Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Vrijdag 30 december 2011
De Dag van Huisarrest voor Broer...
Die Broertje. Hij heeft huisarrest. Nog geen 3 maanden en nu al op de vrouwtjes.Van de week troffen we hem op Lady Boss en Zeeuws Meisje aan. Uitgeschacht (!).
En er glinsterde ook wat. Help! Hup! Meteen naar binnen!
Dokter Peter een mailtje gestuurd. Of het kwaad kon, die glinstering. Hij dacht van niet maar voor de zekerheid toch maar binnen houden. En daar zit Broertje nou te mokken. Aaltje & Wilde Sjouk houden hem wel gezelschap, maar willen ook graag naar buiten. Zodra ze daar zijn, staat Broer te brullen en de dames te jengelen dat ze weer naar binnen willen. En zo bleef het nog lang onrustig op Het Beloofde Varkensland.
Waarom dit zover gekomen is, komt omdat Dokter Peter de afgelopen maanden uit beeld was. Eerst naar Saudi Arabie om aldaar een dierenkliniek te runnen en nauwelijks terug, vertrok ie meteen weer naar China.
Daar zat ie in a-room-with-a-view: uitzicht op reuzenpanda's, ze liepen zo onder z'n raam door. Elke dag lezingen en demonstraties voor Chinese dierenartsen en andere belangrijke pandamannen- en vrouwen, inclusief tolk. Hoe ze panda's moeten narcotiseren om ze van A naar B te kunnen vervoeren. Leuke klus. En daarmee staat Dokter Peter meteen op het-in-uit lijstje van 2012. Hartstikke in! Panda's zijn hipper dan hip. In Engeland is er zelfs een panda uitgeroepen tot vrouw van het jaar :-)
Ondertussen mailden we van China naar Het Beloofde Varkensland en vice versa over het wel en wee bij Familie Bofkont.
Zoon, die ineens met een vleeswond in zijn bil rondliep, Babybig toch weer berig na 8 maanden en dus toe aan een nieuwe prikpil, over de urine van Madame Duroc, afspraak maken voor de ontmanning van Keiler, Bert en Broertje en zo nog heel wat Familie Bofkont zaken.
Maar Broertje was ons dus voor. Peter heeft de panda's en het ijskoude China inmiddels verlaten en het thuishonk weer aangetikt. We gaan het nieuwe jaar dus beginnen met de mannetjes.
En nu maar hopen dat LadyBoss niet nóg dikker gaat worden...
PS
Nog steeds niks zeker over de Nieuwjaarswandeling met Zeeman aan Zee.
Het weer schijnt dan erg zacht te zijn, maar wel met harde wind en regen.
Weet niet of Zeeman die regen wel leuk vindt.
Kan pas op Nieuwjaarsdag zelf wat zeggen.
Hou twitter dus in de gaten!
Donderdag 29 december 2011
De Dag van Pig uit Kabul...
Op de valreep van 2011 weer een zielig varken. Alsof er al niet genoeg zielige varkens op de wereld zijn. Schuld van de Volkskrant. Een varken prominent op de voorpagina zetten is vragen om moeilijkheden :-) Ze deden het gister en sindsdien zit er een varken uit Kabul in mijn hoofd.
Hij heet Pig en schijnt het enige varken in Afghanistan te zijn. Bij nader inzien had ik al eens eerder over dit varken gelezen en waarschijnlijk ook al geblogd. Maar zoals gezegd de wereld is vergeven van zielige varkens en ik kan niet alles bijhouden.
Zoals gisteravond ineens weer een mailtje kwam over Vaken X, die niet meer eten wil en of ik weet wat dat betekent. Varken X? Varken X? O ja Varken X! De laatste correspondentie over Varken X dateert van juni 2010. Ik bewaar tegenwoordig maar alle mails over zielige varkens, want hun baasjes komen vroeg of laat toch vanuit het niks weer opduiken, meestal zonder te melden dat ik al veel eerder mijn hoofd over hun varken heb gebogen. Dat scheelt een hoop denkwerk, want uit oude mails blijk ik alles destijds al overdacht en geadviseerd te hebben en hoef ik alleen de draad maar weer op te pakken.
Maar weg van Varken X nu. Deze keer gaat het over Pig uit Afghanistan.
Pig is cadeau gedaan door de Volksrepubliek China als staatsgeschenk aan de dierentuin van Kabul in 2002. Als curiositeit. Kijk moslims, dit is nu een varken. Pig heeft vroeger een vrouwtje gehad en 6 kinderen. Dat staat ook in de Volkskrant, maar daar staat ook dat Pig's vrouw en kinderen zijn gevlucht tijdens een aanslag, terwijl internet vertelt dat de kinderen van Pig vermoord zijn door beren (of opgevoerd aan de beren in de dierentuin?).
Ook staat er in de krant dat Pig 11 jaar zou zijn, terwijl daar tegelijkertijd aan getwijfeld wordt. In ieder geval komt het er op neer dat Pig oud, eenzaam en depressief is en dat er geen geld is om een nieuw vrouwtje voor hem te kopen. En o ja, Pig ligt de hele tijd maar op de grond en is zo ongelukkig dat 'zelfs de krul in zijn staart is verdwenen'.
Door zo'n laatste opmerking ben ik meteen op mijn hoede. Hier wordt weer alleen in cliches over varkens gedacht (geen krul is juist een goed teken!), Dus hoe zit het dan met de betrouwbaarheid van de rest van de informatie? Een blik op de foto van Pig en ik heb al 10 vragen, want waarom staat ie zo raar om maar eens wat te noemen. Uit ervaring weet ik dat men snel geneigd is een varken depressiviteit toe te dichten terwijl het dan lichamelijk ziek blijkt te zijn, etc.
Ik stuur daarom een mailtje naar de fotograaf of ik hem kan bellen met een paar vragen over Pig.
Inmiddels komen er mails van bezorgde Volkskrantlezers. Of ik medicijnen tegen de depressie van Pig naar Kabul kan sturen. Of ik een nieuw vrouwtje naar Pig kan brengen en nog zo wat. Goed bedoeld door varkensfans. Maar Afghanistan is geen Artis mensen.
Ze zien me daar aankomen. Een blonde vrouw uit het westen met een varken onder haar arm. Dat loopt voor vrouw en varken vast niet goed af...
Dan komt er een mail van de Volkskrant verslaggeefster via de fotograaf. Zij is zo verstandig om reageerders aan elkaar te knopen, stuurt mailadressen en telefoonnummers en vraagt of ik haar op de hoogte wil houden voor het vervolgverhaal over Pig.
Dat vervolgverhaal is gisteravond begonnen.
Ik ben gebeld door een aardige dame - die al jaren van plan is om naar Het Beloofde Varkensland te komen - en we hebben de opties voor Pig doorgenomen.
Zij heeft geld en ik de know how. Een goede combi.
Wordt Vervolgd.
Klik hier om het artikel te lezen.
;){kind=link}
Woensdag 28 december 2011
De Dag van Moeders en De Blinde Vlek...
Via Annechien ten Have (voorvrouw LTO varkens) kwam ik op een blog van een kaasboerin. De kaasboerin blikt terug op het wel en wee van 2011 en telt haar zegeningen. Zo te lezen een vrouw met een hoofd en een hart:En toch, na een enorm bewogen jaar waarin heel veel is gebeurd, probeer ik met Kerst even stil te staan bij de dingen. De dingen die je zo voor lief neemt, waardoor je je dankbaarheid en bewondering vergeet, maar die eigenlijk het allerbelangrijkst zijn
Want draait het nou allemaal om de melkprijs, of in ons geval de kaasprijs? Gaat het over die nieuwe trekker of voermengwagen die je dit jaar hebt gekocht? En waren die slapeloze nachten over het wel of niet aankopen van quotum voor een te hoge prijs het nou waard? Als ik terugkijk, ben ik zeer tevreden over het afgelopen jaar.We zijn goed op elkaar ingespeeld, het bedrijf loopt lekker en de koeien zijn niet veel ziek geweest. Zo wil ik nog wel een jaar. Wanneer ik wat breder kijk, heb ik zo mijn bedenkingen over de landelijke ontwikkelingen in de landbouw.
Het gaat niet altijd naar mijn zin en het zal er echt niet gemakkelijker op worden. Maar er zijn ook punten waar mijn mondhoeken van krullen. De dierenpolitie bijvoorbeeld werkt echt op mijn lachspieren. Er zal ook heus nuttig werk verricht worden, maar we kunnen dat geld beter op een andere manier besteden. Ik zie ze al verschijnen bij onze Shetlander die 's winters ook buiten staat! Weten ze hoe deze harde beestjes in hun thuisland overwinteren? Maar daar kan ik me niet echt druk om maken. Ik probeer me deze dagen dan ook te richten op de mensen om wie ik het meest geef.
Deze zomer hebben we een nichtje verloren bij een auto-ongeluk. Het heeft ons zo door elkaar geschud dat we het nog steeds niet kunnen bevatten. En een paar weken later kreeg mijn broer een dochtertje. Het is zo dubbel en zo hard. Maar het doet je wel beseffen dat je al het moois om je heen moet koesteren. Veel meer dan we altijd doen.
Toen ik gisteravond ons jongste zoontje heel laat nog even wakker moest maken voor antibiotica (ja, onze kinderen zijn ook wel eens ziek), sloeg hij zijn armpje om me heen en legde zijn wang tegen de mijne. Tranen rolden over mijn wangen. Dit gevoel is niet te omschrijven, maar ik probeer het vast te houden, heel lang. Want je stapt toch weer op die rijdende trein van koeien, kaas en alles eromheen. Geniet in 2012 vooral van de dingen die er echt toe doen!
Bij het stukje over haar zoontje moest ik meteen aan al haar koeien denken, die toch ook moeder zouden moeten kunnen zijn, maar daar de kans niet toe krijgen, omdat zij worden gemolken voor de kaas. Zou de kaasboerin daar wel eens bij stil staan?
Ik maak het nu toch aan den lijve mee met Moeder & Zoon. En dan is Zoon nog een geadopteerde zoon ook. Hoe die 2 op elkaar ingespeeld zijn. Zal ik die foto eens naar de kaasboerin sturen? Niet om haar te beschuldigen, maar ik ben zo benieuwd naar die blinde vlek.
Want dat moet het toch wel zijn. Niet dat ik de oplossing heb hoor.
Ik m'n eentje kan dat terugkerende probleem kalfjes-geboren-weg-bij-moeder-want-melk-is-voor-de-mensen ook niet oplossen, anders dan zelf geen zuivel te eten en drinken. Maar toch...
Nog meer moeders.
Annechien ten Have maakte haar volgers ook attent op de 'droomkraamhokken' voor moedervarkens. In een innovatiecentrum voor varkens wordt een proef gedaan met een nieuw type kraamhok voor zeugen. Moeder niet meer tussen stangen, maar vrij rondlopend en nestmateriaal (een jutezak) waar ze me aan de slag kan als ze op punt van werpen staat.
Als de biggetjes er zijn, kan moeder met haar hoofd naar ze toe liggen door een opening.
"Dit moet je zien! juichte Annechien.
Zoooo verliefd die zeug op haar biggetjes is!"
Leuk dat varkensboerin Annechien dat ziet en doorvertelt.
Veel varkensboeren schijnen enthousiast te zijn over dit 'droomkraamhok'.
Maar ja, dat kost geld natuurlijk.
Ideetje voor de Dierenbescherming?
Om een paar boeren zo'n 'droomkraamhok' cadeau te doen? Als gebaar, als voorbeeld.
De eerste stap moet gezet worden en de Dierenbescherming heeft dat geld wel.
En dat geld komt bij allerlei donateurs vandaan die het beste met de varkens voor hebben,
anders gaven ze dat geld niet aan de Dierenbescherming.
Een blik op hun jaarverslag van 2010, allemachtig!
Wat heeft de Dierenbescherming aan totale reserves en fondsen?
58.112 euro!
Acht-en-vijftig-duizend-honderd-en-twaalf euro?
Wat een hoop geld he? Maar niet heus. Hahahaha.
Want wie geen balans kan lezen tuint daar met open ogen in.
De balans is namelijk heel slim opgesteld in duizendtallen.
Maar wie wel een balans kan lezen, ziet dat daar dus 58 MILJOEN euro staat.
ACHTENVIJFTIGMIELJOEN EURO.
Dat zijn dus alleen nog maar de reserves en fondsen.
En er is nog veel meer.
Meer dan 100 miljoen bij elkaar aan bezit, als ik die balans zo even snel doorkijk.
Nou daar kan die extra 800 euro voor zo'n droomkraamhok toch wel van af?
Dus waarom niet Dierenbescherming?
Dinsdag 27 december 2011
De Dag van de Kraakmonnik...
Heb het altijd al gezegd. Varkens zijn schaamteloze genieters. Kijk nou weer. Een varken aan de wijn, het liederlijke tafereel spat van de oude ansichtkaart af. En dan het varken ook nog als monnik. Moest meteen aan Hans en Joop denken, de twee monniken zo goed bezongen door Jaap Fischer.
Maar ik moest ook aan de kraakmonnik denken een stukje verderop hier, in zijn gekraakte boerderij aan de Amstel. Mooie, oude, vervallen boerderij uit lang vervlogen tijden.
Ik had de boerderij al lang leeg zien staan, maar op een dag zag ik toch wat leven op het erf. In die tijd zocht ik nog een plek voor de Gebroeders Beer, die ik noodgedwongen tijdelijk had opgenomen. (nadat iemand anders me er mee had laten zitten, maar dat hele verhaal ga ik nu niet oprakelen).
Enfin.
Ik zat dus met twee opgroeiende beertjes in mijn maag en op een mooie zomeravond ging ik naar de bewuste boerderij om eens te informeren. Daar trof ik een lange jongen aan. Gekleed in een gewaad tot op zijn blote voeten, een touw om zijn middel geknoopt. Met grote rustige passen beende hij ons vooruit over erf en land.
Een ligbad vol water boven een brandend houtvuurtje, een meditatieruimte onder de oude hooikap, overal hoekjes waar iets bijzonders in wording was. We kregen een adembenemende rondleiding. Een handgeschreven bordje aan de dijk met een welkom voor Amsterdammers, om op zondagen muziek en plezier te komen maken.
Overbodig te zeggen dat van deze buitenplaats iets heel bijzonders uit ging. De kraakmonnik was helemaal weg van onze 'bamboebus' zoals hij die noemde. Die bamboebus had hij wel vaker langs de Amstel zien tuffen.
Bekend met varkens was de kraakmonnik niet, maar de Gebroeders Beer waren welkom en hij wees op een oud varkenskotje dat al eeuwen ongebruikt in de weelderige boomgaard stond. "Laat Gebroeders Beer hier dat stuk land maar kraken", lachte hij.
In gedachten zag ik de kraakmonnik al 's ochtends bij de varkens rondscharrelen. In die pij, voerschep in z'n hand, de blote voeren in het natte ochendgras. Maar ik wist ook dat dit romantische ritueel niet lang zou duren. Binnen no time zouden de Gebroeders Beer de boomgaard hebben omgeploegd tot een drassige, zwarte vlakte, waar nooit meer een grasspriet zou groeien.
En die groene boomgaard was nu net de plek waar de kraakmonnik met zijn Amsterdamse vrienden in het gras lag met wijn en gezang.
We zijn nu bijna 5 jaar later.
De Gebroeders Beer zijn op Het Beloofde Varkensland gebleven. De kraakmonnik is vertrokken. Tot mijn verbijstering zag ik daar onlangs helemaal niks meer. Het prachtige paradijsje is met de grond gelijk gemaakt.
Nu staat er iets anders op het bord aan de dijk: Hier komt een luxe villa.
Nou dan weet je het wel. Daar komen mensen met teveel geld en te weinig smaak.
Het zal me niks verbazen als de kraakmonnik elders een nieuw paradijs aan het maken is. Niet alleen voor hem zelf, maar ook weer voor anderen, een initiatief voor mens, dier en omgeving. Zo'n inventieve kraakmonnik is toch niet voor een gat te vangen?
Zondag 25 december 2011
De Dag van Kerst...
Kerst anno 1961
kijken! leuk jaren 60 filmpje
Zaterdag 24 december 2011
De Dag van Het Begint Weer Te Kriebelen...
Nog 8 dagen en dan is het weer Nieuwjaarsdag.Zullen we of zullen we niet?
Aan Zeeman zal het niet liggen, als hij goed ter been is.
De laatste weken loopt ie niet helemaal lekker. Het is nog niet duidelijk of dat van voorbijgaande aard is of niet, oftewel een verstapping of artrose.
Het wordt dan in ieder geval geen Scheveningen, maar gewoon Bloemendaal/Parnassia. Veel leuker daar en echt helemaal Zeeman z'n plek. Hoewel, als je ziet hoe hij het in Scheveningen naar z'n zin had met die wildvreemde nieuwjaarsduikers:-)
Was toen wel heel ongezellig weer. Grijs, grauw. Niks aan te beleven.
Maar even afwachten dus :-)
Vrijdag 23 december 2011
De Dag van Knuffelvlees...
Weet u al wat u gaat eten met de Kerst?De Volkskrant waarschuwt vandaag om niet te gaan gourmetten: geen hompjes platgeslagen vee-industrievlees! Ze hebben daarom een lekker recept voor selderijknol. Met geitenkaas.
Maar kaas komt van melk en aan melk kleeft bloed, zegt een boerin uit Lunteren.
En die boerin kan het weten:
"Om te kunnen melken, moeten er kalfjes geboren worden. En de stierkalfjes worden opgegeten. Het blijft een bizarre bezigheid: vlees eten. Zelf ben ik 14 jaar vegetariër geweest. Toen trouwde ik met een boer. Wist ik veel. Aan melk kleeft altijd bloed. Je kunt een koe niet melken zonder vlees te produceren. Als boerin bleef ik stug weigeren om vlees te eten. Tot mijn schoonvader vroeg of ik de koe die in de gang stond even in de vriezer wilde doen. De koe was gelukkig al geslacht en verwerkt tot vlees. Het vlees hoefde alleen nog even in zakjes gedaan te worden. Die middag liet ik kilo’s vlees door mijn handen gaan, en inderdaad, ik moest toegeven: zonde om te begraven. Die avond heb ik een soepje getrokken. De bouillon dronk ik op, de stukjes vlees viste ik uit de soep en gooide ik terug in de pan. Na een week ben ik ook gehakt, hamburgers, worstjes, rundervinken, biefstuk en wat al niet meer gaan eten. Maar alleen van onze eigen koeien."
De boerin heeft een punt. Als je A zegt (kaas eet), kun je net zo goed B zeggen (vlees eten). Of zouden al die geiten en die koeien dan maar na gedane zaken (als ze uitgemolken zijn), ge-eunthaniseerd moeten worden? En wat dan? Cremeren of begraven? Ook bizar.
Hoe dan ook, het kerstmaal heeft z'n onschuld zo langzamerhand wel verloren. Op de Dam stond van de week een lange gedekte tafel met dode konijnen op het bord. En Brigitte Kaandorp zingt een lied namens Varkens in Nood. Luister en kijk maar eens.
Toch bepaald niet een lied dat je gezellig met z'n allen mee gaat bléren nadat je je mooi ingepakte karaoke-set onder de kerstboom hebt gevonden.
Ik weet wat. Wel selderijknol op Eerste Kerstdag, maar dan van het kerstmenu van De Vegetarische Slager. Drie soorten selderij in een lekker soepje, afgemaakt met vegaspekjes. Kreeg van de week hun nieuwsbrief en dat klinkt behoorlijk lekker.
klik voor recept
En dan op Tweede Kerstdag (of een andere keer) knuffelvlees!
Knuffelvlees? Ja heerlijk warm, zacht en soepel vlees. Net zoiets als het vlees van de gemasseerde Wagyu runderen, maar dan anders. Geen schuldgevoel. Niemand die na afloop aan je hoofd zeurt of er geen zielige kalfjes voor dood moesten, of de varkens wel voldoende leefruimte gehad hebben, of de gans geen te vette lever had. Niks van dat al.
Alleen maar genieten van heerlijk warm, zacht en soepel vlees. Tevreden vlees.
Knuffelvlees: de perfecte vleesvervanger :-)
En in de mensen en dieren een welbehagen.
Welkom bij Familie Bofkont!
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 18 december 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Donderdag 22 december
De Dag van De Magie van Familie Bofkont...
De verslaggeefster van RTVNH was onder de indruk van Zeus, Zeeman, de biggen, en de rest van de Bofkonten. Zo erg dat ze in de auto pas ontdekte dat ze haar apparatuur op de strobalen had laten liggen...Voor een reporter toch ongeveer net zo ernstig als voor een moeder die haar kind vergeet bij de supermarkt :-) Maar ja, dan moet je hier maar niet komen, want dat gevaar zit er altijd in.
Dat is de Magie van Familie Bofkont...
Woensdag 21 december 2011
De Dag van Het Kerstgevoel bij Familie Bofkont...
Warme chocolademelk, kerstkrans, Zeus de witte os en Miss Piggy als paaldanseres in de Kerstboom. Het is 6.00 uur, ben al uren op, en ik oefen vast om mezelf in de kerstmood te krijgen :-)
De radio komt hier namelijk straks voor het kerstgevoel bij Familie Bofkont.
Help! Vanuit een griepbed, hup de wereld van Familie Bofkont weer in.
Maar er moet nog heel wat aan die wereld gebeuren,
want ik heb al dagen nergens een bezem meer door kunnen halen.
Vooruit met de geit dus!
En o ja, tegen de tijd dat het Tweede Kerstdag is, ligt Zeus in een prachtige schone Kerststal met lichtjes en de biggenaan z'n voeten. Staat die warme chocolademelk inderdaad op tafel met de lekkerste biologische slagroom van de wereld, branden overal kaarsjes, snorren de Ot & Sienkachels en is het vrede op aarde :-)
Nog enkele plaatsen voor de workshop Kerst bij Familie Bofkont...
Dinsdag 20 december 2011
De Dag van Arme Varkentjes...
Hoesten en proesten is vervelend, maar gaat vanzelf weer over. Gelukkig snort de kachel, mijn bed is warm en als mijn maag gaat knorren (en dat gaat ie gelukkig weer), is er altijd wel wat te eten. Niks te klagen dus.Dat gold helaas niet voor de 2 gedumpte varkentjes waar ik onlangs over schreef. Toen de Dierenbescherming ze aantrof in een bos, lagen ze tegen elkaar aan in een kuil. Die zullen ze zelf gegraven hebben tegen de kou. Maar 1 varkentje heeft het dumpavontuur niet overleefd en moest meteen ge-euthaniseerd. Dat beestje heeft het niet best gehad. Kou en ontbering en bijna zeker al ziek toen het gedumpt werd, een varkentje gaat niet zomaar meteen dood.
Het achtergebleven varkentje kon ik op verzoek van de Dierenbescherming niet opnemen. Er is een grens aan arbeid en geld, mailde ik ze. De kwaliteit van leven van de bofkonten staat voorop, en zou in gevaar komen bij nog meer opnames.
Ik hoopte - tegen beter weten in - op de mensen die eerder Zwartje & Witje een goed thuis gaven. Ze zeiden nee en ik geef ze groot gelijk. Ook zij kiezen voor de kwaliteit van leven van hun Teun en Toos. Die hebben het nu goed samen, maar het risico van een enorme verstoring door de komst van een nieuwkomer, durven ze niet te nemen. Dat is verstandig, maar wat vonden ze het moeilijk om nee te zeggen.
Maar daar is het natuurlijk niet bij gebleven. Gister weer een man die belde dat zijn zoontje allergisch blijkt voor hun hangbuikzwijntje, mensen die van Drenthe naar Rotterdam moeten verhuizen en hun beer niet mee kunnen nemen. En mensen die er achter kwamen dat hun hond niet samen wil met hun aangschafte varkentje (je zou de fokkers die maar blijven beweren dat varkentjes zulke leuke en geschikte huisdieren zijn, wel kunnen kielhalen :-(
En daar lig je dan met een kop die niet alleen vol snot zit, maar ook met al dat varkensleed dat ik niet meer op kan lossen. Ik herinner me dat we een paar jaar terug 's avonds nog naar de Utrechtse Heuvelrug reden om voer en appels te brengen naar een paar gedumpte hangbuikzwijnen. Niet dat ze te voorschijn kwamen, maar na een telefoontje van een ongeruste mevrouw die ze had zien zwerven, bleven ze in mijn kop zitten.
Als er nu mensen zijn, die denken, he ik heb al varkens, misschien kan ik wel 1 van die varkentjes er bij opnemen, bedenk dan van te voren 1 ding heel goed: Stel dat het niet gaat goed en dat gebeurt soms, dat ze echt niet samen kunnen (ook na een heel lange kennismakingsperiode) en vergis ja daar niet in, afgebeten oren en staarten zijn geen uitzondering, stel jezelf dan de volgende vraag:
Heb ik voldoende ruimte OVER om mijn varkens allemaal een varkenswaardig leven te blijven bieden, ook al moeten ze de rest van hun leven gescheiden blijven leven?
Als je daar maar enigszins aan twijfelt (je moet dus echt zo'n minimaal 300 vierkante meter OVER hebben voor het nieuwe varkentje), dan kun je er voorzichtig over gaan denken. Vergeet ook niet dat zo'n opgevangen varken meteen al geld gaat kosten. Er moet bijna altijd meteen een dierenarts bij, verwaarloosde tanden en hoeven moeten worden nagekeken, als die beer uit Drenthe nog een echte beer is, zal ie onder volledige narcose door Peter Klaver ontmand moeten worden, etc. etc. Een wanstaltig dik varken (= ernstige vorm van dierenmishandeling), moet op een zwaar dieet en daarna een nog zwaardere operatie ondergaan om het loshangende vel te verwijderen etc. etc. Dat kost allemaal heel veel geld. Denk er dus niet te licht over.
Want 1 ding is zeker:
Als je het besluit hebt genomen om zo'n gedumpt of overtollig varkentje 'er bij te nemen', dan ben je er voor der rest van zijn/haar leven verantwoordelijk voor.
No matter what.
Want je gaat die stakker toch niet nog een keer in de steek laten, toch?
PS
Billie Bofkont is een gedumpt zwijntje. Bessie. Theo en Wim. Moeke en de biggen. Bessie de Tweede. Dappere Dodo. Stalker. LadyBoss. Zeeuws Meisje.
Allemaal gedumte hangbuikzwijntjes die een plekje kregen op Het Beloofde Varkensland.
18 gedumpte hangbuikzwijntjes.
Veel werk geweest om ze hier te halen en te integreren in het leven van Familie Bofkont.
Maar de moeite waard.
Maandag 19 december 2011
De Dag van De Lappenmand...
In de lappenmand.
Alles doet zeer, ben te naar om te schrijven.
Met dank aan Maya, Erin, Dennis, die gister de workshop deden,
en natuurlijk Orson voor het buitenwerk.
The show must always go on bij Familie Bofkont :-)
Zondag 18 december 2011
De Dag van Het Achtergebleven Hangbuikzwijntje...
Bijna 6 jaar geleden het drama van Zwartje & Witje, gedumpt op de Veluwe. Het vroor dat het kraakte. Het stond in de Telegraaf, het hele land raakte in rep en roer. Giel Beelen belde me tijdens zijn programma. Ik heb Zwartje & Witje meteen opgehaald.
Ze hebben een poosje in de paardenstal gewoond met een uitloop naar de binnentuin. Toen kwamen er een paar lieve mensen uit de Achterhoek naar Zwartje & Witje kijken. Op een gure, stormachtige winteravond hebben we de zwijntjes naar de Achterhoek gebracht. Daar kregen ze een prachtleven als Toos & Bep, samen met het mannetjeszwijn Teun.
We hielden contact. Zo bleef ik op de hoogte van het wel en wee van deze zwijntjes. Zo'n reddingsactie blijft je altijd bij. Ik zie me nog van de Veluwe wegrijden met de boswachter in m'n kielzog. Geweldige vent met het hart voor varkens - en wilde zwijnen in het bijzonder - op de goede plaats.
Een poosje terug kwam er verdrietig nieuws: Bep - Witje - was die ochtend overleden. Wat ik uit het ziektebeeld op kon maken was het kanker, komt vaak voor bij hangbuikjes op leeftijd. Bep ligt nu waar ze altijd lag te zonnen en dat is fijn en goed om te weten.
Gister kreeg ik een mail van de Dierenbescherming Utrecht - Amersfoort.
Moest meteen weer aan Zwartje & Witje denken.
Hallo,
Onlangs zijn er op de Leusder hei twee hangbuikzwijntjes gevonden. Zij lagen tegen elkaar aan in een ingegraven kuil. Eén van de twee zwijntjes moest helaas geeuthanaseerd worden. Het andere zwijntje zit momenteel in een hondenkennel bij diergeneeskundig centrum De Vallei in Woudenberg. Omdat De Vallei graag in het weekend weer de kennel vrij wil hebben, zijn we met spoed op zoek naar een nieuw onderkomen voor het zwijntje. Tot op heden zijn we er nog niet in geslaagd dit te vinden. Het gaat om een mannelijk zwijntje, zonder oormerk, waarvan de leeftijd onbekend is.
Ik heb deze mail doorgestuurd aan de lieve mensen van Toos & Bep.
Met een gerust hart. Zij hebben ervaring, ook met het bij elkaar plaatsen van vreemde varkentjes bij elkaar. Dat gaat mis als dat niet heel zorgvuldig begeleid wordt.
Vechtpartijen met afgebeten oren en staarten zijn geen uitzondering :-(
Wie weet kunnen ze dit achtergebleven zwijntje weer een thuis bieden...
Vrijdag 16 december 2011
De Dag van Varkensgeluk in de Sneeuw...
Natte sneeuw voorspeld. Geef mij maar gewone sneeuw. Dat vindt Familie Bofkont ook.Dus doen we gewoon of er buiten mooie sneeuw ligt en gaan lekker bij de kachel zitten.
Of liggen :-) Foto's kijken van varkensgeluk in de sneeuw. Altijd leuk.
Donderdagochtend 15 december 2011 - 7.00 uur
De Dag van Pig Chase...
Was net even bij Giel op de radio.Een gesprekje met een van de ontwerpers van het computerspelletje Pig Chase, dat mensen samen met varkens kunnen spelen. Had het gister al in de krant gelezen en vroeg me al af hoe dat ging.
A. de boer heeft geen tijd om met z'n varkens te spelen en
B. de varkens zien geen klap, dus hoe zouden die dan op zo'n scherm moeten turen?
Maar het blijkt anders. Snel even de url er bij gezocht voor ik Giel aan de lijn kreeg: playingwithpigs.nl. En daar zie ik een heel groot scherm met een bewegend lichtballetje, dat wordt bediend met een iPad. Kijk. Dat kunnen varkens wel volgen. En je kunt het gewoon thuis spelen of vanuit het café.
Giel kondigde Het Beloofde Varkensland als volgt aan:
"Ik ben ambassadeur van maar 1 goed doel en dat is Het Beloofde Varkensland".
Nou, je kunt slechter wakker worden :-)
En Giel wilde natuurlijk weten wat ik van het spelletje vond. Ik vind het leuk bedacht. En iedere afleiding voor een varken in de bio-industrie is meegenomen. Maar je kunt voor de prijs van dat dure scherm heeeeeel veel strobalen kopen en daar doe je varkens echt een plezier mee. Dan kunnen ze hun neus gebruiken. Varkens zijn geboren om te wroeten :-) En een stapel oude kranten om te slopen, daar gaan varkens helemaal van uit hun dak. Zeker biggen.
Het zijn ook allemaal biggen in het filmpje, ik schat in de leeftijd van Wilde Sjouk & Broertje.
Playing with Pigs: Pig Chase from Utrecht School of the Arts on Vimeo.
Maar de ontwerper zei dat ie nou juist de burger in contact wil brengen met varkens.
Dat is natuurlijk altijd een mooi streven.
Op het filmpje wordt een boer bedankt voor de medewerking.
Even googlen op de boer levert het volgende op:
klik hier
om het hele artikel te lezen...
De boer zegt precies hetzelfde. Biggen en varkens moeten iets hebben waar ze op kunnen bijten en dat ze h-e-l-e-m-a-a-l kunnen slopen.
Dan is een varken op z'n gelukkigst.
En hij laat allerlei voorbeelden zien. Wat een leuke boer!
Hij verdiept zich echt in zijn varkens en doet z'n best om 't ze naar de zin te maken.
Als je ziet hoe de Bofkonten hier tekeer kunnen gaan.
Aan ruimte en vrijheid geen gebrek.
Maar wat kapot kan, gaat kapot.
Dat is de reden waarom Wilde Sjouk, Broertje en Aaltje niet meer binnen mogen tijdens de workshops. Ze zijn te groot en te sterk geworden. Niets is meer veilig voor ze.
Dus duiken de mensen nu tijdens het koffiedrinken gewoon de biggencreche in.
Met alle gevolgen van dien, want de biggen springen meteen in hun nek
en beginnen aan hun kleren te kluiven.
Over contact tussen burgers en varkens gesproken :-)
Woensdag 14 december 2011
De Dag van Zoveel Jaar Geleden op Het Beloofde Varkensland...
Het Parool heeft een leuke rubriek: Zoveel jaar geleden in Amsterdam.Iedere dag een foto uit het verleden op de datum van toen.
Ik moest er aan denken toen ik een mail kreeg van een boze dame.
Terecht dat ze boos was.
Beste Dafne, Wat vind je van deze advertentie? Godsgeklaagd dat mensen zo met dieren om kunnen gaan. Je bied toch niet biggetjes en varkens 'Gratis' aan en neemt dan aan dat er wel een 'goede verzorger' op af zal komen of ben ik nou zo kwaaddenkend?
Nee zo kwaaddenkend is ze helemaal niet. Dit is vragen om moeilijkheden. Het hele nest, inclusief 2 moeders wordt namelijk gratis aangeboden, als de koper in 1 klap 'alles' meeneemt.
Lijkt me een mooie taak voor de Dierenpolitie om dit soort advertenties aan de kaak te gaan stellen. Gewoon aankondigen dat de Dierenpolitie Marktplaats af gaat struinen, contact gaat zoeken met de adverteerders, langskomt, etc. Als daar op termijn (gaat heel lang duren, maar geduld blijft een schone zaak) een preventieve werking van uit gaat, is dat mooi meegenomen natuurlijk.
Waarschijnlijk zijn deze adverteerders onbezonnen aan een nest biggetjes begonnen, want oh wat schattig! Nu zijn ze in de fase van hoe komen we ooit nog van die alsmaar groter wordende biggetjes af, raken in paniek en gooien de biggen in de uitverkoop. Ook leuk voor de Kerst, staat er nog bij in de advertentie op Marktplaats :-(
Ik moest meteen weer aan Moeke denken die drachtig werd gedumpt in een bos. Maar haar kleintjes heeft ze op Het Beloofde Varkensland gekregen, de dag nadat de boswachter haar dood zou schieten. Ik werd getipt, trommelde dierenarts Peter Klaver en Dennis op en we zijn er meteen op af gegaan.
Zoveel jaar geleden op Het Beloofde Varkensland op 14 december 2006:
Daar staat de trotse Moeke met haar familie.
Wat waren ze schattig (inderdaad!) en wat was ze een goede moeder.
Maar dergelijke snelle varkensred-acties zijn voorgoed verleden tijd geworden. Juist omdat we dat in het verleden zo vaak gedaan hebben, is Familie Bofkont groot geworden. De meeste tijd gaat nu zitten in de dagelijkse verzorging en het management om alles goed draaiende te houden.
Een hele verantwoording.
Alles ter plekke uit de handen laten vallen om andermans gedumpte varkens te gaan redden,
is er niet meer bij.
Terug naar nu: De snoezige biggetjes van weleer zijn inmiddels allemaal meer dan groot. Een hecht gezin. Moek & de Biggen, ze zijn altijd samen gebleven. Donker Wijffie en Sokje zijn niet meer, maar blijven er in as-vorm altijd bij.
Prins Harrie. Mokkeltje, Zilverrug, Kruishoefje en Miss X maken het goed. Snorkeltje is niet optimaal gezond, maar ze heeft onze extra zorg en aandacht en zolang ze nog mee kan, kan ze nog mee. En Moeke natuurlijk.
Familie Hangbuik is niet meer weg te denken van Het Beloofde Varkensland.
Maar het was beter geweest als Moeke nooit in dat bos terecht gekomen was...
Dinsdag 13 december 2011
De Dag van Kennismakingsrituelen...
Ik kwam een stel foto's van Beertje en Mister Frisling tegen die ik nog niet eerder had gezien. Wat een verrassing!
Maandag 12 december 2011
De Dag van Ot en Sien bij Familie Bofkont...
"Hoi Dafne, ik heb de cadeaubon ontvangen, heel leuk die 'Ot en Sien-sfeer'.Ook de envelop is schitterend!"
Dat zijn leuke mails om te ontvangen. Ik ben dol op de tekeningen van Jetses en als kind was ik al helemaal weg van Ot. Even Ot en Sien googelen. Verdomd, de achterkant van de cadeaubon doet denken aan Aap, Noot Mies.
Maar ook Familie Bofkont van A tot Z. Inderdaad een Ot en Sien sfeer.
En daar zie ik Ot met Poes! Poes kwam vaak voor in de scenes uit het leven van Ot & Sien. Ik weet nog dat ik altijd bezorgd was omdat Ot nogal ruw met Poes omging. Zal nooit het plaatje vergeten van de jonge poesjes in de doofpot. Ot had ze daar in gestopt om ze warm te houden. Maar toen Moeder het ontdekte was het te laat...
Foei Ot, riep Moeder ook toen Ot aan de staart van Poes trok. Poes gaf hem een haal en Ot moest huilen. En de reden waarom ik dat allemaal nog zo goed weet, is dat die tekeningen zo weergaloos goed waren.
Boy George is zo'n Ot en Sien kat. Hij kan zo genieten van gezelschap.
Met precies zo'n betrokken lichaamstaal als van Poes.
Al door googelend kom ik ook de schoolplaten van Jetses tegen.
Werken op het land, 'Rosamunde' die gemolken wordt, ze zijn allemaal even prachtig.
Ik kan me wel voorstellen dat Familie Bofkont daar aan doet denken.
Want toen was geluk ook nog heel gewoon :-)
PS
En dit is die envelop waarin de cadeaubon wordt verstuurd.
Zelfs de silhouettes van Aagje, Brutale Griet en Caesar blijken een handelsmerk
van Jetses te zijn. Nooit geweten.
Zondag 11 december 2011
De Dag van De Erfenis van Vrouw Vos...
Vrouw Vos heeft haar Villa Varkensgeluk nagelaten aan Moeder & Zoon.Een mooie erfenis. Haar andere bezittingen, zoals een stapel hooibalen,
wat overgebleven appels en bananen zijn naar de andere Bofkonten gegaan.
En ja, zoals dat dan gaat...
Nu wordt er met een schuin oog naar Moeder gekeken. En er wordt geroddeld.
Want waarom heeft zij die villa gekregen en de andere Bofkonten niet?
Hadden Wildeman en Mister Frisling bijvoorbeeld niet de oudste rechten?
Of Rosamunde & Brutale Griet? Het Witte Huisje is toch het huis uit hun jeugd?
En wat te zeggen van La Mama & Edwin?
En waar is eigenlijk die wand gebleven met die 170 genummerde biggen van La Mama?
Veel vragen, evenzovele roddels.
Billie Bofkont & Mannetje Bromsnor - directe buren van Moeder & Zoon - spitsen hun oortjes om alle gesprekken van het erf op te vangen.
Alleen Theo trekt zich er niet zo veel van aan.
Waar maken ze zich toch zo druk over, vraagt hij zich af en draait zich nog eens lekker om in het stro. Een warm nest, op z'n tijd een appeltje en rust aan z'n hoofd. En verder zal het allemaal wel.
Maar Billie Bofkont denkt dat het weer eens tijd wordt voor een familie-bijeenkomst.
De tijd van het jaar is er ook geschikt voor. En er valt heel wat te bespreken...
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 9 december 2011
De Dag van Mooie Herinneringen...
De foto's van de workshops staan weer online.Altijd weer een hele klus en altijd weer fijn als ik de popelende workshoppers
blij kan maken :-) Zoveel mooie herinneringen, die pakt niemand ze meer af.
Maar Herman steelt de show met Bessie & Bokkie, knus tegen mekaar, diep in het stro.
Wie knapt daar niet van op?
Eind volgende maand wordt Herman 3 jaar. Hij groeit tegen de klippen op.
Ik kan nu al nauwelijks meer over hem heen kijken :-)
Van de week zag ik hem naast Zeus staan.
Ook al zo'n knaap, maar Zeus groeit meer in de breedte.
Precies dezelfde verhouding als de twee gigastieren (ossen, daarom kon ik er bij staan),
die ik ontmoette in Wageningen. August en Caesar. August de brede, Caesar de hoge.
Die herinnering pakt ook nooit iemand me meer af :-)
Herman en Zeus zijn nog volop in de groei. Ze gaan Caesar en August hard achterna.
En wat te denken van Mozzarello? De buffelboer vertelde dat Mozza - in ieder geval in Nederland - de eerste waterbuffel-os is. Hij was dus ook heel benieuwd hoe groot Mozzarello gaat worden.
En Zoon? Met al die moedermelk wordt hij misschien nog wel de grootste van allemaal.
Wie weet wordt de voormalige mestsilo toch nog de Stierentempel...(lang gekoesterde wens). Al was het alleen maar omdat de heren - net als de reus van Klein Duimpje - straks een aangepaste woning nodig hebben :-)
Donderdag 8 december 2011
De Dag van de Stille Weldoener van Familie Bofkont...
Ieder jaar komt er rond deze tijd een brief met een stempelvarkentje erop.Gelukwensen voor het nieuwe jaar en 10 euro voor een extra appeltje voor de Bofkonten.
Ieder jaar probeer ik de handtekening te ontcijferen.
En naar wie zal ik een bedankje sturen?
Nooit een afzender dus :-)
Het handschrift op de enveloppe herken ik inmiddels van een kilometer afstand
en wat is het een leuke verrassing, zo'n fysieke blijk van waardering.
Mystery Man, namens Familie Bofkont, weer heel erg bedankt en een mooi 2012 gewenst!
(hoop dat hij dit leest :-)).
Woensdag 7 december 2011
De Dag van De Roemeense Held...
Als dat Roemeense varken geen held is, dan weet ik het niet meer.En Swientie is er heel trots op dat haar beeltenis als stockfoto is gebruikt.
Dat had iedere Bofkont wel gewild.
En het allermooiste is nog: het Roemeense varken heeft de man niet gedood.
Dat heeft ie zelf gedaan, het varken heeft hem slachts een handje geholpen :-)
Dinsdag 6 december 2011
De Dag van De Onderonsjes met Boy George...
Je telt als varken pas echt mee op Het Beloofde Varkensland als je een onderonsje hebt gehad met Boy George. Wie heeft dat niet als biggetje meegemaakt?En sinds kort hoort Aaltje er nu ook echt bij! Een duik in het fotoalbum van Familie Bofkont...
Maandag 5 december 2011
De Dag van Drinken bij Moeder...
Zoon drinkt nog steeds bij Moeder.
De lummel is nu al 5 maanden, maar hij heeft er nog lang niet genoeg van. En Moeder ook niet. Om hem van melk te voorzien, krijgt Moeder elke dag net zoveel te eten als Brutale Griet, Rosamunde, Zeus en Herman samen.
Dat vele eten krijgt Moeder trouwens omdat ze zo brood en broodmager arriveerde. In de tijd dat ze hier nu woont is ze wel wat aangekomen, maar niet wat je zou verwachten door dat vele eten. Wel is haar vacht gaan glanzen. Van het schrale, doffe, depressieve koetje is gelukkig niks meer over.
Dat Moeder nauwelijks aankomt ondanks de dagelijkse berg voer, komt omdat bij melkkoeien alle energie naar de melk gaat. Niet voor Zoon. Welnee ben je gek. Voor ons! Melkkoeien worden er op gefokt. Alle energie die ze binnen krijgen gaat naar de melk voor mensen. Karnemelk, kwark, slagroom, yoghurt, ijs, kaas. Daartoe was Moeder op aarde.
Laatst had ik melk nodig voor Aaltje. Op weg naar de supermarkt bedacht ik pas dat ik de melk gewoon aan huis had :-) Moeder vond het goed en Aaltje heeft er van gesmuld.
Maar buiten dat uitstapje (Aaltje is allang aan het vaste voer), is alle melk voor Zoon. Heel zorgvuldig drinkt hij de kwartieren van Moeders uier leeg. Zou hij dat niet doen, d.w.z uit de ene speen meer drinken dat uit de andere 3, dan zou Moeder uierontsteking krijgen.
En nu ben ik natuurlijk benieuwd hoe lang dat drinken nog doorgaat. Want Moeder en Zoon blijven hier voor de rest van hun leven bij elkaar. Het zal toch niet zo zijn dat die lummel over een jaar nog aan Moeders tiet hangt? We wachten het af. Familie Bofkont is een pioniersfamilie en dit hebben we ook nog niet eerder meegemaakt.
Wel weet ik van hangbuikzwijn Moeke en Gasconne-varken Moeder Kraak dat die het geen 5 maanden lieten duren. Moeke werd 't na 3 maanden al zat en ook Moeder Kraak werd op een gegeven moment kribbig van dat gestoot in haar buik. Ik zie nog de beduusde gezichtjes van Moeke's biggen en de beteuterde smoeltjes van Dikke Peter en Keessie. Maar het was toch echt afgelopen.
En Rode Poes. Die hield het na een paar maanden ook voor gezien en verdween 3 weken helemaal uit zicht. Toen ze weer tevoorschijn kwam - ze bleek zich al die tijd verstopt te hebben achter een stapel hooibalen - was het over en uit. Zachte Kees, Roodpels, Gekke Goudoog, Spook en Heks moesten voortaan zonder haar melk door het leven.
Maar Moeder die er op gefokt is om dagelijks door de boer gemolken te worden, hoe weet zij dat Zoon genoeg melk voor de rest van zijn leven heeft gekregen? Met andere woorden: zou Moeder het verschil weten tussen de melkmachine en haar Zoon?
Interessante vraag. Als Moeder dat niet (meer) weet, dan kunnen we nog wat leuks gaan beleven. Want Zoon doet natuurlijk of ie gek is. En ik zie hem er wel voor aan dat zolang het anatomisch nog blijft lukken, hij gewoon door blijft drinken. Het wachten is nu dus op hoe lenig Zoon blijft.
Feit is dat runderen van nature een enorm lange en soepele hals hebben, dus wat dat betreft...
Zondag 4 december 2011
De Dag van Zeeman in het Bofkontbos...
Er kwam een verzoek van de VU - FALW (Faculteit Aard- en Levens Wetenschappen).Of ze een grondboring mochten doen langs het water in het Bofkontbos.
Er zouden zo'n 30 meiden en jongens bij aanwezig zijn. Natuurlijk mocht dat.
Zeeman wilde ook mee:
'Want als er iemand iets van grondboringen af weet, dan zijn wij varkens dat wel', zei hij. En daar had Zeeman natuurlijk een punt :-)
Het Bofkontbos wordt zo langzamerhand een echt winterbos. Het varkenshuisje is nu zelfs zichtbaar vanaf de weg. En de varkens dus ook. Mooi gezicht! Wat er nog aan bladeren over is, is helder geel en steekt mooi af tegen de bofkontrode slinger WELKOM IN HET BOFKONTBOS. (bofkontrood is de steunkleur van Familie Bofkont, geen felrood, meer de kant van terra cotta en ijzermenie op).
En daar ging Zeeman door het bos met een lange sliert jongens en meiden op weg naar de waterkant voor de grondboring.
Na de boring iedereen uitgezwaaid met een spekkie en toen begon het hard te regenen.
We zaten lekker droog in de pipowagen met zicht op Zeeman's huisje.
Toen kwam Rolf - VU-student met varkenshoeders aspiraties - nog langs en wilde Zeeman liever bij ons zitten. Hij deed een serieuze poging om de strobalentrap te beklimmen :-)
Toen dat niet lukte, ging ie in de Bofkontbus liggen. Die staat altijd op het voetpad met de zij-opening naar het bos, zodat de bus ook nog dienst doet als een extra stalletje. Dan kunnen de varkens altijd kiezen waar ze zich even willen terugtrekken.
Heel gezellig, ik zit er zelf ook graag.
Nog een extra rustruimte onder de pipowagen is in de maak.
Voor als Keiler & Bert straks het bos onveilig gaan maken, samen met Wilde Sjouk, Broertje en Aaltje. De jeugd van tegenwoordig. Met Wildeman als hopman.
En als het dan ook nog gaat sneeuwen...
Vrijdag 2 december 2011
De Dag van Winkeltje Spelen...
Vandaag gaan we Winkeltje Spelen.Wat verkoopt Familie Bofkont?
We verkopen Geluk, Troost, Hoop, Liefde, Inspiratie en Schoonheid.
Wie nog een overgetelijk en duurzaam cadeautje zoekt voor Sinterklaas:
vandaag kun je nog bij Familie Bofkont terecht voor
Geluk, Troost, Hoop, Liefde, Inspiratie en Schoonheid.
We hebben prachtige cadeaubonnen, voor elk wat wils :-)
12 smaken. De keuze is reuze!
Laat maar weten welke je wilt versturen en naar wie.
De cadeaubon voor de Familie Bofkont Workshop - voor jong & oud - kan vandaag nog opgestuurd naar de gelukkige. Of naar jou / u als je het stralende gezicht van de ontvanger niet wil missen :-)
Eerst willen weten wat een dagje Familie Bofkont inhoudt?
Stuur een mail: mail@familiebofkont.nl
Maar let op:
Om 18.30 uur gaat het winkeltje weer dicht.
Welke cadeaubon je ook kiest, dit is de binnenkant.
Donderdag 1 december 2011
De Dag van Inspiratie & Emancipatie...
Familie Bofkont is een inspiratiebron voor velen. Er gaat geen week voorbij of er komt wel een verzoek van: kunstenaars, fotografen, schrijvers, bloggers, tv-makers, acteurs, poseurs, reclamebureau's, stagiaires, vrijwilligers, dierencastingbureau's, onderzoekers, filosofen, en zo kan ik nog wel even doorgaan.Ze staan zelfs aan 't hek, als ik niet meteen antwoord geef :-)
Een groot compliment dat Familie Bofkont zo gewild is. Maar ik moet bijna altijd nee zeggen, omdat ik dan nergens anders meer aan toe zou komen dan de boel voor ontvangst aan kant te krijgen :-)
Voor een bezoek van wie dan ook, zijn we gemiddeld zo'n 4 uur bezig met minstens 3 man. Veel loslopende Bofkonten is leuk, maar struikelen over drollen toch niet echt :-) Maar schookinderen die een interview willen voor spreekbeurt of schoolkrant, zijn altijd welkom. Die nodig ik dan meteen uit voor de workshop en na afloop komt er dan ineens heel stoer een filmcamera en microfoon uit hun schooltas tevoorschijn en doe ik net zo mijn best voor een goed interview als voor de NRC :-)
Maar de laatste tijd wordt er steed meer spontaan over Familie Bofkont geschreven, zonder dat ik daar weet van heb. En wat blijken er dan veel krantjes, blaadjes, tijdschriften etc. te bestaan. Voor iedere doelgroep is er wel wat.
Zo staat Familie Bofkont nu in MDL Life. Ooit van gehoord? Ik niet. Een glossy lifestylemagazine voor 'mensen met de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa', zo staat er op de cover. Mooi verzorgd blad. Ze doen ook aan het goede doel. Familie Bofkont kreeg deze keer de eer. Op de valreep van de deadline kreeg ik een verzoek om wat foto's en toen bleek dus dat de kopij al klaar was. Leuk stukje en ze staan er weer mooi op, de bofkonten. Gieltje spat van de pagina af.
Laatst kreeg ik op een late zondagavond een mailtje van een journaliste, die de weblog volgt en op basis daarvan met enige regelmaat over Familie Bofkont in de Echo schrijft. Een Amsterdamse buurtkrant, goed gelezen, grote oplage. Dat doet ze goed. Ze heeft een leuke pen.
Deze keer ging het over Vrouw Vos en ze vroeg of ze de foto van de opgebaarde Vrouw Vos er bij mocht plaatsen. Of vond ik dat misschien te persoonlijk? Er was haast bij, de volgende ochtend moest alles al naar de drukker. Het stukje van te voren lezen lukte niet, want ze zat elders op een vreemde computer (en kon het stukje daarvandaan niet sturen).
Ik hing net halfdood - maar voldaan - na een zeer intensieve Familie Bofkont workshop voor de TV. Vrouw Vos! Ik schoot overeind en zette onmiddellijk de TV uit. Haar as was nauwelijks terug op Het Beloofde Varkensland. Het stukje kwam gelukkig later op de avond toch nog in mijn mailbox terecht. Ik las het. De dood van Vrouw Vos stond er boven.
Het ging over de geweigerde rouwadvertentie, maar ook over haar kanker en haar laatste dag op Het Beloofde Varkensland, die eindigde met de spuit van de dierenarts. Spuit. Wat een hard woord. Ook de ontwikkeling van haar ziektebeeld en de kanker. Het stond er zo plastisch en miste de nuance, die je alleen kunt hebben als het een eigen, geliefd en jarenlang gekend dier betreft.
Ik was ineens klaarwakker. Hier moest ik vliegensvlug over nadenken. Wat had de lezer van een buurtkrantje - die het leven van Vrouw Vos niet meegemaakt of gevolgd had - met deze gevoelige informatie van doen? Ik probeerde vergeefs het telefoonnummer te vinden van de journaliste. Toen heb ik haar gemaild dat ik niet alleen de foto van een opgebaarde Vrouw Vos te persoonlijk vond in de krant, maar eerlijk gezegd het hele stukje en dat ik het medium - een gezellig buurtkrantje - ook niet zo geschikt vond. En uiteraard dat ik haar goede bedoelingen waardeerde. Heb het haar zorgvuldig uitgelegd, omdat ik haar als publicist hoog heb zitten, en vroeg haar het stukje niet te plaatsen.
Ze nam het rustig op. Vond wel dat Familie Bofkont voldoende bekendheid heeft in Amsterdam en dat ik toch zelf ook over Vrouw Vos geblogd had. Ook openbare informatie. En dat er nu een kans bleef liggen voor de emancipatie van het dier, in verband met de geweigerde advertentie.
Wat betreft die advertentie, daar had ze gelijk in. Als het stukje daar alleen over gegaan was, was er geen enkele terughoudendheid van mijn kant geweest. Maar wat betreft de andere informatie, inderdaad daar blog ik over. Over mijn varken dat zo lang een deel van mijn leven geweest is. Maar die blog wordt gevolgd door een stel trouwe volgers, die Vrouw Vos persoonlijk gekend hebben en/of haar leven lange tijd gevolgd hebben. Dat is toch anders.
Ik zie het zo: De dood van Anthonie Kamerling was een schok voor veel mensen. Zijn weduwe Isa is altijd open geweest over zijn ziektebeeld in de media. Maar de manier waarop Anthonie een eind aan zijn leven heeft gemaakt, houdt ze voor zich. Dat is voor haar, haar kinderen en de echte initimi. Dat is niet alleen sjiek, dat heeft ook alles met respect te maken voor Anthonie. Dat nu in de krant staat dat Coco de Meyere zich verhangen heeft, vind ik verschrikkelijk. Dat had Coco en haar familie bespaard moeten blijven. Daar hebben wildvreemde mensen niks mee nodig. Daar komt bij dat je die niet met het beeld van een hangende Coco kunt opzadelen. Ik krijg dat beeld tenminste niet weg.
Terug naar Vrouw Vos. Respect voor dieren. Bijna achteloos uitgesproken woorden, wie nam ze niet al eens in de mond? Te pas en te onpas lees en hoor je over 'respect voor dieren', van veehouder tot dierenactivist. Maar als je mensen vraagt - en dat doe ik in de workshops - wat ze er onder verstaan, komt bijna niemand verder dan gemeenplaatsen als 'goed met dieren omgaan'. Maar wat betekent dat daadwerkelijk in de praktijk?
Daar zijn de Familie Bofkont workshops ook voor. Om kennis te maken met beesten die een eigen persoonlijkheid en wil hebben en wat dat betekent.
Bij Familie Bofkont betekent dat dat Vrouw Vos recht heeft op privacy, ook na haar dood. En dat ik gevoelige informatie wil delen met haar intimi, maar niet met jan en allemaal, die daar niet om gevraagd hebben.
Dat soort recht op privacy, zou dat niet ook - juist ook - emancipatie voor het dier zijn?
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |