Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Zondag 31 juli 2011
De Dag van Vriendschap...
Zaterdag 30 juli 2011
De Dag van Nooit Meer Iets Van Gehoord (2)
Swientie.Ook al weer drie jaar gelukkig op Het Beloofde Varkensland.
Net als Miss Piggy van Friese komaf.
'Hallo ik had een vraagje.
Op 10 mei was ik jarig en werd ik 20 jaar.
Mijn vrienden hebben mij toen een varkentje gegeven, maar helaas kan ik haar niet houden omdat ze groot word en wij hebben hier niet voldoende ruimte.'
Het bleek om een biggetje te gaan.
Weggehaald bij de moeder en ineens pats boem midden op de dansvloer.
Zouden die vrienden de muziek toen zachter gezet hebben voor die gevoelige biggenoortjes? Vast niet. Dat gaf de doorslag. En ook omdat de kleine Juffrouw Loes een nog veel leuker leven zou krijgen met een leeftijdsgenootje.
Dus dat werd weer een ritje naar Friesland op een zaterdagavond na de workshop.
Het 20-jarige meisje was de volgende dag met haar ouders toevallig in de buurt van Het Beloofde Varkensland. Ze kwamen kijken en haalden opgelucht adem, want ze waren van een groot probleem verlost.
Dat was op 18 mei 2008. En daarna?
Noooooit meer iets van gehoord:-)
Vrijdag 29 juli 2011
De Dag van Nooit Meer Iets Van Gehoord...
Biggetjes mogen groot worden op Het Beloofde Varkensland.En oud. En nog veel ouder.
Vanochtend stond Miss Piggy tegen de deur op.
Waar deed me dat toch aan denken?
Precies. Aan die foto met Boy George op de achtergrond.
Nu, zeven jaar later, weer zo'n plaatje, maar dan met Brutus.
En de mensen die we van een groot probleem hebben verlost door
Miss Piggy op 27 juli 2004 helemaal uit Friesland op te halen?
Noooooit meer iets van gehoord...
Donderdag 28 juli 2011
De Dag van VU & Varkens...
Het zal niet lang meer duren voor ik naar buiten kom met mijn beweegredenen voor Het Biggenbos...Inmiddels val ik van de ene in de andere verbazing. Zo langzamerhand zou ik bijna gaan geloven in het geheim van The Secret (dat wat je wil trek je naar je toe :-)).
Het Biggenbos ligt recht tegenover de Vrije Universiteit.
Dat komt heel goed uit, want daar heb ik al sinds begin dit jaar een bedoeling mee.
(zoals gezegd: binnenkort het wie-wat-waar-en-waarom van het Biggenbos).
Maar de opzet en voorbereidingen van het Biggenbos hing van obstakels en hindernissen aan elkaar.
Heel vaak heb ik gedacht of dat zou moest zijn, voortekenen om er mee te stoppen, en dat ik verder geen kostbare energie en tijd meer in moest steken. Maar steeds weer zag ik mogelijkheden om er toch mee door te gaan.
En zoals het er nu uitziet, is dat maar goed ook!
Het begon afgelopen vrijdag al:
de allereerste bezoeker bleek een buurtbewoner te zijn, die veeteelt had gestudeerd.
Daarna zondag op de Familie Bofkont Workshop.
Ineens werden er een hoogleraar en een studente in mijn schoot geworpen.
Beiden dol op varkens en beiden van de VU!
En gister weer zo'n verrassing: een passante die onderzoek doet naar varkenswelzijn.
Op de VU!
Dan nog een VU medewerkster die stage wil lopen bij onze varkens.
En kijk nou toch. Vanochtend kreeg ik deze mail:
Goedemorgen,
Elke dag loop ik van station Amsterdam Zuid naar de VU waar ik werk.
En tot mijn verbazing zie ik sinds kort onderweg naar mijn werk een biggenbos. De vorige keer dat er varkens op de Zuidas te vinden waren ben ik vaak langs de andere kant van de weg een stukje omgelopen. Normaal gesproken is het een saaie wandeling maar de varkens waren altijd erg leuk om te zien.
Hoe lang kan ik hiervan genieten?
Van mij mogen ze permanent blijven.
Nou! Ben ik even blij dat we doorgezet hebben!
Al dat gedoe (en het is nog niet afgelopen, want vanochtend liepen we al weer om 5.15 uur in het Biggenbos om een brandje te blussen) is ergens goed voor geweest.
De VU blijkt bevolkt met Varkensfans!
Zou VU soms staan voor Varkens Universiteit?
Wordt Vervolgd.
Woensdag 27 juli 2011
De Dag van Biggengeluk in het Biggenbos...
Straks weer naar het Biggenbos.The Biggies kunnen vanaf 14.30 uur ontvangen.
Tegenover de VU, naast de BP op de hoek van de Gustav Mahlerlaan/Parnassusweg.
Wie dit biggengeluk wil meemaken is van harte welkom!
Dinsdag 26 juli 2011
De Dag van Recept voor Geluk...
Recept voor geluk.Benodigheden: Stro & Beesten.
Haal de baal stro in losse plakken uit elkaar.
Schud iedere plak los, tot alle strootjes op de grond liggen.
Doe dit zorgvuldig, anders blijven er harde stukken over en dat ligt niet lekker.
Vlei je tegen een of meerdere varkens aan en zorg
dat er voldoende ruimte achter je rug blijft voor contact met een buffel of pink.
Geef je over en laat de beesten genieten.
Geluk gegarandeerd.
Maandag 25 juli 2011
De Dag van Beertje's Romance...
Beertje had 't getroffen gister.Hij is volledig opgegaan in de aandacht van een dame.
En er ontstond iets heel moois tussen die 2...
Zondag 24 juli 2011
De Dag van Beulen & Buffelen op Het Beloofde Varkensland...
'Beste Dafne en Bofkonters,
Nog nooit op Het Beloofde Varkensland geweest,
maar eens komt er een dag...
Vananavond voelde ik me zo verdrietig,
de wereld is een en al ellende.
Noorwegen, Afrika, Amy Winehouse dood,
en ga zo maar door.
Maar als ik dan even op de Bofkontsite ga kijken
word ik weer helemaal blij!
Dank voor alles wat je doet Dafne!'
Leuk!
Familie Bofkont als troost voor het wereldleed.
Maar ik doe het niet alleen hoor!
1.
Wat te denken van Maya die vanochtend al weer vroeg in trein en bus is gestapt om hier vandaag - zoals elke zondag - mee te helpen met de Familie Bofkont Workshop? Door weer en wind vanaf het busstation in Uithoorn naar Het Beloofde Varkensland loopt? En dan ook nog altijd verse croissants, muffins en ander lekkers meebrengt?
2.
Wat te denken van Erin die ons uit - ik weet niet hoeveel - onverwachte en idiote Fawlty Towers-achtige situaties heeft gered? En stad en land afreist om Bofkontpannen en Bofkontkroonluchters op te duikelen via Marktplaats? Verse bloemen en chocola meebrengt? Boodschappen doet? Het servies aanvult als de varkens weer eens hebben ingebroken en alles heben vernield?
3.
Jeroen die bijna elke zaterdag de boodschappen voor de workshops doet?
Die de foto's schoonpoetst om de modder van varkenssnoetjes te verwijderen?
4.
Orson, die bijna iedere dag door weer en wind op de fiets naar Het Beloofde Varkensland komt? Het erf op orde houdt, stro helpt lossen, klussen doet die niemand anders doet of kan, kunstwerken maakt van afgewaaide takken, maar ook meebeult in het Biggenbos en nog veel meer.
5.
Kees, die zo'n goede kijk op het wel en wee van de Bofkonten heeft en naast het drollenruimen met de tube groene leem rondgaat? En die Dennis zo goed assisteert met de hoef- en wondverzorging en Vrouw Vos zo lekker kan verwennen met een massage?
6.
Ingeborg, die met een professionele managementprecisie alles overziet, regelt, organiseert, rangschikt, en bijspringt als ze weer komt meehelpen tijdens de workshops?
7.
En dan nog de oproepkrachten voor barre tijden en andere gezellige bijeenkomsten:
Jaro, Martien, Arthur, Tjerk, Lasse, André, Jan en Jörn.
8.
En last but not least Dennis. Als die er niet geweest was, had Familie Bofkont nooit kunnen worden wat het nu is. Nog niks is te gek geweest. Iedere keer als ik wat verzin roept hij vertwijfeld uit: O nee! Een rijdende bus van riet? Dat gaat niet! Een Biggenbos in Amsterdam? Onmogelijk! En ga zo maar door. Maar met Dennis kan ik de oorlog winnen. Keer op keer.
En nu is het weer tijd voor de Familie Bofkont Workshop...
Zaterdag 23 juli 2011
De Dag van Veetransport en VIP Vervoer..
Zeeman heeft het Biggenbos ingewijd.Die eer kwam hem toe en niemand anders.
De eerste passant bleek veeteelt gestudeerd te hebben.
Zeeman kon zijn goedkeuring wegdragen: 'Een knap beest'.
Leuk zo'n varkenspraatje midden in Amsterdam.
Enerverende dagen achter de rug.
Donderdag werd er stro gelost en wat voor stro.
Het mooiste dat ik ooit gezien heb.
Goudgeel gerstestro uit Frankrijk.
Zelfs met dit sombere herfstweer blijft de zon schijnen.
De Bofkonten kwamen als dollen uit het land gestormd toen de vrachtwagen het erf op reed.
Herman dook de stroberg met zijn hoorns in en was er het liefst bovenop gesprongen.
De chauffeur was zo'n ouwe-rot-uit-het-boerenleven.
Hij klom de kabine uit en werd meteen omringd door de bofkonten.
En dan komen de verhalen:
"Vroeger reed ik met varkens van Zwolle naar Napels.
Dat is voor jullie niet leuk natuurlijk, maar dan gingen ze naar de slacht.
Zeker 40 jaar geleden. Dat was me wat. Toen had je nog niet van die liften.
De laatste varkens moesten we altijd bovenin tillen.
En dan dat hele eind sturen. Nu heb je allemaal van die regeltjes.
Dan moeten ze tussendoor rusten, ergens onderweg in een stal."
De laatse varkens optillen... Daar moet ik even niet aan denken.
Hoe zal dat gegaan zijn? En dan zo'n eind de hoogte in. Arme varkens.
En dan dat hele eind naar Napels in die bloedhitte. 40 jaar geleden.
Hoeveel varkens zijn er wel niet in die tijd gefokt en geslacht? Ontelbaren.
Nu zijn de vrachtwagens geavanceerd met liften, stuurbekrachtiging, airco en alle moderne toeters en bellen, maar daarmee zijn de varkens nog niet veilig omdat de chauffeurs de bochten te hard nemen en menig varkenstransport daardoor kantelt.
Wat betreft dat verplicht rusten onderweg, daar ben ik helemaal mee eens.
Maar niet in een vreemde stal. Gewoon in de vrachtwagen zelf.
Auto aan de kant, motor uit en eten, drinken en slapen in de wagens zelf.
Dat is veel beter voor varkens dan weer uitladen, een vreemde stal in, en daarna opnieuw nog eens opgeladen worden. Om maar niet te spreken over de rangordegevechten die zullen ontstaan door 2 keer nieuwe omstandigheden.
Maar dat betekent wel dat de vrachtwagens daar helemaal op ingericht moeten worden.
Star Zeeman ging uiteraard met zijn eigen VIP Vervoer naar Het Biggenbos.
Er lag zelfs een TV-maker naast hem in het stro om alles vast te leggen.
Die was de hele dag op Het Beloofde Varkensland en ging dus ook mee naar Het Biggenbos.
Zeeman in het bos. Wat een belevenis!
We konden niet lang blijven want er moest nog veel op Het Beloofde Varkensland gedraaid worden, maar het was genoeg tijd om te zien dat Het Biggenbos met daarin een echt varken als een magneet op Amsterdammers fungeert.
Dat belooft nog wat de komende tijd.
's Avonds kreeg ik een mail van varkensvriendin Channah met een oproep om te tekenen tegen veetransport:
Onderwerp: Steun aub Eyes on Animals met haar werk:
nieuws: 'Stop export levend vee vanuit EU naar Turkije vanwege misstanden
Beste mensen,
Vandaag en morgen brengen in heel Europa de media de oproep tot een exportstop vanuit de EU naar Turkije. Eyes on Animals heeft samen met Animal Welfare Foundation en Compassion In World Farming langlopend onderzoek gedaan naar de ellendige omstandigheden waaronder runderen en schapen worden doorgevoerd naar bestemmingen in Turkije en verder.
Op papier mocht vandaag in Nederland Trouw de primeur hebben, andere dagbladen volgen morgen. Vanavond in Uitgesproken VARA volgt een reportage (Ned. 2 om 20.25u) die de misstanden in de veehandel laat zien en in het bijzonder het zoveelste bewijsmateriaal dat Eyues on Animals heeft verzameld tegen één Nederlandse veetransporteur: Keus & Mollink. CDA-europarlementarier Esther de Lange (uitgekozen tot invloedrijkste vrouw in Europa) zegt dat ze zich gaat hard maken voor een beperking van de lange-afstandveetransporten tot 500 kilometer!
Als jullie nog geld over hebben voor een goed doel: DONEER aub aan Eyes on Animals zodat wij ons werk kunnen voortzetten. Dat kan via deze link: http://eyesonanimals.com/index.php?id=25
En teken en verspreid de petitie waarin burgers het Europarlement oproepen veetransporten te beperken tot 8 uur: http://www.8hours.eu/
Zie video's op: http://www.youtube.com/eyesonanimalsinspect
Als je getekend hebt, kom dan voor troost naar Zeeman in Het Biggenbos.
Maandag zijn we er weer. Ik twitter nog wel hoe laat.
Woensdag 20 juli 2011
De Dag van Vrouw Vos (7)
Vrouw Vos maakt progressie.Ze staat goed op en gaat weer goed liggen.
Alles naar omstandigheden natuurlijk.
Maar we mogen zeker niet klagen, want dat oude taaie vrouwtje wil zich er voorlopig nog niet onder laten krijgen :-)
Alle reden dus om het haar nog zo comfortabel mogelijk te maken.
Het wordt tijd om haar tijdelijke aanleunpaleis te vervangen door een permanente.
Voor Vrouw Vos wordt het voortaan beschermd wonen, zodat Herman zich niet meer hoeft te ergeren aan oude vrouwtjes die naar zijn smaak niet snel genoeg ter been meer zijn :-)
Een ruime room with a view over het weiland, een lekkere uitloop en een prive modderpoel.
Vannacht gaat de verhuizing van Vrouw Vos plaatsvinden.
Het moet heel rustig zijn op het erf, dus Familie Bofkont moet al onder zeil liggen.
Vrouw Vos gaat dan alle tijd van de wereld krijgen om van A naar B te komen.
Mocht dat toch teveel inspanning van haar vragen, dan moeten we haar kunnen vervoeren op een kar met een heel lage instap. Die kar moet vandaag nog gemaakt worden...
Maar er moet nog veel meer vandaag. Straks gaan we de laatste inspanningen verrichten aan het Biggenbos. Tot gisteravond laat daar nog gewerkt aan afrasteringen. Het bos is groot, er kwam maar geen eind aan palen, gaas, prikkeldraad en stroomdraad.
En niet te vergeten de troep. Ik heb wat blikjes, dozen, wikkels, aanstekers, plastic tassen, ouwe onderbroeken en gebruikte condooms opgevist. Maar ook koffiezetapparaten (!), DVD spelers (!), kinderfietsjes (!), flessen pies (!) en nog meer onwaarschijnlijkheden.
Heb maar steeds voor ogen gehouden dat het hard werken is om via de rijstebrijberg in het paradijs uit te komen.
"Wanneer komen die varkens nou?" vroeg een passant gisteravond.
En eerder kwam er al iemand op me af rennen, wapperend met een tientje:
"Ben jij Dafne van de varkens van de televisie?
Hier wat geld. Zo goed wat jullie voor de varkens doen!"
En dat geeft dan weer moed om door te gaan.
Maar nu hebben we een absolute deadline. Vanavond moet alles rond zijn, want morgen wordt er een 'filmisch portret' van mij gemaakt zoals de TV-maker het noemt (schijnt net iets anders te zijn dan een reportage) en gaan Biggie & Biggie het Biggenbos inwijden.
Ik ben toch zo benieuwd hoe ze het daar zullen vinden.
Die heerlijk losse bosgrond dat moet toch het einde zijn voor varkens.
Morgen zullen we het weten.
Maar voor nu eerst nog met Sneeuwwitje naar de poezendokter Jeannet
(die overigens op haar website met Mister Frisling staat :-))
Sneeuwwitje heeft rare oogjes en daar moet even naar gekeken worden.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 19 juli 2011
De Dag van Beertje!
Beertje heeft een fan, een volger. Er wat voor 1.Ze is redacteur bij Margriet en studeert voor dierentolk.
Zaterdagavond viel haar oog op Beertje en is ze op afstand een gesprek met hem begonnen.
En gister kreeg ik een mail van haar of het mogelijk was dat ze Beertje voor de webcam had gezien. Hij had op haar verzoek een pirouetje gedraaid onder de hooikap.
Die Beertje!
Familie Bofkont doet menig hart sneller kloppen, dat is al langer bekend, maar dat mijn Bofkonten nu ook gesprekken op afstand voeren met hun fans, dat is nieuw voor mij.
Beertje doet zich daarbij trouwens mooier voor dan ie is, zag ik, terwijl ik het lange gesprek even scande, want de dierentolk had mij gevraagd de conversatie tussen haar en Beertje te lezen.
Hij kwam op haar zachtaardig en schattig over, terwijl de Beertje die ik meemaak een behoorlijke kribbekop met een kort lontje kan zijn :-) En bepaald niet lief voor de nieuwkomers.
Een normale ontwikkeling trouwens bij roze lummels, als ze tijd van leven krijgen.
En Beertje is ook al weer bijna 4 jaar.
Toen besloot ik hun gesprek niet verder meer te volgen.
Ik hoef zijn romances heus niet als een nieuwsgierige, jaloerse moeder te bespieden.
Als Beertje goed voor de dag wil komen, is dat zijn goed recht.
Doen we dat niet allemaal als we verliefd zijn?
Beertje heeft recht op privacy, want kleine Beertjes worden groot...
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 17 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 10 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 18 juli 2011
De Dag van The Biggies...
Ik droomde dat Biggie & Biggie de handstand deden.Dat kwam zo:
Sinds een jaar of wat heb ik er een terugkerende droom bij:
Er staat ineens onverwacht een grote groep mensen op het erf.
Zij komen voor de workshop. Helemaal vergeten!
En ik heb niks op orde.
Help!
In deze nachtmerrie kwamen er zelfs 3 groepen tegelijkertijd, waaronder een groep kleuters met een paar juffen. Gelukkig waren M. E. en D. er ook en die begonnen als gekken op te ruimen terwijl ik de ontstemde gezelschappen aan de praat probeerde te houden.
Ineens was er een opstootje in de grote stal.
Toen ik dichterbij kwam, zag ik Biggie & Biggie midden in de kring de handstand doen.
Ze konden het heel goed. Biggie de Eerste stak haar biggenbillen heel fier de lucht in en het artiestenduo 'The Biggies' kreeg daarop groot applaus.
Na de droom kreeg ik van een Familie Bofkontfan de aankondiging gestuurd van een tentoontstelling over varkens:
'Een tentoonstelling van duizend gekleide varkentjes.
De kunstenaar lijkt me zo leuk, volgens mij werkt zij vanuit jouw goeie ideeen.
Ik dacht gelijk: Dafne W. moet dit zien!'
Meteen op de webstie van de kunstenares Margreet Huisman gekeken.
www.atelierkunstmest.nl/varkens
Ze zegt geen varkens te kunnen houden (heel verstandig),
dus maakt ze ze maar (heel slim) en het werken met klei brengt haar 't dichtst
bij de aard van de varkens (modder).
Wie weet heeft ze ook varkentjes gemaakt die de handstand doen!
Als het me lukt, ga ik kijken.
De expositie is van 16 juli t/m 21 augustus in Broek in Waterland.
Zaterdag 16 juli 2011
De Dag van Biggie & Biggie...
In de jaren 70 had je Bolland en Bolland,daarna - in de 80-er jaren - kwamen Hepie en Hepie
en nu heb je Biggie en Biggie.
Biggie & Biggie, nu al niet meer weg te denken van Het Beloofde Varkensland.
Eigenlijk moet ik die twee Klaasje en Jantje noemen, maar dat lukt me maar niet.
Zodra ik Biggie en Biggie roep, stormen ze op me af, dat is inmiddels zo vertrouwd,
dat ik helemaal geen zin meer in Klaasje en Jantje heb.
Waarom ze dan toch zo zouden moeten heten?
Ingewikkeld verhaal. Komt nog wel eens.
Eerst maar eens met die twee moddermeisjes naar het Biggenbos.
Maandag is het zover. Eindelijk!
Gisteravond nog tot laat aan hun - voorlopig aangepaste - behuizing gewerkt.
Familie Sperwer woont namelijk ook in het Biggenbos en omdat zij eerder waren, vind ik dat zij de oudste rechten hebben. We geven de sperwers dus alle tijd en rust om hun kinderen groot te brengen.
Daarna kunnen Biggie & Biggie het hele bos gaan verkennen.
Tot die tijd scharrelen ze op een afgezet stuk om de uitgevlogen jongen van Familie Sperwer niet te storen.
Het Biggenbos is als het dierenbos van de Fabeltjeskrant, spannend en geheimzinnig. Het ruikt er naar bos. Bomen met donkere gaten en duistere spelonken, het zal me niks verbazen als daar ook kabouters wonen.
En dat bos - die op zichzelf staande autonome wereld, en toch tegenover het World Trade Center in Amsterdam (!) - is straks de vakantiebestemming van Familie Bofkont.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 15 juli 2011
De Dag van Het Onbestemde Gevoel...
Loop al een paar weken met een onbestemd gevoel rond.Vond een dode kraai in de boomgaard, vroeg me af,
heeft dit iets te betekenen? Vrouw Vos valt om.
Dan: waar is het Witte Duifje gebleven?
Tot we van de week een paar witte veertjes op het erf vonden...
Kalf in de sloot. Kan Waterman wel of niet bij Familie Bofkont blijven wonen? Vrouw Vos die 2 stappen vooruit en de volgende dag weer 1 stap terugzet. Het Biggenbos dat maar aan ons blijft trekken en waar ons bij aankomst ook voortdurend weer nieuwe verrassingen te wachten staan.
De uitspraak gister van de Rijdende Rechter:
worden 2 gelukkige varkentjes uit huis geplaatst, ja of nee?
En wat moet er dan met de ingestorte wereld van de eigenaresse gebeuren?
Een opeenstapeling van hoofdbrekens en gebeurtenissen (geen wonder dat ik vorige week van de trap smakte) die gisteravond laat tegen het decor van rondzwiepende takken, windkracht 7 - 8 en slagregen z'n beslag kregen:
Waterman krijgt GEEN lang & gelukkig leven bij Familie Bofkont.
De boer wilde hem niet verkopen en heeft hem vanochtend opgehaald.
Ik wist dat het dit jaar het jaar van de strijd zou gaan worden.
Het oormerknummer van Waterman was ook het getal 7, getal van de strijd.
Na die drie dagen bij Familie Bofkont laat Waterman een blijvende indruk achter.
Hij is weg. We moeten verder. Met nieuwe krachten.
Wie weet waar we die allemaal weer voor nodig hebben...
Grote dank voor alle steun, immaterieel en materieel!
(De materiele steun wordt uiteraard teruggestort).
Ik ga naar Vrouw Vos. Die heeft vandaag een goede dag.
De zon schijnt.
Woensdag 13 juli 2011
De Dag van VVV & Waterman...
Wat was ik gisteravond blij dat 't kleine Watermannetje droog in het stro lag bij Familie Bofkont. Wat een weer! Stel je voor dat hij in dat natte weiland had moeten blijven liggen. Alle kans dat ie dan niet meer geleefd had.Een pas geboren kalf moet binnen 24 uur 4 tot 5 liter biest gedronken hebben.
Dat is letterlijk van levensbelang.
VVV leerde ik al op de Boerenschool: VLUG, VEEL & VAAK.
Van VLUG was natuurlijk al geen sprake.
Vanaf het moment dat Waterman uit de sloot op de kant lag, tot en met zijn eerste fles, daar zat al zeker 7 uur tussen. Toen pas lag ie droog op het stro en waren we tot die tijd voortdurend in de weer geweest om alles voor hem te regelen en op orde te krijgen. En dan nog weten we niet wanneer ie precies geboren is. Dus vanaf zijn geboorte tot de eerste fles, dat kan ook nog veel langer geweest zijn dan die 7 uur.
Die eerste fles was een enorm gehannes. Na een eindeloos geworstel en gedoe om de speen in zijn bekje te krijgen, had ie eindelijk een paar druppeltjes binnen. Waterman wist niet wat hij doen moest, er was geen sprake van een zuigrelfex.
Dus na de mislukte VLUG kwamen we aan VEEL en VAAK al helemaal niet meer toe.
Om 17.00 uur Peter Klaver weer geraadpleegd:
"Bel meteen een veearts, die moet langskomen met een maagsonde.
Er moet 2 liter biest in. NU."
Veearts kwam en bracht de maagsonde in.
De 2 liter biest zat er gelukkig snel in.
Waterman's temperatuur was 38.1, wat aan de lage kant, maar niks om je zorgen over te maken.
Er liep wel slootwater en troep uit zijn neus.
Vannacht zelf met maagsonde in de weer geweest. Ging goed.
Zo word je vanzelf wel een boerin:-)
En vanochtend vroeg weer meteen een wilde klopjacht op nog meer biest.
Alle boeren uit de polder duiken hun vriezer in op zoek naar biest.
En daar mag ik dan niks voor betalen, ontzettend aardig en behulpzaam zijn ze allemaal.
Zij weten ook hoeveel werk het is om dit kalf er met een maagsonde doorheen te slepen.
En zo ploegen en zwoegen we maar door.
En Waterman? De biest doet hem zichtbaar goed.
Hij zegt zachtjes boe ter begroeting als ik langsloop,
heeft een heerlijk zachte vacht en rode wimpers.
En Vrouw Vos had gister weer een 'goede' dag naar omstandigheden
en vandaag is ze ook monter.
Wordt Vervolgd.
NOODOPROEP - WIE HELPT MEE KALF REDDEN?
Dinsdag 12 juli 2011
Vannacht of vanochtend heel vroeg is er een stierkalfje bij de Zomerbuurvrouwen geboren. Het kalfje is in de sloot gevallen en daar hebben we het vanochtend aangetroffen.
Dennis is de sloot ingesprongen en heeft het kalf er uit gesleurd.
Maar de moeder wilde het niet laten drinken.
Boer (die er niet bij woont) gebeld en toen hij kwam, heeft hij het kalf geoormerkt.
Zei dat het wel goed kwam met de moeder en ging weer weg.
Maar het kwam niet goed met de moeder.
Voor de tweede keer is het kalf in de sloot gevallen, helemaal kopje onder.
Kees zag het gelukkig en trok het op de kant.
Nu ligt het beestje in mijn stal.
Peter Klaver gebeld:
"Is ie kopje onder gegaan?
Dan meteen anti-biotica geven!!".
Naar Uithoorn gestormd voor anti-biotica en naar Henk, een boer verderop voor biest.
(kalf MOET meteen na de geboorte biest drinken).
Tot zover.
NU HET VOLGENDE:
We willen het kalf hier laten opgroeien en de boer geld bieden om dat voor mekaar te krijgen.
Wie lapt er mee?
GIRO 469 (inderdaad maar 3 cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. kalfje Waterman
Meer foto's volgen...
Door de commotie met het kalf zijn we Vrouw Vos niet vergeten.
Integendeel. Was net klaar met de weblog vanochtend, toen de alarambellen voor het kalfje afgingen. Inmiddels hebben we de hoge parasol van het aanleunpaleis van Vrouw Vos weer laten zakken tot parapluhoogte. Er wordt regen verwacht en het waait al hard.
Het zijn roerige tijden op Het Beloofde Varkensland.
Dit is wat ik vanochtend over Vrouw Vos schreef:
Dinsdag 12 juli 2011
De Dag van Sweet Sixteen - Vrouw Vos (6)
Ook er bij ingeschoten door Vrouw Vos:Al 16 jaar op de boerderij.
1 juli 1995, de eerste dag. Die vergeet ik nooit.
Stralend warm zomerweer.
Ik liep het erf op, een nieuwe wereld in,
die mij alle hoeken en gaten zou laten zien...
Zestien jaar later. 1 juli 2011. De dag dat Vrouw Vos omviel.
1 juli - ook de geboortedag van J.J. Voskuil (Han) zaliger,
naar wie Vrouw Vos (Voske) vernoemd is.
Vrouw Vos, die me vannacht een korte, zo goed als slapeloze nacht heeft bezorgd.
Grote schrik gisteravond.
Vrouw Vos kwam niet meer overeind en ook haar rechterachterpoot deed nu niet meer mee. En het ergste was, ik zag dat ze niet meer kon, ze gaf het op.
Boy George zat verschrikt op het stoepje te kijken.
Vanochtend met lood in m'n schoenen Vrouw Vos haar ontbijt gebracht.
Boy George zat weer op het stoepje.
En ik zag wat Boy George zag: Vrouw Vos stond!
Gulzig en zorgvuldig at ze haar emmer leeg, tot de laatste kruimel.
De blik in haar ogen was terug.
De genezing van Vrouw Vos is geen gelopen race.
Ik word met mijn neus op de feiten gedrukt.
Het sprankje hoop was en is o zo ijl.
Misschien zit het er op en heeft Vrouw Vos haar eigen Sweet Sixteen op Het Beloofde Varkensland al bereikt.
Wie zal het zeggen?
En luister en kijk vooral even naar deze aandoenlijke adoloscent.
Maandag 11 juli 2011
De Dag van de Kraakvarkens...
Door alle commotie en zorgen om Vrouw Voswas ik bijna vergeten dat Familie Kraak
afgelopen week al weer twee jaar bij
Familie Bofkont woont.
Om het goed te maken hebben we ze gister tijdens de workshop in het zonnetje gezet. We zijn leker bij ze gaan zitten en ze kregen alle aandacht.
Het duurde even - Familie Kraak is en blijft een stel eigeneimers -
maar toen gaven ze zich volledig over.
En dat werd genieten voor mens en dier.
Zondag 10 juli 2011
De Dag van Vrouw Vos en Dokter Dennis (5)...
We zijn Vrouw Vos blijven observeren.Als het vak varkensdetective nog niet bestond,
is dat nu op Het Beloofde Varkensland uitgevonden.
Want Dokter Dennis heeft iets ontdekt!
Vrouw Vos reageerde goed op de boosters met zware pijnstilling en kwam zelfs even overeind. En toen zag Dokter Dennis het volgende:
De hoef van haar linkerachterpoot klapte af en toe dubbel,
zodat Vrouw Vos haar evenwicht verloor.
Meteen orthopeed Paul gebeld. Die was verrast.
Al eerder dacht hij aan een hernia i.p.v. een dwarslaesie,
omdat de pijnprikkeltest niks opgeleverd had.
Onderzoek die hoef om te kijken of en waar die pijn doet, zei hij.
Maar Vrouw Vos bleek helemaal geen pijn aan of in de buurt van haar hoef te hebben. Integendeel. Ze vond de aanrakingen juist fijn en strekte zich eens lekker uit voor een massage:-)
Weer met orthopeed Paul gebeld. Brainstormen, overleggen.
Als dit, dan dat, maar is dat ook missschien een mogelijkheid, wat denk je van zus en zo, zo werd en heen en weer gepraat.
Dennis stelde toen voor om de hoef in te zwachtelen, zodat die meer houvast kreeg met staan. Vond Paul goed idee. Gedaan. Dat hielp wel wat, maar nog niet genoeg.
Weer met Paul gebeld en die kwam toen tot een voorzichtige conclusie:
'Overbelastig van de onderrug, veroorzaakt door een rare beweging of misstap en daardoor een zenuwwortelcompressie in het gebied van de 5e lendewervel van mogelijk voorbijgaande aard, met als gevolg een verstoorde aansturing van het onderste gedeelte van de linkerachterpoot'.
Dokter Dennis heeft vervolgens de hoef en een stuk poot van Vrouw Vos opnieuw ingezwachteld. Om te spalken kwam ik met een roerhoutje op de proppen, die hebben we hier nog volop liggen van een verfklus. Dennis heeft het die een stukje ingekort en de hoekjes afgerond.
En nu zijn we met de revalidatie van Vrouw Vos begonnen:
Hoe revalideer je een varken?
Nou gewoon, door ze te verleiden met appel en varkensbrokjes.
Een eindje verderop leggen, en dan komt Vrouw Vos wel overeind, want blijven bewegen is het belangrijkste. En dat doet Vrouw Vos nu. Nog in wankel evenwicht, maar ze blijft door die zwachtel al een poosje staan, tot ze moe wordt en weer gaat liggen.
Dit hadden we een paar dagen terug niet voor mogelijk gehouden!
Orthopeed Paul zegt dat er over 6 weken verbetering moet zijn door die zwachtel.
6 weken! Van de week durfde ik nog geen dag vooruit te denken.
'Van mogelijk voorbijgaande aard'.
Ik klamp me vast aan die woorden: Voorbijgaande aard. Stel je voor...
Vrouw Vos!
Ben ook nog vrijdag met een doodsmak van de trap gevallen.
Ik snakte naar adem toen ik beneden lag, nauwelijks in staat overeind te komen.
Nu helemaal blauw en stijf. Maar wat geeft dat?
Ik leef nog en Vrouw Vos ook!
Zaterdag 9 juli 2011
De Dag van Point of View Vrouw Vos...
Nog geen 14 dagen geleden, die tropische dinsdag op 28 juni.
De dag waarop fotograaf Thomas Donker vanaf 5.00 uur 's ochtends
met de varkens van Het Beloofde Varkenland meeliep.
Vanuit hun point of view, als experiment.
Met een cameraatje op een stok, dat 1 opname per 2 seconden maakte.
1800 foto's per uur!
Ik zag Thomas ook nog de point of view van Vrouw Vos maken.
Toen liep ze nog gewoon rond.
Nam een modderbad, zoals je dat doet als varken op een warme dag.
En nu ligt ze al een week. Wat een beperkte point of view...
Arme Vrouw Vos.
Vrijdag 8 juli 2011
De Dag van Vrouw Vos (4)
Het is weer vrijdag en al een week geleden dat Vrouw Vos omviel.
Er is nog niks veranderd.
Vrouw Vos ligt, slaapt, eet en drinkt.
Dat is het.
Dokter Peter runt deze zomer een dierenkliniek in Groningen,
dus op afstand uitgebreid over Vrouw Vos gesproken.
Hij denkt aan een dwarslaesie.
We moesten een test doen om te kijken of ze nog op pijnprikkels reageert.
Dat doet ze wel, dus er is nog wel sprake van enige signaaldoorgang.
Maar een dwarslaesie kan ook voor 20, 40 of 60% zijn, vertelde Peter.
We gaan nog 1 ding doen: Vrouw Vos de komende 2 dagen de zwaarst mogelijke pijnstiller toedienen per injectie. Als dat niet helpt om haar te laten opstaan is de (gedeeltelijke) dwarslaesie een feit en zal Vrouw Vos nooit meer kunnen lopen.
Een mens kan dan een rolstoel in.
Een varken niet.
Donderdag 7 juli 2011
De Dag van Schapen Zonder Oormerken...
Kijk nou eens!Nu heeft zelfs het Openbaar Ministerie in Leeuwarden het hof in Leeuwarden gevraagd boeren, die hun schapen weigerden te oormerken, geen straf op te leggen!
Zo te zien is er dus wel degelijk iets gebeurd sinds de oormerkenrechtszaak van Familie Bofkont, 5 jaar geleden de Hoger Beroep uitspraak: Wel strafbaar, maar geen straf of maatregel.
En nu vraagt zelfs het OM erom :-)
uit De Telegraaf van 6 juli 2011
Geen straf oormerkweigeraars
LEEUWARDEN - Het Openbaar Ministerie (OM) in Leeuwarden heeft woensdag het hof in Leeuwarden gevraagd twee Friese boeren die om principiële redenen weigeren hun schapen te oormerken, geen straf op te leggen. Wel vindt het OM dat het duo schuldig moet worden verklaard.
Mooi werk van Gevaarlijke Eddy & Caesar zaliger :-)
Brutale Griet & Rosamunde danken hun oormerkloze bestaan juist weer aan de strijd die dezelfde boeren uit bovenstaand krantenbericht al in 1990 voerden tegen het oormerken van koeien. En omdat Brutale Griet & Rosamunde ook in Hoger Beroep (2006) algehele vrijspraak kregen voor het niet dragen van die vermaledijde oormerken, liften Herman, Zeus, Dolle Mina en Mozzarello daar ook weer op mee.
En zo helpen een stel dwarse boeren en boerinnen elkaar verder in de strijd tegen de oormerken. Veel zijn het er niet, het zouden er veel meer moeten zijn,
maar de harde kern gaat onvermoeibaar door.
Verdachte, boer Thom de Groot vroeg nog of we 6 juli naar de zitting in Leeuwarden wilden komen. Maar dat lukte niet vanwege Vrouw Vos.
Wel hebben we al onze foto's en filmpjes opgestuurd van schapen en lammetjes met totaal verwoeste oren door het oormerken. De boeren zouden dit op straat aan het publiek vertonen. Reken maar dat de voorbijgangers en de mensen in de Leeuwardense rechtszaal daar van gegruweld hebben...
In tegenstelling tot bovengenoemde boeren ondervindt Familie Bofkont geen nasleep van het oormerkweigeren. Ik lever geen melk of vlees, de Bofkonten blijven immers gewoon leven.
Maar boer Thom de Groot en de andere oormerkweigeraars wel degelijk.
Nu zijn ze weer gekort op de vergoeding voor hun natuurbeheer.
Lees het allemaal nog maar eens na op de site www.koeienzonderoormerken.nl
En luister vooral even naar Thom de Groot op Vroege Vogels.
Hij kan er smakelijk over vertellen in zijn Friese dialect.
Woensdag 6 juli 2011
De Dag van Yomanda & Mecenas...
Vrouw Vos heeft fans en niet de minste ook.Naast een eigen othopeed en chiropractor heeft ze nu ook
een eigen Yomanda en een eigen Mecenas...
Een aardige dame vroeg of ze Vrouw Vos 'op afstand' mocht behandelen.
Ze had een opleiding gedaan waarin ze dat geleerd had.
In ieder geval zou ze Vrouw Vos veel licht en liefde sturen,
omdat je daar nooit gnoeg van krijgen kunt. Gelijk heeft ze.
Ook op aards niveau wordt er aan Vrouw Vos gedacht.
Ik kreeg een mail van een van mijn klanten
(ja mensen, ik ben niet alleen Pleegzuster Bloedwijn van Vrouw Vos,
maar ook nog steeds coach van mensenmannen en mensenvrouwen :-)).
Klant was zo tevreden over onze coachingswandelingen in de polder, had daardoor inmiddels een nieuwe droombaan, en wil nu van tijd tot tijd wat geld overmaken aan Stichting Familie Bofkont, 'omdat er zulk fantastisch werk op Het Beloofde Varkensland verricht wordt.'
Dat zijn mooie berichten.
Pecunia is inderdaad niet meer weg te denken bij Familie Bofkont. Wat er nu met Vrouw Vos gebeurt, is de aftrap van een hele reeks lichamelijke klachten, die mijn ouder wordende Bofkonten te wachten staat. Het wordt dus tijd om het Bofkont Pensioenfonds echt vorm te gaan geven. Een buffer, voor iedere Bofkont een voorraad centjes - voor de dingen die komen gaan en veel zorggeld gaan kosten tot en met hun crematie aan toe.
Het Bofkont Pensioenfonds is een idee van Jort Kelder. Hij is daar een poosje terug al mee begonnen. En toen hij onlangs in het blaadje 'De Pers' werd uitgemaakt voor zakkenvuller stond zijn reactie daarop de volgende dag in de krant:
'Voorts mag u weten dat ik van mijn honoraria voor de publieke zaak de helft afsta aan
Dafne Westerhof van Het Beloofde Varkensland. Uit overtuiging, als vegetariër.'
Jort heeft daarmee inderdaad Familie Bofkont al meerdere malen op het laatste nippertje gered. Net op het moment dat ik dacht, hoe moet ik in godsnaam dat forensich onderzoek en die crematie van Eva betalen, waar haal ik het geld vandaan voor Spong, die 2500 strobalen moeten nu toch echt betaald gaan worden, echt grote uitgaven dus, op de een of andere manier was Jort er dan weer op het juiste moment.
En zo ontstond het idee om echt vorm te gaan geven aan een Bofkont Pensioenfonds. Dat kwam er natuurlijk nog niet van, omdat er zoals altijd van alles tussen kwam, maar nu met Vrouw Vos, is een mooi moment om het serieus aan te gaan pakken.
Hoe is het nu met Vrouw Vos? Ik heb haar vanochtend alleen nog maar liggend mee gemaakt, maar gisteravond laat stond ze toch ineens. Erg onvast, nog alle kanten uitzwiepend, maar de achterpoten stonden wel onder haar lichaam en die wijde spagaat was voor het eerst weg.
Om wat bij te slapen heb ik vannacht niet bij haar in het stro gelegen, wel om 2.30 uur eruit om haar pijnstillers te geven. Ondertussen probeer ik me in te stellen op het feit dat alle leven eindig is en hoop ik stiekem dat ze nog genoeg opknapt om deze zomer nog zelfstandig een modderbad te kunnen nemen.
Gister was het warm en toen ik haar een emmer water bracht, dronk ze dat niet op, maar gooide de emmer om. Toen wist ik dat ze de modder in wou. Heb de tuinslang gehaald en haar helemaal afgedouchet. Vond ze heerlijk. En zo rijgen de dagen zich aaneen. Tussen hoop en vrees.
Ronduit troostend was het om de twee roze biggetjes hun eerste stappen in de modder te zien zetten. Op de plek waar Vrouw Vos altijd lag.
Zo gaat het op Het Beloofde Varkensland.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 3 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Teamuitje De Boer Op! bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 3 juli 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Dinsdag 5 juli 2011
De Dag van Twee Vrouwen Vos... (3)
Het is net of er nu twee Vrouwen Vos bestaan.Vrouw Vos Voor en Vrouw Vos Achter.
Ze kijkt nog steeds met haar - volgens varkensvriendin Maya mooiste ogen van de wereld - nieuwsgierig en alert het leven in. Vol pit, een en al karakter.
En de bananen en appels zijn niet aan te slepen.
Dus met Vrouw Vos Voor zit het wel goed.
Maar dan Vrouw Vos Achter.
Die doet niet meer mee.
Toen orthopeed Paul gister arriveerde, stond Vrouw Vos - weliswaar wiebelig, maar ze stond en wilde niet voor hem gaan liggen. Met veel geduld is het hem gelukt om haar - na een plaatselijke verdoving - een injectie te geven in de knie van de linkerachterpoot, net zoals 3 jaar geleden. Dat was een pak van ons hart.
De komst van Paul en zijn invloed op de dieren was weer zo bijzonder en inspirerend (later meer daarover), dat ik de hele dag verder met een gevoel van hoop rondliep. Vrouw Vos moet blijven bewegen, had Paul gezegd. Dat is het enige dat kan helpen, blijven bewegen, anders verstijft ze en dat is funest.
Dus gingen we weer aan de slag met de volgende aanpassing van haar aanleunpaleis. Meer plek afzetten, uitlopend op de sloot, zodat ze - zodra het weer kon - haar geliefde modderbaden kon hernemen.
Maar om een uur of 4, bleek dat vergeefse moeite. Ik was even achter geweest en toen ik terugkwam, trof ik een Vrouw Vos aan, die zich op haar voorpoten voortsleepte. De achterkant deed helemaal niet meer mee en de linkerachterpoot lag er als verlamd bij.
Ik ben de hele dag nacht bij haar gebleven om te kunnen observeren wat ze precies wel en niet doet. Dat stemde me niet gerust, integendeel. Ging ze de afgelopen dagen nog met veel moeite overeind om te gaan plassen (een varken blijft wat dat betreft keurig), vannacht lukte haar dat niet meer.
Ze kwam niet verder dan de voorkant omhoog, haar achterlichaam bleef liggen en de pies moest ze zo laten lopen. Een tergend klein straaltje en er leek geen eind aan te komen. Ook niet goed dus. Ze was er zichtbaar narrig en ontdaan over, dat het haar niet meer lukte om varkenswaardig te piesen.
Maar vanochtend vroeg heeft ze al haar krachten gebundeld en wilde ze per se staand eten. Dat lukte ten dele. In een idiote spagaat stond ze wankelend haar ontbijt te te nuttigen. Meteen daarna plofte ze weer om.
Het is een mooie dag. Windstil. Dus hebben we haar paviljoen hoger gezet, zodat ze lekker in het zonnetje kan liggen. We doen nog wat we kunnen. Wacht het een paar dagen af, heeft Paul gezegd. Dat doe ik dus maar.
Paul wilde Lamme Zus ook weer graag zien. Ik had hem verteld dat het lopen haar wat moeizamer afgaat dan voorheen. Ze is nu 4 jaar, loopt haar leven lang al te hinkepinken. Een gehandicapt varken, dat nog kwaliteit genoeg van leven heeft, maar dan wel in een rolstoel zeg maar.
Lamme Zus maakte een gelukkige indruk, vond Paul.
En dat is ook zo. En verder leven we maar met de dag.
PS
Wat betreft die inbraak van Juffrouw Loes en Mister Frisling in de nacht van zaterdag op zondag... Dat kostte me een paar uur extra werk om alles weer op orde te krijgen voor de ochtendgroep van 10.00 uur. Dankjewel wilde zwijnen!
Maar de inbraak van Juffrouw Loes & Mister Frisling bleek kinderspel vergeleken met wat Miss Piggy gisterochtend in alle vroegte heeft gefilkt. Die heeft gewoon de hele deur op haar neus genomen en is gaan shoppen in het keukentje... En zo kwam het dat Paul na afloop van zijn visite aan Vrouw Vos zijn handen ging wassen in deze entourage :-)
Zo! Die had wel honger! schaterlachte hij.
De bende ligt er nog precies zo bij. Dat wordt mijn klusje van vandaag.
Familie Bofkont... never a dull moment.
Wordt Vervolgd
Maandag 4 juli 2011
De Dag van Vrouw Vos (2)...
De ruggewervels van Vrouw Vos zijn gistermiddag stuk voor stuk door een charmante Belgische chiropractor nagelopen, terwijl ik haar appels en bananen voerde. Hij was toch voor een teamuitje op Het Beloofde Varkensland en bood spontaan zijn diensten aan.
Iedereen is begaan met Vrouw Vos.
Ze ligt er bij als een vorstin in haar geïmproviseerde paleis.
Na de eerste voorzieningen lag ik dus vrijdagnacht naast haar en werd 's ochtends in de vroegte in mijn rug gepoerd door een nieuwsgierige Wildeman, die zijn neus door een ontbrekende plank van het hek heen duwde.
Even later Bonestaakje en Familie Kraak.
Vrouw Vos werd doodzenuwachtig van dat gedoe om haar heen.
Logisch, want ze lag er kwetsbaar bij, niet bij machte om op te staan en haar nieuwsgierige 'belagers' van zich af te duwen.
Dat moest dus anders. Om Vrouw Vos meer privacy te bieden, moest haar strobed afgescheiden worden van de rest van het erf. Daar heb ik een voorraad fantastische schotten voor, alleen die lagen in het Biggenbos... Dennis vlug heen en weer naar de Zuidas, Orson het erf op, en ik als een dolle aan de slag met de voorbereidingen voor de ontvangst van een ochtendbruid. Dat gezelschap wilde ik het liefst afbellen, maar vond dat ik dat niet maken kon.
Enfin.
Vrouw Vos kreeg haar burcht, maar had daarmee geen echt dak boven haar hoofd want het romantische bladerdak van de meer dan 100 jaar oude beuk zou niet afdoende zijn tegen de regen en de lucht betrok. Iets ter plekke in elkaar timmeren leek me geen goed idee, al die herrie aan haar kop was wel het laatste dat Vrouw Vos nodig had.
Toen dacht ik aan de partytent die ik laatst bij Hanos (groothandel horeca) had gezien. Een groot ding, 4 x 4 meter, robuust van opzet, decent van kleur met waterdicht doek. Maar niet goedkoop. Gelukkig had ik nog een spaarvarkentje staan, onlangs cadeau gekregen van een stel aardige BBQ Boys :-)
Spaarvarken omgekeerd, enveloppe met inhoud van varkensvrienden erbij en toen zat ik al op de helft. Varkensvriendin Erin gebeld en zij snelde naar de Hanos voor de partytent.
Intussen had ik hijgend de boel aan kant en zat klaar met koffie & koek voor de bruid. Maar wie er al kwam, geen bruid met haar aanhang. Geeft niks, dacht ik nog, heb ik nu lekker veel tijd voor Vrouw Vos en is alles al fris & rein voor de workshop van zondagochtend van 10.00 uur (!).
En Vrouw Vos kreeg haar paleis.
Maar toen ik zondagochtend vroeg opstond met een gevoel van he-lekker-alles-is-al-aan-kant-voor-het-teamuitje-van-de-chiropractoren, wachtte mij een grote verrassing.
Juffrouw Loes en Mister Frisling hadden 's nachts ingebroken...
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 2 juli 2011
De Dag van Vrouw Vos...
Gisteravond is Vrouw Vos van ouderdom omgevallen.Kan ze nog overeind komen?
Gisteravond laat terug van het Biggenbos.
Vrouw Vos stond voor de boerderij.
Daar staat ze nooit zo laat nog.
Het was meteen duidelijk dat er wat mis was.
Haar achterpoten stonden in een rare spagaat,
ze stond te zwalken als een dronken vent en toen ze probeerde te lopen, viel ze om.
Een geluk bij een ongeluk: ze was op een gunstige plek terecht gekomen.
Dat trof, want ik had haar never nooit meer een stal in gekregen.
Dan maar ter plekke een slaapverblijf in mekaar geimproviseerd.
Ter plekke 3 strobalen uitgestrooid en een hekje om haar heen gezet.
Een dubbele portie pijstillers en een hele zwik appels,
want hoe beroerd ze er ook aan toe is, ze eet nog steeds als de beste.
Ben bij haar in het stro gaan liggen onder de blote hemel,
geslapen tot 3 uur, daarna de hele nacht klaarwakker gebleven.
Vanochtend de orthopedisch mensenchirurg gebeld, bij wie Vrouw Vos onder behandeling is, na de constatering van ernstige artrititis in 2008, waar geen dierenarts raad mee wist. Zijn behandeling sloeg aan. "Ziezo. Vrouw Vos heeft nog een paar mooie jaartjes voor de boeg", zei hij toen ie Vrouw Vos na een hoop kunst en vliegwerk weer op de been geholpen had.
Ik sprong destijds een gat in de lucht.
Vrouw Vos hoort bij Het Beloofde Varkensland, zoals eb bij vloed.
Het kan toch niet waar zijn dat die extra paar mooie jaartjes nu al op zijn?
Maandag komt de orthopeed naar zijn patiente Vrouw Vos kijken...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 1 juli 2011
De Dag van Varkenscollege...
Nou moe! Sta ik vannacht om 1.30 uur nog bovenop een trekker Varkenscollege.nl aan te kondigen, kom ik vanochtend bij toeval op een site terecht waaruit blijkt dat het eerste varkenscollege al een feit is:-)
Hoe moet je een varken hanteren/fixeren? wordt er gevraagd op de site goeievraag.nl
Vraag het eens aan Dafne Westerhof van Het Beloofde Varkensland, luidt een antwoord.
Maar ook:
Fixeren?
Paar lange spijkers en aan de muur vastmaken?
Waar hedde gij het in vredesnaam over?
Sinds vannacht is er een heuse Universiteit voor Dierenliefde.
De voorkant met zicht op de VU (Vrije Universiteit in Amsterdam) en de achterkant komt uit in het Biggenbos. Je kunt het slechter treffen.
Waarom de Universiteit voor Dierenliefde?
Laat ik het zo zeggen: In september, als het nieuwe studiejaar weer begint op de VU, gaat Maximiliaan de studenten een college geven over dierenliefde :-), geassisteerd door Bokkie en Bessie en natuurlijk LadyBoss niet te vergeten. Allevier varkens van Het Beloofde Varkensland met een 'studenten-achtergrond'.
En in de zomervakantie - nu dus - vertel ik Waargebeurde Varkensverhalen aan voorbijgangers over de intelligentie van het varken. Kijk maar naar de slimme Aagje :-)
Terug naar die vraag hoe je een varken moet hanteren/fixeren op goeievraag.nl: Dat is inderdaad een goede vraag.
Vermoedelijk komt die van iemand met een agrarische opleiding. Daar krijg je les in dat soort vaardigheden. Heb ik ook gehad op de Boerenschool:
Hoe hanteer je een kip? Hoe hanteer je een schaap?
Daar wordt dan mee bedoeld dat je het dier wilsonbekwaam maakt.
Til een kip net onder de aanhechting van de vleugels op en ze kan geen kant meer op.
Sla je ene arm om de keel en je andere arm om de kont van een schaap en je kunt hem alle kanten opduwen die je wilt. Handig voor in de veehouderij, maar ik voelde me altijd ongemakkelijk tijdens die lessen.
Maar een varken hanteren hebben we nooit op de Boerenschool gehad.
Simpelweg omdat een varken niet te hanteren valt, zonder dat je ze geweld aan doet.
Ten eerste is hun lichaamsbouw daartoe totaal ongeschikt, je krijgt nergens houvast,
ten tweede krijsen ze het kippenvel op je rug zodra je maar een vinger naar ze uitsteekt.
Maar een varkensboer zal toch zijn varkens van A naar B moeten zien te krijgen.
Vroeger werden varkens dus aan hun oren of hun staart voort getrokken,
bijvoorbeeld naar de plek van de huisslacht.
Je moet er niet aan denken wat voor geluid daar bij vrijkwam...
totale horror.
Nu is het verboden om varkens bij de oren voort te sleuren (of aan op te tillen!). Het is enorm pijnlijk en ze krijgen er vergroeide oren van (het zogenaamde bloemkooloor).
Een beheerste boer 'loopt' z'n varkens op met een schotje erachter.
Daar worden varkens wel kribbig en doodzenuwachtig van,
maar als je dat met moed, beleid en trouw doet, is het wel te doen.
En ja, tijdens het transport wordt de prikker wel gebruikt,
de stroomstok. Hoef ik verder niet uit te leggen, niet leuk dus.
Maar de vraag slaat waarschijnlijk op wat je in godsnaam moet doen als je hobbyvarken (hangbuikzwijn) een dierenartsonderzoek moet ondergaan. Of hoe ze een injectie toegediend moeten krijgen. Veel vee-en dierenartsen zetten het varken dan in een kleine afgesloten ruimte klem tegen de muur met hun knie (moet je trouwens beresterk en razendsnel voor zijn) Allemaal niet bevordelijk voor de de gemoedstoestand van het varken. En hoe krijg je het in die afgesloten ruimte onder dat angstaanjagende gekrijs?
Wat wij op Het Beloofde Varkensland doen:
Bij rustige varkens lossen we tegenwoordig alles met de varkensmassage op.
Dat werkt hier perfect. Neem daar wel alle tijd en rust voor.
We masseren de varkens tot ze helemaal ontspannen zijn en dan wordt de injectie razendsnel toegediend. Sommige varkens geven dan geen kik, omdat ze in de zevende hemel zijn door de massage, anderen geven even een grauw en dan is het al gebeurd.
La Mama gaf bijvoorbeeld geen enkele sjoege toen ze de prikpil toegediend kreeg.
Van nature zenuwachtige varkens (zoals vaak bij hangbuikjes en gottinger zwijntjes:
Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Miss Universe, Zwarte Prins, Theo,)
worden op afstand met een verdovingsgeweer of blaaspijp geschoten.
Dan is het een kwestie van afwachten tot ze gaan zwalken
(goed opletten dat ze het water niet inlopen - verdrinking!).
Als ze eenmaal omgevallen zijn, snel de handeling ter plekke verrichten.
Bij alles geldt bij varkens: Rust en geduld. Neem alle tijd van de wereld.
Dan kost het maar meer, omdat de dierenarts veel langer moet blijven.
Maar dat betaalt zich dubbel en dwars terug omdat je varkens dan vertrouwen in mensen blijven houden en dat is alles waard, toch?
En nu snel naar de Universiteit voor Dierenliefde.
Vandaag gaan we aan de slag met voorzieningen in het Biggenbos voordat de biggen komen.
Aan den arbeid!
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |