Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Zaterdag 30 april 2011
De Dag van Koninginnedag & Biggentransport...
En wie kom ik bij toeval tegen op internet?Zeeman! Een nog jonge Zeeman.
Op Koninginnedag 2007 stond ie in een kooi.
Moesten de feestvierders zijn gewicht raden, konden ze een worst winnen.
Die foto heb ik toen gemaakt.
Thuisgekomen kon ik zijn lieve ogen niet meer uit mijn gedachten krijgen.
Toen ie datzelfde jaar in november naar de slacht moest,
kocht ik hem praktisch letterlijk op de stoep van het slachthuis vrij.
En daar ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds zo blij om!
Een ander Koninginnejaar: Gieltje met oranje hoedje in 2006.
Ik herinner me een bloedhete dag.
Of Koninginnedag 2001:
Toen werd ik geinterviewd in het Parooltheater.
Er stond een oproep in de krant, dat je daar op Koninginnedag geinterviewd kon worden over iets waar je warm voor liep. Me een weg banend door een loeidruk Amsterdam, kreeg ik een volgnummertje en werd uitgekozen. In 2001 was ik net in beeld met mijn werk voor de beesten en vol vuur vertelde ik daar over mijn missie. Wat is er veel gebeurd sinds die Koninginnedag.
Koninginnedag 2011 komt ook weer in het teken van de beesten te staan. Gister werd ik gebeld dat er in Brabant een biggetje van het transport gevallen was. Ik kom er aan, zei ik.
Maar op de een of andere manier kwam ik maar niet weg. Er was steeds iets. Mozzarello die stond te loeien als een gek, nou ja loeien, buffels knorren meer dan ze loeien, Een berige Juffrouw Loes die weer de nacht in dreigde te verdwijnen, Bessie die ik in geen velden of wegen kon vinden, Spook die ineens spoorloos verdwenen was.
Voortdurend moest ik steeds van alles oplossen voor ik naar Brabant kon afreizen. Zou dat een teken zijn, dacht ik nog. Je leest wel eens dat mensen een trein of vliegtuig missen en dat later blijkt dat dat maar goed geweest was ook...
Enfin, het lukte me dus niet om gisteravond op tijd weg te komen.
En wat las ik vanochtend in de krant? Een ravage op de snelweg gisteravond, veroorzaakt door een dronkenman. Wild west op de A2! Woeste politieachtervolging, inclusief schieten en op elkaar geknalde auto's.
Misschien moet ik Juffrouw Loes & Co wel heeel dankbaar zijn...
Want gelukkig is er vandaag ook weer een dag.
Wordt Vervolgd...
Vrijdag 29 april 2011
De Dag van Kate via Herman naar William...
Vandaag moet Herman zijn Kate afstaan aan een echte prins.Hij zit er niet echt mee. Bruiden zat voor Herman.
Of Zeus. De dames staan in de rij.
Hoeveel bruiden zouden er al geweest zijn op Het Beloofde Varkensland?
Heeeeeeeeeel veel.
En al die bruiden maken allemaal dezelfde fout :-)
Net zoals Kate & William alles van te voren gerepteerd hebben,
laat ik de bruid hier ook altijd oefenen.
We repeteren dan voor het aansnijden van DE Taart op haar komende bruiloft.
De Bruid snijdt tijdens haar vrijgezellenfeestje bij Familie Bofkont de koek voor haar vriendinnen, zodat ze op haar bruiloft precies weet wat haar te wachten staat :-)
Maar alle bruiden maken keer op keer dezelfde fout.
Want het aansnijden van de bruidstaart staat voor zoveel meer,
zoals alles van oudsher rond huwelijk en bruiloft van symboliek aan elkaar hangt.
Zelfs Jackie Kennedy trapte er met open ogen in. Kijk maar.
Maar waar trapte Jackie nu precies in?
De aanstaande bruid met het goede antwoord, mag op Het Beloofde Varkensland
langskomen voor een foto met Zeeman, of Herman of Zeus...
PS
En nu lekker kijken naar het sprookje van Kate & William.
PPS
Even over zijn vader en Camilla:
Camillia die door de hele wereld werd weggezet als een lelijke oude heks. Dat heb ik altijd heel gemeen gevonden want je kunt gewoon zien dat die twee echt van elkaar houden. Hoe tragisch het ook allemaal was voor Diana, het oude cliche van mannen en alleen maar jong & mooi is daarmee om zeep geholpen. Camilla was veel ouder dan Diana en inderdaad veel minder mooi, maar de liefde tussen Charles en Camilla was en is oprecht en heeft gezegevierd.
Donderdag 28 april 2011
De Dag van Zeeman & Dolle Mina...
Afgelopen dinsdag:Managementbijeenkomst op Het Beloofde Varkensland.
De heren en dames zitten te vergaderen in de voormalige koeienstal.
Zeeman ligt erbij en kijkt er naar met gespitste oren.
Hij zou zomaar een bedrijfsspion kunnen zijn...
Na het zuur het zoet: het teamuitjesgedeelte van de dag.
Dan kom ik weer in beeld, eerst een praatje over mijn business achtergrond,
en de overstap naar Familie Bofkont en dan laarzen aan en het erf op naar de bofkonten.
'Knuffelen met Dieren' (hahahahaha) was hun wens voor de middag.
Die dag begon ook al zo goed:
Al heel vroeg in de weer met alle voorbereidingen voor een
lekkere lunch met de verse eitjes van de Golden Girl in de hoofdrol
en huisgemaakte verse fruitsalade toe.
Dolle Mina was ook binnen. Even later kwam Zeeman en schurkte
zich gezellig tegen haar aan.
En toen ontstond er iets heeeeeel moois.
Kijk en geniet!
Woensdag 27 april 2011
De Dag van Aagje...
En dan is het al weer 27 april geworden.Al weer 2 jaar zonder Aagje.
Nou ja, zonder Aagje.
Ze duikt altijd en overal weer op.
Al was het maar omdat iedereen altijd
vraagt hoe oud een varken kan worden.
Mijn eerste biggetje uit de bio-industrie
is bijna 11 jaar geworden, zeg ik dan.
Maandag 25 april 2011
De Dag van De Jarige Jobjes...
Feest vandaag bij Familie Bofkont.
Spook en Gekke Goudoog - 14 jaar!
En dan Brammetje & Bonestaakje - 6 jaar!
Dat zijn toch al mooie leeftijden voor katjes en varkens.
De zus van Brammetje & Bonestaakje leeft ook nog.
Toevallig kreeg ik gister 2 foto's van haar opgestuurd.
De dikke Babe moest afvallen van de dokter en dat is goed gelukt :-)
Ze lijken wel op elkaar, de twee broers en hun knappe zus.
Alledrie dezelfde hoge ronde rug. Typisch een B & B & B kenmerk.
Spook en Gekke Goudoog vieren hun verjaardag - nu Heks na Zachte Kees
en Roodpels ook is weggevallen - nog maar met z'n tweetjes.
Spook is de eeuwige jeugd zelve, maar Gekke Goudoog is onlangs
weer bij de poezendokter geweest. Hij kon niet meer poepen.
Een enorme haarbal bleek de boel te verstoppen.
Een clysma en een pasta om de boel weer op gang te krijgen.
Die pasta wil ie niet nemen, maar als ik die op z'n pootje smeer, moet ie wel.
Hij likt het er keurig af en krijgt 't op die manier toch binnen.
Helpt wel wat.
Maar vandaag is het feest en denken we niet aan oude katjeskwalen.
En de Golden Boys krijgen al veertjes aan hun vleugeltjes!
Zondag 24 april 2011
De Dag van Kippencollege op Eerst Paasdag...
Vraag van een Bofkontvolger:'Waarom laten ze die snipperhaantjes niet opgroeien tot plofhaan
en het vlees dan verkopen als haanfiletje?
Dan hebben ze tenminste niet helemaal voor niks geleefd.'
Antwoord:
In de bio-industrie zijn er 2 soorten kippen.
Legkippen en vleeskuikens.
De legkippen zijn er voor de eieren en de vleeskuikens voor het vlees.
Een bedrijf heeft dus of legkippen of vleeskuikens.
Voor beide bedrijven worden de kuikens uitgebroed in die zogenaamde kuikenbroederijen.
Mijn Golden Boys komen dus uit een kuikenbroederij voor legkippen.
De haantjes die daar uit geboren worden kunnen geen legkip worden, want hanen leggen geen eieren.
Maar zo'n hanenkuiken is niet geschikt om een vleeskuiken te worden,
omdat vleeskuikens er op gefokt zijn om met 6 weken te kunnen worden geslacht.
Dan wegen ze zo'n 1,5 kilo, vandaar de omschrijving plofkip.
Ze ploffen letterlijk bijna uit elkaar,
omdat de verhouding 6 weken/1,5 kilo natuurlijk totaal zoek is.
Let op! De haantjes uit de kuikenbroederij van vleeskuikens blijven dus wel leven na de geboorte, want ook zij worden 6 weken geslacht voor het vlees.
Jaren terug heb ik twee vleeskuikens (plofkipjes) een dag voor hun slacht opgehaald:
Harm & Thea. Bizar gezicht, twee opgeblazen kuikens van 6 weken, die piepen als baby's,
terwijl ze er qua grootte uit zien als een volwassen kip.
Harm & Thea leven niet meer en ik ben altijd aan ze blijven denken,
want ze waren te gek, die beessies.
Mijn bedoeling was vorig jaar dus om weer twee van die pasgeboren vleeskuikentjes op te halen uit de kuikenbroederij. Maar dat liep anders. Per abuis kwam ik bij een kuikenbroederij van legkippen uit. En de Golden Girls lagen al in het doosje.
Dus wat doe je dan? Meenemen natuurlijk. Geen dag spijt van gehad.
En zo kwam ik op de gedachte op om dan ook wat Golden Boys uit de legkippen-industrie te nemen.
Dit washet kippencollege op Eerste Paasdag.
Nu snel aan de slag, want vanmiddag workshop.
Tot morgen.
Zaterdag 23 april 2011
De Dag van De Golden Boys...
Ach jee. Wat zal ik zeggen over die miljoenen kuikentjes in dat immens grote complex op dat industieterrein? Alles is er al over gezegd in de media, op fora, op weblogs, op twitter.Feit is dat er gister een doosje op me te wachten stond in een giga fabriekshal.
Dat er een pakbon op dat kleine doosje lag.
En dat er op die bon '6 haantjes voor Het Beloofde Varkensland' stond.
Uit het doosje klonk gepiep. Keihard gepiep.
De meneer die me het doosje lachend overhandigde, vroeg of ik die 2 hennetjes ook nog had.
De Golden Girls! Dat wist hij!
Hij knikte goedkeurend toen ik vertelde dat de Golden Girls diezelfde ochtend nog op de foto gingen voor de radio. Aardige mensen, stuk voor stuk.
Ook de mannen achter de balie, die me zeiden dat ze alleen nog maar dode haantjes hadden, maar hun lachen niet konden houden toen ik zei dat ik me niet in de maling liet nemen.
Er gaan miljoenen kuikens door hun handen via pakbonnen, maar ze vonden het allemaal even leuk dat er 6 haantjes mee mochten naar Het Beloofde Varkensland.
Het Beloofde Varkensland! Hahaha!
En de Golden Boys?
Die hebben we meteen voorzichtig overgezet in een mandje.
Hun angstige gepiep ging pas over toen ik mijn hand als een kommetje in het mandje legde.
Ze kropen onmiddelijk tegen mijn hand aan en... werden rustig.
Toen we terug waren op Het Beloofde Varkensland had ik kramp in mijn hand en schouder. En toen ik mijn hand weer nodig had voor andere zaken, raakten de kuikentjes weer in paniek.
Een paar varkensknuffels deden wonderen voor een veilig gevoel en een warmtelamp deed de rest. Maar er gaat blijkbaar niets boven mijn hand. Zodra ik ze die weer aanbied,
kruipen ze onder en boven op elkaar om zich tegen moeder aan te vlijen.
Want mijn hand is de moeder geworden van de Golden Boys.
Boy George heeft grote interesse evenals Gekke Goudoog, en Spook spint zich een slag in de rondte. Sneeuwwitje was de hort op. Toch hou ik mijn poezenbeesten goed in de gaten.
En de Golden Girls weten het even nog niet.
De eerste nacht is achter de rug.
Het angstige gepiep van de Golden Boys is inmiddels een gezellig getwitter.
Er wordt heel wat afgekletst in dat mandje.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 22 april 2011
De Dag van Vader Haan...
Spannende dag. Vanmiddag de Paashaantjes ophalen.Eerst nog even op Radio Noord-Holland een oproep doen -11.50 uur -
aan eier-eters (en wie is dat niet?).
De oproep geldt als volgt:
Eet voortaan alleen maar eitjes van eigen kippen!
Dan weet je zeker dat de kippen een fijn leven hebben
en als beloning krijg je er heerlijke eitjes voor terug.
Voor mensen met een tuin:
Koop 2 kuikens (of meer, afhankelijk van de grootte van je huishouden) uit de kuikenbroederij. Voedt ze op als heel makke 'huiskippen' en na 4 maanden krijg je de eerste eitjes. Vanaf die dag leggen ze iedere dag een ei.
En wat voor eitjes! Daar kan echt geen enkel ander ei tegenop.
En je hebt er een paar geweldige gezelschapsdieren bij!
Eerste Paasdag ga ik er voor de liefhebbers tijdens de Familie Bofkont Workshop uitgebreid verder op in over het hoe en wat. Met de Golden Girls in de hoofdrol en de Paashaantjes als levend bewijs dat je van massaliteit terug kunt naar de eenvoud.
Ik kreeg gister trouwens een waanzinnig leuke mail van een bofkontfan n.a.v. mijn paashaantjesverhaal:
Ha Dafne,
Jouw haantjes verhaal en of de Golden Girls gaan moederen doet me denken aan een verhaal uit mijn jeugd.
Vlak voor Pasen had een drankwinkel zijn etalage ingericht met advocaatflessen en heel veel gele kuikentjes. Ik heb het dan over vlak na de oorlog.
Ik heb mijn ouders gek gezeurd. Ik moest en zou kuikentjes hebben.
Ze kwamen er. Vader maakte een buitenren en een nachthok.
Op een kwaaie dag zijn er 5 van de 6 doodgebeten door een kat.
Vreselijk! De enige die over was was een haantje.
Een alleen dat kon natuurlijk niet. Dus mijn moeder ging op pad om aanvulling te zoeken. Op haar brommertje kwam ze terug met een macaronidoosje met daarin 4 eendagskuikens.
Grote doos in de serre. Lamp erboven. Kuikens erin. Haantje van een paar weken erbij. Dat ging goed. Ze verdroegen mekaar. Voor het slapengaan nog even kijken. Haantje zat in de doos. Kuikens waren weg.
Ramp!!
Alarm!!
Waar zijn de kuikens????
Uit de doos geklommen of gevlogen kan niet.
Heeft de haan ze eruit gebonjourd? Dat zal toch niet? Het ging zo goed.
Afijn, wat blijkt? De kuikens zaten heerlijk warm onder de vleugels van het haantje.
Ik bedoel maar, haantjes kunnen ook moederen. :-)
Groet en succes met je prachtige werk.
Ik geniet van je bofkont verhalen.
Wat een ontroerend verhaal.
Vooral hoe haar ouders zich uitsloofden om hun dochter te geven wat ze zo graag wilde.
Dat brommertje en dat macaronidoosje!
Over Vaderhaantjes gesproken:
Die hebben we hier ook gehad.
Toen Moeder Kip geen zin meer had in de opvoeding van haar opgroeiende kuikens, heeft Vader Haan die rol op zich genomen.
En leuk dat die kleintjes het vonden!
Hoera! Elke dag Papadag!
Ze sprongen en klauterden voortdurend op z'n rug. Papa vond alles goed.
Precies zoals vaders hun zonen tot stoeien en voetballen aanmoedigen.
Kippen en hanen.
Ze zijn zoveel leuker en slimmer dan de meeste mensen vermoeden.
Tijd voor eigen eitjes van eigen kipjes!
Donderdag 21 april 2011
De Dag van De Paashaantjes...
Hiephoi!Via via heb ik kunnen regelen dat ik morgen 6 kuikentjes (haantjes!) kan ophalen
uit de grootste kuikenbroederij voor legkippen van Nederland.
Ik verheug me op die donzige schatjes.
Er worden daar 2 miljoen per week van die donsjes in broedmachines uitgebroed.
De helft is haantjes. Die worden meteen gedood,
want die kunnen geen eieren gaan leggen.
1 miljoen haantjes per week dus.
Een getal waar je geen beeld bij hebt, zoveel.
Maar morgen zullen er 6 meegaan naar Familie Bofkont.
Ben heel benieuwd naar hun ontwikkeling.
Dat weet niemand meer omdat die hanenkuikentjes nooit blijven leven.
Zullen ze net zo hard groeien als de Golden Girls?
Die zijn immers gefokt op snel groeien, zodat ze zo snel mogelijk eieren gaan leggen?
Hoe gaan de haantjes er uit zien?
Hele grote rode kammetjes en kinlellen?
Worden ze net zo voorlijk, aanhankelijk, goedgemutst en onbevreesd als de Golden Girls?
En waar ik helemaal nieuwsgierig naar ben:
Hoe gaan de Golden Girls op ze reageren?
Zouden de kuikens moederlijke gevoelens bij ze oproepen?
Een van de twee Golden Girls heeft namelijk sinds kort een heel volle donskont.
Dat is niet zo gek, want ze is op vrijersvoeten.
Zo nu en dan wordt ze 'getreden' (zo heet dat in kippentaal :-)).
En een volle donskont wil zeggen dat ze wil gaan broeden.
Maar van het uitbroeden van haar eieren kan het hier echter helaas niet komen :-( Er kunnen geen kipjes meer bij Familie Bofkont geboren worden, in verband met het gevaar van een geboorte-explosie.
Maar wie weet gaat deze Golden Girl wel moederen over de hanenkuikentjes uit de kuikenbroederij. Dat zou 't mooiste zijn. En als niet, dan verwacht ik dat de 6 kereltjes,
- net zoals de Golden Girls vorig jaar - allemaal onder mijn haar willen gaan slapen.
Want ondanks dat de kuikens in een fabriek onder warmtelampen uit het ei zijn gekropen,
blijven ze toch hun instinct behouden. En een kuiken hoort nu eenmaal onder moeders vleugels, want daar is het veilig. Dat besef behouden ze.
En dat is maar goed ook...
Woensdag 20 april 2011
De Dag van Bokkie & Buurvrouwen...
Dinsdag 19 april 2011
De Dag van Soja Yoghurt & Croissants...
Ik had in geen jaaaaren meer yoghurt gegeten.Misschien een paar keer per jaar, ik denk eerder nog minder.
Tot ik vorige week ineens weer van de Boer'n yoghurt proefde.
O wat was die lekker dik en romig!
Ik wilde meteen meer en meer...
Hou niet van kaas. Beh! Melk? Om van te gruwen!
Maar yoghurt en kwark? Ja! Boter? Ja! Slagroom? Ja!
Ben toch al lang geleden gestopt met boter op brood en mijn geliefde vegaspekkies bak ik in rijstolie. Kan me ook niet heugen wanneer ik nog voor het laatst slagroom heb gegeten.
Maar ineens heb ik de soja yoghurt ontdekt.
Altijd gedacht dat dat niks kon zijn.
Maar niks is minder waar!
Vol, romig (!), een openbaring.
En helemaal goed, geen enkel E nummer of kleurstof.
Kan dus weer structureel yoghurt gaan eten. Hiephoi!
Nu ook meteen maar veganistische chocola proberen en wie weet
is soja-ijs ook best lekker :-)
Maar hoe moet het met die croissants van Le Fournil?
Die verrukkelijke croissants, die stijf staan van de boter?
Heb die croissants laatst zelfs ingezet als verleidingstool om iets voor mekaar te krijgen voor de varkens. Niks geen verleidelijk parfum of een stel hoge hakken :-)
Ik droeg gewoon een overall met rubber laarzen. Een paar croissants van Le Fournil, een goed verhaal en de heren waren als was in mijn handen:-)
Maar wat ik nu precies voor de varkens voor mekaar heb gekregen,
daarover later meer.
Nu eerst naar de Megastal van Het Beloofde Varkensland! Daar valt op dit moment niet veel te beleven, want alle varkens genieten van het mooie weer:-)
Aan het eind van de dag gaan we een poging doen om de webcam buiten op te hangen.
Voor nu veel kijkplezier met de foto's van de workshops van afgelopen zaterdag en zondag!
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 17 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 16 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 18 april 2011
De Dag van Workshop Koeiengeluk in Aantocht...
Eindelijk! Aanstaande zaterdag de eerste Workshop Koeiengeluk!Een avond workshop. Waarom 's avonds?
Omdat de lente-avonden vol belofte zijn en koeien heel romantische beesten.
Kijk maar eens in hun prachtige ogen vol geheimen.
Heb een leuk programma ontworpen en kan niet wachten!
En dat het de hoogste tijd is voor zo'n speciale Workshop Koeiengeluk,
werd gister maar weer eens des te duidelijker tijdens de basisworkshop Familie Bofkont.
Kijk maar naar de foto's, daar hoef ik niks meer aan toe te voegen.
Familie Bofkont heeft er weer een paar grote koeienfans bij.
Tijd voor onverdeelde aandacht voor Brutale Griet, Rosamunde,
Zeus, Herman, Dollie Mina & Mozzarello dus...
Tijd voor hun eigen workshop.
Tot zaterdag 23 april!
Zondag 17 april 2011
De Dag van Zomerbuurvrouwen & Zwaluws...
De Zomerbuurvrouwen zijn er weer!De zwaluws zijn er weer!
De fruitbomen bloeien!
Straks komen de mensen voor de Familie Bofkont Workshop.
Dat wordt weer een fijne zondag :-)
Zaterdag 16 april 2011
De Dag van de Zonnebrandcreme voor Edwin!
Gister een leuk smsje van de Varkensfee:
'Er hangt een cadeautje aan het hek voor Edwin'.
ik vond een tasje met 6 flessen zonnebrandcreme voor Edwin.
Factor 50!
De Varkensfee heeft altijd nieuwe verrassingen voor de varkens.
Iets lekkers, iets moois, of iets praktisch en de zonnebrandcreme is erg welkom!
Hoewel Edwin al weer ruim anderhalf jaar is, verbrandt ie nog steeds als een gek door de zon. We hebben zijn huid vorig jaar eens uitgebreid bekeken samen met Boer Edwin.
Ook hij kwam tot de conclusie dat Edwin een extreem tere huid heeft.
Dus blijven smeren maar.
Onlangs zag ik op TV? of las ik ergens?, maar waar? dat varkens op een dunne huid gefokt zouden worden, dat zou de smaak en de kwaliteit van het vlees ten goede komen.
Maar ik kan er niks meer van terug vinden, dus hou ik een slag om de arm met die informatie.
Edwin is helaas niet zo'n modderaar, dat zou hem goed helpen tegen zonnebrand,
maar ja als ie er niet van houdt, ik kan hem niet dwingen.
(ik zelf weet ook wel dat water drinken gezond is, toch moet ik me er toe dwingen om 1 bekertje water per dag te drinken, heb er totaal geen behoefte aan).
Zo zal Edwin ook wel weten dat een modderbad gezond voor hem is, en toch doet ie 't niet :-)
Gelukkig is er de Varkensfee.
Laat nu de zon maar komen!
Vrijdag 15 april 2011
De Dag van Beertje...
'Bestel' je een beertje bij de boer, met alles d'r open d'r an zoals het kereltje ter wereld komt.
Balletjes, tandjes, staartje. En geen oormerk.
Gooien de Bofkonten toch nog zelf roet in het eten :-(
Beertje. Na ruim 3,5 jaar kunnen we wel gaan spreken van een beer.
Nou ja, borg dan (Beertje werd op tv ontmand onder volledige narcose,
als voorbeeld hoe het ook kan).
Ik belde laatst nog met de boer, die mij Beertje mee gaf voor een lang & gelukkig leven. Hij vond het fijn te horen dat ik iedere keer opnieuw met zoveel enthousiasme en passie nieuwe varkensplannen blijf maken.
Omdat ik daar over belde, er veel te bespreken viel en we druk aan de praat waren,
schoot het er bij in hem te vertellen dat Beertje in de ziekenboeg zat.
Beertje moest even apart wonen (wel met behoud van contact met de andere varkens),
omdat zijn staart ingezwachteld zat.
Nou ja, het stuk staart dat hem nog restte dan.
Beertjes staart is er namelijk voor een deel afgebeten!
Door wie? Ja dat stond er niet bij.
Nu mist ie een heel stuk.
Gelukkig had Beertje een heel lange staart en heeft ie nog een behoorlijk stuk over,
maar zijn mooie staartpluim is voorgoed verdwenen :-(
Toen na intensieve zorg (iedere dag de wond schoonmaken en opnieuw inzwachtelen,
en de nodige medicatie) hij weer lekker buiten kon, was het na een paar dagen opnieuw raak.
Opnieuw een verwonding aan het overgebleven stuk van zijn staart.
Weer inzwachtelen, weer de ziekenboeg in.
Dat is inmiddels ook weer achter de rug.
Varkens zijn rauwdauwers en geen gezellige schoothondjes.
Ik kan het niet genoeg benadrukken.
Het feit dat ze zich zo laten masseren, is omdat het zulke zinnelijke beesten zijn.
Niet vanwege hun zachtaardige karakters!
Dat snoezige kleine beertje van weleer is uitgegroeid tot een bazige kerel met een groot ego.
Beertje is bepaald de makkelijkste niet van Het Beloofde Varkensland.
Een ruziezoeker, die altijd de beste plek en het grootste hapje wil.
Dat is hem duur komen te staan. Vooralsnog is Mister Frisling hoofdverdachte.
Die heeft iets met staarten. Heeft een tijd op de staart van Vrouw Vos gesabbeld.
Ook hij is het schattige biggetje van 2 jaar geleden niet meer.
Maar voor hetzelfde geld loopt er een heel andere dader op Het Beloofde Varkensland rond.
Wie zal 't zeggen. Varkens zijn van nature vechtjassen, dat is een feit.
In de varkenshouderij worden de staartjes preventief gecoupeerd om staartbijten te voorkomen vanwege te weinig leefruimte en verveling.
Maar op Het Beloofde Varkensland is er plek zat!
Tijdens een kift of vechtpartij kunnen ze dus altijd wegkomen.
En toch gebeurt dit.
Varkens.
Ze blijven me verrassen en verbazen. Iedere dag leer ik nog bij.
En never a dull moment :-)
PS
Buiten alle hangbuikjes die ik wekelijks 'aangeboden' krijg,
komen er steeds vaker grote varkens langs.
Als die zo'n jaar of 2 a 3 zijn, kunnen de mensen er dan wonderlijk genoeg
'door omstandigheden' niet meer voor zorgen.
Dan weet ik al hoe laat het is.
Op die leeftijd krijgt het varkensego namelijk vorm en dan worden ze lastig.
'Ze zijn zo lief en we hebben een enorme band met ze,' staat er dan bij in de mail.
Nee. Ze zijn niet alleen lief meer op die leeftijd. Heel soms zijn ze dan af en toe nog lief,
wel ontwikkelen ze allerlei boeiende eigenschappen, maar daar moet je van (blijven) houden.
Ik zit altijd enorm met die grote varkens in mijn maag. Kan ze niet opvangen.
Mail altijd terug dat met varkens leven inderdaad een band schept,
maar ook een verantwoordelijkheid.
En dat die niet stopt, als ze groter worden.
En dan wordt er met de slacht gedreigd, als ik het niet voor ze oplos.
Nogmaals mensen:
Het Beloofde Varkensland is niet opgezet omdat ik dacht,
kom, gezellig, laat ik eens een paar varkentjes nemen, i.p.v. poes of cavia.
Verre van dat.
Het Beloofde Varkensland is ontstaan uit pure noodzaak.
De noodzaak om na te willen denken over de bio-industrie en ons eetgedrag.
Educatie. Voorlichting. Bewustwording. Altijd in relatie tot bovenstaande.
Daarom heb ik ook nooit een boek geschreven over het houden van een varkentje als gezelschapsdier. Waarom doe je dat niet, wordt me vaak gevraagd.
Het gaat zo vaak mis en jij weet wel hoe het moet.
Nou daarom dus niet. Ik weet als geen ander hoe het moet.
Maar ik weet ook als geen ander dat een varken niet mag worden aangeschaft in de zin van:
"Leuk! Is weer eens wat anders!
Zo'n boekje zou dan toch als aanmoediging gezien worden en promotie van het 'nemen' van een varken. Alles in die richting zou mensen aanmoedigen.
En dat is het laatste dat moet gebeuren.
Die verantwoordelijkheid wil ik niet nemen.
Daarom niet zo'n boek.
PPS
Wel adviseer ik me een slag in de rondte als mensen die al een varken hebben om raad vragen over de verzorging, ziekte, gedrag etc.
Die kunnen altijd bij me terecht en krijgen (meestal in de late of zeer vroege uurtjes) antwoord per mail :-)
Donderdag 14 april 2011
De Dag van Koeien, Kerncentrale en Onmogelijke Vragen...
Ik kan dat geluid niet meer uit m'n hoofd krijgen.Het wanhopige geloei van de verlaten kalveren.
Koeien staat er in de krant, maar dat zijn ze niet.
Het is een stal vol jongvee.
Fukushima.
Het geloei komt van de honger en de dorst.
Waarom zet de filmer de hekken niet open?
Buiten zullen de kalfjes nog wel een grasspriet en wat water kunnen vinden.
Ook dat zal hun leven niet redden, maar alles beter dan dit, denk ik.
D. vroeg zich af waarom het leger ze niet komt schieten, dan zijn uit hun lijden verlost.
Omdat er niemand meer mag komen, zeg ik.
Maar er staat toch iemand te filmen?
Hoe komt die daar dan?
Onmogelijke vragen. Ik weet de antwoorden niet. Wat een nachtmerrie.
Gisteravond zag ik Adriaan van Dis bij DWDD.
Ik kwam hem ooit tegen in een cafe na afloop van een theatervoorstelling waar Miss Universe een rol in speelde. Hij boog zich verrukt over haar heen en sprak: "Zo'n biggenbaby is toch 10x leuker dan een mensenbaby?"
Gisteravond had ie de NRC bij zich. Voorpagina: onverdoofd slachten.
Tot mijn verrassing was Adriaan van Dis van mening dat er betere kosjere slagers opgeleid zouden moeten worden. De slachtmethode voor die 2500 koeien op jaarbasis dus finetunen in plaats van verbieden. Laat die mensen hun eigenaardigheden behouden, net zoals de hoofddoekjes, als ze dat nu per se willen. Je kunt er zelf met je verstand niet bij, maar laat ze toch. Daar kwam het zo'n beetje op neer.
In diezelfde NRC lees ik een genuanceerde log van Louise Fresco (hoogleraar landbouwkunde).
Net als het geloei van die kalfjes blijven de volgende zinnen in mijn hoofd zitten:
Wie verder kijkt dan Nederland, ziet de relativiteit van de wet. Het verbieden van onverdoofd slachten hier heeft als gevolg dat het vlees uit het buitenland geïmporteerd zal worden. Slechts in enkele landen is onverdoofd slachten verboden, zoals in Finland en Nieuw-Zeeland, niet toevallig landen zonder noemenswaardige islamitische en Joodse minderheden. De kans dat de omstandigheden van de dieren in stallen en slachterijen elders ongunstiger zijn dan hier, is verre van denkbeeldig. Het kan toch niet de bedoeling zijn wij een land worden dat zijn handen in onschuld wast door kwalijke zaken binnen onze landsgrenzen te verbieden, terwijl we ervan profiteren dat ze daarbuiten zijn toegestaan?
Het is hypocriet om op deze gratuite wijze tegen kernenergie, megastallen en ritueel slachten te zijn - om maar een paar recente onderwerpen te noemen. Als Nederland werkelijk de discussie over dergelijke controverses verder wil helpen, dan moeten we over onze grenzen heen kijken en in internationaal verband handelen. Wat betreft de dierlijke productie is er genoeg aanleiding tot bezinning in Nederland en elders. In ieder geval kan de huidige mix van emoties en tegenstrijdige onderzoeksresultaten en het daaruit voortvloeiende welles-nietesdebat geen basis zijn voor een wetsvoorstel.
Adriaan van Dis en Louise Fresco.
Twee mensen die ik hoog heb zitten en wier meningen ik altijd graag hoor en lees.
Ze worden bedankt want nu ben ik in de war :-)
En dat is maar goed ook, want zo hoort het ook.
Zo blijft een mens door denken.
Ik eindig met koeiengeluk. Hoe kan ik anders?
Volgende week zaterdag de eerste echte workshop Koeiengeluk op Het Beloofde Koeienland. Er is veel belangstelling voor.
"Gaan we dan ook nog varkens masseren?" vroeg iemand.
Nou, nee dat was niet de bedoeling :-)
Het worden echte hoofdrollen voor Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Dolle Mina & Mozzorello. En zij staan symbool voor alle andere koeien, stieren en kalfjes.
Hoog tijd om ze onze onverdeelde aandacht te geven.
Meer dan stof genoeg voor een avondvullende workshop.
Met alles over hun verleden, hun toekomst op Het Beloofde Koeienland,
de verzorging, hun wezen, hun gedrag, hun persoonlijkheden,
maar vooral hoe wij mensen met deze introverte dieren moeten omgaan.
Met respect en gevrij :-)
En zie daar maar eens de juiste balans in aan te brengen...
En vooruit:
Voor de koeiengekken die het toch niet kunnen laten,
ook nog even bij de varkens liggen...
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 10 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Woensdag 13 april 2011
De Dag van Dieren Zijn Wie Ze Zijn...
Omroep Maxim. Een nieuw programma van Maxim Hartman.Ik heb het niet gezien, maar er wordt veel over geschreven.
Hij schijnt de hele boel in de maling te nemen.
Maxim Hartman? Ik had nog nooit van hem gehoord
toen ie een paar jaar geleden naar Het Beloofde Varkensland kwam.
Opnamen voor VPRO, Villa Achterwerk.
Ene Maxim Hartman wilde de varkens van Het Beloofde Varkensland leren kennen.
Volwassen man. Geen kind dus. Maar zo deed hij dus wel.
Althans hij speelde een volwassene die een kind naspeelde.
Maar zo raar had een kind hier nog nooit tegen de varkens gedaan.
Dat zag ik niet alleen, de varkens trapten er al helemaal niet in :-)
Ze waren snel klaar met dit opgewonden standje.
Er kwam geen enkel contact tot stand.
Ik heb Maxim toen iets over varkens verteld.
Dat je bij varkens niet anders kan dan oprecht zijn, omdat ze je anders niet geloven.
Maxim legde vervolgens zijn masker af.
Er was geen keus, anders hadden ze geen materiaal.
En zo werd Maxim gewoon Maxim. Een leuke, aardige en betrokken man.
Hij werd door de varkens in hun wereld opgenomen en het werd een prachtige uitzending :-)
(Lijkt wel een sprookje).
Eind goed, a goed.
Dinsdag 12 april 2011
De Dag van Wildeman & Co...
"Wat heb ik veel geluksmomenten beleefd",verzuchtte een deelneemster van de Familie Bofkont Workshop.
"De ruimte, de vrijheid van de dieren, het liggen bij de varkens, de aanhankelijkheid van Mozzarello, de indrukwekkende Wildeman, de warme kop Bofkontsoep."
Dat zijn leuke dingen om te horen.
Onlangs kreeg ik een verzoek om een plek te zoeken voor 8 (!)
wilde zwijnen. Dat lukte wonderwel dezelfde avond ook nog (!)
Maar de aanvrager trok zich later terug omdat het proefzwijnen betrof,
die voor de wet de plek van het onderzoek niet meer mochten verlaten. Helaas :-(
Gistermiddag bezocht ik de plek waar ze hadden mogen wonen, maar ik zag er al 5 andere wilde zwijnen. Enorme beesten. 3 of 4 keilers (mannen) en een blaffende berige dame.
Dat was daar toch ook te druk geworden, vrees ik.
Een bosperceeltje met een hoog hek er om heen.
Het was op de een of andere manier toch vreemd om die zwijnen daar te zien.
Eerst wist ik niet waarom. Maar toen ik weer thuis was, wel.
Óf ze leven in het wild, dacht ik. Helemaal eigen baas, zonder hoog hek en onafhankelijk van de mensen voor voer (en dat is natuurlijk het beste). Óf ze leven met andere beesten en mensen (omdat ze door een ongeluk in het wild ten dode waren opgeschreven zoals Juffrouw Loes en Mister Frisling), maar dan is er ook sprake van echt samen leven. Geen hoge hekken om ze heen en ze kunnen zelf kiezen wanneer ze wel of geen contact willen.
Wildeman is zo eentje. Ineens stond ie zondag tussen de mensen.
Helemaal zijn eigen keuze, andere keren is ie in geen velden of wegen te bekennen tijdens de workshops.
Zijn mooie verschijning maakte grote indruk.
'Wat een prachtige oren' riep iemand en dat liet Wildeman zich geen twee keer zeggen.
Hup, daar lag ie al aan de voeten van een paar dames.
En toen ie werd aangeraakt, rolde hij meteen op zijn zij.
Zo'n machtig zwijn als was in de handen van goed bedoelende mensen.
Hoe bijzonder dat eigenlijk is, besefte ik bij die 5 wilde zwijnen in dat bosje weer eens des te meer. Geen wonder dat iedereen zich altijd zo goed voelt op Het Beloofde Varkensland.
Het zijn de Wildemannen, de Aagjes, de Hermannen, de Billies en alle andere bofkonten, die de toon zetten. Onweerstaanbaar. En daar kan niks anders tegen op.
PS
Wildeman is trouwens een gefokt wild zwijn. Ook dat komt voor.
In zijn geval was het de poelier of Het Beloofde Varkensland
Zondag 10 april 2011
De Dag van La Mama in de Kraamkamer...
La Mama kom nu zo'n beetje overal op het erf en terreinvan Het Beloofde Varkensland.
Ze begint zich steeds vrijer te voelen.
Van de week kwam ik haar tegen in de boomgaard,
in de modder, onder de hooikap, op het land, en gister zelfs
in de kraamkamer van Familie Bofkont.
Die durft!
De kraamkamer van Familie Bofkont is zo'n beetje de meest geliefde plek van alle dieren.
Allemaal hebben ze daar hun start gemaakt. Lekker binnen bij de mensen.
Veel aandacht, veel ah en oh's, veel aaitjes, veel flesjes, lekkere warmtelampen en lekkere hapjes.
Geen wonder dat er nog steeds om een plekje gevochten wordt.
Elke Bofkont wil van tijd tot tijd weer terug naar hun gelukkige jeugd.
De deur naar de kraamkamer staat bijna altijd open.
Het is een komen en gaan van opgeschoten roze lummels, wilde zwijnen, gezellige hangbuikjes en puberstieren. En niet te vergeten Arie Bombarie natuurlijk...
Alleen Dolle Mina & Mozzarello vinden het veel stoerder om overal te zijn,
behalve in de kraamkamer. Zij hebben net het grote Familie Bofkont leven ontdekt.
Liggen nu veel liever in het grote stropaleis en voelen zich al heel wat tussen de grote varkens.
En gister ontdekte ik dus voor 't eerst La Mama in de kraamkamer!
Samen met moederskindje Edwin lagen die twee heerlijk uit te rusten na een druk ontbijt.
Aagje was nergens te bekennen.
Die heeft haar oog op Zeeman laten vallen...
Ja, wie niet?
Zaterdag 9 april 2011
De Dag van Zeeman op School...
Nou, daar ging ie dan, die lieve Zeeman.Het was weer een hele belevenis en hij deed 't geweldig.
Hoogtepunt voor hem, de schalen vol appels en stukjes banaan.
En een paar krentebollen toe.
Feest!
Vrijdag 8 april 2011
De Dag van BabyBig & de Prikpil...
De prikpil voor honden schijnt bij BabyBig te werken!Ze is sindsdien niet meer berig geweest.
Een verademing! Zeker in haar geval.
Wat had die altijd last van haar hormonen.
Maar ja wat wil je met een pietrain dame...
Nu de rest nog. Dat wordt nog een hele exercitie.
En hoe lang die prikpil werkt, is ook nog maar helemaal de vraag.
Maar het begin is er.
En dan Juffrouw Loes nog.
Over haar heb ik menig nacht wakker over gelegen.
Er moet iets gebeuren en snel ook.
De prikpil is bij haar mislukt, omdat ze het niet toeliet.
Te slim en te snel. Wat dan wel?
Ik heb geen goed gevoel bij een sterilisatie.
Heb besloten dat ik dierendokter Peter ga vragen haar op afstand te verdoven.
Hopelijk lukt 't haar op die manier onder zeil te krijgen.
En dan hup, snel die prikpil er in.
Bah! Kon Juffrouw Loes maar gewoon leven zoals het bedoeld was.
Gewoon aan de zwier met een leuke keiler en dan op een dag
een stel frislingen met mooie gestreepte pyamaatjes aan.
Het is onmogelijk.
Want dat wil BabyBig ook wel.
En Miss Piggy ook en Knorrie ook en Repelsteeltje ook en en en en en...
Hou maar op.
Onmogelijk.
Helaas.
Donderdag 7 april 2011
De Dag van Zeeman naar School...
Morgen gaat Zeeman les geven op een school in Uithoorn.Voorbereidend Middelbaar Beroeps Onderwijs.
Alle lessen voor de basisonderbouw zijn donderdag en vrijdag toegespitst op het thema 'Respect voor Dieren' met als klap op de vuurpijl het VIP Project: Very Important Pig!
Zeeman!
De leerkrachten zijn al maanden bezig met de voorbereidingen.
Een van de juffen was al eens met een paar leerlingen op Het Beloofde Varkensland. De meiden kwamen mij toen interviewen over Familie Bofkont.
Juf raakte erg geinspireerd en daar is dat hele 'Respect voor Dieren' project uit ontstaan.
Zeeman krijgt morgen een heel schoolplein tot zijn beschikking met strobalen
als zitjes voor de leerlingen en lekkere plekken vol stro voor zichzelf.
Daar kan hij tussendoor even op gaan liggen uitrusten :-)
Een poosje terug zijn we vast op school gaan kijken.
Maar toen scheen de zon niet. Nu wel, dus straks er weer heen.
Hoe staat de zon en moeten we morgen nog een partytent voor Zeeman meenemen voor de broodnodige schaduw?
Het worden lessen van 30 minuten voor 3 groepen.
Elke groep 30-35 leerlingen. De eerste les begint om 10.30 uur.
Een van de leerlingen is de zoon van een varkenshouder.
Hij had Zeeman als eens op televisie gezien, maar nu kan hij hem dan ook in het echt ontmoeten. Levert vast gespreksstof op.
Zo'n vrij varken, dat zomaar voor zichzelf leeft, daar zal ie wel van opkijken.
Wie niet?
Maar voor we er heen gaan, zal ik Zeeman's billen nog even wassen.
Hij is wat aan de dunne.
Familie Bofkont doet zich al een week tegoed aan heerlijk kuilgras.
Ze zijn er dol op, maar dat gekuilde gras barst van de eiwitten
en dat laat z'n sporen na...
En zo kan Zeeman natuurlijk niet in de krant :-)
Woensdag 6 april 2011
De Dag van de Lieve Oudjes...
Billie Bofkont. Mannetje Bromsnor. Vrouw Vos.De oudjes van Het Beloofde Varkensland.
En Theo vermoedelijk. Maar die was gedumpt
en dan weet je de leeftijd nooit zeker.
Maar Theo loopt als een oudje, en doet dus ook
iedere ochtend mee aan de medicatieronde.
Dan zijn er nog wat minder oude oudjes:
Madame Duroc, Miss Piggy, Gieltje, Lamme Zus, Brutus en Zeeman.
Iedere ochtend hetzelfde ritueel.
Een grote stapel boterhammen. Pindakaas.
Dik smeren en de pillen in de pindakaas drukken.
Boterhammen dichtklappen en je rondje medicatie maken.
Glucosamine in 2 soorten. Pijnstillers. Maagbeschermers.
Alle varkens krijgen op den duur artrose. Sommigen al op 5-jarige leeftijd.
Dat is weinig bekend, omdat er bijna geen varken die leeftijd haalt.
Ja soms op de kinderboerderij, maar ik ken maar 1 kinderboerderij die hun artrose-varkentje ook daadwerkelijk is gaan behandelen door mijn artrose-verhalen op de weblog. Jammer.
Laatst hoorde ik nog van een kibovrijwilliger over een oud, hinkepinkend varken op hun kinderboerderij. Heb haar op het hart gedrukt er mee aan de slag te gaan.
Maar ze hadden een dierenarts, vertelde ze, en die hoorde ze er nooit over.
Nee. Dat klopt. Die weten dat ook niet.
Langlevende varkens en hun kwalen zijn nog onbekend terrein bij de meeste dierenartsen.
Artrose is erg pijnlijk en medicatie tegen kwalen hoort bij de dagelijkse verzorging, ook bij dieren en dus ook bij langlevende varkens.
Gister kreeg ik een mail van de voormalige boer van Vrouw Vos.
Hij woont nu in Frankrijk, naast een eikenbos met wilde varkens.
Heeft daar ook internet en was weer eens bij Familie Bofkont gaan buurten.
Ik heb destijds moeten soebatten om Voske bij hem te mogen kopen.
'Daar begin ik niet aan' zei hij. 'Want de mensen zorgen niet goed voor ze'.
Dat Vrouw Vos nog leeft! mailde hij opgetogen. Een wonder!
Die moet toch ook wel 15 zijn inmiddels!
Dat zijn leuke mails om te krijgen. Iemand die Vrouw Vos nog kent als big.
Bij wie Vrouw Vos geboren is. Die naar haar is blijven informeren.
Een lieve verstandige boer.
Wrijf Vrouw Vos nog maar eens over haar rug van mij, mailde de boer verder.
Dat heb ik gedaan.
Ook heb ik afgelopen week iets ontdekt in de buik van Vrouw Vos.
Een harde knobbel tussen haar spenen ter grootte van een pingbolballetje.
Ach Vrouw Vos.
Laat het niks ernstigs zijn alsjeblieft...
Vrouw Vos. Vrouw Vos.
Dinsdag 5 april 2011
De Dag van Hoera de Foto's!
Iedere keer neemt de huisfotograaf van Familie Bofkont zich voorom onmiddellijk na de workshop de foto's uit te werken.
Maar zodra de beesten weer onder mekaar zijn,
komt daar meestal geen klap van terecht komt.
Altijd is er wel weer iets of iemand die de aandacht opeist.
Maar vandaag is de hele dag gereserveerd om ALLE foto's uit te werken.
Geen bruid, bedrijf, varkens-, koeien-, of ganzenfan hoeft zich nog zorgen te maken.
Aan het eind van deze dinsdag staan alle foto's op de site.
Zeeman & Zeeman openen de fotoparade.
Zeeman in een romantisch samenzijn met leuke dame: filiaalmanager van DE Zeeman.
Zie daar nog maar eens overheen te komen :-)
Maar de andere foto's laten vast ook heel goed zien dat je domweg gelukkig kunt zijn bij Familie Bofkont. Benieuwd naar al die andere foto's van al die bijzondere bijeenkomsten op Het Beloofde Varkensland?
Blijf dan vandaag de site checken.
Zodra er weer een workshop is uitgewerkt, worden de foto's er bij gezet.
Veel kijkplezier!
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 19 maart 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 20 maart 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 26 maart 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Feestvarken Corrie met Vrienden & Familie
op Het Beloofde Varkensland - 27 maart 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Vrijgezellenfeestje Bruid Aline
op Het Beloofde Varkensland - 2 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Vrijgezellenfeestje Bruid Natasia
op Het Beloofde Varkensland - 2 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 3 april 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 4 april 2011
De Dag van De Liefde...
Tot mijn grote verrassing zag ik gister op Net5 dat de (vakantie)liefde van Iris & Adem alweer voorbij is. Hoe kan dat nou?En hij had haar nog wel ten huwelijk gevraagd!
Maar toen Iris een begroetingskus van haar vader kreeg,
viel de romance al helemaal in duigen.
Adem's (aanstaande) vrouw mag namelijk zelfs niet door haar eigen vader gekust worden :-( In ieder geval niet op haar mond begreep ik uit dat fragment.
Tja. Dan kun als Turkse moslim wel varkens kunnen masseren,
maar zo'n compleet andere cultuur tussen man en vrouw, dat is onmogelijk.
Toch goed dat Iris daar zo snel al achter kwam.
Adem vindt het ook verschrikkelijk, maar er aan zoiets wezenlijks valt niks te doen. Ik wens ze allebei veel sterkte.
Dan maar gauw terug naar de dieren :-)
Want rozen verwelken en schepen vergaan, maar Dierenliefde blijft altijd bestaan:
Zondagavond 3 april 20.00 uur
De Dag van (Vakantie)Liefde op Het Beloofde Varkensland...
Zometeen op Net 5 in Vakantieliefdes:Iris & Adem.
Iris uit Groningen, dolverliefd op haar Turkse Adem.
Ze waren een paar weken geleden op Het Beloofde Varkensland.
Adem ontpopte zich toen als een waar varkensmassagetalent.
De varkens - en niet te vergeten Zeus & Herman - hebben
de twee tortelduifjes nog dichter bij elkaar gebracht.
En...Adem heeft Iris zelfs ten huwelijk gevraagd!
Nog meer liefde in de lentelucht:
Herman & Zeus hebben ook hun bruid gevonden.
En Zeeman ook!
Zondag 3 april 2011
De Dag van Afscheid van Evaatje...
Gisteravond hebben we Evalief herdacht.Haar fans brachten bloemen, gedichten, kaarsen en appels voor haar mee.
En Boy George hield natuurlijk de wake...
Rust zacht dapper dier.
Zaterdag 2 april 2011
De Dag van Varkensgeluk....
Wat zouden we zijn zonder taal?
Zodra je iets benoemt, krijgt het kracht.
Nog meer dan beeld alleen.
Vandaag foto in de Volkskrant:
'Varkensgeluk in Gelderland'.
En het geluk spat er van af.
La Mama & Edwin wonen in Villa Varkensgeluk.
Villa Varkensgeluk. Welk varken woont er nou in Villa Varkensgeluk?
Nou, La Mama & haar zoon Edwin dus.
La Mama? Edwin?
Welke varkens heten nu La Mama & Edwin?
Nou, de varkens dus van Het Beloofde Varkensland.
Het Beloofde Varkensland? Het Beloofde Varkensland?
Welk land heet nu Het Beloofde Varkensland?
Etc. etc. etc.
Tik het woord 'varkensgeluk' maar eens in en zie waar je dan uitkomt:
www.varkensgeluk.nl
Ik bedoel maar....
Vrijdag 1 april 2011
De Dag van Morgen...
Morgen schijnt de zon en wordt het 25 graden.Zou dat geen 1 april grap zijn?
Als het aan de varkens ligt, is dat geen grap.
Zij hebben van de week al een voorproefje genomen.
En dat beviel goed.
Dus laat maar komen dat wonder, morgen.
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |