M I N I V A R K E N S . N L
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
DONATIES (IBAN NL02INGB0000000469) t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
De Familie Bofkont Workshop is elke zondag, het hele jaar door.
Programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Voor data klik hier - Voor foto's klik hier
Besloten groep: Verjaardag - Vrijgezel - Teambuilding - Bedrijfsuitje - etc.
maandag t/m zaterdag - mail@familiebofkont.nl
Donderdag 30 juni 2016
De Dag van AVONTUUR MET MISTER FRISLING
Gisteravond hier toch iets gebeurd! Zo dol hebben we het nog niet meegemaakt. Dokter Peter kwam voor Mister Frisling. Gebitsbehandeling. Vorige week vond ik een uitgevallen kies in het stro. Een compleet exemplaar. Alsof iemand die er zomaar had neergelegd.
Die kies had natuurlijk aan een bofkont toebehoord. Maar aan wie? Mister Frisling leek de meest aangewezen knorrepot. Een klein jaar geleden zat hij ook al in de tandartsstoel. Frisling's gebit laat te wensen over. Bij RTL 4 had hij zo kunnen aanschuiven in dat bizarre programma Gênante Tanden.
Een jaarlijkse check is dus geen overbodige luxe voor dit manneke. Alleen wist hij 's middags al wat er 's avonds stond te gebeuren. O o o wat zijn die everzwijnen toch reteslim.
Alleen al even rondlopen om te kijken op welke plek we dat zouden gaan doen en Mister Frisling stond op scherp. Zijn sluwe oogjes rolden zowat de kassen uit van argwaan.
Het werd zijn eigen jongenskamer. Voorzorgsmaatregelen getroffen. Muurtjes gebouwd van strobalen. Plus stalen boerenhek als extra pantser om de boel te barricaderen. Bij Mister Frisling weet je namelijk van te voren al dat hij alle kanten op gaat knallen zodra het verdovingspijltje in zijn bil zit.
Pijltje erin. Hem gelaten om in alle rust om te kunnen vallen. Koffie drinken bij Mannetje Bromsnor & Miss Universe, een deurtje verderop. Dokter Peter het filmje laten zien van Mozzarello in de modder. So far so good.
Aan de andere kant van de muur wordt het stil. Dennis gaat eens kijken hoe het er voor staat.
Dan een brul. Die gaat al door merg en been, maar is niks vergeleken bij het gekrijs daarna. Alsof er tien zwijnen tegelijk gekeeld werden. Ik storm er op af en tref Dennis en Mister Frisling in een verbeten worsteling van man tot zwijn aan. Met paars aangelopen hoofd moet Dennis Mister Frisling achter het stalen hek zien te houden.
Dat lukt, maar vraag niet hoe.
Inmiddels heeft Dokter Peter zijn verdovingsgeweer opnieuw geladen. Terug naar de koffie. Wachten tot de rust is weergekeerd. Weer kijken. Dan volgt een scene die in films altijd slow motion wordt vertoond omdat de gebeurtenis te verbijsterend is. Onder oorverdovend gekrijs - alle andere varkens stormden er op af - perst Mister Frisling zich tussen de spijlen van het stalen hek door. Dat kan helemaal niet door die nauwe opening. Maar hij deed het. Er was geen houwen aan.
Hij wankelde het erf over en viel een stuk verderop neer in de modder. Toen pas. 'Met die hoeveelheid narcose had ik twee volwassen koeien om kunnen leggen,' lachte Dokter Peter later toen alles weer achter de rug was.
Weer een kies getrokken. Niet nadat hij op z'n eigen tong gebeten had. Ook dat nog. Arme Mister Frisling. Hoe hij aan zo'n slecht gebit komt is een raadsel.
De lekkere appelsap heeft hij nog niet aangeraakt. Maar wel wat gegeten. Morgen ziet het leven er weer heel anders uit :-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Door de consternatie geen foto gemaakt. Dan maar terug naar af. Toen Mister Frisling nog als een onschuldig kereltje uit de fles dronk. Geen tandjes bij nodig :-)
Woensdag 29 juni 2016
De Dag van KNUFFELBUFFEL NEEMT MODDERBAD (filmpje)
Praat me niet van Mozzarello. Gooit waterbakken om. Neemt modderbaden. Loeit niet. Knort. Waterbuffels knorren. Mozzarello is het zwijn onder de koeien.
Dames en heren: Mozzarello!
Kijk op: https://www.facebook.com/FamilieBofkont/videos/1004614229657257
WAT NIEMAND JE VERTELT OVER MINIVARKENS (4)
Wat niemand je vertelt, maar wat je wel moet weten...
van Baas t/m Begrip
BAAS
Een varken is een groepsdier. Dat geldt voor alle varkens, van 'microbiggetje' tot wild zwijn. Er bestaat onderlinge rivaliteit, maar dé grote baas van allemaal kennen ze niet. Bij een groep varkens is er dus geen sprake van een vaste leider zoals bij kuddes of roedels. Ieder varken heeft een positie ten opzichte van ieder ander varken uit de groep. In geval van twee 'minivarkens' is er wel sprake dat de één bazig is over de ander. Maar dat is ook weer veranderlijk. Die rolverdeling is gedurende hun hele leven inwisselbaar, afhankelijk van de omstandigheden.
Zie groepsdier - soortgenoot
BAASJE
Mensen met een hond worden altijd het baasje van hun hond genoemd. Voor de verhouding mens/hond gaat dat ook op. Maar bij varkens is dat een heel ander verhaal. 'Minivarkentjes' lachen je vierkant uit. Er is er maar één de baas over hun eigen leven en dat zijn zij en niemand anders. 'Minivarkens' zijn hun eigen baas. En als je zo onverstandig bent om ze in huis te willen houden, worden ze de baas over jou en je gezin. Als biggetje is het nog te overzien. En zie je nog veel door de vingers omdat je ze dan nog zo schattig klein vindt. Maar het is niet toevallig dat juist de tweejarige minivarkens in de mailbox van Het Beloofde Varkensland terecht komen. Of op Marktplaats. Dan is daar al minstens een jaar van doffe ellende aan vooraf gegaan.
Zie hond
BABY
Het grootste misverstand over 'microbiggetjes' is dat ze klein zouden blijven. Maar een 'microbiggetje' is geen teruggefokte miniatuur van het 'minivarken'. Om te beginnen is het woord 'microbiggetje' een slim bedachte marketingterm. Het 'microbiggetje' is de báby van een 'minivarken'. En alle baby's worden volwassen. Ook babyvarkentjes. "Minivarkens' worden minimaal 60 kilo en vaak veeeeel meer. Dat is de reden waarom ik het woord 'minivarkens' consequent tussen aanhalingstekens blijf schrijven.
BAD
Er is geen enkele reden om 'minivarkentjes' in bad te doen. Het verstoort hun natuurlijke huidvetten en ze krijgen er een geurtje van dat ze van zichzelf en elkaar vervreemdt. 'Minivarkentjes' houden zichzelf schoon door het nemen van een modderbad en/of te schuren.
Zie geur - modderbad - schuren
BANG
Een angstig minivarkentje dat niet weg kan komen, maakt zich klein en knijpt de staart tussen de benen. Ik zag in Amsterdam een vrouw met een minivarkentje aan een tuigje voor Albert Heijn staan. Het beestje wilde daar overduidelijk niet zijn. Kopje naar beneden, afgezakt kontje, staartje tussen de benen. Arm beessie. Een beschamende vertoning.
Zie lichaamstaal - prooidier - territorium - wandeling
BASISGEVOEL
Elk minivarken heeft recht op een basisgevoel van veiligheid. Een prooidier moet zich kunnen beschermen voor gevaar van buitenaf. Daarom bouwen minivarkens een nest van stro om in te schuilen en slapen. In dat zelfgebouwde nest kunnen ze zich verbergen. Daar voelen ze zich veilig. Er moet dus altijd ruim stro voor ze aanwezig zijn.
Zie slaapnest
BASISGEVOELENS
Net als de mens kent het minivarken de vier basisgevoelens:
1. Blij.
2. Boos.
3. Bang.
4. Bedroefd.
Zie emoties
BAZIG
Minivarkentjes zijn bazige beestjes. Ze laten zich niks vertellen en als ze wat ouder worden kunnen ze de macht in huis gaan overnemen. Lees de klachten van minivarkensbaasjes op Minivarkens.nl er maar op na. Zo'n coup kan gepaard gaan met gillen, kribbigheid en bijten. Moet je dat willen veranderen of moet je ze daar voor straffen? Nee. Dat helpt niet. Ze worden er alleen maar gefrustreerder van. Je moet ze gewoon nooit als huisdier nemen. Varkens moeten hun kuren op elkaar kunnen botvieren, buiten. Niet in huis, op mensen.
Zie baasje - kort lontje
BEBOUWDE KOM
Vroeger was het in iedere gemeente verboden om varkens binnen de bebouwde kom te houden. Dat had een goede reden. Varkens zijn boederijdieren en kunnen in de bebouwde kom voor overlast zorgen. Lawaai, stank en ander ongemak. Aangezien minivarkens voor de wet gewone varkens zijn, gold/geldt ook voor hen een verbod binnen de bebouwde kom. Gemeenten knijpen tegenwoordig een oogje toe. Maar pas op: zodra de buren gaan klagen over stank en jammerende minivarkentjes omdat ze hele dag alleen moeten zitten, komt het wetboek tevoorschijn en zal het minivarkentje onherroepelijk moeten verdwijnen.
Zie boerderijdier - buren - de Rijdende Rechter
BED
Babybiggetjes hebben de lichaamswarmte en het lichaamscontact van het moedervarken en hun nestgenoten nodig. Dat is voor de kleintjes van levensbelang. De dierenopvang-organisaties die te maken krijgen met een moederloos minivarkensbabytje moeten één van hun medewerkers lief aankijken. Wie wil de instant varkensmoeder zijn? Wie wil de baby de komende weken in bed nemen? Dat is minder romantisch dan je denkt. Meestal een aantal voedingen per nacht, soms om het kwartier om ze er door heen te slepen. Na een paar dagen zit je onder de blauwe plekken door het gestomp van hun neusjes op zoek naar een speen. En als het ze te lang duurt kun je ook nog een knauw krijgen. Als ze moeten piesen of poepen zullen ze zelf het nest (lees je bed) verlaten. Zorg daarom dat je matras op de grond ligt en hoop dat ze het op de krant doen, die je daarvoor hebt neergelegd... Als niet, niet boos worden en de boel gewoon schoonmaken. Het hoort er allemaal bij. Varkensmoedertje spelen is nu eenmaal hard werken. Ga het beestje in ieder geval niet frustreren door het op een kattenbak te dwingen. Het heeft het al moeilijk genoeg zonder zijn natuurlijke familie.
Zie kattenbak
BED OPMAKEN
Zie slaapnest
BEDROEFD
Een bedroefd - lees eenzaam - varken trekt zich terug en wordt steeds stiller.
Zie wegkwijnen
BEER
Mannetjesminivarken.
Zie borg
BEGRAVEN
Alle varkens - van klein tot groot - vallen onder de veewet. Ook minivarkens mogen niet na hun dood begraven worden.
Zie cremeren - Rendac
BEGRIP
Om minivarkens goed te leren begrijpen, moet je je echt in ze willen verdiepen. Niet als verplicht huiswerk, maar omdat je nieuwsgierig naar ze bent en ze razend interessant vindt. Voel je die aandrang niet en komt je niet verder dan oh wat schattig en oh wat lief, dan zijn minivarkens niet jouw beesten. En kun je nog van een koude kermis thuiskomen.
Zie klein - lariekoek
Wordt Vervolgd.
Morgen van Bench t/m Bio-industrie
Copyright
Varkensvraagbaak Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland
http://minivarkens.nl
WAT NIEMAND JE VERTELT OVER MINIVARKENS (3)
Wat niemand je vertelt, maar wat je wel moet weten...
van Alleen t/m Autonoom
ALLEEN
'Minivarkentjes' een soortgenootje onthouden omdat ze zich dan beter aan de eigenaar gaan hechten, het komt helaas maar al te vaak voor. Overbodig om te zeggen dat dit een uiterst egoïstisch standpunt is. En wreed. Minivarkens zijn sociale dieren. Hoeveel honden, poezen of konijnen er ook zijn, het gaat om een sóórtgenoot. Veel gehoord argument is ook dat minivarkentjes uit verschillende nesten niet bij elkaar te plaatsen zouden zijn. Dat kan wel, als je maar weet hoe.
Zie nest - vreemde varkentjes bij elkaar plaatsen - http://www.minivarkens.nl/vreemde-varkens-bij-elkaar-plaatsen/
ALLERGISCH
Sommige mensen schijnen plotseling allergisch voor 'minivarkentjes' te zijn als ze er weer van af willen. Maar zit je ineens onder de rode, jeukende plekken, dan is de kans groot dat je inderdaad (tijdelijk) schurft hebt. Niks aan de hand, gaat vanzelf weer over.
Zie bijlage - Mannetje Bromsnor
ALLESETERS
Eén van de grootste misverstanden over 'minivarkens' is dat je er 'van alles in kunt gooien'. Op Marktplaats worden 'minivarkens' soms aangeprezen als handige kliko's: 'Nooit meer ruzie over wie de vuilnisbak buiten moet zetten!' staat er dan als unique sellingpoint bij. Vergeet het maar. Inderdaad, 'minivarkens' zijn omnivoren, maar dat betekent nog niet dat ze ook alles lekker vinden. Integendeel. En zéker niet dat ze afgemest moeten worden alsof het slachtvarkens zouden zijn.
Zie omnivoor - smaakpapillen - swill - voeren.
ANARCHISTEN
'Minivarkens' doen altijd wat jij niet wilt. Ze breken in, plunderen de voorraadkast, gooien prullenbakken om, smakken de televisie tegen de vlakte, vreten je kamerplanten op, de bast van je bomen, vernielen je gazon. Slopen de omheining en lopen ineens op de openbare weg. Kortom: ze ontregelen voortdurend je leven. Kun je daar tegen? Als enige mate van anarchisme jezelf ook niet vreemd is, is er niks aan de hand, mits je bereid bent om continu de schade te herstellen. Anders heb je een probleem. Een groot probleem.
Zie inbreken - slopen - uitbreken
ANGSTIG
Als prooidieren zijn 'minivarkens' voortdurend op hun hoede. Ze staan altijd 'aan', zodat ze bij onraad onmiddellijk weg kunnen vluchten. Vermijd iedere situatie waarin angst de kop kan opsteken. Zoals tegen hun wil optillen, tegen hun wil een tuigje omdoen, tegen hun wil mee uit wandelen nemen. Wanneer weet je dat het tegen hun wil is? Als ze gaan tegenstribbelen, spartelen en krijsen weet je dat je onmiddellijk moet stoppen ze jouw wil op te leggen. Vergis je niet: (extreme) angst kan een acute hartaanval veroorzaken.
Zie stress - vlugschrift - wandelen
ANOREXIA
Fokkers van 'microbiggetjes' claimen allemaal dat zij het kleinste varkentje ooit fokken. Sommigen gaan zo ver in hun concurrentiestrijd dat ze hun 'minivarkentjes' moedwillig klein houden door ze consequent te weinig eten te geven. Om die reden geven ze ook vaak verkeerd voedingsadvies. Die anorexiavarkentjes hebben niet alleen altijd honger, maar ook een chronisch tekort aan de noodzakelijke vitaminen en mineralen. Met alle gevolgen van dien.
Zie concurrentie
ANTIBIOTICA
Als 'minivarkens' iets mankeren dat niet zonder antibiotica te bestrijden is, hebben ze meestal net zo'n lange kuur nodig als honden en poezen. Veel veeartsen en dierenartsen geven korte kuren, omdat ze dat zo gewend zijn in de bio-industrie. Dat drukt de kosten. Maar een 14-daagse kuur is ook voor een ernstig ziek 'minivarken' noodzakelijk. En als het ene antibioticum niet aanslaat moet er overgestapt worden op een ander, net zolang tot er verbetering optreedt. Laat je dierenarts een antibacteriogram maken, daarmee kan het meest effectieve antibioticum bepaald worden.
Zie dierenarts - veearts - ziekte
APATISCH
Een 'minivarken' kan apatisch zijn vanwege eenzaamheid omdat het te weinig prikkels krijgt zonder soortgenoot. Ook 'minivarkentjes' die alleen achterblijven na de dood van hun maatje kunnen apathie vertonen. Maar het kan ook gewoon betekenen dat ze iets onder de leden hebben. Bel de dierenarts, sluit eerst alle lichamelijke kwalen uit, voor je denkt dat je 'minivarkentje' in de rouw is of liefdesverdriet heeft.
Zie rouw
APPELS
'Minivarkens' zijn dol op appels. Maar appels bevatten veel suiker, waar 'minivarkens' moddervet van worden. Geef dus nooit meer dan een paar stukjes per keer. En altijd tijdens het voeren.
Zie eten - tussendoortje - voeren
APPELMOES
Stokoude 'minivarkentjes' die niet lang meer hebben en niet zo goed meer kunnen bijten, doe je een groot plezier met (warme) appelmoes. Ze zijn er dol op en te dik worden maakt in de laatste fase van hun leven niet meer uit. Verwen er dan maar op los, zolang het nog kan.
Zie stokoud
APPELSAP
'Minivarkens' die je aan het drinken moet zien te krijgen als ze ziek zijn of na bijvoorbeeld een operatie, hebben meestal wel zin in wat appelsap. Geef goed sap (bijvoorbeeld Flevosap). Ook hier geldt: niet in het dagelijkse leven, want er zit teveel suiker in. Je kunt er ook slapsap van maken door verdunning met wat water. En neem dan vooral zelf ook een glaasje, want slapsap is heerlijk!
Zie operatie - ziek
ARGWANEND
'Minivarkens' hebben van nature een achterdochtig karakter. Als ze een akelig verleden hebben, zal argwaan zich in verhevigde vorm manifesteren, vaak op het extreme af. Blijf in dat geval altijd omzichtig en liefdevol met ze omgaan. Hou extra rekening met hun gevoeligheden. Arme Theo haalden we naar Het Beloofde Varkensland nadat hij op een akker gedumpt was. Theo was zwaar getraumatiseerd; een minivarken met een oorlogsverleden. Omgaan met Theo werd Hogeschool Communicatie.
Zie bijlage Theo
ARTROSE
Als 'minivarkens' ouder worden gaan ze moeilijker lopen. Oude 'minivarkens' moeten behandeld worden tegen artrose. Je begint met glucosamine als smeermiddel tegen pijnlijke gewrichten. Dat duurt een paar maanden voor het werkt. Als je merkt dat lopen echt pijnlijk begint te worden, vul je de glusosamine aan met dagelijks ibuprofen en ranitidine (maagbeschermer). Iedere dag voor de rest van hun leven, verstopt in een stukje brood met dik pindakaas. Alles verkrijgbaar bij Kruidvat of Trekpleister.
Zie ibuprofen - pindakaas
ASIEL
Aankomende varkenshoeders moeten zich van tevoren het volgende goed realiseren: als de eerste verliefdheid voorbij is, blijven de plichten wél bestaan. Snoezige biggetjes worden groot, krijgen praatjes, blijken veel lastiger dan je ooit verteld was, maar je zult zelf voor de rest van hun levens voor je 'minivarkentjes' moeten blijven zorgen. Want... er zijn geen varkensasiels.
Zie advocaat van de duivel - verplichting - vlugschrift - wittebroodsweken
ASSOCIEREN
Voorkómen dat minivarkens mensen met eten gaan associëren, is een hele kunst, waar je de rest van je leven op kunt blijven oefenen. Met andere woorden: Twee keer per dag eten geven en beslist niet vaker.
Zie afhankelijk - discipline - eetmomenten
AURA
De privé-zone rondom het lichaam van 'minivarkens', met name het intieme gebied rondom de kop. Daar gelden in het contact van mens tot 'minivarken' dezelfde beleefdheidsregels als bij mensen onder elkaar. Niet op iemands lip gaan zitten. Nooit iemand zomaar in het gezicht aanraken, tenzij je geliefde bent of familie. Datzelfde geldt voor omgaan met 'minivarkens' die jou niet kennen. En zelfs als dat wel het geval is, blijf altijd rekening houden met die take-this van Miss Piggy
Zie contact maken - take this
AUTONOOM
'Minivarkens' zijn autonome beestjes. Ze lijken dus in geen énkel opzicht op honden, behalve dat het sociale wezens zijn. Maar van een 'minivarken' een hond willen maken middels opvoeding is net zo dwaas als een hond willen omturnen tot 'minivarken'. Sommige fokkers bakken ze wel heel erg bruin. Die beweren glashard dat 'minivarkens' geen eigen wil hebben en - mits getraind - graag doen wat het baasje wil. Wat zou die fokker er van zeggen als we van hem een tamme rat zouden willen maken? Of een eekhoorn? Mits we hem of haar maar goed trainen?
Zie pervers
Wordt Vervolgd.
Volgende keer van Baas t/m Begrip
Copyright
Varkensvraagbaak Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland
http://minivarkens.nl
WAT NIEMAND JE VERTELT OVER MINIVARKENS (2)
Wat niemand je vertelt, maar wat je wel moet weten...
van Aanvoelen t/m Agressie
AANVOELEN
Een 'minivarken' hou je niet voor de gek. Als er één dier alles aanvoelt, dan is dat het 'minivarken' wel. Sfeer, spanningen, onraad, stemmingen, intenties, het 'minivarken' heeft alles door. Ga er ook maar vanuit dat ze je gedachten kunnen lezen.
Zie intentie
AANWEZIG
Laat 'minivarkens' steeds opnieuw wennen aan je aanwezigheid. Ook al maken ze al jaren deel van je leven uit. Loop je bijvoorbeeld hun leefruimte in, kondig je komst dan altijd even aan. Noem hun naam, praat wat tegen ze. Doe je dat niet, dan verstoor je hun privacy met irritatie of grote schrik tot gevolg, afhankelijk van hun karakter. Zelfs Billie Bofkont, die sinds 1997 op Het Beloofde Varkensland woonde, stelde het nog steeds op prijs dat zijn territorium gerespecteerd werd.
Zie bijlage - Billie Bofkont
AARD
Ook 'microbiggetjes' hebben dezelfde aard als het wilde zwijn en het grote roze industrievarken. Ze hebben dus soortgenootjes nodig (bij voorkeur uit hetzelfde nest) en ruimte om naar hun aard te kunnen leven. Samen de leefomgeving verkennen, op onderzoek uitgaan, wroeten in de grond, foerageren, rondrommelen, de boel slopen, rusten en zonnen. In de groep (twee varkentjes of meer), maar ze willen zich ook kunnen afzonderen. En ze moeten natuurlijk een modderbad kunnen nemen.
Zie soortgenoot
AARDE
Grond is van levensbelang voor 'minivarkens'. Ze steken hun nieuwsgierige neusjes erin op zoek naar wormpjes, larfjes, insecten, engerlingen, haarworteltjes van gras, etc. Ook eten ze aarde omdat daar ijzer in zit. Met hun sterke snuit maken ze een modderpoel om in de natte aarde te kunnen zoelen.
Zie modderpoel
AARDAPPELSCHILLEN
Les 1 van voedingsleer op de boerenschool: geef 'minivarkens' nooit rauwe aardappels of aardappelschillen. Hun darmen verteren dat niet. Gekookte aardappelen of gestoomde aardappelschillen kunnen wel, maar pas op, zeker 'minivarkens' worden er moddervet van.
Zie boerenschool
AARDAPPELSCHILMESJE
Komkommerschillen zijn wel geschikt. Maar opgelet met het omkiepen van het mandje. Controleer altijd of je het aardappelschilmesje niet per ongeluk mee gooit! 'Minivarkentjes' zijn zo gulzig, voor je het weet happen ze in het mesje.
Zie eten
AASETERS
Kijk niet vreemd op als 'minivarkentjes' ineens met smaak op een dode rat, muis of duif staan te smakken. Al ligt die rat zes weken dood op het erf, 'minivarkens' gaan ervan uit hun dak.
Zie smaakpapillen
ACCEPTATIE
Als minivarkens geaccepteerd zouden worden zoals ze van nature zijn, echte varkens dus, dan zouden er niet zoveel ongelukkige 'minivarkens' op de wereld zijn.
Zie boerderijdier
ACCLIMATISEREN
Gun je nieuwkomer - het afgedankte 'minivarkentje' van Marktplaats - alle tijd van de wereld om te wennen aan de nieuwe leefomgeving. De ruimte, stemmen, geuren en aanwezigheid van zowel mensen als andere dieren. Zijn er al andere ('mini')varkens, laat de nieuwkomer dan naast ze wonen met een goede afscheiding ertussen. Wees kalm, geef behoedzaam eten en drinken, praat op aardige toon, maar laat het beestje verder met rust en wacht net zo lang met aanraken tot het naar jou toe komt. Geduld, geduld, geduld. En... voorlopig geen bezoek om de nieuwe aanwinst te komen bewonderen.
Zie vreemde varkens bij elkaar plaatsen - http://www.minivarkens.nl/vreemde-varkens-bij-elkaar-plaatsen/
ACHTELOOS
Achteloze mensen zijn niet geschikt om 'minivarkentjes' te houden. Het complexe gedrag van 'minivarkentjes' hangt van nuances aan elkaar en vereist een groot empathisch vermogen van hun varkenshoeders.
Zie baasje - complex
ACHTERDOCHT
Zie argwanend
ADEMHALING
Te dikke 'minivarkens' kunnen enorm snurken vanwege de vetkwabben om hun luchtwegen. Obese 'minivarkens' kunnen het om die reden ook steeds benauwder krijgen en op den duur zelfs stikken.
Zie bijlage Bokita - Lady Lolita - obese - snurken - vetkwabben
ADVOCAAT VAN DE DUIVEL
Stel: je denkt dat je wild van 'microvarkentjes' bent en dat je niet verder kunt leven zonder zo'n schattig beestje om je heen. Lees dan eerst alle verhalen van mensen die dat ook dachten op http://www.minivarkens.nl Wil je dan tóch nog doorzetten (die mensen bestaan :-)), laat je dan ondervragen door een advocaat van de duivel. Die mag je alle als-dan vragen stellen. Wat doe je als ie je ijskast plundert? Je mooie kamerplanten opeet? In je benen gaat bijten? De hele boel bij mekaar gilt? Je huis sloopt? De kinderen aanvalt?Je relatie op scherp zet? Als je op vakantie wilt? Ernstig ziek wordt? Je baan kwijt raakt? Als je gaat scheiden? Met andere woorden: de verantwoording voor een 'minivarken' staat gelijk aan dat voor een kind. Alleen slaan 'minivarkens' niet, zoals kinderen, op een gegeven moment hun vleugels uit. 'Minivarkens' moeten hun leven lang bij je kunnen blijven. Wat er ook gebeurt. Want asiels voor varkens zijn er niet.
Zie asiel - levensverwachting - vlugschrift - http://www.minivarkens.nl/vlugschrift-minivarkens/
AFHANKELIJK
Niets erger dan 'minivarkens' die afhankelijk gemaakt zijn van mensen. Die kunnen alleen nog maar jengelen. Om aandacht en eten. Weg eigenheid van het van nature zo leuke, autonome 'minivarken'. Wat overblijft zijn verpeste stakkers. Vervelende klieren, die men liever kwijt dan rijk is. Voortdurend met elkaar in één ruimte verblijven is funest voor de ontwikkeling van het 'minivarken'. Daarmee zijn 'minivarkens' per definitie ongeschikt voor in huis. De dagen uit een mensenleven staan bijvoorbeeld bol van eetmomenten. Daar ga je al. Zodra 'minivarkens' mensen met eten associëren, zijn ze afhankelijk geworden. Bedelaars die net zo lang doorzaniken (of bijten!) tot ze ook die chips krijgen. Hetzelfde geldt voor aandacht. Voortdurend aaien, friemelen en frunniken is niet goed. Dat tast hun 'minivarkenszijn' aan.
Zie aandacht - eetmomenten - opvoeden
AFKOELEN
Omdat ze geen zweetklieren hebben, kunnen 'minivarkens' niet transpireren. Om af te koelen gaan ze daarom met hun buik in de modder en/of water liggen. Via hun buik koelt zo hun hele lichaam af. Vaak rollen ze daarbij beurtelings op hun linker- en rechterzij.
Zie zoelen
AFRASTERING
Net als de everzwijnen van de Veluwe, zijn ook 'minivarkens' onverbeterlijke uitbrekers. Hun terrein kun je het beste met kastanjehouten paaltjes en schapengaas afrasteren. Hoe? Stuur een mail naar mail@minivarkens.nl voor een uitgebreide uitleg. Nadeel van schapengaas is wel dat volwassen mannetjes met hun slagtanden in het gaas kunnen blijven hangen. Als je rijk bent kun je beter kiezen voor een volledige afrastering van gekloofde latten van frans kastanjehout. Of er voor sparen.
Zie paaltjes - schapengaas - slagtanden - terrein
AFSCHEID
Helaas is het weinig 'minivarkens' gegeven dat ze op een dag niet meer wakker worden. Als hun tijd gekomen is, zullen de meeste 'minivarkens' een handje geholpen moeten worden door de dierenarts. Maar wanneer neem je afscheid? De kunst is niet te vroeg te zijn, maar zéker niet te laat. Laat het belang van je 'minivarken' altijd het zwaarst wegen. Als na onderzoek blijkt dat het geen toekomst meer heeft en pijn lijdt, laat het dan uit zijn lijden verlossen middels euthanasie. Op Het Beloofde Varkensland laten we ze na het inslapen nog drie dagen boven de grond, mits het weer dat toelaat (warmte!). Zo heb je de tijd om vorm te geven aan het afscheid. Laat je je andere dieren nog in- en uitlopen bij het overleden 'minivarken'? Willen je eigen vrienden nog langskomen? En wat wordt het? Begraven, crematie of Rendac?
Zie begraven - crematie - Rendac
AFSCHEIDING - 1
Zie afrastering - omheining - vechten
AFSCHEIDING - 2
Berige zeugjes kunnen een glinsterende, transparant witte afscheiding uit hun gezwollen kling krijgen.
Zie berig - kling
AFSCHIETEN
Gedumpte 'minivarkens' moeten officieel door de overheid afgeschoten worden. Een enkele boswachter gaat tegen de wil van zijn baas in en belt Het Beloofde Varkensland, maar reken maar dat er al heel wat gedumpte 'minivarkens' ongezien het loodje gelegd hebben. Wat niet weet...
Zie boswachter - dumpen - Hoenderloo
AFVALLEN
Als minivarkens eenmaal te dik zijn, zijn die kilo's vet er bijna niet meer van af te krijgen. Met alle kwalijke gevolgen van dien.
Zie buikvel - make over - narcotiseren - obese
AFWISSELING
'Minivarkens' vervelen zich snel. Alle varkens hebben een uitdagende leefomgeving nodig vol afwisseling. Je ziet het ook aan hun gedrag. Dat wisselen ze voortdurend af. Zie je ze hier, dan lopen ze even later weer daar. Liggen ze daar, dan staan ineens weer voor je neus. 'Minivarkens' houden het nooit lang op één plek uit. Altijd nieuwsgierig naar wat er elders nog te beleven valt.
Zie leefomgeving
AID
Algemene Inspectie Dienst. Viel onder voormalig Ministerie van Landbouw. Heet nu NVWA: Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit. 'Minivarkens' vallen nu dus onder het Ministerie van Economische Zaken.
Zie NVWA
AGRESSIE - 1
'Minivarkens' zijn van nature agressieve beestjes. Geen dier zo heetgebakerd als het 'minivarken'. Als het ze niet bevalt, gaan ze elkaar te lijf. Meestal gaat het om kortstondige kiftpartijtjes. Het gaat er even heel fel aan toe met een hoop gedoe en gebrul. Degene die het hardst schreeuwt, gaat verliezen. Maar even later liggen ze weer lekker buik tegen buik. Zo zijn 'minivarkens'.
Zie kiften - kort lontje - vechten
AGRESSIE - 2
'Minivarkens' die uitsluitend in huis gehouden worden, raken gefrustreerd en kunnen agressief worden. En raad eens wie ze dan gaan bijten?
Morgen: van Alleen t/m Asiel
Copyright
Varkensvraagbaak Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland
http://minivarkens.nl
WAT NIEMAND JE VERTELT OVER MINIVARKENS (1)
Wat niemand je vertelt, maar wat je wel moet weten...
van Aandacht t/m Aanvallen
AANDACHT - 1
Met deze handleiding wil ik aandacht vragen voor het 'minivarken'. Niet zoals mensen WILLEN dat 'minivarkens' zijn, maar zoals 'minivarkens' ZIJN. Van nature. En daar zit een wereld van verschil tussen. Op Het Beloofde Varkensland wonen tientallen 'minivarkens'. Groot, klein, jong, oud, onbevangen of getraumatiseerd, van geboorte tot de Big Sleep. Allemaal een andere achtergrond, allemaal een andere persoonlijkheid. Eén ding hebben ze wel met elkaar gemeen. Deze 'minivarkentjes' waren allemaal in nood en daarom hebben we ze opgenomen. Hoewel Het Beloofde Varkensland is opgericht als podium voor ex bio-industrievarkens kon ik mijn ogen niet sluiten voor de alsmaar groeiende problematiek rond 'minivarkens'. Alle bovengenoemde 'minivarkens' waren gedumpt, verwaarloosd, mishandeld of verlaten. Niet door boeren, maar door particulieren.
Zouden die mensen nu allemaal van die monsters zijn? Vast niet. Maar ook zij hebben een ding met elkaar gemeen. Wanhoop. Ze konden hun 'minivarkens' niet meer aan. Dat blijkt ook uit de bergen mails die ik ontvang met hun vragen, klachten en teleurstellingen. Hoog tijd dus voor een praktische handleidiing met de waarheid over 'minivarkens'. Om nog erger te voorkomen. Eerlijke voorlichting van A tot Z, waarbij ik altijd van het 'minivarken' uitga. Mijn 20-jarige kennis en ervaring delen en verspreiden. In de hoop dat anderen ook voor het ware 'minivarken' gaan opkomen. Welkom in de wereld van 'minivarkens'!
AANDACHT - 2
Al ben je nog zo verliefd op 'minivarkentjes', probeer je in te houden. Van verkeerde aandacht raken ze gefrustreerd en voor je het weet zijn ze voor altijd verpest. Wat is verkeerde aandacht? Als je voortdurend gehoor geeft aan je EIGEN behoefte om aan ze te willen frunniken, ze te roepen en met ze om te tutten. Dat is aandacht voor jezelf opeisen. Maar bedenk dat 'minivarkentjes' voor zichzelf en met elkaar moeten mogen leven en niet voor jou. Aandacht wil lang niet altijd zeggen alsmaar aanraken of steeds maar weer iets lekkers geven. Aandacht geven is ook letterlijk even bij ze stilstaan en van een afstandje observeren hoe het met ze gaat. Hoe lopen ze? Hoe gedragen ze zich? Zijn ze op hun gemak? Zitten ze goed in hun vel?
AANDACHT - 3
Gefrustreerde 'minivarkens' worden ontevreden. En ontevreden 'minivarkens' lopen de hele tijd om aandacht te jengelen. Aandacht en eten. Want ze weten wat voor effect hun gemierk en gezeur heeft. Je wordt er namelijk stapelgek van. En wat doe je dan om het te stoppen? Juist. Dan geef je weer eten. Enzovoort, enzovoort.
AAIEN
Over het algemeen houden 'minivarkens' ervan om geaaid te worden. Maar niet allemaal, niet altijd en ook niet door iedereen. Sommigen lusten er wel pap van, anderen moeten er niks van hebben. Accepteer dat en dring het ze niet op. Mannetje Bromsnor van Het Beloofde Varkensland schiet onmiddellijk in de stress als iemand maar een vinger naar hem uitsteekt.
AANLEUNWONING
Bovengenoemde Mannetje Bromsnor kwam als biggetje en is inmiddels een oude man van 15 jaar. Mopperen is zijn middle name. Hoe ouder, hoe erger. Veel 'minivarkens' zijn of worden op den duur brompotten. Niks mis mee, tenzij je je hebt ingesteld op een zachtaardige knuffel. Dan valt het vies tegen. Maar als je hun karakter waardeert en accepteert - no matter what - dan zijn juist die mopperaars onbetaalbaar omdat ze zo eigen zijn. Mannetje Bromsnor woont nu al een paar jaar in een beschermde aanleunwoning en doet niks anders meer dan eten en slapen. En mopperen. Zijn dagelijkse ommetje bestaat uit een meter verderop schuifelen naar de W.C. Toen zijn levensvriend Bille Bofkont op 19-jarige leeftijd overleed, wilde hij niet meer van zijn zijde wijken. Ik heb toen een kussen gemaakt in de vorm en kleur van Billie. Daar ligt hij nu tegenaan. Overigens is Mannetje Bromsnor niet alleen in zijn aanleunwoning. Miss Universe - dement en ook zo'n eigenheimer - doet haar eigen ding. Ze willen niet mét, maar ze kunnen ook niet zonder elkaar. Zo kunnen 'minivarkens' dus zijn.
AANPAK
Op Het Beloofde Varkensland gaan we altijd van de dieren uit. Zij zijn de baas over hun eigen leven en hun verzorgers passen zich daar bij aan. Wij zijn de dienaars en dienaressen der dieren. Letterlijk. Zij een vijfsterrenhotel en wij sloven wat af. Voor de 'minivarkens' betekent dat dat er altijd rekening gehouden wordt met hun gevoelige natuur. 'Minivarkens' raken snel overstuur en zijn gebaat bij een rustige op maat gemaakte benadering. Of dat nu om het voorzichtig verversen van hun strobed gaat of een aangepaste manier van narcotiseren voor een behandeling of operatie.
AANRAKEN
Als 'minibiggetjes' ineens van boven af worden aangeraakt, kunnen ze zich de krampen schrikken. Varkens zijn prooidieren en dat voelt alsof ze door de vijand gegrepen worden. Ga dus altijd eerst door je knieën. Maak je klein en benader ze voorzichtig vanaf de zijkant. Volwassen 'minivarkens' kun je meestal wel vanuit je staande positie op hun rug kriebelen of achter hun oortjes krabben. Maar ook dan is altijd een behoedzame benadering geboden.
AANSCHAF
Alleen als je de juiste instelling, omstandigheden en ruimte hebt kun je je afvragen of je pakweg de komende 10-15 jaren voor twee 'minivarkens' wilt gaan zorgen. En dan spreekt het voor zich dat je afgedankte 'minivarkentjes' van Marktplaats haalt en de minivarkensfokkers het nakijken geeft. Maar misschien is het verstandig om toch nog eerst even deze handleiding helemaal uit te lezen...
AANVALLEN
Net als ieder ander varken kunnen 'minivarkens' ook onverwacht ongenadig uitvallen. Bijvoorbeeld als je te dicht op hun lip zit of staat. Of ze stoort in hun bezigheden. Hou dus altijd rekening met voldoende ruimte rondom hun kopgebied. Doe je dat niet, dan kun je ineens een zijwaartse beuk van hun kop krijgen. Een behoorlijke klap, waar Miss Piggy uit de Muppetshow patent op heeft. Haar beroemde 'take this' voor Kermit, waarbij hij door de lucht vliegt, is op daadwerkelijk varkensgedrag gestoeld.
Morgen: van Aanvoelen t/m Agressie
Copyright
Varkensvraagbaak Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland
http://minivarkens.nl
Donderdag 23 juni 2016
De Dag van GRANNY NEEMT MODDERBAD
Hoera! Het is zomer! En Granny heeft gisteren voluit een modderbad genomen. De voorzichtige pogingen van vorige week waren een eerste kennismaking. Nu weet ze wat ze al die jaren heeft gemist. Maar er is altijd een tweede kans. Nu! En morgen weer. En hopelijk nog heel veel keren. You go Granny :-)
Fijne donderdag allemaal!
Dinsdag 21 juni 2016
De Dag van DE GROETEN AAN KEILER
Maandagochtend. In alle vroegte de boerderij uitgeslopen. Op kousevoeten langs de nog slapende Bokita & Big, even een snelle aai over hun smoeltjes. 'Nog even wachten jongens. Straks komt de boerenbutler jullie ontbijt op bed brengen.' Mijn ouwe trouwe Volvo gestart en weg was ik.
Bofkontboerin Erin thuis opgehaald. Mee naar het ziekenhuis. Darmonderzoek. Ze zat nog niet naast me of ze stak van wal. "Toren C gezien?" Geen spoor van zenuwen. 'Nee. Gisteravond niet.'
Onderweg werd ik bijgepraat over wat ik gemist had. En natuurlijk raakten we ook weer niet uitgelachen over De Scène Van De Bruine Muur - https://youtu.be/d5m6o7lro1g . Verplicht huiswerk voor iedereen die zo'n zelfde onderzoek te wachten staat. In het ziekenhuis gingen we dan ook meteen op zoek naar de bruine muur. De stemming zat er goed in.
'We komen u over een paar uurtjes halen als mevrouw in de uitslaapruimte ligt,' zei de verpleegkundige voor ze met Erin achter een brede deur verdween.
Ik klapte mijn laptop open. Tijd zat om mails te beantwoorden. Ondertussen stroomde de wachtruimte van de poli vol. Ik ving flarden van gesprekken op. Goud voor tekstschrijvers en programmamakers. Zoals de dames van Toren C bijvoorbeeld.
Ineens stond de verpleegkundige weer naast me: 'Er is een complicatie. Miscommunicatie over het tijdstip van de afspraak. Het duurt nog wel een uur voor ze aan de beurt is. U kunt ook wel bij haar zitten als u wilt'.
Ik liep achter haar aan. En daar lag de bofkontboerin prinsheerlijk onder een warme deken. Ik wilde er zo wel naast kruipen, koud als ik was na amper vier uurtjes slaap. We stelden ons het gezicht van de specialist voor als hij ons zo samen zou aantreffen. En zo lachten we nog heel wat af. Ondertussen dacht ik aan de enge slang die haar te wachten stond.
Maar Erin had er alle vertrouwen in. Ze zou een roesje krijgen, dus wat kon haar gebeuren? Jaloersmakend hoe ogenschijnlijk ontspannen ze er onder was.
'Goedemorgen. We komen u halen.' Twee verpleegkundigen posteerden zich ieder aan een kant van het bed. 'Hé een bekend gezicht', riep eentje verheugd toen ze me zag. 'Familie Bofkont! Ik was bij jullie toen dat varken jarig was. Compleet met taart en slingers! Met alle collega's van mijn man van de Vakgroep Varkenshouderij. En ik was ook helemaal weg van Keiler!' straalde ze.
Ze bedoelde La Mama toen een hele zwik varkensboeren haar verjaardag kwamen vieren. Ze keken hun ogen uit. Een ex-fokzeug met pensioen en ook nog eens taart eten op haar tiende verjaardag. Het moest toch niet gekker worden :-)
'Nou dit is Erin, zij is één van de bofkontboerinnen, stelde ik Erin aan haar voor. 'En zij is mevrouw Bofkont', knikte Erin mijn kant uit. De verpleegkundige begon enthousiast herinneringen op te halen aan La Mama's verjaardag. Over de 170-ste big, die La Mama mee mocht nemen naar Het Beloofde Varkensland. Over die ene varkensboer die postuum nog zo kwaad werd over de ruiming van zijn bedrijf vanwege de varkenspest. Hoe ik van hem de wind van voren kreeg over Betsy in het Bofkontbos. 'Een gevaar voor de volksgezondheid!' Over Keiler, wat hij allemaal had meegemaakt en hoe bang hij in het begin was en mij voortdurend wilde bijten, maar zich later zo aan mijn voeten vleide.
Met open mond stond haar collega naar ons te kijken. 'We hebben het over een wild zwijn', legde ik haar uit. Ze knikte verbouwereerd. Maar nu moesten ze toch echt aan het werk.
'Doe Keiler de groeten! Wil je koffie? Blijf maar lekker hier zitten, hoef je niet terug naar die volle wachtkamer.'
'En jij de groeten aan je man en zeg maar tegen hem dat Granny zelfs 300 biggen heeft geworpen.'
'Doe ik!'
En de dames stuurden Erin's bed voortvarend en vakkundig de zaal uit.
Erin kwam slapend terug. Ze raakten niet meer uitgevraagd over Familie Bofkont tot het moment dat ze onder zeil gebracht werd, vertelde ze me later. De uitslag was goed. De eerstkomende tien jaar hoeft bofkontboerin Erin niet meer aan het bevolkingsonderzoek mee te doen.
We werden vrolijk uitgezwaaid.
'Ik kom binnenkort ook naar Familie Bofkont', riep de voorheen verbouwereerde verpleegkundige ons nog na. 'Ria heeft me inmiddels alles verteld! Dat wil ik zelf ook wel eens meemaken! En doe van mij ook de groeten aan Keiler!'
Het was een mooie maandag.
's Avonds kwam er een sms: 'Dankjewel dat je meeging. Jij weet zelfs van een darmonderzoek nog een gezellig uitje te maken'.
Nee Erin. Dat is de verdienste van Familie Bofkont. Ik ben slechts hun doorgeefluik :-)
Fijne dinsdag allemaal!
VARKENSKNUFFELEN - Een heel leger Varkensmasseurs
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (10)
"Waarom ga je die beesten in de bio-industrie niet masseren?" Ik hoor het de verslaggever van Metro Nieuws nog schamperen. De man had een punt. Maar wat hij niet weten kon, is dat de varkens in de bio-industrie helemaal niet gediend zijn van aanrakingen. De fokzeugen schrokken zich een hoedje als ik ze voorzichtig even achter hun oren kriebelde of mijn hand op hun rug wilde leggen. Aan hun lijf geen polonaise. Gelijk hadden ze.
En toch. Als ik de tijd er voor krijgen kon, zou het me lukken hun vertrouwen te winnen. Ik ben er van overtuigd dat massages juist fokzeugen in de varkenshouderij goed zouden doen. Maar hoe organiseer je zoiets in de praktijk? De boeren zagen me destijds aankomen. Die zaten niet te wachten op onrust in de stal. En waar moet je beginnen met zoveel varkens?
Toch achtervolgt dat idee me al jaren. Iedere keer steekt het de kop weer op.
Met Hans Dorresteijn, die zich op Het Beloofde Varkensland tot een ware varkensmasseur ontpopte, maakte ik 9 jaar geleden al wilde plannen om varkensmassage in de bio-industrie van de grond te krijgen. Een mens moet blijven dromen, nietwaar.
De praktische uitvoering heb ik al helemaal uitgedacht. Nu een boer zien te vinden die me carte blanche geeft. Dat zal vermoedelijk wel gaan lukken. Nu wel. Toen niet. Maar inmiddels is men wel een beetje gewend geraakt aan 'de malle fratsen van die stadse dame'. Zo werd er destijds in de agrarische pers over mij geschreven. Wat de boer niet kende, vrat hij niet.
Maar zo gek bleek die varkensmassage toch niet te zijn. Ik heb ook al boeren op bezoek gehad die problemen hadden met gestresste zeugen. Of ze niet even een lesje in de varkensmassage konden krijgen. Het liefst zou ik iedere varkensboer zo'n sessie geven. "Daar hebben we geen tijd voor madameke", riepen de boeren in België toen ik was uitgenodigd voor een lezing op hun landbouwbeurs. Dat snap ik. Maar daarom moet ík juist langskomen. Met een heel leger varkensmasseurs.
En dáár zit em nu de moeilijkheid. Dat leger heb ik nog steeds niet. Want de meeste mensen willen wel varkens knuffelen, maar geen varkens masseren. Tussen knuffelen en masseren zit een wereld van verschil. Knuffelen is oppervlakkig. Een dingetje. Hip om gedaan te hebben. En afstrepen maar weer van je bucketlist.
Varkens masseren gaat over iets anders. Naast de technieken, die je onder de knie moet zien te krijgen, is dat een mentale instelling. Onbaatzuchtig willen geven aan het varken. En als je daar toe bereid bent en je de overgave van het varken echt kunt beantwoorden (daar kunnen jaren overheen gaan), komt de volgende stap. Wat kun je de varkens in de bio-industrie bieden?
Je kunt wel roepen dat het allemaal niet deugt en dat alles anders moet, maar feit is dat de varkens-industrie zich wereldwijd verspreidt. Wat kun je dan zelf doen? Wat kun je voor die hardwerkende moedervarkens betekenen in hun bestaan tussen de stangen? Daar gaat het om.
Wie weet krijg ik dat leger ooit nog voor elkaar. Ik geef niet op. De eerste Masterclass Varkensmassage is achter de rug. Weg met de flauwekul, serieus aan het werk. Aan het eind van de dag heb ik de deelnemers mijn droom uit de doeken gedaan. En ze uitgenodigd hun skills te blijven oefenen op Betsy & Co in het Bofkontbos.
En kun je eenmaal varkens masseren, dan is de volgende stap: hup de varkens-industrie er mee in. Dat wordt slikken. Want daar is het niet zoals op Het Beloofde Varkensland of in het Bofkontbos. Ben je bereid daar ter plekke doorheen te willen kijken? Je af te sluiten van alles, behalve van wat je de varkens wil komen brengen? De tranen laat je maar toe als je weer thuis bent. Niet daar. Want daar moet je er voor de varkens zijn.
Bijna 20 jaar geleden ben ik er mee begonnen. De kleine Aagje kalmeren. Sindsdien ben ik me steeds verder gaan bekwamen in het masseren van varkens. Honderden workshops gegeven. Nu wil ik nog mensen trainen tot dappere soldaten van het varkensmassage-leger.
Dit was de eindaflevering van de Kleine geschiedenis van de varkensmassage. Dank voor het lezen. Maar het eind van de varkensmassage is nog lang niet in zicht. Integendeel. Dit was pas het begin :-)
Wordt Ongetwijfeld Vervolgd.
Fijne zondag allemaal!
PS
Interesse in het leger van varkensmasseurs?
Laat me dat dan even weten: mail@hetbeloofdevarkensland.nl
VARKENSKNUFFELEN - Intermezzo met Granny
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (9,5)
Dit zou nummer 10 moeten zijn. De laatste aflevering van de kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE. Over Varkensknuffelen versus Varkensmassage. Maar ik loop er al twee dagen tegen aan te hikken. Iets weerhoudt mij dat op te schrijven. Waarom weet ik (nog) niet, maar vandaag wordt het in ieder geval dus niet.
Daarom een extra aflevering, die noem ik dan maar nummer 9,5 :-)
Deze gaat over Granny. Granny heeft zich ein-de-lijk overgegeven. Ze heeft haar vorige leven achter zich gelaten.
La Mama.
De Moeder van Sjonnie.
Betsy.
Muk.
Granny.
De uitgewerkte fokzeugen die naar Het Beloofde Varkensland mochten voor een welverdiend pensioentje, reageerden allemaal verschillend op hun nieuwe leven.
La Mama bleef nog máánden op haar zij liggen alsof ze nog steeds haar biggetjes lag te zogen, de Moeder van Sjonnie dook onmiddellijk de modder in en Betsy begon zich meteen te schuren alsof haar leven er van af hing. Muk kreeg last van winter-oren. En Granny? Granny was er wel, maar ze was er ook niet.
Granny & Muk waren de eerste weken stille poppen. Ze aten, dronken, lagen in het stro, maar verder bleven ze volstrekt neutraal. Buiten de berigheid om (dan transformeerden de pensionado's van zombies tot razende roelanden) maakten ze geen enkel contact. Op aanrakingen reageerden ze niet. Na een hele poos maakten ze een geluidje als je langs hun huisje liep. Op een gegeven moment ging dat over in bewust begroeten. De dames ontdooiden. Alsof ze langzaam ontwaakten uit een lange winterslaap.
Muk was de eerste die doorkreeg dat een welgemeende ontspanningsmassage haar in de zevende hemel kon brengen. Maar Granny taalde er niet naar.
Tot een paar weken geleden.
Tijdens de workshop lag Muk te genieten van de aanrakingen. Granny lag achter haar.Tot ik ineens een minieme verandering in haar gezichtsuitdrukking zag. Zag ik dat goed?
Ja dat zag ik goed. Nauwelijks merkbaar, maar toch. Gaf Granny voorzichtig te kennen dat zij het toch ook wel eens wilde proberen? Ik seinde naar Dennis en wees haar richting uit. Even later was haar eerste kennismaking met de varkensmassage een feit.
Tien jaar in de kraamkooi gelegen. Het langst van welke fokzeug in Nederland dan ook (en wie weet hoever daarbuiten).
Logisch dat je je dan in jezelf terugtrekt uit zelfbescherming. Zoals het kind dat een fantasiewereld creëert om te ontsnappen aan zijn omgeving. De enige plek waar geen ander bij kan komen.
Op Het Beloofde Varkensland is dat afsluiten van de buitenwereld niet nodig meer. Integendeel. Maar het duurde even voor Granny dat door kreeg en het los durfde te laten. Exact 5 maanden om precies te zijn. Maar nu is ze er dan toch. Wat een geluk.Wat een varkensgeluk :-)
Fijne zaterdag allemaal!
VARKENSKNUFFELEN - Dafne in Het Beloofde Varkensland
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (9)
16 juni 2016. Vandaag is het precies 13 jaar geleden van de állereerste keer van die állereerste cursus Communicatie met het Varken. Dat was toen nog een hele cursus in de avonden. Inclusief werkmap. Hartstikke leuk, maar onhandig, zo bleek.
Niet iedereen kon alle avonden en dan moest er ingehaald worden en zo. Een van die cursisten was een verslaggever van het Noord-Hollands Dagblad. Hij schreef er meteen een serie over in de krant
'Dafne in het Beloofde Varkensland'
http://2003.bfknt.nl/20030624-nhd-dafne-in-het-beloofde-varkensland.jpg,
gevolgd door de columns 'Zwijnenstal', 'Beetje Berig', 'Biggenwals' en 'Varkensleer'
http://2003.bfknt.nl/20030624-nhd-columns.jpg.
Van zijn hand volgde ook nog 'Miss Piggy en het Varkensgeluk'
http://2004.bfknt.nl/20040502-nhd-miss-piggy-en-het-varkensgeluk.jpg.
Hij had jaren op zo'n cursus gehoopt, vertelde hij. Hijzelf was van het eten. Een echte Bourgondiër en zijn droom was om ooit iets te beginnen in Frankrijk. Dan wilde hij ook een varken, dat zou hij Jean Claude gaan noemen. Maar wat wist hij van varkens? Niks. Daarom kwam deze cursus als geroepen.
Het was de bedoeling dat zijn Jean Claude dan wel op termijn in de pan zou belanden. Maar naarmate de verslaggever vaker op Het Beloofde Varkensland kwam, hoe meer ik betwijfelde of hij dat plan ook daadwerkelijk zou kunnen uitvoeren. Op de laatste avond nam hij zelfs zijn accordeon mee om voor Aagje & Vrouw Vos te spelen.
Daar denk ik met heimwee aan terug. Zaten we daar maar z'n allen op een zwoele zomeravond in dat kleine varkensmassagesalonnetje te luisteren naar zijn mooie melancholieke deuntjes. Ach Aagje, ach Vrouw Vos! Jullie zijn er niet meer, maar er gaat geen dag voorbij zonder jullie op mijn netvlies.
Door die serie in de krant kwam er geen eind meer aan de belangstelling voor Het Beloofde Varkensland. De aangekondigde open dag stroomde vol. De inschrijfformulieren voor de volgende cursus konden niet aangesleept worden. En zo kwamen de uiteindelijke workshops op zondag tot stand. Aanstaande zondag alweer de 568-ste! Vijf-honderd-en-acht-en-zestig workshops. Joop van den Ende zou een moord doen voor zo'n langlopende produktie :-)
Toch is het op geen enkele manier routine geworden. Iedere keer opnieuw haal ik adem, kijk naar de groep mensen en dan volgt vanzelf hoe ik van wal steek. Dat is mijn theaterachtergrond. Je begint vanaf 0 en bouwt samen met je publiek iets op. Daar hebben de mensen recht op. Je wilt ze de dag van hun leven geven.
Arme Dennis :-) Hij zit achter de knoppen en volgt mijn verhaal met beelden uit een duizelingwekkend groot foto-archief. "Kun je verdomme niet iedere keer hetzelfde verhaal vertellen? Dan heb ik de beelden van te voren al klaar staan."
Nee. Zo werkt het niet. Als ik ergens geleerd heb dat de mooiste dingen ontstaan dankzij het hier en nu dan is dat wel tussen de varkens. Varkens hebben het hier & nu uitgevonden. En zo blijft iedere workshop uniek. Met dezelfde ingrediënten, maar volgorde, rangschikking, lengte en welke verhalen, dat wordt bepaald door mijn tegenspelers: publiek & de bofkonten. Vlak vooral die laatsten niet uit: een kraaiend haantje of een brullend varken hebben ministens zoveel inbreng in de workshops als ik.
En Arie Bombarie. He called the shots en niemand anders. Ach, Arie.
Dennis snapt het en levert iedere week weer een prestatie van formaat. Never change a winning team :-)
En Jurriaan Geldermans, de verslaggever van Het Noord-Hollands Dagblad? He did it! Woont al jaren als God in Frankrijk en drijft samen met vrouw Elly een aantal gîtes (http://www.maisonbellevue.com) en kookt de sterren van de hemel. Waar? In Bourgondië natuurlijk :-) De laatste keer dat we mailcontact hadden, was hij daar voor het eerst mee geweest naar de huisslacht van een varken.
Wordt Vervolgd.
Morgen het laatste deel (10) van de Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE:
Varkens knuffelen versus Varkens masseren
Fijne donderdag allemaal!
VARKENSKNUFFELEN - Communicatie met het Varken
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (8)
Vol? Wat heet. Communicatie met het Varken was overboekt. 's Ochtends vroeg stonden de eerste cameraploegen al op de stoep. De hele dag door dook Het Beloofde Varkensland op in de media. In van te voren opgenomen radioreportages werd ik tijdens de afkondiging al weer aangekondigd, live in een volgend item.
Een deelneemster was vroeg uit haar bed gebeld. Hoe ze had geslapen voor de grote dag. En of ze haar the morning after ook weer mochten interviewen hoe het geweest was. Gekker moest het niet worden.
De Wereldomroep had de primeur tijdens die eerste cursusavond. Zwoel zomerweer. De crew met omvangrijke apparatuur, de cursisten, als haringen in een ton stonden we in de Varkensmassagesalon te wachten op de sterren van de avond. Daar zou het wonder van de varkensmassage zich aan ons openbaren. Dames en heren, een G-Spot bij varkens! had Edwin Evers op Radio 538 geroepen toen ik hem over de geheime plek bij varkens vertelde. 'En als je ze daar aanraakt, dan vallen ze om, die varkens!' Zijn sidekicks kwamen niet meer bij.
Het Varkensmassagesalonnetje was in die tijd nog een bescheiden houten huisje. Oerknus dat wel, maar nu hingen en lagen er overal lampen, snoeren en kabels en de regisseur moest en zou de opkomst van Aagje en Vrouw Vos vanuit een speciaal camerastandpunt opnemen. Mooi hoor die belichting, maar zouden Aagje en Vrouw Vos zich daar wel in kunnen vinden?
Toen was het eindelijk zover. Ik opende het achterdeurtje... Aagje en Vrouw Vos banjerden naar binnen. De crew deinsde achteruit. Godsklere wat een grote beesten.
Ik raakte Aagje aan op haar V-spot, Edwin Evers!, we hielden onze adem in en boem, daar ging ze.
Na de uitleg een demonstratie. Even later lagen de cursisten in S-bochten tussen Aagje en Vrouw Vos gevleid. De Wereldomroep kon aan de slag.
Varkensmassage ging de wereld over. Dat leverde een stroom van internationale cameraploegen op. De verste kwam uit Japan.
Giel Beelen verscheen ten tonele. Na hem half Bekend Nederland. Allemaal op eigen verzoek. Varkensmassage was hot.
En dat is het - anno 2016 - nog steeds. Inmiddels een omvangrijke Familie Bofkont, een veel grotere Varkensmassagesalon, een tweede locatie op de Zuidas, duizenden mensen op de workshops en nog steeds hot.
Als dat geen duurzame dierenliefde is?
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - In de media
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (7)
De aanloop naar Jack Spijkerman was een piepklein berichtje in de Metro. Op zeer geïrriteerde toon werd ik door de dienstdoende verslaggever ondervraagd over mijn aangekondigde cursus Communicatie met het Varken.
Communicatie met het varken? Wat viel er te communiceren met varkens? Moest hij soms leren knorren? Vooral het onderdeel varkensmassage viel slecht. Of ik die onzin niet beter in de bio-industriestallen kon aanbieden. Daar hadden die beesten er misschien nog wat aan, als ik dan toch met zoiets belachelijks aan de gang wilde.
Op ruzieachtige toon knalden we ons door het telefonische interviewtje heen. Ik stond op scherp, daar zorgde die verslaggever wel voor. 'Verpest', zei ik tegen Dennis die het gehakketak op de achtergrond met grote ogen had gevolgd. 'Dit wordt helemaal niks.'
Het werd álles. Scherp, geestig, informatief. Aagje, Vrouw Vos, Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Miss Universe, Stalker en Lady Lolita, ze werden een hit.
Ineens hing iedereen aan de lijn.
Alle kranten, tijdschriften, radio, tv. Van het Achterhoekse sufferdje tot de VPRO. Roodgloeiende telefoon, een komen en gaan van journalisten en persfotografen.
'Dafne praat met varkens,' kopte de Telegraaf. 'Nieuwe cursus voor onze speklapjes.'
Kopspijkers was niet de enige die belde. Ze wilden me dolgraag in de uitzending, maar dan wel exclusief. En met Aagje. Exclusiviteit kon ik ze geven. Aagje niet.
Pas toen ik ze verzekerde dat Aagje geheid de hele studio zou afbreken, gaven ze het op. Miss Universe dan? Die was nog lekker klein. Misschien kon ze bij Jack op tafel?
'Dat zal ik haar vragen', zei ik. 'Ze is nogal kribbig, want er is net een nieuwe Miss Universe gekozen in Panama. 'Echt?' lachte het meisje van de redactie. 'Is ze daar echt kribbig over?' Ze GELOOFDE het.
Op de dag van de opname arriveerde ik in de studio zonder Miss Universe. De AID zat op m'n hielen vanwege mijn weigering tot oormerken. En Miss Universe zonder oormerk op tv, dat was de kat op het spek binden.
De regisseur was woedend. Terwijl ik bij de schmink zat, belde hij als een razende kinderboerderijen af voor een varken. Ik dacht vliegensvlug na. Een vreemd varken, hartstikke bang natuurlijk. Gedoemd tot mislukken. Ik belde Dennis. 'NU een oormerk-oorbel maken en als de sodemieter met Miss Universe naar Kopspijkers komen!' De varkensmassage sloeg in als een bom. Wanneer is de eerste cursus?' vroeg Jack. 16 juni? Nou, die zit wel vol.'
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Vlam in de pan
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (6)
Vijf jaar later sloeg de vlam in de pan. Dat kwam zo:
Aagje was inmiddels uitgegroeid tot een zeer zelfverzekerde dame. Door de massages was ze goed in haar vel komen te zitten. Ik was haar al die jaren blijven masseren maar had dat nooit aan de grote klok gehangen.
In die tijd was ik bezig met een publieksgerichte varkenscampagne met Billie Bofkont in de hoofdrol. Heel Nederland moest zich gaan afvragen wie toch die Billie B. was in zijn spraakmakende BozeBeestenBus.
Het was Billie B., die Aagjes vorige leven uit de bio-industrie op een meeslepende manier vorm zou geven. Niet ik. En dat moest vooral zo blijven. Zoiets als Loesje, die politieke posterpartij. Wie was die Loesje eigenlijk? Wie was Billie B.? Wie of wat zat daar achter? Zelf moest ik dus vooral buiten beeld zien te blijven.
Maar de Mond en Klauwzeer gooide in 2001 roet in het eten, en niet zo'n beetje ook. Uit protest tegen de massale 'ruimingen' organiseerden we een MKZ-mars door Amsterdam: hoogste tijd voor een nieuwe landbouw! Duizenden mensen liepen mee. Ook boeren. Ineens kon ik niet meer onder de media uit.
Of wel, maar dan liet ik een enorme kans lopen want ik werd gevraagd als juryvoorzitter voor het TV-programa Het Lagerhuis (Paul Witteman). Het debat zou die hele uitzending over de MKZ en bio-industrie gaan. Dilemma. Wat moest ik doen?
Ik koos voor het Lagerhuis en meer dan een miljoen mensen hoorden dat op mijn opa's boerderij ook wel eens MKZ voorkwam. Dan hing hij een briefje aan het hek, verzorgde zijn zieke beesten en veertien dagen later mocht iedereen het erf weer op. Beesten beter en besmettingsgevaar voorbij. Hoezo 'ruimingen'?
En toen was het hek van de dam.
Wat? Had ik zelf ook twee koeien en drie varkens? Zo'n stadse dame? En die liet ik zomaar leven? En had ik ook die Scharreltram gemaakt, lijn 5, die van Amsterdam naar Amstelveen reed? En hadden mijn ouders in hun verkeringstijd ook wel eens 'mond en klauwzeer' gehad en werd dat toen de Kissing Disease genoemd? Vertel! Vertel!
En zo kwam het dat ik in één klap mijn campagnestrategie omgooide. Billie B. kreeg een woordvoerder. Er kwamen journalisten langs. En toen het woord varkensmassage viel, sloeg op 7 juni 2003 de vlam in de pan. Nederland had er een nieuw fenomeen bij: Varkensmassage!
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Aagje
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (5)
AAGJE
het biggetje zonder oormerk
AAGJE
het biggetje met een naam
AAGJE
het biggetje met een staart
AAGJE
het biggetje met tanden
AAGJE
het biggetje met stro
AAGJE
het biggetje met hooi
AAGJE
het biggetje met poezenvrienden
AAGJE
het biggetje met een masseur
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - De ontdekking
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (4)
Op een avond lag ik weer bij haar in het stro. Iedere keer als ik dacht dat ze eindelijk sliep, probeerde ik weg te sluipen. Maar daar hoefde ik maar aan te denken, of ze zette al weer een keel op.
Varkens horen alles, zelfs je gedachten.
Inmiddels at ze goed van de brintapap die ik haar voorzette. De eerste twee dagen wilde ze niks hebben. Op de derde dag stompte ze met haar roze stopcontactneusje mijn hele lichaam af naar spenen. Dat was het dus. De honger had het eindelijk gewonnen van de angst en nu wilde ze bij moeder drinken.
Dan moest ik die zeug maar zijn. Maar hoe? Wat betekent een moedervarken voor haar biggen? Ik kwam uit op een groot warm lichaam dat beschutting biedt.
Even later zat ik op handen en knieen in het stro met een schoteltje brintapap onder mijn buik geschoven. Voila. Beschutting. Het werkte.
Het biggetje schoof aan en begon te eten. Er was voldaan aan veiligheid en dat gaf blijkbaar genoeg vertrouwen want nu mocht ik haar ook voorzichtig aanraken.
Een warm lijfje, heel stevig en bedekt met zachte haartjes.
Na een paar dagen hoefde ik geen varken meer te spelen. Als ik er maar bij zat, was het ook goed. Of lag, nog beter. Ander gezelschap had ze inmiddels ook. Vijf jonge katten die ze achterna stoof zodra die zich in de melkerij lieten zien. Zachte Kees was haar favoriet. Ze porde in zijn zij en sabbelde in zijn nek.
En zo lag ik die bewuste avond in het stro een boek te lezen en aaide ondertussen gedachteloos mijn kleine Aagje (die naam was er zomaar, ze stopte werkelijk overal haar neus in).
Ineens voelde ik Aagje verslappen, en even later rekte ze zich helemaal uit. Ik legde mijn boek weg. Met mijn hand volgde ik de contouren van het stevige biggenlijfje. Ik begon bij het neusje, over het schedeltje, de schouders, rug en billen tot en met de hoefjes van de achterpootjes. Die hield ik even vast en dan begon ik weer van voren af aan.
Daarna van boven naar beneden. Net zolang tot er geen plekje van Aagje meer onaangeraakt was. Toen ik onder haar voorpootje kwam, gebeurde het weer. Ze strekte zich uit en draaide haar buik nog meer naar voren.
Wat was hier aan de hand? Zonder er op uit te zijn, had ik Aagje bevestigd. Zo heet dat in de klassieke massagetechnieken. Die had ik ooit geleerd op mensen.
Binnen een week was ze kalm. Binnen 14 dagen verslaafd.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Biggetje vrijkopen
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (3)
Vier jaar later was het zover. Inmiddels had ik een boerendiploma op zak en was ik spekkoper. Ik had een boerderij gevonden onder de rook van Amsterdam! Een authentiek boerencomplex uit 1896; een lot uit de loterij.
30 september 1998. Vandaag was de grote dag. Ik ging een biggetje uit de varkenshouderij vrijkopen. Via via was ik aan het adres van een boer gekomen. Varkensboeren zat zou je zeggen, maar een big verkopen aan een particulier was verboden. Deze boer zou een oogje dichtknijpen.
Zelf had ik die nacht geen oog dicht gedaan. Hoe zou ik moeten kiezen? De kleinste, de knapste? Als ik een biggetje zou aanwijzen, zou de rest daar toch allemaal moeten achterblijven en dat had ik dan op mijn geweten.
Ik had me voor niks zorgen gemaakt. Het was de boer die koos. Of kiezen. Hij greep er eentje bij de achterpoot, maar die vloog ook meteen weer terug. Een beertje. En ik had om een zeugje gevraagd. Mét tandjes en mét staartje.
"Deze dan maar?" Hij hield het spartelende biggetje voor m'n neus. Snel knikte ik ja. Ik zag meteen dat het niet de knapste van het stel was, maar dat kon me niks schelen. Het alarmerende geblaf van de moeder en het gekrijs van de biggen moest zo snel mogelijk stoppen. Zodra de boer zijn been over het schot zwaaide, was de paniek uitgebroken.
Nu was het weer rustig.
Dat wil zeggen in het hok. Het biggetje in mijn biggenkist ging de hele terugweg als een razende tekeer. En dat bleef zo tot het moment dat ik de kist de boerderij in tilde.
Ineens was het stil.
Ik hoorde alleen nog het geritsel van stro. Toen ik het deurtje openzette, duurde het nog drie kwartier voor het biggetje haar kopje naar buiten stak. Buiten hoorde ze geknor. Het gedumpte minivarkentje Billie Bofkont en het wildweidevarken Vrouw Vos waren haar al voorgegaan.
Maar dit roze biggetje was mijn eerste die anders met zes maanden aan de haak gegaan zou zijn.
Sprong ze daarom van dankbaarheid in mijn armen? Welnee. Ze liep voortdurend heen en weer te darren, schoot bij het minste geringste van schrik weg, wilde niks eten, laat staan slapen en als ik niet in haar buurt bleef, zette ze het op een krijsen.
Hoe zou ik dit zenuwpeesje op haar gemak kunnen krijgen?
Wordt Vervolgd.
Morgen deel 4: De ontdekking
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Geboortezorg Biggen
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (2)
In die tijd wist ik al veel meer over de bio-industrie dan de gemiddelde consument. Ik wist hoe batterijkippen er bij zaten, dat varkens hun biggen in kooien kregen, van onverdoofde ingrepen, maar tijdens de les Geboortezorg Biggen zijn me pas echt de schellen van de ogen gevallen.
Ik had me op die les verheugd. Het klinkt ook zo leuk: geboortezorg. Dan denk je toch aan al die kleine roze bigggetjes waar voor gezorgd moet worden. Maar waar zou die les uit bestaan, vroeg ik me wel van tevoren af. Wat zou een mens nog kunnen toevoegen aan de zorg van een moedervarken voor haar eigen baby's? Er gaat toch niks boven echte varkensmoederzorg? Die dag werden we (een groepje kinderboerderijbeheerders,natuurterreinbeheerders, een schaapsherder en nog zo wat van die dierentypes, en ik, als vreemde eend in de bijt, met een busje naar een industrieterrein gebracht. Zodra we uitstapten sloeg ons een ondraaglijke stank tegemoet. Ik voelde meteen nattigheid: dit gaat geen leuke dag worden.
Binnen lagen de moedervarkens in hun kooien als fietsen in een fietsenrek. In die tijd nog met een riem aangebonden. Een zeug had een open doorligplek aan haar schouder. Haar biggen vraten aan haar vlees en lieten zich het bloed goed smaken. De varkensleraar pakte een biggetje uit de toom. "Let goed op, ik doe het een keer voor, daarna moeten jullie het zelf kunnen."
Alle biggetjes kwamen krijsend bij de moeders terug zonder staartje en hoektandjes. De beertjes zouden na de lunch nog eens aan de beurt komen. Ook hun castratie zouden ze zonder narcose moeten ondergaan.
"Maar dit zijn de productiemethodes in de intensieve varkenshouderij," zei de varkensleraar toen ik weigerde aan deze 'les' mee te doen. Ik hakte nog liever mijn eigen hand af. In geen duizend jaar zou ik hier aan meedoen. Maar ik wist ook dat ik nooit meer zo dicht bij het vuur van de bio-industrie zou komen. Hoe gruwelijk ook, ik moest wel op deze school zien te blijven.
Dat mocht, mits ik beloofde niet elke les zo'n discussie op touw te zetten. "Anders kan ik geen les meer geven." Hij bedoelde mijn pleidooi om iedereen van deze verbijsterende handelingen af te houden. Bij de schaapsherder was dat gelukt. De rest ging gewoon aan de slag.
Sindsdien kan ik het woord castreren niet meer verdragen. Ik hoor de biggetjes nog steeds gillen.
Wordt Vervolgd.
Morgen deel 3: Biggetje Vrijkopen
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
VARKENSKNUFFELEN - Hoe het kwam
Kleine geschiedenis van de VARKENSMASSAGE (1)
Zoals dat gaat. Je noemt een keer half voor de grap het woord varkensmassage en drie dagen later zit je bij Jack Spijkerman op televisie met een big op tafel. De rest is geschiedenis.
Mijn ouders wilden geen boer en boerin worden, zoals hun ouders en grootouders. Als jong getrouwd stel emigreerden ze naar Holland. Zo heette dat in hun tijd als je van Friesland naar het westen verhuisde. Geboren en getogen als westers kind ging ik iedere zomer logeren op de boerderij van opa en oma. Het boerenleven greep me van meet af aan bij de lurven en liet niet meer los. Veertig jaar later meldde ik me aan op de landbouwschool.
Ik wilde me verdiepen in varkens, koeien kippen en schapen; de dieren die 's avonds op ieders bord liggen. Wat zou er gebeuren als je een biggetje en kalfje kocht in plaats van hamlap of kalfskroket en ze gewoon liet leven? Daar keken ze raar van op in Barneveld. Een dame met rode nagels en hoge hakken uit de P.C.Hooftstraat, wat moest die nou op een boerenschool doen? "Doe maar niet", zeiden ze. "Het is zwaar werk, het stinkt en je bent er niet op gebouwd."
Bij wijze van lakmoesproef ging ik een half jaar stallen uitmesten in Artis op mijn vrije zondagen. "Toch een echte boerenkleindochter," kreeg ik te horen bij mij tweede poging op de landbouwschool. "Je weet in ieder geval wel van volhouden." Ik werd aangenomen.
Toen was het de beurt aan mijn klanten om vreemd op de kijken. "De boerenschool? Jij? Wat moet je daar in godsnaam doen?" Ze gierden het uit. Dat was begin jaren 90. De tijd van yuppen en het grote geld. Niemand wilde dood aangetroffen worden naast een koe, laat staan naast een stinkvarken.
Ik gaf communicatietrainingen in mijn loft in de P.C. Hooftstraat. Achter het pand kraaide iedere ochtend een haan. Toen ik hem ging zoeken, kwam ik in het paradijs terecht. Een soort boerenpad, zomaar achter de duurste winkelstraat van Nederland: het Schapenburgerpad, 't best bewaarde geheim van Amsterdam. "Wat doe jij hier in die malle straat", sprak de haan. "Vooruit, trek een overall aan en ga je boerenroots onderzoeken. Ga iets aan die bio-industrie doen. Het is de hoogste tijd."
En zo was het.
Wordt Vervolgd.
Copyright Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
Vrijdag 3 juni 2016
De Dag van MET ZEEMAN IN UIT MAGAZINE
Levensgenieter Zeeman staat in het zomernummer van UIT Magazine (http://2016.bfknt.nl/20160601-UIT-magazine-Dafne-Westerhof.jpg). Het thema is 'Lokaal is Cool' en het was leuk om mijn antwoorden ook zo dicht bij huis te kunnen houden. Helaas in maar 300 woorden en zo'n redactie is streng :-)
Boer John, die het Bofkonteiland ter beschikking stelde, had meer tekst verdiend. Boer Henk ook, die altijd zijn trekker uitleent als de Pipowagen van A naar B moet, of als we afscheid moeten nemen van een geliefde loodzware Bofkont. De prachtige luchten boven de Bovenkerkerpolder konden jammer genoeg ook niet meer meedoen in het magazine.
Maar de aardappelen van Gerlach's Aardappelparadijs gelukkig wel en de frietjes om de hoek van het Bofkontbos ook. Topkok Sergio Herman heeft gisteren een 'Frites Atelier' geopend in Den Haag. Wie wil even voor me gaan proeven?
Moet ik daar met piepende banden heen?
Nu over levensgenieter Zeeman.
Hij wordt met de dag minder mobiel, maar haalt er nog uit wat er in zit. Aan zijn wilskracht zal het niet liggen. Zeeman is en blijft een baas. Als hij zich met veel moeite in de benen heeft gehesen, móet en zal hij naar buiten. Maar daar valt hij steeds om. Een begeleid ommetje met Zeeman duurt zo lang het duurt. Soms wel een uur.
Als hij dan gelukkig weer veilig thuis in het stro ligt, valt hij in een diepe, diepe slaap. Zeeman weet dat zijn glorietijd er op zit en daar is hij bedroefd om. Tien jaar geleden is hij bij een boer geboren. Binnen no time door de slager afgemest naar 350 kilo. Dat is voor niemand goed. Hij geniet nog wel van eten en van massages. Maar ben je dan nog een levensgenieter? Daar ga ik de komende weken hopelijk uitkomen. Samen met Zeeman. Want Zeeman heeft hierin het laatste woord.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
UIT Magazine is voor levensgenieters in de regio Amstelveen, Amsterdam-Buitenveldert, Amsterdam-Zuid, Aalsmeer, Abcoude, Uithoorn, Mijdrecht, Vinkeveen, Wilnis, Ouderkerk en Badhoevedorp: alles over kunst & cultuur, wonen, lifestyle, eten & drinken en ondernemen.
Woensdag 1 juni 2016
De Dag van DE KRACHT VAN WOORDEN
1 juni 2016. De eerste verjaardag van Arie Bombarie waar hij niet meer bij is. Het went niet. Hij wordt door iedereen gemist. Gisteren een clubje vrijwilligers van Quaker Chemical om een stal te verven: 'Waar is Arie?'
Als de tijd daar is, komt er wel weer een ander gansje. Of twee. Een solitair gansje zoals destijds met Arie Bombarie, daar zeg ik geen ja meer op. Arie heeft een prachtleventje gehad, maar ik had hem liever gans met de ganzen gezien dan gans onder de mensen.
Toch zie ik op Marktplaats hoe makkelijk gansjes die net uit het ei komen (broedmachine!) te koop worden aangeboden. Alsof het niks is, een gans jarenlang bij je te hebben die jou wil gaan dekken als het lente wordt.
Een zekere dierenhandel X maakt het helemaal bont. Ganzenkuikens te koop! Vanaf enkele dagen tot een paar weken. Alle kleuren! Het beste kunt u wel van tevoren bellen als u voor een specifiek soort komt, zo weet u zeker dat ze er zijn als u langs wilt komen! Je houdt je hart vast als je het leest. Dezelfde dierenhandel grossiert trouwens ook in minibiggetjes, dus dan weet je het wel. Ze beweren daar zwart op wit dat minivarkentjes geen eigen wil hebben en niks liever doen dan hun baasjes gehoorzamen. Zoiets doms heb ik nog nooit gehoord. Maar het is veel erger dan dom. Het is killing voor minivarkens. Het woord crimineel komt in dit geval nog eerder in me op, want het gaat hier om winstbejag ten koste van levende wezens.
Van de week viel ik in een gekrakeel op de radio tussen de Dierenbescherming en Martin Gaus. Het ging om de nieuwste campagne van de DB. Steeds meer honden met gedragsproblemen schijnen in asiels terecht te komen. De DB vroeg donaties. Gaus brieste dat de DB geld zat heeft (ik meen 50 miljoen op de bank) en dat ze zichzelf alleen maar in stand houden met al dat gebedel. in plaats van dat er geïnvesteerd wordt in professionals die mensen kunnen trainen in hoe ze met honden moeten omgaan. 'Dweilen met de kraan open!' riep Gaus. Waar heb ik die woorden vaker gehoord? :-)
Waarop de DB antwoordde dat een huppeldepup hond, (weet ik even niet meer, een soort bulterriër-achtige) beslist geen beginnershond is en dat ze die ook altijd afraden aan beginners. Beginnershond? Beginnershond? Wat een raar woord. Wat bedoelen ze daar nou mee?
Als je pas gitaaar begint te spelen, koop je niet meteen de duurste gitaar omdat je eerst maar eens moet leren spelen. Valt het tegen, dan is er geen kaptiaal overboord, maar smaakt het naar meer dan ruil je hem in voor een gitaar met meer mogelijkheden. Maar zoiets kun je toch niet zeggen over een hond?
Valt ie tegen, dan breng je hem naar het asiel. Bevalt ie goed dan kun je hem houden of inruilen tegen een hond voor gevorderden. Zoiets? Ie-de-re hond, of het nou een makkelijk schoothondje is of een stoere gevaarlijke vechtmachine, is een levend wezen waar je toch minstens 15 jaar van je leven voor moet kunnen zorgen.
Het woord beginnershond roept daarom een verkeerd beeld op. Een dier is niet tijdelijk. Een dier is er voor zolang het leven van het dier duurt. En ik snap heus wel wat de DB er mee bedoelt. Dat mag ik tenminste hopen. Maar wil de afdeling PR zich over andere bewoordingen gaan buigen?
Dank vast!
Fijne woensdag allemaal!
GIRO 469 (IBAN NL02INGB0000000469) t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)