De Bofkonten mogen blijven leven tot ze 'omvallen van ouderdom'. Steunen?
Donaties zijn fiscaal aftrekbaar :-) GIRO 469 t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
Facebook.com/FamilieBofkont & Twitter @FamilieBofkont
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
De Familie Bofkont Workshop is elke zondag, het hele jaar door.
Programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Voor data klik hier - Voor foto's klik hier
Besloten groep: Verjaardag - Vrijgezel - Teambuilding - Bedrijfsuitje - etc.
maandag t/m zaterdag - mail@familiebofkont.nl
Donderdag 31 oktober 2013
De Dag van de KLEINE RIJKMAN
Die Kleine Beer. Hij wordt steeds mooier. Toen hij vorige week in het Bofkontbos op de Zuidas rondstapte, kreeg hij bezoek van zo'n knappe Zuidas-boy in een mooi grijs pak.En toen zag ik het. Kleine Beer had net zo'n kek grijs pakje aan. Met streepjes.'Wat een mooie big', zei de Zuidas-boy. 'Hoe heet ie?' 'Rijkman', zei ik. 'Vandaag heet hij Rijkman'. 'Ja verdomd! Rijkman Groenink. Laat hij het maar niet horen', lachte de snelle Zuidasser.
'Waarom niet? 'Ze hebben nog wel meer gemeen dan alleen dat grijze pak', zei ik. 'Allebei slim en gulzig. Vooral dat laatste. Want een varken heeft nooit genoeg en de bankier had dat ook niet. En dan heet je ook nog Rijkman. Dat verzin je toch niet.'
Even later lag de kleine Rijkman weer prinsheerlijk bij Moeder.
Zelfs dat hebben ze gemeen. Kijk maar naar De Prooi, over de val van ABN-AMRO, op zaterdagavond. Prachtrol van Pierre Bokma als Rijkman Groenink, waar hij terecht een Gouden Kalf voor kreeg. De mooiste scenes vind ik die van Rijkman in zijn thuissituatie. Die scenes zijn sporadisch en heel erg kort, maar ze spreken boekdelen. Even weg van de boardroom, weg van alle decorum, veilig thuis bij moeder de vrouw. En bij die vrouw is Rijkman de kleine jongen. Ze strikt zijn das, neemt zijn gezicht in haar handen en kust hem moed in.
Net zoals Kleine Beer bij Moeder. Bij de Black Boys doet ie stoer, maar bij Moeder ligt hij nog steeds het liefst aan de speen.
Mánnen :-)
Woensdag 30 oktober 2013
De Dag van VEILIG BINNEN
We hebben geluk gehad. Villa Varkensgeluk en de pipowagen zijn ongeschonden gebleven tijdens de storm in het Bofkontbos. Veel had dat trouwens niet gescheeld. Er ligt een flinke omgewaaide boom vlak naast de pipowagen. Een paar centimeters naar links en het romantische onderkomen had het niet overleefd. De ingang is versperd. Straks met een zaag naar het Bofkontbos dus.Niet iedere Bofkont was zo stoer om tijdens de storm op het erf te blijven. De meeste varkens bleven lekker binnen. Afgelopen zondag hebben de deelnemers van de workshop hun ogen uitgekeken hoe Mokkeltje een slaapnest bouwde van stro. Vol ijver en toewijding liep ze af en aan met haar bekje vol stro om haar Moeke en zussen lekker warm in te stoppen. Pas toen alles naar haar zin lag - en dat duurde heel lang - kroop ze er zelf ook lekker bij.
Voor de storm uitbrak, waren Broertje, Wilde Sjouk en Aaltje ook zo in de weer. Toen hun bed helemaal klaar was, doken ze onder het stro en ging Goudhaantje boven op de rug van Broertje zitten. Laat nu die storm maar komen :-)
Leuk om te zien dat Broer, Sjouk en Aaltje nog steeds samen zijn. Al weer twee jaar een hecht drietal. Als biggetjes bij Familie Bofkont gekomen. Broer & Sjouk uit hetzelfde nest, vrijgekocht uit de intensieve varkenshouderij. Aaltje als onfortuinlijke 'cadeaubig', een paar weken later. Ze sloten vrijwel meteen vriendschap. De ene big is agressiever dan de andere en het kost altijd een paar weken voor ze aan elkaar gewend zijn (lees uitgevochten zijn).
Maar deze biggen waren alledrie zoet. Nog steeds. Aaltje is de meest pittige. Nog even afwachten. Ze zijn nog maar twee. Over drie jaar zijn ze vijf, dan zijn ze volwassen, fysiek en mentaal. Zo gaat het hier atlijd. Dan pas weet ik met wie ik te maken heb :-)
Dinsdag 29 oktober 2013
De Dag van OM DE BULTEN SPRINGEN
Familie Bofkont heeft de storm goed overleefd. Het was een feestdag voor ze. Afgebroken boomtakken, de stieren wisten niet hoe snel ze de blaadjes naar binnen moesten werken. Mozzarello was helemaal wild. Sprong alle kanten op. 'Om de bulten springen' noemde mijn oma dat altijd.Wie heeft gisteravond dat koeien-item op EenVandaag gezien? Het ziet er niet best uit voor de Nederlanse melkkoeien. Steeds minder koeien mogen nog naar buiten. Die kunnen nooit meer om de bulten springen. En over een paar jaar zal er nog veel meer melk geproduceerd gaan worden, want dan vervalt het wettelijk vastgestelde melkquotum. Dat betekent nog veel meer noodzakelijke geboortes van kalfjes, nog meer melkkoeien, en allemaal binnen. Levenslang. Geen blijmakend bericht. (voor wie niet meer mee wil doen aan dit hele circus, schijnt er nu een veganistische kaas te zijn als alternatief, Wilmersburger kaas. Niet zo'n vieze maar een echt lekkere, hoorde ik van een Bofkontfan).
Terug maar weer naar de koetjes en kalfjes van Familie Bofkont. Grietje groeit als kool. Ze is zo'n leuk pittig grietje. En ook helemaal one of the guys, want ze gaat het liefst met de stieren om. Niet gek, want die lopen stuk voor stuk allemaal met haar weg. Mozzarello beschermt haar zelfs tegen vreemden, wat nergens voor nodig is, want de mensen die hier komen zijn allemaal dol op de Bofkonten, maar Mozzarello heeft nu eenmaal dat oerinstinct :-)
En dan haar grote stiefbroer: Bulle. Ach wat is hij toch wijs met zijn kleine zusje. Nooit is hij jaloers of narrig geweest dat Grietje ook bij zijn Mem mocht drinken. Mem en Grietje zijn daardoor compleet moeder en dochter geworden.
Het is een feest om al die ontwikkelingen van de Bofkontkudde te volgen. Vier koetjes en vier stieren (ossen), die zomaar voor zichzelf leven. En zeg nou zelf: genieten van hun bestaan is toch minstens zo waardevol als die plak kaas op je brood? Of ben ik nou een zeikerd? :-)
PS
En nu gauw naar het Bofkontbos.
Kijken of daar alles nog overeind staat, want de Moeder van Sjonnie wil terug met haar kinders. Gelijk hebben ze.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland
27 oktober 2013 - 14.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 28 oktober 2013
De Dag van ZEUS IN DE HOOFDROL
Vijf jaar geleden werd Zeus geboren, ergens bij een boer in Noord-Holland. Een maandje later stond hij op de veemarkt in Purmerend. Daar keek hij me met zijn prachtige donkere ogen aan: "Ik ben Zeus. Neem mij mee." De rest is geschiedenis.Zeus was gisteren jarig. Aanstaande zondag wordt hij tijdens de Familie Bofkont Workshop in het zonnetje gezet. Eerst gaan we hem zaterdag wassen met lekker warm water en shampoo. Een klusje waar je echt een paar uur de tijd voor moet nemen. Zeus is een reusachtige os geworden in de 5 jaar tijd dat hij nu bij Familie Bofkont woont en ieder plekje moet gedaan. Na de wasbeurt is hij dan prachtig schoon, zacht en geurig. En wit!
En zondag is het feest. Zeus zal jullie op zijn kenmerkende rustige manier begroeten. 'Ik snap er niks van', zei een van de deenemers gisteren. 'Overal hoor je altijd dat stieren zo gevaarlijk zijn, en hier lopen ze zomaar op ons af om aangehaald te worden. Ik was van tevoren echt een beetje huiverig toen we hier vanmiddag naar toe gingen.'
De man had gelijk. "Dacht je nu echt dat ze hier hadden kunnen wonen als intacte stieren?" vroeg ik hem. "Zeus, Herman, Bulle en Mozzarello zijn 'je weet wel stieren', oftewel ossen. En daarom kan het hier. Maar ze zijn nog mannig genoeg hoor, want als Dolle Mina of Mem tochtig zijn, dan weten de heren nog precies wat ze moeten doen. Alleen zijn ze niet gevaarlijk meer."
Wat zo bijzonder aan Zeus is, is dat hij nog steeds bevriend is met Piet, inmiddels een giga beer (mannetjesvarken). Als kalf en big waren ze altijd heel close samen en dat is nog steeds zo. Misschien verklaarbaar omdat de oppergod Zeus uit de Griekse Mythologie (naar wie Zeus vernoemd is), zowel van de dames- en herenliefde was? Wie zal het zeggen. Feit is dat de combi stier/beer een heel opmerkelijke is en zelfs bij Familie Bofkont uniek.
Dat en nog veel meer komt allemaal in de Familie Bofkont Workshop van aanstaande zondag 3 november aan bod. Want waarom likte de kleine Zeus op weg van de veemarkt naar huis aan de wanden van de Bofkontbus? Hoe reageerde hij op Stiertje Herman die hem twee maanden later gezelschap kwam houden? Waarom moest Zeus zijn oren 'inleveren' bij Herman? Hoe Zeus in de sloot terecht kwam en zijn leven ternauwernood werd gered door de buurboer? En toen Zeus verliefd werd op Dolle Mina?
Wie het leven van Zeus en alle andere Bofkonten mee wil vieren, moet snel zijn. Er zijn nog enkele plaatsen voor de workshop van aanstaande zondag. Pas maar op. Zeus pakt je in waar je bij staat. Of je nu man bent, of vrouw :-)
Zondag 27 oktober 2013
De Dag van KNORRIE & BOY GEORGE
Aan de omgeklapte oortjes van Knorrie kon ik zien dat ze nog geen week oud was toen we haar opnamen bij Familie Bofkont. Gebruikt voor fotoshoot, daarna moest ze dood van de fotograaf. Helaas ben ik er nooit achter gekomen wie dat was. Maar daar was trouwe Boy George. Zoals altijd ontfermde hij zich over de biggetjes en alles kwam weer goed :-)
Zaterdag 26 oktober 2013
De Dag van het ZOEKPLAATJE
Kleintjes worden groot. Heel groot. Kwam deze foto tegen. Mozzarello & Dolle Mina, een paar jaar geleden. Als je goed kijkt, zie je Bokkie lekker tussen ze in gekropen. En als je nog beter kijkt, ligt Bessie achter Bokkie. Zij heeft de beste plek. Tegen haar varkensvriendje en tussen twee warme kalfjes in. Beter kan het voor een varkentje niet worden :-)
Vrijdag 25 oktober 2013
De Dag van AFGRIJSELIJK PARADIJSELIJK
Vanochtend las ik een stukje in de Volkskrant over het magazine MUG. MUG. Dat is lang geleden! Mijn eerste echt grote interview met Miss Universe als covergirl. 'Het is hier afgrijselijk paradijselijk', zei ik tegen de interviewer en die uitspraak haalde de voorpagina. Het magazine lag in alle Amsterdamse openbare ruimtes, in enorme aantallen. Overal dook dat koppie van Miss Universe op.AFGRIJSELIJK PARADIJSELIJK
Toen was het hier kennelijk al afgrijselijk paradijselijk. Daar bedoelde ik mee het vele werk dat nooit ophoudt als je met beesten leeft. Als ik er nu aan terugdenk: waar ging dat toen over met die twee koetjes, zeven varkens, twee rammen en een gans? Wat een makkie vergeleken met de inmiddels zeer grote Familie Bofkont. Alles heb ik kunnen inleveren bij die Bofkonten: tijd, moeite, inzet, ruimte en geld :-) Afgrijselijk paradijselijk, een betere omschrijving bestaat er niet.
VERANTWOORDELIJKHEID
Maar wat ik toen natuurlijk bedoelde was de verantwoordelijkheid. Want of je nu de zorg over twee varkentjes hebt, of over duizend, de verantwoording is dezelfde. Niet voor eventjes, maar voor hun hele leven lang. Of dat leven nu 6 maanden duurt zoals voor de vleesvarkens uit de varkenhouderij of voor de langlevende Familie Bofkont, verantwoordelijk ben je en blijf je tot hun laatste snik.
KUNSTPROJECT
Dat brengt me op de varkens die nu overal in Nederland gehouden worden als 'kunstproject'. Stadslandbouw is het toverwoord geworden. Samen met buurtbewoners geef je twee biggen veel te eten tot ze lekker dik zijn, laat ze wat rondscharrelen op een braakliggend terreintje in de stad, vervolgens hou je een slachtfeest, legt ze op de barbecue en smullen maar. En dat noem je kunst.
REDDEN
En dan gaan er stemmen op om die twee varkentjes niet op te eten, maar ze te 'redden'. Een nobel streven. Vanochtend had ik er nog een mailwisseling over met een Bofkontfan. Zij had al voorzichtig gepolst over een plek bij Familie Bofkont. Had ik ook gedaan als ik haar was. Ik zou ieder varken wel willen redden, maar weet als geen ander welke verantwoordelijkheid dat met zich meebrengt. Mijn verantwoordelijkheid is nu dat Familie Bofkont niet groter meer moet worden. Zie het eerdergenoemde lijstje: tijd, moeite, inzet, ruimte en geld.
VOORLICHTING
Maar mijn verantwoordelijkheid gaat inmiddels nog verder in het belang van alle varkens, die niet tot Familie Bofkont behoren. Door mijn jarenlange ervaring met varkens in alle soorten, maten en rassen, kan ik niet anders dan de goedbedoelende mensen die varkens willen redden eerlijke voorlichting geven.
Ik mailde daarom de Bofkontfan het volgende:
"Wat het belangrijkste is, is dat de 'redders' van te voren een plan hebben voor de toekomst. Reken op 15 jaar. Stadslandbouwprojecten op braakliggende terreintjes zijn altijd tijdelijk. De gemeente kan de grond zo weer terugnemen voor iets anders. Om varkens lang te kunnen laten leven, moet je ze veel te bieden hebben. Veel land, denk aan duizenden vierkante meters met voldoende uitdaging zoals bomen, struiken, schuurtjes, verharding, rommelplekjes, schuilplekken etc. Een goede afwatering is van het grootste belang en een permanent droog, tochtvrij en veilig onderkomen ook. En dat 15 jaar lang! Dan de verzorging, eten, drinken en de dierenarts. Plus voortdurend herstellen wat ze slopen :-) Alles bij elkaar kost dat veel geld. Een grote verantwoordelijkheid dus. Als al die voorwaarden niet van te voren gegarandeerd zeker gesteld kunnen worden, moet je er NIET aan beginnen. Te vaak maak ik mee dat mensen gaan scheiden of door welke reden dan ook door omstandigheden moeten verhuizen, en dan heb je de poppen aan het dansen. Want waar moeten die varkens dan heen? En dit nog allemaal los van het feit dat het karakter van deze veeleisende lummels mensen meestal tegen gaat vallen. Na 5 jaar weet je met pas echt met wie je te maken hebt, want dan zijn ze volwassen. En dan is er geen weg meer terug. Ik spreek uit ervaring." :-)
FAMILIE BOFKONT
Terug naar Miss Universe op de cover van MUG. De kleine Missie van weleer zit nu in haar laatste levensfase. Ze is oud en dement geworden. Leeft achter de geraniums in het Bofkont Bejaardenhuisje in gezelschap van Billie Bofkont en Mannetje Bromsnor. Een mooi lang leven in alle vrijhijd achter de rug. Nu beschermd wonen. Het kan allemaal bij Familie Bofkont. Zo moet het. Een enorme verantwoordelijkheid. Soms heb ik gewoon pijn in mijn schouders. Niet zo gek. Daar rust ook een enorme verantwoordelijkheid op. Zoals ik toen al zei en altijd zal blijven zeggen: Familie Bofkont? Afgrijselijk Paradijselijk :-)
Donderdag 24 oktober 2013
De Dag van WEER TERUG OP DE BOERDERIJ
De Moeder van Sjonnie is weer terug op de boerderij met haar kroost. Door toeval ontdekten we gisteren dat de palen van de omheining in het Bofkontbos niet (meer) bestand zijn tegen het enthousiasme van de Moeder van Sjonnie. Ze schuurde tegen een paaltje en krak zei het paaltje. Een volgend paaltje zei ook krak. En zo ging het door.Als zoiets op Het Beloofde Varkensland gebeurt, is er niks aan de hand. Maar als de varkentjes uit het Bofkontbos ineens op de Parnassusweg en de Gustav Mahlerlaan lopen, is dat minder.
De Moeder van Sjonnie, Willy, Maxima, Kleine Beer en de Black Boys zijn dus weer terug op de boerderij.
Vandaag gaan we kijken hoe het verder moet in het Bofkontbos.
LET OP! Geen ontvangst dus aldaar.
Never a dull moment met Familie Bofkont :-)
Woensdag 23 oktober 2013
De Dag van GELUKKIGE BOSVARKENS
De Moeder van Sjonnie is met haar zes biggen naar het Bofkontbos verhuisd. Dit MOET je meemaken. Ik denk niet dat ze ooit nog iets anders wil. En Willy, Maxima, Kleine Beer en de Black Boys ook niet. Dit is Familie Bofkont. Het is magisch. Overtreft mijn stoutste verwachtingen. En dat gewoon in Amsterdam, midden op de grootstedelijke Zuidas. Je weet niet wat je meemaakt.Als je het geluk van deze bosvarkens wilt meemaken in dit prachtig herfstige oerbos, ben je van harte welkom! Het Bofkontbos ligt vlakbij het World Trade Center. Makkelijk te komen dus met metro of tram.
De entree van het Bofkontbos ligt op de hoek van de Parnassusweg en de Gustav Mahlerlaan. Wie weet tot daar. Familie Bofkont kijkt naar jullie uit :-)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland
20 oktober 2013 - 14.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 21 oktober 2013
De Dag van WILDEMAN
Leuk stel gisteren op de workshop. Binnen 5 minuten was me al duidelijk dat de mannelijke helft de varkensfluisteraar van de dag zou gaan worden.Wildeman had het ook meteen door. Wat bleek? Hij was sportmasseur. En dol op de varkens van Het Beloofde Varkensland. Gouden combi.
Met dank van Wildeman :-)
Zondag 20 oktober 2013
De Dag van STOERE KATJES
Boerenbontje, Kareltje, Siepert. Echte boerderijkatten geworden. Soms zie ik ze dagen niet. En ik zie hier ook nooit meer een rat :-)Vorig jaar lagen ze nog als kittens bij Brutus. Vol vertrouwen. Ze zijn nooit bang geweest voor die enorme varkens. Erg leuk om te zien hoe ze zich ontwikkelen. Stoere katjes zijn het met een heel eigen leven.
En het leuke is: als ze eens thuis zijn, val ik gewoon om van hun kopjes geven. Dat gaat me toch met een hartstocht. Daar moet dan alles en iedereen voor wijken. Maar het kan zomaar gebeuren dat ze tien minuten later al weer verdwenen zijn. Waarheen? Dat weet ik nooit en het gekke is dat ik daar dan niet ongerust over ben. Het zelfvertrouwen waar zij mee door het leven gaan, geven ze ook door aan mij. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Zo zijn katten :-)
Zaterdag 19 oktober 2013
De Dag van VROUW VOS FOR EVER
Vandaag al weer de tweede sterfdag van Vrouw Vos. De dag dat ze ging weet ik nog precies. Het was wild weer met prachtige luchten. Ik zag het 's ochtends meteen. Dit is de laatste dag van Vrouw Vos.Ze at al niet meer. Ineens stond ze op en maakte een laatste rondje over het erf, alsof ze alles en iedereen nog een keer wilde zien. Alles ging zo langzaam. Onderweg moest ze dan ook steeds uitrusten. Het mooiste was dat ze stilhield bij Rosamunde & Brutale Griet. Evenals Vrouw Vos bofkonten van het eerste uur.
Het vlammend rode haar van Vrouw Vos was grijs geworden.
Hoewel ze ook niet meer wilde drinken, merkte ik 's avonds aan haar gedrag dat ze wel dorst had. Ik haalde een emmer appelsap en verdomd, ze dronk nog wat. Wat was ik daar blij mee. Nu kon ik tenminste nog wat voor haar doen. Toen het op was, wilde ik haar instoppen, maar dat wou ze niet.
Ze maakte zelf haar bed nog op. Het werd haar doodsbed. Vrouw Vos is mooi rustig ingeslapen. Een belangrijk afscheid. Nog steeds kijk ik wel eens rond. Waar is Vrouw Vos? En soms denk ik daar gaat ze.
Maar dan blijkt het Moszko te zijn :-)
Vrijdag 18 oktober 2013
De Dag van KLEINE BEER & WILLY
Nu ik Willy regelmatig voorbij zie komen in Lucky TV, kan ik niet meer naar onze Willem met zijn hermelijnen manteltje kijken (voorheen Wim van de tostifabriek), zonder hem Willy te noemen :-)Willy dus. Een slim kereltje. Neemt geen genoegen meer met bij Moeder thuis, maar gaat regelmatig helemaal in zijn eentje de hort op.
Van de week ging hij eens een kijkje nemen in het platanenbos. Vast als voorproefje van het Bofkontbos? Willy had Kleine Beer in zijn kielzog. Ze moesten eens weten wat ze straks nog allemaal mee gaan maken in het grote Bofkontbos!
Donderdag 17 oktober 2013
De Dag van APPELFEEST IN HET BOFKONTBOS
Bofkontfan Gera ging met twee vriendinnen naar de appelboomgaard van haar broer in de Betuwe. Ze kwamen terug met een auto vol heerlijk geurende appels. We gaan de appels verstoppen in het Bofkontbos. En als de Bofkonten daar dan arriveren wacht hun een grote verrassing. We zijn nu nog druk bezig met maken van hun boshuisjes, maar aanstaande maandag 21 oktober is het dan zover:-)
Woensdag 16 oktober 2013
De Dag van GEKKE GOUDOOG & LOSLATEN
Gekke Goudoog heeft lange tijd getreurd over het verlies van Boy George. En dat heeft hij helemaal in zijn eentje opgelost. Geboren en getogen op Het Beloofde Varkensland ken ik hem niet anders dan dat hij in die 18 jaar periodes in afzondering heeft willen doorbrengen. Zo heeft hij een tijd in een boom geleefd, op zolder, in de w.c. en na het overlijden van Boy George in een doos in een klein kamertje, waar hij niet meer uit wilde komen.ALS VANOUDS
Laat hem maar, het komt wel weer goed, dacht ik. En sinds gisteravond slaapt hij weer op mijn bed. Als vanouds likt hij mijn handen, eigent zich het hoofdkussen toe en zet zijn kittenstemmetje op als hij wil eten. Gekke Goudoog is terug. En ik ben blij. Ik kan zo slecht tegen treurende dieren en de afgelopen weken heb ik mijn portie wel weer gehad met de biggengate.
DIERENWELZIJN
Je kunt alleen maar goed voor je eigen dieren zorgen, zegt Dennis altijd. 'En hoe een ander het doet, daar heb je maar ten dele iets over te zeggen. Jouw normen voor dierenwelzijn liggen veel hoger dan het wettelijk minimum. Jij gaat uit van de liefde voor het varken, een ander stelt de omzet van varkensvlees centraal, ook al willen ze een alternatief zijn voor de intensieve varkenshouderij. Zet het van je af. Laat het los.'
LOSLEVEN
Ha, loslaten! Als ik 1 levensles te leren heb, is het loslaten. Vorige week werd ik geinterviewd voor een boek, dat Losleven gaat heten. Eigenzinnige, ondernemende mensen die helemaal hun eigen pad gaan in leven en werk, daar zal het over gaan.
De schrijver Jan Wolter Bijleveld is al vaker op Het Beloofde Varkensland geweest, maar het interview vond plaats in de pipowagen in het Bofkontbos. Daar viel hij met z'n neus in de boter en bijna van 'n stoel. 'Hoe heb je dit voor mekaar gekregen?' riep hij uit. 'Een bos midden op de Zuidas in Amsterdam! Met varkens in dat bos! Midden in de wereld van het grote geld. Wat een statement!'
Hij zat gewoon te duizelen op zijn strobaal, in de war van deze 'out of the box' ervaring. 'En voor jou zijn deze dingen dus heel gewoon', zei hij. Ja voor mij is dat inderdaad heel gewoon, want zo ben ik. Ik kan niet anders werken en leven dan zo. Ik doe wat ik moet doen. Nooit anders geweest. Hij schreef het allemaal op.
LOSLATEN
De volgende dag stuurde hij me zijn eerste boek op: Loslaten.
Daar ga ik vandaag maar eens in lezen. Want op de Facebook pagina van Buitengewone Varkens las ik gisteravond een commentaar over een varkentje in Ter Apelkanaal, ook een van hun crowdfundingsprojecten: "Beste buitengewone varkens-houders. Ik ben vanavond bij de varkens in Ter Apelkanaal geweest te kijken. Daar liep 1 van de grotere varkens met een gebroken voorpootje volgens mij, en dat andere voorpootje was al dik . Het zag er best zielig uit. Dus wil ik dit toch even melden. Ik snap dat de dieren geslacht worden maar toch ze mogen voor die tijd niet lijden!!!"
'Laat het los', riep Dennis. 'Niet meer kijken op die site.' En ik dacht ook aan de wijze woorden van mijn 'oude' vriend Daan: 'Laat het zijn.' Daar ga ik dan maar eens mee beginnen. Vandaag laat ik het los en laat het zijn. In ieder geval vandaag :-)
PS
Ik zie net dat FoodLog.nl de biggengate heeft opgepikt, met een mooie pay-off: "Dafne toont zich chique. Toch moeten die Buitengewone Varkenshouders oppassen. Ze mogen haar dankbaar zijn."
Dick Veerman van Foodlog is niet de eerste de beste. Die heb ik hoog zitten. Nu komt het dus toch in de media, maar op een verdiepende manier. Ze willen nu alles gaan natrekken wat betreft de overheidssubsidie etc. aan Buitengewone Varkens. Dit wordt dus echt onderzoeksjournalistiek. Zie: foodlog.nl/artikel/dafne-westerhof-grijpt-in-bij-buitengewone-varkens
en
foodlog.nl/short-news/detail/klacht-pvdd-tegen-varkenshuisvesting-op-stadsboerderij
Dinsdag 15 oktober 2013
De Dag van SLAPEN ALS EEN BIG
Voortaan heet 'slapen als een roos' voor mij 'slapen als een big'. Wat hebben wij gisteravond 20 dolblije biggen achtergelaten op de stadboerderij in Amsterdam-Noord! Er was geen snuitje of oortje meer te zien. Alleen hoorden we af en toe een tevreden knorretje.Vier (!) balen stro hebben we ze gegeven in hun huisje. Dat is heel veel, maar wat hadden ze dat verdiend.MEDIA
Toen de media gister lucht kregen van mijn facebookbericht (met dank aan jullie spontane, betrokken medewerking), en contact met mij zocht, besloot ik er niet op in te gaan. In plaats daarvan heb ik de man gebeld, die een paar weken geleden de 20 biggen vanuit Twente naar Amsterdam-Noord heeft gebracht.
BUITENGEWONE VARKENS
De biggen zijn en blijven van Buitengewone Varkens, een club die het anders wil doen dan in de intensieve varkenshouderij. Een mooi streven en ze timmeren hard aan de weg. Gelikte site, mooi marketingpraatje, daar heeft het reclamebureau haar best op gedaan. Het is een concept. Overal in Nederland worden nu van deze biggen gebracht. Een soort bagels & beans, maar dan biggen & biggen. Waar een geschikte plek is - lees waar vindt stadslandbouw plaats (en waar niet, want het is hip) -, verschijnen deze bonte bentheimer biggen. De bonte bontheimer is een herontdekt oud varkensras. Een vergeten groente zeg maar, in dit geval het vergeten varken. Het ras is weer leven ingeblazen met een heus stamboek. Sterke dieren die tegen een stootje kunnen. 'Winterhard' worden ze door Buitengewone Varkens genoemd.
VARKENS ZIJN GEEN WINTERHARDE PLANTEN
Maar biggen zijn geen planten. Bij planten spreek je over wel of niet winterhard. Biggen zijn wezens van vlees en bloed. Hooggevoelige wezens ook nog eens een keer, dat heb ik de afgelopen 18 jaar dat ik nu met varkens leef, wel geleerd. Op Het Beloofde Varkensland leven verschillende rassen varkens vrij naar hun eigen aard, maar zelfs de wilde zwijnen duiken diep weg in het stro. Zelden zie ik ze buiten slapen, zelfs hartje zomer verkiezen ze een plek met een dak boven hun hoofd.
VEILIGHEID & VERTROUWEN
Dat heeft alles met een gevoel van veilgheid en vertrouwen te maken. Varkens zijn prooidieren en biggen die net van hun moeder komen, zoals de 20 biggen op het voetbalveld, moet je veiligheid bieden. Ik schrok dan ook behoorlijk toen ik in het Parool las dat ze door een vrijwillger, die nooit eerder met varkens te maken had gehad, 1x per dag gevoerd zouden gaan worden en dat ze winterhard waren.
NACHTELIJKE BEZOEKEN
Nou ja, de rest is bekend. We hebben er een aantal nachtelijke bezoeken aan gewaagd, om een reeel beeld van de situatie te krijgen. Buiten het niet hebben van een veilige, droge plek was er meer waar ik bezorgd over was, maar die laat ik hier verder buiten beschouwing. Zoals iemand op facebook terecht opmerkte: waarom moet het voor consumptiedieren (want dat zijn deze bonte bentheimers), altijd zo minimalistisch? Ja, dacht ik meteen, waarom deze varkens nou niet eens een echt lekker leven bieden? Royaal, gul. Ze moeten het toch al met hun leven bekopen. Geef ze dan verdomme ook dat echte varkensleven, met alles d'r op en d'r an. En voldoe in ieder geval dan aan de meest elementaire voorwaarden, waarvan een droog, tochtvrij onderkomen een van de eerste vereisten is.
INDIAN SUMMER
Gelukkig hadden de biggen in die eerste weken een Indian Summer. Heerlijk warme dagen, maar de nachten waren al behoorlijk fris. Wel droog en dat was op dat moment het belangrijkste. Ik wilde er niet meteen bovenop springen, maar hoopte iedere keer dat het in de krant beloofde hok er zou staan.
VARKENSARTS
Overleg gepleegd met onze varkensdierenarts (ex-Artis en boerenzoon). Ook hij benadrukte het belang van een droge, warme, tochtvrije plek voor de nachten. Dus niet alleen een afdakje waar de wind doorheen giert, maar een hok dat aan drie kanten dicht is en goed geplaatst op de wind en qua afwatering. We brachten dus balen stro tijdens onze nachtelijke bezoeken, en kisten vol appels om ze wat extra's te geven.
EXTREME REGENVAL
Tot afgelopen weekend met de extreme regenval. Weer bleek zondagnacht dat er niks gebeurd was. Geen hok, zelfs geen noodvoorziening. We troffen een stel jammerende biggen aan, die moesten blijven staan op een voetbalveld dat meer op een zwembad leek, dan het prachtige leven dat ze beloofd was op de site van Buitengewone Varkens. Liggen was er niet meer bij, laat staan slapen. Wat moest ik doen? Aangifte doen? Wat schieten de biggen daar direct mee op? Wat hebben die aan een mediarel? Die had ik er natuurlijk zo van kunnen maken. Maar is dat constructief? Nee.
CROWDFUNDING
En dan al die crowdfunders die 100 euro hebben betaald om er straks voor 150 euro aan varkenksvlees voor terug te krijgen, die weten niet beter dan dat 'hun' biggen een geweldig leven hebben. Toen ik maandagnacht/ochtend weer thuis was, heb ik meteen die post geschreven voor facebook. Het werd tijd dat dit openbaar werd. Toen ging het snel. Met dank aan jullie betrokken inzet. Al gauw hing de Telegraaf aan de lijn.
GROTER BELANG
Maar zoals gezegd, ik hield het grotere belang in de gaten, en dat betekende in dit geval geen media. Uitgangspunt was dat de biggen het goed zouden krijgen. En wel zo snel mogelijk. Ik kreeg van Buitengewone Varkens een toezegging dat er op dinsdag een hok geplaatst zou gaan worden. Nog 1 nachtje slapen dus voor de biggen, maar dat zou weer een nachtje voor ze worden staand op het natte, koude voetbalveld.
AFDAKJE WORDT HUISJE
Ik regelde vier mannen en we kochten spullen. Met die spullen hebben we gisteravond van het afdakje een tijdelijk, maar echt huisje voor de biggen gemaakt. Warm, droog, veilig. Vier balen stro. Het eten dat ik voor ze meegebracht had, was niet belangrijk meer. De biggen wilden liggen. Rusten. Slapen. En dat konden ze.
DELEN
Ik ga straks even kijken hoe het met ze is. En wie weet zie ik de mannen van Buitengewone Varkens dan wel een hok voor ze bouwen. Dan kan ik gelijk kennis met ze maken, net zoals met de jongen van stadsboerderij Amsterdam-Noord, die gisteravond ook even kwam kijken toen we bezig waren. Ik heb hem mijn kaartje gegeven. Hij mag me bellen met alle vragen over 'hun' biggen, want waarom zou ik mijn jarenlange opgebouwde kennis van vrij levende varkens niet met ze delen?
KANS
Ik hoop dat hij me belt, want dat betekent dat ze over hun biggen gaan nadenken en dat is precies wat er moet gebeuren in dit soort nieuwe stadslandbouwprojecten. Stadsboertje spelen is leuk, maar stadsboer zijn is de volgende stap. Laten we ze die kans geven. En laten we die kans ook aan Buitengewone Varkens geven.
PS
Nu terug naar de Bofkonten.
Vandaag weer door met het Bofkontbos op de Zuidas in Amsterdam.
Eind deze week wonen daar Bofkonten! Wordt Vervolgd!
Maandag 14 oktober 2013
UPDATE- BIGGEN STADSBOERDERIJ AMSTERDAM-NOORD
Heb net de eigenaar/verantwoordelijke van de biggen uit Amsterdam-Noord telefonisch gesproken. Hij zegt dat ze morgen een hok gaan plaatsen. En stro meenemen. Iedereen die mij kent weet dat ik altijd uit ben op oplossingen, waar de dieren (in dit geval de biggen) bij gebaat zijn.Daarom ga ik nu ook niet op de mediaverzoeken in en vergeef vooralsnog Stadsboerderij Noord hun downplay-reactie op facebook:
"Beste mensen, we stellen jullie interesse en medeleven met de varkens zeer op prijs maar er is niets aan de hand. Deze varkens horen buiten te leven en kunnen tegen een flinke regenbui. Deze week wordt er nog een hok geplaatst waar ze in kunnen schuilen als ze dat willen."
Ik ben niet uit op een (media)rel, dus de inhoud van het gesprek met de leverancier/eigenaar hou ik tussen hem en mij. Maar het moet goedkomen voor de biggen.
Ik hou jullie op de hoogte.
Maandag 14 oktober 2013
De Dag van ARME BIGGEN IN AMSTERDAM-NOORD
GEEN ONDERKOMENDat schapen geen onderkomen hebben om in te schuilen tegen regen en wind is al erg genoeg. Arme schapen. Maar dat biggen hetzelfde lot moeten ondergaan, bezorgt me slapeloze nachten. De 20 biggen die onlangs op een verlaten voetbaldveld in Amsterdam-Noord gebracht zijn, hebben daar geen onderkomen. Ze staan in de stromende regen en striemende wind, dag en nacht. Het voetbalveld is door het slechte weer van de afgelopen dagen veranderd in een moeras. Er staat een soort afdakje midden op het veld, zonder zijwanden dus de wind giert daar gewoon doorheen.
BLOOT EN ONBESCHERMD
De afgelopen 3 weken sliepen de biggen 's nachts tussen wat lage struikjes, aan de rand van het voetbalveld. Maar ze lagen er te bloot, te onbeschermd, te onveilig en het was koud. Maar er was niks anders. Hoe ik dit allemaal zo weet? Omdat ik dit allemaal met eigen ogen geconstateerd heb. Ik las over de biggen op het voetbalveld in de krant. 'Winterhard' werden de biggen in dat artikel genoemd. Mijn alarmbellen gingen af.
KOUDE NACHTEN
De volgende dag zijn we 's avonds gaan kijken en troffen de kleumende biggen tussen de struikjes aan. Overdag was het toen nog mooi weer, de nachten waren al koud. We hebben 2 strobalen voor ze uitgeschud tussen de struikjes. De biggen gingen er onmiddellijk mee in de weer.
APPELS
Na een week strooiden we ook stro onder het afdakje, tegen beter weten in, omdat ik wel wist dat de biggen daar niet zouden gaan liggen. Als prooidier ga je namelijk niet in een open veld liggen, ook al staat daar een afdakje. Wat waren de biggen blij met de twee kisten appels die we voor ze meegenomen hadden.
REGEN EN WIND
Ik nam me voor om niet meer naar ze toe te gaan, omdat ik niks aan hun situatie kan veranderen. Maar gisteravond hield ik het niet meer. Een week achter de rug vol slapeloze nachten. Hoe vergaat het die arme biggen in die regen en wind? Het maalde maar door mijn hoofd.
ONTREDDERD
Vannacht ben ik om 2 uur opgestaan. Ik belde Dennis of hij mee ging. Weer naar de biggen in Amsterdam-Noord gereden. Ze lagen niet meer tussen de struikjes. Het regenwater stond daar 20 centimeter hoog. Maar waar waren ze dan wel? Niet onder het open afdakje, maar dat had ik ook niet verwacht. Ineens zagen we wat witte schimmen in de donkere nacht aan de rand van het voetbalveld. Daar stonden de biggen op een kluitje in de koude, natte nacht. Totaal ontredderd. Ze liepen op ons af. Jammerend. We kregen 20 jammerende biggen achter ons aan.
GEBOUWTJE
Het voetbalveld is een moeras geworden, daar kunnen ze dus niet op liggen. Daarom stonden ze. En daarom jammerden ze. De biggen zijn bekaf, want ze kunnen niet liggen, dus kunnen ze niet slapen. Er staan wat verlaten gebouwtjes aan de rand van het voetbalveld. Zo'n gebouwtje kan een perfecte stal voor de biggen zijn. Een veilige plek, droog en opgestrooid met vers stro. Daar mogen ze niet in. Waarom niet? Het gebouwtje is afgezet met stroomdraad. Het enige wat we voor de biggen konden doen was ze weer twee kratten appels geven. En toen moesten we ze weer achterlaten.
STADSBOERDERIJ AMSTERDAM-NOORD
Stadsboerderij Amsterdam-Noord. Op hun facebookpagina staat dat de biggen een verplaatsbaar hok zouden krijgen en een stuk bos. Dat verplaatsbare hok hebben ze niet gekregen en dat stuk bos is ook afgezet met schrikdraad. Daar kunnen de biggen dus niet in voor wat broodnodige beschutting (de foto die je op hun facebookpagina ziet is elders genomen, toen de biggen nog bij hun moeder woonden).
CROWDFUNDING
Het is de bedoeling dat deze biggen over een jaartje worden geslacht. Iedereen die 100 euro betaalt (crowdfunding), krijgt voor 150 euro aan vlees terug.
ARME BIGGEN
Het wordt daar een voedselparadijs genoemd. Groente uit de moestuin, vlees van eigen varkens. Maar een varkensparadijs is het beslist niet.
Vandaag is er weer de hele dag regen voorspeld. Arme, arme biggen.
Maandag 14 oktober 2013
De Dag van MISTER FRISLING
Kijk nou toch wat een opdondertje, gezellig bij de poezen eten: Mister Frisling, gevonden in een wildrooster en nu al weer 4 jaar bij Familie Bofkont. Tijdens de workshop gisteren bracht hij de middag door in zijn jongenskamer. Waarom? Mister Frisling is dol op vreemde vrouwenkuiten. Toen iedereen weer naar huis was, mocht hij Het Beloofde Varkensland weer onveilig maken :-)
Vrijdag 11 oktober 2013
De Dag van MEM & GRIETJE
Mem & Grietje raken steeds meer met elkaar vergroeid. Als je niet beter zou weten, zou Mem zo de echte moeder van Grietje kunnen zijn. Kijk maar. Maar Mem is de pleegmoeder van Grietje. En wat voor een. Grietje groeit als kool. Gister is ze 5 maanden geworden. En haar hoorntjes beginnen nu ook echt te groeien. Die heeft Mem helaas niet, maar Grietje krijgt ze lekker wel :-)
Donderdag 10 oktober 2013
BOFKONTHUISJE IN BIGGENBOS
Ons Bofkonthuisje in het Biggenbos op de Zuidas blijkt 720 kilo te wegen!Zelfs met 12 hulken is dat niet op te tillen.
Dus blijft het huisje lekker staan waar het staat. Dank voor de vele reacties!
In de herfstvakantie hopen we jullie te ontvangen in het Biggenbos voor een Meet & Greet met... :-)
Donderdag 10 oktober 2013
De Dag van IS ER WAT?
"Is er wat aan de hand? Al twee dagen geen blog!" Ja er is wat. Drukke werkzaamheden. Bezig in het Bofkontbos. Voorbereidingen treffen voor de herfstvakantie. We hebben o.a. een kacheltje in de pipowagen geinstalleerd (heerlijk warm nu), een nieuwe generator gehaald en nog veel meer. Hopen op mooi weer en dan wordt het feest in het Biggenbos :-)
Maandag 7 oktober 2013
De Dag van HULKEN GEVRAAGD IN HET BOFKONTBOS!
Wie van jullie heeft thuis een hulk op de bank zitten?En wil hem een avondje uitlenen aan Familie Bofkont?
Ik ben op zoek naar mannen met spierballen.
MAANDAGAVOND 14 oktober 19.30 uur. Locatie: Bofkontbos, Amsterdam Zuid. Bedoeling: we gaan het Bofkonthuisje verplaatsen. Een paar meter maar.
Omdat het ontzettend veel werk is om het Bofkonthuisje uit elkaar te halen en weer op te bouwen, kreeg Dennis een goed plan: "Ik maak rondom handgrepen en met een stel sterke mannen tillen we het Bofkonthuisje gewoon op en zetten het een paar meter verderop gewoon weer neer."
Bij aankomst in het Bofkontbos staan eten & drinken klaar in een verwarmde pipowagen en na afloop krijgen de hulken als dank het Familie Bofkont Boek mee naar huis.
Wie doet mee?
We hebben al een paar hulken, maar hebben nog behoefte aan zo'n stuk of 8 hulken erbij.
En als je het leuk vindt, kom je gezellig met je hulk mee :-)
Zondag 6 oktober 2013
DIERENDAG & INDIAN SUMMER
Vandaag Dierendag op Het Beloofde Varkensland. En dan is het ook nog steeds van dat verrukkelijke weer! We gaan iets extra feestelijks doen. De oormerken van Moeder van Sjonnie, Willem, Maxima en Kleine Beer gaan eruit! En hun fans zijn daarbij! Weer een volle workshop. Aan aandacht geen gebrek. Nee, de bofkonten hebben niks te klagen :-)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland
6 oktober 2013 - 14.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.Zaterdag 5 oktober 2013
De Dag van HERMAN
Herman is me altijd te slim af. Niets ontgaat hem. Ligt er ergens een spriet stro? Herman gaat er op af. Lijkt dat blaadje in de verte op een geranium? Herman weet er bij te komen.Vanochtend stond hij ineens in het domein van de Moeder van Sjonnie. Was ie gewoon over een omheining heengestapt. Waarom? Omdat hij dat kan. Herman is zo groot geworden (en groeit nog steeds) dat de reus van klein duimpje nog concurrentie gaat krijgen. En de Moeder van Sjonnie had kuilgras laten liggen, vandaar.
Enfin, Herman heeft alles lekker opgepeuzeld en er was even paniek, want nu kon hij ook bij alle geraniums in de vensterbanken. Ik rende al naar buiten om die in veiligheid te brengen, toen zijn aandacht gelukkig door iets anders getrokken werd en hij weer over de omheining verdween naar een volgend avontuur.
Een paar jaar geleden heeft Herman in een onbewaakt ogenblik mijn pas gekochte geraniums opgegeten. Binnen 5 minuten waren ze weg. 100 stuks!
Geen geranium is veilig voor Herman. Als hij zijn hals uitstrekt en zijn tong uitsteekt is hij ineens nog veel groter, wel meer dan een meter langer. En omdat hij zo slim is, weet hij ze overal te vinden. Zelfs bij Billie Bofkont in het oude mannetjeshuis :-)
Vrijdag 4 oktober 2013
De Dag van HOERA VOOR EDWIN
Edwin is op Dierendag in de bio-industrie geboren, maar hij woont op Het Beloofde Varkensland. Een echte Bofkont, omdat hij zijn eigen moeder ook mee mocht nemen. Vandaag is hij 4 jaar geworden. Na zijn eerste nacht in het stro ging hij samen met haar buiten kijken. Samen hebben ze het vrije leven ontdekt. Nog steeds zijn ze onafscheidelijk. Nog vele, vele jaren, Edwin!
Donderdag 3 oktober 2013
EN NOG EEN KEER MAXIMA
Woensdag 2 oktober 2013
De Dag van MAXIMA & FACTOR 50
Wie had gedacht dat ik nog op 1 oktober met factor 50 zou moeten smeren?De nachten zijn al erg koud, maar de zon heeft nog steeds kracht. En hoe!
De kleine Maxima kreeg er zelfs een rood ruggetje van.
Wat genoot ze van de zonnebrandcreme!
Met dank aan Varkensvriendin Maya, sponsor van een hele tas vol flacons factor 50 :-)
Dinsdag 1 oktober 2013
De Dag van ANJA & BRUTUS
Trouwe Bofkontfan van het eerste uur, Anja, is overleden.Ze streed al jaren tegen De Gemene Ziekte met bewonderingswaardig optimisme.
Anja maakte een filmpje van Brutus toen we hem van de slacht vrijkochten (2005 - iedereen een stukje) en hij zich van pure opwinding in de modder liet vallen.
Brutus woont hier nog steeds.
Mooie herinnering aan die lieve Anja. R.I.P.
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |