Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Vrijdag 30 september 2011
De Dag van Elke dag is Dierendag bij Familie Bofkont...
;)
Donderdag 29 september 2011
De Dag van Welkom in het Bofkont Bos...
Hoezo Biggenbos? Bofkont Bos!Leek de communicatiedame van Dienst Zuidas een goed plan.
Bofkont Bos zegt meer dan alleen maar biggen. Heeft ze gelijk in.
In het Bofkont Bos zijn niet alleen biggen en varkens de bofkonten,
maar de mensen ook.
Familie Bofkont heeft nu dus een Bofkont Bos :-) Sjiek!
Wel een hoop extra werk.
Midden in de nacht weer naar het bos. Bordjes verwijderen.
Nieuwe bordjes maken en ophangen.
De Universiteit voor Dierenliefde gaat nu ook anders heten:
Bofkont Universiteit - voor een college sus domesticus :-)
Met dit weer is het bos betoverend.
Zomers warm, maar het begint er al naar herfst te ruiken.
Magisch!
Kom maar langs aanstaande dinsdag op Dierendag,
dan kun je het eens met eigen ogen zien en meemaken.
Ik kan je vertellen dat een Bofkontboswandeling met roze lummels een belevenis is.
We zijn open vananf 12.00 uur.
Van harte welkom!
PS
Het Bofkont Bos ligt in Amsterdam tussen de VU en het Gerechtsgebouw.
Op de hoek van de Parnassusweg en de Gustav Mahlerlaan.
Lijn 5 komt er langs en vanaf de trein en metro - Station Zuid/WTC - ben je er ook zo.
Dinsdag 27 september 2011
De Dag van Brutus & James Dean...
Varkens zijn van alle tijden. Maar er is maar 1 Brutus!Gister maakte hij grote indruk op de journaliste die verhaal kwam halen voor de krant van morgen. Ze ging met hem op de foto. Ik moest onmiddellijk aan James Dean denken.
Wat een trots bij ster en varken!
De foto dateert uit 1955.
Brutus zou ook zo uit 1955 kunnen zijn.
Zo'n wipneus zie je tegenwoordig nooit meer bij varkens.
Zulke neuzen zijn niet meer gewenst. Lange varkensneuzen zijn nu in de mode.
Waarom? Ik geloof vanwege minder problemen met de luchtwegen.
Als ik me goed herinner heb ik dat een keer als reden gehoord van een varkensboer.
Voor Brutus geldt dat natuurlijk niet, die woont vrij en blij buiten en binnen,
precies zoals hij zelf wil. Hij heeft niks te maken met stalklimaat en dat soort dingen.
Het is op 4 oktober al weer 6 jaar geleden dat ik Brutus voor het eerst zag.
Groot en blubberig en klaar voor de slacht.
Zijn leven zat er op. Maar het liep gelukkig anders.
Nog steeds ben ik iedereen dankbaar die toen een stukje 'levende' Brutus wilde kopen.
Zo kon hij naar Het Beloofde Varkensland komen.
Nu heeft hij spieren door het lopen in plaats van vet.
En dan die karakteristieke kop. Ook hij had geen gek figuur geslagen naast James Dean.
Die had vast ook wel naast Brutus willen staan.
Varkens, je blijft er naar kijken.
Maandag 26 september 2011
De Dag van Een Helicopter op Het Beloofde Varkensland...
Vol weekend achter de rug. Zaterdag 3 (!) workshops inclusief een ontzettend leuke familie(bijeenkomst). En gister een druk bezochte workshop en juist dat gaf zo'n gedroomde concentratie. Familie Bofkont als een grote familie van dieren en mensen. Een meisje vroeg of ze mocht blijven wonen en dat wilde iedereen wel.Moe en voldaan lag ik voor de TV na te genieten. Uur of elf. Ineens een geluid buiten. Kwam steeds dichterbij. Een helicopter. Het geluid werd kabaal. Boy George (die altijd rustig is), vloog overeind. Toen een oorverdovend lawaai, de helicopter cirkelde heel laag boven de Bofkontboerderij. Steeds lager en lager. Overal een vreemd blauw licht. En toen...het zal toch niet waar zijn?
Het was waar. Daar landde het gevaarte zomaar op Het Beloofde Varkensland.
Er stond een helicopter in het voorperceel van Het Beloofde Varkensland!
Juffrouw Loes! O god er zal toch niks met Juffrouw Loes zijn?
Ik rende naar buiten.
Maar er was niks met Juffrouw Loes, die lag veilig bij Vrouw Vos en Mister Frisling te slapen. (de schrik van haar politieavontuur zit er kennelijk goed in bij mij).
Er stormden een paar mannen uit de helicopter, sprongen zo over de afrastering en het schrikdraad heen. Politieauto's met loeiende sirenes stormden af en aan, mensen kwamen aangesneld uit donkere boerderijen, kortom spanning & sensatie in de Bovenkerkerpolder.
En intussen stond die helicopter daar maar als een reuzeninsect in het gras voor de Bofkontboerderij. Het bleek een trauma-helicopter te zijn. Er was iemand onwel geworden in Uithoorn, werd er gezegd.
Intussen kwam het ramptoerisme op gang. Camera's op statieven, mobieltjes in de lucht gestoken, iedereen probeerde wat beelden van die wonderlijke aanblik mee te pikken.
Hoe langer het duurde, hoe vertrouwder de aanblik van die helicopter in het weiland werd.
Tijdens de MKZ heb ik veel nagedacht hoe je gezonde dieren kon laten vluchten voor de nietsontziende ruimingswoede van de overheid. Sabina 17, een prijskoe uit de Achterhoek, prachtig gezond beest. moest ook worden geruimd. Er was een miljoen gulden (2001) voor haar geboden door een rijke oliesjeik. Die wilde haar hebben om mee te fokken in Saoedi Arabie.
Dennis en ik hadden toen bedacht dat ze per legerhelicopter een goede kans zou maken, die zou sterk genoeg zijn om de kerngezonde Sabina 17 naar veiliger oorden te vervoeren.
Na een poosje kwamen de mannen weer terug. Ze verdwenen hoog in de donkere nacht,
boven de boerderij draaiden ze richting Amsterdam, terug naar de VU.
Ik had wel een lift kunnen vragen naar het Biggenbos, waar we komende week nog hard aan de ploeg moeten ter voorbereiding van Dierendag. Stel je voor. Familie Bofkont een eigen helicopter. Juffrouw Loes als VIP (very important pig) op weg naar het bos.
Arie Bombarie zeilend door het luchtruim achter haar aan...
Toch maar niet.
We gaan wel per Bofkontbus naar het bos.
Ik heb hoogtevrees :-)
Maar eerst nog even een interview geven voor de krant. Over Dierendag.
Waar anders over?
Zondag 25 september 2011
De Dag van Mokkeltje!
Mokkeltje!Moeke & de Biggen leven een geheel eigen leven temidden van Familie Bofkont.
Ze bemoeien zich nergens mee, behalve met elkaar en gaan dan ook geheel hun eigen gang.
Vrijdag kwam ik ineens een oude foto van Mokkeltje tegen.
Dat is waar ook! Mokkeltje heeft een rolletje gespeeld in een operafilm, die deels op Het Beloofde Varkensland is opgenomen. Ruim 4 jaar geleden, toen ze nog klein was. Van alle biggen was zij de enige die contact met mensen niet per se uit de weg ging. En omdat ze zo knap was met haar polkadot huidje, werd ze door de operaregisseur gevraagd voor de film :-)
Tijdens haar acteerdebuut is die foto gemaakt. Ze had een witte sluier om, Mokkeltje was het bruidje van Jezus. Wat een smoeltje! Wel moet ik steeds naar haar bekje kijken. ik snap niet zo goed waarom dat er zo vreemd uit ziet. Of zou ze haar varkenslippen hebben willen tuiten, zoals echte filmsterren dat ook wel doen?
In ieder geval, groot was mijn verbazing toen Mokkeltje gister - daags na de ontdekking van die vergeten foto - ineens ter tonele verscheen tijdens de workshop. Ze had belangstelling voor het gezelschap - ook allemaal mokkeltjes - en bleef er een poosje bij rond hangen. Opmerkelijk, want echt close met mensen is ze nooit geworden en Mokkeltje bemoeit zich nooit met de workshops. Ze viel in de smaak, helemaal toen ik haar achtergrondverhaal er bij vertelde.
Wonderlijk trouwens dat zowel Mokkeltje als Prins Harrie - de twee bonte biggetjes uit het nest - qua kleur steeds meer op elkaar zijn gaan lijken, ze hebben allebei een grijzige kleur gekregen en dat heeft in hun geval niks met ouderdom te maken. Mokkeltje heeft haar rode wimpertjes wel behouden en dat maakt haar onweerstaanbaar.
Benieuwd of ze vandaag ook weer met de workshop mee gaat doen.
Van mij mag ze!
Vrijdag 23 september 2011
De Dag van Security voor de Varkens en Roze Biggen worden groot...
Het Gerechtsgebouw in Amsterdam wordt goed bewaakt. Veel politie op de been.Als directe buren pikt Familie Bofkont daar nu ook een graantje van mee :-)
Tot laat liepen Lange Lijs & Biggie nog in het bos te scharrelen.
Het was al donker toen de politie even kwam buurten.
We stonden aan de rand van het bos aan de omheining te werken, toen er ineens een politieauto naast ons stopte. Nieuwsgierig naar wat we daar aan het doen waren, stapten ze uit, zwaaiend met een grote zaklantaarn.
Maar toen, nadat ik had verteld dat 'we van het bos waren':
"O ja natuurlijk, er lopen varkens in het bos!"
Ze wisten er kennelijk van en zeiden met zichtbare betrokkenheid dat ze een extra oogje in het zeil zouden houden voor de varkens. Sympathiek! Ik heb ze uitgenodigd om eens langs te komen en kennis te maken met Familie Bofkont en dat zouden ze doen.
Even later fietste er nog een VU studente langs, die nog niet zo lang geleden een Familie Bofkont Workshop had gevolgd. "Zijn dat Biggie & Biggie?", wees ze verbijsterd naar de twee roze scharrelaars.
Ja, dat zijn Biggie & Biggie, dat wil zeggen imiddels Lange Lijs & Biggie.
Ze kon haar ogen nauwelijks geloven. Waar zijn die twee kleine biggetjes gebleven?
Ja dat vraag ik me ook iedere dag weer af.
Waar zijn die twee schattige biggetjes gebleven?
Nog niet zo lang geleden lag Biggie 1 tussen twee colaflessen in mijn bed bij wijze van warme kruiken. En nu loopt er toch een roze beest door het bos dat al hard op weg is naar een succesvolle carriere als bodybuilder. Ook Biggie 2 groeit als een dolle.
Ik moest weer aan de verbazing van de VU studente denken, toen ik gisteravond onderstaande mail kreeg:
Hoe vaak heb ik al niet zo in een varkensstal gestaan?
Met Aagje in mijn armen?
Met BabyBig?
Met Gieltje?
Met Beertje?
Met Aagje de Tweede?
Met Edwinnetje?
Met Bertje?
etc. etc.
Te veel om op te noemen. Al die kleintjes zijn binnen de kortste keren de pan uitgegroeid op Het Beloofde Varkensland. En dat niet alleen. Ze hebben hun eigen wil uit-ontwikkeld, sommigen hebben enorme ego's gekregen.
Aagje de Eerste was al niet voor de poes, BabyBig is een loeder geworden, Beertje een rotzakje:-) Han Voskuil zaliger zei het al: Varkens hebben ook iets gemeens en daar had hij gelijk in.
En dan heb ik het nog niet eens over hun kwaliteiten als nietsontziende slopers en zo kan ik nog wel even doorgaan. Om een reeel beeld te krijgen van het roze biggetje op weg naar een volwassen varken moet dat niet onvermeld blijven :-)
Maar juist om al die eigenschappen gecombineerd met hun talent tot totale overgave en hun blijvende behoefte aan gezelligheid, vind ik volwassen varkens zo boeiend. Vooral ook omdat ze allemaal een verschillende persoonlijkheid hebben.
Die tekst van Albert Einstein ga ik trouwens bij het volgende varkenscollege op het schoolbord schrijven. Dan heeft Aagje de Eerste nog meer om over na te denken...
Bruid Jacqueline als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 17 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Teamuitje bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 13 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 11 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 4 september 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Donderdag 22 september 2011
De Dag van Sus Domesticus...
Vandaag is het weer donderdag en dus weer tijd voor Sus Domesticus in Amsterdam. Op naar het biggenbos voor een lunchcollege over de intelligentie van varkens in het kenniskwartier van de Zuidas. Vorige week was de aftrap en die smaakte naar meer.Zeeman stond lekker in het bos te scharrelen.
Mijn gasten van het VUmc / Amstel Academie zaten met grote ogen naar hem te kijken.
Waren al vaak langs gelopen. Zou het echt zijn van dat varkenscollege op 15 september?
Is die Universiteit voor Dierenliefde geen grap?
Worden we niet in de maling genomen? Nou, we zijn benieuwd!
Maar daar zaten we dan toch en toen ik ze vroeg waarom Zeeman Zeeman zou heten,
riep er eentje dat hij wel aangespoeld zou zijn :-) Dat klopt, antwoordde ik. Hier is het bewijs.
En ik trok meteen de foto van Zeeman in de branding tevoorschijn.
Daarna kon het niet meer stuk en ik begon te vertellen. Leuke mensen, er kwamen goede vragen, de tijd vloog om. Ze komen zeker terug. Want een boswandeling met de varkens zit ook nog in het verschiet en er was al interesse in de varkensmassage.
Vandaag gaan Lange Lijs & Biggie mee. Die kunnen niet wachten tot ze weer mee mogen. Ze vinden het er heerlijk. Gaan steeds dieper het bos in, komen weer even terug om te kijken of wij er nog zijn, en dan rennen ze er weer vandoor. Ze hebben inmiddels ook een eigen Biggenhuis voor een dutje of massage.
Een project met potentie dus. Het ontwikkelt zich nog steeds. Rond Dierendag hopen we de vormgeving helemaal rond te hebben, daar zijn we nog steeds en opnieuw druk mee bezig. Meestal tot in de kleine uurtjes, menige nacht hebben we er lopen klussen.
Eergisteravond zouden we weer gaan, maar ik was moe, wilde eerst wat slapen.
Zette de wekker om 4.00 uur, maar toen die afging leek het me geen goed idee meer om naar het bos te gaan. Waarom niet? Daarom niet.
's Ochtends bleek waarom: Er was die nacht een granaat geworpen bij de achterburen.
Alle ramen lagen eruit. Het bos grenst aan het Gerechtsgebouw...
Toch niet gek om met varkens te leven. Daar krijg je instinct van :-)
PS
En de volgende dag hing er een foto van Zeeman op het grote schoolbord...
Zouden de mensen van VUmc / Amstel Academie dat gedaan hebben?
Dat zou heel leuk zijn want dat is precies de bedoeling van dit bord:
Communicatie op gang brengen over Sus Domesticus.
Woensdag 21 september 2011
De Dag van Prinsjesdag en de Bul der Bullen...
Zwarte Prins denkt dat het iedere dag Prinsjesdag is.'t Liefst zou ie de hele Varkensmassagsalon voor zichzelf en zijn moeder hebben.
Die gedachte heeft hij niet van een vreemde,
Miss Universe is net zo.
En laat zijn stiefbroer Beertje er nu ook zo'n handje van hebben.
Je kunt aan hem ook heel goed merken uit wat voor nest hij komt.
Beertje laat zich gelden, en hoe.
De opvoeding van Miss Universe heeft effect.
Nieuwkomers kan Beertje per definitie niet uitstaan en samen met Zwarte Prins steekt hij er een stokje voor als die het wagen om de varkensmassagesalon binnen te lopen.
Lange Lijs trekt zich echter niks van die opgewonden standjes aan.
Ze werpt zich gewoon tussen masseurs en soortgenoten en ziet wel wat daar van komt.
Zo ook gister met de Lush ladies. Dat had Lange Lijs goed bekeken.
Ze lag er prinsheerlijk tussen en Zwarte Prins kon niet veel anders dan op een afstandje staan knarsetanden.
Biggie had andere dingen aan haar hoofd. Ze is al berig!.
Die varkensmeiden zijn er tegenwoordig steeds vroeger bij.
Ze weet van gekkigheid niet wat ze moet doen en heeft 't op de knappe Mozzarello gemunt.
Geef haar eens ongelijk :-)
En dan Zoon! Krijgt nu al hoorns, de puntjes priemen al door zijn glanzend zwarte schedeltje heen. Ook al op het amoureuze pad, die voorlijke opdonder, nog niet eerder meegemaakt bij een stierkalfje, zo vroeg.
Aan alles is te merken dat het er eentje gaat worden.
Daar gaan we nog heel wat mee te stellen krijgen.
Dat schijn ik ook van Mister Frisling gezegd te hebben, toen ie amper 1 week oud was.
De marketingdame van Lush herinnerde me daar gister aan.
Kennelijk had ik toen binnen een week al door dat Mister Frisling niet voor de poes was.
En wat heb ik daar gelijk in gekregen :-)
Als mijn voorspellingen wat betreft Zoon ook uit gaan komen,
wat staat ons dan te wachten met dit mannetje?
Wat ik voorspel?
Ik voorspel dat Zoon hier de Bul der Bullen gaat worden.
Daar zullen Zeus, Herman en zelfs Mozzarello nog van op gaan kijken.
En zij niet alleen :-)
Dinsdag 20 september 2011
De Dag van Lush & Mister Frisling...
Op zoek naar de Charity Pot van Lush kom ik iets heel anders tegen.Een foto van Brammetje & Bonestaakje uit een ver verleden.
Het archief van Familie Bofkont is net een schatkist.
Regelmatig vind ik foto's waar ik weer naar blijf kijken.
Die van B & B is er zo een. Twee gelukkige biggetjes met een stapel oude kranten.
Met de regelmaat van de klok - gister weer - krijg ik verzoeken van studenten industriele vormgeving, die willen afstuderen op 'afleidingsmateriaal' voor biggen uit de intensieve varkenshouderij. Soms zie ik er wat van terug. Ingewikkeld bedachte niet biggen-proof spullen, waarvan je met 1 klap op je oog ziet, dat de biggen die binnen no time vernield hebben, of er niks aan vinden :-)
Waar je biggen een enorm plezier mee doet, is een stapel oude kranten. Daar kunnen ze helemaal van uit hun dak gaan. Er blijft geen snipper van heel. En een heel goedkope oplossing, hoeft ook geen student op af te studeren :-) Waarom varkensboeren hun biggen die kranten dan niet geven, is omdat die krantensnippers de roostervloeren verstoppen. Helaas.
Stro blijft toch het allerbeste. Om mee te rommelen, hun aangeleerde wroetgedrag op bot te vieren en om lekker veilig in weg te kruipen. Als ik zo'n student was, zou ik het hele proces van zaaien naar stro volgen, vastleggen op foto en film, een big volgen in actie met dat stro en dan uiteindelijk afstuderen met de presentatie van een mooie baal goudgeel stro.
Simpeler kan het niet.
Maar nu ben ik nog steeds op zoek naar de foto van de Charity Pot van Lush.
Zo'n mooi zwart potje met de beeltenis van Miss Piggy op de deksel en een tekst over Familie Bofkont op de zijkant. De opbrengst van de heerlijk ruikende creme gaat naar Familie Bofkont.
Ze komen vanmiddag van Lush voor een workshop.
Kunnen ze zien hoe groot Mister Frisling geworden is :-)
Die liet iedereen flauwvallen in 2009 met zijn verschijning in de Lushwinkel De Haag.
Het stond toen zwart van de mensen.
Vanmiddag zit Mister Frisling eventjes in zijn jongenskamer, inmiddels dol op vreemde vrouwenkuiten, vooral die van leuke Lushmeiden :-)
Maandag 19 september
De Dag van Zomaar een Stralende Dag...
Een stralende dag, zomaar ineens.Herman had al vroeg de kolder in de kop en stak zijn hoofd diep de hooiberg in.
Dat ie daarvoor wat klimtoeren moest uithalen, nou ja dat zijn we van Herman gewend :-)
En dan Maximiliaan, die zijn hele vriendenclub op de ochtendkoffie had.
Zo'n maandag kan toch niet meer stuk?
Zaterdag 17 september 2011
De Dag van Swientie & Aagje de Tweede...
Swientie en Aagje waren eerst kleine, geheel roze biggetjes.En kijk nu eens!
En nog wonderlijker: ze zijn een tweeling geworden!
Vrijdag 16 september 2011
De Dag van Bijpraten met Familie Bofkont...
Leeft de Familie Bofkont nog? Ja en hoe!Even tijd om bij te praten. Veearts (andere dan Peter, want die heeft een klus in Saoedie Arabie), net geweest voor Zoon en Bertje.
Bertje? Ja, de grote vriend van Keilertje.
Keilertje? Ja, het weeszwijntje van de Veluwe.
Om bij die laatste twee te beginnen: De heertjes leiden voorlopig een heel eigen leven in de binnentuin. Ze hebben hun eigen gedoe in gezelschap van de Golden Girls en hun minnaar Meneer Haan. Bertje is zo mak als een lammetje, maar Keilertje heeft letterlijk een oorlogsverleden met bommen en granaten. De schrik van het uiteenknallen van zijn familie zit in zijn systeem, misschien wel voor altijd.
Ik laat hem volkomen, d.w.z. hij hoeft helemaal niks, behalve gelukkig zijn met Bertje. Loop rustig langs hem heen, laat me niet afschrikken door zijn dreigende aanvalletjes en zing nog steeds 's avonds hetzelfde liedje, als een soort mantra, zodat ie went aan de klank van mijn stem.
En heel langzamerhand begint Keilertje zich meer op z'n gemak te voelen bij de mensen. Ben heel benieuwd naar zijn verdere ontwikkeling, wie weet geeft hij zich op een dag gewonnen, dat zou prachtig zijn, maar ik reken nergens op en een veilig leven bij Familie Bofkont met z'n natje en z'n droogje is misschien wel het hoogst haalbare. Met gepaste afstand, maar wat geeft dat? Hij heeft z'n Bertje en wat wil een weeszwijntje dan nog meer?
Terug naar Bertje. Die heeft gezelschap van friemelbeestjes en is de laatste dagen gaan hoesten. Het hoesten blijkt viraal, dat gaat vanzelf weer over, maar de friemelbeestjes moeten toch maar beter vertrekken en daar gaan we Bertje voor behandelen met hetzelfde spul als Vrouw Vos ooit, toen ze als big ook bezoek kreeg van de friemelaars.
Destijds moesten we nog een verpakking afnemen van bio-industrieformaat - goed voor de behandeling van 100 biggen - nu laat de veearts een aangepaste hoeveelheid maken voor Bertje. Kijk! Familie Bofkont heeft status verworven door de jaren heen en krijgt nu dus privileges:-)
Maar de veearts kwam ook voor Zoon. Zijn kuchen en snelle ademhaling is van de week opnieuw begonnen, eigenlijk is het nooit echt weggeweest. De eerdere twee behandelingen hebben wel geholpen, maar tijdelijk dus. Nu blijkt dat Zoon een chronische bronchitis heeft. Voor de rest is ie hartstikke tierig, hij maakt zelfs Lange Lijs & Biggie het hof evenals zijn Moedertje, dus met die bronchitis komt het wel goed en waarschijnlijk groeit ie er - net als Dolle Mina - vanzelf overheen.
Dolle Mina gaat trouwens hartstikke goed, merkte de veearts op, toen hij haar langs zag lopen: "Wat ziet dat rooie ding er goed uit!" Hij was trouwens helemaal verheugd door de aanblik van het dorpsplein waar de varkens en koeien heerlijk lagen te eten van het verse stro: "Wat is dat toch een mooi gezicht, al die dieren zo vrij bij elkaar". Familie Bofkont als verademing voor de veearts, die zijn bezoeken meestal in grote, volle stallen af legt.
Mozza stond tijdens het veeartsenbezoek brutaal naar binnen te loeren, hij wilde alles meemaken. "Wat is die buffel mak! Gevaarlijk mak! Pas maar op dat je niet onder de voet gelopen wordt, want hij gaat nog ontzettend groot worden!"
Mozzarello is inderdaad waanzinnig mak, maar ook heel slim, en we hadden al snel in de gaten dat enige vorm van opvoeding wel nodig zou zijn in zijn geval. Maar omdat hij zo intelligent is, pakte hij dat ook onmiddellijk op. NEE Mozza, is meestal voldoende om hem van een voorgenomen kwajongensstreek af te doen zien.
Toen ik dat aan de veearts vertelde, knikte hij instemmend. En toen ik hem ook nog zei dat Mozzarello zich altijd tijdens de workshops aan de voeten van de deelnemers vleit, zoals de varkens hier tijdens de massages door hun hoeven gaan, reageerde hij verrast: "Maar dat is mooi. Dat is bijbels".
En zo is 't.
De totale overgave van Familie Bofkont.
Wie weet, wordt Keilertje straks nog geinspireerd door die bijbelse Mozzarello :-)
Maandag 12 september 2011
De Dag van Roots..
Een echt betrokken journaliste over de vloer gehad voor een reportage voor het natuurmagazine Roots. Ze was helemaal in de wolken over het geluk van Familie Bofkont. Na het borstelen van Brutale Griet & Rosamunde zag ik haar de losse haren in haar notitieboekje opbergen. Die wilde ze meenemen als aandenken :-)
Ze was ook bij de schaapskudde geweest waar ik lammetjesvroedvrouw geweest was. Daar had ze ook een plukje wol van meegenomen. Wat leuk. Kinderen doen dat soort dingen, zij dus ook. Voor lezers van Roots gaan we een besloten workshop geven in november. Straks krijg ik de tekst van de reportage ter inzage, ben benieuwd hoe ze haar gelukzalige ervaringen met de bofkonten heeft verwoord.
Zondag 11 september 2011
De Dag van Billie Bofkont & Mannetje Bromsnor & Theo...
Ja ik weet nog waar ik was op 11 september tien haar geleden, en ik weet ook nog dat ik toen overwoog om een vriendje voor Billie Bofkont te zoeken. Mannetje Bromsnor. Die zou aan eind van die maand september arriveren, om nooit meer van de zijde van Billie Bofkont te wijken. Nou nooit meer is niet helemaal waar.
Toen Stalker er bij kwam, begin 2002, was die ineens een stuk interessanter. Maar toen Stalker veel te jong overleed aan kanker in 2006, wist Mannetje Bromsnor niet hoe snel ie weer tegen Billie Bofkont aan moest gaan liggen. Sindsdien zijn ze weer onafscheidelijk.
Mannetje Bromsnor is een oud mannetje geworden. Niet goed ter been meer, mopperiger dan ooit en wil eigenlijk niks anders meer dan eten en tegen Billie aanliggen. Een poosje terug heb ik hem met Dokter Peter eens goed onder de loep genomen. Heeft Mannetje Bromsnor nog kwaliteit van leven genoeg? Doen we het goed zoals het nu gaat met de glucosamine en de rest tegen zijn slechte lopen? Wat kan er beter?
En dat werd niet alleen een consult voor Mannetje Bromsnor, ook het leven van Theo kwam uitgebreid aan bod. We kwamen tot de conclusie dat deze oude mannetjes nog best een poosje mee kunnen, maar dat het wel tijd werd voor een aanleunwoning. De dynamiek van de hele Familie Bofkont samen, is inmiddels wat te veel geworden voor deze oudjes.
Een aanleunwoning dus.
Waar dan en hoe dan? We bekeken verschillende plekken.
Nu werden Billie Bofkont, Mannetje Bromsor en Theo 's ochtends al een paar jaar apart gevoerd. Hangbuikjes en zeker oude hangbuikjes zijn door hun korte pootjes niet echt super mobiel. Het tumult van het ontbijt, waabij de varkens elkaar nog niet een enkel varkensbrokje gunnen, was niet bevorderlijk meer voor de gemoedsrust van de kribbige Mannetje Bromsnor, de zenuwachtige Theo en de gevoelige Billie Bofkont.
Dus stonden ze iedere ochtend al met hun drietjes te wachten in de deuropening van het middelste gedeelte van Villa Varkensgeluk. En wat zo leuk is bij Familie Bofkont, alles lost zich altijd vanzelf op, als je het even de tijd geeft.
Want de heertjes hebben uiteindelijk hun eigen aanleunwoning uitgezocht.
Een maand of wat geleden zijn ze daar namelijk na hun ontbijt gebleven.
Nu nog een achteruitgang maken om ook zo nu en dan een frisse neus te halen.
En dan is het oudemannenhuis een feit.
Zaterdag 10 september 2011
De Dag van Zeus & Piet...
Dat Zeus & Piet nog steeds dol op elkaar zijn, blijkt wel uit wat ik gisteravond laat aantrof onder de hooikap. De kalfjes en biggen zoeken bij Familie Bofkont altijd wel elkaars gezelschap op. Destijds Aagje, Vrouw Vos en Billie Bofkont bij Rosamunde & Brutale Griet. Of Bokkie & Bessie bij Dolle Mina & Mozzarello, en nu weer Lange Liijs & Biggie bij Zoon. Kalfjes zijn zo lekker zacht en warm en de biggen weten wel bij wie ze graag liggen:-)
Maar dat Zeus & Piet nog steeds gesteld zijn op elkaars gezelschap, is ronduit bijzonder te noemen. Ze zijn allebei toch al 3 jaar en dan zijn normaliter die jeugdliefdes tussen kalf en big allang weer voorbij.
Zo niet bij Zeus & Piet.
Is het geen plaatje?
Vrijdag 9 september 2011
De Dag van de Rijdende Rechter (4)...
Het mooie was: Er was helemaal geen stank. Laat staan dat er OVERlast van stank zou zijn. Als er al wat te ruiken viel in het miniparadijsje van Rietje, dan waren het de uitwerpselen van de paar krielkipjes. Toch verzuchtte de rijdende rechter tijdens de lunch dat hij nooit in die varkensstank zou willen leven. Gelukkig zat ik naast hem om snel de kipjes als schuldigen aan te kunnen wijzen.Leuk was dat de rijdende rechter toen ineens begon over het varken van zijn oma, vroeger in Hongarije. Mooie jeugdherinneringen. En toen kwamen de verhalen over varkens bij de hele crew los.
Wat zo bijzonder aan het varken is, dat iedereen, ongeacht wie, zich wel op de een op andere manier tot varkens verhoudt. Leuk, stom, stoer of afschuwelijk, maar in alle gevallen blijkbaar toch lekker, want de conversatie ging gepaard met het eten van broodjes ham en fricandeau :-) Ik zou geen dier weten dat zoveel met mensen doet dan het varken.
Dat was nou ook juist het hele eier-eten bij Rietje. Ik voelde op mijn klompen aan dat het om heel andere dingen ging, en dat haar varkens werden aangegrepen als de stok om mee te slaan. Een erg makkelijke stok, omdat varkens altijd hefitge emoties oproepen, juist omdat ze altijd worden geassocieerd met stank.
Hoe groot was mijn vreugde dan ook, toen ik de rechter tijdens de zitting tegen de woningbouwvereniging hoorde zeggen dat de varkens van Rietje niet stonken, maar dat ze wellicht de kipjes hadden geroken? Die opmerking was natuurlijk goud, want daarmee was er in feite geen zaak meer.
Hoe dan ook, varkens stinken niet van nature. Integendeel, ze ruiken lekker van zichzelf. Een kruidige geur, die het dichtst bij lavas komt, de maggiplant. Hoe wilder het varken, hoe meer maggi. Juffrouw Loes en de andere everzwijnen van Het Beloofde Varkensland geuren dan ook het meest. Logisch, want zij moeten elkaar in het bos middels hun geur blijven herkennen.
Vrouw Vos, met onmiskenbaar wildzwijnenbloed in zich, komt op een goede tweede plaats. Maar ook Miss Piggy, toch een echt onvervalst bio-industrie varken, verspreidt een heerlijk kruidige geur. Als zij in de bio-industrie was gebleven, ja dan was zelfs Miss Piggy wel gaan stinken. Maar dat zouden wij ook als wij onze dagen zouden doorbrengen liggend in eigen pies en poep.
Van de week kreeg ik een mooi verhaal opgestuurd van de schrijver A.L. Snijders.
Mijn hart sprong op.
Hier een stukje uit zijn mooie verhaal:
Weerloos door respect
Vroeger had ik veel dieren (ik zou de soorten kunnen opsommen), tegenwoordig ben ik dierloos. Er zijn mensen die beweren dat je in je ouderdom getroost kunt worden door een huisdier, maar ik geloof dat een huisdier verdriet en eenzaamheid juist accentueert. Mijn varkens mis ik het meest - aardige, slimme dieren, lekker vlees. In 1993 vroeg Jaffe Vink of ik in Trouw tien lastige vragen van Max Frisch wilde beantwoorden.
Vraag 9
Zou u liever dood willen zijn of nog een tijdje willen leven als een gezond dier? En als welk dier?
Antwoord
Ik zou graag nog een tijdje willen leven als een gezond varken. Ik heb honden, katten, kippen, kalkoenen, eenden en een kanariepiet, en aan sommige van deze dieren ben ik een beetje gehecht. Het liefst ben ik in de buurt van mijn varkens, ze ruiken zo lekker en ze slapen zo genoegelijk. Als ik 's nachts bij ze ga kijken en luister naar hun zachte snuiven, heb ik vaak de neiging naast ze te gaan liggen in het stro. Dat doe ik nooit, ik ben bang voor gek versleten te worden. Ik ben blij dat Max Frisch me de mogelijkheid geeft in eerbaarheid te antwoorden: graag een varken.
Zal ik de schrijver eens uitnodigen op Het Beloofde Varkensland?
Mag ie de hele dag bij mijn varkens in het stro komen liggen.
Wedden dat ze hem leuk vinden?
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 28 augustus 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Donderdag 8 september 2011
De Dag van De Rijdende Rechter (3)...
Interessant al die reacties op de site van de Rijdende Rechter.De huisvarkens van Rietje hebben heel wat losgemaakt.
De meest interessante vond ik die over de maat van haar tuintje, die in een paar reacties werd vergeleken met de ruimte voor varkens in de bio-industrie:
'Ik was blij voor Rietje én voor haar 2 varkens dat ze mochten blijven, laat ik dát voorop stellen! Ik was echter zeer verbaasd dat men zich afvroeg of deze varkens in haar tuin wel genoeg ruimte hadden! Heeft men wel eens een kijkje bij de bio-industrie genomen? Niet dat dit maatgevend zou moeten zijn, verre van dat natuurlijk, maar ik begrijp niet hoe men zo met 2 maten kan meten in deze maatschappij?!'
Een logische reactie zou je denken.
Maar een langlevend varken moet je heel wat te bieden hebben, omdat ze anders wel een lang, maar heel ongelukkig leven leiden. Om te beginnen ruimte. Heel veel ruimte met veel afwisseling in de vorm van bosjes, bomen, struiken, schuurtjes, grasland, rommelstukjes, sloten, modderpoelen, etc. Een varken heeft een spannende omgeving nodig, anders komt hun nieuwsgierige aard niet aan bod.
Heeft Rietje dat? Nee. Verre van dat. Maar ik was getroffen door wat ze van dat postzegeltuintje had weten te maken. Er woonden ook wat kipjes, een heel oud katje, een oud hondje en natuurlijk haar 2 Gottinger zwijntjes: Een miniparadijsje, ook nog vol bloeiende planten, waar ik alleen maar met eerbied naar kon kijken. Hier woonde een vrouw, wier hele leven om haar dieren draaide: totale toewijding.
Hoe kon ik dat kapot maken door aan de rechter te vertellen dat er veel te weinig plek voor de varkens was? Deze varkens waren zo goed af met de liefde van Rietje. Ze uit huis plaatsen naar een kinderboerderij - zoals de woningbouwvereniging voorstelde - zou misdadig geweest zijn. Zowel voor de varkens als voor Rietje.
Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de ruimte die ik kreeg van Mr. Frank Visser. Heb veel kunnen vertellen, veel meer nog dan in de uiteindelijke montage. Maar ik zat wel met een enorm dilemma. Ik wilde vechten voor het behoud van Rietje's varkens en tegelijkertijd laten doorschemeren dat niemand het in z'n hoofd moest halen om ook varkens in huis te nemen omdat dat vrijwel altijd mis gaat en de varkens daar altijd de dupe van worden. En op zo'n manier verteld dat ik de woningbouwvereniging geen munitie zou aanreiken om hun gelijk mee te halen.
Enfin.
Toen ik Rietje een paar maanden later voor de tweede opnamedag (de uitspraak van de Rijdende Rechter !) zag, was dat smalle mensje nog eens kilo's afgevallen van de zenuwen. Het was loeispannend allemaal. Tot het laatste moment wist ik de uitslag ook nog niet. Dit heeft zich allemaal in mei en juli afgespeeld. Heel veel slapeloze nachten voor Rietje.
Morgen meer over die vermeende stankoverlast.
Wordt Vervolgd.
Woensdag 7 september 2011
De Dag van de Rijdende Rechter (2)...
Wat zullen ze vanochtend gejuicht hebben op de redactie van De Rijdende Rechter.
1,5 miljoen kijkers!
800.000 kijkers meer dan De Wereld Draait Door, om maar eens wat te noemen.
Wie het nog niet gezien heeft, dit is de herkansing: www.eerstehulpbijrecht.nl
Het was een belevenis om er aan mee te werken.
Morgen meer. Wordt Vervolgd.
Dinsdag 6 september 2011
De Dag van Varkens bij De Rijdende Rechter...
6 september. Vanavond de Rijdende Rechter!De eerste uitzending van het nieuwe seizoen!
Niet de eerste de beste dus. Snikdoeken klaar? Want het gaat over huisvarkens.
De rijdende rechter haalde mij erbij als varkensdeskundige.
En ik, nou ja kijk zelf maar vanavond.
Wedden dat ik na afloop heel Nederland over me heen krijg vanwege mijn advies?
Volgende keer in De Rijdende Rechter
De eerste aflevering van het nieuwe seizoen gaat over stankoverlast door twee huisbiggen.
In Hoorn woont Rietje Heeres met haar twee Göttinger varkens.
Ze heeft al twintig jaar dieren in haar flat maar nog nooit iemand horen klagen.
Totdat er een brief van de woningcorporatie op de mat verschijnt.
De varkens zouden stankoverlast veroorzaken.
Haar wordt dringend verzocht iets aan de stank te doen.
Zo niet, dan moeten de varkens verdwijnen, maar voor Rietje is dat ondenkbaar.
Volgens haar gaat het om een persoonlijke vete. Het maakt haar wanhopig.
Vanavond De Rijdende Rechter op Nederland 1 om 22.20 uur.
Bekijk hier alvast een hoogtepunt uit de uitzending, of bekijk de promo.
Nog meer varkens vanavond op TV.
Het programma Geloof en 'n Hoop Liefde trapt het seizoen af met Het Beloofde Varkensland.
De opnames zijn hier gemaakt op een van de weinige dagen dat de zon scheen en we zijn ook naar het Biggenbos geweest met Zeeman.
Benieuwd!
Geloof en 'n Hoop Liefde - Nederland 2 - 19.20 uur.
Maandag 5 september 2011
De Dag van Het Weesje en Zijn Grote Vriend...
Afgelopen week heeft Familie Bofkont 2 nieuwe bewoners verwelkomd.Het gaat om een zwijnenweesje - moeder doodgeschoten, familie ontwricht met alle gevolgen van dien - en een biggetje uit de intensieve varkenshouderij.
Hoe zeer het moederziel-alleen-weesje gesnakt moet hebben naar gezelschap, bleek toen de 2 kereltjes met elkaar kennis maakten. Het weesje ging meteen op de grond liggen en het roze biggetje vleide zich onmiddellijk tegen hem aan.
Sindsdien zijn ze onafscheidelijk.
Zondag 4 september 2011
De Dag van het Huismerk van Familie Bofkont
Varkens die zomaar voor hun lol mogen leven.Kwam nauwelijks voor tot er een nieuw land op de wereld bij kwam:
Het Beloofde Varkensland.
Oud worden en grijs. Welk varken maakt dat mee?
Genoeg op Het Beloofde Varkensland om speciaal voer ze te laten maken.
Want daar zitten nu net die extra vitaminen en mineralen in die ouder wordende varkens nodig hebben. En omdat varkens nooit oud worden, bestond dat voer niet.
Nu wel en de fabrikant zet er zelfs een speciaal etiket op: *ECO* Zeugbrok Bofkont.
Biologische varkensbrok met extra's. Het eigen huismerk van Familie Bofkont.
Is dat leuk of is dat leuk?
En helemaal speciaal:
Het idee kwam bij de varkenshouder Edwin Snoek vandaan toen ie een keer op bezoek was bij La Mama en Edwin, die uit zijn intensieve varkenshouderij komen.
We bespraken de pootproblemen bij de varkens op Het Beloofde Varkensland,
die vanuit de bio-industrie als big bij Familie Bofkont zijn komen wonen.
En dat bracht hem op die extra vitaminen, mineralen en biotine.
Goed gedacht!
Donderdag 1 september 2011
De Dag van Er is er een berig hoera hoera...
dat kun je wel zien dat is Bokkie!
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |