Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Dinsdag 31 mei 2011
De Dag van de Mannetjes...
En nu de mannetjes!Wat zijn ze lief en stoer en mooi.
Vijf weken nu en ze zien er al uit als opgeschoten pubers.
Het vertrouwen dat ze in mensen hebben is ontroerend. Hoe ze als een kluitje boven op me sliepen, hun gele pootjes om de klep van m'n laptop klemden om mee te kijken wat ik aan het doen was, de enthousiaste begroetingsgeluidjes als ik in aantocht was, hun kopjes tegen de poezen aanvleiden in hun slaap, ik zal het allemaal nooit vergeten.
Maar nu moeten ze toch onder moeders rokken vandaan, de wereld in.
En in de binnentuin hebben ze het best naar hun zin.
Het was alsof ik ze naar de kleuterschool bracht.
Eerst de schrik: 'Waar is moeder gebleven?'
Ik bleef in de buurt en ging steeds even kijken. Het verheugde gepiep als ze me weer zagen. Maar al gauw waren de vliegjes heel interessant, en de zonnestralen, en de aarde om lekker in te kunnen scharrelen. Er valt zoveel voor ze te ontdekken.
Hun vertrouwde mandje en de warmtelamp heb ik verplaatst naar de melkerij, dan kunnen ze zich daar 's nachts ook veilig voelen. En toen ik gisteravond laat terug kwam van weggeweest, zaten ze lekker met z'n zessen op de rand, de Golden Girls een stukje verderop hoog op een schraag. Het zag er heel vredig uit. Toch maar mooi 8 prachtvogels die ontsnapt zijn uit de productie en nu als autonome wezens voor zichzelf leven.
Trouwens, minstens 2 of 3 van die snoezige mannetjes verdenk ik ervan dat het toch hennetjes zijn :-) Ze zijn wat kleiner, kleinere kammetjes en zijn ook voorzichtiger in hun gedrag. Heel benieuwd of dat ook zo is.
De tijd zal het leren...
Maandag 30 mei 2011
De Dag van Biggie...
Biggie wordt groot!Ze loopt buiten en maakt kennis met de andere bewoners van Het Beloofde Varkensland.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 15 mei 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Vrijgezellenfeest Bruid Jitra als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 14 mei 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 14 mei 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Donderdag 26 mei 2011
De Dag van Kat, Kuikens Frisling & Booswicht...
Overal duiken de foto's van de kat met kuikens op.
De poes uit China die zich ontfermd heeft over een stel kuikens.
Prachtige foto's.
Het gaat er hier net zo aan toe.
De kuikens liggen boven op Boy George, Heks en Gekke Goudoog.
Alleen heb ik er helaas geen foto's van.
Want ik maak zelf ook altijd onderdeel van dit geluk uit.
De poezen liggen namelijk op mij, bij voorkeur op en rond mijn gezicht en dat wordt lastig fotograferen :-)
Wonderlijk toch. Ze weten dat de kuikens bij Familie Bofkont horen.
Zelfs Sneeuwwitje zal het niet in haar hoofd halen om daar anders over te denken.
Terwijl zij toch een echte jager is.
Iedere dag komt ze wel met een muis of rat aanlopen.
Maar - dat moet gezegd - toen de White Boys nog heel klein waren, liet ik ze niet langdurig met elkaar alleen. De kat op het spek binden leek me nu ook weer niet nodig.
Ik vrees wel voor Mister Frisling. Die houdt wel van een haantje of lekker duifje.
Dat is sowieso een jatter. Gister stonden we de gaten in de kuilblokken dicht te plakken met zware tape. Zien we ineens Mister Frisling voorbij scheuren met de rol tape in z'n bek.
Pestkop! Had ie als kleuter al. Alles wegpakken en er mee wegrennen.
Nu moet ik de kuikens dus op de een of ander manier aanleren dat de wereld niet alleen maar warm en veilig is. Voorlopig komen ze nog niet verder dan de binnentuin.
Hoef ik daar gelukkig nog even niet mijn hoofd over te breken...
PS
Het is vandaag ook de verjaardag van wijlen Booswicht.
Ik weet niet of zij wel zo lief tegen de kuikens had gedaan...
Woensdag 25 mei 2011
De Dag van de Foto's & Varkensproject...
Ja, ja ik weet het.De foto's van 14 mei staan nog niet online!
En van 18 mei ook niet!
En van 20 mei, 21 en 22 mei evenmin :-)
Hoe dat komt?
Gewoon erg druk met de dagelijkse gang van zaken op Het Beloofde Varkensland. Extra zorg voor Maximiliaan, die in de ziekenboeg zit, Vrouw Vos die gek genoeg weer ineens overal gaat, staat en ligt, het organiseren van een prikpilprogramma voor alles dames van Familie Bofkont, Biggie grootbrengen, de 6 snipperhaantjes naar hun nieuwe leven in de binnentuin begeleiden, etc. etc.
Maar dat is niet de reden.
De reden is dat we ons - naast al dat werk - nu ook nog eens een slag in de rondte werken van de vroege ochtend tot diep in de nacht.
Waarom?
Er staat een deadline voor de deur :-)
Nieuw Varkensproject!
En als ik dan vertel dat dit het beste, mooiste, leukste, zinvolste, educatiefste, liefdevolste en all-roundste Varkensproject wordt dat ik ooit heb verzonnen? Dat er nooit, maar dan ook nooit meer iets beters dan dit Varkenproject zal kunnen komen?
En dat iedereen daar binnenkort van kan gaan genieten?
Geen project van 1 of 2 daagjes, nee een hele zomer lang!
Kan iedereen die nu zit te wachten op de foto's van hun workshop dan nog wat geduld opbrengen alsjeblieft?
Dat geduld zal ruimschoots beloond gaan worden, dat beloof ik jullie.
PS
Als het effe meezit, staan de foto's van 14 mei vanavond laat of morgen vroeg online...
We doen ons stinkende best :-)
Dinsdag 24 mei 2011
De Dag van Mister Frisling...
De dag van Mister Frisling?De jaren van Mister Frisling!
Hij is vandaag twee jaar op Het Beloofde Varkensland!
En hij telt nu al voor 10!
Maandag 23 mei 2011
De Dag van De Principieel Gewetensbezwaarde Oormerkweigeraar...
Sinds 2006 heb ik een titel :-)
Ik ben een Principieel Gewetensbezwaarde Oormerkweigeraar. Die titel kreeg ik nadat ik de moeite, de tijd (7 jaar !), de zenuwen, en een gigabedrag aan advocaatkosten had genomen om me te blijven verzetten tegen het dieronterende verplichte oormerken van Familie Bofkont. Ik ontwierp een eigen identificatiesysteem (de Bofkontmethode), en Rosamunde & Brutale Griet werden ook door de Hoge Raad vrijgesproken.
Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Aagje, Vrouw Vos, Lady Lolita, Stalker, Miss Universe, en Gevaarlijke Eddy & Caesar waren strafbaar, maar er volgde geen straf of maatregel :-)
En dat terwijl de advocaat generaal (tegenpartij) tijdends de Hoger Beroep zitting zijn pleidooi opende met: "Mevrouw Westerhof is een sieraad voor de samenleving, een aanwinst voor het onderwijs en een koploper in de maatschappij, daar zouden er meer van moeten zijn. Toch is zij strafbaar!"
Maar de rechters waren onder de indruk van Familie Bofkont en namen daarom de 'persoonlijkheid van de verdachte' mee in hun beoordeling. Dus loopt de hele Familie Bofkont zonder oormerken rond. En mooi dat dat staat!
Vanochtend kreeg ik een mail van Thom de Groot, de biologische melkveehouder uit Friesland, bij wie ik in 1997 als kersverse stadsboerin mijn oor wel eens te luisteren legde. Want hoe vaak moest ik mijn kalfjes Rosa & Griet de fles geven? En hoe kwam ik onder dat vermaledijde oormerken uit?
Thom en nog een handjevol boeren zijn ook Principieel Gewetensbezwaarde Oormerkweigeraars. Dat zijn ze al sinds het oormerken verplicht werd, begin jaren 90. Zij hebben zich vanaf de eerste dag verzet en hebben het nooit gedaan. Moedige boeren, die hun kont tegen de krib gooiden. Dwarse Friezen, zoals ik zelf ook van dwarse Friese afkomst ben :-)
Maar Thom en de zijnen betalen daar een blijvend hoge prijs voor. Aanvankelijk mochten ze hun melk niet meer afzetten en liep de kostbare melk zo uit de koe de gierput in. Weg inkomsten. Daarna liepen ze allerlei vanzelfsprekende subsidies mis.
En nu betalen ze per jaar nog zo'n 6000 euro boete.
Vandaag hebben de Principieel Gewetensbezwaarde Oormerkweigeraars weer een brief naar de politiek gestuurd. De zoveelste:
Geachte fractieleden,
Op dit moment kent Nederland nog maar een dertigtal boeren waarvan de runderen geen oormerken hebben. Zij houden de koeien zoals koeien van nature behoren te zijn: met horens en zonder verminking door oormerken. Hun 'koeien zonder oormerken' sieren het landschap en zij, en vele Nederlanders met hen, willen dit graag zo houden.
Zoals u in de ingediende motie, van de leden Jacobi en Van Gerven, kunt lezen, hebben de boeren een overeenkomst met de overheid en zijn zij sinds 2002 erkend als gewetensbezwaarden. Sinds die tijd hebben zij, tot ieders tevredenheid, hun eigen registratiesysteem.
Ondanks deze overeenkomst krijgen zij nu strafkortingen.
Deze worden opgelegd met terugwerkende kracht.
Een aantal voorbeelden:
Bij de familie van boer Kok uit Hoogland is de boete opgelopen tot ruim € 6.000,-.
Bij de familie van boer De Groot uit Grou geldt hetzelfde.
Ook de familie Brandsma is reeds voor duizenden euro's gekort
en dit is ook het geval bij familie Van der Veen, Boschloo en Van der Meer e.a.
De bedrijfsvoering van deze boeren komt zo onder grote druk te staan. Terwijl het in een democratisch land toch mogelijk moet zijn om gewetensbezwaren te hebben zonder daarvoor meteen gestraft te worden. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van een democratische rechtsstaat! Wij hopen dat u begrip heeft voor de rechtvaardigheid van de ingediende motie en voor zult stemmen.
(Voor meer informatie kunt u terecht op www.koeienzonderoormerken.nl)
Met vriendelijke groeten,
De gewetensbezwaarde boeren.
Bezoek de site ook eens:
www.koeienzonderoormerken.nl
Daar staat de Familie Bofkont ook bij.
En daar zijn we hartstikke trots op!
Zondag 22 mei 2011
De Dag van Toen was Geluk nog heel gewoon...
Maandag ga ik de orthopeed van Vrouw Vos bellen.Het kost haar moeite om te gaan liggen.
Ik was al om 4.00 uur wakker.
Maak me zorgen om haar.
De orthopeed zei 3 jaar geleden dat ze nog een paar mooie jaren kon hebben.
Ineens zijn die jaren al om. Zomaar.
Wat nu met Vrouw Vos, die prachtige lieve Vrouw Vos?
Zaterdag 21 mei 2011
De Dag van Biggie in Trance...
Te druk gister voor weblog.Hele dag opnames voor De Rijdende Rechter (was getuige-deskundige in varkenskwestie), daarna naar poezendokter (Boy George), en 's avonds nog een workshop.
Nu ook nauwelijks tijd want om 10.30 uur begint het circus al weer
en dat blijft het hele weekend zo. Een kortje dus.
Maar er is wel nieuws!
Biggie is een wonderbig! De eerste big die op haar rug gaat liggen.
Niet eerder meegemaakt.
Ik weet wel dat het 'rugliggen' van biggen als test wordt ingezet in de bio-industrie.
Maar dan worden de biggen op hun rug gelégd om te kijken hoe ze daar op reageren.
Gaan ze dan krijsen of niet? En dat zou dan iets over hun stressgevoeligheid zeggen.
Maar Biggie doet het uit zichzelf. We zaten met open mond te kijken.
Ze was volstrekt van de wereld, onder hypnose leek wel.
Tot ze er zelf weer 'uitkwam'.
Zo mager als ze eerst was, ze begint nu toch flink te groeien en aan de schoudertjes kan ik zien dat ze een hele brede gaat worden.
Dat is het voor vandaag.
Tot morgen en o ja, vanavond is Het Beloofde Varkensland op de Belgische TV.
Dieren in Nesten - 20.10 uur - Belgie Eén.
Donderdag 19 mei 2011
De Dag van Het Nieuwe Zakendoen...
Een geweldige bijeenkomst gister van de SVE, Stichting Vrouwelijke Entrepreneurs.Er waren oude bekenden bij uit de tijd dat ik ook nog 'zakenvrouw' was. Leuk!
Biggie was de ontvangstdame en haar aanwezigheid sloeg in als een bom.
Iedereen was razend nieuwsgierig naar mijn nieuwe leven als 'boerin'.
Ze hingen aan m'n lippen en begrepen dat Het Beloofde Varkensland wel een hele onderneming is, maar niet eentje die het moet hebben van winst maken,
omdat het hier over iets heel anders gaat dan geld.
Terwijl je toch moet omzetten om de boel draaiende te houden.
Het Nieuwe Zakendoen zou je kunnen zeggen.
Een verademing om dat allemaal eens in zo'n gezelschap uit de doeken te kunnen doen en er een professionele feedback op te krijgen.
Dames bedankt!
Woensdag 18 mei 2011
De Dag van La Mama 7 jaar!
Vandaag is La Mama jarig.Haar zevende verjaardag viert ze op Het Beloofde varkensland.
De tweede verjaardag alweer bij Familie Bofkont.
En we hopen nog vele, vele jaren!
Dinsdag 17 mei 2011
De Dag van De Geneeskracht der Dieren...
Opeens zat ik zondagavond met een olifantenpoot.Ik wilde iets van de grond oprapen, bleek mijn rechterknie het niet meer te doen,
en een half uur later was die zo dik als van een olifant,
met een heel harde pijnlijke plek en kon ik de trap niet meer op.
Wat nu?
Ik kon niks bedenken, anders dan dat ik een hek over geklommen was tijdens de workshop om even snel iets te pakken.
Maar ik klim zo vaak over hekken. Mogelijk toch een te bruuske beweging gemaakt?
Wat reken je toch op een lichaam dat het gewoon doet.
En wat gebruik je vaak je knieen, daar kom je pas achter als ze het niet meer doen. Enfin. Gisterochtend had ik een radio-interview over Familie Bofkont in de studio. Niet ver, Amstelveen, maar niet verstandig om daar met die olifantenknie heen te hinkepinken.
Gelukkig is het opgelost. D. is gegaan en ze hebben het onderwerp gewoon omgegooid. Ik zou deze keer uitgebreid vertellen over het ontstaan van Het Beloofde Varkensland. Maar D. heeft in plaats daarvan verteld over Biggie, de White Boys en nog want andere Bofkontnieuwtjes. En zo kwam dat half uurtje wel om, het ging goed en het was gezellig en informatief.
Ondertussen lag ik op de boerderij met een uitgestrekt been 'rust te nemen' in het gezelschap van Boy George, Spook, Gekke Goudoog en 6 snoezige kuikenkereltjes, die heel zoet bij me op het dekbed lagen te knikkebollen. Alleen de aanblik al van zo'n soezend legertje kuikens, daar knapt een mens van op.
Dat blijkt, want vandaag kan ik mijn knie weer buigen. De zwelling is zo goed als weg en de pijnlijke plek ook minder groot in omvang dan zondagavond.
Wie weet sta ik morgen al weer in de rondte te springen :-)
Met zulke dieren heb je toch helemaal geen andere dokter meer nodig?
Maandag 16 mei 2011
De Dag van Biggie op Bofkont TV...
LET OP! Wegens grote belangstelling kan de server het soms niet aan. Vernieuw dan de pagina of probeer het later nog eens...
ATTENTION! Due to popular demand the server sometimes cannot handle the traffic. Please refresh the page or try again later...
Zondag 15 mei 2011
De Dag van Mozza & Mina & Biggie...
Mozza & Mina hebben het niet makkelijk.Die 'cold turkey' gaat ze niet in de kouwe kleren zitten.
Melk! Melk! Melk!
En waag het niet je te vertonen want je wordt bestormd.
Niet erg handig als het erf schoon moet en al helemaal niet als er een groep is.
Gister heeft Mozza een bruid met haar aanhang de stuipen op het lijf gejaagd.
De dames gilden, stoven uiteen en sprongen door openstaande ramen naar binnen.
Dekking!
Wat is dat beest aggressief!
Pas toen ik uitlegde wat er aan de hand was en waarom Mozza zo onstuimig is,
kwamen ze tot bedaren. Maar ook pas nadat ik de melkjunks binnen had gezet.
En toen, over het hekje heen, werden de dames toch nog allemaal postuum verliefd
op die mooie Mozza :-)
Het is moeilijk om het vol te houden.
De verleiding is vaak groot om ze toch die fles maar te geven,
omdat je het ze zo gunt. Die droeve ogen, ik moet er niet te lang in kijken.
Maar ik moet streng zijn en ben dat ook.
Ze mogen ook niet meer op mijn hand zuigen.
Alles wat met zuigen te maken heeft, moet uit hun systeem verdwijnen:-(
Hopelijk zijn we met een week een heel stuk verder.
Biggie is verhuisd. Ze slaapt nu in de binnenbak met eigen opgang,
dat wil zeggen dat ze de vrijheid heeft om binnen rond te rennen waar ze wil
en als ze moe is haar huisje met warmtelamp opzoekt.
Mozza keek verbaasd toe. He? Dat was toch eerst onze woning?
Ja Mozzarello, zo gaat dat bij Familie Bofkont, mannetje.
Niks is voor altijd, alles is veranderlijk, maar het komt altijd goed.
Zaterdag 14 mei 2011
De Dag van Mijn Wilde Bofkonten...
Een poosje terug werd me gevraagd of mijn 'wilde bofkonten' in waren voor een fotoshoot op de Veluwe. Wildeman, Juffrouw Loes en Mister Frisling gefotografeerd door een natuurfotograaf van naam en faam.DE hoffotograaf dus. Toe maar.
Ik belde terug en ik raakte aan de praat met de vraagsteller.
Hij weet veel van wilde zwijnen en had het over knappe en lelijke. Lelijke? Bestaan die dan? Jazeker. Net als bij mensen, je hebt mooie mensen en minder mooie en dat is bij zwijnen precies hetzelfde. En hij noemde een natuurpark waar ze volgens hem uitgesproken lelijke zwijnen hielden.
Ik vertelde over de oren van Wildeman en dat ik er van uit ging dat iedere keiler van die leeftijd wel zulke oren zou hebben. Maar nee, dat bleek niet het geval en toen ik hem de oren van Wildeman beschreef, ging er bij hem geen bel rinkelen.
En inderdaad na wat googlen, kom ik alleen een Turkse keiler tegen met iets wat in de verte op de oren van Wideman lijkt, maar verder eigenlijk niet. De oren van Wildeman zijn dus uniek :-)
Iets anders:
De White Boys groeien met het uur, lijkt wel.
Iedere vrijdag maak ik een foto om hun groei vast te leggen.
Dat blijf ik doen tot ze volwassen zijn.
Dit is de foto van gister.
Vrijdag 13 mei 2011
De Dag van Biggie & Dolle Mina...
En toen stond Biggie gister ineens stralend in de Telegraaf.Het gaat heel goed met d'r en dat is te zien.
Waar zouden al die andere kleintjes van dat bewuste transport nu zijn?
Ergens ver weg, dat is zeker.
Ontsnapt! staat er met groen gekleurde letters in de krant.
Biggie als symbool van de biggenexport.
Het is nu vrijdag de dertiende.
Dat betekent dat Dolle Mina - te vroeg geboren op vrijdag 13 augustus 2010 -
vandaag negen maanden geworden is. Ook zij is een symbool.
Het symbool van al die kalfjes die maar geboren moeten blijven worden,
opdat hun moeders zoveel melk kunnen blijven geven.
Elk jaar een kalf, dan blijft de hoge melkgift op peil.
Tijdens de Familie Bofkont Workshop blijkt het koe-kalf-melk verhaal nog altijd onbekend en verwarrend te zijn. "Wij eten alleen kaas met vegetarisch stremsel," zei iemand laatst.
Dat is te prijzen, omdat er over nagedacht is. Maar dat is de oplossing niet.
Integendeel.
Welke oplossing eigenlijk? En waarvoor?
Kaas wordt gemaakt met onder andere stremsel uit een kalvermaag.
Er bestaat ook kaas met vegetarische stremsel. Die wordt gegeten door mensen die 'het zielig vinden voor de kalfjes'. Wat vinden zijn dan precies zielig en waarom?
En waarom is vegetarische kaas de oplossing niet?
Namens Dolle Mina daag ik jullie vandaag uit om over deze vragen na te denken,
vooral dóór te denken tot de logische consequentie van het eten van kaas.
Of dat nu vegetarische kaas is of niet. Sprak de Juf van de School voor Dierenliefde :-)
Succes!
Dolle Mina geeft één vrijkaart voor de Familie Bofkont Workshop weg voor het juiste antwoord.
Donderdag 12 mei 2011
De Dag van Oude Koeien en de dingen die voorbijgaan...
De familiegeschiedenis van Familie Bofkont begint vormen aan te nemen.12 mei blijft altijd een bijzondere dag. Twee kalfjes op het erf op 12 mei 1997.
Nu kan ik niet meer terug, dacht ik. Ineens was er een allesomvattend verantwoordelijkheidsgevoel voor hun leven en welzijn.
"Zou je dat wel doen?" vroeg de boer.
"Ik kan je ook wel ieder voorjaar nieuwe kalfjes brengen
en dan haal ik ze in het najaar weer op.
Heb je altijd nieuw en jong leven op je erf."
Stel je voor dat ik dat gedaan had.
Ieder voorjaar twee geoormerkte kalfjes, ontsierd door die gele flappen
en dan na een half jaar weer op laten halen :-(
Die had ik ook nooit grijs zien worden.
Nu wel. 14 jaar zijn ze nu, Rosamunde & Brutale Griet.
En ze worden steeds grijzer.
Eerder dan ik verwacht had, maar dat is bij mensen ook zo :-)
De grijze haartjes in hun hals en gezicht zijn al niet meer te tellen.
En de contouren van hun zwart-witte vlekkenpatroon worden steeds vager.
Wie had dat ooit kunnen denken, 14 jaar geleden, dat deze dames
door de rechters vrijgesproken zouden worden voor hun oormerkplicht?
Dat er uberhaupt een rechtszaak van zou komen?
Ik niet. Daar had ik 14 jaar geleden nog geen weet van, wat er allemaal nog boven
m'n hoofd hing, in welke avonturen ik allemaal nog meegesleept zou gaan worden.
De Volkskrant vond het maar gek:-) Wie nam er nu koeien?
Dat het in de Volkskrant stond, die 12e mei 1997, dat vond ik nou gek.
Want ik wist van niks, maar het stond er die dag van de aankomst van Brutale Griet & Rosamunde toch gewoon in (Bleek door de VK overgenomen te zijn van een andere bron).
Leuk dat ik dat stukje nog heb. Het zegt veel over de tijdgeest.
En over de Volkskrant :-)
Want kijk eens hoe ze nu over koeien schrijven:
Over een 'grande dame' van de kudde, die ook 14 jaar geworden is.
(wat uitzonderlijk is voor een melkkoe, hulde aan de boer!)
Er is veel veranderd de afgelopen 14 jaar.
Van koeien houden is niet gek meer, in tegendeel, juist hip.
Brutale Griet & Rosamunde hebben aan de wieg gestaan van deze omslag.
Daar ben ik ze dankbaar voor.
Nog vele jaren dames!
Met dank aan de Bofkont Fans voor alle mooie felicitaties!
Woensdag 11 mei 2011
De Dag van Veiligheid & Vertrouwen...
De ontwikkeling van Biggie gaat met sprongen voorwaarts.Van blijdschap heen en weer door de ruimte rennen, (250 vierkante meter), kennis maken met alllerlei mensen, met de andere bofkonten, al een poosje alleen kunnen zijn en heel bijzonder: ze laat zich heel makkelijk optillen, maar gisteravond heeft ze me echt heel erg verrast.
Ik was even buiten en toen ik terug kwam, verwachtte ik haar - zoals altijd - al krijsend achter de deur op mij staan wachten. Maar nee.
Ik zag dat ze heel slim tussen een stel overalls was gaan liggen.
Ze keek even op, knorde zachtjes ter begroeting en...bleef liggen waar ze lag!
Heel ontspannen, heel rustig.
Dat is een heel goede ontwikkeling!
Biggie begint zich dus steeds beter te voelen op Het Beloofde Varkensland en wordt niet angstig en zenuwachtig meer als ik even weg ben. En ze hoeft me dus ook niet meteen meer te bespringen als ik weer terug ben.
Ze weet nu dat het hier veilig is, ook al hangt ze niet voortdurend aan moeders rokken.
Apart together met Biggie is dus nu mogelijk in 1 ruimte.
Het basisgevoel van vertrouwen is er dus.
En dat daar ben ik heeeeeel erg blij om.
Dinsdag 10 mei 2011
De Dag van Nog even Niet...
Vandaag is Rosamunde jarig.1 mei was Brutale Griet jarig.
Maar dat vieren we donderdag, op 12 mei.
Want op die dag haalde ik ze op bij de boer.
12 mei 1997.
Geen dag ooit spijt van gehad!
Maandag 9 mei 2011
De Dag van The Days After...
Maandagochtend is altijd de ochtend van de terugblik.Zeer levendige workshops zaterdag en zondag, ondanks het warme weer.
Een bruidegom met aanhang in een stretched limo.
Prachtige middag.
Zondag o.a. een studente diergeneeskunde, 4e jaars, hevig aan het twijfelen of ze nog wel dierenarts wilde worden, omdat ze al het dierenleed niet meer aankon, ook bij huisdieren.
Juist jij moet dierenarts worden! riep ik.
Eindelijk een kritische dierenarts!
Dit is de kans voor een heel nieuwe aanpak!
Ook een studente van de School voor Journalistiek, die me na afloop nog een radio-interview afnam. Ze kwam met haar zus, die op de toneelschool zit. Sprookjesachtig mooie meiden met stralend blauwe ogen vol energie om ook vorm te kunnen gaan geven aan tegengas voor het systeem van de bio-industrie.
Ze hadden mijn website van voor naar achter uitgeplozen, juist ook vanwege
mijn theater-achtergrond en de vele dierenacties en campagnes, die daar uit voort kwamen.
"Na vanmiddag ga ik ook stoppen met vleeseten", zei de actrice.
En de journaliste in spe (al langer vleesloos) trok een beeldschoon leren jasje aan, toen ze zich eindelijk uit de wereld van Familie Bofkont konden losrukken en naar huis moesten. Daar hebben we het toen ook nog even over gehad. Mijn leren motorjack van Carla V., draag ik al jaren niet meer, vanwege een scheur in de mouw, maar ik zal ook nooit meer een nieuwe kunnen kopen. Helaas :-(
Leer is zo mooi, leren broeken, rokjes, laarzen,
er was een tijd dat ik alleen maar leer droeg.
Verleden tijd :-)
Nog meer verleden tijd.
Mina & Mozza hebben hun laatste fles melk gekregen.
Op Moederdag, dat leek me een passend einde.
Daar denken die twee zelf heel anders over.
M & M willen helemaal nog niet stoppen met de melk, als het aan hen ligt, helemaal nooit niet, maar dat is het nu juist. Ze worden groot en veel te sterk, het is niet vertrouwd meer.
Dringen zich aan je op, stormen op je af, lopen je omver en meer van dat soort ongemakken. En Mina is over een paar dagen al 9 maanden. En dan nog aan de fles...
Elke boer zal me voor gek verslijten :-)
Natuurlijk zijn Mina & Mozza ook al tijden - zodra het kon, na een maand of zo - aan het hooi, kalvermuesli en daarna overgegaan op biologische koeienbrok. Maar ja, melk uit een fles, ze blijven er een moord voor doen.
We gaan zware tijden tegemoet. Afkicken, cold turkey.
Er zit helaas niks anders op :-(
Biggie wordt ook steeds vrijer.
Springt boven op haar burcht en verkent de wereld, die steeds groter wordt.
En zo werd er weer een mooi weekend afgesloten.
Op naar de volgende workshops!
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 8 mei 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Bruidegom René als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 7 mei 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 1 mei 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Zondag 8 mei 2011
De Dag van allemaal Moedertjes...
Moederdag bij Familie Bofkont.Vanmiddag de workshop met de moedertjes in de hoofdrol.
Die hier toch moeder werden, ook al wou ik het niet.
Nou ja, ik wil het natuurlijk juist wel, maar het kan gewoon niet.
De Familie Bofkont zou veel te groot worden...
Wat ik zo bijzonder vind aan jonge dieren, is de combinatie van moeder en kind.
Ik weet op de hele wereld niks mooiers te bedenken dan een moederdier met haar kind(eren).
Die symbiose, die toewijding. Er bestaat niks absoluter en volmaakter dan dat.
En het maakt niet uit welk dier het dan is.
Maar als je eigen bofkonten moeder worden, dat is toch wel heel speciaal...
Een paar keer heb ik het toch mogen meemaken op Het Beloofde Varkensland.
Ongeplande zwangerschappen. De zogenaamde ongelukjes.
Maar wat een groot geluk!
Vorig jaar werd ik door de KRO uitgenodigd voor de moederdaguitzending van het programma de Wandeling. Over mijn levenswerk voor Familie Bofkont, moederschap, mijn eigen moeder, die geen boerendochter wilde zijn maar van mooie kleren hield en zie mij nu:
De overall is mijn tweede huid geworden :-)
Er kwamen zoveel reacties op, dus hier is de Wandeling nog een keer:
Klik hier voor de stream.
Hella van der Wijst schreef er ook een column over.
Zaterdag 7 mei 2011
De Dag van Boy George & Golden Boys :-)
Vandaag een klein weblogje, maar wel met een belangrijke mededeling:De Golden Boys blijken geen Golden Boys te zijn!
Hun veertjes worden wit!
Boy George zat erbij en keek er naar.
Vrijdag 6 mei 2011
De Dag van Arjan & Stuk op Het Beloofde Varkensland...
Mooie uitzending met Arjan Ederveen en zijn onafscheidelijke hond Stuk.De tussenshots van Vrouw Vos, Wildeman, het licht,
de stralend blauwe lucht, hier en daar een kraaiende haan.
Het gemak en de rust van de dieren die zo gewoon met de mensen samenleven.
Prachtig in beeld gebracht.
Hanneke Groenteman, zo ontspannen in haar dunne truitje op het erf,
terwijl het bloedkoud was op die stralende dag in februari.
Het was haar hartenwens om eens te draaien bij Familie Bofkont.
En dan binnen.
Bokkie, die rondscharrelt, af en toe een glimp van Mina & Mozza.
En...dat heeft niemand natuurlijk gezien, maar ik des te meer,
Aagje die haar eigenwijze snoet weer om de hoek steekt!
Ik had alle replica's van de Bofkonten aan de kant gezet, dus er was geen enkele sprake van opzet, maar verdomd, hoe ze het weer voor mekaar kreeg, in verschillende shots dook toch ineens die eigenwijze snoet van Aagje op.
Aagje forever!
Zoals Hitchcock, die altijd een keer door het beeld liep in zijn eigen films.
Dat was zijn handelsmerk.
Maar dan Arjan! Die grote lieve man, die alles en iedereen kan spelen,
maar in het echte leven moet zien te dealen met z'n geslotenheid.
Op z'n gemak bij de beesten en liever zijn hond Stuk als een verlengstuk van zichzelf op het schilderij terug wilde zien dan zichzelf.
Zo'n programma is natuurlijk veel te kort. Zeker deze aflevering omdat er ook zoveel informatie aan beeld was over de Familie Bofkont en de regisseur dat er zo graag in wilde, terecht natuurlijk.
Want wat zijn ze toch foto- en filmgeniek die bofkonten.
Als een trotse moeder zat ik te glimmen voor de TV en vond mijn kinderen
natuurlijk de mooiste van de hele wereld :-)
Maar er is zoveel meer gezegd die dag. Hanneke stelde de juiste vragen
en Arjan heeft zulke prachtige dingen gezegd over het leven en de dood.
Zijn broer Wick, ook acteur, jong gestorven aan aids, daarna zijn andere broer dood.
Ik heb Wick nog gekend en dat vertelde ik Arjan.
Dat deed hem zichtbaar goed. Dat zijn van die kleine dingen die zo'n dag maken.
Vond je het niet gemeen, vroeg ik, dat je beide broers dood moesten gaan.
Ja! Precies! Dat vond ik! Het was gewoon gemeen! Een rotstreek!, riep hij.
De dag daarna stuurde hij me foto's van zijn paradijs in Friesland.
'Jij bent een bofkont en dit is mijn bofkontland.'
Hij heeft het juiste schilderij uitgekozen. Prachig in z'n eenvoud.
Arjan & Stuk. Geschilderd door Wil Korrelboom, een kunstenares van 73 jaar.
Ook zij blijft open als een kind, al wordt ze 173, dat zie je in dat schilderij.
Mooie mensen. mooie dieren, mooie dag.
Donderdag 5 mei 2011
De Dag van BiggenMoederdag...
Sinds afgelopen zondag bestaat mijn leven uit Big en Brinta.Big in bed en brinta all over the place.
In mijn haar, mijn neus, mijn oren, mijn ogen.
Iedere moeder zal wel weten dat opgedroogde brinta in stijfsel verandert.
Als biggenmoeder heeft dat als consequentie dat je voortdurend aan beddegoed en laptop vastgeplakt zit.
Want biggen duwen hun neus in de brinta en sjouwen er overal mee naar toe.
Hoe vaak ben ik nu al biggenmoeder geweest?
Dat wil zeggen, hoeveel biggen heb ik in m'n bed gehad?
Eens kijken:
Aagje, Mannetje Bromsnor, Miss Universe, Miss Piggy, BabyBig, Brammetje, Bonestaakje, Gieltje, Repelsteeltje, Dappere Dodo, Wildeman, Knor & Knorrie, Juffrouw Loes, Pietje, Beertje, de ieniemienies, Mister Frisling, Bokkie.
Maar ik kan me niet herinneren dat een van deze biggen het ooit zo bont gemaakt heeft als deze rauwdauwer. Zo klein als ze is:
sterk als een beer, wild als een kraai, snel als water, zo slim als een looien deur, en als 't madam niet zint (ik mag bijvoorbeeld niet protesteren als ze met haar lieftallige-maar-o-zo-venijnig-harde hoefjes over mijn gezicht loopt, au! au! au!), zet ze een keel op als het door de duivel bezeten meisje in 'The Exorcist', krijg ik een paar kopstoten en maak ik kennis met haar vlijmscherpe tandjes (ondanks de weggeslepen hoektandjes in de bio-industrie).
Geen wonder dat het haar gelukt is te ontsnappen tijdens het transport naar de afmester ergens in Europa. Tegen de power van deze big is geen enkele transporteur opgewassen :-)
De brinta doet trouwens wonderen samen met electrolyt. De ontlasting wordt met de dag vaster en de ontstoken oogjes zijn genezen. En ze wordt met de dag leuker. Ze rent van blijdschap als een dolle in de rondte en als ik onder haar buikje aai, valt ze heel voorzichtig om...
Vannacht ben ik naar de De Golden Boys gevlucht :-)
Die zitten heel zoet op de rand van hun mandje tegen me aan te twitteren. Waanzinnig mooie mannetjes zijn 't. Ze hebben nu ook al beginnende staartjes, je ziet ze gewoon groeien. Maar wat vooral zo leuk is, is dat ze zo'n hecht, dapper gezinnetje met elkaar vormen.
Op 8 mei zetten we de varkensmoeders van Familie Bofkont in het zonnetje:
Moeke, Miss Universe, Moeder Kraak en natuurlijk La Mama!
Van La Mama hoop ik stiekem dat zij heel binnenkort mijn rol als biggenmoeder kan overnemen. Wie kan dat beter doen dan zij?
Bij haar vergeleken ben en blijf ik altijd een groentje.
170 biggen wierp La Mama in de bio-industrie! 170 biggen heeft zij gezoogd.
Niks brinta, gewoon echte moedermelk, zoals het hoort.
La Mama woont hier nu al weer bijna anderhalf jaar.
Haar laatste worp was op 4 oktober 2009.
Zou La Mama het nog willen, moeder zijn?
Ik ga het haar vandaag nog voorstellen en wie weet is La Mama aanstaande zondag op Moederdag weer moeder. Een nakomertje. En Edwin dan als haar grote, sterke broer.
Zou dat niet de mooiste moederdag zijn?
Wie dit ook wil meemaken:
Aanstaande zondag 8 mei nog enkele plaatsen voor Moederdag bij Familie Bofkont.
PS
Niet vergeten:
Vanavond Hanneke Groenteman & Arjan Ederveen op Het Beloofde Varkensland.
Ned 2 - 20.50 uur
Dinsdag 4 mei 2011
De Dag van Arjan Ederveen & Moi...
Morgen is de uitzending van Sterren op het Doek
met Arjan Ederveen in de hoofdrol op Het Beloofde Varkensland.
Was zo'n leuke dag met een Arjan die helemaal weg was van Familie Bofkont.
Ik had ook nog een verrassing voor hem.
Duizend jaar geleden speelden Arjan en ik samen in een TV-film.
Opnamen in Bloemendaal, kast van een landhuis in het duingebied.
Ik speelde jonge-bitch-trouwt-oud-geld.
Mijn man een acteur van de Haagse comedie (Carl nog wat?),
Jacques Commandeur in de rol van butler,
Kees Prins de 'tuinman-met-wie-de bitch-wat-kreeg'
en Arjan Ederveen was de makelaar omdat het landhuis in de verkoop ging.
Butler nam wraak, gooide zijn rolstoel richting bitch
en bitch lag dood onder aan de trap. Zo'n soort verhaal.
Bitch deed ook aan schieten.
Moest ik met zo'n groot schietgeweer kleiduiven schieten.
Toen ik hoorde dat Arjan Ederveen op Het Beloofde Varkensland zou komen,
ben ik gaan wroeten en vond wat ik niet meer voor mogelijk had gehouden:
de trailer van die film (bovenste filmpje). Een giller!
Er staat ook een stukje op van de scene die ik met Arjan had.
Die scene herinner ik me nog heel goed.
We kregen namelijk tijdens het draaien de slappe lach en konden niet meer stoppen.
Dat is zo ongeveer het ergste dat je op de set kan overkomen.
De regisseur werd zo kwaad en riep: 'filmen kost geld!'
en 'jullie staan kostbare minuten te verspillen', maar dat hielp niet.
Integendeel. Toen konden we natuurlijk helemaal niet meer ophouden.
Enfin. Jeugdsentiment.
Ik liet Arjan de foto's zien, toen ie hier was. Zijn mond viel open.
Hij met snor, ik met een geweer in mijn handen.
Arjan vroeg waarom ik gestopt was met acteren.
Omdat het mijn wereld niet was, zei ik. Het was mijn plek niet.
Dit is mijn plek, Het Beloofde Varkensland, en nergens anders.
Arjan knikte en kon niet anders dan dat volmondig beamen.
Vervolgens werd hij verliefd op Mozzarello
en riep dat hij ook een buffel wilde. Of een kameel.
We spraken af contact te houden...
PS
Bekijk hier de fotoreportage van de draaidag op Het Beloofde Varkensland anno 2011.
Dinsdag 3 mei 2011
De Dag van De Flessen van Coca-Cola & Het Biggenparadijs...
Niet die rechte mineraalwaterflessen.Die liggen niet lekker.
Nee, dan de wulpse vormen van de
anderhalve literflessen van Coca-Cola!
Vullen met heet water, neerleggen in het stro en het
biggenlijfje vleit zich vanzelf tussen de rondingen van de warme kruiken.
Een warmtelamp erboven, en voila het Biggenparadijs...
Maandag 2 mei 2011
De Dag van Biggie & Golden Boys...
Biggie is een dondersteen. Een willetje van hier tot Tokio.Geen wonder dat uitgerekend zij de dans ontsprongen is van het biggentransport.
Nu al niet meer weg te denken bij Familie Bofkont.
En de Golden Boys hebben na een weekje al vleugels met echte veertjes.
De foto's!
Zondag 1 mei 2011
De Dag van Het Biggetje...
Biggetje van de week moederziel alleen aangetroffen op bedrijventerrein.Vermoedelijk tijdens het in en uitladen op een overslagbedrijf (een biggenverzamelplaats, waar biggetjes van de ene vrachtwagen in de andere worden overgeladen) ergens uitgevallen. Of ontsnapt. Alle andere biggen op transport, ver weg.
Biggetje hebben we gisteravond opgehaald uit Brabant. Verlaten industrieterrein.
Er was niemand in de gebouwtjes van het dierenasiel.
Na een telefoontje kwam de dierenambulance langs om de poort open te maken.
Biggetje lag in een hoekje van een kennel weggedrukt tegen de muur.
Dapper wijfie.
Wordt Vervolgd.
Teamuitje De Boer Op! bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 26 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 24 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Teamuitje De Boer Op! bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Varkensland - 20 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |