facebook.com/familiebofkont - twitter.com/familiebofkont - youtube.com/familiebofkont
STEUN FAMILIE BOFKONT
IBAN NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)
BOEK over de wereld van Familie Bofkont waargebeurde spanning & sensatie bestel via mail@familiebofkont.nl
Hoe word je Vriend van Familie Bofkont?
FAMILIE BOFKONT WORKSHOP
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
2018| 7 okt. VOL foto's | 14 okt. VOL foto's | 21 okt. VOL foto's | 28 okt. VOL foto's | 4 nov. VOL foto's | 11 nov. VOL foto's | 18 nov. VOL foto's | 25 nov. VOL foto's | 2 dec. VOL foto's | 9 dec. VOL foto's | 23 dec. VOL foto's |
2019
6 jan. VOL foto's | 27 jan. VOL foto's | 10 feb. VOL foto's | 17 feb. VOL foto's | 10 mrt. VOL foto's | 17 mrt. VOL foto's | 24 mrt. VOL foto's | 31 mrt. VOL foto's | 7 apr. VOL foto's | 14 apr. VOL foto's | 28 apr. VOL | 5 mei | 12 mei VOL | 19 mei | 26 mei | 2 jun. | 16 jun. | 30 jun. | 14 jul. | 28 jul. | 11 aug. | 25 aug. | 8 sep. | 22 sep. | 13 okt. | 27 okt. | 10 nov. | 24 nov. | 8 dec. | 22 dec. |
Programma aanvragen: mail@familiebofkont.nl
Besloten groepen op afspraak: mail@familiebofkont.nl
FAMILIE BOFKONT CADEAUBONNEN lees verder...
Woensdag 17 april 2019
KIPPIE (8)
De oudste weduwe heeft de oudste rechten
Kippie heeft een geheim nestje in de hooiberg waar ze wel 15 eieren in heeft gelegd. Maar broeden doet ze niet. Misschien is dat er wel uitgefokt. Een legkip moet leggen, niet broeden, daarmee basta.
Wel is Kippie alert als het 2-koppig harempje van Haantien te dichtbij komt. Mijn eieren, hebben jullie niks mee te maken.
Het harempje van Haantien gaat tegenwoordig ook de hort op. Haantien is gestorven, ze hoeven hem niet meer gezelschap te houden. De veronderstelde laatste week van Haantien werden er 6, zo knapte hij op van die vrouwtjes in zijn nabijheid.
De laatste paar dagen van zijn leven ging hij zelfs nog naar buiten. Met zijn gebrekkige motoriek hobbelde hij alle kanten op om steeds op een ander plekje in de zon te gaan liggen. Afscheid nemen van zijn wereld, zo keek ik daar op terug toen ik hem op een ochtend in de stal vond met zijn voor altijd gesloten oogjes.
Kippie kwam ook meteen kijken. Zij heeft hem langer meegemaakt dan zijn eigen harempje. Echt weer iets voor Kippie om zich daar ook op te laten voorstaan. De oudste weduwe heeft de oudste rechten.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
PS
En dan nu gauw de Tijdmachine in:
Zaterdag 17 april 2004
De Dag van de Bruid die bang was voor dieren...
Vanmiddag een vrijgezellenfeestje. Prachtig warm weer. De bruid was bang voor alle dieren.
Lees verder: https://www.familiebofkont.nl/2004/04/de-dag-van-de-bruid-die-bang-was-voor-dieren/
Dinsdag 16 april 2019
EEN NIEUWE LENTE EEN NIEUW GELUID
EEN NIEUWE LENTE EEN NIEUW GELUID
Nee, ik ben niet ineens in de heer Baudet met m'n Een nieuwe lente een nieuw geluid ;-).
Maar met dit weer moet ik altijd aan de grote schoonmaak denken. Als ik uit school kwam, hingen de dekens uit de ramen en lagen de matrassen in de tuin. En als het hele huis op z'n kop gezet was, trakteerde mijn moeder op ijs van het IJspaleis. Zelf nam ze dan een slagroomwafel. Dat zijn van die details die je bijblijven. Ook dat ze altijd dichtregels in haar hoofd had die er dan ineens tijdens het mattenkloppen uitkwamen zoals Een nieuwe lente een nieuw geluid of Dat is de wind, de wind, dat hemelskind.
NOG MEER OPFRISSEN
Begin februari kreeg ik dit mailtje:
'Dag Dafne, jaren geleden ben ik bij jou op Het Beloofde Varkensland geweest voor een reportage. Dat was een geweldige ervaring. Ik heb er nog prachtige foto's van. Ik was toen werkzaam bij tijdschrift Vriendin. Inmiddels werk ik voor het tijdschrift Mijn Geheim en heb daar ondermeer een dierenrubriek: Dierbaar waarin de band tussen mens en dier centraal staat. Ik zou het heel erg leuk vinden jou in mijn rubriek te mogen begroeten.'
LA MAMA
Het resultaat: vandaag ligt La Mama in de kiosk. Normaliter een rubriek van 1 pagina, maar Familie Bofkont heeft er 4 gekregen! Ik wilde zo graag La Mama naar voren schuiven, maar nam daarmee een grote gok. We hadden hier zelfs al de samenkomst bij La Mama gehad, ik wist niet hoe lang ze het nog zou maken. Maar La Mama heeft vriend en vijand verrast. Ze is er nog!
Des te meer feest dat ze nu in de winkel ligt. Die 4 pagina's hadden er ook makkelijk 40 kunnen worden :-) Begin je eenmaal te vertellen over Familie Bofkont... Dit is het geworden: http://media.bfknt.nl/20190416-Mijn-Geheim-Dierbaar-Familie-Bofkont-op-Het-Beloofde-Varkensland.pdf
Beschouw het als een mini-opfris-cursus Familie Bofkont. Even je geheugen afstoffen en je bent weer helemaal bij.
15 JAAR BLOGS
En als we het dan toch over opfrissen hebben: Mijn blog bestaat vandaag op de kop af 15 jaar! Op 16 april 2004 mee begonnen en nooit meer gestopt. Zo goed als iedere dag een blog. Laten we zeggen zeker meer dan 5000 blogs. Dat zijn er heul veul. Ik ben er weer eens ingedoken. Viel van de ene oh in de andere aha erlebnis. Als ik het niet had opgeschreven, had ik lang niet alles meer geweten. Familie Bofkont heeft echt geschiedenis gemaakt ;-) Alleen al die kop boven de blog van 18 april: De Dag van de Vegetarische Slagerszoon.
He? Toen bestond de Vegetarische Slager nog niet eens!
Enfin, ik heb er een nieuwe verslaving bij.
Al die blogs geven mij overzicht. Hoe was het? Hoe is het nu? Waar gaat het heen? Ik begon in 2004 met elke dag een praatje en een plaatje. Maar al gauw kwamen er blogs met hele fotoromans. Wat ontzettend leuk om al die bokonten weer terug te zien. Brutale Griet! Boy Geoge! Gevaarlijke Eddy! Gieltje! Brammetje! En dan al die gebeurtenissen.
DE TIJDMACHINE
Heb je zin om mee te gaan? Stap dan ook die tijdmachine in. Iedere dag een flashback. Zo word je vanzelf een Familie Bofkont deskundige ;-)
Fijne dinsdag allemaal!
PS
O ja, ik zou het bijna vergeten. De stofdoek en de mattenklopper zijn ook ein-de-lijk over de Familie Bofkont website heen gegaan. Kijk maar: https://familiebofkont.nl/index.php
Vrijdag 16 april
De Dag van Giel Beelen
Vanavond Giel Beelen verrast. Zijn collega's van 3FM wilden hem een workshop Varkensmassage als afscheidscadeau doen (GigaGiel gaat naar de ochtend). Ik was in het geheim uitgenodigd om hem samen met Aagje een Varkens-Verwen-Pakket aan te bieden.
Lees verder: https://www.familiebofkont.nl/2004/04/de-dag-van-giel-beelen/
Maandag 15 april 2019
De Dag van LOVE IS THE MESSAGE
O wat had ze er tegenop gezien. De hele week al. Haar dochter had een cadeaubon gekregen voor de workshop. 'Mam ga je mee?' Voor geen goud. Várkens? Die vieze stinkbeesten?! Wat moest ze daar nu in hemelsnaam doen? Geen spráke van.
Tot het laatste moment had ze zich verzet.
'Ga nou maar mee,' had haar man 's ochtends gezegd. 'Probeer het gewoon. Je kunt altijd nog weggaan.'
Na afloop stonden deze moeder en dochter gisteren ineens voor me. Stralend. Allebei.
En toen vertelde moeder dat haar dochter dol op varkens is, maar dat zij er van gruwde. Tot het moment dat ze het erf van Het Beloofde Varkensland op liep. Hoe de dieren de gasten kwamen begroeten. Zo bijzonder.
Vanaf het eerste moment had ze liefde gevoeld. Liefde. Pure liefde. Alleen maar liefde.
Ze raakte me met haar bekentenis. Wat ze eigenlijk zei was dat Familie Bofkont meer is dan een verzameling varkens en koeien. Iets ongrijpbaars waar je niet omheen kunt. Ook zij niet met al haar weerstand. Wat zal haar man opgekeken hebben toen ze thuiskwamen.
Wat lijkt het nu eenvoudig.
Maar hoe ik door roeien en ruiten heb moeten gaan met mijn idiote plan om varkens onder de mensen te krijgen, 25 jaar geleden. In die tijd wilde nog niemand dood gevonden worden in de buurt van varkens.
Ik geloofde heilig in de verleidingskracht van die 'vieze stinkbeesten'. Wacht maar, dacht ik op de boerenschool. Alles valt en staat met hoe je het brengt. En dat is wat me te doen stond. De voorwaarden scheppen zodat mensen de kans zouden krijgen om van varkens te gaan houden.
Wat er gisteren gebeurde is veel meer dan dat.
De liefde die de moeder voelde is een optelsom van alles. Jaren werk, het gestage geploeter van iedereen, ook van de vrijwilligers die gisteren elders waren, de bofkonten die om ons heen gingen staan, ook de bofkonten die niet meer fysiek op Het Beloofde Varkensland zijn, Arie Bombarie, Zeeman, Betsy, ach noem ze allemaal, ook zij stonden de gasten op te wachten.
Al die dingen bij elkaar, Koentje die ineens vanuit het niks voor de neus van een man stond: 'Is Koentje er nog? Ik was vorig jaar helemaal weg van hem.' En hup, daar was Koentje. Magisch.
Dank iedereen die er gisteren was: de bofkontboerinnen van dienst, de bofkontboeren die vrij hadden, de varkensverliefde moeder, de dochter, de jongen die van zijn zakgeld het Bofkontboek kocht vanwege Juffrouw Loes, het stel dat die lieve oude La Mama masseerde, de vrouw die Gevaarlijke Eddy nog had meegemaakt, en alle anderen die deze middag waardevol maakten.
En niet te vergeten de varkens.
Van Aagje tot Zeeman. Ga zo door jongens. Mensen betoveren. Verleid ze maar waar ze bij staan. Weet ik tenminste waar we het allemaal voor blijven doen. Tell everybody where you're dreaming of. That love is the message and the message is love. L.O.V.E.
https://youtu.be/g8o24gK9ckU
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de workshop van 7 april 2019:
http://2019.bfknt.nl/20190414-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 14 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (116)
Maandag 13 december 2004
De Dag van Balen Als Een Stier
Vandaag was er iets aan de hand bij het huisje van Maximiliaan. Hij zou gefilmd gaan worden. Maar omdat hij zo raar had gedaan leek het de Vrouw niet vertrouwd om daar met vreemden naar binnen te gaan. Dat kon ik horen omdat ik daar de hele ochtend al stond te posten. Ik heb wel een glimp van hem opgevangen toen de deur even open ging. Hij zag er goed uit!
Maar nu komt het:
Omdat ze niet bij hem gingen filmen gingen ze naar Aagje! En je had die uitsloofster eens moeten zien. Ze sprong tegen het hek op en dan weer terug en dan weer er op. Alsof ze een balletdanserers was. Die mannen vonden het prachtig. Ik kon het niet uitstaan. Ze hadden het ook nog prachtig uitgelicht. Het leek wel een sprookje.
Naar mij keken ze helemaal niet meer om. En dan te bedenken dat ik daar ook nog steeds had kunnen wonen... Dan had ik daar ook kunnen staan dansen. Ik draaide me om, rende naar de stal gerend en ben de hele middag niet meer onder het stro vandaan gekomen. Ze kunnen de pot op.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Zaterdag 13 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (115)
Zondag 12 december 2004
De Dag van Oh Wat Heerlijk!
Vanmiddag was het weer zover. Een heleboel mensen en ook een man van de radio erbij. Ik ben er gewoon midden tussen in gaan liggen en toen gingen al die mensen mij tegelijkertijd aaien. Wat Was Dat Heerlijk! Dat mogen ze wel vaker doen. Daarna gingen ze naar Vrouw Vos en Aagje.Ik ben er meteen achteraan gerend. Daar was iets veranderd. Er brandde een prachtig licht. En wat bleek? Onder die lampen is het heerlijk warm. Aagje ging er meteen onder liggen. Toen zag ik dat al die mensen hetzelfde bij haar gingen doen als eerder bij mij! Ik werd heel boos want ik wilde ook onder die heerlijke lampen gaan liggen. Maar ik mocht er niet bij. Het gaat ook nooit zoals ik wil!
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Vrijdag 12 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (114)
Zaterdag 11 december 2004
De Dag van Het Nieuwe Plan
Nou ik heb het aan Billie Bofkont gevraagd. Een exoot is een wild dier, zegt hij. Een beer, of een tijger of een leeuw. In ieder geval dieren die hier niet wonen. Ik vond het meteen spannend. Toch denk ik dat Maximiliaan er ook eentje is. In ieder geval een vreemd dier, bedoel ik. Gister ging ineens de deur open en daar lag hij op een karretje en werd zo naar Het Witte Huisje gereden. Volgens mij sliep ie want hij snurkte heel hard en had z'n ogen dicht. Hij lag onder een deken. Toen verdween hij met karretje en al achter de deur van Het Witte Huisje. Er liep een man bij die ik nog nooit gezien had. Hij rook heel vreemd. Die lucht kende ik niet, maar het rook niet pluis.
Vandaag heb ik de hele dag bij het huisje van Maximiliaan gestaan. Ik kon nog steeds niks zien maar hij rook net zo vreemd als die man gister. Zou hij soms ziek zijn? Gisteravond was iedereen zo druk dat ik het helemaal vergat te vragen. Billie Bofkont had namelijk nieuws. Hij was er helemaal opgewonden van. Iedereen heeft nu een taak toegewezen gekregen. Spook stond natuurlijk vooraan toen de rollen verdeeld werden. Ik mag ook meedoen. Maar niemand mag er nog over praten. Dat mag pas als Billie Bofkont het zegt.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Donderdag 11 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (113)
Vrijdag 10 december 2004
De Dag van De Nieuwe Woning
Vanochtend zag ik een man het witte huisje ingaan. Ik werd meteen nieuwsgierig. Hij bleef lang weg en toen hij weer naar buiten kwam had hij een kruiwagen vol troep bij zich. Ik mocht er niet in. Maar de deur bleef op een kiertje staan en ik kon hem met mijn neus open krijgen. Toen zag ik het. Het huis van de hanen! Ze zaten allemaal in een hoekje en keken verbaasd en verschrikt. Alles was overhoop gehaald. 'Wat is hier aan de hand?' vroeg ik. 'Het schijnt dat hier een varken komt wonen,' antwoordde een witte duif met grijze vleugels. 'En nu moet alles worden opgeruimd.'
En jullie dan? Waar moeten jullie dan wonen?' De duif keek haar buurman aan, een deftige haan met prachtige veren. 'O wij blijven gewoon hoor, denk maar niet dat wij gaan verkassen. Geen sprake van.' Toen kwam de man met de kruiwagen er weer aan en moest ik eruit.
Maar ik had wel nieuws! Zelfs Spook wist 't nog niet. Een varken? Nou dat kon er maar een zijn natuurlijk. Maximiliaan! Ik had hem 's ochtends nog door de deur heen gehoord, hij beet keihard in het hout. Wel leuk dat hij achter op het erf komt wonen. Wie weet raken we dan wat sneller aan de praat. Toen kwam er een bestelauto aan. Er stapten een man en een vrouw uit. Ze haalden er allerlei spullen uit. 'Peter Klaver,' stond op zijkant van het busje. 'Dierenarts voor bijzondere dieren en exoten'. Exoten? Wat zou dat zijn? Zou Maximiliaan een exoot zijn? Morgenavond is er weer vergadering bij Billie Bofkont. Dan zal ik eens aan hem vragen wat dat is.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Dinsdag 9 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (112)
Donderdag 9 december 2004
De Dag van Het Grote Geheim
Vannacht bij Billie Bofkont geweest. Heftige vergadering. We waren er allemaal. Zelfs Stinkwijfje met haar ene oog was van de partij. Alleen Booswicht liet het afweten. Ze is nog steeds herstellende en moet nog veel slapen. Mijn voorgevoel kwam uit. Er staat veel te gebeuren. Ik mag er eigenlijk nog niet over praten. Als het uitlekt, kan dat funest zijn voor onze strategie. Nou ja, onze, die van Billie Bofkont eigenlijk, hij is de meest rustige en verstandige van allemaal en het bleek dat hij alles al uitgedacht had voor het geval dat. Nu ziet hij z'n kans schoon. 'Het is nu of nooit,' sprak hij ernstig. 'Nu moeten we de kans grijpen.' We knikten allemaal. Billie had gelijk. Tot diep in de nacht hebben we overlegd. En de taken verdeeld. Nu ben ik doodop. Ik heb geen oog dicht gedaan van de opwinding. Stel je toch voor dat het gaat lukken...
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Maandag 8 april 2019
De Dag van MOZZA IS BACK
De meest gestelde vraag van de afgelopen tijd: Hoe gaat het met Mozzarello?
1.
De zon schijnt weer
2.
De vrouwen liggen weer aan z'n voeten
3.
Mozza is back!
Fijne maandag allemaal!
PS
Iedere zondagochtend Bofkont Berichten in je mailbox, voor bij de koffie.
Exclusief voor Vrienden van Familie Bofkont.
Wil jij aspirant Vriend worden? Laat even weten. Dan krijg je de Bofkont Berichten ook.
mail@familiebofkont.nl
REACTIES
'Heel veel dank voor jullie geweldige verhalen over het wel en wee van de dieren in de Bofkont! WE LEVEN DAN OOK HARTSTOCHTELIJK MET JULLIE MEE!!! Elke keer weer.'
'Wat bijzonder om dit te lezen. Heb me nooit gerealiseerd hoe complex dat is! Sinds ik bij jullie ben geweest eet ik nog maar 5% van de zuivel die ik vroeger at (dat is meestal buiten de deur).'
'Wat heb ik weer genoten van de nieuwsbrief en van het varkensgeluk!'
'Al die nieuwe ervaringen voor ons leken... hoe we anders kunnen kijken naar en omgaan met onze boerderijdieren. Dat geef je ons toch allemaal maar even mee & dat is uniek.'
PPS
Hier de foto's van gisteren: de 891-ste workshop bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland:
http://2019.bfknt.nl/20190407-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zaterdag 6 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (111)
Woensdag 8 december 2004
De Dag van De Spuugmazzel
Ik ben over een week al 6 maanden. Een half jaar oud. Als ik 'thuis' was gebleven dan zou mijn leven er al op zitten. Dat vertelde Aagje vanmiddag. We stonden even te kletsen door het gaas heen. Ze baalt als een stier want ze kan voorlopig de grote akkers niet op voordat de omheining klaar is. Vrouw Vos bromde dat ze niet zo moest zeuren met haar modderpoel en wel 3 stallen om in te slapen, een lekker stuk grond om de benen te strekken en een eigen massagesalon.
'Mens zeik toch niet altijd zo, je hebt geen idee wat voor geluk je hebt gehad. Voor hetzelfde geld was je fokzeug geworden, hoe had je leven er dan uit gezien denk je?' Dat moest Aagje wel toegeven. En zo kregen we het er over. Dat ik anders ook al bijna dood moest omdat ik er inmiddels met mijn bijna 6 maanden de leeftijd voor heb. Aagje wordt volgend jaar al 7. Vrouw Vos ook. Wat hebben zij een spuugmazzel dat ze er nog zijn. En ik ook natuurlijk! Ik ga hier ook heel oud worden! Ik rende gauw naar Miss Universe om haar dat te vertellen.
Die trok ineens helemaal wit weg. 'Wat is er met je?' vroeg ik. 'Dat betekent dat je broers en zussen volgende week naar de slacht gaan!' En toen schaamde ik me. Dat Miss Universe dat nou moest zeggen. Ik was het zelf eerlijk gezegd gewoon vergeten. Zoveel is er hier iedere dag te doen en te beleven, dat ik al heel lang niet meer aan ze gedacht heb. Maar ze heeft natuurlijk gelijk. Die gaan dood volgende week... Ik werd er helemaal naar van bij dat idee.
'We moeten iets doen volgende week,' zei Miss Universe. 'We moeten iets verzinnen. Misschien moeten we ze gedenken of zo.' 'Ja laten we voor ze gaan bidden,' zei Boy George, die er de hele tijd op een strobaal bij gelegen had.
'Niks bidden,' bromde Billie Bofkont, die net langsliep. 'Helemaal niet bidden. Actie! We moeten ze gaan bevrijden. Vannacht spoedvergadering bij mij op de stal. Allemaal aantreden.' We keken hem stomverbaasd na. Die Billie Bofkont. Altijd zo zachtaardig en nu zo vastberaden. Ik voelde ineens dat er iets heel belangrijks zou gaan gebeuren...
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Vrijdag 5 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (110)
Dinsdag 7 december 2004
De Dag van Ik Heb Hem Gezien!
Ik heb hem gezien! Ik heb Maximiliaan gezien! Hij lag in een groot bed van stro en de Vrouw lag er weer eens naast. Er waren ook mensen van de televisie bij. Ze waren zo druk bezig dat ik ongezien met m'n voorpoten In de vensterbank kon gaan staan. En toen zag ik hem liggen! Hij kreeg trossen vol druiven. Wel een beetje dik vond ik hem. Maar toch wel erg knap hoor. Ik kan niet wachten tot hij buiten komt.
Ik snap trouwens niet waarom hij niet naar buiten komt. 'Dat mag nog niet,' zei Spook. 'De uitslag van z'n bloed is nog niet binnen.' Daar snapte ik niks van. Maar Spook legde uit dat er eerst gekeken moet worden of hij niet een of andere ziekte heeft. Pas als dat allemaal goed is, dan mag hij er uit. Nou, dat vind ik maar raar. Hij ziet er helemaal niet ziek uit. Integendeel. Maar het schijnt echt zo te moeten. Als de Vrouw dat niet beloofd had, had ze Maximiliaan niet mogen vervoeren.
Het was lekker weer. Toen we allemaal achter op het land liepen moest ik alles vertellen over Maximiliaan. Ik ben de enige die hem gezien heeft. De anderen zijn te klein en kunnen bij de vensterbank. Het heeft voordelen om zo snel te groeien...
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Donderdag 4 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (109)
Maandag 6 december 2004
De Dag van De Massage
Heerlijk. Ik kreeg vanavond een heel lange massage, wel van bijna een uur! Zo maar, de Vrouw was bezig met de stal uit te mesten, toen ik ineens voor haar voeten ging liggen. Ze liet al het werk liggen en begon meteen. Daarna ben ik onmiddellijk in slaap gevallen. Toen ik wakker werd had ze al het werk al klaar. Ik heb nog even wat rondgelopen in het donker, maar ik verveelde me, alle anderen waren al binnen. Toen ben ik lekker bij Billie Bofkont gaan liggen.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Woensdag 3 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (108)
Zondag 5 december 2004
De Dag van De Hoge Schotjes
De Vrouw heeft houten schotjes voor de deuren getimmerd. Ze is bang dat Maximiliaan anders dwars door de deur naar buiten stormt. Stalker heeft dat ook een keer gedaan. Daarna heb ik de Vrouw niet meer gezien. 'Ze ligt in bed,' zei Spook, die in de vensterbank zat te koekeloeren. 'Ik kan haar zo zien liggen. Volgens mij is ze ziek.' Ze kwam pas weer naar buiten toen we eten kregen. Bah, het was saai, ik vond er niks aan vandaag.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Maandag 1 april 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (107)
Zaterdag 4 december 2004
De Dag van Aagje is beledigd
Nog steeds niks gezien. Ik probeer in de vensterbank te klimmen, dat lukt niet zo goed. Maar zo nu en dan zie ik wat. Een glimp. Ik geloof dat hij wel knap is. Hij ruikt in ieder geval wel erg lekker. Die geur komt dwars door de deur heen. Volgens mij zit hij ook in de deur te bijten. 'Dat doen ze wel vaker,' zegt Miss Universe. 'Als ze je erg leuk vinden, gaan ze zo maar ergens in bijten.'
Aagje roept mij de hele tijd bij zich. Ze mag er niet uit omdat ze het land van de buurboer heeft vernield. Pas als er een omheining is kan ze de wijde wereld weer in. Dus moet ik steeds bij haar komen om te vertellen over Maximiliaan. 'Hoe is hij?,' vraagt ze steeds. 'Hoe ziet hij er uit? Is ie knap? Hoe ruikt ie?' Vrouw Vos wordt er helemaal kribbig van. 'Hou toch eens op met dat gezeur. Hij heeft toch geen oog voor jou, verbeeld je maar niks. Miss Universe is veel knapper.' 'En jonger.' voegde Stalker er aan toe toen hij langsliep. Aagje was belédigd. Ze heeft zich verder de hele middag niet laten zien en ging liggen mokken in het stro.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Zondag 31 maart 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (106)
Vrijdag 3 december 2004
De Dag van Waar is Maximiliaan nou?
We waren allemaal toch zo benieuwd. Het duurde en duurde maar. Ein-de-lijk kwam de Vrouw thuis. Maximiliaan lag achter in de Blije Beesten Bus. Er stonden heel veel mensen op de dijk op ze te wachten. De Vrouw moest met iedereen praten. Voor de radio, voor de televisie en toen moest ze ook nog voor de krant op de foto. We hebben dus nog niks gezien, ik mocht er niet bij zijn, dat was te druk voor hem, zei ze. Nu kan ik hem morgen pas zien. Stom gedoe altijd. Bah. Helemaal niet leuk.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Vrijdag 29 maart 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (105)
Donderdag 2 december 2004
De Dag van Morgen een nieuw varkentje
Morgen schijnt er een nieuw varkentje bij te komen. Spook wist het natuurlijk weer als eerste. Iedereen is opgewonden. Het stond ook al in de krant. Nu snap ik ook waarom die man er laatst was van de televisie. Hij kwam vast even kijken voor mooie shots. Ik geloof dat ik dan ook mee moet doen. Zoiets zei hij tenminste. De Vrouw loopt de hele dag al heen en weer te draven. Eerst hing ze met allerlei mensen aan de telefoon, toen de hele tijd rammelen op het toetsenbord, maar de telefoon bleef aan een stuk door gaan en ze vertelde steeds opnieuw hetzelfde verhaal over dat nieuwe varkentje dat morgen komt. Hij schijnt mishandeld te zijn.
Maximiliaan!
Zo heet hij. Ik vind dat een deftige naam. Aanstellerij, volgens Miss Universe: 'Laat Stalker dat maar niet horen. Die zal hem wel leren met zo'n naam. Ik ga hem gewoon Max noemen, hoor.' Ik weet het nog niet, eerst maar eens zien. Hij komt voorlopig in de melkerij te wonen. De Vrouw heeft een hele berg van stro voor hem gemaakt, dan kan hij lekker warm liggen. Ik wou dat het al morgen was.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Donderdag 28 maart 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (103+104)
Dinsdag 30 november 2004
De Dag van Het Schone Erf
Het is nu zo schoon op het erf dat ik er gewoon niks meer aan vind. Nergens is meer een vergeten graantje te vinden. Ik vond altijd wel wat na een hoop gewroet, maar dat is voorbij. Vanochtend was het ook een gedoe. De Vrouw kwam met mijn blik brokjes aanzetten toen Mannetje Bromsnor ineens onder het stro vandaan kwam. Die had zich zo goed verstopt, ze wist helemaal niet dat hij daar nog lag te slapen. Nou ja slapen, hij gaf me een beuk en toen heeft hij alles gauw opgegeten. Echt een rotstreek.
Daarna kreeg ik buiten nieuw eten en dat werd gejat door Billie Bofkont die met een noodgang uit het weiland kwam scheuren. De Vrouw was boos op hem maar kon er niks meer aan doen. Het komt gewoon omdat ik niet zo snel kan eten. Mijn tanden zijn eruit geslepen bij de boer waar ik vandaan kom.
Nu krijg ik het Witte Huisje, dan kan ik daar op mijn gemak gaan eten. Maar de Vrouw moet het eerst uitruimen omdat de hanen er zo'n bende van gemaakt hebben. En de eerste paar weken heeft ze daar geen tijd voor, zegt ze. Ben benieuwd waar ik morgen mijn brokjes zal krijgen...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 1 december 2004
De Dag van De Herdenking van Zachte Kees
Vandaag hebben we Zachte Kees herdacht. Nou ja iedereen dus en ik mocht er bij zijn. Ik had al veel over Zachte Kees gehoord. Afgelopen zondag was zijn eerste sterfdag. Omdat er toen niks aan gedaan kon worden vanwege de vrijwillgerswerkdag hier, had de Vrouw besloten dat het dan op woensdagmiddag zou zijn. Ze kwam een uurtje bij ons in de stal zitten. Roodpels, de broer van Zachte Kees, sprong meteen op haar schoot. Vorig jaar ging Zachte Kees dood op 28 november. Er hangen overal foto's van hem in de boerderij. Hij lijkt op Roodpels en Gekke Goudoog, zijn andere broer. Alledrie dezelfde kleur maar wel heel verschillende koppies.
Spook en Heks, zijn twee grijze zusters, hebben allerlei herinneringen opgehaald. Zo kwam nog eens wat te weten. Dat Zachte Kees aangereden was en dat de Vrouw toen net die avond in België een lezing moest geven. Ze heeft toen een vervanger gestuurd maar die Belgen waren woedend dat ze om zoiets stoms als een kat niet kwam opdagen. Dat liep heel hoog op, er kwamen zelfs advocaten aan te pas. Maar dat kon de Vrouw niks schelen. De dieren gaan bij haar altijd voor. Ze moest bij Zachte Kees blijven omdat Dokter John zou komen om hem te onderzoeken. Vorig jaar waren de nieren van Zachte Kees ineens helemaal op, heel raar. Hij moest uiteindelijk inslapen. De Vrouw vindt dat nog steeds heel verdrietig, wist Spook, die altijd alles afluistert. Vooral als de Vrouw met iemand aan de telefoon is. Het was een fijne middag.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Woensdag 27 maart 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (102)
Maandag 29 november 2004
De Dag van De Gevangenis
Wat een rotdag! De hele dag in de gevangenis zitten en ik had niks gedaan! Vanochtend gooide de Vrouw een heel blik lekkere brokjes bij Aagje naar binnen. De deur stond open. Ik floepte zo naar binnen. Heerlijk! Maar toen het op was, merkte ik dat ik niet meer naar buiten kon...
Wat een rotstreek. Ik heb de hele dag heen en weer lopen tijgeren voor het hek. Probeerde mijn kop door de spijlen te krijgen om me zo naar buiten te wurmen. Dat lukte niet. Mijn hoofd was te groot. De Vrouw kwam een uurtje langs. Toen vond ik er nog steeds niks aan. Ze heeft alle spinnewebben weggehaald en alles schoongeveegd.
Maar wat zo gek was. Waar was Aagje eigenlijk? Op een gegeven moment kwam ze eraan. Maar in haar buurt komen was er niet bij. Iedere keer als ik om het hoekje keek, kwam ze er aan stormen.
Ze heeft wel een groot huis zeg. Eigenlijk heeft ze 2 huizen. Of nee, het zijn er wel 3! Het houten huis, dan onder het afdak nog een slaapplaats en het mooie witte huisje. Ik ben de hele middag maar buiten en in het witte huisje gebleven. Vrouw Vos stond af en toe aan de andere kant van het hek te loeren. Ik vond het maar helemaal niks.
Na het avondeten ben ik snel langs Aagje geslopen. Ze lag te slapen. Ik nam een aanloop en sprong zo over het hek heen. De Vrouw was stomverbaasd dat ze mij op het erf zag lopen. Toen mocht ik weer gewoon vrij. Ze liep wel te mopperen en ze vroeg zich af wat ze nu toch met mij aan moet...
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof
Donderdag 21 maart 2019
De Dag van DE ANALYSE (2)
DUMPIE
Dumpie is bijna 4 jaar lang heer & meester geweest. Met hem in de buurt bonden alle roze lummels in. Zelfs Betsy. En dus had Dumpie altijd de beste slaapplaats. Hij plofte zomaar neer tussen die 11 warme roze lijven en deinde op het ritme van hun ademhaling de nacht in.
Voor mensen bleef hij schuw.
Bang voor bruuske bewegingen. Bang voor onverwachte geluiden. Het lot van gedumpte hangbuikzwijnjes. Ze krijgen er een opdonder van die ze nauwelijks of nooit meer te boven komen. Maar Dumpie had macht. Bij Familie Bofkont kon hij gaan en staan waar hij wou. Het leven was zo slecht nog niet.
KOENTJE
Eind december 2018 maakt Koentje zich defintief los van Brody en Grote Broer. Hij trok bij Betsy in. Nog zo'n klein opdondertje dat de lakens kwam uitdelen. Betsy was berig. Koentje werd met open armen ontvangen. Maar haar roze lummels vonden het maar niks en Dumpie ook niet.
Dumpie deed of hij het wijze besluit nam om zijn rivaal met rust te laten. Maar in werkelijkheid was het andersom.
BETSY
Dumpie was klein bier voor Koentje. Bovendien had hij het veel te druk met Betsy. Hij maakte haar het hof dat het een aard had. En Betsy had de tijd van haar leven.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 20 maart 2019
De Dag van DE ANALYSE
Op zondag ben ik Juf Ank (Halló allemaal!), door de week Pleegzuster Bloedwijn (zou Sneeuwwitje een lintworm hebben?) en bij calamiteiten, zoals nu met Dumpie, zet ik de bril van Freud op. Seks. Als ik met die ogen naar het probleem Dumpie en de Roze Lummels kijk, kom ik een heel eind.
DUMPIE
De aanwezigheid van Dumpie sloeg in als een bom toen hij gedumpt werd in het Bofkontbos (2015). Hij stonk een uur in de wind (ongecastreerd beertje) en zijn lucht bracht Betsy in alle staten van opwinding (op dat moment berig). Haar zonen Eberhard, Klaas, Jan, Frans, Cees en Stompie stonden er bij en keken er naar. Zelf waren ze een jaar daarvoor ontmand om incestueuze schandalen te voorkomen.
Maar door Dumpie's komst stonden ze meteen op tilt. De knapen hoorden de klok luiden maar wisten niet waar de klepel hing. Dumpie, amper 3 turven hoog, maakte diepe indruk.
Betsy lag uitgestrekt tegen het gaas te sjansen, geflankeerd door haar lummels, blaffend met hun neuzen door het gaas, en Dumpie lachte ze allemaal uit. Met zijn strakke zwarte lijfje paradeerde hij heen en weer als een Spaanse toreodor in de arena. Een en al uitdaging. Een en al seks. Een en al macht.
KOENTJE
Vier jaar later op Het Beloofde Varkensland. Brody, het balkonstumpertje, heeft een eigen vriendje nodig. Koentje wordt ingevlogen.
Als binnenbeertje (met één achtergebleven balletje in zijn buik), kreeg Koentje groot aanzien bij alle varkens van Familie Bofkont. Wéér die alles bedwelmende lucht. Met de seksuele oerdriften van beesten valt niet te spotten. Seks is voortplanting. En wie zich kan voortplanten heeft de macht in pacht.
Door zijn berengeur stond Koentje onder en boven de varkenswet. Hondsbrutaal. Hij brak in bij berige Betsy. Amper 10 kilo. Eberhard minstens 350, maar voor de intacte Koentje ging hij een straatje om. Alle roze lummels waren als de dood voor Koentje. Behalve Dumpie.
Dumpie was allang ontmand maar hij teerde nog steeds op zijn oude roem.
Toen kwam het gelazer met Mozzarello en Zeus. Noodgedwongen werd Mozzarello de buurman van Betsy & Co. Zoals elke waterbuffel is Mozzarello een grote sloperd. Keer op keer vernielde hij de afrastering.
Juffrouw Loes, Keiler en Wildeman zagen hun kans schoon. Regelmatig gingen ze via het territorium van Mozzarello ongenood bij Betsy & Co buurten. Grote onrust in de tent. Niet dat de everzwijnen écht lelijk tegen ze deden, maar de hele familie was bang voor hun 'wilde' collega's. Ook Dumpie.
DAT WAS DE EERSTE KEER DAT DUMPIE BANG WAS.
Koentje liep daar uiteraard ook nog steeds tussendoor te struinen. Het was niet leuk meer. Op een dag hebben we iedereen er uitgebonjourd en de rust keerde terug. Gelukkig.
Maar een paar dagen voor Betsy stierf gebeurde er iets opmerkelijks.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 19 maart 2019
De Dag van GRRRRRRRRRR (filmpje)
Wat is het toch een rotstreek. Je varkentje dumpen. Niet alleen voor het arme beestje zelf, ook voor de mensen die je er mee opzadelt. Hier. Alsjeblieft. MIJN probleem en dat mag JIJ gaan oplossen. Toedeledokie.
Ik ben in staat hem postuum achter zijn bureau vandaan te trekken. Ik weet waar ie werkt, meneer de dumperd. Dat hadden we toen al uitgezocht. Maar we waren veel te druk met Dumpie die zo snel mogelijk bij Betsy vandaan moest. Betsy was berig en Dumpie was een intact kereltje. 's Nachts over het hek gesmeten in het Bofkontbos.
4 jaar geleden.
Het hele Bofkontbos was in rep en roer. Betsy hoerde en snoerde er op los met zo'n mooie minnaar in haar buurt en haar roze lummels waren in alle staten. Wat doet moeder nu?
In een razend tempo een deel van het bos afgezet. Dokter Peter ingevlogen. Toen de schuwe Dumpie voldoende hersteld was van de chirurgische-castratie-onder-narcose, mocht hij los in het bos. Betsy's lummels stoven alle kanten op. Dumpie, dat kleine opdondertje, werd heer en meester. Ook na hun verhuizing naar Het Beloofde Varkensland bleef Dumpie de baas. De enige voor wie hij ontzag had was voor Betsy.
En nu is Betsy weg.
'Ik zit te janken,' twittert Bofkontvriendin Monique. 'Door Betsy ben ik vriend geworden. Vond haar prachtig. Div. keren bij haar en jullie natuurlijk op bezoek geweest. Sterkte met dit grote verlies. Ik hoop dat de hummels niet al te gek gaan doen.'
De húmmels? Dat de húmmels niet gek gaan doen?
De LUMMELS zal ze bedoelen. En of de lummels gek deden.
Vorige week hebben ze Dumpie uit de groep gegooid. En dat was geen grapje. Als een meute hyena's hebben ze zich bovenop Dumpie gestort. Dennis en Orson hebben hem - letterlijk met gevaar voor eigen leven, en ook dat is geen grapje - moeten ontzetten. Dumpie had het niet overleefd.
Ik was in Amsterdam maar snelde onmiddelijk naar de plek des onheils. Dumpie was inmiddels op het pleintje bij Mozzarello geparkeerd. Ontkomen aan 6 paar dolken. De volwassen slagtanden van Eberhard, Klaas, Jan, Frans, Cees en Stompie. Dennis heeft ze van Dumpie af moeten trappen. De 4 meiden deden trouwens ook volop mee.
En dat allemaal in hun huisje waar Dumpie naar toegevlucht was. Daar lag hij op zijn rug en kon geen kant meer op. Dennis ook niet. Dit had heel anders af kunnen lopen...
We hebben een paardentrailer uit Mijdrecht gehaald en Dumpie diezelfde avond nog naar Villa Varkensgeluk verhuisd. En daar zit ie nu. In zijn eentje. Arme Dumpie.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Dumpie in het Bofkontbos: hij was zelfs op het nieuws!
https://youtu.be/ZCKymVj3EAk
Maandag 18 maart 2019
De Dag van VLIEGSCHAAMTE
In mijn hele leven heb ik 2 keer gevlogen. Of was het 3 keer? De laatste keer was in 1985 en toen wist ik het zeker: dit doe ik NOOIT meer. Alleen al zo'n vertrekhal. Van iemand ophalen of wegbrengen krijg ik al de zenuwen. Neem een borrel, werd me aangeraden, toen ik destijds verstijfd in de vliegtuigstoel zat. Maar ik drink niet :-). En het ergste is: je moet ook weer terug. Dus genieten op de plaats van bestemming? Vergeet het maar.
Ik heb me er nooit voor geschaamd. Waarom zou ik? Maar in de ogen van globetrotters was ik een grote trut. Wie de wereld niet overvliegt telt niet mee. Tijden veranderen. Sinds kort hebben we er een nieuw woord bij: vliegschaamte. Nu moeten die anderen zich schamen, nu ben ik stoer ;-)
De laatste tijd moet ik vaak aan Jane Goodall denken.
Jane vliegt jaarlijks 300 keer de wereld over, al járen, om het woord te verkondigen. In ieder interview, ieder artikel wordt het met trots benadrukt: 300 keer! Mensen inspireren om zich in te zetten voor een betere planeet. Volgens Jane verkeert de wereld in een beangstigend slechte staat. Reasons for Hope heet haar lezing. Toen ze er vorig jaar mee in Carré stond, kreeg ze nog een daverende rencensie. Toen bestond het woord vliegschaamte nog niet. Zouden ze nu crisisberaad hebben, het bestuur van haar stichting? Hoe moeten zij omgaan met die 'vliegschaamte' in deze tijd waarin iedereen elkaar de maat neemt?
En wat te denken van Floortje Dessing die voor haar tv-programma naar alle uithoeken van de wereld vliegt? Laatst lag ze onder een vergrootglas in de Volkskrant. Ik citeer: 'Het gevaar is dat velen in het voetspoor van Dessing de eilandjes in de Beringzee of Stille Zuidzee willen bezoeken. Eigenlijk zou daar in het kader van de duurzaamheid een keer een stokje voor moeten worden gestoken.'
Zo win je onder luid gejubel de felbegeerde Televizier-Ring, zo moet je je verantwoorden in de DWDD voor Matthijs van Nieuwkerk. (Die binnenkort zelf ook een reisprogramma gaat maken :-)).
De Janes en Floortjes van deze wereld zijn niet (meer) te benijden. Zo blij dat we op Het Beloofde Varkensland het woord kunnen blijven verkondigen met beide benen op de grond. Gisteren voor de 888-ste keer. Ik ben net zo honkvast als de varkens. Mij krijg je nooit meer een vliegtuig in. 'When pigs can fly' is niet voor niks 'a way of saying that something will never happen'.
Hoewel...
Eén uitzondering zou ik dolgraag nog willen maken. Als ik 300 keer de aarde rond moest vliegen om Betsy terug te kunnen halen, dan belde ik nu de KLM. Onmiddelijk.
Fijne maandag allemaal!
PS
Hier de foto's van gisteren
http://2019.bfknt.nl/20190317-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 17 maart 2019
De Dag van TROOSTETEN
Ik ben een voorstander van troosteten. Als je het allemaal niet meer weet, zet het dan maar op een vreten. De klusdag van gisteren begon met overheerlijke brownies van Bofkontboerin Annemiek. Chocoladebommen. Lekkerder heb ik ze nooit gegeten.
De dag eindigde met een veganistische hamburger bij Deer Mama. Had ik over gelezen. Hiske Versprille was er laaiend over. Ik geloof nooit iemand als er wordt gezegd dat het op echt vlees lijkt. Maar Hiske Versprille geloof ik altijd. Blind. Ze schrijft eetrencensies, eerst in het Parool, nu in de Volkskrant.
Dus op naar de veganistische snackbar voor zo'n veganistische beyond burger.
Maar eerst friet van de Frietsteeg. Daarna door naar Deer Mama op de Ceintuurbaan. Godsklere! Lékker! Hoe krijgen ze dat voor mekaar? Sappig vlees, ja vlees. Veganistisch vlees. Het bestaat! 27,90 euro voor 2 burgers. Dat wel. Krankzinnig duur. Maar ja, in het land der blinden is éénoog koning. Ze kunnen er voor vragen wat de vleesgek er voor geeft.
Dus: als je wat te treuren of te vieren hebt, je weet nu waar je terecht kunt.
Als toetje nam ik een Magnum van de benzinepomp. Ik leef nog.
Fijne zondag allemaal!
PS
Hiske Versprille maakte dit portret toen we net in het Bofkontbos zaten.
Voorbij, voorbij. Maar de herinnerigen maken veel goed.
http://2011.bfknt.nl/20111004-het-parool-profiel-dafne-westerhof-door-hiske-versprille.jpg
Zaterdag 16 maart 2019
De Dag van LIEVE BESCHEIDEN BETSY
Wittgenstein: 'Waarover men niet kan spreken moet men zwijgen'
16 maart 2019. Het had vandaag een feestdag moeten zijn. Vijf jaar vrijheid voor Betsy. Maar het liep anders. Lieve bescheiden Betsy is niet meer. Van de week heeft ze Het Beloofde Varkensland verlaten.
De ene dag was ze niet goed, de volgende dag stortte ze in en zat er niks anders meer op dan haar lijfarts te bellen.
Geheel in Betsy's stijl, bescheiden en teruggetrokken, hebben we afscheid van haar genomen, omringd door haar eigen roze lummels en de aangenomen Dumpie.
Bescheiden Betsy is van grote betekenis geweest voor Familie Bofkont. Van een dubbele pechvogel werd ze een driedubbele bofkont. Haar leven krijgt een prominente plek in mijn-boek-in-de-maak, VIPS (Very Important Pigs), dat op zondag 12 mei wordt gepresenteerd op Het Beloofde Varkensland.
Voor nu laat ik het hierbij. Het zou niet passend zijn om nu het gras voor mijn eigen voeten weg te maaien. Dat geeft mij ook de gelegenheid om te wennen aan het onwerkelijke.
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Voor wie niet wachten kan op VIPS (Very Important Pigs), lees hier Betsy's Blog:
(44 blogs van bio-industrie tot bosvarken!).
https://www.facebook.com/BetsyTheTalkingPig
Vrijdag 15 maart 2019
De Dag van DRACHTIGE ZWERFPOES IS WELKOM
Met het heengaan van Siepert dansen de ratjes op tafel. Zo erg is het nu ook weer niet, maar ik heb nu wel regelmatig bezoek van Ratatouille. Hij trippelt door de kamer, kijkt belangstellend op als ik hem begroet en dat Sneeuwwitje daar ook haar domicilie heeft, interesseert hem geen klap.
Ratatouille is een joekel en zo traag als een slak. Vermoedelijk stokoud. Dat is Sneeuwwitje ook. Wat zal ik me nog druk maken. Je ziet het die 2 oudjes denken. En zo kon het gebeuren dat Ratatouille en Sneeuwwitje van de week min of meer neusje aan neusje onder de tafel stonden. Ik stond er bij en ik keek er naar.
Met Siepert was dat heel anders afgelopen...
Om te beginnen had Ratatouille het niet in zijn kopje gehaald om ongenood op visite te gaan. Met Kareltje, de zus van Siepert, was ie ook van een koude kermis thuisgekomen. Maar Kareltje komt nooit in het voorhuis, tenzij de bloemen op de ramen staan.
Dat kunnen we dus voorlopig vergeten, volgende week wordt het lente. Dan zullen de krolse katten weer van zich laten horen.
In het begin van mijn carriere als stadsboerin, lang geleden, zat er nog een volkstuinencomplex tegenover de Bofkontboerderij. Het wemelde daar van de zwerfkatten. En toen Grijze Kat & Rode Poes kwamen bedelen om eten, mochten ze blijven. Ik wist niet dat ze toen al vadertje en moedertje hadden gespeeld in de hooiberg. Vijf beeldschone kittens. Mooie herinneringen. Spook is als laatste overleden, 3 jaar geleden.
De volkstuinen zijn inmiddels weg. Maar er is weer plaats voor een alleenstaand zwerfmoedertje, ongewenst zwanger, en waar moet ze heen met haar dikke buikje? Naar Familie Bofkont! Daar is ze welkom.
Voorwaarde is wel dat de kittens op de Bofkontboerderij geboren worden. Dan kan moeder poes haar kleintjes leren jagen. En als het zover is, hoop ik dat Ratatouille al uit zichzelf is omgevallen. Van ouderdom.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 14 maart 2019
De Dag van ZONDER VLEES BEN IK LIEVER DOOD
Vandaag is het kliekjesdag, ik maak me er met een Jantje van Leiden van af. Maar zoals iedereen weet: kliekjes zijn vaak het lekkerst. Twee stukken die je móet lezen.
1.
Alexandra Besuijen van HP/deTijd heeft zin om met een frikandel te gaan meppen:
VEGANISTEN, HOU EENS OP MET DIE MORELE MEETLAT!
https://www.hpdetijd.nl/2019-02-27/die-morele-meetlat/
2.
Michel van den Bos van GAIA (Belgische Dierenbescherming) heeft kweekvlees omarmd:
NOOIT MEER SLACHTEN
https://gaia.cmail19.com/t/ViewEmail/r/1F19C7E0788ACC3B2540EF23F30FEDED/
Fijne donderdag allemaal!
PS
Dit las ik nog op twitter:
'Een goed beest hoort op je bord. Punt.'
En wat te denken van deze?
'Ik móet vlees eten, anders ben ik liever dood.'
Voor deze mensen (en die groep is gigagroot) wordt kweekvlees dé uitkomst. Ik heb de bestseller Nooit meer slachten van voedingsexpert Paul Shapiro onmiddelijk besteld.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 13 maart 2019
De Dag van VARKENS EN GANZEN
Voorop gesteld. Van varkens die gehouden worden met als doel vlees, word ik altijd treurig. Al hebben ze nog zoveel buitenruimte, ik raak doortrokken van een diep gevoeld medelijden. Ze zijn niet van zichzelf, het zijn lijfeigenen. Logisch. Hoe kom je anders aan vlees?
Nu over gisteren in Houten.
Ik weet dat varkens dol zijn op eieren. Bokita krijgt er 5 per dag. Ze hoeft er niet zelf ganzennesten voor leeg te roven. Bokita krijgt haar kippeneitjes op een presenteerblaadje aangereikt. Hardgekookt. Iedere dag hetzelfde ritueel. De eitjes pellen, doorsnijden, eerst de dooier aanbieden, dan de 2 helften vullen met zonnebloem-olie (voor een betere stoelgang) en smullen maar. Alle dagen hetzelfde. Alle dagen feest.
De varkens in Houten zijn nog maar biggen. Veel kleiner dan ze op de foto's uit de media oogden. Hebben die biggetjes het slecht? Nee. Objectief gezien hebben ze het goed. Een groot terrein en onderdak met stro. Godzijdank.
Ruim 5,5 jaar geleden was dat nog anders. Toen lagen de biggen van diezelfde club varkenshouders onder de blote hemel in weer en wind. November 2013. Met Dennis, Jaro en Huub hebben we toen ongevraagd een schuilhuis voor ze gebouwd, midden in de nacht. Ondanks mijn discretie (ik liet de pers er bewust buiten) werd ons dat niet in dank afgenomen. Integendeel.
Maar zand daarover. Toch reisden we gisteren af naar Houten met een bus vol materialen en gereedschap voor je-weet-maar-nooit. Zoals gezegd, de biggen hebben het nu goed. Mijn complimenten.
Nu de ganzen.
Op zich is het een goed idee. Laat vrije varkens hun eieren oppeuzelen en er komen niet nóg meer ganzen. Dat is de theorie. Maar dan zie ik die ganzen. En ik denk aan dat gevoelige hoofdje van Arie Bombarie die meer wist dan ik ooit zal weten.
Ik heb het zelf meegemaakt. Ging ik met Juffrouw Loes in de polder wandelen. Ineens was ze verdwenen. Vogels die in paniek opvlogen. Schreeuwend. En ik wist hoe laat het was. Nooit meer in het voorjaar met Juffrouw Loes de polder in.
De wethouder van Houten heeft meerdere goede redenenen om de ganzennesten te laten plunderen, zei ze in de media. Om er eentje te noemen: de pulletjes (ganzenkuikens) zouden de snelweg oplopen. Gevaar voor mens en dier. Volkomen terecht dat dat voorkomen moet worden.
Maar ook dát heb ik gisteren bekeken. Daar kan iets aan gedaan worden. Met een goede afscheiding tussen sloot en weg, kan er geen pulletje de weg meer op. Maar ja, dat is niet sexy. Daar haal je de media niet mee ;-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Van een ding heb ik spijt. Ik nam gisteren ook stukjes appels mee voor de biggen. Dat had ik niet moeten doen. Ik weet het notabene als geen ander. Als Betsy en haar biggetjes in het Bofkontbos stiekem gevoerd werden door eigenwijze passanten, je kon me niet kwaaier krijgen. Het voerschema van een ander in de war schoppen, dat doe je niet. Daarom, verzorger van de biggen in Houten, excuus!
PPS
Ik blijf het project in Houten volgen. De biggen zitten nu nog in een beperkt stuk. Dat gaat natuurlijk veranderen als ze 'jachtvarkens' gaan worden. Benieuwd naar die ontwikkeling. Van tijd tot tijd zal ik daar gaan kijken om het op een afstandje te volgen. Zonder appels :-)
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 12 maart 2019
De Dag van GROENTEPORNO
#Weekzondervlees is een bron van vermaak op twitter. Jeetjemina. De Hoekse & Kabeljauwse twisten zijn er niks bij. Woedende vleeseters met volgestampte vriezers (hoe kom je anders in gódsnaam die week door?) venijnige veganisten die met wortels staan te zwaaien, deftige dames die zich afvragen of ze nu bij het kamp van zure zeikerds (hun woorden) behoren, beteuterde boeren die zich afgewezen voelen, hippe supermarkten (ja ze bestáán!) die hun vleesschap leeggemaaid hebben (een wéék lang!) kortom; iedereen blaast zijn partijtje mee.
De initiatiefneemster van #weekzondervlees, Isabel Boerdam, (hulde!) heeft een stuk geschreven in Trouw. Zij is van de School-van-Nuance en vindt dat vlees gewoon een plaats moeten blijven houden in het consumptiepatroon. Waarvan akte.
Ook leuk om alle creaties te zien. Vlees spreekt tot de verbeelding. Maar groente ook. Neem deze groenteporno-collage. Is het geen plaatje? Gepost door ene Michiel de Wit, niet duidelijk of hij ook de kunstenaar is, maar hierbij genoemd dus.
Ondertussen is er al weer volop 'nieuw vlees' in de maak. Nog voor de publiciteitsstorm losbarstte over het nieuwste hippe varkensproject, kreeg ik er al vragen over:
'Dafne, in Houten worden varkens ingezet tegen ganzenoverlast: https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/1894276/ Wat vind jij van deze methode? Ben heel benieuwd!'
Ik vond er wat van en sinds de Volkskrant van vanochtend vind ik er helemaal iets van. Het blijkt om biggen van 3 maanden te gaan, vleesvarkens in de maak, zeg maar. En het gaat om Arie Bombaries.
Maar omdat ik niet alleen van de School-van-Nuance ben, maar vooral van de School-van-Alles-Eerst-Met-Eigen-Ogen-Zien, ga ik straks naar Houten toe. En dan vertel ik morgen wat ik er van vind.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 11 maart 2019
De Dag van LEVE DE VROUW DIE NIKS MET VARKENS HEEFT
Jammer dat ik niet naar de Klimaatmars kon. Workshop. Maar daar hadden we het volgende op gevonden: onze eigen Klimaatmars door de polder naar het Bofkonteiland en weer terug. Een echt mini-marsje. Meer eco dan op de Dam merkte iemand op terwijl we door het natte weiland liepen te soppen.
Geen enkele veganist in de zaal gisteren. Toen Zeeman met Unox ter sprake kwam kon ik uit meerdere wegkijkende blikken vlees opmaken. Ook kiloknallers. Maar ik hield de kaken stijf op mekaar en bleef trouw aan het Bofkontconcept. Iedereen vrij laten. Daar sta ik nog steeds achter. Wat kun je doen? Je stinkende best doen voor een moordmiddag en met heel je hart hopen dat Familie Bofkont tot nadenken stemt.
De aanvang van de workshop was hectisch. Drukke varkens. Storm in de lucht. Varkens voelen elke weersomslag feilloos aan. Aankomende storm is altijd gedoe; korte lontjes, kribbigheid, een snauw hier, een snauw daar. Net wat je niet wilt als er ook iemand bij zit die niks met varkens heeft :-) 'Jongens gedráág je! We hebben gasten!'
Interessante samenstelling van de groep. De helft teamuitje, de andere helft losse inschrijvingen 'uit eigen vrije wil.' En in ieder teamuitje zitten er altijd wel een paar die iets anders gewild hadden. Zo gaat dat met teamuitjes ;-)
Uit mijn rijke verleden als workshopleider (god wat ben ik destijds ontgroend door de bobo's uit het bedrijfsleven), heb ik toen een aanpak ontwikkeld die nog steeds werkt: niet bang zijn, onmiddelijk voor de draad ermee, op tafel met die weerstand. Hardop benoemen wat er speelt, op de allerlichtste toon die in je huis hebt, niemand iets kwalijk nemen en meteen de vluchtroute aanbieden. 'Voel je vrij om na de koffie iets anders leuks te gaan doen vanmiddag.' En dat ook oprecht menen. Kan zij het helpen dat ze niks met varkens heeft? Zet mij in een teamuitje op een zeilboot en ga ik krijsend ten onder.
Maar ze bleef. En ze heeft genoten. Van de verhalen. Van de bofkonten. Van Zeeman tijdens de Nieuwjaarsduik. Van comazuiper Bulle die maar bij Mem bleef drinken. Ik zag haar glunderen. Zelfs de varkens kwamen tot bedaren ;-) En ik genoot van haar. Er was iets gebeurd. Een onuitgesproken wederzijdse waardering, juist omdat je elkaars verschillen niet had veroordeeld, maar geaccepteerd.
Dat dacht ik allemaal toen ik 's avonds naar het Journaal keek. Al die mensen op de Dam. Ze aten allemaal 'minder vlees' toen de verslaggever er naar vroeg. Of ze vlogen minder. Of helemaal niet meer. Of deden een poging daartoe. Het klonk me iets te sociaal wenselijk allemaal. Het lijkt wel alsof iedereen bang geworden is. Elkaar de maat nemen. Laten we daar mee stoppen. Wie weet hoeveel lucht dat nog gaat geven. Leve de vrouw die niks met varkens heeft en daar gewoon voor uitkomt!
Fijne maandag allemaal!
PS
Hier de foto's van gisteren
http://2019.bfknt.nl/20190310-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Vrijdag 8 maart 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (101)
Zondag 28 november 2004
De Dag van De Werkende Mensen
Wat een drukte vandaag! Er liepen wel 8 mensen de hele dag te vegen en scheppen en nog veel meer te doen. Ze hebben ook het hanenpaviljoen afgebroken! Dat vind ik wel heel jammer, want waar kan ik dan iedere morgen de graantjes gaan stelen? Bij Gevaarlijke Eddy en Caesar zijn ze ook een hele poos bezig geweest. Zij hebben een heel nieuw vers huis gekregen. Alle ouwe troep en hooi en stro is er uit gehaald en rondom de grote boom gegooid. Maar wat zag ik? Nu wil Gevaarlijke Eddy daar niet gaan liggen. Vanavond liep ik nog even langs en toen lag ie gewoon op zijn ouwe troep onder de boom. Het zag er wel heel mooi uit, het leek wel een kerststal.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 7 maart 2019
De Dag van HOERA VOOR ORSON
Werken als een paard. Orson heeft het uitgevonden. De beste werker die Familie Bofkont ooit gehad heeft. Als hij het erf doet of een stal uitmest, bestaat er niks anders meer voor hem. Muziek op, oordopjes in, en gaan met die banaan. 100% focus. In een razend tempo. Wat kan die jongen werken.
Verder maakt hij schilderijen en is hij ook takkenkunstenaar. Geef Orson een berg takken (of geven, hij sprokkelt ze zelf wel bij elkaar) en een paar uur later kan hij zo met een hip eco-kunstwerk in een fancy woonmagazine. Mister Frisling was zijn darling, die twee hadden iets speciaals met elkaar, zoals hij ook heeft met Mozzarello.
Orson werkt al bijna 10 jaar bij Familie Bofkont en vandaag is ie jarig. Hij is 54 jaar geworden maar dat gelooft geen mens. Van een afstandje geef je hem de helft (Familie Bofkont houdt je jong ;-)).
Zullen we Orson allemaal een digitaal verjaardagskaartje sturen?
Dit is zijn e-mail: Orson2009@live.nl
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 6 maart 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (100)
Zaterdag 27 november 2004
De Dag van Het Nieuwe Haantje
Gisteren kwam er een meisje aan het hek met een klein haantje in haar armen. Ze vertelde dat haar hond een paar jonge haantjes had doodgebeten, en of deze hier mocht komen wonen. Het mocht van de Vrouw. Ze was meteen weer helemaal verliefd op hem. Het is ook een lief diertje. Beetje verlegen, maar toch redelijk snel op zijn gemak. Hij mocht eerst bij de Vrouw op schoot toen ze met een man aan het praten was in de presentatiestal. Gisteravond heeft ze hem in een grote kist gezet in de paardenstal. Maar hij vloog steeds keihard omhoog om er uit te komen. Toen was ze bang dat hij zijn kammetje zou beschadigen en mocht hij er meteen weer uit. Dat ging eigenlijk heel goed omdat Scheefbekje en Willempie hem met rust lieten. Daar was de Vrouw bang voor, dat ze hem zouden aanvallen.
'Dat is de reden waarom niet alle dieren hier kunnen komen wonen', zei Billie Bofkont. 'Ze gaan altijd zo vechten in het begin en dan moet de Vrouw weer met de gewonde dieren naar de dierenarts. Daarom kan ze soms heel kwaad worden op al die mensen die denken dat het allemaal maar zo makkelijk gaat. Die bellen dan op en willen hier hun dieren heen brengen omdat ze er geen zin meer in hebben, of omdat ze vinden dat ze te oud geworden zijn, of omdat ze een baby gekregen hebben en niet meer voor hun dier willen zorgen. Pisnijdig kan ze daar van worden. Als je een dier hebt moet je er voor zorgen, vind ze. Het hele leven van het dier lang, en anders moet je niet aan een dier beginnen.' Ik knikte blij. Wat een fijn idee, dat ik hier altijd blijven mag!
Wordt Vervolgd.
Woensdag 6 maart 2019
OPROEP! WIE REDT BAMBI?
Noodkreet van medewerkster kinderboerderij: 'Help! Onze jonge damhertjes worden opgehaald door de handelaar! Ik wil niet dat ze op het bord belanden! Kun je helpen?!'
Het gaat om deze Bambi (en nog 5 van haar soortgenootjes).
Wie weet wat?
SPOED-HAAST is geboden!
Reacties kunnen naar mail@familiebofkont.nl
Ik stuur ze door naar de medewerkster van de kinderboerderij.
Dank vast!
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 5 maart 2019
De Dag van WAT JE VAN VER HAALT IS LEKKER
Mike Boddé mailde dat hij nog vaak terug dacht aan de mooie avond van het Varkensconcert. Dat is waar ook. Het Varkensconcert. 5 februari. Het lijkt een eeuw geleden. Zoveel gebeurd weer. La Mama, Siepert, Mozzarello, De Nieuwe Kippies, Grote Meid, Brody. O ja en ook nog die monsterklus op het Bofkonteiland. Je zou er zowat scheel van worden.
Tussen alle bedrijven door is er ook nog een trekker aan huis bezorgd. Stond er ineens een ellenlange vrachtwagen uit Frankrijk op de dijk. Toet, toet! Zijn we hier aan het goede adres? Stichting Familie Bofkont? De Roemeense chauffeur en zijn bijrijder braken er hun tong over.
Maar daar is ie dan toch. Eindelijk. De trekker van Familie Bofkont. Rijdt als een zonnetje, geen wonder met maar 738 uur op de teller (deze info is speciaal bedoeld voor Tinus ;-) ).
Wat je van ver haalt is lekker. Dat vindt La Mama ook, ze kwam speciaal kijken. Binnenkort de dames van de gehaakte bofkontjes maar eens op de koffie vragen. Maar eerst nog een voorlader regelen. Dan is ie compleet en zijn alle trekkerwensen vervuld. Wat een rijkdom :-)
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 4 maart 2019
De Dag van DAPPERE BRODY
Ver heen door de gasnarcose konden we Brody's scheve snoetje nu ook eens aan de binnenkant bekijken. Zijn kaak is halverwege naar links gegroeid. Hoe meer ik te weten kom, hoe groter het wonder dat dit varkentje de aanvallen van de pitbulls heeft overleefd.
En nu zit hij met 23 hechtingen rond zijn lieve linkeroogje. Hij slaat zich er goed doorheen. Zodra hij bij was begon hij overal tegenaan te schuren met dat oogje. Snel alle strobalen weggehaald en een gladde houten bak voor hem gemaakt van 2,5 bij 2,5 meter. Nu valt er nergens meer tegen aan te schuren behalve tegen mij (ik lig bij hem als Pleegzuster Bloedwijn), en dat laat ik maar toe. Het lijkt me verschrikkelijke te willen schuren en het kan niet. Gelukkig ben ik wel wat zachter dan prikstro ;-)
De oogzalf werd het Drama van Boy George. Daar wilde ik nooit meer aan denken. Boy George was als 3-weken oud kittentje uit een auto gegooid op de dijk. Meer dood dan levend. Hij mankeerde van alles o.a. niesziekte. Een paar keer ker dag moest ik zijn oogjes in druppelen. Op Boy George hadden die druppeltjes het effect van zoutzuur. Arm Mannetje. Na een paar dagen belde ik de dierenarts. Bleek hij allergisch voor die oogdruppels te zijn...
Brody reageerde gisteren precies zo :-(
Hij schudde met zijn kopje, sloeg met zijn voorpootje tegen zijn oog, rende heen en weer. Wat er ook gebeurt, hier ga ik niet mee door, riep ik meteen. Nooit meer zo'n zoutzuur marteling. In overleg met Dokter Peter de behandeling aangepast. Hij krijgt van alles. Pijnstillers, koortsremmers, bacteriebestrijders, oraal en per injectie. Hij ondergaat het allemaal als een held.
Voor de rest geef ik hem pure appelsap en lekkere hapjes. Brody is een dankbare patient, hij smakt er op los van genot. Kan ie eindelijk weer naast me slapen, lekker knus samen onder het dekbed, wil hij per se ónder het matje in plaats van erop.
Hij wroet net zolang tot hem dat lukt. Resultaat: ik met beide benen rechtstandig omhoog op een vliegend tapijt, Brody eronder. En snurken. Snúrken. Ik vind alles best. Als hij maar gauw weer de oude is.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
Zaterdag 2 maart 2019
De Dag van HET LIEVE OOGJE
Kleine Meid stond al vroeg op de uitkijk.
'Hoe laat komt Dokter Peter? Kan ie ook even bij Grote Meid komen kijken?'
Ik zal het hem vragen. Vast wel. Maar eerst het lieve oogje van Brody. Zal blij zijn als het achter de rug is. Duimen maar met z'n allen...
Wordt Vervolgd
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 1 maart 2019
De Dag van ARME GROTE MEID
Vanochtend.
In de Volkskrant lees ik over de huisdichter van DWDD, kijk uit het raam, en zie de varkenssnoet van Grote Meid uit haar huisje steken. Niks bijzonders, doet ze alle ochtenden, evenals Kleine Meid: Heb je ons wel gezien? Waar blijft ons ontbijt?! Nog even lieve slagersmeiden. Als ik dit stukje uit heb kom ik eraan. Ik lees door.
De huisdichter van DWDD heeft het over een aantal tia's die hem bijna fataal werden. Ik kijk weer naar buiten. Grote Meid staat met wijd open bek, het kwijl loopt er in lange slierten uit. Ze probeert haar kaken op elkaar te krijgen.
Ik ren naar buiten.
Kleine Meid komt eten. Grote Meid niet. Even later komt ze toch naar buiten. Gedesoriënteerd. Ze loopt met schokken. En ze loopt achterstevoren...
Wordt Vervolgd.
PS
Grote Meid is het varken dat we bijna 2 jaar geleden van de slacht hebben gered. De slager vertelde toen dat ze paar keer hersenvliesontsteking had gehad. Met blijvende schade, merkten wij aan haar soms onvoorspelbare gedrag. En nu dit. Als dat geen tia is...
Donderdag 28 februari 2019
De Dag van FAMILIE BOFKONT in BINNENSTEBUITEN
Was ik de uitzending van BinnensteBuiten (maandag 25 februari) vergeten?
Laat ik het zo zeggen: maandag stond mijn hoofd naar wat anders.
1. Die avond namen we afscheid van Siepert.
2. Die middag kwam Dokter Peter voor Mozzarello en Brody.
3. De zondag ervoor reed ik binnen een etmaal heen en weer naar Frankrijk.
4. De zaterdag daarvoor stond ik in Brabant bij een buffelkudde te piekeren over Mozzarello.
5. Diezelfde middag haalde ik 3 kippies uit België voor Haantien.
Een beetje druk weekend achter de rug dus ;-) en BinnensteBuiten raakte gewoonweg ondergesneeuwd.
Toch hebben 719.000 mensen gezien dat Wildeman ineens Juffrouw Loes heet (Sorry Wildeman! Neem mijn fiat aan de eindmontage niet kwalijk Juffrouw Loes!). En 719.000 mensen hebben kunnen zien dat ze bij BinnensteBuiten kunnen toveren. Maar daarover zondag meer in de Bofkont Berichten, exclusief voor de Vrienden van Familie Bofkont...
FAMILIE BOFKONT in BINNENSTEBUITEN
https://www.npostart.nl/KN_1705288
Fijne donderdag allemaal!
PS
Ook Vriend worden van Familie Bofkont?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
Na BinnensteBuiten kregen we o.a. deze enthousiaste reactie:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat: IK VAN VARKENS HOU!'
Dankjewel Fabian S.! en welkom als Vriend van Familie Bofkont!
Woensdag 27 februari 2019
De Dag van HELD BRODY
Wat een aandacht voor Brody! Dank allemaal voor de ondersteuning van zijn aanstaande operatie! Brody is geliefd. En terecht. Zo'n leuk kereltje. Lief, rustig, bescheiden en dan met zo'n oorlogsverleden. Brody is een wonder en we gunnen hem allemaal het allerbeste.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Voor wie het gemist heeft:
Lees hier het hele reddingsverhaal van deze held http://www.familiebofkont.nl/brody.
Kun je ook nog iets missen voor de oogoperatie van Brody?
* Iedere euro is welkom...
* Stichting Familie Bofkont heeft de ANBI status...
* Giften zijn dus aftrekbaar van de belasting...
Namens Brody & Bofkontteam: dankjewel!
IBAN NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. FAMILIE BOFKONT
o.v.v. Bofkont Brody
Kan ook via iDeal/Tikkie
https://tikkie.me/pay/g62i8udb2bf335mfpd4p
Dinsdag 26 februari 2019
OPROEP - OPERATIE VOOR BRODY
Lieve Bofkontvolgers! Het gaat om Brody. 'Hij heeft zulke lieve gevoelige ogen,' mailde een fan laatst nog. Helemaal waar. Aan Brody's ogen kun je zien dat hij veel heeft meegemaakt. Aan zijn scheve snoetje ook... :-(
Om die reden moet hij aanstaande zaterdag aan zijn lieve linkeroogje geopereerd worden.
Brody woont nu 1 jaar plus 8 maanden bij Familie Bofkont. Hij heeft zijn draai gevonden maar wordt nog steeds door zijn verleden achtervolgd. De pitbulls die hem zo toetakelden blijken ook verantwoordelijk te zijn voor de schade aan zijn linkeroog. Dokter Peter constateerde gisteren een afwijking. Dat verklaart zijn chronische traanoog en waarom zalf en een kuurtje niet hielpen.
OOGOPERATIE
We hebben meteen een operatiedatum vastgesteld. Zaterdag dus. Dan komt Peter samen met Kirsten. Zij schijnt erg goed te zijn met oogoperaties.
Wie niet op de hoogte is: Brody stond dag en nacht op het balkon van een flatje in Amsterdam-Noord. Binnen stonden 2 pitbulls voortdurend op scherp om het panische varkentje voor de zoveelste keer te kunnen grijpen. Brody liep naast de fysieke toetakelingen, met blijvend letsel, een levenslang PTSS (Post Traumatische Stress Stoornis) op.
REDDINGSVERHAAL VAN BALKONSTUMPERTJE BRODY
Dit kwetsbare kereltje heeft van mij een 'gediplomeerd trauma-werker' gemaakt. En met levenslangse medicatie houden we verder de angst- en epilepsieaanvallen onder controle. Hier lees je het reddingsverhaal van balkonstumpertje Brody: http://www.familiebofkont.nl/brody
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Kun je iets missen voor de oogoperatie van Brody?
* Iedere euro is welkom...
* Stichting Familie Bofkont heeft de ANBI status...
* Giften zijn dus aftrekbaar van de belasting...
Namens Brody & Bofkontteam: dankjewel!
IBAN NL95 TRIO 0338830871
t.n.v. FAMILIE BOFKONT
o.v.v. Bofkont Brody
Kan ook via iDeal/Tikkie
https://tikkie.me/pay/v2b48vvbquvcednu2b8i
Maandag 25 februari 2019
De Dag van DE DRIE BELGISCHE BLEEKSCHEETJES
Onverwacht drie nieuwe inwonertjes bij Familie Bofkont! Drie kippies met (nu nog) zeldzaam bleke smoeltjes. Maar dat gaat zeker veranderen bij Familie Bofkont. Het hoe, wat en waarom komt later nog.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
Vrijdag 22 februari 2019
De Dag van TOCH NOG SIEPERT & KARELTJE
Siepert en zijn zus Kareltje, geboren en getogen op Het Beloofde Poezenland, hadden geen denderende verstandhouding. Siepert woonde aan de voorkant van de boerderij. Kareltje achter. Dat gold voor zowel binnen als buiten.
Soms kwamen ze elkaar tegen. Dan vlogen ze mekaar altijd even in de haren. Ook een manier van begroeten. Toch gebeurde er laatst iets opmerkelijks.
Een week of wat geleden werd het roetkoud. Had ik net op het nippertje de geraniums van de vriesdood gered, stond Kareltje die avond ineens in de voorkamer. Daar had ze al jaren haar smoeltje niet meer laten zien en ze werd bepaald niet met open armen ontvangen. Ook Sneeuwwitje blies haar partijtje mee: 'Oprotten jij!'
Maar Kareltje was vastbesloten: 'Ik heb net zoveel recht op die kachel als jullie.' Ze bleef de koude dagen en nachten logeren en van lieverlee werd het gewapende vrede tussen de drie katten.
En toen gebeurde het: zag ik dat goed? Lagen Siepert en Kareltje echt naast elkaar? Ja dat zag ik goed. Met gepaste afstand, maar toch. Samen op dezelfde lap.
In het licht van Siepert's plotselinge dood een herinnering om te koesteren. Een cadeautje.
Maar nu het gekke: de foto die ik van ze maakte is spoorloos verdwenen. Oftewel: nergens terug te vinden op mijn telefoon. Misschien duikt ie ooit nog op, misschien ook niet. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
Wel een foto gevonden uit vroeger tijden. Toen waren Siepert & Kareltje 6 maanden oud. Hun leven was pas begonnen. Those were the days my friend I thought they never end...
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 21 februari 2019
De Dag van SIEPERT (filmpje)
Nogal wat mensen halen Siepert en zijn zus Kareltje door elkaar. Kareltje is het katje dat op je schoot kruipt tijdens de workshops.
Siepert is (was) haar grote broer die na de brand op zoek ging naar zijn oude plek.
Kijk maar: https://youtu.be/UZ5cY353zbc
Woensdag 20 februari 2019
DAG LIEVE MOOIE STOERE SIEPERT
De roos in zijn mandje komt van Bofkontboerin Hanny en was bedoeld voor La Mama. Zojuist heeft de Dierenambulance Siepert gebracht. Hij lag op de dijk, nog geen 150 meter verderop. Aan het gedroomde kattenleven van Siepert is in 1 klap een einde gekomen.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 19 februari 2019
De Dag van WAT HEEFT MOZZARELLO?
Aan fans geen gebrek. Aan meedenkers ook niet. Ondanks de zorgen toch nog kunnen schateren. 'Misschien moet Mozzarello weer een flesje melk krijgen?'
Vanochtend heeft hij z'n hooi samen met Grietje en Dolle Mina verorberd. Dikke Bertha schoof ook aan. Van een afstandje zag dat er idyllisch uit. Maar toen Mozzarello terug liep naar Casa del Toro liep hij te sjokken als een dodelijk vermoeide oude man.
Afspraak met Dokter Peter gemaakt. Hopelijk lukt het wat bloed af te nemen. We moeten alles onderzoeken.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Voor wie later ingestapt is, hier staat alles over Mozzarello:
http://www.familiebofkont.nl/stierensoap
Maandag 18 februari 2019
De Dag van ALLES WORDT ANDERS
Iemand Wil wat, dat gaat Mis en dan gebeurt er wat Anders. De wet van Mizee, speciaal in het leven geroepen voor Familie Bofkont ;-)
Familie Bofkont is in de loop der jaren een mini-maatschappij geworden. Een samenleving van grote inwoners. Varkens en koeien. Op dit moment 80 complexe karakters. Allemaal hun eigen gedoe, wensen en verlangens. En die Wereld van Familie Bofkont moeten we zien te besturen en bestieren. Ga er maar aan staan. Nooit gaat het zoals je dacht.
Zelf nog iets willen? Vergeet het maar. Dienstverlenen, faciliteren, intensive care, daar komt het op neer. En tussendoor voortdurend brandjes blussen. Soepel zijn. Lenig van geest. Iedere dag nieuwe verrassingen en andere prioriteiten. Go with the flow.
Het jaar 2019 zou toch het Jaar van het Varken zijn? Welnu. Het Jaar van het Varken is nog geen 2 weken oud of we worden al gedwongen van koers te veranderen. Hoewel het Jaar van de Os pas in 2021 aan de beurt is, moet ik nu al voorrang geven aan de os. Een buffel-os. Mozzarello.
Het. Gaat. Niet. Goed. Met. Hem.
Zijn nieuwe leven in Casa del Toro past hem niet. Mozzarello is zwaar depressief geworden. Dat breekt niet alleen zijn hart, maar ook het mijne. Na eindeloos tobben, denken, wikken en wegen een knoop doorgehakt.
Het plan is er. Nu de uitvoering nog. Dát wordt de missie van 2019. En laat ik gewoon zeggen wat het is: dit is geen kwestie van een brandje blussen. Het probleem Mozzarello is een veenbrand. Dit wordt een zaak van leven of dood.
We gaan álles proberen om Mozzarello weer happy te krijgen. Goed in zijn vel, trots, eigenwijs, rebels en vooral levenslustig.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
Zaterdag 16 februari 2019
De Dag van MINIVARKENS IN NOOD
Over ons bezoekje naar Utopia valt veel te vertellen. Maar my lips are sealed. Daar heb ik een handtekening voor gezet. Ik ging daar voor Katie heen. Voor dat leuke beessie heb ik graag getekend. Ik heb haar verzorgers en met name varkenshoedster Lotus in die korte tijd zoveel mogelijk over het houden van minivarkens verteld. Toch ben ik iets vergeten. Het nachtverblijf van Katie staat in het omheinde stukje van de geitjes...
Uit het Minivarkenswoordenboek:
'GEIT
Geiten zijn geen ideaal gezelschap voor minivarkens. Geiten kunnen ze gemeen stoten met hun hoorns. Ik weet zelfs van een minivarken dat daar een dwarslaesie door opliep en moest inslapen.'
Hopelijk komt Lotus het woord GEIT vanzelf tegen in het Minivarkenswoordenboek.
GEDUMPTE MINIVARKENTJES
Het blijft onbegrijpelijk dat het minivarken zo'n modieus huisdier geworden is terwijl ze verder gewoon niet meetellen. Twee weken geleden waren er twee minivarkentjes gedumpt in een woonwijk in Brabant. Jonge beestjes. Ze hebben nachtenlang op een veldje rondgezworven. Dakloos. Ik ben de vrouw, die mij er meteen over berichtte, blijven adviseren wat ze moest doen. Ping! daar kwam weer een sms. Ping! Ping! Tot in de kleine uurtjes aan toe.
Ze liep tegen een muur op. Dit was het resultaat van haar dagenlange inspanningen:
1. De Dierenpolitie verwees naar de NVWA
2. De Dierenambulance reed niet voor vee en verwees door naar de NVWA
3. De NVWA deed niets omdat de varkentjes niet geoorgemerkt waren en verwees door naar de dierenarts of veearts
4. De politie is wel komen kijken, maar nam ze niet mee, vond het een gemeentelijke kwestie
5. De landelijke en regionale dierenbescherming adviseerden de gemeente te benaderen
6. De gemeente, in dit geval Tilburg, deed er niets mee
DAKLOOS
En al die tijd hadden die twee varkentjes geen dak boven hun koppies. Iedereen weet dat februari-nachten tot de koudste nachten van het jaar behoren. Ik kon er niet heen, hier met handen en voeten gebonden door La Mama. Lang verhaal kort: de varkentjes zijn uit-ein-de-lijk in een opvang terecht gekomen.
WAAROM LATEN DE INSTANTIES HET AFWETEN?
Minivarkens vallen altijd tussen de wal en het schip. De instanties laten ze gewoon barsten. Een publiek geheim is dat dierenbeschermingsorganistaties bang zijn om hun donateurs te verliezen als ze de problematiek rond minivarkens (ongeschikt als huisdier, daarom dumpen etc.) gaan aanpakken. En dus kijkt iedereen weg.
NIEUWE CAMPAGNE
Van de week kreeg ik deze mail over een nieuwe campagne van samenwerkende organisaties:
'Stichting Dier&Recht slaat de handen ineen met de Dierenbescherming, de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie (KNHS) en de Federatie van Nederlandse Ruitersportcentra (FNRS) om het belang van sociaal contact onder de aandacht te brengen.'
Mooi initiatief. Ik gun de paarden ook het beste. Maar terwijl deze 'samenwerkende organistaties' die campagne aan het voorbereiden waren werden die twee gedumpte varkentjes aan hun lot over gelaten.
MINIVARKENS IN NOOD
Stichting Dier&Recht? Die horen toch bij Varkens in Nood? 1 + 1 is toch 2?
Ben ik de enige die dat ziet?
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Met grote dank aan de klokkenluidster die zich om deze gedumpte varkentjes bekommerde!
PPS
http://minivarkens.nl/woordenboek/
Vrijdag 15 februari 2019
De Dag van HET ONVOORSTELBARE
'Dafne bij Utopia hebben ze een varkentje alleen! Kun jij daar niet eens heen? Dafne bij Utopia hebben ze een veganist die wel wat hulp bij zijn missie kan gebruiken! Kun jij daar niet eens heen?' En meer van dat soort mailtjes.
Maar zo werkt het niet. Kinderen die vragen worden overgeslagen.
Tot ik een mailtje van de redactie van Utopia zelf kreeg: 'Dafne zou je het leuk vinden om zwijntje Katie een massage te geven op het terrein?'
En zo kom je nog eens ergens.
Ik nam mee: 1. Dennis 2. Varkensmassageboekje 3. Minivarkensboekje 4. Zelfgemaakte A3 poster met aan de ene kant een collage van Maximiliaan & Miss Universe als vrienden voor het leven, en aan de andere kant het ABC van minivarkens.
Katie is een leuk ontspannen beestje van 3 jaar. Ze woonde eerst bij mensen thuis en toen dat niet meer ging, ging ze naar een boerin. Daar was ze dominant over een paar andere varkentjes, zo luidt haar achtergrondverhaal.
Nu scharrelt ze er lekker op los, wroet in de bosgrond en als het straks zomer is heeft ze haar eigen varkensbadkamer: een vijver met veilige ondiepe kanten om heerlijk in te liggen zoelen en soezen.
'Hier is ze, de diva,' glunderde Lotus, haar leergierige varkenshoedster. Ze stond open voor informatie en gaat minivarkens.nl van voor naar achteren lezen. En weer terug. Er is meer dan genoeg plek voor een vriendje voor Katie erbij en ik hoop dat het daar van komt. Lotus mag mij altijd mailen of bellen.
HET ONVOORSTELBARE
Terug naar Amsterdam wachtte het onvoorstelbare.
's Ochtends had ik er nog aan gedacht. Twee jaren geleden al weer, de grote Valentijnsactie voor de brandweermannen en vrouwen. Tientallen door bofkontfans-gebakken-appeltaarten rondbrengen. Zo koud het toen was. Alles rookte en smeulde nog op het erf. En ik kon alleen maar rillen. Van de kou, van het gebeurde. RTL 4 Koffietijd die een paar quootjes kwam halen. Zeeman die op camera een hele appeltaart naar binnen schrokte.
En in de namiddag nog naar het Bofkontbos. De Pipowagen ophalen. Toen we er arriveerden stond er een deftige Amsterdam Zuid dame naast haar fiets. Stampvoetend. 'Al die bomen weg! Familie Bofkont weg! Wat een kútstreek!'
Enfin. We weten het allemaal nog. Ook dat het meerendeel van het Bofkontbos gewoon bleef staan. En dat... ach laat ook maar.
Gisteren reed ik er in gedachten verzonken over Katie langs. Ik kijk altijd even opzij en dan zie ik Betsy met haar biggetjes nog tussen de bomen lopen. Gisteren keek ik niet. Tot ik de A10 onderdoor was.
Het werd al donker maar de bliksem sloeg ineens in. Kijk! Kijk achterom! Kijk dan!
Ik zag een paar silhouetten van takken tegen de lucht afsteken. Stuur omgegooid. Terug. Naar het Bofkontbos! Maar dat was het. Er is geen Bofkontbos meer. Mijn geliefde bomen lagen allemaal op een rij in stukken gezaagd.
Betsy's Bos is voorgoed verleden tijd. En niemand had mij gewaarschuwd. En we zouden nog bomen uit het bos krijgen voor Betsy. En we... ach laat ook maar.
Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen.
Niet alleen de bofkonten zijn hun bos kwijt. Dit is een verlies voor alle Amsterdammers. Dat stukje oerbos als groene oase tussen het grote geld. Onbetaalbaar. Arm bos. Arme bomen. Wat een kapitaalvernietiging :-(
Fijne vrijdag allemaal!
Vrijdag 15 februari 2019
OPROEP - WIE KOMT ONS MORGEN HELPEN?
Morgen is het al weer een maand geleden. De sloot schonen op het Bofkonteiland bij de Moeder van Sjonnie. Vorige maand was het bloedkoud. Morgen wordt het prachtig lenteweer.
WIE KOMT ONS HELPEN?
De eerste keer hadden we Daan, Wendy, Patrick, Paula, Maarten, Annemiek, Ayla, Sybren en Dennis. Tot de volgende keer! spraken we in januari af.
Maar zoals het gaat: het leven gaat door en niet iedereen kan meer morgen.
Morgen hebben we Daan, Dennis, Patrick, Wendy en Annemiek.
WIE KOMT ONS HELPEN?
Je krijgt er geen spijt van:
1.
Een geweldige gastvrouw: de Moeder van Sjonnie
2.
Haar blije samengestelde gezinnetje
3.
Heerlijke koffie, thee en warme chocolademelk
4.
Overheerlijke appeltaart van thuisbakker Ariane (onder voorbehoud) en anders iets anders lekkers
5.
Te gekke sandwiches (Wendy) & soep
6.
Een onvergetelijke work-out
7.
Eeuwige dankbaarheid
WIE KOMT ONS HELPEN?
We beginnen om 11 uur.
Je moet wel sterk zijn. Het is zwaar, maar leuk feel good werk, want niemand dankbaarder dan de Moeder van Sjonnie!
Stuur even een mail naar mail@familiebofkont.nl voor de dresscode en de weg naar Het Beloofde Varkensland.
Dank vast!
Donderdag 14 februari 2019
De Dag van EEN BIJZONDERE VALENTIJN
La Mama heeft nog geen haast. Gisteren zat ze ineens onder de hooikap te genieten van het eerste voorjaarszonnetje. En wie stond daar voorzichtig achter haar zijn kansen in te schatten? Wildeman!
La Mama & Wildeman.
Ooit een stelletje, lang geleden, ongeveer een jaar na haar komst op Het Beloofde Varkensland. Het duurde een poos voor La Mama in de gaten had dat ze vrij was. Maar toen dat eenmaal tot haar doordrong wilde ze ook echt helemáál vrij zijn en maakte ze de verkering uit.
Ze kreeg een grote mond en al gauw was ze een van de dominantste varkens van Familie Bofkont. Nu is ze oud, haar fysieke krachten namen af en ze is een stuk milder geworden.
Wie weet, zal Wildeman gedacht hebben. Misschien is ze op Valententijnsdag wel weer te verleiden tot een gezellig samenzijn. Herinneringen ophalen. Weet je nog wel oudje? Aan het weer zal het niet liggen.
Maar wat zal Vader Kraak daar van vinden?
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Vanmiddag is Bofkontboerin Lidy van de varkens-thuiszorg. Ze hoeft hier alleen maar te zijn en zelf ook te genieten van de zon. Gaat alles goed? Zodra er iets bijzonders is, kan ze me bellen en dan komen we onmiddelijk met zwaailichten en sirenes terug.
Waar zijn we vanmiddag?
In UTOPIA op bezoek bij minivarken Katie.
Vanaf 15.00 uur.
Waarom?
Je kunt het volgen via de live stream:
https://www.utopiatv.nl/live/overview/clip/2019-02-13
en mogelijk vanavond ook op TV:
UTOPIA
SBS 6
19.30 uur
Woensdag 13 februari 2019
De Dag van DE WEEK VAN LA MAMA
'Weet je al wanneer La Mama Het Beloofde Varkensland gaat verlaten?' vroeg iemand. Nee. Dat weet er maar eentje en dat is La Mama. Tot nu toe zwijgt ze nog. Zelfs nu het deze week - van 9 tot 16 februari - de Week van de Euthanasie is.
Misschien wel juist daarom.
Wat nou de Week van de Euthanasie? De Week van La Mama zul je bedoelen!
Vorig jaar zomer lieten we een scan maken. 'Niet pluis in de buik,' zei dokter Peter. Mijn grote wens was toen: als ze de verjaardag van Edwin nog maar mee kan maken. Dierendag 4 oktober 2018.
Ze redde het.
Dubbel feest. Driedubbel feest.
1. Edwin jarig
2. La Mama was er nog
3. Op 4 oktober 2009 had La Mama haar laatste klus geklaard en mocht ze met pensioen naar Het Beloofde Varkensland
En feest was het.
Zo'n avond vergeet je niet meer. Magisch! mailde Lydia na afloop. Toen alle gasten weg waren kropen La Mama & Edwin dicht tegen elkaar aan. Lekker slapen, maar eerst nog uitgebreid kletsen natuurlijk. Wie waren er allemaal, wat zeiden ze, hoe deden ze?
'Zag je hoe boer Edwin naar je keek? Bleef je daarom de hele tijd aan zijn voeten liggen?' La Mama knorde instemmend. Precies. Zo was het. Dat had haar Edwin goed gezien.
Afgelopen zondagavond waren boer Edwin en zijn vrouw Bianca er weer. Afscheid nemen van La Mama.
La Mama had 4 oktober 2018 gehaald. Nog een keer zo'n grote wens, háár verjaardag op 26 mei aanstaande, zit er niet meer in. Maar iedere dag dat ze nog geniet van een lekker stukje appel is meegenomen.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 12 februari 2019
De Dag van DE EERSTE KEER (filmpje!)
Je kunt het varken wel uit de kooi halen, maar de kooi niet uit het varken. Niet meteen. La Mama was een lieve langzame opstarter.
Ze was al 3 jaar op Het Beloofde Varkensland toen ze haar eerste modderbad nam. En wat voor één.
Kijk hoe ze daar ligt.
Koele modder. Geen vloerverwarming in de kraamstal. Maar haar houding is dezelfde. Je ziet haar zo 12 biggetjes liggen zogen.
Het lijkt of er niks gebeurt, maar ondertussen.
De kleine bewegingen van haar wroetschijf, oren en flanken laten zien hoe intens ze alles in zich opneemt. Wat zou La Mama daar allemaal ervaren? Waar denkt ze aan?
Was ik docent op de theaterschool, dan zou ik hier meteen een zintuigelijke oefening van maken:
Jongens, zoek allemaal even een plek op de grond.
Je bent een fokzeug.
Je hebt 170 biggetjes gebaard.
Drie jaar geleden ben je verkast van de kraamkooi naar een varkensvrijstaat.
Vandaag lig je voor het eerst in de modder.
Wat doet dat met je?
Waar denk je aan?
Voel de zon.
Voel de koele natte modder.
Voel het verschil met het verwarmde droge beton uit de kraamstal.
Voel de vrijheid.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Wedden dat mijn studenten binnen de kortste keren helemaal Zen waren door de kracht van de verbeelding?
Op dit moment zit jij zit nu waarschijnlijk op je werk.
Even onder je bureau gaan liggen is er vast niet bij :-)
Maar je kunt wel naar La Mama in dit filmpje kijken. Word je ook Zen van. Probeer maar.
Fijne dinsdag allemaal!
https://youtu.be/RzHvLIr--LQ
PS
Sommige mensen denken dat La Mama op 27 februari aanstaande gaat hemelen. Maar mijn wens was op 27 febuari 2029. Nog 10 jaar erbij dus. Ik hoop op de kracht van de verbeelding...
Maandag 11 februari 2019
De Dag van DEADLINE & DEADLINE (filmpje!)
Ik tikte de woorden La Mama en Bofkont in.
Hé! Wat leuk! Een filmpje! La Mama in het volle leven. Zes jaar geleden. Kijk en geniet mee met deze schaamteloze vrouw en haar aanbidders ;-)
https://youtu.be/mODxmALN_Gc
Fijne maandag allemaal!
PS
Vanmiddag stond er een interview over La Mama gepland. Toen die afspraak gemaakt werd, wist ik nog niet dat La Mama zeer binnenkort Het Beloofde Varkensland gaat verlaten. Ik belde de interviewer: 'Heb je een keiharde deadline? Mijn gemoed is zwaar. Is het heel erg om het interview te verplaatsen?' Dat mocht. 27 februari moet de tekst drukklaar zijn. Foto is er al.
Nu de deadline van La Mama nog verplaatsen.
Het liefst naar nooit. Maar als ik dan toch iets met haar af moet spreken: 27 februari 2029. Dat lijkt me redelijk. Vind je ook niet La Mama? Hebben we een deal wijffie?
Zaterdag 9 februari 2019
De Dag van DE MOOISTE, DE LIEFSTE, DE BIJZONDERSTE
Iedere bofkont die Het Beloofde Varkensland verlaten heeft, of op het punt staat van, is de liefste de mooiste en de bijzonderste.
Nu is La Mama de liefste, de mooiste en de bijzonderste.
Toen we haar gingen halen was ze kaal. Natuurlijk was ze kaal. In de kraamstal is het permanent warm, wel meer dan 30 graden. Haar was nergens voor nodig.
Nu kijk ik naar foto's uit haar vorige leven. La Mama zit op haar kont in de kooi, haar neus opzij door de stangen gestoken, en kijkt naar haar biggetjes. Haar laatste kleintjes, geboren op 4 oktober 2009.
Ik zie wel wat aarzelende haartjes aan de randen van haar oorschelpen. Hier en daar een paar sprietjes rond haar kin.
Op de foto van gisteren bij de aankondiging van haar naderende afscheid, zien we een La Mama met bewolde oren. Zelfs helemaal tot in de binnenkant. Ik had het destijds niet voor mogelijk gehouden.
In haar tweede leven kreeg La Mama steeds meer haar. Overal. Zoveel dat het op ging vallen. Op een gegeven moment was er geen sprake meer van haar, er was nog maar 1 woord voor: vacht. De vacht van La Mama.
En wat het helemaal speciaal maakt: denk je aan varkenshaar dan denk je aan stug, weerbarstig, de borstels waar ze van gemaakt worden.
Maar voel je aan de vacht van La Mama, dan glijdt je hand gewoon uit over de gladde weelde. Haar dichte, dikke, zijdezachte vacht is een wonder. En daar komt nog bij dat haar vacht glanst alsof ze dagelijks potten vol van de duurste haarproducten gebruikt.
Als de zon schijnt geeft haar bontjas licht. De kleur? Parelmoer.
Daar denk je dan aan. Hoe hou je dat vast? Niet. Een plukje afknippen, wat heeft het voor zin. Plukjes afgeknipt haar blijven niet glanzen.
En La Mama is natuurlijk ook nog veel meer dan alleen een mooie haardos. Ik snap heel goed waarom boer Edwin geen afscheid van haar kon nemen. Daar blijf ik hem eeuwig dankbaar voor. La Mama is er een uit duizenden. De mooiste, de liefste en de bijzonderste.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Het zal me niks verbazen als er bij La Mama sprake is van een achtergebleven gen. Afkomstig van het wilde zwijn. De vee-industrie heeft het wilde zwijn wel uit het productievaken gehaald, maar La Mama is hét bewijs dat varkens niet klein te krijgen zijn. Wat er ook gebeurt... ;-)
Vrijdag 8 februari 2019
De Dag van KONINGIN LA MAMA
Van een schoolkinderen-platform tot Jinek en wat daar allemaal nog tussen zit: het varkensconcert is niet onopgemerkt gebleven.
Hoe nu verder?
In het kader van het Jaar van het Varken zou ik vandaag twee biggetjes gaan 'bestellen'. Geboren op de dag van het Chinese Nieuwjaar. Maar dat gaat niet lukken. Niet vandaag.
Ik moet een belangrijke beslissing gaan nemen over La Mama.
Vertoont ze doodziek gedrag? Nee.
Maar heeft ze het nog fijn? Fijn genoeg? Ik denk het niet.
'Te slecht voor het leven, te goed voor de dood'. Die dierenartsen-uitdrukking spookt nu al dagen door mijn hoofd. Te goed voor de dood. Daar begin ik steeds meer aan te twijfelen.
Wat zijn de feiten?
La Mama krijgt steeds meer moeite om van staan tot liggen te komen. En andersom. Eerst gaat ze zitten. En dan bljft ze maar zitten. Op één bil. Beide achterpoten naar een kant.
Als ik haar zo zie moet ik altijd denken aan dames uit de jaren 50. Zoals zij op een stoel behoorden te zitten. Netjes. Vóór op de zitting, het lichaamsgewicht op één bil, de voeten in pumps, knieën bij elkaar en de benen bevallig samen één kant uit gestoken. Schuinweg. Tuttige elegantie ten top. Maxima zit nog steeds zo bij staatsbezoeken.
Bij Koningin La Mama heeft die zit een andere reden. De bobbel in haar buik is groter geworden en begint haar nu echt in de weg te zitten. Voor ze dan ein-de-lijk ligt, heeft ze heel wat hobbels moeten nemen.
Nu ik dit zo opschrijf weet ik het antwoord helaas.
Wie La Mama bij leven nog even gedag wil komen zeggen is welkom, zondag na de workshop, vanaf 18.30 uur.
Wel graag even van tevoren melden:
mail@familiebofkont.nl
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 7 februari 2019
De Dag van JUFFROUW LOES & KOENTJE
Aha. Daarom liet Juffrouw Loes het legendarische varkensconcert aan zich voorbij gaan. Ze is berig. Juffrouw Loes lag niet bij Betsy vanwege haar leuke roze lummels. Die lummels van Betsy kunnen wel leuk zijn, maar wat moet een berige Juffrouw Loes ermee?
Juffrouw sliep daar vanwege Koentje. Een echte man! En Koentje ging gewoon vreemd. Arme Betsy. Zo zit het.
Wat Juffrouw Loes niet weet, en waar stoere Koentje wijselijk zijn mond over houdt, is dat we hier te maken hebben met een hálve man. Koentje is een binnenbeertje. Hij heeft er nog eentje, maar die zit diep in hem verstopt.
Hij geurt nog als een echte beer, schuimbekken kan ie als geen ander, wilde apengeluiden maken ook, maar Juffrouw Loes heeft toch een kat in de zak gekocht. Koentje is, voor zover ik weet dan, onvruchtbaar.
Tenzij...
er in dit Jaar van het Varken een wonder gebeurt. En waarom niet? De wonderen zijn de wereld nog niet bij Familie Bofkont. Ik hoop met Juffrouw Loes mee. Want stel he, stél...
...dan zou Juffrouw Loes over 3 maanden plus 3 weken plus 3 dagen ineens kleine Juffrouw Loesjes en kleine Koentjes om zich hebben. Dan zitten we in juni. Opgroeien in de zomer. Een mooiere tijd is er niet voor een paar frislingetjes.
Eerlijk gezegd hoop ik op een wonder. Ik heb het ze met eigen ogen zien doen. Dus wie weet.
Zet em op Juffrouw Loes & Koentje!
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 6 februari 2019
De Dag van DE BIG MET SPROETEN
Hoe het was? In één woord GE-WEL-DIG! De avond overtrof ALLES. Meer ga ik er nu niet over zeggen. Ik ben er gewoon nog te vol van. Eerst laten bezinken.
Eergisteren was ik op Radio 1. Nee niet over het Jaar van het Varken. Als varkensjuf. Of het klopte dat de varkenshuid verbranden kan.
Nou en of.
Ik gaf o.a. het voorbeeld van de biggetjes die we hier met factor 60 insmeerden tegen zonnebrand en 's avonds met aftersun. 'Of ze dan ook bruin konden worden?' vroeg de verslaggever.
En toen vertelde ik over pigmentvorming onder invloed van ultraviolet. Sproeten, zeg maar, steeds groter wordende sproeten.
De varkensboeren die hun biggetjes na een paar jaar terugzagen op Het Beloofde Varkensland konden hun ogen niet geloven: dat varken komt niet bij mij vandaan! Ik heb je destijds een blanke big meegegeven!
Helemaal waar. Maar wat een varkensboer niet weet is dat blanke biggetjes met een buitenleven dalmatiërs kunnen worden. Of zelfs op den duur compleet bonte varkens.
Het blanke biggetje van de prijsvraag van gisteren is er zo eentje.
De sproetjes begonnen op haar bovenste oogleden. Op een gegeven moment had ze een permanente eyeliner. Ze begon op Cleopatra te lijken. Beeldschoon. Zeker in combinatie met haar witte wimpers. Op den duur kreeg ze overal megasproeten die in elkaar over liepen, net zo lang tot ze een van top tot teen gevlekt varken was.
De reden waarom boeren blanke biggen willen, heeft zijn oorsprong in een ver verleden. Alle varkens stammen af van het wilde zwijn. Ook de roze.
Op een gegeven moment werden jagers verzamelaars. Ze joegen niet meer met een speer achter zwijnen aan, met gevaar voor eigen leven, nee, ze dreven de oerzwijnen in een kraal. Ze gingen zwijnen hóuden. Hun speklapjes hadden een zwart zwoerd. Logisch. Zwijnen hebben een zwarte huid.
Die kralen vol zwijnen werden op den duur boerderijen. En nu maak ik even hele grote sprongen in de tijd: de zwarte zwoerdjes raakten uit de mode. De consument wilde alleen nog maar witte. En zo zijn na eindeloze fokprogramma's de roze varkens ontstaan.
Vandaar de ingebakken trots van elke varkensboer: blanke biggen!
Maar wie is nu toch dat blanke biggetje van de foto?
Dat biggetje is Swientie!
Had je het kunnen weten? De goede opletter die op een van 884 workshops geweest is, wel. Ik heb dat verhaal al honderden keren verteld. Swientie is het biggetje dat samen met Juffrouw Loes de polder onveilig maakte. De cadeaubig die hier kwam omdat ze bij haar baasje de border vol bloemen leeg gerost had. Remember?
En de winnaar is Anneke de R.! Zij gaf, als enige, het goede antwoord. Je krijgt een mail Anneke over het verdere verloop :-)
Nu Juffrouw Loes ook even ter sprake kwam: waar wás zij eigenlijk gisteravond? Zo'n avond vol leuke mensen en geen Juffrouw Loes te bekennen. Niks voor haar.
Bij het nachtrondje kwam de aap uit de mouw. Juffrouw Loes lag prinsheerlijk te snurken tussen de roze lummels van Betsy! Daar zijn dus ontwikkelingen gaande...
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 5 februari 2019
HET JAAR VAN HET VARKEN (voor de 3e keer!)
Vandaag is het Jaar van het Varken begonnen. Iedere 12 jaar is het varken aan de beurt in de Chinese astrologie. In het bestaan van Familie Bofkont is dat nu de 3e keer:
1. Het Jaar van het Varken 1995
oprichting Het Beloofde Varkensland
2. Het Jaar van het Varken 2007
opening Varkensmassagesalon
3. Het Jaar van het Varken 2019
Vivaldi voor Varkens met Mike Boddé
Feest vanavond op Het Beloofde Varkenland!
De media belden gisteren al. Radio, krant, film: de varkens worden niet vergeten. Waarom Vivaldi voor Varkens? vroeg dagblad Trouw. Nou, daarom. Omdat ze het waard zijn ;-)
En Bofkontboerin Erin uit Israël komt ook!
Maar eerst rijdt ze vandaag nog even op en neer naar Winterswijk. Slaapzakken halen. Waarom helemaal daar? Daar hebben ze mooiste en de goedkoopste ;-)
Vanavond niet alleen zitplaatsen op de stro-tribune, maar ook ligplaatsen. In die slaapzakken dus. Kunnen we aan de voeten van Mike Boddé gaan liggen. Tussen de varkens.
Nu wat anders.
VARKENSPRIJSVRAAG
Wie is dit biggetje?
Na de uitzending van Radar kreeg ik deze foto opgestuurd met de vraag: 'Leeft die nog?' (Afzender: een-van-die-mensen-die-we-járen-geleden-uit-de-brand-hielpen-en-daarna-nooit-meer-iets-van-hoorden...)
Tot gisteravond dus.
WIE IS DAT BIGGETJE VAN TOEN?
Nou en of die nog leeft! Dat biggetje is hier een heel groot varken geworden. Maar wie is het? Wie het raadt krijgt een vrijkaart voor de Familie Bofkont Workshop.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
En de Vrienden van Familie Bofkont: tot vanavond!
We verheugen ons zeer op jullie komst!
Maandag 4 februari 2019
De Dag van SMART & SLIM
Vorige week zoefde er zomaar een glimmendzwarte Smart het erf op. Een cabriolet. Electrisch! Helemaal hip dus. Jort Kelder zat achter het stuur. Naast hem de verslaggever van Radar. Verderop stond een cameravrouw. Ze filmde hoe Jort om Dolle Mina en Bulle heen moest slalommen. Mina en Bulle waren niet van plan voor dat mooie karretje te wijken.
Wat ze niet wisten: die Smart is in april van Familie Bofkont. Cadeautje van Jort. Hij heeft een nieuwe besteld, de spiksplinternieuwe tweedehandse is voor Familie Bofkont!
Even later kwamen de heren tot stilstand tussen de varkens in het stro. Stomverbaasd dat er ook geen varken aan de kant ging. Natuurlijk niet. Het is toch hun plek :-).
Jort & Co mochten blij zijn dat ze daar even konden parkeren. Want er moest nog gesproken worden. Over de accu in de Smart die geleased is van Mercedes en een probleem blijkt te zijn nu de Smart van eigenaar wisselt. En daar wilde Radar alles van weten.
Vanavond in Radar - NPO1 - 20.35 uur.
Fijne maandag allemaal!
PS
De varkens kwamen zich wel meteen aan de Smart schuren. Zo slim waren ze wel. Lange Lijs voorop. Die zag zichzelf al rijden met dat open dakje ;-) Nog eens wat anders dan die vrachtwagen waar ze ooit vanaf sprong...
Zondag 3 februari 2019
De Dag van KOMT DIT OOIT NOG GOED?
Je bent varkensboer en je hele hebbe-en-houwe is afgefikt. Je zit verslagen in de keuken met vrouw, kinderen en enkele intimi. Plotseling zie je iets bewegen op het erf. Je staat op en ziet een vrouw staan zwaaien. Achter haar staat een man. Wie zijn dat? Zijn dat soms dierenactivisten?! WTF! Wat gaan we nou krijgen?! Wat moeten die hier?!
'Ik ga wel even,' zegt je buurman gauw en weg is ie. Binnen een minuut is ie weer terug. 'Ze zijn van varkensland uit Amstelveen.' Je zoon heeft ze al gegoogeld. Dierenactivisten! Zie je wel! Oprotten met die lui!
Zo zóu het gegaan kunnen zijn.
Misschien hebben ze ons niet eens gegoogled en wisten ze het zo ook wel. Ik had expres niet Het Belóófde Varkensland gezegd. Wat ik wel zei was dit: 'Goedemiddag meneer. Ik ben Dafne en dit is Dennis. Wij zijn van varkensland uit Amstelveen. Hebben zelf ook brand gehad. Hebben jullie hulp nodig? Kunnen we wat doen?'
Ik had nog meer willen zeggen.
Dat ik een goede bekende ben van Boer Edwin (voorzitter van LTO Varkenshouderij Noord Nederland), dat ik fan ben van Annechien ten Have (progressieve varkensboerin/pionier uit Groningen) en dat ik Caroline van der Plas (Voormalig PR Nederlandse Vakbond Varkenshouderij en bedenker boerburgertweet), gewoon een leuk wijf vind.
Allemaal bekende namen die deze varkensboer ongetwijfeld zou kennen. Waarom wilde ik dat zeggen? Om vertrouwen te winnen. Maar ik kreeg de kans niet.
'Ik ben de eigenaar niet, maar zal binnen vragen.' De woordvoerder perste de woorden door zijn strakke lippen. Een en al wantrouwen. Tot in zijn haarwortels.
Ik was expres zo'n 10,15 meter van het keukenraam gebleven. Voelde tot in MIJN haarwortels wel dat ik daar niet had mogen staan. Mensen lastig vallen die net een brand achter de rug hebben en jou als vijand zien. Hoe haal je het in je hoofd?
Maar ik wist dat ik snel moest zijn. Razendsnel.
Geleerd uit eerdere pogingen om varkens vrij te kopen na een stalbrand. Zodra de NVWA er bij betrokken is, is het voor de varkens te laat. Het was me tot nu toe nog nooit gelukt. Altijd te laat. Altijd te beleefd gebleven.
Gisteren ging ik een stapje verder. Kiezen uit twee kwaden. Onbeschoft om ongevraagd hun erf te betreden, maar de enige kans voor de 10 varkens om uberhaupt op Het Beloofde Varkensland te kunnen komen.
'Het antwoord is nee,' zei de woordvoerder die binnen een tel terug was. 'En die 10 overgebleven varkens? Kunnen we daar wat voor doen? Misschien kunnen we ze kopen en meenemen naar varkensland?'
'Er is nog genoeg levends over,' zei de woordvoerder met een hoofdknik naar een schuur. 'Dat is al geregeld met de instanties.'
En dat was het. Meer zat er in. Ik had een bos bloemen mee willen nemen. Maar geen tijd meer. We waren al hartstikke laat. Het idee om alle 10 varkens te redden was opgekomen als poepen. Hoe dan? En waar dan? Toen we dat een beetje voor ogen hadden, moest de hele Familie Bofkont nog verzorgd worden. En toen nog voor donker in Brabant zijn.
Ik wenste hem sterkte en voor iedereen in de keuken en we reden terug naar varkensland. Het Beloofde Varkensland. Overvallen door een gevoel van grote verslagenheid. Om de kloof. De kloof tussen boeren en burgers. Hoe krijgen we die ooit nog gedicht?
Als dat niet (meer) lukt komt het nooit meer goed voor de varkens. Iets voor de varkens doen, betekent eerst een basis met de boeren leggen. Vertrouwen. Er moet een gezamenlijk vertrek komen. Beide partijen zullen water bij de wijn moeten willen doen. Maar hoe in godsnaam?
Ik heb er nog veel meer over te zeggen. Voor vandaag is het dit, anders wordt deze blog veel te lang. Maar...
Wordt Vervolgd.
Fijne zondag allemaal!
PS
Thuisgekomen las ik een razend interessant stuk van een jonge boer die zich wil inleven in de standpunten van dierenrechtenactivisten. Held! Bij het commentaar stond een samenvatting die de spijker op z'n kop sloeg.
Ik kan wel krijsen van verslagenheid:
QUOTE
'Het stuk van Robert vind ik een uitstekende aanleiding om het te hebben over waar het deep down over gaat: werelden die elkaar niet alleen niet kunnen, maar vooral ook niet meer willen verstaan.
Het zijn in feite werelden die elkaar verwerpen. Erwin Vermeulen (woordvoerder AnimalRights) is het menens; ik heb hem er uitgebreid over gesproken. Boeren is het ook menens.
Dat komt niet meer bij elkaar. We hebben het in feite over moderne godsdiensttwisten/richtingenstrijden. Dat zijn geen grappen. Het gaat dan ook niet om legaliteit versus legitimiteit maar over moralen die elkaar verwerpen. De een houdt vast aan de bestaande legale orde; de ander zegt dat er een totaal nieuwe moet komen die de een helemaal niet wil.
Het stuk van Robert laat de vertwijfeling zien van een verlichte boer. Tegelijk realiseert hij zich de ondoordringbare muur, maar kan hij niet geloven dat die er echt staat.
De minder verlichten in boerenland komen op als tegenhangers van Animal Rights. In verschillende gradaties: teamagro, stichting agrofacts, yvon japers met onze boerderij. De godsdienststrijd zal zich dan ook verharden. Zeker nu ook LTO en Tweede Kamerlid Jaco Geurts hebben aangekondigd dat het uit moet zijn met het filmen in stallen én zich in de strijd mengen.
Dat is koren op de molen van de strijd. Tot zover mijn sociologische waarneming van feiten.'
EINDE QUOTE
Leest allen dit!
https://www.foodlog.nl/artikel/komt-een-boerenzoon-bij-de-activist/
PPS
Bofkont Berichten (5) voor de Vrienden van Familie Bofkont komt vandaag niet bij de koffie, maar bij de thee (late namiddag dus).
Zaterdag 2 februari 2019
De Dag van VERBODEN VARKENSPRAAT
Biggensterfte? Georgina Verbaan mocht het er gisteravond niet over hebben aan de tafel van DWDD. Nieuwsuur had onlangs een reportage over biggensterfte in de vlees-industrie. (Doodgeboren of binnen een paar dagen dood). Ze wilde er wat over zeggen. Ging niet door.
DWDD kiest er voor om de kop in het zand te steken.
Later op de avond doken de dode biggen alsnog op. In het journaal. Brand in Brabant. De cijfers? Het journaal sprak van 3000 ingesloten varkens, Nu.nl schreef over 1000 omgekomen biggen en hun moeders. Wat doet het aantal er toe? Eén biggetje en één moedervarken zijn al teveel voor zo'n gruwelijke dood.
Zolang er mensen zijn, zijn er varkens. En dus varkensvlees. En biggensterfte. En branden. Maar we mogen het er niet over hebben. Een gemiste kans van de publieke omroep.
Zeven jaar geleden schreef ik een brief naar DWDD nadat ze aan tafel van de gevulde varkenspootjes van Robert Kranenborg hadden gesmuld.
BEGIN BRIEF
'Geachte redactie van DWDD,
De pieds de cochons van Robert Kranenborg brachten me op een idee. Ik weet ook veel van varkenspootjes :-). Ik hoed al jaren een stel varkens en zwijnen die blijven leven tot ze omvallen van ouderdom.
Ik heb me verdiept in het wezen van het varken. In het Biggenbos op de Zuidas geef ik varkenscolleges Sus Domesticus. Tijdens de lunch, voor de hakken en pakken.
Mag ik eens in DWDD over mijn roze rouwdouwers komen vertellen? Ik ben geen zweefteef (vraag maar aan Jort en Giel) maar boerenkleindochter en communicatie-adviseur.'
EINDE BRIEF
Dream on.
Ik wacht nog steeds op antwoord :-)
Het is duidelijk: Bij DWDD heerst een verbod op varkenspraat, tenzij ze het kunnen eten.
Wat te doen?
Voorbereidingen treffen voor dinsdagavond. De vleugel is besteld, inclusief pianokruk en sjouwers. Vandaag van alles en nog wat in huis halen. Morgen de stro-tribune opbouwen voor een gezelschap van zo'n 60 varkensgekken, die dat ook maandelijks aan Familie Bofkont laten weten ;-)
Mike Boddé kijkt er naar uit. Wij ook. Dát is wat we kunnen doen. En dinsdag niet meer uitgesproken raken over die leuke varkens. Want waar het hart van vol is...
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 1 februari 2019
De Dag van KOEIEN COMMOTIE
De commotie toen Prins Harrie met de brancard werd opgehaald!
Bulle stond meteen op de eerste rij. Daar kwam Herman al aan gedanst. Bij reuring lukt het Herman niet meer om normaal te lopen. Hij hiphopte weer alle kanten op van opwinding. Toen Zeus. Mem en Dolle Mina in zijn kielzog.
En toen moesten ziekenbroeders Peter en Dennis de hooikap nog helemaal om...
Ik maakte er een filmpje van. Leuk, dacht ik, voor de Bofkont Berichten. Maar moest ik niet helpen?
Natuurlijk moest ik helpen om dat stelletje ramptoeristen in het gareel te houden. Maar dat leverde nou net zulke leuke beelden op :-)
Ach die aandoenlijke koeien met hun aandoenlijke koeiengedoe.
Gisteren was er brand in een Friese koeienstal. Alle koeien stormden naar buiten. Ze overleefden het, op een koetje na, dat uitgleed en in een ongelukkige spagaat terecht kwam. Euthanasie voor de stakker :-(
Ik keek even naar hún filmpje.
De koeien stonden in groepjes bij elkaar aan de rand van het erf. Overal rook. Een en al onrust in hun grote koeienlijven. En steeds maar weer kijken naar die vlammen. Die ontredderde hoofden. Zo onthutst over wat er gebeurd was.
Op zo'n moment ontkom ik nooit aan de gedachte hoe afhankelijk dieren van mensen zijn. Hoe zorgvuldig we met die verantwoordelijkheid om moeten gaan. Juist omdat ze het van ons mensen moeten hebben.
En ze een verzetje gunnen.
Blij dat ik niet ingegrepen heb bij het avontuur met Prins Harrie. Ik hield het tijdens het filmen scherp in de gaten. De brancard en Prins Harrie bereikten veilig het verwarmde operatiezaaltje.
Zondag het filmpje bij de koffie voor Vrienden van Familie Bofkont.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 31 januari 2019
De Dag van LANGE LIJS
Ooit sliep ik bij Lange Lijs in het stro. Het was geen doen. Duwen en stompen. Zo'n biggenneusje is zo sterk. Zéér dat het deed. Ik zat ook onder de blauwe plekken.
Maar ik vond dat ik dat doen moest. Lijs was alleen. Het zou maanden gaan duren voor ze opgenomen zou worden in de groep hooligans.
Ze was ergens in België van het transport gesprongen en dan kun als big zomaar op Het Beloofde Varkensland belanden ;-)
Gelukkig kreeg ze snel een vriendin, Lange Haas. Ik had mijn plicht gedaan. De twee biggen hadden stel aan elkaar en de wereld lag aan hun hoefjes.
We zijn nu 8 jaar verder.
Lijs is altijd tegen me aan blijven duwen. Alleen weegt ze nu een paar honderd kilo... Gisteren weer. Altijd als je druk bezig bent en nergens op bedacht. Boem! Hou je dan maar eens staande.
Ik denk dan altijd maar aan hoe het gekomen is: zo'n klein moederloos biggetje op de vlucht, ver weg van die enge vrachtwage, haar instinct gaf haar dat in, maar geen idee waar ze heen moest rennen.
Die angst, dat verloren gevoel.
En toen ineens een surrogaat-moedervarken. Maar dat mens had niet eens spenen! Wat gaan we nou krijgen?! Geen wonder dat dat iets met haar ontwikkeling heeft gedaan.
En Lange Lijs bedoelt er niks kwaads mee. Het is gewoon een over-enthousiaste begroeting: He daar heb je haar weer! Leuk! Weet je nog van vroeger?
En dat is dan wel goed om te weten :-)
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 30 januari 2019
De Dag van DE HARTELOZEN
Dokter Peter kwam maandagavond voor een gebitsbehandeling van Prins Harrie. Het angsthaasje werd in zijn eigen varkenshuis onder narcose gebracht. Op afstand met een blaaspijp. Toen voorzichtig op de brancard gelegd en onder begeleiding van Herman, Zeus en Bulle naar binnen gebracht. Lekker warm bij de kachel.
Fijn voor Dokter Peter, die warme kachel. Kon hij lekker ontspannen zijn werk doen. En helemaal fijn voor Prins Harrie. Bijkomen uit de narcose is een heel ding voor varkens. Ze moeten dat in alle rust onder de beste omstandigheden kunnen doen. En je moet er alijd bij blijven. Tijdens het bijkomen en de tijd er na. In dit geval zo'n beetje de hele nacht dus.
Enfin.
Dokter Peter gebruikte een nieuw narcosemiddel, aanbevolen door de dierenarts van Artis. Prins Harrie kwam er hortend en stotend uit bij. De hik. Veertig keer per minuut. Dat hadden we eerder nog niet meegemaakt. Maar geen paniek. We namen nog een extra kop soep en Dokter Peter belde heen en weer met twee collega's voor overleg. Allebei van Artis. Op de speaker. We konden alles volgen, mee praten en meedenken.
Niemand wist wat die hik te betekenen had. Na ongeveer een uur werd het minder en daarna was Prins Harrie rustig. De volgende ochtend een riant ontbijt met warme appelsap. Hij liet het zich allemaal goed smaken. Daarna liep hij terug naar Moeke.
Tijdens die hik vertelde Dokter Peter dat hij vorige week in het hoge noorden onder barre weersomstandigheden een varkentje had moeten behandelen. Regen, hagel, wind, ijskoud. 's Avonds. BUITEN. Het beestje was achtergelaten door verhuizende mensen, de nieuwe bewoners hadden Dokter Peter gebeld voor een hoefbehandeling. Hij vroeg een kruiwagen. 'Dan kunnen we hem binnen laten bijkomen uit de narcose.'
'Binnen? Nee hoor. Dat vindt mijn vrouw niet goed.'
Het varkentje kreeg een deken over zich heen. Daar moest hij het mee doen. Regen, hagel, wind, ijskoud. 's Nachts. Twee dagen later was ie dood.
Gisteren de blog over het verraadde moedervarken op de kinderboerderij. Vandaag dit. Het spiijt me. Dit zijn de dingen waar we hier keer op keer mee geconfronteerd worden. Verborgen varkensleed bestaat. Niemand heeft er weet van. Nou ja, bijna niemand dan. Toch maar eens gedeeld nu :-(
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 29 januari 2019
De Dag van DIT MOET ANDERS
Gisteren kreeg ik een berichtje dat me de tranen in de ogen deed springen.
BEGIN BERICHT
'ik werk op een kinderboerderij en daar hebben wij een varken genaamd X. Ze is een echte lieverd en voorlopig willen we haar ook echt niet kwijt. Maar ik weet door ervaring dat dat wel betekent dat ze biggen moet blijven geven. Dat is een bron van inkomsten plus dat het voor de bezoekers leuk is om te zien. Tot mijn grote verdriet betekent dat, dat als zij geen biggen meer geeft ze plaats moet maken voor een ander varken.
Ik heb dit al een keer meegemaakt met het vorige varken Y. Jarenlang heeft zij bij ons op de kinderboerderij gewoond en ongeveer 2 x per jaar gaf ze biggen. Ook een echte lieverd en ik had echt een band met haar. Des te meer verdriet het deed toen zij weg moest en vooral de manier waarop. Ze werd gewoon opgeladen op een vrachtwagen vol met andere varkens (terwijl ze jaren alleen heeft gestaan) die ook bestemd voor de slacht waren. Je kunt je wel voorstellen hoe dit er aan toe is gegaan.'
EINDE BERICHT
Ja dat kan ik me helaas heel goed voorstllen hoe dat arme moedervarken daar te grazen is genomen in die vrachtwagen. Wat ik me niet kan en wil voorstellen: de harteloosheid van die kinderboerderij. Het beleid, biggen als bron van inkomsten, is al erg genoeg. Maar zo'n einde voor het arme moedervarken is hartverscheurend.
Hoe kun je hier nou iets constructiefs mee? (Want ik krijg veel vaker mails over kinderboerderijvarkens die na gedane zaken naar de slacht moeten).
Ik denk dat hier een taak ligt voor de bezoekers. Medewerkers van kinderboerderijen hebben vaak weinig tot niks in te brengen. Het bestuur bepaalt op afstand wat er gebeurt. Zij hoeven er niet bij te staan als zo'n arm varken voor de ogen van hun arme verzorgers wordt afgevoerd.
Dan blijven de bezoekers dus over.
Stel vragen aan de beheerder als je een moedervarken met biggetjes op een kinderboerderij ziet liggen (en bedenk dat al die biggetjes ook naar de slacht gaan). Blijf altijd vriendelijk en kalm. Richt een clubje op met gelijkgestemde bezoekers. Organiseer een crowdfundingsactie om het moedervarken een pensioen te kunnen geven. Bel eens met de regionale media voor een stukje in de krant. Verzamel handtekeningen. Zo'n kinderboerderij-beleid is niet meer van deze tijd. Er moet structureel iets veranderen. Schrijf daar samen het bestuur op aan.
Kortom: er kan altijd wat!
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Hier de foto's van de workshop van 27 januari.
http://2019.bfknt.nl/20190127-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Maandag 28 januari 2019
De Dag van WINTERKOST KOST TEVEEL
Vandaag een paginagrote advertentie van AH in de Volkskrant. 'Winterkost hoeft niet veel te kosten.' Op de foto een sappige rookworst voor 0,97 cent. Eigen merk van AH.
AH is groot geworden met de slogan: 'Albert Heijn let op de kleintjes.' Later werd dat: 'Albert Heijn blijft op de kleintjes letten.'
En nu hebben ze dus een nondescripte rookworst voor 97 cent.
Winterkost hoeft niet veel te kosten?
Voor een rookworst van 97 cent werden moedervarkens gereduceerd tot 'vleesfabriekjes' met een miserabel eentonig bestaan in de kooi. Aan het eind van hun carrière wachtte hen een plaatsje in die worst van 97 cent.
De vele tientallen biggen die ze voortbrachten werden als kiloknallers eveneens in die veel te goedkope worsten gedraaid.
De prijs van varkensleed is hoog. Te hoog. Veel te hoog.
Ik snap dat gezinnen die geen dure vleesvervangers kunnen betalen ook moeten eten en lekker ook. Daarom zie ik iets heel anders voor me. Kweekvlees. Een uitkomst voor van alles en nog wat. Gisteren hoorde ik weer een wetenschapsjournalist over de toekomst van vlees: kweekvlees!
Juist voor in elkaar gedraaide nondescripte producten als worsten, frikandellen, gehaktballen en burgers zo geschikt. Stel je voor: we leven in het jaar 2050. Dan zou de advertentie van AH voor Happy Meat er als volgt uit kunnen zien:
'Winterkost kost teveel' Met als pay-off: 'Albert Heijn gaat op de dieren letten'
Zou het ooit zover komen?
Fijne maandag allemaal!
PS
Advertentie Volkskrant vandaag Albert Heijn
http://2019.bfknt.nl/20190128-de-volkskrant-advertentie-albert-heijn-winterkost.jpg
PPS
Happy Meat
http://2006.bfknt.nl/20060603-de-volkskrant-kweekvlees-kan-beter-happy-meat-heten.jpg
Zondag 27 januari 2019
De Dag van VIVALDI voor VARKENS
De Vrienden van Familie Bofkont hebben een persoonlijke uitnodiging gekregen voor Vivaldi voor Varkens. Mike Boddé live aan de vleugel tussen de varkens op Het Beloofde Varkensland.
Ben je wel Vriend van Familie Bofkont maar heb je die uitnodiging gemist of niet gekregen? Hierbij alsnog.
https://mailchi.mp/5934f43fb165/bofkont-bericht-2019-1470941
Vanavond om 20.00 uur sluit de reservering.
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 26 januari 2016
De Dag van BERT
Hart van Nederland had een item over zieke minivarkentjes. Wil ik dat weten? Nee. Maar evengoed krijg ik het van alle kanten opgestuurd: Heb je dat gezien Dafne? Erg he?
Ja heel erg.
Er viel ook een naam op tv. Bert. Niet de eerste keer dat ik die naam hoor. Hij verhuurt dieren. Mobiele kinderboerderijen. Voor fotoshoots. Kerstmarkten. Personeelsfeesten. Kinderfeestjes. Dat soort gelegenheden. Dierencastingsbureaus, omroepen, evenementen en zelfs gemeentes behoren tot zijn klandizie.
En hij verkoopt minivarkentjes.
Wat ik er over te zeggen heb stond in 2005 al in de krant.
Hier:
http://2005.bfknt.nl/20050727-amsterdams-stadsblad-dieren-onder-de-voet-gelopen.jpg
En dit:
http://familiebofkont.nl/weblog/20050725-de-dag-van-the-morning-after.html
En wie herinnert zich nog de rel van de Huishoudbeurs van 3 jaar geleden?
Hier:
http://familiebofkont.nl/weblog/20160228-de-dag-van-varkensleed-op-de-huishoudbeurs.html
Wat ook erg was:
In Hart van Nederland kreeg je een goed beeld hoe het leven van zo'n minivarkentje-in-de-huiskamer er uit ziet: In een bench. Buiten de bench een spekgladde vloer waar het beestje met de hoefjes op uitgleed. In dit geval een tegelvloer. Vaak ook een parket- of laminaatvloer. En in z'n uppie. Geen ander varkentje erbij om de varkenstaal mee te kunnen uitwisselen.
Daarom wil ik het niet meer weten. Ik weet al meer dan goed voor me is.
Hierbij een foto van Bert. Onze Bert. Vernoemd naar een bestaande mensen-Bert, maar niet die Bert. Hij lag van de week zo leuk samen met Wildeman.
SAMEN.
Bert kan met Wildeman kletsen, kiften, foerageren, slapen, modderbaden nemen, waar en wanneer hij maar wil. Al die dingen die varkens samen moeten kunnen ondernemen om een volwaardig varkensleven te kunnen leven. Of je nu een grote roze lummel bent, een wild zwijn of een 'minivarkentje'. Een varken is een varken. Geen huisdier. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Hart van Nederland
https://www.hartvannederland.nl/nieuws/2019/dierenhandelaar-op-internet-licht-mensen-op-met-zieke-dieren/
Vrijdag 25 januari 2019
De Dag van GOD STRAFT ONMIDDELIJK
Bij een van de beste bakkers van Amsterdam kocht ik een verrukkelijke kokosmakroon. 's Avonds opgepeuzeld bij een kopje thee. Heerlijk. 's Nachts werd ik wakker. Van het ene op het andere moment.
Waanzinnige maagpijn. Ik kon me niet meer bewegen, ademhalen kostte moeite, mijn romp was één gloeiende bal, en mijn buik had de omvang van een drieling in wording. Ik kon alleen nog maar kreunen.
Na 3 rennies viel ik in slaap. Toen ik weer wakker word was de vlammende pijn weg.
Kokoksmakronen. Tja. Als je een veganistische levensstijl wilt nastreven, moet je geen lekkers meer bij de bakker kopen. Niks niet. Nooit meer. Want in lekkers van de bakker zit natuurlijk toch eiwit van ongelukkige kippies, ook al ben je een van de beste bakkers van Amsterdam.
Eigen schuld, dikke bult. God straft onmiddelijk...
Overal en altijd het goede doen: het blijft lastig. De overheerlijke appeltaarten van Ariane: daar zitten vast wel ordentelijke eitjes in. Maar ook boter. En daarom zijn die appelltaarten van haar zo verdomd lekker.
Voor de volgende varkensbadkamer-klusdag gaat ze weer bakken. Dat wordt weer smullen. Een Bofkontboerin vond het niet erg een keertje te zondigen, een andere Bofkontboerin begon te twijfelen maar hield voet bij stuk: 'Eens een veganist, altijd een veganist.'
'Zondig nou toch ook eens een keertje! Doe toch niet zo preuts!' riep ik tegen haar. Weliswaar met een knipoog maar achteraf vond ik dat toch heel flauw van mezelf. Juist sterk om weerstand te kunnen bieden aan verleidingen.
Die kokosmakronen laat ik voortaan wel staan. Zoiets wil ik niet nog een keer meemaken. Maar eitjes van eigen kippies blijf ik wel eten. Daar is niks mis mee. En dan krijgt Kippie ook een stukje appeltaart. Vond ze een goede deal ;-)
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 24 januari 2019
De Dag van DRIE OPMERKELIJKE VARKENS
Deze foto komt niet in aanmerking voor de hoofdprijs, de gelegenheid wel.
La Mama en Aagje stonden gisteren samen in de deuropening te koekeloeren. Daar kwam Edwin aan. Hij blafte van enthousiasme. Hé m'n verkering!Hé m'n moeder!
Drie roze varkens op de foto. Wat hier zo bijzonder aan is?
Ze komen alledrie van hetzelfde varkensbedrijf.
La Mama was uitgewerkt en moest naar de slacht. Edwin en Aagje zouden haar later volgen. Nog zes maanden, dan waren ze zwaar genoeg.
Aagje en Edwin wisten niet eens van elkaars bestaan af. Op het varkensbedrijf zaten ze in verschillende hokken op de afdeling vleesvarkens.
Maar zowel La Mama als Edwin en Aagje kwamen nooit in het slachthuis terecht.
Biggetje Aagje kwamen we als eerste halen. Anderhalve maand later mochten La Mama en Edwin ook aanschuiven bij Familie Bofkont. En daar leerden Aagje en Edwin elkaar kennen. Ze kregen verkering. De rest is geschiedenis.
Toch leuk als je dan 9 jaar later op het erf loopt en deze foto kunt maken. Nog steeds blij met elkaar. En daarom is het plaatje bij dit praatje mij dierbaar.
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 23 januari 2019
De Dag van ZWARTWILD IN DE POLDER
Sneeuw op Het Beloofde Varkensland! Grootste feestvarkens: Juffrouw Loes, Keiler en Wildeman. Sneeuw haalt onmiddelijk het oervarken in ze naar boven.
Eigenlijk heel logisch. Ze kwamen in de winter ter wereld. De winter is hún seizoen. Met hun dikke vacht is het zwartwild van Familie Bofkont altijd goed gekleed op kou. Daar komt bij: iedere ochtend staat hun ontbijt klaar. Ook als er sneeuw ligt. Hier hoeven ze niet op zoek naar eten.
De bofkonten hebben dus alle tijd aan zichzelf.
Lol trappen in de sneeuw. Kijk maar naar Juffrouw Loes. Ze lust er wel pap van. Oh wat is het fijn om een zwijn te zijn!
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 22 januari 2019
De Dag van DE BRAND
Toen stond ik 's nachts aan de dijk. Kijken hoe de boerderij voor mijn ogen in de vlammen opging. Bidden dat Zeeman & Co er nog waren.
Vanochtend in alle vroegte weer aan de dijk. Hetzelfde weer als toen. Bloedkoud. Snijdende oostenwind.
Dit statement opgehangen aan het bord:
22 januari 2017. Een datum om nooit meer te vergeten. Op die dag brandde het hoofdgebouw van de Bofkontboerderij volledig af. Sindsdien is het behelpen. Nog steeds lopen we in het donker met haspels en zaklantaarns. Nog steeds is er geen sprake van herbouw. En voor zover we weten gaat dat er ook niet meer van komen.
'Maar daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen,' zou mijn oma Westerhof gezegd hebben. Het blijven wijze woorden ;-).
Volgens de Chinese astrologie is 2019 het Jaar van het Varken. Dit zou een feestjaar voor Familie Bofkont moeten zijn. En dat gaan we er ook van maken.
We gaan nu het derde jaar na de brand in.
Ondanks het verlies van 300 vierkante meter workshopruimte bleven we de volledige huur doorbetalen. Maar we zitten nog steeds in dezelfde puinhopen. De tijd van afwachten is voorbij. We gaan nu zelf aan de slag op kosten van Stichting Familie Bofkont.
Het Jaar van het Varken begint op dinsdagavond 5 februari aanstaande.
We trappen dit voor ons bijzondere jaar af met een live pianoconcert van Mike Boddé tussen de varkens. De Vrienden van Familie Bofkont krijgen hier een persoonlijke uitnodiging voor.
Dafne Westerhof
voorzitter Stichting Familie Bofkont
Het Beloofde Varkensland, 22 januari 2019
PS
Vandaag denken we aan Schatje & Co die bij de brand omkwamen. En aan Zeeman met zijn posse die zichzelf uit de brandende boerderij wisten te bevrijden. En aan die dappere Bokita. En Big die de volgende ochtend op zoek ging naar zijn woning die er niet meer was. En Siepert die zo liep te miauwen. En aan Zeus die het erf niet meer op kon. En aan ach, aan alles. 22 januari 2017 is een dag om nooit te vergeten.
Zie hier:
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-1.pdf
En hier:
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-2.pdf
Maandag 21 januari 2019
De Dag van DE MONSTERKLUS
Op Het Beloofde Varkensland heb je klussen en monsterklussen. Het 'schonen' van de varkensbadkamer was een MEGA Monsterklus.
Maar we hadden:
* Een mega leuke club mensen (zelfs vanuit Groningen!)
* Mega mooi weer
* Mega lekkere appeltaart
En een mega leuke gastvrouw: de Moeder van Sjonnie. En ze was nog eens berig ook! Door haar enthousiaste aanwezigheid kon de dag niet meer stuk :-)
Dus werd het een geweldige dag.
Keihard gewerkt met een boven verwachting resultaat. Aan het eind van de dag was tweederde van de klus geklaard. Daar kunnen ze in Groningen nog een puntje aan zuigen met hun Stadskanaal ;-).
Binnenkort komt dezelfde club weer bij mekaar voor de finishing touch.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
En hier zijn de foto's!
http://2019.bfknt.nl/20190119-Monsterklus-op-het-Bofkonteiland
PPS
Met grote dank aan:
Dennis, Patrick, Paula, Wendy, Lidy, Saskia, Daan, Maarten, Annemieke, Orson, Ayla, Sybren en last but not least: Ariane!
Waar zijn die taarten? Daar zijn die taarten!
Zondag 20 januari 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (99)
Vrijdag 26 november 2004
De Dag van Tante Aagje
Wat er nu weer gebeurde. Nu snap ik waarom Miss Universe gisteren zo hard moest lachen. Ze schijnt zelf ook berig te zijn! Ik zag haar heel mal doen met Aagje. Wat een uitsloofster zeg! Ze stond maar heen en weer te draaien. Heel raar. Maar ineens stond ze stil. Doodstil. Ze leek wel een standbeeld. Niks bewoog meer aan haar. En toen gebeurde het. Aagje sprong er bovenop net als bij Vrouw Vos. Maar dat ging natuurlijk helemaal niet. Miss Universe verdwéén gewoon onder haar. Wat een vertoning! Toen was het mijn beurt om heel hard te lachen.
Ik heb ook nog iets geks gehoord. Boy George vertelde mij dat de Vrouw mij een poosje bij Aagje wil laten logeren! Dan kan zij mij wat opvoeden. De Vrouw vindt dat ik te hard krijs als ik mijn zin niet krijg. Aagje moet mij manieren gaan bijbrengen. Nou dat weet ik niet hoor of ik dat wel wil. Krijg ik natuurlijk de hele tijd op mijn kop van Tante Aagje...
Wordt Vervolgd
Vrijdag 18 januari 2019
PODIUM voor (MINI)VARKENS in HP/de TIJD
Op de Facebook pagina van HP/de TIJD staat dit:
'Alexandra Besuijen neemt wekelijks de wereld van mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze Het Beloofde Varkensland, de Bird Box challenge en ochtendurine als drankje.'
Dit is haar tekst over Het Beloofde Varkensland:
'BIG IS BEAUTIFUL
Schattige roze biggetjes maken meer kapot dan je lief is. Vooral zichzelf. Na de release van de film Babe werd er weliswaar een tijdje minder varkensvlees genuttigd, maar het aantal varkentjes dat werd aangeschaft als huisdier steeg helaas sterk. Tot groot verdriet van de baasjes en uiteraard de biggen zelf. Want knuffelvarkentjes bestaan niet, al zien ze er nog zo ontzettend schattig en aaibaar uit.
Varkens groeien als kool: voor Babe werden maar liefst 48 biggen gebruikt! Dus wat geldbeluste fokkers ook zeggen en hoe klein ze op de foto's ook lijken, zo blijven ze niet. Ze groeien in no time uit tot roze terroristen die je huisraad slopen en vreselijk ongelukkig zijn. Varkens zijn familiedieren, maar dan wel hun eigen familie graag, die met een krulstaart 🐷
Ik heb er op deze plek vaker over geschreven, maar er zijn nog steeds mensen die denken dat het een goed idee is. Zo ook de redactrices van het tijdschrift Linda Meiden, die nota bene een hele dag mochten doorbrengen op Het Beloofde Varkensland, dé varkensopvang voor in de steek gelaten, vaak gedumpte varkens. Daar mogen ze zichzelf zijn en oud en gelukkig worden (de varkens, niet de redactrices). Daar wordt ook voorlichting gegeven en reken maar dat oppervarkenshoedster Dafne Westerhof ze verteld heeft dat deze lieve roze lummels weliswaar aanbiddelijk zijn, maar absoluut geen huisdier!
Het is voor kennisgeving aangenomen en daarna terzijde geschoven: in het nieuwste nummer wordt gewoon reclame gemaakt (op de cover nota bene!) voor de schattige minibig. Pffffffff! Mocht je de aanvechting voelen, ga alsjeblieft eerst naar minivarkens.nl of breng een bezoekje aan Het Beloofde Varkensland. Daar mag je ze naar hartelust knuffelen en masseren, maar dan wel in hun eigen biotoop en op hun voorwaarden. Dat voorkomt veel ellende, voor de baasjes, maar vooral ook voor de roze schattebouten. Je doet ze meer plezier door geen (varkens)vlees meer te eten!'
Waarvan akte.
NO BOTOX BABE
Naast columnist is Alexandra ook nog een no-botox babe. Het doet me deugd dat HP/de TIJD de foto van haar en BabyBig bij haar column geplaatst heeft. BabyBig is nu op een paar weken na 14 jaar. Een lief oudje in haar beschermde aanleunwoning. Veel meer dan zitten, liggen, genieten van het gezelschap van Aaltje, een plak ontbijtkoek en een borstelbeurt is er niet meer bij. Maar ze is er tevreden mee.
Alexandra heeft in die afgelopen 14 jaar ook vast wel een rimpel gekregen. Zo hoort het ook. Er kunnen niet genoeg no-botox babes op de wereld rondlopen. Van proeven met botox (en alles wat daarmee samenhangt) worden (mini)varkens namelijk ook heel erg ongelukkig. 't Is maar dat we dat ook weer eens weten.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Kijk hier nog even over no-botox babes:
http://2008.bfknt.nl/20081221-het-parool-no-botox-babes.jpg
Woensdag 16 januari 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (98)
Donderdag 25 november 2004
De Dag van Aagje & Vrouw Vos
Wat ik nou vandaag gezien heb! Aagje zat bovenop Vrouw Vos! En dat duurde heel lang. Ik snapte er niks van. Het was al donker. Koud en mistig. Ik liep nog wat te rommelen op het erf samen met Miss Universe. Zie ik ineens een heel groot roze varken opdoemen. Het leek wel een reus! Ik kon het eerst niet goed zien, maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat Aagje bovenop Vrouw Vos stond!
'Dan zijn ze berig,' zei Missie.
'Berig? Wat is dat?'
'Dan willen ze een man.' En ze moest heel hard lachen om mijn verbaasde snoet.
'Dat weet jij allemaal nog niet.' Komt vanzelf wel als je groot bent.'
Nou ik snap er niks van, maar het zal wel. In ieder geval kwam De Vrouw meteen aanrennen en begon allemaal foto's te maken.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 15 januari 2019
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (97)
Woensdag 24 november 2004
De Dag van De Acht Kuikens
De deur naar de binnentuin stond open. Ik kon net over het schotje heen kijken. Daar liep Zwartje met haar kuikens. Een paar witjes, ik zag ook eentje met bruine veertjes. Maar de Vrouw deed snel de deur dicht. Ik denk dat ze bang is dat ik ze wil opeten. Dat is ook wel een beetje zo. Toen ik dat van Aagje hoorde, ben ik toch wel nieuwsgierig geworden...
Vrouw Vos en Aagje liepen over het erf te banjeren. Het kan weer. Ze zijn tot bedaren gekomen. Van Billie hoorde ik dat ze vroeger ook van die wildebrassen waren. Ze sloopten alles en gingen dwars door de ramen heen. Net als ik. Maar nu zijn ze rustiger en bezadigder. Ze mogen ook weer rondom het huis. Dat vindt de Vrouw zo gezellig.
Aagje laat mij nu ook met rust. Af en toe krijg ik nog wel een beuk, maar daar blijft het dan bij. Het schijnt dat er volgende week een nieuw varkentje komt. Ene Maximiliaan. De Vrouw praat er vaak over door de telefoon. Hij schijnt een trauma te hebben. 'Wat is dat?' vroeg ik aan Billie. 'Dat is als je heel erg geschrokken bent,' antwoordde hij. 'Dan ben je altijd bang dat er weer zoiets gebeurt, ook al dénk je het alleen maar.'
'O,' zei ik. 'Maar eigenlijk snap ik er niks van. Ik zal het morgen nog eens aan Billie Bofkont vragen. Hij wil het vast nog wel een keer uitleggen.'
Wordt Vervolgd.
Maandag 14 januari 2019
De Dag van GEHEIMZINNIGE GEVERS
De buurboer kwam aanzetten met een kletsnatte ansichtkaart die hij van de dijk had geplukt. Een tapdanser met twee roze varkenssmoeltjes op de achterkant geplakt. Van wie? Daar was niks meer van te zien. Kwam die misschien van jou? Dankjewel!
Regelmatig liggen er grote blauwe balen aan de dijk. Vol muesli. Ben jij die geheimzinnige gever? Dankjewel namens Familie Bofkont!
Soms liggen er zakken vol broden en broodjes.
Van jou? Dankjewel!
Er komen ook brieven en kaarten. Vanmiddag even iets terugschrijven denk ik dan. Een paar dagen later: o jee, dat moet ik nog doen. Weet in ieder geval dat het altijd in dankbaarheid aanvaard is!
Ooit had ik een secretaresse-tje. Altijd om me heen en ze bemoeide zich met alles. Maar na haar dood is er nooit meer een katje geweest dat met zoveel toewijding bij het toetsenbord zat te spinnen. Zelfs Sneeuwwitje niet. Boy George heeft nog wel een poging gedaan. Maar hij viel altijd in slaap.
Over katjes gesproken. Weten jullie nog dat we vorig jaar met z'n allen naar de kat van Adrie zochten? De hulp had het raam open laten staan en Bontje was verdwenen. Precies een jaar geleden gingen we met haar naar het asiel om te kijken of haar Bontje daar in een hokje zat. Ondanks alle hulptroepen is er nooit meer iets van Bontje vernomen.
Adrie raakte in de war.
Een lang verhaal kort. Adrie is verhuisd naar een verpleeghuis, vlak bij haar om de hoek. Er wordt goed voor haar gezorgd en dat is een pak van mijn hart. Binnenkort is Adrie weer jarig. 27 januari. Dan wordt ze 91 jaar. Als het lukt ga ik een kopje thee bij haar drinken.
Wie het leuk vindt om Adrie weer een kaartje te sturen (vorig jaar kreeg ze stápels), dit is haar adres:
Adrie Rustenburg
Kamer 17
Vreugdehof
De Klencke 111
1083 HH Amsterdam
Dank vast en fijne maandag!
PS
En vanochtend weer een verrassing aan de dijk. Twee balen wortelen. Wat zal Herman daar weer blij mee zijn! Afzender bekend: de man van Bofkontboerin Gerrie :-) Dankjewel Peter!
Zondag 13 januari 2019
De Dag van EXCLUSIEVE BOFKONT BERICHTEN
De Vrienden van Familie Bofkont (vaste donateurs) en andere gulle gevers hebben sinds het prille begin van dit jaar een streepje voor ;-) Zij krijgen voortaan iedere zondagochtend een exclusief Bofkont Bericht bij de koffie.
Vandaag alweer Bofkont Bericht nummer 2. Een uitgebreid verslag inclusief foto's van het wel en wee van Familie Bofkont. Er komen enthousiaste reacties op. Lang niet iedereen zit (meer) op Facebook of anderszins:
'Bedankt voor de update! Heerlijk om zo weer even bij te lezen! Ik lees weinig meer online de afgelopen tijd.'
Of deze:
'Vrienden.......wat heerlijk op deze zondagochtend bij het druilige weer de Familie Bofkont te begroeten :-) Heel heel hartelijk dank voor de berichtgeving. Ik wens jullie en de lummels een fijne Zondag!'
En deze:
'Wat een mooie berichten!! Fijn dat jullie er voor zorgen dat Familie Bofkont nog in de publiciteit komt!'
Over dat laatste: Familie Bofkont & Media, daar zijn nog wel tig Bofkont Berichten mee te vullen...
Wordt Vervolgd.
Fijne zondag allemaal!
PS
Wie ook voortaan iedere zondag een exclusief Bofkont Bericht wil ontvangen:
Losse donaties:
IBAN NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT
(ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)
Of:
Word Vriend van Familie Bofkont. Dat gaat zo:
http://www.familiebofkont.nl/vriend
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik jaren geleden eens (met de redactie van Santé, waar ik toen nog werkte) bij jullie ben geweest. Miss Piggy en Billie Bofkont waren nog inimini. Alle dieren hebben een onuitwisbare indruk achtergelaten. En ik ben elke keer weer onder de indruk van jullie inzet en liefde voor de dieren, en de storytelling skills van Dafne. Inspirerend!'
(Dankjewel Ingrid M.!)
PPS
Ja dat herinner ik me nog heel goed, dat teamuitje van Santé. Járen terug. Vijftien jaar geleden. Het magazine bestaat nog steeds. En de reportage uit Santé van toen heb ik nog steeds. En het prentje ook :-)
http://2019.bfknt.nl/interview-sante-als-je-iets-wilt-bereiken-moet-je-je-ego-thuislaten-dafne-westerhof.pdf
Vrijdag 11 januari 2019
De Dag van LINDA.meiden
En wat deed Jaro? Hij stuurde een bericht naar LINDA.meiden ;-)
'Beste LINDA.meiden,
Ik heb met veel plezier meegewerkt aan jullie reportage. De foto van Wildeman en mij is daar het fraaie resulaat van. Toch ben ik teleurgesteld. Zijn jullie niet op de hoogte van de media die de afgelopen jaren aandacht besteedden aan het verborgen varkensleed onder minivarkens in huis?
Het Beloofde Varkensland geeft eerlijke voorlichting over het sprookje van een minivarken in huis.
Zie ons vlugschrift: http://minivarkens.nl/verborgenvarkensleed.pdf
En onze site http://minivarkens.nl
MEDIA die hier aandacht aan gaven:
EenVandaag
Omroep MAX
Jeugdjournaal
TV Noord-Holland
Editie NL
AT5
Telegraaf
Het PAROOL
AD
HP/DE TIJD
De Rijdende Rechter
en meer
Snappen jullie nu mijn teleurstelling over de rubriek FAVORITES, dingen waar we dol op zijn, waarin het minivarken als huisdier wordt verheerlijkt?'
Met vriendelijke groeten,
Jaro Camphuijsen, varkenshoeder en onderzoeker kweekvlees
Het Beloofde Varkensland
En dit is de reactie van LINDA.meiden
'Beste Jaromir,
Bedankt voor je e-mail en informatie over de minivarkens. Ik begrijp je volledig en zal het zeker onder de aandacht brengen bij de rest van de redactieleden. Wij zullen de volgende keer zorgvuldiger zijn.'
Met vriendelijke groet,
Linde Verhulst
Redactie LINDA. Magazine
Donderdag 10 februari 2019
De Dag van DE BIGGETJES
Gisteren kreeg ik een aanvraag van een moeder. Ze wil in mei met haar twee kinderen op de workshop komen. En zijn er dan ook biggetjes?
Ik moest meteen aan Nieuwsuur denken.
'Kraamkamer wordt sterfhuis. Ruim 5 miljoen biggetjes halen de slacht niet.' Per jaar. Tien jaar geleden was er al ophef over de biggensterfte. De minister zou maatregelen nemen. Maar wat blijkt nu? Tien jaar later is de biggensterfte zelfs toegenomen. Ik meen met zo'n 2 procent. Nog meer dode biggetjes dus bij geboorte of in de eerste maand daarna.
Wat moet ik zeggen tegen die mevrouw?
Dat ze de opzet van Het Beloofde Varkensland niet begrepen heeft? Dat we hier niet doen aan Hei 't is in de Mei? Dat jonge biggetjes willen een uit-de-tijd-idee-is-van-niet-met-de-tijd-meegaande-kinderboerderijen?
Moet ik tegen haar over Nieuwsuur beginnen? Dat de biggenproductie in de bio-industrie, steeds meer, steeds meer, verregaande gevolgen heeft? Dat biggetjes willen áltijd consequenties heeft? Ook buiten de bio-industrie?
Of het nu over de bio-industrie gaat, kinderboerderijen, hippe varkensboeren met buitenvarkens: overal waar biggetjes worden gehouden liggen de karbonaadjes al op de loer.
Behalve op Het Beloofde Varkensland.
Daar mochten de vrijgekochte biggetjes uit de vlees-industrie varkens worden. Geen vléésvarkens, maar varkens. Baas over eigen lijf en leven. Met als consequentie dit: geen moederschap voor Aagje, Vrouw Vos, Miss Piggy, Knorrie, Lange Lijs, Haas, Wilde Sjouk, Aagje de Tweede, Swientie, BabyBig, Aaltje; vergeet ik nog een bio-industriemeisje dat een volwassen varkensvrouw mocht worden op Het Beloofde Varkensland?
Geen biggetjes. Geen slacht.
Vorig jaar wilde Britt Dekker op Het Beloofde Varkensland komen draaien. Ze is dol op dieren, vindt de bio-industrie een schande en ze is boos op 'die kutfrikandellen omdat ze zo lekker zijn.'
Britt zou graag met biggetjes willen knuffelen en spelen. De productie/redactie van haar You Tube kanaal (30.000 abonnees) had nog wel een vraag: 'Mijn collega wilde nog graag weten of jullie ook biggetjes hebben. Ik hoor het graag van je!'
Fijne donderdag allemaal!
Woensdag 9 januari 2019
De Dag van OH NEE!
Arme Jaro.
Arme Dennis.
Arme Wildeman (nee toch niet: hij kreeg 1000 koekjes tijdens de shoot).
Arme Orson.
Arme Lidy.
Arme ik.
En met stip op nummer 1:
Arme minivarkens.
Wat is er aan de hand?
'Dit is de foto,' mailde Jaro gisteren.
Even later: 'En wat staat er op de cover...'
Nog even later: 'Het wordt nog erger...'
En nog een mailtje: 'En het stuk over kweekvlees is er ook uitgeknipt.'
Waar heb ik het toch over?
Gisteren ontving Jaro de LINDA.meiden per post.
Arme Jaro:
Zijn debuut met de media. Het interview. Komt het over wat ik te zeggen heb? Dat ik promoveer op kweekvlees? De zenuwen vooraf. De voorbereidingen (je halve klerenkast meezeulen). De shoot. Uren stilzitten met je knieën op koud beton en de slagtanden van Wildeman op je lip. Dan: je verheugen op het resultaat.
Arme Dennis:
De voorbereidingen. Set bouwen. Rondleiding geven. Crew op de foto zetten. Wildeman naar de set halen. Alsmaar koekjes voor zijn neus houden. Driehonderd keer hetzelfde bochtje met hem lopen. Set afbreken. Spullen sjouwen naar auto's.
Arme Orson:
Vroeg op. Stal uitmesten. Opstrooien. Erf aan kant. Mozzarello op zijn wenken bedienen.
Arme Lidy:
Poetsen. Kachel aan. Koffie. Thee. Warme chocolademelk. Koekjes. Snoep. Gezellig zijn.
Arme ik ;-)
Ik dacht: Als Jaro met een varken in LINDA.meiden komt, komt er gelukkig geen minivarken meer in. En ik gaf de 6-koppige crew na afloop allemaal het Familie Bofkont-boek mee naar huis. Die investering-ter-bevordering-van-de minivarkens-voorlichting kan nooit kwaad. Dat dacht ik :-)
Arme minivarkens:
Maar wie staat er op de cover? Een babyminivarkentje.
Model 1 heeft in de ene hand een babyminivarkentje, in de andere hand een babykittentje, naast hem staat een babyschaapje, bovenop het babyschaapje zit een babykonijntje. Model 2 heeft ook een babykonijntje in haar hand. En dan hier en daar nog wat babykonijntjes ter garnering. Het dierencastingbureau heeft goede zaken gedaan :-)
In de rubriek FAVORITES, dingen we dol op zijn, nog een babyminivarkentje met deze tekst:
'Varkens, dat waren worsten op pootjes tot de film Babe (1995) verscheen, over een sprekende big. Toen werd een varken als huisdier populair. Hij moest wel wat kleiner worden, dus werd er gretig gefokt tot er een huisvriendelijk klein formaat was. Zo'n dottig minivarken is maar 40 centimeter hoog. Hij is vriendelijk, makkelijk zindelijk te maken, net zo intelligent als een hond en je hebt geen gft-bak meer nodig, want een varken eet alles.'
Fijne woensdag allemaal!
PS
Damage control:
HTTP://WWW.MINIVARKENS.NL
PPS
Het was een leuke fotoshoot. De sfeer was goed. Iedereen deed zijn stinkende best. De foto van Wildeman & Jaro mag er zijn. Maar de onwetendheid over minivarkens is bedroevend. Met dank aan de minivarkensfokkers. De leugen regeert :-(
Dinsdag 8 januari 2019
OPROEP - DE VARKENSBADKAMER
De Moeder van Sjonnie is gesommeerd door het Hoogheemraadschap. Voor het eind van de maand moet haar varkensbadkamer in originele staat teruggebracht zijn. Op straffe van 500 euro boete per dag.
Waar hebben we het over? Geen doorgaand water of grote sloot, nee een klein stukje water, een oversized varkensbadkamer zeg maar. Over meer gaat het niet. En dan ook nog enkel en alleen op het eilandje zelf.
Maar in Nederland moet elke sloot geschoond worden. Hoe groot, klein, zichtbaar of verscholen ook.
Op zich geen probleem.
Je huurt een loonwerker in en dan, ja wat dan? Want dat is bij de Moeder van Sjonnie nu juist wél het probleem. Door de aanleg van de N201 is het Bofkonteiland onbereikbaar geworden voor de machines van loonwerkers. Sterker nog: door de aanleg van de N201 is het domein van de Moeder van Sjonnie & Co juist ontstáán. En dus ook haar varkensbadkamer.
En nu wordt de eigenaar van de grond aansprakelijk gesteld. Ook zoiets. Wie is die eigenaar? Dat weet niemand. Ingewikkelde erfeniskwestie. Provincie Noord-Holland werd gillend gek toen ze het stukje wilde aankopen in verband met de aanleg van de N201. Ze zijn er niet uitgekomen. Er blijken een paar honderd eigenaren te zijn (echt waar!), verspreid over de hele wereld.
Het enige dat zeker is, is dat de Moeder van Sjonnie op het Bofkonteiland woont met haar samengestelde gezinnetje, en dat Familie Bofkont dat eilandje beheert. Dan moeten wij het maar oplossen want onder die 500 euro boete per dag kom je niet uit, zelfs al zou je dat met succes kunnen aanvechten. Als het ambtenarenapparaat eenmaal draait, zie dat dan nog maar eens te stoppen. Typisch gevalletje van de Paarse Krokodil :-)
Dat wordt dus ouderwets handwerk. Boerenfitness.
Wij zorgen voor het gereedschap. De Moeder van Sjonnie voor koek & zopie.
OPROEP
Wie helpt mee om de Varkensbadkamer op te schonen?
Zaterdag en/of zondag 19 en 20 januari.
We beginnen om 11.00 uur.
Aanmelden met datum van je keuze:
mail@familiebofkont.nl
o.v.v. VARKENSBADKAMER
Dresscode en route volgen.
Dank vast!
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Hier zie hoe De Moeder van Sjonnie zelf al een poging deed om de sloot uit te baggeren...
https://youtu.be/6HkG3pWOEGw
Zondag 6 januari 2019
De Dag van ZWARTWILD JUFFROUW LOES
We blijven vandaag nog even bij het zwartwild. Juffrouw Loes! Ze is jarig vandaag. 11 jaar. Een hele leeftijd alweer. Ze maakt het goed. Kerngezond, altijd goedgehumeurd (behalve als er nieuwkomers zijn, daar heeft ze het niet op).
De 5e verjaardag van Juffrouw Loes vierden we in een afgeladen volle zaal. Er kon geen mens meer bij. Vanuit het hele land waren haar fans afgereisd. Iedereen was er. Ze kwamen met armenvol cadeaus, bergen appels, de spaarpot van Juffrouw Loes werd rijk gevuld.
Het was toen ook een belangrijke verjaardag. Vijf jaar. Juffrouw Loes was volwassen geworden.
Wie we toen wel misten was haar jager. Familie-omstandigheden hoorde ik later. Nu heeft hij een nieuwe vrouw, waarschijnlijk is zij niet net zo dol op zwartwild als hij ;-) Maar dankzij de jager heeft Juffrouw Loes toch maar mooi een moordleven bij Familie Bofkont gekregen.
Vandaag vieren we het bescheidener.
Die grote plek voor ontvangst ligt nog steeds in de as en we hebben een workshop. De eerste van 2019. Lydia van de gehaakte bofkontjes komt ook. Leuk!
En Juffrouw Loes trakteert op appels ;-)
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 5 januari 2019
De Dag van ZWARTWILD WILDEMAN
'Ik heb een vraag. Wildeman komt in de Linda. In welk nummer?? Of heb ik hem al gemist. Alvast bedankt.'
Een popelende Wildeman-fan die niet wachten kan. Wanneer verschijnt mijn idool in de bladen? Dat is andere koek dan wat er op dit moment in Duitsland gebeurt.
In Duitsland staat sinds kort een premie op de wilde zwijnen. Vijfentwintig euro per ingeleverde staart. Wie schiet de meeste zwijnen af? De angst voor varkenspest zit diep. Uitroeien dat zwartwild (zwartwild is jagersjargon). Maar dat gaat nooit lukken. Zwijnen zijn daar veel te slim voor. Die laten zich niet uitgummen.
Van de week zag ik pasgeboren zwijntjes op de Veluwe. Op de film. De navelstrengetjes zaten er nog aan. Wat meteen weer opviel hoe kant en klaar die frislingen zijn als ze op de wereld komen. Alles zit er op en aan. Helemaal af en ze trippelen er meteen op los; een mini-mini-miniatuurtje van hun moeder.
Ik kreeg meteen heimwee naar Mister Frisling.
Nog geen paar dagen oud en ik had hem al aan de fles. Ook bij hem zat het navelstrengetje er nog aan. Mister Frisling: een voor altijd onopgelost mysterie. Hoe kwam dat net geboren zwijntje in een wildrooster terecht?
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Wildeman staat 9 januari in LINDA MEIDEN.
Vrijdag 4 januari 2019
De Dag van VADER KRAAK (2)
Hoe gaat het nu met Vader Kraak? Hij lijkt zich ietsjes beter te voelen. Vader Kraak is een ouwe taaie. Dapper dier. Opgeven is er bij hem niet bij. Hij blijft atijd zijn best doen. Vader & Moeder Kraak zijn waarschijnlijk al stok en stokoud.
Ik kreeg geen geboortebewijs met ze mee toen we ze kwamen redden van de vernietigingsdood. Geen oormerken? Dan dood. Na het telefoontje van de politie reden we er met piepende banden op af.
Net op tijd.
En toen zag ik hun barre levens-omstandigheden. Geen ander onderkomen bij de krakers dan een open werkplaats. Vader & Moeder sliepen zo op het koude beton. Een rafelig stukje stof dat ooit een jutezak was geweest, meer hadden ze niet. Zulke overlevers laat je toch niet in de steek? Zo blij dat deze oudjes het nu warm hebben, de aandacht, de juiste verzorging.
Ze zijn ook zo lief.
Tijdens de brand, bijna 2 jaar geleden, vluchtte Big in blinde paniek naar Familie Kraak. Hij werd letterlijk in hun midden opgenomen. Deze foto is van eergisteren. Big is nooit meer weggegaan. Gelijk heeft ie. Kijk hem eens liggen tussen 'zijn' Vader & Moeder.
En dan dat hoofd van Vader Kraak! Doet hij zielig omdat hij zich niet lekker voelt? Nee. Hij straalt bescherming uit. Verantwoordelijkheid.Trots. 'Ik moet er zijn voor mijn familie en dan bén ik er ook voor mijn familie.'
Vader Kraak is een held.
Fijne vrijdagavond allemaal!
Woensdag 2 januari 2019
De Dag van HET RAADSEL VAN REPELSTEELTJE
Het jaar is goed begonnen voor Repelsteeltje. Ze kan weer naar buiten. Wat was er ook weer met haar?
Op een dag had Repelsteeltje ingebroken bij de Slagersmeiden. Tot haar eigen verbazing verloor ze de strijd met Kleine Meid. Wilde Sjouk rook haar nederlaag en deed er nog een schepje bovenop.
Met gevolg dat Repelsteeltje iets aan haar poot had. Een paar dagen in de ziekenboeg dan maar. Toen ze weer buiten kwam stond Wilde Sjouk haar op te wachten. Repelsteeltje was kansloos. Ze vluchtte de massagesalon in.
Daar was ze ineens ook niet meer welkom. Sterker nog: Repelsteeltje verloren? Dan kunnen wij haar nu ook hebben. Eindelijk. Groot en klein vlogen op haar af. Repelsteeltje was altijd een felle, maar in 1 klap was de tank haar stoere reputatie kwijt. Zoals dat gaat: een reputatie komt te voet en gaat te paard. Repelsteeltje was verslagen. Voorgoed.
Wat te doen?
In Moeke's huisje werd ze wel met open armen ontvangen. Na meer dan 10 jaar weer bij moeder thuis. Voortaan werd dit dus ook haar beschermde aanleunwoning. Nog 1 keertje smeerde ze 'em. Dat moest ze bezuren. Wilde Sjouk was haar nog niet vergeten.
Dat Repelsteeltje al jaren geleden 'blind' werd, helpt ook niet echt mee. Ze doet al jaren haar ogen niet meer open. Met haar kop omhoog loert ze af en toe nog wat door een spleetje. Waarom ze haar ogen consequent dicht houdt? Dat is en blijft het raadsel van Repelsteeltje. Niemand weet, niemand weet...
Enfin.
Terug in het oude pleeggezin. Repelsteeltje vond haar draai. Ze was meteen weer dikke maatjes met haar stiefzussen en Prins Harrie vond het ook allemaal best. Maar naar buiten kon ze nog niet. Alsmaar geen tijd om daar de voorzieningen voor te treffen. Tot vorige week. Nu heeft ze ook een uitloop, passend bij haar omstandigheden.
Zondagmiddag schrok ik me een hoedje. Repelsteeltje was rood. Van voor naar achter. Alsof ze een kleurspoeling had genomen. En Wilde Sjouk was naar dezelfde kapper geweest. Ook helemaal rood. Bloed! Wat nu weer?
Repelsteeltje had toch weer kans gezien etc. etc. Gelukkig zag het er heftiger uit dan het was. Wilde Sjouk had het oor van Repelsteeltje te pakken gekregen. Oren bloeden altijd als een gek en tijdens het vechten was het bloed uitgesmeerd over hun beider vachten. De dames zagen eruit alsof ze uit het slachthuis waren gevlucht.
Varkens. Varkens. Várkens!
Ze houden je in ieder geval van de straat :-)
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 1 januari 2019
De Dag van ZEEMAN SPREEKT (2)
Vegetarische Erwtensoep
ZEEMAN:
"Ook Granny is veilig over. Ze voelt zich hier al helemaal thuis. We zitten regelmatig samen op een wolkje. Het leuke van hier is dat je overzicht hebt. Ik kan zo op Het Beloofde Varkensland kijken, maar niet alleen daar. Ik kan zien wat er op de wereld gebeurt en ik kijk nog regelmatig. Maximiliaan zegt dat hij dat de eerste tijd ook deed, even kijken hoe het met Lamme Zus ging. Maar op een gegeven moment had hij daar geen behoefte meer aan. Logisch. Lamme Zus is nu ook gewoon hier bij ons.
Ik blijf nieuwsgierig. Hoe zou het met Moszcowicz gaan? En met Pinokkio? Mozzarello? Dan loer ik een uurtje naar beneden en dan ben ik weer helemaal bij.
Vandaag zoomde ik in op Scheveningen.
Het is 10 jaar geleden dat ik in Scheveningen de Nieuwjaarsduik opende. Zouden er nog steeds studenten op stelten in zee staan? En die leuke bikinimeisjes, zouden die er ook weer zijn? Ze waren er. Nog veel meer dan toen. En wat ik ook zag: ze aten vegetarische erwtensoep!
Nou moe. Unox mag mij wel dankbaar zijn. Daar kwamen wij dus 10 jaar geleden al mee aanzetten. Huisgemaakte vegetarische erwtensoep met vegetarische rookworst (van Tivall). Dat was mijn missie: Ik mag vrij zwemmen in zee terwijl mijn collega's bij Unox in de soep drijven. En toen gingen we gratis vegasoep met vegaworst uitdelen. Nu verkoopt Unox vegetarische erwtensoep met vegetarische rookworst tijdens de Nieuwjaarsduik!
Ben ik toch niet voor niks op aarde geweest ;-)"
Het jaar is goed begonnen.
Voorspoed & Geluk voor iedereen in 2019!
PS
Zeeman's Nieuwjaarduik - 10 jaar geleden:
Maandag 31 december 2018
De Dag van BEDROEFD & BLIJ
Gisteravond Podium Witteman: de hoogtepunten van 2018. Sjouk & Broertje waren er bij! Niet gezien, gehoord via de tamtam, blij verrast.
De aandacht ging gisteren geheel en al uit naar Familie Kraak.
Vader Kraak is niet lekker. Verwennen dus met lekkere hapjes, maar wat konden we nog meer doen voor dat lieve oudje? Schone lakens op bed. Ook altijd fijn als je ziek bent.
Gelukkig belde Buurman. Hulp nodig? Heb zin in een echte klus. Komt Buurvrouw ook mee.
Buurman is Bofkontboer Patrick en Buurvrouw is Bofkontboerin Wendy. 't Is maar even dat jullie dat weten. Buurman & Buurman (Bofkontboer Dennis) zijn een echt klusduo geworden.
Samen opmeten, samen sjouwen, samen zagen. En samen oliebollen eten.
Aan het eind van de dag was Huize Kraak niet alleen helemaal uitgestoken en opgestrooid, maar rook het ook naar vers hout. Een hele nieuwe achterwand! Vadertje lag er knap bij. Vrouw, kinderen en Big om zich heen.
De volgende klus wordt de voorgevel van de afgebrande boerderij stutten. In het nieuwe jaar moet Familie Bofkont bestand zijn tegen heftige stormen ;-) En dan kun je maar beter goed voorbereid zijn...
Maar vandaag kaarsjes opsteken voor de bofkonten die in 2018 gingen. Bedroefd zijn dat de dood bij het leven hoort. Blij zijn om hun lange & gelukkige leven op Het Beloofde Varkensland.
KIPPIE BEP
31 januari 2018
MISS UNIVERSE
1 februari 2018
BALLENBOY
24 februari 2018
MISS PIGGY
22 april 2018
BRAMMETJE
16 juli 2018
GRANNY
26 november 2018
En natuurlijk is hun grote vriendin Saskia Vlaanderen ook in onze gedachten.
8 juni 2018
Fijne jaarwisseling allemaal!
PS
Grote dank aan het Bofkont Team:
David, Orson, Patrick, Dennis, Maarten, Martien, Cees, Arthur, Saskia, Ingeborg, Lidy, Ariane, Annemiek, Gerrie, Yvon, Wendy, Daan, Annet, Neel, Emilie, Hanny, Maya en Lydia & Co!
En niet te vergeten: De Vrienden van Familie Bofkont!
Waar zou Familie Bofkont zijn zonder al deze mensen?
Samen staan we sterk.
Op naar 2019!
PPS
Welke foto te kiezen bij deze post? Ik vond deze:
Miss Piggy wordt begroet aan de hemelpoort.
Brutus en Aagje nemen haar mee.
Daar zitten ze allemaal op haar te wachten.
Miss Universe voorop.
Het wordt steeds gezelliger, daar in de Bofkonthemel...
Zaterdag 29 december 2018
UIT DE OUDE DOOS
Billie Bofkont vertelt (2)
OP DE VLUCHT
'Toen ik klein was,' begint Billie Bofkont, 'woonde ik in een groot bos in Groningen. Samen met mijn vader, moeder en 10 broertjes en zusjes. Mijn ouders waren in dat bos gedumpt. Wij zijn daar geboren. 'Hoe heette dat bos?' vraagt Aagje die altijd alles weten wil.
'Het Midwolder Bos. Op een dag hoorden we overal auto's. Daarna veel stemmen en lawaai. Mijn moeder riep ons meteen bij zich. Ik hijgde van schrik. 'Daar! Daar! Daar loopt er eentje!' gilde er iemand. Toen renden er allemaal mensen achter ons aan. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Twee zusjes en een van mijn broertjes zijn de verkeerde kant op gevlucht. We hoorden een keiharde klap. Waren ze zo de autoweg opgestormd. Dood. Die nacht zijn mijn ouders steeds dieper met ons het bos in gelopen.
'Was Bessie ook dood?' Mannetje Bromsnor is een en al oor. 'Nee Bessie niet. Maar de volgende ochtend werd een ander broertje niet meer wakker.' Mijn vader was zo bedroefd: 'Vrouw, nu hebben we nog maar 7 biggen over.' 'Dat komt door de stress,' zuchtte mijn moeder,' en ze ging languit liggen. 'Er was ineens veel meer melk voor ons.'
Er gaat een huivering door alle dieren heen. Theo is ook gedumpt. Hij gaat gauw bij BabyBig liggen. Ze zijn er allemaal stil van. Billie wacht eventjes.
'Maar op een dag zijn we toch gevangen. Mijn ouders, Bessie en ik. De anderen zijn ontsnapt. We werden in kisten naar een grote schuur gebracht. Bessie en ik mochten niet bij mekaar, maar we kregen wel stro en lekker eten. Mijn ouders zijn later nog ergens anders heen gebracht. Ik hoorde ze morren en knorren toen ze de loopplank op moesten. Ik riep nog naar mijn moeder, maar ze hoorde me niet. Ik heb ze nooit meer gezien.'
'En die andere biggen?' vraagt Aagje. 'Die zijn in dat bos achtergebleven. Daar wil ik maar liever niet meer aan denken.' 'En toen?' BabyBig wordt ongeduldig. 'Toen werd ik opgehaald door een vrouw. Ze tilde mij op en zette mij achter in haar auto. Daar gingen we.'
De dieren kijken elkaar aan. Ze weten allemaal wie die vrouw was. Zelfs Brutus.
Vrijdag 28 december 2018
BILLIE BOFKONT
Bij het krieken van de dag liep ik in gedachten met een handje kersen naar het Oudemannetjeshuis. Voor Billie. Een liever, zachtaardiger, hooggevoeliger en beschaafder varkentje heb ik niet gekend. Het was die mix van eigenschappen die Billie zo bijzonder maakte. Verlegen was ie ook. Lieve Billie Bofkont. Vandaag zijn derde sterfdag. Er gaat geen dag voorbij of hij is in mijn gedachten. Dat komt er van als je het allereerste varkentje van Het Beloofde Varkensland was. Met zulke lieve bezielde oogjes...
UIT DE OUDE DOOS
Billie Bofkont vertelt (1)
Op Oudejaarsavond roept Billie Bofkont de hele familie bij elkaar: 'Luister! Het jaar 2007 wordt een belangrijk jaar voor ons. Ik vier mijn 10-jarig jubileum als eerste varkensbewoner van Het Beloofde Varkensland. En 2007 is ook nog eens het Jaar van het Varken. Wisten jullie dat?'
Ze weten het allemaal, behalve Brutus. Die weet nooit van niks. Hij steekt zijn neus uit een berg stro en kijkt suf om zich heen. 'O daar heb je hem weer,' snibt Miss Universe maar BabyBig geeft haar een por.
Billie roept de dames meteen tot de orde. 'Niet kiften ladies. Luister nou. Ik wil dit jaar iets bijzonders gaan doen. En ik wil jullie vragen daar allemaal aan mee te helpen.' 'Wat dan, wat dan?' Aagje staat al met haar neus vooraan: 'Trouwens, jij bent helemaal niet de eerste bewoner Billie. Dat zijn Rosamunde en Brutale Griet! Dat heeft Rosa me zelf verteld.'
'Ja, daar heb je gelijk in,' zegt Billie Bofkont bedaard. 'Maar ik zei ook de eerste várkensbewoner.' Vrouw Vos knikt. 'Klopt,' knort ze instemmend. 'Ik was de tweede.'
'Nee dat is ook niet waar. Dat was Bessie, mijn zus.'
'Bessie? Bessie? Had jij dan een zus?' Mannetje Bromsnor kijkt Billie stomverbaasd aan. 'Ja, ik had een zus. We hadden het gezellig samen. Tot er op een dag iets heel ergs gebeurde.'
Alle dieren zijn inmiddels om Billie heen gaan liggen.
'He toe Bil.' Miss Universe drukt zich stevig tegen hem aan. 'Vertel nog eens over vroeger.' Billie zucht. Hij kan Miss Universe niet weerstaan. Nu niet en nooit niet. Dat weet zij en dat weet hij. En dan begint Billie Bofkont te vertellen...
Wordt Vervolgd.
Donderdag 27 december 2018
De Dag van DE EETMOMENTEN
Even iets recht zetten. Twee hangbuikzwijntjes achter het huis. Schuurtje erop. Ruimte om te scharrelen. Niks mis mee.
Tot de vrouw des huizes zegt: 'Ze komen ook wel binnen. Vooral als we aan het koken zijn. Dat vinden wij gezellig.' 'Kom maar, kom maar,' roept ze. Even later staan de varkentjes in de woonkeuken.
Het gezin zit net aan een volgedekte tafel. 'Zij eten meer banketstaaf dan wij,' zegt de heer des huizes trots. 'Ze boffen maar. En wij ook. We zijn echte bofkonten.'
Ik zag het gisteravond op tv. Leuk gezin, blij met elkaar, blij met hun varkentjes. Niks mis mee.
Maar je zult toch maar net op dat moment je tv aanzetten. Dat je denkt wat gezellig! Samen aan tafel met een paar scharrelende varkentjes rond de tafelpoten. Dat kan dus! Dat wil ik ook!
Duik dan eerst nog even in het grote Minivarkenswoordenboek en kijk bij de E van Eetmomenten:
EETMOMENTEN - 1
Om minivarkens leuk, gezellig en aangenaam in de omgang te houden, moet je je absoluut beperken tot tweemaal daags voeren. Doe je dat niet vanaf het begin af aan, dan wordt het houden van minivarkens bij voorbaat al een mislukking. Iets extra's erbij zoals een stukje appel, komkommer etc. meteen bij het eten geven. Niet als tussendoortjes!
Zie afhankelijk - moddervet - tussendoortjes - voeren
EETMOMENTEN - 2
Bij mensen hangt het leven van eetmomenten aan elkaar. 1. Ontbijt. 2. Koffie met wat lekkers. 3. Lunch. 4. Thee met wat lekkers. 5. Borrel met hapjes. 6. Avondeten. 7. Koffie toe met wat lekkers. 8. Chips op de bank voor de buis. Plus tussendoor nog ontelbare snoep-koek-kaasmomenten. En drankjes en fruit. Noem het allemaal maar op. Allemaal eetmomenten waar minivarkens niet aan mee mogen doen. Een kwelling. Ga gauw door naar ETEN en zie wat minivarkens aangedaan wordt om als huisdier te moeten leven.
Zie eten
ETEN
Zodra minivarkens eten ruiken, gaat er een stresshormoon bij ze in werking. Ze worden wild en móeten dan eten. Dat is hun natuur. Wat een kwelling voor minivarkens die bij mensen in huis moet wonen. Al die heerlijke geuren. Al dat lekkers in de ijskast. Geen wonder dat ze voortdurend kasten openmaken en tassen leegplunderen. Zelfs een handtas met een leeg snoepppapiertje erin is niet veilig voor ze. Veel mensen met minivarkens in huis hebben een hangslot op de ijskast gemaakt. Klinkt grappig, is in feite dieptreurig. Minivarkens in huis worden voortdurend aan stress blootgesteld. Ik kreeg een verontwaardige mail van een vrouw die zich er over beklaagde dat hun minivarkentje de kinderen beet als ze chips op de bank zaten te eten. Het beestje slaan hielp niet. Daar werd het alleen nog maar erger van. Ja, vind je het gek?
Zie eetmomenten - ruiken - stress
HTTP://MINIVARKENS.NL/WOORDENBOEK
Fijne donderdag allemaal!
Tweede Kerstdag 2018
KIPPIE (7)
Zorg is Liefde
Welke foto je ook van Kippie neemt: ze staat of zit vooraan :-)
Dit is haar staatsieportret. Nog net niet gemaakt door Erwin Olaf, maar het scheelt niet veel :-) Goudhaantje staat er trots op. Achter Kippie, dat wel, maar dat kan hem niet schelen. Als hij maar in haar buurt kan zijn.
Wat zijn ze mooi.
Alleen daarom al moeten mensen van dieren afblijven. Dieren zijn toch een wonder. Als je ze bezig ziet en ze leert kennen worden ze steeds mooier.
Gisteravond zag ik heel even de Wilde Stad op tv. Ik kon er niet naar kijken. 'Een meeslepend verhaal vol avontuurlijke ontmoetingen tussen dieren en mensen in de stad', ronkte de aankondiging.
Ik viel in het stukje van de halsbandparkieten in het Vondelpark. Ze hadden jongen.
Net als Midas Dekkers heb ik een hekel aan de camera in het nest (ook dieren hebben recht op privacy), maar wat me deze keer vooral stoorde was het lollige muziekje en de popi-jopie teksten eronder.
Mama & Papa Halsbandparkiet waren een en al toewijding. 100% zorg voor hun naakte hulpeloze wezentjes met hun bolle blinde oogjes. Nooit eerder zag ik het zo duidelijk: zorg is liefde. Dat alleen al was van een adembenemende schoonheid.
En daar moest dan weer een muziekje onder. Want stel je voor dat de mensen zich zouden gaan vervelen. Dat muziekje verpestte alles.
Als er dan toch een camera op dat nestje moet, dacht ik, laat het dan ergens toe dienen. Verstilling. Verwondering. Je adem inhouden en je bevoorrecht voelen dat je heel even getuige mag zijn van die magische dierenwereld. En dat je als mens geen enkel recht hebt om die wereld te verstoren.
Liefde voor de dieren zonder eigenbelang. Zou een vak moeten worden op school. Daar heb je hem weer: De School voor Dierenliefde ;-) Ik geloof er nog steeds in.
Slachthuizen Sluiten Begint Bij Het Wonder Van De Halsbandparkiet.
Fijne Tweede Kerstdag allemaal!
PS
De School voor Dierenliefde:
http://2018.bfknt.nl/school-voor-dierenliefde.jpg
Eerste Kerstdag 2018
KIPPIE (6)
Kerstontbijt bij Familie Bofkont
'Vergeet niet met Kippie op de foto te gaan,' zei Micky uit Zweden tegen haar dochter.
Kippie is een ster. Zij wel. Hoeveel andere kippies zouden er vandaag als pasteitjes op tafel staan?
Daar heeft Kippie gelukkig geen weet van. Ze is veel te druk met Kippie de Voorste zijn. Iedere ochtend is ze er weer snel bij. Zodra het eerste varkentje begint te mierken (meestal Grote Broer) haalt ze haar kopje uit de veren. Is het alweer tijd voor het Bofkont-ontbijt?
De eerste korrels liggen nog niet op het erf of ze staat er al bij. Behendig scharrelt ze tussen de rouwdouwers door. Alert, snel, elegant. En zodra er een foto gemaakt wordt, staat ze vooraan. Altijd.
Goed zo Kippie.
Laat jij maar zien hoe bijzonder jullie zijn. Zo knap, zo schrander, zo zorgzaam. Dat jullie al tijdens het broeden tegen de ongeboren kuikentjes praten. En alle eieren geregeld omkeren met de punt van jullie gevoelige snavels. Zo blijven de kleintjes aan alle kanten lekker warm.
Dit zou iedereen moeten weten. Kippie laat ons daar bij stilstaan. Dankjewel Kippie!
Vrolijk Kerstfeest allemaal!
Maandag 24 december 2018
De Dag van HET WONDER
En nog steeds gebeuren er wonderen bij Familie Bofkont.
De laatste workshop van het jaar was er eentje om in te lijsten. Het begon meteen goed met de dame in de rolstoel. Ze werd het erf opgereden en wie stond haar op te wachten? Herman!
Herman heeft iets met rolstoelen. En vooral met leuke dames in rolstoelen. Die voorkeur stamt nog uit de tijd van Ilona, bijna 10 jaar geleden nu. Als kalf was de kleine Herman al niet bij haar weg te slaan. Toen nog op Ilona's ooghoogte, later boog hij zich als een tedere reus over haar heen, altijd beschermend, altijd voorzichtig met zijn indrukwekkende hoorns.
Zo ook gisteren.
Ilona is al bijna 7 jaar dood, maar Herman had een onmiskenbare aha-erlebnis. En ik ook.
Toen koffie drinken bij de varkens. De dame in de rolstoel kreeg haar eigen entree en bleef voor de stro-tribune tussen de varkens staan. En toen gebeurde er dit:
Ineens kwam Aagje vanuit het niks te voorschijn. Vastberaden liep ze op de dame af en gaf haar kopjes of haar leven er vanaf hing. Aagje! Ilona's eigen varken, dat we samen als biggetje bij Boer Edwin ophaalden. Ik heb Aagje nog nooit kunnen betrappen op extreme aanhankelijkheid, laat staan een vreemde overladen met een overdosis kopjes. Dit was geen toeval meer.
Ilona was even terug op Het Beloofde Varkensland...
Deze dame was net zo dol op dieren als Ilona. En de bofkonten waren net zo dol op haar. Brody kroop zelfs onder haar stoel en gaf zich over aan een diepe gelukzalige slaap.
Maar toen Zeus.
De foto zegt alles. We stonden er bij en we keken ernaar. Iedereen viel stil. Het regende, het was bijna donker. We werden nat. En heel koud. Maar niemand had daar erg in. Zeus deed zijn werk als oppergod van hemel en aarde. In de gedaante van de witte stier hield hij iedereen gevangen in het moment. En het duurde en duurde maar.
Later bij de soep viel alles op zijn plek.
'Je moet de groeten hebben van mijn moeder uit Zweden.' Dit was de dame over wie bofkontfan-van-het-allereerste-uur-Micky-uit-Zweden mij al in maart gemaild had. Was een rolstoel wel mogelijk op Het Beloofde Varkensland?
Jaren terug kwam Micky zelf met haar dochter. Sindsdien is dochter vegan en zij wilde haar vrouw en vrienden (deze dame dus met haar man) ook kennis laten maken met Familie Bofkont. Die dag was gisteren.
En wat daar allemaal van kwam maakte een onuitwisbare indruk.
Dankjewel Micky dat je dit vroeg.
Dag Ilona heb het goed daar op je wolk tussen de bofkonten.
Dank aan iedereen die de laatste workshop van 2018 onvergetelijk maakte.
Maar bovenal dankjulliewel lieve bofkonten!
Wat zou de wereld zonder Familie Bofkont moeten?
Fijne Kerstavond allemaal!
PS
De foto's van gisteren staan hier. Koud, grauw, regen, nat. Dat maakte allemaal niet uit. De betovering ging dwars door alles heen.
http://2018.bfknt.nl/20181223-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
PPS
Ilona met de kleine Herman
http://2009.bfknt.nl/20090706-wl-ilona-met-stiertje-herman-600.jpg
Ilona met haar eigen Aagje
http://2009.bfknt.nl/20091107-ilona-met-haar-biggetje-aagje-600.jpg
Ilona met Zeus
http://2010.bfknt.nl/20100711-ilona-met-zeus-600.jpg
Zondag 23 december 2018
DE ALLER ALLERLAATSTE GEHAAKTE BOFKONTJES...
Nog geen gehaakt bofkontje kunnen bemachtigen? Hét hebbeding van het jaar 2018? Dan moet je nog heel snel zijn.
Vijf-honderd-elf bofkontjes haken. Ik geef het je te doen. Bijna net zo'n bevalling als de vele bevallingen die Granny & Muk achter de rug hadden toen ze met pensioen naar Het Beloofde Varkensland mochten.
De twee uitgewerkte varkensmoedertjes werden de inspiratiebron voor Lydia & Co. De dames grepen naar hun haaknaalden en kochten alle filialen van Zeeman leeg voor de juiste kleur roze wol. En die moest ook nog eens vegan zijn anders werden de veganisten boos :-)
En ze richtten een club op: De Magische Cirkel, vernoemd naar een haaktechniek. Heb je die techniek onder de knie dan kun je haken, heb ik me laten vertellen. De haaksters gaven zichzelf een opdracht: net zoveel biggetjes haken als Granny & Muk samen op de wereld hebben gezet. Granny 306 en Muk 205. Samen 511 biggetjes.
Lydia legde een paar van die bofkont-sleutelhangers op haar kraam. Kerstmarkt 2017. De rest is geschiedenis.
Na die markt was de beer los.
De gehaakte bofkontjes werden een rage. Niet aan te slepen. Lydia kreeg veel meer bestellingen dan De Magische Cirkel aankon en was zowat een zenuwinzinking nabij :-) Binnen de kortste keren hadden de bofkontjes de status van de Louis Vuitton tas met ellenlange wachtlijsten.
Gisteren brachten we Lydia en Wil warme chocolademelk en koek.
Daar stonden ze weer. Trots achter hun mooie kraam op de streekmarkt van Woerden. En wie zag ik daar nog meer? De kunstenaar van het grote Zeemanschilderij. Kon ik die eindelijk eens persoonlijk bedanken.
'Hoe loopt het?' vroeg ik aan onze marktvrouw. 'Nou, die 511 bofkontjes zijn zo goed als uitverkocht,' zei Lydia.
Help! Ho! dacht ik meteen. Dat moet ik dan nog wel even op FB laten weten. Hierbij dus. Lydia heeft er nog een paar achter de hand gehouden. Het is maar dat je het weet. Dit is je allerlaatste kans!
Fijne zondag allemaal!
PS
Wil je er nog eentje?
Dan als de sodemieter bestellen via:
https://www.facebook.com/gehaakteBofkontjes/
Wie het eerst komt, het eerst maalt...
PPS
Dames van DE MAGISCHE CIRKEL, bedankt!
Lydia
Anja
Martine
Boukje
Yvette
Gré
Karin
Laura
Lidy
Marianne
Ruth
Wendy
Odette
Clarissa
Mayke
Marijke
Puck
Zaterdag 22 december 2018
De Dag van HET JAAR VAN HET MINIVARKEN
RTL Nieuws had een vrolijk item op het journaal: 'Allergisch voor katten en konijnen? Neem dan eens een minivarken in huis!'
In Rusland zijn 'minivarkens' nu ook een rage.
En daar zagen we de 'schattige' beelden van Russische 'minivarkens' bij mensen in huis. De heer en de vrouw des huize spraken elkaar voortdurend tegen. 'Ideale huisdiertjes!' 's Nachts gillen ze de hele boel bij elkaar!' 'Ze zijn alleen maar vrolijk!' 'Ze kunnen heel humeurig zijn!'
Nou, daar ben je dan mooi klaar mee als 'minivarkentje' in huis. Twee baasjes met nul kennis over hun 'huisdieren'. Hun varkentjes hadden witte mutsjes op en kanten schortjes voor. Hoe onnozel en pervers wil je het hebben?
Gelukkig waren de varkentjes met z'n drietjes. Dat was het enige lichtpuntje. En gelukkig reacties op twitter.
Roos Vonk: 'Heel slecht idee @RTLnieuws: item over trend in Rusland om varkentjes als huisdier te houden ('zo schattig in dat doosje'). Die varkens worden groot en dan moeten ze de deur uit. Loopt slecht af. Maak dan een item met info waarom dit géén goed idee is. Nu wakker je de trend aan!'
Ze vervolgde:
'Joe @RTLnieuws, lees dit nog even voordat je weer een item uitzendt om de aanschaf van biggen als huisdier te promoten. http://minivarkens.nl/verborgenvarkensleed.pdf via @FamilieBofkont.'
Ze stuurde RTL er de eerste pagina van Verborgen Varkensleed bij:
'Welkom in de wereld van het minivarken waarin fokkers liegbeesten zijn, mensen voor wild geld een kat in de zak kopen, Het Beloofde Varkensland al 40 gedumpte minivarkentjes herbergt, Dierenbescherming en NVWA wegkijken en er eentje al jaren de dupe is: het minivarken.'
Ik twitterde haar terug dat ik in 2016 een rondje media deed met Verborgen Varkensleed. Jeugdjournaal, AT5, Telegraaf, MAX Vandaag, AD, PAROOL, etc. Bijna haalde ik er het NOS Journaal mee. Bijna.
Want daar stak de overheid een stokje voor.
'Ja ik weet het Dafne. Vraag is nu: hoe kun je @RTLnieuws bewegen om kijkers daarover voor te lichten, ipv reclame te maken voor varkentjes als huisdier ? Zoals vanmorgen gebeurde.'
Goede vraag van Roos Vonk. Maar dat gaat dus nooit gebeuren. RTLnieuws gaat niet voorlichten. RTLnieuws wil alleen maar leuke dingen voor de mensen.
En de overheid steekt de kop in het zand. Hoe machteloos kun je zijn?
Maar we geven niet op.
OPROEP
Het zal dus uit ons zelf moeten blijven komen. Hoor je wat over minivarkens? Zie je wat over minivarkens? Vertel er over. Twitter er op los. Post het op FB. Maak mensen attent op: Verborgen Varkensleed: http://minivarkens.nl/verborgenvarkensleed.pdf En op de uitgebreide website met eerlijke voorlichting: http://www.minivarkens.nl
Laten we er samen voor zorgen dat 2019 ook Het Jaar van het Minivarken gaat worden!
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Iets wat niks met bovenstaande van doen heeft: Wil Louise van Ochten contact met mij opnemen? Er is iets met je mailbox. Ik krijg je bestelde cadeaubon alsmaar teruggestuurd. Stuur je telefoonnummer even naar: mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Vrijdag 21 december 2018
De Dag van HET JAAR VAN HET VARKEN
Wat heeft Familie Bofkont toch veel trouwe fans om zich heen. Op deze kortste dag van 2018 kunnen we ons warmen aan het licht van de lieve berichten, support en boter bij de vis. Dank allemaal! Grote dank!
Maar ontrouwe vrienden kennen we ook.
Mensen die Vriend van Familie Bofkont worden, het Familie Bofkont Boek als welkomstgeschenk krijgen en na een paar maanden hun donatie van 5 euro terugtrekken. Tel uit je winst. Voor hunnie dan :-) Voor ons verlies op het boek plus portikosten. Wat een kruidenierspraatje. Ik oefen me suf in de rol van Voorzitter van Stichting Familie Bofkont ;-)
Die rol heeft ook leuke kanten.
Welke lijnen gaan we uitzetten in het nieuwe jaar? Vanaf 1 januari 2018 zat ik al te vlassen op het komende jaar. En dat is nu bijna zover. Dames & Heren opgelet! Het jaar 2019 is ...en nu horen we een roffel... Het Jaar van het Varken! Als dat niet bijzonder gaat worden. Het ene idee om vorm te geven aan dit speciale jaar is natuurlijk weer over het andere heen getuimeld.
Kill your darlings. Ik heb er 3 uitgekozen om uit te werken. Drie projecten.
Vanochtend las ik dit: Het vegetarische feestmaal staat nu echt op het Kerstmenu. Bij de supermarkten en bij de mensen thuis. Maar waarom verging het juichen me dan al weer snel? In hetzelfde artikel: maar deze Kerst wordt er ook meer varkensvlees gegeten dan ooit. Laat dit niet waar zijn. Het varken als de nieuwe kerstkalkoen? :-(
Kom maar op met dat Jaar van het Varken!
De Chinese astrologie gaat in cycli. Iedere cyclus duurt 12 jaar. Het Beloofde Varkensland gaat voor de derde keer Het Jaar van het Varken in.
EERSTE KEER
1995
Het Jaar van het Varken - oprichting Het Beloofde Varkensland. Eerste biggetje vrijgekocht (de rest is geschiedenis ;-))...
TWEEDE KEER
2007
Het Jaar van het Varken - opening van De Varkensmassagesalon tijdens de Nacht van het Varken...
DERDE KEER
2019
Het Jaar van het Varken - voor jullie nog een vraag, voor ons een weet ;-)...
HET JAAR VAN HET VARKEN
In 2019 kijken we terug op 24 jaar liefdevol activisme met het varken in de hoofdrol. En we blikken weer 12 jaar vooruit. Niet alleen een blik op Het Beloofde Varkensland maar op varkens wereldwijd die ook roze lummels zouden moeten zijn. Daar gaan we weer dag-in-dag-uit mee aan de slag. Motiveren en inspireren. Van de schoonheid en de troost. Met jullie hulp kunnen we de wereld aan.
Fijne vrijdagavond allemaal!
PS
Na 2019 is het daarop volgende Jaar van het Varken weer in 2031 aan de beurt. Weer iets om naar uit te kijken. Net als Ratelband ben ik pas 49 ;-) Deze voorzitter van Stichting Familie Bofkont kan dus nog jaaaaaren vooruit. De varkens kunnen op ons blijven rekenen.
PPS
Benieuwd naar de 3 projecten voor Het Jaar van het Varken 2019?
De presentatie van de plannen is op zaterdag 3 februari 2019
(het Jaar van het Varken begint op 5 februari 2019).
Vrienden van Familie Bofkont kunnen de uitnodiging verwachten.
Tot dan!
Donderdag 20 december 2018
De Dag van BIET GEEF GELD
Kinderen die vragen worden overgeslagen. Maar ik ben geen kind meer. Ik ben de voorzitter van Stichting Familie Bofkont. En vanuit die hoedanigheid spreek ik vandaag tot u (ahum).
Van de week een telefoontje van de penningmeester. 'Dafne, denk je ook nog om de centjes?' Ja, ik denk ook nog om de centjes. Ik doe niet anders.
En meteen zag ik de Oost-Europese vrouw in de Leidsestraat weer voor me. Jaren geleden. Ze zat in een portiek met haar kindje. Zo op het koude steen. Toen ik langsliep stak de vrouw haar hand uit een groezelige mouw: 'Biet geef geld.' Ik vermoed dat ze bitte bedoelde. Bitte. Alsjeblieft. Geef geld.
Ik zal ook maar meteen met de deur in huis vallen. Er moet geld bij, bij Stichting Familie Bofkont.
Het geld dat binnenkomt via onze succesvolle workshops (aanstaande zondag 882), de Vrienden van Familie Bofkont plus losse donaties gaat rechtstreeks naar de dieren. Tot de laatste cent. Niemand krijgt daar een salaris voor. Dat is maar goed ook want het jaar 2018 draaien we maar net quitte. Hoe komt dat?
GEZONDHEID
De bejaarde bofkonten kosten steeds meer geld. Medicatie, medicijnen, pillen, hoe je het ook noemt, de dierenartskosten rijzen hier de pan uit. Een mega kostenpost. Maar op de gezondheid en het welzijn van de bofkonten valt geen cent niet te bezuinigen.
VEILIGHEID
Bezuinigen op de veiligheid van Familie Bofkont? Ook niet. De hooikap staat op instorten. Van de week brak er een essentiele steunbalk doormidden. Daar moet iemand voor komen, en snel ook. Zelf doen, daar is geen tijd meer voor.
VERZORGING
Waar ook niet op bezuinigd kan worden is tijd. De tijd die we kwijt zijn aan de verzorging van de bofkonten. We werken ons hier het apezuur. Iedere dag heeft weer te weinig uren. Het werk is nooit af. Toen Wilde Sjouk & Broertje zondagavond lekker lagen te snurken moesten wij nog terug naar Amsterdam om hun paviljoentje op te halen.
Terug op Het Beloofde Varkensland:
Decor uitladen, opbergen, avondrondje medicatie plus de oudste bofkonten nalopen, kijken of alles goed gaat, Bokita, BabyBig en Aaltje helpen met water drinken. Brody zijn pilletje tegen de epilepsie. Mem binnen halen zodat haar poot 's nachts tot rust kan komen. Het huisje van Bokita opstrooien. En toen dat allemaal gedaan was: de arbeidsintensieve voorbereidingen treffen voor het Bofkontontbijt van de volgende dag. O gelukkig, dat had Saskia al gedaan. Maar geen enkele van die klussen kun je laten liggen anders loopt de boel in het honderd.
DENNIS
En zo kom ik op Dennis. ZZP'er. Was opmaker van wetenschapplijke publicaties. Met nadruk op WAS. Ook hij is zo langzamerhand vergroeid met Familie Bofkont. Hij wil graag blijven maar waar moet hij nog van eten? De tijd om voor eigen brood op de plank te zorgen gaat op aan Familie Bofkont. Dit is wat ik zeggen moet: tegen de principes van Stichting Familie Bofkont in, maar volkomen terecht: Dennis moet -als enige uitzondering- op de loonlijst. En hij neemt genoegen met het minimumloon. Zo kennen we Dennis weer.
BIET GEEF GELD
Er moet dus meer geld binnen komen. Hoe?
1. Koop een cadeaubon voor de Familie Bofkont Workshop
http://www.familiebofkont.nl/cadeaubon
2. Koop het Familie Bofkont Boek (evergreen 28-ste druk!)
3. Word Vriend van Familie Bofkont.
http://www.familiebofkont.nl/vriend
4. Verhoog je maandelijkse vriendenbijlage
5. Doe een losse donatie
6. Neem Familie Bofkont op in je testament (en blijf vooral nog heel lang leven ;-))
Ziezo. Heb ik me nu een beetje gedragen als de voorzitter van een stichting voor het goede doel? Want daarom is Familie Bofkont op aarde. Voor Het Goede Doel.
Op geheel eigen wijze dragen wij al bijna 25 jaar (jubileum in 2020) vele stenen bij binnen de wereld van de dierenbeschermers. Productievarkens en koeien een gezicht geven, voorlichting, bewustwording, pioniers in de verzorging van langlevende bejaarde boerderijdieren, opkomen voor de 'minivarkens'. En nog veel meer.
Dus steek ik vandaag mijn nek en mijn hand uit: Biet geef geld!
Fijne donderdag allemaal!
PS
TRIODOSBANK nummer NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT
Woensdag 19 december 2018
FAMILIE BOFKONT BIJ PODIUM WITTEMAN (3)
Zondag was niet de eerste keer dat Wilde Sjouk & Broertje mee gingen. Zeven jaar geleden maakten ze hun debuut op TV Noord-Holland. Het ging toen over het couperen van biggenstaartjes (wanneer niet? nog steeds!). Wilde Sjouk & Broertje mochten hun zachte roze ongecoupeerde staartjes komen showen.
En voordat Betsy vanuit de bio-industrie een bosvarken werd, maakten Wilde Sjouk & Broertje ook wel eens ritje om te gaan spelen in het Bofkontbos.
Toen waren ze nog snoezige biggetjes. Qua vervoer een makkie. Nu gingen we met twee rouwdouwers op pad. We waren de dijk nog niet af of daar klonk wild geraas. Wilde Sjouk zat al met haar kop in de cabine. Ik hapte naar adem. Zet ze door en zit ze straks achter het stuur?
'Als ze het niet leuk vinden maken we rechtsomkeert,' had ik al op Het Beloofde Varkensland gezegd. 'Dan heeft Podium Witteman pech gehad. Er is een filmpje en Mike kan daar heus wel wat omheen improviseren.' Was dit dat moment? Ik zette me schrap om de woede van de productieleider over me heen te laten komen.
Maar Wilde Sjouk sprong terug. Stel je voor dat Broertje al die appeltjes alleen zou opeten. Geen kind meer aan gehad.
Hun opkomst bracht grote opwinding in de tent. Vanaf 's ochtends 8.00 uur ging het al nergens anders meer over. Vrachtwagens reden af en aan vol instrumenten, decor, catering, etc., en iedereen had het over 'dat varken' dat zou komen. De gebruikelijke grapjes: 'Kan ie straks meteen geslacht worden.' Of: 'Goed idee voor de Kerst! Zet de barbecue maar vast aan.'
En toen stonden we daar. Niet met één varken, maar met twéé. Holy shit! Reuring in de tent!
'Iedereen aan de kant. Nee, niemand in de buurt. Sjouk & Broertje moeten zich eerst goed kunnen oriënteren. Daar hebben ze even tijd voor nodig.' Open monden. Gaat dit over várkens? Je zag ze denken: zo'n ontvangst krijgen onze VIPS hier niet eens.
We hadden allerlei lekkers in hun paviljoentje gestrooid. Stukjes appel, marsepeinen aardappeltjes, korreltjes biks. Af en toe ploften ze neer om even uit te buiken. Tijd voor een massage.
'Wat zijn ze gróót!' riep een van de decormannen. 'Wat zijn ze schóón!' riep een ander. 'Zeker van tevoren nog even gewassen?'
'Groot? Dan hebben jullie Eberhard nog niet gezien. Of Willy die twee keer hoger is dan zijn pleegmoeder. Voor volwassen varkens zijn Wilde Sjouk & Broertje helemaal niet zo groot. Maar dat kunnen jullie niet weten. Wie kent er nog volwassen varkens?' En zo werd het dan toch ook weer een middagje voorlichting.
En nee, we hadden ze niet gewassen. Al zaten ze van top tot teen onder de modder, dan had ik dat nog niet gewild. Varkens zijn varkens. Laat zien wie ze zijn. Eigenlijk vond ik het zelfs een beetje jammer dat ze geen moddersnoet hadden :-)
De rest is geschiedenis.
Leuke Bofkontgeschiedenis. Toen de uitzending afgelopen was stormden de artiesten en het publiek naar voren. Op de foto met Sjouk & Broertje! Maar daar stond de opnameleider al weer.
'Dames en heren, mag ik u verzoeken? We moeten nu afbreken en weer opbouwen. Zometeen draaien we de uitzending van volgende week.'
En zo kwam er een einde aan de wereld van Wilde Sjouk & Broertje bij Podium Witteman. Varkens weg en alles opnieuw: nieuwe artiesten, nieuwe instrumenten, nieuwe catering. Alles. Diep ademhalen en daar gaan we weer. Complimenten. Wat een bedrijf.
Voor ons brak er ook opnieuw een spannend moment aan.
Wilde Sjouk & Broertje terug de Bofkontbus in. Net zo tricky als er uit. De kunst is om net zo scherp te blijven als voor het succes. Want dat was het. Een groot succes. Maar net als de crew van Podium Witteman konden wij 't ons ook niet permitteren om te verslappen. Toen we het poep & pies zeil oprolden was er geen drol te bekennen. Zelfs geen druppel pies. Ik zei het al: voorbeeldige varkens ;-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Voor wie het nog niet zag:
https://www.npostart.nl/podium-witteman/16-12-2018/VPWON_1292647
PPS
Bloemlezing van Twitter
'Dank je! @mikebodde voor die prachtige ode aan de varkens en Daniel Rowland heeft gelijk: Varkens zijn lieve gevoelige intelligente dieren. We moeten echt stoppen met hen op te eten #podiumwitteman #hetbeloofdevarkensland.'
'Wie eet nu nog varkensvlees na deze prachtige ode aan het varken? Wat een top programma is #podiumwitteman. Zelfs de dierenliefhebber komt aan z'n trekken.'
'@PodiumWitteman zo mooi hoe je merkt dat de varkens reageren op muziek. Heb ervan genoten.'
'Hahaha, die blik van Paul Witteman (armen over elkaar) terwijl @mikebodde de varkens toezingt.'
'Geen varkensvlees meer voor mij. Dank, Mike Boddé!'
PPPS
De samenwerking met Mike bracht me op een idee.
De volgende dag mailde hij: ben loeidruk maar dit
briljante idee kan ik niet laten lopen. Topidee!
Ik doe mee!
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 18 december 2018
FAMILIE BOFKONT BIJ PODIUM WITTEMAN (2)
Het gekke was: een kwartiertje voor we weg moesten kreeg ik een ingeving: wat nou als we 2 in plaats van 1 bofkont zouden meenemen? 'Slecht plan!' riep Dennis.
Het moment van vertrekken naderde.
Overall uit, hakken aan, Eberhard mee en wegwezen. Nooit slim om met je goeie goed het erf op te gaan, maar ik wilde toch nog even een foto van het vertrek maken. Glijdend door de smeltende sneeuw en met een grote boog om de modderige varkens heen trof ik een desperate Dennis en een sippe Saskia aan bij een lege bus.
Geen Eberhard te bekennen. Die lag al weer bij moeder thuis. 'Wat zullen we doen?' vroeg Dennis. 'De pindakaas er bij halen?' 'Hij is even buiten geweest. Maar verder dan een paar stappen wilde ie niet.'
De tijd drong. We werden verwacht bij Podium Witteman. Om 16.25 uur. Geen seconde eerder. Geen seconde later. Wat te doen?
'Als Eberhard niet mee wil, dan wil hij niet mee,' zei ik. En ik gaf hem groot gelijk. Wie wilde er nou niet met dit weer in bed liggen met een warme kop thee en een goed boek?
'Wilde Sjouk stond wel meteen bij de bus te kijken.'
Ik keek om me heen. Verdomd. Ze stond er nog. En wie stond daar een stukje verderop te koekeloeren? Haar broer. Maar voor deze nieuwe situatie moest de bus eerst gekeerd worden.
En toen zag Bulle zijn kans schoon. Hij had de kop al binnen. En wie hadden we daar ineens vanuit het niks? Herman. Maar dan wil ik ook mee! En daar kwam Zeus aangedraafd. Ben ik nog op tijd? En dan zeggen ze dat várkens nieuwsgierig en avontuurlijk zijn :-)
Hoe moest Wilde Sjouk ooit tussen dat gedrang door komen?
Ik worstelde me tussen de heren door (m'n goeie goed!) en boven op de loopplank werd ik een volleerd stierenvechter. Néé Herman, je kunt niet mee! Weg Bulle! Zeus, ga nou toch eens aan de kant joh!
Ineens stond Wilde Sjouk dan toch in de bus. Ze begon meteen in het stro te rommelen. Maar waar is mijn broer? Die moet ook mee hoor!
Ein-de-lijk reden we het erf af.
Maar toen het volgende. Wat nou als Mike een lied exclusief op Eberhard had gemaakt? En o jee de presentatieteksten van Paul Witteman! De naam Eberhard staat natuurlijk allang op zijn autocue... Paul zou niet amused zijn.
Zal ik de productieleider bellen? Ze zitten wel midden in de repetitie. Kan ik ze dan wel storen? Maar ze moeten dit wel weten. Hij nam niet op. Na een poosje belde hij terug. 'Noem haar in godsnaam geen Wilde Sjouk anders krijgen ze daar een rolberoerte,' siste Dennis me nog snel toe.
'Wát? Twéé varkens?' Ik legde uit: 'Eberhard had geen zin. En als Sjouk meegaat dan moet haar broer ook mee. Zo gaat dat nu eenmaal bij Familie Bofkont.'
'Maar jullie zijn veel te vroeg! We lopen uit met de repetitie. We kunnen jullie er nu niet in laten!'
'Geen paniek. We zijn er nog lang niet. We rijden als een slak door de bochten en bij ieder hobbeltje op de weg staan we zowat stil. Dus het duurt wel even voor we in Amsterdam zijn. En als we er zijn wachten we rustig af tot jullie de deur open doen. Wilde Sjouk, eh ik bedoel Sjouk & Broertje komen met VIP vervoer, dus die vermaken zich wel.'
'Hoe spel je Sjouk?'
'Gewoon op z'n Fries. S.J.O.U.K. Tot straks!'
En toen sprong Wilde Sjouk omhoog en stak haar kop de cabine in.
Wordt Vervolgd.
Maandag 17 december 2018
FAMILIE BOFKONT BIJ PODIUM WITTEMAN (1)
Wilde Sjouk heette gisteren ineens gewoon Sjouk. Broertje bleef Broertje. Dat kwam zo: Vorige week werd ik gebeld door de redactie van Podium Witteman. Mike Boddé wilde voor de varkens komen spelen en daar zou een filmpje van gemaakt worden.
En ze hadden ook nog een rare vraag. Kon ik zondag een varken meenemen naar de studio?
De vraag is niet raar maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde, hield ik een slag om de arm. Hoezo? Je neemt toch gewoon een varken mee, dat beest gaat braaf naast de piano van Mike zitten en aan het eind van de uitzending gaat ie toch gewoon weer mee terug naar Het Beloofde Varkensland?
Nou nee dus.
Enfin. De keuze viel op Eberhard. Lief dier, rustig, met exact de natuurlijke kalmte van de burgervader naar wie hij vernoemd is. En was hij al niet eerder de ster van de avond op het afscheidsfeestje van de directeur van de Zuidas? Nou dan. Eberhard dus.
Mike kwam spelen. De rest van de week stond in het teken van de voorbereidingen van het optreden van Eberhard in Podium Witteman. Dat betekende o.a. ook de nacht van zaterdag op zondag doorhalen om de boel op tijd klaar te hebben.
Zo'n vraag is leuk, maar de intensieve verzorging van Familie Bofkont gaat altijd door en voor. Pas daarna, en dat is dus 's avonds en vaak ook 's nachts, is er ruimte voor iets extra's.
Maar Ik kon de kans niet laten lopen. Het varken-als-wezen-van-zichzelf voor het voetlicht brengen. Zo vlak voor de Kerst, en net nu de varkens zo in het nieuws waren door de actie van Animal Rights.
Zondagochtend moesten we al voor dag en dauw in de studio van Podium Witteman zijn. Paviljoen Eberhard opbouwen. 's Nachts in de sneeuw de spiksplinternieuwe onderdelen opladen, boerderij uitsluipen, stil stil niemand mag wakker worden, de ijsruiten van de Bofkontbus schoon krabben, koud koud, en over de dijk glibberen naar de grote stad.
De eerste ploeg decorbouwers was al volop aan de slag. Een ge-olied bedrijf zo'n TV productie. Gedisciplineerd tot en met. Dat moet ook, want 's avonds om 18.10 uur moeten ze de lucht in. Geen seconde eerder. Geen seconde later.
Wij aan de slag. En toen kwamen de vragen. Hoe groot is dat beest? Hij is toch niet agressief? Stel dat hij woest wordt? Stel dat hij over de schotten springt? Stel dat hij gaat poepen? Of piesen?
Bleek het zeil voor onder het stro te krap. Bofkontboerin Saskia gebeld. 'Kun jij naar de Gamma?' Even over tienen stond ze er. Met een poep & pies zeil. En toen met een blik op Paviljoen Eberhard: 'Jeetje! Jullie zijn hier de hele week mee bezig geweest!'
Om 11.30 uur waren we terug op Het Beloofde Varkensland om Familie Bofkont ontbijt op bed te brengen. Mozzarello bedienen. Moeke en Bokita hun special treatment. En zo nog veel meer. De hele mikmak. Saskia deed de rest er omheen. (dankjewel Saskia!)
En toen zorgen dat we op tijd mét Eberhard terug naar de studio konden. Om exact 16.25 uur werden we verwacht voor de repetitie. Zo stond het op de callsheet. Geen seconde eerder. Geen seconde later.
Als een militaire operatie hadden we ter plekke Eberhards entree voorbereid. Een doorgang van schotten van bus naar studio. In de studio hetzelfde liedje. Van deur naar paviljoen een corridor. Aan weerszijden live bodies om alles in het gareel te kunnen houden.
Want:
Ik wist precies wat er kon gaan gebeuren. De nieuwsgierige Eberhard zou maar al te graag eerst alle instrumenten plus artiesten inspecteren. Oh wat heeft die knappe celliste een lekker parfum op! En oh wat is die viool heerlijk zacht om op te knagen! En die grote vleugel! Wat kan ik me daar lekker tegenaan schuren! En is dat nou Paul Witteman? Wat heeft hij een mooi pak aan! Die soepele broek! Die móet ik gewoon tussen mijn tanden verscheuren! Dat móet!
Pas als Eberhard veilig in zijn paviljoentje zou zitten, zou ik rustig adem kunnen halen. Maar zover was het nog lang niet.
En toen wilde Eberhard niet mee...
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
Zondag 16 december 2018
MOZART VOOR VARKENS OP TV
Een vleugel op Het Beloofde Varkensland? Tussen de varkens? In het stro? Jazeker. Met wie aan de toetsen? Niemand anders dan de onvolprezen Mike Boddé!
De Kerstgedachte van 2018
1. Je kunt ze opeten ...
2. Je kunt ze aaien...
3. Je kunt voor ze spelen...
Mike BoddézZZ kiest voor 2 en 3 :-)
Hij speelt niet alleen voor Familie Bofkont maar voor alle varkens op de wereld. Bach, Mozart, Chopin. En op speciaal verzoek van Sjonnie: Strauss en de Blues.
Vanavond op TV
Podium Witteman
NPO 2
18.10 uur
Fijne zondag allemaal!
PS
Extra: grote verrassing! Die verklap ik niet. Moet je maar kijken ;-)
Zaterdag 15 december 2018
De Dag van HET BOFKONTVIRUS
'Dus blijf ajb doen wat je doet, mensen voorlichten is echt het absolute toverwoord,' schreef Lydia naar aanleiding van Biggen redden voor Beginners. Blijven doen wat je doet. Hoor wie het zegt ;-)
Vandaag staat haakboerin Lydia weer op de Kerstmarkt in Woerden.
Met dé evergreen. De gehaakte bofkontsleutelhangers; made by de Magische Cirkel. En nog veel meer leuke spullen. Lydia is er het hele jaar druk mee geweest. Af en toe kwam ze even buurten: 'Kijk eens wat ik nu weer bedacht/gemaakt/verzonnen/ingekocht heb?' En dan doken we weer de doos vol verrassingen in en aten ons een ongeluk aan haar meegebrachte vegan saucijzenbroodjes.
En dat allemaal omdat ze Betsy ooit in de ogen keek. Over betovering gesproken.
Lydia kreeg er het bofkontvirus van. Een zeer besmettelijk virus waar geen medicijn tegen bestand bleek. Ze stak er haar hele omgeving mee aan met als resultaat de Magische Cirkel. De Verliefde Wethouder en haar Charmante Assistente houden zich ook bezig met die magie. Rosemary's Baby is er niks bij...
Niet te geloven dat het jaar weer voorbij is. Vandaag is de dag van Lydia's langverwachte Kerstmarkt.
Woon je in Woerden of in de buurt? Ga dan even bij Lydia langs. Je herkent haar kraam aan de roze smoeltjes. De Magische Cirkel heeft 511 (!) bofkontjes bij elkaar getoverd. Net zoveel als het aantal biggetjes dat Granny & Muk samen op de wereld hebben gezet.
Doe Lydia de lieve groeten. Zorg dat je niet aangestoken wordt door het bofkontvirus. En zeg haar dat ik zelf dolgraag was komen kijken. Maar dat gaat helaas niet. Loeidruk met de dag van morgen. Met wat Lydia aan me vroeg: 'Blijf ajb doen wat je moet doen.'
Morgen?
Wat is er dan morgen?
Verrassing!
Wordt Vervolgd.
Fijne zaterdag allemaal en Lydia zet em op!
PS
Nog voor deze post online ging, kreeg ik dit van Lydia:
De markt is gestart. En hoe! Twee kramen breed!
Mensen wees gewaarschuwd.
Dit is wat het bofkontvirus met je kan doen :-)
http://2018.bfknt.nl/kerstmarkt-woerden.jpg
Vrijdag 14 december 2019
BIGGEN REDDEN VOOR BEGINNERS
Met grote regelmaat krijg ik mails van mensen die 'een biggetje uit de bio-industrie willen redden'. Dat gaat dan meestal zo: 'Dafne, ik ga een biggetje uit de bio-industrie redden!' Mag ik het dan naar Het Beloofde Varkenland brengen?'
Of:
'Hey Dafne, ik heb een biggetje uit de bio-industrie gered. De eerste week ging het nog wel. Nu maakt hij alles kapot. Mag hij bij jou?'
En deze hoorde ik onlangs:
'Wat er in de bio-industrie gebeurt vinden wij verschrikkelijk. Nu zijn we van plan binnenkort een big te 'bevrijden' (lees: stelen). Nu alleen nog een adres. We dachten aan Het Beloofde Varkensland.'
Als geen ander snap ik de goede bedoelingen.
Maar om bij de laatste te beginnen: mijn mond viel open. Midden in de nacht een big stelen bij een varkensboer? Nee, dat is niet stoer. Los nog van het laffe stelen is dat van een verbijsterende naïviteit. Wat denk je dat er gaat gebeuren?
Til maar eens een big op.
De big zal vechten voor zijn leven. Hij zal moord en brand schreeuwen. Door zijn gekrijs in doodsangst (want optillen staat gelijk aan verslonden worden door een roofdier), slaan alle varkens van het bedrijf alarm. ALLEMAAL.
Niet alleen de boer en zijn vrouw zitten onmiddelijk rechtop in bed. Heel Nederland zit rechtop in bed.
Met andere woorden: Hoe ondoordacht kun je handelen? Wat doe je dat biggetje aan? Wat doe je de andere varkens in dat bedrijf aan? En wil je echt een medemens de stuipen op het lijf jagen?
Ik zal nooit het doodeenzame varkentje vergeten. Verbannen naar de zolder bij een vrouw thuis. Ook zij wilde een biggetje redden. Toen het beestje snel groeide was het niet meer in de huiskamer te mannen. Het varkentje verdween in een bench naar zolder. Alleen. De vrouw was de hele dag uit werken. Toen ik mijn hoofd door het trappengat stak, was de stakker uitzinnig van vreugde. Eindelijk! Daar is iemand!
We hebben het varkentje naar een ander adres gebracht. Daar werd ze groot en vernielzuchtig. Zo zijn varkens. Ze bracht haar baasjes tot wanhoop. Als ze dat geweten hadden waren ze er nooit aan begonnen. En zo heb ik voorbeelden te over. Het Beloofde Varkensland grossiert in roze lummels, door anderen als biggetje 'gered'.
Nog steeds zin om 'een biggetje te redden'?
BIGGEN REDDEN VOOR BEGINNERS
1.
Zorg dat je een weldoordacht plan hebt van zo'n 10, 15 jaar vooruit.
2.
Zadel geen anderen op met 'jouw geredde big'.
3.
Dat betekent: ZELF de verantwoordelijkheid en verzorging op je nemen tot hun laatste snik op jouw eigen geschikte plek.
4.
Hún laatste snik? Ja. ALTIJD 2 biggetjes. NOOIT 1.
5.
Ga naar een varkensboer en overtuig hem van je goede bedoelingen. Oprecht. Geen verborgen agenda's.
6.
Wil de boer meewerken? Toon hem je dankbaarheid. Betáál voor de 2 biggetjes. (Als jij een winkel hebt, geef je je spullen ook niet gratis weg ;-) ).
7.
Bedenk dat de 2 biggetjes niks liever hadden gewild dan bij hun broertjes en zusjes blijven. Ja, ook in de bio-industrie. Je moet je biggen kunnen garanderen dat ze een moordleven krijgen tot hun laatste snik. Bij jou. Pas dan kun je zeggen dat het doel de - uitsluitend legale - middelen heeft geheiligd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Je kunt je goed inlezen op:
http://www.minivarkens.nl
VAN AANBIDDELIJK TOT ZWIJNENSTAL
Het hele varkensalfabet geldt voor:
'Mini'varkens
Bio-industriebiggetjes
Volwassen bio-industrie varkens
'Wilde' tamme zwijnen
Woensdag 12 december 2018
KNORRETJE & MAARTJE ZOEKEN EEN THUIS
Op het Journaal zag ik jagers en herten. Veel herten. Daar konden de jagers niks mee. Ze waren op zoek naar een paar afgezonderde 'exemplaren'. Die vonden ze. 'Een hinde met haar kalf,' zei de commentator. Er klonk een schot. De hinde maakte een opwaartse beweging, zette een stap en stortte neer. Haar kalf vluchtte weg.
De volgende dag stond er een prent in de krant.
Een stervend hert met haar huilende kalfje ernaast. 'Ren Bambi! Ren!' kon de hinde nog net uitbrengen. Oostvaardersplassen. Dat is het erge van jagen. Familieverbanden worden verwoest. Er zijn altijd achterblijvers :-(
Keiler, wiens familie aan flarden werd geschoten. 'Mag hij alsjeblieft bij Familie Bofkont?' vroeg de boswachter. 'Hij is zo verdrietig. Hij redt het niet.' Brutus die naar de slacht moest: ook hij mocht aanschuiven. Maar zijn grote vriendin Geit die achterbleef op het plaatsje bij de slager is van heimwee gestorven. Verdomme! Waarom wist ik dat niet? Geit was natuurlijk ook welkom geweest.
KNORRETJE & MAARTJE
Het oude baasje van Knorretje & Maartje is ernstig ziek. Botkanker. Hij kan niet meer voor zijn dieren zorgen. Zijn buurvrouw sloeg alarm. Er zijn nog meer dieren: kippen, ganzen, pauwen, een ezel. Ze vroeg mij voor Knorretje.
Ik zag de foto en mailde haar onmiddelijk terug: 'Dit stel mag NIET uit elkaar!'
Nu is Buurvrouw op zoek naar een nieuw onderdak voor Knorretje & Maartje. Twee handen op één buik. Vrienden voor het leven. Ze slapen ook samen. Knorretje & Maartje zijn allebei ongeveer 2 jaar oud. Je moet je dus zeker de eerste 10, 15 jaar aan dit stel willen en kunnen verbinden.
En kun je Knorretje & Maartje ook samen laten? Dat wil zeggen: ook als er al meer dieren zijn, kan dit setje dan toch een eigen huisje voor hun tweetjes krijgen?
OPROEP
Ben jij hun nieuwe baasje of weet je iemand?
Laat het me weten.
mail@familiebofkont.nl
Ik stuur je gegevens door naar de buurvrouw van hun oude zieke baasje. Maar ik kan geen garantie geven over het verdere verloop. Dat zeg ik er meteen maar even bij :-( De rol van bemiddelaar is een lastige. Dit is dan ook de laatste keer. Ik wou dat ik die foto nooit gezien had...
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 11 december 2018
De Dag van DE HARTENKREET
BLIJ
Hoe blij was ik toen Patty uit Zeeland mailde dat ze het biggetje uit Limburg een veilig permanent thuis kon bieden. Acht jaar varkens-ervaring, veel grond, schuurtjes, en als klap op de vuurpijl: al twee varkentjes aanwezig om het nieuwe biggetje te verwelkomen.
Patty en haar man voldeden aan alles. De gedroomde kandidaten. En ook nog eens Vrienden van Familie Bofkont. Wat wil een mens nog meer. Of beter gezegd: wat wou een mens nog meer.
BEDROEFD
Want van blij werd ik bedroefd. Zeer bedroefd. Gisteravond laat kreeg ik bericht dat het biggetje inmiddels herplaatst was bij een ander. Kippen, ganzen en een schaap aanwezig. Maar geen andere varkentjes. 'Lekker buitenhok, daar zal ons biggetje helemaal gelukkig gaan worden, mailde de man die mijn hulp had ingeroepen.
Ik kan hem niet kwalijk nemen dat hij niks van varkens weet. Wel dat hij mijn hulp vraagt en dan toch een eigen koers vaart gaat varen zonder mij van te voren in te lichten.
Nu stonden Patty en ik voor een voldongen feit. Lekker buitenhok? Voor een biggetje van 2 maanden? Zo'n cavia? In de winter? Een babybig! In zijn eentje! Geen ander varken om tegen aan te kruipen voor warmte :-(
Patty zei er dit over: 'Mijn hart gaat uit naar 't kleine biggetje. Nog maar 2 maanden, zo klein, heeft nog zoveel geborgenheid nodig, weet niet of ze dat nu krijgt... had 't graag willen geven. We kunnen nu alleen maar hopen dat 't goed komt.'
Dat bedoel ik. Mensen die geen ervaring met varkens hebben, hebben geen idee.
BOOS
Over het herplaatsen en bemiddelen in varkenskwesties kan ik een dik boek schrijven. Tientallen keren kwam ik van een koude kermis thuis. Ik noem er eentje: het grote roze kinderboerderij-moedervarken uit Groningen dat naar de slacht moest. Ze gaf niet genoeg biggen meer. Ik regelde een plek voor haar in Brabant. Over hoe het vervoer van Groningen naar Brabant moest, mailde ik mijn vingers blauw. Opbellen, uitleggen, alles. Op de dag zelf bleef ik standby. Bel me als er iets is! Het bleef stil. En?, mailde ik opgetogen aan het eind van de dag. Hoe is het gegaan? Is ze er? Goede reis gehad?
Was ze dood. Gestikt tijdens het vervoer. Geen raampjes opengezet. Het lieve dier heeft een ver-schrik-ke-lijke doodstrijd gehad. Dat zagen ze wel onderweg. Ze wisten niet wat het was. Maar mij niet bellen!
Ik krijg postuum nog een migraine-aanval van woede als ik daar nog aan terugdenk.
BEZORGD
En nu zit dat Limburgse biggetje in mijn hoofd. En in Patty's hoofd. Moet je je voorstellen: ze ziet mijn bericht, gaat thuis in conclaaf, ze wikken en wegen, maken een weloverwogen keuze en zeggen met heel hun hart ja tegen dit biggetje. Dan komt de fase van verheugen. Natuurlijk. Wie wie wil er nu niet zorgen voor zo'n prachtig schatje?
En dan krijgen ze de deksel op hun neus.
TELEURSTELLING
Wat een teleurstelling. Patty geeft mij er niet de schuld van. Die heb je er ook bij. Als bemiddelaar kom je vaak in onmogelijke situaties terecht. Je moet rekening houden met zoveel partijen, vaak ongeleide projectielen. En de varkentjes in kwestie worden altijd de dupe.
'HOU ER MEE OP!' riep Dennis toen ik hem belde wat er er nu weer gebeurd was. 'Het pakt altijd verkeerd uit, zij verkloten het en jij bent weer doodongelukkig van een arm biggetje!'
Het is nog erger. Door deze afloop zit ik nu met een volgend dilemma. Morgen meer daarover.
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
SMEEKBEDE
Mensen please, ik smeek jullie: deel de site over (mini)varkens.
Daar staat alles in over (mini)varkens van A tot Z.
De site ziet er goed uit en leest lekker.
Je steekt er veel van op.
PREVENTIE
Dat is het enige wat we met z'n allen kunnen doen. Als preventie.
Om nog meer ongelukkige biggetjes en varkentjes te voorkomen.
We moeten met z'n allen de onwetendheid uit de wereld helpen.
http://www.minivarkens.nl
DEEL DAT!
Dank!
HTTP://WWW.MINIVARKENS.NL
Maandag 10 december 2018
SERIEUS VARKENSBAASJE GEZOCHT
GRAAG DELEN!
SERIEUS VARKENSBAASJE GEZOCHT
Noodkreet uit Limburg:
'We hebben gisteren onverwacht een Göttinger biggetje cadeau gekregen.
We kunnen hem niet houden. Kun jij ons helpen?'
BIGGETJE
Het beestje is ongeveer 2 maanden oud.
Alleen voor mensen die weten waar ze aan beginnen.
Je moet een plan hebben voor de komende 15 jaar.
En dat ook volhouden, no matter what.
Lees je uitvoerig in op:
http://www.minivarkens.nl
REACTIES
Serieuze reacties naar:
mail@hetbeloofdevarkensland.nl
BEMIDDELING
Ik stuur de reacties door naar de vraagsteller.
Verder gaat mijn bemiddeling niet.
Waarom niet?
Ik wil niet meer verstrikt raken in andermans varkensproblemen :-(
Fijne maandag allemaal!
Zondag 9 december 2018
KIPPIE (5)
De moeder van Kippie
De varkens waren er weer als de kippen bij. Kippie ook natuurlijk maar dat spreekt voor zich.
Stro!
Onlangs was het weer feest. Prachtig mooi knisperend goudgeel stro. Een hele vrachtwagen vol. Na het lossen lag het erf bezaaid met losse aren nog vol geheime graantjes.
En om te illustreren hoe fijngevoelig varkens kunnen zijn als het op eten aan komt: Geen graankorreltje onstnapte aan hun aandacht.
Moet je je voorstellen: zo'n miniscuul klein korreltje. Wat moeten die rouwdouwers van varkens daar nou mee? Opsmikkelen! Met een engelengeduld zijn ze net zo lang met hun gevoelige tongen in de weer tot ze hebben wat ze willen.
En Kippie had natuurlijk weer de regie.
Zelf is ze ook dol op die vergeten graantjes, maar daar had ze even geen tijd voor. Als een volleerd scheidsrechter zag ze er op toe dat alles eerlijk verliep. Kippie voelt zich helemaal thuis tussen de varkens. Op zo'n moment is ze one of the boys.
Dat heeft ze van haar moeder.
De vrouw van de Garageman vertelde dat Kippie's moeder eens een van haar kuikens had weten te redden uit de klauwen van een roofvogel. Op een dag rook Kippie's moeder onraad. Ze riep al haar kinders bij elkaar. 'Vlug jongens! Snel! Allemaal de boom in!' Een kuikentje was te laat. De buizerd had het al te pakken. Maar dan kende hij Kippie's moeder nog niet. Vanaf haar boomtak liet ze zich zo naar beneden vallen. Als een furie dook ze bovenop de rover. En de buizerd? Die liet het kuikentje pardoes los :-)
Kippie stond er bij en keek ernaar. Een betere leerschool had ze niet kunnen krijgen.
Wordt Vervolgd.
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 8 december 2018
De Dag van RAUWE AARDAPPELEN
Daar heb je ze weer, die rauwe aardappelen. Grrrrrrr.
Vorige week las ik dit in HET PAROOL:
"Varkens zijn alleseters," zegt Dirk Koolen van boerderij De Herkomst. "Varkens zijn geknipt voor het wegwerken van etensresten. Varkens eten als varkens. Met mes en vork hebben ze het niet geleerd."
Boerderij de Herkomst staat in Amsterdam Osdorp.
De hippe stadsboer begon er in januari met 11 biggen. Hij wil Amsterdammers laten zien waar hun vlees vandaan komt. De eerste varkens zijn al vertrokken. Over 4 weken moeten ze allemaal geslacht zijn. Hij voert zijn varkens met o.a. diepvriesfrites en rauwe aardappelen, die hij voor niks ergens kan halen. "Voor een stukje vlees van goede kwaliteit."
Dat schoot me in het verkeerde keelgat. Ook om dit: "Het eerste varken vertikte het in de veewagen naar de slachter te stappen."
CIRCULAIRE VARKENS
Diepvriesfrites en rauwe aardappelen als varkensvoer? Dat had me een draai om de oren opgeleverd tijdens het vak voedingsleer op de landbouwschool in Barneveld. Voordat ik varkenshoedster werd leerde ik daar alles over varkens.
Een van de eerste dingen was: nóóit bevroren voedsel geven, nóóit rauwe aardappelschillen, laat staan ongekookte aardappelen. Waarom niet? Omdat varkens dat niet goed kunnen verteren. Varkensdarmen lijken precies op mensendarmen. Misschien moet deze hippe stadsboer daarom zelf eens rauwe aardappelen proberen. Ook hem zullen ze slecht bekomen :-(. :-).
Ondanks de opmars van nieuwe varkensinitiatieven is het varken nog steeds een onbegrepen dier.
Een van de misverstanden: varkens vreten alles. Ja in tijden van nood. In de oorlog aten mensen ook bloembollen. Maar als varkens zelf de keuze hebben, blijken het fijnproevers te zijn en smakken ze er gezellig op los.
Dat smakken komt vanwege de 15.000 smaakpapillen op hun tong (de mens heeft er 9.000). Smakelijk voer wordt eerst uitgebreid gekauwd en geproefd, pas dan slikken varkens door, zoals een wijnproever een slok wijn ook eerst zorgvuldig door zijn mond laat rollen.
Mag ik Dirk Koolen een ongevraagd advies geven? Kóók die aardappelen voor je varkens. En neem de proef op de som. Bied zo'n lekker gekookt piepertje eens uit de hand aan (pas wel op je vingers!). Dan merk je vanzelf dat varkens van nature fijnproevers zijn. Ze nemen pas een volgende hap als de vorige is doorgeslikt. Daar kunnen veel mensen nog wat van leren.
En Dirk, nog even dit: als je lekker vlees wilt, moet je je varkens ook iets lekkers geven. Eikels, bijvoorbeeld, en appels, en brokjes vol vitaminen, mineralen en eiwitten. Ja dat kost geld. Maar dan hebben ze er zelf ook nog iets aan gehad voor ze in je hippe workshops worden uitgebeend. Dat gun je ze toch wel?
En dan nog iets: geen enkel varken hoeft overstuur de klep op te gaan. Kwestie van aandacht en geduld. En rust. Hoe rustiger de oplader, hoe rustiger de varkens. Ook daar komt een lekker appeltje goed bij van pas.
Ze verdienen het.
Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 7 december 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (96)
Dinsdag 23 november 2004
De Dag van Groentje
Vandaag was het heerlijk zacht buiten. Ik ging gras eten met Miss Universe, achter op het land. "Heb je zin om uit te rusten in de grote buitenstal?" vroeg ze. Dat hebben we gedaan. Heel gezellig, we hebben uren liggen kletsen. Ze heeft me het hele verhaal verteld over Groentje en Golden Girl. Groentje hebben we pas geleden begraven. Ik wist niet dat Groentje en Golden Girl hier al zo lang samenwoonden, wel 9 jaar.
Ze kwamen bij een rotman vandaan. 'De Ploert van Noordwijkerhout' noemde de Vrouw hem. Die man kocht overtollige dieren van kinderboerderijen op en stopte die in kleine vieze rothokjes. De Vrouw heeft 3 van de meest ongelukkige kipjes bevrijd voor veel te veel geld. Maar dat kon haar niks schelen.
Toen ze er mee thuis kwam had Scheefbekje meteen een harempje. Het zenuwachtige kale kipje kreeg prachtige goudgele veren. Een hele bos. Daarom heette ze Golden Girl. En Groentje legde eieren met een groene schaal. Het derde kipje was Witje. Die lag op een ochtend dood met een heel bleek kopje. Waarschijnlijk een wezel. Wezels zuigen al het bloed weg.
"Hoe weet jij dat allemaal?" vroeg ik aan Miss Universe. "Zo lang woon jij hier toch ook nog niet?" Zij had het van Spook, die altijd alles weet omdat ze vaak ligt af te luisteren. En Spook weet ook veel van haar moeder Rode Poes. Rode Poes woont hier nog net iets langer dan Golden Girl.
"Dan snap ik nu ook waarom Scheefbekje zo bedroefd was met de begrafenis van Groentje," zei ik. "Zag je hoe hij nog heel lang op de rand van haar grafje heeft staan kijken?"
Miss Universe knikte. We dachten er allebei aan terug. En toen waren we een hele tijd stil.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 6 december 2018
De Dag van WILDEMAN IS EEN STER
Wildeman is een ster. Een paar dagen na de fotoshoot voor LINDA. stond er al een kunstenaar op de stoep: Anja Veerman!
Zij maakte dit prachtige schilderij.
Verliefd op zijn oren heeft ze aan de beeltenis van Wildeman gewerkt. En het resultaat mag er zijn! Anja is al weer bezig aan een volgend kunstwerk. Haar zus is ook al zo kunstzinnig. Zij gaf een schilderijtje van Beertje mee. Een snoepje! Dankjulliewel lieve zusters. Een echte aanwinst voor de Bofkont Gallery; de collectie wordt alsmaar groter.
Ach Wildeman.
Door het schilderij ging er weer van alles door mijn gedachten. Niet meer voor te stellen dat Wildeman in zijn streepjespyamaatje in mijn bed sliep.
Wildeman was klein toen hij naar Het Beloofde Varkensland kwam. Hij kwam uit een echte wildzwijnenfamilie.
Een woeste bende aan Wildemannen: vaders, moeders, tantes, oma's, baby's, opgroeiende kleintjes. Van alles door mekaar heen. Een groep wilde zwijnen die nog steeds als een echte rotte met elkaar leefden. Maar dan in gevangenschap. En aan die gevangenschap waren ze nooit gewend geraakt.
Als ongeleide projectielen stoven ze alle kanten op. Schuur in schuur uit op zoek naar de vrijheid. Waar is hier de uitgang? Geen moment rust in hun opgejaagde lijven. Vooral de vaders hadden het te kwaad.
Voor geen goud had ik een voet tussen die hooligans gezet. Deed de fokker trouwens zelf ook nooit. Veel te gevaarlijk. Fokker? Ja. Want daar waren die Wildemannen voor. Voor het wildzwijnenvlees.
Eigenlijk was het een uit de hand gelopen hobby. Begonnen met één keilertje en één bagge. En dan gaat het hard. Toen kwam de slacht in beeld. En voor je het weet ben je een fokker van wildzwijnenvlees.
Op een dag had hij genoeg van de 'hobby'.
'Wil jij nog zo'n jonkie, anders gaat ie ook naar de slacht.' Ik zei ja.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 5 december 2018
De Dag van WILDEMAN IN DE LINDA.
Welk zwijn krijgt het nu voor elkaar dat de hele LINDA. crew naar hem afreist om hem te fotgraferen voor het januarinummer van LINDA.meiden?
Wildeman!
Eigenlijk moest Wildeman - net als de andere dieren met hun baasjes - naar de studio komen in Amsterdam. Geen probleem voor een papegaai, fret of reuzenslak. Maar Wildeman? Zie je het voor je? Wildeman in lijn 2?
Toen moest er dus een replica studio opgebouwd worden in de stal van Het Beloofde Varkensland. Aldus geschiedde.
Fotomodel Jaro als varkenshoeder. Wildeman als uitverkorene van Familie Bofkont. Fotograaf, assistent fotograaf, visagist, stylist, art director en een stagiaire. Helemaal echt.
Toen iedereen klaar zat op de set, arriveerde onze ster met zijn personal assistent.
Als een rockstar had hij zijn cateringwensen van te voren kenbaar gemaakt. Biks, appels en haverkoekjes. Komt voor mekaar meneer.
De foto van Jaro & Wildeman is meer dan beeldschoon geworden.
9 januari te koop in de winkel. LINDA.meiden.
Fijne woensdag en Sinterklaasavond allemaal!
Dinsdag 4 december 2018
De Dag van GROOTMOEDER MUK
Muk mist Granny. Ze vraagt meer aandacht dan voorheen. Die krijgt ze. Een vers opgestrooid stalletje, een hele ontbijtkoek voor haar alleen. Maar geen 1000 koeken wegen op tegen het verlies van Granny.
Toch is Muk nog steeds een bofkont.
Sinds zaterdag heeft ze inwoning. Moesje & Co! In familietermen: de aangenomen dochter van haar en Granny, inclusief hun 6 aangenomen kleinkinderen.
Moesje & Co slapen nu definitief bij Muk. Gelukkig zijn het allemaal enorme slaapkoppen. Ze zijn dus lekker veel thuis. Muk heeft gezelschap en aanspraak. Ze is niet alleen.
En wat betekent dat voor dit leuke zwarte varkensgezinnetje?
Voor Moesje & Co betekent het dit: inwonen bij Muk, samen ontbijten, samen een dutje doen, lekker warm en veilig tegen grootmoeder Muk, samen buiten rondscharrelen en als het straks weer voorjaar wordt, met z'n allen een duik nemen in het modderbad.
Maar het betekent ook dat Casanova nog steeds de hort op kan.
Als hij zin heeft om de mooie roze Joke het hof te maken, kan dat nog steeds. En als Valentino met zijn broer mee wil op vrijersvoeten, kan dat ook nog steeds.
Met andere woorden: Moesje & Co blijven vrij om te gaan en staan waar ze zelf willen. Achter op het plaatsje van Muk zit een kleine opening. Inmiddels min of meer een publiek geheim. Zelfs Brody maakt er af en toe gebruik van om even bij Muk te komen buurten.
Het komt regelmatig voor dat de hele Moesje-familie tegen de avond nog even de polder intrekt. Het terrein van Betsy & Co dus. Maar ze zijn er altijd van harte welkom. Zelfs Dumpie vindt het goed.
Moesje & Co kunnen dus ook in hun nieuwe woonsituatie blijven gaan en staan waar ze willen. En Muk is een bofkont. Een bedroefde bofkont, maar grootmoeder Muk staat er niet alleen voor. En dat is wat telt in het leven. Voor mensen en dieren.
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Nog hysterisch op zoek naar een last-minute-Sinterklaas-cadeautje? Met de Familie Bofkont Workshop Cadeaubon kun je iemand blij maken die ook dolgraag op bezoek wil bij grootmoeder Muk.
Zo werkt het:
http://www.familiebofkont.nl/cadeaubon
Maandag 3 december 2018
De Dag van HET BELOOFDE KOEIENLAND
Het is er dan toch eindelijk van gekomen. De Verliefde Wethouder heeft het lint doorgeknipt, en Casa del Toro is een feit. De houten letters MOZZARELLO & CO zijn klaar, maar Granny gooide roet in het eten. Er was geen tijd meer om ze nog bovenop de zeecontainer te bevestigen.
Maar voor alles is een oplossing. Geef dertien mensen een letter, laat ze met elkaar MOZZARELLO & CO vormen, de rest van het gezelschap er omheen, allemaal even juichen en je hebt een leuke groepsfoto.
Hetzelfde gold voor het lintjeknippen.
Het lint van tevoren ophangen had totaal geen zin. Mozzarello heet hij ;-) Ook hier: Bofkontboer aan de ene kant, Bofkontboerin aan de andere, lint tussen hen in en de Verliefde Wethouder kon gewapend met schaar de luchtplaats van de Bofkont Bajes betreden. Mozzarello & Grietje stonden onderwijl te smullen van een lading appels.
Het Beloofde Varkensland stond zaterdag geheel en al in het teken van Het Beloofde Koeienland. En dat blijft voorlopig ook nog wel even zo.
De nieuwe hoofdrolspelers zijn Mem & Bulle.
Wat is er aan de hand? Mem is opnieuw gaan sukkelen met haar linkerachterpoot. Ze mankt weer. Een nieuw behandelingstraject ingezet. Helpt helaas geen klap meer. En Bulle? Die komt nauwelijks meer vooruit. Aangeboren zenuwafwijking, die van 1 poot in rap tempo is overgegaan op 3 van de 4. Vandaag ga ik de acupuncturist weer voor hem bellen.
Mem is 10 jaar. Bulle 7.
Hoe leuk hebben ze het nog met deze chronische kwalen? Hoe zegt dokter Peter dat ook altijd weer? Dan zegt hij dit: te slecht voor het leven, te goed voor de dood.
Nou ga daar maar aan staan. Wat is wijsheid?
Dit weekend heb ik de knoop doorgehakt. Mem & Bulle krijgen om te beginnen een beschermde aanleunwoning.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
Hierbij de foto's
Vrienden van Familie Bofkont - opening Casa del Toro
http://2018.bfknt.nl/20181201-Vrienden-van-Familie-Bofkont-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Familie Bofkont Workshop - 2 december
http://2018.bfknt.nl/20181202-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 2 december 2018
De Dag van BOER GERT (2)
Na een geslaagd openingsfeestje van Zeecontainer Casa del Toro, klapte ik gisteravond mijn laptop open. Was er nog nieuws? En of er nieuws was!
Ver-bijs-te-rend bericht over boer Gert.
Ik heb steeds gedacht dat dit het werk was van een godsdienstwaanzinnige. Iemand die vond dat boer Gert moest branden in de hel vanwege zijn homoseksualiteit.
Zou hij nu zelf die waanzinnige zijn?
Dat hij zichzelf straf op móet leggen als zelfkastijding en boetedoening voor zijn geaardheid? Als dat zo is heeft deze man dringend hulp nodig.
Maar ach heremetijd, die arme beesten...
PS
Nog even over het woord beest. Sommige mensen vinden dat een rotwoord. Ik vind het prachtwoord. Een rijk woord. Oer, kracht, instinct, mysterie. Het zit er allemaal in. Beest als het overtreffende woord voor dier. Honden en katten worden dieren genoemd. Varkens en koeien zijn van een andere orde. Hoe gedomesticeerd ook, zij houden altijd een wilde inborst. Wat een leuk beest! Wat een prachtbeest! Er zit ook ontzag in. Soms zeg je het ook over mensen. Hij/zij is een echt podiumbeest! Daar spreekt bewondering uit.
In het stukje van de Telegraaf over Granny stond ook het woord beest: 'Granny is tevens de oudste fokzeug van Nederland. Het beest is in haar eigen beschermde aanleunwoning op de boerderij in Amstelveen ingeslapen.'
Daar had nu beter wél het varken kunnen staan, omdat het woord varken nog niet eerder genoemd was. Zonder dat komt 'het beest' ineens uit het niets en klinkt het onverschillig. Het gaat dus om de nuance. Mag het woord beest? Zeker wel, maar wel graag binnen een liefdevolle context.
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 1 december 2018
De Dag van BOER GERT
De blog van vandaag heb ik net af. Klaar voor verzending.
Lees ik dit:
Vannacht opnieuw brand bij boer Gert in Werkhoven.
Voor de vijfde keer. Dit keer was het woonhuis aan de beurt. Waar zijn kinderen sliepen. Waar zijn ex-vrouw sliep. Waar hij zelf weer tijdelijk sliep omdat de rest van de gebouwen al in vlammen was opgegaan.
Die blog van vandaag kan wachten. Ik ben er beroerd van.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/2864808/voor-vijfde-keer-brand-bij-boer-in-werkhoven
Vrijdag 30 november 2018
GRANNY FORVER (4)
De laatste nacht
Ach Muk. Woensdag en donderdag ging ze uit logeren bij Moesje & Co. Heel verstandig van dat wijffie. Granny veranderde al in rap tempo van vorm en geur.
Maar gisteravond was Muk er ineens weer. Ze zette een knijper op haar neus en vleide zich tegen Granny aan. Hun laatste nacht samen. Alsof ze het wíst.
Een gouden inval van de haakdames om Granny 1 van haar 306 kinderen mee te geven. Dat vond ik niet alleen:
'Heel mooi een biggetje mee.'
'Wat een mooi gebaar dat ze een gehaakt varkentje mee gaat krijgen.'
'Nu waren de gehaakte bofkonten mij al dierbaar, ieder met hun eigen ziel. Maar dit voorstel maakt ze nog mooier dan ze al zijn.'
'Wat mooi van Lydia & Co... mijn gehaakte Granny is nog specialer geworden.'
'Ik moet om het gehaakte biggetje wat mee gaat verschrikkelijk hard huilen. Wat een prachtig idee, Lydia & Co.'
'Dag Lieve Granny zo trots dat ik ook een gehaakte granny heb.'
'Ik heb eindelijk de juiste naam voor mijn gehaakte biggetje die heet vanaf nu Granny uit diep respect voor dit moedige varken xxx.'
Als persoonlijke uitvaartbegeleiders van Granny vonden wij dat haar gehaakte biggetje dan ook onlosmakelijk aan haar vast moest zitten. Het mocht onderweg naar Brabant niet verloren gaan. Maar hoe? We kwamen uit op het gat in haar lieve oor. Kwam dat 'oormerk-aandenken' toch nog goed van pas. Wat zullen ze daar opkijken op de plaats van bestemming :-)
Herman & Bulle konden hun ogen er ook niet van afhouden.
Ze kwamen afscheid nemen toen Granny na het nodige kunst en kunstvliegwerk buiten op de baar lag. Muk stond even aan de andere kant van het werkveld geparkeerd met een berg appels. Maar als ze wilde kon ze alles volgen vanachter een schotje. En dat deed ze dan ook.
Granny lag er mooi bij aan de dijk. Tot gisteravond laat kwamen er nog bloemen bij. Ze kleurden mooi bij het felle roze van haar gehaakte biggetje.
Iets over negenen werd Granny vanochtend gehaald. Rendac heeft vele chauffeurs. Granny kreeg de lieve. We zijn altijd weer blij als hij het is. Toen hij met haar wegreed ging de zon schijnen.
Granny zal terugkomen als groene stroom. Daar valt mee te leven :-(
Donderdag 29 november 2018
GRANNY FOREVER (3)
Granny zag er verbazingwekkend goed uit. Voor haar leeftijd. Voor haar staat van dienst.
Bij de Moeder van Sjonnie dansen haar uitgelubberde theezakjes vrolijk heen en weer bij iedere stap die ze zet. Zo niet bij Granny. Granny had een strakke buik. Geen mens ter wereld geloofde dat zij 306 biggetjes had gezoogd. Recht van lijf en leden en met haar bezielde ogen, rechts blauw, links bruin, wat je noemt een knappe verschijning.
Maar aan ieder leven komt helaas een eind.
Na haar tia ging Granny in rap tempo achteruit. Lopen kostte steeds meer moeite. Dapper bleef ze tot het laatste moment. Zaterdag was er even lichte paniek. Bofkontboerin Saskia sloeg alarm: 'Keiler loopt bij de Grannies!'
Maar niet voor lang.
Om te beginnen stond Muk de inbreker op te wachten. 'Wát nou?!' En toen strompelde Granny ook nog haar huisje uit. 'Oprotten! Jij hebt hier niks te zoeken!'
Daarna ging ze snel weer liggen. Toen begon het beven. Van de inspanning? Stress? De kou? Haar lekker instoppen was er niet meer bij. Ze kon het gedoe om haar heen niet meer verdragen. Was pijn misschien de oorzaak? Maar de zware pijnstillers maakten haar ook niet meer echt rustig. Eten deed ze al ook al weer een paar dagen niet meer.
Wat konden we nog voor Granny betekenen? Af en toe wat voorzichtig masseren. Dat vond ze nog wel een beetje fijn, maar niet te lang. Toen wist ik het zeker: Granny is klaar met leven.
Wordt Vervolgd.
PS
Lydia van de gehaakte Bofkont Biggetjes deed een bijzonder verzoek namens de dames van de haakclub: 'Zou jij Granny vrijdag een gehaakt biggetje mee willen geven? Heeft ze toch 1 van haar kinderen bij zich op haar laatste reis.'
Wat een mooie gedachte!
Natuurlijk doe ik dat. Er zijn ook al boeketten gebracht van de Bofkontboeren en -boerinnen. Granny zal er morgen mooi bij liggen.
Woensdag 28 november 2018
GRANNY FOREVER (2)
Die lieve bescheiden Granny. Ze moest eens weten. Werd ze postuum nog het koninginnetje van het bal. Kranten, nieuwssites, Granny was gisteren all over the place.
Maar het mooiste was dit: de boer van Granny wist nog van niks en hoorde ineens op het journaal dat varken Granny, moeder van 306 biggen en gepensioneerd op Het Beloofde Varkensland, was overleden op de leeftijd van 12 jaar en 9 maanden.
Hij stuurde een trotse sms.
Granny! Zijn 1544! 'Zo blij dat ze nog een pensioen op Het Beloofde Varkensland heeft mogen meemaken.' En hij schreef over ZE (in plaats van hij), noemde haar Granny: 'Dit is maar voor weinig varkens weggelegd.'
Ik gunde hem deze journaalverrassing van harte. Granny's boer heeft verschillende keren flink zijn nek voor ons uitgestoken ter wille van de varkens. Het leven van Granny had heel anders kunnen eindigen...
Hoe het nu verder met Muk moet?
Toen Granny ging hemelen was ze erg nieuwsgierig. We hebben haar afgeleid door in de andere hoek van hun huisje telkens weer wat biks te strooien. Toen ze uitgegeten was ging ze stijf tegen Granny aanliggen. Dat doet ze nog steeds. Ze is van slag. Natuurlijk.
Vrijdag gaat Granny Het Beloofde Varkensland verlaten.
En dan gaan we meteen voor Muk aan de slag. Ze mag niet alleen blijven en dat gebeurt ook niet.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 27 november 2018
GRANNY FOREVER
'Al is het nog maar voor een paar maanden!' riep ik toen ik de kans kreeg om Granny en Muk een pensioen aan te bieden. 'Dan is het al meer dan de moeite waard geweest.'
Voor Granny werden het 35 maanden op Het Beloofde Varkensland. Op één maand na 3 jaar.
Toen was Granny klaar met leven. Zij, wij en dokter Peter vonden het tijd om te gaan. Gisteravond is ze aan haar laatste reis begonnen.
Granny is ingeslapen zoals ze was: bescheiden, zacht, lief.
Wordt Vervolgd.
Maandag 26 november 2018
De Dag van LANGZAAM MAAR ZEKER
Bofkontboerin Ariane bracht prachtige boeken mee uit de serie Plattelanders. Plus een nummer van Landleven. Die boerenboeken dook ik meteen in. Smullen! Landleven durfde ik niet in te bladeren.
Noem het minivarkens-angst. Bang om weer iets tegen te komen waar ik het zuur van krijg en de minivarkens een eenzaam leven. Toch gisteren toch maar eens doorgebladerd.
En ja hoor. Wat moet je je minivarkens niet voeren? Vleesresten. So far so good. Wat moet je ze dan wel geven? Aardappelen. Ook de schillen.
Grrr.
Verderop in het blad kwamen de minivarkens nogmaals voorbij. Bent u van plan met uw minivarkentje te gaan fokken? Wacht dan tot ze 7 maanden is.
Aardappelschillen? Fokken? Wordt die onzin nu nog steeds verkocht? Dat kan toch niet waar zijn. Wanneer is dat eigenlijk opgeschreven? Bleek ik een nummer uit 2008 in handen te hebben :-)
Ik dacht wel meteen 2 dingen:
1. Geen wonder dat de hoeveelheid minivarkens de afgelopen 10 jaar de pan uitrees.
2. Hopelijk komt geen redactie meer op het idee om anno nu deze weetjes nog te plaatsen.
Maar niet iedereen checkt tijdschriften op jaartal in de wachtkamer van de huisarts... :-(
Tot slot een minivarkensnieuwtje om blij van te worden:
Bofkontboerin Annemiek hoorde laatst iemand op een verjaardag zeggen een minivarkentje te willen. Ze zette zich vast schrap. Maar voordat ze haar mond kon openen doken er al een paar andere mensen bovenop: 'Niet doen! Ze slopen je huis!'
Kijk. We leven in 2018. Er is dus toch - langzaam maar zeker - iets aan het veranderen. En dat is goed nieuws.
Fijne maandag allemaal!
PS
Uit het Minivarkenswoordenboek:
AARDAPPELSCHILLEN
Les 1 van Voedingsleer op de Boerenschool: Geef (mini)varkens nooit rauwe aardappels of aardappelschillen. Hun darmen verteren dat niet. Gekookte aardappelen of gestoomde aardappelschillen kunnen wel, maar pas op, zeker minivarkens worden er moddervet van.
Zie Boerenschool
FOKKEN - 1
Broodfokkers. Zij fokken biggetjes voor de verkoop. Maar fokkers weten dondersgoed dat er steeds meer minivarkentjes gedumpt worden Er komt veel bij kijken om minivarkens een volwaardig varkensleven te geven. Dat wordt er bij de aankoop niet bij verteld. Het is daarom de hoogste tijd dat fokkers meer van minivarkens gaan houden dan van hun portemonnee. Beste fokkers, neem uw verantwoordelijkheid en stop met fokken. Er zijn al meer dan genoeg minivarkens. Misschien kunt u een minivarkens-opvang beginnen? Daar is een schreeuwende behoefte aan.
Zie dumpen - minivarkens-industrie
FOKKEN - 2
Particulieren. Het lijkt zo leuk: een nestje minibiggetjes voor de kinderen. Maar al die biggetjes kunnen niet blijven. Waar vind je zoveel betrouwbare adressen waar ze een echt minivarken mogen worden tot hun dood aan toe? Wie heeft er zoveel plek om twee minivarkentjes te kunnen blijven bieden wat ze nodig hebben? En hoe leuk is het voor moeder en biggetjes om van elkaar gescheiden te moeten worden? Nog los van het feit dat er een fokbeertje moet komen opdraven voor de bevruchting. Daarna wacht het beertje meestal weer de eenzame opsluiting, net zoals bij de fokberen in de bio-industrie. Of het zeugje moet naar een fokbeertje ergens in het land worden gebracht. Allemaal gedoe dat de van nature honkvaste varkentjes je niet in dankbaarheid zullen afnemen.
Zie Moeke
Lees hier het hele Minivarkenswoordenboek van A tot Z:
http://www.minivarkens.nl
Zondag 25 november 2018
De Dag van HET KOEIEN-REFERENDUM
'Boer, kun jij ons helpen? Wij willen onze hoorns behouden.'
'Natuurlijk,' zei Armin Capaul tegen zijn koeien. 'Dat doe ik.'
Deze leuke Zwitserse hippieboer (67) praat met zijn koeien en draait Pink Floyd voor ze in de stal. Hij vindt dat koeien hun waardigheid wordt ontnomen als hun hoorns worden geamputeerd. En hij begon een kruistocht die in me in alles doet denken aan onze strijd destijds tegen de oormerkplicht.
Vandaag vindt er in Zwitserland een referendum plaats.
Armin Capaul haalde er 119.626 handtekeningen voor op. Kijk naar deze reportage.
Hartverwarmend.
Belangrijk.
Noodzakelijk.
Daar kan geen Boer zoekt Vrouw tegenop!
https://www.arte.tv/de/videos/079473-001-A/re-die-wuerde-der-kuh/
Fijne zondag allemaal!
PS
Mem heeft geen hoorns. Zij is de enige op Het Beloofde Koeienland die ik niet zelf met de fles heb grootgebracht; ze kwam als volwassen melkkoe uit de melkveehouderij. Mem zonder hoorns was dus een voldongen feit.
Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Dolle Mina, Mozzarello, Bulle en Grietje kwamen als ongeschonden kalfjes. Ze waren zo jong dat onthoornen nog niet eens had plaats kunnen vinden. Dat ontwikkeling van hoorns krijgen had ik nooit willen missen. Van kalfjes tot koeien en stieren met trotse hoorns op de kop. Allemaal anders. Bij de een gebogen, bij de ander puntig, hoog op de kop of juist lager; hoorns geven de koe eigenheid. Prachtig. Heeft moeder natuur goed bedacht. Niks meer aan doen :-)
Zaterdag 24 oktober 2018
De Dag van DIERENWELZIJN
Dat kan ik nou niet uitstaan. Zegt er weer iemand in de krant waarom hij geen vlees meer eet, volgt er altijd zo'n riedel: beter voor je gezondheid, beter voor het milieu en beter voor dierenwelzijn. In die volgorde. Nooit andersom.
Daar word ik altijd woest van. Alsof die arme dieren ook nog eens postuum de schuld krijgen: ze waren slecht voor je gezondheid.
Het Voedingscentrum vindt dat mannen de helft minder vlees moeten eten. Komende maand gaat hun campagne 'Er is meer dan vlees' van start.
'Krijg de tyfus!' twitterde een man onmiddelljk. 'Dat maak ik zelf wel uit!' Die reactie maakte me aan het lachen. Ook egoïstisch, zeker, maar eerlijk.
Nog meer over vlees: commotie om de Allerhande. Minder recepten voor Kerst-braadstukken dan in voorgaande jaren. Opstand van het volk! Met hooivorken? Nee, vleesvorken!
En toen ineens DWDD.
Hoorde ik daar nou de presentator het woord ve-ge-ta-risch uitspreken? Het woord V.E.G.A.N?! Het moest niet gekker worden. Ik ging er eens even voor zitten.
'Aan tafel 4 van de allerbeste jonge koks van ons land,' zo werden de hippe chefs ronkend aangekondigd. Zij moesten de lieve vrede komen bewaren.'Want voor je het weet hebben we het hier over Blokkeer-Vegetariërs, Vleesfascisten en als je pech hebt wordt de actiegroep Kick out Quinoa! in het leven geroepen.'
Toe maar.
De tafel stond weer vol met vis en vlees. Kwarteleitjes, kaviaar, wagyua rund. Een van de chefs vertelde dat er tegenwoordig van de 46 gasten soms wel 5 vegetarisch zijn. Daar hielden ze nu wel rekening mee.
Slimme chefs. Inspelen op de tijdgeest. Ze kunnen niet anders meer. 'That's the spirit!' juichte de presentator, toen eentje zijn vleesgerecht ter plekke aan tafel aftopte met krokante quinoa als finishing touch.
De DWDD heeft zijn plicht gedaan. Als programma konden ze die Allerhande-rel natuurlijk niet laten liggen. Maar het woord dier en dierenwelzijn kwam in het hele item niet voor.
Tafelheer Adriaan van Dis sloot sjiek af:
'Eten is voor de helft verbeelding. Weet je wat ook heerlijk is met Kerst? Een witte boterham met bruine suiker. En als je daar dan een mooi verhaal omheen vertelt over de herberg en de kribbe: TOP!'
Fijne zaterdag allemaal!
PS
Geniet even mee, ook van de contre coeur ;-)
https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/580816
Vrijdag 23 november 2018
De Dag van ZEEMAN SPREEKT (plus fotoroman!)
Hier spreekt Zeeman:
Lieve mensen, ik ben dan wel niet meer fysiek aanwezig op Het Beloofde Varkensland, maar ik volg alles nog steeds op de voet hoor. Wat is er toch allemaal aan de hand?
Conflict met de boer? Maar dat is toch niks nieuws? Ik weet niet beter ;-) Luister eens allemaal heel goed naar mij. Ik herinner me een ruzie. Ik weet nog precies wanneer ook: zondag 20 september 2009. Ik was toen met Dafne op de Pure Markt in Amsterdam voor de Week van de Smaak. Mocht ik allemaal lekkere dingen proeven. Een soort quiz. Welke smaak vond ik het lekkerst? Zoet, zout, bitter of zuur? Zoet natuurlijk ;-) Ik was de ster van de dag. Kijk maar in de fotoroman.
Ineens stormde Dennis weg.
Hij had een telefoontje gekregen van de politie. Bleek Juffrouw Loes op de provinciale weg in Amsteleen te lopen! Dafne was in alle staten. Ze zei dat de boer een hek had open gezet. Hij zei van niet. De kwestie liep hoog op. Juffrouw Loes heeft het overleefd maar daarna is het nooit meer goed gekomen tussen Dafne en de boer.
Ik weet nog veel meer, maar dat ga ik nu niet allemaal oprakelen. Het is bijna volle maan. Niet nog meer onrust in de tent. Mijn advies? Rustig ademhalen. Gewoon rustig blijven ademhalen. Goed dat jullie zijn voorbereid.
1. Er is nu een Bofkont Brigade.
2. Er zijn testimonials.
3. Dafne heeft van de nood een deugd gemaakt: een spectaculaire mix van reddingsplan & nieuwe droom.
Als het moet kan dat allemaal van stal gehaald worden. Maar nu moeten jullie weer overgaan tot de orde van de dag.
Dat kan ook niet anders want het gaat niet goed met Mem. Arme Mem. Wéér die zere poot. Wens haar liefs en beterschap van mij. Ik blijf alles op de voet volgen. Als me nog iets te binnen schiet, meld ik me weer.
En vergeet het niet he? Rustig blijven ademhalen...
Wordt Vervolgd.
PS
Hier zien jullie de prachtige fotoroman van mijn optreden op de Pure Markt! Scroll naar 21, 22 en 23 september. Veel kijkplezier!
http://www.familiebofkont.nl/weblog/2009-09-weblog.html
Vrijdag 23 november 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (95)
Maandag 22 november 2004
De Dag van Ik - Ben - Niet - Ziek
Veel mailtjes van bezorgde fans. Ze dachten dat ik ziek was. Maar dat is niet zo. Ik zei toch al dat ik uit kwaadheid een paar weken heb gestaakt.
Maar wie wel een beetje ziek is, is Booswicht. Toen ik vanochtend met haar wilde praten snauwde ze me weg. 'Oprotten! Zie je niet dat ik snipverkouden ben?' Ze heeft waterige oogjes en moet af en toe niezen. 'Nou rustig maar hoor, ik kom een andere keer wel terug. Je hoofd zal nu toch wel niet naar een eigen blog staan.'
Maar ik vond het toch ook wel een beetje zielig voor haar. Toen ben ik maar even bij Stinkwijfje gaan buurten. Die ziet er heel stoer uit met haar ene oog. 'Ik ga aan de Vrouw vragen of ze zo'n zwart ooglapje voor me wil maken,' zei ze. 'Dat lijkt me wel leuk staan. Dan kom ik vast weer in Majesteit.'
Verder was er iets heel leuks. Op mijn welkomstfeestje kreeg de Vrouw drie piepkleine moederloze kuikentjes cadeau. Toen ik naar de stal verhuisde zag ik ze niet zo vaak meer. Maar vandaag ging de deur ineens open en wie kwamen daar aan? De drie Weeskipjes!
'Wat zijn jullie groot geworden!' riep ik. 'Ik had jullie bijna niet meer herkend!' Het zijn nu gewoon drie hanenlummels en ze proberen ook al een beetje te kraaien. Geen gehoor. Heel diep, dof en schor. 'Nou jij bent anders ook geen big meer! Het leek wel of Aagje er aan kwam! Hoe oud ben jij nu? Vijf maanden al weer? Jeetje Mina wat ben jij groot zeg!' riepen ze in koor. De haantjes blijven nu ook op de stal wonen. Gezellig. Het schijnt dat Zwartje inmiddels acht kuikentjes heeft. Die heeft ze stiekem in een lege voerzak uit zitten broeden. Het waren er elf, maar er zijn er drie doodgegaan. Zo hoor je nog eens wat.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 22 november 2018
BOER versus BOFKONT (5)
Verlamming & Vechtlust
De afgelopen weken zat ik in een achtbaan van angst, woede, verlamming, vechtlust. Angst als het me niet lukt om Familie Bofkont te redden. Woede omdat ik al jaren onder een te zware druk leef. Verlamming omdat ik dat miljoen niet bij elkaar geharkt krijg. Vechtlust voor al die bloedjes van bofkonten die van mij afhankelijk zijn.
Maar dan stroomt de mailbox vol met bofkontfans.
'Met trots meld ik mij aan voor de Bofkont Brigade.'
'Ik heb altijd al in het leger gewild.'
'Ik sta klaar in de voorste linie.'
'Allen ten wapen.'
En dan weet ik: er komt hulp om de draak te verslaan.
Met middelen des bofkonts, dat spreekt voor zich. En niet waar iemand bang voor was: 'Ik wil me in zetten maar heb geen zin in een stel te fanatieke activisten. Nu weet ik wel dat jullie dat zelf niet zijn maar je trekt wellicht het te fanatieke volk aan met teksten als militairen en harde kern...'
Militairen? De schuld van Wikipedia ;-). Bofkont Brigade? Dat wel. Stoere bofkonttaal is een onderdeel van het spel. En aan de reacties te zien vinden veel bofkontfans het leuk om soldaatje te spelen ;-) Maar laat dit voor iedereen duidelijk zijn: fanatieke mensen zijn niet welkom.
Waarom Familie Bofkont volgens jou/jullie moet blijven levert mooie getuigenissen op. Ze sterken me in mijn denkproces. Hoe ga ik dit varkentje wassen? Niet als slachtoffer maar als de feniks die uit de as herrijst.
BEGIN CITAAT
'In mei vorig jaar op de workshop geweest en sindsdien kom ik elke dag op de site. Ik duld geen tegenspraak als het om veganisme, activisme, etc. draait, mijn visie is de enige juiste EN wat nou zo bijzonder is, is dat ik je kan horen en in plaats van heel erg boos worden ga ik erover nadenken. Jouw aanpak van verleiden lijkt soms beter te werken.
Het is voor mij heel persoonlijk en heel bijzonder dat je tussen mijn gedachten kan komen.
Ik kan eigenlijk helemaal nul komma nul respect voor boeren en alle anderen in het dierenellendevoedselsysteemproces opbrengen, laat staan verder gaan dan dat. En toch, ik denk vaak aan je en wat je zegt en doet. En dat straalt uit naar mijn eigen handelen. Dus alleen daarom al moet je blijven.
En voor de rest: educatie, respect, de mensen om je heen, en alle lieve schatten, al die prachtige dieren! Bovendien ben ik verliefd op het bonte varken op het eiland die mij klem zette tussen hem en een ander. Het helpt mij dromen over de toekomst!'
EINDE CITAAT
En dáárom moet Familie Bofkont dus op Het Beloofde Varkensland blijven. En is het niet meer dan eerlijk dat het verwoeste hoofdgebouw in ere wordt hersteld? Ook de Bofkontboerderij is een personage dat een rol speelt in de geschiedenis van Familie Bofkont. En hoe. Ze heeft zich lang koest gehouden, wist dat de dieren voorrang hadden na de brand. Maar nu begint ze zich toch te roeren: zorg voor mij. Zorg ook voor mij...
Wordt Vervolgd.
PS
Meer lezen?
Op zoek naar dé boerderij:
http://boek.bfknt.nl/varkensvrouw-deel-1.pdf
Woensdag 21 november 2018
BOER versus BOFKONT (4)
Waarom Familie Bofkont móet blijven
Ooit een koe gezien die haar moedergevoelens bij een várken kwijt kan? Zoiets kan alleen bij Familie Bofkont.
Biggetje Wilde Sjouk groeide op in de directe nabijheid van Mem. Als Mem haar pleegkalf zoogde, scharrelde Wilde Sjouk gezellig om haar heen.
Nu is het ruim 7 jaar later.
Mem geeft nog steeds melk aan Grietje. Maar buiten dat drinkmoment kijkt Grietje niet meer naar haar pleegmoeder om. Gelukkig is Wilde Sjouk er nog. Van de week genoten koe & varken samen van de novemberzon.
Mem leunde innig tevreden met haar kin op de rug van Wilde Sjouk. Waar ter wereld vind je dit? Dat kan alleen maar bij Familie Bofkont.
Familie Bofkont móet blijven, omdat...
1. Familie Bofkont recht heeft om oud te worden in hun vertrouwde omgeving...
2. Familie Bofkont pure schoonheid is en hoop & troost geeft...
3. Familie Bofkont er voor edelman, bedelman, dokter, pastoor is...
4. Familie Bofkont voorlichting geeft die hout snijdt...
5. Familie Bofkont liefdevol activisme voorstaat...
6. Familie Bofkont de weg geëffend heeft voor vele anderen...
7. Familie Bofkont laat zien dat geluk heel gewoon is...
8. Familie Bofkont toekomstplannen heeft voor afgeschreven moedervarkens...
9. Familie Bofkont een levenswerk is...
10. Familie Bofkont nergens anders naar toe kan...
Wordt Vervolgd.
PS
En jij?
Waarom moet Familie Bofkont voor jou blijven?
mail@familiebofkont.nl
Dinsdag 20 november 2018
BOER versus BOFKONT (3)
De Bofkont Brigade
Dank voor alle support, suggesties en adviezen! Ga daar vooral mee door. Op dit moment kan ik niet anders dan jullie reacties een dikke vette LIKE geven. Openlijk ingaan op de inhoud is niet verstandig. Wie weet wie er meeleest. Ik mag de juridische positie van Familie Bofkont niet in gevaar brengen. Maar reken maar dat we ons door jou, door jullie, geruggesteund voelen.
CROWDFUNDING
Crowdfunding is onmogelijk. Zelfs al zouden we dat bedrag van 1 miljoen euro opknippen in stukken van 1000 x 1000. Wie kan en wil er nou 1000 euro lappen voor Familie Bofkont? En daar dan ook nog eens 1000 bofkontfans voor warm zien te krijgen...
BOFKONT BRIGADE
Maar wie niet rijk is moet slim zijn. Publieke opinie is toch ook heel wat waard? Ik zit te denken aan een Bofkont Brigade.
Wat zegt Wikipedia over een brigade? 'Een brigade is een gevechtseenheid van 2000 - 5000 militairen.'
Kijk! Now we are talking. Als Familie Bofkont nou eens een eigen legertje van bofkontfans krijgt :-) De Bofkont Brigade. Uiteraard helemaal in Bofkontstyle: altijd licht, ludiek, met plezier, het oog wil ook wat, maar met een snoeiharde kern van waarheid. Dat ligt wél binnen onze mogelijkheden. Samen staan we sterk.
DE EERSTE KLAP IS EEN DAALDER WAARD
De eerste klap is nog steeds een daalder waard. Vóórdat de brief van de deurwaarder op de mat valt, moeten we ons al organiseren. Om te beginnen met een ordentelijke email-lijst.
STRIJDPLAN
Dan kan ik jou/jullie per vertrouwelijke mail op de hoogte houden van het strijdplan (geen enkel leger maakt z'n strategie openbaar ;-)).
Doe je mee?
Stuur je mailadres naar mail@familiebofkont.nl (wordt nergens anders voor gebruikt). Vergeet niet BOFKONT BRIGADE in de subject te zetten!
Wordt Vervolgd.
PS
Van twitter:
'Ik was afgelopen zondag heel de middag bij @FamilieBofkont. Jeetje wat prachtig! Ik heb zo onwijs genoten van de beesten en de passie van de mensen daar. Hartjes. Niks dan hartjes!'
Dankjewel Madelon B.!
OORLOGSKAS
Om de oorlogskas te spekken kun je ook Vriend van Familie Bofkont worden: http://www.familiebofkont.nl/vriend
Maandag 19 november 2018
BOER versus BOFKONT (2)
geloof hoop en liefde
Laten we de post van gisteren beschouwen als deel 1 van The Story of The Year. Laten we de serie, want dat gaat het worden, Boer versus Bofkont gaan noemen. Vandaag deel 2.
Ik lag te denken. Als ik Familie Bofkont in 1 woord zou moeten samen vatten, welk woord is dat dan? Het eerste dat bij me opkwam: liefde. Waar, maar zoals iedere waarheid ook cliché. Verder denken: Ik kwam uit op hoop. Hoop. Ja hoop. Daar zit verlangen in. Toekomst. Betere tijden voor dieren. Betere tijden voor mensen.
Familie Bofkont is hoop.
Hoop en liefde dus. En over clichés gesproken: daar kwam als vanzelf het woord geloof bij. Ik weiger te geloven dat de soep zo heet gegeten gaat worden als ie door de makelaar van de boer/speculant/verhuurder werd opgediend. Ik móet geloven dat alles op zijn pootjes terecht komt. Ik geloof in Bofkontsoep.
Geloof hoop en liefde! Alsof de combi van die 3 woorden zich voor het eerst aan de wereld openbaarde. Slapeloze nachten doen rare dingen met een mens :-).
Waar komt het op neer?
Boer/speculant/verhuurder wil cashen. En hij wil de hoofdprijs. Als Stichting Familie Bofkont die niet kan betalen, komt er een andere koper.
'Een belegger?' vroeg ik - tegen beter weten in - aan de makelaar van de boer/speculant/verhuurder.
'Nee. Iemand die hier wil gaan wonen.
En dan moeten jullie eruit.'
Wordt Vervolgd.
Zondag 18 november 2018
De Dag van DE AAP UIT DE MOUW
Van Bofkontboerin Ariane had ik de brand op de Bofkontboerderij geen een afgefikt tafelkleedje mogen noemen. Daar had ze gelijk in. Ik zocht een metafoor voor het immense oorlogsgebied bij Boer Gert.
Over de brand bij Familie Bofkont gesproken (die natuurlijk qua oorlogsgebied en ravage in niks onderdeed dan de ramp in Werkhoven), of beter gezegd: speaking of de lang verwachte wederopbouw:
Een week of vijf geleden kwam de makelaar van de boer/speculant/verhuurder op de koffie. We moesten eens even praten.
Vol verwachting klopte ons hart.
Er was groot nieuws.
De boer/speculant/verhuurder van de Bofkontboerderij is er ein-de-lijk uit met de verzekering! Als een kat op de akker, eindeloos loerend op een muisje, heeft hij gewacht op de beste deal. En die deal is nu rond. Na 1 jaar en 10 maanden.
Wat betekent dat voor Familie Bofkont? Ein-de-lijk die langverwachte wederopbouw?
Nee.
De boer/speculant/verhuurder gaat NIET herbouwen.
Er komt géén wederopbouw van de Bofkontboerderij.
En het wordt nog erger.
Of gekker.
Het is maar hoe je het framet (of hoe schrijf je dat eigenlijk?).
Wordt Vervolgd.
PS
Hoe was het ook weer?
(geen angst, alle dieren zijn gered!)
BRANDBOEKJE 1
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-1.pdf
BRANDBOEKJE 2
http://boek.bfknt.nl/brandboekje-deel-2.pdf
Zaterdag 17 november 2018
KIPPIE (4)
First Lady
En terwijl elders de wereld in brand staat, zorgt Kippie ervoor dat het leven bij Familie Bofkont gewoon door blijft gaan. Kippie houdt ons bij de les.
'Guus kom naar huus want de koei'n staan op springen De varkes mutt'n vret'n en 't hooi moet van het land'
Kippie verwacht iedere ochtend haar natje en droogje en als zij dat krijgt, wil de rest dat ook. De varkes mutt'n vret'n. Iedere dag opnieuw. 365 dagen per jaar. Kippie kijkt erbij alsof dat vol-ko-men vanzelfsprekend is. En dat is ook zo.
De koei'n staan op springen. Nu Grietje het slapie van Mozzarello is, moeten wij er voor zorgen dat ze iedere dag even bij Mem kan voor hun melkmoment. De rest regelen moeder & pleegdochter zelf. Komt altijd goed.
En daarna moet het hooi van het land.
Vandaag komt er een vrachtwagen stro. De bofkontboeren moeten weer flink aan de ploeg. En als de schuur vanavond vol goudgeel stro ligt, gaat Kippie op stok.
De beste plek: naast de man: háár man. Want niemand anders dan Kippie is hier de First Lady. Dat had ze al binnen een dag voor elkaar. Kippie zit helemaal op haar plek bij Familie Bofkont.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 17 november 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (94)
Zondag 21 november 2004
De Weken van Het Grote Gekift
Ik heb een paar weken gestaakt. Het is zo'n toestand geworden hier. Iedereen wil ineens een eigen weblog. Hadden we net afgesproken dat ze allemaal een knop zouden krijgen, ging Booswicht weer dwarsliggen. Wil ze toch een eigen blog. Een kattenblog. Alsof ze dat zou kunnen. En wie moet dat dan weer allemaal gaan regelen? Moi! Ik ben toen zo boos geworden! "Dan doe ik het helemaal niet meer! Dan maar helemaal niks meer." Maar vandaag heb ik een goed gesprek gehad met Miss Universe. "Je bent te koppig," zei ze. "Daar bereik je niks mee." Eerlijk gezegd denk ik dat ze gelijk heeft. Ik zal morgen eens met Booswicht gaan praten.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 16 november 2018
De Dag van STILTE
Onderweg kwamen we gisteren de Rendac tegen. De kadaverdienst wees ons de weg.
Je leest het. Je hoort er over. En dan zie je het met eigen ogen. Hiermee vergeleken was de brand bij Familie Bofkont een in de fik gevlogen tafelkleedje tijdens het kerstdiner.
Vannacht zag ik de beelden voorbij komen. De vuurzee. De kinderen. Hun moeder. Hun vader. De brandweermannen. De koeien. De stieren. De hond.
Er hing een deken van rouw over de lugubere restanten van de gebouwen. Het was doodstil maar het geschreeuw was overal.
Het terrein oplopen voelde als inbreuk. En het wikken en weken in de bloemenzaak over de kleur was niet voor niks geweest; paarse en witte bloemen. Beslist geen rood of oranje.
De doos halverwege op het pad gezet. En weggegaan.
De inhoud sprak voor zich. De chocoladeletters voor de kinderen (samen het woord STERKTE), het boeket, het kaartje met de paarse koe, het bijpassende mapje met daarin onze honderden namen. Over nagedacht. Zo hoefden we niet aan te bellen en niemand te overvallen.
Brand is verschrikkelijk. Brand stichten is on-menselijk.
PS
Dank dat jouw naam ook op de lijst met meelevende burgers mocht staan!
PPS
Bij het opladen van deze post krijg ik dit bericht binnen: vannacht was daar weer brand! Voor de vijfde keer. https://www.nu.nl/binnenland/5576201/vijfde-keer-brand-bij-boerderij-in-utrechtse-plaats-werkhoven.html
PPPS
UPDATE - Er is nog geld over van de bloemenactie. Lang niet iedereen heeft zich aan het protocol van 50 eurocent gehouden ;-) Ik overwoog het restant in de doos bij de bloemen voor Boer Gert te stoppen, maar aarzelde. Zomaar geld 'in the open'. Te riskant. Wilde nog met jou/jullie in overleg.
Nu zie ik dat de nicht van Boer Gert een actie is gestart. Hij heeft nauwelijks meer kleren na de brand plus de rest. Weet er alles van. Zullen we die 250 euro storten? Neemt Familie Bofkont de bankkosten van de doneeractie Bloemen voor Boeren voor haar rekening. Blijft er niks aan de strijkstok hangen en gaat alles naar Boer Gert. Doen?
https://www.doneeractie.nl/samen-staan-we-achter-boer-gert/-31292
Woensdag 14 november 2018
De Dag van BLOEMEN VOOR BOEREN
Laatst (26 oktober) hield ik een pleidooi voor liefdevol activisme. 'Geen boer die 's ochtends handenwrijvend zijn bed uitspringt: vandaag ga ik weer lekker varkens mishandelen. Of: laat ik vanmiddag mijn stal eens in de fik steken, dan krijg ik lekker veel geld van de verzekering.'
Aanleiding: de varkensstalbrand in Heusden. Waarom? Een dierenactivist die het beste met de beesten voor heeft snapt dat daar iets aan vooraf moet gaan: boerknuffelen. Zonder oprechte samenwerking kan er niks van de grond komen.
Die week wilde ik dus naar die boer toegaan met een bos bloemen en een verzoek om hem te mogen interviewen voor publiek op Het Beloofde Varkensland. (Maar daar sprong Mozzarello tussen. De vlegel duwde Mem dwars door de hufterproof-omheining van zijn Bofkont Bajes. Mem overleefde dat gelukkig, maar het gaf op z'n zachtst gezegd weer een hoop oponthoud...).
De volgende dag stond de getroffen varkensboer in de Volkskrant: hij gaf de dierenactivisten gelijk die een wake bij zijn afgebrande bedrijf hielden: 'want dit wil niemand.' Nou, als dát geen handreiking is.
Maar wat las ik? Een smalend commentaar in de trant van: 'Natuurlijk hebben wij gelijk en voor de rest had die boer niks zinnigs te melden.' Pardon? Niks zinnigs te melden? Het stuk stond bol van zinnigheid, precies de reden waarom ik hem wilde uitnodigen.
De varkensboer houdt z'n bloemen nog even tegoed. Vandaag eerst naar de koeienboer in Werkhoven. Door hem kwam ik op het idee om het groter aan te pakken: hoe meer afzenders hoe beter, 3 x brandstichting (inmiddels weet ik 4 x), en dan ook nog de mogelijke reden waarom. Zouden de Bofkontfans daar voor te porren zijn?
Wat een opluchting en verademing al die hartelijke commentaren:
'Ik ga overmaken, ik vind het verschrikkelijk voor de boer, voor de koeien, de hond, het hele gezin en voor de samenleving. Echt zo triest dat we niet met elkaar kunnen leven en iemand dit doet vanwege geaardheid.'
Mooier had het niet gezegd kunnen worden.
Dank allemaal voor het vertrouwen en het meedoen!
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 13 november 2018
De Dag van DRIE KEER BRAND
Het zal je maar overkomen. Drie keer brand binnen een paar weken. De eerste keer werd de boer gewekt door zijn loeiende koeien en blaffende hond. Hij heeft met zijn shovel de brandende strobalen naar buiten gereden en raakte daarbij gewond. Maar zijn koeien overleefden het allemaal.
De tweede keer, een week later, hebben niet al z'n koeien het meer gered.
En de derde keer, afgelopen zaterdag, zijn er 30 koeien en 20 stieren omgekomen bij de uitslaande brand. Dit zijn de feiten. Maar de dappere boer en zijn dieren moeten door een hel zijn gegaan.
Als je zelf brand hebt meegemaakt, ken je de nachtmerrie. Die nachtmerrie wordt nog groter als de branden zo goed als zeker zijn aangestoken. Wie doet zoiets? Een pyromaan, extreem radicale dierenactivisten misschien?
De brandstichter wist wat hij/zij deed. Naast zijn vee had de boer een stro-bedrijf; hij leverde stro voor hobbydieren aan tuincentra, supermarkten etc. Nou, dat stro wil wel fikken.
Tot ik gisteren dit las: de boer schijnt tijdens zijn huwelijk, inclusief kinderen, alsnog uit de kast gekomen te zijn. Er volgde een scheiding. Van de zomer werd hij om die reden al bedreigd.
Hij denkt nu dat de opzettelijke brandstichtingen te maken hebben met de woede om zijn geaardheid. Arme boer, arme koeien, arme stieren...
Ik zat te denken:
Zullen we deze boer met z'n allen een grote bos bloemen sturen? Om hem te laten weten dat er mensen zijn die hem meeleven? En voor zijn gesneuvelde koeien? Het hoe en wat regel ik dan wel. Hoeft niks te kosten: iedereen 50 cent en dan lukt het al. Het gaat om het gebaar. Hoe meer namen er op de bijbehorende kaart komen te staan, hoe beter.
Maar eerst weten: goed idee of niet? Wat vind jij?
Wordt Vervolgd.
Maandag 12 november 2018
De Dag van PROUD TO BE OUD
Zaterdag soixante neuf geworden. Leuk getal ;-) Dank voor alle felicitaties! Maar aangezien mijn lichaam eigenlijk pas 42 is (wetenschappelijk bewezen door een psychiater: eeuwig jong van geest, eeuwig maatje 36), stap ik morgen naar de rechter. Negenenveertig jaar en geen dag ouder moet er in mijn paspoort komen te staan. Daar heb ik recht op!
Ratelband gezien bij DWDD?
Hij heeft er in ieder geval CNN mee gehaald :-). En dan heeft ie ook nog een kersverse baby in de bestelling staan bij een draagmoeder. Van 69 naar 49 en straks met een hip baardje bij het schoolplein staan. It's a man's world.
En ik? Ik hou het maar bij proud to be oud.
Ik tel mijn zegeningen, want in goed gezelschap met al die Bejaarde Bofkonten om me heen. Hoewel: toen ik écht 49 was, zat Vrouw Vos op mijn schoot. Oh kon een mens maar eeuwig 49 blijven...
Fijne maandagavond nog!
PS
Van de site van De Wereld Draait Door:
Emile Ratelband eist lagere leeftijd
Donderdag 8 november 2018
Emile Ratelband is 69. Maar de positiviteitsgoeroe, die zich tegenwoordig bewustzijnsverruimer noemt, voelt zich een stuk jonger. Hij stelt dat zijn biologische leeftijd in de medische wereld wordt bepaald op 40 á 45 jaar. Ratelband voelt zich gediscrimineerd als bijna zeventiger. Hij eist nu dat zijn leeftijd officieel wordt verlaagd, bijvoorbeeld vergelijkbaar met het veranderen van het geslacht. Aan tafel: Emile Ratelband en advocaat Jan-Hein Kuijpers.
https://dewerelddraaitdoor.bnnvara.nl/media/485111
Maandag 12 november 2018
UIT HET DAGBOEK VAN MISS PIGGY (93)
Donderdag 4 november 2004
De Dag van De Feestvarkens
De Vrouw was door het dolle heen toen ze thuiskwam. Kennelijk zijn we nu Feestvarkens, ze zei het steeds weer. Ze zat ook de hele tijd aan de telefoon met allerlei mensen te praten. Heks kwam steeds vertellen wat er allemaal gezegd was. Het ging om gesprekken met de krant en de radio en de televisie. Ze heeft de rechtszaak dus gewonnen! De Familie Bofkont hoeft geen oormerken in! Nu niet en nooit niet. En de advocaat heeft haar gezoend!
Morgen krijgen we taart, dat heeft ze beloofd. Dat hebben we nog nooit gehad, maar ze ze wil voor een keer een uitzondering maken, zei ze. Een heel klein stukje appeltaart, dat is de bedoeling. Ik verheug me er nu al op...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 9 november 2018
KIPPIE (3)
hoe het verder gaat
Hee ben je daar weer? Leuk! Ik was een paar dagen niet op de boerderij geweest en zodra Kippie me zag rende ze enthousiast op me af.
Ze slaapt al tussen de anderen op stok.
Verder gaat ze volkomen d'r eigen gang. Ze ontbijt bij de Grannies, luncht in de Varkensmassagesalon en soupeert nog even in de kleine stal voor ze haar kopje in de veren steekt.
Tussendoor maakt ze lange wandelingen; ik zie haar steeds weer ergens anders opduiken. Overal valt wel wat te zien, overal valt wel wat te scharrelen. Verder nog iets van uw dienst Mevrouw?
Wordt Vervolgd.
Donderdag 8 november 2018
De Dag van MANNETJE BROMSNOR
Al een jaar lang geen gemopper meer. Maar ik hoor hem nog steeds en zijn huisje zal altijd het Oudemannetjeshuis blijven heten. Die on-ver-ge-te-lijke Mannetje Bromsnor...
Gisteren kreeg ik een noodkreet van een dame over de huisvesting van twee 'minivarkentjes'. Niet bij een particulier, het betreft een groot bekend vakantiepark: overdekt zwembad, beauty & wellness, bosrijke omgeving, indoor speelparadijs, eten en drinken wat je maar wilt, kortom alles picobello in orde voor de mensen.
Maar de twee varkentjes, zo leuk voor de kids!, zouden het daar op een stukje zand zonder verharding moeten doen van nog geen 10 vierkante meter. De klokkenluidster ging het vakantiepark er op aan spreken (heel goed!), en vroeg wat ik zou kunnen betekenen.
Er was een tijd dat ik dan meteen ging kijken, maar daar is Familie Bofkont te omvangrijk en te arbeidsintensief voor geworden. Ik heb om foto's gevraagd. Daar eerst maar eens mee beginnen.
En hoor ik daar Mannetje Bromsnor? 'Laat het NIET waar zijn, want ik kom persoonlijk van mijn wolkje af, als het moet samen met Billie Bofkont! Zijn ze daar nu helemáál belatafeld!'
Nou, dat moet voldoende zijn om de klacht serieus te nemen, lijkt me zo. Hier is het laatste woord vast nog niet over gezegd.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
http://www.minivarkens.nl/miniboekje.pdf
Woensdag 7 november 2018
De Dag van HET NIEUWE SMULLEN (1)
Smullen. Zo'n leuk woord. Een lékker woord. Vol, gul, romig, smeuïg, hartig. Slagroom, roomijs, gebraad in roomboter, croquetten van Dobbe, moddervette kwark, croissants, stoofpotten, gehaktballen. En zo kan ik nog regels vol schrijven.
Allemaal verboden voor wie van de dieren is.
'Ik strand steeds op die kut frikandellen,' zei Britt Dekker gisteravond in DWDD. Midas Dekker ging haar ooit voor: 'Ik struikelde over de HEMA worst.'
En wat zeg ik als er naar gevraagd wordt? 'Ik ben een afgekickte vleesjunk. Oftewel een niet-praktiserend vleeseter.' En dat laatste, dat moet ik dan altijd uitleggen: 'Ook al eet ik er al eeuwen geen vezel meer van, van mijn vleesverslaving kom ik nooit af. Een verslaving is levenslang.'
Voetballer Kieft dacht dat ie wel weer eens een drupje aankon. De kliniek had hem ontslagen. Hij was clean, dus zo af en toe moest toch kunnen? Het eerste drupje werd 4 dagen doorzuipen tot ie van de wereld was. Stoppen was er niet meer bij. Alles voor niks geweest. Arme Kieft. Hij kon opnieuw beginnen.
Het helpt ook niet als ik Yvette van Boven in JAN lees: 'Ik ben een groot gelover in luisteren waar je lichaam om vraagt.' Ja, doei, als ik zou dóen waar mijn lichaam om vraagt...
Zo. Genoeg geklaagd. Ik moet niet zo zielig doen. Weet je wie zielig zijn? De arme varkens die vorige week over de snelweg rolden. Gekantelde vrachtwagen. 'Zover bekend raakte er niemand gewond,' schreef het AD. Echt AD? Niemand?
Van de site van een varkenstransporteur:
'Slachtzeugen tot waarde brengen. Voor een efficiënte varkensvleesproductie is het essentieel om zeugen tijdig te vervangen. Wij schatten deze dieren op waarde en zorgen voor de best passende afzet. Het grote volume varkens dat wij wekelijks vervoeren maakt dat wij ook slachtzeugen efficiënt kunnen transporteren. Zo realiseren wij een efficiënte, gespecialiseerde afzetstructuur waardoor de dieren simpelweg meer geld opbrengen.'
Slachtzeugen tot waarde brengen? La Mama, de Moeder van Sjonnie, Betsy, de Grannies, zul je bedoelen. Simpelweg meer geld opbrengen? Die wijffies zijn on-be-taal-baar. Zij kregen dan ook een enkele reis naar Het Beloofde Varkensland.
Laten we het gaan hebben over Het Nieuwe Smullen.
Smullen van Eberhard (zoon van die on-be-taal-bare Betsy). Hij nam gisteren een modderbad. Zomaar. Op een zwoele zomerochtend in november. NOVEMBER. Puur varkensgeluk.
November slachtmaand? Dacht het niet ;-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Ben jij ook een vleesverslaafde, wel of niet praktiserend? Of ken je een vleesverslaafde? Geprobeerd te stoppen? En hoe gaat dat?
Dinsdag 6 november 2018
KIPPIE (2)
De kennismaking
En Kippie? Nou, laat die maar schuiven. Daags na het logeerpartijtje op de kast naast de printer, moest ze even in de bench. Kon niet anders, workshop, Kippie los laten bij de anderen, daar moest ik zelf een dagje bij kunnen zijn.
Twee benches in de lengte aan elkaar geknoopt - 2 x de grootste maat hondenbench - menig kip zou een moord doen voor zoveel ruimte. Zo stond ze vast al wel bij Familie Bofkont, de varkens liepen in en uit, en haar soortgenoten deden net of ze haar niet zagen, maar maakten des te meer lawaai. :-) En of ze Kippie opgemerkt hadden.
Kippie vermaakte zich met schoffelen in het stro, een kattenkuipje, dikke plak ontbijtkoek, graantjes, ik had voorlopig geen kind aan haar.
Maar toen het gezelschap om 19.00 uur aan de soep zat op de stro-tribune, met uitzicht op Kippie, wilde ze er toch echt wel uit. Dat mocht, want nu was ik er zelf bij.
Met statige stapjes stapte ze de bench uit en liep meteen het gezelschap in. Hier eens kijken, daar eens kennismaken, volkomen op haar gemak, iedereen werd begroet, steeds een strobalen-rij hoger.
Helemaal links bovenin zat een dame, die steeds meer in elkaar dook naarmate Kippie dichterbij dreigde te komen. 'Kun je die kip tegenhouden?' vroeg iemand. 'Zij vindt het doodeng!'
Van tegenhouden was geen sprake. Kippie ging haar eigen weg, en vrije dieren moeten hun gang kunnnen gaan, maar voor iemand met een kippenfobie maakte ik natuurlijk een uitzondering. De klant is koning ;-) 'Ze doet echt niks hoor!,' riep een ander nog.
Natuurlijk doet Kippie niks. Maar zeg dat maar eens tegen iemand die bang is voor kippen. Ze bestaan: mensen die als de dood zijn voor kippen. Dat gepik en gefladder, er zijn mensen die daar panisch van worden.
Dus Kippie terug in de bench. Na een uurtje ging het gezelschap op huus an, de lampen uit en Kippie gaf geen kik meer. In het donker geeft iedere kip zich onmiddellijk over aan de slaap. Dat was donderdag.
Vrijdagmiddag
Kippie eruit. Moi in de rol van kippen-oppas. Ze scharrelde wat om me heen en ging vervolgens aan mijn voeten zitten. Heel kalm, heel zoet, heel gezellig, voor 100% tevreden.
Daar sprong de verkering van Truus het hekje op.
Hij bleef een poosje zitten kijken, fladderde naar beneden, maar kreeg nauwelijks de kans om te landen. Als een furie sprong Kippie in zijn nek. Sodemieter op! Dit is mijn plek! Binnen een seconde had ze hem effectief uit haar territorium getimmerd.
Zaterdag
Wat als Kippie haar soortgenoten allemaal zou trakteren op zo'n kennismaking? Plan B.: Kippie op het eiland bij de Moeder van Sjonnie samen met een koppeltje nieuwe kippen? Kan ze het daar lekker uitknokken met een heel clubje. Maar de verkering van Bep, hoogbejaard-en-al-maanden-op-punt-van-omvallen-maar-hij-doet-zo-zijn-best-om-nog-even- te-kunnen-blijven-genieten-van-zijn-mooie-leventje, ga ik NIET aan deze tante blootstellen.
Zondag
Kippie rules. Loopt overal rond te stappen als de koningin zelve. De vrijheid doet haar goed. Iedereen weet dat Kippie er is. Haar seksegenoten? Staat ze boven. Het stokoude haantje? Ziet ze niet eens stáán. Zij op hun beurt laten haar wijselijk met rust. En de man die ze eerst alle hoeken en gaten liet zien? Ooit gehoord van 'de haan treedt de hen?'
De winter moet nog beginnen, maar Kippie heeft nu al de lente in haar koppie ;-)
Wordt Vervolgd.
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 5 november 2018
De Dag van REPELSTEELTJE IS DE NIEUWE ZEUS
Hoe gaat het eigenlijk met Repelsteeltje? Na haar aanvaring met Wilde Sjouk, met gevolg dat de hele groep haar niet meer moest - ja mensen, varkens zijn net mensen - likte ze haar wonden in Villa Varkensgeluk.
Af en toe kwam Hammie even buurten, net of Miss Piggy er nog woonde. We maakten de nodige aanpassingen en Villa Varkensgeluk werd de perfecte safehouse voor Repelsteeltje. Konden we even nadenken hoe het verder moest. Ja, ja dream on.
Op een ochtend brak ze alles af en stond weer op het erf. Uitgerust, haar krachten opnieuw verzameld: op naar de volgende ronde. We hoorden het pas toen Wilde Sjouk weer op haar in stond te beuken.
En daarmee is Repelsteeltje de Nieuwe Zeus en Wilde Sjouk de Nieuwe Mozzarello.
Repelsteeltje moest ontzet. A la minute. Een woeste choreografie voor één varkenshoeder en twee vechtende varkens en Repelsteeltje belandde pardoes in de schoot van Moeke. Moeke! Haar eigen oude pleegmoedertje. Zomaar ineens weer bij moeder thuis.
Toen we Repelsteeltje 12 jaar geleden konden redden uit het proefdierlaboratorium mocht ze ook bij Moeke aanschuiven. Ik zie ze nog liggen. Roze Repelsteeltje als het koekoeksjong tussen Moeke's zwarte biggetjes, en iedereen vond het best.
Nu is ze dus weer terug op het oude nest. Een geluk bij een ongeluk.
De stokoude Moeke vond het eerst wat onwennig. Geeft toch een hoop extra gedoe, zo'n groot kind dat ineens weer thuis woont, maar nu hebben ze het gezellig samen. Mokkeltje, Prins Harrie, Apestaartje en Zilverrrugje vinden het ook wel leuk dat hun grote stiefzus voor een langere poos komt logeren.
En wie kwam er gisteren zomaar even op bezoek bij Repelsteeltje? Kippie! Maar morgen is er weer een dag.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 4 november staan online op: http://2018.bfknt.nl/20181104-Familie-Bofkont-Workshop-op-Het-Beloofde-Varkensland/
Zondag 4 november 2018
De Dag van BETSY'S BEESTENKLUS
Stro. Heerlijk voor varkens. Een ramp voor hun hoeders. Stro geeft stof en troep. Het is duur en ont-zet-tend bewerkelijk. Stro moet gelost, opgestrooid en weer uitgestoken. Toch zou ik niks beters weten. De varkens doen er een moord voor en stro geeft sfeer. Niks mooiers dan vers glanzend geel stro. Niks fijners dan een vers opgestrooid varkenshuisje. Menige boer en voerleverancier stonden hier met open mond: Krijgen ze zóveel? Ja. De bofkonten krijgen zóveel.
Betsy had gisteren een leuk klusje. 'Wie komt mijn huisje uitmesten?'
Annemiek, Maarten, Dennis, leven jullie nog? Wat een berenklus. Wat heet: een bééstenklus! Eerst het hele erf aan kant en dan nog Betsy's huisje leegrossen. Alles moest eruit. En geen roze lummel die voor ze aan de kant ging. Ze bleven gewoon liggen :-) Of ze stonden buiten van het novemberzonnetje te genieten, zoals Cees en Eberhard.
En de bofkontboeren maar scheppen. Kruiwagen na kruiwagen na kruiwagen...
's Avonds lag Betsy prinsheerlijk tussen haar kinderschaar in een verse laag stro. De klus was geklaard. Laat de winter maar komen. Driemaal hoera voor A., M. en D. Namens Betsy: Dankjulliewel kanjers!
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 3 november 2018
De Dag van LANG LEVE GRANNY
Meer dan 3 spannende weken achter de rug met Granny. Ze lag steeds vaker bij Moesje & Co te slapen. Soms zo vast, dat ik dacht dat ze de eeuwige slaap ingegleden was.
Ik bracht haar eens het dagelijkse stukje brood met pindakaas. Ze reageerde niet. Pas toen ik het pal onder haar neus legde, schrok ze wakker. Ze rook eraan, deed een poging, maar meer dan dat kwam het niet.
Daarna at ze dágen he-le-maal niet. Wat te doen? Geen verhoging. Had ze pijn? Een pijnstiller dan maar? Granny ging er niet van eten.
Behalve dat ze heel erg moe was maakte ze geen zieke indruk. Het ene moment vertoonde ze berigheidsgedrag (een dagje niet eten hoort daar ook bij), en dan was ze ineens weer helemaal niet berig. Maar zo lang achter elkaar helemaal niks eten, dat was op z'n minst alarmerend.
Dokter Peter kon er geen chocola van maken. Misschien een cyste op de eierstokken? Afwachten maar weer. Goed in de gaten houden, over haar buik aaien vond ze nog steeds fijn.
Wat ook opviel: net als bij La Mama lukte het haar bijvoorbeeld niet meer een stukje koek aan te pakken. Ze maakte de kaakbewegingen wel, maar het gleed zo haar mond weer uit. Ook het slikken kostte moeite.
Bij La Mama dachten we aan een versleten kaakgewricht door het stangbijten. En toen dokter Peter haar tanden controleerde, bleek ze die niet of nauwelijks meer te hebben. Dat verklaarde.
Maar Granny?
Wat we haar ook aanboden: warme appelmoes, koude appelsap, een eitje. Het lukte niet. Zou haar tijd gekomen zijn? Op een maand na nog 3 mooie jaren op Het Beloofde Varkensland gehad, zo probeerde ik het naderend onheil goed te praten. Maar eerlijk gezegd: ach nee lieve Granny, we kunnen je nog helemaal niet missen.
Tot afgelopen donderdag. Een hele club mensen uit de zorg op de workshop. Mensenzorg. Oudemensenzorg. Ineens kwam er een vraag bij me op. Ik informeerde naar de verschijnselen na een tia.
Bingo!
Gisteren at Granny een halve emmer boterhammen met pindakaas op. Ze kan weer kauwen. En slikken.
Wat oude mensen kan overkomen, gaat dus ook voor oude varkens op. Zelfs een tia. Ook een tia. Leerzaam voor wie onophoudelijk het lang-levende-varkens-wiel moet blijven uitvinden.
Leven met Bejaarde Bofkonten: never a dull moment ;-)
Fijne zaterdag allemaal!
Vrijdag 2 november 2018
FAMILIE BOFKONT IN VOLGORDE VAN AFSCHEID (1)
Bessie
Aan Billie Bofkont denken en prompt over hem dromen. Zo helder. Ik loop straks naar Villa Varkensgeluk en dan ligt ie daar gewoon op zijn ontbijt te wachten. Net als Mannetje Bromsnor, Zeeman, Piet, Brammetje, Arie Bombarie, Pareltje, Miss Piggy en ach allemaal; de bofkonten die altijd zullen blijven, in hoofd en hart.
Vandaag Allerzielen.
Van de week kwam de 28-ste druk van Het Grote Familie Bofkont Boek binnen. Weer helemaal bijgewerkt. Nakomertjes Brody, de Slagersmeiden, Koentje en Grote Broer staan er nu ook eindelijk in. Het boek is steeds dikker geworden: Familie Bofkont in volgorde van opkomst.
Waarom dan ook niet deel 2: Familie Bofkont in volgorde van afscheid? Wanneer ze zijn gegaan, waarom en hoe, de rituelen, de bloemen, de vruchten, de mensen. Iedere bofkont een uitvaart op maat. Lijkt me heerlijk, ze allemaal samen tussen twee kaftjes. Ook dat boek zal steeds dikker worden.
Vandaag begin ik gewoon.
Vanaf heden zal er hier geregeld een overleden bofkont opduiken. In volgorde van afscheid. Billie is nog lang niet aan de beurt. Hij is 18 jaar ouder geworden dan zijn zus. Zij was de eerste.
BESSIE - 13 maart 1998
Op Bessie's dood was ik geen seconde voorbereid. Zo'n jong varkentje, 6 maanden nog maar, waarvan amper 4 op Het Beloofde Varkensland: Bessie's leven was al geëindigd voor het goed en wel begonnen was. De allereerste varkentjes. Billie en Bessie. Ik kon maar niet over ze uit. Twee magische wezens die het trapje van het voorhuis op klauterden om onder mijn bed te piesen. Schuw als ze waren, betoverden ze me toch met hun bezielde oogjes. De wittebroodsweken duurden maanden.
Bessie en haar broer stonden voor meer. De eerste jaren op de boerderij. De boerderij! A dream came true. De geschiedenis droop van de muren. Hier hadden boeren noeste arbeid verricht. Hier werd ik omringd door mijn voorouders. Dat die ooit in Friesland boerden en niet op dit boerencomplex in Amstelveen, maakte niks uit. Boerenbloed is boerenbloed. En dat bloed stroomt ook door mijn aderen.
Bessie stierf op vrijdag de dertiende. Die dag moest ik naar de neuroloog voor de uitslag van een scan: geen tumor. Wel een recept voor het zoveelste medicijn tegen migraine. Opgelucht huppelde ik de stoep af van de privékliniek op de Amsterdamse gracht. Wat kon mij gebeuren?
Terug op de boerderij stond Billie me in zijn eentje op te wachten. Vreemd. Waar was Bessie? Na drie rondjes zoeken vond ik haar. Ze lag met haar neus tegen de muur gedrukt in Villa Varkensgeluk. Billie raakte er maar niet over uitgepraat.
'Hij moet hier zo snel mogelijk weg,' zei de dierenarts. Hij. 'Ze heet Bessie,' zei ik. 'Ja, hij moet hier zo snel mogelijk weg, anders gaat ie stinken.' 'Ja, ja,' zei ik. Verder hield ik wijselijk mijn mond.
Bessie paste net in een lage doos van de groenteboer. Haar buikje was wat opgezwollen. 'Mogelijk een maagverdraaiing,' had de dierenarts gezegd. 'Dat zie je wel vaker bij jonge honden ook. Dan spelen ze te wild en dan is het zo gebeurd. Niets aan te doen.'
Het woord maag maakte iets in me los. Ik moest ineens denken aan de stukjes verse ananas waar ik ze wel eens op trakteerde. De laatste keer niet eens zo lang geleden. Wanneer was dat nou ook weer precies? Eergisteren of eerder? En verbeeldde ik me dat nou of was Bessie toen heel even in elkaar gekrompen? Nauwelijks merkbaar, maar toch? Jaren later las ik dat ananassen bespoten worden met zwaar gif. Zou dat dan toch?
Bessie's witte sokjes staken net over de rand van de kartonnen doos heen.
Billie lag te slapen onder de hooikap, diep onder het stro weggedoken. De volgende dag draaide hij een pirouetje van vreugde toen hij me zag. Ik groef een gat achter hun huisje op de plek waar ze altijd zo blij stonden te wroeten. Altijd samen.
Bessie ligt met haar mooie kopje naar de polder gericht met uitzicht op de eeuwige jachtvelden.
Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
Donderdag 1 november 2018
De Dag van KIPPIE (1)
De Garageman bracht een doos vol gezellige pruttelgeluidjes. Kippie!
Na een paar uurtjes bench (eerst de andere bofkonten van eten, drinken & gelukkig zijn voorzien), was het tijd om het deurtje open te zetten. Toen ik eraan kwam maakte ze een verheugd sprongetje.
Vanmiddag een workshop. De eerste weer die zal eindigen met soep bij de warme kachel. Gisteravond dus opruimen en poetsen om de 'mooie kamer' van de boerderij aan kant te hebben voor ontvangst. Mooie gelegenheid om onderwijl kennis te maken met Kippie.
Terwijl ik liep rond te redderen, inspecteerde ze ieder hoekje en gaatje, pikte zachte kattenbrokjes van Sneeuwwitje weg, scharrelde om m'n voeten heen en toen het tijd was om op stok te gaan, vloog ze omhoog en zat naast de printer op de ladenkast.
Kopje in de veren, kopje uit de veren: ben je nou nog niet klaar?, veertjes schudden, mij volgen met pientere oogjes en dat alles vergezeld van de meest betoverende geluidjes. Het was duidelijk: Familie Bofkont heeft er weer een caracter bij.
Wat zou er nou in dat koppie omgaan? Vanochtend zat ik nog in de tuin bij de Garageman en nu zit ik zomaar in-een-vreemde-kamer-bij-een-vreemde-vrouw-bovenop-een-vreemde-kast?
Ik moet er de hele tijd aan denken hoe het lot van dieren in de handen van mensen ligt. En wat ze ook overkomt: ze moeten zich wel aanpassen aan de situatie. Dieren hebben geen keus. En dan die vanzelfsprekendheid. Wat er ook gebeurt, en waar ze ook is: Kippie weet wanneer het tijd is om op stok te gaan. Al vergaat de wereld, Kippie gáát op stok, waar dan ook en hoe dan ook. Is er geen stok? Dan máák ik wel een stok.
Om naar te kijken, stil van te worden en van te leren.
Het enige zinvolle in het leven is voor dieren zorgen, zei Theodor Holman ooit eens toen hij naast Billie Bofkont zat. Als ik zo naar Kippie kijk, denk ik ja. Zorgen dat Kippie kip kan zijn. Wat staat me anders te doen in het leven? :-)
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Met grote dank aan de goede zorgen van de Garageman!
← naar augustus | BOFKONT BLOG SEPTEMBER 2017
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |
IBAN NL95 TRIO 0338830871 t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)