Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Maandag 31 oktober 2011
De Dag van Roots Magazine...
Vandaag een leuk artikel in de Roots van november door Gemma Venhuizen(klik voor vergroting).
;)
Zondag 30 oktober 2011
De Dag van Van Alles...
Gister voor het eerst weer in het huisje van Vrouw Vos geweest.Haar afdruk is nog zichtbaar in het stro. Leger kan die plek niet zijn.
Maar ook heel goed nieuws!
Keilertje is koortsvrij, kan weer door zijn neus ademen
en zijn lieve oogjes staan weer een stuk beter!
Keiler is nog wel heel moe en nog lang niet de oude, maar ik durf nu wel met gekruiste vingers op een goede afloop te hopen. Als Keiler niet op Het Beloofde Varkensland was komen wonen, was ie er allang niet meer geweest. Bij aankomst had ie al een gemene hoest over zich en hebben we hem meteen tegen longworm behandeld. Nu weer. Bovenop al die spuiten en medicatie opnieuw ivomec en sindsdien gaat 't heel langzaamaan beter. Je moet er niet aan denken wat er anders gebeurd zou zijn, want in het bos van de Veluwe wonen geen zwijnendokters.
Zoon & Moeder
Zoon ontwikkelt zich razendsnel. Zijn hoorntjes beginnen echt door te breken,
en hij is net zo brutaal en net zo'n klimmer als Herman. (die van de week zelfs de Bofkontbus was ingesprongen...).
Zoon is ook zorgzaam. Hij likt zijn moeder. Beter bewijs dat die twee een levenslange band zijn aangegaan, is er niet. Moeder is aardig over haar depressie heen geraakt.
Wilde Sjouk & Broertje
Die stormen met z'n tweetjes de hele boerderij door. Broertje aanvankeiijk een klein mager biggetje, is zijn zus nu zowat voorbij gegaan. Iedere keer net wat meer brinta gegeven en het resultaat is goed zichtbaar.
Helaas is Wilde Sjouk in haar neus gebeten door Mister Frisling. Dat deed heel erg au en gaf heel veel bloed. Varkens gaan zo ruw met elkaar om, zelfs de kleintjes moeten het ontgelden.
De ontgroeningsperiode is dus ingegaan.
Dat geeft nu een hoop onrust, maar komt uiteindelijk altijd goed.
Lijs & Haas
Die hebben hun plek helemaal gevonden bij Familie Bofkont.
Ze mogen zelfs van de andere Bofkonten in de Varkensmassagesalon slapen en dan heb je het gemaakt als varken. Lange Lijs wordt een tank, wat groeit dat beest en het is een leukerd, maar geen makkelijke tante. Beide dames zijn al berig en dan gaat Lange Lijs bijten. Daar kan ze niks aan doen, dat zijn de hormonen, daar worden de vrouwtjes op gefokt in de varkenshouderij - want hoe sneller berig, hoe meer biggen - maar op Het Beloofde Varkensland erg onhandig. Ik wil ze dus over niet al te lange tijd laten steriliseren, dan zijn ze ervan verlost. (En wij ook :-)).
Maar eerst Keilertje weer helemaal de oude,
Wilde Sjouk & Broertje ontgroend en dan is het tijd voor die operatie.
En dan nog wat!
Maar daarover zeer binnenkort heel veel meer...
Vrijdag 28 oktober 2011
De Dag van Het Verjaardagsfeest...
Woensdagavond 26 oktober 2011
De Avond van Vrouw Vos terug op Het Beloofde Varkensland...
Zat ik vorige week woensdagavond voor de laatste keer bij Vrouw Vos,vanavond staat er een groot zinken vat - gevuld met as - in de opkamer.
Zes brandende kaarsjes op de deksel.
Vrouw Vos is terug en ik voel me meteen een stuk beter.
Vrouw Vos was tot het eind toe Vrouw Vos. Groots. Omdat ze niet meer kon eten, was het niet mogelijk om haar nog met lekkere hapjes te verwennen. Niet te hebben gewoon, zo erg vond ik dat. Vrouw Vos wist niet meer waar ze het zoeken moest. Gaan liggen was een crime. Ze stelde het voortdurend uit. Dan weer hier, dan weer daar, ze liep maar heen en weer, alle pogingen tot liggen duurden en duurden maar en het kwam er niet van, te pijnlijk. Tot ze op een gegeven moment toch op haar gat terecht kwam.
Ze keek me aan en ik begreep dat ze dorst had. Zou ze wel nog kunnen drinken dan? Ik rende naar binnen en kwam terug met een emmer en twee flessen appelsap. En ja hoor. Tot de laatste druppel, met smaak. Nog een fles gehaald. Ook nog bijna op. Inmiddels was duidelijk geworden dat Peter Klaver zou komen. Ik wou het niet, maar er was geen keus.
Na de appelsap stond Vrouw Vos op, verzamelde bekken vol stro en hooi en begon tot mijn verbazing met het opmaken van een slaapnest. Ik mocht niet meehelpen. Ze wou het zelf doen. En dat deed ze met veel zorg. Haar laatste bed. Het doodsbed. Toen het klaar was, liet ze zich er in zakken. En gaf zich over, niets meer te verliezen. En zo zaten we samen te wachten tot Peter kwam.
Kanker in de buik, net als Aagje.
De volgende dag al hingen er bloemen aan het hek.
En dat werden er steeds meer. Bloemisten aan de deur.
Zondagavond. Brandende fakkels voor de entree van Villa Varkensgeluk. In een zee van zonnebloemen met accenten van rozen, lelies en andere prachtige bloemen, lag Vrouw Vos. Rondom appels en natuurlijk haar geliefde bananen. We keken en keken maar. Vrouw Vos lag er bij als Doornroosje, klaar om honderd jaar te slapen.
Na de mooie en intieme bijeenkomst een uurtje geslapen om krachten te verzamelen voor de grote klus. Want hoe krijg je een varken van tegen de 300 kilo in een bus? Laat dat maar aan het technisch vernuft van Dennis Kennedy over. De hele nacht doorgewerkt tot het ochtendgloren. Toen lag Vrouw Vos in de Bofkontbus en was het tijd om Familie Bofkont te gaan voeren.
Bij het bord van het crematorium werden we opgewacht door een stel fouragerende Arie Bombaries. En een grote verrassing: bij de oven zat een klein rood katje, sprekend Stinkwijfje in haar jonge jaren. Dat speelse rode troostkatje danste om Vrouw Vos en de oven heen en toen ging alles als vanzelf.
Voor Dafne, moeder aller varkens, schreef de biograaf van A.L. Snijders eens op een kaartje. Maar Vrouw Vos was niet mijn kind, eerder de steunpilaar van Het Beloofde Varkensland. Een belangrijk afscheid, waar ook Aagje nog bij betrokken bleek. Veel om over na te denken dus.
Met dank aan iedereen voor de lieve berichten, de prachtige bloemen, de troostchocolade, de heerlijke aardappelsalade. En niet in de laatste plaats grote dank aan Vrouw Vos, van wie ik zoveel geleerd heb.
Woensdag 26 oktober 2011
De Dag van Keilertje (2)
"Nou dat wordt een duur varkentje" zei de veearts, die we vrijdagnacht uit z'n bed belden voor Keilertje. Vrouw Vos amper dood en nog aanwezig op Het Beloofde Varkensland, werd Keilertje vrijdag in de loop van de dag onverwacht doodziek. Donderdag een kuchje, vrijdagavond kon geen ie lucht meer krijgen.Ineens had ie een temperatuur van 40,3. Vrijdagavond laat. Wat moet je dan? Peter gebeld, die was elders en kon niet komen. Hij dacht aan een ontsteking in het voorste gedeelte van de neus, waardoor de slijmvliezen opzwellen en Keilertje het steeds benauwder kreeg. Hij heeft onmiddellijk naar de spoedkliniek in Amsterdam gebeld om spuiten antibiotica voor ons klaar te laten leggen. En we moesten achter zuurstof aan en snel ook.
Op weg daar de spoedkliniek gebeld met een dienstdoende dierenarts in Amstelveen voor zuurstof. Dat gesprek ging zo lauwloene, dus de Dierenambulance Amsterdam ingeschakeld. Die konden meteen komen met een mobiele zuurstofset.
Bus gekeerd, terug naar Het Beloofde Varkensland om de Dierenambulance te ontvangen. Het werd een een gepruts van de andere wereld, Keiler liet het niet toe. Bovendien konden we de zuurstof niet op Het Beloofde Varkensland houden, dus had het sowieso geen zin. In feite moest Keiler onmiddellijk een zuurstoftank in. Alleen de spoedkliniek heeft zoiets en die bleek al bezet. Daar komt bij, dat we Keiler met geen mogelijkheid hadden kunnen vervoeren. Die stress alleen al zou hem de das om gedaan hebben.
Dierenambulance weer weg (grote dank trouwens dames voor de snelle service!) en wij opnieuw de bus in gesprongen naar de spoedkliniek. Keiler snakte inmiddels naar adem, met een geopend bekje probeerde hij rochelend met horten en stoten wat lucht te krijgen.
Heen en weer gescheurd naar de spoedkliniek. Met angst en beven terug. Deur voorzichtig open, zou ie nog in leven zijn, zou ie gestikt zijn? Verschrikkelijk. Hij leefde, maar wat was ie er beroerd aan toe.
De eerste spuit mislukte, naald brak, omdat ie er vandoor vloog. Godzijdank is Keiler inmiddels handtam geworden, d.w.z. hij laat zich graag door ons masseren, maar blijft op z'n hoede, schrikt enorm van onverwachte geluiden en bewegingen. Maar goed, hij is inmiddels benaderbaar. Als dit een paar weken terug was gebeurd was het onmogelijk geweest om hem te behandelen...
Tweede spuit lukte, maar Keilers toestand werd steeds slechter.
Toen de veearts uit Uithoorn uit z'n bed gebeld. Het was inmiddels 3 uur 's nachts.
Een kordate. Pakte z'n stethoscoop, constateerde een ernstige longontsteking, liep naar z'n auto, en voor we het wisten had de overrompelde Keiler een aantal injecties te pakken. Vervolgens liet hij een een batterij spuiten achter voor nog 5 dagen en verdween weer in de donkere nacht.
Nu zijn we 5 dagen verder. De koorts is gezakt. En weer teruggekomen. Keiler ademt nog steeds door z'n bekje. Gisterochtend mooie temperatuur. Gisteravond weer verhoging. Het injecteren gaat steeds moeilijker. Hij weet het nu en verzet zich met hand en tand. Gespartel, gegil, niet leuk allemaal maar het kan niet anders. Is weer een argwanender geworden, jammer.
"Ze zijn niet zomaar dood", zei de kordate veearts nog.
En daar hou ik me dus maar aan vast.
Vanmiddag komt Vrouw Vos weer terug naar Het Beloofde Varkensland.
Gelukkig.
PS
Met Bertje gaat het trouwens heel goed.
Toe ze een poosje terug vrienden voor het leven werden, was Bertje nog niet half zo groot als Keiler. En moet je nu eens kijken. Een blakende roze lummel, een grote troost voor Keilertje in deze barre tijden.
Dinsdag 25 oktober 2011
De Dag van een Week Later...
Vorige week dinsdag was Vrouw Vos niet in orde.Morgen komt ze weer naar Het Beloofde Varkensland, in as.
Veel gebeurd afgelopen week.
Niet alleen met Vrouw Vos, ook met Keilertje.
Maar die is nu over het ergste heen, hij heeft gelukkig nog een heel leven voor zich.
Later op de dag meer, nu eerst in de startblokken voor de ontvangst van een groep.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 21 oktober 2011
De Dag van Het Familiebericht...
"Wij kunnen dit familiebericht niet plaatsen.Het varken met de gouden ogen, opgebaard in Villa Varkensgeluk.
Het Beloofde Varkensland, die woorden wekken de indruk dat het een grap is.
Dat kunnen we dus niet tussen serieuze familieberichten zetten.
Dat zou kwetsend zijn voor andere mensen.
Goedemiddag".
Met deze woorden werd vanmiddag het familiebericht over het heengaan van Vrouw Vos bij het Parool, geweigerd. Jammer. Over een jaar of tien zal een dergelijk familiebericht wel geaccepteerd worden. We wachten het af. Er zullen hier nog vele varkens gaan sterven van ouderdom.
Maar gelukkig heb ik een site, dus bij deze :-)
Zondagavond dus. Welkom!
Wel even aanmelden via mail@familiebofkont.nl.
Donderdag 20 oktober 2011
De Dag van Vrouw Vos forever...
Vrouw Vos heeft gistermiddag nog een uitgebreide rondgang over het erf gemaakt.'s Avonds om 21.45 uur is ze rustig ingeslapen.
Later meer.
Dinsdag 18 oktober 2011
De Dag van Vrouw Vos (10)
Vrouw Vos heeft een prachtig weekend achter de rug.Zaterdag liep ze me helemaal tegemoet naar de wetering.
Ze begroette me en we kletsten wat, terwijl ik mest ruimde en zij gras at.
Het was een mooi samenzijn op die zonnige najaarsdag.
Zondag ook nog een stukje gelopen.
Vanochtend was het mis en goed ook.
Vrouw Vos stond doodstil, als versteend, kwam niet ontbijten.
Het lukte haar binnen in Villa Varkensgeluk te krijgen. De zwaarste pijnstiller gegeven per injectie. Extra warmtelampen opgehangen. Toen volgde poging na poging om te gaan liggen. Het lukte haar niet. Van een stuk ontbijtkoek wilde ze niets weten.
Foute boel.
En toen Vrouw Vos na een uur proberen en rondjes draaien eindelijk, eindelijk, de moed verzameld had om zich in het stro te laten zakken en daar lag, ging het steeds slechter. Peter gebeld. Zo'n tweede injectie en afgesproken dat hij om 16.30 uur zou komen.
Hij zou 'de spullen' meenemen.
Toen ik even wegging en terugkwam met een bord muesli voor mezelf met de banaan, die Vrouw Vos niet meer zou eten, zag ik dat er iets in haar veranderd was. Ze kwam half overeind en eiste de muesli op! At met smaak, daarna stond ze helemaal op (opstaan gaat beter dan gaan liggen), liep naar buiten, dronk water en bleef even in het zonnetje staan.
Nu slaapt ze. Ik heb Peter afgebeld. Vandaag is de dag nog niet.
Maar we leven met de dag.
Maandag 17 oktober 2011
De Dag van Moeder & Zoon, Keiler & Bertje, Wilde Sjouk & Broertje...
Veel gebeurd afgelopen weekend.Moeder & Zoon voor het eerst naar buiten.
Keiler & Bertje ook.
En Wilde Sjouk & Broertje hebben kennis gemaakt met veel aanbidders.
Leuke dingen voor mens & dier!
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 16 oktober 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 9 oktober 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Zaterdag 15 oktober 2011
De Dag van Hans Dorrestijn & Repelsteeltje...
Niemand weet, niemand weet dat ik Repelsteeltje heet...
Maar Hans Dorrestijn wilde het per se weten en kon het ook meteen heel goed met haar vinden :-) Eigenhandig gered uit een proefdierlaboratorium (bloedstollend spannend avontuur) woont Repelsteeltje nu al weer bijna 5 jaar bij Familie Bofkont.
Als aangenomen biggenkind door Moeke - die er toch al 8 had - heeft ze een prachtjeugd gehad op Het Beloofde Varkensland. Overdag keten met haar stiefbroer en stiefzussen en 's avonds lekker warm op een kluitje tegen mekaar aan slapen.
In haar tienertijd werd ze het hof gemaakt door stiefbroer Prins Harrie en was getuige toen hij stiekem vreemd ging met Miss Universe. Maar dat had ze hem snel vergeven. Varkens doen daar niet zo moeilijk over.
Repelsteeltje verloochent haar afkomst niet. Tot op de dag van vandaag slaapt ze nog steeds 's nachts bij haar eigen familie. En dat is erg verstandig, want het was vannacht al erg koud :-)
Vandaag feliciteert ze Hans Dorrestijn met zijn lintje. En dat doen we allemaal.
Namens Repelsteeltje en de hele Familie Bofkont:
Van harte Hans!
Vrijdag 14 oktober 2011
De Dag van Wilde Sjouk & Broertje...
Even wat foto's van het optreden van Wilde Sjouk & Broertje op TV Noord-Holland.De hele studio stond op z'n kop. Iedereen liet onmiddellijk alles uit de handen vallen.
Daar zijn ze! Roze biggetjes! Aaaahhhhh! Wat schattig!
Au! Ze bijten! He! Dat mag niet!
Tja, dat hoort nu eenmaal bij kleine biggetjes.
Die willen net als kleine mensenkindjes alles in hun mondjes stoppen.
En als je dan aan de boer heb gevraagd om hun tandjes er niet uit te slijpen,
ja dan maak je kennis met échte roze biggetjes :-)
Het item is later op de dag te zien onder deze link.
Woensdag 12 oktober 2011
De Dag van stierkalf Zoon,
toegetreden tot de Orde der Bofkont-Ossen...
Zoon is een os! Hij hoort nu bij Zeus, Herman en Mozzarelo.Alles is voorspoedig gegaan, in tegenstelling tot het ossen van Mozzarello,
waarbij we een paar angstige ogenblikken hadden omdat de narcose te heftig aansloeg en Mozza daardoor bijna naar de stierenhemel vertrok.
Binnen 5 minuten na de terugkomprik stond Zoon alweer op.
Dat is heel vlot. Maar Zoon is een snelle boy, dus dat verbaast me niks.
Ieniemienie (nou ja, inmiddels Maximaxi) nog gedart (op afstand verdoven met een blaaspijp), en toen alle hoefjes geknipt.
Nu zijn we voorlopig weer even van de hoefjes verlost.
Madame Duroc een mogelijke vaginitis (wat uitvloeisel), waar ze geen last van heeft,
dus op doktersadvies voorlopig niet behandelen.
Tot zover de berichten van Medisch Centrum Het Beloofde Varkensland...
Wilde Sjouk & Broertje gaan heel goed.
Ze drinken melk, eten brintapap, vechten, spelen en slapen.
Een perfect biggenleven dus.
Dinsdag 11 oktober 2011
De Dag van de Bofkont Foto's...
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 25 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Bruid Michelle als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 24 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Bruid Michelle als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 24 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familiebijeenkomst bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 24 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Lush Ladies bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 20 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 10 oktober 2011
De Dag van Biggetjes TV...
Troost voor een regenachtige maandag op kantoor:Twee marsepeinroze biggetjes.
Het meisje heet Wilde Sjouk en het jongetje heet Broertje.
Iedereen wil weten van hoe wat en waarom, maar dat is een lang verhaal.
Moet ik even de tijd en rust voor nemen. Heb ik nu niet.
Maar ze wonen sinds vrijdagavond op Het Beloofde Varkensland.
En dat is het voornaamste.
Zeven daagjes oud, en hier zijn ze!
Wilde Sjouk & Broertje zijn live te zien op Biggetjes.TV
Zaterdag 8 oktober 2011
De Dag van Porem van Mokum...
Vandaag zou mijn moeder 94 jaar geworden zijn.Hoe zou ze er uit gezien hebben?
Als ik beeldhouwer was, zou ik om de zoveel jaar een kop van haar boetseren,
van hoe ik denk dat ze er uit zou zien.
De Amsterdamse Beeldhouwer Saskia de Rooy is de initiatiefnemer van
'Porem van Mokum'. Een geweldig project, waarin Amsterdammers-die-Amsterdam-tot-Amsterdam-maken, letterlijk een gezicht krijgen. 16 bekende beeldhouwers maken koppen van 365 inspirerende Amsterdammers. Daar komt een website, tentoonstelling en boek van, de hele ratteplan.
Vanochtend kreeg ik een mail van haar met de vraag
of ik 1 van die 365 Amsterdammers wil zijn.
En meteen ben ik terug in de tijd.
Vroeger woonde er een kunstenares bij ons in de straat.
An van Drimmelen. Rood haar (niet geverfd), getrouwd met een zeeman op de wilde vaart, geen kinderen, maar met een aterlier op zolder. Voor die tijd een volstrekt ongebruikelijke combinatie. Vrouwen hadden kinderen, waren huisvrouw, verder niks en punt uit.
Maar die An van Drimmelen was haar tijd ver vooruit en ging geheel haar eigen gang in het leven. Ze zag me hoelahoepen, tikte tegen het raam en vroeg me voor haar te poseren. Dat moest ik eerst aan mijn moeder vragen. Die vond het goed en zo kwam het dat ik menig uurtje in dat atelier doorbracht. Beelden, koppen, aquarellen, van alles heeft 'Tante An' toen van mij gemaakt.
Ik zat doodstil te poseren en ondertussen zat ze maar te praten. Over kunst, over poezen, dat ik een kunstzinnig kind was, dat ik later een bijzonder leven zou krijgen, etc. Ze nam me mee naar het museum in Amsterdam. In mijn herinnering was ze toen stokoud, (ik was 8), maar er nu aan terugdenkend, zal ze vast niet ouder dan 50 geweest zijn :-)
Mijn moeder bekeek haar altijd met een mengeling van bewondering (zo'n vrij leven had ze zelf ook gewild), en gepast wantrouwen (wat zit dat excentrieke mens mijn dochter toch allemaal in te fluisteren). Maar iedere keer als er weer een kunstwerk af was, ging ze mee naar het atelier om te kijken en dan was ze maar wat trots.
Mooie herinneringen.
Wie weet ga ik straks weer stilzitten voor de beeldhouwer van Porem van Mokum.
Nog meer kunst:
Bofkontvriendin Wilma heeft haar diensten als Bofkontklusser aangeboden.
Dat ben ik ontzettend blij mee. Ik loop al jaren naar iemand te zoeken die net zo handig met de decoupeerzaag is als Dennis. Maar omdat D. alles kan, krijgt ie steeds minder tijd voor wat ik al zo lang zo ontzettend graag wil:
Alle namen van de overleden Bofkonten op de buitenkant van de Varkensmassagesalon.
Van Aagje tot en met Zachte Kees. En Wilma gaat die droom waarmaken. Joepie!
Een grote klus waar ze menig winteravond mee bezig zal zijn,
als de regen tegen de ramen striemt en het binnen lekker warm is.
Vroeger de figuurzaag, nu de decoupeerzaag :-)
Welkom Wilma!
Vrijdag 7 oktober 2011
De Dag van Logje in de Schoot geworpen...
Vandaag wordt me zomaar een logje in de schoot geworpen :-)Komt goed uit, want ik heb het hartstikke druk.
En leuke teksten over gelukkige varkens zijn altijd goed.
Met dank dus aan de enthousiaste fans!
Hallo Dafne Westerhof,
Regelmatig kijk ik op je site, en ik geniet er intens van om jouw gelukkige varkens te zien. Dat ze gelukkig zijn, weet ik wel zeker ondanks dat velen hun staartje kwijt zijn om dit te kunnen laten zien.
Ik ben dol op varkens, en dan dus vooral NIET, NOOIT EN TE NIMMER op mijn bord. Helaas denken (te) veel mensen er anders over, maar ik kan het wel van de daken schreeuwen. Varkens zijn zo leuk!
Kijk een varken in de ogen, en je weet meteen dat het een heel slim dier is. Daarom kan ik er niet tegen om de "vrachtwagens" te zien rijden. Ik ben 45 jaar, maar dan rollen de tranen me over de wangen. Dat gaat nooit meer over..........
Toen ik een kind was, zag ik ze nog regelmatig in de wei/modder. Nu lijkt het alsof ze niet bestaan. Dat doet me veel verdriet.
Ik word blij en vrolijk van jouw site, en ik vind het GEWELDIG wat je doet. De foto's spreken boekdelen. Een varken lacht bij jou. Ik wil héél graag een keer met mijn gezin naar Het Beloofde Varkensland komen om jou en je lieve vrienden te ontmoeten.
Een grote Pluim voor jou, ik ben zo blij dat er mensen zoals jij op deze aarde rondlopen. En dat kan m.i. niet vaak genoeg gezegd worden.
Lieve groet uit Twente,
Hoi Dafne,
Ik wil je nog even bedanken voor de geweldige workshop afgelopen zondag. Ik vond het heel bijzonder dat al jouw dieren gewoon buiten lopen en kunnen doen waar ze zin in hebben.
En de varkens, die grote dieren met hun ruwe vachtjes en zachte buikjes, die zich volledig aan je overgeven. En wat is juffrouw Loes een schatje, met die smalle hoefjes en dat spitse snuitje!
Ik vind het zo goed dat je een aantal pechvogels nog zo'n mooi leven kunt geven. Wat een energie moet je hebben, want volgens mij ben je bijna dag en nacht met je dieren in de weer. Ik ben altijd heel blij dat er zulke mensen als jij bestaan, die zich zo inzetten voor dieren en altijd voor hen opkomen en waar de dieren altijd veilig zijn.
Ik ben inmiddels verslaafd aan je website en kwam erachter dat de link naar de Bofkont-soap, op RTV Noord-Holland, niet meer werkt. Onderstaand de juiste.
http://www.rtvnh.nl/zoeken/bofkont
Hopelijk tot een volgende workshop.
(XXX heeft je natuurlijk ook al gemaild hoe mooi ze het vond.)
Groet,
Beste Dafne,
Graag wil ik je langs deze weg nogmaals hartelijk bedanken voor de onvergetelijke middag die je mij en mijn nicht XXXX gisteren heb bezorgd.
Bij afscheid zei ik nog dat het bezoek boven mijn verwachtingen uitging, nou dat kun je gerust een understatement noemen. Ik had natuurlijk in de weken/dagen voor het bezoek op de site gekeken, naar ik had echt niet kunnen bedenken dat het zo geweldig leuk was. Er ging van alles door m'n hoofd, van jeugdherinneringen toen ik als ukkepuk bij mijn oom op bezoek ging, die wat varkentjes en kippen had. De dieren daar hadden een goed leven, ze konden naar binnen en naar buiten wanneer ze wilden,- tot de bewondering en verwondering voor het grenzeloze vertrouwen dat de bofkontjes in ons mensen hebben, ook al zijn sommigen beroerd behandeld.
Je hebt er een sponsor bij, en waarschijnlijk nog wel meer, want ook collega's van me werden enthousiast toen ik ze verslag uitbracht. Ik hoop dat je nog heel lang door kunt gaan met je goede werk en dat steeds meer mensen tot de conclusie zullen komen dat de bio-industrie een verwerpelijk iets is.
Zelf aten wij al een hele tijd biologisch vlees, maar ook daar moeten dieren voor doodgemaakt worden. We proberen dus steeds meer vegetarische dagen in te lassen, en dat kan ook makkelijk; jouw soepje was in ieder geval heel lekker en een goed voorbeeld van hoe het ook kan!
Ik wens je heel veel succes, en voor morgen een geweldig leuke dag in het biggenbos!
Met vriendelijke groet,
Woensdag 5 oktober 2011
De Dag van de Sobere Dierenbeschermer :-)
Niet rijk, maar de koning te rijk.En gister helemaal toen Lange Lijs & Biggie ons trots vooruit renden door het Bofkont Bos: "Kom maar mee, dan laten we jullie ons bos zien!"
En daar gingen we achter hun roze staartloze kontjes aan.
Het werd een mooie dag.
Ambtenaren, studenten, congresgangers, deftige dames, varkensvrienden, kinderen en vrijbuiters kwamen langs om zich te vergapen aan de roze varkentjes in hun natuurlijke habitat.
De man van het Ontwikkelingsbedrijf Gemeente Amsterdam, die onlangs een van zijn mensen langsstuurde om foto's te maken voor de burgemeester, was er ook. Hij vertelde dat de burgervader binnenkort zelf kennis wil komen maken met de varkens op de Zuidas.
Leuk!
's Middags werd 'niet rijk maar de koning te rijk' nog eens bevestigd in het Parool. Een sober leven, alles voor de dieren :-) Leuk hoe Jort Kelder beschrijft dat ik in overall vleesloze snert stond uit te delen naast Zeeman tijdens de Nieuwjaarsduik in Scheveningen.
;)
Beeldend kunstenaar Melanie Bonajo uit Berlijn was ook gevraagd iets over Familie Bofkont te zeggen. Is niet meer in het profiel gekomen - ruimtegebrek - maar hier alsnog de tekst:
Het varken is waarschijnlijk het dier waar we als doorsnee Nederlander het meest mee te maken hebben, maar dan in stukjes en op ons bord. Als levend geheel is het varken volledig uit ons gezichtsbeeld gehaald. Ik vind dat elke nederlander die van een karbonaatje houdt, ooit een keer met een varken moet hebben geknuffeld.
En, omdat alle verandering bij jezelf begint, ben ik maar eens een middagje varkens gaan masseren op Dafne's boerderij. Deze middag heeft me sterk bewogen. Het onderwerp dier-welzijn is natuurlijk enorm beladen. Ik vind het bijzonder dat Dafne op een creatieve, intelligente, postieve manier en op geheel eigenwijze een klein paradijs heeft ontworpen naar eigen inzicht, dat zowel plezierig is voor mens als voor dier. In die zin heeft ze een balans weten te scheppen tussen twee tegen-overgestelden.
Maar dat niet alleen: ze kunnen er ook echt kennis maken met elkaar en hierdoor nog een stapje dichter naar elkaar toe zetten. Deze vereniging van tegen-overgestelden doet ze wel vaker. Er galmt een soort glamour over de boerderij, vanwege Dafne's verschijning en gevoel voor vorm en esthetiek. Dat is natuurlijk een hele excentrieke combinatie. Het geven van namen en personificeren van de dieren die of het nu een koe, een varken of een mens is, allemaal familie zijn, hoort hier ook bij. Ze onderhoudt ook contact met veeboeren waarmee ze, van uit een tegenovergesteld standpunt zonder (voor) oordeel, mee communiceert vanuit een basis van begrip. Dat ondersteun ik zelf ook, want er is niets makkelijkers om naar veeboeren te wijzen die voor minimum loon dag en nacht werken, zodat ons stukje vlees maar 1,89 euro hoeft te kosten.
Dit balans vinden tussen twee schijnbaar onverenigbare zaken, zou vaker moeten gebeuren in de wereld. Zonder gebruik te maken van radicaal, negatief protest weet ze activisme een nieuw gezicht te geven, zonder het zelf maar zo te noemen. Ze heeft een opening weten te vinden naar een groter publiek om door middel van plezier en ontspanning weer "gezicht" ( terug ) te geven aan onze consumptie dieren die gedenigreerd onderaan de ladder van onze beschaving bungelen.
Je mag het concept van Dafne en de uitvoering ervan wel meesterwerk noemen. In die zin, omdat het een dialoog aangaat op fysiek, mentaal en emotioneel gebied en hier een bewustzijnsverandering tot stand brengt. Maar daar blijft het niet bij, want ook op praktisch gebied draagt ze bij aan het direct verbeteren van de levensomstandigheden van dieren die in de knel zitten. En niet alleen op haar boerderij, maar ook op het gebied van de wet. Haar dieren worden niet ge-oormerkt, daar heeft ze in de rechtbank voor gestreden.
Uiteindelijk zitten we hier toch alle samen op deze klont aarde en is "leven" het enige wat je echt bezit, voor zolang het duurt. Voor de enkele "bofkonten" die toegang weten te vinden naar haar boerderij weet ze een leventje van hemel op aarde te scheppen en als je dat al voor een ander levend wezen kan doen binnen een leven dan ben je een engel.
Melanie Bonajo
En nu weer verder met het sobere leven van een dierenbeschermer :-)
We moeten vol aan de bak. Morgen een besloten groep in het Bofkont Bos.
De Stuurgroep Kenniskwartier Zuidas komt wandelen met de varkens en vergaderen in het bos. En daarna aan de ploeg voor het-grootste-project-tot-nu-toe van mijn leven.
Wordt Vervolgd.
Feestvarken Wilma als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 18 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 3 oktober 2011
De Dag van Beulen in het Bofkont Bos...
Wat hebben we nog lopen zwoegen in het bos met die warme dagen.Samen met Orson en Arthur de rotzooi te lijf gegaan.
Verstand op nul, blik op oneindig, rollen vuilniszakken onder de arm, handschoenen aan, een knijper op de neus en doorbeulen maar. Het hele bos doorgeploegd en wat er uit kwam hou je werkelijk niet voor mogelijk.
Maar nu is het dan toch schoon! Er zal hier en daar misschien nog een vergeten snoeppapiertje onder de bladeren liggen, maar dat halen de varkens ongetwijfeld nog naar boven. We kwamen ook plekken tegen waar zomaar een lijk begraven zou kunnen liggen. Daar weten de varkens vast ook wel raad mee :-)
Kortom, een heel spannend bos dus.
In de herfstvakantie wordt het Bofkont Bos officieel geopend.
Maar eerst nog Dierendag morgen. No big deal dit jaar.
Geen mediacircus zoals vorig jaar tijdens het maisoogstfeest,
want ik wil het Bofkontbos vanuit de luwte opstarten.
Wel zijn we open voor aanwaaiers en passanten, gewoon een gezellige dag met elkaar en
de varkens in het bos. Hoop dat Familie Kraak morgen mee gaat, maar dat is nog niet zeker. Eigenlijk wordt pas op het laatste moment duidelijk wie er mee wil.
Ik laat me dus maar verrassen.
BOFKONTBOS - kruising Parnassusweg / Gustav Mahlerlaan
(tussen VU en de Rechtbank - postcode 1081 LC)
DIERENDAG 4 oktober - Open vanaf 12.00 uur
WELKOM!
Zondag 2 oktober 2011
De Dag van Zoon & Lijs...
Zoon valt op Lijs. Ik trof ze samen heel innig aan.Lange Lijs werd gelikt en dat liet ze zich maar wat graag welgevallen :-)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |