De Bofkonten mogen blijven leven tot ze 'omvallen van ouderdom'. Steunen?
Donaties zijn fiscaal aftrekbaar :-) GIRO 469 t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
Facebook.com/FamilieBofkont & Twitter @FamilieBofkont
varkensmassage & stierknuffelen
Al duizenden mensen hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd :-)
Lees hier de reportage Familie Bofkont Workshop in Roots magazine.
;){kind=link}
De Familie Bofkont Workshop is elke zondag, het hele jaar door.
Programma aanvragen? mail@familiebofkont.nl
Voor data klik hier - Voor foto's klik hier
Besloten groep: Verjaardag - Vrijgezel - Teambuilding - Bedrijfsuitje - etc.
maandag t/m zaterdag - mail@familiebofkont.nl
Zaterdag 31 augustus 2013
De Dag van BIJZONDERE ONTWIKKELINGEN
Op het debat over de toekomst van de intensieve varkenshouderij bij de boer van Big 5566 (PvdD, CDA en Groen Links) werd ik donderdagavond geinterviewd over Het Beloofde Varkensland door een journalist van de Gelderlander. Zaaltje vol boeren, (agrarische) pers, leden van de PvdD en andere belangstellenden. Ik kreeg volop gelegenheid te vertellen. Hij stelde goede vragen. Hoe de Moeder van Sjonnie de overstap van intensieve varkenshouderij naar vrijheid had doorgemaakt, bijvoorbeeld.Wat jammer dat ik toen nog niet wist, wat er gisteren gebeurde. Ik was zo geconcentreerd aan het schrijven dat ik eerst helemaal niks in de gaten had. Maar ineens drong er een geluid tot me door, dat al langer op de achtergrond meespeelde. Wacht eens even. Dat is toch de Moeder van Sjonnie? Ja dat was de Moeder van Sjonnie.
Ze maakte het geluid van 'kinderen, let op, nu laat ik de melk schieten'. Ik sloop er op mijn tenen heen en zag dat Willem & Maxima het geschopt hadden tot haar voorste spenen. Toe maar. Er is daar dus iets gebeurd. De voorste spenen, daar was een week terug nog geen sprake van geweest. Maar nu is de Moeder van Sjonnie toch weer een echt moedertje geworden. In alle vrijheid deze keer. Het komt haar toe.
Had ik allemaal graag verteld daar in dat zaaltje in Beers. Maar de boer van Big 5566 kan ik het nog vertellen, want ik moet nog een keer terug. Binnen nu en een week, denk ik :-)
Wordt Vervolgd.
Woensdag 28 augustus 2013
De Dag van BROERTJE & WILDE SJOUK
Zes jaar geleden sliep mijn vader op 28 augustus voor altijd in. Vanochtend vroeg is Big 5566 ook ter ziele gegaan. Om ze beiden te gedenken geef ik vandaag het verhaal van Broertje & Wilde Sjouk prijs. Het staat in mijn boek Het Beloofde Varkensland/ Familie Bofkont en gaat over hoe varkens leefden toen mijn vader jong was.Dat waren nog eens tijden.
;)
(klik voor vergroting)
Dinsdag 27 augustus 2013
De Dag van DE PLAATSVERVANGERTJES
Hoe is het met Big 5566? De laatste dagen krijg ik er steeds meer mails over. Onderstaand bericht stond van de week in de Gelderlander:"Valt nog niet mee, een varken geslacht krijgen. Big 5566 zou maandag geslacht worden, maar dat wordt nu dan toch woensdag. Of misschien zelfs...
Er is namelijk iets met een van de bloedmonsters van de varkens. Niets ernstigs, zegt boer Gerbert, maar toch. Regelmatig worden de varkens gecontroleerd op besmettelijke ziekten. Nu ook.
'Het is een vals-positieve test. Niet negatief en niet positief. Dat gebeurt wel vaker. Er zijn verder geen verschijnselen, er is waarschijnlijk niets aan de hand, maar ze kunnen het ook niet uitsluiten.' Uitstel van executie dus.
Er komt nog een test. En als die positief, eh, negatief is, kan big 5566 alsnog geslacht worden. En dat is dan waarschijnlijk woensdag.
Donderdag is er in ieder geval een discussieavond in de stal van boer Gerbert. Hoe is het leven van varkens en hoe zou dat moeten zijn? Daar hebben Noud van Vught (CDA), Marco van der Wel (Partij voor de Dieren) en Wouter van Eck (GroenLinks) het over.
José Smits maakte een kunstwerk geïnspireerd op big 5566. Dat wordt geveild, en met de opbrengst kopen we een varken dat in vrijheid verder kan leven in Het Beloofde Varkensland van de Familie Bofkont en Dafne Westerhof.
Die avond is in een soort skybox boven de stal, met uitzicht op drachtige zeugen en pasgeboren biggen. Er is niet veel plek, maar wie erbij wil zijn kan een mailtje sturen naar redactie.maasland@gelderlander.nl"
Big 5566 heb ik nooit in levende lijve gezien (en eerlijk gezegd ben ik daar blij om...). Een poosje terug vertelde de verslaggever van de Gelderlander dat Big 5566 toch echt geslacht zou gaan worden. Daarmee komt er een einde aan zijn blog over Big 5566, die hij vanaf de geboorte heeft gevolgd voor de krant.
Ter compensatie wil hij nu een biggetje van dezelfde boer in vrijheid gaan volgen. En het liefst op Het Beloofde Varkensland. Zeg dan maar eens nee. Maar kon het allemaal wel? Toen kwamen de Black Boys op mijn pad. Het toekomstige biggetje zou zich dus niet eenzaam hoeven te voelen.
Maar dat het ook nog een moeder en twee lotgenootjes zou krijgen, wie had dat kunnen denken? Het leven met Familie Bofkont is 1 grote improvisatie. Vergeet dure meditatiecursussen 'hoe raak ik in het hier en nu'. Bij Familie Bofkont krijg je gratis levenslessen.
Je moet wel :-)
Maandag 26 augustus 2013
De Dag van EEN VARKENSHUIS VOL VISITE
De Moeder van Sjonnie had gistermiddag een huis vol visite.Ze liep iedereen bij langs om enthousiast te begroeten.
Daar stond ze als stralend middelpunt temidden van haar aangenomen kinderschaar.
De zon scheen, de biggetjes waren blij. Wat kon ons gebeuren ? :-)
Zondag 25 augustus 2013
De Dag van SJONNIE & MOSZKO
Sjonnie en Moszko zijn op dezelfde dag jarig. En die dag was gisteren! Een jaar geleden werden ze allebei op 24 augustus geboren. Sjonnie in de intensieve varkenshouderij als kilonknallertje. Moszko bij een melkveehouder, die ook het exquise Hongaarse wolvarken fokt voor de smulpapenmarkt.Sjonnie en Moszko hadden geen weet van elkaars bestaan toen ze ter wereld kwamen. Waarom zouden ze ook? Hun wereld bestond uit het bemachtigen van de beste speen en lekker warm tussen veel broertjes en zusjes tegen hun moeke aanliggen. Dat biggengeluk is helaas maar van korte duur.
Maar gisteren was het feest, dus gingen we het niet over treurige dingen hebben. Feit is dat we Sjonnie en Moszko vorig jaar hebben kunnen redden van een toekomst als vleesvarken. Ze hebben nu een moordleven met alles wat hun varkenshartje begeert. Vrijheid, ruimte, blauwe lucht, water en modder. En ze hebben elkaar. Dikke vrienden zijn het geworden.
Binnen de grote Familie Bofkont vormen ze een hecht clubje met Zeeman, Piet en Pinokkio. Een echt subfamilietje. Overdag hebben ze al dan niet gezamenlijke activiteiten, maar tegen de avond komen ze altijd samen om het thuishonk aan te tikken. Na een hoop drukte en gedoe liggen ze dan eindelijk tevreden bij elkaar. De dag is voorbij, lekker slapen en morgen gezond weer op. En toen ze gisterochtend wakker werden, waren er twee feestvarkens. Nog vele jaren Sjonnie & Moszkowicz en dat jullie maar hele oude mannetjes mogen worden :-)
Zaterdag 24 augustus 2013
De Dag van ZONDER BOY GEORGE
Willem & Maxima zijn de eerste biggetjes die het zonder Boy George moeten doen. Al die jaren heeft hij zich over de biggetjes ontfermd. Het allereerste beeld van hem met een roze biggetje was met Aagje. Samen op de bank. Boy George was pas een jaar. Lang geleden. Ze zijn allebei niet meer fysiek aanwezig, maar voor altijd in hoofd en hart. Er is een filmpje van dat ik nu niet kan vinden.De kleine Maxima doet me nu al in veel dingen aan Aagje van toen denken. Hetzelfde spitse snoetje, dezelfde manier van doen. Dat wordt dus een hele pittige.
Er hangt een schilderij van wijlen Aagje in de melkerij. Ze kijkt neer op de plek waar ze uit de biggenkist stapte, haar entree op Het Beloofde Varkensland, september 1998. Gisteren stond de kleine Maxima op precies dezelfde plek. En Aagje zag dat het goed was.
Nu nog een schilderij van Boy George :-)
Vrijdag 23 augustus 2013
De Dag van VARKENS BRENGEN GELUK
Vorige week vrijdag had ik AT5 over de vloer over Wim & Max. Nu heb ik Willem & Maxima over de vloer. En wat zijn ze leuk! Hoe kun je nou niet geraakt worden door deze prachtige wezentjes? Kijk maar even naar dit filmpje en je dag is goed. Varkens brengen geluk is een heel oud gezegde. En bij ieder nieuw biggetje op Het Beloofde Varkensland is dat maar al te waar gebleken.Voor meer Familie Bofkont filmpjes kijk op: http://www.youtube.com/familiebofkont
Willem & Maxima wensen jullie allemaal een heel goed weekend! :-)
Donderdag 22 augustus 2013
De Dag van KOEIEN & BOMEN
Tenzij je half Nederland bezit, weet je dat als je aan varkens begint je met een maanlandschap eindigt. Weg gras, weg weiland. Erg voor de koeien? Nee. Die zijn net zo erg. Alleen wroeten die niet, die eten je bomen op. Niet omdat er geen gras is, maar omdat ze blaadjes veel lekkerder vinden dan gras.Dus als koeien overal mogen komen, zoals bij Familie Bofkont hou je geen boom, jonger dan 20 jaar, meer over. En heel jonge boompjes zijn het lekkerst. Kijk maar naar Herman. Die maakt de grootste bokkensprongen om maar bij het jonge groen te kunnen komen. Vorig jaar heeft ie ook in 1 klap 100 geraniums met smaak verorberd. Hij springt overal op om ergens bij te kunnen en het lukt 'em ook altijd nog.
Gelukkig stamt de boerderij uit 1896 en zijn er genoeg bomen van wel 100 jaar oud over. Maar daar zijn de hangbuikjes weer niet bij weg te slaan. Die zijn dol op de bast. En zo is het bij Familie Bofkont altijd wat.
De vaat droog, en de doek weer nat :-)
Woensdag 21 augustus 2013
De Dag van WILLEM & MAXIMA
Voortaan heten Wim & Max gewoon voluit Willem & Maxima. Het zijn natuurlijk ook koningskinderen met zo'n lang & gelukkig leven voor zich. Maar dat niet alleen: er woont hier al een Max, (Maximiliaan) en een lieve Wim was er ook al bij Familie Bofkont (inmiddels al naar de varkenshemel vertrokken).WIILEM & MAXIMA
Willem & Maxima dus. Maxima is een pittig tantetje. Zij heeft de broek aan. Willem is een stuk bedeesder. Met zijn omgeklapte landvarkensoortjes ziet hij er ook heel zoet uit.
VARKENSPALEIS OP EIGEN EILAND
Binnenkort krijgt dit koninklijk paartje een eigen varkenspaleis op een eigen eiland. Daar zijn we nu druk mee bezig. En natuurlijk gaat de Koningin Moeder met ze mee en de Black Boys ook. Later meer daarover.
Wordt Vervolgd :-)
Dinsdag 20 augustus 2013
De Dag van DE GROTE BOODSCHAP
Bizar idee: Je eet je varken op en de volgende dag poep je hem uit. Je trekt de wc door en dat was het dan. Foetsie. Alsof je varken nooit bestaan heeft.GEK
Ander idee: Je eet je varken en koe niet op en laat ze wie ze zijn. 'Dromen van 1994', heette mijn nieuwjaarsbericht, dat ik dat jaar naar al mijn (zaken)relaties stuurde. Een collage waar ik zelf ook op stond naast een zwartwitte koe. Mijn zakenrelaties kwamen niet meer bij van het lachen. Haha, jij met een koe! Straks sta je ook nog naast een varken. Veel gekker moet het niet worden, hahaha.
BOERENSCHOOL
Ik pakte het grondig aan en ging naar de boerenschool om me te verdiepen in varkens, koeien, kippen en schapen. De dieren die 's avonds op ieders bord liggen. Maar eerst nog door de rijstebrijberg heen eten. Stallen uitmesten in Artis, want ik moest ze op de boerenschool overtuigen dat ik sterk genoeg was voor 'vies, zwaar stinkwerk', waar ik niet op gebouwd zou zijn volgens de boerenschool.
SCHOONHEID & TROOST
Nu bijna 20 jaar later. Familie Bofkont is niet meer weg te denken. Vriend & vijand weten de weg naar Het Beloofde Varkensland te vinden voor schoonheid & troost. Het Beloofde Varkensland is een ide&eunl;le organisatie geworden. Er is een soap en een boek. Managementteams van multinationals komen inspiratie opdoen bij Familie Bofkont om diervriendelijke producten te ontwikkelen of om een sessie te boeken 'wat kunnen wij van dieren leren?' Wat had dat ooit gedacht? Ik (sprak de gek).
HYBRIDE VORMEN
Al die mogelijkheden, die hybride vormen van bewustwording tot mangementsessies, het doorgeven van unieke kennis van vrijlevende varkens en koeien tijdens workshops en aan meehelpende Bofkontboeren- en boerinnen, ik zag het allemaal al voor me. En het is allemaal uitgekomen. "Wat is je nou tegengevallen?" vroeg laatst een journalist. "Tegengevallen niks", antwoordde ik. "Maar ik had me geen voorstelling kunnen maken hoe zwaar het is om een rouwende koe van nabij mee te maken. En de hoeveelheid werk waar nooit een einde aan komt, dat had ik van te voren ook niet kunnen bedenken. Maar als je het volhoudt, wordt het je levenswerk. Uit idealisme, maar ook levenswerk in de zin van knoerthard doorploeteren, voor de rest van je leven."
WIM & MAX & DE GROTE BOODSCHAP
En dan nu Wim & Max als nieuwkomertjes. Ze hebben vanochtend wat gegeten en gedronken. Dat lijkt voor een ander niks bijzonders maar voor deze Bofkontboerin is dat van het grootste belang. De eerste week in een vreemde omgeving moeten ze goed door zien te komen. Ze wonen al bij de Moeder van Sjonnie & de Black Boys. Als alles goed gaat, gaan deze Wim & Max straks varkenscolleges geven aan het volk over de intelligentie en veelzijdigheid van varkens. E = MC².
Dat wordt de grote boodschap van Wim & Max. En dat is nog eens wat anders dan als varken zelf als grote boodschap in het niks te verdwijnen...
Leve Wim & Max :-)
NIEUWS
Maandag 19 augustus 2013 - 18.30 uur
WIM & MAX zijn NU in de Bofkontbus op weg naar Het Beloofde Varkensland voor een lang & gelukkig leven :-)
Maandag 19 augustus 2013
De Dag van MEET & GREET met MAXIMILIAAN & LAMME ZUS
Kijk die Max eens shinen! Na zijn schoonheidsbehandeling van Bofkontboerin Leonie is ie weer helemaal het heertje. Door de jaren heen was zijn oude huid een dik stug schild geworden. Soepeler maken met wat olie werkte averechts. Het vet trok vuil aan en het werd van kwaad tot erger. Max ging er steeds verfomfaaider uitzien. Een paar weken terug ging ik als experiment aan de slag met bodyscrub en warm water. Wat een effect! Max vond het heerlijk, maar wat een tijdrovende klus. Ieder schilfertje lospeuteren, dit zou dagen gaan duren.Voor welke Bofkontboerin zou dit een klusje zijn? Ik dacht meteen aan Leonie en dat bleek een schot in de roos. Ik had haar geen groter plezier kunnen doen. Twee uitgebreide sessies heeft ze er nu op zitten. Er volgt nog een derde voor de finishing touch, maar Max is al helemaal in de wolken. Met zijn schone, roze huid voelt hij zich weer helemaal de bink. Lamme Zus is ook onder de indruk. Zo te zien zijn ze klaar voor een Meet & Greet. Op naar de volgende workshop :-)
Zondag 18 augustus 2013
De Dag van WIM & MAX (2)
Vandaag het grote eetfestijn op de Tostifabriek.Het regent. Tranen met tuiten.
TWEE KINDEREN
Iets anders. De Moeder van Sjonnie krijgt het nog druk. Twee kinderen erbij! Wim & Max zijn er nog niet, ze komen maandag. Vandaag een volle workshop, te veel drukte voor ze. Morgen kan ik de boel de boel laten en de hele dag de tijd nemen.
ROZE BABYS
Wat zal de Moeder van Sjonnie opkijken. Twee roze baby's die ze zelf had kunnen baren. Ben erg benieuwd naar haar reactie. En ook hoe de kleintjes het vinden. Grote kans dat ze haar meteen als moeder beschouwen.
INTIEM GEKLESSEBES
Maar zullen de Black Boys niet jaloers worden? Van lieverlee zijn zij zich ook echt aan de Moeder van Sjonnie gaan hechten. En vice versa. Gisteravond zag en hoorde ik voor het eerst een gesprek tussen Moeder en een Black Boy, zoals alleen varkens dat kunnen. Zoiets moois. Die geluiden. Dat intieme geklessebes. Als je dat een keer hebt meegemaakt, weet je dat Rudy Kousbroek (schrijver die prachtige varkensgedichtjes schreef) gelijk had.
TE GEVOELIG
"Eigenlijk moeten we de varkens uit de voedselketen houden", zei hij tegen mij, nadat hij een varkensversje aan Miss Universe had opgedragen. "Varkens zijn gewoon te intelligent en gevoelig. We mogen ze die ellende niet meer aandoen." Dat was in 2001. Gisteren hoorde ik dat de Jumbo zelfs al 100% plantaardige kroketten in het assortiment heeft. Dat was twaalf jaar geleden ondenkbaar.
ALLES MOET ANDERS
Er zit dus wel progressie in. De Tostifabriek is een geslaagd en mislukt project te noemen. Geslaagd omdat het veel commotie teweeg heeft gebracht. Maar dat varkens geslacht worden wisten we allemaal al. Dus waarom dat kunstje dan nog een keer herhalen? Waarom niet een creatieve slinger gegeven aan dat verschrikkelijke lot dat alle varkens in de hele wereld treft? Als kunstenaar dingen laten zien zoals ze zijn. Wat heb je daar aan? Laat zien hoe het ANDERS kan. Daar ben je kunstenaar voor.
WIM
Dat zal me altijd dwars blijven zitten. Nu stond het hoofd van Wim op de slagerstafel tussen de resten van Max. Een pervers beeld dat ik maar niet kwijt raak. "Jij weet als geen ander hoe bijzonder varkens zijn", zei Dennis. "Dat maakt het zo zwaar. De meeste mensen weten dat niet en daarom kan het ze ook niet schelen."
WIM & MAX
Gelukkig heb ik straks een workshop voor de broodnodige afleiding. En morgen Wim & Max. Zij krijgen een opdracht in hun leven. Een hele mooie. Maar daarover later veeeel meer :-)
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 17 augustus 2013
De Dag van LEVE WIM & MAX!
Jullie raden nooit wat ik gisteren gedaan heb. Ik heb een nieuwe Wim & Max besteld bij een boer. En we gaan ze vanmiddag halen. Een bonte Wim en een roze Max, net zoals DE Wim & Max, die zo verraden zijn. De nieuwe Wim & Max gaan opgroeien en mogen oud worden. Hun hele ontwikkeling van big naar bejaard varken is straks te volgen. Iedere dag ga ik een foto van ze maken, print die uit en doe ze in een map. Over tien jaar staan er ik weet niet hoeveel mappen op de plank ter inzage voor wie dat maar wil. Het Leven van Wim & Max.Zullen we dat maar een 'kunstproject' noemen? ;-)
Vrijdag 16 augustus 2013
De Dag van LANGLEVENDE VARKENS
WAT IK VOOR DE KRANT SCHREEFAfgelopen maandag stond mijn stuk over kweekvlees in Het Parool. Gisteren was de Tostifabriek aan de beurt. Genoeg over vlees geschreven en gesproken deze week. Nu ga ik weer oefenen in loslaten. Laten we het weer over de Bofkonten hebben. Ook koeien en varkens, maar dan levende. Veeeeeel leuker.
MIJN SLAGERSJONGENS
Brutus en Zeeman bijvoorbeeld. Mijn twee slagersjongens. Brutus net voor zijn slacht vrijgekocht. Zeeman zelfs op de stoep van hetzelfde slachthuis als Wim & Max.
SLACHTHUIS
"Hij loopt zo het slachthuis in", zei de slager toen over Zeeman, "geen centje pijn." Maar dat liep anders. Toen Zeeman naar binnen moest, verzette hij geen stap meer. Hij wilde niks meer en ging gauw naast mij staan. Als iemand mij hier uit kan redden, dan is zij het, moet hij gedacht hebben.
SPEKKOPER
Hij kreeg gelijk. De slager werd spekkoper, die ochtend in november 2007. Tweeduizend euro vroeg hij voor zijn slachtvarken. Tweeduizend. Ik verblikte of verbloosde niet. Best. Dan maar tweeduizend euro. Dat moet ik dan maar bij elkaar zien te sprokkelen. Het geld kwam er danzij Bofkontfans en een bedrijf uit Utrecht.
BIJKOMEN VAN DE EMOTIES
Toen Zeeman en ik wegliepen van het slachthuis, gebeurde er iets moois. We passeerden een berm. Onmiddelijk stak hij zijn neus erin en wroette binnen no time een modderpoel bij elkaar. De hele berm ging op de schop. En plof. Daar lag Zeeman. Doodop van alle emoties. Dat was ik ook.
Ik ben naast Zeeman gaan liggen. De zon scheen. Wat kon ons gebeuren?
Niks meer. En zo kwam er een einde aan een hachelijk avontuur.
En Zeeman leeft nog lang & gelukkig :-)
Donderdag 15 augustus 2013
De Dag van DIKKE PETER & WIM
IN MEMORIAM
Nou moe. Ik wilde De Dag van Dikke Peter & Keessie opschrijven. En nu zie ik dat ik Dikke Peter & WIM opschrijf. Ja, zo dwars en hoog zit het me blijkbaar, meneer Freud. Vanochtend om 6.45 uur een kaarsje voor ze aangestoken. Om 7.00 uur is voor Wim & Max het licht uitgegaan. Dat wist ik van een redacteur van Het Parool. Hij vertelde me dat toen we telefonisch overleg hadden over mijn ingezonden stuk voor de krant. Bedoeld voor de krant van gisteren, maar hij kon het jammer genoeg niet meer plaatsen. Vandaag staat het er wel in. Mosterd na de maaltijd? Nee, want die maaltijd moet zondag nog beginnen. Ik beschouw het nu maar als een in memoriam voor Wim & Max.
VERNIETIGINGSDOOD
Nu gaan we het over iets moois hebben. Geboorte! Van Dikke Peter & Wim, (nu doe ik het weer!), ook rond deze tijd, 4 jaar geleden nu. Dikke Peter & Keessie dus. Twee zwarte babybiggetjes. Hun moeder arriveerde op Het Beloofde Varkensland met man en kind. Ontsnapt aan de vernietigingsdood omdat ze achtergelaten waren op een gekraakt terrein en geen oormerken in hadden.
POLITIE
De politie die me er over belden, zei dat de veewagen van het Ministerie van Landbouw al onderweg was. "Maar we kijken wel even de andere kant op als u ze komt halen. U heeft toch ontheffing voor die oormerken? Dan hoeven die arme varkens niet vernietigd te worden. Moet u wel onmiddellijk komen, anders is het te laat voor ze."
We lieten alles uit onze handen vallen en stormden er heen. Net op tijd. De politieagenten stonden er bij te glunderen. Alledrie grote dierenvrienden. Je moet het maar treffen als varken.
DRIE MAANDEN, DRIE WEKEN, DRIE DAGEN
Ondanks haar slechte conditie zag ik meteen dat het vrouwtjesvarken in verwachting was. Een lichte zwelling in de flanken. Ik schatte haar op 2 maanden. Achteraf bleek dat exact tot op de dag te kloppen. Want 1 maand, 3 weken en 3 dagen later werden Dikke Peter & Keessie geboren op Het Beloofde Varkensland. Toen hadden we er in 1 klap een complete varkensfamilie bij. Vader, Moeder, hun grote zoon Big Trouble (verdiende naam!), en de 2 baby's, oftewel de Familie Kraak.
OPEETVARKENS
Familie Kraak is van het ras Gasconne. Een middelgroot zwart varken, ook bedoeld als opeetvarken. De Amsterdamse krakers leefden (samen met een groepje Oost-Europeanen) als stadsnomaden, fokten met Familie Kraak en aten de biggen op (maar even niet aan denken hoe dat gegaan moet zijn, die zelfslacht).
DE GEBOORTE
Dikke Peter & Keessie hadden niks te vrezen. Zij werden met open armen ontvangen. De dag voor hun bevalling weet ik nog goed. Het begon ineens heel hard te waaien. Ik had 's ochtends aan de uiers van Moeder Kraak gezien dat het niet lang meer zou duren. In de vliegende storm begon ze een werpnest te bouwen. Pottenkijkers waren niet gewenst.
DIKKE PETER & KEESSIE
Ik hield Vader Kraak en Big Trouble dus op een gepaste afstand door een tussenschot te plaatsen en zelf bleef ik ook afzijdig. Wel hield ik alles nauwlettend in de gaten via een webcam. En de volgende ochtend, heel erg vroeg, zag ik ineens 2 zwarte friemeltjes op mijn scherm. Het waren wondertjes van schoonheid. Die oortjes! Bijna transparant, zo teer. Ze lagen over hun schedeltjes heengevouwen, als een ijsmuts met de omhoogegeklapte oorflappen aan elkaar gestrikt.
BESCHUIT MET MUISJES
Het waren er maar 2. Moeder's conditie had blijkbaar niet meer aangekund. Niks erg, varkens genoeg al op Het Beloofde Varkensland. We vierden het nieuwe leven. Gaven een feest met beschuit met muisjes. Vrienden van Familie Bofkont, boeren uit de buurt, iedereen was er.
Nu bijna 4 jaar later, zijn ze nog steeds samen. Wat een feest om een hele varkensfamilie compleet te kunnen houden. Vader, Moeder en hun 3 zonen.
En ze leven nog lang & gelukkig :-)
Woensdag 14 augustus 2013
De Dag van RARE DAGEN
Dit zijn rare dagen. Vanochtend werd ik wakker in een bedroefde stemming.Ik had gedroomd dat we Zeeman naar de slacht moesten brengen.
TOSTIFABRIEK - WIM
Vorige week stond er een paginagrote foto van Wim (Tostifabriek) in het Parool. Het was de aankondiging van de slacht. Wim keek je recht aan. Dat beeld krijg ik niet meer uit mijn hoofd. Ik was van plan nog een keer naar de varkentjes toe te gaan, maar kon het niet opbrengen.
FOTO
Eén keer heb ik ze maar gezien, helemaal in het begin. Biggen waren het toen nog. Daarna ben ik expres nooit meer gegaan. Maar dat heeft niet geholpen. Door die foto zitten ze in mijn hoofd en gaan er niet meer uit.
LIEVE OOGJES
Gisteren stond er nog een ingezonden stukje in de krant. Mijn oog viel er meteen op. Lieve oogjes stond er boven. Een mevrouw schreef over de lieve oogjes van Wim. En of het nu echt niet anders kon.
VERTROUWDE OMGEVING
Toen heb ik de Tostifabriek een mailtje gestuurd met de vraag of ze mee wilden reizen met hun varkens naar het slachthuis, want dan hebben ze je het hardst nodig. Weg uit hun vertrouwde omgeving is niet fijn voor varkens. Vandaag worden Wim & Max opgehaald en morgen geslacht. Ze blijven dus nog een nacht over in het slachthuis. Waarschijnlijk zal de slachter zeggen dat dat is om de stress te verminderen, maar dat geloof ik niet. Het zal wel een logistieke reden hebben, handiger voor het systeem.
GEBRUIKT STRO
Daarom heb ik de mensen van de Tostifabriek gevraagd een vuilniszak met gebruikt stro van Wim & Max mee te nemen en dat in hun nieuwe hok leeg te strooien. Dan hebben ze in ieder geval nog een beetje van hun vertrouwde geur om zich heen hangen. Het is te hopen dat ze daar niet op kaal beton moeten liggen.
BOFKONTBUS
Ach en het had zo mooi kunnen zijn. Verras vriend en vijand, zei ik die avond hier in mei tegen ze. Laat op het laatse moment niet het veevervoer, maar de Bofkontbus voorrijden. Niet enkele reis slachthuis, maar enkele reis Het Beloofde Varkensland. Het mocht niet zo zijn. Ze willen het proces van graan, big en koe naar tosti inzichtelijk maken. Op zich een leuk plan.
WARE KUNSTENAARS
Maar nog veel leuker door er een onverwachte twist aan te geven. Dan komt de ware kunstenaarsgeest naar boven. Niet destructief maar creatief. Wie herinnert zich niet de totale verwarring van die orgaandonatieshow van BNN? Ook een verschrikking waar iedereen als een huis tegenop zag. Op het laatste moment bleek er een briljante twist in te zitten. Iedereen kon opgelucht ademhalen. Het werd wereldnieuws.
HET BELOOFDE VARKENSLAND
Ik ben ook nog gebeld door een woedende mevrouw. Of ik wel genoeg geld geboden had, schreeuwde ze door de telefoon. Maar mevrouw, ik heb ze een plek op Het Beloofde Varkensland aangeboden, zei ik. Het gaat ze om het principe, niet om geld.
GELD
Maar bij nader inzien denk ik dat het wel over geld zou kunnen gaan. Want ineens dacht ik van de week dat die hele Tostifabriek er gekomen is door crowdfunding. Verschillende partijen hebben deze fabriek mogelijk gemaakt, waaronder de Rabobank. Aanstaande zondag worden al deze geldschieters ontvangen op de 'Slachtbraderie'. Dan krijgen ze hun tosti's waar ze voor betaald hebben. Zou dat niet de belangrijkste reden zijn waarom Wim & Max vandaag toch afgevoerd worden? Dat de mensen van de Tostifabriek nu coûte que coûte verplicht zijn tot leveren?
PS
Wie zich deze dagen ook machteloos voelt, is aanstaande zondag 18 augustus welkom op Het Beloofde Varkensland vanaf 18.00 uur. Voor een meet & greet met Familie Bofkont. Voor schoonheid & troost. LET OP! Van te voren aanmelden. mail@familiebofkont.nl (vol = vol).
Dinsdag 13 augustus 2013
De Dag van DOLLE MINA
Hieperdepiep hoera! Dolle Mina is jarig vandaag. Drie jaar is ze geworden. Van te vroeg geboren kalfje uitgegroeid tot een ware schoonheid.Het scheelde niet veel of ze was er niet meer geweest. Te vroeg geboren kalfjes zijn vaak niet levensvatbaar en worden dan een handje naar de koeienhemel geholpen. Maar deze had zo'n levenslustige blik in haar ogen, zei de boer die mij belde. En hoewel de veearts het me afraadde, zijn we er toch aan begonnen.
Na een hoop getob, een dubbele longontsteking, dag en nacht veel kleine hoeveelheden voedingen met verse melk, kon ze op een dag zelfstandig in de benen komen en viel ze niet meer om. De veearts geloofde zijn ogen niet. Gelukt!
En het allermooiste? Geïnspireerd geraakt door het succes van deze aanpak is de boer ook aan de slag gegaan met intensive care voor zijn te vroeg geboren kalfjes.
Dubbel feest dus vandaag :-)
Maandag 12 augustus 2013
De Dag van ARIE BOMBARIE
Die Arie. Zondag is altijd zijn dag. Dan is het workshop en dan steelt hij de show. Arie Bombarie zou zo bij het circus kunnen. Niet dat ik hem ook maar iets aangeleerd heb. Ik haat kunstjes leren aan dieren. Nee, wat Arie doet heeft hij helemaal zelf bedacht. Hij pakt je in waar je bij zit.GANZENKUIKENTJE
Het komt in het kort op het volgende neer: meestal is Arie de eerste Bofkont die ik aan het publiek voorstel. Ik vertel hoe een jongen een ganzenei uit het nest jatte. Dat Arie toen 'voor de grap' geboren werd in een broedmachine (1 juli 2002). Hoe ik hem daarom bij Familie Bofkont opnam, hij eerst in een theedoek om mijn nek hing en later in een mand voor mijn buik, omdat ik hem geen seconde alleen mocht laten.
STRALEND MIDDELPUNT
Tijdens zijn introductie staat Arie altijd te stralen in het middelpunt van de belangstelling.
APPLAUS
Maar o wee, als de aandacht even van hem weggaat. Dat pikt hij niet. Arie weet precies als het niet meer over hem gaat. Dan klimt hij het podium op, wacht even tot hij van ieders attentie verzekerd is, en dan gebeurt het. Meneer doet een discodansje. Eerst op het ene been, dan op het andere. Het publiek staat zowat op de stoelen. En dan volgt het applaus. De zondag van Arie kan niet meer stuk. En onze zondag ook niet. Wat een workshop weer gisteren! Ook een triomf voor de Black Boys. Maar daarover weer een andere keer :-)
Zondag 11 augustus 2013
De Dag van MOKKELTJE
GEDUMPTE MOEKEToen we de gedumpte Moeke uit het bos redden, omdat de boswachter haar dood moest schieten (hangbuikzwijntjes mogen niet in het wild leven), beviel ze de volgende dag van acht biggetjes. Zeven dochters en een zoon.
MOKKELTJE
Een van haar dochters is Mokkeltje. Een knap wijffie met aandoenlijk rode wimpertjes. Mokkeltje is de enige uit het nest die toegankelijk is voor mensen. De rest, inclusief Moeke, is altijd erg op hun hoede gebleven. Niet gek natuurlijk. Als je gedumpt wordt, zijn die mensen vast nooit leuk tegen je geweest denk ik altijd maar, want hoe gemeen en laf moet je niet zijn om een drachtig zwijntje te dumpen?
MOEKE & MOKKELTJE
Moeke & Mokkeltje hadden vanaf het begin af aan een speciale band. Wat zo leuk is aan een varkensgezinnetje compleet te kunnen houden, is dat je hun hele ontwikkeling meemaakt. Mokkeltje had vanaf de geboorte al veel zelfvertrouwen. Ze was ook de eerste die met Moeke vast voer mee ging eten. De rest hing toen nog uitsluitend aan de speen. Mokkeltje niet. Ze was nieuwgierig, durfde een kijkje verderop te nemen en tegelijkertijd bleef ze veel in Moeke's buurt om maar zoveel mogelijk van haar over het leven te leren. Zo'n biggetje valt op in een nest.
RODE WIMPERTJES
Toen Opera Spanga hier een film opnam voor hun opera God's Videotheek, (waarin God temidden van de varkens leefde), kreeg Mokkeltje dan ook een rolletje. Ze was beeldschoon met haar rode wimpertjes en deed het heel goed.
LADYBOSS
Mokkeltje is nu al weer bijna zeven jaar. Vorige week zag ik haar ineens vechten met LadyBoss. Wie er begonnen is weet ik niet, maar ik vermoed LadyBoss. Die heet niet voor niks zo. LadyBoss heeft een verleden als 'studentenbig', kwam hier totaal over haar toeren terecht, maar liet al gauw haar ware aard zien: een bazig typje. Het lukte me de vechtende dames uit elkaar te jagen.
VECHTEN
Mokkeltje kwam er niet heelhuids vanaf. Net als Moeke heeft ze nu een uitgescheurd rechteroor. We gaven haar pijnstillers en de afgelopen week heb ik haar verwend met lekkere hapjes. De wond genas goed, de twee helften groeiden mooi tegen elkaar aan. Tot afgelopen vrijdag. De tweede vechtpartij heb ik niet gezien. Wel het resultaat. Hetzelfde oortje, maar nu met nog een extra winkelhaak. Arme Mokkeltje.
Wat nu?
NEVER A DULL MOMENT
Ladyboss is nu bijna vijf jaar op Het Beloofde Varkensland. Ze heeft de volwassen leeftijd bereikt en is dus fysiek en mentaal uitgegroeid. Erg op zichzelf, gaat haar eigen gang. Maar het is niet de bedoeling dat ze nu voortaan het leven van Mokkeltje zuur blijft maken. De komende tijd ga ik haar doen en laten observeren om tot een oplossing te komen. Never a dull moment bij Familie Bofkont :-)
Zaterdag 10 augustus 2013
De Dag van BOFKONTBOERINNEN & BLACK BOYS
OVERDREVEN
"Is dat nou niet overdreven", zei iemand laaatst op de workshop toen ik vertelde dat ik de eerste maanden bij de Black Boys geslapen had. Ik kon haar haarfijn uitleggen waarom dat niet overdreven was en in het geval van de Black Boys zelfs heel erg noodzakelijk was geweest.
ROMANTISCH
Of mensen vallen flauw van romantiek als ze horen dat de biggetjes bij mij in bed slapen of ze vinden het maar raar. Maar dan vertel ik dat biggen hun moeder broodnodig hebben voor warmte en lichaamscontact. Als ze geen moeder meer hebben, moet ik die moederrol wel op me nemen. Maar dat ik vaak geen oog dicht doe vanwege hun drukke gedoe en onder de blauwe plekken zit door hun wroetneusjes.
INBURGERING
Wat ben ik blij dat ik zoveel tijd en moeite in de inburgering van de Black Boys heb gestoken. Anders was het nooit meer echt goed gekomen met ze.
DRUIVEN EN APPEL
Het is 't allemaal waard geweest. Van doodsbange, getraumatiseerde biggetjes worden het nu toch leuke kereltjes, die het leven redelijk aan kunnen. Ze blijven schrikachtig en argwanend, maar gisteren hebben ze toch druiven (met dank aan Ingeborg) uit de hand van Bofkonboerin Jesje gegeten. Eerder van de week een appel van Bofkontboerin Yvon.
OP SCHOOT
Zo wennen ze langzamerhand aan verschillende mensen. Als die maar rustig en zorgzaam zijn en wat lekkers bij zich hebben. De Black Boys sprongen daarvoor zelfs bij ze op schoot en zo vergaten ze even dat ze in het verleden iets engs hebben meegemaakt.
BOFKONTBOERINNEN
De Bofkontboerinnen konden hun geluk niet op en komen binnenkort weer , want een big op schoot, ja wie wil dat nu niet. Daar komt Bofkontboerin Jesje (helemaal uit Drenthe) graag voor terug :-)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland
28 juli 2013 - 14.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.Vrijdag 9 augustus 2013
De Dag van VARKENS OP DE GLIJBAAN
De varkens zijn weer in het nieuws. En nu niet eens door een omgevallen vrachtauto vol vleesvarkens op weg naar de slacht. Nee, goed nieuws deze keer. Een boer heeft zijn biggen een glijbaan gegeven. Hiep hoi?
FILMPJE
Van alle kanten krijg ik het filmpje op m'n dak. Ben ik daar nu al 18 jaar voor bezig met voorlichting via blog, twitter, facebook en boek? Kijk eerst even mee. Dan weten we waar we het over hebben:
www.rtvoost.nl/nieuws/default.aspx?cat=1&nid=168448
GLIJBAAN
Gezien? De varkens worden gedwongen. Ze zijn bang. Kijk maar eens hoe ze een zet krijgen en hoe raar en ongemakkelijk ze van die glijbaan naar beneden komen. Niks leuk dus. "Mensen gingen eerder ook van deze glijbaan, dus de varkens moeten dat ook kunnen'", zijn de afsluitende woorden van de varkenshouder in beeld. Precies. Moeten. De biggen MOETEN van die glijbaan af. Afgekeken van die Chinese boer, die eind vorig jaar zo groot in het nieuws was? Die beelden krijg ik ook nog steeds tot vervelens toe opgestuurd door dierenvrienden. Moet je kijken wat geweldig! Die varkens duiken zomaar van een duikplank af! Wat hebben die een geweldig leven!
TOERISTISCHE ATTRACTIE
Gelukkig werd ik toen door Radio 1 gevraagd om een reactie. Ik kreeg de gelegenheid het fimpje te duiden. Niks blije biggen. De doodsbange biggen (varkens hebben hoogtevrees!) worden met een bezem van de duikplank afgeduwd door een slimme Chinese boer als PR stunt voor een toeristische attractie. Kijk maar. Dit zijn geen leuke beelden.
gbtimes.com/news/video-farmer-teaches-pigs-dive
DOMME DIERENVRIENDEN?
Zijn al die dierenvrienden dan zo dom? Zien zij dit niet? Laat ik het zo zeggen: Vrijwel de enige beelden van consumptievarkens die naar buiten komen, zijn varkens in grijpers tijdens ruimingen. Of op televisie in overvolle stallen tijdens een uitzending over de bio-industrie of het zoveelste voedselschandaal. Ieder ander beeld van varkens is dus welkom. Een varken op een glijbaan is een verademing ten opzichte van de vrachtwagens die je passeert op de snelweg vol varkens op weg naar het slachthuis. Dus moet dit wel leuk zijn voor de varkens. Want een glijbaan is toch ook leuk voor ons?
REKENING HOUDEN MET VARKENS
Vorige week was ik bij de boer van Big 5566 op werkbezoek (de big die van geboorte tot en met slacht door dagblad de Gelderlander wordt gevolgd). Een gedreven man, die vol vuur over zijn varkens vertelt. Hij is overgestapt op een nieuw systeem. De moedervarkens liggen tijdens de zoogperiode niet meer opgesloten in kraamkooien. Moeder en biggen hebben nu een eigen ruimte en kunnen eindelijk bij elkaar zijn.
De boer vertelde mij hoeveel meer werk dit voor hem betekent. Want nu moet hij aan de zeug vragen 'of hij binnen mag komen', in plaats van zomaar haar hok in te stappen. Wat blijkt? Nu zijn fokzeugen niet meer gekooid liggen (en daardoor dus altijd handelingsonbekwaam waren), kunnen ze nu eindelijk hun biggen beschermen. En de boer is lang niet altijd welkom. Daarvoor moet hij eerst netjes toestemming vragen. "Nu moet ik rekening houden met de zeug. Het is veel meer werk, want het kost me veel meer tijd. Maar het geeft zoveel voldoening. Kijk ze er eens bij liggen. Sinds de zeugen en biggen samen zijn, is er rust in de stal gekomen."
ZOEN VAN DE JUFFROUW
Ik kon hem wel zoenen. Nooit eerder heb ik een boer horen zeggen dat hij rekening met zijn varkens houdt. De boer van Big 5566 begrijpt dat je varkens serieus moet nemen. De glijbaanboer geeft zijn varkens een prachtig buitenleven. Die twee zouden de koppen eens bij mekaar moet steken. Stel je voor: alle varkens voortaan zo'n vrij leven met modder, water en frisse lucht. En een verzorger die hun gedrag begrijpt, rekening met ze houdt en ze dus niet van een glijbaan duwt. Dat zou je toch ieder varken gunnen? En iedere boer ook :-)
Woensdag 7 augustus 2013
De Dag van LEREN VAN DE DIEREN
Gisteren ontving ik een enthousiaste mail van een Bofkontfan: "Ik wil je een welgemeend compliment maken voor de geweldig leuke, persoonlijke, geestige, educatieve en leuke stukjes die je schrijft." Fijn om te horen. Ik ben het meest blij met het woord educatief. Want daar doe ik het allemaal voor.PERSOONLIJKHEDEN
Zo is het ontstaan. In 1994 ben ik naar de Boerenschool gegaan om me te verdiepen in varkens, koeien, kippen en schapen, omdat die elke avond op ieders bord liggen. Maar stel dat je ze zou laten leven, wat voor persoonlijkheid is een varken dan, wat is een koe voor wezen als je haar niet melkt?
HET BELOOFDE VARKENSLAND
Kortom, als je varkens en koeien niet opeet en ze mogen zijn wie ze zijn, met wie krijg je dan te maken? Tijdens de les 'Geboortezorg Biggen' moesten we de biggenstaartjes couperen, de tandjes afslijpen en de beertjes castreren zonder enige vorm van narcose. Ik heb dat geweigerd.
Een jaar later heb ik Het Beloofde Varkensland opgericht. De rest is geschiedenis.
BLOG - TWITTER - FACEBOOK - BOEK
Ik heb al bijna 10 jaar een dagelijkse blog. Ik deel de avonturen van Familie Bofkont, hun ontwikkeling van bio-industriebiggetje naar groot gelukkig varken en van veemarktkalfje naar volwassen tevreden koe. Ik twitter, we zijn sinds februari op Facebook en inmiddels is er ook een boek.
DIENAARS EN DIENARESSEN
Wat ik daar allemaal mee voor ogen heb, is inzicht geven in het leven van ex-productiedieren, die nu vrij leven naar hun eigen aard. De wereld van Familie Bofkont is een wereld op zich. Het Beloofde Varkensland (en Het Beloofde Koeienland) is hun domein, de mensen zijn te gast. En meer: wij zijn de dienaars en dienaressen van Familie Bofkont. Wij sloven wat af, terwijl zij uitgebreid liggen te zonnebaden.
CONCREET
Iedereen die zich met de Bofkonten verbonden voelt en ook een dag per maand hun dienaar of dienares mag zijn, beaamt dat. En goed dat dat voelt! Want het gaat veel verder dan de rotzooi achter hun gat opruimen. Dienaar of dienares van de Bofkonten mogen zijn, betekent ook een meaculpa naar al die pechvogels, wiens dagen geteld zijn in de veehouderij. Zo kun je tenminse nog iets concreets en positiefs doen met het machteloze gevoel daarover.
DELEN
Echt kijken naar dieren, hun gedrag observeren en kunnen interpreteren, kost vele, vele jaren. Daar ben ik nu 18 jaar mee bezig en dat blijf ik delen. Er gaat geen dag zonder verwondering voorbij. Wat kunnen we toch veel van de dieren leren. Als ze maar tijd van leven hebben :-)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland
21 juli 2013 - 14.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.
De Bruid als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland
20 juli 2013 - 11.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland
14 juli 2013 - 14.00 uur
Bekijk
hier de fotoreportage.Dinsdag 6 augustus 2013
De Dag van MISS UNIVERSE
Gisteren is Miss Universe 11 jaar geworden. Als poppedijntje verstoten door de moeder en op Het Beloofde Varkensland terecht gekomen. Ze sliep op mijn bureau tegen een colafles, gevuld met warm water. Nu is ze dement. Zodra ze 10 stappen van haar huisje is, raakt ze de kluts kwijt. Dus blijft ze thuis en krijgt elke dag een glaasje appelsap. En dan is ze erg blij :-)
Maandag 5 augustus 2013
EXTRA EXTRA READ ALL ABOUT IT
De Dag van CULTURED BEEF
Rosamunde (de oudste 16 jaar), Zeus, Herman,Dolle Mina, Mozzarello, Mem, Bulle en Grietje
PROUDLY PRESENT
De eerste CULTURED BEEF BURGER
WERELDPERS
Presentatie in London voor de hele wereldpers om 13.30 uur. Live te volgen op: www.culturedbeef.net We zitten allemaal voor de buis.
PETER SINGER
En dit zegt Peter Singer (werelds bekendste dierenrechtenfilosoof): 'I haven't eaten meat for 40 years, but if in-vitro meat becomes commercially available, I will be pleased to try it'.
REVOLUTIE
Een paar jaar geleden kwam de uitvinder, Willem van Eelen, van deze revolutionaire hamburger op bezoek bij Familie Bofkont. 'Wat jij hier doet, is de tijd ver vooruit', zei hij tegen me. Dit is de boerderij van de toekomst! Over 100 jaar zullen de mensen allemaal zo wonen zoals jij hier. Met varkens en koeien als gezelschapsdieren. En niet meer voor de consumptie. Het leven zal weer mooi zijn.
HAPPY MEAT
En hij zei ook nog dit: 'Ga jij maar eens lekker uitrusten. Jij hebt al zoveel gedaan. Ga maar 100 jaar slapen en als je dan wakker wordt staat er een heerlijke maaltijd voor je klaar met vlees waar geen enkel dier voor heeft hoeven lijden of sterven'.
WILLEM VAN EELEN
Willem van Eelen was 85 jaar toen hij op Het Beloofde Varkensland was. Toen was hij al 60 jaar bezig met zijn droom. Als 25-jarige student medicijnen bedacht hij de 'cultured beef'. Vandaag 5 augustus 2013 is het zover!
FEEST
De eerste 'cultured beef' is een feit!
Vandaag viert Familie Bofkont feest!
Zondag 4 augustus 2013
De Dag van DE ORDE DER BOFKONTEN
Ik heb niet goed geslapen vannacht. Gisteravond kreeg ik via facebook een bericht over de varkentjes van de Tostifabriek. De slachtdatum is nu bekend. Die had ik liever niet geweten, maar Ik kom er nog op terug.HOGER DOEL
Familie Bofkont dient een hoger doel, zei varkensvriendin Wendy. Dat waren mooie woorden. Ze krijgt steeds meer gelijk. Familie Bofkont is op aarde voor de bewustwording. De uitstraling van de Bofkonten wordt ook steeds groter. Volgend jaar moet ik ernstig rekening gaan houden met de planning van de workshops in het weekend van de Gay Pride. Ik kreeg namelijk veel mails van gays uit den vreemde om na de Gay Pride een bezoek te brengen aan Familie Bofkont. Hartstikke leuk!
ARME VARKENS
Maar de workshops van deze zaterdag en zondag zaten helaas al helemaal vol. Gisteren nog wel na afloop een lady uit Jeruzalem kunnen ontvangen voor een quick tour. Ze kwam met haar Amsterdamse vriendin en wilde zo dolgraag vrije varkens zien. In Israel geen varken te bekennen, zei ze. Ik kon haar vertellen dat er wel degelijk varkens in Israel zijn, maar dat niemand dat mag weten. Die varkens worden daar in speciale farms gehouden. Ze zijn er niet voor de consumptie, maar voor de cosmetische chirugie. Hele farms vol vrouwtjesvarkens op wie de implantaten voor de opblaastieten getest worden. Ik heb documenten gezien, die voor de rest van de wereld verborgen moesten blijven. Uitgerekend op de V-spot (!) van het vrouwtjesvarken wordt een incisie gemaakt, en daar wordt het siliconenzakje ingenaaid. En dan afwachten wat er gebeurt. Arme varkens. Er wordt ze ook werkelijk niks bespaard.
VARKENSMASSAGE
De ladies hebben het Familie Bofkont boek gekocht voor alle Bofkontverhalen. Wie weet ligt er volgend jaar een Engelse vertaling en geven we in het weekend van de Gay Pride speciale workshops voor onze buitenlandse bezoekers. Vooral de varkensmassage is en blijft een wereldwijd fenomeen. Een grote Australische dierenopvang is hier ook al geweest om kennis te nemen van de varkensmassage. Ze wilden dat in hun programma opnemen. Gelijk hebben ze.
BUILD IT, GROW IT, SELL IT
In het zakenleven wordt altijd gesproken van build it, grow it, sell it. Stamp een toko uit de grond, laat die groter en groter groeien en op het hoogtepunt verkoop je de tent: take the money and run. Op naar de volgende toko om vervolgens hetzelfde kunstje te doen.
BUILD IT, GROW IT, SHARE IT
Familie Bofkont is een ideele onderneming. Wij hanteren het motto: build it, grow it, share it. We delen de verhalen van Familie Bofkont om bewustwording in gang te zetten. Iedereen gaat voor de bijl, zei Hanneke Groenteman. En ze heeft gelijk. Niemand blijft onverschillig als je naast Zeeman ligt of in de prachtige ogen van Zeus kijkt.
KATTENMUTSEN
Over delen gesproken. Hartverwarmend dat Boy George en Knor & Knorrie gisteren ineens op de FB pagina van Kattenmutsen stonden. Boy George kreeg de eer vanwege de 40.000ste (!) like. Meteen kwamen er aanvragen om mee te mogen helpen bij Familie Bofkont.
ORDE DER BOFKONTEN
Zo langzamerhand ontstaat er een hele community om Familie Bofkont heen. Ik heb inmiddels een hele planning en rooster. Mensen die zich verbonden voelen met de Bofkonten, hun lief en leed volgen, ook deel willen uitmaken van hun geluk door een dagje mee te draaien en hun geluk weer door te vertellen. En dan die grote ogen, maandagochtend op het werk bij de koffie-automaat.
'Mag ik zondag 1 september weer mee komen helpen?' mailde Linda, 'het was weer zo leuk.' Dat mag. De Bofkonten kijken al naar haar uit :-)
Zaterdag 3 augustus 2013
De Dag van BREAKING NEWS
EEN WONDERLa Mama heeft voor de eerste keer in haar leven een mod derbad genomen! Een wonder! Ik wist niet dat dit nog tot de mogelijkheden behoorde. La Mama is een ex-fokzeug. Na een 'carriere' van 170 biggen moest ze naar de slacht.
VRIJKOPEN
We konden haar vrijkopen en ze mocht haar laatste biggetje meenemen. Het heeft heel lang geduurd voor ze haar nieuwe leven begreep. Dat ze met haar Edwinnetje kon gaan en staan waar ze wilde, dag en nacht, zomer en winter. La Mama en Edwin wonen nu al bijna 4 jaar op Het Beloofde Varkensland.
LEVEN IN VRIJHEID
Stukje bij beetje leerde ze van haar nieuwe leven in vrijheid te genieten. Maar wat mij altijd verbaasde is dat ze nooit een modderbad nam. Terwijl uitgerekend La Mama niet weet waar ze het zoeken moeten tijdens warm weer. De afgelopen dagen waren een beproeving voor haar. Langdurig afspoelen met de tuinslang, van top tot teen inpakken met natte handdoeken en nog lag ze zo hard te puffen dat ik af en toe voor haar hart vreesde.
MODDERBAD
En ineens vanochtend vroeg, ik keek uit het raam. En daar lag La Mama in de sloot! En wie stond er bij als grote getuige? Haar zoon Edwin! De afgelopen jaren uitgegroeid tot een grote roze lummel, maar nooit ver bij moeders rokken vandaan. La Mama in de modder! Na 4 jaar! Het mag een wonder heten. Welkom La Mama tot een alsnog compleet vrij varkensleven op Het Beloofde Varkensland :-)
Vrijdag 2 augustus 2013
De Dag van VERKOELING VOOR LAMME ZUS
LAMME ZUSLamme Zus puft wat af deze dagen. Het lukt haar niet meer om op 3 benen naar een modderpoel te hinkepinken. Toen ze jonger, kleiner en lichter was ging dat nog wel. Maar nu ze volwassen is, niet meer.
SPIT
Wat toch ontzettend jammer hoe dat destijds is gegaan. Dat wondje aan haar pootje ging niet over na de eerste behandeling, maar ach ze zou toch aan het spit gaan zodra ze 3 maanden was. En dierenartsen zijn duur, dus... Zo ongeveer moet de redenering geweest zijn van de kinderboerderij, waar Lamme Zus ter wereld kwam.
NAAR HET BELOOFDE VARKENSLAND
Maar het liep anders. Het lukte om een stokje voor dat spit te steken. En Lamme Zus woont al weer 6,5 jaar op Het Beloofde Varkensland. Haar rechtervoorpootje was helaas al vergroeid, daar kon ze nooit meer op staan. De eerste paar jaar kon ze zich nog los in de groep redden. Dat werd helaas steeds minder en ze kreeg een eigen aanleunwoning. Eerst samen met Zeeuws Meisje, later met Maximiliaan.
DOUCHE
Maar wat nu te doen met deze hete dagen? Hoewel ze een grote prive tuin heeft, blijft Lamme Zus voornamelijk binnen. Maar met een lekker appeltje is ze wel mee naar buiten te krijgen. En daar wacht haar dan een grote beloning: een heerlijke douche met de tuinslang!
VERKOELING
Geen wild gespetter, daar houdt ze niet van, maar een rustige straal water, die zo langs haar lichaam loopt, omdat we de slang direkt tegen haar huid houden. Heerlijk! Wat een verkoeling!
THEEDOEKEN
En als Lamme Zus dan weer binnen is, pakken we haar in met natte theedoeken. Zo is het goed uit te houden. Doe ik nu zelf ook. Een kletsnatte overall geeft heerlijke verkoeling. Want of het nu 15 graden vriest of 40 graden in de zon is, het werk bij Familie Bofkont moet altijd gedaan worden :-)
Donderdag 1 augustus 2013 - 1300 uur
EEN HEERLIJK KLUSJE MET HOGEDRUKSPUIT
HEERLIJKE ZOMERKLUSWie kan ik morgen blij maken met een heerlijk zomerklusje? In de boomgaard staat een voormalige silo, groot rond ding. Zat een mooi kunstwerk omheen met giga koeienkoppen en de zogenaamde 'Bullshits; (oormerken ten tijde van mijn oormerkenrechtszaak). Maar de wind, regen en niet te vergeten de varkens hebben dat kunstwerk inmiddels gesloopt.
STOER MET HOGEDRUKSPUIT
Ik heb een begin gemaakt en ben de betonnen bak te lijf gegaan met een hogedrukspuit. Wat een heerlijke klus met dit weer! En wat komt er prachtig, maagdelijk schoon beton onder de groene aanslag vandaan. Dat is nog eens eer van je werk.
Morgen kan ik er helaas niet mee verder (bezig met de voorbereidingen van de workshops voor zaterdag en zondag).
WIE WORDT MORGEN EEN BOFKONT?
Wie houdt ervan om stoer in de weer te zijn met een hoge drukspuit? Geen zwaar werk, wel een secuur klusje. Laat even weten dan ben je morgen welkom!
Donderdag 1 augustus 2013
De Dag van DE ONTBIJTCLUB
DE KUNST VAN HET VOERENVeertig ton voer per week gaat er doorheen bij de boer van Big 5566. Hallo! Vond de 600 kilo per week bij Famlie Bofkont al veel. Iedere avond schep ik 14 emmers vol met varkensbiks. Dat moet 's avonds. Overdag kan niet, want zodra ze dat geluid horen, worden ze wild. 's Ochtends vroeg kan al helemaal niet, als ik met mijn ogen knipper staan ze al op tilt.. En als de beer los is, is er geen houden meer aan. Ook al is het 2 uur 's nachts.
VOERDISCPLINE
's Avonds dus. De beste tijd is rond 23.00 uur, dan liggen ze allemaal te slapen. 11 emmers met 4 volle scheppen, 3 emmers met 6 scheppen en dan de emmers met koeienbiks nog. Las vanochtend een stuk in de Volkskrant over bootcamp, een nieuw soort afbeultraining. De dagelijkse verzorging van een stel varkens en koeien is effectiever, alleen al omdat je nooit kunt spijbelen. Een keer geen zin is er gewoonweg niet bij. Alle avonden voor het slapen gaan nog een half uur gedisciplineerde fitness, want de emmers moeten ook nog in uitgangspositie neergezet worden. Na de rek en strekbewegingen van het vullen volgt het heen en weer lopen met in iedere hand een volle emmer.
VOERSTRATEGIE
En dan wordt het hopen en bidden. Alsjeblieft niet weer om 2.00 uur beginnen jongens. Moszko is steevast de aanstichter. En dan moet je er uit, er is geen keus. Maar 2 uur is gewoon te dol. Wat denken ze wel niet? Gevolgd door Pinokkio, Sjonnie, Zeeman en Piet (die slapen samen), steekt Moszko de hele meute aan. En dan heb je de poppen aan het dansen. Daar heb ik nu het volgende op gevonden: behalve de emmers voer heb ik ook 2 karaffen water en een kommetje klaar gezet. Zodra Moszko begint te muiten, krijgt ie een frisse ochtenddouche. En zijn slapies ook. Kommetje water over die koppies en ze weten hoe laat het is. Namelijk te vroeg.
DE WERELD VAN FAMILIE BOFKONT
Dan nog even doorslapen. Maar tegen 5 uur is het toch gedaan. Aan de ploeg! Altijd eerst door de zure appel heenbijten (lees het gebrul doorstaan), maar als de eerste korrels op het erf vallen en ze allemaal weer heerlijk staan te smakken, keert de rust terug. Dan komt de zon op en is de wereld van Familie Bofkont weer een sprookje. De Moeder van Sjonnie blaast haar partijtje inmiddels volop mee. Zij wordt aan de voorkant van de boerderij bediend, samen met de Black Boys. Die weten nu ook dat als ze leuke dingen met hun stembanden doen, dat een ontbijtje oplevert. Dan schuiven de Jannemannen aan en is hun ontbijtclub compleet. Zo is er weer een nieuwe dag bij Familie Bofkont begonnen.
En zo zullen er nog vele volgen :-)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |