Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Woensdag 30 november 2011
De Dag van Pindakaas en René ten Bos...
Na al die jaren op Het Beloofde Varkensland (in 2012 al weer 17 jaar!), kijk ik nog elke dag mijn ogen uit. Van de week zag ik Lamme Zus, Gieltje en Zeeman staan wachten op hun boterham met pindakaas. Een plaatje!
Elke ochtend het pindakaasritueel. Stapels boterhammen van de euroshopper. Megapotten pindakaas. En dan de pillen. Kleine, middelgrote, grote, witte en roze. Zodra de varkens stram gaan lopen, is het tijd voor een dagelijkse portie glucosamine. Later als ze gewrichtspijn gaan krijgen komt er ibuprofen én ranitidine (maagbeschermer) bij, want elke dag ibuprofen is natuurlijk niet goed voor de gevoelige varkensmaag.
Iedere ochtend verheugen ze zich op die boterham. Ze staan in de rij, alsof ze bij de tramhalte staan. En dan hap, slik. Heerlijk die dikke laag pindakaas! Die vervelende pillen nemen ze op de koop toe. Er is geen keus, want pindakaas plakt :-)
Verder:
Over Morgan, vandaag in de Volkskrant, een ingewikkelde kwestie.
Rene ten Bos, filosoof en boerenzoon (interssante combinatie!) aan het woord.
Altijd een uitgesproken mening. Huilt nooit met de wolven mee.
Hij was ook eens op Het Beloofde Varkensland voor Filosofie Magazine.
Rene ten Bos: "We moeten dieren hun vunzigheid teruggeven."
En ook:
Daar heeft hij nou eens helemaal gelijk in :-)
Ik loop al veel langer te denken aan speciale dagen alleen voor kinderen bij Familie Bofkont. Lijkt me geen overbodige luxe.
Laatst las ik zo iets akeligs op Marktplaats:
'Gratis af te halen varkentje.
We wilden het als huisvarkentje gebruiken, maar het valt tegen.
De kinderen hebben nu ook meer belangstelling voor een nieuw konijn'.
Daar alleen al om moet 'De Kinderboerderij van de Toekomst' er komen.
Maar waarom niet 1 dag in de week die kinderboerderij van de toekomst op Het Beloofe Varkensland? Dat moet ik eens handen en voeten gaan geven. Kinderen (en hun ouders!) leren omgaan met dieren. Gewoon een goede les.
Van kip tot koe, maar ook hun poes, konijn en cavia thuis.
Werk aan de winkel!
Dinsdag 29 november 2011
De Dag van Keiler & de Meiden....
Een stel meiden op de workshop. Meisjes van 9 en 10, die ik meiden noemde, want dat vonden ze 't leukst. Leek me een mooie gelegenheid om Keiler eens met een wat groter gezelschapje kennis te laten maken.De meiden klommen allemaal over de strobalen heen - voorzichtig! voorzichtig! - en gingen op mijn aanwijzng aan de kant zitten. Keiler en Bert kregen ondertussen wat lekkers te eten. De meiden hadden allemaal een halve appel voor ze meegenomen.
Keiler nam de benen. Kwam weer terug. En nam de benen. En kwam weer terug. De appels wonnen het van zijn angst. En toen ze op waren, bleef ie gewoon nog even. De meiden waren geweldig. Ze brachten het op om rustig te blijven zitten, niet te wild te bewegen en niet te hard te praten. Zo kon Keiler aan hun aanwezigheid wennen.
En toen deed ie iets moois.
Hij liet zich op de grond zakken en ging op een afstandje aan hun voeten liggen.
In zijn meest ontspannen houding, de achterpootjes recht naar achteren.
Dat gaat vast nog helemaal goed komen met die Keilertje :-)
Meiden, bedankt!
Maandag 28 november 2011
De Dag van De Kinderboerderij van de Toekomst...
Wat zou ik graag de 'Kinderboerderij van de Toekomst' op willen zetten. Al sinds ik het professionele boerenpad betrad (Boerenschool 1994), popel ik om in de wereld van de kinderboerderijen de kussens eens flink op te schudden. Het liefst in Amsterdam als voorbeeld voor het hele land. Een heel nieuwe visie, vorm en aanpak van de Kinderboerderij. Toekomstmuziek.Omdat ik zelden een behoudender beroepsgroep aantrof dan de kinderboerderijbeheerders en hun bestuur, heeft het dus geen enkele zin meer om hun beleid aan te blijven klagen. Te vaak ben ik nu met m'n kop tegen een muur aangelopen. Voorbeelden te over. Ook Olijf is er niet mee gered.
Slechts twee keer heb ik daadwerkelijk iets kunnen bewerkstelligen. De eerste keer in 2005. Door het schrijven van 'Haagse Varkens' - een plan van aanpak voor een gelukkig varkensleven op de kibo - hebben de varkens het een stuk beter gekregen op de Haagse Kinderboerderijen. Ze krijgen sindsdien o.a. voldoende stro en worden niet meer naar de slacht afgevoerd. Dat betekent dus ook niet meer fokken. Mooi zo!
Maar op Kinderboerderij X, in plaats Y, heb ik een heuse kruistocht moeten ondernemen (2007) om voor mekaar te krijgen dat de biggetjes niet meer zonder narcose werden gecastreerd. Te erg voor woorden, vooral ook omdat bleek dat die gruwelijke handelingen altijd werden gepleegd door een een jonge vrouwelijke dierenarts. Op de een of andere manier denk ik altijd dat die toch beter zouden moeten weten dan een mannelijke veearts op leeftijd. Maar niets bleek minder waar. Schokkend.
Ik heb het tot in de gemeenteraad doorgezet en uiteindelijk gaven ze toe. Peter Klaver 'mocht' 't komen doen - geheel op eigen kosten - terwijl hij de jonge vrouwelijke dierenarts meteen college gaf over het narcotiseren van biggen en hij haar ook mee liet helpen, zodat ze er zelf in de toekomst mee verder kon.
Die avond vergeet ik nooit. De sfeer was om te snijden. Ik stelde me bewust uiterst terughoudend op, maar moest er wel bij zijn om Peter te assisisteren. Dennis was er ook bij. We hebben het er nog steeds over.
O o wat namen de kinderboerderijbeheerster en die dierenarts het me kwalijk dat ik hun vertrouwde werkwijze had gedwarsboomd. (Hoezo met narcose? Is toch zo gebeurd? Voelen ze echt niks van hoor! Veel te duur met narcose!) Nergens heb ik me ooit zo onwelkom gevoeld als op die bewuste castratie-avond.
Maar ik heb woord gehouden:
Nergens heb ik ooit de naam van die kinderboerderij genoemd en heb er in de media geen enkele ruchtbaarheid aan gegeven. Het ging mij puur om die biggetjes, om die beestjes de pijn en het trauma van een onverdoofde castratie te besparen. Later bleek de moeder, die veel te krap op veel te weinig stro lag met haar kinders, ook afgevoerd te zijn naar de slacht...
Wat Olijf betreft: Dat had anders kunnen lopen. Als de buurtbewoners, moeders en kinderen met een leuke spandoek voor de kibo waren gaan staan - OLIJF MOET BLIJVEN - hadden ze het Jeugdjournaal gehaald.
Genoeg geklaagd.
Het is bekend dat het niet mijn stijl is om ergens tegen te zijn.
Zo is Familie Bofkont ook opgezet.
Niet naar de boeren wijzen, maar zelf met iets komen.
Toch heb ik me te vaak laten verleiden door vrijwilligers van de kibo's om het beleid aan te pakken. Dat doe ik dus niet meer. Als zij het ergens niet mee eens zijn, moeten ze dat zelf oplossen. Mogelijkheden te over. Met een positieve, ludieke actie kun je nog altijd veel bereiken.
Tenzij de kibobeheerder en/of bestuur mij zelf uitdrukkelijk vragen om mee te denken over problemen. Dan blijf ik altijd bereid te komen om kennis, expertise en ervaring te delen.
Daarom zijn de 'Haagse Varkens' ook een succes geworden.
Door Tjerk (kinderboerderij-actiegroep) werd ik meegevraagd naar de vergadering van de gemeenteraad. Zij vroegen mij advies. Ik heb ze verteld over varkens. Wat is het varken voor wezen, hoe kunnen ze een gelukkig leven leiden op de kinderboerderij, etc. Daarna hebben Tjerk en ik alle Haagse kinderboerderijen bezocht en heb ik mijn bevindingen op papier gezet. Met een plan van aanpak voor aanpassingen en veranderingen. In Den Haag hebben ze vervolgens hun kinderboerderijenbeleid omgegooid. De varkens hebben het daar nu goed.
Nog steeds met dank aan Tjerk en Gemeente Den Haag en varkensvriendin Donata.
Binnenkort over kinderboerderij de Werff in Watergraafsmeer.
De beste kinderboerderij van Amsterdam.
Want er is altijd een uitzondering die de regel bevestigt :-)
Zondag 27 november 2011
De Dag van Olijf :-(
Omdat ik er zelf geen woorden meer voor heb - op een paar tweets na -
ben ik blij dat ik de brief van varkensvriendin Channah hier mag posten.
Tot het laatste moment hield de dierenarts vol dat slacht beter was voor Olijf dan euthanasie
(om daarmee zijn eigen onkunde te maskeren).
Dat is op zich al erg genoeg. Maar dat zo'n kinderboerderij daar mee instemt
(om af te zijn van het gedoe van een dood varken op 't erf, zo'n hoop geregel en zo).
Godgeklaagd.
Wat een verraad. Ben misselijk van woede.
Geachte dames en/of heren,
Zojuist las ik op de weblog van Dafne Westerhof dat varken Olijf uiteindelijk toch naar de slacht is gegaan omdat dat 'beter voor haar zou zijn' dan euthanasie. Ik ben niet al te dom, maar die redenering snap ik toch echt niet.
Waar bij euthanasie een dierenarts komt, die het dier in de eigen omgeving op rustige wijze geleidelijk aan laat inslapen, krijgt het dier als het naar de slacht gaat te maken met de stress van het vervoer en daar bovenop de stress van het slachthuis. Ik neem aan dat beheerder van Zimmerhoeve enige opleiding op het gebied van dierenwelzijn genoten heeft, zodat zij van beide vormen van het doden van een dier op de hoogte is, althans zou moeten zijn, en daaruit de enige conclusie zou kunnen trekken dat euthanasie in geval van ondraaglijk lijden van een dier - waar ik in het geval van Olijf overigens ernstige twijfel bij heb - de voorkeur verdient.
Nu is beheerder natuurlijk niet eindverantwoordelijk. Dat bent u als bestuur. Blijkbaar heeft u, hetzij door afgaan op de 'deskundigheid' van beheerder, hetzij wegens financiële overwegingen - euthanasie kost geld, en slacht brengt geld op - de beslissing genomen dat Olijf de moeilijke weg naar het slachthuis moest maken. Ik heb hier geen woorden voor, kan dit absoluut niet begrijpen, en ben boos. Nee: kwaad! Heel erg kwaad! Die kwaadheid zal ik niet onder stoelen of banken steken, en dat zal resulteren in negatieve reclame voor Zimmerhoeve.
Uiteraard vraag ik mij ook af wat het beleid is ten opzichte van andere dieren op Zimmerhoeve. Geitjes, konijntjes... Ook maar slachten als ze ziek zijn, of als het leuker is om jonge dieren aan te schaffen? En wat gebeurt er met de poezen als ze krakkemikkig worden?
Wat jammer toch dat het 'landje van ome Kick', waar ik schuin tegenover woonde toen dat ontstond, nu vervallen is tot een dier-onvriendelijk en kind-onvriendelijk bedrijf, want reken maar dat er heel wat tranen van kindjes zullen vallen om Olijf.
Met groet,
Channah van Straaten
Eindredacteur kattentijdschrift Majesteit
Vrijdag 25 november 2011
De Dag van Groeten van Zeeman...
Drukke dagen voor de boeg. Alsmaar Familie Bofkont Workshops.Geen tijd voor uitgebreide weblog.
Maar ik kwam Zeeman onverwacht tegen aan zee.
Loop in gedachten met hem mee en geniet!
Donderdag 24 november 2011
De Dag van Thanksgiving: Grootmoedertje en Snipperhaantjes!
24 november, Thanksgiving. Zou die kalkoen van Mister Bean echt zijn?Je kunt het nauwelijks geloven. Maar reken maar dat vandaag op iedere Amerikaanse eettafel een gigakalkoen staat.
Laten we daarom juist vandaag aan Grootmoedertje zaliger denken.
Aan haar deftige pasjes over het erf. Aan haar bloedkoralen snoertje (de rode flubbertjes rond haar kalkoenennekje). Aan haar vleugels, de veren als een zwarte rok met kant afgezet.
Genoeg redenen dus om Grootmoedertje te heten.
Nog meer pluimvee:
Wat zou er toch eigenlijk van die kleine snipperhaantjes geworden zijn?
Twee dagen voor Pasen opgehaald uit de fabriek, zo uit het ei gekropen.
Zes angstig piepende donzen bolletjes, die zich alleen in mijn hand veilig voelden.
En kijk nu eens!
Vol trots stel ik jullie voor aan de Jannen. Tadaa!
Woensdag 23 november 2011
De Dag van Mister Frisling en Keilertje...
Keiler en Bert komen nu dagelijks buiten, maar de kennismaking met de rest vanFamilie Bofkont speelt zich nog steeds binnen veilig gaas af.
En dat is maar goed ook. Als je ziet hoe Mister Frisling en Keiler op elkaar reageren!
Mister Frisling zet al zijn haren overeind om dubbel zo groot te lijken en weet van opwinding niet waar ie het zoeken moet, zodra hij Keilertje ziet.
En dat is wederzijds. Ziet er heel heftig uit, je houdt je hart vast hoe dat straks moet gaan.
Maar op de een of andere manier zal het me ook niet verbazen dat ze op termijn nog dikke vrienden gaan worden ook...
PS Als ik die twee zo samen zie valt me op hoe klein Keilertje nog is.
Dinsdag 22 november 2011
De Dag van Varkenschampagne voor Zeeman!
Iedere workshop sluiten we feestelijk af met varkenschampagne. Gemaakt van het lievelingshapje van varkens: appels. Slechts 1,1 % alcohol, iedereen kan weer dus veilig thuiskomen :-)We proosten met elkaar op het varkensgeluk en ik bedank alle mensen voor hun komst naar Het Beloofde Varkensland. Niet alleen hebben de bofkonten een prachtige middag gehad, maar ze kunnen ook weer verder blijven eten, drinken en gelukkig zijn. De opbrengst van de workshops gaat namelijk tot de laatste cent naar de beesten.
Afgelopen zondag kreeg ik tijdens dat varkenschampagnemoment een zwaar pakje van bofkontfan Ariane. Voor Zeeman, want 22 november is een belangrijke dag voor hem, zei ze.
Dat ze dat wist!
Ariane had haar spaarpot omgekeerd voor Zeeman.
Er zat ook een enige kaart bij: een stel feestvarkens rond de champagne.
Volgend jaar gaat Ariane de Bosbaan in het Amsterdamse Bos afzwemmen om geld in te zamelen voor Familie Bofkont. Ruim 2 kilometer! Ze is al hard aan 't trainen. Om haar aan te moedigen zal Zeeman langs de Bosbaan rondscharrelen. Dan weet ze waar ze het voor doet.
Vandaag is inderdaad een bijzondere dag voor Familie Bofkont. Wat vieren we?
Dat Zeeman 4 jaar geleden op 22 november nog zo'n 30 meter te gaan had naar het slachthuis.
Maar dat hij natuurlijk niet gek en weigerde nog 1 stap verder te zetten. De rest is geschiedenis.
Voor 2000 euro mocht Zeeman mee naar Het Beloofde Varkensland. Nergens ter wereld zal er ooit zo'n gigabedrag voor een slachtvarken neergeteld zijn. Maar dankzij de Caesar Groep uit Utrecht (Zeeman heette toen nog Caesar) en een hoop bofkontfans konden we het geld bij elkaar sprokkelen.
Nog meer munten:
Ook varkensvriendin Erin heeft me onlangs verrast met een hele lading euromunten voor de komst van Aaltje. Griekse 2 euro munten met de afbeelding van Europa en de Stier erop.
Die had ze speciaal vanwege Zeus al een hele poos apart gelegd.
Wat zou Familie Bofkont zijn zonder al die leuke fans?
Ik heb alle munten van Erin en Ariane stuk voor stuk in het monsterlijk grote spaarvarken gedropt (cadeautje van een spaarvarken-importeur). Nu heet ie Spekkie. Kan ie ook mee naar de Bosbaan.
Pas als Spekkie helemaal vol is, maak ik hem open. Geen idee wanneer dat zal zijn.
'Slachten' zou dan ook kunnen natuurlijk. Met een grote hamer.
Maar zelfs dat zou ik zielig vinden :-)
Maandag 21 november 2011
De Dag van Voort Maar Weer...
Een nieuwe week, een nieuw geluid.De workshop van gister doet me al weer met plezier uitkijken naar de volgende.
Zen in de Varkensmassagesalon :-) Wat een sfeer!
Mens en dier in volkomen harmonie met elkaar. Let wel: een workshop met open inschrijvingen, dus de mensen kenden elkaar niet van te voren. Geen enkel probleem. De Bofkonten verbroederen iedereen met elkaar.
En een primeur! De volkomen overgave van Mozzarello deed je bijna de adem benemen. We stonden, zaten en lagen in stille devotie om hem heen :-) Mozza laat zich net als de varkens op zijn zij vallen om gemasseerd te worden.
Op zich is dat al opmerkelijk. Nooit eerder heb ik dat een van de andere runderen hier zien doen. Wist wel dat waterbuffels extreem zintuigelijk zijn ingesteld, maar zoals Mozza de boel kan betoveren, wat een talent!
En wat gebeurde er gister? Mozza betoverde niet alleen de mensen, maar ook Dolle Mina.
'Gaat zij ook wel eens zo liggen?' vroeg een aardige vader, die zichtbaar dol was op zijn meegebrachte dochter, maar ook veel oog en gevoel had voor de bofkonten, met name Dolle Mina.
Ik had nog geen nee gezegd, of daar ging ze :-)
Wat Mozza kan, kan ik ook, moet Dolle Mina gedacht hebben.
En dan Herman! Die stelt zich tegenwoordig als gastheer op. Hij loopt eerst op de mensen af ter begroeting. Maar vervolgens gaat hij in de kring staan, strekt zijn lange hals vooruit en verleidt de dames om hem onder zijn keel te aaien. Dat is zijn speciale plek en als je dat goed doet, ben je de rest van de middag verzekerd van zijn gezelschap.
En Zeeman! Die had weer een heel harem aan z'n voeten liggen. En zo zijn er nog zoveel verhalen te vertellen over een dagje bij Familie Bofkont. Nou ja. kijk zelf maar. Het werd een legendarische zondag. Op naar de volgende!
Aanstaande zaterdag 26 november is al helemaal volgeboekt, voornamelijk Roots lezers,
die zich willen bekwamen in de varkensmassage. Leuk! Voor zondag 27 november zijn er nog enkele plaatsen, als ik dat zo uit mijn hoofd zeg. Ik zal het nog even nakijken.
Zondag 20 november 2011
De Dag van Giel & Lotje...
Zondag 20 november 2011
De Dag van Volwassen op Het Beloofde Varkensland...
Niet alleen was gister de dag om het eenjarig bestaan van Mozza bij Familie Bofkont te vieren. Het was ook feest voor Moeke & de Biggen. Een bijzondere verjaardag voor Prins Harrie, Mokkeltje, Snorkeltje, Miss X, Zilverrug en Kruishoefje.
Vijf jaar! En dat betekent dus volwassen voor een varkentje.
Op de foto zijn ze een week of wat en daar liggen Donker Wijffie en Sokje ook nog bij.
Die zijn alletwee al weer een poosje in de varkenshemel.
En wie zit daar boven op Moeke?
Prins Harrie natuurlijk! Wie anders?
Zaterdag 19 november 2011
De Dag van Olijf en Knuffelbuffel Mozzarello...
Olijf houdt de gemoederen bezig - zoveel reacties - en terecht. Ik voel me er nog steeds raar door. Gelukkig had ik afleiding. Een coachingswandeling met een leuke trendwatcher (en Juffrouw Loes natuurlijk :-)). We kwamen nauwelijks de polder in. Een karavaan van biggen, varkens en koeien achter ons aan. Ze wilden allemaal mee. Daarna vliegensvlug van overall naar pak voor een sessie met een dirigent in de PC. Inspirerende ontmoetingen waarbij ik even niet aan Olijf hoefde te denken.
Een reactie laat ik hierbij vast zien omdat die een interessant licht op de kwestie werpt.
Het zal niemand verbazen dat een van de twee ondergetekenden jurist is.
Tja kinderboerderij en wat is hierop uw antwoord?
LS,
Ondergetekenden zijn geschokt door de informatie over de aanstaande slacht van jullie varken Olijf. Onbegrijpelijk: enerzijds vermelden jullie op jullie site dat Rozijn en Olijf de slimste dieren zijn van de boerderij (die graag op hun buik worden geknuffeld) en tegelijkertijd propageren jullie kennelijk om de voedselketen voor kinderen inzichtelijk te maken door één van deze dieren zonder pardon naar de slacht te sturen "zodat zij nog van nut kan zijn".
Of het dier inderdaad zo ziek is dat haar dood aangewezen is, staat allerminst vast. Dafne Westerhof mag worden aangemerkt als zeer deskundig op het gebied van (boerderij-)dieren en varkens in het bijzonder. Vooralsnog lijken haar adviezen voor dovemansoren.
Mocht het inderdaad zo zijn dat jullie Olijf medicatie hebben onthouden, dan is er mogelijk sprake van strafbaar handelen. Gelet op het feit dat jullie gesubsidieerd worden, een aspect ter overdenking.
Ik hoop dat jullie Olijf nog een kans willen geven, liefst een kans op leven (met hulp van een deskundige dierenarts) en anders op een dier-waardige dood d.m.v. euthanasie (ook met behulp van een deskundige dierenarts).
Kinderen inzicht geven in de voedselketen kan toch op zoveel andere manieren...?
Gaarne vernemend,
groet,
Verder is het laatste woord over Olijf en het beleid van kinderboerderijen natuurlijk nog lang niet gezegd maar:
Vandaag is het 19 november! De dag dat Mozzarello een jaar geleden bij Familie Bofkont kwam. Dat rustige kleine mannetje.
En kijk eens wat een knaap het nu al is. Brengt menig vrouwen en mannen:-) hoofd op hol. Niet meer weg te denken bij Familie Bofkont!
Gevaarlijk mak, volgens een dierenarts. Inderdaad, want Mozza is niet voor de poes. Hij weet precies wat ie wil. Bijvoorbeeld geen boeren met trekkers op het erf. Die komen er niet op, want Mozza gaat er gewoon dwars voorstaan met de kop vooruit. Nou, dan komt er niks of niemand meer langs. Een betere bodyguard kun je niet wensen :-)
Vrijdag 18 november 2011
De Dag van Een Kaarsje voor Olijf...
Ze heet Olijf en wordt vanmiddag opgehaald voor de slacht. De ander heet Rozijn en blijft alleen achter. Twee varkens op een kinderboerderij in Amsterdam, die op dit tijdstip (7.00 uur) nog geen weet hebben van wat er boven hun hoofd hangt.Ik hoop dat ze het nog een beetje warm gehad hebben vannacht op dat schrale beetje stro. Nauwelijks genoeg stro om de kille betonvloer mee te bedekken. Veel te weinig om er onder te kunnen duiken, wat toch zou moeten kunnen, want het vriest alweer 's nachts. Een paar graden gelukkig pas, zodat hun grote lijven elkaar nog wel warm gehouden hebben.
Dat wordt vannacht anders. Dan ligt Rozijn alleen. Geen vriendin meer om tegen aan te liggen, te praten, te kiften. Samen eten. Al die zaken die broodnodig zijn voor een gelukkig varkensbestaan.
Ik ben er heen geweest, eergister. Expres tegen sluitingstijd, zodat we even rustig zouden kunnen praten zonder allerlei pottenkijkers en toehoorders. De kinderboerderijbeheerster - een jonge vrouw - had geen tijd, moest meteen weg na sluitingstijd, zei ze. Maar ik heb nog kunnen zeggen, wat ik aantrof: Een prachtig varken. Opvallend goed qua proporties, stond goed op haar poten, maakte een heel gezonde en vitale indruk. Niks kreupel, in de verste verte geen varken dat niet meer meekon. Integendeel.
Voor ik naar de kinderboerderij ging herinnerde ik me ineens dat de kinderboerderij mij vorig jaar gemaild had. Verdomd, ik had die mail nog!
9 december 2010
Dag Dafne Westerhof,
Graag zou ik hulp willen bij de omgang met varkens. Sinds een jaar werk ik op een kinderboerderij, waar we 2 varkens hebben. Een daarvan is erg dominant en ik vraag mij af of ze wel respect voor mensen heeft. Mijn collega en ik durven nog wel bij haar te komen, maar ze probeert vaak in onze voeten of benen te bijten. We geven haar nu een tik op haar neus als zij dit doet. Mijn vraag is eigenlijk hoe we contact met haar kunnen krijgen en op een leuke manier met haar te kunnen omgaan. Zijn er bijvoorbeeld spelletjes die we met haar kunnen doen om positief gedrag te belonen?
Kijk nou eens! Zou dit over deze Olijf gaan? Zou dit de reden kunnen zijn dat dit varken naar de slacht moest? Bij navraag barstte de beheerster in lachen uit: Natuurlijk niet! Het ging om haar poten! Ze liep steeds slechter! Maar er was helemaal niks te zien aan dit varken, terwijl ik op een kilometer afstand een kreupel varken herken. Nou, dan had ik haar en poosje terug eens moeten zien, toen steunde ze op haar knieeen tijdens het eten!
Ze praten we nog een poosje door. Er bekroop me een Kafkaiaans gevoel. Zeker toen ze vertelde dat de dierenarts had gezegd dat euthanasie te stressvol zou zijn. Slacht was veel beter, veel minder stress. Dan had je ook dat gedoe niet met de kadaverdienst, die het varken van de kinderboerderij op zou moeten halen. Bij doorvragen bleek hun dierenarts ZELF zo'n groot varken niet te kunnen euthaniseren.
Nou daar wist ik wel wat op. Maar nogmaals, waarom moest dit varken dood?
Terwijl ik met mijn eigen ogen kon zien - en dus ieder ander ook -
dat dit varken niks mankeerde.
Thuisgekomen stuurde ik de kinderboerderijbeheerster een lange mail. Met een foto erbij van de opgebaarde Vrouw Vos. Om te laten zien dat er verschillende manieren zijn om met varkens om te gaan. Wie weet zou ik haar nog op andere gedachten kunnen brengen.
Wat ik vermoed is dat Olijf regelmatig last heeft van de kussentjes onder haar (voor)hoeven. Komt vaak voor bij pietrain(achtigen). Hier ook. Dat is erg pijnlijk en moet behandeld met pijnstillers in combinatie met ranitidine (maagbeschermer) en antibiotica. Vervolgens duurt het lang voor het genezen is, maar het geneest wel tot het de kop weer opsteekt. En dan begin je weer te behandelen.
Wat ik vanmiddag zag was dat Olijf er nu gelukkig weer van hersteld is.
Verder vind ik Olijf een prachtig varken qua proporties, ze staat goed op haar poten en maakt een gezonde en vitale indruk. Van artrose kan nog geen sprake zijn, daar is ze te jong voor, zit meestal aan de achterkant en veel hoger (knieen, heupen). Ze leek vanmiddag in de verste verte niet op een varken dat aan euthanasie toe is.
Wat betreft Olijf's narrigheid en het bijterige:
Wij hebben een goed resultaat gekregen door Madame Duroc (ook zo'n joekel half pietrain/half duroc - de meest heftige combinatie), te laten steriliseren. Sindsdien is de narrigheid verdwenen, ze is er zichtbaar van opgeknapt, nooit meer last van die hormonen en een stuk liever geworden.
Een kleine maand geleden hebben we Vrouw Vos laten euthaniseren, ze had kanker en is 13,5 jaar geworden. Ook een heel groot varken. Ze is prachtig rustig ingeslapen. Eerst narcose, waarop ze meteen in slaap viel. Daarna de finale vloeistof via een ader in het oor, het was zo gebeurd. Op de foto zie hoe rustig ze er bij lag.
Het punt is dat er helaas te weinig dierenartsen zijn die goed kunnen euthaniseren. Ze leren het niet tijdens hun studie, en daardoor zijn de meeste huiverig voor het geven van narcose. En terecht, want het gaat dan ook vaak mis.
Peter Klaver heeft het zich in de praktijk allemaal eigen gemaakt, met zijn Artis achtergrond was hij gewend om ingewikkelde kwesties op te lossen en hij is sinds 2004 de vaste dierenarts van Het Beloofde Varkensland.
Hij is mobiel, komt op afspraak naar je toe.
Dit is zijn nummer: 06-51335956
http://www.klaver4dieren.nl
Peter zit momenteel in Saudie Arabie, komt 30 november weer terug.
Je zou hem vast kunnen bellen en mogelijk een afspraak maken, voor een second opinion.
Xxxxxxxx, als je meer wilt weten dan hoor ik het graag.
Ik ben altijd bereid kennis en ervaring te delen.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte.
Hartelijke groet,
Dafne & Familie Bofkont
Het Beloofde Varkensland
De hele dag gespannen afgewacht. Laat in de middag kwam gister het antwoord:
Dag Dafne,
Met belangstelling hebben we kennis genomen van je mail.
We hebben waardering voor jouw kijk op het welzijn van de varkens.
Het inzichtelijk maken en kennis nemen van alle facetten van de voedselketen is een van onze doelstellingen, vastgelegd in ons beleidsplan 2009. Daarbij hoor ook het laten zien van opgroeiende dieren en het uiteindelijk opeten (= slachten).
Vandaar onze wel overwogen keuze om dit varken te laten slachten.
Veel succes met het beloofde varkensland!
Een klap in mijn gezicht.
Maar als dat het beleid is van die kinderboerderij, kan ik verder niks meer.
Beleid is beleid.
Waarom dan die misleidende mail naar de mensen?
Waarom dan niet openlijk gezegd dat slachten beleid is op de kinderboerderij?
De mail weer geopend waar het allemaal mee begon
en die ik doorgespeeld kreeg van de verontruste kinderboerderijmedewerkster Lydia.
Hallo,
We hebben niet zulk goed nieuws.
Komende vrijdag of zaterdag ochtend wordt Olijf opgehaald, ze gaat naar de slacht. Degene die haar ophaalt heeft een boerderij die varkens levert aan o.a. Lindenhoff en diverse restaurants.
Zoals veel van jullie weten is het de afgelopen maanden steeds slechter gegaan met Olijf haar benen. We hebben de dierenarts ernaar laten kijken, ze heeft pijnstillers en antibiotica gekregen maar het heeft helaas niet geholpen. De conclusie van de dierenarts was dat ze niet gefokt is om zoveel te lopen als dat ze bij ons doet. Heel erg jammer maar op deze manier zal ze nog van nut zijn.
Mocht je nog afscheid willen nemen van onze karaktervolle tante dan kan dat dus tot vrijdag.
Maar het werd nog erger.
Gisteravond kreeg ik nog een mail van kinderboerderijmedewerkster Lydia:
Wat me ook dwarszit, is dat ze al 2 maanden zonder medicatie gehouden is, met, als ik het goed interpreteer de reden haar geschikt te maken voor consumptie.
Hier ben ik dus stil van.
Arme Olijf. Ik weet uit ervaring bij PC Pietje, Giel en nog veel meer varkens van Het Beloofde Varkensland wat een verschrikkelijke pijnen ze aan hun poten kunnen hebben (bio-industrie varkens!). En dan geen medicatie en pijnstillers geven om het arme dier geschikt te maken voor slacht (met medicatie mogen ze niet opgegeten worden).
Geen wonder dat die stakker op haar knieen rondkroop van de pijn.
Hoe hebben ze dit gekund op die kinderboerderij?
Onbestaanbaar.
Wat laf om je te verschuilen achter zogenaamd ongeneselijk zere poten, terwijl je zelf in stand gehouden hebt door medicatie te onthouden. En je vervolgens achter een zielige mail te verschuilen om je besluit tot slacht aan de buurt te verkopen.
LAF.
Ik heb de kinderboerderij mijn zorgen nog uitgesproken over het weinige stro
en dat Rozijn nu voortaan alleen ligt 's nachts.
Hopelijk doen ze daar iets mee.
Ik vrees van niet, maar een mens moet altijd blijven hopen, nietwaar?
PS
Hoewel het deze keer wel heel verleidelijk is om de naam van deze kinderboerderij te noemen, doe ik het toch ook deze keer niet.
Met uitzondering de namen van de varkens om ze als persoonlijkheden te blijven eren.
Maar het is niet kinderboerderij De Pijp, zoals mij al door een bofkontfan gevraagd is.
Donderdag 17 november 2011
De Dag van Slaap Lekker Familie Bofkont...
Koude nacht, brrrrrr. Lekker warm onder het dekbed.En de bofkonten nog tegen middernacht allemaal ingestopt met dik stro.
Laat het nu maar gaan vriezen. Familie Bofkont kan niks gebeuren.
Woensdag 16 november 2011
De Dag van de Varkens- en Bestuursfluisteraar :-)
Vandaag interessant college in 't van Hall Instituut in Leeuwarden over ethiek.Mag je dieren hun toekomst afpakken door ze te doden?
ik had er zo graag naar toe gewild, maar ik kan niet om een heel goede reden.
Doden schaadt hun welzijn tekst: Karin de Mik, 14 november 2011
Ook als je een dier pijnloos en snel doodt, tast je zijn welzijn aan. Dit betoogt ethica dr. Tatjana Visak op het Studium Generale 'Doden van dieren' van het Lectoraat Dierenwelzijn op 16 november bij Van Hall Larenstein in Leeuwarden. Visak is er een van de vier sprekers.
Wat is er erg aan de dood? Schaden we dieren door ze te doden? Visak heeft het over de dood als zodanig, niet over de dodingsmethoden. Visak: "Sommige mensen vinden de dood van een dier minder erg, omdat het geen besef van dood en leven heeft en in het hier en nu leeft." Ze plaatst hierbij kanttekeningen. "Want dit impliceert dat voor een baby of een demente bejaarde doodgaan ook niet erg is, omdat zij evenmin weet hebben van de toekomst." Als ethica ziet Visak de dood als het uitsluiten van toekomstig welzijn. 'Als je dus een dier doodt ontneem je het de kans op een goed leven en het welzijn dat het anders zou kunnen hebben gehad." Vanuit deze visie zet Visak vraagtekens bij de diervriendelijke veehouderij. "Natuurlijk is een goed leven beter voor een dier dan een slecht leven. Maar waarom mag je ze na een goed leven dan wel doden? Die morele rechtvaardiging heeft niemand mij nog kunnen geven."
Elsbeth Stassen, hoogleraar Dierwetenschappen aan Wageningen UR, vertelt over de maatschappelijke acceptatie van het doden van dieren. Volgens Stassen blijkt uit onderzoek dat een overgrote meerderheid van de Nederlanders vindt dat ook dieren recht op leven hebben. Er zijn wettelijke voorwaarden waaronder dieren in Nederland gedood mogen worden: voor productiedoeleinden (vlees) of wanneer ze een gevaar voor de volksgezondheid zijn. Maar ook bij bestrijding van dierziekten (zoals bijvoorbeeld mond- en klauwzeer) en als ze uitzichtloos lijden. De wet omschrijft ook hoe dieren moeten worden gedood, namelijk snel en pijnloos, door een vakbekwaam persoon. Toch blijft er ook in de nieuwe Wet Dieren die in 2013 van kracht wordt een grijs gebied, betoogt Stassen. "In de wet staat bijvoorbeeld dat mensen dieren zorg moeten geven. Als ze dit niet doen kan een op zich behandelbare aandoening uitzichtloos lijden tot gevolg hebben. En is het moreel acceptabel dat we "overbodige" gezelschapsdieren zoals pasgeboren kittens doden?"
Bert Lambooij van Livestock Research van Wageningen UR gaat in op de methoden die er zijn om dieren te doden. Die discussie is actueel nu het ministerie momenteel met de vleessector overlegt op welke wijze niet-levensvatbare jonge biggetjes op varkenshouderijen gedood kunnen worden.
Studium Generale 'Doden van dieren' op woensdag 16 november in het Auditorium van VHL, Agora 1 in Leeuwarden. Van 13.15-15.15, entree gratis.
Vandaag ga ik naar de kinderboerderij die eind deze week hun kreupele varken naar de slacht wil sturen. En haast is geboden, want morgen ben ik varkenshoedster in 't Bofkontbos en vrijdag werk ik met een dirigent en daarna is het te laat.
Ik wil voor het arme varken gaan pleiten of het niet anders kan. Geen geld voor euthanasie mag de reden niet zijn. Met de pet rond in de buurt, een oproep in het Parool, ik noem maar wat. Er is van alles mogelijk om het varken een gang naar het slachthuis te besparen, lijkt me. Maar dan moeten ze het wel willen op de Kinderboerderij, anders houdt het hele verhaal op.
Opvallend is trouwens dat ik maar 2 reacties heb gekregen op mijn weblog van maandag. Betekent dat dat het mensen weinig kan schelen of dat ze er niet mee geconfronteerd willen worden? Interessante vraag.
REACTIE 1
Ik heb net met afgrijzen het verhaal over het varken op de kinderboerderij gelezen. Die opmerking: "Dan heeft ze nog nut..."
Het is precies dat zinnetje dat mij ook zo raakte. Waarom kan een boerderijdier alleen maar nut hebben in de vorm van vlees? Het Beloofde Varkensland bewijst toch al jaren het tegendeel. Troost, plezier, ontspanning, ontroering, geluk, het zijn toch niet de minste kwalificaties. Ook op de kinderboerderij zal dit varken betekenis gehad hebben voor de mensen, dat kan niet anders.
REACTIE 2
Lang geleden ging dat ook zo met onze varkens. Herinner me nog hoe mijn hart brak toen onze Joan afgevoerd werd en ik haar hoorde wankelen en schuifelen bij het wegrijden van de auto. Het angstige geknor... Haar foto staat nog altijd op mijn tafel. Het voelt inderdaad als verraad... Je moet er niet aan denken hoe zo'n dier, dat altijd liefdevol als gezelschapsdier werd behandeld, in het abattoir behandeld wordt. Ook Joan had zere poten. Gelukkig gaat het nu heel anders, ook bij ons mogen ze nu inslapen. Maar de herinnering aan de arme dieren die voorgingen, vergeet je nooit. De oude Jolien, Joan, Koko.
Bovenstaande reactie kreeg ik van een goede varkensvriendin, die al jaren op een kinderboerderij werkt. Betreffende kinderboerderij heeft destijds het roer omgegooid wat betreft het beleid voor oude varkens met ouderdomskwalen. Jaren terug heb ik daar op verzoek van die gemeente een rapport geschreven over de varkens van hun gemeentelijke kinderboerderijen. Het heeft geholpen. Dus wie weet straks. Ik wil het in ieder geval geprobeerd hebben.
En dan nu nog iets geks.
Ik heb gister waarschijnlijk vlees gegeten! En misschien nog varkensvlees ook :-) Dat kwam zo: Gister was ik de hele dag co-trainer, ingehuurd door een bestuursadviseur. Een pittige training strategische communicatie voor een grote klant, wiens naam ik niet noem, want dat heurt niet als bestuursfluisteraar :-)
Overall uit, hakken aan, op naar de Amsterdamse grachtengordel.
Als lunch een keur aan heerlijke broodjes. Rijk belegd met van alles en nog wat. Sla, komkommer, tomaat, maar dat lag natuurlijk allemaal op, tussen en onder vlees en/of kaas. Niemand had van te voren gevraagd of er ook vegetariers in de zaal waren. Het was er het gezelschap en de ambiance niet naar om alle broodjes uitgebreid te gaan scannen op inhoud. Wat te doen? Ik dacht aan Jort die uit beleefdheid soms vlees eet, omdat het niet anders kan.
Gelukkig zag ik iets met vis, leek op tonijn, dus vooruit. Ik nam een voorzichtige hap. Godzijdank. Er zat geen verborgen kaas bij. Dan was ik echt gaan kokhalzen of gillen, waarschijnlijk allebei :-)
Het brood was voortreffelijk. Knapperig. De tomaat, sla en komkommer ook. Voor de rest weinig tot geen herkenbare smaak. Maar hoe gaat zoiets? Terwijl je eet gaat de conversatie gewoon door en de aandacht meer naar het gesprek dan het voedsel. Tot ik even alleen zat. Wat gek, dacht ik. Wat heeft die tonijn toch weinig smaak. Ik keek er eens goed naar. Was dat eigenlijk wel tonijn? Heel licht van kleur, vezelig van structuur zoals ik me tonijn herinner, maar veel droger en ruller. Verrek! Is dat geen heel fijn gesneden fricandeau? En wat was fricandeau ook weer eigenlijk? Van varken of kalf? En waarom zou dat dan tot die kleine vezeltjes vermalen zijn?
Kortom, ik weet niet wat het was. Maar leuke ontdekking: dan had 't dus net zo goed een vleesvervanger kunnen zijn. Vleesvervangers zijn van zichzelf net zo 'smakeloos' als dat geheimzinnige vlees was. Nou als je het toch niet proeft dan ga je daar toch zeker geen leuk dier meer voor doden?
PS
Van horen zeggen verkoopt de Vegetarische Slager heerlijke broodjes met neptonijn.
Daar ben ik nu wel heeeel benieuwd naar geworden :-)
PPS
En wie dacht (mezelf incluis) dat ik na bovenstaand vleesavontuur toch eindelijk wel genezen zou zijn van mijn verlangen naar vlees, heeft het mis. Want wat lees ik net in de Volkskrant? En het water loopt alweer in mijn mond :-)
Dinsdag 15 november 2011
De Dag van Booswicht...
Vandaag een kaarsje voor Booswicht. Al weer 4 jaar geleden.Maar bijna geen dag uit mijn gedachten, dat bijzondere zwarte katje.
Een nieuwe big in bed? Booswicht zorgde wel dat ze op de eerste plaats bleef :-)
Hier met Beertje op 16 augustus 2007.
Daar is niet veel meer van over, van dat kleine schatje :-)
Beertje is een van de dominanste beren van Het Beloofde Varkensland geworden.
Maar wel leuk met die oren, zo groot als kamerschermen!
Maandag 14 november 2011
De Dag van Het Varken van de Kinderboerderij...
Gister kreeg ik twee keer een mail over varkens met zere benen.Over een varken van een Amsterdamse kinderboerderij en een varken van de kinderboerderij in Heemstede. Beide varkens hebben dusdanige pootproblemen dat ze niet meer verder kunnen. Maar kijk hoe verschillend hun einde zal zijn.
Onthutst. Een ander woord kan ik zo gauw niet bedenken.
Over het verraad dat het arme Amsterdamse varken te wachten staat,
ben ik gewoonweg onthutst.
HET VARKEN UIT AMSTERDAM
Hallo,
We hebben niet zulk goed nieuws.
Komende vrijdag of zaterdag ochtend wordt xxxxx opgehaald, ze gaat naar de slacht. Degene die haar ophaalt heeft een boerderij die varkens levert aan o.a. Lindenhoff en diverse restaurants.
Zoals veel van jullie weten is het de afgelopen maanden steeds slechter gegaan met xxxxx haar benen. We hebben de dierenarts ernaar laten kijken, ze heeft pijnstillers en antibiotica gekregen maar het heeft helaas niet geholpen. De conclusie van de dierenarts was dat ze niet gefokt is om zoveel te lopen als dat ze bij ons doet. Heel erg jammer maar op deze manier zal ze nog van nut zijn.
Mocht je nog afscheid willen nemen van onze karaktervolle tante dan kan dat dus tot vrijdag.
HET VARKEN UIT HEEMSTEDE
Hallo,
Bij ons op de kinderboerderij zijn wij in het bezit van een heel lief, mooi, groot varken. Haar naam is Pien en zij in 10 jaar oud. De laatste jaren heeft zij steeds meer problemen met haar poten gekregen (artrose) en het laatste jaar krijgt zij hier regelmatig pijnstiller voor. Nu het weer kouder gaat worden krijgt zij steeds meer pijn en wij denken dat het niet lang meer gaat duren voor wij haar moeten laten inslapen. Nu heb ik jaren geleden een minivarken in laten slapen en dat werd een drama. Dit wil ik graag voorkomen, mijn vraag is hebben jullie ervaring met het euthanaseren van varkens en hebben jullie tips wat ik aan de dierenarts kan meegeven om dit zo rustig mogelijk te kunnen laten gebeuren. Ik vermoed dat onze dierenarts hier weinig ervaring mee heeft. Hoor graag wat jullie ervaring is hiermee.
Zo kan het dus ook.
PS Gelukkig ook goed nieuws:
Broertje & Wilde Sjouk laten Aaltje kennis maken met Familie Bofkont.
Ze nemen haar mee naar buiten en wijden haar in.
Drie biggen. Domweg gelukkig op Het Beloofde Varkensland.
Zondag 13 november 2011
De Dag van Het Wonder...
Hoeveel biggen heb ik al niet zien opgroeien op Het Beloofde Varkensland? Ik wist dus wat Aaltje te wachten stond. Nog nooit heeft de kennismaking met de andere varkens zonder vechtpartijen plaatsgevonden. Maar eerder dan voorheen besloot ik gister ineens om Aaltje al kennis te laten maken met Wilde Sjouk & Broertje. En ook nog eens tijdens de workshop.De sfeer was goed. Ik besloot het er op te wagen. Het ging zo goed (eerst neusje neusje tussen de planken door) dat ik nog een stap verder ging. Dan maar meteen helemaal los bij elkaar. Met ingehouden adem wachtte ik op wat komen zou: het grote biggenkennismakingsgevecht.
Broertje ging meteen boven op Aaltje zitten. Dat zag er grappig uit. maar had wel degelijk een onderliggende betekenis: het zogenaamde dominantiegedrag. Maar het grote biggengevecht met de bekende rode striemen en bloederige schrammen bleef achterwege. Terwijl Wilde Sjouk 's ochtends nog een behoorlijk verschil van mening had gehad met Keiler, waar ze niet ongeschonden uit kwam. Zij heeft wel lef trouwens, want zij begon :-) Gek genoeg liet ze Aaltje op wat kleine schermutselingen na, met rust.
Nu kan dit ook nog de stilte voor de storm zijn. Vaak genoeg meegemaakt dat de messen in tweede instantie alsnog geslepen worden. Maar het zag er zo goed uit, dat ik ze voor de nacht ook samen liet. En daar lagen ze met z'n drietjes. Een wonder!
Aaltje heeft het trouwens goed bekeken; ze ligt prinsheerlijk in het midden en komt daar nog mee weg ook :-)
Vrijdag 11 november 2011
De Dag van Twee Bosbiggen...
Wilde Sjouk & Broertje gingen voor het eerst mee naar het Bofkont Bos. Ze blijken gemaakt voor het bos. Dat verbaast me niet. Ze hadden in het bos geboren moeten worden, maar 'life is what happens to you while you are busy making other plans' (John Lennon). Oftewel dat liep allemaal anders. Maar gister was het dan toch echt hun bos.Zo vrolijk en vrij ze zich daar voelen. Geen enkele reserve voor de nieuwe omgeving. Zodra ze de Bofkontbus uit sprongen, was alles vertrouwd voor ze. Renden achter mekaar aan diep het bos in, overtuigd dat ik sowieso wel ergens zou zijn als ze me nodig zouden hebben.
Twee biggen op hun best, speelser dan Sjouk & Broertje kunnen biggen niet zijn.
En op het schoolbord van de Bofkont Universiteit heb ik de komst van Aaltje op Het Beloofde Varkensland aangekondigd. Ben benieuwd wanneer zij ook mee naar het bos kan.
;)
Donderdag 10 november 2011
De Dag van Aaltje op Het Beloofde Varkensland...
Jarig vandaag en raad eens wat ik voor mijn verjaardag heb gekregen? EEN BIGGETJE !!!En ik had er niet eens om gevraagd :-)
Het is een meisje en ze heet Aaltje. Aaltje uit Aalsmeer. Ze hoest en loopt te snotteren. Dat verbaast me niks. De schok van weg uit haar eigen varkensfamilie, de stress, van een warme stal naar een koude kas, dat is vragen om een hoestende big. Opdat het geen longontsteking worden mag, meteen bij aankomst gisteravond met medicatie begonnen.
Aaltje was meteen door het dolle heen toen ze de biggengeluiden van Wilde Sjouk en Broertje hoorde. Ze woont vooralsnog in dezelfde ruimte maar een meter of 15 van ze af. Voorlopig kunnen ze elkaar alleen maar horen en ruiken. Maar dat maakt haar nu al zo blij, dat ze heen en weer scheurt door het stro en van gekkigheid niet weet waar ze het zoeken moet.
Ze is kleiner dan ze op de foto's leek. Bijna altijd zo. Foto's van biggen vertekenen enorm, vooral als je hun kopjes van dichtbij fotografeert, dan lijkt het al heel wat. Maar wat een klein smoeltje nog in werkelijkheid. En dan die enorme oren die iets naar voren staan, de erfenis van het Nederlandse landvarken.
Niet bij Keilertje en Bert dus. Die zouden haar slopen. Wilde Sjouk & Broertje zijn straks beter gezelschap. Qua grootte passen ze in ieder geval goed bij elkaar, de rest is afwachten. Maar met een hoop geduld en oplettendheid komt het vast wel weer goed.
Het echte cadeau dat ik op deze verjaardag kreeg, is de support van de Bofkontfans om het mogelijk te maken deze onfortuinlijke big een leven te geven op Het Beloofde Varkensland. Al die spontane donaties van de trouwe fans, maar ook van stille fans, die ineens van zich lieten horen! Leonie uit Aalsmeer die zichzelf overtrof en haar tranen wist om te zetten in daadkracht. Ze is met een spaarvarken haar omgeving afgegaan en had een envelop klaarliggen toen we Aaltje kwamen halen gisteravond. En de mensen die de big op het feest cadeau gaven, zijn zich doodgeschrokken toen bleek wat ze daarmee hadden aangericht. Ook zij hebben een duit in het zakje gedaan.
En zo werd het eind goed al goed. Aaltje's opstartkosten bij Familie Bofkont zijn voorlopig gedekt. Ik hoop iedereen nog persoonlijk te kunnen bedanken, maar hierbij alvast:
Lieve mensen, lieve varkensvrienden mijn dank is groot!
En van Aaltje helemaal!
Maar van de week komt er een knop op de site: OPVANG VARKENS - luister & huiver.
Daar komt de hele verhandeling te staan die ik al jaren wekelijks - soms zelfs dagelijks - naar mensen verstuur die van hun hangbuikzwijn af willen, of vinden dat hun buren niet goed voor hun varkentje zorgen (en dat ik dan dat varkentje moet komen redden), of zelf een big uit de bio-industrie willen gaan redden, maar van te voren weten dat ze het beestje niks te bieden hebben (en dat ik het dan verder moet oplossen als het niet meer gaat) etc. etc.
Kortom, een grote waarschuwing en praktische tips om te voorkomen dat er straks nog meer varkens op Het Beloofde Varkensland komen, want dat gaat niet gebeuren. Maar ook om te voorkomen dat ik al dat varkensleed voortdurend over me heen krijg. Want als ik er weet van heb, zit het in mijn hoofd en dan blijf ik er aan denken. Dat is belastend.
Maar mensen die raad vragen over de verzorging van hun eigen varkentjes mogen altijd de oren van mijn hoofd blijven vragen. Graag zelfs, want daarmee wordt al een hoop varkensleed voorkomen.
En nu aan de slag!
Er is nog een hoop voor te bereiden voor de officiele opening van het Bofkont Bos (volgende maand allen welkom!), Moeder & Zoon zijn toe aan de volgende stap in hun leven bij Familie Bofkont (gaan vandaag op het erf verhuizen), Keilertje & Bert krijgen een inburgeringscursus bij Familie Kraak. En zo kan ik nog een poosje doorgaan.
Wordt Vervolgd.
Dit was uw verslaggever Dafne Westerhof vanaf de Bofkontboerderij :-)
Woensdag 9 november 2011
De Dag van Biggetje in Nood (2)...
Mede dankzij de fans van Familie Bofkont krijgt het 'Kasbiggetje' een toekomst! Het 'Kasmeisje' dat hem tijdens het feest voor de geluidsboxen (!) heeft weggehaald en dronken feestgangers uit zijn buurt heeft gehouden, is er ook met een spaarvarken op uitgetrokken om een bruidsschat bij mekaar te sprokkelen. En vanavond begint het 'Kasbiggetje' aan een nieuw leven op Het Beloofde Varkensland.
Voor zover ik op de foto's kan zien, een Pietrain (rauwdauwers van de bovenste plank!) met wat landvarken invloed. Het voornemen is dat ie aanschuift bij Keiler & Bert.
De ervaring leert dat - ondanks een innige vriendschap in het begin van hun zwijnenleven met een ander varken - de keilers Wildeman en Mister Frisling uiteindelijk toch voor een solitair bestaan gekozen hebben. Precies zoals het bij de natuur van een wildzwijnenmannetje hoort.
Wildeman zo hecht opgegroeid met Dappere Dodo, ze hebben nu niks meer met elkaar van doen. En de vaste verkering van Mister Frisling met Aagje, lijkt bekoeld tot een we-zijn-als-goede-vrienden-uit-elkaar-gegaan :-)
Alle kans dus dat ook Keilertje zich op termijn van Bert gaat losmaken, omdat dat bij zijn ontwikkeling als everzwijn hoort. Wel zo leuk voor Bert dat ie dan nog een vriend heeft, op wie hij dan terug kan vallen. En de Kasbig heeft ook meteen gezelschap.
Hopelijk wordt hem een plek gegund. Dat is altijd afwachten. Heel rustig opbouwen. Eerst maar eens in de buurt van Keiler en Bert in een afgescheiden stuk. Vechten gaan ze gegarandeerd, dat hoort erbij, maar het is altijd de kunst om dat enigszins binnen de perken te houden.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 8 november 2011
De Dag van Biggetje in Nood...
Zondagmiddag tijdens de workshop geschreeuw aan de poort. Een meisje. Heb je ingeschreven, roep ik van een afstand. Nee? Geen laatkomer dus en ik wil al weer terug gaan naar de groep, maar ze blijft roepen. "Ik moet iets vragen over een varken!"O nee he. Toch niet het zoveelste hangbuikzwijn waar mensen vanaf willen?
Mailen!, roep ik terug. Ik kan nu niks, want ik heb een groep!
Even later rent Dennis nog naar haar toe met een visitekaartje voor het mailadres. Ze steekt meteen van wal. Nee, nee, niet nu, we hebben een workshop, we hebben nu echt geen tijd!
Een paar uur later gaat de telefoon. Orson, die de poort uitfietst op weg naar huis. Er staat hier een meisje en die heeft iets over een varken. Staat ze er nog! O jee, ze zal toch geen varken in de achterbak hebben, vraag ik me af. Ik besluit het even af te wachten, maar er wordt niet meer geroepen of gebeld.
Als ik iedereen heb uitgezwaaid, vind ik de mail van het aanhoudende meisje:
Goedendag
Ik zal van af het begin beginnen.
Mijn zwager gaf gister een groot feest omdat hij 30 werd. Op zijn verjaardag,s kaart stond het feestvarken. Dus dachten mensen leuk te zijn en hem een klein biggetje te geven van ongeveer 7 weken oud denk ik. Ik vind het erg zielig voor het biggetje hij werd neer gezet op het feest het maakte mij woest! Want ik ben een hele grote dierenvriend!!!!!!!!!! En vind dat niet kunnen dus heb ik hem daar gauw weg gehaald uit de harde muziek. maar nu is het probleem dat mijn zwager geen plek voor hem heeft en ook totaal geen verstand van varkens heeft. Dus hij kan daar niet blijven.Het biggetje staat nu voor even goed denk ik in een houten hokje met veel stro water en bix voor varkens. Ik heb voor nu de zorg even op me genomen omdat zeker wil weten dat het goed met hem gaat!
Dus ben hart op zoek naar een plek waar hij een fijn leven kan lijden! overal waar ik informeerden worden ze geslacht. Of ze willen arme beestje niet. Toen hoorde ik over u boerderij en dacht dat is een plek die hij verdient!!!
Ik ben vanmiddag naar jullie toe gereden maar jullie waren erg druk hoorde ik. Toen ben ik een uurtje later terug gekomen ik wilde jullie zo graag spreken want maak me zorgen omdat biggetje! Hij zit alleen in een hok en staat in een kas ik vraag me af of dat niet te koud voor hem is omdat hij nog maar klein is. Maar nu hoop ik dus dat hij bij jullie mag wonen? Ik hoop snel wat te horen!
Ik ben woest. Woest op die idioten, die elkaar biggen cadeau doen.
Woest om wat dit beestje moet doormaken.
Heel bezorgd ook omdat zorgen voor zo'n kleintje geen lekenwerk is.
Er zitten ook 2 foto's bij.
Ik mail haar meteen terug met de ABC's over de verzorging van babyvarkentjes. Dat ik het geweldig vind dat ze zich over dit biggetje ontfermt. En ik zeg ook dat ik het diertje niet op kan nemen. Om een heleboel redenen niet. Maar dat ze de 'gulle gevers' op hun verantwoordelijkheid moet wijzen en dat zij de benen uit hun gat moeten gaan rennen voor een oplossing. 's Avonds blijft de telefoon gaan, maar uit zelfbescherming neem ik niet op, want het biggetje zit in mijn kop en dat wil ik niet. Er komt een mail terug:
hoi hoi Bedankt voor u snelle mail! En u informatie! Heel erg jammer dat u geen plek meer heeft. Maar ik begrijp het. jeetje 350 kilo dat is enorm! tocht ja in een kas tocht het juist. Maar zal wel meer kleden om het hok hangen! Kent u niet iemand waar hij terecht kan? Ik want dit kan zo echt niet bij ons! En ik ben gister de hele dag op pad geweest maar niemand wil hem. Ja of ze slachten hem en dat wil ik echt niet! Mischien weet u iemand?
Precies waar ik bang voor was: tocht. En natuurlijk in een kas tocht het als een gek. Dat arme beestje, helemaal moederziel alleen. Een baby, die zijn moeder, broers en zusjes nodig heeft om warm te blijven. Ik slaap er niet van.
De volgende ochtend - gister dus - blijft de telefoon gaan.
En er komt een mail van de dierenambulance:
Goedemorgen er is bij ons een jong varkentje rond 7 weken oud aangeboden zonder oormerk kunnen jullie hier iets mee dierenambulance rondevenen amstelland
En weer een mail van het meisje:
Ik heb boederijen gebelt dieren bescherming maar niemand kan me helpen.
En iedereen stuurd verwijst me naar u door!
U bent erg bekend omdat u zo goed voor dieren bent!
Ik kan inmiddels nergens anders meer aan denken.
De kosten rijzen hier de pan uit.
Moeder & Zoon heeft er in gehakt, Vrouw Vos, Keilertje, noem maar op.
Lange Lijs heeft momenteel ernstige pootproblemen (bio-industrievarkens!).
Dat kost buiten een hoop zorg ook veel geld aan medicatie.
Er staan nog castraties en sterilsaties te wachten etc. etc.
Peter Klaver kan hier zowat komen inwonen.
Met zoveel beesten is altijd wel wat aan de hand.
En dan heb ik het nog niet eens over dat het hooi en stro twee keer zo duur geworden is dan vorig, vanwege de natte zomer.
Dus wat moet ik?
OPROEP
Als iedereen die dagelijks van de Familie Bofkont weblog geniet,
5 euro zou willen storten als beginpotje voor de kosten:
GIRO 469 (inderdaad maar 3 cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. biggetje
Wie helpt?
Maandag 7 november 2011
De Dag van Geluk voor Mens & Dier...
Een bijzondere workshop achter de rug, dit weekend. Deze keer wel heel speciaal omdat niet ieders liefdevolle aandacht alleen naar de bofkonten uit ging, maar ook naar een stel leuke kinderen. Er waren kindjes bij via Lotje & Co, het magazine voor ouders met zorgintensieve kinderen. Ik maak een diepe buiging voor de moeders. Zo'n middag maakt weer eens in 1 klap duidelijk waar het eigenlijk allemaal om draait in het leven:toewijding.
De Bofkonten waren geweldig. Mozzarello had grote belangstelling voor Jeroen, een 7-jarig jongetje in een op maat gemaakte kinderwagen. Jeroen kon Mozzarello niet zien, maar wel horen, ruiken, en met hulp van zijn moeder aanraken. Mozza vond hem enig. Aan 't eind van de middag kwamen zijn moeder en ik tot de conclusie dat Jeroen een echte koeienman is :-)
Verder was Levi er met zijn broertje Abel. Levi wilde alles van Zeeman weten, die had hij al op de site gevolgd. Het werden dikke vrienden. Zelfs zijn broertje Abel met de mooie krullen, die zich dapper door al die indrukken heensloeg en aanvankelijk niet kon verdragen dat Ieniemienie naar hem keek, ontdooide bij Zeeman en durfde hem zelfs te aaien.
Sterre, een rustig meisje met mooie vlechten dat zo goed boterhammen met pindakaas kon smeren voor Billie Bofkont en alle andere oudjes met zere benen, zag ik bij het afscheid ineens heel zelfverzekerd het podium op stappen. Daar stond ineens een heel ander meisje.
Kortom, een prachtmiddag.
Vanmiddag kreeg ik een mail van Sterre's moeder.
En dan weet je weer waarom Familie Bofkont moet blijven.
Bedankt voor de fantastische dag gister!
We hebben enorm genoten van de dieren, je enthousiaste verhalen, je liefde voor dier en mens en natuurlijk de soep. Een paradijsje heb je, waar mensen niet alleen de dieren leuk vinden, maar de dieren ook de mensen.
Sterre raakt er maar niet over uitgepraat (Bas ook niet trouwens).
Reactie Sterre gister: "veel leuker dan artis!"
Gisteravond schudde ze haar kussen extra op en fantaseerde dat dat haar knuffelvarken was. "de buik van het varken was zo lekker zacht en warm en hij ademde zo rustig dat ik er helemaal rustig van werd"
Kijk, die heeft het begrepen. :-)
Sterre, die in de klas meestal gesloten en stil is, nam vanmorgen uit zich zelf de geplastificeerde kaarten met de dieren mee om er in de klas over te vertellen.
We kijken uit naar de foto's om nog eens terug te kijken op de geweldige ervaringen van gister.
Nogmaals bedankt!
PS
De rest van de foto's volgt uiteraard
- op de gebruikelijke wijze onder de knop Workshops & Foto's -
later deze week.
Zondag 6 november 2011
De Dag van Bezoek voor Streepje...
Vandaag komt de boswachter op bezoek bij Streepje. Streepje? Ja, zo noemde hij Keilertje die met zijn broertje (of zusje) bij hem kwam bedelen voor een hapje eten. Moeder doodgeschoten en haar frislingen moesten zich maar verder zien te redden. Het duurde niet lang of Streepje was helemaal alleen. Vermoedelijk is hij de enige van Familie Zwijn die het overleefd heeft. En als dit weesje niet bij Familie Bofkont was opgenomen, was ie ook niet ouder geworden dan een paar maanden.Maar Streepje heet geen Streepje meer. Zijn streepjespyama heeft ie inmiddels uitgetrokken, en dat is niet omdat ie goed herstellend is van zijn zware longontsteking. Keilertje is nu groot en wijs genoeg om voortaan zonder de beschermende schutkleur van de streepjes door het leven te kunnen. Dat betekent dat ie nu zo'n 5-6 maanden zal zijn.
Zo schuw in het begin. Als ik in zijn buurt kwam viel ie onmiddellijk aan. Maar dat is voorbij. Hij groet nu als ie me ziet en nodigt me zelfs uit door te gaan liggen. Leuk ventje. Helemaal gelukkig met zijn stoere Bert. Ben benieuwd wat de boswachter straks zegt als ie hem ziet.
Zaterdag 5 november 2011
De Dag van De Afrekening...
Een klein drama gister. Als Zoon een mensenjongen was geweest, was ie in mekaar geslagen tijdens een avondje stappen. Zo trof ik hem gistermiddag aan onder de hooikap. Eerst dacht ik nog wat ligt ie daar toch zoet. Totdat ik in de gaten kreeg dat er iets goed mis was. Hij ademde moeizaam, kon zich nauwelijks verroeren en zijn keel en borststreek waren keihard. Oren naar achteren, foute boel dus.Aanvankelijk lukte 't niet om hem mee naar binnen te krijgen. Zoon lag er als verstijfd bij. Toen ie eindelijk binnen was, was ie binnen een uur kletsnat van de transpiratie. Pijn. Een acute bacteriele infectie of een mega-opdonder op het erf opgelopen, was de diagnose, na een telefonisch consult met de stierendokter.
Het laatste bleek het geval, na terugredenatie, met Mozzarello als schuldige. Zoon is Mozzarello namelijk voortdurend aan het bestijgen en Mozza vond het welletjes.
Een afrekening dus.
Onder Zoon's keel zat een grote kale striem met een forse bloeduitstorting.
De 'vingerafdrukken' van Mozza. Die had zijn hoorns eens even uitgeprobeerd.
Zoon kon niks meer. Drinken ook niet, hij taalde nergens meer naar.
En toen begon Moeder te loeien, want haar uiers moesten leeg.
Half in de startblokken richting Albert Heijn om melk voor Sjouk & Broer te halen,
herinnerde Moeder me er dus aan dat ik een levend melkmachientje in huis heb.
Jas uit, moeder melken en Sjouk & Broer erg blij met die warme witte traktatie.
De hele riedel met Zoon weer afgewerkt. Naar de dierenapotheek, koortsremmers, pijnstillers, injecties, de hele mikmak weer ingeslagen.
Vanochtend dronk hij weer. Zoon kan dus zijn nek weer bewegen. Goed teken.
Maar voorlopig wil ik eens even helemaal geen Pleegzuster Bloedwijn meer zijn.
En Sjouk & Broer wilden vandaag per se naar buiten.
Het was zo zacht dus vooruit waarom ook niet.
Dat beviel goed. Kijk maar.
Vrijdag 4 november 2011
De Dag van Binnen of Buiten...
Moeder wist het vanochtend wel. Die stond buiten zodra ze haar biks op had. Die zon op Het Beloofde Varkensland! Zoon wist het nog niet. Hij bleef nog even lekker liggen. Heeft ook sinds kort leuk gezelschap: Wilde Sjouk & Broertje. Die twee roze wondertjes zijn inmiddels een fase verder in hun ontwikkeling.
Ze wonen nu in de biggencreche. Ook leuk tijdens de workshops. Kan iedereen bij ze in het stro gaan zitten en liggen en zich verbazen over de vindingrijkheid van jonge biggen als ze kennis met je willen maken :-)
Maar Zoon vond het blijkbaar toch ongezellig zonder Moeder. Al gauw stond ie bij het hekje te jengelen: "Mahaaaam, ik wil er naar buiiiiiiiiiten".
Sjouk & Broer leek dat ook wel wat. Maar ik vind het nog iets te vroeg voor ze. Jonge biggen zijn zo kwetsbaar. Dat bleek wel toen Bert gister ineens over de 40 graden koorts had. Die stoere Bert, steun & toeverlaat voor Keilertje, nu zelf aan de beurt. Veearts had al gewaarschuwd. In dit jaargetijde zijn longonststeking en luchtweginfecties schering en inslag..
O nee, dat niet nog een keer. Meteen met behandelen begonnen en agenda aangepast om de jongeman in de gaten te houden (d.w.z. om de paar uur temperaturen etc.). Terugdenkend aan alle bofkonten die hier als big begonnen zijn: ze zijn allemaal wel een keertje ziek geweest als baby. Juffrouw Loes, Swientie, PC Pietje, Mister Frisling (!), wie niet eigenlijk. Het hoort er kennelijk bij. Het gaat inmiddels goed met Keilertje en nu ligt hij naast Bert. De rollen zijn omgedraaid, en dus het gaat helemaal goed komen.
Donderdag 3 november 2011
De Dag van Lotje & Co...
Lotje & Co is een magazine voor ouders en verzorgers van zorgintensieve kinderen. Er staat een stukje in over Familie Bofkont en aanstaande zaterdag 5 november hebben we een speciale workshop voor deze kinderen met hun ouders en/of grootouders, begeleiders etc.(klik hier voor vergroting)
;){kind=link}
Er zijn nog wat plaatsen, dus wie denkt dat is echt iets voor mijn kind, of wie iemand kent voor wie zo'n middag bij Familie Bofkont echt iets is, aanmelden kan nog!
mail@familiebofkont.nl
;)
Woensdag 2 november 2011
De Dag van De Geheimzinnige Rouwadvertentie...
2 november - Allerzielen.Veel kaarsjes vandaag voor alle lieve Bofkonten, aan wie ik nog elke dag denk en die altijd hun plaats bij Familie Bofkont zullen blijven innemen.
Mozzarello-fan Wilma is op mijn verzoek begonnen aan een groot werk:
Alle namen van de overleden bofkonten in houten letters.
Hun namen komen in de kenmerkende bofkontstijl op de buitenkant van de Varkensmassagesalon te staan. Iedere keer als ik daar dan met een kruiwagen langs loop op weg naar de mesthoop, word ik door ze begroet :-) Kan niet wachten.
De door de krant geweigerde rouwadvertentie van Vrouw Vos
- zie weblog van vrijdag 21 oktober - heeft een leuk staartje gekregen.
Zaterdag 22 oktober keek ik op de familieberichtenpagina, zoals ik dat mijn hele leven al elke dag doe. Daar had Vrouw Vos dus tussen moeten staan, dacht ik en wilde al weer omslaan.
Maar wat zag ik daar rechts onder aan de pagina? Een blanco rouwadvertentie!
Nagemeten en ja hoor, de plek die voor Vrouw Vos was gereserveerd.
Zie je wel! Varkens zijn magische wezens, altijd al gezegd.
Maar het werd nog mooier.
Ik bleek niet de enige die de geheimzinnige rouwadvertentie opgemerkt had.
De maandag daarop stond er een ingezonden stukje in de krant:
Die briefschrijver moest eens weten :-)
De brief die ik nog naar de krant had willen sturen, heb ik meteen achterwege gelaten.
Ik gun Vrouw Vos haar mysterie.
Veel leuker.
Dinsdag 1 november 2011
De Dag van Herfst bij Familie Bofkont...
Herfst op Het Beloofde Varkensland. Nou ja herfst.Zon, blauwe lucht en de Bofkonten denken dat het lente is :-)
Althans Zoon, die ineens wel heel veel interesse in Mozzarello heeft...
Geniet mee met deze dag!
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |