder narcose was tijdens de hoefbehandeling. Maar ik kon er niet van slapen. Mem van Grietje scheiden. Wat verschrikkelijk. En dan ook nog in die zware periode van haar zieke poot. Wat gemeen. Mijn hart brak al bij het idee.
'Zal ik nog,' vroeg Dokter Peter nadat hij Mem de koeiensok had aangetrokken. Help! Nee! Ik vroeg weer hoeveel kwaad dat langdurige drinken nu eigenlijk kan. Hij wist het ook niet, want wie heeft daar nu ervaring mee, de situatie van Mem is volkomen uniek, maar die paar litertjes per dag, ach, dat zal wel meevalllen. Toch?
En hoe ziet Mem er uit? Fantastisch! Ze glanst, is levenslustig, geniet nog steeds van haar moederschap. Dokter Peter was verbaasd dat ze al tien jaar is. 'Dat zou je niet zeggen.'
Wat er ook gebeurt, het broodmagere depressieve koetje van weleer is een glimmende schoonheid geworden. Ze woont al meer dan twee keer zolang bij Familie Bofkont dan in de melkveehouderij. Inmiddels kleiner dan die muiter van een pleegdochter, maar Mem is nu eenmaal een klein koetje van bouw. Missie Mem is hoe dan ook al dik geslaagd.
Dus: we doen niks. Vooralsnog. Misschien lost het zichzelf wel op. De tijd zal het leren. Een pak van mijn hart in deze barre tijden. Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Shots voor Mem gaan ook via TRIODOS NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT
Ieder shotje, klein of groot is welkom :-)
Dankjewel Katynke!
Dankjewel EJKW!
Dankjewel Jessica!
Dankjewel MK!
Dankjewel Jolanda & Marnix!
Dankjewel KJMH!
Dankjewel AAJL!
Dankjewel MB!
Dankjewel Wendy & Patrick!
Dankjewel Paula!
Dankjewel Lydia!
Dankjewel MMNH!
Dankjewel Ingeborg & Manou!
Dankjewel Lidy!
Dankjewel Natasja!
Dankjewel Martine!
Dankjewel Anja!
Dankjewel Karin!
Dankjewel RTB!
Dankjewel LSA!
Dankjewel Erin!
Dankjewel Daan!
Dankjewel Christine!
Dankjewel JEG!
Dankjewel Janny!
Dankjewel Nathalie!
Donderdagavond 26 juli 2019
UPDATE MEM (4)
Dokter Peter is net weer vertrokken met zijn assistente. Hij heeft ter plekke naast Mem telefonisch overlegd met een Friese collega, een zeer ervaren koeienarts.
Echt een man van de praktijk: 'voor moeilijke problemen moet je makkelijke oplossingen verzinnen.' En zo is het. De heren waren het er snel over eens dat narcose met dit warme weer te riskant zou zijn.
En Mem is geen productiekoe die elke dag op tijd op haar werk moet zijn: d.w.z. iedere dag vlot bij de melkmachine moet kunnen staan. Ze is hier met pensioen en kan alles op z'n elf-en-dertigst doen, precies wanneer en hoe het haar uitkomt. Dus ging de plateauzool-pump voor Mem ging weer terug in de schoenendoos. Geen narcose, geen pump, zo simpel was het.
Mem's poot was vandaag minder dik dan gisteren. Ze heeft net met smaak drie bananen gegeten en Grietje heeft nog even bij haar gedronken. Nu afwachten hoe het verder moet en gaat.
Wordt Vervolgd.
PS
Voorlopig doorgaan met de behandeling (peperduur, meer dan 60 euro per dag aan shots)
TRIODOS NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT
Dankjewel Lidy! Dankjewel Natasja! Dankjewel Martine! Dankjewel Anja! Dankjewel Nathalie! Dankjewel Daan! Dankjewel Erin! Dankjewel Christine! Dankjewel Tim! Dankjewel Jannie!
Donderdag 26 juli 2018
UPDATE MEM (3)
Vanmiddag komt Dokter Peter met spullen. Mem krijgt geen nieuwe sok meer, maar een schoen. Een hak onder het nog goede gedeelte van haar hoef om de pijnlijke, zieke kant te ontlasten. Daar gaat ze dan wel raar van lopen op die prothese-pump, maar we moeten wat.
Als we niks meer ondernemen is het einde verhaal. Arme Mem, geen ontbijt vandaag, want ze moet weer onder narcose. Volhouden Mem, we houden allemaal van je!
Wordt Vervolgd.
PS
TRIODOS NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT
Dankjewel Nathalie! Dankjewel Daan! Dankjewel Erin! Dankjewel Christine! Dankjewel Tim! Dankjewel Jannie!
Dinsdag 24 juli 2018
De Dag van Kantje Boord
UPDATE MEM (2)
Rendez-vous op de parkeerplaats van Mc Donalds: 'Kantje boord,' zei dokter Peter toen hij de foto van Mem's klauw zag.
Doorbehandelen en donderdagavond komt ie weer.
Heb geprobeerd Mem binnen te houden. Niet gelukt. Ze protesteert aan een stuk door, zoveel pit zit er dus nog wel in.
Wordt Vervolgd.
PS
Dankjewel Bofkontvriendin Nathalie voor je extra bijdrage aan Mem's dierenartskosten! Die rijzen idd de pan uit :-(
Heel erg welkom:
TRIODOS NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. FAMILIE BOFKONT
Maandag midnight 23/24 juli 2018
UPDATE MEM
Mem heeft haar koeiensok weer uit. De soda-oplossing is uitgewerkt en haar poot is nog steeds dik en ruikt naar liksteen. Hoe nu verder? Of een nieuwe sok of helemaal geen sok meer. Dat moeten we nog even bekijken. Voor het eerste moet ze eerst weer een roesje. Liever niet dus.
Voorlopige lab-uitslag: er zijn meerdere bacterieën actief. Morgen weet dokter Peter hopelijk waar we die mee te lijf kunnen gaan. Mem maakt het naar omstandigheden goed.
Wordt Vervolgd.
Maandag 23 juli 2018
De Dag van Mozzarello & Co
Gisterochtend dachten we: zou Mem het halen? Gisteravond dachten we: ze maakt een redelijke kans, maar het is nog geen gelopen race.
Hoe is het eigenlijk met de anderen?
Mozzarello & Co? Die balen als een stier, want om Mem zoveel mogelijk rust te geven, heeft ze het hele erf voor zich alleen. Samen met Grietje natuurlijk.
De rest woont tijdelijk achter op het land. Maar gisteren was het workshop en we dachten vooruit. Laat die lummels maar meedoen. Dus Mem & Grietje de boomgaard in, waar we ze armenvol appels brachten.
De lummels op het erf.
Daar aangekomen moest Mozzarello zich onmiddelijk weer uitsloven. Hup de modder in. Wat de varkens kunnen, kan ik ook. En ik alleen. Herman niet. Bulle niet. En Zeus al helemaal niet. Lekker púh!
Fijne maandag allemaal!
Maandag 23 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (66)
Vrijdag 1 oktober 2004
De Dag van Weer het Weeskipje
Vanmiddag kwam ik het weeskipje weer tegen op het erf. Nu zat ze helemaal aan de voorkant van de boerderij. "Hoe kom jij hier," vroeg ik. "Ik ben weer van het dak gevallen," piepte ze een beetje beduusd, "stom hè en nu ben ik de weg kwijt." Er kwamen allemaal nieuwsgierige haantjes op haar af en Roodpels zat ook van een afstandje naar haar te loeren. "Weet je wat," zei ik, "ga maar even boven op het stoepje zitten, daar, bij de voordeur, dan jaag ik die hanen wel weg. Dat deed ze. Net toen ik haar wilde voorstellen mee naar de stal te lopen, kwam de Vrouw er aan rijden in haar auto.
"Hoe kan dat nou, wat doe jij hier mal kipje," riep ze en rende zo haar auto uit. Ze heeft het weeskipje vlug opgepakt en liep er mee weg. "Wat ben je toch mager liefie, moet je voelen, je borstbeen lijkt wel een scherp mes," hoorde ik haar nog zeggen. "Je moet wel goed eten hoor". Zoiets zegt ze nou nooit eens tegen mij. Ze vindt juist dat ik te veel wil eten. Dat is ook zo. Ik kan altijd wel eten. Het is nooit genoeg.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 21 juli 2018
De Dag van De Koeiensok
We zaten soep te eten na het avontuur. Mem stak haar hoofd vastberaden het keukentje in. Amper uit de narcose. Zijn er nog appels? Toen had ze er al minstens tien op.
Wil de meneer die dit op FB zei even zijn mond gaan spoelen? 'Waarom is er nu niemand die echt aan de koe denkt hier. Ze is ziek, ze is oud, de dierenarts ziet het niet echt zitten, ze is claustrofobisch en vindt een spuit ed vreselijk. Waarom doen jullie haar dit aan! Maak haar op een waardige manier af! Laat het lijden stoppen.'
Dokter Peter ontplofte zowat toen ik het hem liet lezen: 'Als-je-je-rot-voelt-door-zware-griep-als-je-een-bevalling-hebt-te-doorstaan-als-een-voetballer-gesloopt-het-veld-afstrompelt; kortom situaties waarin je het tijdelijk heel zwaar kunt hebben, of als-je-in-een-rolstoel-zit: zijn dat redenen om iemand 'af te maken'? Sterker nog, je wilt daarna toch weer een tweede kind en je speelt altijd weer een volgende wedstrijd ;-)
Ondanks alles ging Mem nog steeds de hort op, bleef goed eten, was graag bij Grietje, keek levenslustig uit haar ogen en is met haar 10 jaar nog lang niet stokoud.
Mem's geneesheer arriveerde met voorzichtig goed nieuws. Hij had zijn labladies verleid om tóch door te kweken op onze swab vol troep. 'Kom op dames, het is voor Familie Bofkont!' Daar kwam een voorlopige uitslag uit. Toen wist hij met welk middel hij Mem nog tijdens de narcose kon gaan behandelen.
Alles weer voorbereid als betrof het een militaire operatie. Een uitgekiende strategie. De stalen stierenbunker tot het absolute minimum beperkt. Claustrofobie? Nooit van gehoord.
Mem stond lekker biks te eten terwijl dokter Peter haar narcotiseerde. Maar toen ze neerplofte, lag ze op de verkeerde kant. Een koe op haar andere zij zien te krijgen: Dokter Peter en Dennis hebben voor de rest van hun leven voldoende gefitnesst :-)
Wat weten we nu?
Mem is in iets scherps getrapt. Gaatje in hoefzool. Vermoedelijke boosdoener: spijker, schroef, zoiets. Gevolg: ontstoken hoef. Uit de kroonrand: een spuitend minifonteintje aan vuil toen de druk er af ging. De labladies zullen verguld zijn met de nieuwe schone swab.
Mem heeft nu een klauwzak om haar behandelde hoef. Gevuld met een soda-oplossing, stevig aangesnoerd om haar poot. Toen ze uit de narcose overeind kwam, trapte ze razend in het rond: wég met die stomme koeiensok! Grietje kwam meteen kijken.
Over een paar dagen moet er verse soda in die sok. Dat gaat nog wel een ding worden...
Maar voor nu: so far so good. We hebben goede hoop.
Dank aan dappere Mem!
Dank aan Dokter Peter en Dennis!
Dank aan Orson die de operatiekamer uitmestte en met vers stro opstrooide!
Dank voor al jullie steunbetuigingen :-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 20 juli 2018
De Dag van Bidden voor Mem
Het ziet er niet best uit voor Mem. Geen uitslag van het lab, er zat teveel troep bij. Dokter Peter was niet blij toen hij haar zag. Vanmiddag komt hij terug om haar onder narcose te brengen.
Onderzoek, schoonmaken, röntgenfoto, openmaken. En dan weten we of er nog wat kan. We zijn nu bezig met het bouwen van een stalen stierenbunker om Mem überhaupt te kunnen narcotiseren. Dat gaat wat worden. Mem is claustrofobisch. Ook dat nog. Er zullen ongekende krachten vrijkomen.
Mem injecteren is sowieso al een levensgevaarlijke excercitie geworden.
Ze bokt, springt, rent en stuitert alle kanten op. (Dokter Peter vertelde dat bij een collega van hem een stuk van zijn schedel werd weggeslagen door de trap van een koe).
In ieder geval heeft mevrouw nu een halster om...
Als Mem hier doorheen komt, verdient Dennis alle lintjes en medailles van de wereld. En als ze er niet doorheen komt, ook.
Vanmiddag rond 15.30 uur is het zover. Laten we bidden.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 19 juli 2018
De Dag van Wildeman's Volgende Kraak
Heeft Wildeman geleerd van zijn inbraakavontuur met meer dan 600 pillen in zijn buik?
Niks ervan.
Meer dan ooit is ie zijn volgende kraak aan het plannen.
Hij loopt voortdurend te posten en zijn kans af te wachten. Van de week waagde hij de sprong. Helaas. Er zit een stevig nieuw slot op het deurtje. Het deurtje zit dicht. En dat moet vooral zo blijven :-)
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 19 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (65)
Donderdag 30 september 2004
De Dag van Groot Geweld
Vanmiddag ineens een ontzettend gebonk en geraas. Ik voelde het hele erf trillen. Iedereen rende weg. Vrouw Vos en Aagje stormden de akkers op. Een heleboel mannen draafden achter een paar vreemde koeien aan. Een van die koeien had een ring door de neus. Een goudkleurige ring, dat stond wel mooi, vond ik. Ik ging snel achter een hooibaal staan om alles goed te kunnen zien.
Volgens mij waren die koeien heel erg bang. Ze sprongen alle kanten uit en loeiden keihard. De Vrouw was er niet bij, dat vond ik wel jammer, anders had ze vast een filmpje gemaakt. Leuk om 's avonds nog eens terug te zien met z'n allen. Maar opeens moest ik naar de paardenstal. Een van die mannen nam me mee. Hij vond het te gevaarlijk voor mij, zei hij. Ik zou zo maar getrapt kunnen worden.
Maar even later ging de deur weer open en werd er wat lekkers voor me op het stro gestrooid. Ik liep meteen tegen een hek op, dat er eerder niet stond. Daarachter stonden twee vreemde koeien, vlak naast Rosamunde en Brutale Griet. Die stonden trouwens ook heel hard te loeien vanwege het onverwachte bezoek. Het was echt een toestand. Maar ik heb toch even kennis met die vreemde koeien gemaakt. Later hoorde ik van Lady Lolita, die ook alles met grote ogen volgde, dat het een stier was met drie koeien en dat ze weer naar huis moesten omdat de zomer voorbij is.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 18 juli 2018
De Dag van Duimen voor Mem
Zorgen om Mem. Haar hoef geneest niet. Gisteren wéér een andere kuur begonnen. Een hele dag, avond en een stuk van de nacht als een detective om haar heen lopen spieden voor een druppeltje pus. Eindelijk een ontdekt en voorzichtig weggenomen. Over een paar dagen uitslag van het lab. Morgen komt dokter Peter weer.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 18 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (64)
Woensdag 29 september 2004
De Dag van De Koeienvlaai
Vandaag ben ik uitgegleden in een koeienvlaai. Die liggen her en der op het erf omdat Brutale Griet en Rosamunde weer eens uitgebroken zijn. De Vrouw wilde ze vangen maar dat lukte niet. Rosamunde wilde haar op de horens nemen en dat vond ze eng.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 17 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (63)
Dinsdag 28 september 2004
De Dag van De Broodjes
Vanavond heb ik broodjes gekregen als avondmaaltijd. Erg lekker. Ik geloof dat het varkensvoer op was. Nou dat mag van mij nog wel een keer gebeuren. Ik had die broodjes gisteren al geroken. Af en toe komt er iemand langs met een hele grote zak brood. Zo groot dat de Vrouw die baal over haar rug moet gooien, anders kan ze hem niet dragen. Maar ze had hem achter een deur gezet waar ik niet bij kon. Ik kon de broodjes dwars door die deur heen ruiken. Misschien krijg ik er morgen nog een paar.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 17 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (62)
Maandag 27 september 2004
De Dag van Het Weeskipje
Vanmiddag ineens een verschrikkelijk gepiep. Was het kleine weeskipje van het dak gevallen! Ze scharrelen altijd met z'n drietjes op het dak in de binnentuin. Daar kun je met een trapje opkomen, dus dat is niet zo moelijk. Maar aan de andere kant is er geen trap. En toen viel ze ineens naar beneden. Helemaal in paniek. Aan die kant was ze nog nooit geweest. De Vrouw was naar Amsterdam. Het arme weeskipje piepte wel een uur achter elkaar. Ik ging gauw naar haar toe en zei dat ze het beste naar binnen kon gaan en wachten tot de Vrouw weer terug was. Dat heeft ze gedaan. Ze ging bij Lady Lolita op een strobaal zitten en zat helemaal te beven.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 13 juli 2018
De Dag van Leuke Beesten
Prachtig zwijn. Mooi meisje. Schitterende combinatie.
Varkens. Leuke beesten. Lekker vlees. Zo zag ik het ook een keer iemand opschrijven. Een gerenommeerd schrijver, bekend van radio en tv, die mij een pissige mail stuurde. Kribbig over wat er op Het Beloofde Varkensland gebeurt. Varkens aaien? Idioot.
Tja, je moet ergens met je schuldgevoel heen ;-)
Fijne vrijdag allemaal!
Vrijdag 13 juli 2004
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (61)
Zondag 26 september 2004
De Dag van Mijn Massage
Vandaag ben ik gemasseerd. Dat was heerlijk. Gebeurt wel vaker, maar nu mocht ik meedoen met de workshop. Terwijl de Vrouw van alles over ons stond te vertellen, ging ik gauw op mijn zij liggen. Onmiddellijk knielden er een paar mensen bij me neer. Heerlijk al die handen! Ik kan niet wachten tot ik groot ben. Dan mag ik de Massage Salon ook in. Ik heb gehoord dat er een nieuwe gebouwd gaat worden in het najaar. Dat ving ik toevallig op toen ik bij Vrouw Vos en Aagje langsliep. Zij hadden het er over. Daar komen ook warmtelampen in en die wordt veel groter. Met uitzicht op de polder. Ik verheug me er nu al op. Ik denk dat ik daar dan ook in mag.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 12 juli 2018
De Dag van Grietje
Zo knap word je dus van de melk van je pleegmoeder. Zo knap ben je dus als je geen oormerken in hoeft. Zo knap blijf je dus als je vrij kunt gaan en staan. Ladies en gentlemen: Grietje!
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 12 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (60)
Zaterdag 25 september 2004
De Dag van Jan
Ik had gelijk gisteren. Er kwamen vandaag inderdaad heel veel mensen. Ze gingen me aaien en wilden weten waarom ik geen staart heb. Ik was blij, want als er mensen komen dan valt er altijd veel te vinden op het erf. Lady Lolita krijgt dan stukjes appel en als ik bij haar ga staan, krijg ik ook wat. Ook zorg ik dat ik dan in de buurt van Jan ben. Hij krijgt graan uit de hand, de Vrouw doet aan de mensen voor hoe dat moet. Maar Jan begint altijd als een wilde te pikken. De graantjes vlogen alle kanten op...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 11 juli 2018
MEM MET PLEEGDOCHTERS
Hoe gaat het met Mem? Ze kon voor 't eerst weer even naar buiten. Ze was tochtig en niet meer te houden. Mozarello & Co het land opgebonjourd en toen had Mem het rijk en de rust voor zich alleen. Behalve Grietje. Die mocht bij haar blijven.
En daar kwam Wilde Sjouk ook aan.
Mem en haar roze pleegdochter waren blij elkaar te zien. Al ruim een week zit Mem nu binnen. Inmiddels zijn we overgestapt op andere anti-biotica en die lijkt heel langzaam te gaan werken. Met haar zere poot kan Mem nu af en toe weer voorzichtig de grond raken. Dat lijkt op verbetering. Maar voorlopig blijft ze nog in de ziekenboeg.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 11 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (59)
Vrijdag 24 september 2004
De Dag van De Zwarte Emmers
Ik denk dat er morgen weer mensen komen. Opeens zag ik wel drie grote zwarte emmers op een rij in de buitenstal staan. Dan weet ik wel hoe laat het is. Dan loopt de Vrouw het hele erf over en gooit ze allemaal dingen in emmers. Ik kan nooit goed zien wat het is maar ik ruik dan drollen. Die van mij, maar ook vreemde. "Dat is ook zo," zei poes Stinkwijfje, "Dan loopt ze echt te zoeken naar de varkensdrollen en die moeten dan allemaal opgeruimd."
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 10 juli 2018
DE MAN VAN ZEEMAN
Zondag kreeg ik een doos overhandigd van trouwe bofkontfan Marjan. Toen ik de deksel openmaakte keek ik recht in de lieve ogen van Zeeman.
Zeeman!
Dat iemand dat dóet! Eerst zelf vilt maken en daaruit met een naald Zeeman tevoorschijn toveren. Johannes Kossen deed het, de man van Marjan.
Dat vind ik helemaal stoer. Een man die handwerkt. Voortaan heet hij de Man van Zeeman.
'Het was heel bizar,' vertelde Marjan. 'Toen hij er mee bezig was, zei hij dat we nog een keer langs moesten om Zeeman nog even goed te bestuderen. De volgende dag las ik het bericht dat Zeeman was overleden.'
Johannes moest het verder doen met foto's en daar is deze Zeeman uitgekomen. Precies zoals ie was. Zijn oud geworden smoeltje, die lieve oogjes, de melancholie, het zit er allemaal in. En dan die appel. Dankjewel Johannes! Je hebt overal aan gedacht. Een betere biograaf had Zeeman zich niet kunnen wensen.
En alsof dat allemaal nog niet genoeg was: 's avonds na de workshop stuurde Marjan mij een paar foto's uit haar jeugd. Een heel klein Marjannetje bij een nostalgische boerenkar in een eeuwenoud dorpje in Friesland: Oldeholtpade. Zelfs de straatnaam klopt. Want laat dat nou precies het adres zijn waar ik honderd jaar geleden betoverd werd door het boerenleven.
Hoe dingen kunnen lopen.
Goed beschouwd was Zeeman er toen ook al, want roze lummels zijn van alle tijden en ik werd toen vast niet voor niks door dat toverstokje aangeraakt. Alleen moest Zeeman nog tot vorm komen. Zijn lange gelukkige leven op Het Beloofde Varkensland is daar het bewijs van. De vele harten die hij veroverd heeft, ook. Zelfs na zijn dood blijft Zeeman een bron van inspiratie. En daar is de Man van Zeeman het bewijs van :-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
De Man van Zeeman krijgt nogal eens vragen over de diervriendelijkheid van zijn vilt. Dit is hierop zijn antwoord: https://www.meervilt.nl/diervriendelijkheid-van-wol/
Dinsdag 10 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (58)
Donderdag 23 september 2004
De Dag van De Binnentuin
De Vrouw kwam vandaag eens in de binnentuin kijken. Achterin is het kerkhof waar Grijze Kat, Donker Dier, Het Rode Snotaapje, Zachte Kees en Mollie begraven liggen. Ik heb daar als een gek staan wroeten. Wist ik veel dat die katten daar lagen. Nu mag ik daar niet meer komen, want ze is bang dat hun grafjes bloot komen te liggen.
Wordt Vervolgd.
Maandag 9 juli 2018
ALL YOU NEED IS LOVE
Vanochtend zoefde ik bij het krieken van de dag door Amsterdam met een hoofd vol herinneringen aan de workshop van gisteren. Wat een dag!
Het weer. De mensen. De varkens. De koeien. De kippies.
WILLY
Om te beginnen gaf Willy een moddershow weg die zijn weerga niet kende. Hij baggerde met zijn neus een nieuwe geul uit in de badkamer van de Moeder van Sjonnie. Zo voortvarend en efficient, een gerenommeerd baggerbedrijf had hem dat niet nagedaan.
Allemaal op de foto dus met deze baggeraar die zich alle bewondering maar al te graag liet aanleunen. We hebben er een nieuwe showmaster bij. Willy!
DAVID & GUUSJE
Verder twee ambitieuze varkensmasseurtjes in de dop: David & Guusje. De foto spreekt boekdelen.
MEM & GRIETJE
We mochten allemaal getuige zijn van een melkdrinkende Grietje bij Mem in de ziekenboeg.
KIPPIE & HAASJE
Kippie die zich ontpopte tot Knuffelkip. Zat ineens bij een dame op schoot tijdens de presentatie. Niet bij de eerste de beste trouwens: een buschauffeur die tijdens een van haar ritten een pasgeboren haasje van de weg had geplukt waar de kauwtjes al op in stonden te hakken. Haasje is inmiddels 2 jaar, zo mak als een lammetje en leeft samen met haar hond. Ik verheug me op de foto's die ze nog stuurt.
ZORGLADY
Een dame uit de zorg die vroeg hoe we het oplosten als we tijdens het uitdelen van de boterhammen met pindakaas een vergissing maakten. Want vergissen is menselijk en wat als de ibuprofen in het verkeerde varkensbekkie terecht gekomen was?
En dan nog dit...
We hadden gisteren een man in ons midden, nou ja eigenlijk niet in ons midden, hij hield zich juist wat achteraf, maar deze man heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Vanuit mijn ooghoek zag ik hem contact maken met Mozzarello. Wars van alle uiterlijke vertoon, klein, bescheiden, maar o wat een momentum tussen een man en een buffel. Mozzarello wist niet van hem overkwam. Ik trouwens ook niet.
BABYBIG & ZENMASTER
Tijdens het masseren van de varkens vroeg ik vier mensen mee naar de beschermde aanleunwoning van de Grannies. BabyBig lag daar ook. Zij kreeg deze man. Hij deed het niet voor zichzelf, niet voor het publiek; zijn rust, kalmte, aanwezigheid en onverdeelde aandacht waren voor haar en haar alleen.
BabyBig begon er van te praten en ze kreeg antwoord middels een geluid dat ter plekke ontstond. Geen praten, geen zingen, maar iets daar tussenin. Een hoogsensitief varken met een hoogsensitieve heer die tien minuten van hun leven met elkaar doorbrachten. Zulke tien minuten zou je ieder varken en ieder mens gunnen.
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik vandaag voor de tweede keer heb mogen zien wat een paradijs jullie hebben opgezet. Hadden alle dieren het maar zo goed!'
(Dankjwel Eline van der L.!)
Denk je er ook wel eens over om Vriend van Familie Bofkont te worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 8 juli staan online op:
http://2018.bfknt.nl/20180708-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Veel kijkplezier!
Maandag 9 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (57)
Woensdag 22 september 2004
De Dag van Spook
Vanmiddag heb ik een hele poos met Dansmarieke in het hooi gelegen. Zij kan zo hard spinnen, misschien wel het hardste van allemaal. Maar ze zei dat Booswicht en Spook nog net iets beter waren. Toen zijn we gaan brainstormen over een Spinwedstrijd. Daar kwam Spook aan, luid krijtend. Die had zeker achter een strobaal gelegen en de boel afgeluisterd. "Nou dat idee heb ik al veel langer hoor!", riep ze. Dansmarieke deed net of ze haar niet hoorde. Toen begon Spook nog veel harder te krijten.
Wordt Vervolgd.
Zondag 8 juli 2018
KOEK VOOR KWETSBAAR MINIVARKEN
Bokita is niet het enige kwetsbare minivarken op Het BeloofdeVarkensland. Nog zo'n lief oudje: Moeke. Hoewel Moeke hier al bijna 12 jaar woont, is ze nooit bekomen van de ingrijpende dumping destijds. Gelukkig heeft ze haar kinderen nog bij zich (inmiddels ook bejaard).
Op Het Beloofde Varkensland geboren, daags nadat we de drachtige Moeke uit het bos redden waar ze gedumpt was en doodgeschoten moest worden door de boswachter. Moeke en haar biggen zijn altijd een hecht gezinnetje gebleven: met z'n allen tegen de rest van de grote boze buitenwereld!
Dat Het Beloofde Varkensland álles behalve de grote boze buitenwereld is, daar heeft de gevoelige Moeke zich nooit aan over kunnen geven. Haar vertrouwen in mensen is voor altijd beschadigd. Zo jammer.
Iedere dag stop ik Moeke en haar kinderen stiekem even een plakje koek toe.
Voor Moeke (en mij) is dat iedere keer opnieuw een hele gebeurtenis. Ze valt van de ene emotie in de andere. Paniek, angst, begeerte, het niet durven aannemen, maar het niet kunnen weerstaan en het dus wel móeten aannemen. Dan het gesmak, want oh wat is dat toch heerlijk, zo'n stukje zoete troost.
Juist die lieve bijzondere hooggevoelige fijnbesnaarde minivarkens worden zo vaak de dupe van de minivarkenshype. Don't fuck with minipigs!
Fijne zondag allemaal!
PS
Kijk hier onder de M van Moeke:
http://minivarkens.nl/woordenboek/m/
Kijk hier onder de D van Dumpen:
http://minivarkens.nl/woordenboek/d/
Kijk hier onder de V van Varkensleed:
http://minivarkens.nl/woordenboek/v/
Zondag 8 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (56)
Dinsdag 21 september 2004
De Dag van Mijn Zin Niet Meer Krijgen
De Vrouw had het als eens eerder gezegd. "Krijt maar een eind weg, je krijgt je zin toch niet." En daar is ze heel streng in. Vandaag heb ik een paar keihard staan schreeuwen bij de staldeur. Ik verveelde me en wilde naar binnen. Maar ze deed net of ze me niet hoorde. Toen ben ik maar weer naar buiten gegaan. Dat was ook wel leuk. Ik kwam Miss Universe tegen. We zijn samen wat gaan wroeten en daarna gaan liggen in de buitenstal achter de Blije Beesten Bus. Miss Universe zei dat ik ook wel heel erg verwend was. "Zo lang als jij bij haar in bed mocht liggen, dat is mij nooit gelukt hoor," zei ze. Ik weet niet of ik dat wel geloof. Van Billie Bofkont heb ik laatst een heeeeel ander verhaal gehoord...
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 7 juli 2018
HOOP VOOR BOKITA
Zorgen over Mem maar ook iets fijns: Bokita ligt nu elke dag wel even buiten, ze begint zich er steeds meer op haar gemak te voelen.
En gisteren genoot ze zelfs van een uitgebreide ontspanningsmassage. Meestal wil ze dat ik mijn handen thuis hou. Die arme Bokita, ze is zo angstig.
Wat heeft die minivarkensrage de varkens toch veel ellende gebracht. Bokita heeft er een levenslange PTSS aan over gehouden.
Ik heb me vaak afgevraagd of haar leven nog zin heeft, maar zo'n dag als gisteren geeft dan toch weer wat hoop.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Kijk hier onder de B van Bokita:
http://minivarkens.nl/woordenboek/b/
Zaterdag 7 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (55)
Maandag 20 september 2004
De Dag van Storm & Regen
Ik heb samen met Arie Bombarie en Miss Universe heel hard heen en weer gehold. Dat was leuk. We keken wie het hardst kon, de bladeren van de bomen of wij. Het stormde. Een stuk kouder dan gister en vooral erg nat.
"Wacht maar, tot je wat ouder bent," zei Aagje, "dan krijg je net zulke lange haren als ik en dan heb je het minder koud."
Aagje! Dat is geloof ik voor de eerste keer dat ze iets normaals tegen me zei. Anders krijg ik altijd een grauw en een snauw. Maar ik ben niet bang voor haar en dat zal ze wel merken, denk ik.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 6 juli 2018
TREKKER IN HET VERSCHIET...
Is heel Facebook gemobiliseerd, hebben internationale vrachtwagenchauffeurs zich aangeboden, zijn er bofkontfans die-accuut-hun-BE-rijbewijs-nog-willen-halen, buitelt men over elkaar heen voor dat reisje naar Frankrijk, kwam zojuist de hele boel met een daverende klap tot stilstand.
De boer blijkt al in onderhandeling met een ander ;-(
Maar daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen :-)
Onze ervaring bij Familie Bofkont leert: gaat iets niet door, dan ligt er altijd nog iets beters in het verschiet. Daar moeten we deze keer dan ook maar weer van uit gaan. Op zoek dus naar de volgende trekker...
Grote dank voor alle enthousiaste reacties en wat in het vat zit verzuurt niet!
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
Vrijdag 6 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (54)
Zondag 19 september 2004
De Dag van veel Miss Piggy's
"Maak er nog maar een hele zwik Miss Piggy kaartjes bij," hoorde ik de Vrouw tegen iemand zeggen. "Die zijn gisteren zo hard gegaan." Daarna ging ze weer weg. Het was mooi weer, af en toe lekker warm in de zon. Ik heb een nieuwe ingang in de hanenren gemaakt en dat bevalt goed. Daar ligt altijd zoveel graan! Een groot deel van de dag heb ik daar lopen struinen. Toen het allemaal op was heb ik een dutje gedaan. Best een leuke dag.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 5 juli 2018
OPROEP - WANTED!
Wij zijn dringend op zoek naar de speld in de hooiberg:
1. Een opgeruimd Iemand met een BE rijbewijs...
2. die een BE combinatie durft te besturen...
3. die met plezier lange afstanden kan rijden...
4. die ad hoc een paar dagen vrij kan maken...
5. die dit allemaal voor Familie Bofkont wil doen...
6. geen must, maar helemáál geweldig als je een mondje Frans spreekt...
Je hoeft dit natuurlijk niet in je uppie te doen. Dennis gaat met je mee. Jullie wisselen elkaar af en rijden achter mekaar door naar Avignon.
Sur le pont d'Avignon on y danse on y danse,
sur le pont d'Avignon on y danse tout en rond!
Waarom een rondedansje?
In Avignon staat de trekker waar Dennis al jaren naar op zoek is!
Ik zou zelf dolgraag de tweede bestuurder van de BE combinatie zijn, maar ik kan hier niet weg. Wie moet de omvangrijke Familie Bofkont dan bestieren?
Dus Dennis zoekt een maatje voor dit trekkeravontuur.
Hij huurt hier een BE combinatie, jullie rijden om en om naar Avignon, en komen terug met de Franse trekker. Je wordt uiteraard vrijgehouden van de kosten voor onderweg eten, drinken & gelukkig zijn ;-)
Interesse?
mail@familiebofkont
http://2018.bfknt.nl/be-combinatie.jpg
https://youtu.be/iLvVZny4HzQ
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 5 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (53)
Zaterdag 18 september 2004
De Dag van Heel Vroeg en Heel Laat Eten
Vanochtend kreeg ik al heel vroeg eten. Het was nog helemaal donker en stil. Zelfs de hanen sliepen nog. Ineens hoorde ik lawaai. De Vrouw rende door de boerderij heen en weer en bonkte op allemaal deuren. Ik hoorde iets van verslapen en toen liepen er ook ineens twee mannen met spullen naar buiten en deden dat in een auto. En weer terug. Dat duurde heel lang. Opeens reden ze weg. Toen ze weer thuiskwam was het weer donker. Ik had hartstikke honger.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 4 juli 2018
MEM IN DE ZIEKENBOEG
Mem ligt al een paar dagen in de ziekenboeg. Ze kan linksachter niet meer staan. Haar poot voorzichtig onderzoeken was er niet bij, op een haar na had ze Dennis vol op zijn hoofd geraakt.
"Trappen ze?," wordt hier wel eens gevraagd. "Kunnen wel, maar ze doen het nooit. Hier tenminste niet."
Maar Mem is de enige die een paar keer getrapt heeft. Net zoals paarden: onverwacht, vliegensvlug en levensgevaarlijk. Gemeen van Mem?
De enkele keer dat ze hier trapte, was toen we haar met de hand moesten melken omdat Bulle ziek was en niet bij haar kon drinken. (Mem is hier de enige koe met een achtergrond in de melkindustrie. Waarschijnlijk werd ze herinnerd aan de melkmachine).
Mem hinktepinkte dus wat rond, maar haar poot werd steeds dikker en sinds zondagavond ligt ze in de ziekenboeg. Ze wist niet meer waar ze het zoeken moest van de pijn. En toen kwam de volgende hobbel: de behandeling. Om te beginnen met pijnbestrijding.
Maar koeien kun je oraal niets toedienen.
Er zat niks anders op: injecties dus. Kon je het haar maar uitleggen: even schrikken vrouwtje die prik, even pijn, maar dan krijg je verlichting. En dan nog een prik om je zieke poot weer beter te krijgen. Voorlopig dagelijks twee prikken dus...
Sinds vanochtend ligt Mem er gelukkig weer wat rustiger bij.
De pijnstiller doet zijn werk. Aaien en haar bemoedigend toespreken. Van tijd tot tijd een appeltje. En tweemaal daags bezoekuur van pleegdochter Grietje. Komt Mem ook op een natuurlijke manier van haar melk af. Zijn wij even blij...
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 4 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (52)
Vrijdag 17 september 2004
De Dag van Het Gevecht
Vanmiddag waren er drie mensen bij de Vrouw op bezoek. Ik mocht mee naar de koeien. Toen ik onder de benen van Brutale Griet doorliep riep een van de mannen heel erg hard au! Daar trok hij een heel raar gezicht bij. Ik weet niet precies waarom, maar ik geloof dat Brutale Griet op zijn voet ging staan. Ze vonden mij veel leuker dan de koeien, dat hoorde en merkte ik ook wel.
Even later gingen ze binnen zitten. Ik wilde ook naar binnen, maar dat mocht niet. Toen ben ik heel hard gaan gillen. Dat hielp niet veel. De deur bleef dicht. Maar toen die andere man nog even naar buiten ging om alle varkens gedag te zeggen ben ik heel hard achter hem aangerend. Toen hij weer terug kwam, kreeg hij de openslaande deuren niet meer goed achter zich dicht. Ik ben keihard met mijn neus tegen de deur gaan duwen. Toen kreeg hij ze helemaal niet meer dicht.
Daar kwam de Vrouw aan. Met z'n tweeën vochten ze tegen mij om die stomme deur dicht te krijgen. Het scheelde maar een haartje, of ik had van ze gewonnen...
Wordt Vervolgd.
Maandag 2 juli 2018
HET ALTERNATIEVE VARKENSBEDRIJFJE
'De hele dag al verschijnt er een blije glimlach op mijn gezicht als ik aan gisteravond denk. Het was gewoon zo compleet! En de gastvrouw van dé avond... zij is een echte charismatische persoonlijkheid en ik ben er door betoverd. Pure MAGIE.'
Nee, dit gaat niet over mij ;-)
Dit gaat over een varken.
Een varken dat eerst het leven had van alle andere productievarkens. Een leven waarin er letterlijk geen ruimte was voor haar persoonlijkheid. Wie had toen ooit kunnen weten dat dit varken zo gul zou zijn? Zo'n dribbelaar, zo bedrijvig, zo levenslustig? Dat wist ze zelf niet eens.
En dan hebben we het natuurlijk over de Moeder van Sjonnie.
Een fokzeug met een staat van dienst achter zich. Haar voormalige kapitaal, de rij spenen, hangt nu vaalroze verschrompeld onder haar buik en swingt mee met iedere stap die ze zet. Hatsikidee! Ik kan lopen! Hatsikidee! Ik ben vrij!
Fijne maandag allemaal!
PS
Bovenstaande quote komt van Lydia. Haar liefde voor de gepensioneerde moedervarkens bij Familie Bofkont zette ze om in een alternatief varkensbedrijfje. Acht dames produceren de inmiddels beroemde 'bofkontjes'. De opbrengst van deze hebbeding-sleutelhanger gaat voor 100% in de pensioenpot van Het Beloofde Varkensland.
PPS 'Een heel warm initiatief, mooi vormgegeven en uitgevoerd. En dat allemaal voor het goede doel... De varkens die bij Dafne mogen wonen tot hun laatste dag financieel ondersteunen. Prachtig idee van Lydia.'
Lieja de Boer
https://www.facebook.com/GehaakteBofkontjes/
Maandag 2 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (51)
Donderdag 16 september 2004
De Dag van De Mail
Leuk! Ik kreeg vandaag een mailtje van twee varkens uit Groningen. Ze deden er ook een foto bij. Dit schreven ze:
'Hallo wij zijn Rosa en Fleur,volgens ons zijn we ongeveer even oud als jou, we zijn pietrainzeugjes, jij heb ook mazzel gehad zeg, net als wij, wij zouden ook in de braadpan beland zijn als ons vrouwtje ons niet had meegenomen. Bij ons wonen 2 jongetjes wel leuk hoor maar wel buiten ons hek. Verder wonen er 3 honden de jongste hebben we een keer bij de oren gepakt, eigen schuld hoor ze was veel te opdringerig, er lopen ook een paar poezen rond, die zijn best grappig. Ons vrouwtje is heel aardig, ik Fleur niet altijd hoor ik hap haar wel eens in de kuiten en ik krijg niet eens straf, Rosa vindt het een rotstreek van mij, zij is gewoon een watje, nou ik zou zeggen nog veel goede jaren en veel varkensstreken. nou groetjes aan al je kameraden, doei Rosa en Fleur'.
Morgen ga ik ze terugschrijven.
Wordt Vervolgd.
Zondag 1 juli 2018
PERFECTE GASTVROUW
Zo kennen we haar. De perfecte gastvrouw. Op haar tiende verjaardag heeft de Moeder van Sjonnie zich weer helemaal waargemaakt.
Ze dribbelde van gast naar gast, had voor iedereen even persoonlijke aandacht, liet zich toezingen, aaien, rossen, hapte en passant met haar pleegkinderen zo'n 150 appels weg, verdween uit zicht, kwam op het juiste moment weer opdagen voor de groepsfoto en hield voortdurend het overzicht.
Haar leven, haar eiland, haar gezinnetje, de Moeder van Sjonnie liet ons allemaal weer even zien hoe dat moet: gelukkig leven. Daar kon geen zelfhulpboek tegenop :-)
Fijne zondag allemaal!
Zondag 1 juli 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (50)
Woensdag 15 september 2004
De Dag van Ver Weg
Een heel eind gelopen vandaag. Ik was met Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor het weiland ingegaan. Zij gingen meteen gras eten maar ik wilde nog verder. Ik kwam bij een bruggetje waar twee zwanen op een paaltje zaten. Daar ben ik over heen gegaan en toen stond ik in een enorm stuk land. Dat was nog eens leuk. Ik kon alle kanten uitrennen. Plotseling sprong er een kleine haasje voor me uit en verderop zaten allemaal wilde ganzen bij mekaar in het gras. Ik ben er een hele tijd gebleven. Het was heerlijk om er te wroeten, al die nieuwe geuren. Toen het heel hard ging regenen ben ik weer naar de boerderij terug gerend.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 30 juni 2018
DE KRACHT VAN ENTHOUSIASME
Het bijzondere aan de Moeder van Sjonnie is dat ze nog nooit een boterham met pindakaas heeft gehad. Ik bedoel eentje met verstopte medicatie. Nergens voor nodig.
Voor haar leeftijd loopt ze geweldig, en ze is nog steeds de onstuimige gastvrouw die we in het begin leerden kennen toen haar pleegkinderen nog in de luiers zaten.
Wat was dat een gelukkige tijd. En nog steeds.
Op de foto - van 5 jaar geleden - begroet ze Lidy, toen voor de eerste keer op bezoek bij Familie Bofkont, en eigenlijk nooit meer weggegaan: 'Ik werd voorgoed ingepakt die dag!'
Dat hebben we vaker gehoord.
Vorige week kwam een echtpaar speciaal voor de Moeder van Sjonnie naar de workshop. Toen het stel bijna omver gelopen werd door haar enthousiasme, riep de vrouw: 'Dit moet de Moeder van Sjonnie zijn! Precies zoals mijn zoon al zei!'
Vandaag is Bofkontboerin Lidy druk bezig met de voorbereidingen voor het verjaardagsfeestje van de Moeder van Sjonnie. Tien jaar!
Omringd door haar aangenomen kroost (dat inmiddels met kop en schouders boven haar uitsteekt), kan dit één-van-de-leukste-varkens-ter-wereld vanavond haar hart ophalen.
Gasten, aandacht, appels, borstels, prachtig zomerweer; wat wil een ex fokzeug nog meer. Zo'n oude dag gun je ze toch allemaal?
Fijne zaterdag!
Zaterdag 30 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (49)
Dinsdag 14 september 2004
De Dag van De Buitenstal
Vannacht heb ik in de buitenstal geslapen. Ik had geen zin om naar huis te gaan. De Vrouw kwam nog wel naar buiten en riep de hele tijd. Maar ik hield me gewoon stil. Toen zag ze me toch. Maar ik mocht blijven liggen. Ze heeft me nog wel lekker helemaal ingestopt met stro. En toen kreeg ik een kus op mijn schedel en ging ze weg.
Maar vanochtend ben ik al heel vroeg op haar deur gaan bonken want ik had honger. "Ja rustig maar," riep ze. "Ik kom er aan!" Maar dat duurde me veel te lang. Ze ging eerst naar Gevaarlijke Eddy en Caesar toe. Dat hoorde ik wel en ik ben heel hard om de boerderij heengerend. Toen stond ik er toch als eerste. "Je bent een slimme big," zei ze.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 29 juni 2018
HOOI MAKEN
Het leukste aan het boerenleven zijn de jaarlijks terugkerende rituelen. De hooitijd is de mooiste tijd van het jaar. In juni krijgt iedere boer de kriebels. Hoe is het weer? Hoe lang blijft het droog? Kunnen we al maaien?
Wat ik er zo van zie en hoor: goed hooi maken schijnt een hele kunst te zijn.
De ene boer is de andere niet. Ze hebben allemaal zo hun eigen methode. Het komt op de juiste timing aan. Maaien is één ding. Maar dan het schudden. Wanneer wordt er geschud? En hoe vaak? Hangt er wel of geen regen in de lucht? Hoe schat je in wanneer er wat moet gebeuren? Een fascinerend spel met de elementen. Fingerspitzengefühl.
De afgelopen weken is het uitzonderlijk goed hooiweer geweest. "Als je nú nog geen hooi kunt maken," hoorde ik een boer zeggen, "dan leer je het nooit meer."
Het zal niemand verbazen dat de bofkonten een stelletje verwende nesten zijn. Zeus & Co (bofkontkoeien) en Brammetje & Co (bofkontvarkens) willen alleen het beste van het beste. En dat is de eerste snee. Het eerst gemaaide gras van het seizoen.
Voor hooi van de tweede snee, later in de zomer gemaakt, halen ze hun neus al op. Laat staan voor de derde snee. (Ik ben geen kaaskenner, maar de kaas van koeien die lentegras aten, schijnt ook de lekkerste kaas te zijn).
Eerste snee dus. Komt voor mekaar bofkonten.
Gisteravond kwam de losploeg het erf weer opgelopen. Vijf stoere, sterke mannen en meiden, gevolgd door de boer op zijn trekker, die af en aan wagens vol hooi kwam brengen. Zevenhonderd balen.
Boerenfitness.
Dennis weet inmiddels alles van stapelen en indeling, en de hooiploeg is op elkaar afgesteld als een geoliede machine. Het lossen zit in hun systeem. Alleen al de manier waarop ze een hooibaal hanteren; een lust voor het oog. Sterk als beren, strobalen die in de weg staan tillen ze als handtasjes op, met één hand. En dan hun woordloze samenwerking. "Je staat in mijn swing," zei een van de lossers tegen een onervaren vrijwilliger van Familie Bofkont.
Inderdaad, een choreografie, hun soepele bewegingen vereisen ruimte, niet voor niks zijn veel Tai Chi moves afkomstig uit de boerenwerkzaamheden.
Enerverende dagen dus voor Familie Bofkont.
De koeien tijdelijk in de boomgaard, de varkens willen natuurlijk met hun neus vooraan staan, maar mogen er ook niet bij. Brody, Koentje en Grote Broer maar even binnen, ik ben als de dood dat de kleintjes onder de wielen van de kar terecht komen.
Vanavond en volgende week nog zo'n avondje, dan liggen er 2200 hooibalen in de schuur en kan Familie Bofkont de winter weer door.
Fijne vrijdag allemaal!
Vrijdag 29 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (48)
Maandag 13 september 2004
De Dag van Het Bezoek
Ik mocht niet naar binnen vandaag, want er zou bezoek komen vertelde de Vrouw en dan zou ik alles maar weer door de war gooien en smerig maken. Maar ik heb wel door het raam gekeken. Ze zat aan tafel met een paar mannen en ze keken naar filmpjes. Ik zag een glimp voorbij komen van een piepkleine Miss Universe, ze was nog veel kleiner dan Booswicht. Dat ben ik haar toen gauw gaan vertellen.
Even later stonden we samen door het raam te loeren. "O ja, dat weet ik nog wel," zei ze, "dat was op het stoepje. Toen woonde ik nog binnen. Dat is al weer twee jaar geleden."
"Ja!" riep een van die mannen ineens, "dat moet ik hebben! En dan daarna van toen ze berig was!" We begrepen er niks van. Wat zou hij nou toch bedoelen?
Wordt Vervolgd.
Donderdag 28 juni 2018
DUBBEL FEEST
Drie keer raden wie dit is. Hammie! (in de handen van Bianca). Zaterdag wordt Hammie 2 jaar. Dubbel feest dus.
Dit is zijn verhaal:
VARKENS REDDEN IS EEN VAK
Varkens redden is een vak. Koeien redden trouwens ook, maar tot op heden kreeg ik (nog) geen noodkreten van mensen met 'geredde' kalfjes in hun woonkamer. Gauw afkloppen maar...
Biggetjes aan de fles in woonkamers komen helaas maar al te vaak voor. Zo'n klein schattig roze biggetje op de bank, dat moet toch makkelijk kunnen? En daar zitten ze dan met zo'n rouwdouwer die na een paar maanden volstrekt onhandelbaar geworden is in huis.
'Onlangs heeft een stalgenootje (pensionpaardenstal) die bij mij haar paarden heeft staan, een varkentje gered. Ze gaf hem de fles, maar zij woont een rijtjeshuis en nu gaat dat niet langer. Weet jij een oplossing?'
Lieve aspirant 'varkensredders': als je een biggetje wilt 'redden' moet je een plan hebben voor de komende 15 jaar. Plek, huisvesting, soortgenoten, verzorging, geld. Op al die vragen moet je van te voren de antwoorden hebben.
Een biggetje zit er trouwens helemaal niet op te wachten om 'gered' te worden. Dat beestje wil niks liever dan bij zijn familie blijven. Een biggetje uit de toom halen is in feite een verschrikkelijke daad. Alleen te rechtvaardigen als je er 200% zeker van bent dat je het de komende 15 jaar een gelukkig varkensleven kunt bieden. Anders nooit aan beginnen.
Enfin.
Ik mail de pensionpaardenhoudster dat Hammie het best af is met een varkensvriendje. Geef een afgedankt minivarken van Marktplaats een tweede kans. Dan heb je twee blije varkens.
Meestal hoor ik nooit meer iets op zo'n voorstel, want dat was natuurlijk niet de bedoeling. De onderliggende vraag is altijd of de big naar Het Beloofde Varkensland kan.
Maar tot mijn grote verrassing krijg ik een positieve reactie. Ze wordt zelfs Vriend van Familie Bofkont, en komt ook op een workshop om meer te leren over haar Hammie. Hoe kan ze Hammie het beste verzorgen, hoe kan ze Hammie verwennen met een massage en of ik nog een ander varkentje weet als vriendje voor Hammie.
Leuk mens, verliefd op alle varkens van Familie Bofkont en vastberaden een groot succes te maken van haar kersverse taak als varkenshoedster. Hammie blijkt van hetzelfde pittige ras als Piet en Willy, en gaat zo'n 350 kilo worden. Ze kan haar borst vast natmaken.
De week erop krijg ik een plaatsingsverzoek van een kinderboerderij. De bestaande varkens moeten daar weg want ze hebben nieuwe biggen aangeschaft. Het gaat om Kune Kune's. Ik denk onmiddellijk aan Hammie. Twee van die vriendelijke varkens moet hij makkelijk aan kunnen. Maar ik hoor niks meer van Hammie's varkenshoedster. Tot ze me deze mail stuurt:
'Durf het je bijna niet te zeggen, maar van mijn huisbaas mag Hammie niet blijven. WTF.... ben absoluut in de vlekken. Waar moet hij dan heen. Wilde jou er niet mee lastig vallen, want zo krijg je 1000 gevallen. De vrouw die hem 'gered' heeft roept nu... dan maar de slager. Nou dat nooit. Waarom heb je hem dan gered? Heb jij tips? Kan wel janken.'
Hammie woont sinds 1 oktober 2016 op Het Beloofde Varkensland...
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 28 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (47)
Zondag 12 september 2004
De Dag van De Nieuwe Slaapplek
Ik mag niet meer in haar bed slapen want ik word te sterk, zegt ze. Nu is er een schot in de deur gemaakt, tussen haar kamer en de paardenstal. Ik hang er de hele tijd overheen te kijken, maar Ik kan er niet meer in. In de paardenstal heb ik nu een grote berg stro. Ik kan nog wel alles horen. Wanneer ze de televisie uitdoet en haar computer en zo. Miss Universe heeft hier ook een paar nachten geslapen. Misschien mag ik toch nog wel eens een keer naar binnen...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 27 juni 2018
FEEST! DE MOEDER VAN SJONNIE!
Op een mooie dag in de zomer - het was 26 juni 2008 - werd er ergens op een groot moedervarkensbedrijf een roze meisjesbig geboren. Dat kwam goed uit. Een meisjesbig kan namelijk worden waar ze voor ter wereld komt: moeder. Deze meisjebig kreeg de naam 1708.
Een klein jaar later werd nummer 1708 voor voor de eerste keer moeder van 14 biggetjes.
Toen we Sjonnie kwamen halen, was ze al weer voor de negende keer moeder geworden.
Sjonnie mocht bij Familie Bofkont wonen, maar ik kreeg zijn moeder niet meer uit mijn gedachten. En toen ze op een dag een miskraam kreeg en daarom naar de slacht moest, hebben we aan de boer gevraagd of ze met pensioen mocht naar Het Beloofde Varkensland.
Hoe ze moest heten? De Moeder van Sjonnie natuurlijk!
Bij Familie Bofkont werd ze pleegmoeder van een stel aanwaaibiggetjes (inmiddels volwassen lummels).
Gisteren is de Moeder van Sjonnie 10 jaar geworden. En alweer 5 jaar op Het Beloofde Varkensland!
Dat mag gevierd worden. Gaan we ook doen. Zaterdagavond. Een Zwoele Zomeravond bij de Moeder van Sjonnie en haar samengestelde gezinnetje op hun Bofkonteiland.
De Vrienden van Familie Bofkont hebben een uitnodiging gekregen.
Nog geen Vriend? Het is nooit te laat om Vriend van Familie Bofkont te worden ;-) En wie weet ben jij zaterdag dan ook van de partij!
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Fijne woensdag allemaal!
PS
De Moeder van Sjonnie is dol op appels...
Woensdag 27 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (46)
Zaterdag 11 september 2004
De Dag van Rosamunde
Vanochtend liep ik in de boomgaard toen er een man aankwam die de twee rode logeerkoeien meenam. Rosamunde brulde als een stier toen ze het zag. "Dat is een koe met stierengedrag," wees de boer naar haar. "Kijk wat ze nu doet, is dat ook".
Rosamunde stond als een wilde met haar kop heen en weer te schuren over de grond. Dat had ik haar wel eens vaker zien doen. "Wat sloof jij je weer uit," riep Brutale Griet toen tegen haar. "Zeker sjans met de overbuurman!" Later op de dag gingen we met een heleboel mannen de akker op naar Rosamunde en Brutale Griet toe. Ik mocht ook mee. Rosa kwam meteen op me afstuiven en toen deden we weer even neusje-neusje. Een van die mannen heeft me trouwens gemasseerd. Dat was heerlijk.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 26 juni 2018
PASSIE & POEN - een kwestie van doen
Voor mijn nieuwe-boek-in-wording ben ik nu voortdurend aan het grasduinen in mijn archief. Hoe zat dat ook weer met die zoektocht naar die ene geschikte zeug, heb ik dat mailtje van die boer nog, waar liggen die aantekeningen van dat gesprek met dat media bedrijf?
Zo kwam ik gisteren een krabbel tegen, van 100 jaar geleden, voor een training die ik destijds gaf aan startende ondernemers (heten tegenwoordig start ups :-)) 'Hoe maak je je dromen waar?'
PASSIE & POEN - een kwestie van doen
7 stappen op weg naar een 'rijk' en opwindend leven
Stap 1
Vergeet ze niet de heerlijke idealen...
(Nicolaas Beets)
Stap 2
Geef vorm aan wat je wilt...
Stap 3
Word een meester in de communicatie...
Stap 4
Werk je een slag in de rondte...
Stap 5
Zeik niet...
Stap 6
Een goed koopman gebruikt alle ding waartoe zijn aard is strekkende...
(Dirck Volkertsz. Coornhert)
Stap 7
Wees wie je bent, doe wat je moet doen, dan komt het geld vanzelf wel...
Alle stappen zijn nog steeds toepasselijk. Dromen waar willen maken blijft van alle tijden. Daar weet ik alles van ;-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Wie nog meer stappen weet, vul maar aan!
Dinsdag 26 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (45)
Vrijdag 10 september 2004
De Dag van De Hanenren
Vanmiddag heb ik ingebroken in de hanenren achter op het erf. Het werd hoog tijd dat ik daar de boel eens even zou omploegen. Dat lukte heel aardig. Maar er liepen steeds een paar haantjes mee. Heel irritant. Iedere keer als er een worm aan de opervlakte kwam, pikten ze die snel voor mijn neus weg. Kunst, als je goede ogen hebt. Toen heb ik ze weggeduwd en hun graan allemaal opgegeten. Net goed.
De zon was zo heet vandaag en ik ben helemaal verbrand. De achterkant van mijn oren en aan een kant van mijn rug, helemaal rood. Grootmoedertje is verhuisd. Eerst zat ze achter de kist, toen er naast en nu is ze boven op de nieuwe stroberg gaan wonen. Dan heeft ze goed uitzicht over het erf, zei ze. Ik vind haar wel leuk. Ze loopt heel deftig en ze kijkt ook streng. Maar ze is aardig, ik kan niks anders zeggen.
Wordt Vervolgd.
Zondag 24 juni 2018
BIJ DE LELLEBELLEN
Hammie begint steeds meer z'n draai te vinden. Zijn ouderlijk huis bij Miss Piggy ligt nu vol met tijdelijk hooi-opslag. Hammie moest dus sowieso uit logeren en hij maakt van de nood een deugd: best gezellig om bij de Lellebellen te slapen...
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ja, ik word Vriend van Familie Bofkont!
Ik omarm creatieve eigenzinnigheid, authenticiteit en gepassioneerde (dieren)liefde! Wat ik het krachtigste en meest inspirerende vind is de positieve verleidingskunst en humor ipv (be)vechten en (be)strijden. Het is ontwapening uitdragen, harten aanraken en daarmee verbinding creëren. Een voorbeeld voor mij.'
Dankjewel Esther E.!
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Zondag 24 juni 2018
HET UIT DAGBOEK VAN MISS PIGGY (44)
Donderdag 9 september 2004
De Dag van Wie 't Hardste Kan Krijsen
Vandaag zei de Vrouw dat als ik zo hard krijs ik niks krijg. Stalker kan er ook wat van en Miss Universe zet ook een keel op als ze wat wil. Maar de Vrouw wil er niks van weten. 'Krijs maar een end weg,' zegt ze dan. 'Mij maak je niet gek, malle Krijtbig.' 'Krijtbig,' zegt ze dan altijd. Boy George zegt dat dat deftiger is dan krijsbig. Gisteravond heb ik een poosje bij Miss Universe geslapen op de paardenstal. Dat was best gezellig. Maar toen de Vrouw naar bed ging en nog even televisie ging kijken, ben ik toch maar weer gauw bij haar gekropen...
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 23 juni 2018
HIER DOE JE HET DUS VOOR (2)
'Hoi Dafne,
Wat een fantastische website! Echt heerlijk om zoveel informatie te kunnen lezen over de mini-varkens. Ik had al vaker op internet gekeken, maar gevoelsmatig kwam ik helaas vaak bij onjuiste, 'hippe' informatie uit, dat je een varken kunt opvoeden als een hond, die zijn behoefte doet in een kattenbak....'
'Vandaar dat ik zo blij was met jouw eerlijke en echte informatie over varkens, dat voelt puur en oprecht en komt echt binnen!!'
'Wij zijn 3 jaar geleden verhuisd naar het buitengebied en hebben in die 3 jaar vaak gesproken over mini-varkentjes. Maar als we die stap zetten, wilden we ons wel goed voorbereiden. Dus het lezen van jouw enorm uitgebreide ABC, helpt daar enorm bij.'
Dankjewel Nelke B.! Mijn dag kan niet meer stuk :-)
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Ook alles willen weten over 'mini-varkens'? (laatst ook weer iemand op de workshop: 'Nee echt, ze bestaan hoor, varkentjes die zó klein blijven,' en ze wees met haar handen het formaat van een cavia aan :-) ).
Welkom op http://www.minivarkens.nl
Zaterdag 23 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (43)
Woensdag 8 september 2004
De Dag van Keten in de Strobalen
Opeens lag er vanmiddag een enorme berg strobalen op het erf. Ik was even weggeweest naar de bramen en toen ik terug kwam lag die bult daar ineens. Er liepen twee mannen heen en weer. Ze tilden de balen op en legden ze onder een hoge kap. Ik kon er mooi tussendoor springen. Dat was leuk.
Toen wilde ik die ene man gaan pesten. Ik rende achter hem aan en duwde mijn neus keihard achter in zijn knieën. Dat vond hij niet leuk. Hij rende weg en vluchtte weg door een deur. Ik zag dat hij die deur niet goed dichttrok.
Even later ben ik daar toen eens gaan kijken. Ik kon hem zo openduwen! Te gek! Ik vond een enorme zak met kattenbrokjes. Daarna heb ik alle planten en bloemen opgegeten. Ik kon niet meer...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 22 juni 2018
HIER DOE JE HET DUS VOOR
'Beste mevrouw Westerhof,
Ik ben Thom B. 16 jaar en zit op het Roland Holst college in Hilversum. Voor Maatschappijleer moeten wij een praktische opdracht maken over een maatschappelijk probleem. Ik heb de omgang met slachtvarkens gekozen. Ik ben erg geschokt over de huidige omgang met deze dieren.'
'Een van de aspecten van deze praktische opdracht is dat er een interview met iemand uit het betreffende vakgebied in moet zitten. Zeven jaar geleden heb ik bij u een cursus varkens masseren gevolgd en moest dus gelijk aan u denken! Zou u misschien de onderstaande vragen voor mij willen beantwoorden zodat ik deze kan verwerken in mijn praktische opdracht? Dat zou ik echt geweldig vinden!
Met vriendelijke groet, Thom B.'
VRAAG 1
Wie of welke partij kan het meest invloed uitoefenen op dit maatschappelijk probleem?
VRAAG 2
Waar denkt u dat de oplossing zit?
VRAAG 3
Hoe kan het dat mensen zo met varkens omgaan?
Van harte welkom Thom voor een hernieuwde kennismaking op Het Beloofde Varkensland! Hier doe je het dus voor. De jeugd heeft de toekomst :-)
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Keiler is goed uit de narcose gekomen en tijdens onze laatste nachtelijke controle wilde hij het erf weer op. Vanochtend heeft ie heel voorzichtig mee-ontbeten. Verder houdt ie zich gedeisd. Nog te beroerd door de narcose.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 22 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (42)
Dinsdag 7 september 2004
De Dag van Alsmaar Miss Universe
Ik trek steeds meer met Miss Universe op. Vanavond hebben we zelfs samen op de paardenstal gegeten. De Vrouw wilde dat eens uitproberen. Op zich ging het wel goed. Maar ze doet een beetje raar de laatste paar dagen. Wil de hele tijd op me springen. Dat snap ik niet zo goed. Eerst was ze bang voor me, daarna deed ze heel kribbig en nu wil ze de hele tijd boven op me. Wat zou dat toch zijn?
Wordt Vervolgd.
Donderdag 21 juni 2018
OPROEP
Vanochtend wakker geschrokken uit droom. Man met dood kalf op schoot. Beiden badend in het bloed. Man kneep voortdurend in het kalf voor weer een nieuwe bloed-douche in zijn gezicht. Het leek op een ritueel. De man ging er helemaal in op.
Gisteravond besloten om NIET te schrijven over het onderzoek van de NVWA (Nederlandse Voedsel en Warenwet Autoriteit) in slachthuizen. Nu heb ik dat toch gedaan. Excuus.
Een aantal slachthuizen is door de NVWA beboet.
Wie dacht dat de hel zich in België bevond, vergist zich: die hel is ook in Nederland.
Daarom doe ik een oproep. Nee, een smeekbede.
OPROEP
Mensen, PLEASE, laten we massaal onze rug naar vlees toe keren. Laten we stoppen met de dieren in de steek te laten. Wat de varkens, kalfjes en schapen in die beboete slachthuizen te wachten stond, gaat voorbij aan onze beschaving.
LATEN WE KIEZEN VOOR DE DIEREN.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Graag vandaag veel positieve energie naar Het Beloofde Varkensland. Dokter Peter komt vanmiddag voor Keiler. Hij moet onder zeil voor een tandbehandeling. De doerak is ons altijd te slim af. Keiler heeft alles door, is razendsnel en zo sterk als een beer. Voor je het weet zit ie in Den Helder. Gisteren al begonnen met voorzorgsmaatregelen (o.a. afrastering verhogen) opdat dokter Peter zijn werk snel en efficiënt kan doen. En narcose blijft altijd een ding. Duimen maar weer met z'n allen.
Donderdag 21 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (41)
Maandag 6 september 2004
De Dag van Het Hanenasiel
Ik heb iets ontdekt. Waar de hanen wonen, kan ik tussen twee planken door naar binnen. Er lag overal heerlijk graan. Ik ben net zolang gebleven tot alles op was. Daarna heb ik lekker in de zon geluierd tot er een vreemde vrouw kwam. Ze had blote tenen en die heb ik met mijn modderneus besnuffeld. Toen had ze zwarte voeten.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 20 juni 2018
bokita, Bokita, BOKITA!!!
Bij Familie Bofkont valt er iedere dag wel wat terug te blikken. Wat te denken van Bokita die vandaag precies 3 jaar geleden voet op Het Beloofde Varkensland zette? Eigenlijk was ze er al op 17 juni, maar de eerste paar dagen durfde ze de Bofkontbus niet uit. En als we haar toen niet een handje geholpen hadden, had nog steeds in de bus gezeten...
Toen ze eenmaal in de melkerij woonde, weigerde ze om ooit nog 1 stap buiten de deur te zetten. Dat bleef zo tot de brand. Ook toen moest ze er wel uit. We bouwden een nieuw huisje voor haar. Daar kwam ze ook nooit uit. Te angstig, te getraumatiseerd door haar verleden.
Maar de laatste weken zagen we iets opmerkelijks.
Bokita ging in haar huisje in een andere hoek poepen dan dat we van haar gewend waren. Tot we ineens haar drollen op de-grens-van-binnen-en-buiten zagen liggen. Daarna overschreed ze die grens stukje bij beetje. Centimeterwerk, maar toch.
Maar gisteren lagen haar keutels op een meter afstand van haar huisje.
NA 3 JAAR DURFDE BOKITA NAAR BUITEN!
Lees hier Bokita's achtergrondverhaal. Tel daar de brand nog eens bij op en je begrijpt dat dit lieve getraumatiseerde varken gisteren geschiedenis heeft geschreven.
Ik had er nooit meer op durven hopen.
Uit het Familie Bofkont Boek:
BOKITA
het verdriet van België
Miss Piggy en Maximiliaan behielden hun namen toen ze bij Familie Bofkont kwamen wonen. Bij Big is dat ook zo. Big is Big. Er komt geen enkele andere naam in me op die hem beter zou passen. Niks meer aan doen dus. En bij het nieuwe dumpertje in het bos is het ook gauw klaar: Dumpie. Tot zover de administratie van de burgelijke stand op Het Beloofde Varkensland.
Binnen twee weken na de komst van Dumpie krijg ik een mail van een Belgische dierenarts:
'Iemand heeft mij gevraagd een gezond diertje, een hangbuik zeugje van 10 jaar, te euthanaseren. Reden: we zien haar niet graag meer. Ik weigerde haar dood te spuiten en heb mensen gevonden die dat diertje zouden opvangen. Met een collega hebben we gisteren het zeugje gesedeerd (dat ging heel moeizaam), in een aanhangwagen gedaan en getransporteerd naar de Franse grens. Toen wij daar waren zeiden die mensen: maar dit is veel te groot, we nemen haar niet. We zijn terug gereden, intussen was het nacht, ons zeug je onderkoeld geraakt, dus we hebben haar wat pijnstilling en antisedan gegeven.'
En zo gaat dit hartverscheurende relaas maar door. Met de gebruikelijke afsluiting of er een plaatsje voor deze stakker is op Het Beloofde Varkensland. Dilemma! Nee. Ja. Nee. Ja. Nee! Dit moet een keer stoppen, al die drama's en wij kunnen ze niet allemaal oplossen. Maar natuurlijk lig ik 's nachts te piekeren over een andere oplossing.
Ik bel de Duitse boerin die me onlangs schreef dat ze spijt had van alle varkens die ze had laten slachten. Om het goed te maken wilde ze, geïnspireerd door Familie Bofkont, in de steek gelaten minivarkens gaan opnemen. Dit Wiedergutmachungsvarken komt dus als geroepen. We spreken af dat we haar het varken brengen met de Bofkontbus.
Maar Mannetje Bromsnor is ziek en dus gaat bofkontboerin Saskia met Dennis naar België om het hangbuikzwijntje op te halen. Of zwíjntje. Haar omvang is met geen pen te beschrijven. Blind van vetzucht. Eenmaal uit de bus in Duitsland durft ze geen stap meer te verzetten.
Die nacht droom ik van een monsterlijk groot gorilla-achtig varken, dat Bokita heet en in blinde paniek de boel kort en klein slaat.
Als ik wakker word, weet ik dat er maar één plek is voor dit zwaar beschadigde varken en dat is op Het Beloofde Varkensland. De Duitse boerin is opgelucht. Ze zat al met de handen in het haar, want dit probleemvarken is totaal ongeschikt voor haar kinderen en honden. De volgende dag halen Dennis en Saskia het varken weer op. Zodra ik Bokita zie, weet ik dat mijn droom een voorspellende was. Dit is een varken met een verleden. Ze wil de bus niet meer uit. Na drie dagen lukt het eindelijk haar onder luid gebrul de boerderij in te krijgen.
Hoe getraumatiseerd Bokita is en waardoor, blijkt als haar vorige baasje onverwacht van zich laat horen. Huilend vraagt ze hoe het met haar Zwelgje gaat nadat de dierenarts het zo abrupt van haar meegenomen heeft. Geen wonder dat ik over een aap had gedroomd. Want tijdens dat lange telefoongesprek komt die uit de mouw. Aha. Zo zat dat dus...
copyright Dafne Westerhof
het Familie Bofkont boek is te bestellen via mail@familiebofkont.nl
Woensdag 20 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (40)
Zondag 5 september 2004
De Dag van Het Ongeduld
Vandaag heel veel mensen. We gingen het veld op naar Rosamunde en Brutale Griet. Dat was wel leuk. Maar al die mensen wilden maar aan me zitten. Ik had er niet zo'n zin in, werd er ongeduldig van. Blijf nou toch eens van me af, dacht ik de hele tijd. Er was wel een vrouw bij, en die kon heel lekker aaien. Toen ben ik er toch maar even bij gaan liggen. Maar daarna heb ik iemand gewoon van me afgesnauwd. En ook gebeten...
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 19 juni 2018
HANDELSMERK
Dank voor de leuke reacties op 15 jaar Varkensmassage! Niet dat ik voor die tijd stil zat :-) Al jaren het ene varkensproject na het andere, met allemaal hetzelfde doel: de consument verleiden. Maar de Varkensmassage zorgde voor een doorbraak en werd het handelsmerk van Het Beloofde Varkensland.
'Wat leuk, zou ik ook wel een keer willen doen, maar hoop dat al die knuffelaars geen vlees eten,' mailde iemand.
Snap dat ze dat zegt, maar ik wil juist graag zoveel mogelijk vleeseters over de vloer. Dan kunnen de varkens doen waar ze zo goed in zijn: consumenten verleiden.
'Van harte gefeliciteerd! Ik hoop dat jullie nog vele jaren door zullen gaan!' mailde Bofkontboerin Neel. Nou Neel. Je kunt gerust zijn hoor. We gaan door. De varkens zijn nog lang niet uit-verleid.
En het is nog steeds hard nodig.
Afgelopen vrijdag stond er een opiniestuk in de Volkskrant, ondertekend door een aantal hoogleraren. Kort door de bocht: de overheid moet het vlees duurder maken, dan kunnen de consumptiedieren het beter krijgen.
Daar kwam een ingezonden brief op:
'Houd het voedsel goedkoop, dan blijft het volk rustig. Dat wisten de Romeinen al. De mentaliteitsverandering moet van de consument komen, maar zo'n verandering van denk- en zienswijze laat nog lang op zich wachten.'
Precies. En daarom koos ik 25 jaar geleden voor het verleiden van die consument. Toen moesten we het ook al niet van de overheid hebben. Maar ik ben een praktische dromer. Consumenten kunnen hun macht (gaan) gebruiken en de kiloknallers laten staan. Stukje bij beetje het bewustzijn op gang brengen. Daarom Het Beloofde Varkensland. Daarom Varkensmassage. Nog steeds.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Hopelijk heb je nog een plekje voor twee kinderen, van wie er 1 al jaren later varkensmasseur wil worden!'
Dinsdag 19 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (39)
Zaterdag 4 september 2004
De Dag van De Modder
Het was vandaag verschrikkelijk heet. Ik kwam Miss Universe tegen en die deed zo mal. Ze had ook schuim om haar bek. "Ze is weer berig," hoorde ik de Vrouw zeggen tegen een stel mannen. "Dat betekent dat ze een man wil." Toen moesten die mannen heel erg hard lachen. Miss Universe vroeg of ik mee ging want ze wist een lekkere modderpoel achter op het land. Daar zijn we toen in gaan liggen. Heerlijk koel. "Nu ben je net een ijsje," zei de Vrouw toen ik weer thuiskwam. "Vanille met chocola." En ze deed net of ze een hapje van me wilde nemen. Ze was erg vrolijk.
Wordt Vervolgd.
Maandag 18 juni 2018
CADEAUTJE
Afgelopen zaterdag was een gedenkwaardige dag voor Het Beloofde Varkensland. 15 jaar varkensmassage! Op 16 juni 2003 gaven we de eerste varkensmassage-workshop ter wereld. En de Wereldomroep was erbij :-)
15 jaar varkensmassage-workshops. Familie Bofkont trakteert. Veel leesplezier!
http://boek.bfknt.nl/miniboekje-varkensmassage.pdf
Fijne maandag allemaal!
Maandag 18 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (38)
Vrijdag 3 september 2004
De Dag van De Zon
Vandaag heerlijk in de zon gelegen. Af en toe kwam Billie Bofkont even buurten. "Het gaat al een stuk beter he?" Hij bedoelde natuurlijk dat gedoe van Stalker. Een paar dagen geleden heeft hij nog heel hard in m'n bil gebeten. Nu heb ik daar een plek, waar alle varkens aan komen ruiken. De Vrouw ruikt er soms ook aan en dan noemt ze me een Stinkbig. Dan drukt ze er heel zachtjes op, maar er komt nog niks uit. Dat schijnt de bedoeling te zijn geloof ik. "Als de pus er uitkomt, ben je ook geen Stinkbig meer," zei ze tegen me. Het zal wel.
Wordt Vervolgd.
Zondag 17 juni 2018
DE WERELD VAN SASKIA VLAANDEREN
Als kind al dol op varkentjes. Vegetariër geworden door Familie Bofkont. Geweldige juf geweest van zoon Jurriaan. Vergevingsgezinde moeder van lastige puberdochter Marloes :-). Appeltaartbakkende oma voor haar kleinkinderen aan wie ze haar kunstzinnige en muzikale talenten doorgaf. Beeldend kunstenares. Rockzangeres. Bewonderingswaardige-moedige-dappere-humoristische-actieve-levenslustige-geliefde vrouw van Paul.
Saskia was het allemaal.
Gisteren mocht ik getuige zijn van de Wereld van Saskia in een bomvolle Tamorkerk in Purmerend. Haar leven in verhalen, beelden en muziek. Gelardeerd met de foto's van Saskia tussen de varkens. Bloemstukken wilde ze niet. Liever donaties voor het inloophuis voor kankerpatiënten en Het Beloofde Varkensland. 'Laat iedereen maar 1 bloem meenemen.' Daar lag ze omringd door haar aquarellen. Ik herkende overleden hond Trudie en moest meteen aan Saskia's mail denken:
12 mei 2016
'Lieve Dafne en alle Bofkonten,
Die Arie...zo'n bijzondere persoonlijkheid. Ik was ontroerd door de uitnodiging voor zijn herdenkingsavond. Vanwege een fikse verkoudheid met keelpijn en hoestbuien, heb ik de beslissing om te gaan uitgesteld tot het laatste moment. Op naar het Beloofde Varkensland. We werden opgehaald door Dennis en ons werd meteen pijnlijk duidelijk hoe groot het gemis was/is van Arie bij de poort. In stilte liepen we achter Dennis aan naar binnen. Ik vond het een fijne, intieme bijeenkomst. Heerlijk om alle verhalen te horen, de mooie foto's te zien (Dennis, je bent een kanjer) en soms ook gewoon stil te zijn met elkaar.'
'Deze avond heeft me ook iets geleerd. Al onze huisdieren hebben een fijn leven gehad en we hebben ze met zorg omringd bij het ouder worden en het ziek zijn. We hebben ze echter niet een paar dagen bij ons gehouden na hun overlijden. Nu onze lieve oude hond Trudie hard achteruit gaat, heb ik al een besluit genomen. Als zij komt te overlijden, houd ik haar ook nog een paar dagen opgebaard in huis. Dat verdient ze na een hondenleven lang ons vriendinnetje te zijn geweest.
Lieve groeten, Saskia Vlaanderen.'
Gisteren stond de Arie Bombarie, door Saskia op de kop getikt in de Wereldwinkel van Purmerend, aan haar voeten (http://2018.bfknt.nl/arie-bombarie-uit-de-wereldwinkel.jpg). Er hingen kleurige linten aan de kist, verbonden met Saskia's handen. We pakten allemaal een viltstift en schreven een laatste groet op het ongelakte hout.
Na de koffie en de broodjes vormden we buiten een erehaag. Saskia werd de kerk uitgedragen door haar familie. In de indrukwekkende rouwtouringcar naar Zorgvlied in Amsterdam. Daar zouden haar naasten de linten doorknippen.
De as van Saskia wordt vermengd met aarde. Daarin wordt een jonge boom geplant. Over 9 maanden is alle vruchtbaarheid van haar as opgenomen en mag de boom mee met haar dierbaren. Op een definitieve plek kan de boom tot wasdom komen als blijvende herinnering aan Saskia; vrouw, moeder, oma. En dierengek.
Onder applaus zwaaiden we Saskia en haar geliefden uit. Arie Bombarie moest van Paul mee als haar allerlaatste gezelschap. Mijn applaus gold alles: Saskia, haar leven, Paul, hun kinderen, kleinkinderen, het liefdevol doordachte en smaakvolle afscheid: Het was in 1 woord AF.
PS
Saskia had zelf de muziek uitgekozen:
https://youtu.be/dO1rMeYnOmM
If I could save time in a bottle
The first thing that I'd like to do
Is to save every day
'Til eternity passes away
Just to spend them with you
If I could make days last forever
If words could make wishes come true
I'd save every day like a treasure and then,
Again, I would spend them with you
But there never seems to be enough time
To do the things you want to do
Once you find them
I've looked around enough to know
That you're the one I want to go
Through time with
If I had a box just for wishes
And dreams that had never come true
The box would be empty
Except for the memory
Of how they were answered by you
But there never seems to be enough time
To do the things you want to do
Once you find them
I've looked around enough to know
That you're the one I want to go
Through time with
Vrijdag 15 juni 2018
ONZE BOERDERIJ - MISSCHIEN OVER 10 JAAR...
'Hallo Dafne, allereerst wil ik zeggen dat ik het geweldig vind hoe jij je inzet voor dieren! Ik stuur jou dit mailtje omdat ik bij de instanties niks wijzer word. Het gaat om het volgende:
Gisterenavond keek ik bij de KRO het programma 'Boer zoekt Vrouw'. Op een gegeven moment stelde varkensboer Gerard uit Noord-Brabant zich voor. Vervolgens liet hij zien hoe hij wegens ruimtegebruik zijn opfokbiggen in zeecontainers hield!!?? Er zaten 50 stuks in een container zonder natuurlijk licht en zonder enige vorm van afleiding of stro.
Nou stuurt het Ministerie van LNV van die leuke boekjes rond hoe je diervriendelijk varkens houdt. Nou, dit wat ik op tv te zien kreeg, leek er in de verste verte niet op. Uiteraard ben ik vandaag gelijk in de telefoon geklommen om te kijken of er instanties waren die boer Gerard eens aan de tand konden voelen. Helaas, zowel de GD, het LNV als de Dierenbescherming konden niks betekenen.
Misschien kan jij er ook niks mee maar jij weet inmiddels beter welke wegen je moet bewandelen om dit soort praktijken onder de aandacht te brengen. Ik hoop dat je er iets mee kan of dat je me een tip kan geven welke instantie ik moet benaderen.'
Groetjes,
Miranda V.
Bovenstaand mailtje kreeg ik in 2007.
We zijn nu 11 jaar verder. Boer zoekt Vrouw is er nog steeds. Maar nu is er nog een ander programma bijgekomen: Onze Boerderij. Slim. De toenemende kritiek van burgers op het systeem, daar moest iets mee. Yvon gaat nogmaals langs bij haar boeren. Ze neemt een kijkje in de keuken van het moderne boerenleven.
Ik heb ze ook gezien, jaren geleden. In het echt. Overvolle zeecontainers vol biggetjes. Ze vlogen tegen de wanden op van schrik toen de boer de deur openmaakte. Ik was getuige van iets dat het daglicht niet verdragen kon. Toen hij de container afsloot, waren de biggetjes weer aan hun lot overgeleverd. In het pikkedonker. Ik kan er nog wakker van liggen (als kind kreeg ik geen lucht meer van angst als ik moest slapen in een ruimte die totaal verduisterd was).
Goed dat het programma Onze Boerderij er is. Goed dat Yvon de vragen stelt die steeds meer mensen gaan stellen. In de laatste aflevering (afgelopen zondag) was ze op bezoek bij een moderne varkenshouder. Symphatieke man. Hij was reëel. Binnen de mogelijkheden deed hij zijn werk zo goed mogelijk, zei hij. Ik geloofde hem.
Een modern varkensbedrijf. Geen biggetjes in containers. Groepshuisvesting voor de zeugen (dat wil zeggen dat de moedervarkens buiten de kooien een rondje kunnen draaien). Dat alleen al heeft hem een vermogen gekost. Maar als de mensen meer zouden betalen voor hun karbonaadje, zou hij nog meer voor zijn varkens kunnen doen, zei hij. 'Misschien over 10 jaar?' vroeg Yvon. 'Misschien over 10 jaar,' antwoordde de boer.
Ik hoop dat het programma Onze Boerderij nog lang op tv blijft.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/437946/Onze_Boerderij.html
Vrijdag 15 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (37)
Donderdag 2 september 2004
De Dag van De Bloempotten
Ik ben vandaag in een ruimte geweest met allemaal mooie rode bloemen. Er stonden ook leuke gestreepte bloempotten. Het was er erg licht en warm. Heerlijk om alles om te gooien en de bloemen op te eten. De bloempotten maakten zo'n leuk geluid toen ze in scherven op de grond vielen. En toen ontdekte ik ook nog een paar hele grote borden met kattenbrokjes.... Ik smakte zo hard dat de Vrouw ineens naar binnen stoof. Bleek dat ik daar helemaal niet naar binnen had gemogen. Ja wist ik veel. Dan had ze de deur maar dicht moeten laten. In ieder geval moest ik meteen naar buiten. 'Kijk nou toch eens!' riep ze 'alle geraniums naar de filestijnen! Schiet op! Naar buiten jij!'
Wordt Vervolgd.
Donderdag 14 juni 2018
HET LEVEN
Veel mensen zijn - net als ik - geschokt door het overlijden van Saskia. Toch wisten we dat het eraan zat te komen. Maar je wilt er niet aan. Het is ook niet voor te stellen. Als ik naar haar foto kijk, kun je niet geloven dat ze er niet meer is, dat haar vertrouwde gezicht niet meer op zal duiken bij de Bofkontbijeenkomsten.
Wat dat betreft heeft Harry Mulisch nog steeds gelijk: 'Doodgaan? Ik? Dat moet dan eerst nog maar eens bewezen worden.'
'In de hemel moeten de varkentjes ook verzorgd worden,' schreef iemand. 'Gelukkig kan Saskia dat nu doen.' Dat is een mooie gedachte. Zeeman zal wel blij zijn, misschien bakt ze daar nog zo'n lekkere taart voor hem.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 14 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (36)
Woensdag 1 september 2004
De Dag van De Jarige Myrte
Ik kreeg een mailtje van Myrte dat ze jarig is vandaag. Negen jaar geworden. Zal haar een mooie kaart sturen of zoiets. Misschien nodig ik haar wel uit want ik hoorde via via dat er binnenkort theevisite is bij ons. Dan kunnen mensen die ons graag willen zien, langskomen. Ik wil wel eens met Myrte kennismaken. Ze lijkt me erg aardig, want ze stuurt altijd van die leuke plaatjes op.
Het was heerlijk warm weer vandaag. Er kwamen een heleboel mensen langs, die spraken heel vreemd. Ik kon ze niet verstaan. Dansmarieke zei dat het Engels was omdat een Engelse mevrouw tegen haar had gezegd dat ze 'gorgeous' was. We zijn allemaal door de akkers heen naar Rosamunde & Brutale Griet gelopen. Ik mocht ook mee. Met een borstel gingen ze toen over hun rug. De Vrouw deed het daarna ook bij mij. Dat voelde heerlijk, want ik had jeuk van de warmte.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 13 juni 2018
IN MEMORIAM SASKIA VLAANDEREN
Ze was overal bij. De Zwoele Zomeravond, op kraamvisite in het Bofkontbos, het afscheid van Arie Bombarie, de crematie van Zeeman, Heel Holland Haakt voor Familie Bofkont. Bij alle dingen die er toe deden voor Familie Bofkont was Saskia van de partij.
Soms pas op het laatste nippertje, want ze wist nooit van te voren hoe de wind zou waaien.
Op de ochtend dat ze met een zelfgebakken appeltaart voor Zeeman op de stoep stond, had ze net te horen gekregen over ook uitzaaiingen in haar lever en longen. Weer aan de chemo dus, voor de zoveelste keer.
Dat was op 11 februari 2017, vlak na de brand.
Ik zie haar nog in het keukentje staan.
Stralend. Met man Paul en appeltaart voor de Brandweermannen-Valentijn-Actie. Stralend omdat ze daar nog aan mee kon doen. Stralend omdat ze haar aquarel van haar geliefde Zeeman nog afgekregen had.
Pas geleden reageerde ze nog op het Dagboek van Miss Piggy.
Gisteren lag haar zelfgemaakte, beeldschone rouwkaart op de mat.
Lieve dappere Saskia, tot het laatste moment heb je aan Familie Bofkont gedacht. Ik hoop dat Zeeman en Arie Bombarie je verwelkomd hebben.
Dankjewel voor alles. We zullen je missen. Je hoorde erbij.
Ik kom zaterdag naar Purmerend.
Wordt Vervolgd
AQUAREL ZEEMAN
http://2018.bfknt.nl/saskia-s-aquarel-en-taart-voor-zeeman.jpg
BEELDSCHONE ROUWKAART
http://2018.bfknt.nl/beeldschone-rouwkaart-saskia.jpg
Dinsdag 12 juni 2018
DOORBRAAK VOOR HAMMIE
Het drong eerst nog niet eens tot me door. Maar zondag (workshop volle bak, heel gezellig), lag Hammie er ineens tussen bij de massagesessie.
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Dat was het natuurlijk helemaal niet, het was zijn eerste keer. En de big family vond het allemaal best. Hammie heeft volop meegedraaid tot ieders tevredenheid.
Het lijkt er op of de eenzame cowboy zijn draai begint te vinden na het overlijden van Miss Piggy. Af en toe ligt hij onder de hooikap bij de Lellebellen, regelmatig gaat ie even buurten bij Familie Kraak, (die zijn (nog) niet erg dol op zijn bezoek), maar het begin is er. En zondag dan. Een doorbraak.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 10 juni staan online op:
http://2018.bfknt.nl/20180610-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Dinsdag 12 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (35)
Dinsdag 31 augustus 2004
De Dag van De Dikke Bil
Mijn bil is dik door de beet van Stalker. De Vrouw heeft er een beetje op gedrukt. Dat voelde ik wel. Maar er kwam geen pus uit. Verder heb ik er eigenlijk helemaal niet meer aan gedacht. Als Stalker er nu aan komt dan pakt de Vrouw een bezem en duwt hem bij me weg. Dat scheelt wel, dan loopt hij altijd boos weg. Lady Lolita is al een paar dagen weg. Ik hoorde van Billie Bofkont dat ze dan bij Gevaarlijke Eddy en Caesar gaat logeren. Dat schijnt ze wel vaker te doen. Vindt ze leuk. Bovendien kan ze dan hun eten afpakken.
Wordt Vervolgd.
Zondag 10 juni 2018
BRODY
'Hi Dafne, ik heb mijn vader het boek van de familie Bofkont cadeau gedaan. Ietwat teleurgesteld zei hij: ik houd helemaal niet van lezen. Nu net kreeg ik een berichtje van mijn moeder dat hij begonnen is aan het boek van de familie Bofkont en super enthousiast is. Hij heeft het alleen nog maar over de biggen.' ;-)
(Dankjewel Celina T.!)
Vandaag is Brody 1 jaar en 10 dagen op Het Beloofde Varkensland. Om dat te vieren zijn verhaal uit het Familie Bofkontboek:
BRODY
het Balkonstumpertje
'Bij mij in de buurt staat al twee jaar een varkentje op het balkon. Hij staat in de brandende zon, in de sneeuw. Er wonen ook twee pitbulls die hem constant grijpen. Maar het allerergste is... kinderen maken er een spel van wie met een pijltje de ogen van het varkentje kan raken. Lieve weldoeners, ik weet dat het een lot uit de loterij moet zijn voor dit beestje, maar ik smeek u alstublieft denk er over na, alstublieft.'
Het bestuur van Familie Bofkont steigert. Géén nieuwe varkentjes er meer bij. Afspraak is afspraak. Dat kan zo zijn, maar nood breekt wetten. De volgende dag bel ik de klokkenluidster op. NVWA, Dierenpolitie, Dierenbescherming, niemand gaf ooit thuis op haar smeekbedes. Ze loeit van verontwaardiging. Met woedende snikken, struikelend over haar woorden doet ze haar verhaal. Het balkondrama speelt zich af in Amsterdam Noord. Tegen beter weten in vraag ik om een foto.
Vel over been, te dik, moddervet, obese, morbide obese. Welke smaken zijn er nog meer als het gaat om ernstig verwaarloosde hobbyvarkentjes? Maar wat ze me opstuurt: de foto van een beeldschoon varkentje. Slank, elegant, met prachtig amberkleurige ogen. Een plaatje. Alleen staat dat plaatje op een balkonnetje voor een glazen deur. En achter die deur staat een pitbull zoals alleen pitbulls kunnen staan. Vierkant.
Diezelfde middag rijden we in het parkeerhaventje voor het balkon in. Als ik uitstap hoor ik aanhoudend hoog gepiep. En dan zie ik hem. Inderdaad in de brandende zon. Het varkentje ijsbeert heen en weer voor de balkondeur. Laat me erin. Laat me erin. Alsjeblieft. Laat me erin. Even later scheurt er een scootmobiel de hoek om. Daar is de klokkenluidster. Een wolk van een vrouw, wapperende witte jurk, een stem die aan sigaretten en whisky doet denken. Op de treeplank van haar scootmobiel rijdt een heel klein ieniemieniehondje mee. De vrouw klampt zich aan me vast. 'Dat jullie er toch zijn! Dat jullie er toch zijn!'
Nou, zeg daar maar eens nee tegen.
Ik steek de straat over naar het varkentje. Geen wonder dat hij zo'n makkelijke prooi is voor buurtkinderen. Het balkonnetje is op de begane grond. Je kunt er zo bij. Argwanend, angstig, bang, doodsbang, panisch. Welke smaken zijn er nog meer voor ernstig verwaarloosde hobbyvarkentjes? Fluisterend spreek ik het beestje aan en steek voorzichtig mijn hand door de spijlen. Maar als ik hem behoedzaam aanraak, laat hij zich onmiddellijk door zijn pootjes zakken en draait zijn zachte buik naar me toe.
Terug in de Bofkontbus overleggen we de mogelijkheden. Zelfs Abraham, het ieniemieniehondje, denkt mee. Als ik zijn naam noem, wipt hij met een ernstig smoeltje op mijn schoot. Ik ben meteen verkocht. Maar ik ben hier om een varkentje te redden. Inmiddels staan er een paar jongens voor het balkon te joelen en te wijzen. De klokkenluidster vertelt dat het varkentje van een oude man alleen is. Hoe krijgen we die zover om afstand te doen van dit balkonstumpertje? Maar eerst terug naar Het Beloofde Varkensland voor het avondrondje bij de bofkonten. We beloven 's avonds terug te komen.
Diezelfde avond:
'Als je niet goed voor mijn Knor zorgt, weet ik je te vinden!' riep de eigenaar van het balkonstumpertje. Twee pitbulls grommend in de slaapkamer, een stel fretten hangend aan het gaas van hun hok, een kat buiksluipend door de gang en het balkonstumpertje in een bench.
En dat allemaal in een piepklein flatje in Amsterdam Noord.
Toch was het er opgeruimd en schoon. Rond de man zelf hing een kegel van drank. Wat ik hem ook vroeg, ik kreeg er geen zinnig woord uit. Hij sprak niet alleen met dubbele tong, het lukte hem niet de antwoorden te vinden. Het enige wat ik er uit op kon maken was dat het balkonstumpertje iedere avond op zijn voeten lag om samen TV te kijken. Verder flarden over een dierenarts die weer komen moest. Wonden. Aanvallen. Die woorden kwamen steeds terug. Hij had het steeds maar weer over aanvallen. Wat voor aanvallen? Van die honden?
Alles ging mee. De bench, een lap, een grote zak voer. En het balkonstumpertje. 'Hij krijgt het leven van een prins,' verzekerde ik de man en trok de deur zachtjes achter me dicht. Om meteen weer aan te bellen. 'Als u hem wilt komen opzoeken bent u altijd van harte welkom hoor.'
En nu zijn we op Het Beloofde Varkensland. Het nieuwkomertje loopt een rondje door de kamer, ploft naast me neer en trekt zich dan terug in zijn bench. Ik haal opgelucht adem. Nog geen seconde later schiet ik overeind door een ritmisch gebonk. Ik weet onmiddelijk wat het is. Dat gestuiter door die bench heen, deze plotselinge aardbeving, dat is een epilepsie aanval. Dit bedoelde die man dus. Deze knor lijdt aan epilepsie. Die nacht volgen er nog drie.
Maar er is meer. Het balkonstumpertje durft niet te slapen. Het duurt even voor ik het patroon ontdek. Slapen betekent nachtmerries. Zodra hij indommelt, schrikt hij wakker, vliegt onder het dekbed vandaan, botst tegen alles op en blijft dan minutenlang als bevroren staan.
De ene angstaanval rijgt zich aan de andere. Een oorlogsslachtoffer, schiet er door me heen. De pitbulls! De volgende ochtend tel ik tientallen littekens in zijn hals. Dokter Peter bevestigt mijn analyse: PTSS. Posttraumatische Stress Stoornis.
Nu hebben we er een varkentje met een oorlogsverleden bij. Voorlopig lig ik dag en nacht bij hem. Hij krijgt dezelfde medicatie als de orang-oetan-met-epilepsie uit de Apenheul. Maar hoe moet het nu verder met deze knapperd? Ik kan toch niet de rest van mijn leven bij hem blijven liggen. En als de pillen aanslaan, durf ik heel voorzichtig te gaan denken aan een vriendje voor Brody. Want zo heet hij nu. Brody. Net als de getraumatiseerde marinier uit Homeland. En ik ben zijn eigen Carrie.
Wordt Vervolgd.
copyright Dafne Westerhof
het Familie Bofkont boek is te bestellen via mail@familiebofkont.nl
Fijne zondag allemaal!
Zondag 10 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (34)
Maandag 30 augustus 2004
De Dag van Bezoek
Vandaag kwam er een aardige mevrouw langs. Ze nam foto's van mij en de Vrouw. Ik kreeg een appeltje en ze vond dat ik zo leuk smakte. Maar toen ik tegen haar opsprong mocht dat niet. Ze zei dat ze nog nooit een varkentje had gezien. Ik heb ook nog keihard gekrijst omdat ik naar binnen wilde en de deur niet openkreeg. Dat vond ze helemaal leuk. Ze hebben heel lang aan tafel zitten praten en die mevrouw schreef alles op. Ik stond met mijn neus tegen het raam, maar ik mocht er niet in.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 9 juni 2018
VARKEN IN BAD
Laatst kreeg ik een foto opgestuurd van een roze varkentje in een wasmachine. 'Leuke' reclame van de witgoedleverancier: 'we zullen dit varkentje wel eens even wassen.'
Gebruikt (reclame) of verguisd (dom, vies varken) of geliefd (pulled pork). Geen dier dat zo uitgebuit wordt als het varken.
Jan heeft gelukkig niks te vrezen. Die belt gewoon roomservice als de zon hem te bar wordt.
'Koud water in het bad graag.'
'Ik kom eraan Jan. Anders nog iets?'
'Ja. Nog een massage voor ik er in kan.'
'Goed Jan. Ga maar vast liggen.'
Fijne zaterdag allemaal!
PS
https://www.facebook.com/abcwitgoedonderdelen/posts/1981053181966132
'Belachelijk dat jullie daar een varken voor gebruiken. Ik hoef niks van jullie.'
(Dankjewel Ellen van G.!)
Zaterdag 9 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (33)
Zondag 29 augustus 2004
De Dag van Weer Alleen
Weer ging ze weg in dat busje. Ze had een kist bij zich waar ik heel zacht gepiep uit hoorde komen. Dat waren natuurlijk die drie kuikentjes! Stalker heeft weer achter me aan gezeten en me keihard in m'n bil gebeten. Dat deed hartstikke zeer. Durft ie wel als de Vrouw er niet bij is. Ik was zo aan het wroeten dat ik helemaal niet in de gaten had dat hij ineens achter me stond. Rotzak.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 7 juni 2018
DE BOKKIES
Jubelen over het weer kan altijd maar er is nog iets fijners. Dat gaat over Moesje & Co.
Zoals jullie weten: Tienermoedertje met haar zes biggetjes gedumpt op het Westelijk Havengebied van Amsterdam.
Ze wonen sinds september 2016 bij Familie Bofkont. Extreem schuw. Ik mocht niet eens naar ze kijken, laat staan in hun buurt komen, en aan aanraken hoefde ik niet eens te dénken.
Rustig zo laten, niks forceren en je nooit opdringen is daarom altijd het devies op Het Beloofde Varkensland.
De kleintjes zijn flink gegroeid. Allemaal nu net zo groot als hun Moesje en ook zij lijkt niet meer op het kleine tienermoedertje van toen.
Moesje & Co zijn kind aan huis bij de Grannies, blijven er vaak met de hele familie logeren en oma Muk gaat regelmatig op visite bij haar aangenomen kleinkinderen.
Zo was het leven goed.
Aan de grote vrijheid op Het Beloofde Varkensland dacht ik niet eens meer. Zulke schuwe beestjes, helemaal niet zo gek dat ze onder grootmoeders rokken wilden blijven.
Maar beetje bij beetje werden ze toch wat meer aanspreekbaar. Op een afstandje, tijdens de werkzaamheden, beetje kletsen, dat ging goed. Nieuwsgierig waren ze ook. Af en toe kwam er een durfal aan m'n laarzen ruiken om er dan snel weer van door te gaan. Dat was al pure winst.
Maar nu:
Het is ongemerkt gegaan. Zomaar. Zonder slag of stoot. Op een dag was er een kleine opening ontstaan in de omheining. Wat doen we daarmee? Dichtmaken? Zo laten?
Ik dacht er niet meer aan tot er ineens een klein zwart varkentje naast me kwam staan op het erf met een opgeheven snoetje. Bokkie! Maar dat kon helemaal niet, want Bokkie was een paar dagen daarvoor gaan hemelen.
De rest is geschiedenis.
Moesje & Co gaan er op uit wanneer ze willen. Ze komen inmiddels overal. Geen bofkont die daar wat van vindt, geen bofkont die daar wat van zegt.
En als ze uit-geavontuurd zijn, terug naar de Grannies. Oost west, thuis best.
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 7 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (32)
Zaterdag 28 augustus 2004
De Dag van De Hele Dag Buiten
Vanochtend reed de Vrouw weg in een gek autootje. Daar had ik haar nog nooit in gezien. Wel in een grote auto met een varken op de neus. Het was prachtig weer. De hele dag ben ik buiten geweest. Ik ben ver achter op het land gegaan. Daar stonden heerlijk zoete bramen. Ik kreeg er scherpe prikken op mijn snoet van. Maar dat kon me niet schelen, ik wilde ze toch hebben.
De Vrouw kwam hartstikke laat terug. Ik was vast stiekem op de stal bij de anderen gaan liggen. Heel zachtjes zodat ze het niet echt zouden merken. De Vrouw liep me overal te roepen. Ik deed net of ik er niet was... Ze ging snel overal even wat eten brengen en daarna ging ze meteen weer weg met een heleboel spullen.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 5 juni 2018
DE BOER ALS HELD
'Een boer geeft door. Een boer boert niet voor zichzelf, een boer boert voor zijn kinderen', aldus de advocaat van de boer. En dat doorgeven aan z'n kinderen loopt groot gevaar.
Het Mysterie van de Melkrobots.
Als die documentaire geen prijs gaat winnen op de IDFA weet ik het ook niet meer. Met open mond gekeken.
De strijd van een melkveehouder tegen de melkrobotleverancier. Met schurkenrollen voor de robotboys, de bank en schurk der schurken: de man met de wichelroede.
En dan die ogen van de boerin. Ze zegt niks, maar ze spreekt boekdelen.
Gaat dat zien!
https://www.npo.nl/2doc/04-06-2018/KN_1699017
Fijne dinsdag allemaal!
Dinsdag 5 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (31)
Vrijdag 27 augustus 2004
De Dag van Grootmoedertje
Ik liep al vroeg buiten. Er was nog niemand. De Vrouw was gisteravond vergeten de paardenstaldeur op de grendel te doen. Het was nog stil en een beetje schemerig ook. Ik ging een eindje lopen tot ik bij de hooiberg aankwam. Daar zaten een paar hanen op een balk nog wat te suffen. Ze hadden nog niet gekraaid. Achterin bij de hooibalen zat een mooie vogel, half verscholen achter een kist. Ze zag er deftig uit. Die had ik nog nooit gezien.
"Wie ben jij?" vroeg ik. "U", antwoordde ze. "Wie bent ú?" "O, neemt u me niet kwalijk. Wie bent ú?" "Noem mij maar Grootmoedertje", zei ze. "Zo word ik ook altijd door de Vrouw genoemd". Ze bleek toch erg aardig. Volgens mij is ze de oudste van allemaal. Toen ze even later wat water ging drinken zag ik dat ze heel voorzichtig op sierlijk hoge pootjes liep.
Wordt Vervolgd.
Maandag 4 juni 2018
ONZE MOEDERDIEREN
Ik moet nog steeds aan dat geitje van gisteravond denken uit 'Onze boerderij'. Niet het lammetje (ook natuurlijk), maar aan het moedergeitje dat met zoveel pijn haar jong ter wereld bracht.
Want dat had ze: barenspijn. Ze schreeuwde het uit. Veel mensen denken dat de bevalling van een dier een fluitje van een cent is. Of dénken, daar wordt niet eens bij stil gestaan.
Varkens, koeien, schapen en geiten, die werpen toch gewoon achter mekaar door? Dat is toch de natuur? Ja dat kan wel zijn maar dat betekent niet dat zij robots zijn zonder gevoel. Ieder kalf, ieder biggetje, ieder lammetje heeft de moeders pijn gekost.
In die zin vind ik het jammer dat ik zelf nooit gebaard heb. Dan had ik me vast tot in detail in de dierenmoeders kunnen verplaatsen.
Maar er zit meer pijn.
Dat is het systeem. De aandacht, die uitsluitend op de achterkant gericht is. Wat komt er uit? En snel graag een beetje, er zijn nog een paar honderd geiten die ook nog moeten. Op de voorkant, het moederdier dat het zware werk verricht, wordt niet gelet.
Geen enkel blijk van emphatie. Ook niet door de presentatrice van dienst, zelf toch ook moeder van een paar kinderen. Het lam werd weggedragen, 'de buit is binnen!' riep ze in een vorige uitzending, en óp naar de volgende.
Toen de dikbilkoe met de keizersnee.
Haar blik vergeet ik niet meer. 'Ach koetje,' zei de veearts in het voorbijgaan tegen haar, na afloop van het gedoe aan de zijkant van haar lichaam. 'Ach koetje.' Dat was tenminste nog iets.
Fijne maandag allemaal!
Maandag 4 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (30)
Donderdag 26 augustus 2004
De Dag van Miss Universe
Toen ik vanavond in de paardenstal mijn eten kreeg kwam Miss Universe plotseling binnen. "Weet je wel dat dit mijn huis is" zei ze en begon gewoon mee te eten. Ik deed eerst of ik niks zag want ik moest even nadenken. Toen zei ik "nee dat wist ik niet, maar we kunnen hier best met z'n tweeën wonen. Dat lijkt me gezellig." En toen ging ik weer door met eten. Ze zei niks meer.
De Vrouw stond erbij en was erg verheugd dat het zo rustig bleef tussen ons. Ze zei het niet maar ik zag haar denken: 'misschien kunnen die twee wel samen, dat zou mooi zijn.'
Wordt Vervolgd.
Zondag 3 juni 2018
BABYBIG
Kijk, het biggetje van mijn profielfoto. BabyBig. Ooit covergirl van PS Parool, nu hoogbejaard, zittend op haar kont. Zoals bij alle oudjes op Het Beloofde Varkenland is overeind komen een hele toer geworden.
De poes is ook al dood
Het zondags glaasje port
Maakt niet meer dol of zot
(Jacques Brel)
BabyBig komt nauwelijks haar aanleunwoning nog uit. Hoeft ook niet, ze heeft het daar goed. Ontbijt op bed, Aaltje is er altijd, Wildeman komt vaak een dutje doen en dan het gezelschap van haar buurvrouwen natuurlijk: de Grannies.
Oud zijn in Amsterdam
is oud zijn op een dorp
Maar oud zijn op Het Beloofde Varkensland is zo gek nog niet. Je zou het alle varkens gunnen.
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik eigenlijk zo veel meer zou willen doen voor alle dieren! Bovendien ben ik vreselijk gek op varkens en koeien (heb dagelijks veel verdriet om het leed in de bio-industrie) en natuurlijk al veel eerder Vriend van Familie Bofkont had moeten zijn!'
(Dankjewel Heleen O.!)
Ook Vriend worden van jonge en oude varkens en koeien?
Bij Familie Bofkont hebben ze het goed.
Van hun jeugd tot hun laatste ogenblik.
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Zondag 3 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY(29)
Woensdag 25 augustus 2004
De Dag van de Harde Regen
Het heeft ontzettend hard geregend vandaag. Ik ben gaan schuilen onder het afdak bij Aagje. Die kwam er meteen aan. "Ik sta vandaag weer in de krant en jij lekker niet," zei ze. Het krantenknipsel hing inderdaad al bij haar aan de stalmuur. Aagje staat op de akker met een kring van bewonderaars om haar heen. "Daar sta je mooi op," zei ik. "Maar ik had laatst een kleurenfoto in de krant, samen met de Vrouw, die was nog mooier".
Ze stak ze haar lange snoet naar voren en sperde haar bek open. Ik kon nog net achteruit springen. "Lekker mis." Toen kwam de Vrouw door de regen aanrennen en moest ik mee naar huis. Dat wou ik maar al te graag en toen ben ik lekker bij de kachel gaan liggen.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 2 juni 2018
DE HARDE KERN VERTIENVOUDIGD
Drukke dagen met de Bofkont Boekhouding en zo. Niet veel tijd voor een blog. Ligt er niet nog wat op de plank? Ja, iets gevonden. Toen ik op 2 juni naar een lezing van Jane Goodall ging. Zó lang geleden dat Familie Bofkont alleen nog bestond uit de harde kern. Miss Piggy was er nog niet eens.
'Als ik het theater binnenloop bots ik bijna tegen haar op. Jane Goodall. Klein, frêle, witgrijs haar, serene glimlach. Voor ik het weet is ze in de menigte verdwenen en de kans om een foto te maken verkeken. Ik sluit me aan bij een rij mensen die zich verdringen om een tafeltje met boeken en folders van Het Jane Goodall Instituut.
"Zie je wel, ik dacht het al, bekend gezicht, had ik het toch goed, jij bent het!"
Het meisje naast mij lacht opgelucht, verlegen en triomfantelijk tegelijk en sluit krachtig af met: "Goed werk!"
O jee, ze heeft het tegen mij.
Ik moet er nog steeds aan wennen om herkend te worden. Hoe moet je dan reageren? "Ja ik ben het?" Het heeft iets raars. Natuurlijk worden je interviews gelezen, gezien en gehoord. Alleen, je weet nooit door wie. Maar als je zomaar door iemand wordt aangesproken, merk je pas dat de journalist aan wie alles over Billie Bofkont & Co hebt verteld, een doorgeefluik was.
"Nou jij zal vast ook wel iets goeds doen, anders stond je hier niet", probeer ik me een houding te geven.
Ze maakt een wegwerpgebaar, maar herstelt zich. "Ja ik doe ook wel wat hoor, maar ik ben nog lang niet zo ver als jij. Ik hoop wel ooit ook zo veel te bereiken."
Tijdens de lezing en de dagen daarna blijven die woorden door mijn kop spoken. Heb ik wat bereikt? En als dat zo is hoe moet het dan verder?'
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Anno nu:
Jane Goodall geeft nog steeds lezingen, nog brozer dan toen, maar still going strong, en Familie Bofkont is vertienvoudigd :-)
Zaterdag 2 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (28)
Dinsdag 24 augustus 2004
De Dag van de Varkenssnoet
Vandaag kwamen er veel mensen naar me kijken. Ze stonden allemaal in een grote kring om me heen te lachen. Dat vond ik wel leuk want ik kreeg allemaaal lekkere graantjes. Alleen mocht ik niet met mijn neus tegen ze aan duwen. De meisjes gilden. Ze vonden het eng geloof ik. Toen deed ik het lekker nog eens, expres. Ze kregen allemaal zwarte plekken op hun kleren. De Vrouw zei dat ik dat maar niet meer moest doen. Maar ik kan het niet laten. Ik moet het doen. Van mijn neus moet ik het doen.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 1 juni 2018
BOTER, KAAS NOCH EIEREN
Een interessante documentaire gezien.
Echt de moeite waard met een opmerkelijk eind.
Kijken dus.
Boter, Kaas noch Eieren
gisteren 21:35 - BNNVARA - 45 min
Milouska Meulens is al twaalf jaar overtuigd veganist.
Geen vlees, maar ook geen boter, kaas, eieren of andere dierlijke producten.
Maar is die veganistische levensstijl wel goed voor je?
https://www.npo.nl/3doc/31-05-2018/BV_101388050
Vrijdag 1 juni 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (27)
Maandag 23 augustus 2004
De Dag van het Platanenbos
Ik ga het steeds leuker vinden buiten. Als de Vrouw de deur van de paardenstal opendoet ren ik meestal meteen door de koeienstal naar buiten. Ik hoop dan altijd dat ik Stalker niet tegenkom, want die slaapt daar. Soms heb ik geluk. Dan kan ik zo doorrennen.
Maar meestal verspert hij me de weg. De Vrouw spreekt hem dan met een luide stem toe. Hij krijgt het altijd voor elkaar om me toch nog even in mijn kont te bijten. Maar als ik eenmaal buiten ben sla ik meteen linksaf en nog een keer links en dan sta ik in het Platanenbos. En daar is het heerlijk wroeten. Ik heb al bijna eenderde af. Daar is nu alleen nog maar zwarte grond te zien.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 31 mei 2018
LAAT ONS KWEEKVLEES PROEVEN
Van de site van Radio 1:
'Het zou een oplossing kunnen zijn voor één van de grootste milieuproblemen ter wereld, voor voedselschaarste en het zou eindeloos veel dierenleed kunnen voorkomen: kweekvlees. Vlees gemaakt uit cellen, in een laboratorium. Stelt u zich eens voor, wat daar de wereldwijde impact van kan zijn. En het is een Nederlandse ontdekking. De eerste hamburgers en worstjes zijn gebakken, toch stokt de ontwikkeling. De reden? Regeltjes. Europese regeltjes.'
Gisteravond naar Pakhuis de Zwijger geweest met o.a. Professor Jaro: een bijeenkomst over kweekvlees. Jaro, bofkontboer van het eerste uur, promoveert op kweekvlees en ik ben hartstikke trots op hem. (toch een beetje het idee dat Het Beloofde Varkensland niet voor niks is geweest ;-) ).
Razendinteressante avond. Onthoud deze twee mensen:
1.
Ira van Eelen.
Van linkedin: Designer with a demonstrated history of working in event design, marketing and think tanks industry. Original design professional skilled in Marketing Management, Customer Service, Coaching, and Sales.
Ira is de dochter van wijlen Willem van Eelen (de uitvinder van het kweekvlees die Het Beloofde Varkensland de 'boerderij van de toekomst' noemde):
'Over 100 jaar leven alle mensen zo. Een paar varkens en koeien als gezelschapsdieren en 's avonds lekker vlees op tafel waar geen dier voor heeft hoeven sterven.'
Ira heeft naar eigen zeggen de uitvinding van haar vader geërfd en zorgt ervoor dat zijn droom uitkomt. Luister naar haar op Nieuws Weekend: https://www.nporadio1.nl/nieuwsweekend/onderwerpen/457238-kweekvlees-is-er-maar-je-mag-het-niet-eten
2.
Koert van Mensvoort.
Filosoof en designer. Een sprankelende, originele kunstenaar die het kweekvlees omarmd heeft en daar zijn hele mooie dingen uit voortgekomen o.a. het Kweekvleeskookboek.
https://www.mensvoort.com
Hoe staat het nu eigenlijk met dat nieuwe vlees waar geen dier voor heeft hoeven sterven? Welnu: het is er! Waarom konden we het gisteravond dan niet proeven? Daar heeft de NVWA een stokje voor gestoken. Het is er, maar we mogen het niet eten.
Hoe dat precies zit, kijk naar deze aflevering van Tegenlicht:
https://www.npo.nl/vpro-tegenlicht/27-05-2018/VPWON_1284417
Kijk ook naar dit en verheug je over zoveel creativiteit:
http://bistro-invitro.com
En tot slot:
Teken deze petitie als de dieren je lief zijn!
https://petities.nl/petitions/kweekvlees-is-er-laat-ons-het-proeven
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 31 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (26)
Zondag 22 augustus 2004
De Dag van Rosamunde
Vannacht stond Brutale Griet voor het raam te loeien. Ik werd er wakker van. Vreemd, ik had haar daar nog nooit gezien. De Vrouw is naar buiten gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Spook rende meteen achter haar aan en kwam buiten adem terug. "Rosamunde is verliefd!" riep ze. Alle katjes kwamen meteen aangerend.
Het bleek dat Rosamunde over de sloot gesprongen was en heel innig deed met een van de rode koeien van boer Henk. "Ze zijn elkaar de hele tijd aan het likken en aan het bespringen!" "O, dan is ze tochtig," wist Rode Poes, "dat gaat vanzelf wel weer over." "Maar waarom stond Brutale Griet dan voor het raam?" vroeg ik verbaasd.
"Weet je dat niet eens," snibde Booswicht, "dan voelt ze zich alleen, en dan gaat ze haar zoeken."
Even voelde ik me in de hoek gezet. Maar toen dacht ik, wacht jij eens even stomme trut, ik laat me door jou de les niet lezen. "Hoe zou ik dat moeten weten, ik weet toch niks van koeien af, dit zijn de eersten die ik in mijn leven zie."
En daar had ze mooi even niet van terug.
Wordt Vervolgd,
Woensdag 30 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (25)
Zaterdag 21 augustus 2004
De Dag van Gadverdamme
Nu begreep ik waarom ze zo druk was geweest. Vannacht kwam ze niet eens bij me slapen. Ik hoorde haar nog tot heel laat rommelen. En vanochtend is ze heel vroeg vertrokken. "Zal je een beetje lief zijn. Niks slopen hoor" zei ze nog voor ze wegging. "Ik ga vandaag naar Groningen." Extra veel eten kreeg ik en een hele bak vol water. Maar ik was nog veel te moe en werd uren later pas wakker.
Eerst heerlijk gegeten. Daarna wilde ik weer eens in die kast kijken. Hoe het kwam weet ik niet, maar ik duwde per ongeluk de kamerdeur achter me dicht. Toen kon ik er niet meer uit. Wat was ik kwaad. Ik bonkte keihard tegen de deur. Willempie en Bruintje schrokken ervan. Die zaten ook binnen samen met Scheefbekje. Aan de andere kant hoorde ik Boy George wat roepen. "Je moet niet bonken maar trekken." Maar door al het lawaai kon ik hem niet goed verstaan.
Gadverdamme! De hele dag in dat stomme rotkamertje. Van nijd heb ik al het beddengoed op de grond gesmeten. Daarna het hoeslaken van de matras afgescheurd. En toen heb ik lekker hele stukken uit het matras gebeten. O ja, en ik heb eindelijk, eindelijk, die TV omver gekregen. Dat was even wat werk maar het was de moeite waard. Met een doodklap smakte ie tegen de grond. Zo. Net goed. Moet ze maar niet zo vroeg weggaan...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 30 mei 2018
HET ZWIJN HEEFT GEZWIJND
Als Wildeman 150 tabletten paracetamol had gegeten in plaats van ibuprofen, was hij er niet meer geweest. Maar een halve apotheek leegeten is natuurlijk nooit goed voor je organen.
Zou hij er nog wat aan over houden? We zullen zien.
Vooralsnog geniet hij van een lekker modderbad. Daar heeft dit zwijn dan toch maar mooi mee gezwijnd.
Fijne woensdagavond nog allemaal!
Maandag 28 mei 2018
HET WONDER DAT WILDEMAN HEET
Een dier verliezen door ouderdom: heel pijnlijk maar tegen de wetten van het leven valt niet in te gaan. En de verlossing voor het betreffende geliefde varken maakt veel goed.
Maar Wildeman moeten verliezen door een bizar ongeluk: onverteerbaar.
Toch moest ik er rekening mee houden en hield mezelf steeds voor dat hij er toch al 12 mooie jaren op had zitten op Het Beloofde Varkensland.
Gistermiddag.
Wildeman ging af en toe drinken, maar bleef verder onder een berg stro liggen, verscholen achter BabyBig. Zou hij nog te voorschijn komen tijdens het uitdeelrondje van de boterhammen met pindakaas? Iedere zondag altijd als eerste vooraan.
'Oh een wild zwijn!' roepen de mensen dan. Behalve gisteren. Wildeman was niet van de partij.
Vanochtend.
Stond ie ineens weer mee te ontbijten, tussen Moszkowicz en Lange Lijs in. Het zijden draadje is nu een stevig koord. Als er geen gekke dingen meer gebeuren, lijkt het erop dat er een wonder gebeurd is en dat we voorzichtig mogen juichen. Voorzichtig.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
Dank voor alle meeleven en adviezen!
Maandag 28 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (24)
Vrijdag 20 augustus 2004
De Dag van Grote Drukte
De Vrouw liep weer heen en weer te rennen. Ik mocht de kamer niet in, want op een haar na had ik de tv tegen de grond gesmakt. En omdat ze zo druk was en ze niet goed kon opletten ging de kamerdeur dicht. Dus toen heb ik de binnentuin maar eens goed te pakken genomen. Daarna heb ik uren buiten gespeeld tot het heel erg hard begon te regenen.
Ik ben de stal in gevlucht en daar kwam ik Mannetje Bromsnor tegen. "Wat doe jij hier," snauwde hij. "Nou niks, ik ben op weg naar huis," antwoordde ik. Maar toen ik snel langs hem heen liep en mijn eigen deur wilde openduwen merkte ik dat 't niet ging. Er zat niks anders op om maar weer naar buiten te gaan.
Ik ben een beetje in de luwte van een struik gaan staan. Het werd ook al een beetje donker. Ik zag ergens het licht op gaan. Daar ben ik toen gaan kijken. Wat groot was het daar binnen. De Vrouw liep met allerlei spullen onder haar arm, een groot houten varken, foto's, een doorzichtige doos snoep, en dat zette ze allemaal bij elkaar in een hoek neer. Ineens rende ze naar buiten. "Sta jij daar in de regen? Ik was je helemaal vergeten! Kom maar gauw mee." En toen is ze met me meegelopen. Ik mocht ook de mooie kamer weer in. Met een grote sprong lag ik op het bed en ik viel als een blok in slaap.
Wordt Vervolgd.
Zondag 27 mei 2018
WILDEMAN AAN EEN ZIJDEN DRAADJE
'Kom', moet Wildeman gedacht hebben. 'Wat zal ik nu weer eens gaan doen? Ik heb wel weer eens zin in een inbraak. Wie weet heeft iemand de deur van het keukentje niet goed dicht gedaan.'
De buit was groot. De ravage ook. Maar dat kon me niks schelen, al had Wildeman het hele Beloofde Varkensland afgebroken. En dat hij 6 ontbijtkoeken op had plus 4 flessen zonnebloemolie, dat vond ik ook helemaal niet erg.
Maar...
Bofkontboerin Ariane had net vrijdag stapels boterhammen met pindakaas gesmeerd En belegd met pillen. Die voorraad lag klaar in een afgesloten box. Goed voor dertig varkens met artroseklachten. Konden ze weer drie dagen mee vooruit.
Zwijnen krijgen alles open. Deuren, kasten, dozen, boxen, potten, voertonnen, alles.
En dus had Wildeman de hele-voorraad-boterhammen-met-pindakaas-en-mediactie-voor-30-varkens-voor-3-dagen kunnen bemachtigen. En opgegeten.
ZES-EN-ZESTIG BOTERHAMMEN MET PINDAKAAS (66!).
HONDERD-VIJFTIG TABLETTEN IBUPROFEN (150!).
HONDERD-VIJFTIG TABLETTEN MAAGBESCHERMERS (150!).
DRIE-HONDERD-ZESTIG TABLETTEN GLUCOSAMINE (360!).
In totaal had Wildeman dus 660 pillen op, de ibuprofen met een hoge dosering, maar godzijdank de maagbeschermers ook.
Dokter Peter:
'Als hij dit overleeft, hebben we wel een case. Dit is nog nooit voor gekomen. Honden moet je in zo'n geval meteen een braakmiddel geven, maar voor varkens bestaat dat niet en bovendien: varkens en braken, dat is een heel moeilijk verhaal. Dat kunnen ze niet of nauwelijks.'
'Ik zit vast in een overvol spreekuur, moet ook nog naar een schaap voor een keizersnee, ik kan onmogelijk komen. Geef hem norit. Dat is het beste dat ik kan verzinnen.'
We kregen er 50 tabletten norit in. En toen was het afwachten.
's Middags begon hij toch te braken. Zelf overgeven is al een crime. Maar een varken te zien braken die dat van nature eigenlijk helemaal niet kan, is helemaal een verschrikking. O wat voelde die arme Wildeman zich beroerd. Daarna is hij bij BabyBig gaan liggen. Vannacht wilde hij er uit om te drinken.
En nu?
Hij loopt af en toe wat. Duidelijk hondsberoerd. Hier en daar ligt wat diarree. Hij wil niks eten, norit gaat er dus ook niet meer in. Wat zeg ik dan altijd? Hopen en bidden. Deze keer voor Wildeman. Wildeman!
Wordt Vervolgd.
Fijne zondag allemaal!
Zondag 27 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (23)
Donderdag 19 augustus 2004
De Dag van De Kast
Vandaag ontdekte ik dat er een bord kattenbrokjes in de open kast stond. Als ik op mijn achterpoten ging staan kon ik er net niet bij. Maar ik heb net zo lang geprobeerd tot ik wist hoe het moest.
Ik kon namelijk wel net met mijn neus onder de plank komen. Toen heb ik daar heel hard met mijn neus tegen aan geduwd.
Ineens vielen er de losse planken naar beneden. En met een klap zeilde er een groot wit bord naar beneden. Het regende kattenbrokjes. Wat waren die lekker!
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 26 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (22)
Dinsdag 17 augustus 2004
De Dag van Billie Bofkont
Vanavond kwam ik Billie Bofkont tegen bij de hooiberg. Ik vond hem heel erg aardig. We hebben even met de neuzen tegen elkaar aangestaan. "Pas op voor Stalker" zei hij heel zacht. En toen liep hij snel weer door. Het leek op een geheime boodschap.
Maar Stalker heb ik gelukkig helemaal niet gezien. Ik keek wel de hele tijd om of hij er misschien aan kwam. Toen heb ik nog een uurtje gewroet en het erf verkend. Arie Bombarie stelde zich weer vreselijk aan en Caesar rende als een dolle achter me aan.
In het hanen-asielzoekerscentrum vond ik een rood mandje en daar zaten een paar heerlijke boterhammen in. Ik had ze bijna op toen De Vrouw er aan kwam en het zag. Ze vond het niet goed, want ik had net mijn avondeten op. Jammer.
Ik ben ook nog even bij Aagje langsgelopen. Dat was geen succes. Ze sperde haar enorme bek open om me te bijten. Ik kon nog net wegduiken. Ze is vast jaloers op mijn mooie roze huid. Hele lange witte haren heeft ze. Zou ik die later ook krijgen?
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 25 mei 2018
VERLANGEN NAAR EEN VARKENTJE IN HUIS...
Vond net een knipsel in mijn archief van jaaaren geleden. Een interview met schrijver Maarten Biesheuvel in Vrij Nederland. Hij wilde zo graag een varkentje in huis. Toen heb ik maar gauw een ingezonden brief geschreven. Sluit mooi aan bij het dagboek van Miss Piggy :-)
Uit Vrij Nederland - 13-01-2006
Maarten Biesheuvel: 'Ik wil graag een varkentje in huis. Maar dat wil Eva niet. Het schijnen zulke lieve huisdieren te zijn, en ze ruiken lekker, een beetje bitter. Je moet ze toch kunnen leren op een krant te schijten. De andere dieren moeten natuurlijk meteen van het varkentje houden. Misschien kan ik Eva nog ompraten. Ik kan tegen haar zeggen dat ik minder last heb van sombere buien of zware depressies als er zo'n varkentje in huis is. Ik zag jaren geleden bij Rudy Kousbroek een leuke foto van een dame die in een kamer zit te lezen met een varkentje naast zich. Het dier zat er zo schattig bij. Sindsdien verlang ik naar een varkentje.'
En dit was mijn ingezonden brief:
'Een varkentje voor Maarten Biesheuvel?
Het verlangen naar een varkentje van Maarten Biesheuvel (VN 13-01-06) is o zo begrijpelijk. Met hun stopcontactneusjes, de zoete glimlach en hun prachtige lichaamstaal zijn het eersteklas verleiders. Schaamteloze genieters, een en al zinnelijkheid. Toch heeft Eva Biesheuvel gelijk, een varken in huis is niks gedaan. Als dat roze biggetje amper twee weken oud is, begint 't al met het slopen van de huisraad. Ze bijten elektriciteitsdraden door, scheuren kranten en boeken aan flarden, de televisie gaat tegen de vlakte, en ze mollen de bank.'
'Hun wroetgedrag is een oerdrift en die moet uitgeleefd worden. Hun neuzen en nekspieren zijn daardoor onvoorstelbaar sterk. Als ze een half jaar oud zijn, rammen ze deuren met slot en al uit de sponningen, gaan dwars door de ramen heen en gooien de gedekte dinertafel met hun neus tegen het plafond. 'Leren schijten op een krant' heeft geen enkele zin. Die hoeveelheid drollen is niet afgestemd op een huiskamer en ze piesen met liters tegelijk. Wie een varken in huis wil, moet de zaak omdraaien.'
'Een roze varken wordt tegen de driehonderd kilo. Als je bereid bent je huis te laten transformeren tot een varkensstal, kun je je varken vragen of je bij hem mag intrekken. Vindt-ie vast goed, maar dan nog heeft je varken geen gelukkig leven. Een varken heeft een soortgenoot nodig en grond om in te wroeten. Anders doe je ze onrecht aan en heb je zelf geen leven meer. Menig varken eindigt dan alsnog bij de slager, hoe goed het ook allemaal bedoeld was. En die leuke foto met die lezende dame en die schattige big, waar Biesheuvel over sprak? Dat is een momentopname, de aangebrachte ravage blijft buiten beeld. Ik spreek uit ervaring...'
Dafne Westerhof, Het Beloofde Varkensland, Amstelveen
Vrijdag 25 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (21)
Maandag 16 augustus 2004
De Dag van Het Bijkomen
Vandaag ben ik de hele dag op mijn eigen stekkie gebleven. De Vrouw vond dat mijn huid eerst maar wat kalmeren moest. Ik mocht niet bij de andere varkens van haar.
"Het maagdelijke van de ongeschonden roze big is er af," zei ze door de telefoon tegen iemand. "Ze heeft behoorlijk op haar donder gekregen van Stalker. Maar ja, daar zal ze toch doorheen moeten. Zo gaat dat nu eenmaal met varkens. Eerst uitvechten wie de baas is. Ik hoop dat ze slim genoeg is om eieren voor haar geld te kiezen. Het mooiste is als ze Stalker gaat mijden. Dat kan makkelijk, het is hier groot genoeg."
Ik heb heel veel geslapen. Dansmarieke kwam erbij liggen en Willempie - de haan - kwam ook nog even langs. Toen werd het nog heel gezellig.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 24 mei 2018
BULLE & DE NAALDENMAN
Bulle! Had ik al eens gezegd dat hij zo raar loopt? Zoiets als dit maar dan op z'n stiers: https://youtu.be/iV2ViNJFZC8
Bij Bulle links en rechts achter. Stond ie zomaar ineens stil met een gestrekt achterbeen in de lucht. Een paar jaar geleden begonnen. Verbeeldde ik me dat nou dat hij daar soms zo sip bij keek? Had hij er last van? Pijn?
Zo moeilijk te doorgronden die stieren. Echte mannen gaan nog liever dood dan dat ze hun emoties tonen ;-)
Een geboren zenuwafwijking, volgens dokter Peter. Niks aan te doen. Kon hij er oud mee worden? Wie zou het zeggen. Afwachten maar.
Zelf kwam kwam de gedachte aan vroegtijdige artrose wel eens bij me op. Niet zo gek als je dagelijks tussen de varkens met beginnende tot vergevorderde stadia van artrose rondloopt.
Röntgenfoto's laten nemen dan maar?
Door de mobiele paarden-röntgenkliniek? Net als toen bij Vrouw Vos? Maar volgens dokter Peter was dat niet zo'n goed idee. Die apparatuur kost een godsvermogen en Bulle zou nooit stil blijven staan. Stel je voor dat er iets kapot zou gaan.
En voort ging het leven maar weer. Bulle's malle pasjes waren een feit en dat was dat.
Tot ik onlangs de Naaldenman weer eens sprak. Hij vertelde dat hij tegenwoordig ook dieren behandelt. Een van zijn patiënten was een oud hondje van 16 jaar. Het beestje kon alleen nog maar liggen, lopen was er niet meer bij.
Maar dokter Tan stak hier en daar een naaldje in zijn stramme hondenlijfje en de dag daarop trippelde het oudje een rondje om de vijver.
En ineens dacht ik aan Bulle.
Bulle's silly walk was snel gediagnostiseerd: een paar verkrampte spieren. De naalden bleken te dun voor zijn stevige huid. Geen wonder als je bedenkt dat daar ook hele bankstellen van gemaakt worden.
De naaldenman zou dikkere naalden bestellen, maar bedacht zich. Laseren. Bulle moest gelaserd worden. En dat is vorige week zaterdag gebeurd. Zodra Prince Harry & Meghan het jawoord hadden uitgesproken, waren we klaar om dokter Tan te ontvangen.
Direct na de behandeling met de laserpen (zelf gevoeld, voel je niks van) liep Bulle al een stuk beter. En nog steeds.
We kregen ook meteen laser-les.
Dokter Tan gaat bellen met de fabrikant. Misschien wil die wel zo'n laserpen schenken aan Familie Bofkont (1500 euro). Kunnen we Bulle zelf even dagelijks behandelen.
De volgende keer gaat dokter Tan ook naar Aaltje kijken. Weer een verfijning in de-individuele-zorg-op-maat voor bevrijde varkens en koeien. Bij Familie Bofkont blijven we ons door-ontwikkelen. Met dank aan dokter Tan! (Dokter Tan, arts en acupuncturist voor mens & dier, Amstelveen).
Fijne donderdag allemaal!
Donderdag 24 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (20)
Zondag 15 augustus 2004
De Dag van Stalker
Toen ik vanmiddag net lekker met 'n hele kop in de mesthoop verdwenen was, kreeg ik ineens een enorme dreun van achteren. Ik vloog zo de lucht door. Daarna ging het razend snel. Ik tuimelde achterover en belandde tussen de distels en brandnetels. Maar dat was het ergste niet. Ik werd op de hielen gezeten door een groot zwart harig monster met enorme slagtanden. Stalker! De beruchte Stalker, over wie ik al zoveel gehoord had. Hij mepte me het hele erf over. Ik had geen tijd om wat dan ook te voelen. Was zelfs niet bang.
Maar de Vrouw sprong er tussen in. "Kijk nou toch wat je doet!" schreeuwde ze tegen hem. "Je hebt haar helemaal toegetakeld!" En dat was ook zo. Nu zit ik weer helemaal onder de schrammen, striemen en rode plekken.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 23 mei 2018
BOKKIE NAAR DE VARKENSHEMEL
Wat zou ik er graag eens om een hoekje kijken. Al die bofkonten in de varkenshemel. Vast een gezellige boel daar, hoop gelach, geroddel. En verbazing.
'He Bokkie! Wat doe jij hier? Is dat niet veel te vroeg?'
Inderdaad. Ik had Bokkie hier nog een hele poos willen houden. Lekker verwennen met hapjes en snapjes. Maar iedere keer als ik haar stiekem wat lekkers toestopte, werd ze belaagd door al die roze lummels om haar heen. Panisch werd ze ervan, want ze kon geen kant meer op.
We hebben haar met een zacht dekbed om voorzichtig in een kruiwagen getild en naar binnen gebracht. Dat was vertrouwd. Zo was het ook begonnen in september 2010. Bokkie als een piepkleintje op mijn buik onder het dekbed. Veilig, warm, beschermd, in het boerenkamertje, ver weg uit het studentenhuis waar ze vandaan kwam.
Nu lag ze met haar kop op mijn been. Niemand die haar lastig viel. Lopen kon ze allang niet meer. Maar er was veel meer aan de hand. Er woekerde iets in haar wat daar niet had moeten zitten en waar met geen enkel medicijn tegenop te vechten viel.
Verwennen dan maar met alles wat ze nog wilde.
Tot ze me liet weten dat het tijd was voor de varkenshemel. En net zoals Miss Piggy een baar op maat kreeg, kwam er ook eentje voor de kleine Bokkie.
Weer een nachtje doorhalen en toen stond er wat moois op maat voor dit zeldzaam-lieve-nooit-te-vergeten- en-voor-altijd-in-mijn-hart-blijvende varkentje. Klaar voor de grote reis.
Fijne woensdag allemaal!
Woensdag 23 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (19)
Zaterdag 14 augustus 2004
De Dag van Arie Bombarie
Ik ben weer buiten geweest. En hoe. Ben meteen ontgroend door Arie Bombarie. Hij zette zijn bek als een nijptang in m'n oren en wilde me nooit meer loslaten. Het deed wel pijn, maar ik vond het ook wel leuk zoveel aandacht. Ik heb me niet laten kennen en heb geen kik gegeven. Toen de Vrouw het te gek vond worden heeft ze Arie Bombarie in z'n lurven gegrepen en hem over het hek gezet. Ziezo.
Toen kon ik eindelijk eens rustig om me heen kijken. Wat een ruimte. En wat veel grond om in te wroeten. Ik ben ook weer even gaan kijken bij Gevaarlijke Eddy en Caesar. Nu was ik niet bang voor ze want er zat gaas tussen. Eddy probeerde keihard met z'n kop tegen me aan te bokken. Het gaas stond er helemaal bol van.
Daarna heb ik een paar uur achter in het land op de mesthoop gewroet. Wat ruikt het daar heerlijk! De Vrouw zat er bij te lezen in een boek. Opeens hoorden we Caesar. Die was helemaal omgelopen om me te zoeken! De Vrouw heeft Caesar toen naar huis gebracht. Ik moest ook mee, maar ik had nog geen zin.
Opeens merkte ik dat ze weg was. Verderop zag ik Vrouw Vos en Billie Bofkont op de akkers. Toen werd ik wel een beetje bang. Stel je voor dat ze naar me toe zouden komen...Ik ben heel hard naar de stal teruggerend. Gelukkig kon ik die nog vinden, want het is hier ook zo groot. Maar de staldeur was dicht. Ik kon er niet in. Toen ben ik heel hard gaan krijsen. "Zo ben je daar klein krijswijffie" zei de Vrouw terwijl ze snel de deur opendeed. "Kom maar gauw binnen want je brokjes staan al klaar."
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 22 mei 2018
HOE BERT ER WEER BOVENOP KWAM...
Wat komt dat Dagboek van Miss Piggy goed van pas. Op dit moment volgt de ene gebeurtenis de andere op, in zo'n rap tempo, amper tijd voor actuele blogs.
Maar nu toch maar even bijpraten over het hier en nu.
Vorige week dinsdag: een doodzieke Bert.
Zomaar ineens. Torenhoge koorts die maar niet wilde zakken. Zo hoog dat hij de nacht niet overleefd had, als hij niet met kletsnatte lappen gekoeld was. En wat deed zijn nek zeer. Hoe ik dat wist? Onder geen beding wilde Bert daar aangeraakt of geaaid worden.
Na bijna 3 dagen medicatie, pijnstillers, hopen, bidden en redderen kregen we de koorts eindelijk een ietsiepietsie onder controle.
En al die tijd kon Bert geen druppel drinken en geen kruimel eten. Dat betekende injecties i.p.v. lekkere boterhammen met pindakaas met alles erin verstopt wat ie aan medicijnen nodig had.
Arme Bert. Die prikken waren hem een gruwel. Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden...
Bert heeft gisteren voorzichtig een modderbad genomen. Verzwakt, maar weer aanspreekbaar en het lijkt de goede kant weer op te gaan. Wat hij had? Hersenvliesontsteking. Zo goed als zeker. Wát een geluk dat we daar meteen bij waren...
Fijne dinsdag allemaal!
Dinsdag 22 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (18)
Vrijdag 13 augustus 2004...
De Dag van De Boze Buitenwereld
Ik kon echt niet wachten. Toen de Vrouw even weg was, merkte ik ineens dat ik met mijn neus een vreemde deur kon openduwen. Dat had ik al eens eerder geprobeerd, maar dat lukte nooit. Nu wel. Ik duwde heel hard. Toen stond ik aan de andere kant. Boem. De deur viel achter me dicht. Ik schrok me dood.
Ik keek om me heen en zag heel veel stro. Het rook er naar allemaal andere beesten. Door een grote opening scheen de zon. Ik wist zo gauw niet wat ik moest doen. Opeens hoorde ik heel kwaad knorren onder een berg hooi vandaan. Ik ben heel hard naar buiten gerend. Zomaar een kant uit. Onderweg kwam ik een paar varkens tegen. Die hebben me gebeten. Ik rende en ik rende maar.
Toen stond ik plotseling bij twee schapen. Die gingen tegen me aanstoten met hun kop. Ik begon heel hard te krijsen. Keihard. Dat hielp. Ineens holde De Vrouw op me af in een badjas en natte haren. Ze deed allerlei hekken open en toen kon ik er door.
Onderweg kwamen we Lady Lolita nog tegen. Die beet nog even snel in mijn rug. Rotwijf. Als mijn tanden er niet uitgeslepen waren, dan had ik haar keihard teruggebeten. De Vrouw hees me over een hekje. "O wat word je toch een zware big". En toen ik was weer thuis. Ik kreeg een grote appel voor de schrik. "Kijk nou toch eens, je zit onder schrammen" zei De Vrouw. En toen heeft ze me heel lang geaaid.
Wordt Vervolgd.
Tweede Pinksterdag 21 mei 2018
GEHAAKTE BOFKONTJES
Eindelijk!
Er zijn weer wat van die felbegeerde Bofkont sleutelhangers!
Om niet achter het net te vissen:
Stuur onmiddelijk een berichtje via
https://www.facebook.com/gehaakteBofkontjes/
Beperkte oplage (exclusief handwerk van Lydia & Co).
Dus wie het eerst komt, het eerst maalt :-)
Fijne Tweede Pinksterdag allemaal!
Maandag 21 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (17)
Donderdag 12 augustus 2004
De Dag van de Grote Afwachting...
Overmorgen is het dan eindelijk zover. Ik ga de grote wijde wereld in! Het is al een paar keer uitgesteld. Ieder keer vond de Vrouw dat het te onrustig was. Maar morgen heeft ze geen workshops, geen bezoekers en geen afspraken. Tenminste, dat zegt ze. En nu maar hopen dat dat ook zo blijft. Want zo ging het de hele week al. Iedere keer kwam er toch onverwacht weer wat tussen.
Ik ben toch zo benieuwd. Roodpels zegt dat het buiten erg mooi is. En groot, vooral heel erg groot. Hij blijft wel eens een paar dagen weg. Dan is hij uit jagen geweest. Als hij dan terugkomt heeft hij hele verhalen. Wat hij allemaal meegemaakt en gezien heeft. Het schijnt dat vorig jaar zijn broer Zachte Kees vermist was. Toen is iedereen gaan zoeken. Maar het was Roodpels, die hem uiteindelijk gevonden heeft. Heel ver van de boerderij af.
Booswicht zegt dat De Vrouw erg moeilijk kan loslaten. En dat het daarom misschien ook zo lang geduurd heeft. 't Liefst heeft ze ons altijd allemaal bij mekaar, maar ja dat gaat nu eenmaal niet. Ik wil Het Beloofde Varkensland nu ook wel eens gaan verkennen. Ik kan niet wachten...
Wordt Vervolgd.
Zondag 20 mei 2018
19 mei - De Dag van PRINS HARRIE (beeldroman)
Ach die Prince Harry met zijn Meghan. Wat een plaatje. De bofkontboeren & boerinnen van dienst zaten er klaar voor. Hooivorken aan de kant; koffie, een buffetje vol heerlijkheden, laptop open en kom maar op met die jurk, ringen en juichende menigte. Het witte paard bedachten we er zelf wel bij.
Op Het Beloofde Varkensland kregen onze eigen Prins Harrie met z'n queen mother and sisters een lekkere plak koek. Zijn rode haartjes inmiddels grijs, als equivalent van de vroege kaalheid van de Britse bruidegom (ook prinsen ontkomen niet aan de tand des tijds). En op het bord aan de dijk een mini beeldroman waarom Prins Harrie niet alléén vanwege zijn rode haartjes in 2006 vernoemd werd naar Prince Harry... :-)
http://2018.bfknt.nl/beeldroman-Prins-Harrie.pdf
En ze leefden nog lang & gelukkig.
Fijne Pinksterdagen allemaal!
Zondag 20 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (16)
Woensdag 11 augustus 2004
De Dag van Myrte
Ik krijg steeds mooie plaatjes opgestuurd van Myrte. Ze heeft ook een leuke poes zag ik. Zal haar eens uitnodigen, dan kunnen we lekker bijkletsen. Ik krijg zelf ook allerlei uitnodigingen. Sinds ik wereldberoemd ben wil iedereen met mij kennismaken. Maar de Vrouw vindt het niet goed dat we zomaar overal op afgaan. Dat moeten we met beleid doen, zegt ze.
Vanmiddag was ze er niet. Toen heb ik met mijn neus de kast opengeduwd. Daar stonden allemaal grote zakken in. Die heb ik opengescheurd. Dat was leuk. Er stroomden allemaal korrels uit. De hele vloer lag bezaaid. Daar kon ik toen heerlijk in wroeten.
Boy George vond het ook leuk. Die ging er bovenop zitten. Toen stond ie weer op en krabde met zijn voorpoten door de korrels heen. Vreemde gewoontes hebben die katten toch. Ook vond ik nog een zak met kattenbrokjes in de kast. Die smaakten goed. Daarna heb ik heel lang met Booswicht op bed geslapen. Het is gelukig niet zo warm meer.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 19 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (15)
Dinsdag 10 augustus 2004
De Dag van Het Poep & Pies Paleis
Ik had vanochtend weer in de kamer gepoept. "Het lijkt hier wel een Poep & Pies Paleis!" riep de Vrouw. Ze heeft een heleboel groene flessen gekocht. Die gooit ze in een emmer heet water en dan schrobt ze de vloer met een harde bezem. Daarna ruikt het weer helemaal fris, zegt ze. Nou dat vind ik helemaal niet. Dat spul ruikt niks lekker, zo scherp.
Er kwamen twee mannen langs. Ik wilde tegen ze opspringen, maar een man vond dat niet goed. Hij had z'n mooie broek aan. Wel aaide hij over mijn rug. De Vrouw liet mijn bed zien en al het stro dat in de kamer ligt. Ze moesten lachen. Er werd veel gepraat. Daarna gingen ze weer weg. "En nu nog een goede titel" zei die andere man.
De kleine kuikentjes maken ontzettend veel kabaal in hun kistje. Ze piepen de oren van m'n kop. Vanmiddag haalde de Vrouw ze naar buiten. Ze mochten even los rond lopen, maar niet waar ik bij was. Ze vertrouwt het niet helemaal. "Misschien eet je ze wel op," zei ze tegen me. Ja, hoe kan ik dat weten? Dat weet ik pas als ik ze voor me zie...
Wordt Vervolgd.
Donderdag 17 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (14)
Maandag 9 augustus 2004
De Dag van de Fanmail
Ik krijg fanmail! Vandaag een hele mooie kaart van een meisje met allerlei vragen. Het is net of mijn broertjes en zusjes er op staan. Ik werd meteen weer droevig. Ze vroeg of mijn familie ook gered was uit de bio-industrie. Maar dat is niet zo.
Ik was de enige. Maar ik vond het toen verschrikkelijk. Ik schreeuwde zo ontzettend hard toen ik ineens bij ze weggehaald werd. Alleen toen mijn staart er af gesneden werd heb ik nog harder gegild (ik was nog maar een week oud). Wat deed dat pijn! En mijn moeder... Nooit zal ik haar meer terugzien. Ik wist natuurlijk niet dat ik gered werd.
Nu heb ik het erg fijn bij de Familie Bofkont. Soms vergeet ik mijn eigen familie al helemaal.
Dat meisje vroeg ook nog of ik in huis poepte. Soms, heb ik geantwoord, maar dan wordt het meteen weer opgeruimd. Negen jaar is dat meisje. Ik ben vandaag precies negen weken. "Ze groeit als kool" hoor ik de Vrouw vaak zeggen. "En ze wordt zo sterk als een beer. Je kunt nu al zien dat ze nog veel groter gaat worden dan Vrouw Vos en Aagje."
Wordt Vervolgd.
Woensdag 16 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (13)
Zondag 8 augustus 2004
De Dag van Mijn Welkomstfeestje
Vannacht heeft de Vrouw nog van alles lopen regelen. Het beddegoed werd weer opnieuw gewassen, de vloeren gedweild en er werd van alles in de kast gepropt. Heel laat pas kwam ze bij me liggen. Niet voor lang, want toen sprong ze er al weer uit.
Mijn feestje zou om 14.00 uur beginnen. Maar de eersten kwamen al veel eerder. "Dat is de vorige eigenaar van Lady Lolita!", kwam Booswicht vanuit de stal aanrennen. "Hij zegt dat ze vroeger door een paard is gebeten en dat ze daarom nu zo stram loopt." Maar ik ken Lady Lolita nog niet. Ik heb gehoord dat ze hier het oudste varken is.
Toen kwamen er ineens allemaal mensen. Ze gingen om me heen staan en zitten. "Het is precies Babe!" riepen ze. "Wat is ze lief! En wat heeft ze een sterke neus! En hoe komt 't dat ze geen staart heeft?" De vrouw gaf overal antwoord op en liet iedere keer weer haar benen zien. "Heeft ze je gebeten?" vroegen de mensen dan verschrikt. "Nee, dat komt door dat sterke neusje" vertelde de Vrouw. "Ik zit helemaal onder de blauwe plekken."
Ze hadden allemaal cadeautjes meegebracht.
Een pakje roze muisjes met een mooie strik er om heen, een gedicht, en heel veel appels. Er was ook een vrouw die de hele dag bij me zat op een strobaal. Ze zat te tekenen. Ik wilde de hele tijd kijken. Maar dat mocht niet, want dan kon ze niet tekenen, zei ze.
Ik moest ook weer op de foto voor de krant. Daar had ik helemaal geen zin in, want ik was net zo lekker aan het wroeten. "Ga dan maar naast haar in de modder zitten", stelde de fotograaf voor. Toen de Vrouw naast me kwam zitten hoorde ik ineens zacht gepiep. "Zo gaat dat dus," zei ze tegen de fotograaf, "krijg ik weer drie schattige kuikentjes cadeau". "Weer een extra zorg erbij. Maar ja, moet je kijken, wat een schatjes."
De laatste ging pas om acht uur weg. Toen ging de telefoon weer. "Ja hoe is het mogelijk he," zei De Vrouw tegen iemand. "Maar ze schijnt razend populair te zijn in Japan." "Volgens mij sta je morgen wéér in de krant," zei Stinkwijfje jaloers tegen me.
Wordt Vervolgd.
PS
Lees verder:
Japanners stapelgek op staartloos Fries biggetje:
http://2004.bfknt.nl/20040807-Japanners-stapelgek-op-staartloos-Fries-biggetje-Leeuwarder-Courant.jpg
Miss Piggy nieuwe Bofkont:
http://2004.bfknt.nl/20040811-Miss-Piggy-nieuwe-Bofkont-van-Dafne-Amstelveens-Weekblad.jpg
Dinsdag 15 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (12)
Zaterdag 7 augustus 2004
De Dag van Een Hoop Gedoe
Morgen is mijn feestje. Twee feestjes na elkaar, de vrouw wordt er gek van. Dat hoorde ik haar zeggen door de telefoon tegen iemand. "Dat zal M. wel weer zijn" zei Booswicht tegen Rode Poes. Ik keek haar vragend aan. "Als die terug is van vakantie is, gillen en lachen ze altijd zo hard."
Toen ze eindelijk waren uitgesproken, ging de telefoon weer. Ik weet niet wat er toen gezegd werd, want ze was eerst helemaal stil. "Dat kan niet", riep ze toen. "Ik heb iets heel anders in mijn agenda staan!" Ineens begon ze als een gek heen en weer te rennen.
"O kijk, het zal toch niet waar zijn. Er staan mensen voor het hek. Ze is vast weer een afspraak vergeten", zei Rode Poes, die op de vensterbank naar buiten zat te kijken. We gingen allemaal voor het raam staan. Booswicht, Boy George, Dansmarieke, Heks, Spook en Roodpels. Zelfs Gekke Goudoog kwam onder het bed vandaan. "Schuif eens op, zei ik, ik kan niks zien." "Nou zeg, wat een praatjes," snibde Booswicht. "Ze heeft nu al kapsones. AU! Hou eens op met dat geduw van die neus zeg. Dat doet harststikke zeer."
Wordt Vervolgd.
Maandag 14 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (11)
Vrijdag 6 augustus 2004
De Dag van BNN
Het was een vreemde dag. Wilde ik vanochtend lekker liggen namijmeren over het feestje van Miss Universe... Nou vergeet het maar. Kwam er een man binnen met een ding in zijn hand. Ik begreep er eerst niks van maar het was de bedoeling dat ik daar in zou knorren. Daar had ik helemaal geen zin in.
Toen werd de computer aangezet en daar kwam toen geknor uit. Ik hoorde meteen dat het niet echt was. Toen hield die man dat ding voor de mond van de Vrouw. Ze begon heel druk te praten. Zwaaide erbij met haar handen en armen. Die man vroeg haar van alles. Waarom ik geen staart had en zo. En hoe oud ik kon worden. En waarom ik in bed sliep. "Voor de radio" fluisterde Boy George in mijn oor.
En vanavond kwam ze thuis en toen moest alles vlug vlug en snel snel. Voor ik het wist reden we ergens heen. "Dat zal wel weer naar de studio zijn of zoiets", riep Booswicht me nog na. Toen we daar aankwamen gingen we in een lift. Daarna kwamen we in een kamertje. Daar zaten een paar mensen met iets op hun hoofd. Ik kreeg een bak water. "O wat een schatje" riepen ze allemaal.
De Vrouw ging op een kruk zitten en kreeg ook zo'n ding op haar hoofd. Toen boog de man voorover: "Vanavond bij ons in de studio een nu al wereldberoemde big met een eigen weblog! Miss Piggy!" Ik moest weer knorren, want dat vonden ze zo leuk. Het was wel interessant. Al die snoeren en die spullen. Ik kon lekker rondstruinen. Ondertussen vertelde de vrouw van alles over mij. Daarna gingen ze me allemaal aaien. Ze lachten.
"En" stoof Booswicht op me af, toen we weer thuis waren. "Hoe was het?" "O, niks bijzonders, een of ander radio optreden" zei ik. "Ja, ja, dat zal wel, je vond het natuurlijk hartstikke leuk," antwoordde Booswicht. "Uitsloofster!"
Wordt Vervolgd.
Zondag 13 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (10)
Donderdag 5 augustus 2004
De Dag van de Opwinding
Ik ben he-le-maal dood. Het feestje was erg leuk, ik heb kennis gemaakt met de hele Familie Bofkont. Miss Universe vind ik stom. Wat een uitsloofster zeg. Heb wel gezellig zitten kletsen met Billie Bofkont. Ik was toch wel erg zenuwachtig. En nou ben ik doodop van alles. Ik wil nog maar een ding. Slapen. Morgen meer.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 12 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (9)
Eerst even een mededeling van huishoudelijke aard: Morgen Moederdag bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland. Ik heb veel mensen moeten teleurstellen: we zitten VOL.
Maar nu zijn er onverwacht wat plaatsen vrijgekomen door een afmelding van een moeder die door haar rug gegaan is. Moeder & kinderen wachten op een beter moment.
Dus wie morgen nog wil? Wees er snel bij, want wie het eerst komt, het eerst maalt!
En dan nu weer een aflevering uit het dagboek van Miss Piggy:
Woensdag 4 augustus 2004
De Dag van Veel Slapen
Vanmiddag was ik alleen. Alle dieren waren weg. Ze hadden een bespreking op de stal over het verjaardagsfeestje van Miss Universe. En de Vrouw was naar Amsterdam.
Eerst nog wat gespeeld en toen ben ik maar gaan slapen. Het was ook zo ontzettend warm. Op een gegeven moment werd ik wakker van een hoop gestamp. Dat was poes Dansmarieke. Die stond als een gek met haar pootjes te stampen en allerlei ingewikkelde pasjes te oefenen. Ze doen morgen een toneelstukje voor Missie (zo wordt ze door intimi genoemd) en Dansmarieke heeft daar een dansnummer in.
"O ik ben blij dat je wakker bent" zei ze. "Kijk er eens naar, vind je het wat?" Ik vond het leuk dat ze dat vroeg. We hebben er nog een uurtje aan gewerkt en ik heb wat regie-aanwijzingen gegeven. Het feestje begint morgenavond om acht uur. Ik ben ook uitgenodigd!
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 11 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (8)
Dinsdag 3 augustus 2004
De Dag van Het Eerste Optreden
Vanochtend al heel vroeg moest ik opstaan. Tenminste toen kreeg ik al eten. En voor eten kun je mij altijd wakker maken. Toen mijn bord leeg was bleek het bed al helemaal afgehaald. Dus ben ik maar in de binnentuin gaan wroeten. Daar heb ik eens even goed werk van gemaakt. Binnen een uurtje de hele boel goed omgeploegd. Net toen ik me begon te vervelen strooide de Vrouw graantjes in het stro. Daar kon ik toen eindeloos naar zoeken. Toen werd ik moe en ging lekker op bed liggen.
Opeens ging de deur open en kwam er een man binnen samen met de Vrouw. Dat bleek een fotograaf te zijn. Maar daar had ik nu net helemaal geen zin in. Die man ging ook nog aan me zitten duwen en zo. Hij dacht zeker dat ik dat leuk vond. Pas toen de Vrouw een appel voor me gehaald had, en op de grond voor het bed moest gaan zitten werd het blijkbaar wat. Mij kon het niks schelen want ik had m'n appel.
Later in de middag kwam er ook nog een tv ploegje langs. Maar toen kon ik wel lekker blijven liggen. Dat vonden zij juist goed. Booswicht wilde er de hele tijd bij zijn. Wat is dat toch een aandachtstrekker zeg. Altijd moet ze het middelpunt zijn. Maar ze weet wel veel. Zo kwam ik te weten dat Miss Universe overmorgen jarig is. Dan wordt ze twee. 's Avonds schijnt er een feestje te zijn op de koeienstal bij Rosamunde en Brutale Griet. Zoals het er nu uitziet word ik ook uitgenodigd. Spannend! Dan zie ik de hele familie Bofkont voor 't eerst bij elkaar.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 10 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (7)
Maandag 2 augustus 2004
De Dag van Gekke Goudoog
Het bed waar we met z'n allen op slapen staat op een paar kratten. Vanochtend zag ik dat de vrouw daar twee bordjes onder schoof. Een met water en een met gekleurde brokjes. Ze schoof ze heel ver door, maar de brokjes roken zo lekker, dat ik door m'n hoefjes ging.
Ik maakte me helemaal plat en kroop onder het bed. Ineens hoorde ik geblaas en gesis. Blijkt daar een kat onder te wonen! "Wie ben jij" vroeg ik, maar hij had allang door dat ik op die brokjes afkwam, dus daar trapte ie niet in. "Oprotten" siste hij, "maak dat je wegkomt, je hebt hier niks te zoeken."
"Dat is Gekke Goudoog", vertelde Dansmarieke later, toen ik er over begon. "Die is zomers altijd depressief en dan kruipt hij weg. Iedere zomer ergens anders. Vorig jaar heeft ie een hele tijd in een boom gewoond. En hij heeft ook wel eens een hele zomer op de w.c. gezeten, achter de toiletpot. Hij is een broer van Roodpels, maar die is heel anders."
Even later sprong die Roodpels in de vensterbank en inderdaad ze lijken uiterlijk heel erg op elkaar. Precies dezelfde lichtrode kleur, maar volgens Dansmarieke houdt de vergelijking daar ook meteen mee op. "Roodpels is de beste jager van de Bovenkerkerpolder" zei ze. "Dat kun je van Gekke Goudoog bepaald niet zeggen."
Wordt Vervolgd.
Woensdag 9 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (6)
Zondag 1 augustus 2004
De Dag van Het Fornuis
Er staat een oud fornuis vlakbij de berg stro. Daar zitten allemaal laadjes en klepjes aan. Met mijn neus kan ik die opentrekken. Dat deed ik dus en toen kreeg ik op mijn kop. Dat fornuis schijnt antiek te zijn en dan gaat het kapot. Ook mag ik niet op de electriciteitsdraden kauwen. De vrouw heeft nu alles boven op de kast gezet.
Maar ik ontdek toch iedere keer weer wat nieuws. Via de stoel kan ik bij het toetsenbord en de muis van de computer. Die zijn ook leuk. Nu zet ze de stoel steeds weg als ze de kamer uitgaat.
Ik geloof dat ik morgen het erf op mag. Kennismaken met de andere beesten. Het donsdek en de lakens heb ik aan flarden gescheurd. Nu zijn er weer nieuwe spullen en die gaan iedere ochtend meteen de wasmachine in...
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 8 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (5)
Zaterdag 31 juli 2004
De Dag van De Eenzaamheid
Vandaag was een rotdag. Er waren allemaal mensen. Tenminste, als ik in de binnentuin aan het wroeten was, kon ik ze horen maar ik zag ze niet. Ik ging steeds harder knorren en begreep niet waarom ze mij niet hoorden.
Ineens stonden ze allemaal door een raampje naar me te wijzen. "Wat heeft ze een lekker kontje" hoorde ik een man zeggen. "Wel jammer dat ze geen staart meer heeft," zei iemand anders. Maar ze kwamen toch niet naar me toe.
Toen ben ik maar bij Boy George gaan liggen. "Dat is een workshop" vertelde hij. "Dan heeft ze het druk en dan komt ze pas na afloop weer hier..."
Wordt Vervolgd.
Maandag 7 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (4)
Vrijdag 30 juli 2004
De Dag van Scheefbekje
Gisteravond ben ik toch maar die kamer ingegaan. Daar lag die vrouw op een bed met allemaal poezen om haar heen naar de televisie te kijken. Het zag er best gezellig uit. Ik nam een sprong en toen lag ik er ook bij. Ze stopte me nog extra in. Heerlijk. Toen werd Stinkwijfje jaloers en ging de hele tijd boven op haar hoofd zitten.
Vanochtend vroeg zat er een haantje naast het bed keihard te kraaien. Het schalde in mijn oor. Dat is Scheefbekje. Hij schijnt dat iedere ochtend te doen. Tenminste dat hoorde ik van Booswicht. Ik mocht nog even blijven liggen en toen kreeg ik weer zo'n bordje met korrels. Daarna ging ik achter Scheefbekje aan maar hij wilde niks van me weten.
Vanmiddag kwamen er mensen naar me kijken. Die man was erg aardig. Ik hoorde iets over televisie-opnames. Ze zeiden dat ik precies op Babe leek...
Wordt Vervolgd.
Zondag 6 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (3)
Donderdag 29 juli 2004
De Dag van Het Busje
Er komen steeds meer dieren naar me kijken. Er wonen hier blijkbaar veel poezen. Booswicht heb ik al gezien en Boy George. Die kwam zomaar tegen me aanliggen. Maar ik heb gemerkt dat je voor hem moet oppassen. Af en toe krijg ik een lel. Hij heeft heel scherpe nagels.
Vannacht heb ik onder een bult stro gelegen in een soort bijkeuken. Er stond een deur open naar de kamer maar daar wou ik niet naar binnen. Eigenlijk was dat busje best fijn om in te liggen. Zo knus. Maar toen wist ik nog niet dat het niet eng was...
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 5 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (2)
Woensdag 28 juli 2004
De Dag van de Diarree
Toen ik vanochtend wakker werd wist ik eerst helemaal niet waar ik was. Ik hoorde allemaal hanen en ik voelde de zon. Het rook onwennig. Toen ik op onderzoek uit wilde kon ik er niet uit. Ik lag nog steeds onder het stro in het busje.
Ineens keek er iemand door het raampje en ik hoorde dezelfde vrouwenstem weer. "Hoi ben je wakker, zal ik wat lekkers voor je halen?" Ik kreeg een bordje met korrels. Daarna ging het portier open en liep ik weer achter een stukje appel aan.
Toen stond ik in een tuin. Ik dook meteen de grond in. En daarna stormde ik door allerlei kamers heen en weer. Er lag een hoop stro in de hoek. Daar ben ik even gaan liggen.
Toen kwam die vrouw met een warm washandje en heeft m'n kont gewassen. Ook liep ze de hele tijd achter me aan met een wc-rol. "Ze is aan de diarree", hoorde ik haar zeggen. "Dat zal wel van de zenuwen zijn..."
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 4 mei 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (1)
'Ik heb het hele dagboek van Miss Piggy gelezen, geweldig! Dan ga je nog meer van haar houden!'
Leuk om te horen Hanny BM.!
En om die onvergetelijke Miss Piggy recht te blijven doen, hierbij een kijkje in:
HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (1)
maak mee hoe ik opgroei van bio-industriebig tot Groot Gelukkig Varken...
27 juli 2004
De Dag van Het Grote Gevaar
Vanavond stopte er plotseling een auto voor de stal. Even later hoorde ik een portier dichtslaan, voetstappen en een vrouwenstem. Ik schrok me dood. Wat nu weer? Maar ik was ook wel erg nieuwsgierig. Ik probeerde door een spleet te loeren, maar zag niet zo veel. Wel kon ik haar goed ruiken. Ik rook allemaal varkens!
Even later zat ze op haar knieën bij me. Ik kreeg een stukje appel en ze wreef de hele tijd over mijn rug. Ondertussen was er buiten een hoop lawaai. Deuren sloegen open en dicht, heen en weer gesleep met spullen.
Toen stonden er ineens allemaal mensen. De staldeur werd opzij geschoven en die vrouw hield een stukje appel onder m'n neus. Ik vertrouwde het niet. Maar 't rook zo lekker. Ik móest er wel achter aan. Overal lagen stukjes appel op de grond. En ineens liep ik schuin omhoog. Voor ik het wist viel er een deur achter me dicht. Er werd een motor gestart en daar gingen we. Ik krijste...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 2 mei 2018
MISS PIGGY & MISS UNIVERSE
Twee Missen op het erf. Gaf dat geen gedoe? Zeker wel. Vooral toen ze nog jong waren. Eens per maand vaste prik, als Miss Universe berig was. Dan konden ze niet mét, maar ook niet zonder elkaar.
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY
26 augustus 2004
DE DAG VAN MISS UNIVERSE
Toen ik vanavond in de paardenstal mijn eten kreeg kwam Miss Universe plotseling binnen. "Weet je wel dat dit mijn huis is" zei ze en begon gewoon mee te eten. Ik deed eerst of ik niks zag want ik moest even nadenken. Toen zei ik "nee dat wist ik niet, maar we kunnen hier best met z'n tweëen wonen. Dat lijkt me ook best gezellig." En toen ging ik weer door met eten. Ze zei niks meer. De Vrouw stond erbij en was erg verheugd dat het zo rustig bleef tussen ons. Ze zei het niet maar ik zag haar denken: 'misschien kunnen die twee wel samen, dat zou mooi zijn.'
7 september 2004
DE DAG VAN ALSMAAR MISS UNIVERSE
Ik trek steeds meer met Miss Universe op. Vanavond hebben we zelfs samen op de paardenstal gegeten. De Vrouw wilde dat eens uitproberen. Op zich ging het wel goed. Maar ze doet een beetje raar de laatste paar dagen. Wil de hele tijd op me springen. Dat snap ik niet zo goed. Eerst was ze bang voor me, toen deed ze heel kribbig en nu wil ze de hele tijd op me. Wat zou dat toch zijn?
17 december 2004
DE DAG VAN HET GEMENE ROTLOEDER
Ik ben toch zo kwaad op Miss Universe. Vanmiddag betrapte ik haar. Ze stond uitgebreid bij Maximiliaan voor de deur te hoeren en te snoeren. Hij had zijn neus door het gat naar buiten gestoken. Wat een rotstreek! Eerst mooie praatjes verkopen over 'die beren' en dat ze eigenlijk toch stom zijn en dat ik hem maar beter kan vergeten, en nu dit! Ik kwam er bij toeval achter. De hele ochtend liet ze zich niet zien en bleef zogenaamd uitslapen. Ze slaapt tegenover het huis van Max, en ze lag onder een dikke berg stro. "Ga jij maar vast" zei ze, toen ik vroeg of ze mee de polder in ging. Dat heb ik toen gedaan en ik heb de ochtend en middag met Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor doorgebracht. Dat was best gezelig.
We deden wie het hardst kon wroeten. Ik won natuurlijk, want Billie is te beschaafd, die doet altijd zo voorzichtig. En Mannetje Bromsnor die eet altijd eerst het gras op, dus dat schiet ook niet op. Tegen de tijd dat hij aan wroeten toekomt heb ik de halve polder al omgeploegd. Toen het begon te schemeren liep ik terug naar de boerderij. Ik liep nietsvermoedend langs het witte huis van Maximliaan toen ik haar daar ineens zag staan. Ze stond doodstil met haar kont achteruit tegen de zijgevel. En hij met die neus door dat gat van de deur en maar snuiven.
Het was geen gezicht. Ik deed net of ik niks zag en ben gauw omgelopen. Ik geloof niet dat ze iets gemerkt heeft, zo was ze met haar gedachten bij die stomme vent. Maar ik krijg haar nog wel...
MEER UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY:
http://www.misspiggy.nl
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 1 mei 2018
ZONDER MISS PIGGY
Miss Piggy blies haar laatste adem uit op 22 april om 22.00 uur. Hammie mocht daar niet bij. Hij moest een nachtje uit logeren bij Brody en de Koentjes.
Maar lang voor het licht werd, stond hij al weer bij Miss Piggy.
De volgende ochtend liep hij maar om haar heen te ruiken. Steeds kwam hij terug, afgewisseld met doelloos op het erf rondsjouwen.
En hij bleef bij Miss Piggy slapen. Niet meer tegen haar aan maar op een afstandje, diep weggedoken onder het stro.
Nu is ze ook fysiek weg.
Als je wilt weten hoe dat is met je ziel onder je arm lopen dan moet je naar Hammie kijken :-(
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 30 april 2018
MIJMEREN & MEMORIES
'Het gaat allemaal zo snel,' mailde een vriendin na het heengaan van Miss Piggy. 'Heb je nog wel tijd om te mijmeren en herinneren?'
En zo kwam ik terecht in mijn wittebroodsweken met Miss Piggy.
Dit stukkie stond in de krant, begin augustus 2004. En na haar welkomstfeestje bleven de media toestromen, tot en met de Japanse aan toe.
Die Miss Piggy toch :-)
http://2004.bfknt.nl/20040804-Amstelveens-Nieuwsblad-Miss-Piggy-gaat-bij-ons-een-echt-moordleven-tegemoet.jpg
Fijne maandag allemaal!
PS
Nog meer Miss Piggy?
http://www.MISSPIGGY.nl
Zondag 29 april 2018
RHAPSODY IN ROZE
Armenvol roze bloemen had ik voor haar gehaald. Roze rozen. Roze tulpen. Roze waar-ik-de-naam-niet-van-weet. Roze geraniums. En de bofkontboerinnen brachten ook roze. Niet dat we dat afgesproken hadden. Maar bij haar prachtige vacht en pastelkleurige ogen paste maar één kleur: roze. En dan ook nog de Japanse kers in volle bloei. Roze.
Afscheid van Miss Piggy.
Het roze varken dat het langst van alle industrievarkens bij Familie Bofkont woonde. Vanwege Koningsdag moest Miss Piggy op donderdag Het Beloofde Varkensland verlaten. Op Koningsdag werd niet gewerkt, op zaterdag ook nooit en wachten tot na het weekend was geen optie; er zijn grenzen aan een fatsoenlijk vaarwel.
Maar wat kwam dat beroerd uit.
Uitgerekend die donderdag ook nog een middaggroep. Lang geleden vastgelegd. Afspraak is afspraak. En uitgerekend die donderdag geen crew. Geen enkele bofkontboerin die bij kon springen.
Help! Wat nu?
Miss Piggy moest 's ochtend om 6.00 uur aan de dijk liggen. Ik moest in de weer met de voorbereidingen van de workshop, de wacht bij haar houden tot ze gehaald zou worden, was er niet bij. Dat moment zou ik dus makkelijk kunnen missen. De chauffeurs van de ophaaldienst hebben altijd haast. Een briefje met bel-me-even-als-u-er-bent zien ze zo over het hoofd.
Maar het betekende nog meer.
Omdat het nooit bekend is hoe laat ze precies komen, kon Miss Piggy daar niet in vol ornaat liggen, want dat zou botsen met het welkom voor de groep.
Ik moest iets verzinnen.
En zo lag Miss Piggy donderdag in de vroegte aan de dijk zonder één roze bloem. Wel in een mooie lijkwade in een nieuwe op maat gemaakt baar. Als alles mee zou zitten zou ze voor 14.00 uur gehaald zijn en kon de groep zonder daar iets van af te weten het erf op. Maar met de bloemen en haar openlijke nagedachtenis moest ik wachten tot een dag later.
Een verschrikkelijk beslissing.
Toen kwam er een sms: 'Uw gemelde kadaver van vandaag staat ingepland tussen 9.00 en 13.00 uur.'
Zo strak gespannen als een snaar (het wachten op de ophaaldienst deze keer zenuwslopender dan ooit), draaide ik om 5 voor 9 hun nummer. Was er misschien een preciezer moment aan te geven? En toen hoorde ik dit: 'Vanwege Koningsdag wordt er vrijdag niet gewerkt, maar op vrijdag aangemelde kadavers kunnen zaterdag opgehaald worden.'
Ik gaf een brul. Terug! Miss Piggy moet terug! We stormden de dijk op, de gevreesde wagen zou ieder moment op de stoep kunnen staan.
'Ik betaal gewoon dubbel', riep ik even later naar de telefoniste van de ophaaldienst. Maar dat was niet nodig, de chauffeur kon nog op tijd omkeren.
En zo lag Miss Piggy gisteren opnieuw aan de dijk. Maar nu in haar roze wolk. En hielden we de wacht, zoals ze verdiende. En kregen haar nabestaanden allemaal een roze koek.
Fijne zondag allemaal!
Zondag 22 april 2018
VERSTANDIG & VERDRIETIG
Alweer een poosje terug, maar wat een werk, het schrijven van dat (mini)varkensalfabet. Zo vaak gedacht: en waarom eigenlijk? Voor wie? Wie neemt de moeite om dat allemaal te lezen? Tot gisteren. Toen kreeg ik deze mail:
'Vandaag was een leerzame moeilijke dag. Ik heb je alfabet van voor naar achteren gelezen...ECHT!'
'En moet concluderen dat ik op alle vlakken echt veel te bieden heb aan varkens. Ik heb me echt in ze verdiept en denk dat ze bij mij/ons heel gelukkig zouden kunnen worden. Het enige waar ik niet aan kan voldoen (ondanks de grote tuin) is de (specifiek voor hen) afgezette ruimte, we komen aan 250m2.'
'We zijn zelfs nog naar een nestje wezen kijken, meteen verliefd natuurlijk, maar na de woorden in jouw alfabet kan ik niet anders dan besluiten van ons hele plan af te zien. Nu ik dit schrijf ben ik oprecht verdrietig, de afrastering was al gekocht en bijna geplaatst. Als ik iets doe wil ik het ook goed doen en als ik ze alles kan geven maar niet voldoende ruimte is dat niet optimaal.'
'Ergens schrijf ik dit misschien wel in de hoop dat je zegt...'nee joh bij jullie op die 250m2 zijn ze altijd nog beter af als in een huiskamer of waar dan ook'...maar wie houd ik dan voor de gek. Eén ding weet ik zeker mijn liefde voor varkens is alleen maar meer geworden en zal blijven en je hebt mijn ogen in ieder geval geopend.'
IK WEET HET WEER
Nu weet ik weer waar ik het voor geschreven heb. Voor de (mini)varkens. En voor verstandige mensen ;-) Namens de varkens: dankjewel verstandig mens!
Maar er kan daar heus nog wel iets anders. Wat te denken om een paar konijnen een moordleven te geven? De perfecte konijnenheuvel met geheime ondergrondse gangen, hoe leuk moet dat niet zijn, zeker ook spannend voor kinderen.
Ik zou het wel weten. Maar zoiets is onmogelijk op Het Beloofde Varkensland. De varkens zouden alles verwoesten. En zo heeft ieder huisje zijn eigen kruisje :-)
http://www.minivarkens.nl/woordenboek
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik dat eigenlijk al veel eerder had moeten doen. '
(Dankje Laura C.!)
Ook doen?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 19 april 2018
MEEST SEXY VARKENSBOER
Hij heeft die rol dus bemachtigd. Gisteren stond het in de krant. De acteur met de titel 'meest sexy man ter wereld' was vorig jaar op Het Beloofde Varkensland.
Hij vertelde toen dat hij net auditie had gedaan in Londen voor de rol van varkensboer. Ter voorbereiding was hij daar bij een biologische boer geweest.
Op Het Beloofde Varkensland viel hem op dat de varkens hier volkomen zichzelf mogen zijn. Een eye-opener.
Nog een eye-opener: deze meest sexy man ter wereld, (uitgeroepen in 2017, woonachtig in Amerika en nee, niet George Clooney), bleek een waar varkensmassage-talent te zijn :-) En zijn naam is: Michiel Huisman!
Helaas kan ik geen foto's laten zien; top secret.
Ik kijk uit naar de film, waarin ook twee actrices van Downton Abbey.
https://www.ad.nl/show/tegenspelers-bewieroken-michiel-huisman-hij-is-een-toffe-gast~a04ce3f2/
Maandag 16 april 2018
BOKKIE
Zo zijn ze klein. Zo zijn ze groot. Zo zijn ze oud. Nou ja, zo oud is Bokkie nu ook weer niet.
Ze moet dit jaar nog 8 worden.
Toch valt ze al om. Ineens, sinds vorige week wil Bokkie's achterhand niet goed meer meedoen. Het doet me denken aan het einde van Zeeuws Meisje. Als je het mij vraagt worden er teveel varkentjes uit inteelt geboren...
Ik weet niks van Bokkie's achtergrond, behalve dan dat ze uit een studentenhuis komt. Zo klein, zo lief, zulke pientere oogjes, ze heeft weken op mijn buik gelegen.
Wat kun je meer doen voor een biggetje dat er ook niet om gevraagd heeft om ter wereld te komen? Ze geven wat hun hartje begeert en hopen dat ze een lang & gelukkig leven hebben op Het Beloofde Varkensland.
Fijne maandag allemaal!
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik graag geld wil doneren aan een lokale organisatie waarbij het inzichtelijk is waar het geld naar toe gaat. Daarnaast lijkt Familie Bofkont een nobele organisatie!'
(Dankjewel Mieke V.!)
Klopt. Bij Stichting Familie Bofkont gaat iedere cent naar de verzorging-op-maat van de dieren. Letterlijk. Niemand krijgt salaris. Zo doen we dat al 23 jaar en zo zullen we het blijven doen.
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Losse donaties blijven ook welkom :-)
IBAN NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. Familie Bofkont
Zaterdag 14 april 2018
JARIG!
Vier jaar geleden werd Eberhard geboren. Ik dacht altijd om 5 minuten voor 12. Maar het blijkt nog mooier te zijn. Onlangs vond ik de foto van zijn geboorte. Het was EXACT 12 uur!
Maandag 14 april 2014. Niet de eerste maandag van de maand. Dan had de sirene ook nog geloeid. Maar een mens kan niet alles hebben :-)
En na Eberhard kwam Klaas.
En Joke.
En Het Meisje met de Blauwe Ogen.
En Jan.
En Sjaan.
En Fransje.
En Dikke Bertha.
En Stompie.
En Cees.
Gefeliciteerd Betsy met je mooie kinderschare. Een hiep hiep hoera voor je roze lummels! Een fijne verjaardag vandaag en nog vele jaren in voorspoed & geluk, voor altijd samen bij Familie Bofkont :-)
En voor de rest van de wereld: fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont geworden omdat: Het Beloofde Varkensland is de fijnste plek die je je kunt wensen als varken, alleen maar liefde.'
(dankjewel Anita V.!)
Zoek je nog een leuk verjaarscadeautje voor de roze lummels?
Word hun Vriend! Daar krijg je geen spijt van :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 13 april 2018
ZELDZAME ROTZAKJES
'Goedenavond, kun je misschien ook een paar mensen charteren die naar jouw pagina verwijzen onder de advertenties van "kune kune en mini varkentjes". Heb het zelf al gedaan maar hoe meer hoe beter.
Succes met je goede werk!'
Natuurlijk kan dat. Hierbij.
Dit is de pagina: http://www.minivarkens.nl
Need I say more?
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Nog even over die Kune Kune varkentjes. Die schijnen toch zo vriendelijk, meegaand en aanhankelijk te zijn? Aanhankelijk ja. Maar verder heb ik me toch met Koentje & Grote Broer een stel draken in huis gehaald... Aanbiddelijke draken dat wel. Maar echt: het zijn zeldzame rotzakjes. Ja, ook Koentje met z'n schijnheilige smoeltje. Mijn aanvankelijke idee over Kune Kune's heb ik door deze twee heertjes danig moeten bijstellen. Reden temeer om eens een kijkje op minivarkens.nl te nemen, mocht je de varkenskriebels krijgen. Zelfs voor Kune Kune's geldt dus: Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald :-)
Donderdag 12 april 2018
VARKENS & VOORJAAR
'Wij hadden ons opgegeven voor zaterdag maar door persoonlijke omstandigheden kan dat niet doorgaan. Wel willen wij jouw boek kopen natuurlijk.'
Wat een leuk misverstand!
De presentatie van mijn nieuwe boek is NIET aanstaande zaterdag 14 april 2018.
De presentatie van mijn nieuwe boek is WEL op zondag 14 april 2019.
TWEEDUIZEND-NEGEN-TIEN.
Volgend jaar dus :-)
Wat natuurlijk niet wegneemt dat Eberhard & Co aanstaande zaterdag evengoed wél jarig zijn. Van dolle voorpret draven ze nu al de polder op en neer.
Vrije varkens & voorjaar; bestaat er iets hoopvollers?
Fijne donderdagavond nog!
Zondag 1 april 2018
PINKSTER-EITJES VOOR BOKITA
Bokita mag eten wat ze wil. Hard gekookte eieren! Ze krijgt er tien per dag, maar als ik haar twintig zou geven, zou ze geen nee zeggen :-)
Alleen: waar haal ik iedere dag al die eieren vandaan? De Bofkontkippies zijn sinds een paar weken met pensioen. Van Wil & Truus heeft Bokita wat dat betreft niks meer te verwachten.
De supermarkt dan maar.
Maar daar moet snel verandering in komen. Ik kan niet wachten om weer een stel industriekippies tot bofkippies te zien transformeren.
Afgelopen week kwam het er niet van om naar Barneveld te gaan. Geen Paaskippen dus. Misschien maar goed ook.
Morgen komen de Vrienden van Familie Bofkont hier Tweede Paasdag vieren. Hartstikke leuk, maar de nieuwkomers moeten zich eerst op ieder plekje van Het Beloofde Varkensland veilig & vertrouwd kunnen voelen. Zo'n groot gezelschap zou nu nog te veel voor ze zijn.
Nog even wachten dus. Dan kan Bokita op een mooie Pinksterdag de eerste eitjes van haar eigen hofleveranciers oppeuzelen. Tot die tijd doet Albert Heijn nog goede zaken :-)
Zondag 20 mei. Beloof me lieve Bokita dat je er dan nog bent. Afgesproken?
Fijne Pasen allemaal!
Goede Vrijdag 30 maart 2018
DE WERELD VAN ARIE BOMBARIE
'Beste Dafne,
Wij zijn X en Y, degenen die het stukje over ganzenvlees in het Parool hebben geschreven. Je hebt gelijk, ganzen zijn superslim. Ik zag dat jij in Amstelveen zit? Wij wonen allebei in Amsterdam. Lijkt het je leuk om een keer af te spreken? Als je ja zegt, dan zou ik graag bij jouw Beloofde Varkensland willen komen kijken.'
Op 5 maart was ik columnist-voor-1-dag in het Parool: 'Ganzenjagers, u slaat de plank mis: gans is niet dom.'
Hier nog even alles daarover om het geheugen op te frissen:
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1657951097656897
En nu dus antwoord van de betreffende ganzenjagers. Eerst dacht ik: wat moet ik hiermee? Waarom zou ik met die jagers afspreken? Waarvoor?
Toen dacht ik: misschien is een ontmoeting wel interessant. Ik heb wel een paar vragen aan jagers. Bijvoorbeeld waarom zij zich altijd op 'natuurbeheer' beroepen. Waarom voelt iemand zich daar zo persoonlijk 'verantwoordelijk' voor? Natuur is toch voor en van iedereen; dus waar bemoei je je mee?
Stel dat ik die jagers zou uitnodigen.
Dan zou ik hun bezoek in de Wereld van Arie Bombarie breder willen trekken. Ook iedereen uitnodigen die commentaar gaf op die blog. Een presentatie over het leven van Arie Bombarie, een praatje van de ganzenjagers.
Daarna uitwisseling van gedachten en meningen onder leiding van een neutrale gespreksleider. En natuurlijk een verslaggever van het Parool erbij. Dat zou ik wel interessant vinden. Maar ik vrees dat ik de enige ben ;-)
Fijne Goede Vrijdag allemaal!
Maandag 26 maart 2018
ECHT VRIJ
Wil de 'crowdfunding-lady' uit Roeselare, die al 15 jaar álles op de voet volgt, mij even een mailtje sturen? Ik ben je gisteren vergeten iets mee te geven.
De mensen die La Mama & Edwin gemasseerd hebben: jullie hebben nog een foto van ze tegoed. Die kwam er gisteren niet meer van. Geef even een gil.
Wakker worden op maandagochtend.
Zodra ik mijn ogen opendoe, hoor ik de slagersmeiden onder het raam. Ze reageren al op het knipperen van mijn wimpers. Komt ze al?
Nog even meiden. Eerst nog de workshop van gisteren door mijn hoofd laten gaan. Van het allereerste begin tot het allerlaatste moment. Na 856 workshops nog steeds hetzelfde ritueel.
Net als een langlopende theaterproductie die tijdens de honderden voorstellingen voortdurend geëvalueerd en aangescherpt blijft worden.
Het beste geven wat je kunt. Mensen de dag van hun leven bezorgen.
Wat me van de 856-ste Familie Bofkont Workshop het meest bij blijft?
De gezichten van de mensen toen ze overal bofkonten in het lentezonnetje zagen liggen. "Ze zijn vrij!" zei iemand zacht. "Echt helemaal vrij."
Ineens realiseerde ik me dat wat bij Familie Bofkont heel gewoon is, voor bezoekers een absoluut betoverende ervaring is. Welcome, bienvenu, leave your troubles outside. Vrije varkens en koeien. Dat blijft bekoren. Altijd.
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de workshop van 25 maart staan online op:
http://2018.bfknt.nl/20180325-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zaterdag 24 maart 2018
Woensdag 21 maart 2018
QUICK SCAN
'Hou het nog even onder ons maar ik ben onderweg naar Koe Hermien', sms-te dierendokter Peter Klaver. Het lijkt een eeuwigheid geleden.
'Bel je straks, nu op weg naar de Oostvaardersplassen!', liet hij vorige week weten toen we een snel advies moesten voor Bokita.
Eergisteren kwam de Dierenbescherming met de uitslag van de quick scan over de Oostvaardersplassen: Onnodig lijden. Te lang lijden. Zwakke dieren moeten vóór de winter worden afgeschoten. Niet op het eind.
Diezelfde dag zag ik een filmpje.
Zou de boswachter (?) in die hobbelende auto in de buurt van dat stervende hert kunnen komen? Onder luid commentaar van een groepje woedende dierenactivisten kwam hij vast te zitten. Een nieuwe poging. Nog meer protest. En toen klonk dat schot. De man was er zijn auto niet voor uitgekomen. Zou dat altijd zo gaan of durfde hij er niet uit?
Ineens een hysterische schreeuw: "Ze lééft nog!"
De activisten werden gearresteerd, het filmpje van internet verwijderd. Maar ik zie dat hert nog haar kopje oprichten nadat de auto al uit beeld verdwenen was.
Volgende week komt dokter Peter naar Het Beloofde Varkensland. Dan horen we alles wel uit eerste hand.
Voor nu: het is 21 maart. Een nieuwe lente, een nieuw geluid. Op naar de stembus!
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 20 maart 2018
VERKIEZING BESTE RAADSLID
Rick Brink zet zich met hart & ziel in voor mensen die het moeilijk hebben. En hij heeft een droom; wethouder worden. Dat lijkt me een goed plan en daarom heb ik op Rick Brink gestemd. Stemmen kan nog tot vanavond 22.15 uur: http://www.besteraadslid.nl
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 19 maart 2018
MEM & GROTE BROER
Mem is tochtig. Ze moet even binnen, buiten is ze een gevaar op de weg.
Als ze de boel bij elkaar brult halen we Grietje erbij. Maar die heeft geen dorst. Grote Broer dan maar. Best aangenaam gezelschap voor een tochtige koe, die zich verveelt. En morgen is alles gelukkig weer voorbij :-)
Fijne maandag allemaal!
Zondag 18 maart 2018
BOEK OVER BETSY & HAAR ROZE LUMMELS!
En toen was het vrijdag weer 16 maart. De dag waarop Betsy haar vrijheid kreeg. Vanuit de productiestal naar haar boshuisje in het Bofkontbos.
Vier jaar geleden.
En nu al weer een jaar op Het Beloofde Varkensland. Betsy's kinderen zijn geen biggetjes meer, maar roze lummels. Toch is en blijft Betsy hun moeder. Ze ligt nog altijd als een poortwachter vooraan in hun huisje.
Vandaag begin ik aan hun boek.
Er is nog zoveel te vertellen over dat avontuur op de Zuidas. Dingen die ik nog nooit aan iemand verteld heb. Omdat ze te pijnlijk waren, omdat het te prematuur was, omdat ik ze eerst nog in perspectief moest zien te krijgen.
Er is ook zoveel te vertellen over Betsy's varkensgeluk, haar moederschap in volle vrijheid, de biggetjes die een bos voor zichzelf hadden. En dan die apotheose...
Spanning & Sensatie genoeg dus. Geknipt voor een boek.
Het boek wordt op 14 april 2019 gepresenteerd, de verjaardag van de roze lummels.
Dan is Betsy 5 jaar vrij (lustrum!) en zijn Eberhard & Co 5 jaar (volwassen!). Een beter moment om hun boek te lanceren zou ik niet weten.
In the meantime:
Op de hoogte blijven van het boek?
(het schrijfproces, meelezen, omslag uitkiezen, uitgenodigd worden voor de boekpresentatie, etc.) stuur een mailtje:
mail@hetbeloofdevarkensland.nl o.v.v. JA ik wil alles weten over Betsy's Boek!
Tot 14 april 2019 :-)
Fijne zondag allemaal!
Donderdag 15 maart 2018
ZEEMAN & UNILEVER
15 maart. Vorig jaar liep ik met Aagje onder mijn arm naar Pakhuis de Zwijger voor een optreden over Zeeman en hoe het verder moest met de schrikbarende wereldwijde vleesconsumptie.
Nu zijn we een jaar verder.
Unilever heeft zijn oog laten vallen op de plantaardige levenstijl. En waarom niet als daar handel in zit? O Zeeman je moest eens weten waar jouw aanwezigheid op de wereld allemaal toe geleid heeft ;-) Je bent en blijft de held van Het Beloofde Varkensland!
Fijne donderdag allemaal!
Dinsdag 13 maart 2018
LIEVE VARKENS ETC.
Met zulke mails hoef je zelf niet meer te bloggen :-)
Komt ie:
Lieve Varkens, Lieve Varkentjes, Lieve Zwijnen, Lieve Koeien, Lieve Stieren, Lieve Buffel, Lieve Hanen, Lieve Kippen, Lieve Poessies en alle Lieve Dieren die ik zondag heb ontmoet,
Hartelijk bedankt voor jullie gastvrijheid in jullie mooie en knusse boerderij. Wat een gezelligheid en fijne plek is jullie thuis. Ook voel ik me vereerd dat ik jullie vacht en huid mocht strelen en masseren. En wintervacht eraf mocht rossen, dat was ook lekker he jaja zeker omdat sommige vachten een beetje nat waren dat gaat dan op een bepaalde manier ook lekker.
Mijn jas draagt nog haartjes van enkelen mee en mijn hart jullie allemaal. Ik vond het ook fijn om het opgedroogde poep eraf te wissen dat stuift dan altijd zo mooi weg in de lucht. Mijn zwart, of misschien wel bruin geworden handen vonden het fijn om na zo een poetsbeurt tegen elkaar aan geschuurd te worden zodat alles in kleine sliertjes verwijderd wordt. Na de massage maar ook na een tijdje masseren voelden mijn handen op een bepaalde manier, ik weet niet het juiste woord ervoor het was in ieder geval een fijn gevoel.
Misschien zoals mijn wang voelt na een verdoving door de tandarts. Hm, ik weet het niet. De scheetjes vond ik zo lieflijk die er tijdens de massage uitgeblazen werden evenzo het uitgestrekte achterpootje. Ook al was ik actief toch werd ik helemaal rustig en net zo ontspannen. En ik voelde mij dankbaar.
Wat waren we met een grote groep mensen he? Allemaal net zo verschillend als jullie dieren. Oke ik vind jullie wel wat duidelijker zonder een verborgen agenda wat heel prettig is en ook heel moedig. In het wezenlijk doen hebben jullie mij echt wel wat geleerd. Ik grinnegrap een beetje over mezelf en die bepaalde dingen die jullie mij hebben laten zien hierin. Wat ik ook heel fijn vind om geleerd te hebben is de kennis die gedeeld is om jullie lieve Varkens wezens niet bij het hoofd wat dan het 1/3 deel is te benaderen maar wel het 2/3 gedeelte. Natuurlijk alleen als jullie dat willen. En op de geur van mijn handen te letten want met een geur van bv koekjes kan er een bijt vergissing ontstaan. Wat een harmonie en liefde wanneer we elkaar willen leren kennen en begrijpen.
Wat dat betreft vind ik jullie verzorgsters en verzorgers ook heel lief. De liefde, tijd, energie, aandacht en geld die zij met passie aan jullie geven en delen. Wat een schatten zijn zij. En de lekkernijen die we voorgeschoteld kregen, we mochten het er zelfs meer dan 1 x van nemen. Bij het weggaan keek er iemand toe of het hek wel goed afgesloten werd opdat er niemand van jullie per ongeluk de weg op kon gaan.
Lieve Dieren, langzaamaan ga ik mijn mailtje afsluiten. Mijn zus Brigitte en ik hebben een prachtige dag met jullie beleefd en we raakten ook maar niet uit gepraat over Dafne. Zelfs vandaag hadden we telefonisch contact waar we het weer liefdevol en respectvol over haar hadden. Wat een geweldig mooie Dame is zij van binnen en buiten zeg en zo krachtig! Wat was ze blij he met haar uitnodiging van de boer gisteren, heerlijk :-)
Ik druk een zachte kus op jullie allen als het mag.
Hartelijke groet,
Gwendolyne
P.S.
Ook hartelijk bedankt voor de foto's :-)
Maandag 12 maart 2018
LIEVE, LIEVE KOEIEN
Na een spetterende workshop was ik te moe om nog te bloggen. Maar gisteren was het 11 maart. De zesde sterfdag van Brutale Griet. Al wordt het de honderste, Brutale Griet zit in mijn systeem en gaat er nooit meer uit.
Het zijn de kleine dingen die je je herinnert.
Een blik, een houding, zoals ze altijd bij me kwam staan als ik haar stro verversde. Hoe ze zich aanbood als kacheltje. De kleine Aagje, Vrouw Vos en Billie wisten haar te vinden als ze een warme moeder zochten.
Koeien zijn zo gul. Met hun grote dampende lijven stralen ze een en al vertrouwen en veiligheid uit. Oermoeders. Dat zijn ze.
Bij de achterburen in de polder was het gisteren groot feest. Hun Martine 18 zou gehuldigd worden. Ik was ook uitgenodigd.
Martine 18 is een roodbonte koe van 16 jaar en 8 maanden oud. Haar levensproductie is tot op heden 118.000 kg melk (in de melkveehouderij heet dat kilo's), en 10.000 kg vet en eiwit. Daarmee heeft Martine 18 het predicaat Sterkoe 3 en dat moest gevierd worden.
Vlak voor de workshop begon ben ik er nog gauw even heen gesneld met een fles Wild Pig wijn.
Het feestvarken lag in een ruime box op dik stro, naast haar collega's Els 23 (13 jaar) en Martine 29 (14 jaar en dochter van Martine 18). Ook zij vielen in de prijzen vanwege uitmuntende prestaties. De dames zagen er tip top uit.
Hun prestaties hingen uitgeprint te pronken. Documenten met hun hele levengeschiedenis erop. Hun vaders, hun moeders, de hoeveelheid melk, de prijzen die ze hadden gewonnen.
Boerentrots.
Statafels op stal met koffie en lekkers, alle boeren uit de buurt druk met elkaar in gesprek. Ook zag ik een paar deftige meneren, officials, voor de plechtige huldiging. Een gepensioneerde? collega gaf een dienblad cadeau waarop hij Martine 18 geschilderd had. Een wereld, een diep gewortelde cultuur. Een eer om daarvan getuige te mogen zijn.
Ze straalden, de boer, boerin en hun zoon. Een familiebedrijf.
Een paar jaar geleden boden ze mij een kalfje aan, het koekalfje van een tweeling. Ik zie de boer en boerin nog samen staan. Dat was niet niks. Daarmee erkenden ze het bestaan van Familie Bofkont. Wat had ik dat kalfje graag aangenomen, maar het was op dat moment onverantwoord voor de balans van de Bofkontkudde. Ze begrepen het. Maar tot op de dag van vandaag is de beslissing die ik moest nemen nog net zo pijnlijk als toen.
De huldiging kon ik helaas niet meer mee maken.
Maar met de boerin sprak ik af om nog eens terug te komen. De hoogbejaarde Martine 18 zit in mijn hoofd. 16 jaar en 8 maanden. Wat een leeftijd voor een nog steeds werkende koe.
Zo oud is Brutale Griet met haar luizenleventje niet eens geworden :-)
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de workshop van 11 maart staan online op:
http://2018.bfknt.nl/20180311-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zaterdag 10 maart 2018
ULTIEME VLEESVERVANGERS (4)
Loopt het water je al in de mond bij het zien van een gebraden kippetje?
Kippen zijn zó leuk. Zo pienter, zo bedrijvig en ze maken zulke gezellige geluiden. Wist je dat ze al tegen hun kuikens praten als die nog in het ei zitten? Dat is toch een wonder.
En wat zijn kippen goede moeders. Dat begint al als ze nog op hun eieren zitten. Al giert de wind om hun koppies, worden ze kletsnacht van de regen, bevriezen hun kammetjes van de kou, een kip blijft zitten, wat er ook gebeurt.
Menigmaal heb ik daarom bofkontkippies met eieren en al verhuisd naar een veiliger onderkomen. Golden Girl was zo eentje. Zo heette ze. Golden Girl. En niet vanwege haar goudbruin gebakken velletje ;-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 9 maart 2018
ULTIEME VLEESVERVANGERS (3)
Nog steeds de week zonder vlees. Lamskoteletjes!
Breng eens een leblammetje groot, dan weet je wel beter. Met de afhankelijkheid van zo'n lammetje dat zijn echte moeder moet missen, valt niet te spotten. Als je ze eenmaal aan de fles hebt, is er geen weg meer terug.
De paniek als je even naar de w.c. moet. De opluchting als je weer tevoorschijn komt. Hun absolute vertrouwen in jou doet je de tranen in de ogen springen. Hoe zou je dat ooit kunnen beschamen?
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 8 maart 2018
ULTIEME VLEESVERVANGERS (2)
Snak je naar een biefstuk? Meteen omdenken! Denk aan Zachte Zeus en Beautyboy Bulle.
Visualiseer de biefstuk waar hij hoort: aan hun billen. Hún billen. Zeus en Bulle vinden het heerlijk om op hun billen geaaid te worden. Maar laten we er verder van afblijven. Dus na het aaien een lekker frietje. Niks mis mee. Eet smakelijk :-)
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 7 maart 2018
ULTIEME VLEESVERVANGERS
Halverwege deze week-zonder-vlees onbedaarlijke trek in een broodje HEMAworst?
Kijk maar gauw naar Aagje & Swientie. Een geweldig leven omdat jij dat broodje worst laat staan.
Ook Kleine Theun profiteert ervan. Waar anders vindt hij zo'n lekker plekje dan tussen deze twee onafscheidelijke vriendinnen in? Puur varkensgeluk dankzij jou :-)
Daar kan toch geen HEMAworst tegenop?
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 6 maart 2018
GANZEN ZIJN NIET DOM
Terwijl ik dit schrijf vliegt er een groep ganzen over de boerderij. In perfecte V-vorm, alle ganzen vliegen even snel; beeldende kunst en choreografie in één.
Van de week stond er stuk in het Parool, geschreven door twee ganzenjagers, waarin zij de gans als dom afschilderden. Dat schoot mij in het verkeerde keelgat.
Lees eerst dit:
1.
http://2018.bfknt.nl/20180301-het-parool-gans-is-lekker-vlees-zonder-schuldgevoel-1000.jpg
Na een nachtje slapen haalde ik Arie Bombarie van stal. Ik schreef een ingezonden brief naar de krant. Die is gisteren geplaatst. Op de plek van de columnist die op vakantie is! Zeer vereerd.
Lees dan dit:
2.
http://2018.bfknt.nl/20180305-ingezonden-brief-het-parool-dafne-westerhof-ganzen-jagers-arie-bombarie-800.jpg
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 5 maart 2018
ONGEHOORZAME BURGERS
'Mensen die zich niet aan 'de regels' hielden en toch de Oostvaardersplassen in gingen. Zij hebben een door het ijs gezakt paard op de kant getrokken en daardoor gered van een langzame dood!'
Dit mailde bofkontvriendin Anneke gisteren na de druk bezochte demonstratie. En passant ook nog even een paard redden. Leve de burgelijke ongehoorzaamheid :-)
Ontroerend vond ik de boeren op het journaal. Van heinde en verre stonden ze daar. Trekkers, platte wagens volgeladen met kuilblokken. Deed me denken aan de Stille Tocht (Mond en Klauwzeer 2001) toen boeren en burgers ook samen waren gekomen om zich te verzetten tegen de maatregelen van de overheid. Stond ik op het Museumplein met een microfoon op zo'n platte wagen Belinda Meuldijk te interviewen.
Gisteren stond Belinda zelf achter de luidspreker: 'Het gaat hier om het leed van de dieren én van de mensen die dit moeten aanzien!'
Terwijl zo'n 1000 mensen zich hard maakten voor de dieren in de Oostvaardersplassen, gaf ik op Het Beloofde Varkensland een ieniemini-miniworkshopje voor 2 mensen. Klein, knus en betoverend door de plotselinge lente. De bofkonten kropen uit hun stroburchten voor een zonnebad en het leven was weer goed.
Gelukkig schijnt de zon ook in de Oostvaardersplassen.
Fijne maandag allemaal!
Zondag 4 maart 2018
DEMONSTRATIE OOSTVAARDERSPLASSEN
Zaterdag 3 maart 2018
VLEESCH-WEETJES
Een trouwe bofkontfan kan tot haar spijt Familie Bofkont nooit in levende lijve ontmoeten. Al jaren kan ze niet meer staan of lopen. Onlangs mailde ze dat eindelijk - na 20 jaar - de oorzaak bekend is. Een tekort aan vitamine B12.
Maandag begint de Nationale Week Zonder Vlees. Een initiatief van Isabel Boerdam / De Hippe Vegatariër. Met groot succes. Voor alle Amsterdamse ambtenaren geldt: de hele week een kroketverbod in alle kantines :-)
https://www.getrevue.co/profile/weekzondervlees/issues/klaar-voor-de-start-alles-voor-jouw-week-zonder-vlees-75007?
Dat is in Hongarije wel anders. ALLE schoolkinderen moeten daar VERPLICHT vlees eten tussen de middag. Een moeder die haar zoon een vleesloos lunchpakket meegaf, omdat hij gruwt van vlees, werd op het matje geroepen door een gemeentambtenaar. Vlees MOET, want goed voor de botten. Moeder kwam er niet onderuit. Pas toen ze loog dat er een godsdienstige reden voor was, werd haar zoon 'vrijgesproken' van vlees :-)
Fijne zaterdagavond allemaal!
Vrijdag 2 maart 2018
HET HEEFT WEL ZIN
Zo. Extra stro voor de bofkonten. Allemaal weer lekker ingepakt. Laat de nacht maar komen.
Ook heeft La Mama vandaag weer te eten gekregen. Evenals de rest.
Stel je voor dat ik net als Staatsbosbeheer zou zeggen: 'Het helpt allemaal niks, want door hun rangorde zullen de sterke bofkonten wel aan hun trekken komen en de zwakke minder.'
Dus?
Moeten we dan maar helemaal stoppen met voeren?
Wat ik bedoel is dit: ieder dier, sterk of zwak is een individu. Ook in de Oostvaardersplassen. Dat de zwakke dieren daar niet aan de bak komen is al verschrikkelijk genoeg.
De wrede natuur. Daar kun je als mens niks aan doen. Maar laten we stoppen met dieren alleen maar als groepen te beschouwen. Beschouw ieder dier als individu. Dat net als jij en ik, iedere dag opnieuw wil eten. Moet eten. Zeker in de winter.
Fijne vrijdagavond allemaal!
Donderdag 1 maart 2018
BEVROREN WATER
Tot 2 uur vannacht lopen redderen, alle bofkonten instoppen met extra stro, de oudjes nóg een keer warm drinken brengen, dan in slaap storten en om het uur eruit om de kraan even te laten lopen tegen bevriezing. En dan één keer de alert niet horen.
Vanochtend uren in de weer geweest om de bevroren waterleiding weer aan de praat te krijgen.
Geen water voor dieren is nog erger dan geen eten. Wie gaat er wakken slaan voor de dieren in de Oostvaardersplassen? Niemand natuurlijk. Want dat is 'tegen de natuur.'
De burgers die daar nu hooi komen brengen worden op de bon geslingerd.
Zondag gaan ze demonstreren.
Er komt dan ook een groep boeren op de trekker vanuit Arnhem naar Flevoland. Hooi brengen naar de Oostvaardersplassen. http://ww.facebook.com/events/149955109022764/
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 28 februari 2018
LELLEBEL & MEM
De lucht is blauw en Lellebel is berig. Varken, mens, kip, koe, iedereen komt in aanmerking als potentiële verloofde. Het zal wel, denkt Mem. Zolang de zon schijnt hoor je mij niet klagen.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Kleine enquete:
Wie van jullie leest deze stukjes uitsluitend op de telefoon?
Wie van jullie leest deze stukjes uitsluitend op de tablet?
Wie van jullie leest deze stukjes uitsluitend op de computer?
Wie van jullie leest deze stukjes op meerdere apparaten?
Dank vast voor je antwoord!
Dinsdag 27 februari 2018
SIBERIE IN NEDERLAND
de wereld van grazers
Oostenwind tegen. En toch zondag met z'n allen door de polder stampen om de Moeder van Sjonnie en haar samengestelde gezinnetje een extra baal stro te brengen.
Die lagen er trouwens warmpjes bij in hun nieuwe polderhuis en maakten zich nergens druk om.
In de media zie ik stoere meiden in de ijzige kou met hooibalen sjouwen voor de dieren in de Oostvaardersplassen. Niet doen, zeggen de boswachters, het geeft teveel onrust, de zwakke dieren komen niet aan de bak.
De Oostvaardersplassen-discussie is weer opgelaaid.
Ik snap de boswachters en ik snap de meiden die water naar de zee dragen. Arme grazers. Het zijn er zoveel. Daar valt niet tegenop te slepen. Een baal per beest is niks.
Zondag, terug uit de polder hadden de Grannies hete chocolademelk voor ons klaar staan. Daar was geen koe aan te pas gekomen. Buiten zagen we Grietje bij Mem drinken. Mozzarello stond uit de wind te zonnebaden.
De grazers van Familie Bofkont. Stelletje verwende nesten. Een baaltje hooi, een borstelbeurtje, een aaitje hier, een aaitje daar.
Ik dacht aan die meiden en hun grazers. Mijn sympathie hebben ze.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Foto's van zondag hier te zien.
http://2018.bfknt.nl/20180225-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Maandag 26 februari 2018
DE TULPENBOY
logistieke uitdaging
Een overleden Ballenboy is één ding. Evengoed nog een workshop geven is twee. Wir haben es geschaft.
Bofkontboerin Saskia en Bofkontboer Dennis lieten zich weer van hun creatiefste kant zien. Ze bouwden een mausoleum van stro om de Ballenboy heen.
Plaats voor zijn portretten aan de hoge stromuur. Bovenop lantaarns en alsof het zo afgesproken was: Ballenboy's Boerinnen hadden allemaal tulpen meegebracht. Rode, gele en paarse tulpen. Een lust voor het oog.
Daarmee was in 1 klap alles opgelost.
De Tulpenboy de eer die hem toekwam en niemand hoefde zich ongemakkelijk te voelen op de workshop. Kijk maar, zo doen we dat bij Familie Bofkont. Na een geweldig leven een met liefde vormgegeven afscheid. Het hoort er allemaal bij.
Het mooiste moment kwam 's avonds toen iedereen al weer weg was en een siberische nacht over Het Beloofde Varkensland viel.
Ik ging nog even achter kijken en wie zag ik daar tegen het mausoleum aanliggen?
Brody, Koentje en Grote Broer.
Stijf tegen elkaar aan, exact voor het midden, alsof ze de symetrie van het kunstwerk niet wilden verstoren.
Ze wisten het.
Aan de andere kant van de stromuur ligt Ballenboy. Nooit meer tegen zijn warme buik aanslapen, nooit meer de laatste druppels van zijn advocaat bietsen.
Ze hebben elkaar nog. Zo gaat dat bij Familie Bofkont.
Fijne maandag allemaal!
Zaterdag 24 februari 2018
BALLENBOY
Gebroeders Beer
Ballenboy & Meneer Klaver, samen de Gebroeders Beer, die over de sloot sprongen naar buurmans land en daar een gezellig nachtje overbleven.
'Voor al uw Sloop- en Graafwerkzaamheden: snel & voordelig', stond er op hun visitekaartje.
Toen we ze de volgende dag pas de Bofkontbus in kregen, zag het land van de buurman zwart... Mooie tijden. Lang geleden.
Gisteravond.
"Ah, advocaat." zei Dokter Peter. "Dat kregen de honden en poezen vroeger ook met Oudjaar om rustig te blijven tegen het vuurwerk."
De afgelopen weken smakte de Ballenboy de ene fles advocaat na de andere weg. (We wisten nog goed hoe hij zich eens tegen de narcose had verzet toen de varkenstandarts langskwam).
Die langdurige oefening wierp zijn vruchten af. Advocaat, massage, appelmoes, de juiste cocktail voor een mooi afscheid. De Ballenboy is langzaam weggegleden in een gelukzalige roes.
Wel iets anders dan afgevoerd worden naar het slachthuis. In dat licht gezien kun je alleen maar blij zijn. Zo'n mooi en lang leven op Het Beloofde Varkensland, samen met zijn broer Meneer Klaver.
Nu is de Ballenboy hun Lamme Zus achterna gegaan
.
De Gebroeders Beer zijn niet meer, maar Meneer Klaver blijft nog wel even. Dat langdurig oefenen met die advocaat. Dat lijkt hem ook wel wat ;-)
Fijne zaterdag allemaal!
Woensdag 21 februari 2018
BERT & WILDEMAN
geen broers
Huh?! Bert & Wildeman verloofd? Bert was toch met Keiler?
Klopt. Bert & Keiler waren ooit een setje. Maar Keiler is al heel lang met de Lellebellen en toen is Bert's oog op Wildeman gevallen.
Bert valt op wild.
Gisteravond DWDD gezien? Die witte cabaretier die uitsluitend op zwarte mannen valt omdat hij anders het gevoel heeft dat ie met z'n eigen broer in bed ligt?
Blijkbaar werkt dat bij Bert net zo ;-)
In ieder geval: Bert & Wildeman zijn nu verloofd. Is het geen mooi stel? En ze leefden nog lang & gelukkig...
Fijne woensdag allemaal!
PS
Geschenken voor hun uitzet kunnen naar:
TRIODOS BANK
NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
PPS
Nog iemand die op wild valt:
'Favoriete Bofkont: Ik vind ze allemaal leuk en lief, ook de koeien en katten, maar als ik echt zou moeten kiezen heb ik een zwak voor de varkens met een wilde vacht, zoals Keiler, Wildeman, Juffrouw Loes, Vrouw Vos, hoewel ik die gekke badderende Zeeman ook fantastisch vond. Ik heb een paar jaar geleden een wild zwijntje op mijn terrein in Frankrijk gevonden en die niet kunnen redden. Hij was vastgeraakt in een gat in mijn hek en achtergelaten. Ik wist niets van varkens/zwijntjes en heb overal naar toe gebeld, niemand die er iets om geeft daar. De weekend-dierenarts zei dat het illegaal was om een wild dier te behandelen... Laten liggen, was de boodschap, en de jachtopziener bellen. Toen die eindelijk kwam was het beestje al in coma, helaas. Ik heb toen als een gek op internet zitten zoeken naar informatie, wat ik kon doen om het dier te redden en kwam toen terecht op jouw site en volg sindsdien de mooie en soms trieste verhalen. Nu weet ik inmiddels (ook via info uit de reguliere varkenshouderij) dat het diertje waarschijnlijk onderkoeld is geraakt en wat ik had kunnen en moeten doen. Dus als ik nog eens zoiets meemaak, weet ik wat ik moet doen. Fantastisch hoe jullie iedere keer weer over de brug komen om dieren te redden, ook de balkonstumper. En natuurlijk ook wat je doet aan bewustwording en voorlichting, net zo belangrijk als individuele dieren redden.'
Dankjewel Jacqueline M.!
Maandag 19 februari 2018
SEXY NUMMER
Triodos
De overstap van ING naar Triodos. Wat een bevalling. Niet in de laatste plaats door een interne bestuurscrisis :-)
Hoe dat zo?
Ten tijde van Stier Herman (2002) lukte het om een 3-cijferig gironummer te bemachtigen. Een 3-cijferig gironummer! De natte droom van iedere goede-doelen-organisatie. Wie kreeg dat? Stier Herman! Menige dierenclub zag groen en geel. Hoe heb je dát voor mekaar gekregen? (een heel verhaal, later).
Stier Herman hoefde niet meer naar de slacht, maar kreeg een eigen pensioen.
Toen gingen de Giro en de ING samen. Het was gedaan met 469. Er kwamen zeven nullen voor te staan. Voor mij had dat felbegeerde nummer meteen geen waarde meer, maar een ander bestuurslid dacht daar heel anders over. Eens een 3-cijferig nummer, altijd een 3-cijferig nummer, ook al staan daar 7 nullen voor ;-)
Wat volgde waren de Hoekse en Kabeljauwse twisten op Het Beloofde Varkensland.
Gelukkig kreeg ik steun van voortdurend klagende Bofkontfans: "Waarom zit Familie Bofkont in godsnaam bij die meest dieronvriendelijke bank van Nederland? Schande!"
De brand zorgde voor een langdurige wapenstilstand. We hadden wel iets anders aan ons hoofd.
Maar nu is de strijd gestreden. Ein-de-lijk.
Familie Bofkont Proudly Presents:
We zijn bij de TRIODOS BANK!
NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. Familie Bofkont
Geen sexy nummer meer. Maar wél bij de TRIOdosbank en dat heft elkaar weer leuk op.
Fijne maandag allemaal!
Zondag 18 februari 2018
BOFKONTJES HAKEN
de magische cirkel
Over verslaving gesproken. Sommige vrouwen liepen al hakend het erf op :-)
Haken bij Familie Kraak terwijl ze hun appeltjes aten.
Haken terwijl de oudjes hun pindakaasboterhammen met pillen kregen.
Haken bij Betsy & Co en...
Haken bij de Grannies voor de fotoshoot.
'Pas op je haaknaald! Als Granny er eentje te pakken krijgt, zijn de rapen gaar!'
En toen binnen verder doorhaken, bij de kachel rond de tafel. Precis zoals ik me de haakclub van Familie Bofkont had voorgsteld.
Een haakster kon behalve haken ook bakken. Heerlijke cake en veganistische amandelkoekjes bij de koffie. En echte Woerdense chocoladetruffels bij de thee.
Al hakend konden de dames al hun opgespaarde vragen aan Juf Lydia stellen. Wat is nu toch precies die Magische Cirkel? En wie weet waar er nog Zeeman-wol te koop is?
Haakjuf Lydia weet raad op alles. Bril op, bril af, ze ging de hele kring rond met indivuele adviezen. Morgen belt ze met het hoofdkantoor van Zeeman want idd. overal uitverkocht. De firma Zeeman spint goed garen bij de Bofkontjes ;-)
De haakvarkentjes gaan ook op transport. Bulgarije heeft het eerste pakket al ontvangen.
Van tijd tot tijd een haakworkshop op Het Beloofde Varkensland. Die houden we er in!
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 17 februari 2018
BOMEN
appeltaart
Een jaar geleden kwam er op 17 februari een man langs met een appeltaartje: 'Ach kapteintje sla me niet, ik ben uw liefje ik ben uw liefje, ach kapteintje sla me niet, ik ben uw liefje zoals u ziet.'
Wat had deze man goed te maken?
Vraag dat maar aan Betsy. En als die niet thuis is weet Eberhard er ook alles van.
Eberhard: 'Hij hield gewoon niet van ons, anders dan van op zijn bord. Daarom moesten we weg. En dat durfde hij niet te zeggen.'
Nog steeds komen er mailtjes: 'We missen die leuke varkens!'
We zijn nu een jaar verder.
Elke keer als ik er langs rijd, denk ik: Hier hadden Betsy & Co nog kunnen lopen.
Er is nog niet één boom gekapt.
Soms heeft kapteintje zin om te slaan ;-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 16 februari 2018
THE CROWN
Miss Piggy
Vandaag naar Friesland. Uitvaart van mijn geliefde tante Lies (Elisabeth). Ze is 97 jaar geworden. In haar jonge jaren leek ze sprekend op Queen Elizabeth uit The Crown.
Miss Piggy is nu qua mensenjaren ook tegen de 100. Ook zij verdient een kroontje. Als big had ze een lijfwacht: Boy George, de zorgzaamste kat ter wereld.
Haar beeltenis op het logo van Familie Bofkont laat Boy George net niet zien. Maar bij het maken van die foto lag hij achter haar, op bed :-)
http://2018.bfknt.nl/miss-piggy-en-boy-george.jpg
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 15 februari 2018
ZIJNDE MISS PIGGY
NLP
Miss Piggy was beroemd tot in Japan in het begin van haar leven op Het Beloofde Varkensland. Krant, radio, TV; Miss Piggy was overal een graag geziene varkens-personality. Je heet niet voor niks Miss Piggy natuurlijk.
En zoals dat bij grote sterren gaat, daarna een teruggetrokken leven, waarvan het laatste jaar in haar eigen Villa Varkensgeluk.
Maar morgen was er een laatste fotoshoot gepland. Een hoogbejaard ex bio-industrie varken in de krant, kom daar nog maar eens om. De moeite waard dus.
Toch heb ik die afspraak geannuleerd omdat 'komende week in het teken staat van een groot afscheid' (niet zijnde Miss Piggy), mailde ik de fotograaf vorige week vrijdag.
Daarbij had ik uiteraard de Ballenboy in gedachten. Ik wilde hem alle tijd geven óf en wanneer hij wilde gaan. Vaste afspraken moesten daar voor sneuvelen.
'Niet zijnde Miss Piggy.'
Ik had het kunnen weten. Ooit verdiepte ik me in NLP (Neuro Linguistisch Programmeren). Volgens NLP pikt je brein het woord NIET niet op. Sterker nog, NIET wordt juist WEL. Zie ergens een bordje Niet Roken staan en wat gaan rokers doen? Roken. Niet Voeren! En wat gebeurt er in Artis? De mensen duiken hun tas in voor brood en bananen.
'Niet zijnde Miss Piggy.'
Voorvoelde ik het en ben ik daarom in de bekende val getrapt? Want terwijl de Ballenboy zich nog een lekker flesje advocaat liet smaken, kreeg Miss Piggy een tia.
Zijnde Miss Piggy.
Ik ben naast haar onder een dekbed gaan liggen. Observeren, observeren, observeren. Met veel TLC (tender, love and care) is Miss Piggy de afgelopen week stukje bij beetje weer bij haar postieven gekomen. Ze is aanspreekbaar en kan weer zelfstandig op haar kont komen te zitten.
Niet voeren? Ja, die kennen we. WEL voeren dus. Hoe meer lekkere hapjes en drankjes hoe beter.
Lieve mooie Miss Piggy. Je bent er nog. De fotograaf leeft met je mee. Misschien kun je volgende week? Wie weet. We zullen zien. Jij hebt het laatste woord.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 14 februari 2018
VALENTIJNSDAG
Koentje & Juffrouw Loes
Wat stond Koentje daar nou toch te doen bij Juffrouw Loes?
Ineens realiseerde ik me dat Koentje een binnenbeer is. Nou ja, een binnenbeertje dan. Hij is nog steeds niet meer dan 2 turven hoog.
Maar dat een klein mannetje en een groot vrouwtje voor de varkensliefde niks uit maakt weten we sinds Prins Harrie & Miss Universe.
Wat ik niet weet is of Koentje ook als binnenbeertje z'n mannetje nog kan staan.
En dat wil ik ook niet weten. Ik heb dus discreet de andere kant opgekeken. Dat is iets tussen Koentje & Juffrouw Loes. En of er iets van komt, dat zien we dan wel weer ;-)
Fijne Valentijnsdag allemaal!
Dinsdag 13 februari 2018
CARING VETS
steun minivarkens
Caring Vets erkennen Het Grote Minivarkens Alfabet. We staan als link op hun site en onze post van zaterdag, Het Grote Minivarkens Alfabet - omdat het nodig blijft, is door Caring Vets geretweet:
Caring Vets Retweeted Familie Bofkont
'Varkens in huis? Begin er niet aan. Ze slopen je huis en je huwelijk. Maar wie luistert daar naar als je smoorverliefd bent op zo'n schattig biggetje? Niemand. En fokkers zullen het je niet vertellen. Een varken is geen huisdier...'
Caring Vets zijn ruim 130 dierenartsen, die zich vanuit hun professie inzetten om het welzijn van dieren te verbeteren. http://www.caringvets.nl
We zijn blij met deze support vanuit professionele hoek. Is tenminste niet al dat werk voor niks geweest :-) Hopelijk komt het de minivarkens op termijn ten goede. Samen staan we sterk. http://www.minivarkens.nl
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 12 februari 2018
HAMMIE
lasser
De eerste lasdag zit er op. Naar volle tevredenheid van iedereen. De lasser had er meteen een assistent bij. Hammie was niet uit z'n buurt te slaan.
Maar de laskap paste hem niet en toen moest hij toch even met een plak koek weggeleid worden. Voor je eigen bestwil vent. Je mooie ogen. Maar Hammie was boos en ging mokken bij de Ballenboy. Toen het werk af was mocht hij weer naar buiten.
Lasser Nils was onder de indruk van het leven op Het Beloofde Varkensland. Hij zou een charmante factuur sturen.
Fijne maandag allemaal!
Zaterdag 10 februari 2018
HET GROTE MINIVARKENS ALFABET
omdat het nodig blijft
Omdat het zo moedeloosmakend is, schrijf ik er bijna niet meer over. Maar dat betekent niet dat afgedankte en/of gedumpte minivarkentjes me niet om de oren blijven vliegen.
Dat Het Beloofde Varkensland een opnamestop heeft weet zo langzamerhand iedereen, behalve de mensen die het niet willen lezen.
Ik reageer niet meer, niet omdat het me niet aan m'n hart gaat, júist omdat het me zo aan het hart gaat. Maar iedere reactie van mijn kant roept weer een vraag op van de vragende partij en voor je het weet zit je toch weer tot over je oren in het probleem van een ander. Dan weet ik al weer teveel en een foto van andermans treurig varkentje bezorgt me nog steeds slapeloze nachten.
Toch kreeg ik vandaag weer een vraag van een gescheiden man. Vrouw weg en nu zit hij met twee minivarkens. Omdat 2 van de 3 huwelijken/relaties stranden, wil ik dat aspect toch nog eens extra benadrukken.
CITAAT uit zijn mail:
'Omdat ik fulltime werk krijgen de varkens niet de aandacht die ze verdienen. Daarnaast heb ik verder ook helemaal geen verstand van wat zo'n varken zoal nodig heeft, anders dan brokken, wat ruimte en een nachthok. En als ik heel eerlijk ben zijn ze eerder een last dan een lust, ondanks dat het echt heel vriendelijke dieren zijn. Juist omdat het zulke lieve dieren zijn kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om ze ter slacht aan te bieden.'
'En als ik heel eerlijk ben zijn ze eerder een last dan een lust.' Precies. Veel mensen met minivarkens hebben spijt.
En daarom heb ik als voorlichting het Grote Minivarkens Alfabet geschreven. Onder de B van Bieden staat o.a:
BIEDEN
'Wat heb ik een varkentje te bieden? Hoe ziet mijn leven er uit? Werk ik de hele dag buiten de deur? Wil ik (nog) carriere maken? Ga/wil ik nog verhuizen? Heb ik een stabiele relatie? Zijn er kinderen? Wil ik nog kinderen?'
Dat alles moet je dus ter overweging nemen vóór je aan varkentjes begint.
En dan nog dit onder de S van Slacht:
SLACHT
'Sommige mensen die van hun minivarken af willen, dreigen met de slacht als het niet op Het Beloofde Varkensland terecht kan. Wonderlijk dat zelfs minivarkens - ook al roepen diezelfde mensen nog zo hard dat minivarkens huisdieren zijn - met de slacht geassocieerd worden. Zo denk je toch ook niet over je hond of poes?
Zie dood - euthanasie'
Bovenstaande vraagsteller wil het niet, maar noemt de slacht toch indirect als optie. Hij is helaas niet de enige. Ik hoor nog wel eens wat van Dokter Peter. In dat verband zou je bijna zeggen: gelukkig zijn er dierenartsen die minivarkentjes laten inslapen als ze nergens meer terecht kunnen - alles beter dan naar de slacht - maar dat het móet is zo intens treurigmakend :-( .
Bezint eer ge begint!
Fijne zaterdag allemaal!
PS
'Daarnaast heb ik verder ook helemaal geen verstand van wat zo'n varken zoal nodig heeft, anders dan brokken, wat ruimte en een nachthok.'
Daar heb ik gelukkig wél een oplossing voor:
HET GROTE MINIVARKENS ALFABET
Daar staat alles in van Aanbiddelijk tot Zwijnenstal.
Helemaal gratis en voor niks.
http://www.minivarkens.nl
Donderdag 8 februari 2018
KARELTJE KAN HET WEL...
reuzenrat
Behulpzame buurboerin schreef: 'Mijn kat... keurig bij een gezin opgegroeid. Schootkat die ook lekkers krijgt. Vangt ook ratten... dus. Dat kan ook!!!'
Dat liet Kareltje niet op zich zitten. Ze (ja Kareltje is een meisje) ging meteen aan de slag. Met resultaat.
'Boer wat zeg je van mijn ratje
Boer wat zeg je van mijn prooi
Heeft ie geen lekker grijsbruin vachtje
Of vind jij de kleur niet mooi?'
Daar had ik niet van terug.
Goed zo Kareltje. Maar ook meteen: arm ratje. Kijk nou toch wat een prachtbeestje. Dat fijne snoetje, die nageltjes!
Ooit zag ik in een natuurfilm de geboorte van een reekalfje. Daar sloop een leeuwin dichterbij. Zodra het kalfje op haar pootjes stond, weekte ze het los van de kudde en joeg haar snack op.
Het kalfje begreep er niets van. Even rende het ontredderd in de rondte.
Maar toen:
Het kalfje draaide zich om en vloog regelrecht in de armen van de leeuwin. Dáár is mijn moeder! En de leeuwin? Die was volledig uit het lood geslagen. Op haar beurt rende ze er vandoor. Ver weg van het kalfje...
Toen ik vanochtend de kattenkuipjes openmaakte, bleek Siepert een deurtje verder z'n eigen ontbijt al geregeld te hebben. Een reuzenrat. Siepert eet ze altijd met huid en haar op. Sneeuwwitje ook, maar die is meer van de muisjes.
Dus ze kúnnen het wel.
Gewoon af en toe eens dreigen met de komst van nieuwe katten. Blijkbaar helpt dat ;-)
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 7 februari 2018
ONDER DE HOOIKAP
de lasser
De hooikap is het dorpsplein van Het Beloofde Koeienland. Daar wordt heel wat afgeroddeld.
"Heb je het gehoord? Mem is tochtig!" "Gehoord niet, gevoeld wel. En ik was de enige niet, hahaha."
"Zag je Bulle net lopen? Geen gezicht! Hij zal toch geen enge ziekte onder de leden hebben?"
"Vind jij het nou ook niet bespottelijk dat Grietje nog steeds aan de tiet hangt?"
"Waar ging die knokpartij tussen Mozzarello en Herman nou over?"
"Wie was die man?" "Welke man?" "Die daar op z'n knieën lag."
Die man is de lasser.
Hij kwam kijken naar de hooikap. Daar moet al heel lang wat aan gebeuren. Het kwam er alsmaar niet van, altijd wat anders urgents te doen, maar met die storm laatst, je moet er toch niet aan denken...
Maar waar haal je een lasser vandaan die nog liefde heeft voor nostalgische hooikappen?
Professor Jaro wist raad. Het woonschip van zijn ouders wordt onderhouden door een lasser die kan toveren: 'Als je ziet wat hij allemaal op het schip van mijn ouders heeft gedaan. Echt een vakman.'
Jaren tegen aangehikt, één telefoontje, en de lasser kon meteen komen kijken.
Symphatieke man. Niet alleen van het lassen, ook van de dieren. Hij vertelde dat hij onlangs tijdens een nachtelijke strandwandeling bijna over een zeehond was gestruikeld. Het beest had wat bloed uit zijn neus en gaf niet veel teken van leven.
Is hij net zolang bij de zeehond gebleven tot de Dierenambulance gearriveerd was. Een paar uur stilstaan in een bloedkoude nacht. Aan zee. Bijna rijp om zelf per brancard afgevoerd te worden.
En nu komt het: op het moment dat de Dierenambulance er aankwam, maakte de zeehond juist aanstalten om naar de zee te schuifelen. Moet hij nu nog wel mee, vroeg de lasser zich af. Goede vraag.
De Dierenambulance vond van wel. Maar werd dat niet ook ingegeven omdat ze nu toch eenmaal uitgerukt waren? De lasser vroeg wat wij er van vonden.
Kijk. Zo'n man, die vertrouwen wij met een gerust hart de hooikap van Het Beloofde Koeienland toe. Zaterdag komt ie de klus klaren. Dat gaat helemaal goedkomen :-)
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 6 februari 2018
HALLO ALLEMAAL
Juf Ank legt het nog een keer uit...
Hallo allemaal! Wat fijn dat je er bent en zo goed meedenkt! Als het zo door gaat, wonen straks alle verwilderde-alleen-maar-geschikt-voor-buiten-op-een-boerderij-katten op Het Beloofde Varkensland :-)
Maar het gaat me niet om een verwilderde kat (of een in het asiel samengesteld groepje verwilderde katten) om die hier aan het werk te zetten als de rattenvangers van Hamelen.
Zie je het voor je? Hup jongens, dit is jullie nieuwe leven, nee hier blijven, in de schuur, dáár moet je slapen, néé dat zég ik toch: NIET NAAR BINNEN!
En 's avonds: nee hoor, jullie krijgen niks, het is hier geen asiel, zorg maar dat je een rat te pakken krijgt. Om maar helemaal niet te denken aan de oorlog op het erf met Kareltje, Siepert en Sneeuwwitje (die wél lekker bij de kachel mogen liggen met hun blikjes gourmet).
Als het zo werkte was ik natuurlijk allang bij het asiel geweest. Maar zo werkt het niet. Wie kan er zo hardvochtig zijn?
Zoiets kan alleen maar als het spontaan en organisch ontstaat. Neem die rode poes. Die vond ik op een dag, of liever gezegd ik zag wat bewegen, achter een stapel troep in de schuur. Toen ik er naar toe sloop zag ik een moederpoes met een stuk of wat kittens. Ze kloven met z'n allen aan een dode rat.
Moeder vloog me nog net niet aan, het scheelde niet veel, maar dichter dan 5 meter kon ik beslist niet komen. De kleintjes bliezen al net zo hard met moeder mee.
Toen ik er vorige week over blogde, leek me het me ideaal als dat nog eens zou gebeuren. Zo'n selfsupporting zwerversmoedertje dat Het Beloofde Varkensland had uitgekozen om in de hooiberg haar kittens te baren.
Zie dat eens voor je. De kleintjes, gebóren en getógen op de boerderij, meteen lekker veel in aantal (dus een hele club rattenvangers van Hamelen in 1 klap), die zelf konden bepalen of en wanneer ze contact met mensen wilden.
Die buiten wilden blijven wonen, omdat ze niet anders wisten. Wiens lievelingskostje een rat was. En die geleidelijk aan konden wennen aan Kareltje & Co onder de strenge regie van hun moeder, want geen kat zo fel als een wilde moederpoes.
Zoiets overkomt je waarschijnlijk maar eens in je leven. Of zoals in geval van die rooie zelfs twee keer. Want op een dag was die hele wilde poezenfamilie verdwenen. Nooit meer iets van terug gezien.
Tot moeder een jaar later ineens weer op het erf stond. Alleen. Uit blijdschap ben ik haar toen meteen gaan voeren. Van het een kwam het ander. Die rode poes werd Rode Poes. Ik mocht op kraamvisitie komen. Sterker nog, ik was zelfs uitgenodigd bij de bevalling. Lente 1997. Wat een feest. En toen het herfst werd lag de hele familie bij de kachel.
Nee, dat vonden wij niet raar. Dat vonden alleen maar heel bijzonder :-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Dank dus voor het meedenken, maar liever geen foto's meer van zielige poezen uit het asiel. Hoe graag ik ook zou willen, ik kan het helaas niet voor ze oplossen ;-)
Maandag 5 februari 2018
DE HARDE KERN PLUS
Miss Piggy
Met het heengaan van Miss Universe is de harde kern van Familie Bofkont geschiedenis geworden.
In volgorde van overlijden: Stalker, Lady Lolita, Gevaarlijke Eddy, Aagje, Vrouw Vos, Caesar, Brutale Griet, Billie Bofkont, Arie Bombarie, Rosamunde, Mannetje Bromsnor, en Miss Universe heeft vorige week de rij gesloten.
http://2018.bfknt.nl/20180201-in-memoriam-miss-universe.jpg
Met deze bofkonten is het hele verhaal begonnen.
Het ideaal. Opeet-dieren vrijkopen. Ze een naam geven (en daarmee bezieling). In alle vrijheid laten leven tot 'ze omvallen van ouderdom'. Hun biografieën uitdragen middels workshops ter bewustwording. En vooral niemand lastig vallen over persoonlijk eetgedrag.
Gelukkig is er nog een Harde Kern Plus. Met Miss Piggy op nummer 1.
Als big heeft ze aanvankelijk een poosje in huis gewoond. Ik zal nooit het verbijsterde gezicht vergeten van boer Ries, toen hij zag dat Miss Piggy zomaar door hun oorspronkelijk 'mooie kamer' banjerde.
Tot het echt niet verder ging. Miss Piggy verhuisde naar het erf. Ook dat is al weer lang geleden.
Sinds ruim een jaar woont Miss Piggy in Villa Varkensgeluk, een riante beschermde aanleunwoning. Ze komt nog wel buiten maar valt steeds om van ouderdom. Daarbij kan ze zich bezeren en het is een hele heisa om haar weer in de benen te krijgen.
Het liefst had ik haar terug in huis genomen. Rondbanjeren is er toch niet meer bij en wat zou het niet leuk zijn als Miss Piggy zou eindigen waar het ooit begonnen is.
Tussen droom en daad staan praktische bezwaren. Hoe zou Miss Piggy daar als invalide varken van honderden kilo's zwaar nog moeten komen? En hoe zou dat moeten met haar stoelgang? Haar een luier ombinden lijkt me ook niet echt een succes :-)
Dan de boel maar omdraaien.
Vandaag gaan we aan de slag met de voorbereidingen. Een ieniemini tinyhuisje in haar stal. Gevelkacheltje, tafeltje, stoel en laptop. Meer heb ik niet nodig. Een luier ook niet.
Samenwonen met Miss Piggy. Wat wil een mens nog meer?
En wie weet, na al die jaren, krijgt het dagboek van Miss Piggy dan toch nog een vervolg ;-)
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
Zaterdag 3 februari 2018
MENS & VARKEN
vraag & antwoord
VRAAG
'Beste Dafne, onlangs zette ik een herinneringsbericht op mijn Facebookpagina van een jaar geleden. Ik kreeg van verschillende mensen de reactie dat ik jou even moest benaderen voor hulp.
Een jaar geleden heb ik al eens geprobeerd om een goede fijne plek voor een oud hangbuikzwijn te vinden. Tot op heden is dat niet gelukt. Ik zag dat het bericht 38 x gedeeld is, maar helaas zonder succes. Het blijkt ook dat hangbuikzwijntjes vaak aangeboden worden, zo hoorde ik van diverse zorgboerderijen en kinderboerderijen.
Het gaat om B. van inmiddels 16 jaar oud. Hij is een gecastreerd mannetje dat van mijn man is geweest. Oorspronkelijk waren ze met zn drieën, een paar jaar eerder is er eentje overleden en vorig jaar is S. het andere varken ook overleden. B. is nu nog alleen over en woont op het erf bij mijn schoonouders. Mijn schoonouders worden ook een dagje ouder en willen geen dieren meer erbij.
Gevolg is wel dat B. helemaal alleen zit en sinds zijn laatste makker dood is, ook niet meer naar buiten loopt. Wij wonen in L. maar hebben geen tuin waar een varken in past helaas. :-(
Ik vind het zielig voor B., hij zit een beetje weg te kwijnen daar achter op het erf, dus ik hoop heel erg dat ik een fijne plek voor hem vind waar hij zijn oude dag goed kan slijten..
Heb jij plek, of heb je de gouden tip misschien?'
ANTWOORD aan X
'Dag X, gelukkig maar voor B. dat er niemand op gereageerd heeft. Zestien jaar is hoogbejaard voor een hangbuikzwijntje. Zulke oude dieren moet je koesteren. In ieder geval niet verplaatsen in die laatste kwetsbare fase van hun leven.
Ook een nieuw maatje er bij is in deze levensfase vaak niet verstandig meer.
Ga met je man en schoonouders om tafel zitten. Hoe kunnen jullie, mogelijk nog met behulp van 'varkensthuiszorg' (er zijn genoeg mensen die willen knuffelen), er voor zorgen dat B. een paar keer per week echt quality time krijgt? Denk aan een massage, een lekker hapje, een extra baaltje stro? Soms is het al genoeg om een boek te lezen in zijn huisje. Het gaat om aanwezigheid en aandacht. Als jullie maar laten merken dat B. er nog steeds toe doet. Je zult zien dat dat niet alleen B., maar ook jullie goed zal doen.
Zorg voor elkaar, zei Eberhard van der Laan vlak voor zijn heengaan 'Wees lief voor elkaar.' Goed plan. Laten we dat doen ;-) Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland
ANTWOORD van X
Dank voor je advies! Toevallig zei m'n man gisteren zelf ook; misschien trekt B. een verhuizing niet eens meer... Hij krijgt van de hele familie altijd al overgebleven groente en fruit dus op die manier wordt ie wel verwend. Ik ga in conclaaf met mijn man wat betreft de verzorging en extra aandacht. Goed om te weten dat we hem niet moeten laten verhuizen! Thanx! Xxx
ANTWOORD aan X
'Dag X, heel fijn dat jullie er werk van gaan maken! Wat betreft het niet meer naar buiten gaan van B., dat kan ook te maken dat hij - gezien zijn hoge leeftijd - last heeft van artrose. Voor de zekerheid zou je Peter Klaver eens voor een algehele gezondheidscheck kunnen uitnodigen. Succes en nog een goede tijd met en voor B!'
Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland
PS
Te lezen op Het Grote Minivarkens Alfabet:
http://www.minivarkens.nl
ARTROSE
Als minivarkens ouder worden gaan ze moeilijker lopen. Oude minivarkens moeten behandeld worden tegen artrose. Je begint met glucosamine als smeermiddel tegen pijnlijke gewrichten. Dat duurt een paar maanden voor het werkt. Als je merkt dat lopen echt pijnlijk begint te worden, vul je de glucosamine aan met dagelijks ibuprofen en ranitidine (maagbeschermer). Iedere dag voor de rest van hun leven, verstopt in een stukje brood met dik pindakaas. Alles verkrijgbaar bij Kruidvat of Trekpleister.
Zie gewrichten - ibuprofen - pindakaas - stijf
OUDERDOM
Net als bij mensen. De een wordt er chagrijnig van, de ander blijft er van maken wat er kan. Minivarkens zijn gebaat bij mensen met een positieve inslag. Samen oud worden met je (mini)varkens is leuk, dat kan ik uit eigen ervaring vertellen, maar zij blijven wel afhankelijk van jouw spirit. Hou de kwaliteit van hun leven goed in de gaten. Van artrose moet je een punt maken. Iedere dag medicatie. Kwestie van volhouden. Worden ze kribbiger met de jaren, laat ze. Ontzie ze waar mogelijk en zorg dat het ze aan niks ontbreekt. Geniet van wie en hoe ze zijn want ook bij kribbige varkens schijnt af en toe de zon. Willen ze zomaar ineens op hun rug gekrabd worden. En dan weet je weer waar je het allemaal voor doet.
Zie artrose - lopen - Mannetje Bromsnor - pindakaas
OUDER WORDEN
Ouder wordende minivarkens vragen een aangepaste verzorging. Let op hun motoriek. Gaan ze strammer lopen? Begin dan met de permanente behandeling tegen atrose. Zorg dat ze rustig wonen met veel privacy. Pas het volume van je stem aan. Maak het ze naar de zin met een lekker vers strobed. En als ze zo oud zijn dat ze nauwelijks meer van hun plek afkomen, geef ze dan dagelijks een appeltje. Een massagebeurtje. Krijgen ze last van hun gebit? Dan kun je zien en ruiken, vraag dan de dierenarts om onder narcose hun tanden en kiezen na te kijken en te behandelen. Kunnen meteen de hoefjes weer even gedaan worden. Zijn er tanden en/of kiezen getrokken? Geef ze een paar dagen nog ibuprofen tegen de napijn. En verwen ze maar met appelmoes. Die extra suiker maakt niks meer uit op die leeftijd. Verwen ze maar zolang het nog kan. En geef die oudjes een permanente warmtelamp. Ze zullen je er dankbaar voor zijn. Zie artrose - lopen - pindakaas - stram - tanden - warmtelamp
Vrijdag 2 februari 2018
SWEET MEMORIES
de twee Missen
Lang geleden was Miss Universe de eerste Miss op Het Beloofde Varkensland. Twee jaar later kwam Miss Piggy daarbij. De twee jonge Missen kregen een hechte vriendschap.
De slappe lach, jongens (Maximiliaan!), uitgaan, kleren, ruzie, roddelen, de eerste ongesteldheid. Er was elke dag wel wat. Miss Piggy hield er zelfs een dagboek over bij.
De tijd verstreek en op een dag ging Miss Universe naar het Oude Mannetjeshuis. Dementerend, soms volkomen de kluts kwijt, maar nog steeds verliefd op Max, die ze een deurtje verderop wist te vinden als ze weer berig was.
Vorig jaar was het ook voor Miss Piggy zover. Tijd voor een beschermde aanleunwoning. Zonder het van elkaar te weten werden de Missen buurvrouwen.
Maar van de week had Miss Piggy zich ineens naar de kamer van Miss Universe gesleept. Zou ze weten dat de dagen van Miss Universe geteld waren? Zouden de Missen weer samen willen zijn? Het had allemaal gemogen, maar de stokoude Miss Piggy kon niet verder komen dan de drempel en de stokoude Miss Universe had niets in de gaten.
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY:
26 augustus 2004
Toen ik vanavond in de paardenstal mijn eten kreeg kwam Miss Universe plotseling binnen. "Weet je wel dat dit mijn huis is," zei ze en begon gewoon mee te eten. Ik deed eerst of ik niks zag. Toen zei ik "Nee dat wist ik niet, maar we kunnen hier best met z'n tweeën wonen. Dat lijkt me ook best gezellig." En toen ging ik weer door met eten. Ze zei niks meer. De Vrouw stond erbij en was erg verheugd dat het zo rustig bleef tussen ons. Ik zag haar denken: 'Misschien kunnen die twee wel samen, dat zou mooi zijn.'
7 september 2004
Ik trek steeds meer met Miss Universe op. Vanavond hebben we weer samen gegeten. De Vrouw wilde dat eens uitproberen. Op zich ging het wel goed. Maar Miss U. doet een beetje raar de laatste paar dagen. Wil de hele tijd op me springen. Dat snap ik niet zo goed. Eerst was ze bang voor me, toen deed ze heel kribbig en nu wil ze de hele tijd op me. Wat zou dat toch zijn?
16 decemer 2004
Ik voel me zo raar de laatste dagen. Net alsof ik iets mis wat er eerst ook niet was. Miss Universe denkt dat ik depressief ben. Misschien is dat wel zo. Nu ik er over nadenk is het eigenlijk begonnen toen Maximiliaan hier kwam. Eerst was ik heel blij en daarna veranderde dat. Ik zie hem nu ook helemaal niet meer. Eerst ook niet echt, maar toen kon ik hem nog door de deur heen ruiken. Waar hij nu woont kan ik niet bij die deur komen. "Volgens mij ben je gewoon verliefd," zei Missie. "Daar word je altijd heel mal van in je hoofd."
"Hoe weet je dat dan?"
En toen bekende ze dat ze een poosje verliefd was geweest op Stalker. Maar hij ging er niet op in. Hij wilde wel, maar het was net of hij het niet kon. "Dat was ook zo'n rare tijd, ik was heel erg in de war. Hij stond dan wel de hele tijd achter me, maar hij deed verder niks. En dan werd hij plotseling heel kwaad op me. Ik begreep er niks van." "En toen?" "Toen ben ik een hele tijd depressief geweest," zei ze. "Maar op een dag scheen de zon zo lekker warm en toen dacht ik, wat kan het me eigenlijk ook nog schelen. Laat hem maar. En vanaf die dag ging het weer een stuk beter met me."
Ik keek nog eens goed naar haar. Zie je wel. Dat treurige gezichtje. Ik vond haar altijd al iets droevigs hebben. Dat klopt dus. Toen zijn we maar snel wat gras gaan eten. Maar ik moet er wel steeds aan denken, wat ze allemaal zei.
17 december 2004
Ik ben toch zo kwaad op Miss Universe. Vanmiddag betrapte ik haar. Ze stond uitgebreid bij Maximiliaan voor de deur te hoeren en te snoeren. Hij had zijn neus door het gat naar buiten gestoken. Wat een rotstreek! Eerst mooie praatjes verkopen over 'die beren' en dat ze eigenlijk toch stom zijn en dat ik hem maar beter kan vergeten, en nu dit! Ik kwam er bij toeval achter. De hele ochtend liet ze zich niet zien en bleef zogenaamd uitslapen. Ze slaapt tegenover het huis van Max, en ze lag onder een dikke berg stro. "Ga jij maar vast," zei ze, toen ik vroeg of ze mee de polder in ging.
Dat heb ik gedaan en toen het begon te schemeren ging ik terug naar de boerderij. Ik liep nietsvermoedend langs het witte huis van Maximliaan tot ik haar daar ineens zag staan. Ze stond doodstil met haar kont achteruit tegen de zijgevel. En hij met die neus door dat gat van de deur en maar snuiven. Het was geen gezicht. Ik deed net of ik niks zag en ben gauw omgelopen. Ik geloof niet dat ze iets gemerkt heeft, zo was ze met haar gedachten bij die stomme vent. Maar ik krijg haar nog wel...
22 december 2004
Het moet niet veel gekker worden. Miss Universe sprong ineens zo maar van achteren op me. Wat denkt ze wel niet. Dat ik alles zo maar ineens vergeten ben? Ik had helemaal geen zin in welk spelletje dan ook. Dat malle gedoe altijd van haar. Dus ik grauwde haar van me af en heb haar verder met de nek aangekeken. Ze probeerde het nog een paar keer, maar toen had ze wel door dat ik er niet van gediend was.
23 december 2004
Ik heb het weer bijgelegd met Miss Universe. Ze riep me bij zich en had een heel verhaal. Berig was ze geweest, vertelde ze en dan kan ze kennelijk niet meer voor zichzelf instaan. Dat heeft met de hormonen te maken. Daarom was ze bij Maximiliaan zijn huisje gaan staan. Ze had het dus niet gedaan om mij een hak te zetten. Het gekke was dat ik haar nog geloofde ook. "Wacht maar tot jij het ook wordt," zei ze. "Dan weet je precies wat het is en dat je er niks aan kan doen. Vraag maar eens aan Vrouw Vos en Aagje, die weten er ook alles van." Nou, ik ben er wel heel nieuwsgierig van geworden. Kan bijna niet wachten tot het zover is. Maar dat kan nog wel even wachten volgens Missie. Ik ben pas een half jaar.
Wordt Vervolgd.
Long ago and far away and so much better than it is today...
(paradise by the dashboard light)
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 1 februari 2018
KIPPIE & Co
afscheid
'"Ga je nog mee?" vroeg Kippie aan de Ballenboy.
"Ja, ga jij maar vast. Ik kom zo wel."
En zoals de bruine beer zijn snuit in de honing steekt, dook de Ballenboy weer in de emmer met advocaat. Luid smakkend en druipend van het goddelijk gele goedje kwam hij boven.
Sinds de Ballenboy de advocaat heeft ontdekt, heeft hij ineens zo'n haast niet meer. Het bevalt hem goed in de hospice. We bekijken het dus van dag tot dag.
Maar Kippie kon niet meer op de Ballenboy wachten...
Het zijn wonderlijke dagen op Het Beloofde Varkensland. Gisterochtend gaf Miss Universe te kennen dat zij wel met Kippie had mee gewild.
Maar 's avonds had ze zich bedacht en deed zich tegoed aan 3 bananen en 4 kuipjes kattenvoer.
Het zijn dus dagprijzen bij de oudjes van Familie Bofkont.
Moeder Kraak maakt ook ineens - onverwacht - aanstalten om op de Grote Reis te gaan. Maar ze wil niet alleen. Vader moet ook mee.
Die wil wel, maar hoe moet het dan verder met hun drie jongens? Zijn die er al aan toe om hun ouders te missen?
Zoals ik al zei, wonderlijke dagen. En ik sta erbij en ik kijk ernaar.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 31 januari 2018
OVER RATJES & KATJES
In de beginjaren van Het Beloofde Varkensland zat er een volkstuinencomplex aan de overkant van de dijk. Het wemelde daar van de zwerfkatten.
Op een dag wandelde er zo'n zwerverspoes het erf op om nooit meer weg te gaan: Rode Poes. Ze was drachtig. Natuurlijk. Dakloze poezen zijn altijd drachtig.
Ze koos zelf een schuurtje uit en daar werden haar kleintjes geboren. Dat had ik natuurlijk zo moeten laten.
Dat deed ik niet en al gauw zaten er 15 katten op de bank te spinnen, want hun vader vond het binnen ook te gek. Blijkbaar had hij dat rondgebazuind op de volkstuinen, want er schoven steeds meer zwervertjes aan.
Die club van het eerste uur is allang naar de Poezenhemel vertrokken.
Toen kwam Poesje, het zwervertje met eveneens een dikke buik. Ook haar kinderen werden verwende nesten, op bed en bij de kachel. Eigen schuld, dikke bult; ik ben nu eenmaal dol op katten. Hun bijdrage als boerenkat op een boerenerf kon ik dus op mijn buik schrijven. Waarom een rat vangen als er iedere dag een hapje en snapje voor ze klaarstond?
En vandaag voorpaginanieuws in de Volkskrant:
'De rat houdt van u, wen er maar aan!'
Daar kunnen we van meepraten bij Familie Bofkont. Aan ratjes geen gebrek. En ik weet het niet op te lossen. Rattenklemmen? Ik moet er niet aan denken. Gif? Al helemaal niet. Is trouwens ook verboden lees ik, zo'n gruwelijke dood wens je niemand toe.
Een poosje terug liep ik een schuurtje in en hoorde een plons. Een halfwas ratje was van schrik in een emmer water gevallen. Als een gek watertrappelend om zijn kopje boven water te houden. En wat deed ik? Ik wist niet hoe gauw ik dat beestje moest redden.
Vorig jaar zomer: een heel nestje piepkleintjes gevonden in een oud mandje aan de slootkant. Het prille geluk gauw in veiligheid gebracht. Ik kan het niet; ik ben namelijk ook dol op ratjes.
Maar wat zegt bioloog Albert Weijman van het Kennis- en Adviescentrum Knaagdieren? 'Als ratten niet worden bestreden, dan zorgt één zwanger vrouwtje een jaar later voor duizend nakomelingen.' En in één adem door: 'Het zijn super dieren! Evolutiekampioenen!'
Dierplagenadviseur Edward Bronts komt ook aan het woord: ''Een rat wil helemaal niet in huis. Maar als hij voedsel ruikt, dan belandt zo'n beest toch binnen. Dat moet je zien te voorkomen.'
En hij vervolgt: 'Ik sprak laatst een mevrouw die naar de andere kant van de straat wees omdat ze daar ratten had gezien. 'Wat is het probleem?', vroeg ik. 'Mijn kleinkind speelt daar wel eens', antwoordde ze. Toen zei ik gekscherend: 'Daar heeft de rat geen last van hoor'.'
De dierplagenadviseur adviseert: 'Verzoen je toch met de rat. De rat rukt op en is niet van plan te verdwijnen.' Hij heeft het ook nog over een zwarte lokdoos. 'Als de ratten eenmaal gewend zijn aan dit nieuwe stuk meubilair, kan er een val in worden geplaatst. 'Soms kom ik in zo'n doos een nestje tegen', zegt hij liefkozend. 'Die beestjes vinden ons leuk, ze zijn graag bij ons.'
Volgens het stuk in de Volkskrant vormt de rat voor de mens geen groot gevaar. Tastbaarder is de economische schade die ratten aanrichten met hun geknaag aan leidingen, houten vloeren en isolatiematerialen.
Ook daar kunnen we van meepraten. Afgelopen zondag geen presentatie bij Brody, want de snoer van de beamer was verdwenen. Doorgeknaagd...
En nu hoop ik dat er weer een dakloos drachtig katje het erf oploopt.
Die kans is klein want de volkstuinen zijn opgedoekt. Maar als iemand iets weet? Het moet per se een drachtig katje zijn. Eentje, die haar kinderen opvoedt tot beroepsjagers. Niet af en toe weer eens zo'n vrijblijvend plezierjachtje.
En ik hoop ook dat ik deze keer sterker in mijn schoenen sta: geen spinnende katten meer in huis, maar harde werkers die na gedane zaken lekker in het warme hooi weg kunnen kruipen. Echte boerderijkatten dus. Zou het er ooit nog van komen?
Fijne woensdag allemaal!
Maandag 29 januari 2018
BONTJE
Blacky
We brachten een taart naar Adrie. Ze was blij (voor zover ze blij kan zijn) met alle kaarten voor haar 90-ste verjaardag. Dank allemaal dus!
Bontje is niet teruggekomen. Die kans wordt ook steeds kleiner. Een ongechipte poes, extreem schuw, al meer dan drie weken zoek.
Adrie hoopt dat Bontje ergens dood gevonden wordt. Dan hoeft ze er niet meer over in te zitten. Maar - en dat heb ik haar maar niet gezegd - hoe komt Adrie dan te wéten dat Bontje ergens dood gevonden is?
Al met al een hele verdrietige geschiedenis.
Toen we twee weken geleden met Adrie in het Dierentehuis Amstelveen waren, was het net knuffeltijd voor de poezen. Een vrijwilligster vree er lustig op los met een zeer aanhankelijk bont katje.
Daarna ging het hokje weer dicht want in een dierenasiel is nog zoooooveel meer te doen. Het beestje bleef strak tegen het gaas aanzitten, wie weet kwam de vrijgrage vrijwilligster nog terug, maar dat gebeurde niet.
Ik was blij dat ik weer op straat stond.
Jeugdtrauma. Driehuis. Ik was zeven of acht. Naast ons huis een landje waar ineens een hond opdook. Een broodmager zwervertje dat alle vertrouwen in de mensheid verloren had. Hij grauwde en snauwde, niemand durfde in zijn buurt te komen.
Het lukte mijn vader om hem op afstand te voeren en hij maakte ook een schuilplaats voor Blacky (zo had ik hem genoemd). Na maanden durfde Blacky zich steeds meer over te geven en op een dag zat hij in onze achtertuin. Ik was in de wolken. Ein-de-lijk een hondje!
Een lang verhaal kort: het werd een crisis in huize Westerhof. Mijn vader vond het goed, mijn moeder niet. Zij was bang voor honden. Als boerendochter was zij ook niet gewend aan honden in huis. En ze had het al zo druk met vijf kinderen.
De dag dat ik Blacky samen met mijn vader naar het asiel in IJmuiden bracht, weet ik nog als de dag van gisteren. Blacky werd opgetild en boven in een flatgebouw van piepkleine hokjes gestopt. Ik geloof dat ik daar toen de hele voorraad tranen voor de rest van mijn leven vergoten heb.
Op een dag kwam ik uit school en wachtte mij een grote verrassing.
Blacky was terug! Ontsnapt uit het asiel en helemaal van IJmuiden terug naar Driehuis gerend! Mijn geluk was van korte duur want Blacky kwam voor de tweede keer in dat hokje terecht.
(Later toen ik het huwelijk van mijn autoritaire vader en mijn daar-niet-tegen-opgewassen moeder kon analyseren, begreep ik wat ik als kind aanvoelde: Blacky was de dupe geworden van een tot dan toe altijd ongelijke machtsstrijd. Toen kon ik mijn moeder vergeven).
Maar er gebeurde een wonder.
Blacky werd uiteindelijk met zijn eigenaar herenigd. Een huisvader uit Beverwijk die nooit gestopt was met zoeken. Want wat was er gebeurd? Blacky was per ongeluk op de pont gestapt en aan de overkant van het Noordzeekanaal terecht gekomen. Blacky heeft meer dan een jaar rondgezworven in een tijd waarin chips, Dierenambulances en de Amivedi's nog niet bestonden.
Wie weet gebeurt er met Bontje ook nog een wonder. Wie weet...
Fijne maandag allemaal!
Zondag 28 januari 2018
DRINGENDE OPROEP
Hermien
Nú nog steeds stromen de verzoeken binnen om de-van-de-slacht-naar-het-bos-gevluchte-koe Hermien, te redden en op te nemen bij Familie Bofkont.
Maar lieve mensen, Hermien is allang gered. Dat wil zeggen: 'ze moet alleen nog even gevangen worden.'
En dat is de reden van deze post.
Herman, de boer van Hermien, vindt het goed dat Hermien blijft leven. Hij vindt haar een leuke, pittige koe en hoeft zelfs geen geld voor haar te hebben. Wat hem betreft mag ze naar het Friese rusthuis voor koeien.
Alleen laat Hermien zich niet vangen. Zij houdt zich al 6 weken schuil in de bossen. Dat heeft ze goed bekeken want de koe is - net als het varken - van oorsprong een bosdier.
Het vangen van Hermien wordt een heidense precisieklus.
Nu schijnt het dat veel mensen denken, kom het is weekend, weet je wat, we gaan op zoek naar Hermien. Spanning en sensatie.
DOE DAT NIET!
Waarom niet?
Hermien is een vleeskoe. Dat betekent dat ze gezoogd is door haar moeder en in de kudde heeft geleefd: Neven, nichten, tantes, ooms, moeders, mogelijk een vader en misschien zelfs een grootmoeder. Hermien is dus een echte koeienkoe en beslist geen mensenkoe.
Denk dus niet dat ze van dankbaarheid in je armen zal vliegen, haar kop in jouw nek legt en zich overal laat aaien. Integendeel.
Als je achter haar aan gaat jagen in het bos, zelfs alleen al je aanwezigheid in haar territorium, wordt ze wild van angst, neemt de benen, stormt een autoweg op, wordt doodgereden of veroorzaakt een auto-ongeluk.
Bovendien: door deze burgelijke interventie zal een jager zich genoodzaakt voelen om Hermien al dood te knallen voor ze de weg op kan schieten.
LAAT HET VANGEN VAN HERMIEN DUS OVER AAN PROFESSIONALS (zeg maar de Peter Klavers van deze wereld).
Fijne zondag allemaal!
PS
En waarom Hermien niet bij Familie Bofkont kan? Dat kunnen we Mem niet aandoen. Door de komst van Hermien zou Mem voorgoed haar positie in de kudde verliezen. Ik moet niet denken aan dat verdriet. Dat zou de hele reddingsactie van Mem & Bulle teniet doen. De komst van Hermien zou verwoestend zijn voor de hele Bofkontkudde. De Bofkontkudde is nu stabiel en dat moet vooral zo blijven...
Vrijdag 26 januari 2018
EEN EIGEN VARKENTJE
second best
'Vanmiddag heb ik een haakvarkentje meegenomen, daar heb ik het geld zojuist voor overgemaakt. Ik ben superblij met de haakactie, ik wil al heel lang iets voor de Familie Bofkont doen maar heb niet de financiële ruimte om Vriend te worden. Dit is voor mij een perfect alternatief: ik ben gek op handwerken en nu kan ik jullie er ook nog mee steunen!'
'Ik ben ook superblij met het varkentje. Vorig jaar heb ik Juffrouw Loes mogen masseren, en dat was een ervaring waar ik nog steeds geen woorden voor heb. Ontroerend komt nog het meest in de buurt denk ik. Toen ik het bruine varkentje zag, moest ik meteen aan haar denken, en daarom heb ik het gekocht. Een mooie herinnering, en een goed alternatief voor iemand die zelf geen varkens kan houden.' ;-)
Mooier verslagje van de haakvarkentjes-happening van afgelopen zondag kun je niet krijgen.
Prachtige middag. Goed weer. Volle bak. Eerst met z'n allen in de hooiberg. Koffie & koek. En cake! Heerlijk smeuiige, moddervette cake, zelfgebakken en meegebracht door bofkontfan His.
Toen ik die cake zag, rook en voelde dacht ik meteen: de Ballenboy! His vond het ook een goed idee.
Maar eerst de Meet & Greet met de Grannies. Mooie boel daar. Muk was niet thuis. En Granny bleek zo berig als een ui. Geen land mee te bezeilen. De gastvrouw moest dus maar even buiten staan :-)
Kon ik rustig het verhaal van de Grannies vertellen. Nou ja, rustig. Wie er wel waren: alle kleintjes van Moesje op bezoek bij hun oma's. Het verblijf op Het Beloofde Varkensland heeft ze goed gedaan. Veel vrijer geworden en heel nieuwsgierig naar de gasten. Echte varkentjes dus. En knáp! Stuk voor stuk plaatjes met hun uitzonderlijk fijngevormde koppies.
Terug naar de middag. De Ballenboy. Hap, hap, hap. In drie happen was de hele cake weg.
Binnen stond een spannende tafel. En toen was het zover. Tatereta!
Lydia trok het doek weg en daar waren ze: de haakvarkentjes! Applaus. Om Black Friday taferelen te voorkomen zette Lydia een bril op, nam plaats naast de tafel en vanaf dat moment was ze de notaris die er voor zorgde dat alles in eerlijke banen werd geleid.
Een voor een naar voren komen, varkentje kiezen, gaan zitten en de volgende. Het liep gesmeerd.
Dolgelukkige mensen met hun varkentje(s). Twee zussen. Zus A. haakster. Zus B. koopster. Zonder het te weten koos Zus B. uitgerekend het varkentje uit dat haar zus had gehaakt. Verbaast me niks. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal bij Familie Bofkont ;-)
Notaris Lydia heeft de gehaakte varkentjes inmiddels een eigen Facebook pagina gegeven. Heel slim, want nu kunnen alle bestellingen daar terechtkomen. (Lydia's mailbox was verstopt geraakt).
Ook heeft ze een speciale haakvarkentjes-rekening geopend en is nu dus helemaal up & running. Het winkeltje is geopend. Daar gaan we nog veel van horen!
https://www.facebook.com/gehaakteBofkontjes/
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 25 januari 2018
OPROEP
een eigen Bofkontproject
Stel...Stichting Familie Bofkont had een miljoen... wat zouden we daar dan mee doen? Dan zouden we de boerderij aankopen en meteen aan de slag gaan met de wederopbouw na de brand.
Dus wie wél de Postcodeloterij heeft gewonnen, nog ergens een erfenisje heeft liggen of toch al van plan was de bank te beroven én dol is op Famiie Bofkont, je weet waar je er mee terecht kunt: op Het Beloofde Varkensland :-)
Ja, als het zo makkelijk ging...
Omdat ik er nu toch niet meer onderuit kan ;-) (zie de commentaren van gisteren), waag ik de sprong in het diepe onder het mom van 'de wonderen zijn de wereld nog niet uit'.
Daarom ben ik zo blij met dit soort mailtjes:
'Lieve Dafne, ik wil je heel graag helpen, op alle vlakken! Mocht je me nodig hebben, laat met me weten. Ik wil wel een keer met je brainstormen over wat ik zou kunnen doen. Ik ben creatief, heb een heel groot netwerk, en veel energie. Ken veel mensen die we misschien nodig zouden kunnen hebben.'
Goed idee Daan! Ondernemende types die zelf een inzamelingsproject(je) voor hun rekening willen gaan nemen.
We hebben al gemerkt hoe succesvol dat kan zijn aan Lydia met haar haakvarkentjes. Lydia zit niet stil. Inmiddels is het al Lydia & Co. Alle haaksters die met elkaar een mini tokootje begonnen zijn. Sinds gisteren is er ook een facebook pagina van: https://www.facebook.com/gehaakteBofkontjes/
OPROEP
Ben jij ook zo'n leuke Lydia? Vrolijk? Communicatief? Ondernemend? Creatief? Daadkrachtig? En wil je meehelpen met het redden van de Bofkontboerderij?
Dan ben je van harte welkom voor een brainstorm/trainingssessie bij Familie Bofkont op zaterdag 3 februari aanstaande. Wat kun jij met jouw skills en talenten voor Familie Bofkont betekenen?
Dat kan van alles zijn.
En wees gerust. Je hoeft niet met een kant en klaar plan te komen. ZZP'ers, ondernemers en werknemers in het zonnetje zetten is toevallig mijn vak (oftewel Persoonlijke PR & Presentatie).
Waar het om gaat: waar ligt jouw hart, wat doe jij graag, wat kun jij goed, en dat vertaal ik dan samen met jou - in dit geval - naar een eigen op maat gemaakt Bofkontproject(je) om Familie Bofkont uit de brand te helpen.
Interesse?
mail@FamilieBofkont.nl
onder vermelding van BOFKONTPROJECT (in hoofdletters graag).
Fijne donderdag allemaal!
PS
Zo groot opgezet als Lydia & Co is niet nodig. Ook van iets kleins valt iets bijzonders te maken. Het gaat om de spirit!
Woensdag 24 januari 2018
CAN WE DO IT?
Bofkontboerderij
Toeval of niet: de vrouw die model stond voor een van de beroemdste posters ooit gemaakt, is gisteren overleden. Net toen ik op zoek was naar die afbeelding: We Can Do It!
Daartoe zo goed als gedwongen :-) door de reacties op mijn post 'Na de brand'. Die beeldroman was bedoeld om iedereen te informeren over de stand van zaken. Meer niet. Maar de zin 'Hoe nu verder, wie het weet mag het zeggen', was door de meeste mensen letterlijk opgevat.
Hoezo geen crowdfunding voor de boerderij? Natuurlijk crowdfunding voor de boerderij!
Ik haastte me te zeggen: Jongens dit is een bééldroman en geen BEDELroman. Maar dat mocht niet meer baten. De toon was gezet. Terwijl ik juist had uitgelegd dat het momentum voor een succesvolle crowdfunding voorbij is.
Hoezo bad timing? Dan zorg je toch gewoon dat je bij de DWDD komt? Heel schattig al die goedbedoelde crowdfundings-adviezen, maar ik weet helaas hoe media werkt. Dream on. Nogmaals: een brand van een jaar geleden is oud nieuws. En media is UITSLUITEND geïnteresseerd in HOT news.
Al met al heeft het me een slapeloze nacht opgeleverd. Niet in de laatste plaats door deze quotes:
'Ik ken niemand, die meer doorzettings vermogen heeft dan jullie!'
'Ontzettend veel bewondering voor jullie kracht, moed en onvoorwaardelijke toewijding. Bijzonder hoe je het alles weer weet te brengen met zoveel positiviteit/ kracht zoals altijd.......al weet ik dat dat alles behalve meevalt.'
'Niet te geloven dat het alweer een jaar geleden is. En wat fijn om iets meer te horen over waar jullie zoal achter de schermen mee worstelen. Dat is niet niks. Ik vind je Echt heel dapper, een 'powervrouw'.
Om eerlijk te zijn: fijn al die riemen onder het hart, maar nu voel ik me verplicht om een gevecht aan te gaan dat op voorhand al niet te winnen valt.
Het werd vannacht twee uur, drie uur, vier uur en om vijf uur dacht ik: nu ik toch niet kan slapen, kan ik beter een plan verzinnen.
En de eerste mail die ik vanochtend opende was deze:
'Hallo harde werkers en moedhouders, Prachtig boekje, zo helder als wat. Ik heb grote bewondering en veel respect voor jullie doorzettingsvermogen. Had ik het geld, dan gaf ik het jullie om de boerderij mee te kopen. Veel meewind (geen storm) en niet-aflatende steun in allerlei vormen gewenst.'
Goed. Het plan is er nu.
De poging om 1 miljoen euro's bij elkaar te harken. Te krankzinnig voor woorden natuurlijk, maar laat ik maar vast - tegen beter weten in - met potlood in mijn logboek schrijven: 'we can do it.'
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Met dank aan Naomi Parker-Fraley
http://2018.bfknt.nl/naomi-parker-fraley.jpg
PPS
We hebben de brand in stijl herdacht met brandende fakkels aan de dijk ;-)
http://2018.bfknt.nl/brandende-fakkels.jpg
Maandag 22 januari 2018
BELANGRIJK BOFKONT BERICHT
beeldroman
NA DE BRAND
22 januari 2018 - 21.30 uur.
Vandaag, een jaar geleden - precies op dit moment - stond de boerderij in lichterlaaie.
"Hoi Dafne, ik volg altijd alle gebeurtenissen bij de Familie Bofkont. Kan me dan ook niet voorstellen dat ik iets gemist heb. Ik heb dus een vraag: hoe staat het met de herbouw van de boerderij?? Is daar al iets over bekend? Ik lees daar nooit iets over."
Veel mensen hebben ons het afgelopen jaar gevraagd hoe het toch zit met de wederopbouw van de Bofkontboerderij. Goede vraag. Dat vragen wij ons zelf ook nog steeds af :-)
Deze beeldroman geeft - niet alle - maar voor nu voldoende antwoorden op deze vraag. En verder gaan we gewoon door onder mijn oma's motto:
'Maar daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen!'
Fijne maandagavond nog allemaal!
En dan nu de BEELDROMAN:
http://2018.bfknt.nl/beeldroman-Na-de-brand.pdf
Zondag 21 januari 2018
INTERNATIONALE KNUFFELDAG
maar ook Internationale Haakvarkentjesdag ;-)
Voor wie het nog niet wist: vandaag is het Internationale Knuffeldag.
Komt dat even goed uit. Want vandaag - zondag 21 januari - is de dag waar velen naar uitgekeken hebben. De Grannies lanceren de Haakvarkentjes!
Om 14.00 uur gaat de poort los en staan hun fans ein-de-lijk oog in oog met deze twee heldinnen en worden de eerste haakvarkentjes gepresenteerd, verloot en verkocht.
En uiteraard maken we een groeps-knuffel-foto met de Grannies als herinnering aan deze belangrijke dag op Het Beloofde Varkensland. Kun je later aan iedereen die het maar horen wil, zeggen: 'En ik was erbij!'
Gisteravond nog een zenuwachtig mailtje:
'Weet je zeker Dafne dat ik op de lijst sta? Het lijkt me zo leuk om Lydia van 'Heel Holland Haakt' te ontmoeten. Ik ben zelf ook druk bezig met het haken van staartjes en snuitjes.'
Ja hoor Puck, je staat op de lijst en je wordt verwacht. Dat geldt voor alle haaksters, koopsters en trekkerdonateurs die een persoonlijke uitnodiging hebben ontvangen.
Nog even voor de haaksters:
Neem je knot wol en en je haaknaald mee. Leuk voor op de foto.
Voor Lydia:
Goede reis en een behouden aankomst! (Lydia is op wintersport). Mocht je dit nog op tijd lezen en mocht het nog lukken: die trekker van je Kerstkraam zou het ook heel leuk doen op de foto :-) Als het niet teveel moeite kost hoor. Zie maar.
Over trekkers gesproken (want daar was het natuurlijk allemaal om te doen), we zijn ons al voorzichtig aan het oriënteren. En zo kom je nog eens ergens. Groningen, de Achterhoek, Duitsland, maakt niet uit, staat er ergens iets wat de moeite waard lijkt, wij gaan er op af.
En zo kregen we vrijdag in Megchelen een privé-trekker-college van een boer in ruste met verstand van zaken. Aan de keukentafel. Koffie, koek en daar stak ie van wal. Niet er op uit om ons iets aan te smeren, maar het belangrijkste was dat we de juiste keuze maakten. Heel leerzaam.
En uiterst vermakelijk, want hij wist niet wat hij hoorde: varkens knuffelen?! 'En kun je daar de pot van lat'n pruttel'n?!'
Ja hoor lieve boer, daar kunnen wij hier de pot van laten pruttelen :-) Dankzij de Vrienden van Familie Bofkont, dankzij de Lydia's en dankzij de Grannies!
Tot straks op de Internationale Varkensknuffeldag!
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 20 januari 2018
STAND IN
Booswicht
Het zwarte katje dat model stond voor de vermiste Bontje-zonder-foto is Booswicht. (Maar niet dat vriendelijke katje op de laatste poster ;-) ).
Al ruim 10 jaar niet meer fysiek aanwezig bij Familie Bofkont. Maar ik kan haar nog steeds horen, ruiken en voelen. Zo vreemd is dat niet, want zeker op haar oude dag kleefde Booswicht als een zuurtje aan me vast.
En o wee, als er een nieuwkomer bij kwam. Dan was de wereld te klein voor haar jaloezie. Ze wrong zich letterlijk in alle bochten om de indringer zijn plaats te laten weten: niet in mijn armen en zéker niet in mijn bed.
Ik herinner me taferelen van een berg bofkonten bovenop mijn buik, met Booswicht on top. Ze ging net zolang door tot ze het rijk weer alleen had. De ambitieuze Boos won altijd. Beertje, hier pas 5 dagen oud en regelrecht uit de bio-industrie, zocht toenadering maar dat hoofd van Booswicht spreekt boekdelen. Nee!
Katten veroveren zich een permanente plek in je systeem.
Iedere poezengek kan snappen dat de hoogbejaarde Arie zich geen raad weet sinds haar binnenpoes Bontje weg is. Vandaag al weer 14 dagen.
Op dit moment wordt er druk gezocht naar Bontje.
Maud is het opperhoofd van de CATsearch. Ze pakt het voortvarend aan. Huis aan huis bellers, een whatsapp groepje, alle instanties op de hoogte en als je ook mee wilt doen, dit is haar telefoonnummer: 06 16742875.
Voor andere vragen over bijvoorbeeld een uurtje koffiedrinken bij Adrie, moet je bij mij zijn: mail@familiebofkont.nl
Ik regel dat ze weet wie en wanneer er iemand bij haar aanbelt. Geluk bij een ongeluk. Adrie heeft waarschijnlijk nog nooit zoveel aandacht gehad. En ook nog nooit een eigen secretaresse. Maar nog veel liever heeft ze haar onmisbare Bontje terug!
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 19 januari 2017
BONTJE NOG STEEDS VERMIST
delen graag!
Bontje, de zwarte poes van Ridder Adrie, is nog steeds zoek. Adrie is in alle staten: 'Ben ik verdorie 50 jaar actief geweest voor de Dierenbescherming, kan ik nu niks voor mijn eigen Bontje betekenen.'
Logisch. Adrie loopt tegen de 90. Broos vrouwtje; wat haar hoofd wil kan haar lichaam niet meer uitvoeren. Maar gelukkig zijn er hulptroepen.
Om te beginnen: Bofkontboerin Daan. Vorige week zaterdag heeft ze posters in de buurt opgehangen en briefjes in bussen gegooid. Adrie, goed ingepakt, mocht mee in haar rolstoel. Had ze toch het gevoel dat ze zelf ook iets voor haar Bontje had gedaan. Goeie zet, Daan!
Helaas, het leverde geen enkel telefoontje op.
Toen ineens een berichtje van DOGsearch. Een clubje vrijwilligers dat onlangs groot succes boekte in Amsterdam met het opsporen van een voor-vuurwerk-gevluchte hond. Het arme dier werd dagen later teruggevonden op de snelweg. Aangereden, gewond en de eigenaar had geen geld voor de dure operatie. Gecrowdfund, operatie geslaagd, baasje en hond herenigd.
Met zo'n club kun je de oorlog winnen. Dus waarom geen CATsearch?
Vandaag gaan ze in Adrie's flatgebouw huis aan huis navraag doen. Nog eens 50 extra posters ophangen. De politie heeft hun poster al gedeeld, wie weet doet AT5 deze keer ook weer mee.
Gisteren weer gebeld met Adrie. Wat zat ze in de rats. Waar zou haar Bontje zijn in die storm? Ik vertelde haar de laatste stand van zaken, wie ze aan de deur kon verwachten, of ze dat goed vond, wie ik haar telefoonnummer mocht geven etc.
Een hele hoop dus aan haar kwetsbare hoofd.
Bofkontvriendin Andolein heeft ook haar hulp aangeboden. Een kopje koffie bij Adrie drinken, ook zeer waardevol in barre tijden. Zolang we blijven zoeken naar Bontje en er over haar gesproken kan worden, is er hoop.
Delen jullie de poster? Graag! Dank vast!
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Zaterdag 27 januari is Adrie jarig. Zullen we haar een kaartje sturen? mail@familiebofkont.nl onder vermelding van KAARTJE VOOR ADRIE (in capitalen). Dan stuur ik je per omgaande haar adres.
Donderdag 18 januari 2018
VLEESCH
nooit meer
Eigenlijk wilde ik niet meer over vleesch schrijven. Niet op persoonlijk vlak: hoezeer ik het mis, maar dat ik dat gemis al meer dan 20 jaar volhou. Niet op wereldniveau: dat er steeds meer vlees gegeten wordt en dat dat voornamelijk de arme varkens treft.
Hoe lang wil je nog na blijven denken over iets dat buiten je macht ligt en niet op te lossen valt?
Maar van de week werd ik op mijn schouder getikt:
'Goedemiddag, een paar weken geleden heb ik in een stukje op Facebook van u gelezen dat u nog terug zou komen over het feit dat veganist zijn helemaal niet zo goed zou zijn voor de wereld. Zou u mij dat uit kunnen leggen? Of had ik het verkeerd begrepen? Ik volg uw Blog iedere dag.'
Dat is waar. Daar zou ik nog op terugkomen.
Vooropgesteld: het milieu laat ik hierbij buiten beschouwing. (Wat kan mij het nou schelen dat je mileutechnisch beter een plofkip dan een scharrelkip kunt eten?). Het gaat mij om de dieren. Altijd. Wat ik bedoelde was dit.
STEL:
Alle mensen zouden veganist worden. Dan zouden er geen dieren meer gegeten worden. Lijkt me geweldig. Geen bio-industrie meer. Maar dat betekent ook dat er alleen nog maar dieren in het wild zouden kunnen leven. Ver weg van de mensen. De dieren in het wild zouden blijven doen wat ze altijd al deden: elkaar opeten zodat iedere soort zou kunnen blijven voortbestaan.
Maar dan zouden alle roze lummels uitsterven. Er zou geen plaats meer zijn voor gedomesticeerde dieren. Want zou je die hun gang laten gaan, dan zou de wereld binnen de kortste keren overspoeld zijn met roze varkens. Letterlijk.
Stel je alleen al eens de Nederlandse situatie voor: zo'n 13 miljoen fokzeugen die de vrijheid krijgen en zich in het wilde weg gaan voortplanten. Zo'n 10 tot 15 biggen per worp. En hun kinderen die dat ook doen. En hun kinderen ook. En hun kinderen ook weer. Er zou geen eind aan komen. Zie je het voor je? De totale anarchie. De mensheid zou dan letterlijk ten onder gaan aan de roze varkens. (lijkt me een prachtig beeld trouwens).
Dan zou er maar 1 oplossing zijn.
En dat is wat we op Het Beloofde Varkensland in het klein doen. Al meer dan 20 jaar. We hebben een stokje voor hun voortplanting gestoken. Zou dat op wereldschaal gebeuren, dan zouden de roze varkens dus uitsterven.
Een wereld met alleen maar mensen, zonder roze lummels. Lijkt me geen klap aan. Maar voor de varkens zelf zou dat het beste zijn.
En toch: mensen zullen altijd nieuwsgierig naar dieren blijven. Hup iedereen het vliegtuig in op zoek naar de wilde dieren. Leuk voor het milieu.
Dat bedoel ik dus. Je wordt gék van al dat gedenk.
Er zijn geen oplossingen anders dan wat je met je eigen geweten overeen kunt komen. In mijn geval: geen vlees meer en bewustwording op gang brengen middels Familie Bofkont. Daar heb ik dus meteen maar mijn levenswerk van gemaakt.
Net zo makkelijk ;-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat: Het Beloofde Varkensland is de fijnste plek die je je kunt wensen als varken, alleen maar liefde. Jullie zijn keien.'
(Dankjewel Anita V.!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden opdat alle vrijwilligers die roze lummels kunnen blijven verzorgen tot hun laatste snik?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 16 januari 2018
KIPPIE
Bep
Siepert is weer beter, de Ballenboy is gisteravond in een gelukzalige roes weggezakt na 12 flesjes bruin bier, 4 flessen advocaat en 4 potten brandewijn en toch geen kater vanochtend :-).
En dan hebben we nog Kippie die al dagen bij de kachel ligt.
Steeds minder vaak gaat haar ernstige kopje driftig op en neer voor wat graantjes, een boterhammetje of een schaaltje appelmoes.
De meeste tijd is Kippie, die eigenlijk Bep heet, verzonken in een diepe slaap, een uitgespreide vleugel naast zich neergelegd: die heb ik toch niet meer nodig. Kippie is lam. Uitgelegd. En uitgeput.
Kippie kwam kakelvers, zo af fabriek. De fabriek waar legkipjes gemaakt worden. Die kipjes zijn voorgeprogrammeerd om een bepaald aantal eieren te gaan leggen. Iedere dag eentje. Als daar aan voldaan is, zit hun functie er op.
En in principe ook hun leventje. Kippies worden er niet op gemaakt om voor zichzelf te leven. Wil, een van haar zussen kan ook al niet meer zonder onze hulp op stok komen.
En zo hebben we de Golden Girls ook al zien komen en gaan. Ook van die machientjes af fabriek. Zo uit het ei, meteen mee naar Familie Bofkont.
'Over 4 maanden gaan ze hun eerste ei leggen,' zei de dikke deur van de kippenfabriek trots. Hij kreeg gelijk. Exact na 4 maanden 'gingen de Golden Girls het doen.' Allebei op dezelfde dag. De techniek staat voor niks.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 15 januari 2018
BLUE MONDAY
Ballenboy
Hoeveel boerenjongens kun je nog geven? Hoeveel zoete bruine biertjes? Teilen vol appelsap, stukken rozijnenkoek, gebakken eitjes? Hoe vaak kan ik de haarimplant van zijn mooie volle vacht nog met mijn handen volgen?
Waar kunnen we de Ballenboy nog een plezier mee doen?
De afgelopen nachten sliepen Koentje en zijn Grote Broer tegen zijn grote warme buik aan. Maar overdag willen die knaapjes naar buiten. En dan was ie weer alleen. Niet dat dat erg was trouwens, want hoeveel sympathieke eigenschappen varkens ook toegedicht kunnen worden, zich inleven in een oude soortgenoot die op is, is er niet bij.
Ook Bofkonten zijn namelijk net dieren ;-)
Gepest worden door Wildeman, uit een stalletje gebonjourd worden, achterna gezeten door een berige zeug (wie weet ik niet, ik was er niet bij en de bofkontboer-van-dienst wist haar naam niet). Zwakke dieren worden nu eenmaal op hun huid gezeten. En de Ballenboy is zwak, want oud en niet meer ter been.
Maar als de kleintjes het erf onveilig maken, is Brody er nog.
En af en toe is het nog heel gezellig. Ga je even bij de Ballenboy zitten, dan kruipt het drietal er meteen bij. Dan waan je je even in het varkenspardijs.
Maar hét Varkensparadijs voor de Ballenboy ligt nu een halte verder. Dat weet hij en dat weet ik inmiddels ook.
En die halte komt steeds dichterbij.
Wordt Vervolgd.
Fijne blue monday allemaal!
Zondag 14 januari 2018
BALLENBOY
biggetje met een verleden
Godzijdank is niet het hele Familie Bofkont archief verbrand. En godzijdank stond er al behoorlijk wat op de harde schijf. En godzijdank rende Dennis het brandende pand nog in - ondanks streng verbod van de brandweer - om die harde schijf te redden.
En zo zie ik biggetje Ballenboy bij zijn moesje liggen. Al die broertjes en zusjes. Och dat kleintje in de handen van de kinderboerderijbeheerder! Wie zou dat zijn? Vermoedelijk Lamme Zus als minkukeltje uit het nest.
Ik weet wel zeker wie de Ballenboy is. Die met dat mollige kontje net naast haar. Die grijze vlekjes op zijn billetjes zijn uitgegroeid tot hele landkaarten, want de Ballenboy is op Het Beloofde Varkensland een knaap geworden van rond de 300 kilo.
Veel leesplezier over de rel die de geboorte van dit prachtige nestje biggen teweegbracht. Mét goede afloop want... enfin lees zelf maar.
Nog steeds blij met alle moeite die we in die reddingsactie gestoken hebben. De moeite meer dan waard :-)
1. Krantenartikel
PARKBEZOEKERS ONTDAAN OVER LOT BIGGETJES
http://2007.bfknt.nl/20070214-kinderboerderij-griftsteede-parkbezoekers-ontdaan-over-lot-biggetjes-ad-utrechts-nieuwsblad.jpg
2. Krantenartikel
RUSTIG AFSCHEID VAN VIJF BOFKONTEN
http://2007.bfknt.nl/20070531-rustig-afscheid-van-vijf-bofkonten-ad-utrechts-nieuwsblad.pdf
3. Krantenartikel
AANDACHT VOOR DIERENWELZIJN OP KINDERBOERDERIJEN
http://2007.bfknt.nl/20070600-welzijn-op-kinderboerderijen-blad-dierenbescherming-amersfoort-eo.jpg
4. Verhaal uit het Familie Bofkont Boek
IK HEB MIJN WAGEN VOLGELADEN
http://boek.bfknt.nl/FBHBV-084-Lamme-Zus-en-Gebroeders-Beer.jpg
Fijne zondag allemaal!
Vrijdag 12 januari 2018
OPROEP - WIE HELPT HOOGBEJAARDE ADRIE?
zwarte poes vermist
Dank allemaal voor het delen en meedenken! Helaas nog geen spoor van de weggelopen poes van Ridder Adrie uit Amsterdam / Buitenveldert.
Ridder Adrie, omdat ze ooit een lintje kreeg vanwege haar jarenlange poezenwerk voor de Dierenbescherming.
Adrie schreef me 15 jaar geleden een brief toen ze in de krant over Familie Bofkont had gelezen. Dapper mensje, alleen op de wereld. Ze heeft het niet makkelijk gehad in haar leven. Sinds haar brief ging ik af en toe een kopje koffie bij haar drinken, of ik haalde haar op voor een dagje bij Familie Bofkont.
De broze Adrie loopt al tegen de 90 en woont tweehoog op een flatje in Buitenveldert. Ze schuifelt achter een rollator door de kamer heen en komt al een paar jaar niet meer buiten. Twee maal daags krijgt ze hulp aan huis. Op Oudejaarsavond belde ik haar en toen vertelde ze nog dat ze zoveel steun heeft aan haar poes Bontje.
Gisterochtend vroeg belde ze me wakker. Overstuur. De hulp had het raam opgezet. Waarschijnlijk een paar dagen geleden, ze wist het niet meer. Sindsdien is Bontje, die nog nooit buiten was geweest, weg.
Ik heb Adrie gisteren gedurende de dag en avond een paar keer gebeld. Straks ga ik even naar haar toe met posters om in haar buurt op te hangen. Maar meer dan haar blijven bellen om haar moed in te spreken kan ik zelf helaas voorlopig niet doen.
WANT:
1. Siepert is ziek
2. Kippie Bep is plotseling verlamd geraakt en hoe nu verder?
3. Ballenboy is door zijn hoeven gestort en hoe nu verder?
Handen vol dus aan mijn patiënten.
OPROEP
Wie heeft wel tijd en wil Adrie helpen?
Huis aan huis vragen of iemand iets gezien of gehoord heeft. De media inschakelen. Bellen met de dierenambulance en asiels of zij wat weten. Een kopje koffie drinken met Adrie. Vul het maar in. Als jij dat kunt: mail@familiebofkont.nl - o.v.v. RIDDER ADRIE. Dan laat ik Adrie weten dat ze steun krijgt.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 11 januari 2018
OPROEP - VERMIST
zwarte poes
Wie herinnert zich Adrie nog? Ridder Adrie In haar rolstoel? De oude dame uit Amsterdam die vorig voorjaar de dag van haar leven had op Het Beloofde Varkensland? De ster van de dag door de niet aflatende aandacht van alle bofkontboerinnen?
Vanochtend vroeg belde Adrie me op. Helemaal in de war.
Dit is wat ik er van begreep:
Iemand van de thuiszorg heeft van de week het raam opengezet. Sindsdien is poes Bontje weg. Adrie is achter in de 80, redt zich nog zo goed en zo kwaad alleen op een flatje. Haar Bontje is haar alles.
Bontje was nog nooit buiten geweest. Adrie is in alle staten. Ze doet geen oog meer dicht. Alle gebruikelijke kanalen zijn al gebeld en gealarmeerd.
Er is geen foto van Bontje en volgens Adrie is ze niet gechipt.
VERMIST
Poes Bontje
UITERLIJK
Zwarte volwassen poes met een afdruk rond het kopje door een te strak halsbandje.
WAAR
Amsterdam
ADRES
Sterkenburg, 1083 VJ
Wie wat weet, ziet of hoort, PLEASE LET ME KNOW!
Fijne donderdag allemaal!
Dinsdag 9 januari 2018
KOENTJE
naar buiten!
Tijd niks gehoord over Koentje? Dat kan kloppen. Het kereltje zat in de ziekenboeg. Wel vier weken. Brody en Grote Broer hielden hem al die tijd gezelschap.
Arme Koentje.
Mozzarello was per ongeluk op z'n linker voorhoefje gaan staan. Ik zag het gebeuren. Héél kort, maar toen was het kwaad al geschied. Koentje hinkepinkte op 3 pootjes verder. Zijn nagel was niet meer te redden.
Zware pijnstillers moesten de pijn tegen gaan en antibiotica een nare ontsteking vookomen. Verder veel lekkere hapjes. En rust. Tijd heelt alle wonden en dat gebeurde ook. Er kwam nieuw hoorn terug. Koentje kon eerst weer voorzichtig op zijn zere pootje staan en later ook weer behoedzaam lopen.
En zondag was het zover.
Koentje mocht voor het eerst weer naar buiten. Wat had hij daar naar uitgekeken! Al die tijd gesmeekt, maar ik moest streng zijn. Er mocht onder geen beding vuil bij de wond komen.
De broertjes waren door het dolle heen.
Zij aan zij draafden ze alle kanten op. Brody er achteraan met z'n elegante motoriek. De zon scheen, het leed was geleden en het leven lacht Koentje weer toe. Een pak van mijn hart.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik jullie al zo lang volg en graag mijn steentje bij wil dragen nu ik dit kan. En wat is nu een betere manier om het nieuwe jaar te beginnen?!'
(Dankjewel Marloes S.!)
Het jaar ook goed beginnen?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Maandag 8 - 01 - 2018
JUFFROUW LOES
jarig!
De postbode bracht een ansichtkaart voor Juffrouw Loes. Van harte gefeliciteerd Juffrouw Loes met je tiende verjaardag! Was getekend: Loes, de 80-jarige fan van Juffrouw Loes uit Amsterdam.
We hebben het gisteren in kleine kring gevierd.
De Bofkontboerinnen van dienst, Ingeborg en Lidy, Dennis en ik. En waar konden we Juffrouw Loes nou eens echt een plezier mee doen? Met quality time natuurlijk.
Dus een emmer met cadeautjes mee, de ijzige oostenwind getrotseerd, en de polder in. Tien halve appels voor Juffrouw Loes. Voor elk jaar één. Voor ons gloeiendhete chocolademelk met kerstkransjes.
En voorwaarts met de kop in de wind.
Juffrouw Loes nam niet eens de tijd om alle appels op te peuzelen, zo blij was om weer eens naar hartelust te kunnen draven. Ze draaide pirouetjes, en hoewel ze zichtbaar ouder en strammer geworden is (10 jaar!) rende ze iedereen er nog uit. Als een speer.
Ach Juffrouw Loes.
Ooit droomde ik van Juffrouw Loes met kleintjes. Juffrouw Loes als moedertje van zo'n stelletje streepjes-pyamaatjes. Wat had ik haar dat gegund. Maar hoe had dat gemoeten? Als ik ergens een hekel aan heb, dan is dat aan georganiseerde fok. Bovendien, het beleid op Het Beloofde Varkensland was en is géén nakomelingen.
Maar stel dat het eens spontaan zou gebeuren? Dan kon ik er toch ook niets aan doen? Kan ik het helpen wat een berige zeug en een geile beer allemaal met elkaar uitspoken? Misschien zou het er ooit nog van komen, en dan kijk ik gewoon de andere kant op, zo had ik met mezelf afgesproken. Maar de jaren verstreken en Juffrouw Loes werd er niet jonger op. Bovendien, er wonen alleen maar ontmande beren op Het Beloofde Varkensland. En zo prakkizeerde ik wat af.
Tot Betsy biggen kreeg in het Bofkontbos.
Ineens deed zich iets onverwachts voor. Toen we haar 6 zoontjes naar Het Beloofde Varkensland haalden voor de operatie bleek Eberhard een binnenbeer te zijn. Ik rook mijn kans. 'Wacht nog maar even met hem', zei ik tegen dokter Peter. 'Waarom dan?' vroeg hij. 'Ik ben er nu toch.'
Maar ik wist hem er van te overtuigen dat een andere keer beter was. Ondertussen speelde zich al een heel scenario af in mijn hoofd. Juffrouw Loes met Eberhard? Dat zou nog eens een mooie combi zijn!
En zo kwam het dat Eberhard een paar maanden later terug kwam. Voor zijn ontmanning. Maar eerst wilde ik nog even voor postiljon d'amour spelen. Ik ensceneerde een semi-spontane ontmoeting tussen Eberhard en Juffrouw Loes. Vergeefs. Juffrouw Loes was niet berig en vond Eberhard maar een engerd.
Zie je nou wel. Met zoiets moet je je ook helemaal niet bemoeien. Het gebeurt of het gebeurt niet. Daar heb je als mens niks over te zeggen. En terwijl ik met Juffrouw Loes in de melkerij zat bij te komen van het avontuur en mezelf streng toesprak, hoorde ik ineens een geluid in de voortuin. Ik keek uit het raam en zag dat Moeder Kraak een hek geforceerd had.
En toen realiseerde ik me: Moeder Kraak is berig! Ik vloog naar buiten. Ze stond voor Eberhard en keek me schijnheilig aan. Of er toen wat gebeurd is tussen die twee weet ik niet, maar Eberhard is de volgende dag ontmand en ik heb 3 maanden plus 3 weken plus 3 dagen in spanning gezeten :-)
Dat ging allemaal door me heen toen ik Juffrouw Loes zo gelukkig door die polder zag draven.
En weer dacht ik: zou ze er nu te oud voor zijn? Ach Juffrouw Loes. Zo ravissant als jij is er maar één. Iedere keer trap ik er weer in :-)
Nog vele jaren meisje!
Fijne maandag allemaal!
Zondag 7 januari 2018
HEEL HOLLAND HAAKT VOOR VARKENS
update
SUCCES
De haakvarkentjes dreigen nu al door hun eigen succes ten onder te gaan :-)
DAFNE WESTERHOF
Sommige mensen denken dat ik Lydia van Drunen ben. Dat ben ik niet. Ik ben de oprichter van Familie Bofkont / Het Beloofde Varkensland.
LYDIA VAN DRUNEN
Lydia is de initiatiefnemer van de haakvarkentjes. Zij wil met de opbrengst van de haakvarkentjes Familie Bofkont / Het Beloofde Varkensland ondersteunen.
HAKERS & KOPERS
Lydia heeft daarvoor twee partijen nodig:
1. Hakers: mensen die haar willen helpen met haken
2. Kopers: mensen die de haakvarkentjes gaan kopen
Zowel aan hakers als kopers geen gebrek. Integendeel :-) Het loopt storm.
Maar:
'Dafne, het is een gekkenhuis aan het worden!' mailde Lydia gisteren. Het is dus zaak om alles in goede banen te leiden. Lees daarom alle info zorgvuldig door.
VRAGEN & BESTELLINGEN
Alle vragen over meehaken en bestellingen gaan via Lydia (LydiavanD(apestaartje)hotmail.com).
Zoals:
1. Waar kan ik de haakvarkentjes bestellen?
2. Waar worden de haakvarkentjes van gemaakt?
3. Hoe kom ik aan het patroon?
4. Kan ik nog meehaken?
5. Wanneer en waar kan ik ze kopen?
6. Hoe kan ik betalen?
WACHTLIJST
Lydia is op dit moment bezig met het maken van de wachtlijst. Wil je op de wachtlijst als haker of koper? Stuur een mail naar Lydia!
Heb je een vraag, opmerking, bestelling? (ook al heb je dat al eerder via een comment gedaan).
Stuur een mail naar Lydia!
Fijne zondag allemaal!
PS
ondertussen wordt er hier gewerkt aan een haakvarkentjes website.
PPS
ONTSTAAN HAAKVARKENTJES
Alle info over het ontstaan van de haakvarkentjes staat hier nog een keer:
1.
LIEFDE VOOR FAMILIE BOFKONT - een eigen trekker
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1577201025731905
2.
VARKENTJES - van alles wat
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1579558485496159
3.
GEHAAKTE VARKENTJES - trekker-update
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1584141988371142
4.
HOERA - leve de oudjes
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1586017994850208
5.
NIEUWJAAR - wachtlijst
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1588161994635808
6.
HEEL HOLLAND HAAKT - oproep
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1592992234152784
7.
HAAKNIEUWS - Haken voor varkens
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1593775350741139
8.
HEEL HOLLAND HAAKT VOOR VARKENS - update
https://www.facebook.com/FamilieBofkont/posts/1594997420618932
Zaterdag 6 januari 2018
HAAKNIEUWS
Haken voor varkens
Nog even alles op een rij om misverstanden te voorkomen.
HAAKVARKENTJES
Er worden 511 varkentjes-sleutelhangers gehaakt. Waarom 511? Dat is het aantal biggetjes dat Granny & Muk samen hebben geworpen tijdens hun leven in de varkenshouderij. Granny 306 biggetjes. Muk 205 biggetjes. Samen 511 biggetjes die uitgroeiden tot vleesvarkens. Granny & Muk zijn nu met pensioen op Het Beloofde Varkenland.
HOOFD HAKEN
Lydia van Drunen
MEEHAKERS
Lydia vraagt hulp om mee te haken voor het goede varkensdoel. Het gaat uitsluitend om de volgende onderdelen van het varkentje:
1. Oortjes
2. Voetjes
3. Neusjes
4. Lijfjes tot toer 16
AANHAKERS
Wil je ook meedoen? Stuur dan een mail naar Lydia (LydiavanD(apestaartje)hotmail.com). Dan krijg je tekst en uitleg over alles wat je weten wilt. Welke wol, welke kleur, welk nummer haaknaald, logistiek, patroon, hoe gaat het met gemaakte kosten, etc.etc.etc.
BESTELLINGEN
Wil je zo'n kant en klaar varkentjes-sleutelhanger bestellen? De varkentjes-sleutelhangers kosten 10 euro. De opbrengst gaat voor 100% naar Het Beloofde Varkensland. Ook de bestellingen lopen via Lydia. Stuur een mail.
VOORRAAD
Op dit moment is er (nog) een beperkte voorraad.
WACHTLIJST
Als je een of meerdere varkentjes-sleutelhangers bestelt, kom je op de wachtlijst. Dus wie al een varkentje besteld heeft, staat al op de wachtlijst.
ZONDAG 21 JANUARI 2018
Op zondag 21 januari wordt het eerste voorraadje varkentjes-sleutelhangers verloot onder de mensen van de wachtlijst. Hoor je niet bij de bofkonten, dan blijf je gewoon op de wachtlijst staan. Verder maken we er een mooie middag van. Gastvrouwen: Granny & Muk. Het is dus géén haakworkshop. Lydia is uiteraard wel aanwezig.
LET OP!
De uitnodiging voor 21 januari is persoonlijk en geldt uitsluitend voor mensen die een varkentjes-sleutelhanger hebben besteld. Ook mede-hakers zijn uiteraard welkom. Helaas is er geen plaats voor introducées i.v.m. de beperkte verwarmde ruimte na de brand.
AANMELDEN
Uitsluitend per mail!
Mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Zet in de subject: 21 JANUARI
Na je aanmelding per mail krijg je de bevestiging met route, dresscode, etc.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
De klokkenluidster van Brody blijkt een echte haakSTER te zijn. Ook zij heeft zich aangemeld als medehaakster! Leuk hoe alles zo samenkomt. Varkens verbinden :-)
PPS
Geen haaktalent maar wel een groot hart voor varkens? Op Het Beloofde Varkensland wonen tientallen geredde varkens. Jong, oud, klein, groot. Ook jij kunt bijdragen aan hun eten, drinken & gelukkig zijn.
Word hun Vriend!
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 5 januari 2017
HEEL HOLLAND HAAKT
oproep
Groot nieuws! Granny & Muk zijn voor zichzelf begonnen! 'Varkens vermeerderen? Wat de boer kan, kunnen wij ook.'
Hoewel de oudjes al twee jaar met pensioen zijn, blaken ze van de ambities. 'Samen zijn we goed geweest voor 511 biggen. Muk 205 en ik 306,' zegt Granny. 'Varkensboeren noemen zichzelf varkensvermeerderaars. Maar wie heeft er voor gezorgd dat die 511 biggen er kwamen? Wij toch zeker?'
Komt dat even goed uit.
Morgen is het alweer een week geleden dat initiatiefneemster Lydia en ik die vergadering hadden in de Pipowagen. Het probleem was toen: hoe kunnen we aan de vraag voldoen van al die bestelde gehaakte varkentjes?
Van verschillende kanten werd er toen aangeboden om mee te haken. Hartstikke sympahtiek. Maar hoe krijg je dat allemaal gecoördineerd? Lydia had er slapeloze nachten van.
Maar nu zijn we er uit.
De Grannies - Muk & Granny - hebben te kennen gegeven dat ze voor 511 gehaakte varkentjes gaan onder de handelsnaam:
Granny & Muk - varkensvermeerderaars met een missie.
Zoveel mogelijk ex-fokzeugen met pensioen.
En nu komt het:
Voor de productie hebben ze hun bezielde varkensoogjes op niemand minder dan Lydia laten vallen ;-).
Daar ben ik heel blij mee want om zo'n gehaakt varkentje helemaal tiptop af te leveren, daar komt nog heel wat bij kijken. Lastig te maken lummeltjes. En Lydia kan dat als geen ander.
Lydia gaat dus heel graag op het aanbod van haakhulp in!
OPROEP
Wie wil en kan Lydia helpen met het haken van:
1. Oortjes
2. Neusjes
3. Voetjes
4. Lijfjes tot toer 16
MEEDOEN met HEEL HOLLAND HAAKT
Stuur een PB naar Lydia. Lydia zal dan zelf tekst & uitleg geven over het hoe en wat. De Grannies houden van korte lijnen :-)
En wie weet zien we mekaar allemaal op zondag 21 januari op Het Beloofde Varkensland! Lydia is er dan ook. Hoewel ze die ochtend terugkomt van wintersport, zorgt ze er toch voor om op tijd te zijn bij Familie Bofkont.
Kijk. Met zulke mensen kun je de oorlog winnen.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdagavond allemaal!
Dinsdag 2 januari 2018
HUIS MET VERLEDEN
mét beeldroman
Bofkontboeren en Bofkontboerinnen. Ja, met een hoofdletter. Patrick, Wendy, Annet, Saskia, Maarten, Annemieke, Dennis, Daan, Emile, Hanny, Lidy, Ingeborg, Arthur en David. Ze mogen trots zijn.
Natte sneeuw, regen, kou, wind, vliegende storm; niks heeft ze er de afgelopen weken van weerhouden om zichzelf weg te cijferen ten faveure van de varkens.
En op de eerste dag van het nieuwe jaar is de Moeder van Sjonnie over de drempel van haar nieuwe huisje gestapt. Een echt familiehuis voor haar en haar samengestelde gezinnetje.
Eigenlijk is dat huisje helemaal niet nieuw. Steker nog: het is een huis-met-een-verleden.
Dit huisje is het voormalige kraamhuis van Betsy. Het geboortehuis van Eberhard & Co dus. Speciaal voor hen gebouwd in het Bofkontbos. Hagelnieuw, een prachtig welkom voor een vrijgekochte fokzeug met een buik vol biggetjes.
In dit huisje is Betsy bevallen. Toen de biggen 10 maanden waren, kregen ze buren. De Moeder van Sjonnie, Willy, Maxie, de drie Black Boys en kleine Beer. Dat was in februari 2015. Tijdelijk geëvacueerd van hun kletsnatte Bofkonteiland naar het drogere Bofkontbos in Amsterdam-Zuid.
Betsy kreeg ineens mede-inwoners in haar bos.
En daar begon het gehakketak over dit huisje. Natuurlijk kreeg de Moeder van Sjonnie een eigen boshuis voor zichzelf en haar samengestelde gezinnetje. Een eind verderop in het grote bos, met meer dan voldoende privacy voor beide varkensfamilies. Beide huizen een groot houten terras voor de deur om rustig te kunnen ontbijten, eigen drinkwatervoorzieningen. Het ontbrak ze aan niks.
Maar de biggen zochten elkaar op. Zo zijn biggen.
En toen stonden Betsy en de Moeder van Sjonnie ineens samen op het schoolplein. 'Kom eens theedrinken,' zei Betsy tegen de Moeder van Sjonnie. 'Gezellig.'
Dat had ze beter niet kunnen doen.
Want vanaf dat moment wilde de Moeder van Sjonnie nog maar één ding: het huisje van Betsy! Wat volgde was een periode van woeste woningruil. Hoe vaak de gezinnen niet over en weer in elkaars huizen hebben gebivakkeerd. Maar de Moeder van Sjonnie called the shots en arme Betsy moest maar afwachten wanneer het weer tijd was om haar boeltje te pakken.
Met als gevolg dat we er nog 2 overloophuisjes bij gebouwd hebben, ook al omdat Eberhard al snel op kamers wilde en Klaas dat ook een goed idee vond.
Enfin. In de vroege zomer van 2016 keerde het samenstelde gezinnetje van de Moeder van Sjonnie & Co terug op hun Bofkonteiland. Niets deed meer denken aan het kale natte winterseizoen. Ze moesten zich een weg banen door een oerwoud van gewassen.
Hoe het verder met Betsy & Co ging weten we nog allemaal. Een hals-over-kop-gedwongen-verhuizing uit het Bofkonbos in de koudste tijd van het jaar, nog geen twee weken na de brand. We kregen niet eens de tijd om hun geboortehuis af te breken en te verplaatsen naar Het Beloofde Varkensland. Betsy kreeg dus heel nieuw begin. Inclusief een nieuw huis. Veel groter en ruimer. Haar roze lummels wogen inmiddels ook al honderden kilo's.
Wat was het Bofkontbos leeg zonder die roze bewoners. Van tijd tot tijd gingen we er nog eens een stukje lopen. Herinneringen ophalen. De huisjes stonden er verlaten bij. Dat dachten we. Want op een dag was Betsy's huisje gekraakt door een naar eigen zeggen 'natuur-nomade'.
Een kleurrijke figuur met interessante verhalen over zijn randmaatschappelijke leven. Hij sliep al-dan-niet met een vriendin in het oude stro van Betsy's Biggen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem er a la minute uit te bonjouren.
Een lang verhaal kort: veel later dan afgesproken is hij de wijde wereld verder in getrokken. Eigenlijk pas toen er een kraan naast het huisje stond om het plat te rossen. De bouwvakkers waren het meer dan zat.
We hebben het huisje nog ternauwernood kunnen redden.
Het Jaar 2018 kon niet beter beginnen voor de Moeder van Sjonnie en haar samengestelde gezinnetje.
Met grote dank aan Patrick, Wendy, Annet, Saskia, Maarten, Annemieke, Dennis, Daan, Emile, Hanny, Lidy, Ingeborg, Arthur en David. Jullie mogen trots zijn!
Fijne dinsdag allemaal!
En dan nu de BEELDROMAN:
http://2018.bfknt.nl/beeldroman-De-Moeder-van-Sjonnie-krijgt-een-nieuwe-woning.pdf
Maandag 1 januari 2018
NIEUWJAAR
wachtlijst
Gelukkig Nieuwjaar allemaal! Het jaar 2018 begint goed.
Op dit moment zijn er al verschrikkelijk veel varkentjes-sleutelhangers besteld. De top-secret-vergadering in de Pipowagen was heel gezellig, heel zinvol, en heel verhelderend. De varkentjes zijn nu al een megasucces én een megaprobleem, want we kunnen niet leveren :-)
Maar schaarste maakt des te begeerlijker. Dat blijkt. Er is gisteren zelfs al 500 euro overgemaakt voor 1 varkentje! Het moet niet gekker worden ;-)
Ik heb de varkentjes nu in het echt gezien en ze zijn beeldschoon. Met zoveel liefde gemaakt, allemaal handwerk. Maar dat maakt het product tegelijkertijd ook kwetsbaar. Zo'n varkentje maken is namelijk een zeer tijdrovende klus. Je schudt ze niet zomaar uit je mouw.
Hoe dan ook:
Wie een varkentje besteld heeft, is zondag 21 januari van harte welkom op Het Beloofde Varkensland. Vooralsnog wordt het dan waarschijnlijk een kwestie van verloten. Hoe het daarna verder gaat met de wachtlijst, dat hoor je dan ook. Voor nu kan ik vast verklappen dat de Grannies daar ook een rol in gaan spelen...
Als je komt:
Stuur een mail met je reservering naar mail@familiebofkont.nl Bevestiging en de weg naar Het Beloofde Varkensland volgen daarna.
LET OP!
Deze uitnodiging geldt uitsluitend voor mensen die daadwerkelijk varkentjes besteld hebben. Voor meekomers is helaas geen plaats. We hadden brand, weten jullie nog wel? ;-) En daardoor een stuk minder verwarmde binnenruimte dan voorheen...
Fijne Nieuwjaarsdag allemaal!
PS
De trekker-teller staat nu op: € 14.530,42!
PPS
Brody heeft de hele Oudjaarsnacht geslapen als een os :-)
Zondag 31 december 2017
VUURWERK
brandboekje (klik link)
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-1.pdf
Zaterdag 30 december 2017
HOERA
leve de oudjes
Oud is hip. Hendrik Groen trekt 1,7 miljoen kijkers, The Rolling Stones zetten nog steeds de wereld op z'n kop, en de Grannies vieren vandaag hun tweejarig pensioen op Het Beloofde Varkensland.
Oude varkens zijn hip. Na je carrière naar de slacht? Ben je betoeterd? Dat is zó 2015. Naar Familie Bofkont zul je bedoelen. Het Rusthuis voor Bejaarde Boerderijdieren. Granny & Muk hebben de tijdgeest goed aangevoeld.
Gehaakte varkentjes zijn hip. Niet aan te slepen. Gehaakt door de grannies van het bejaardenhuis in Woerden. Binnen de kortste keren uitverkocht. En nu zit initiatiefneemster Lydia met een leeg schap.
Maar ik dacht: 1 en 1 = 2.
En een beetje ondernemer laat een kans niet lopen, maar grijpt 'em. Dus heb ik Lydia uitgenodigd en hebben we vanmiddag een top-secret-varkentjes-vergadering in de Pipowagen.
Als we uitgebrainstormd zijn, gaan we naar de Grannies voor een advocaatje met slagroom. Vandaag is hun feestdag. Hopelijk kunnen onze wilde plannen hun goedkeuring wegdragen. Want de Grannies hebben het laatste woord.
Varkens hebben altijd het laatste woord. Dát is 2018. En zo is het :-)
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 29 december 2017
BOFKONT BOEKHOUDING
verlies- en winstrekening
"Soms is verdringen het allerbeste wat je kunt doen. Als je heel slecht nieuws krijgt, dan heb je niks, behalve het vermogen om gordijntjes op te hangen. Van tijd tot tijd lukt het om een gordijntje op te hijsen of opzij te trekken, er een blik achter te werpen. Maar als je alle ellende in één klap zou moeten overzien, zou je knetter worden."
Wijze woorden van schrijfster Renate Dorrestein, die ernstig ziek is en geen toekomst meer heeft.
Op de sterfdag van mijn allerliefste Billie Bofkont (29 december 2015) is het tijd om de balans van 2017 op te maken. Moed verzamelen om het grootboek te openen. Een voorzichtige blik werpen op de verlies- en winstrekening.
Ieniemieni, Mister Frisling, Zeeman, Piet, Zwarte Prins, Gieltje, Maxie, Mannetje Bromsnor hebben dit jaar Het Beloofde Varkensland verlaten. Teveel om te bevatten. Noodgedwongen geparkeerd omdat je anders knetter zou worden.
Maar Brody, Kleine Meid, Grote Meid, Koentje en Grote Broer zijn dit jaar Het Beloofde Varkensland opgestiefeld. Heffen zij dat verlies op? Nee. Maar daarom zijn ze niet minder welkom. En hún varkensgeluk is natuurlijk pure winst.
We zijn het jaar 2017 doorgestruikeld.
Maar we hebben het hoofd boven water kunnen houden. Moreel, operationeel en financieel.
In de eerste plaats door de onschatbare hulp van de vaste krachten van Familie Bofkont. BOFKONTBOEREN: Emile, David, Orson, Cees, Dennis, Patrick, Maarten, Arthur, Alex. BOFKONTBOERINNEN: Saskia, Lidy, Yvon, Wendy, Ingeborg, Annet, Neel, Maya, Gerrie, Ariane, Annemieke, Josseline, Hanny, Lydia, Daan.
Dan nog de Appelfeeën, de Pindakaasfee, de Erfenisfee en de Fee van Staat: Erin.
En waar zouden we zijn zonder de Vrienden van Familie Bofkont? De donateurs die zorgen voor het eten, drinken & gelukkig zijn van de bofkonten? Incidenteel, maandelijks of jaarlijks, al dan niet middels een 5 jaren gift?
Waar zouden we zijn zonder hulp van de buurboeren? Die dag en nacht klaarstonden om de ravage na de brand het hoofd te bieden? Al die andere mensen die ineens opdoken om spullen en hulp aan te bieden?
En zo ben ik dan aanbeland bij de grootboekrekening Gebouwen. Hoe staat het daar nu eigenlijk mee?
Tijd om het grootboek weer dicht te slaan. Die gordijntjes van Renate Dorrestein zijn zo gek nog niet ;-)
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 28 december 2017
GEHAAKTE VARKENTJES
trekker-update
LIEVE Dora Verde, Paula Leewis, Maaike Kalee, Natasja Costeris, Ariane Heineken, Carla Vermeend, Franciska Hoegee, Vera van Berkum, Iris Uiterwijk, Nathalie Ablas, Jolande Gozeling, Sanne van der Ven, Astrid Broekzitter, Yoka Lammers-Besuijen, Daan Keppel, Hiske Alting, Mandy van Viegen, Liesje Boer, Kristel Kris, Ellen de Winter, Pop en Spul, Alexandra Noppeney, Martine Roseboom, Paul Peertree, Helga Mooijen, Saskia Rateland, Lies Ter, Klaar Af, Brigitte Baljé, Karima Ragab, Sylvia Dunnebier, Manon Petersen, NOG HEEL EVEN GEDULD ALSJEBLIEFT :-)
Zaterdag heb ik een afspraak met Lydia.
Ik weet op dit moment niet hoeveel voorraad Lydia nog heeft, maar jullie komen als eersten aan de beurt. Beloofd. Sterker nog, jullie krijgen een persoonlijke uitnodiging om je varkentje bij Familie Bofkont op te komen halen. Kun je meteen zien voor wie je het doet. Want los van het feit dat je zelf straks een bere-leuke sleutelhanger hebt, help je Familie Bofkont aan een trekker.
En over die trekker gesproken: 12.010,42 euro in de pot!!! De trekker komt steeds dichterbij :-)
Natuurlijk worden de trekker-donateurs ook uitgenodigd. Dan maken we er binnenkort met elkaar een mooie trekkermiddag van.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 27 december 2017
SWEET MEMORIES
One night stand
Brody is weer de oude. Hij kijkt weer monter uit z'n oogjes, maakt z'n eigen bed weer op en is weer voortdurend alert of er nog wat te bietsen valt. Zo kennen we hem weer.
Bizar dat slechts een half pilletje méér dat allemaal voor elkaar kan krijgen. Maar wat was het weer schrikken. Dat verwilderde, ontredderde smoeltje. Zo zielig.
Het vuurwerk rukt al weer op. Daar reageert hij niet op, gelukkig. Maar met Oudjaar mag Brody weer bij zijn eigen Carrie. Dan gaan we samen naar Youp van 't Hek kijken en kan ik hem goed in de gaten houden tijdens de knallen. Was het hier tweeëntwintig jaar geleden een onschuldig sterretje op de dijk, die tijden zijn voorbij.
En er is nu toch een plaatsje vrij. Oudjaar was altijd de avond van Arie Bombarie. Het hele jaar door tikte hij met z'n snavel aan de deur van het voorhuis. En hoe graag ik hem ook binnen gehaald had: het was onmogelijk.
De bende die hij er van maakte, de arme poezen die altijd zeer terecht voor zijn snavel op de vlucht sloegen. Maar met Oudjaar mocht het. De poezen boven in de boekenkast en Arie Bombarie had het rijk alleen.
Zodra hij de drempel overstapte, werd hij weer de ganzenbaby van weleer, inclusief de kleine lieve geluidjes. En weer wilde hij onder mijn haar liggen. Dat leverde altijd een worsteling van jewelste op. Want waar moest hij met dat giga grote ganzenlijf heen?
We kwamen altijd tot een compromis. Samen televisie kijken terwijl hij op het voeteneind lag. En 's nachts werd ik dan wakker. Vaste prik. Dan lag er iets zwaars bovenop mij. Arie Bombarie. Was het hem toch weer gelukt.
En dan op Nieuwjaarsochtend vlug alle beddengoed de wasmachine in. Arie Bombarie stapte de wijde wereld weer in, druk gakkend als een volwassen ganzenman.
Dierbare herinnering en een blijvend gemis. Maar Arie zorgt er wel voor dat hij aanwezig blijft. Iedere workshop komt hij wel een keer ter sprake. Er is altijd wel iemand die nog steeds geschokt reageert: 'Wát? Is Arie Bombarie er niet meer?!' En dan is ie er toch weer :-)
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 26 december 2017
BRODY
bad trip
Arme Brody. Vanochtend stond hij in een freeze, z'n kopje naar links gedraaid. Schuimbekkend en smakkend met knipperende oogjes. Reageerde niet op aanrakingen en niet op stem.
Opgesloten in een eigen wereld. Kortsluiting in zijn mooie lieve kopje.
Koentje & Grote Broer stonden rustig om hem heen te ontbijten, het ging allemaal langs hem heen. De epilepsie aanvallen zijn dus terug. De medicatie moet weer omhoog. Maar hoe krijg je die pilletjes erin als hij nergens op reageert?
Gelukkig is dat net gelukt.
Brody zit nu weer op de aanvankelijke dosering. Maar hoe nu verder?
Wordt Vervolgd.
Maandag 25 december 2017
A PERFECT DAY
schaamte
Van die dagen dat het alsmaar door je hoofd gaat. Wat was er vorige Kerst nog en nu niet meer. Wie waren er vorige Kerst nog en nu niet meer.
De laatste uitzending van DWDD ging over A Perfect Day. Eerst het liedje van Lou Reed natuurlijk en daarna vertelden alle gasten aan tafel over hun perfect day uit 2017. Dat was het idee.
Toen was mijn favoriete tafeldame, journalist Antoinette Scheulderman (scherp, betrokken, to the point), aan de beurt.
Ze bekende dat ze nerveus was om dit te vertellen, want het hele jaar had voor haar in het teken van rouw gestaan. Niet om een mens, maar om haar overleden hond, en dat ze zich daar voor schaamde omdat veel mensen dat maar gek vonden. Haar perfect day brak pas aan toen ze een ander hondje kon redden. Enfin, kijk er zelf maar naar, echt de moeite waard: https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/380295
Ik vond haar zo dapper. De omgeving van DWDD is nu bepaald niet de veiligste om met zulke ontboezemingen te komen. Als het daar over dieren gaat, worden ze óf opgegeten óf ze worden uitgelachen op flauwe filmpjes. Ik heb het met ingehouden adem bekeken, de spanning in de studio was voelbaar, niet in de laatste plaats door het slecht verborgen ongemak van de presentator.
Over honden gesproken.
Deze magische wezens wonen bij Wendy & Patrick, twee van onze trouwe bofkontboeren. Op Wendy's verjaardag gingen ze naar fotograaf Paul Croes in Antwerpen. Een feestdag voor allemaal.
Ik kan mijn ogen er niet van af houden. Wat gaat er veel in die koppies om. En wat een toewijding van de fotograaf, een echte kunstenaar. Als ze mij al zoveel doen, wat moeten ze dan niet voor W & P betekenen. Zij kennen hun Herbie, Biscuit en Peanut door en door. Ook zij: van de grootste pechvogels tot de grootste bofkonten. Hun honden mogen met soortgenoten leven. Natuurlijk. Niet alleen varkens zijn beter af met ook het gezelschap van hun eigen soort.
Antoinette Scheulderman schrijft momenteel een boek over rouwen om huisdieren. Het taboe, de schaamte, het onbegrip, en ik geloof blind dat dat een goed boek gaat worden. Ze maakt ook fraaie interviews voor de Volkskrant, nooit sentimenteel, altijd intelligent en empathisch. Dat kon wel eens een bestseller gaan worden onder dierenmensen.
Wie weet wel het boek van de maand bij DWDD ;-)
Fijne Kerstdagen allemaal!
Zaterdag 23 december 2017
VARKENTJES
van alles wat
De kraam op de Kerstmarkt in Woerden van de kanjers Lydia, Cock en Wil heeft heel wat los gemaakt. Vanmiddag stond de trekker-teller al op 9204,02 euro! (inclusief de al aanwezige spaarpot).
Dat betekent 3 dingen:
1.
Een goede tweedehands vier-wiel-aandrijving-trekker komt steeds meer in zicht.
2.
Voor de voorlader moeten we nog doorsparen. Die voorlader is essentieel voor de Bofkontboeren en boerinnen. Hoeven zij hun ruggen niet meer te breken op het uitsteken van de Varkensmassagesalon van 24 x 12 meter.
3.
Lydia zit voor eeuwig vast aan die gehaakte Bofkontvarkentjes. Veel vrouwelijke bofkontfans zijn daar hebberig van geworden. Schijnt dat die varkentjes mede gemaakt zijn door inwoonsters van het Woerdense bejaardenhuis. Zie het voor je. Aan zo'n tafel. De dames in een kring, kopje koffie, lekker kerstkransje erbij, en haken maar. Hoe Hendrik Groen wil je het hebben? Dat maakt die varkentjes voor mij nog bijzonderder. Binnenkort daar maar eens het Familie Bofkont Boek langsbrengen.
Wat ben ik trots (dat woord dekt de lading niet, dankbaar!) voor zulke bofkontfans. De kraam, de trekkerdonateurs, de varkentjeshaaksters :-)
Nu nog even over ZEEMAN.
Zijn Zeemansgraf - de asverstrooiing op Nieuwjaarsdag in de zee van Scheveningen. Van de week ter voorbereiding op een mistige avond naar Scheveningen gereden. Dat was maar goed ook. Sinds Zeeman's glansrol op 1 januari 2009 was ik daar niet meer geweest.
Wat blijkt?
Alles is daar veranderd. Tussen boulevard en strand is een soort barricade opgeworpen, die mij nog het meest aan oorlogsgebieden deed denken. Wat een verschrikkelijke sfeer. Je kunt dus niet zomaar het strand meer opkomen. Hoe kun je daar dan afspreken met de ZEEMAN-fans? Waar moeten we ons dan verzamelen?
Meteen rechtsomkeert gemaakt. Dat gaan we dus niet doen. Zeeman verdient beter.
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'De varkentjes kosten 10 euro en de opbrengst gaat voor 100% naar Familie Bofkont!'
(Dankjewel Lydia!)
Donderdag 21 december 2017
LIEFDE VOOR FAMILIE BOFKONT
een eigen trekker
Het reilen en zeilen van zo'n grote club als Familie Bofkont heeft heel wat voeten in de aarde. Varkentjes redden, kalfjes vrijkopen van de veemarkt, kuikentjes ophalen uit de kippenfabriek.
Allemaal gedaan. Keer op keer op keer op keer.
Al 20 jaar lang een veilige haven geboden aan al die lieve dieren die er ook niet om gevraagd hebben om op de wereld te komen. Zo'n thuis bieden is hard werken. Dag en nacht. Fysiek en mentaal.
Want al die kleintjes groeien op, worden oud en op een dag is het gedaan. Dan zit hun gelukkige leven er op. Afscheid nemen van die bijzondere bofkonten valt zwaar. Dat went nooit.
Het jaar 2017 heeft ons wat dat betreft ook niet gespaard. Ieniemini, Zeeman, Mister Frisling, Piet, Zwarte Prins, Gieltje en Maxie. Allemaal vertrokken naar de varkenshemel.
Balkonstumpertje Brody, de Slagersmeiden, Koentje & Grote Broer mochten hun plaatsen innemen. In de Wereld van Familie Bofkont volgen de lach en de traan elkaar voortdurend op.
Tot zover de zachte kant van dit leven en dood verhaal. Nu de praktische.
Qua logistiek zijn we voor steeds grotere uitdagingen - lees problemen - komen te staan. Want wat doe je midden in de nacht met een overleden varken van 300 kilo? Dat is andere koek dan je gestorven poes in een mooi mandje neervleien.
Hoe vaak hebben we de trekker al niet moeten lenen bij buurboer? Toen buurboer eindelijk na jaren durfde te bekennen geen wijn te drinken, zelfs geen Wild Pig wijn, zijn we overgestapt op dozen Merci. Maar met al die chocola kan hij zo langzamerhand ook een winkeltje beginnen.
Een eigen trekker dus. Niet alleen voor de Bofkont-uitvaarten. Ook voor het uitmesten van de Varkensmassagesalon. Een ruimte van 24x12 meter. Zwaar werk voor de arme ruggen van de Bofkontboeren & Boerinnen die ook allemaal een dagje ouder worden. Te zwaar.
Vierwielaandrijving. Toe maar. Ja, maar hoe kom je anders op die slappe veengrond vooruit? Voorlader. Toe maar. Ja, want hoe kun je anders die Varkensmassagesalon leegtrekken?
Zo'n deftige trekker die dat allemaal kan, geen goedkope jongen dus. We waren al druk aan het sparen tot trouwe bofkontfan Lydia ineens met een mega verrassing kwam:
'Hoi Dafne, zaterdag 9 december hebben wij een kerstmarkt in Woerden. Ik ga met verse stroopwafels, grabbelton voor de kinderen, gehaakte varkentjes met Bofkont oormerk en houten sterren gemaakt door Cock, Het Beloofde Varkensland promoten. Opbrengst voor de Familie Bofkont natuurlijk! Ben al druk bezig met de voorbereiding: stickertjes voor op de verpakking, visite kaartjes om uit te delen. Ons thema: EEN EIGEN TRACTOR VOOR FAMILIE BOFKONT! Lieve groetjes van Lydia uit Woerden.'
Familie Bofkont op de Kerstmarkt in Woerden. Woerden! De geboortegrond van Zeeman!
Kijk naar de foto's. Wat die twee vriendinnen gemaakt hebben. Hoe hun kraam eruitzag (die trekker links!). Hoe enthousiast ze waren: 'We zijn alweer voor volgend jaar bezig want dit voelt toch echt geweldig om te doen.'
Lieve Lydia, lieve Cock, wat hartverwarmend na dit zware jaar. Wat fijn om te weten dat Familie Bofkont gesteund wordt door bofkontfans. Want de dames haalden maar liefst 797,10 euro op.
De teller van de trekker staat nu dus op 4.969,10 euro.
Een goed begin voor een duurzame trekker. De bofkonttrekker die de komende 20 jaar moeiteloos fluitend z'n werk voor Familie Bofkont moet kunnen gaan doen :-)
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Kijk hier wat Lydia en Cock en Wil allemaal voor elkaar kregen :-)
Woensdag 20 december 2017
HET VARKENTJE
waargebeurd sprookje
Er was eens een varkentje. Hij woonde in een flatje in de grote stad. Daar was natuurlijk geen plek voor varkentjes, dus het varkentje moest op het balkon.
Arm varkentje.
Achter het raam zat een enge hond op hem te loeren. Buiten werd hij gepest door rotjochies. Ze lachten hem uit en gooiden allerlei dingen naar hem toe. Het varkentje werd met de dag banger en eenzamer.
Hij had één vriendin. Zij reed regelmatig op haar scootmobiel langs. Thuis huilde ze om het balkonstumpertje. Ze belde de politie en de dierenbescherming. Maar niemand kwam.
Op een dag schreef ze een lange brief naar de koningin van Het Beloofde Varkensland. Over hoe warm en koud het varkentje het had op dat balkon en dat hij steeds gebeten werd door een enge hond.
De koningin van Het Beloofde Varkensland belde meteen naar het Ministerie van Vertrouwen & Veiligheid. Even later reed ze samen met de minister naar de grote stad. Het varkentje mocht mee in de koets en hij sliep bij de koningin in bed. De volgende dag kwam de dierendokter. Hij gaf het varkentje een pil tegen de angst. Ook kreeg het varkentje twee eigen varkensvriendjes. Eindelijk werd hij blij.
Toen kwam er weer een brief van zijn grote vriendin uit de grote stad.
'Lieve bofkonten, ik reed van de week langs het huis van Brody. Het zag er blauw van de bommetjes en vuurwerk. Voor het balkon is een groot grasveld en daar wordt 'oogluikend' toegelaten dat de jeugd al vroeg vuurwerk af mag steken. Ze gooien het gewoon van de balkons af. Ik vond het doodeng om daar op mijn scootmobiel doorheen te rijden. Vier lange jaren op je balkonnetje met je dronken baas en je vrolijke vechthonden achter de ramen. En in alle eenzaamheid met je pootjes in de shit. Ook nog even 14 dagen rook, knallen, vuurpijlen, rotjes die langs je suizen, het is moeilijk om je te verstoppen onder een betonnen tegel. En nu, kijk nu!!!!! Wat een dankbaar gozertje is het geworden, de dankbaarheid kent geen grenzen. Eindelijk stout zijn en hollen, wroeten en dollen. VRIJ! EN DAT ALLEMAAL DANK ZIJ DE FAMILIE BOFKONT EN ALLE BOFKONT VRIENDEN. EEN HEEEEEEL GOED 2018 VOOR IEDEREEN!'
De koningin van Het Beloofde Varkensland stuurde haar de beste wensen terug. Voor haar en haar parmantige hondje. En dat ze haar juist zo dankbaar was door de noodklok te luiden. Want nu was alles goed gekomen.
En ze leefden nog lang & gelukkig...
Fijne Feestdagen allemaal!
Zondag 17 december 2017
BOFKONT BOEKENBON
last minute
Gelukkig. De 25-ste druk van het Familie Bofkont Boek is binnen. Het is hier weer volop winkeltje spelen. Boeken inpakken en maar hopen dat de post ze nog op tijd voor de Kerstdagen bij de betreffende bofkont bezorgt.
Zit jij ook nog handenwringend op het boek te wachten omdat je dat iemand cadeau wilde doen? En het is niet op tijd binnen?
Doe het dan als volgt:
Print de Bofkont Boekenbon uit plus het verhaal over La Mama & Edwin als amuse, http://boek.bfknt.nl/FBHBV-122-La-Mama-en-Edwin.jpg.
Pak dat leuk in en zeg erbij dat het boek onderweg is. Heb je twee keer iets te geven, ook leuk :-)
Maar ook als je nog op zoek bent naar een last minute Kerstcadeautje, kun je gebruik maken van deze Bofkont Boekenbon. Dan gaat het zo:
19,95 + 5,00 verzendkosten naar:
IBAN NL02INGB0000000469
t.n.v. Familie Bofkont
onder vermelding van BOEK + ADRES
Vergeet het adres niet! Anders weet ik niet waar het heen moet.
Fijne zondag allemaal!
Vrijdag 15 december 2017
JEUGDLIEFDE
happy days are here again
Ik schreef er al eens eerder over, maar het is dan nu toch echt een feit. Weduwnaar Knor en Juffrouw Loes hebben elkaar na jaren weer gevonden. Samen opgegroeid: Knor, Knorrie en Juffrouw Loes.
Maar zoals dat gaat in het leven: met het opgroeien komen er nieuwe vriendschappen bij. Juffrouw Loes werd een setje met Swientie en uiteindelijk vaste vriendin van Mister Frisling.
Toen Mister Frisling begin dit jaar wegviel had ze het daar maar knap moeilijk mee.
Maar the happy days are here again.
Sinds een poosje heeft Juffrouw Loes vaste verkering met haar jeugdliefde Knor. Die was ook al jaren weduwnaar na het overlijden van zus Knorrie.
En zo kwam alles toch weer goed op Het Beloofde Varkensland.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Hier de jeugdfoto van Knor & Knorrie.
En wie ligt daar heerlijk warm in het midden?
Donderdag 14 december 2017
SHOWKOE
prijs
Koe Coby heeft de prijs gewonnen. Of eigenlijk haar baas, de ambitieuze fokker die de beste Holsteiner ter wereld wil fokken. (Holsteiners zijn melkkoeien).
Coby werd geprezen om haar perfecte uier. Of eigenlijk werd haar fokker geprezen. Coby zelf werd niks gevraagd. Zij mocht alleen maar mooi staan wezen. Mooi zijn en bek houden.
En dus werd Coby op haar kont gemept door een uitgelaten jurylid.
Daar schrok ze zich de krampen van.
Niemand die het voor Coby opnam.
Niemand uit het publiek, de presentator niet, zijn talkshowgasten niet, en ook Youp van 't Hek niet. Die kreeg de lachers op zijn hand met #MeKoe. Iedereen vermaakte zich kostelijk.
Gemist?
https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/380248
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Beste Familie Bofkont, Ik ben een student met een beperkt budget. Ik heb heel veel goede doelen die ik wil steunen. Daarom kies ik elk jaar een nieuw goed doel uit. Ik ben blij dat ik jullie heb mogen steunen en wens jullie alle succes in de toekomst.'
(Dankjewel Jeffery dat je Vriend van Familie Bofkont wilde zijn!)
Wie wil Jeffrey's plaats innemen?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
'Hallo Dafne, precies dat zag ik gisteren ook, die arme koe, met die plotselinge pets van het jurylid als dieptepunt. En niemand die daar iets van zei. Boe! En ik dacht aan jou. Sommige dieren hebben geluk. De meesten niet, helaas. Moedig voorwaarts, hartelijke groet,'
(Dankje Angela!)
Woensdag 13 december 2017
CADEAUTJE
vrijen met varkens
'Zestig werd ze en ze kreeg van haar man Hans het origineelste cadeau wat hij kon bedenken. "Je hebt hier al vijftien jaar om gezeurd!" Zo mocht Anita dan eindelijk naar 'Het Beloofde Varkensland', een bijzonder uitstapje naar de plek van de Familie Bofkont, vijftien jaar geleden opgericht door Dafne Westerhof, ergens op de grens van Amstelveen en Bovenkerk. Hier voert zij op de meest originele manier haar vreedzame strijd tegen de bio-industrie. "Wij koesteren hetzelfde gedachtegoed!" glundert Anita op weg naar haar cadeau.'
Dat was leuk wakker worden met een sms van dokter Peter: 'Jullie staan in de Gelderlander!'
Even later Bofkontboerin Maya: 'Jullie staan in het AD!'
De column van niet-de-eerste-de-beste schrijfster Marjan Berk gaat nog verder, maar deze zin made my day:
'Hier voert zij op de meest originele manier haar vreedzame strijd tegen de bio-industrie.'
En die zij ben ik. Dat doet me goed. Vreedzaam. Passend woord met de feestdagen in zicht :-)
Inderdaad een vreedzame strijd. Geen zwaaiende vuisten en rollende ogen. Geen gescheld op de boeren. Niks daarvan.
Ik nam (geen 15 jaar geleden Marjan, maar 22 jaar geleden ;-) ) het meest effectieve wapen ter hand: VARKENSMASSAGE.
Niet vechten, maar vrijen :-)
En hoe dat allemaal zo kwam, hierbij een CADEAUTJE:
http://boek.bfknt.nl/miniboekje-varkensmassage.pdf
Veel leesplezier en een fijne woensdag!
Dinsdag 12 december 2017
TEMPLE GRANDIN
even Apeldoorn bellen...
De autistische Temple Grandin weet als geen ander hoe een koe naar de slachtbank geleid wil worden. Helemaal NIET dus. Maar als het dan toch moet, dan met zo min mogelijk angst.
Sinds kort staat er nu een nieuw slachthuis in Apeldoorn volgens haar richtlijnen. Zonder harde geluiden, geen scherpe hoeken meer, en minder zicht op wat de collegakoe overkomt die als eerste aan de beurt is :-(
Wat vind jij van die nieuwe slachterij, mailde iemand.
Ooit zelf op werkbezoek geweest in een (klein) slachthuis. Een aanslag op al mijn zintuigen. Voor dieren moet dat een nog veel grotere verschrikking zijn. Koeien kunnen bijvoorbeeld geluiden horen, waarvan wij niet eens weten dat die bestaan, om maar eens wat te noemen.
Van de week stond er een stukje in de krant over koe Bea die zo'n enkele reis naar Apeldoorn maakte.
Dat maakte het ineens concreet. Bea was pas drie jaar oud. Ze kon niet drachtig worden en daarom had zij geen bestaansrecht meer op het melkveebedrijf. Ook al was Bea een biologische koe op een biologisch melkveebedrijf. Ook al vond haar biologische boer het spijtig.
Ach Beaatje.
Want goedgekeurd door Temple Grandin of niet, Bea moest wel bij haar vriendinnen weg. In haar eentje die vrachtwagen in, in haar eentje die gangen door, in haar eentje op weg naar dat schietmasker. Ik voelde haar verlatenheid en haar angst voor het onbekende. Hoogsensitief zijn is lang niet altijd een pretje.
Volgens de verslaggeefster ging alles rustig. Maar wat is rustig? Weten de mensen veel wat die introverte Bea allemaal doorgemaakt heeft van binnen? Vanaf het moment dat ze van stal gehaald werd, zal ze op scherp gestaan hebben. De vrachtwagen in, verkeer, snelweg, enge geluiden, voorbij flitsende beelden, de vrachtwagen uit, vreemde ruimte, rare geuren. Help! Waar is mijn boer? En dan dat onvermijdelijke. Nee, Bea zal zich heus niet op een dagje Efteling verheugd hebben.
Dus wat ik van die slachterij in Apeldoorn vind? Beter dan alle andere. De beste. Maar niet goed genoeg.
Hoe dan wel?
Als er dan toch vraag blijft naar kaas en kalfsschnitzel, dan is er maar een oplossing. Een mobiele slachterij aan huis. Geen reis er naar toe, een kort ogenblik van verbijstering in de slachtwagen en het is gebeurd.
MAAR NOG VEEL LIEVER DIT:
Er is een nieuwe schnitzel op de markt. Van Vegafit en te koop bij Albert Heijn. Beetje olijfolie in de pan. Aanbakken tot er een lekker korstje op zit. Héérlijk! En het allermooiste: 100% vegan.
Leve de Slimme Schnitzel :-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik via Facebook al geruime tijd meelees en dit om wil zetten naar een Vriendschap.'
(Dankjewel Anja W. van S.!)
Ook gek op koeien én trouwe meelezer op Facebook? Voor 5 euro per maand word je Vriend van Herman, Zeus, Mem, Bulle, Grietje, Dolle Mina en Mozzarello. Allemaal bestemd voor melk en vlees. Allemaal bofkonten geworden. En jij ook, want als Vriend kun je die persoonlijkheden allemaal in het echie gaan meemaken :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Maandag 11 december 2017
Zaterdag 9 december 2017
GEEN WORKSHOP
morgen zondag 10 december
Beste Familie Bofkont Workshopper, niks romantischer dan sneeuw op Het Beloofde Varkensland. Maar morgen komt daar regen, gladheid en een uitschieter naar windkracht 6 bij.
Omdat veel mensen van heinde en verre komen, verplaatsen we daarom de workshop van morgen, 10 december, naar zondag 28 januari 2018.
Laat je nog even weten of je/jullie daar bij zullen zijn? Mocht dat niet lukken, dan is een andere zondag in 2018 natuurlijk ook mogelijk.
Voor nu Fijne Feestdagen en graag tot een andere keer!
Hartelijke groet,
Dafne & Familie Bofkont
Het Beloofde Varkensland
Donderdag 7 december 2017
VLEES VAN DE TOEKOMST
kweekvlees
Vlees. Daar was het me om te doen toen ik me volledig in het avontuur stortte dat uitmondde in Familie Bofkont.
Vlees. Ik had een persoonlijk belang, want ik moest van die verslaving af. En er was het grote belang. Ik wilde de wereld verbeteren. Niet meer dan logisch dat je dan bij jezelf begint ;-)
Gisteren kreeg ik een verzoek van G. die op mijn pad kwam tijdens het redden van een varken. Een verschrikkelijke periode, waarin ik niet alleen een van de liefste varkens ter wereld verloor (ik kan nooit meer aan haar denken zonder pijn), maar ook het vertrouwen in onze rechtsstaat kwijtraakte.
G. heeft mij toen, samen met zijn partner C., met raad en daad ondersteund.
Dus geef ik G. hier met alle liefde het podium voor zijn verzoek:
'Goedemiddag Dafne,
Hierbij de vraag of je informatie wilt delen. Het programma Tegenlicht van de VPRO roept mensen op om pioniers voor te dragen. Deze pioniers, meestal wetenschappers, willen iets bereiken met nieuwe technologie. Degenen die de meeste stemmen krijgen, worden in een uitzending belicht.
Wij hebben Mark Post van Mosa Meats uit Maastricht voorgedragen. Hij is daadwerkelijk bezig met de ontwikkeling van kweekvlees. Hoe meer mensen dus op hem stemmen hoe groter de kans is dat hij uitgebreid belicht gaat worden.
Ik ben ervan overtuigd dat kweekvlees de enige oplossing is om daadwerkelijk een einde te maken aan de bio-/vee-industrie. Bovendien kan met de productie daarvan het broeikaseffect daadwerkelijk verminderd worden (ook niet onbelangrijk). De vraag is dus:
Ga naar https://pioniers.op.vpro.nl/nominee/Mark-Post.html en stem op Mark Post.
Dank en groet, G.'
Graag gedaan G.! En C.! Mijn stem hebben jullie :-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ons goede voornemen voor 2018 is Vriend worden van Familie Bofkont.'
(Dankjewel Liesje B.!)
Ook zo'n goed voornemen?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 6 december 2017
VERSLINDBOEK
noodzaak
Dank voor alle enthousiaste reacties op het boek! Of boek. Boek in wording.
Het zit zo: ik wilde een boek schrijven over de brand. Maar toen ik daarmee bezig was, miste ik de aanloop. Ik zei al eerder dat het verhaal van de brand niet op zichzelf staat.
En wat bleek? Ik kon niet zomaar een aanloopje nemen, ik moest beginnen bij het begin. En dat heb ik gedaan :-)
'Super!! Ik zit stiekem op mijn werkplek te lezen. Lijkt eigenlijk ook wel op de verhalen van Wil den Hollander. Die verslond ik trouwens ook. Fantastisch.'
Opvallend.
Wil den Hollander is namelijk de Zeeuwse boerin die naar Frankrijk emigreerde en daar die serie Boerin in Frankrijk schreef.
En in het verlengde van bovenstaande reactie:
'Ipv me voor te bereiden op de filmwerkzaamheden vanmiddag, zit ik gekluisterd aan je boek. Wat een verhaal! Wat een noodzaak en wat een doorzettingsvermogen! Waarschijnlijk meegekregen van die Friese voorouders van je die evenals die Zeeuwen eindeloos moesten vechten tegen de elementen.'
Daar ben ik toch even stil van. Als een theater/filmmaker begint over nóódzaak, dan betekent dat 2 dingen: 1. Ik moet er mee door en 2. Het wordt een serie :-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Wat een super gaaf cadeau. Wat kan jij mensen meenemen in het verhaal zeg. Je voelt gewoon jouw gevoel. Van de gruwel tijdens de lessen die je hebt moeten volgen, tot de teleurstellingen en de spanningen met het zoeken naar DE boerderij. Emoties schieten van hot naar her. GEWELDIG dank je wel.'
(Dankjewel Lydia van D.!)
Dinsdag 5 december 2017
CADEAUTJE COMPLEET
http://boek.bfknt.nl/varkensvrouw-deel-1.pdf
Zondag 3 december 2017
CADEAUTJE (4)
http://familiebofkont.nl/cadeauboek-4.pdf
Zaterdag 2 december 2017
CADEAUTJE (3)
http://familiebofkont.nl/cadeauboek-3.pdf
Vrijdag 1 december 2017
CADEAUTJE (2)
http://familiebofkont.nl/cadeauboek-2.pdf
Donderdag 30 november 2017
CADEAUTJE
http://familiebofkont.nl/cadeauboek-1.pdfWoensdag 29 november 2017
GIELTJE & IENIEMINI
toen geluk nog heel gewoon was
Op de valreep van 2017 krijg ik een belangrijk bericht. Laten we dat bericht maar de klap op de vuurpijl noemen. Want wat blijkt? De. Strijd. Der. Strijden. Moet. Nog. Gestreden. Gaan. Worden...
Alle hens aan dek. Fasten your seatbelts. Daar gaan we.
Maar voordat ik de sprong voorwaarts kan maken, moet ik eerst terug naar 22 januari. De dag van de brand. Ik duik het fotoarchief in. Bloedstollende beelden, ik zie ze nu pas voor het eerst.
Maar ik kom ook Gieltje & Ieniemini tegen.
De twee oudjes innig bij elkaar. Die foto is gemaakt om 12.49 uur. Toen was er nog niks aan de hand.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Maandag 27 november 2017
MONUMENT
now or never
'Beste mevrouw Dafne Westerhof, we gaan een boek uitgeven over de historie van de monumentale panden van Amstelveen. Eén van die gebouwen is Bovenkerkerweg 132. Daarom willen we graag een afspraak maken voor een interview over hoe het is om te wonen en/of te werken in dit monumentale gebouw.'
Was getekend http://uitgeverijhuys.nl op 10 juni 2016.
Ja zeggen is 1 ding. Maar dan: de boerderij moet spic & span van binnen en van buiten, het erf moet spic & span, er moeten geen patiënten of sterfgevallen zijn, het moet goed weer zijn, er moet niet gehooid worden, en ik zelf moet ook spic & span zijn van binnen en van buiten. En dat alles bij elkaar op één dag. Die combi is het niet eenvoudig bij Familie Bofkont :-)
En zo vielen we van het ene uitstel in het andere afstel. Maar de maker van het boek beschikte over engelengeduld en was niet voor een gat te vangen.
Inmiddels stond het pand in de steigers en bofkontboerin Riëtte er bovenop. Als het er dan toch nog ooit eens van zou komen, stond de boel er tenminste fris geschilderd op.
De tijd verstreek en ineens was het al 2017.
Toen brandde het monument af. Op de voorgevel na, alles weg. Maar nog gaf de uitgever niet op. Met fotoshop viel een hoop te fixen, verzekerde hij mij, gezeten op een strobaal bij Mannetje Bromsnor en Miss Universe, bij wijze van onze nieuwe ontvangstruimte.
En toen kwam de keiharde deadline in zicht. Zondag 3 september was de laatste kans. Now or never.
Bofkontboerin Neel poetste in alle haast de gehavende gevel nog wat op. Had dat nog zin? We zouden het wel zien. Zelf had ik andere zaken aan mijn hoofd. De ontvangst van een grote schare bofkontfans die om 14.00 uur aan de dijk zouden staan voor de workshop.
Om 17.00 uur moest alles samenvallen. De workshoppers geparkeerd met Bofkontsoep in de Bofkontbioscoop. Overall uit. Hakken aan. Op het stoepje van het uitgebrande voorhuis met La Mama op de foto. Het oudste industrievarken van Familie Bofkont in het monumentenboek. Dat was het idee.
De zon die ik besteld had kwam als geroepen. La Mama was voorbeeldig.
Terugrennen naar de workshop met de uitgever/fotograaf/interviewer Pim Smit in mijn kielzog. Hij schoof aan voor soep en de eindpresentatie. Twee vliegen in 1 klap. Ik afrondend vertellen hoe alles zo gekomen was, hij meteen meepennen.
Vanmiddag is de presentatie van het boek de Monumenten van Amstelveen.
Bofkontboerinnen Riëtte en Neel hebben eer van hun werk.
En Pim heeft getoverd. Stralende foto's van de boerderij. Geen steiger meer te bekennen. Die kapotte ruiten? Waar dan? Was er brand dan? Daar weet ik niks van :-)
Fotoshoppen is ook een vak. Monumentaal opgelost!
http://2017.bfknt.nl/monumentenboek-amstelveen-bovenkerkerweg-132.jpg
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag: 'Ik word Vriend van Familie bofkont omdat ik blij word van de bofkontverhalen en er heul veul ruimte in mijn hart is als het om dieren gaat.'
(Dankjewel His A.!)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Zondag 26 november 2017
LEVE HET VEGANISME
trends
Waren veganisten voorheen nog sneue types, die tijden zijn voorbij. Twintig jaar geleden nog maar 16.000, dat zijn er anno 2017 ruim vier keer zoveel. Nederland telt op dit moment zo'n 70.000 veganisten.
Mooie jonge meiden trekken de kar met hun blogs en vlogs. Slimme grieten ook, ze verdienen er goed aan. Een heuse trend, gisteravond in kaart gebracht door Nieuwsuur.
Eerder op de dag verzuchtte een hipster met baard en knotje in de Volkskrant dat hij dat eigenlijk ook zou moeten zijn: veganist.
Maar met 'respect' voor het dier kon hij toch beter uit de voeten op zijn peperdure cowboylaarzen van krokodillenleer. "Niks aan de hand hoor," stelde hij de interviewster gerust. "Gewoon kweek." Gewoon kweek? Zou hij nou echt niet weten hoe het er daar op die 'krokodillenfarms' aan toe gaat?
Enfin, meneer pleit voor de nieuwste trend in vleesland: gebruik het beest van kop tot staart. Hoezo nieuwe trend? Zeker nooit gehoord van het boek van Christien Meinderstma die in 2008 al blootlegde dat er uit 1 varken maar liefst 187 producten gemaakt worden.
Maar als je zelf een boek te verkopen hebt, word je blijkbaar verblind door marketing. Gewoon suggeren alsof voorheen alles van het varken werd weggegooid op wat karbonades na, en je bent vanzelf duurzaam met je balkenbrij.
Op zijn hippe vleeslezingen laat Mister Meat zich vergezellen door twee afgezaagde varkenskoppen. Tijdens zijn opkomst worden die arme koppies met veel omhaal op de bühne geïnstalleerd. Oei! Gewaagd! Gedurfd! Stoer! Marketing!
Mijn handen jeukten. Wat zou ik hem graag eens Het Beloofde Varkensland opduwen.Hier. Boterhammen smeren met pindakaas. Pillen er op voor de varkens met artrose. En uitdelen maar. Toe maar. Ga die meute maar in. Vooruit. Flink zijn. Respect voor het dier, weet je nog?
Zeven kleuren zou hij schijten. Eigen schuld.
Definitief door de mand gevallen toen hij met trots het filmpje over zijn stageplek vertoonde. Eerst eindeloos groenten schoonmaken. Gadver. Saai. Niks aan.
"Maar daarna mocht ik dan toch nog het echte werk doen. Tien hazen slopen!" Hij grijnsde er bij, tot aan zijn oksels in het hazenbloed.
Slopen. Házen slopen.
De afgezaagde varkenskoppen keken hem meewarig aan. Wat een poseur. Wat een sneu type ;-)
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat het een sinterklaaskado is voor mijn dochter die een grote dierenvriend is, vooral varkens.'
(Dankjewel M.!)
Ook nog op zoek naar een leuk Sinterklaascadeau?
Stichting Familie Bofkont ondersteunen?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 24 november 2017
PETIT PAYSAN
boeren en beesten
Ach heremetijd, ik heb toch zo'n indrukwekkende IDFA film gezien: petit paysan. Een boerendrama op het Franse platteland, rauw, onopgesmukt. Niet voor watjes.
Boerenzoon heeft het bedrijf van zijn ouders overgenomen. Hij melkt 30 koeien. Een lachertje in de ogen van zijn buurman die wel met de moderne tijd is meegegaan met z'n 500 bunder land en honderden beesten.
De kleine boer werkt zich een slag in de rondte, zoals een boer-in-hart-en-nieren zich altijd een slag in de rondte werkt. 's Avonds valt hij dood op bed en dan nog laten zijn koeien hem niet met rust. In zijn droom staan ze tot in de keuken en moet hij ze aan de kant duwen om zijn ochtendkoffie te kunnen maken. Prachtige shots.
En dan slaat het noodlot toe.
Waar Kleine Boer voor vreesde wordt waarheid. Een van zijn koeien krijgt een besmettelijke ziekte. Hij doet er alles aan om te voorkomen dat zijn kudde geruimd wordt. Maar zijn zus, die veearts is, heeft de Franse NVWA al gebeld. Meer verklap ik niet, dan geef ik de plot weg, ga zelf maar kijken, maar nogmaals: niet voor watjes ;-)
Door zo'n film weet ik weer waarom ik zo van boeren hou. En van koeien. Zó wil ik leven. Met een koe in de kamer en een kalf op de bank. Maar ik weet ook weer waarom ik blij ben dat melk geen plaats heeft in mijn leven.
Boeren en beesten. Een hartverscheurende combi. Ik kan er van weg rennen wat ik wil, maar ze zitten in mijn bloed. En dus valt er niet aan te ontkomen...
https://youtu.be/Tm1FxiBfoE4
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Dieren hebben gevoel, zijn veel intelligenter dan de meeste mensen denken en kunnen wel degelijk rouwen om het verlies van hun kalf (hoef ik jou niet te vertellen natuurlijk, en ik heb het relaas van jouw depressieve koe gevolgd destijds). Op de facebook pagina van staatssecretaris Dam heb ik een berichtje achtergelaten, dat hij voor nuttig veldwerk veel beter contact met jou op zou kunnen nemen; jij kunt het hem niet alleen uit eerste hand vertellen, maar ook laten zien.'
(Dankjewel Monique B.!)
Donderdag 23 november 2017
GEEN MEGASTAL
hoera!
Moet je je voorstellen: 376.800 varkens, koeien, kuikens, nertsen, geiten en konijnen. Al deze dieren in 60 stallen. 376.800 dieren in 60 stallen. Dat verzin ik niet. Dat is zo.
Dit is de samenstelling:
109.000 varkens
6.500 koeien
250.000 kuikens
5.000 nertsen
800 geiten en schapen
5.500 konijnen
Die dieren verblijven niet voor hun lol in die paar stallen (onvoorstelbaar zoveel dieren in zo weinig stallen), maar zijn op de wereld voor melk, vlees en bont.
Waar die stallen zijn? In Nijnsel, Noord-Brabant. Nijnsel betekent nieuwe woonplaats.
De bedoeling was dat dit dorp ook de woonplaats zou worden voor nog eens 18.000 varkens erbij. Na jaren van plannen, vergaderen en gesteggel had de gemeente afgelopen zomer de felbegeerde vergunning afgegeven voor een megastal.
Maar: deze megastal gaat niet door. Hoera!
Het hele dorp (inclusief een koeienboer en een varkensboer) is in opstand gekomen. Met succes. En de vergunning is weer ingetrokken :-)
Kijk hier naar het protest van de dorpsbewoners. Goed filmpje. Goede actie! http://www.hartvannederland.nl/nieuws/2017/megastal-voor-18-000-varkens-uiteindelijk-toch-van-de-baan/
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat jullie fantastisch werk doen voor dieren en wij dit graag ondersteunen.'
(Dankjulliewel Martijn en Sander!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
Wat gebeurt er als je http://www.megastal.nl intikt?
Dan kom je uit op het megageluk van Wilde Sjouk & Broertje :-)
Ooit had Familie Bofkont een webcam.
Maar ook die kleintjes sloopten de boel al.
Plus de ADSL verbinding is opgedroogd vanwege te weinig bandbreedte op de boerderij.
Toen zijn we er maar mee gestopt.
Toch jammer :-(
Maandag 20 november 2017
ZEEMAN
1 januari 2018
Zeeman kwam gisteren weer voorbij. Zeeman komt iedere zondag voorbij. Er gaat geen workshop voorbij of Zeeman komt voorbij.
Tijd dus om het over Zeeman te hebben vandaag, want het is al bijna weer 1 januari. De dag van zijn spectaculaire Nieuwjaarsduik in Schevingen in 2009. Zeeman had zelfs de eer om die duik te mogen openen. De rest is geschiedenis.
1 januari 2018 gaan we weer naar Schevingen. Met een ketel erwtensoep met vegetarische rookworst. En Zeeman. In as.
We gaan Zeeman's as verstrooien op de plek waar hij geschiedenis maakte. Naast Unox ;-)
Wie ook van Zeeman hield en op 1 januari 2018 bij deze ceremonie wil zijn, is van harte welkom. Stuur dan even een mailtje, dan weten we hoeveel koffie met cake er moet zijn en hoeveel erwtensoep ik moet maken. Mét vegetarische rookworst.
Een duik daarbij in zee mag wel, hoeft niet :-)
ZEEMAN - SCHEVENINGEN
1 januari 2018
12.00 uur
mail@familiebofkont.nl (svp subject ZEEMAN)
Fijne maandag allemaal!
PS
Hier nog even de geschiedenis van Zeeman:
http://2014.bfknt.nl/20140604-zeeman-en-unox.html
Zondag 19 november 2017
ONDERTUSSEN OP HET BOFKONTEILAND
als de R weer in de maand zit...
Al die koeienpraat, je zou bijna vergeten dat we hier de varkens ook nog moeten bedienen :-)
We zitten weer volop in het natte jaargetij. Als ik 22 jaar geleden alles van tevoren had geweten, had ik natuurlijk nooit in de polder moeten gaan zitten met Het Beloofde Varkensland.
Amstelveen heet niet voor niks Amstelveen. Veengrond. Veel te slap voor vrij wroetende varkens. Leuk voor droge zomers maar in de winter zit je met de gebakken peren.
Want wat gebeurt er dan zodra de R weer in de maand zit?
Zodra het september is, gaan vrije varkens uit hun dak. Zeg maar zoals wij ons kunnen verheugen op de eerste zuurkool met worst. (Vegetarische rookworst van Goodbite ligt pas in het najaar weer in de winkel).
Bij de Moeder van Sjonnie en haar samengestelde gezinnetje is dat net zo.
Vanaf september worden ze wild. Dan zitten de engerlingen weer in de grond. Grote dikke vette sappige larven. Varkens doen er een moord voor. Niet voor niks. Die engerlingen zitten vol eiwitten en de winter komt er aan.
Het hele Bofkonteiland gaat op de schop. En met oorzaak en gevolg houden de Moeder van Sjonnie & Co zich niet bezig...
Dus moesten bofkontboeren Patrick en Dennis weer aan de ploeg. Niks ergers voor varkens dan de hele winter in de blubber te moeten staan :-(
Houten terrassen maken van serieuze afmetingen. Ieder jaar meer. Geen halve maatregelen. De bofkonten moeten droog kunnen ontbijten en zonder natte voeten bij hun huisjes kunnen komen. Extra stro en met al die engerlingen in hun buiken komen ze de winter wel door. Je bent een bofkont of je bent het niet :-)
Fijne zondag allemaal!
PS
VRAAG:
'Dag Dafne en andere bofkonten, ik en mijn vriend zijn aan het zoeken naar een huis met grote tuin. Het is mijn droom om een veilig en mooi huis te kunnen bieden aan twee varkens uit de bio-industrie. We hebben nu een huis op het oog met een perceel tuin van 90m2.'
ANTWOORD:
Dag S.wat goed dat je je van tevoren informeert! Als je dat niet had gedaan was je droom een regelrechte nachtmerrie geworden. Twee varkens uit de bio-industrie hebben zo'n 1000 m2 grond pér varken nodig om alles te kunnen doen wat varkens willen: Wroeten, rommelen, rennen, rusten - binnen of buiten - modderbaden nemen, etc. De Moeder van Sjonnie & Co hebben met z'n zessen (waarvan 3 minivarkens!) een eiland van 7000 m2 en nog hebben we er handenvol werk aan. Van het grootste belang is de afwatering. Zandgrond is de beste grond voor varkens. Ex bio-industrievarkens uitsluitend buiten de bebouwde kom houden (vrijstaand huis of boerderij) met de eerste buren op minimaal 100 meter afstand...
In jullie geval zou ik een stel kippies uit de industrie een moordleven geven. (Geen hanen!).
Kippen zijn ook verschrikkelijk leuke dieren. Slim, aanhankelijk, communicatief. Net zulke eigenschappen als varkens eigenlijk, maar ze ontwrichten je leven niet ;-) Denk er eens over na. Als je wilt, kan ik jullie wegwijs maken over welke kippies, huisvesting, verzorging etc. Kuikens uit de broederij, ex-legkippen of misschien wel ex-plofkippen. Kippengeluk is óók een feest om mee te maken.
Succes & plezier!
Zaterdag 18 november 2017
LESSEN IN KOEIENLIEFDE (4)
familiekudde
Biologische melk wil dus ook niet zeggen dat je geen last meer hoef te hebben van gewetensbezwaren, mocht je daar mee worstelen. Kun je dan echt nooit meer een broodje kaas eten?
Om daar een antwoord op te vinden moeten we eerst kijken hoe het in de natuur gaat. Daar leven koeien met hun kalveren en pinken gescheiden van de stieren. De koe verstopt haar pasgeboren kalf in hoog gras of struikgewas. Pas als het kalf sterk genoeg is gaat het mee naar de kudde. De andere koeien komen nieuwsgierig op kraamvisite; het kalfje wordt van alle kanten besnuffeld en verwelkomd in de kudde.
Dit is een blog en geen boek, dus ik moet nu grote sprongen maken.
Kort door de bocht komt het er op neer dat Wageningen i.s.m. het Louis Bolk Instituut onderzoek doet naar de zogenaamde familiekuddes, gebaseerd op het natuurlijke gedrag van koeien. In die familiekuddes blijven de kalfjes blijven bij hun moeders, worden geleidelijk aan afgespeend (moeders uiteindelijk aan de melkmachine, terwijl de kalfjes dan ook nog steeds een beetje meedrinken), koeien houden hoorns, natuurlijke bevruchting door de stier, etc.etc.
Familiekuddes. Een heel nieuwe vorm van veehouderij; de rol van de boer verandert in dit systeem. Van actieve verzorger naar bedachtzame observator. Inspelen op de verlangens van koe en kalf. Dat vraagt beschouwend en analytisch vermogen van de boer. En inventiviteit.
Een inspirerende en hoopvolle ontwikkeling voor wie toch een broodje kaas wil blijven eten (want ook aan veganisme kleven bezwaren, maar daarover een andere keer).
En dan nu de vraag: waar en onder welke naam wordt die kaas van deze familiekuddes dan verkocht?
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'We hebben echt genoten! Ontzettend mooi werk dat jullie doen. Ik heb nog twee vragen:
1. Hebben jullie nog wel eens extra vrijwilligers nodig om te helpen op de boerderij/tijdens de workshops?
2. Van welk merk was de chocomelk?'
(Dankjewel Elisa!)
Antwoorden:
1.
We werken met vrijwilligers die minimaal een jaar kunnen op een vaste dag in de week. Zo leer je het meest en Familie Bofkont gedijt er ook het best bij.
2.
De chocolademelk waar geen koe aan te pas komt is van Alpro (Albert Heijn). Zelfs een koeienboer, laatst op de workshop, was er erg over te spreken ;-)
Vrijdag 17 november 2017
LESSEN IN KOEIENLIEFDE (3)
biologisch
In de veehouderij zijn er drie soorten koeien: 1.Melkkoe. 2.Vleeskoe. 3.Dubbeldoel-koe (melk en vlees).
Aan het leven van een melkkoe komt een einde als ze 'uitgemolken' is. Dan wordt ze een worstkoe. Worstkoe kwaliteit 1 of worstkoe kwaliteit 2, dat hangt van haar conditie af.
Allemaal geleerd op de boerenschool.
Hoe geschokt was ik door de zakelijke toon waarop de leskoeien ons werden aangewezen als melk of vlees. Ik moest er weer aan denken toen ik van de week Neerlands enige kamelenmelker op TV hoorde zeggen: "Ik dacht van ja als ik dan toch boer wil worden, dan ga ik maar kamelen melken want die melk is gezond dus die melk die kan ik wel verkopen en of er nou een bult op zit wat maakt dat uit, dat scheelt een bult en voor de rest, er komt ook melk uit."
Zullen we onmiddelijk The Weeping Camel weer van stal halen? Over dat albino kalf dat was verstoten door haar kamelenmoeder vanwege de te zware bevalling? En hoe die Mongoolse kamelenhoeders die twee tot elkaar brachten? Alleen de trailer is al van een ongekende schoonheid: https://youtu.be/nU-X0fz60T4
Terug naar de beesten zonder bult, 'want daar komt ook melk uit.'
Hoe staat het eigenlijk met biologische melkkoeien? Ook bij biologische koeien draait het uiteraard om de melk. Ook daar moeten kalfjes voor geboren worden. Naast ieder glas melk ligt een dood kalf, las ik eens. Biologisch of niet. En zo is het.
Biologische melkkoeien krijgen biologisch voer en kunnen in het voorjaar en zomer de wei in. Op stal hebben ze meer ruimte. Er zijn verschillende keurmerken en als ze onder Demeter vallen, mogen de koeien niet onthoornd worden. Maar: dat kalfjes bij hun moeders mogen blijven, is helaas bij nog geen één keurmerk gegarandeerd.
Over kalfjes bij de moeder laten bestaan nogal wat misverstanden.
Dat heeft alleen zin als dat voor een periode van minimaal 6 maanden is. Enkele uren, een paar dagen of zelfs een paar maanden en ze dan alsnóg van elkaar scheiden is veel pijnlijker voor moeder en kind. Dus: of meteen (zodat er geen hechting plaats kan vinden) of na een echt lange periode.
Het beste is natuurlijk wanneer moeder & kind dat zelf kunnen bepalen. Vraag maar aan Mem & Grietje. Maar dan kun je als mens wel heel lang wachten op je glaasje melk :-)
Wordt Vervolgd.
Morgen LESSEN IN KOEIENLIEFDE (4) - familiekudde
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het belangrijk vind dat er respectvol en op natuurlijke wijze met dieren wordt omgegaan.'
(Dankje Anja V.!)
Ook dol op koeien en Vriend worden van Familie Bofkont?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 16 november 2017
LESSEN IN KOEIENLIEFDE (2)
de veemarkt
Vorig jaar werden er in Nederland zo'n 1,6 miljoen kalfjes geboren. Wat gebeurt er eigenlijk met die kalfjes, die geboren moeten worden voor ons broodje kaas?
Ongeveer eenderde van die kalfjes worden nieuwe melkkoeien.
De rest blijft zo'n 14 dagen op het bedrijf en krijgt de eerste paar dagen biest. Biest is de eerste melk van de koe voor haar kalf, zodra het geboren is. Daar zit alles in aan vitaminen, mineralen en afweerstoffen die het kalfje broodnodig heeft. De biest wordt met de had uit de moeder gemolken en per fles, maar meestal per emmer, aan het kalf gegeven.
Na die paar dagen krijgt het kalfje poedermelk, aangelengd met water.
Op de boerenschool leerde ik over die biest de 3 V's. Vlug, Veel, en Vaak. Maar in de moderne melkveehouderij ontbreekt daar de tijd voor. Twee maal daags een voeding, dat is het nu wel.
Elke boer boert op zijn eigen manier. De ene boer huisvest zijn pasgboren kalfjes in oversized konijnenhokken (Herman), de andere in individuele iglo's (Brutale Griet & Rosamunde) buiten op het gras, en weer een andere boer houdt zijn kalfjes in een groep, binnen.
De kalfjes in zo'n groepje staan dan vastgebonden. Fysiek contact met elkaar moet vermeden worden, want die kalfjes zijn niet gek. Zodra ze bij elkaar kunnen komen gaan ze aan elkaars navel zuigen bij gebrek aan het uier van moeder. Maar van navelzuigen komt veel akeligs, zoals ontstekingen met als gevolg sterfte.
Vanaf 14 dagen oud mogen de kalfjes, wettelijk gezien, naar de veemarkt:
'NUKA STIJGT OPNIEUW IN PRIJS in Purmerend,' las ik vorige week op de marktberichten. 'Op de markt van dinsdag 7 november werden opnieuw hogere prijzen betaald dan een week eerder. De dieren worden vlot verkocht en dat zorgt ervoor dat de noteringen wat omhoog gaan. Vooral de handel in zwartbonte stierkalveren is vlot. Op de markt in Purmerend ging de prijs voor deze kalveren met € 10 omhoog naar € 100 tot € 130 per dier. Dat is € 45 hoger dan in dezelfde week vorig jaar.'
Een NUKA is een nuchter kalf. Dat wil zeggen een kalf dat alleen nog maar (poeder)melk heeft gedronken en nog niet aan de ruwvoer (hooi) is.
Ik ben een aantal keren op de Nuka-veemarkt geweest. De eerste keer was 9 jaar geleden. Ik herinner me vooral het aanhoudende geloei van de kalfjes. Later kwam ik er achter dat dat van de honger was. Ze waren al een dag van huis en tot aan hun nieuwe adres (soms nog weer een dag later) zouden ze niet te drinken krijgen. Logistiek te ingewikkeld.
Maar de laatste keer dat ik er was, zag ik sommige veehandelaren met flesjes melk rondlopen om snel even hun kalfjes te laten drinken.
Aan het eind van de ochtend, vroege middag, komen de vrachtwagens. De kalfjes worden opgeladen en dan begint hun lange reis. Italië, Polen. En dan? Ach dat weten we allemaal wel.
Er is nog zoveel meer te zeggen over wat ik weet, maar wie ben ik om iemands broodje kaas te bederven, straks in de lunchpauze ;-)
Wordt Vervolgd.
Morgen deel 3 - biologische koeien
PS
Regelmatig krijg ik vragen van mensen die een 'kalfje willen redden'.
Denk daar ministens nog 1000 keer over na, zeg ik dan:
1. Eén kalfje is geen kalfje. Minimaal twee dus.
2. Kalfjes worden koeien (of stieren) en daar heb je een boerderij met grond voor nodig.
3. Koeien onderhouden kost serieus geld.
4. Je zit er voor pakweg de eerstkomende 20 jaar aan vast.
Maandag 13 november 2017
AFSCHEID
Mannetje Bromsnor
Zo. Daar ben ik weer.
Mannetje Bromsnor nu ook naar de varkenshemel.
Het wordt druk daar.
MAXIE:
'En wie ben jij dan wel niet?'
MANNETJE BROMSNOR:
'Grrrr.'
GIELTJE:
'Oh dat is Mannetje Bromsnor. Die heb jij nooit gekend, als eilandbewoonster.
Welkom Mannetje. Kom erbij.'
MANNETJE BROMSNOR:
'Grrr.'
MAXIE:
'Nou zeg!'
MANNETJE BROMSNOR:
'Grrr.'
en weg was ie.
GIELTJE:
'Die is op zoek naar Billie Bofkont. Wedden?'
En zo is het. Mannetje en Billie herenigd. Daar kan ik goed mee leven. En morgen weer door. Lessen in Koeienliefde (2) - de veemarkt. Belofte maakt schuld.
Fijne maandag allemaal!
PS
'Wij worden Vriend van Familie Bofkont omdat Het Beloofde Varkensland een prachtig initiatief is waar er veel meer van zouden moeten zijn.'
(Dankjulliewel Eva S. en Kenneth van D.!)
Dinsdag 7 november 2017
MANNETJE BROMSNOR
for ever
Mannetje Bromsnor. Noem zijn naam en je weet alles. Mopperkont der mopperkonten. Maar op zijn laatste dag goedgemutster dan ooit.
Zijn ontbijt moest vroeg geserveerd: 4 gebakken eitjes, 3 kattenkuipjes, 1 pot appelmoes en een halve fles appelsap. Aan zijn gesmak te horen, een feestmaaltje.
Om 16.00 uur zouden zijn hoefjes gedaan worden. Onder narcose. Op zijn leeftijd niet zonder risico. Maar het kon niet anders meer.
Zijn ligplaatsje lekker vers opgestrooid. Lag hij daar zo alles te bekijken. Kijken? Mannetje Bromsnor? Ja. Sinds jaren waren zijn ogen weer tevoorschijn gekomen. De laatste tijd was hij enorm afgevallen. Dat maakte hem niet alleen tot het ideaal geproportioneerde hangbuikzwijntje, maar ik kon ook zijn ogen weer zien.
Oogjes zo lief, zo slim en zo vol achterdocht. De oogjes van een hoogsensitief ventje dat altijd op zijn hoede was. Een geluid, een beweging, het minste geringste kon hem overstuur maken.
Maar gisteren was hij goed te pas. Zo goed dat ik me uitgenodigd voelde om hem voorzichtig aan te raken. Eerst mijn hand boven zijn huid, daarna pas óp zijn huid. Het wonder gebeurde: hij strekte zich uit en draaide zijn zachte, rimpelige buik bloot. Mannetje Bromsnor gaf zich over!
Zo is hij ook onder zeil geraakt. Tijdens een massage, lekker warm onder het varkenssolarium. Zijn oogjes bleven tot het laatst toe kijken tot de narcose begon te werken, en we fluisterend aan het werk konden.
Aan de hoefjes zijn we niet meer toegekomen.
Mannetje's gebit - wat er op zijn oude dag nog van over was - zag er uitstekend uit. Maar de vreemde geur om hem heen maakte mijn vermoeden waar. Een tumor. Wild woekerend in het kaakbot.
We befluisterden de opties die dokter Peter voorstelde. Nog een paar weken rekken met zware medicatie? Kijken of dat lukt? Maar mijn nee werd snel bevestigd door zijn nader onderzoek. Er bleek niks meer mogelijk.
Dankbaar voor zijn mooie laatste dag, maar o zo droevig door het afscheid.
Mannetje, Mannetje, zo als jij was er maar een.
Maandag 6 november 2017
MANNETJE BROMSNOR
gebakken eitjes
Hoewel aangekondigd geen deel 2 van LESSEN IN KOEIENLIEFDE vandaag. Vandaag is voor Mannetje Bromsnor. Hij krijgt bezoek van dokter Peter.
Daarom gebakken eitjes als ontbijt, want later in de middag gaat hij onder narcose en wie weet is dit de laatste keer om hem te kunnen verwennen.
Wordt Vervolgd.
Zondag 5 november 2017
LESSEN IN KOEIENLIEFDE (1)
Vaars
Nog steeds zijn er mensen die denken dat varkens, koeien, kippen en schapen allemaal hetzelfde zijn. Maar ieder boerderijdier is een individu, hoeveel je er ook samen in een stal ziet. Net zoals de ene mens de andere niet is.
Ieder mens is een individu. Ieder dier ook. Van honden en katten vindt iedereen dat wel gewoon. Vraag mensen naar hun hond of kat, en ze raken niet uitgesproken over hun karakter. Dat boerderijdieren ook persoonlijkheden zijn, daar kwam ik achter op de boerenschool. Niet dat ons dat daar geleerd werd, maar dat is een ander verhaal.
Vers van de boerenschoool, ging ik op zoek naar een boerderij en kocht twee kalfjes vrij uit de melkveehouderij: Brutale Griet & Rosamunde. De boer was stomverbaasd dat ik ze niet wilde gaan melken: 'Wat moet je er dán mee?' 'Nou gewoon. Ze mogen voor zich zelf gaan leven in alle vrijheid. Hun eigen leven inrichten. En ze hoeven me er niks voor terug te geven. Ook geen melk.'
Dat was in 1997.
Door alle workshops (826 inmiddels) maken steeds meer mensen - naast de varkens - ook kennis met onze vrijlevende koeien en stieren. Ze staan versteld van hun prësence, hun inbreng, hun vermogen om contact te maken, hun eigenheid. En niet te vergeten hun schoonheid. Vorige week was een vrouw erg onder de indruk van het verhaal van Mem & Bulle. Daarna kreeg ik een mail met allerlei vragen.
Kon ze eigenlijk nog wel zuivel blijven gebruiken nu ze weet had van de gevoelige aard van koeien? Daarom een paar lessen over het leven van een koe in de melkveehouderij.
MELKVEEHOUDERIJ
Als een pink voor de eerste keer van haar leven een kalfje krijgt, is ze zo'n 24 maanden oud. Voor de eerste keer tochtig rond de 10 / 11 maanden. Voor de eerste keer geïnsemineerd rond 13 / 15 maanden.
Pink = maagd
Tochtig = de maagd wil een stier
Inseminatie = kunstmatige bevruchting
Na 9 maanden dracht is de pink dus moeder geworden en voortaan heet ze dan vaars.
Dracht = in verwachting
Het kersverse moedertje heeft heel wat te verduren. Vanaf het moment dat ze een kind gekregen heeft, is het gedaan met haar zorgeloze leventje. Niet omdat ze haar kalf te verzorgen heeft, maar omdat ze haar kalf dan niet meer hëëft.
Want de melk die haar lichaam heeft aangemaakt om haar kalf te zogen, willen wij.
Wij willen melk, karnemelk, slagroom, yoghurt, kwark, kaas, ijs, rivella, yakult. En wat de mens wil, heeft altijd voorrang.
Dus moet het kalfje bij de moeder weg en gaat de vaars de melkproductie in.
Dan breekt er een zeer stressvolle periode voor haar aan. Niet alleen voor de eerste keer gekalfd, en haar kalfje weggenomen, maar ze moet nu voor het eerst in haar leven gemolken gaan worden. Dus moet ze de melkkoppel in.
Melkkoppel = de groep werkende moeders
Wat betekent dat voor de vaars? Dat betekent dat ze zich moet kunnen handhaven in de groep ervaren koeien en dat valt niet mee. De ene koe is aardig tegen haar, de andere een pestkop, weer een ander ronduit vijandig, want het nieuwe moederje moet ook een plekje aan het voerhek zien te veroveren, inclusief een plek om te liggen. Als die er al zijn...
Ondertussen denkt het moedertje aan haar kalf. Waar is mijn kalf toch gebleven?
Zoek het maar uit vaars. Dit is nu voortaan jouw leven. Geen wonder dat zo'n 15% van de jonge vaarzen het niet redden. Zij komen niet eens meer aan een tweede dracht toe. Hun jonge leven voortijdig afgebroken omdat ze ongeschikt zijn gebleken voor de melkveehouderij. Die ongeschikte vaarzen moeten weg voor de dood.
Weggaan voor de dood = enkele reis slachthuis
Mem was zo'n vaars. Bij boer 1 kon ze niet aarden in de koppel. Boer 2 nam haar over. Ook in de nieuwe koppel werd ze gepest. Tot ze op een dag voorgoed werd verstoten uit de kudde. Mem zonderde zich af, durfde de melkstal niet meer in. Dat was toen geen ramp omdat het de laatse paar maanden was van haar derde dracht. De laatste paar maanden van de dracht staat een koe droog.
Droge koe = een koe die tijdelijk, vanwege de dracht, geen melk meer geeft. Haar lichaam bereidt zich dan voor op de komst van haar nieuwe kalfje. Zodra dat geboren is, heeft ze weer volop melk.
Omdat Mem niet meer naar de melkstal ging, werd haar derde kalfje in de wei geboren. En tot overmaat van ramp viel dat in de sloot en verdronk voor haar ogen. Mem stond te treuren bij de sloot met een uier dat op knappen stond. Zich laten melken in de melkstal was geen optie meer. Met de hand dan ter plekke? De boer was te slecht ter been om het hele eind naar Mem heen en weer te sjouwen.
Mem moest weg voor de dood. Tenzij... en zo kreeg ik een telefoontje.
Wordt Vervolgd.
Morgen deel 2 - de veemarkt
PS
Voor je nu oh en ah roept over bovenstaande, laten we niet vergeten dat we allemaal meedoen aan dit systeem. Kijk vandaag eens voor de grap wat je allemaal eet en drinkt waar een koe aan te pas kwam.
PPS
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik er blij van word dat koeien en varkens kunnen zijn wie ze zijn.'
(Dankjewel Jessica S.!)
Ook Vriend worden van gelukkige koeien?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 3 november 2017
KOE IN DE HOOFDROL
3 sterren
Vele bofkonten herdacht met Allerzielen. Dat krijg je met zo'n grote familie. Brutale Griet & Rosamunde als de enigen uit de Bofkontkudde, voorlopig. Aan herinneringen geen gebrek. Die twee eerste koetjes zitten in mijn systeem en gaan er nooit meer uit.
Afgelopen zondag hingen de mensen aan mijn lippen toen de koeien aan de beurt kwamen en ik het verhaal van Mem & Bulle vertelde.
'De workshop heeft weer heel wat los gemaakt,' mailde een vrouw gisteren. Mijn zoontje was diep onder de indruk van de varkens en is acuut vegetariër geworden. Zelf ben ik na de vorige workshop biologisch vlees gaan eten en later alleen nog vegetarisch. Vitamine B12 slik ik bij.'
'Ik gebruik nog wel zuivel. Biologisch met 3 sterren. Maar na het verhaal van Mem & Bulle ben ik een beetje in de knoop geraakt. Depressieve koeien, dat zit me niet lekker. Maar hoe kom je aan je eiwitten, hoe komen mijn opgroeiende kinderen aan hun eiwitten. Ik ben op zoek naar een tussenoplossing.'
Goede vragen. Ook over wat die biologische zuivel met 3 sterren nou eigenlijk betekent voor de koe zelf, meer dan dat ze biologisch voer krijgt.
Leuk om het weer eens uitgebreid over koeien te gaan hebben. Ik begin bij het begin en dan wordt het vanzelf een serietje. Zin an.
Morgen deel 1: De vaars.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quotes van de dag:
'Mijn zoontje is na de foto van de varkensmegastal acuut vegetarisch geworden.'
(Dankje Rinske A. & Zoon!)
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik hoop dat er hooguit nog vleestomaten gegeten worden en ik alle dieren het leven gun zoals ze bij de Familie Bofkont hebben.'
(Dankje Anita H.!)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 2 november 2017
VARKENSMAAND
November
November. Van oudsher de slachtmaand. Het varken aan de ladder. De hammen en worsten aan de zoldering en smullen maar op de koude winterdag. Logisch als wat. Je zou er bijna naar terug verlangen.
Want hoewel 1 november nu officieel World Vegan Day is, is het er voor de varkens niet beter op geworden.
Vroeger hadden varkens een dikke speklaag tegen de kou. Maar het raakte uit de mode, dat vette varkensvlees. Na jaren van selectief fokken was het voor elkaar. Alstublieft mevrouw: magere karbonades!
Maar nu het volgende: door de evolutie waren varkens het gen al kwijt geraakt, waarmee ze hun lichaamstemperatuur kunnen regelen. Nu ze ook nog eens slank moeten zijn, kunnen ze zichzelf niet meer warm houden. Gevolg: biggetjes moeten onder de warmtelamp liggen. Dat kost stroom, dus geld.
Nu hebben Chinese wetenschappers daar weer iets op gevonden.
Ze namen een muizengen, stopten dat in varkens en uiteindelijk zijn daar nu drie gezonde varkens uit voortgekomen met dat muizengen in hun DNA. Deze drie varkens kregen 12 biggetjes aan wie ze dat muizengen doorgaven.
Kind kan de was doen zou je kunnen denken, maar bij mij gaan meteen alle alarmbellen af als ik over zo'n onderzoek lees:
'De pasgeboren biggetjes hadden gemiddeld 24 procent minder lichaamsvet dan soortgenoten die niet genetisch waren gemodificeerd. Bij wijze van experiment werden de biggetjes ook vier uur lang in een koelcel gezet. Ze bleken in die koude omgeving beter in staat om hun lichaamstemperatuur op peil te houden dan soortgenoten zonder het gen UPC1.'
Pasgeboren. Biggetjes. In. Een. Koelcel. Vier. Uur. Lang.
Hoeveel biggetjes zijn daarbij wel niet gesneuveld? Hoeveel moedervarkens met zo'n muizengen hebben dat experiment overleefd? Hoeveel dieren zijn er opgeofferd voor er een varken was mét magere karbonades én dat niet dood ging van de kou?
Ik moest meteen denken aan dat voorval met Aagje. Mijn eerste biggetje uit de bio-industrie. Ze was toen een week of 4, 5. Ik weet de datum zelfs nog: 5 oktober 1998. Aagje was per ongeluk in het onverwarmde voorkamertje terecht gekomen. In haar eentje.
Toen ik terug kwam van weggeweest, trof ik tot mijn schrik een Aagje aan met de bibberaties. Ze lag op de stoel te rillen over haar hele lijfje. Gauw de kachel aan. Een dekbed over haar heen gelegd. Haar roze lijfje met mijn handen warm gerost. Maar de echte warmte en troost kwamen van haar trouwe vriend Zachte Kees. Hij is de hele nacht op haar blijven liggen. En zo kwam alles weer goed.
Voor Aagje, ja. Niet voor die Chinese biggetjes. De technologie staat voor niks :-(
Het varken aan de ouderwetse ladder. Je zou er bijna naar terug verlangen...
Fijne donderdag allemaal!
PS
Die foto van Aagje onder het dekbed met Zachte Kees op haar rug: ik zoek me wild. Oh nee! Die zal toch niet ook verbrand zijn?!
Wel een onscherp beeld uit een video. Beter dan niks :-( Zachte Kees die met Aagje speelt. Voorzichtig. Met ingetrokken nageltjes.
PPS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat wij initiatieven steunen die het welzijn van dieren onder de aandacht brengen en bevorderen.'
(Dankjulliewel Paul & Hester!)
Ook Stichting Familie Bofkont ondersteunen?
Graag!
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 1 november 2017
CADEAUTJE
http://www.minivarkens.nl/miniboekje.pdf
Dinsdag 31 oktober 2017
KORT NIEUWS
Gedumpte minivarkens
Het gevluchte hangbuikzwijntje is terecht! Heb net contact gehad met hun tijdelijke opvang. De twee gedumpte minivarkens zijn daar herenigd. En mogelijk hebben we een permanent adres voor ze.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
En ja, het klopt, ik ben uitgenodigd door de Dierenbescherming voor een gesprek. Dank voor alle support!
Wordt Vervolgd.
Maandag 30 oktober 2017
OPROEP
vraag@dierenbescherming.nl
Zaterdag wéér 2 zwervende hangbuikzwijntjes gevonden. In Epe deze keer. Eéntje is het bos in gevlucht en niet meer gevonden. De andere is tijdelijk opgevangen. Opvallend is dat dit varkentje felroze en gele verfvlekken heeft.
Om wanhopig van te worden.
Zullen we eens met z'n allen de Dierenbescherming aanschrijven?
Even plakken en knippen en onderstaande mail sturen naar vraag@dierenbescherming.nl Met als subject VERGETEN MINIVARKENS. Doen jullie mee? Namens de gedumpte varkentjes: hartelijk dank vast en fijne maandag allemaal!
Hieronder begint de tekst die je kunt copiëren:
Beste Dierenbescherming,
Onderwerp: VERGETEN MINIVARKENS
Dank dat u het opneemt voor de varkens uit de vee-industrie! Ze worden door u - terecht - de vergeten dieren genoemd.
Maar op uw site staat onder het kopje Recreatie- en Gezelschapsdieren het volgende:
'In Nederland worden miljoenen dieren door particulieren gehouden. Huisdieren zoals honden, katten, konijnen, knaagdieren en vogels, maar ook hobbydieren zoals KIPPEN, GEITJES, EZELS en PAARDEN. Het is een sector waar veel geld in omgaat en die mede daardoor niet vrij is van misstanden op het gebied van fokkerij en handel. En daarbij: een dier aanschaffen is één, er goed voor zorgen is een tweede.'
Wat opvalt is dat het HOBBYVARKEN ontbreekt. De minivarkens worden niet genoemd.
MINIVARKEN
Zoals u weet is het complexe minivarken een ware hype geworden als huisdier. Met alle gevolgen van dien. Omdat ze ongeschikt zijn als huisdier, worden ze met steeds grotere regelmaat gedumpt.
Mijn vraag aan u is:
Waarom is de Dierenbescherming de minivarkens vergeten?
Zij hebben toch ook recht op uw bescherming?
Ik trek me het lot van deze dieren aan en doe daarom een beroep op u als Dierenbescherming. Wilt u de minivarkens ook opnemen in uw beleid?
Hartelijke groet,
je naam
Zondag 29 oktober 2017
ZOON & MOEDER
familie
Zo ben je jong. Zo ben je oud. Neem Edwin. Deze maand werd hij 8 jaar, om precies te zijn op 4 oktober.
Het lijkt gisteren dat hij om La Mama heen trippelde. Biggetjes trippelen altijd zo bedrijvig om hun moeders heen. Daar blijf ik me altijd over verbazen. Zulke reuzinnen van moeders en dan komt er zo'n heeeeel klein roze biggetje uit. Nou ja, Edwin was natuurlijk ook niet de enige :-)
Hij was wel de enige die met haar mee naar Het Beloofde Varkensland mocht. En nu is hij oud. En net zo'n reus als zijn moeder. Van de week lagen ze weer eens innig samen.
Laatst schreef ik dat La Mama zich zo langzamerhand aan het losmaken is van het aardse. En dat ze daarom minder in de buurt van haar Edwin is. Maar het lijkt er nu op dat ze toch nog niet zo'n haast heeft. Ze lagen in ieder geval als vanouds samen. Een stokoude moeder met haar oude kind.
Vanmiddag komen ze weer.
De vaders, de moeders, hun kinderen, jonge stellen, vriendinnen, oma's, opa's, hun klein- of achterkleinderen, de tantes met hun neefjes, mannen met hun man, vrouwen met hun vrouw, in allerlei mogelijke varianten staan ze straks weer op de dijk.
En aan het eind van deze eerste wintertijd-dag zitten we weer als één grote samengestelde familie aan de warme Bofkontsoep. Betoverd door Edwin en zijn moeder. Door Betsy en haar roze lummels. Door Moesje & Co. Door Moeke & haar Biggen. Door Familie Kraak. Door Mem & Bulle & Grietje.
Bij Familie Bofkont weet iedereen weer wat verbroedering betekent. Wordt iedereen weer even kind. Een leven zonder opsmuk. "Oh zo'n poepdoos had mijn oma vroeger ook!", riep een vrouw laatst opgetogen uit.
Later, toen haar oma's boerderij werd aangepast aan de moderne tijd, kwam er toch een echte wc. In de badkamer. Dat vond oma wel zo gek. Een wc in de badkamer? Wat vies. Zoiets deed je toch niet. Je behoefte deed je op de doos. Buiten. Net als de dieren.
Zo'n eenvoudig leven. Een met de dieren. Daarom Familie Bofkont. Wat wil een mens nog meer? :-)
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Beste familie Bofkont, wij zijn heel benieuwd naar de tijden van de workshop op zondag 12 november? Waarschijnlijk kijken we niet goed en staat het ergens op de site, maar we kunnen het niet vinden. Excuus!'
Nee hoor Sandra C., de site familiebofkont.nl is een zooitje, al jaren aan vernieuwing toe, maar geen tijd. We beginnen om 14.00 uur. Van harte welkom!
Zaterdag 28 oktober 2017
MINIVARKENS DE TENT UIT
Circus
Had ik het laatst niet over mini-circusdieren? Eergisteravond werd ik op mijn wenken bediend door Pauw. Een varkentje dat samen met een hond moest optreden in het nieuwe TV programma Circus Gerschtanowitz.
"Dit zijn heel gelukkige dieren, hoor," lachte de presentatrice van het circus. (Laat je niet misleiden door dat zwiepende staartje Renate, dat kan ook een uiting zijn van grote stress).
Maar Carola Schouten, kersverse minister van Landbouw én Dierenwelzijn, ook aan tafel, kreeg toch een ietwat bedenkelijke uitdrukking op haar gezicht toen de scène werd vertoond. Jammer dat ze er niks over zei. https://youtu.be/MFkI_aUFzWU.
Het varkentje was door zijn baasje het podium opgeduwd, zag ik op filmpjes van internet. Ik zag nog veel meer. Een diep vernederd varkentje met een alpinopet, dat moest schilderen als Picasso. Een beschamende vertoning. Hij moest ook leren achteruit lopen. Ik hoorde zijn protest. Arm dier.
Dieren trainen om kunstjes te vertonen; het deugt gewoonweg niet.
Zijn baasje zou ik dit willen zeggen: Meid, er zijn heus leukere en eervollere manieren om je te profileren. Geef dat beessie een maatje en laat ze samen lekker vrije varkens zijn.
En tegen 'Wilde Dieren De Tent Uit' zou ik willen zeggen: Er is nog steeds werk aan de winkel :-(.
Uit http://minivarkens.nl :
STAART
Uit de stand van minivarkensstaartjes kun je veel opmaken. Middels hun staartjes drukken ze hun gevoelsleven uit. Kwispelen kan plezier betekenen, maar ook angst, stress, opwinding of woede. Altijd dus naar context, situatie en omstandigheden kijken.
Zie communiceren - kwispelen - krulstaart
COMMUNICEREN
(Mini)varkens zijn heel communicatief. Ze vinden het fijn als je tegen ze praat. Dat hoeft niet zo nadrukkelijk - doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg - maar zoals varkens dat onderling ook met elkaar doen. Een beetje terloops dus. Gezellig tegen ze aankletsen terwijl je met iets bezig bent, het erf vegen of zo. En ze geven altijd antwoord. Met allerlei subtiele geluiden, maar vooral ook met hun staart.
KRULSTAART
Minivarkens hebben net als wilde zwijnen een steile staart. Geen krulstaart dus. Bij opwinding, woede, angst, inspanning, concentratie en zo meer zal het staartje reageren door stijf naar achteren te wijzen of rechtop te gaan staan. Bij blijdschap (maar ook door woede of angst) zal het staartje heen en weer kwispelen, zwaaien of zwiepen. Bij verlammende angst kan het minivarken het staartje ook tussen de benen knijpen. Kwestie van goed bestuderen dus en zo het gedrag van je minivarken steeds beter te leren herkennen.
Zie kwispelen - staart - zwiepen
ZWIEPEN
Denk niet dat een zwiepend varkensstaartje automatisch betekent dat je met een gelukkig varkentje te maken hebt. Het tegendeel kan juist waar zijn. Zwiepen is de overtreffende trap van kwispelen. Altijd goed blijven observeren dus.
Zie staart
Fijne zaterdag allemaal!
PS
En tegen SBS6 en Winston en Renate Gerschtanowitz zou ik dit nog willen zeggen: Dieren gebruiken voor de vermaakindustrie is nooit onschuldig: http://www.tmz.com/2017/01/18/a-dogs-purpose-german-shepherd-abuse-video/
Ben je tevreden over ons voorlichtingswerk?
En wil je dat we dit kunnen blijven doen?
Zullen we dan Vrienden worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 27 oktober 2017
TEACUPVARKENTJE
Mini-mensje
De trendwatcher van HP/deTijd schrijft deze week over Teacupvarkentjes. Zij heeft het goed begrepen en neemt het flink voor de varkentjes op: 'Een varken hoort in de modder, niet in een doorzonwoning!' Ze citeert daarbij ook uit ons Varkenswoordenboek. Joepie!
Niet al dat werk voor niks gedaan dus :-)
http://www.hpdetijd.nl/2017-10-26/varken-doorzonwoning/
TEACUP VARKENTJE
De fantasienaam teacup-varkentje komt uit Engeland, waar ze al een tijd hysterisch bezig zijn om de kleinste big ever te fokken. Een varkentje zo klein, dat het in een theekopje past. Dat kan natuurlijk geen enkel biggetje, maar Engelsen kennen een traditie van OVERSIZED theekoppen (Alice in Wonderland). In werkelijkheid zitten die zogenaaamde teacupbiggetjes in een theekop met een doorsnee van een halve meter maar op de foto lijkt dat net echt. Sommige Nederlandse fokkers hebben die hysterie overgenomen en schermen met hun biggen van Engels bloed. Andere fokkers hekelen juist dat Engels bloed en claimen dat hun eigen kweek nog véél kleiner blijft. Hoe zou het dan toch komen dat Het Beloofde Varkensland wordt overspoeld met opnameverzoeken omdat juist déze biggen uitgegroeid zijn tot reuzen?
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Wat betreft die teacup traditie van de Engelsen. Daar stoppen ze letterlijk van alles in die 'theekopjes'. Baby's, katten, bruidsparen. En varkentjes natuurlijk. Google er maar eens op. Is dat sprookje ook weer de wereld uit. Of geloof je nu nog steeds dat dat schattige baby'tje van de foto voor de rest van haar leven zo'n mini-mensje blijft?
PPS
Quote van de dag:
'Blijven voorlichten en vertellen dat het niet kan, dat is jou wel toevertrouwd!'
(Dankjewel Nel Kr.!)
Donderdag 26 oktober 2017
MINIKOE & MINIVARKEN
Linke soep
Kijk ons nou eens helemaal hip zijn. We hebben een minikoetje! Maar niet heus. Dat is Zeus. Hij lijkt als twee druppels water op de foto van dat 'minikoetje' dat nu internet over gaat.
'Ze zijn zacht, schattig, en blijven voor altijd klein. Hoe lief is deze minikoe?! Zeg nou zelf, kun jij deze schattigheid weerstaan?', zo staat er op de FB pagina van Eva Jinek.
Ik heb er toch maar even een reactie op gezet:
'Dag Eva, we hebben mekaar kort ontmoet tijdens de pilot opname van Persvoorlichters (november 2016). Tot mijn blijdschap vertelde je toen dat je afgezien had van een minivarkentje in huis. Voor minikoetjes geldt hetzelfde. Ook zij worden veel groter dan je denkt :-). Op de foto van jouw post staan de kálfjes van minikoeien. En minikoeien blijven kuddedieren, moeten dus altijd samen, op heel veel grond. Hartelijke groet, Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland én Het Beloofde Koeienland
Ik heb ze wel eens in het echt gezien, 'minikoeien' in volwassen staat. Zijn best flinke knapen.
Op zich is een minikoe niks nieuws. Denk maar aan het Dexter koetje, vernoemd naar zijn Ierse fokker, die al rond 1750 een kleine koe fokte voor in de parken van de adel. De koetjes worden zo'n 250 - 350 kilo. Een stiertje, nou ja stiertje, kan wel tot 500 kilo worden.
Toch niet echt iets voor in de huiskamer of de achtertuin :-)
De Dexter koetjes hebben - net als minivarkens - korte lontjes. Ook dat is niks nieuws. Hoe kleiner gefokt hoe opgefokter hun karakters. Ik zag een foto van zo'n Dexter stiertje met een ring door zijn neus. Die zat er vast niet voor de lol in.
Kortom, linke soep, nu er ook al weer over 'MICRO-koetjes' gesproken wordt. Het moet altijd weer nóg kleiner natuurlijk. Maar ook zo'n 'microkoetje' blijft niet klein.
Kortom:
Alles wat voor het minivarken opgaat, gaat ook voor de minikoe op. Het is maar dat u het weet. En... als het mis gaat, Het Beloofde Koeienland neemt ze NIET op :-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Mijn favoriete Bofkont is Zeus en ik word Vriend van Familie Bofkont omdat de Bofkonten mij gelukkig maken, dus draag ik graag bij aan een stukje geluk van de Familie Bofkont.'
(Dankjewel Angelica van A.!)
Ook gelukkig worden van gelukkige koeien en varkens?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 25 oktober 2017
MINI-CIRCUSDIEREN
Kunstjes
Van Aanbiddelijk tot Zwijnenstal blijkt ook 'on stage' te werken. Workshop afgelopen zondag. Met z'n allen op de stro-tribune voor het witte doek. Beamer aan en roept u maar.
Iemand vroeg over minivarkens; hoe kun je ze opvoeden en hoe kun je ze kunstjes leren?
Ik begon met een riedel over het misverstand 'microbiggetje'. Vaste prik, want ook nu wist iemand weer zeker dat er microbiggetjes bestaan die-toch-echt-heus-klein-zouden-blijven.
Toen over opvoeden en kunstjes leren.
Ineens dacht ik wacht effe, minivarkens.nl is af. Laten we dat ABC er eens bij pakken. En daar stonden al die antwoorden over minivarkens op het grote doek (ziet er goed uit, Simone ;-)).
Even scrollen naar de K van Kunstjes.
Ik las hardop voor wat er stond:
KUNSTJES
Een kunstje aanleren heeft niks te maken met de intelligentie van het minivarkentje. Integendeel. Kunstjes leren is een belediging voor de intelligentie van het minivarken. In feite dom gedrag dat ze vertonen zodra er een snoepje als beloning in het spel is. Zoals het geven van een high five, op de achterpootjes lopen, rondjes draaien, gaan zitten en noem het allemaal maar op. Niks om trots op te zijn. Het slimme minivarken verdient beter want door die voor-wat-hoort-wat beloning wordt hun oorspronkelijke veelzijdige karakter verpest. Doe ze dat en jezelf niet aan. Vrijwel iedereen is tegen circusdieren. Maar door minivarkens kunstjes te leren, maak je mini-circusdieren van ze. Net zo vernederend als de olifant die braaf op een ton moet zitten. Niet aan meedoen dus. Wees wijzer. En empathischer.
Zie trainen - snoepjes
En hup door naar opvoeden:
OPVOEDEN - 1
Het is een groot misverstand om minivarkens te willen opvoeden. Een minivarken is geen hond die je kunt opvoeden tot gehoorzaamheid. Varkens zijn autonome beesten met een sterke wil. Waarom zou je hun eigenheid van ze willen afpakken? Laat ze zijn wie ze zijn. Dat is hun goed recht, want dat is de aard van het beestje. En laat dat nou net ook hun charme zijn. Minivarkens zijn dus om die reden al per definitie ongeschikt voor in huis. Minivarkentjes zijn ruige dieren die niet in huis kunnen aarden. Zij voeden elkaar op. Nooit een minibiggetje door de lucht zien vliegen na een corrigerende tik van de moeder? Ook volwassen varkens blijven elkaar opvoeden.
Zie knuffel - kunstjes leren - trainen
OPVOEDEN - 2
Het zijn de báásjes van minivarkens die opgevoed moeten worden. Zij moeten van alles afleren om verstandige en liefdevolle baasjes van minivarkens te worden. Ik las een interview met een professionele hondentrainer, die er uiteindelijk mee gestopt was. Met die honden was niks mis. Het waren de baasjes. Onverbeterlijk. Niet op te voeden.
Zie aandacht - aaien - kunstjes - trainen - wandelen
En er kwamen nog veel meer vragen van. Leuk, het grasduinen door http://www.minivarkens.nl werkt dus. Het ene antwoord roept de volgende vraag weer op.
Maar we moesten door naar de koeien. O ja leuk, naar de koeien! Ja stil maar, er komt ook nog wel zo'n KOEIEN ABC :-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat: Ik zou dit graag in het Engels willen schrijven: I very much admire why you're doing this and how you're doing it. I've visited a number of related initiatives (primarily in the US) but I've rarely seen this level of interaction between animals and humans and I was deeply inspired by that, and the level of commitment you all demonstrate in making it happen. I plan to visit again and I look forward to introducing friends and colleagues to Familie Bofkont. Thank you.'
(Thank yóu Teresa G.!)
Ook vriend worden van (mini)varkens?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 24 oktober 2017
POLITIE
Ook ik
Met de bekentenis van Hugo Brandt Corstius, vandaag in Trouw, https://www.trouw.nl/samenleving/ik-ook-maar-ik-kan-het-niet-vertellen-~a339e6dc/, wordt er een nieuw licht geschenen op al die Me too's van de afgelopen weken: de man als slachtoffer. Die zijn er natuurlijk ook.
Zoals Hanneke Groenteman gisteravond zei in DWWD: het gaat over macht en onmacht. Dat maakt meteen duidelijk waarom de mannelijke slachtoffers (vooralsnog) buiten beeld bleven; dat taboe is (nog) te groot.
Over macht gesproken.
Ik herinner me een voorval uit de oude doos. De jaren 80. Ik sta in een volle tram. Een man maakt van de gelegenheid gebruik. Om zich staande te houden, sluit hij mij in door de stang boven mijn hoofd met beide handen vast te pakken. We staan vis à vis en ik kan geen kant op. Als ik er wat van zeg, en hij geen stap opzij zet, verhef ik mijn stem en geef hem een duw.
Door het tumult zet de tramconducteur de tram stil en komt er op af. In plaats dat die man op zijn gedrag wordt aangesproken, krijg ik de schuld. De tramconducteur duldt geen weerwoord en grijpt me bij mijn arm. 'Blijf van me af!' roep ik. En voor ik het weet heeft ook hij me op dezelfde manier klem gezet. Ik worstel me los, want claustrofobisch.
Waarop de tramconducteur de politie belt. De tramdeur gaat niet meer open. Iedereen kijkt. Niemand doet wat.
Ik zie die politieauto nog aan komen scheuren.
Ze stoppen naast de tram, er springt een agent in en ik moet mee. De tram uit. De politieauto in. Ik weet ogenblikkelijk dat het portier van binnen vergrendeld is. Het zweet breekt me uit. Op het politiebureau heb ik maar een angst. Als ik maar niet in de cel wordt gezet.
Die claustrofobie is het overblijfsel van een in het verleden opgelopen trauma: met stip op nummer 1 van de Me too-Toptien.
Ik heb gepraat als Brugman, daar aan die balie van dat politiebureau bij Artis. En ik ben er met een waarschuwing van afgekomen. Nooit meer doen meisje. Nee meneer de agent, ik zal het nooit meer doen :-( :-).
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Maar de varkens spinnen er garen bij: je wordt natuurlijk niet zomaar een expert in het genezen van getraumatiseerde (mini)varkens. Elk nadeel heb z'n voordeel :-)
Zie bij de T van Trauma op http://minivarkens.nl/woordenboek/t/
Maandag 23 oktober 2017
GILLENDE BIGGEN
Minivarkens.nl
Ziezo. Vriend & Vijand weten nu dat minivarkens.nl bestaat :-) Het is gezien. Het is niet onopgemerkt gebleven (Gerard Reve).
Geen overbodige luxe trouwens, zo'n site die er voor pleit om minivarkens hun eigenheid terug te geven. Wat levert het toch een hoop ellende op om van die beestjes huisdieren te willen maken.
Gisteren nog niet klaar met de workshop, of daar kreeg ik weer zo'n fijn bericht. Drie varkentjes gedumpt in Putten. Foto erbij. Drie jonge varkentjes. Biggen nog eigenlijk. Flinke biggen met grote angst-ogen achter in de auto van de dierenambulance.
Waarom gedumpt? Misschien overgebleven winkeldochters van een particulier fokkertje. Niet meer aan de straatstenen te slijten als ze eenmaal het 'microbiggetjes-stadium' ontgroeid zijn. Te groot geworden biggetjes zijn niet meer cute genoeg in de ogen van mensen die dol zijn op varkentjes in bikini of pasgeboren biggetjes in glazen potten. En die mensen bestáán. Meer dan me lief is :-(
Maar misschien woonde dat drietal wel bij een gezin en gilden ze de hele boel bij mekaar.
Met dat laatste hebben we hier nu ook te maken. Koentje & Grote Broer. Schatten van biggen, maar gillen, gillen. Je wordt er stapelgek van. Gelukkig kun je er hier gewoon van weglopen, ruimte zat, maar je zult toch zo'n gillend varkentje in je huis of achtertuintje hebben.
Als je wilt solliciteren naar ruzie met je buren, nog los van een verpeste sfeer in je eigen huis, dan moet je een minivarkentje als huisdier nemen. Succes gegarandeerd.
Dat gegil van Koen & Grote Broer heeft te maken met eten. Aanhoudend gegil heeft (bijna) altijd te maken met eten. Honger of niet, varkens willen áltijd eten. Dat maakt ze per definitie ongeschikt als huisdier. En ook al heb je nog zo'n flinke tuin in de bebouwde kom, de Rijdende Rechter is in aantocht.
Het gegil van Koen & Grote Broer heeft op Het Beloofde Varkensland wel 1 voordeel.
'Lieve mensen, dit gebeurt er dus als je een varkentje als huisdier neemt.' Meer hoef ik niet te zeggen. Meer kan ik niet eens zeggen, want boven die loeiende sirenes komt geen mens meer uit.
Negeren. Gegil gewoon negeren. Niet belonen met aandacht en zeker niet met eten. Nee, zelfs geen rozijntje. Maar doe dat maar eens in een huiskamer terwijl je zelf aan de koffie met koek zit. Niet te doen dus. En dan? Naar het asiel ermee? Die bestaan niet, asiels voor varkentjes. Die zijn bij wet verboden. Maar wat dan wel? Dan zijn er twee opties. Inslapen of dumpen. Aan het eerste moet je helemaal niet denken. Maar het gebeurt. Er zijn dierenartsen die het doen.
Nee, die minivarkens.nl is bepaald geen overbodige luxe. De site krijgt complimenten. Die stuur ik graag door naar Simone Hervij van SuperTiny.nl die em aantrekkelijk en toegankelijk heeft gemaakt. Onthoud die naam.
Overigens gaat het hier verder uitstekend met de knaapjes Koen & Grote Broer. Ze hebben ontdekt dat ze mee kunnen ontbijten met de meute. Nu schuiven ze dus iedere ochtend aan. Ingeburgerd bij Familie Bofkont. Hoera! Maar dat gegil. Dat gegil...
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Geweldig om te lezen! Ook al wil ik inmiddels geen varken meer in huis. Het blijft leuk om over ze te lezen. Wat een bijzondere dieren!'
(Dankjewel Grietje!)
PPS
Vriend of Vijand worden van Familie Bofkont? Dat kan :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Zondag 22 oktober 2017
http://microbiggetje.nl
Zaterdag 21 oktober 2017
http://minivarkens.nl
Donderdag 19 oktober 2017
MINIVARKENSWOORDENBOEK
Pure noodzaak
De site Minivarkens heeft een nieuwe jas. Eindelijk! Simone zocht de stof uit, maakte het patroon, stikte em in elkaar, ik nam de voering voor mijn rekening en Dennis knipte de losse draadjes af.
Waarom een nieuwe jas? Omdat die oude natuurlijk echt niet kon. Maar we moesten destijds snel wat in elkaar flansen. Beter iets dan niets. Pure noodzaak. Door filmpjes als deze: https://vine.co/v/MLH0EKh3qZ7
Maar het oog wil ook wat en nu leest alles een stuk lekkerder. En we blijven er natuurlijk nog aan sleutelen. Als er nog woorden ontbreken, laat het me weten. Dan zet ik die er nog graag bij.
http://minivarkens.nl
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
April 2016
'Nogmaals dank voor de inspirerende workshop en mooie verhalen afgelopen zondag! Het is in deze harde wereld bijna onwerkelijk dat dieren zo'n prachtleven mogen leiden, zonder er iets terug voor te moeten geven. Jullie zijn echt mijn grote voorbeeld!
Ik ben de laatste tijd erg aan het nadenken over iets voor dieren doen als 'baan'. Of in elk geval zo dat ik ervan kan leven. Daarom ben ik ook gestopt met mijn vaste baan. Zodat ik naast mijn grafisch ontwerp-opdrachten ook de ruimte heb om na te denken over hoe ik mijn twee passies kan combineren: dierenwelzijn + grafisch ontwerp.'
Dankjewel Simone voor deze prachtige website!
En wie ook een klus voor haar heeft: Simone Hervij http://supertiny.nl
Woensdag 18 oktober 2017
ME TOO
Balance-ton-porc
Druk bezig met de laatse hand aan onze nieuwe site over (mini)varkens. Allemaal ter voorkoming van nog meer Me Too's en dus nog meer minivarkensleed :-(
Gaat nooit lukken, dat weet ik ook wel, maar altijd nog beter te vechten tegen de bierkaai dan de strijd opgeven :-)
De laatste dagen heeft Me Too ineens een andere betekenis gekregen.
Het begon met filmproducent Harvey Weinstein, maar wat te denken van Dominique Stauss Kahn, die bankier van Heleen Mees (niet helemaal vergelijkbaar, maar toch), Roman Polanski, Ruud Lubbers, om maar een paar te noemen?
Gisteravond een discussie op DWDD over het onderwerp. Die kop van MvN tijdens het interview met de ex TROS omroepster. Nou ja interview. Het leek eerder een verhoor. Geloofde hij haar wel? Sonja Barend bleek desgevraagd nooit ergens last van gehad te hebben. Vergis ik me nou of kwam hem dat wel goed uit?
Het punt is dat niemand in ons kleine landje een naam durft te noemen. Ik ook niet. Wie gelooft je?
Dat bleek ook maar weer uit de verhalen van slachtoffers in de Volkskrant vandaag. De actrice die haar verhaal deed. De theaterdocent die alles glashard ontkende. En omdraaide. Daar moet je toch niet aan denken.
Na het verhaal in DWDD van de ex-TROS omroepster dreigde het een los-zand-discussie te worden (want wie is er niet eens betast in de tram?). Ik denk dat het beter is om de Weinsteingate toe te spitsen op Bekende Mannen Met Maatschappelijk Aanzien Die Hun Macht Misbruiken. Die lopen ook in Nederland rond. Als meerdere vrouwen zo'n naam noemen, kan daar een afschrikkende werking van uit gaan.
In Frankrijk zijn de actrices daar al wel mee begonnen:
#balancetonporc Balance-ton-porc.
Smeerlappen worden altijd varkens genoemd. Dat mochten ze willen.
Zulke smeerlappen kunnen op geen enkele manier in de schaduw staan van de hooggevoelige varkens. Jamais ;-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik zeer ontroerd was door de intelligente varkens. Wat een lieve beesten!'
(Dankjewel Coosje K.!)
Ook geroerd door de hooggevoelige varkens?
Word hun vriend :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 17 oktober 2017
VARKENSPOLITIE
Actie & Reactie
In Duitsland zijn 3 dierenactivisten vrijgesproken van huisvredebreuk bij varkensboeren.
Het was volgens de rechter in Haldensleben gerechtvaardigd dat de activisten de stallen in gingen om filmopnames te maken. Zo konden zij de misstanden en overtredingen van de wet aangaande dierenwelzijn onder de aandacht van het publiek brengen. 63.000 varkens zouden in te kleine hokken gehuisvest zijn.
Progressieve rechter. Dappere uitspraak.
In 2011 was er ook een Nederlandse club die 's nachts actief was bij verschillende varkensboeren. Of dat tot een vervolging heeft geleid, weet ik niet.
Maar wat ik wel weet is dit:
De varkensboeren sloegen onmiddellijk terug. Er werd een actieve PR club opgericht om varkenhouders een goed imago te bezorgen. Ze zetten daarbij een heel slim PR instrument in. Ze bedachten een nieuw beroep: Biggetjesvroedvrouw! Jonge burgervrouwen wisten niet hoe hard ze moesten rennen om als kraamverzorgster bij varkensboeren aan de slag te gaan.
Wie wil dat nu niet bij die schattige biggetjes?
Staartjes couperen hoorde ook bij hun taken. 'Tandjesverzorging' ook. Castratie weet ik niet zeker, maar de kraamverzorgsters stonden er wel met hun neus bovenop natuurlijk. En ze slikten het voor zoete koek. Want zo hoorde het toch? En oh wat was er leuker dan om bij die schattige biggetjes te zijn?
Wat ik er mee zeggen wil is dit:
Ik ben tegen inbreken in varkensstallen. Niet in de laatste plaats vanwege stress en angst bij de varkensmoeders en hun biggetjes. Daarbij komt: actie roept reactie op. Altijd. Burgervrouwen werden kritiekloze varkensvroedvrouwen. Was dat de bedoeling van de dierenactivisten? Vast niet.
Van hetzelfde laken een pak: Paul de Leeuw die uit woede extra vlees gaat kopen, omdat hij 'die bekeerlingen van vegetariërs niet meer kan uitstaan.'
De sterkste troef lijkt mij nog altijd om het dicht bij huis te laten. Neem jezelf onder de loep. Ben ik het niet eens met de intensieve varkenshouderij? Ga dan niet over tot de aanval, maar pas je eigen (eet)gedrag aan. Als iedereen dat zou doen, krijgt het geheid effect.
En hoeft er geen rechter aan te pas te komen, want je eigen geweten vertelt je wel wat je wel of niet moet doen. Of laten :-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het ontzettend mooi vind dat er een plek is als deze waar varkens, koeien en andere dieren gered kunnen worden van alle narigheid die ze daarvoor hebben moeten doorstaan en na alle ellende nog een heel fijn leven kunnen hebben.'
(Dankjewel Lieke van D.!)
Vriend worden van Familie Bofkont doe je zo :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Maandag 16 oktober 2017
AFSCHEID
Mooi geweest
De rij naar de burgemeester was lang. De dames van het Concertgebouw kwamen langs met koffie. We keken uit op 'Zorg goed voor de stad en voor elkaar' - Eberhard van der Laan 1955-2017.
En iedereen was aardig. Niemand werd ongeduldig of ging telefoneren. Ik heb maar een iemand op haar schermpje zien kijken.
De sobere kist was gemaakt van bomen uit het Vondelpark. Zoveel bloemen. Je viel bijna flauw van de zoete geuren. Ik heb er een klein roze varkentje tussen gezet.
De volgende dag stond er een foto in de krant. De kist geflankeerd door drag queens Jennifer Hopelezz en Dolly Bellefleur. In vol ornaat en uitverkoren als erewacht bij de burgemeester.
Dan ben je trots om Amsterdammer te zijn :-)
Vandaag niet naar Amsterdam met onze Eberhard, ondanks het stralende weer. Toen ik wakker werd dacht ik nee. Nu nog zou ongepast zijn voor de nabestaanden.
Eberhard van der Laan was burgemeester van 2010-2017.
Precies de periode van onze Varkensprojecten op de Zuidas.
Het is mooi geweest.
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Mijn favoriete Bofkont is Eberhard. Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het zo fantastisch vind dat alle dieren dier kunnen zijn bij jullie, en dat ze zo liefdevol behandeld worden, het zijn allemaal bofkonten, dit gun je elk varken of ander dier.'
(Dankjewel Paul Somers!')
Ook een favoriete Bofkont?
Word dan ook zijn of haar Vriend :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Zaterdag 14 oktober 2017
'HOBBYVARKENS'
Niels Dorland
Er zit me iets dwars. Daags na Dierendag blogde ik over vermeende dierenliefde. Daarbij nam ik ook een fokker van Kune Kune varkentjes onder de loep.
Terwijl ik dat opschreef, aarzelde ik. Moet ik er ook niet bij vermelden dat zijn varkentjes er goed bij zitten? Dat hij er helemaal vol van is? En dat hij kennis van zaken heeft?
Ik deed het niet. Dat viel buiten de context van de blog. Maar door alleen dat ene stukje er uit te lichten deed ik hem als persoon tekort. Voor wie nu denkt waar heeft ze het toch over? Kijk hier maar: https://www.npo.nl/KN_1692743
De laatste tijd heb ik echt geprobeerd me af te sluiten voor 'hobbyvarkens'. Dat lukt niet. Ze blijven me achtervolgen. Niet alleen per mail of telefoon, ook letterlijk.
Van de week stopte er weer een auto op de dijk.
Een wanhopige man stapte uit: "Mijn buren hebben twee van die minivarkentjes. Die beesten stinken! Ik kan er niet meer tegen. Ik kan niet eens meer met mijn gezin buiten in de tuin zitten. Dat gegil is nog tot daaraan toe, maar die stank! Die verdomde piesstank! En ze vreten mijn schutting aan, ook dat nog. Mogen ze hier? Ik heb overal al geïnformeerd. Ben al bij 10 kinderboerderijen geweest. Niemand wil ze hebben. Maar ze moeten echt weg. Mijn buren willen er nu ook vanaf. Ze hadden het al over dumpen. Er MOET nu echt iets gebeuren. Ik ben in staat ze te verdrinken!"
Ik heb hem doorverwezen naar de Dierenbescherming. "Het hoofdkantoor in Den Haag. Daar moet u zijn. Niels Dorland. Die moet u hebben. Doe hem maar de hartelijke groeten van mij. Confronteer ze daar maar met de ernst van de zaak. Ik kan het niet meer oplossen."
Nu zitten die woorden in mijn hoofd. Dumpen. Verdrinken. Dumpen. Verdrinken. Dumpen. Verdrinken.
Diezelfde middag opende ik per ongeluk toch weer zo'n mailtje:
'Hallo, heb een vraag mijn buurman heeft een varken achter huis lopen gewoon in de nieuw bouw, hij gaat maar zo een week weg en rekent er maar op dat ik het beestje te eten geef, ik doe het voor het beestje, soms heeft ie gene eten in huis voor knor. Weet u misschien waar ik het beestje wel met zijn toestemming heen kan brengen, en waar die niet naar de slacht gaat.'
Ik moest meteen weer aan die Kune Kune fokker denken. Want hoe overtuigd én overtuigend hij ook is, hij zet wel steeds meer varkentjes op de wereld. En dát zit me ook dwars.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik ben jullie dankbaar dat jullie het zelf varkens willen houden uit mijn hoofd hebben gepraat. En dat jullie me keer op keer helpen als ik weer met een varkensvraag zit. Dat waardeer ik enorm omdat ik me er bewust van ben dat jullie het druk genoeg hebben daar.'
(Dankjewel Desiree D.!)
PPS
Hoe meer Vrienden van Familie Bofkont, hoe meer vreugd :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 13 oktober 2017
VARKENSOPSTAND
Eberhard
WTF? Wie loopt daar? Het was Eberhard. Linea recta doorgestiefeld naar de Slagersmeiden. Even later gevolgd door zijn broer Frans.
We stormden naar buiten.
Betsy stond verderop te matten met Meneer Klaver. Keiler deed of ie gek was en nam onmiddellijk Betsy's land op de schop. Jan stak zijn kop buiten de deur. Wat is hier aan de hand?
Kortom chaos op Het Beloofde Varkensland.
Een snelle inspectie leerde dat de lummels hun houten omheining gesloopt hadden. Ineens had iedereen vrij spel. Op Betsy na zijn er geen gewonden gevallen.
Maar gevolgen had het wel.
Frans hadden we redelijk snel weer thuis bij zijn eigen familie, maar Eberhard nam de tijd. Met als resulaat dat hij ineens de mesthoop op schoot en daar tot in zijn schouders in wegzakte. En daar zat ie. Muurvast. Hij kon geen kant meer op.
Ik kon boterhammen met pindakas smeren tot ik een ons woog, maar Eberhard wist zichzelf niet te bevrijden uit zijn benarde positie. Hij lag strak tegen de rand van de mestbak. Een romp zonder poten.
Daar waren we mooi klaar mee.
Uit zichzelf zou Eberhard er nooit en te nimmer meer uitkomen. "Zie je nou wel dat er een shovel nodig is?" riep Dennis. "Dan konden we hem uitgraven!"
De enige mogelijkheid nu, was een houten schot voor Eberhard neerleggen en plukken stro onder hem proppen in de hoop dat hem dat wat grip zou geven.
Maar meneer was niet gediend van dat gesodemieter om hem heen. Hij protesteerde luid toen we hem begonnen op te porren. Hup Eberhard! In de benen jongen! Hup, hup! Vooruit vent!
En terwijl ik me staande probeerde te houden op een droger stuk om ook niet zelf tot mijn nek in de stront te verdwijnen, werd ik besprongen door akelige gedachten. Stroomstoten. Zo wordt onwillig vee dat niet vooruit te branden is, in beweging gebracht. Je moet er toch niet aan denken.
Arme Eberhard. Hij leek de moed op te geven. Gelaten lag ie tegen de rand van de mestbak aan. Wat als ie toch ineens losschoot en over die rand naar beneden lazerde? Ook dat nog.
Juffrouw Loes bracht uitkomst.
Ze kwam op de pindakaas af. Eberhard voelde zich bedreigd. En terecht. Juffrouw Loes is nooit aardig tegen onbekenden. Een brul. Een buitengewone krachtinspanning. En daar stond Eberhard dan toch bovenop het houten schot te balanceren op de rand van de afgrond.
Met een hoop armgezwaai en stemverheffing lukte het om de bijna 300 kilo roze massa aan de goede kant van de streep te houden. Veel had het niet gescheeld.
Eberhard barst nu van de spierpijn en blijft vandaag lekker thuis.
Zijn moeder wordt verwend met lekkere hapjes waar we pijnstillers in verstoppen. Haar wonden wassen we uit met betadine, misschien kan er al voorzichtig Groene Leem op.
Tussen de bedrijven door ga ik even naar het Concertgebouw om afscheid te nemen van die andere Eberhard. De burgemeester der burgemeesters die zichzelf meer als Swiebertje dan als De Burgemeester zag.
Zo'n kanjer moet geëerd. Op de Parnassusweg in Amsterdam. Maar dat kan maandag ook nog. Of dinsdag. Dat laat de roze Eberhard dan nog wel weten.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik heb Dafne en Beertje ontmoet in 2007 en heel veel aaitjes en kriebels uitgedeeld aan de dames en heren die vertoefden aan de Parnassusweg.'
(Dankjewel Catherine S.!)
Ook Eberhard in levende lijve ontmoeten? Of zijn moeder Betsy?
Word Vriend van Familie Bofkont :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 12 oktober 2017
VERLICHTE SPEKLAP
Schijnheilig
La Mama is in een wonderbaarlijke levensfase beland. Is ze ziek? Nee. Niet meer.
Maar er is wel iets aan het veranderen. Haar krachten nemen af. Ze valt af en toe om. Tot zover niks nieuws onder de zon.
Nu de rest.
La Mama maakt zich los van Edwin. Eerst altijd samen met haar enig overlevende zoon uit haar vorige leven. Nu niet meer. Er valt geen onvertogen woord, maar ze is steeds minder in zijn buurt. Alsof ze daarmee zegt: straks moet je het verder alleen doen, vent.
Maar dat is nog niet alles.
Soms staat La Mama zomaar ergens te staan en dan vult ze in haar uppie de hele Bovenkerkerpolder. 100% aanwezig in een eigen wereld. Een en al serene rust. Nog even en dan is ze verlicht :-)
Dat is nog eens wat anders dan het brute einde van de 70 varkens die gisteren gestikt zijn in Brabant, na het uitvallen van de ventilatie door een stroomstoring.
Filosoof Stephan Hyboom pleitte zaterdag in het Parool voor een totaalverbod op het consumeren van vlees. Van hogerhand. Per nu. Over en uit. Ook ingegeven vanwege de klimaatproblematiek.
Dezelfde dag, in het AD: Paul de Leeuw beklaagt zich erover dat vegetariërs steeds vervelender worden. 'Vegetariërs worden de muggen van de maatschappij. Toen een vriendin mij vorige week op Dierendag appte dat we nu juist op deze dag moeten sympathiseren met dieren door de hele dag geen vlees te eten, was de maat vol. Ik heb m'n poezen en mezelf getrakteerd op drie ons rosbief. Met schijfjes vleestomaat.'
En nog steeds op dezelfde zaterdag lees ik in de Volkskrant dit: 'Behalve een mooi buitenleven gun je een varken een waardig einde. In de vorm van supermalse pulled pork bijvoorbeeld of de beste speklap die je ooit gegeten hebt.'
En die zin schiet me in het verkeerde keelgat.
Paul de Leeuw kan ik hebben. Kont tegen de krib en expres vlees kopen: lekker púh! Maar die politiek-correcte-Volkskrant-praat, wat een schijnheiligheid. Alsof je het varken een dienst bewijst door het te gunnen de beste speklap te worden. Die speklap gun je jezelf en dat varken moet er voor dood. Punt uit.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag: 'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik altijd blij word van de foto's van de bofkonten. Maar voor niets gaat de zon op en ze moeten wel eten en onderdak. Ik zou willen dat ik meer zou kunnen doen dan ik nu doe. Ooit, misschien!'
(Dankjewel Helen W.!)
Ook genieten van de bofkonten?
Word Vriend van Familie Bofkont :-)
Dat gaat zo:
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 11 oktober 2017
DWARSE BOER
Oude rommel
Was gisteren even op bezoek bij een dwarse boer. Ik ben dol op dwarse boeren. Dwarse boeren zijn een uitstervend ras. Ik ken er drie, waarvan twee Friese. De laatste der mohikanen.
Deze dwarse boer had melkkoeien. Hij boerde op z'n ouderwets en had het dus voortdurend aan de stok met de NVWA. Om de haverklap spongen ze in zijn nek om hem het leven zuur te maken. Op een dag zag hij een hele colonne lege veewagens aan komen rijden. Ze stopten op zijn erf. Al zijn koeien werden opgeladen. Hij heeft ze nooit meer teruggezien. Vernietigd.
De overheid houdt niet van dwarse boeren. Boeren die niet zijn meegegaan in de vaart der megastallen. Boeren die vechten om hun eigen gang te kunnen blijven gaan.
Dus krabbelde de dwarse boer weer op.
Van melkkoeien was hij overgestapt op vleesvee. Op zijn kilometerlange oprit werd ons gisteren de weg versperd door nieuwsgierige kalfjes. Overal liepen hun moeders en grootmoeders. Op het land, in de stal, op het erf. Vrije koeien. Jong en oud door elkaar. Allemaal met hoorns. Binnen een mum van tijd stonden ze allemaal om ons heen. De jonge stiertjes schuurden hun hoorntjes tegen de bofkontbus aan.
Maar helaas: oormerken. Die knieval had de dwarse boer dan toch moeten maken. Maar hij zit er nog. In z'n oude achteraf-boerderij, op z'n 40 bunder land. Eigen land, glunderde hij, de bánk kon in ieder geval geen grip op hem krijgen. Land, dat hij zo heeft ingericht, dat het ieder voorjaar weer een waar vogelparadijs is.
En de NVWA?
"Wordt het niet eens tijd om die oude rommel op te ruimen?" hadden ze laatst nog aan hem gevraagd.
Met die oude rommel bedoelden ze zijn oudste koetjes: Twee dames van 16 en 17 jaar.
"Waarom zou ik?" antwoordde Dwarse Boer. "Ze zijn goed gezond. Krijgen nog kalfjes. Mijn oudste koe is 20 jaar geworden. Dus wat is het probleem?"
Het probleem, lieve Dwarse Boer, is dat je niet past 'in het plaatje.' Zomaar loslopende koeien, die vrij zijn om hun eigen leven in te richten, dag en nacht, zomer én winter (wie ziet er ooit nog een koe in de winter buiten?), dat kan natuurlijk niet in ons keurig aangeharkte Nederlandje.
Dat je dat nou niet snápt, domme dwarse boer ;-)
PS
Vriend worden van Familie Bofkont zodat ook de verhalen over dwarse boeren verteld blijven worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 10 oktober 2017
TELEVISIEBIGGETJE
Huiswerk
Een aardig meisje (stagiaire?), werkzaam bij TV producent, stuurde mij deze foto:
'Goedenavond, misschien brutaal dat ik een bericht stuur maar ik had even een vraag. Ik werk mee aan de tv-serie X daar hadden we vandaag een klein biggetje dat een rolletje speelt. Een erg aanhankelijk en leuk dier. Nu wil ik deze eigenlijk redden van de slacht. Maar hebben jullie nog plek of hoe gaat zoiets in zijn werk?'
Toen ik belde was het biggetje tot haar verdriet al weer van de set verdwenen. Het bleek het vijfde biggetje te zijn voor hetzelfde rolletje.
Een van onze bofkontboerinnen studeert onderzoeksjournalistiek.
Als ik daar docent was, zou ik het wel weten: "Jongens! Huiswerk! Waar kwamen deze vijf biggetjes vandaan? Waar zijn deze vijf biggetjes gebleven?"
Dat lijkt een eenvoudige opdracht. Is het niet. Om de dooie donder niet.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het geweldig vind dat iemand zich inzet voor 'afgedankte' dieren en ze alsnog een lang en gelukkig leven probeert te geven.'
(Dankjewel Rinske A.!)
Ook het werk van Familie Bofkont steunen?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Maandag 9 oktober 2017
BEJAARDE BOERDERIJDIEREN
Dierenzorg
Vader Kraak valt om. La Mama valt om. Miss Piggy valt om. Het bestaat dus echt. Omvallen van ouderdom.
Op het jonge grut en wat minder jong grut na, is Het Beloofde Varkensland van lieverlee het Rusthuis voor Bejaarde Boerderijdieren geworden.
Wat zeg ik? Een verpleeghuis. Wat zeg ik? Een hóspice.
De komende twee weken ga ik Mannetje Bromsnor en Miss Universe schandalig verwennen. Ze mogen alles wat god verboden heeft. Als dokter Peter van vakantie terug is, gaan we toch hun hoefjes behandelen.
Waarom zou je zeggen, wat lopen die twee nou nog, maar de hoefjes zijn veel te lange nagels geworden. En áls ze nog wat willen schuifelen dan moet dat wel kunnen natuurlijk. Maar die narcose, die narcose. Een zegen en een vloek. Zulke stokoudjes...
Van de week schuifelde Mannetje Bromsnor naar een streepje zon.
We hebben pas de ingang van hun beschermde aanleunwoning verplaatst. Waar eerst het deurtje zat is nu een raam over de volle hoogte. Meer licht en elk zuchtje wind wordt buiten de deur gehouden.
En daar stond ie voor z'n nieuwe raam. In de zon. Zo dapper. Zo stoer. Zo kwetsbaar. Zo oud. Ik hoop dat dokter Peter nog heel lang op vakantie blijft.
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word vriend van Familie Bofkont omdat jullie zo geweldig voor deze dieren zorgen en wij dat graag willen steunen. En omdat de dieren op 1 staan bij jullie!
(Dankjewel Netty & Ammy M.!)
Ook vriend worden van het Rusthuis voor Bejaarde Boerderijdieren?
htpp://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
De foto's van de workshop van gisteren staan online.
http://2017.bfknt.nl/20171008-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Onze bofkontboerin Hanny is de postergirl geworden :-)
Ze is jarig vandaag. Uitstekende verpleegster.
Mannetje Bromsnor kan én wil met haar door de bocht.
En dat wil heel wat zeggen...
Zondag 8 oktober 2017
UPDATE
Eberhard & Eberhard
Eberhard van der Laan eren is een goede zaak. Maar onze Eberhard moet het daarbij wel naar z'n zin hebben.
Het wordt niks lekker morgen. Regen, regen en nog eens regen. Woensdag dan maar? Maar de regen blijft aanhouden tot vrijdag. Pas dan staat er weer een stukje geel op het kaartje van de weersverwachting.
Zon hoeft niet, als het maar grotendeels droog is.
Dus: ijs en weder dienende wordt het vrijdag. Hou de blogs goed in de gaten en check vrijdagochtend ook nog even voor de zekerheid.
MET EBERHARD VOOR EBERHARD
Vrijdag 13 oktober 2017 - 16.00 uur
Parnassusweg - op het veldje naast BP tankstation
Amsterdam
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Eberhard oh Eberhard jij bent de kampioen
jij stond altijd voor mens & dier
en daarom een dikke zoen!'
Zaterdag 7 oktober 2017
MET EBERHARD VOOR EBERHARD
Komt allen maandag!
Toen ik Betsy's eerstgeboren biggetje de naam Eberhard gaf, had ik nog geen idee hoe terecht die vernoeming was. Later bleek dat er een strijd om Familie Bofkont had plaatsgevonden. Tussen wie?
Tussen de burgemeester en het Ministerie van Landbouw. Waarover? Over wel of geen lintje voor Familie Bofkont. En waarom? Omdat ik weigerde de bofkonten te oormerken en daarom met het Ministerie van Landbouw voor het hekje had gestaan.
Eberhard van der Laan won. Familie Bofkont had de activist in hem weer wakker gekust :-)
Nu is onze Eberhard een grote lummel en de burgemeester is dood. De burgemeester die toestemming gaf voor een Varkensvrijstaat in zijn stad.
We gaan hem eren.
Met EBERHARD voor EBERHARD.
Aanstaande maandag.
Op het veldje naast het BP Tankstation.
PARNASSUSWEG in Amsterdam.
Onze Eberhard arriveert om 16.00 uur.
Komt allen!
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Wat een prachtig verhaal, die Familie Bofkont!'
(Dankjewel Eberhard van der Laan!)
Vrijdag 6 oktober 2017 - 16.30 uur
EBERHARD & EBERHARD
Straks Eberhard & Eberhard op Radio 5.Rond 18.10 uur.
Vrijdag 6 oktober 2017
DE CREATIEVE BOER
Blij
Ik kreeg een stel vragen van een journalist voorgelegd. Hoe ik aan een boer kom, hoe kies ik een varken, waarom het belangrijk is dat ze een naam krijgen, of het gebruikelijk is dat een uitgewerkte fokzeug naar de slacht gaat en nog veel meer.
En wat ik betaald had voor de Grannies.
Ik ging er eens even voor zitten, want de Grannies komen in een boek. Een boek over Amsterdam. En daar moesten de bofkontvarkens ook in. Een grote foto met een klein stukje tekst. Ik koos eerst voor Betsy & Co (Amsterdam!) maar het verhaal van de Grannies is compacter.
"Nou dan doen we de Grannies toch," opperde de journalist. "Met een beetje fantasie is Amsterdam ook Amstelveen toch? En jij bent een Amsterdammer, dus.... jouw varkens horen in dat boek. Punt uit."
Wat had ik ook alweer betaald voor de Grannies?
Ik was blij met die vraag. Nu kon ik ook de boer in het zonnetje zetten. Het ging als volgt. De boer was blij dat Granny & Muk met pensioen naar Het Beloofde Varkensland gingen. "Zeg het maar. Wat moeten ze kosten?" vroeg ik hem toen we de bofkonten kwamen ophalen.
"Ach dat komt later wel," wuifde hij weg. "Zorg eerst maar dat ze veilig thuis zijn."
De tijd verstreek. Ik hoorde er niks meer van. Het werd de omgekeerde wereld. Klant stuurt meerdere herinneringen aan leverancier. Waar blijft de factuur? Nog steeds bleef het stil. Maar ik wist dat de boer het geld hard nodig had. Na diverse aanmaningen van onze kant ging de boer na meer dan een jaar overstag :-)
En toen kwam er een creatieve factuur. Wat had hij gedaan? De volle mep wilde hij per se niet hebben. De creatieve boer had hun oornummers bij elkaar opgeteld. Granny 1544 en Muk 1727. Samen dus 327,10 euro. Een koopje!
In zijn stallen waar vroeger Granny & Muk lagen, slapen nu mensen. De boer heeft er mooie vakantiehuisjes van gemaakt op zijn groene camping. Hij is geen varkensboer meer maar gastheer. En hij zit nog op de trekker om gras te maaien. Regelmatig komt hij nog op Het Beloofde Varkensland met een kar vol balen kuilgras voor Mozzarello & Co.
Mozzarello wil nóóit een trekker op het erf hebben. Daar gaat ie pal voor staan zijn met gebogen kop. Klaar voor de aanval. Maar de rode(!) trekker van Boer John laat hij met rust. Altijd.
Boer John ligt nu plat. Na al die jaren keihard werken, en nog steeds, is zijn rug kapot. Geopereerd en nu mag hij maanden niks doen. Hij zou nog geen biggetje op mogen tillen.
Zullen we hem met z'n allen het allerbeste wensen? Met als aanhef Lieve Boer John? Dan zorg ik wel dat jullie FB-reacties bij hem terechtkomen. Heeft ie wat te lezen op bed :-)
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de week:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat het nodig is en jullie de steun kunnen gebruiken.'
(Dankjewel Isabella C.!)
Toe, word ook Vriend :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 5 oktober 2017
DIERENLIEFDE
Na Dierendag
Wat kwamen er op Dierendag weer veel foto's voorbij van baasjes met hun geliefde huisdieren. Omhooggesjorde katten, cavia's met papieren konijnenoortjes, in de lucht gestoken kittens.
En tijdens het weerbericht van het NOS Journaal een hond met een grote geblindeerde bril op. Inclusief windmolentjes op de glazen. Kijk eens hoe hard het waaide vandaag.
"Die dierenbeulenarij duurde maar heel eventjes hoor," haastte de weerman zich er bij te zeggen met een o-jee-wat-zeg-ik-nu-blik in zijn ogen. "Hij heeft die bril maar een minuutje op gehad."
Ben ik nou de enige die die verschrikte, ongemakkelijke smoeltjes van die dieren ziet? Wat heeft dit te maken met Dierendag? Wat heeft dit te maken met dierenliefde?
's Avonds een tv-reportage over een Kune Kune fokker. Tijdens zijn gelikte praatje gaf de man een praktische demonstratie over het makkelijke karaker van deze 'hobbyvarkentjes'.
In de wei lag een moedervarken te rusten. Hij trok aan haar poot. Hij trok aan haar oor. Hij trok aan haar neus.
Kijk maar! Ze geeft geen krimp. Zo makkelijk. En daarom zo geschikt voor kinderboerderijen. Je kunt er zelfs bij gaan liggen. En plof daar lag ie.
Maar het slimme Kune Kune moedertje was er klaar mee. Ze knorde narrig en ging er vandoor. Met jóu liggen? Geen denken aan. Geen haar op mijn hoofd.
De fokker keek haar bescheten na. Dat voelde hij dan gelukkig toch nog wel. Zijn fokzeug had hem behoorlijk in zijn hemd gezet. Op camera :-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik jullie werk enorm bewonder en geniet van de verhalen. En alle dieren zo'n lang en geweldig bofkonten-leven gun, maar bij gebrek aan een ideale wereld wil ik maar wat graag jullie stukje paradijs steunen!'
(Dankjewel Amanda W.!)
Voor wie het nog niet wist :-)
Vriend van Familie Bofkont worden doe je zo:
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 3 oktober 2017
STAATSIEPORTRET
Slapies
Eendje, ga je mee? Wat doen? Wel, zwemmen met z'n twee. En waar?
Wel, hier en daar, ver weg van het gesnater.
De zon zien ondergaan in 't water.
Eendje ga je mee?
En dan?
Dansen met z'n twee.
Waarom?
Doe niet zo dom! Gewoon omdat wij twee ...
Gewoon ... ach, ga toch mee!
Eendje, ga je mee?
Nee, ik ken dat.
Dansen met z'n twee,
Zwemmen met z'n twee.
En dan vraag jij: "Wat dacht je van Rusten in het riet?"
Nee hoor, zo eentje ben ik niet.
En ineens moest ik aan dat liedje van Jaap Fischer denken. Koentje en zijn Grote Broer die Brody het hof maakten. Aanvankelijk eerst samen naar buiten. Daarna binnenshuis de slaapkamerdeur opengezet.
Brody deed net of ie het niet zag toen gebroeders Kune Kune een holletje uitgraafden bij wijze van logeerbed. Maar de broertjes schoven steeds verder op. Iedere nacht een stukje verder.
En ineens, vorige week. Brody kon er niet meer omheen. De volgende ochtend hebben ze zich laten fotograferen. Een plechtig moment.
En sindsdien slapen ze samen. Vooral Koentje is maar wat wijs met zijn verovering. Brody is zo lekker groot en warm. Grote Broer is vaak in zijn eentje de hort op. Van horen zeggen: Hammie heeft meer dan normale belangstelling voor hem. Wie weet wat er allemaal nog staat te gebeuren bij Familie Bofkont :-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik ongelooflijk geniet van je verhalen en er graag aan bijdraag dat nog erg lang te laten duren! Keep up the good work!'
(Dankjewel Inge P.!)
Ook Familie Bofkont blijven volgen?
Word Vriend, dan kun je ze ook nog in levende lijve ontmoeten!
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 29 september 2017
OPROEP
Wie helpt Familie Bofkont?
Wie woont in Den Bosch? Wie kan vanmiddag tussen 14.30 en 16.00 uur een paar dozen boeken afhalen bij de drukker?
Er zijn 2 dingen mogelijk:
1. Je haalt de boeken en ik kom ze vanavond bij je thuis afhalen.
2. Je haalt de boeken en brengt ze vóór zondag 18.00 uur naar Familie Bofkont (Amstelveen).
Het laatste heeft de voorkeur :-)
En je weet het:
Twee vrijkaarten voor de Familie Bofkont Workshop.
mail@familiebofkont.nl voor het adres van de drukker in Den Bosch.
Dank vast!
Donderdag 28 september 2017
EBERHARD & EBERHARD
Toewijding
Wat hadden Eberhard & Co graag Eberhard van der Laan in levende lijve ontvangen in het Bofkontbos. Dat zat er ook in, ware het niet dat, ach, laat maar zitten ook. Gedane zaken nemen geen keer.
Ik overwoog de burgemeester een bedankbriefje te schrijven, maar die arme man wordt nu bedolven onder de poststukken die zijn secretaresse vast niet allemaal aan hem voorlegt. Gelukkig maar.
Dan maar een poging via de krant:
'Kom daar nog maar eens om: een burgemeester die het goed vindt dat er een stel varkens in zijn stad woont. En niet alleen goed, hij vond het nog léuk ook. Drie mooie jaren heeft een vrijgekochte fokzeug uit de bio-industrie mogen scharrelen op het braakliggende bosperceel tegenover de Royal Bank of Scotland. Ze beviel er van tien biggetjes. De eerstgeborene werd vernoemd naar de burgemeester. Kleine Eberhard kreeg er nog vijf broertjes en vier zusjes bij. Deze familie Bofkont mocht wroeten in de duurste grond van Nederland tot de crisis voorbij was. De roze lummels groeiden voorspoedig op. We gaven workshops over de intelligentie van varkens, organiseerden lunchwandelingen voor de Zuidassers en er kwamen flexwerkplekken aan de rand van het Bofkontbos. Op een dag werd er een bord geplaatst: hier komt NoMA House. Eberhard & Co verhuisden naar Het Beloofde Varkensland. Maar niemand zal het ooit vergeten; een Varkensvrijstaat op de Zuidas. Zoiets kon alleen in het Amsterdam van Eberhard van der Laan. Namens de varkens: 'Lieve Burgemeester Eberhard, bedankt!' '
Ik vond er de ideale foto bij.
Een zogende Betsy tegen de achtergrond van de Royal Bank of Scotland. En wie ligt daar vooraan aan de beste speen? Eberhard! De brief werd gisteren geplaatst, de foto niet, vermoedelijk door het hoge formaat. http://2017.bfknt.nl/varkensvrijstaat-op-de-zuidas.jpg
'Leuk stukje op Parool.nl' mailde iemand. He, dat wist ik niet. Ook nog op de site dus. Dan wel mét foto natuurlijk. Snel kijken. Maar wat denk je? Wéér Swientie in het mais. Die foto achtervolgt me al 7 jaar. Overal duikt die ANP foto op als het weer eens ergens over varkens gaat.
Ik haat die foto. Kan die lieve Swientie niks aan doen, maar ze staat er 'grappig' op. Veel fotografen richten hun lens expres op de varkensneus waardoor die optisch verlengd wordt. Dat is kennelijk leuk of zo.
Varkens nemen zoals ze zijn, respect (ik kan dat woord niet meer horen, maar het dekt de lading wel), is ze fotograferen zonder dat beoogde lachspiegeleffect. Het lijkt altijd of er maar twee smaken zijn als het om varkens gaat: Lekker of hahaha. Maar varkens zijn veel meer dan een smakelijke speklap of een lollig verlengde snuit.
Varkens hebben zoveel meer smaken. Zoals de toewijding waarmee ze een maisveldje te lijf gaan. Of drinken bij je moeder of je leven ervan afhangt. En het is de toewijding die Eberhard & Eberhard gemeen hebben.
Verder heb ik niks te klagen want het stukkie stond op nummer 2 van Meest Gelezen. https://www.parool.nl/opinie/-eberhard-bedankt-voor-de-varkensvrijstaat-op-de-zuidas~a4518680/
Zijn de varkens er toch maar mooi weer even voor geweest. Parool, bedankt!
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat het hartverwarmend was om te zien hoe liefdevol jullie omgaan met de dieren. Ze krijgen echt alle vrijheid om zichzelf te ontdekken en te zijn. Dat steun ik met heel mijn hart, en nu ook een beetje met mijn portemonnee :-).'
(Dankjewel Marjolein L.!)
Ook een vrije-varkens-vriend worden?
Dat doe je zo:
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
Wie woont er in Den Bosch (of in de buurt) en kan morgen tussen 14:30 en 16:00 uur de Familie Bofkont Boeken ophalen van de drukker aldaar? We hebben ze zondag nodig rond 17.00 uur.
Het bekende recept: als dank twee vrijkaarten voor de Familie Bofkont workshop :-)
Woensdag 27 september 2017
ZOOLOVE
Kat in het bakkie
Tik maar eens in: Zoolove. Liefdadigheidsmerk. Premium-natvoer, snacks en accessoires voor honden en katten. Tien procent van de verkoopprijs excl. BTW van ieder verkocht Zoolove-product gaat naar een goed dierendoel. En Familie Bofkont is in de prijzen gevallen.
Er is een mooi bedrag opgehaald: 3172 euro!
Ineens komt de trekker een stukje dichterbij. Over die trekker moeten we het trouwens nog even hebben. "Hoe kun je dat nou zeggen?" vroeg Dennis gegeneerd, toen ik schreef dat hij een trekker op zijn verjaardag had gevraagd. "Dat ding is toch geen particulier speeltje voor mij?"
Natuurlijk niet Dennis. Grapje! Een trekker is hier inderdaad zo langzamerhand broodnodig. De ene bofkont wordt nog ouder dan de ander, maar voor iedere bofkont komt er een eind aan. En een mooie uitvaart voor zware varkens: als je rug je lief is, moet daar een trekker aan te pas komen. En niet te vergeten voor de zware klussen t.b.v. de wederopbouw na de brand.
Het geld van Zoolove gaat dus in het trekkerpotje.
En ere wie ere toekomt: Bofkontboerin Gerrie heeft Familie Bofkont naar voren geschoven door Zoolove over de brand in te fluisteren. En toen was het al snel kat in het bakkie. Dankjewel Gerrie! Dankjewel Zoolove! Dankjulliewel Zoolove-producten-kopers!
Over kat in het bakkie gesproken: op mijn beurt breng ik graag STICHTING HELP DE ZWERFKAT onder de aandacht bij Zoolove. Stichting Help de Zwerfkat zit in Uithoorn. Katten die nergens anders meer welkom zijn. Oud, afgeschreven, vol problemen en kwalen: Stichting Help de Zwerfkat opent haar liefdevolle armen voor deze afgedankte katjes.
Als sinds 1968 werken Els, Annemiek plus een zwikkie vrijwillgers zich een slag in de rondte. Wanneer je daar ook binnenvalt: het ruikt er altijd fris. Nou kom daar maar eens om bij 65 probleemkatten. Petje af voor die dames. Kijk eens op hun site. Al die lieve smoeltjes. Ineens weet ik weer waarom ik die cursus kattenasiel wilde doen. Ooit. Maar het werd de boerenschool en de varkens wonnen. Want voor 'consumptiedieren' mag niemand de ogen sluiten.
Helpen jullie ook mee om Stichting Help de Zwerfkat aan te prijzen als het nieuwe goede doel bij Zoolove? http://www.helpdezwerfkat.nl - https://www.facebook.com/zoolovenl
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik Familie Bofkont een goed project vind met heel goede educatie. Als mensen zien hoe hun 'voedsel' bij jullie rondloopt, komt er misschien een verschuiving in het denken!'
(Dankjewel Manon van der S.!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 26 september 2017
VARKENS VAN ZICHZELF
Let's talk business
Opmerkelijk: toen Maxie ineens dood lag, dacht ik meteen aan een maag- of darmverdraaiing. Zo'n speels, beweeglijk dier, in de bloei van haar leven, een en al levenslust. Maar Dokter Peter dook de boeken in en kwam met een acute eenzijdige longontsteking.
Onlangs sprak ik er over met een varkensboer: 'Een eenzijdige longontsteking bij een oud varken? Dat lijkt me stug.' Ook hij kwam op de verdraaiing uit. Geestig. In mijn ogen was Maxie een jonge blom, nog niet eens volwassen. Maar de varkensboer vond haar oud. Kwestie van perceptie. Het varken als speklap of het varken met zeggenschap over eigen lijf en leven.
Over varkens van zichzelf gesproken: de Slagersmeiden. Ze genieten wat af in deze prachtige nazomerdagen. Vooral Kleine Meid is verzot op water en modder. Grote Meid ligt wat vaker binnen te rusten (maar ja die is dan ook al oud met haar bijna 2 jaar :-) ).
De Slagersmeiden hebben allebei nog jaaaaren in het vooruitzicht. Toen we ze de gang naar het slachthuis bespaarden wist ik wat dat betekende: een lang & gelukkig leven op Het Beloofde Varkensland. Maar de penningmeester van Stichting Familie Bofkont hing meteen aan de lijn: 'Leuk die crowdfunding voor de aanschaf van die meiden, maar je realiseert je ook wat die twee varkens kosten hè de rest van hun levens?'
Penningmeester is fiscaal jurist en bekijkt het door zijn bril. Gelijk heeft ie. Iemand moet het hoofd koel houden, anders ging ik iedere dag bij het slachthuis staan en kocht alle varkens vrij :-)
'Dértig vrienden per meid, Dafne. Dat zijn zéstig Vrienden van Familie Bofkont erbij voor het eten, drinken & gelukkig zijn van Kleine Meid en Grote Meid. Regel jij het even?'
Van de week informeerde Penningmeester even. 'En?'
Hierbij dus. Namens de Slagersmeiden:
'Wil jij onze Vriend worden? Dat kost jou nog net geen 17 cent per dag. Maar daar hebben wij een warm bed voor, lekker eten, volop liefde en Dokter Peter als dat nodig is. En jij? Jij krijgt er een goed gevoel voor terug. En een mooi boek. Dat moesten wij allemaal zeggen van Dafne. Zijn we nog wat vergeten?'
Nee meiden, goed gedaan hoor. Jullie vertegenwoordigen al die andere varkens waar ik iedere dag aan moet denken.
Het is zoals Tommy Wieringa zegt: 'Het vermogen tot lijden is inderdaad wat ons met het dier verbindt. Miljoenen productiedieren ondervinden reëel leed in veel te kleine ruimtes waarin ze hun veel te korte levens doorbrengen te midden van veel te veel soortgenoten - het is alleen maar omdat dit zich in het verborgene afspeelt, dat we daarmee kunnen leven. Niet ons voorstellingsvermogen schiet te kort, we zijn simpelweg opgehouden met het ons voor te stellen. Die onverschilligheid, dat is onze misdaad jegens het productiedier.'
Gelukkig zijn de Vrienden van Familie Bofkont niet onverschillig. Daar zorgen die vrolijke Slagersmeiden wel voor. Want wat zijn ze leuk he? Doe je ook mee? Vriend van Familie Bofkont worden doe je zo:
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Namens de Meiden én Penningmeester alvast bedankt!
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Wat ben ik dol op jullie site. Sinds mijn oma haar lekkende hartklep heeft vervangen door die van een varken, ben ik solidair met ze en hebben ze mijn oneindig respect.'
(Dankjewel Jacqueline K.!)
Zaterdag 23 september 2017
OPROEP
Wie Brengt Boeken?
Wie woont er in de buurt van Stadskanaal?
Zo ja, heb je ook zin in de Familie Bofkont Workshop?
Dan liggen er 2 vrijkaarten op je te wachten!
Het gaat om het volgende:
Door de brand is onze hele dierenbibliotheek in vlammen opgegaan :-( Om weer een beginnetje te maken heb ik op Marktplaats een 16-delige Dieren-Encyclopedie gekocht.
Die boeken liggen op mij te wachten in Drouwernermond. Maar druk, druk, druk, te druk om ze zelf op te halen.
Wie haalt ze op en brengt ze naar Het Beloofde Varkensland? Dan ben je van harte welkom op de Familie Bofkont Workshop van 15 of 22 of 29 oktober! En zoals gezegd: 2 vrijkaarten. Plus eeuwige dank :-)
mail@hebeloofdevarkensland.nl voor het adres in Drouwernermond. Hoop van je/jullie te horen :-)
Fijne zaterdag allemaal!
PS
En nu we het toch over boeken hebben:
Het Familie Bofkont Boek is in de 24-ste herdruk.
Bijgewerkt met de verhalen van Brody, de Slagermeiden en Koentje & Grote Broer.
Dus wie er nog met smart op wacht: nog even geduld a.u.b.
PPS
Quote van de dag:
'Dafne, er komt goud uit jouw pen!'
(Dankjewel Daan K.!)
Donderdag 21 september 2017
BRODY IN DE BOCHT
Nieuw begin
De dood is ook een nieuw begin. Brody's vorige leven (balkon, F., fretten, honden, katje) is voorbij. Voorgoed. Over een poosje zal het flatje in Noord nieuwe bewoners hebben. De wind zal draaien, de zon zal schijnen (Herman van Veen).
Had ik al gezegd dat ik sinds kort weet dat Brody een Ierse jongensnaam is, en dat Brody 'muddy place' schijnt te betekenen?
Welnu: Brody heeft sinds maandag interesse in modder.
Dat kwam zo:
Na een fikse regenbui brak de zon door. Betoverd door het warme september-namiddag-licht leek het ineens tijd om Koentje en zijn Grote Broer de grote varkenswereld te laten verkennen. Staldeur opengezet en even later sprongen de broertjes als vrolijke vlooien het erf over. Puur biggengeluk.
En doe nog eens gekker:
Waarom Brody dan ook niet? Brody? O jee wat eng. Zou ik dat aandurven? Want dat betekende ook een confrontatie met zijn twee buurmannetjes. En zoals iedereen weet, tot dusver was die kennismaking weinig succesvol verlopen.
Brody lag bovendien zijn roes uit te slapen na het drinken van een paar liter ananassap, die hij geroofd had uit de melkerij. 'Brody is lam!' zou zijn klokkenluidster uitgeroepen hebben. Er kwam inderdaad geen enkele beweging uit de bult stro waar hij zich onder verschanst had. Stiekem opgelucht haalde ik adem.
Maar ineens stond hij toch buiten. Brody! Buiten! Tussen de stieren! Bij Koentje en Grote Broer! Ik durfde nauwelijks te kijken.
En was hij bang? Helemaal niet. En deed hij lelijk? Helemaal niet.
Met een zwierige zwiep van zijn staartje swingde Brody alle kanten op. Hatsikedee. O kijk daar heb je mijn buren ook. Goedemiddag. Lekker weertje he? En wat is dat? Modder? Wat leuk! En wie is dat? Moeke? Wat een lieverd. En zo ging het maar door.
Sindsdien wil Brody niks liever dan naar buiten. Willen ze alledrie niks liever meer dan naar buiten. Met z'n drieën. Jawel mensen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Want toen ze maandagavond laat eindelijk in het stro ploften waren ze eruit. Brody is de baas. Koentje en Grote Broer deden er niet moelijk over. Iemand moet de baas zijn, nietwaar?
En vanaf dat moment heb ik de afscheiding tussen hun slaapkamers opengelaten.
Binnen kunnen ze uit de voeten op zo'n 100 vierkante meter. Dicht bij elkaar, ver uit elkaar, kiest u maar. Over het naar buiten gaan hou ik voorlopig nog even de regie. Ze zijn zo gretig met het verkennen van hun nieuwe wereld. Voor je het weet lopen ze te winkelen in Amstelveen. Met z'n drietjes. Gearmd.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de week:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik dat al zooooo lang van plan ben. Brody, waar ik steeds om kan huilen, heeft mij over de streep getrokken! Ha ha ha. Goed gedaan Brody.')
(Dankjewel Monique K.!)
Ook nog Vriend van Brody worden? :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 20 september 2017
DE VADER VAN BRODY
Moordwijf
Opzienbarende mail van de klokkenluidster van Balkonstumpertje Brody: 'Lieve bofkonten, de 'vader' van Brody is stervende. Hij heeft een agressieve vorm van hersenkanker.'
De vader van Brody? De vader van Brody? O ja, de man van het balkonstumpertje.
Ze hoorde het in de dierenwinkel van een aardige man die de hond van de Vader van Brody uitliet. Dé hond die Brody het leven zo zuur gemaakt heeft.
De hondenuitlater zei dat hij het zo geweldig vindt dat Brody nu bij Familie Bofkont woont en dat er vreselijke dingen waren gebeurd op dat balkon: "Maar F. heeft wat foute vrienden dus niemand durfde iets te melden."
Hij vertelde haar dat er een nieuwe baas voor de hond wordt gezocht. Of ze laten hem inslapen. "4 jaar!!!!!" brieste de klokkenluidster. "Hij is pas 4 jaar!"
"En als jullie niet op mijn noodoproep hadden gereageerd was Brody nu krijsend en met een epilepsieaanval naar de SLACHT gegaan, zonder ooit in zijn leven een baaltje stro, een medicijn of diepe liefde te hebben gehad! De winter komt er aan, en hij had weer met 5 graden onder nul op het balkonnetje gestaan met een enorme hond achter het glas!"
Ik belde haar meteen: "Zullen we vanavond samen naar F. gaan?"
Dat waren we al van plan, ik wilde F. graag nog eens spreken. Ik zat vol vragen over het mysterie Brody. Ondanks zijn verleden is hij zo op zijn gemak bij mensen. Dat moet de verdienste van F. zijn. Op zijn manier moet hij dol zijn geweest op het balkonstumpertje. Ik had hem daarom alles willen vergeven omdat ik vermoedde dat de situatie hem boven het hoofd was gegroeid.
Om 19.00 uur zou ik de klokkenluidster komen halen. Maar om 11.00 uur ging de telefoon: "Ik ben vast even gegaan. Hij ligt in coma. Zijn kinderen komen vanmiddag. Ik mocht toch even naar binnen. De fretten zijn al weg."
En ze had gedaan wat ik hoopte. Ze had F. namens Brody een kus op zijn wang gegeven, en gezegd dat hij rustig kon gaan omdat Brody het goed heeft.
's Avonds weer een mail van dit moordwijf.
'Ik kwam vanmiddag de man tegen in het park die F.'s hond nu uitlaat. Deze man weet ALLES van Familie Bofkont. Hij had de site aan F. laten zien en de filmpjes. F. miste zijn Knor maar na een paar avonden was hij enthousiast. Hij vertelde in de hele buurt dat zijn Knorretje bij jou onder het dekbed sliep..... "Had ze mij ook niet mee kunnen nemen, dat lekkere wicht," zei hij elke keer.'
Blij dat de Vader van Brody nog geweten heeft dat zijn Knorretje het goed heeft. Tijdens die chaotische ontmoeting toen voelde ik al aan mijn water: hier zit meer achter. Daarom wilde ik er nog gauw een keer heen. Maar ja, daar kwamen de Slagersmeiden tussen. En Koentje. En zijn Grote Broer. En gingen Giel en Maxie dood. Zo is het leven bij Familie Bofkont.
MAAR NU HET VOLGENDE:
Heeft iemand interesse in de Beul van Brody :-)?
Hij blijkt een hele sociale hond te zijn, die gewoon aandacht en liefde nodig heeft. En vooral meer ruimte dan op dat kleine flatje. Hij (of zij, dat weet ik niet) is dus 4 jaar en een 'steffert' maar dat zal wel een Stafford zijn.
IEMAND?
PS
Quote van de dag:
'Zondag 17 september ben ik geweest met mijn zussen. Varkens zijn onze meest geliefde dieren en wat een fantastische koeien/stieren ook! Wij hebben onszelf nog nooit zo'n mooi cadeau gedaan. Leuke vrijwilligers, veel passie en liefde en een hele fijne sfeer. Wij zijn nog nooit zo relaxt ergens vandaan gegaan met zo een serieuze boodschap. Zet het goede werk voort en tot snel!'
(Dankjewel Anouschka M. & Zussen!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 19 september 2017
VARKENSVRIEND
en ook koeienvriend...
Zondag met Lubach gezien? Alsnog doen! Verplicht huiswerk als je begaan bent met varkens. Geen straf hoor, er valt heel wat te lachen.
En hij komt ook met een oplossing. De Slechter Leven sticker. Op naar de supermarkt dus en plakken maar op die pakjes goedkoop vlees. Als er nog stickers zijn tenminste. 3000 vellen laten drukken en ze waren er maandag al bijna doorheen.
Ik ga het programma nog een keer bekijken. Vooral om die meneer die bij het schap met kippen-kiloknallers werd geïnterviewd:
"Goedemiddag meneer. Kip gekocht?"
"Ja."
"Denkt u wel eens na over het leven van zo'n kip?"
"Nee. Waarom zou ik? Denkt die kip wel eens na over mijn leven dan?"
Echt waar. Dat zei die man. Een echte man, geen acteur in Zondag met Lubach dus.
Gistermiddag kwam ik aanrijden bij de supermarkt in Uithoorn. Een dame greep onmiddellijk haar telefoon. Ze gebaarde: "Mag ik uw varkentje fotograferen?"
Even later tikte ze tegen het raampje: "Door u ben ik gestopt met het eten van varkensvlees. Ik kan het niet meer. Bah. Lammetjes ook niet meer. Kalfjes ook niet. Eigenlijk eet ik alleen nog maar rundvlees."
Er ontstond een vlees-dialoogje.
Ik vertelde haar dat ik vroeger dacht dat rundvlees het enige toelaatbare was. Van zo'n groot beest konden veel mensen eten en dan hoefde er maar 1 dier dood. Maar dat ik daar toch van teruggekomen was.
We kregen het over Zeus en Herman en dat ik die met de fles had groot gebracht. "Komt u maar nooit naar Het Beloofde Varkensland want dan eet u ook geen rundvlees meer." Ze vroeg onmiddeliijk een kaartje :-)
https://www.npo.nl/zondag-met-lubach/17-09-2017/VPWON_1266479
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik de varkens een warm hart toedraag. Ik geniet van ze.'
(Dankjewel Hanny B.!)
Ook Varkensvriend worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
Ze bedoelde het varkentje voorop mijn motorkap.
Hij staat daar al 20 jaar (sinds Dierendag 1997).
Mooie strijdbare houding. Varkens! Voorwaarts!
Maandag 18 september 2017
STOERE ART
R.I.P.
Weten jullie nog van dat mooie lieve mannetje dat bij Betsy wilde liggen? Al die kaarten die we allemaal naar hem stuurden toen hij jarig was?
Gistermiddag is hij gestorven. Stoere Art.
Mannetje van 7 jaar, waarvan 6 jaar strijd tegen een zeer zeldzame hersentumor.
Ik maak een diepe buiging voor hem, zijn moeder, zijn vader en zijn broertje Benten. Wat zij met elkaar hebben doorgemaakt daar kun je alleen maar stil van zijn.
De zon scheen, schreef zijn moeder, mooier kon niet voor hun dappere strijder.
Rust zacht Stoere Art.
PS
Art's moeder, Mariëlle Boukens, schreef gruwelijk mooie stukjes over het hele proces. Lees maar: http://www.hartigewoorden.blogspot.nl
Zondag 17 september 2017
STUDENTENVARKENTJE
Andere tijden?
Veel ophef over de uitzending van Andere Tijden (zaterdag 16 september). Honderdvijftig kaalgeschoren studenten tijdens hun ontgroening op de zolder van een studentenhuis in de Amsterdamse Sarphatistraat.
"Laten we Dachautje spelen!" had een oudejaars geroepen.
Opvallend: niemand van de studenten is afgehaakt, op een na. Die is opgestapt, verhuisd naar Den Haag en wilde nooit meer iets met welk studentencorps dan ook te maken hebben.
Maar ik wil het hebben over het jonge varkentje in hun midden. De heren hadden het beestje volgestopt met laxeermiddelen.
Die foto. Tussen al die kaal geschoren koppen dat ontdane smoeltje. Hoe ze dat beestje omhoog sjorren, de achterpootjes hulpeloos in de lucht. Een wirar van handen, maar niemand die het beestje in zijn basis, van onderen, ondersteunt.
Alleen de student links van het varkentje is de enige die naar hem kijkt. Zijn hand op het schedeltje heeft nog iets beschermends.
Hoe het met dat varkentje is afgelopen, daar moeten we maar niet aan denken.
"Dit was Andere Tijden," sloot de presentator af. "Terug naar de onze."
Hoezo andere tijden?
Voor de combi studenten-varkentjes-ontgroeningsrituelen zijn de tijden helemaal nog niet veranderd. Wie herinnert zich niet als de dag van gisteren wat Maximiliaan is overkomen?
En als ik google op Feuten, de BNN serie, waar ook een varkentje in 'meespeelde', stuit ik tot mijn verrassing op het commentaar van een nog onbekende Rosanne Hertzenberger waarin ze zich fel keert tegen iedere vorm van ontgroening: 'Er is het varkentje, dat eerst ter verzorging aan een groepje feuten wordt gegeven en na een paar dagen van kant wordt gemaakt.' Rosanne's hele betoog: 'Stop met dit sadisme: ontgroeningen lopen der definitie uit de hand' is de moeite van het lezen waard.
http://www.mareonline.nl/artikel/1011/09/0101/
Er wonen nog steeds 'studentenvarkentjes' op Het Beloofde Varkensland. Bokkie, Bessie, LadyBoss, Dumpie. Maximiliaan werd landelijk nieuws, wat de anderen hebben meegemaakt weet ik het niet, dat stond er niet bij.
Studenten & Varkentjes; lijkt me een mooie taak voor de Dierenbescherming. Ieder jaar voor de ontgroeningstijd een stel inspecteurs op pad sturen. Preventieve voorlichting op de universiteiten. Er straf en een boete aan verbinden. Jaar in, jaar uit. Net zolang tot geen student het nog in zijn hoofd haalt om nog maar aan een varkentje te dénken...
Nog een fijne zondagavond allemaal!
Donderdag 14 september 2017
OPROEP
Remi
Wie kent (kende) deze leukerd? Hij heet (heette) Remi.
DE SITUATIE IN 2006 (11 jaar geleden dus):
Remi woonde op de kinderboerderij van Geldrop. Daar moest hij weg, want de beheerder wou weer met 'jong spul' beginnen.
WIETSKE
Ene Wietske heeft toen mijn hulp ingeroepen.
REMI NAAR ASTEN
Remi kreeg een nieuw thuis in Asten bij de varkentjes Truuske en Slotje. Voorbij eenzaamheid. Voorbij gevaar van handelaar. Voorbij slacht.
Dit alles speelde zich af in 2006. Remi was toen 5 jaar.
OPROEP
Nu ben ik op zoek naar Wietske (en wie weet leeft Remi nog...)
Wie weet wat?
Wie kan mij helpen?
Dank vast!
Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Maandag 11 september 2017
BETSY
Melkvarkens
Waar blijft toch die verjaardagskalender van Familie Bofkont?
Dan had daar vandaag, op 11 september, een naam gestaan: Betsy!
Bij Familie Bofkont tuimelen we van het ene sterfgeval in de andere verjaardag.
Betsy is 8 jaar geworden. Nu mag ze volgens de boekjes een oud varken heten. Een oud moedervarken. Ongekend in de wereld van de productievarkens. En een oud moedertje dat al haar kinderen bij zich heeft mogen houden: een ongekend fenomeen.
Van harte gefeliciteerd Betsy! Met alles. Met je verjaardag. Met je lummels. Met je zijn.
In de Volkskrant lees ik over genetische manupilatie bij landbouwhuisdieren. De Universiteit van Illinois is bezig een 'melkvarken' te ontwikkelen. Een varken dat dankzij een ingebouwd gen, afkomstig van de koe, genoeg melk geeft om al haar biggen van voldoende voedsel te voorzien. Bij 'gewone' zeugen komen jongen vaak om van ondervoeding.
Maar wat er niet bij vermeld wordt is dat 'gewone' zeugen over de kop gejaagd zijn om alsmaar meer biggen te moeten 'produceren'. Logisch dat er dan niet voldoende melk is voor allemaal. Kunnen zij het helpen?
In België heeft het woord melkvarken trouwens een andere betekenis. Daar bedoelen ze met een melkvarken een gespeende big: de big die zo'n 3 tot 4 weken melk bij de moeder gedronken heeft en daarna van haar gescheiden wordt.
Zeg maar de leeftijd van Betsy's lummeltjes op de foto.
FILET VAN MELKVARKEN IN HONING-MOSTERDSAUSJE Kruid het vlees (lees: Eberhardje) met pezo en bak op een stevig vuur zodat het vlees (lees: Joke-tje) dichtschroeit. Tijdig blussen met water en onder deksel een 20 minuutjes laten garen (lees: Klaasje). Hak de peterselie fijn, snijd het vlees (lees: Fransje) per persoon in drie stukken en leg onderaan het bord op een lepel saus. Strooi er gehakte peterselie over.
Ja! Laten we Eberhardje en Joke-tje en Klaasje en Fransje in drie stukken snijden en er gehakte peterselie over heen strooien :-) :-(
Biggetjes van die leeftijd zijn wondertjes. De romige stevige lijfjes, de marsepein-roze kleur, hun glanzende velletjes, de zachte haartjes, oortjes en neusjes vochtig, stevig, rubberig, maar o zo zacht en warm om nog maar van hun hoefjes en wimpertjes te zwijgen.
Die wondertjes zijn trouwens nu al net zo groot - of groter - dan hun moeder Betsy. Staat er ineens een heel leger van die roze lummels voor je neus. Maar wie A zegt, moet B zeggen.
Wij zeggen hier zelfs Z. De Z van Zorg. Voor Ze Zorgen Tot Ze Omvallen Van Ouderdom. Want toen Betsy stopte met melk geven, heeft ze het stokje aan ons overgegeven. Ziezo. Mijn werk zit er op. Nu jullie :-)
Nog vele jaren Betsy in goede gezondheid!
Fijne maandag allemaal!
PS Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik alles heb wat mijn hartje begeert. En mijn wens is dat de varkens het ook wat beter gaan krijgen.'
(Dankjewel Jan G.!)
Ook het werk van Stichting Familie Bofkont ondersteunen?
Op een lichte manier aandacht vragen voor een zwaar onderwerp?
Word ook Vriend, want die lummels kosten handen vol geld :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Zondag 10 september 2017
DIEREN-ROUWDESKUNDIGE
Alles
Alles doet er toe, alles alles doet er toe
Ook wat er niet toe doet, dat doet er toe
Herman van Veen
'Het is te hopen dat de tweede helft van dit jaar wat beter wordt,' mailde iemand. Dat was lief bedoeld maar ik moest er ook over nadenken.
Want wat is beter? Dat er geen bofkonten meer zullen doodgaan?
'Dit jaar zullen er waarschijnlijk veel bofkonten gaan,' zei ik al tegen een van onze bofkontboerinnen. Dat was begin januari. Toen was er nog geen sprake van brand. Had er trouwens ook niks mee te maken.
Nee, gewoon omdat ze er de leeftijd voor hebben. Dan zit hun leven er op. Dat is geen kwestie van goed of fout. Dat is gewoon zo.
Een paar weken geleden werd ik gebeld door een mevrouw met een ziek varken. Jong dier, pas 1,5 jaar, maar al maandenlang ziek. Het arme dier had geen toekomst meer, maar ze wilde het niet laten inslapen. 'Dan voel ik me een moordenaar.'
Ik probeerde haar op andere gedachten te brengen. Vertelde haar hoe we het hier doen. Vanaf het moment dat het moeilijke besluit wordt genomen tot en met het afscheid. Vormgeven aan de dood. Het helpt. Maar ze hoopte dat als ze op een dag zou thuiskomen, haar varkentje vanzelf vredig zou zijn ingeslapen. Ik drukte haar op het hart om dokter Peter te bellen.
Hoe vaak ik al een varken had moeten laten inslapen, vroeg ze. 'Al meer dan 20 keer,' zei ik zo uit m'n hoofd. 'En als Dokter Peter het doet, gaat het goed. Toe, bel hem alsjeblieft op.'
Dokter Peter: 'Een dier gaat niet zomaar vanzelf dood, dat is een lange, lange lijdensweg. Deze mevrouw mag blij zijn dat de NVWA hier geen lucht van gekregen heeft. Een ziek dier hulp onthouden is strafbaar.
Gisteren hebben we de bloemen die aan de dijk lagen voor Maxie, naar haar eiland gebracht. Plus een lading appels voor haar nabestaanden :-)
Haar leven vieren. Blij zijn dat een vleesvarken een echt varkensleven had met alles d'r op en d'r an. Maxie's aanwezigheid deed er toe. Voor haar broer Willy, de Moeder van Sjonnie, de Black Boys en Kleine Beer. En voor ons en de mensen die een loopje langs het eiland maakten om van hun varkensgeluk te genieten.
Na Maxie zullen er nog velen volgen. Van ouderdom. Ook dan zullen we hun levens vieren. Eens komt er een eind aan, voor ons allemaal. Ook daarin zijn de bofkonten mijn leermeesters :-)
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Even kunnen stralen in dit leven, maar heb mijn varkenspootjes voor jullie achtergelaten. Goede reis Lief meisje Maxie..'
(Dankjewel Kristel B.!)
Alles doet er toe:
https://youtu.be/TaXgEczUsis
Zaterdag 9 september 2017
MAXIE & WILLY
Kunst
Bofkont-Mecenas Nathalie kwam nog terug op de áánleiding van Maxie's aanwezigheid op Het Beloofde Varkensland. 'Wie heeft het daar nog over en wat is het bewustzijn daarna?' Ze is er nog steeds boos over.
Nathalie heeft gelijk; Maxie & Willy waren goed-maak-biggen.
De oorspronkelijke Maxie & Willy hingen al in helften voor de Openbare Uitbeenles. Wie weet het nog? Het hippe 'kunstproject', waarbij 2 biggetjes werden vetgemest en toen onder veel media-aandacht naar het slachthuis gingen? Kunst mensen! Kunst!
De gemoederen liepen destijds hoog op. Om er nog enigszins een positieve slinger aan te kunnen geven kochten we daarna twee biggetjes vrij uit de varkenhouderij. Maxie & Willy. Dan zouden ZIJ het leven krijgen dat ik aan die onfortuinelijke 'kunstbiggen' had willen geven. Maar de 'kunstenaars' gingen niet op mijn aanbod in. De slacht was immers de apotheose van hun 'kunstproject'.
Ach, oude koeien uit de sloot. Het sloeg allemaal nergens op. Ook heb ik spijt van mijn interventie. Daar kom ik later nog wel eens op terug.
Maar één ding heeft het wel opgeleverd.
Deze Maxie & Willy hebben samen een geweldig leven gehad. Niet lang. Vier jaar samen, maar het waren 4 fan-tas-tische jaren. Maxie was de extraverte van de twee. Wat kwam ze er altijd enthousiast aanscheuren. Joepie! Wat een leven hebben wij hier! En wat leuk dat jij hier nu ook bent! Welkom op ons eiland!
Willy blijft niet alleen achter.
Hij heeft De Moeder van Sjonnie nog. En Kleine Beer (ook zo'n excuus-truus). En de Black Boys. Nu zijn ze met hun zessen op hun Bofkonteiland. Toch gek. Zes kontjes aan de voertrog in plaats van zeven. Maar wat doe je eraan?
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Rust zacht Maxie ... ik ga je missen als ik met mijn Laika ga kijken bij de 'Varkies'... Maxie kwam vaak kijken ... ik was verliefd!'
(Dankjewel Karin N.!)
Vrijdag 8 september 2017
MAXIE
Rituelen
Dokter Peter heeft de foto's van Maxie bestudeerd en is in de boeken gedoken: Acute Eenzijdige Longontsteking.
Die was er ineens terwijl Maxie er niks van merkte, noch wij, maar binnen één nacht de dood tot gevolg had.
'Als een boer plotseling een dood varken in de stal vindt, is het vaak deze oorzaak. En er is helemaal niks aan te doen,' aldus dokter Peter.
'Maar hoe is haar einde geweest?' wilde ik toch weten. 'Geen lange doodsstrijd. Niet langer dan een halfuur tot een uur.'
Maxie's afscheid stelde ons voor een grote logistieke uitdaging.
Razendsnel ziek. Razendsnel dood. En een razendsnel afscheid.
Ze lag er mooi ontspannen bij in de opening van het huisje. De Moeder van Sjonnie aan haar ene kant, haar broer Willy aan de andere kant. Maar haar nog een paar dagen op het eiland laten liggen was geen optie. Maxie toedekken met een mooie lap, bloemen en appels? De Moeder van Sjonnie & Co zouden daar wel raad mee weten :-) En met die ravage konden we passanten niet confronteren.
Bovendien was het te warm voor zo'n drie-dagen-afscheid. Maxie moest dus meteen van het eiland af. Maar hoe?
Dennis heeft zich weer eens van zijn beste kant laten zien. In het maanlicht maakte hij een brug over de sloot. Wist Maxie op een plaat hout, aan 30 meter lange staalkabels, van het eiland af te manoeuvreren. Met een adembenemende precisie, nergens grof of lelijk.
Maxie zoefde als een koningin door het land, over de dijk, in het licht van de koplampen van de achteruitrijdende bus, naar haar plaats van bestemming. Het was van een grote schoonheid. Die jongen verdient een lintje.
Toegedekt, geraniums om Maxie heen geschikt, appels, foto's uitgeprint, woorden op het bord geschreven en toen was het bijna 4.00 uur. Maxie zou vanaf 6.00 uur opgehaald kunnen worden. Nog een paar uurtjes slapen (Brody kon zijn geluk niet op :-)), koffie gezet, cake, en de wacht bij Maxie houden.
Om 10 over 8 reed de wagen van de Rendac voor.
De chauffeur sprong er zwijgend uit. Drukte op de knop, de grijper verscheen en het volgende moment lag Maxie in zijn wagen. Hij sprong de cabine weer in en weg waren ze. Ook hij wist precies wat hij deed en het was nergens grof of lelijk. Het klopte allemaal als een bus.
Maandag en dinsdag scheurde Maxie nog als een gek over het eiland heen. Vol levenslust. Woensdag was ze dood.
Ik sta er nog van te tollen.
En nu ga ik Dennis feliciteren met zijn 47-ste verjaardag.
Hij heeft een trekker gevraagd :-)
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Sinds mijn oma haar lekkende hartklep heeft vervangen door die van een varken, ben ik solidair met ze en hebben ze mijn oneindig respect.'
(Dankjewel Jacqueline K.!)
Vriend worden van de Varkens?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 7 september 2017
DROOMLAND
Maxie
Heerlijk land van mijn dromen
ergens hier ver vandaan
waar ik zo graag wil komen
daar waar geen leed kan bestaan
Ergens moet er een plek zijn waar het nog fijner is dan op Het Beloofde Varkensland. Zeeman ging er dit jaar heen. Zwarte Prins. Mister Frisling. Piet. Ieniemini. Gieltje.
En gisteren Maxie. Ook zij is naar de Varkenshemel vertrokken.
Ze had zondag niks gezegd toen ze de show stal op het Bofkonteiland. Vrolijk en onstuimig als altijd. Mijn Mooie Maxie. Ónze Mooie Maxie.
Ook maandag was alles als vanouds toen Hanny en Emile, en David op dinsdag, het ontbijt naar het Bofkonteiland brachten. Een stel tevreden smakkende varkens op zonnige nazomerdagen.
Vorige week nog maakte Maxie indruk toen we zagen dat ze de baas was geworden over haar grote broer Willy. Maxie, in de kracht van haar leven. Gisteren zomaar ineens weg. Vanuit het niks.
Je zult er een reden voor gehad hebben, meisje.
Dankjewel voor je stralende aanwezigheid bij Familie Bofkont.
Een goede reis naar je Varkenshemel.
Droomland droomland
oh ik verlang zo naar droomland
daar is steeds vree
dus ga met mij mee
samen naar 't heerlijke droomland
https://youtu.be/c9NLk2dhH9A
En toch vind ik het een rotstreek.
Woensdag 6 september 2017
HOOP VOOR VARKENS
Met een open mind
En de Ondernemer van het jaar is...... een varkensvermeerderaar!
34,4 gespeende biggen per zeug per jaar!
Niemand anders dan Yvon Jaspers mocht de prijs uitreiken.
Zou ze er wel eens over nadenken wat dat betekent: 34,4 biggen per zeug/per jaar? Toen ik op de boerenschool zat stond de teller op 23,1 biggen. Toen al werd er gefluisterd over het streven naar 30 biggen per jaar. Toen toekomstmuziek, nu dus een feit.
Waarom krijgen die fokzeugen geen prijs van Jaspers? Een lekker modderbad? De volgende worp in een echt stro-nest? Ik kan wel wat bedenken waar ze die hardwerkende varkensmoedertjes blij mee kan maken.
Hoe gaat het eigenlijk met de varkensmoedertjes die de hoofdprijs kregen?
Met pensioen naar Het Beloofde Varkensland:
LA MAMA: 170 biggen.
Haar kuur tegen de baarmoederontsteking zit er op. Nu moet ze het verder weer op eigen kracht doen. Ze is goed te pas, wel met een wat smaller smoeltje, maar ze is dan ook al ruim 13 jaar.
DE MOEDER VAN SJONNIE: 114 biggen.
Afgelopen zondag net zo'n enthousiaste gastvrouw als altijd. Met haar onstuimige gedrag is ze nog steeds de ster van het Bofkonteiland. Godzijdank kan ze nu uit de voeten; konden al die turbozeugen dat maar :-(
BETSY: 139 biggen.
Zo mooi om te zien dat haar gezin zo hecht met elkaar blijft. Nog steeds de moederrol temidden van dat stelletje roze lummels. Ligt altijd vooraan in de deuropening. En als haar lummels er op uit gaan voor een wroetsessie of modderbad, blijft zij meestal nog even thuis: 'Gaan jullie maar vast. Moeder komt zo wel.'
GRANNY: 306 biggen.
Maakt dezelfde ontwikkeling door als La Mama destijds. Heel lang de kat uit de boom gekeken. En nu? Nu brult ze de dakpannen van het dak als ze het tijd vindt voor haar ontbijt.
MUK: 205 biggen.
Gloreert in haar rol als grootmoeder. Als de kleine zwartjes niet bij haar komen, gaat ze wel bij hen op bezoek. Regelmatig zien we haar een tukkie doen in hun huisje. Heeft ze dan eerst een stukje voor moeten lopen en dat gaat haar nog steeds goed af. En ze kan het zelfs goed vinden met haar schoondochter; de moeder van de kleintjes. Heeft ze ineens een heel gedumpt varkensgezinnetje geadopteerd. Die Muk.
In een volgend leven neem ik alleen nog maar uitgewerkte fokzeugen op :-)
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik heb je boek met heel heel heel veel plezier in 2 dagen uitgelezen. Met de mooie en ontroerende verhalen in mijn achterhoofd ben ik deze week aan het coschap landbouwhuisdieren (diergeneeskunde) begonnen. Al wat fijne gesprekken met een open minded docent (varkensdierenarts) achter de kiezen over de toekomst. Ben benieuwd...'
(Dankjewel Haitske B.!)
Ook Vriend worden van de gepensioneerde Bofkont-Moedervarkens?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
Eindelijk! Alle foto's van workshops, feestjes en ander mens/diergeluk staan online :-)
http://www.familiebofkont.nl/fotos
Zaterdag 2 september 2017
BED & BRODY
Slim
Brody wil voor zichzelf gaan beginnen. Een Bed & Breakfast, maar dan anders. Bed & Brody. Goed idee.
Is ie verzekerd van nachtelijk gezelschap en de volgende ochtend krijgt HIJ ontbijt op bed in plaats van andersom. Laat die slimme varkentjes maar schuiven :-)
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Het liefst zou ik alle afgedankte dieren opnemen, maar dat kan nu eenmaal niet. Want als je een dier opneemt moet je er ook 100% voor kunnen gaan en optimale zorg en leefomstandigheden kunnen bieden.'
(Dankjewel Ciska R.!)
Bed & Brody ondersteunen?
Word Vriend van Familie Bofkont :-)
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Vrijdag 1 september 2017
KOENTJE
Vertrouwen
Ach die lieve Koentje. Kwetsbaar kleintje. Heeft zoveel slaap nodig. Zoekt ie een zonnestraaltje op en dan ligt ie er zo stilletjes bij.
Vanochtend een spuitje met Dectomax gegeven. Koentje & Co vergaan van de jeuk. Ze schuren zich helemaal wezenloos. Hun verregaande schurft is niet meer met Ivomec in een stukje brood met pindakaas te bestrijden.
Gelukkig kruipen de broertjes helemaal in je, dus lekker op schoot, masseren, en ja dan toch even dat gemene prikje. Een moeilijk moment, maar het moet. Zachte heelmeesters maken nu eenmaal stinkende wonden en jeuk is ook geen pretje.
Koentje bleef daarna toch nog op schoot liggen, zijn vertrouwen in ons is intact gebleven. Het allerbelangrijkste in zijn leventje is dat hij zich geborgen voelt.
Straks ga ik dokter Peter bellen.
Wat denkt hij van 'dat raars' dat achter uit Koentje hangt? En moet daar nog wat aan gebeuren? Arme Koentje zal er niet op zitten te wachten om in zo'n korte tijd voor de derde keer onder het mes te moeten, maar er is één troost. Dokter Peter opereert tenminste onder volledige narcose...
Wordt Vervolgd.
PS
Quote van de dag:
'En intussen heeft Brody dus mooi al 4 varkens een gelukkig leven bij Familie Bofkont bezorgd :-)'
(En zo is het Ingeborg Z.!)
Vriend worden van deze 5 nieuwkomers?
Brody zelf plus de Slagersmeiden plus Koentje & Co
http://www.familiebofkont.nl/vriend
← naar augustus | BOFKONT BLOG SEPTEMBER 2017
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |
IBAN NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)