Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Woensdag 31 augustus 2011
De Dag van Gelukkige Varkens... (1)
Dinsdag 30 augustus 2011
De Dag van Geluk bij de Varkens... (3)
Maandag 29 augustus 2011
De Dag van Geluk bij de Varkens... (2)
Zondag 28 augustus 2011
De Dag van Geluk bij de Varkens...
Vrijdag 26 augustus 2011
De Dag van Radio & TV voor de Depressieve Koe...
Omdat de radio en TV straks op de stoep staan voor Moeder & Zoon,is het wel handig om de hele riedel nog even te posten.
Voor de luisteraars en kijkers hier nogmaals het bericht over de depressieve koe. (Met wie het trouwens inmiddels heel goed gaat, om over haar brutale zoon maar helemaal te zwijgen).
Dat stierkalfje heeft al meerdere malen een amoureuze sprong op z'n moeder gemaakt en gister had ie zelfs een oogje op Lange Lijs :-)!
Stier x Varken? Wat zouden daar voor kinderen uit komen?
Boer brengt depressieve koe naar Familie Bofkont voor therapie
Een melkveehouder uit Vreeland heeft een depressieve koe naar Familie Bofkont in Amstelveen gebracht. De koe was niet opgewassen tegen de prestatiedruk in de melkveehouderij. Ze kreeg geen aansluiting met de kudde en vereenzaamde zichtbaar. De boer noemde haar de trieste koe.
Toen onlangs - na een extreem zware bevalling - haar kalf verdronk,
bleef ze dagenlang in haar eentje bij de sloot staan treuren.
Omdat de trieste koe een 'lastpost' werd voor het melkveebedrijf moest ze weggaan voor de dood. Maar de boer belde Dafne Westerhof of de koe bij Familie Bofkont mocht komen wonen.
Dafne verdiepte zich in de trieste koe en ontdekte iets om het dier beter in haar vel te krijgen. Ze liep tegen een bijzonder vitaal stierkalfje aan, klaar voor vertrek naar de veemarkt, maar overtuigde de boer het beestje aan haar mee te geven.
Nu wonen de trieste koe en het vitale kalf samen bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland. Het eerste deel van de therapie is geslaagd: het energieke kalf heeft de depressieve koe weer tot leven gewekt. Het mag bij haar drinken!
Koe en kalf genieten nu van wat eigenlijk zo gewoon zou moeten zijn.
Moeder & Zoon zijn te volgen op Bofkont.TV - de webcam van Familie Bofkont.
www.bofkont.tv
Dafne Westerhof - Stichting Familie Bofkont
www.familiebofkont.nl
Donderdag 25 augustus 2011
De Dag van Moeder wil naar buiten...
Woensdag 24 augustus 2011
De Dag van de Hemelbestormer met een kapotte laptop
Zit al een poos te klooien met een kapotte laptop.Heb nu een leenlaptop, waarvan ik iedere keer maar moet afwachten of ie het nog zal doen. Tot gisteravond. Totaal ingestort.
Ziezo. Dat is tenminste duidelijk.
Vandaag dus geen weblog, althans niet van mijn hand.
Want gister kreeg ik een link opgestuurd van Bofkontfan Brigitte.
Met nog weer een andere leenlaptop heb ik net die link opgevist en daar staat me toch een verhaal. Een mens zou er verlegen van worden.
O. ik hoor net dat ik deze laptop weer terug moet geven.
Ik stop dus voor nu. Dag!
Wordt Vervolgd.
http://www.bridecoaching.nl/index.php/weblogs/item/17-hemelbestormers
Dinsdag 23 augustus 2011
De Dag van De Verloren Zoon...
Herman is er eentje.Mozzarello ook. Die steekt Herman nu al naar de kroon.
Maar die Hartendief...
Dat wordt Herman + Mozzarello in het kwadraat.
Bij de boer zag ik al dat het een bijzonder beestje was.
Dat kopje, die uitstraling,en toen hij in de Bofkontbus getild moest worden, stribbelde hij tegen met zo'n kracht, die we nog niet eerder bij zo'n jong kalf meemaakten.
In de paar weken dat dit bulletje nu bij Familie Bofkont woont, wordt steeds duidelijker dat we met de persoonlijkheid van een stier te maken hebben. Zo klein als ie is, hij gedraagt zich nu al als een echte bul. Staat er een mand in de buurt, dan is die niet veilig voor dit knaapje, en hoewel er helemaal nog geen sprake is van hoorns, hij ramt er op los. Dat heb ik Herman, Zeus of Mozzarello nooit zien doen, toen ze nog maar 3 weken oud waren.
Dan de vorm van het kopje. Onmiskenbaar een stierenkop. Kort, breed, de blik in zijn ogen onverschrokken. 't Is een soortige, zei Dierendokter Peter, toen hij Zoon voor de eerste keer zag. Een soortige. Dat woord hoor ik ook wel van boeren als ze het over opvallende koeien hebben. En Peter was ook te spreken over de bespiering van Zoon.
Kortom, een bijzonder kind, en dat is 't.
Zaterdagmiddag tijdens de workshop:
We waren net met de groep Vrouw Vos aan 't verwennen met een paar appeltjes,
toen Orson belde. Het kalf loopt buiten!
Nou lopen... Zoon stormde het erf over met een ongekende vaart, het leek wel of ie vleugels had. Kennelijk had ie 't hekje open gekregen. Hij vloog van links naar rechts, luid loeiend in paniek, op zoek naar Moeder.
Onze pogingen om hem te benaderen liepen allemaal op niks uit. Een wild hopsend en bokkend kalf, zoals je ze alleen in westerns ziet als ze te paard en met lasso achterna gezeten worden. Zo'n lasso zou inderdaad de enige mogelijkheid zijn om Zoon te pakken te krijgen.
Dat ie buiten liep, vond ik eigenlijk best, maar dat ie zo in paniek was, vond ik helemaal niet leuk. Nog een geluk dat het hele veestapeltje achter op 't land was, alleen een paar grote varkens op het erf, maar die kijken niet op van een springend kalf.
Er zat maar 1 ding op. Niet meer achter Zoon aanrennen en hopen dat ie vanzelf zijn ouderlijk huis weer in zou lopen. Maar dat gebeurde niet. Hij rende er wel op aan, maar door de paniek zag ie de ingang niet meer. Dan maar even helemaal niks meer. Ik voegde me weer bij de bruid en haar gevolg, die inmiddels al tussen de varkens in de Varkensmassagsalon lagen.
Toch maar weer even kijken. Op een gegeven moment stormde de loeiende Zoon een stal in en kon ik snel het halve deurtje achter hem dichtgooien. Ziezo. Daar zat ie voorlopig even goed.
"Hij zit binnen" riep ik naar Orson. Maar die belde even later al weer. "Niet waar. Hij loopt buiten". Bleek ie over de deur gesprongen te zijn!
Wat me opviel is dat Moeder zich tijdens de commotie helemaal niet liet horen. Ze gaf geen antwoord op het paniekgeloei van Zoon. Ik merkte dat ik daar teleurgesteld over was, had gehoopt dat ze door het zogen een band met Zoon zou hebben. Maar ik had haar het kalf ook nooit zien likken, ook al zo jammer.
Enfin.
Uiteindelijk liep Zoon toch naar binnen, verbaasd, hee daar ligt ze, ik ben weer thuis!
Maar toen.
Zondagmiddag tijdens de workshop:
Heb je gezien hoe schattig die koe haar kalfje likt? hoor ik ineens mensen tegen elkaar zeggen.
Likken? Wat? Waar? Hoe?
Gisteravond was het ook weer raak. En hoe.
Hartendief kreeg een uitgebreide wasbeurt van Moeder.
Alsof ze ineens besefte dat ze haar verloren zoon weer terug had.
Hoezo geen band?
Maandag 22 augustus 2011
De Dag van Wildeman & Twee Varkensfluisteraars...
Mooie workshop gister.Er was een hele familie uit Brabant bij.
Gezellige mensen, die Wildeman wisten te veroveren.
Helemaal toen ik het verhaal van de Moeke & de Biggen vertelde.
Hij lag aan hun voeten en week niet meer van hun zij.
En de man die ook al zo goed was met Mozzarello, werd daarmee Varkensfluisteraar van de dag. Maar er was er nog een. Tom. Totaal onbevreesd en onbevangen trad hij de varkens tegemoet. En zo werd Tom de Varkensfluisteraar van de dag in de categorie jonge mensen.
Overigens vond Tom Moeder Koe de liefste van allemaal.
Foto's van de Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 21 augustus 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Zondag 21 augustus 2011
De Dag van 788 hooibalen...
De hooibalen zijn zaterdagavond gelost.788 van de 1000, er moeten dus nog 212 bij.
Met een man of 10 keihard gewerkt en natuurlijk
volop assistentie van Familie Bofkont :-)
Zaterdag 20 augustus 2011
De Dag van Spanning & Sensatie op het Platteland...
Familie Bofkont eet me de oren van het hoofd. Het wachten is nu op 1000 hooibalen. Zouden donderdag al komen vanwege het plotseling mooie weer. Afspraken afgezegd, omgezet, plannen gewijzigd. Regent het donderdagochtend! Omgezette afspraken teruggedraaid, gewijzigde plannen ongewijzigd gemaakt, etc. etc. etc. Dat is leven met de seizoenen. Als je dat van nabij meemaakt, snap je dat voor akkerbouwers de hele zomer in het teken staat van de oogst.Dan kun je wel een afspraak plannen met twee hoogleraren van de VU om te bespreken wat het biggenbos voor hun studenten kan betekenen, maar het hooi gaat voor, want de Bofkonten moeten er de hele winter weer van eten.
Een groter verschil tussen stad en land is nauwelijks mogelijk. De verhalen die ik er over vertel worden op de Zuidas gretig in ontvangst genomen. Hooi persen midden in de nacht? Een tochtige koe op je nek? Een berige zeug achter je aan?
Spanning en sensatie op het platteland!
Nu staat het hooi voor vandaag op de planning. Weer ziet er goed uit, maar is het hooi nog droog geworden na de regenbuien van donderdag? Dat is nu de grote vraag. Regen betekent dubbel werk, want het hooi moet dan opnieuw geschud worden. Daarna kan het pas geperst worden. En dan wordt het naar Het Beloofde Varkensland gebracht.
We wachten het hooitelefoontje rustig af.
Zeker is dat er vandaag een Bruid komt en morgen ook weer een hele schare Bofkontfans. Wat maakt het uit als het hooi juist dan gelost wordt?
De Bruid springt er wel omheen en wij ook.
Dat worden vast leuke foto's :-)
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 14 augustus 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Bruid Dagmar als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 13 augustus 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 7 augustus 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 31 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Teamuitje De Boer Op! bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 28 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 24 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Vrijdag 19 augustus 2011
De Dag van Vrouw Vos (9)
Hoe gaat 't toch met Vrouw Vos?En met Maximiliaan?
Met Vrouw Vos heb ik een compromis bereikt, bevalt goed voor beide partijen.
Zoals alle oudjes slaapt en mijmert ze veel. Maar wanneer ze met bonkend geraas het hek op haar steeds grijzer wordende neus neemt, wil ze de wereld weer in.
Dan laat ik haar gaan en hou een oogje in het zeil. Als ik zie en hoor hoe ze Juffrouw Loes terecht wijst, weet ik dat het voorlopig nog heel goed gaat met Vrouw Vos :-) Ze rommelt hier, ze scharrelt daar, schuurt zich aan bomen, neemt wel of geen modderbad, en als ze de kans krijgt speelt ze nog steeds de baas. Kortom, ze heeft nog steeds haar aanzien en dat is belangrijk voor zulke types als Vrouw Vos.
En als de cowboys en girls achter op het land zijn, kan ik rustig elders wat op het erf doen. Af en toe een blik op Vrouw Vos is dan voldoende. Dat zijn gezellige uurtjes, zeker als de zon schijnt, want Vrouw Vos kan minutenlang staan stil om te zonnenbaden en daar word je gewoon gelukkig van, zoals ze dan geniet.
Als ze moe wordt of ik moet weer wat anders, loopt ze graag achter een stukje ontbjtkoek aan naar haar Villa Varkensgeluk, om zich daar weer over te geven aan de mijmeringen en herinneringen van haar lange leven. Zou ze dan ook aan Aagje denken?
Ik kreeg onlangs zo'n aandoenlijke mail over een dappere en stoere oma.
Na zo'n mail kun je weer verder en Vrouw Vos helemaal.
Hallo Dafne,
Bij het lezen van je verhaal over Vrouw Vos moest ik meteen aan mijn oma denken. Haar knieën waren versleten, dus moest ze plotseling met een stok lopen, de pijn werd steeds erger waardoor ze alleen nog in een rolstoel de deur uit kon. Toen ze tegen de zeventig was moest ze plotseling zoutarm gaan eten, was ze niet blij mee, maar goed, het moest.
Ze was verzot op lezen, breien en borduren dus ze kon zichzelf prima vermaken. Rond haar tachtigste kreeg ze MD en werd ze blind, dus nóg afhankelijker van haar (zeer zorgzame, dat wel) omgeving. In die tijd kreeg ze ook ouderdomssuiker dus een verbod op suiker. en dàt was the limit! Oma was altijd al een zoetekauw, en ze werd me toch bóós en zei, heel terecht,dat ze daar niet aan mee ging doen. Dat laatste pleziertje dat ze nog had liet ze zich niet ontnemen:"Dan maar een jaartje minder".
En ik gaf oma volmondig gelijk. Niet iedereen in de familie dacht zoals ik, maar oma hield haar (zere) poot stijf, en gelukkig zag haar directe omgeving ook wel dat ze gelijk had. Oma is lekker beschuitjes met jam en vruchtenkoekjes blijven eten en ze is 93 geworden.
Mijn oma kon voor zichzelf beslissen, jij moet het voor Vrouw Vos doen, ik wens je kracht en wijsheid en veel sterkte!
Hartelijke groeten
Nu Maximiliaan nog.
Mocht ik al heeeel even gedacht hebben dat Max in ontwikkeling Vrouw Vos achterna zou kunnen, niets is minder waar. Toevallig zag ik Pietje een bezoek brengen aan mijn lieve, krasse vechtersbaas. Binnen een seconde stond Max te schuimbekken van woede. Letterlijk. O wat frustreerde het hem dat ie Pietje niet op z'n nek kon springen. Z'n tanden klapperden op elkaar van onmacht.
Blij dat ik het zag, want nu weet ik zeker dat die twee nooit meer samen kunnen.
Maar hoe dan wel?
En dan nog de foto van Zoon in een innig samenzijn met Bokkie.
Hij maakt het heel goed samen met zijn Moedertje dat beslist al voller geworden is, haar doffe vacht weer op weg naar glans. Toch blijft Zoon heel snel ademen ( nee, dat komt niet door Bokkie :-) ), en heeft de medicatie die maandag is ingezet, dit niet verholpen.
Vanochtend weer telefonisch overleg met de ver-weg-dierendokter, en nu denken we aan longworm. Daar is iets aan te doen, dus straks weer even naar de dichtbij-dierendokter voor Ivomec. En zo gaat het leven maar door.
Familie Bofkont wenst iedereen een fijn weekend!
Wordt Vervolgd.
Donderdag 18 augustus 2011
De Dag van Varkensmassage op Corsica...
Prachtige dag voor de bruiloft van Dagmar:"Nergens anders dan op Het Beloofde Varkensland wil ik mijn vrijgezellenfeestje vieren". En zo geschiedde.
Het feestje werd georganiseerd door haar zus Sigrid.
Beide varkensfans kwamen afgelopen zaterdag al voor de 5e keer naar Familie Bofkont.
Altijd leuk als mensen terug blijven komen op Het Beloofde Varkensland.
Nog veel leuker als ze de geleerde varkensmassagetechieken ook toepassen op vreemde varkens buiten de grenzen van Het Beloofde Varkensland. En dat is gebeurd.
Sigrid vertelde dat ze tijdens een vakantie helemaal de blits had gemaakt op Corsica. Op doortocht stuitte ze zomaar op een groep wilde varkens. Ze was uit de auto gesprongen, raakte de varkentjes op hun geheime plek aan en onder de verbaasde blikken van vele toeristen vielen de zwijntjes een voor een als dominostenen om.
Sigrid in de wolken. De Corsicaanse varkens in de wolken.
Vandaag een slideshow op Dagmar's bruiloft van de varkensmassge tijdens haar vrijgezellenfeestje. Sigrid verheugt zich al op de blikken van de bruiloftsgasten.
Want hoezo wilde varkens op Corsica?
Dat zijn gehouden tamme varkens die 'in het wild' leven.
Nee, dan Juffrouw Loes. Dat is pas een echte wilde. Die heeft een snuit als een miereneter. De zussen hebben haar nog als streepjesbabyzwijntje gekend.
En om het wilde zwijn Juffrouw Loes te masseren, daarvoor moet je toch echt op Het Beloofde Varkensland zijn :-)
Juffrouw Loes wenst Dagmar en Sigrid en hun vriendinnen namens de hele Familie Bofkont een prachtige bruiloft toe!
Woensdag 17 augustus 2011
De Dag van Mooie Tijden voor de Varkens...
Met de extra zorg voor Moeder & Zoon,realiseerde ik me ineens dat aankomende maandag de VU week al begint.
Introductieweek voor eerstejaars.
Maandag de opening door de burgemeester van Amsterdam en mogelijk Zeeman :-)
En die 2500 studenten lopen 's ochtends eerst allemaal langs het Biggenbos.
Help!
Werk aan de winkel dus.
Gister werkbespreking gehad in het Biggenbos met een inside contact van de VU.
Kan spannend weekje gaan worden!
Ook leuk:
Twee passerende moslimboys met een Alice-in-Wonderland-blik in hun ogen,
toen ze Lange Lijs & Biggie zagen rondscharrelen op de bosgrond.
En ze kwamen helemaal niet meer bij van Aagje met haar Einsteinformule
(bleken Iraanse wiskundestudenten van de UVA).
Dat moest dus vereeuwigd worden.
De varkens gaan mooie tijden tegemoet...
Maandag 15 augustus 2011
De Dag van De Nieuwe Week...
Na een enthousiast bezochte workshop van gister,is er weer een nieuwe week bij Familie Bofkont begonnen.
Maximiliaan heeft vanochtend een groter tijdelijk onderkomen gekregen.
Die lieve vechtersbaas wordt een dagje ouder.
Hij zit nu in de leeftijdsfase dat ie gewoon doorknokt,
maar nog niet wil accepteren dat ie nooit meer als winnaar uit de strijd zal komen.
Dat heeft hem een paar keer lelijke verwondingen opgeleverd.
PC Pietje was verantwoordelijk, evenals Aagje de Tweede.
Jaaa, kleine biggen worden groot :-)
Max is na een langdurige en intensieve verzorging goed van zijn buikwonden hersteld, maar moest daar wel zijn vrijheid voor inleveren.
Hoe nu verder? Dat is dus de grote vraag.
Om die goed te kunnen beantwoorden woont Max voorlopig nog beschermd.
Maar het uitoopje was te mager, dus vanochtend is er een verbetering aangebracht.
Assistentie volop, zoals gewoonlijk.
Aan extra bouw-opzichters nooit gebrek bij Familie Bofkont :-)
Zaterdag 13 augustus 2011
De Dag van Dolle Mina & Zwarte Prins & Beertje...
Dolle Mina heeft vandaag haar eerste verjaardag bereikt.Vorige week kwam 'haar' boer nog even kijken.
Zijn mond viel open.
Dolle Mina zag er nog beter uit dan zijn eigen pinken van dezelfde leeftijd.
En dat ze volgens de veearts altijd een raar groot hoofd op een klein lijfie zou houden, vanwege de vroeggeboorte, is ook niks van uit gekomen.
TLC helpt dus echt...
Zorg en toewijding kunnen veel doen.
Maar die intensive care is allang niet nodig meer.
Dolle Mina heeft een eigen leven, samen met haar Mozzarello en de rest van de koeienfamilie.
Ze is zo goed opgeknapt dat ze zelfs nog een beste melkkoe zou kunnen worden. Haar boer had al eerder een balletje opgegooid in februari, toen hij zag dat het zo goed met haar ging: "Als je hem [ hem :-) ] ooit wegdoet, wil ik hem heel graag weer terug hebben".
Maar daar is geen sprake van. Dolle Mina wordt in geen 1000 jaar een productiekoe.
Dolle Mina hoort hier, blijft hier en nergens anders.
Zwarte Prins & Beertje.
Nog meer verjaardagen.
Zwarte Prins werd afgelopen dinsdag 4 jaar (9-8-2007) en Beertje is ook 4 jaar geworden op donderdag 11 augustus. Door de komst van Moeder & Zoon raakte dat ondergesneeuwd.
Maar morgen tijdens de workshop zullen we de stiefbroers alsnog in het zonnetje zetten.
Zwarte Prins is leuk. Echt een zoon van zijn moeder Miss Universe. Kort lontje.
Snel van de leg, maar als ie z'n bui heeft, als was in je handen.
En - dat is ook omiskenbaar Miss Universe - niet erg verdraagzaam naar de rest van Familie Bofkont toe. Ik moet altijd zo lachen als ie met z'n korte driftige pasjes achter een nieuwkomer aan zit, omdat Zwarte Prins vindt dat de Varkensmassagesalon alleen voor hem en z'n moeder bedoeld is :-)
Miss Universe is nog steeds dol op hem - dat neemt wel eens de vormen aan van Koot & Bie als de dominante moeder en haar zoon, die liever een vriendin in rood ondergoed zou hebben - maar Zwarte Prins slaapt iedere nacht nog maar wat graag tegen zijn moesje aan :-)
Evenals Beertje - ook inmiddels een enorm ego geworden, die nog steeds aan zijn andere kant ligt. Je bent een prins of je bent het niet.
Dat zijn van die dingen die blijven en die eenvoud maakt dat het leven op Het Beloofde Varkensland altijd de moeite waard blijft.
Dag in - dag uit.
Vrijdag 12 augustus 2011
De Dag van Moeder Is Tochtig...
Wel eens een koe op je rug gehad?Het overkwam Dennis die over het hek heen boog
om het hooi van Moeder lekker op te schudden.
Ik hoorde een klap, een brul en toen ik keek,
had Dennis een vrouw van 450 kilo met gestrekte voorbenen over z'n rug hangen :-)
Moeder is tochtig. Ze brult de hele boel bij mekaar.
Dat is toch wel andere koek dan mijn ouwe vrijsters,
die nooit een kalf kregen en dus veel bescheidener damesdagen hebben.
Het is nu dus oppassen geblazen. Ga niet met je rug naar Moeder toe staan en haal het al helemaal niet in je hoofd om te bukken, want je bent de klos.
Reken maar dat menige boer daar vroeger een zere rug aan overhield of erger...
En wat ben ik blij dat Moeder een koptouw om heeft!
Haar een injectie geven tegen de baarmoederontsteking is ook geen makkie.
Onmogelijk zonder haar even vast te zetten. Heel gedoe.
Eerst touw om paal. Dan Moeder met een emmer biks naar de paal lokken.
Dat is trouwens geen enkel probleem, want ze vliegt er op aan.
Terwijl Moeder eet, snel haar koptouw aan paaltouw vastmaken.
Maar dan:
Spuit 1. Een hele grote met veel vloeistof.
Vlug een plek in de hals uitzoeken en razendsnel mikken.
Moeder slaat haar kop alle kanten op er ontstaat een worsteling.
Loeisterk is dat magere Moedertje, maar ze mag onder geen beding winnen.
Spuit 2. Pijnstilling. Maar dan weet ze al wat er komen gaat.
De worsteling wordt een gevecht. Enfin.
Gelukkig gister voor 't laatst en het is niet voor niks geweest.
De koeiendoos ziet er al een stuk beter en schoner uit.
Het is wel even wennen aan een beest uit de veehouderij.
Er lopen hier genoeg, maar die kwamen allemaal als big of kalf, dus da's geen kunst.
Ja Brutus en Zeeman, die al volwassen waren (360 kilo!),
maar niet uit de intensieve varkenshouderij kwamen.
O ja, fokzeug La Mama wel natuurlijk.
Maar dat is zo'n schat, die doet nooit lelijk, zelfs met de prikpil,
geen grom, geen zucht, helemaal niks.
Maar Moeder moet ik nog helemaal leren kennen.
Die heeft al een leven achter de rug waarin ze moest presteren aan de melkmachine. Nu begrijp ik die boeren die hier wel eens komen en versteld staan dat mijn Bofkontkoeien nooit trappen. "Dat bestaat niet, ze trappen altijd".
Nee. Er heeft hier nog nooit een koe getrapt. Nooit.
Moeder wel al. Eén keer.
Maar genoeg om te hopen dat ze gaat beseffen dat ze nooit meer aan de melkmachine hoeft,
en dat trappen dus ook nergens meer nodig voor is...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 10 augustus 2011
De Dag van Trieste Koe & Stierkalf zijn nu Moeder & Zoon...
Boerendochter belde gistermiddag:"Hoe gaat het met de koe?"
Ze was helemaal in de wolken, vertelde ze, nu koe en kalfje bij Familie Bofkont wonen.
Veel tijd om te praten was er niet, want de veearts stond net de baarmoeder van Moeder te spoelen...
Ben ik even blij dat ik de eerste nacht bij Moeder & Zoon geslapen heb. Nou ja geslapen. Ik heb ze liggen observeren. Er was veel te zien. Moeder stond er zo gek bij. Kromme rug, staart omhoog, klaar om te poepen of piesen. Maar dan kwam er niets. Darmklachten?
Wel af en toe een brullend geloei en enorme scheten waar geen eind aan kwam alsof er een gootsteen werd ontstopt. Maar even later stond ze weer gewoon. Dan weer als een hoepel met gekromde rug. Ze liet het kalfje ook niet meer drinken, trapte hem weg als ie een poging deed. Stress van het vervoer en het nieuwe leven?
Toen het licht werd, ontdekte ik een slijmerige afscheiding bij haar doos. Baarmoederontsteking? Wel had ze trek. En hoe! De emmer met koeienbiks hing al klaar en ze strekte haar lange hals om er bij te kunnen.
Ze is wild op biks. Toen we het haar gaven, had ze nergens anders meer oog of oor voor. Zelfs toen we het kalf bij haar zetten, at ze gewoon door. En drinken dat ie deed! Hij werkte allevier de spenen af en kreeg alleen een beuk als ie tegen het uier stootte. Au!
Toen kreeg het kalfje de racekak en kwam er wat bloed mee. Tijd om Dierendokter Peter te bellen. Hij kon niet komen, maar toen ik vertelde over de kromme rug van moeder raadde hij mij aan meteen een veearts uit de buurt te bellen.
De veearts kwam als geroepen:
Trieste Koe blijkt een zogenaamde luchtzuiger.
Dat wil zeggen dat anus en vagina een afwijkende stand hebben.
Aan de scheurtjes in de vaginawand kon de veearts zien dat Moeder een extreem zware bevalling achter de rug heeft. Ineens herinnerde ik me dat boerendochter vertelde dat het verdronken kalf enorm groot was geweest. Ze was verbaasd dat die gigant uit dat magere koetje had kunnen komen.
Er is ook troep achtergebleven in de baarmoeder, dus ja Moeder heeft een fikse baarmoederontsteking. Dit koetje is niet geschikt om ieder jaar een kalf te krijgen, zei de veearts. Eigenlijk zou ze met haar bouw (luchtzuiger) helemaal geen kalveren moeten krijgen.
En Zoon heeft iets wat veel vaker bij jonge kalfjes voorkomt, omdat de darmpjes nog zo kwetsbaar zijn. Daar krijgt hij pillen voor, die er met de pillenschieter in moeten. Ooit geleerd op de Boerenschool, en nu maar eens in de praktijk brengen:-)
Het siert deze boer dat hij het met Trieste Koe te doen had.
Wat een geluk dat hij haar naar Familie Bofkont heeft gebracht!
PS
Er zijn vele passende namen.
De echte vader en moeder van het stierkalfje heten Karel en Willy, om maar eens wat te noemen. De kleindochter van de boer kwam met Grote Zus. Ook leuk. Zelf vind ik Trieste Koe een prachtige naam, evenals Tristesse natuurijk. En dan Hartendief.
Omdat het stierkalfje van pas 2 weken nu al een brutale opdonder is met onmiskenbaar stierengedrag lag de naam Bulle op mijn lippen.
Tristesse en Bulle.
En toch gaan ze Moeder en Zoon heten.
Omdat Moeder staat voor al die lieve koeienmoeders de ieder jaar hun kind moeten afstaan voor de kaas.
En omdat Zoon staat voor al die schattige stierkalfjes, die nooit bij hun moeder mogen blijven en altijd op de veemarkt belanden.
Daarom.
Welkom Moeder en Zoon bij Familie Bofkont!
PPS
En de webcam staat nu op dit mega Koeiengeluk:
www.megastal.nl
Dinsdag 9 augustus 2011
De Dag van Wie Niet Waagt Wie Niet Wint...
Er is veel gebeurd sinds zateragavond.Heel veel...
Het was niet alleen Trieste Koe waardoor ik niet kon slapen.
Het ging ook om een kalfje dat ik daar gezien had. Drie kalfjes in een schuurtje.
Een van hen stond meteen op toen hij me zag en liep op me toe.
Zo onbevangen en onbevreesd dat het me recht in m'n hart raakte.
"Die gaat maandag weg" zei de boer. "Een stiertje".
Het stierkalfje had een vacht, zo glanzend en zacht, geen oormerken. Nog niet.
En hij had een wit hartje op z'n fijne zwarte kopje.
Daarna liepen we door naar het weiland waar Trieste Koe in de verte stond.
Toen ik mezelf allerlei argumenten hoorde opnoemen tegen de boer waarom ik Trieste Koe niet zou opnemen, bleef de beeltenis van dit kalfje door mijn hoofd spoken.
's Avonds laat thuisgekomen bleek dat ik mijn camera had laten liggen op de waranda van de boerendochter.
Stom! Dat hele eind weer terug.
Maar het moest wel, want de volgende dag was er een workshop.
Toen ik het pad weer afdraaide zag ik dat het al over elven was.
Zo laat kon ik daar toch niet meer aankomen.
Ik besloot om dan zondagochtend maar snel heen en weer te sjesen voor de workshop zou beginnen.
En toen kwam die slapeloze nacht.
Op Tristesse van Chopin kwamen de beelden van het onbevangen kalfje terug.
De manier waarop hij op z'n benen stond, zo in contact met zichzelf en alles om hem heen, zo gretig om te leven.
De aanblik van de intens trieste koe kwam daar doorheen en ineens zag ik de oplossing. Dit kalf met zijn vitaliteit, alleen hij zou de Trieste Koe kunnen redden van haar depressie. Trieste Koe zou haar verdronken kind terug hebben, evenals haar eerste kalf dat een jaar geleden na de geboorte bij haar werd weggehaald omdat wij kaas willen eten.
Wat kan dat stomme geld me verdomme ook schelen, dacht ik.
Heb ik ooit iets NIET gedaan voor de beesten, omdat het geld er niet voor was?
Heb ik Zeeman op de stoep van het slachthuis in de steek gelaten omdat ik die 2000 euro voor zijn vrijkoping niet had?
Nee.
Heb ik een peperdure rechtszaak tegen het oormerken laten schieten omdat ik Spong niet kon betalen?
Nee.
(en dat ik daarvoor mijn leven lang een giga-lening moet blijven aflossen, het zij zo).
Heb ik afgezien van het arbeidsintensieve forensisch onderzoek - door de hoogleraar Veterinaire Pathologie herself - over de doodsoorzaak van Eva omdat er geen geld voor was?
Nee.
Waarom zou Trieste Koe dan nu niet kunnen komen?
Terwijl de unieke gelegenheid zich voordoet dat een boer mij zelf benadert?
Nu ik de kans krijg een depressieve koe te redden van de slacht?
Nu ik een stierkalf de gang naar de veemarkt kan besparen?
Nu ik koe en kalf - en daarmee alle koeien - terug kan geven wat het systeem van de melkveehouderij ze heeft afgepakt? Hun trots, hun leven.
(en wat heeft Familie Bofkont niet te danken aan de meelevende, gulle fans?)
En zo kwam het dat ik op zondagochtend niet alleen de camera kwam halen.
"Ik wil de Trieste Koe opnemen onder 1 voorwaarde" zei ik tegen de boer.
"En die is dat ik je moet betalen", vulde de boer aan.
"Nee. De voorwaarde is dat ik dat kalfje met het hartje op zijn voorhoofd met haar mee neem. Dat beestje is haar redding."
En ik zei nog veel meer.
Toen werd het stil.
"Wat krijg ik voor de koe?" vroeg de boer.
"Niks, want ze gaat me al meer dan genoeg kosten en ik moet nog zien hoe ik dat geld bij mekaar ga harken", zei ik.
Het is nu dinsdagochtend.
Zoals iedere dinsdag is er kalfjesmarkt in Purmerend.
Honderden loeiende kalfjes, die geen idee hebben waarom ze daar zijn.
Maar het kalfje met het hartje op zijn voorhoofd is er niet bij.
WANT SINDS GISTERAVOND LIGT HET KALFJE HIER SAMEN MET ZIJN NIEUWE MOEDER IN HET STRO!
Wordt Vervolgd.
PS
De veearts is nu onderweg want Moeder heeft alle verschijnselen van een baarmoederontsteking.
PPS
Van de penningmeester van Stichting Familie Bofkont
mag ik NOOIT meer naar zielige dieren gaan kijken :-)
Giro 469 (inderdaad maar 3 cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. Moeder & Zoon
Maandag 8 augustus 2011
De Dag van Buffelknuffelen & Tristesse...
Wie benieuwd is naar een echte knuffelbuffelkan terecht op Het Beloofde Varkensland in Amstelveen.
Daar woont Mozzarello, de jonge, knappe waterbuffel,
die gek is op vrouwen en dat goed laat merken.
Die knuffelkunst heeft hij afgekeken van zijn collega's
Zeus en Herman, de twee knuffelstieren.
En die hebben dat weer geleerd van Billie Bofkont & Co,
de vrijgrage varkens van Het Beloofde Varkensland.
Wie kennis wil maken met deze bijzondere beesten,
is welkom op de Familie Bofkont Workshop.
De komende workshops nog enkele plaatsen.
Ook voor mannen :-)
Iets heel anders:
Als ik ergens niet tegen bestand ben, dan is het tegen eenzaamheid bij dieren.
Hoeveel eenzame varkentjes spoken er 's nachts niet door mijn hoofd? Teveel,
want ik word er te vaak mee geconfronteerd.
Afgelopen zaterdagavond ben ik op bezoek geweest bij de Trieste Koe.
Over eenzaamheid gesproken...
Ik zag haar in de verte.
Het regende en ze stond bij de sloot waar haar kalf verdronken is.
Ze stond niet alleen apart van de kudde, maar ze was ook opgesloten in zichzelf.
Zwaar depressief. Eenzamer kon een koe niet zijn.
De Trieste Koe leverde me een slapeloze nacht op.
Met mijn hoofd had ik besloten haar niet op te nemen.
Daar waren genoeg redenen voor met als voornaamste: geen geld en geen hoorns.
Toen ik 's nachts om 5.00 uur nog wakker lag met een bonzend hoofd waar maar geen rust in wilde komen, heb ik naar Tristesse geluisterd van Chopin.
En daar kwam het water uit dat volle hoofd en heb ik me een voorstelling kunnen maken van een genezingsproces voor Tristesse.
En nu heb ik een plan.
Doodeng, maar wie niet waagt, wie niet wint.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 6 augustus 2011
De Dag van Vrouw Vos (8)...
Vrouw Vos was helemaal niet gelukkig in haar aanleunwoning. Ik zat er erg mee in. Weer opgekrabbeld, beschermd wonen voor een nog oudere dag, en iedereen weer blij. Maar zo werd het niet. Vrouw Vos wilde maar 1 ding en dat was haar vrijheid terug.
Kan ze dan geen gezelschap krijgen? vroegen bezoekers. Nee, want daar gaat het Vrouw Vos helemaal niet om. Vrouw Vos is een solitair varken, dat in haar eentje in de groep leefde. Sinds Aagjes overlijden wil ze geen aansluiting met geen enkel ander varken of big op Het Beloofde Varkensland. Toen Aagje nog leefde waren die twee alleen op elkaar betrokken en verder op niemand anders. Vrouw Vos als eeuwige weduwe dus. Misschien niet zo gek, omdat zij en Aagje -samen met Billie Bofkont - de grondleggers van Het Beloofde Varkensland zijn.
Maar stel dat Vrouw Vos wel gezelschap in haar aanleunwoning wilde hebben, welke varkens had ik daarvoor dan van hun vrijheid moeten beroven? Gelukkig werd ik niet ook nog eens voor die vraag gesteld, het was zo al ingewikkeld genoeg. Was? Ja was!
Dat komt zo:
De afgelopen week heb ik vaak gedacht dat het beter was geweest als Vrouw Vos de hernia niet overleefd had. Dan was het tenminste duidelijk geweest. Nu zat ik met een opgelapte, maar ongelukkige Vrouw Vos in een beschermde aanleunwoning. Ze was narrig, stond maar tegen het hek aan te duwen en liep met een grote boog om de modderpoel heen, die we speciaal voor haar aangelegd hadden. En ze leefde nog lang en ongelukkig...
Wat moest ik daar nou mee aan?
Een andere woning dan op een andere plek op het erf? Zou dat de oplossing zijn? Ik liep al wat te speuren waar dat dan zou moeten, tot ik ineens dacht, ik lijk wel gek. Weet je wat ik doe? Ik geef Vrouw Vos haar vrijheid terug op Het Beloofde Varkensland. En gaat het mis, dan gaat het mis, maar dan sterft ze tenminste in het harnas.
Toen Dokter Peter van de week langskwam om over Mannetje Bromsnor en Theo te overleggen, vertelde ik over mijn voornemen. Samen met Nanke - Peter's vriendin en ook dierenarts - hebben ze uitgebreid naar de motoriek van Vrouw Vos gekeken. Ook vertelde ik over de invulling van haar leven van de afgelopen jaren, en liet de plekken zien waar ze graag kwam, de modderpoelen etc. En daar, ik wees op het weiland met de de grote modderpoel in de verte, komt ze al heel lang niet meer. Dat is te ver weg geworden.
Probeer het maar, zeiden ze. En de bulten bij haar spenen? Vrouw Vos heeft op 2 plekken een bal, eerst zo groot als een pingpongbal, nu al een flinke sinaasappel. Tumoren, naar alle warschijnlijkheid. Daar kunnen ze door of mee doodgaan, zo zeggen dierenartsen dat altijd, zei Peter. En toen wist ik het zeker: Vrouw Vos krijgt haar vrijheid terug. Beter nog een kort en gelukkig leven, dan langer en ongelukkig.
Gistermiddag heb ik hek opengezet. Ik ben de hele middag met haar meegelopen. Ben daarmee de personal varkenshoedster van Vrouw Vos geworden en viel van de ene in de andere verbazing. Vrouw Vos heeft vriend en vijand versteld doen staan. Wat een wilskracht. Ze loopt onvast, maar dat weerhield haar er niet van onmiddellijk naar de sloot te stiefelen voor een modderbad. Enfin kijk zelf maar.
En die tumoren? Zou een operatie iets uithalen? Moet ik dat nog willen? Weet ik nog niet. Voorlopig had Vrouw Vos een moordmiddag en ging ze zelf tegen een uur of 19.00 weer terug naar haar aanleunwoning.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 2 augustus 2011
De Dag van Trieste Koe...
Het miniveulentje met dwerggroei (kruising minipaardje en shetlander), waar ik laatst een adres voor zocht, is onder de pannen.Hoera!
Nu iets anders. Een trieste koe. Het verhaal gaat als volgt:
Arme koe woonde bij een boer die zijn koeien uitsluitend binnen houdt. Deze koe werd daar helemaal mal van en stond de hele dag met haar kop door een hek heen te schudden. De buurman van die boer - ook een koeienboer - zag dat en kreeg het met de koe te doen.
Hij dacht weet je wat, ik neem koe van buurman over, want bij mij kan ze lekker buiten lopen in de kudde. Maar koe durfde aanvankelijk niet naar buiten. Na een hoop getob lukte dat uiteindelijk, maar ook met de nieuwe kudde kreeg ze geen aansluiting en bleef een eenzame cowgirl.
En dan nog dit:
Vorige week kreeg ze een kalf. Arm Kalf viel in de sloot en verdronk.
Sindsdien is de koe ontroostbaar.
De boer is 70 en heeft niet meer de puf om zijn sneue koe de zorg en aandacht te geven, die ze nodig heeft. Dat betekent in een boerenleven maar 1 ding en dat is slacht. Maar Trieste Koe schijnt een heel lief dier te zijn en hij vroeg zijn dochter mij te bellen: "Want ze doen heel goed werk daar".
Dochter ook erg begaan met de koe, die zij Trieste Koe noemt:
"Het is een heel lief beest, je kunt haar zo uit de wei pakken".
En toen ging de telefoon dus gister.
Ik zie het zo:
Deze koe heeft een te gevoelige natuur voor het systeem van de veehouderij.
Ieder jaar een kalf krijgen dat na de geboorte van je afgenomen wordt,
ik geef het je te doen als moeder.
Wie zou daar niet depressief van worden?
En dan ook nog een buitenbeentje in de kudde. Arm beest.
Wat nu?
De penningmeester van Stichting Familie Bofkont heeft me met zijn rekenmachientje voorgerekend dat Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Dolle Mina en Mozzarello ieder 300 euro per maand aan voer kosten.
Zoveel? Ja zoveel. Kijk maar. En ja, daar stond het echt. 300 euro per maand per koe. Dat is dus wel even heel iets anders dan een biggetje, dat mee komt eten bij Familie Bofkont.
Ik heb een oproep gedaan op twitter.
Welk bedrijf wil deze koe financieel adopteren?
Een lieve dame met een eenvrouwstoko kan 25 euro betalen en stelde voor om met een stel mensen het maandbedrag bij elkaar te lappen.
Ontzettend lief aangeboden, maar los van het feit dat niemand anders zich heeft aangemeld, is dat te ingewikkeld en te onzeker. Want 25 euro per maand is voor een zzp-er of een particulier toch 300 euro op jaarbasis en wie houdt dat vol, jaar in jaar uit?
Koeien worden oud en zeker bij Familie Bofkont :-)
Heb er inmiddels een nachtje over geslapen. Financieel kan het niet.
Ik ga straks boerendochter terugbellen met de vraag om een foto van de koe.
Die stuur ik naar de krant.
Wie weet willen ze een oproep doen en meldt zich een bedrijf aan.
Wordt Vervolgd.
Maandag 1 augustus 2011
De Dag van De Bofkont Apotheek...
Er zijn nog mensen in de workshops die vragenof de varkens iedere dag gevoerd moeten worden :-)
JA!
En dat niet alleen.
Wat te denken van de dagelijkse medicatie voor de slecht lopende varkens?
En dat worden er steeds meer, want ze worden hier allemaal oud.
(was natuurlijk niet helemaal niet bedoeling,
ze waren bestemd voor een kort bestaan van 6 maanden :-)
Er gaat wat doorheen aan voedingssupplementen en medicatie op Het Beloofde Varkensland.
Iedere vrijdag wordt de Bofkont Apotheek dan ook weer aangevuld met tassen vol nieuwe voorraad.
Dit gaat er per dag bij Familie Bofkont doorheen:
42 tabletten glucosamine/chondroitine/msm
26 tabeltten glucosamine/chondroitine
17 tabletten ibuprofen van 400 mg
17 tabletten ranitidine (maagbeschermer) van 75 mg
7 broden
7 potten pindakaas (euroshopper, want calve is te duur :-)
En dan nog de tubes Groene Leem om de familievetes te beslechten...
Dat maakt samen 113 euro per week voor de voedingssupplementen, medicatie, brood, pindakaas en Groene Leem.
Dit staat dus helemaal los van de dierenartsbezoeken.
De pillen worden verstopt in stapels boterhammen met pindakaas.
Daar zijn de varkens dol op en dat plakt lekker,
zodat ze de pillen niet kunnen uitspugen.
En dan uitdelen!
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |