M I N I V A R K E N S . N L
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
DONATIES (IBAN NL02INGB0000000469) t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
De Familie Bofkont Workshop is elke zondag, het hele jaar door.
Programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Voor data klik hier - Voor foto's klik hier
Besloten groep: Verjaardag - Vrijgezel - Teambuilding - Bedrijfsuitje - etc.
maandag t/m zaterdag - mail@familiebofkont.nl
Vrijdag 27 mei 2018
De Dag van VLEESJUNKS & HOOP VOOR VARKENS
Vannacht was ik ergens in mijn droom bij iemand die een roze biggetje in haar achtertuintje hield. Het beestje rende blij op me af. Bleek er voor het vlees te zijn. De hele varkenshouderij was ingestort en dit zou nog de enige manier zijn om aan varkensvlees te komen. Ik deed er alles aan om het eenzame varkentje een maatje te bezorgen en ze lekker te laten leven. Helaas.
Wie had ooit kunnen denken dat het onderwerp vlees zo hip zou worden toen ik er nu al weer 22 jaar geleden mee begon? Als ik tegen mijn medeleerlingen op de boerenschool vertelde dat ik bijeenkomsten wilde organsieren met filosofen, kunstenaars, vleeseters en veganisten (wat is dat?!) keken ze me aan of ik rijp was voor het gesticht.
Nu tel je niet meer mee als je niet vlogt over vlees-of-geen-vlees of op een andere manier laat zien dat je je partijtje meeblaast als foodie. Ben je dol op vlees, dan noem je jezelf een vleesjunk (toen ik mezelf jaren terug zo noemde in het veganistenblad EVA, sterker nog, een áfgekickte vleesjunk, werd ik bijkans onthoofd door een veganiste. Nu is het bon ton als je bij de orde der vleesjunks hoort. En wel of niet wilt afkicken.
Die droom vannacht kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen. Het is foodieweek op NPO 3. De wel-geen-vlees programma's buitelen over elkaar heen.
Zondag komt hier een foodie-vlogger van de VPRO om 'een varken in de ogen te kijken', nadat ze eerst in een koelcel kennis heeft gemaakt met halve exemplaren. Ze doet mee aan De Challenge om twee weken minder vlees te eten, een project dat voort komt uit de documentaire Vleesverlangen.
Bovendien heb ik een uitnodiging ontvangen voor een bijeenkomst over 'Cross-sectorale vernieuwingen in Agro & Natuur'. Doe maar duur. Gewoon Betsy & Co dus :-) Het regent dus weer varkens(vlees) om me heen en ja daar droom ik dan van. Zelfs 's nachts kunnen de varkens mij niet met rust laten.
Kreeg gisteren een verheugende mail van een 13-jarige knaap die gek is op varkens: 'Mijn lievelingsvarkens zijn Kune Kune Varkentjes. Het liefste zou ik zelf varkens houden, maar dat gaat nu nog niet. Daarom zou ik graag vrijwilliger worden om te leren hoe je voor varkens moet zorgen. Dit wil ik graag samen met mijn vriend X doen die even gek is op varkens als ik. Ik heb jullie website gezien en vond dit meteen helemaal fantastisch. Daarom willen we vragen om bij u te komen werken om alles over varkens te leren. Wij zijn enthousiast, betrouwbaar, sociaal en goed met dieren. Onze ouders staan er 100% achter en die kunt u ook bereiken als u dat wil. We komen graag een keer langs voor een kennismaking. We hopen spoedig van u te horen.'
Nou, daar zeg je toch geen nee tegen? Als ze echt zo gemotiveerd zijn én blijven, dan heb ik zin om in ze te investeren. Het Bofkontgedachtengoed uitdragen, ze opleiden tot varkensboertjes nieuwe stijl. Wat dat dan precies is of wordt, dat ga ik dan samen met ze uitzoeken. Want dat alles voor varkens anders moet, dat is zeker.
Deze werkweek begon met Hilde. Ook zo'n jonge blom met een hart voor varkens. Ze haalde een 8 voor haar spreekbeurt over minivarkens. Ze is helemaal af van het idee van een solitair minvarkentje in huis. Later wil ze twee afgedankte volwassen minivarkens op gaan vangen. Buiten.
De werkweek eindigt met deze twee ambitieuze gasten die hun liefde voor varkens ook willen omzetten tot iets constructiefs. Er is hoop voor de varkens :-)
Fijne vrijdag allemaal!
PS
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont omdat ik me zo helemaal kan ontspannen tijdens het kroelen van Rosamunde, Zeus en Mozarello, de schattige kleine Kune Kune's en het masseren van de BallenBoy en Iene Mienie. Wachtend op alwéér een scan en de uitslag daarvan, na een paar angstige jaren, gaven die lieverds (en jullie allemaal) mij een heerlijk relaxt gevoel.' (Dankje S.V.!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 25 mei 2016
De Dag van GIEL & GIELTJE
Giel Beelen viert vandaag zijn 39-ste verjaardag. 'Thxxx en wat een leuk kado van Joeri! Dikke kus aan jou en Gieltje!' sms-te hij vanochtend na mijn felicitatie. Ter ere van Giels verjaardag had Joeri Stubenitsky, 3FM nieuwslezer van de NOS, een donatie gedaan voor zijn petekind Gieltje.
Kleine Giel werd 11 jaar geleden door Grote Giel geadopteerd. Grote Giel was niet bij Kleine Giel weg te slaan en werd kind aan huis op Het Beloofde Varkensland. Zijn verjaardagen vierde hij bij voorkeur liggend tussen de varkens.
Nu is Kleine Giel een oude man geworden en draagt Grote Giel nette kleren, een echt kapsel en een design bril. Zijn petten-tijdperk is definitief voorbij. Zelfs Kleine Giel droeg destijds een petje als hij met zijn peetvader op de foto ging.
Laatst stond hier een stel tieners de foto's van Familie Bofkont te bekijken. "Kijk", wees ik. "Dat is Giel Beelen en dat biggetje in zijn armen is Gieltje." Ze keken me stomverbaasd aan. "Is dat Giel Beelen? Nee! Met een pet op?" Ze hadden hem nooit herkend en kwamen niet meer bij.
Tijden veranderen :-)
Fijne woensdag allemaal!
Dinsdag 24 mei 2016
De Dag van HERMAN & MISS JONES
Iedere familie kent z'n eigen gebruiken en gewoontes. Familie Bofkont heeft in de loop der jaren ook een eigen cultuur ontwikkeld.
Zoals Herman die buitensporige interesse blijft houden in kleine varkentjes. De nieuwkomertjes kunnen dan ook altijd op zijn begroetingsrituelen rekenen. En ze hoeven niet bang te zijn. Herman is en blijft de vriendelijkheid zelve :-)
Fijne dinsdag allemaal!
Maandag 23 mei 2016
De Dag van AMBASSADEUR VAN HET WARE MINIVARKEN
'Is dat Pinokkio?!' riep de verbijsterde dame op de workshop uit. 'Dat kan niet waar zijn!' Maar het was wel waar.
Er was niks meer over van het 'microbiggetje' waar ze hier een paar jaar geleden voor in katzwijm gevallen was. Nou ja, er was genoeg van Pinokkio over. Meer dan haar lief was. Pinokkio is geen baby meer. En dus is ze groot geworden.
Gelukkig beginnen steeds meer mensen erover.
Gisteren ook weer. Een jong stel dat zich enorm verheugd had op de aanschaf van een 'microbiggetje'. Maar ze hadden er op tijd van af gezien, want zeiden ze: 'Je moet er ontzettend veel buitenruimte voor hebben, je moet er heel veel tijd voor hebben, je moet er verstand van hebben en je moet er minstens twee nemen.'
Bingo! Nog even en ik hoef zelf niks meer te doen. Gaat de reële voorlichting over minivarkens een eigen leven leiden buiten Het Beloofde Varkensland om.
Neem Hilde.
Die staat vandaag voor haar klas met een spreekbeurt over minivarkens. Haar vader kwam zaterdagavond de replica's van de jonge en oude Miss Universe ophalen. Ze had al voor hem geoefend, vertelde hij trots. 'En ze doet het hartstikke goed! Eerst past ze de truc van verleiding toe en daarna vertelt ze de waarheid.'
Hilde kan het weten. Hilde is een expert in het begeren van de zogenaamde 'microbiggetjes'. Ze heeft haar vader gek gezeurd om eentje. Maar hij hield voet bij stuk. Het gebeurt niet. Punt uit.
Pas op Het Beloofde Varkensland ging bij haar de knop om. Ook een verdienste van Verstandige Vader. Haar meenemen. Niet geheel zonder risico, want Hilde werd ter plekke stapelverliefd op Ries. Maar, en dat siert Hilde, dat was voor haar juist de reden om er definitief van af te zien.
Kijk, dat is nou echte dierenliefde. Als je Ries niet kunt bieden wat hij nodig heeft, moet je er van afzien. Hulde voor Hilde! Arme, trotse vader. Kreeg hij de credits van zijn praten-als-brugman-om-zijn-dochter-op-andere-gedachten-te-brengen? Nee. Want, zo had ze hem met zwaaiend wijsvingertje toegeroepen: 'Het komt door Familie Bofkont dat ik het niet doe!'
Wij wensen dit Minivarkensmeisje een prachtige spreekbeurt toe en houden graag contact met deze jonge Ambassadeur Van Het Ware Minivarken. De jonge mensen van gisteren zijn nu ook officieel Ambassadeurs Van Het Ware Minivarken geworden. Ik heb ze het miniboekje Minivarkens meegegeven. Kan ze van pas komen als mensen in hun omgeving over 'microbiggetjes' beginnen.
Ook Ambassadeur Van Het Ware Minivarken worden? Hier het miniboekje in pdf: http://www.minivarkens.nl/vlugschrift-minivarkens/
Fijne maandag allemaal!
Zaterdag 21 mei 2016
De Dag van DUMPIE & VERSTANDIGE VADER
Vandaag maar weer iets vrolijks. Een jaar geleden werd Dumpie over het hek gegooid. Na een lange aanloop bij Betsy & Co maakt hij het goed.
Dumpie blijft een outsider, maar wel een geïntegreerde outsider. Sliep hij aanvankelijk altijd alleen, van lieverlee heeft hij zich een plaats tussen de roze lummels eigen gemaakt. Er is altijd wel een plekje waar hij net nog achter of tussen kan.
Naar mensen toe blijft Dumpie schuw en schrikachtig. Voortdurend op zijn hoede. Logisch. Mensen die hun minivarkentje dumpen zijn vast niet de leukste op aarde. Overtuig me eerst maar eens van het tegendeel zie je Dumpie dan ook altijd denken als je zijn bospad kruist.
Gelukkig is het Bofkontbos een souvereine staat. De varkens hebben daar geheel en al hun eigen leven met zo weinig inmenging van mensen en dat maakt het tot een veilig oord voor Dumpie.
Vanavond komt een verstandige vader Miss Universe ophalen. Dat wil zeggen haar replica's. Van toen ze nog piep was en hoe ze nu is. Groter geworden dan je ooit voor mogelijk had gehouden als je naar het poppedijntje van weleer kijkt.
Verstandige Vader haalt de replica's op voor zijn dochter, die maandag een spreekbeurt gaat houden op school over minivarkentjes. Het Minivarkens Meisje dat per se thuis een minivarkentje wilde hebben, had haar vader tot wanhoop gebracht. Hij vond dat geen goed idee, maar kreeg dat maar niet uit haar hoofd gepraat.
De Verstandige Vader nam zijn Minivarkens Meisje mee naar Het Beloofde Varkensland. Een slimme zet. Aan het eind van de dag was het tot Minivarkens Meisje doorgedrongen dat ze een varkentje alleen in huis met een stadstuintje van 15 meter niks te bieden hadden.
Ze nam zelfs ons boekje Verborgen Varkensleed - de minivarkenshype mee en las het van A tot Z. Onlangs kwamen vader & dochter met verrassend nieuws. Stralend vertelde het meisje dat ze bezig is met een spreekbeurt over minivarkens. Waarom minivarkentjes niet gelukkig kunnen zijn in hun eentje en met z'n tweetjes op een boerderij wél.
Ze vroeg of ze de replica's van Miss Universe mocht lenen voor haar spreekbeurt. Natuurlijk. Aanschouwelijker dan dat kan ze het op school niet maken. De jeugd heeft de toekomst. Wie weet komt het dan ooit nog goed met de minivarkentjes :-)
Laatst werd ik gebeld door een journalist over Verborgen Varkensleed - de minivarkenshype. Ze vroeg van alles en ik vertelde van alles. O ja, zei ze, dat wil ik je nog toevoegen: 'Wat is dit boekje goed geschreven. Het leest als een trein. Ik heb het met veel plezier gelezen.'
Om eerlijk te zijn: ik vond het leuk om een compliment van een professional te krijgen. Maar ik vermeld het hier alleen maar om anderen er nieuwsgierig naar te maken. Hoe meer mensen dit boekje lezen en naar mekaar doorsturen, hoe beter.
Je hebt het zo uit. Maar dan weet je wel veel. Altijd handig voor als je weer eens iemand in je omgeving hoort verzuchten dat ze een minivarkentje wil hebben. Want voorkomen is beter dan genezen. Vraag maar aan Verstandige Vader :-)
Als pdf: http://www.minivarkens.nl/vlugschrift-minivarkens/
Vrijdag 20 mei 2016
De Dag van SUPERLIEF EN NIEUWSGIERIG
'Ze is superlief en nieuwsgierig', mailde de student diergeneeskunde me van de week. En intelligent, kan ik er uit eigen ervaring aan toevoegen.
Nieuwgierig en intelligent gaan trouwens bijna altijd samen. Of laat ik in geval van varkens maar zeggen: altijd. Conclusie: varkens zijn superlief en nieuwsgierig en intelligent.
Toch worden er steeds meer varkens gegeten. Op dit moment zijn er 1,8 miljard mensen wereldwijd die vlees eten. En hoe hip het veganisme ook lijkt te zijn, helaas rukken de vleeseters steeds meer op. Over 10 jaar zullen dat er 4,8 miljard zijn. Er komen dus nog 3 miljard vleeseters bij.
Ik hoorde het een varkenstechnoloog zeggen, gisteravond bij de Keuringsdienst van Waarde. Hij zei nog veel meer onheilspellende dingen. Dat de varkenshouderij dus nog veel intensiever moet gaan worden om al die 4,8 miljard mensenmonden van varkensvlees te gaan voorzien.
Iedereen die om varkens geeft zou deze uitzending van de Keuringsdienst van Waarde moeten zien: http://keuringsdienstvanwaarde.kro.nl/seizoenen/2016/30-146503-19-05-2016
Er kwam ook een kwaliteitsmedewerker van de slachterij Vion aan het woord. Hij sprak voortdurend mooie woorden over 'netjes met het product omgaan' en vertelde dat er door Vion 30.000 varkens PER DAG worden geslacht. Ik herhaal: bij Vion worden per dag 30.000 varkens geslacht.
Dan zijn:
1500 Zeemannen
1500 Sjonnies
1500 Brammetjes
1500 Gieltjes
1500 Pieten
1500 Wilde Sjouken
1500 Broertjes
1500 Aaltjes
1500 Lange Lijsen
1500 Berten
1500 Eberharden
1500 Jannen
1500 Fransen
1500 Stompies
1500 Ceesen
1500 Klazen
1500 Meisjes met de Blauwe Ogen
1500 Dikke Bertha's
1500 Joke's
1500 Sjanen.
Totaal 30.000 roze lummels of in termen van de industrie: vleesvarkens.
De kwaliteitsmedewerker die dit allemaal mededeelde aan Teun van de Keuken, was dierenarts. Dan heb je dus diergeneeskunde gestudeerd om kwaliteitsmedewerker te worden van de slachterij die 30.000 varkens per dag slacht.
Terug naar de student diergeneeskunde die mij de foto opstuurde van dat superlieve en nieuwsgierige varkentje. Dit varkentje was proefdier op de faculteit. Welke proeven er al op dit varkentje waren gedaan, wist ze niet, maar dat zou ze op mijn vraag gaan uitzoeken. Het leek me wel handig om te weten wat me eventueel te wachten zou staan in verband met de verzorging van dit beestje.
Want omdat de Grannies hun neus ophaalden voor het Bofkonteiland, kwam dit varkentje plotseling in beeld als kandidaat voor het paradijs. Uiteraard samen met een lotgenootje. Gistermiddag alvast ter voorbereiding naar het Bofkonteiland gelopen. Maar een uurtje later kreeg ik mail: 'Het is te laat. Ze is er niet meer.' De student had helaas te laat aan de bel getrokken bij de faculteit Diergeneeskunde. Hoogstwaarschijnlijk was de faculteit er ook niet mee akkoord gegaan :-( Maar het was de moeite van het proberen waard.
Dat maakt het aantal gedode varkens van donderdag 19 mei op 30.000 plus 1.
Is er dan na al deze ellende niks fijns meer te melden? Jawel. Héél voorzichtig begint Jan iets beter te lopen. We houden onze vingers gekruist. Wie weet gaat deze lummel het toch nog redden en kan hij zijn linker voet behouden.
'Varkenshoef om af te kluiven', zong Fred van Oekel destijds vol overgave in zijn ballade Zuurkool met vette jus. Maar zuurkool is ook heel lekker met vegaspekkies. Dat troostmaaltje ga ik vanavond maar eens maken op deze grauwe dag.
Maar eerst nog 30 mensen blij maken die vanmiddag een verjaardag komen vieren en zich willen laven aan de superlieve en nieuwsgierige varkens van Het Beloofde Varkensland. Ze zijn van harte welkom!
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Het is te laat, ze is er niet meer :-). Toch bedankt voor uw reactie en ik heb heel veel respect voor wat jullie doen!'
(Dankje C.! We gaan door. En jij ook bedankt dat je ons op het proefvarkentje attendeerde. Succes met je studie. Ik hoop dat je je gaat specialiseren in de varkensgeneeskunde van langlevende varkens. Zulke varkensartsen zijn heel hard nodig!)
PPS
Vriend worden van Het Beloofde Varkensland?
Dat kan al vanaf 17 cent per dag:
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Woensdag 18 mei 2016
De Dag van HOERA VOOR LA MAMA!
En weer is La Mama een jaartje ouder geworden vandaag! Met haar 12 jaar is ze momenteel het oudste roze varken op Het Beloofde Varkensland. Straks haalt ze Vrouw Vos nog in, die 13 jaar werd.
Het gaat nog steeds harstikke goed met La Mama. Voor een ex-fokzeug met haar staat van dienst, 170 biggen, is ze een lopend wonder. Van de oudjes loopt ze het best van allemaal.
Op TV zag ik het geheim van zeer oude mensen: bewegen bewegen bewegen. Dat kun je van La Mama bepaald niet zeggen. Zij heeft jaren in de kraamkooi gelegen. Dus bewogen bewogen bewogen heeft ze toen he-le-maal niet.
Ik heb het al eens vaker uitgelegd. Fokzeugen worden in de bio-industrie gefokt op excellent beenwerk. Met een carriere als 'biggenfabriekje' voor de boeg, moeten de moeders in topconditie zijn. Haar zoon Edwin, die ze met haar pensionering mee mocht nemen naar Het Beloofde Varkensland, loopt al tijden ronduit beroerd. En hij zou nog in de bloei van zijn leven moeten zijn.
Edwin is een vleesvarken en dat verklaart. Ooit de Ministry of Silly Walks gezien van John Cleese? Zo is het hier ook. Het ene vleesvarken loopt nog merkwaardiger dan het ander.
En dat wordt steeds erger, want door de goede verzorging worden ze oud op Het Beloofde Varkensland. Afgelopen maand is hier de inkoop van de medicatie tegen hun atrose-pijnklachten verdubbeld. Zo langzamerhand wordt Het Beloofde Varkensland steeds meer een verpleegtehuis voor roze lummels :-)
Maar La Mama zit daar dus (nog) niet bij.
Vandaag vieren we haar verjaardag en haar leven samen met haar zoon Edwin, want moeder en zoon hebben een ontroerend hechte band met elkaar. Een voorrecht om daar dagelijks getuige van te mogen zijn :-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont omdat ik gek ben op dieren en op mensen die lief zijn voor dieren.'
(Dankje Belle V.M.!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
PPS
En wie ook lief voor zijn varken was, was Boer Edwin. Zonder hem was La Mama nooit op Het Beloofde Varkensland terecht gekomen. Met geld toe! 1281 euro! Het nummer van haar oormerk :-)
Dit schreef Eenvandaag erover op hun site:
'FOKKER WIL FAVORIETE VARKEN NIET LATEN SLACHTEN
De voorzitter van de varkensvakgroep LTO Noord Edwin Snoek kan het voor het eerst in de geschiedenis niet over zijn hart verkrijgen een varken na vijf jaar trouwe dienst biggenwerpen (170) naar het slachthuis te laten afvoeren.'
En hier de reportage van La Mama die met pensioen mocht naar Het Beloofde Varkensland.
http://www.eenvandaag.nl/archief?zoekterm=Edwin+Snoek
Maandag 16 mei 2016
De Dag van DR. POL
Ooit - in 1987 - speelde Monique van de Ven een dierenarts in de film IRIS. Ter inleving van haar rol liep ze een poosje mee met veeartsen. Ik moest er meteen aan denken toen ik had beloofd iets over Dr. Pol te schrijven.
Ik herinner me als de dag van gisteren dat Monique van de Ven biggen castreerde zonder verdoving. Ze stond er op het zelf te doen, ze was nu eenmaal veearts in die film. Hoe vaak ik wel niet aan die scene teruggedacht heb. Zou ze dat zelf ook nog wel eens gedaan hebben? Terugdenken? Toen er jaren later steeds meer protest kwam tegen die wrede biggencastraties?
Ethische kwestie. Hoe ver ga je als acteur in het je vereenzelvigen met je rol.
Mogelijk is het toen als volgt gegaan: biggetjes werden nu eenmaal gecastreerd. Zonder narcose. Punt. Zullen de regisseur inclusief cast en crew dat destijds voor zoete koek geslikt hebben? Het lijkt er wel op. Maar dan-moet-je-die-handelingen-ook-nog-maar-eens-zelf-willen-uitvoeren-in-je-filmrol. Was er nou filmtechnisch echt niks creatievers te verzinnen geweest? De acteur die de seriemoordenaar Dexter speelt hoeft toch ook niet daadwerkelijk al die moorden zelf te plegen?
Terug naar Dr. Pol.
Hij castreert nog steeds biggen op de ouderwetse manier. Gebruikt de neusstrop voor fokzeugen (gebeurt in Nederland trouwens ook nog steeds in de bio-industrie en ook nog wel daarbuiten). Hobbyvarkenshouders en kinderboerderijen: hoed je voor de neusstrop! Laat je niks op de mouw spelden. Die wrede neusstrop kan achterwege blijven. Bloedtappen kan ook met een roesje. Moet je wel een invoelende dierenarts hebben die rustig, geduldig en secuur kan werken. En ja dat kost geld.
Dr. Pol is het prototype van de hardwerkende veearts. Van dik hout zaagt men planken. Dat is ook een vereiste voor veeartsen. Ze moeten niet bang zijn. Niet zelden verkeren ze in gevaarlijke situaties. Snel en grof kunnen handelen. Die sterke beesten overrompelen voor ze jou te grazen nemen.
En dat allemaal zo goedkoop mogelijk. Dr. Pol is er in eerste instantie voor de mensen. Zijn klanten wil hij goed bedienen. Geld speelt daarbij een belangrijke rol.
Dit zegt Dr. Pol er zelf over:
"Ja klopt. De mensen die klagen, vinden dat ik niet op hun manier dieren genees. Zij zien liever dat ik dieren behandel als een mens, inclusief alle dure apparatuur, medicatie en behandelmethoden. Maar wat ik juist wil, is diergeneeskunde betaalbaar houden. Ik wil dat ook mensen die het niet al te breed hebben, kunnen genieten van een huisdier en dat zij als er iets met hun dier is ook op medische zorg kunnen rekenen."
Het welzijn van de dieren komt dan vanzelfsprekend op de tweede plaats. Als je dat op de eerste plaats wilt zetten, zul je daar als klant ook verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Zeggen hoe je het wilt en daar ook voor betalen. Niet voor niks dat dr. Peter er hier altijd een grapje van maakt: "Dafne wil het zo, dus doen we het zo." :-)
Wat ik Dr. Pol moet nageven: tijdens een spoedoperatie van een aangereden hond droeg hij geen steriele kleding. Nou en? Als het een kwestie van leven of dood is, ga je onmiddellijk aan de slag. Hij werd er om berispt door vakbroeders, die vinden dat hij ouderwets werkte. Maar mag ik die stiekem bedenken van kinnesinne?
Dr. Pol is een razendpopulaire serie, die in 26 landen wordt uitgezonden. Dr. Pol als de goedlachse, joviale veearts van de oude stempel. Dat wordt gevroten. Dr. Pol is een held.
Nu nog dat andere.
Mooie klus voor een niet zeikerige Amerikaanse dierenbeschermingsclub. Hup, om tafel met die crew. De praktijken in de film IRIS uit 1987 moeten bij Dr. Pol, anno 2016, ook maar eens afgelopen zijn.
Fijne maandag allemaal!
Zondag 15 mei 2016
De Dag van VARKENS MASSEREN
Brammetje gezien gisteravond in het nieuwe programma van Humberto Tan?
Varkens masseren! (daar knappen ze van op, en jij ook :-))
Fijne zondag allemaal!
Donderdag 12 mei 2016
De Dag van DE ONDOORGRONDELIJKE ROSAMUNDE
Ach, die lieve Rosa, wat stond ze gisteravond te smullen van de door haar Vrienden meegebrachte appeltjes. Een koe, een kalf en een heel paard half. Een os en een stier en zeven tonnen bier. Een kerk vol schapen en een schip vol rapen. En nog kon Rosamunde van de honger niet slapen.
Plus een hele rol havermoutkoekjes. Ze vrat mij er ook nog bijna bij op. Je wordt maar één keer 19. Negentien jaar! Dat het al weer zo lang geleden is dat ik haar zag liggen in de stal bij de boer. Het was 12 mei 1997.
De boer had mij een seintje gegeven. Hij had er nu twee die wel geschikt voor mij waren. Achteraf heb ik daar mijn gedachten bij (maar daar ga ik nu niet op in).
Het kalfje van een dag oud maakte een verloren indruk. De stal was verder helemaal leeg. Nu zou ik daar meteen allerlei vragen over hebben gehad. Toen was ik bijkans buiten adem van opwinding, want we hadden net het andere 'geschikte' kalf in de bus getild. En dit kleintje zou ook meegaan. Twee kalfjes vrijkopen uit de melkveehouderij. Een lang gekoesterde wens ging ein-de-lijk in vervulling.
Ze rook naar diarree. Dat bleek ze ook te hebben. Het was tobben, de eerste weken met dit beestje. Ze wilde niet drinken, dat kwam van de buikpijn, vertelde de kribbige dierenarts. Misschien had hij die dag de bokkenpruik op, maar hij was net zo ontoegankelijk als het kalfje zelf. Dat zijn van die dingen die je dan bij blijven.
Om Rosamunde heen voelde je een muur. Er was geen contact met haar te krijgen. Zelfs niet toen ze beter werd en wel ging drinken. Die afstandelijkheid bleef. En zo kwam ik er van lieverlee achter dat ik te maken had met een autistisch kalfje.
Wat een leven heeft Rosa al achter de rug. Uitgerekend zij moest ook nog eens haar levensvriendin verliezen. De trouwe volgers van deze blog weten dat allemaal wel. Ik kan nog steeds niet en zal nooit meer naar Rosa kunnen kijken zonder dat ik Brutale Griet aan haar zijde zie liggen of staan.
Maar gisteren moest het feest zijn. En voor zover we dat voor haar konden realiseren, werd het dat ook. Rosa is en blijft mijn zorgenkind. Stond dat kleine grijze oude vrouwtje daar met een dikke uier in het prachtige avondlicht. Schijndrachtig. Ook dat nog. Wat betekent dat op haar leeftijd? Heeft ze daar last van? En wat kunnen we daar aan doen? Hoe gaat zich dat verder ontwikkelen? Allemaal vragen waar vooralsnog geen antwoorden op zijn.
Vanavond is ze ermee op televisie in NH Dierendokter. Dan zien we Dokter Peter in actie bij Familie Bofkont met allerlei koeienklusjes. De opnames zijn al weer van een poosje terug. Inmiddels is Rosa's uier alleen maar groter geworden.
Bij die gelegenheid begon de programmamaker over Dr. Pol en dat Familie Bofkont maar blij mocht zijn dat ze niet hém, maar Dr. Peter op bezoek hadden :-) Dat denk ik ook. Zeker die gevoelige Rosamunde. Die loopt zelfs al voor Dr. Peter een straatje om.
Ik had beloofd terug te komen op Dr. Pol. Dat doe ik ook. Morgen. Eerst vandaag nog wat meer van hem bekijken.
Wordt Vervolgd.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de Dag:
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont omdat het hartverwarmend is hoe Dafne en haar collega's zich met hart & ziel inzetten voor de Bofkonten!'
(Dankje Hester B.!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Dinsdag 10 mei 2016
De Dag van DE VERJAARDAG VAN GRIETJE
Om te beginnen: Grietje is jarig. Drie jaar alweer! Vrijgekocht op de veemarkt, ik zie het kalfje daar nog liggen. Toen was ze vier weken oud. De kleine Grietje viel met haar neus in de boter. Op het laatste nippertje ontsprong ze de dans om op transport te moeten (de markt was eigenlijk al gesloten), en eenmaal bij Familie Bofkont werd ze zonder omhaal geaccepteerd door Mem.
Had ze ineens een pleegmoeder. Met melk! Wat een bofkont.
Ze drinkt nog steeds bij Mem. Zo goed als zeker is Grietje met haar 3 jaar het oudste zoogkalf ter wereld. Nou ja 'zoogkalf'. Ze steekt allang boven Mem uit. Een wonderlijk gezicht, zo'n grote koe met inmiddels ook imposante hoorns te zien drinken bij een andere koe. Maar Mem blijft maar melk geven.
Eerst 2 jaar aan Bulle en aansluitend nu alweer 3 jaar aan Grietje. Het doet haar zichtbaar goed. Ze straalt en glanst als een spiegel. En dat voor een depressieve koe die om die reden naar de slacht moest. Wat een geluk dat we toen ja hebben gezegd tegen Mem.
Maar zodra haar uier weer leeggedronken is, kan Mem de pot op van Grietje. Ze is niet aardig meer tegen haar moeder. Echt een Rotgrietje. Het zal de pubertijd wel zijn. Dan komen moeders & dochters wel vaker in lastig vaarwater terecht :-) Benieuwd naar hun verdere ontwikkeling. Qua relatie en qua drinken.
Grietje is groot, stoer, lomp en brutaal. Eigenlijk is ze 'one of the guys'. Ze trekt het meest met Mozzarello op. Hij leert haar zijn rebellenstreken en Grietje is een ijverige leerling. Boeiend om dat allemaal te volgen. Een makkie is het zeker niet. Maar dat is levenslang voor boerderijdieren zorgen nooit.
Spijt van Grietje? Nee, zeker niet. Want door haar komst heeft Rosamunde een zwiep gekregen in haar rouwproces. Rouw bij koeien? Komt dat dan voor? Jazeker.
Zondag vertelde een dame in de workshop dat Dokter Pol (de beroemde veearts uit de gelijknamige Amerikaans TV-serie) had gezegd dat koeien een korte termijn geheugen hebben en daarom geen emoties kennen.
Ha! Wij weten wel waarom Dokter Pol dat zegt. Maar daarover morgen meer. Want dan is Rosamunde jarig. Ja mensen bij Familie Bofkont is het alle dagen feest :-) Of verdriet :-( Maar saai is het nooit!
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Het filmpje over Mokkende Muk houden jullie nog tegoed.
Eerst de jarigen.
(Ik moet de aandacht eerlijk verdelen, anders komt er herrie in de tent).
Maandag 9 mei 2016
De Dag van NEVER A DULL MOMENT...
Zondag 8 mei 2016
MOEDERDAG VOOR DE OUDSTE FOKZEUG VAN NEDERLAND!
Vorig jaar Betsy & de Moeder van Sjonnie in de hoofdrol op Moederdag. Welke varkensmoedertjes gaan we vandaag extra in het zonnetje zetten? Granny & Muk natuurlijk! Na honderden biggen hebben deze ex-fokzeugen wel recht op een welverdiend pensioen.
Wat zouden ze denken van een tropisch eiland? Met een vrijstaand huisje? Zonovergoten met verkoelende schaduw van een paar polderpalmen? Rondom water voor een frisse duik?
We zullen het spoedig weten, want vandaag is het zover.
Granny & Muk gaan naar hun Bofkonteiland.
Gisteren gooide Granny haar waterbak al om. Ze wilde in het water liggen. Dit driehonderd-biggen-moedertje dat 10 jaar in de kraamkooi lag - en daarmee de oudste fokzeug van Nederland is - mag voor de rest van haar leven nog doen wat ze wil.
In gezelschap van haar vriendin Muk, ook een oude ex-fokzeug. Wat zullen ze genieten! Het is ze van harte gegund. Morgen de eerste foto van de Grannies op hun Bofkonteiland :-)
Fijne zondag allemaal!
Zaterdag 7 mei 2016
De Dag van WILDE VARKENSPLANNEN
Stel je voor. Met Juffrouw Loes naar Zuid-Frankrijk om truffels te gaan zoeken. Wat zou dat leuk zijn. Of anders wel met Miss Piggy. De dames hebben een paspoort dus een leuke truffelvakantie moet kunnen.
Zonder al te veel prijs te geven, de gevonden truffel zou dan worden aangeboden aan de werelberoemde topkok X. om er een droomgerecht van te maken. Zou dat geen mooie televisie opleveren? Vast! Vanmiddag heb ik er een bespreking over met een buitenlands TV programma.
Heerlijk altijd die wilde plannen van redacties. Moet ook, want zonder dromen kom je nergens uit. Maar ik heb ze al uit deze droom geholpen. Hoe spannend het ook lijkt, Juffrouw Loes houdt alleen maar van zelfgekozen voettochten in de buurt. En dan niet op zoek naar truffels, maar op zoek naar een leuke man. Miss Piggy blijft ook veel liever thuis.
Met andere woorden: wat leuk is voor de mensen is een verschrikking voor varkens. Die arme dieren, helemaal naar Zuid-Frankrijk, ik moet er niet aan denken om ze dat aan te doen. Varkens zijn geen honden, die kwispelend naast je op de bijrijdersstoel springen. Ha, gaan we weg? Wat gaan we doen? Truffels zoeken in Zuid-Frankrijk? Hoera!
Helaas. Was het leven met varkens maar zo eenvoudig. Maar we gaan iets anders bedenken. Wordt vast ook de moeite waard. Want varkens zijn altijd de moeite waard. Wat ze ook doen, mits in vrijheid, van varkens kiek'n krijg je nooit genoeg.
Wacht, ik bedenk ineens iets. Ja! Dat is leuk! Dat ga ik ze vanmiddag voorstellen... Wordt Vervolgd.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont omdat ik elke dag mijn nek verdraai als ik over de nieuwe N201 rij om een vrolijk varken te spotten en omdat ik vind dat Het Beloofde Varkensland geweldig werk verricht.'
(Dankje Linette E.!)
Ook Vriend van Familie Bofkont worden?
http://www.familiebofkont.nl/vriend
Donderdag 5 mei 2016
De Dag van VRIJE VARKENS (filmpje)
Filmpje: http://2016.bfknt.nl/20160505-Vrije-Varkens-op-de-Zuidas.mov
Fijne dag allemaal!
PS
foto's van Familie Bofkont Workshops staan online t/m 1 mei.
http://familiebofkont.nl/fotos/
Veel kijkplezier!
Woensdag 4 mei 2016
De Dag van JAN & FRANS IN HET BOFKONTBOS
Arme Jan. Arme Frans. Alsof ze het hebben afgesproken. Beide broers hebben last van hun rechterachterpoot. Nou ja 'last'. Jan verrekt van de pijn en Frans heeft ook wel betere tijden gekend.
Na veel kuren, gepuzzel en gedoe weten we nu dat het bij Frans een ongeneeslijke gewrichtskwestie is. En hij is pas 2 jaar :-) Jan heeft een ontsteking door een bacterie, verzoorzaakt door een wondje in zijn voetzool. Gewoon domme pech dus. De stakker heeft erge pijn, hoeveel pijnstillers hij ook krijgt.
Liet hij zich eerst nog goed behandelen - iedere nacht zijn poot inweken in groene biotex - sinds gisteren is dat voorbij. Hij wil het niet meer. Doodzonde. We waren net een beetje opgelucht omdat het iets beter leek te gaan en hij een patient-zonder-morren leek.
Gelukkig laat hij zich nog wel graag masseren (wat is dat toch een uitkomst) zodat we wel zicht blijven houden op zijn voet. Zo het er nu uitziet gaat zijn hoefnagel loslaten.
Vorige week op een nacht nog een speciale ziekenboegwoning voor Jan & Frans gebouwd met een groot houten terras. Kunnen de broers zich terugtrekken als ze wat rust willen. Het is toch wat.
Langlevende varkens. Een prachtideaal. Maar wat een zorgen ook.
Met Betsy gaat het heel goed. Wat doet die vrijheid haar goed. Zelfs de stand van haar oren is veranderd. Ik denk wel eens: hoe zou ze dit nu vinden? Al die lummels om haar heen. Haar eigen kinderen, die nooit zijn weggegaan. Zou ze beseffen dat zij nog steeds haar eigen vlees en bloed zijn?
Dumpie ook goed. Ingeburgerd tot en met. Slaapt zelfs tussen de roze families in. Black Boys. Geweldige knapen geworden. Moeder van Sjonnie. Moeder van Sjonnie! Wat is dat toch een enig beest. Haar niet aflatende enthousiasme en aanstekelijke levensvreugde. Vrijheid! Een eigen gezin op het laatst van haar leven! Wie had dat ooit nog gedacht? Kleine Beer, Willy en Maxie, ook allemaal dik in orde.
Willy is een tank geworden. Een beer om rekening mee te houden. Kort kontje. Zeer kort lontje. Maar een prachtbeest en leuk om zo'n kribbekop er bij te hebben. Want varkens zijn geen doetjes, hoeveel mensen ook blijven steken in simpele kwalificaties als vriendelijk, lief en aanhankelijk.
Oh nee. Leer mij de varkens kennen. Alleen daarom al is het goed om een aantal van die bio-industrielummels rond te hebben lopen. Om varkens beter te leren kennen. Vriendelijk, lief en aanhankelijk? Zeker. Plus de rest. Vrije varkens hebben een functie. Los van hun eigen geluk, geven ze ons een aardig kijkje in de keuken. Boeiend en leerzaam. Nu eerst Jan er weer bovenop. We doen ons uiterste best.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont omdat de saaie Zuidas een stuk leuker wordt met al die gezellig rondscharrelende bofkontjes. Ik word er elke dag weer vrolijk van!
(Dankje Francine R.!)
Dinsdag 3 mei 2016
De Dag van AFSCHEID VAN ARIE BOMBARIE
Duizenden mensen hebben meegekregen dat Arie Bombarie niet meer fysiek aanwezig is op Het Beloofde Varkensland. Kaarten, bloemen, telefoontjes, cadeautjes, pecunia, kunstwerkjes, het hield en houdt maar niet op.
Wat zou Arie genoten hebben van zijn eigen afscheid :-)
"Toen ik het hoorde heb ik onmiddellijk het Bofkont Boek erbij gepakt", mailde een dame. "Ik had zo'n behoefte aan Arie's verhaal."
Goed idee.
Daar staat het allemaal in. Hoe ik van de ene op de andere dag Moeder de Gans werd. Zomaar in het diepe gegooid en maar roeien met de riemen die er waren.
We hebben het gered, Arie en ik. Het waren schitterende jaren. Jaren waarin hij een grote fanclub om zich heen schaarde. Jaren waarin het babykuiken uitgroeide tot een markante, publieke figuur. Als trotse moeder heb ik het allemaal zien gebeuren. Hoe hij alles en iedereen naar zijn hand zette. Hoe de Familie Bofkont Workshop steeds meer de Grote Arie Bombarie Show werd, als ik niet tijdig op de rem trapte.
Hoe onverwacht Arie kwam, zo totaal onverwacht is hij ook weer gegaan. Slim. Want zo houdt hij de mythe in stand. Het was riskant, gaan op dezelfde dag als Prince, maar dat heeft Arie ruimschoots overleefd:
"Weet je wie er dood is?"
"Ja. Prince."
"Nee. Arie Bombarie."
En toen moesten we allebei even gaan zitten.
Bovenstaand dialoogje verzin ik niet, maar werd opgestuurd door een van Arie's fans. Waar gebeurd. En het stel had Arie maar één keer ontmoet.
Arie is uitgeleid met een groot applaus.
Zijn meeste fans heb ik persoonlijk bedankt voor alles wat zij voor Arie hebben betekend. Nog steeds ben ik daar druk mee, maar ik vrees dat er ook bedankjes tussen de wal en het schip gaan vallen. Want de zaken bij Familie Bofkont gaan gewoon door. En nu is het Jan uit het Bofkontbos die al onze aandacht opeist.
Dus bij deze: Dank dank dank voor al jullie uitingen van meeleven. Gedeelde smart is halve smart, hoe waar deze cliché is heb ik de afgelopen weken weer eens aan den lijve mogen ondervinden. Arie zou een diepe buiging voor jullie gemaakt hebben.
Morgen meer over Jan uit het Bofkontbos...
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Het verhaal van Arie Bombarie lees je hier: http://boek.bfknt.nl/FBHBV-046-Arie-Bombarie.jpg
PPS
Quote van de dag:
'Pffff, twee weken geleden Arie voor het eerst ontmoet. Mijn vader was meteen helemaal gek op hem en had het alleen maar over Arie bij thuiskomst. Wat een geweldig dier was dat.'
(Dankje Simone H.!)
GIRO 469 (IBAN NL02INGB0000000469) t.n.v. FAMILIE BOFKONT (ANBI, dus giften zijn aftrekbaar)