Adopteer een Knuffelvarken...
nu ook als cadeaubon
Individuele Brainstormwandeling in de polder met coach Dafne Westerhof ter inspiratie voor wie iets anders wil met werk of leven. info
Familie Bofkont Workshop info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
Woensdag 30 april 2008
De Dag van de Zomerbuurvrouwen...
De Zomerbuurvrouwen zijn weer gearriveerd.
En niet te vergeten de Zomerbuurman natuurlijk.
Koeien van het ras Blondes d'Aquitaine met hun vent, de stier.
Dit jaar zijn er ook een zwarte en een Belgische Blauwe meegekomen.
Moeke's Biggen vinden het reuze spannend en lopen er gewoon tussendoor. Sommige koetjes zijn erg nieuwsgierig en zouden met dagelijks wat lekkers een stuk tammer te krijgen zijn, denk ik. De moeite van het proberen waard. Toen het begon te regenen gingen ze allemaal met hun kont in de wind staan.
(Als het Bofkontkoeien waren, zou ik het wel weten. Een paar mooie koeienkotjes hier en daar op het land en laat de regen dan maar komen. Net als schapen, daar zie je nou nooit eens een onderkomen voor staan. Terwijl ze daar wel degelijk behoefte aan hebben. Schapen kunnen ijskoud worden door regen, omdat hun wolvet oplost in water).
En... nog meer zomerburen. Aan de kant van de sloot in de boomgaard heeft een zwanenechtpaar een nest gemaakt. Vorig jaar ging het halverwege mis, omdat de koeien zaten te klieren en de broedende moeder zenuwachtig werd en haar nest verliet. Dat mag dit jaar niet meer gebeuren.
Kwestie van een stukje hek plaatsen en de koeien kunnen niet meer dircet in haar buurt komen. Ik verheug me enorm op de kleine zwaantjes.
Verder zijn de zwaluwen al druk in de weer met een nestje in de stal boven de koppies van Familie Hangbuik.
Wat mij betreft kan de zomer beginnen...
Dinsdag 29 april 2008
De Dag van Alweer Bijna Koninginnedag...
Vanochtend bonkte Arie Bombarie met zijn snavel tegen de voordeur.
Het was nog erg vroeg. Nauwelijks licht.
Papier wilde hij hebben. Oranje papier, een schaar en een lijmpot.
En een beetje rap, graag.
Ik heb het hem snel gegeven en me nog lekker even omgedraaid.
Toen ik later buiten kwam, zag ik wat de bedoeling was.
De hele Familie Bofkont was druk aan het knippen en plakken.
Jammer, ik had ook wel mee willen doen.
Geen mij een schaar en papier en je hebt geen kind meer aan me.
Maar ze waren al zo goed als klaar.
Giel lag al lekker in het zonnetje met een fraai oranje hoedje op.
Natuurlijk! Het is morgen Koniginnedag!
Extra feest deze keer.
Want vorig jaar ging ik even naar de slager om naar Caesar te kijken.
Die lag daar achter een hek. Iedereen mocht raden hoeveel hij woog.
De winnaar kreeg een vleespakket van de slager.
Ik weet nog dat ik Caesar toen voor de eerste keer zag en dat me opviel dat hij zulke lieve ogen had en de uitstraling van een dikke teddybeer.
Nu woont hij hier! Wie had dat allemaal kunnen denken?
Een lang en gelukkig leven op Het Beloofde Varkensland.
En niemand die morgen naar zijn gewicht komt raden. Dat is er allemaal niet meer bij.
Als er nu mensen voor hem komen, dan wordt hij geknuffeld.
Want zo hoort het voor een teddybeer...
Maandag 28 april 2008
De Dag van De Grote Schoonmaak...
Vandaag zou de Duitse TV langskomen voor opnames.
Maar ze hebben gelukkig de datum verplaatst.
Dat komt heel goed uit.
Het lijkt hier wel de boerderij van Malle Pietje.
De Familie Bofkont houdt namelijk grote schoonmaak.
Knor & Knorrie gaan binnenkort een eigen huis betrekken.
Ze gaan in Villa Varkensgeluk wonen.
Maar voor het zover is, moet dat huisje ontruimd worden.
In korte tijd is dat een opslag geworden van van alles en nog wat.
En omdat ik een alles-of-niets-mens ben, wordt het meteen grondig aangepakt.
Weg met die troep!
Dennis & Jaro hebben afgelopen week 1260 kilo oud ijzer weggebracht.
Ik verzamelde oude badkuipen. Prachtig spul, maar weg ermee!
Kreupele fietsen, lekke lege olievaten, weg ermee!
Oude stalinrichtingen - altijd bewaard uit nostalgische overwegingen,
maar ach, er zal hier nooit en te nimmer meer een koe vaststaan - weg ermee!
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu liggen er overal op het erf nog hoge Bibelebonse Bergen van houtafval en andere ongeregelde rommel. Eerst maar eens even de afvalboys bellen.
En gister! O gister! Denk je dat je alles gehad hebt qua anarachistisch varkensmanagement... Nu Opaatje achter bij Lamme Zus woont, leek alles mooi opgelost. Dat was ook zo. Tot Miss Piggy en Aagje tegelijkertijd berig werden.
Hoewel de omheining rond het Varkensrusthuis bijna gebouwd is als een safe-house, hebben beide dames toch kans gezien om bij Opaatje binnen te komen.
Vraag liever niet hoe.
Tussentijdse reparaties en aanpassingen van hun vernielingen bleken vergeefs.
Je had je nog niet omgedraaid, of ze kwamen terug met nog zwaarder geschut.
Miss Piggy & Aagje staken hun neuzen onder hekwerken, stalen staven en dikke houten balken. Wat voorheen onmogelijk leek, werd mogelijk. Het staal verboog, het dikke hout knapte als luciferhoutjes doormidden.
En dat allemaal omdat daar een stokoud mannetje woont, dat zonder rollator nauwelijks nog vooruit komt, maar nog wel de beschikking heeft over 1 bal!
Vrije varkens! Berige zeugen! Begin er nooit aan!...
Zondag 27 april 2008
De Dag van A Little Piggie On The Bridge...
Groot avontuur voor Juffrouw Loes gister.
Ik moest even naar het Vondelpark om iets te bekijken en ze mocht mee.
"Was is das denn? Ein Hängebauchwschwein?"
"Can I touch her?"
"Oh! I've never ever touched a pig!"
"Mevrouw wat is dat voor dier?"
"Blijft ie zo klein?"
"Is dat een miereneter?"
"Mag ik hem aanraken?"
"Hoe heet ze?"
"Mag ik haar aaien?"
"Is dit voor een project?"
"Look! A little piggie on the bridge!"
"Heeft u haar haartjes geverfd?"
"Is dit een nieuwe mode?"
En nog heel veel meer Italiaanse, Turkse, Engelse, Duitse en Franse knuffelaanvragen voor Juffrouw Loes.
Nou ik denk wel dat Juffrouw Loes erg trendgevoelig is.
En zou ze gister soms stiekem dat artikel hebben gelezen in Trouw?
'Maakt Parijs binnenkort kennis met het stadszwijn?'
Wat ze in Parijs kunnen, kan ik in Amsterdam ook, moet ze gedacht hebben.
Vandaar dat ze zo graag mee wou...
Fauna / Obelix gezocht: zwijnen rukken op naar de poorten van Parijs
Populatie wilde zwijnen laatste jaren explosief gegroeid
26-04-2008 | Marijn Kruk, Parijs
Londen heeft de stadsvos; maakt Parijs binnenkort kennis met het stadszwijn?
In korte tijd groeide de populatie wilde zwijnen explosief.
Jagers hebben het nakijken.
Lees het artikel
Vrijdag 25 april 2008
De Dag van De Lente & Familie Poes
Als je een paar dagen niet meedoet aan de wereld, kan er veel veranderen.
De Japanse Kers staat ineens in uitbundige bloei. Het is lente geworden!
Vandaag zijn Spook, Heks en hun broer Gekke Goudoog jarig.
11 jaar geleden werden ze hier geboren in een rommelschuurtje.
De geheime schuilplaats van Rode Poes, de schuwe zwerfkat die dit erf had uitgekozen om haar jongen ter wereld te brengen.
Daar heeft Rode Poes goed aan gedaan. Wat had ik een bewondering voor dat moedige moedertje, die zo'n eenzame indruk maakte, maar zich toch door het leven moest slaan. Daar lag ze ineens te spinnen op een oude fauteuil in een donker schuurtje. Ze bracht 5 katjes ter wereld: Spook, Heks, Gekke Goudoog, Roodpels en Zachte Kees. Het was een wonder en er brak een prachtige tijd aan.
Roodpels en Zachte Kees liggen al jaren op de Bofkont Begraafplaats en er gaat geen dag voorbij of ik moet wel even aan ze denken.
Wat is een mens zonder herinneringen?
Donderdag 24 april 2008
De Dag van Het Raadsel Knor
Knor is gister goed door de operatie heengekomen, dankzij Peter, Dennis en Jaro.
Altijd weer een hele opluchting.
Maar Knor heeft ons wel voor raadsels gesteld.
Toen Knor hier pas was, verklaarde Peter hem als reeds gecastreerd door de boer. Maar gaandeweg kwam er toch een verdikking te voorschijn. Die werd groter, maar het werden er geen 2, dus ik dacht nog aan de mogelijkheid van een binnenbeer (dat is een beer wiens testikels niet ingedaald zijn).
Peter heeft er gister 1 bal uit gehaald. Nu zijn er 2 mogelijkheden:
De andere bal zit nog diep verstopt in Knor's lichaam. In dat geval moet Knor opnieuw geopereerd, maar dat wordt dan een heel zware buikoperatie. Liever niet, maar als het niet anders kan dan moet het.
Ik kan er pas achterkomen als zijn paargedrag opnieuw vormen aanneemt, nadat hij hersteld is van de operatie van gister. En heel belangrijk: Als hij dan opnieuw 'zijn pistool trekt', is het foute boel.
Of, het kan nog heel anders:
Knor is toch gecastreerd bij de boer, die kon maar 1 bal vinden, en de bal die gister door Peter is verwijderd was de 2e die uiteindelijk toch ingedaald is. Niet ondenkbaar omdat Peter iets van een litteken van een mogelijk eerdere castratie bemerkte.
Hoe dan ook, het blijft oppassen met het knaapje. Want Knor is wel erg vroegrijp, maar wie zegt dat Knorrie dat ook niet is? De komende 5 weken is dus nog niet eens zeker of die 2 wel bij elkaar kunnen blijven. Als Knor bovenop Knorrie gaat zitten en Knorrie wordt drachtig hebben we de poppen aan het dansen (en dan te bedenken hoe hulpeloos die twee hier kwamen).
Voorlopig is Knor aan het herstellen. Hij heeft weer gegeten en gedronken, heeft zijn pijnstillers binnen en een nog wat gezwollen achterkant.
Juffrouw Loes nam haar rol als Pleegzuster Bloedwijn serieus.
Ze is niet meer bij Knor weg te slaan.
Iets anders:
De enige keer dat een burger nog een varken in levende lijve kan zien, is wanneer er weer een vrachtwagen met varkens is gekanteld. Gister kreeg ik weer zo'n foto opgestuurd.
Daar liggen de overlevenden aan de kant van de weg. Aandoenlijke dikzakjes, slechts 6 maanden oud met het schrikbarende gewicht van 110 kilo. Het lijkt of ze er lekker bij liggen, maar niks is minder waar. Dicht bij mekaar voor de veiligheid, sommigen gewoon slap op het asfalt van de shock.
Wat moeten die dieren zich verloren voelen. Waarom kantelen die vrachtwagens?
Veel te zwaar beladen natuurlijk, maar waarschijnlijk wordt er ook veel te hard mee gereden. En dan maakt het niet meer uit of dit bio-industrievarkens zijn (zo te zien wel, ze hebben afgesneden staarten) of scharrelvarkens of biologische varkens. Zodra ze het erf van de boer verlaten, zijn ze overgeleverd aan de goden.
En die hadden het zo te zien gister niet al te best met ze voor.
Woensdag 23 april 2008
De Dag van Knor's Operatie
Vanmiddag live op webcam: Knor ontmand door Dierenarts Peter Klaver
Vanmiddag wordt Knor van Familie Bofkont gecastreerd - om gezinsuitbreiding te voorkomen - door dierenarts Peter Klaver volgens het protocol van Het Beloofde Varkensland. Dit protocol heeft hij samen met Dafne Westerhof ontwikkeld om beertjes chirurgisch te kunnen castreren zoals het hoort: Onder volledige narcose plus een locale verdoving waarbij de testikels, zaadleiders en de balzak nog eens extra gevoelloos gemaakt worden. De operatie wordt afgerond met een enkele hechting per wond zodat het wondvocht kan ontsnappen. Daarna krijgt Knor nog een antibiotica en een pijnstillende injectie.
Na de operatie is er ook veel aandacht voor nazorg: Knor krijgt gedurende 5 dagen pijnstillers in tabletvorm, verstopt in een stukje banaan of een boterham met pindakaas.
Helaas voor Knor moet hij dan nog 5 weken binnen blijven omdat hij nog zo lang vruchtbaar blijft. Knor is nog geen 4 maanden, maar door het goede leven op Het Beloofde Varkensland omringd door mooie berige vrouwtjes heeft hij zich razendsnel tot man ontwikkeld.
De operatie zal plaatsvinden rond 18.00 uur en is live te volgen via de Webcam
De foto's van Teambuilding Nuon en Bruid Mariska staan on-line
Dinsdag 22 april 2008
De Dag van Het Brandje
Boy George - die chronische niesziekte heeft - en ik doen een wedstrijd wie het hardst kan niezen en hoesten. Ik win nog steeds.
Dat kwam zo: Vorige week donderdag had ik een brandje in huis.
Er was op een onverklaarbare wijze een sok in de kachel terechtgekomen, tussen de mantel en de kachel zelf.
Aanvankelijk had ik niks in de gaten - het was 4.00 uur 's ochtends - tot het ineens enorm begon te stinken. Even later overal zwarte, verstikkende rook.
Vanaf die dag ben ik gaan hoesten, steeds meer, met gevolg dat ik nu een zware griep heb. Hoe dat met elkaar te maken heeft, Joost mag het weten, maar ik lig in de lappenmand. Het zal wel weer over gaan voor ik een oud mannetje ben.
Gelukkig zijn Judith en Jaro er, zodat al het werk toch gedaan kan worden.
Ondertussen heb ik genoeg om over na te denken.
Het is vandaag 22 april, de 33e sterfdag van mijn moeder en de eerste keer dat ik mijn vader niet opbel, of naar hem toega, omdat hij nu ook dood is. Als kind kon ik echt in paniek raken bij het idee dat mij ouders ooit dood zouden gaan. Een onverdraaglijke gedachte.
Maar alles blijkt gewoon door te gaan.
Misschien is dat nog wel het allergekste.
Maandag 21 april 2008
De Dag van De Positieve Aandacht
Goede morgen Dafne,
Het was weer erg ontspannend.
Ben ingeslapen met het beeld van een intens tevreden glimlachende Caesar.
Ik vind het nog altijd geweldig moedig wat je doet en hoe je het doet.
Vanuit een positieve, liefdevolle instelling. Heel inspirerend.
Ik zou vandaag verslag uitbrengen over de fotoshoot met Juffrouw Loes voor lifestyle magazine Living. Maar eerst iets anders want het was weer zo'n geweldige workshop gister.
Zoveel aardige mensen bij elkaar met oprechte interesse in de Bofkonten. Dat is toch altijd heel speciaal. De Bofkonten worden daar nog leuker van. Positieve aandacht doet toch wonderen. Het weer werkte ook volop mee.
Er was een heel pittig meisje met haar familie uit Brabant. Die wil hier later komen werken als ze groot is. Haar moeder vertelde dat ze de juf vandaag wel de 'blaren op haar oren' zou kletsen over alle belevenissen bij Familie Bofkont. Haar broertje heeft ruimtelijk inzicht. Hij was erg verbaasd waar de webcam in het echt staat, want hij had daar een heel ander idee bij. Als Juffrouw Loes uit beeld loopt, dacht hij altijd dat ze direct naar buiten liep. Nu bleek dat ze dan nog steeds binnen is. Het treft me iedere keer weer hoe kinderen dat soort dingen als belangrijk ervaren en daar dan over nadenken. Prachtig.
Juffrouw Loes had trouwens niks te klagen want haar redder-van-het-eerste-uur kwam ook nog even langs met vrouw en schoonfamilie. Hij is nog steeds verliefd op haar en Juffrouw Loes had daar geen enkel bezwaar tegen.
En dan nog een moeder met een al grote jarige dochter. Dochter verslaafd aan dieren. Wil later ook zoiets. Beter verslaafd aan dieren dan aan iets anders, glunderde de moeder. O jee.
Ja natuurlijk als ouder van mensenkinderen word je tegenwoordig aan weer heel andere toestanden en gevaren blootgesteld dan aan het runnen van Het Beloofde Varkensland.
Het afscheid nemen was weer zwaar en iedereen waaierde uit over land en erf om dat heengaan maar zo lang mogelijk uit te stellen. Zo kwam het dat Mokkeltje nog een prive-voorstelling gaf in het weiland. 'Wisten jullie wel dat varkens dol op gras zijn?' heette haar performance. Dat wisten haar toeschouwers niet en ze oogstte er veel bewondering mee.
En nog een dame die hier jaren terug ook al was met haar nichtje en toen als een blok voor Maximiliaan viel. Ik herkende haar meteen. Nu had ze een vriendin meegenomen. Maar ze vond dat haar nu inmiddels 13 jarige nicht ook maar weer eens bij de Bofkonten op bezoek moest: 'Dat is geen omnivoor, maar een carnivoor'.
Tja. Wat kan dat meisje goed begrijpen. Als ik 14 jaar geleden niet onder curatele was gesteld door de Familie Bofkont, weet ik ook zo net nog niet of het me gelukt was om vlees uit mijn leven te bannen.
Neem nu. Ik ben aan het hoesten, proesten en snotteren en het enige waar ik aan denk is gloeiendhete kippensoep. Mijn gedachten gaan nu niet bepaald uit naar een bordje gloeiendhete tofu. Ik bedoel maar...
Op zondag 4 mei is er weer een Familie Bofkont Workshop.
Zondag 20 april 2008
De Dag van Living
Gister arriveerde de Living, glossy voor lifestyle.
Het blad bestaat 10 jaar en vanwege die gelegenheid is er een dubbeldik feestnummer gemaakt. Inclusief een Feestvarkens - reportage en daar mocht Het Beloofde Varkensland volgens de redactie natuurlijk niet in ontbreken.
Zo kwam het dat Juffrouw Loes nu met een mooie paarse strik in mijn armen op de foto staat. Maar voor die foto klaar was...
Die fotosessie heeft heel wat voeten in de aarde gehad.
Morgen meer daarover (zie ook de weblog van 24 februari).
Zaterdag 19 april 2008
De Dag van Happy Hour
Juffrouw Loes houdt wel van een verzetje.
Van de week sprong ze op de borreltafel.
Na afloop van een team-uitje zag ze haar kans schoon.
Lekker aan de chips en een slokje van de Wild Pig wijn.
Ik dacht al wat is het toch stil.
Toen ik ging kijken begreep ik waarom.
Vrijdag 18 april 2008
De Dag van Boy George & Stichting Dierenthuis
Beste Dafne,
Iedereen die jou volgt via de weblog weet dat je een groot dierenvriend bent. Daarom durf ik een paar minuten van je tijd te vragen voor het volgende.
In Brabant zit een grote dierenopvang voor "onplaatsbare" katten en honden. Het gaat om half-wilde katten, katten met leucose of aids, oude zieke katten en honden, honden met een moeilijk karakter, noem maar op. Het heet Dierenthuis, wellicht heb je er wel eens van gehoord. Het is een soort Help de Zwerfkat, maar dan 10 keer zo groot. Sinds zij een van mijn katten met leucose hebben opgevangen, ben ik donateur/vrijwilliger en groot fan van ze.
Ze zijn onlangs verhuisd omdat ze uit hun jas groeiden, en nu heeft een boze buurman een procedure aangespannen en heeft een aantal gemeentelijke burocraten bedacht dat ze weer weg moeten. Wat er dan met alle (honderden) dieren moet gebeuren, niemand die het weet. ...Dit mag natuurlijk NIET gebeuren. Daarom is er een digitale handtekeningen actie gestart, zie bijgaande link
Lees en huiver.
Wellicht kun jij in je weblog je - toch doorgaans zeer diervriendelijke - lezers hierop attenderen? Onder het motto "dierenvrienden aller landen verenigt u".
Alvast dank & veel groeten,
Irma
NB: Je hebt een geweldig leuk beestengezin, maar de meest bijzondere is absoluut Boy George. Wat een uniek, wijs dier is dat. Mijn favoriet.
Irma zit in het bestuur van de Dierenbescherming Amstelveen en is al een paar keer op Het Beloofde Varkensland geweest. Hartelijk mens. Tuurlijk wil ik aandacht vragen voor deze bijzondere opvang. Oude zieke dieren opvangen met leucose, aids en/of een moeilijk karakter, ga er maar aanstaan. www.stichtingdierenthuis.nl
Hoe vaak ben ik niet gebeld door mensen die van hun oude dier afwillen. 'Wat moet ik er nog mee?' wordt er dan gevraagd. Nou! Verzorgen! dacht ik zo. Laatst was het helemaal bont. 'Ik heb een oud hondje en nu plast ie op het tapijt.' Mag ie bij jou?'
Gelukkig is het ook wel eens anders. Familie Bofkont Vriendin Neel sprak laatst een vrouw die op zoek was naar een kat. Ze heeft toen mijn telefoonnummer gegeven, want wie weet is het iets voor Tantetje. Erg aardig van haar, maar ik werd meteen helemaal naar bij het idee dat ik Tantetje dan weg zou moeten brengen naar een vreemd huis. Er is nog niks gebeud, want de telefoon is niet gegaan. Maar als wel, dan ga ik kijken of het een goed alternatief is voor Tantetje. Zo heb ik me heilig voorgenomen...
Boy George als Wijze. Leuk dat Irma dat zegt. Ik noem Boy George altijd de Boeddha-Prins. Het wijze van de Boeddha en het romantische van de prins. Boy George is inderdaad wijs. Levenslange niesziekte, maar altijd opgewekt. Als hij z'n benauwdheidsprik weer gehad heeft, kan hij zo blij zijn. Dan speelt en rent hij weer als een jonge kat. Een, twee dagen, dan is het weer voorbij, dan raakt ie al weer verstopt. Poezendokter Paula heeft vaak haar verbazing over hem uitgesproken. Dat hij nog leeft, zei ze. Hij ruikt niks meer en normaliter stopt een kat dan met eten. Zo niet Boy George. Die zet altijd door, want hij weet dat we hem niet kunnen missen op Het Beloofde Varkensland. Wie moet er anders op de biggen passen?
Woensdag 16 april 2008
De Dag van Zorgen Om Rode Poes & Opaatjes Verhuizing
Rode Poes is zo benauwd, dat een ritje naar Poezendokter Jeannette onvermijdelijk was. Astma en mogelijk iets ergers, maar daar willen zowel Jeannette als ik nog maar even niet aan denken. Het feit dat Rode Poes de moeder is van Heks, stelde wat gerust. Dan zit die astma gewoon in de familie.
Dat keiharde gespin is een teken dat ze niet goed in haar vel zit. Ze is behandeld en nu maar even afwachten. Zodra ze weer benauwd wordt ga ik weer een prik halen. Rode Poes is ook nog even op doofheid getest omdat ze zo raar hard kan schreeuwen.
Jeannette sloeg een paar keer keihard met deksels vlakbij haar oortjes. Maar daar gaf ze nog wel een reactie op, zij het dat ze niet een meter de lucht in sprong van schrik. Ze hoort in ieder geval dus toch nog wel wat.
En dan dat ernstige smoeltje dat steeds witter wordt. Rode Poes is gewoon een oud dametje geworden. Het is niet anders. Nu maar zorgen dat ze zich wat beter gaat voelen en nog een paar mooie jaartjes voor de boeg heeft.
Opaatje woont nu bij Lamme Zus. Het is erg onwennig merk ik wel, voor alle partijen. Eerst moest Caesar naar buiten. Toen Opaatje met een appeltje naar binnen gelokt. Dat ging allemaal naar wens. Met een hek de woning in 2-en gesplitst. Lamme Zus & Opaatje aan de ene kant met grote zonnige tuin. Caesar een eigen opgang met het hele Beloofde Varkensland tot zijn beschikking.
Tot zo ver leek het allemaal ideaal. Maar toen ik wat later ging kijken trof ik Caesar met een grote straal bloed op zijn wang aan. Hij lag helemaal tegen de achtermuur en was helemaal niet in zijn element. Het onderste ooglid vvan zijn linkeroog is behoorlijk beschadigd. Het leek me niet goed om daar betadine op te doen, want dan zou dat ook zijn oog inlopen. Een appel wilde hij wel graag hebben. De deur heb ik maar dichtgedaan, want het leek me niet gunstig als hij ook nog ongewenst bezoek zou krijgen van nog een belager. Ik heb de boosdoener niet kunnen vinden. Geen andere Bofkont was bebloed zo ver ik kon ontdekken.
Opaatje had zich inmiddels ingegraven in het stro in zijn deel van de woning. Hij lag er ook onwennig bij. Logisch. Allemaal vreemde geuren en Lamme Zus die wat kribbig tegen hem had staan blaffen. Maar Lamme Zus kon ik even nergens vinden. Ze bleek zich op haar 3 benen naar het oude schapenkot gesleept te hebben en lag daar te mokken, ver uit de buurt van Opaatje.
Het moet allemaal nog wennen. Morgen is er weer een nieuwe dag.
Dinsdag 15 april 2008
De Dag van Koeien, Apen & Varkens...
Ik had een krankzinnige droom vol dynamiek en tumult. Ik stond op het terrein van een koeienslachterij. De koeien werden allemaal individueel aangevoerd. Honderden vrachtwagens stormden af en aan. Als de openslaande deuren werden opengetrokken denderde de koe eruit. Maar er stuiterde ook een grote harige bruine bal mee naar buiten.
Die bruine bal bleek een aap te zijn met zijn armen op zijn rug gebonden. De aap zat boven de rug van de koe. Bij navraag bleek die aap mee te gaan naar de slacht om de koe gerust te stellen. Dit bleek het grootst bewaarde geheim van de slachterijen te zijn. Op mijn vraag wat er dan verder met die aapjes gebeurde, kreeg ik geen antwoord.
Ik wilde onmiddellijk de Telegraaf bellen, maar kon geen nummer vinden in mijn mobieltje. Toen reed ik de snelweg op en zag onderweg ineens 3 aapjes aan de kant van de weg zitten. Een grote, een middelgrote en een piepkleintje. Ik stopte en reed terug om ze in veiligheid te stellen. Hoe ga ik dat nou aanpakken? dacht ik. Hoe vang je aapjes? Ik reed met een boog om ze heen en bleek nog steeds op hetzelfde terrein te zijn van dat koeienslachthuis.
Ik stapte uit en ging op m'n hurken zitten om wat met ze te praten en ze op hun gemak te krijgen. Toen hield ik ze een snoepje voor. Werthers echte (een soort Zeeuwse babbelaars). Dat werkte. Ze bleken helemaal niet bang en toen ze naar me toe liepen bleken ze alledrie prachtig kleertjes aan te hebben. Ze staken hun handjes uit. En beleefd dat ze waren! 'Dankuwel mevrouw' zeiden ze.
Wat een droom. Zou dat er nu van komen als je met varkens in bed ligt? Het brengt de mens maar op zedenverwilderende gedachten. Aangeklede apen die met 2 woorden spreken is natuurlijk de omgekeerde zedenverwildering, hahaha.
Van de week keek ik naar Monkey World op Animal Planet. Ik ben verslaafd aan Animal Planet. Hele nachten lig ik te kijken. Monkey World is een apenopvang in Engeland. Een geweldige plek waar verwaarloosde, onbegrepen apen worden opgevangen. Het ziet er allemaal zo picobello uit, maar ik weet hoe hard ze daar voor moeten werken en dat het helemaal niet zo romantisch is als je wel denkt als ze daar met een aapje in een luier op schoot zitten.
Het schijnt dat je in Engeland een aap in je achtertuin mag hebben, er mee mag fokken en de kleintjes verkopen. Monkey World had toch beslag op zo'n bij z'n moeder 'geroofd' kleintje weten te leggen en terwijl de eigenaar werd gearresteerd, stormden ze naar zijn huis om ook vader en moeder aap te redden. He, nu ik dit opschrijf, daar heb je de grote, de middelgrote en het kleine aapje!
In ieder geval, ze hebben dat apengezinnetje herenigd en opgenomen. Want net zoals op Het Beloofde Varkensland, mogen alle apen van Monkey World daar blijven tot ze omvallen van ouderom.
Maar... er kwam een rechtszaak van en de aapjes moesten terug naar de 1e eigenaar. De woede en de spijt en de onmacht op de gezichten van de verzorgers! Wat ze daar bij Monkey World mee- en doormaken is exact hetzelfde als hier. Ze vechten daar ook tegen de bierkaai wat betreft particulieren die zo'n schattig klein aapje als huisdier willen. Onmogelijke huisvesting, aapje doodongelukkig, kan z'n natuurlijk gedrag niet uiten, mensen overspannen etc.etc.
Het lijkt verdacht veel op onbezonnen beginnen aan hangbuikzwijntjes, en als ze groot zijn en de liefde over is, wat moet er dan? Plus alle misverstanden, te weinig plek hebben, zich niet willen neerleggen bij de aard van het beestje, - varkens, ook hangbuikzwijnen - kunnen knap chagrijnig uit de hoek komen en elkaar te lijf gaan etc.etc.
En dan maar de makkelijkste oplossing kiezen. Hup, varkentje de deur uit via Marktplaats. Volgende varkentje weer bestellen via Marktplaats, maar dan wel eentje die niet vecht, Niet vecht? Pardon! Varkens zijn vechtjassen, dat hoort bij hun aard. En voor hetzelfde geld liggen ze de avond na de vechtpartij weer samen te slapen. Zo zijn ze ook. Varkens zijn veelzijdig en stellen je vaak voor verrassingen. Het moet dus bij je karakter passen om met zulke eigenzinnige beesten om te gaan.
1000 keer kun je dat vertellen, maar vaak is het tegen dovemansoren gezegd. Monkey World schijnt - naast de verzorging, het overleg met de dierenartsen, het voortdurend tegen nieuwe problemen oplopen en die maar weer zien op te lossen - precies zo'n gevecht te leveren met eigenwijze particulieren. Een feest van herkenning...
De workshop foto's van 6 en 12 april staan on-line
Maandag 14 april 2008
De Dag van Juffrouw Loes Heeft Haar Eigen Agenda...
Vannacht had ik gezelschap. Juffrouw Loes. Ze lag stijf tegen me aan onder het donsdek. Dacht ik dat ze voortaan bij Knor & Knorrie kon slapen, daar denkt Juffrouw Loes toch heel anders over...
Ze vindt het fijn bij Knor & Knorrie, daar niet van. Lekker scheuren door de grote stal, naar buiten op avontuur, maar als het donker wordt wil ze toch het liefst bij mij zijn. En het allerliefst in mijn bed. Ik was daar van afgestapt omdat ze me met haar zwarte neusje tot gek wordens toe molesteerde en ik geen oog meer dichtdeed.
Maar ze is slim. Dat doet ze niet meer. Ze houdt zich koest en nu heeft ze het voor mekaar. Lekker warm tegen me aan. Zeg daar maar eens nee tegen. Het is ook reuzegezellig zo'n ruwharige teckel in je bed. Op zich maakt Juffrouw Loes een goede ontwikkeling door. Ze is goed met de andere varkens en ook gehecht aan de mensen. Een ideale combi voor op Het Beloofde Varkensland.
Ik kijk wel hoe het verder gaat.
Afwisselend bij mij en dan weer eens een nachtje bij Knor & Knorrie, dat moet toch te proberen zijn. Menig biggie zou er een moord voor doen.
Vorige week had ik werk in de polder. Brainstormen met een klant. We liepen over het erf naar de weilanden en waren al een behoorlijk eindje van de boerderij af. Ineens hoorde ik geroffel van hoefjes. Ik keek achterom en daar kwam Juffrouw Loes aan. Sneller dan de wind vloog ze me achterna. En ze was niet alleen, want in haar kielzog kwam Beertje aanzeilen.
Juffrouw Loes en Beertje zijn hier ook de twee varkentjes, die het kortst bij hun eigen moeder geweest zijn. Beertje 5 dagen en Juffrouw Loes ook zoiets. Geen wonder dat ze zo aan me gehecht blijven.
En die lummel van een Beertje, die nu toch al 8 maanden is - zijn broertjes en zusjes moeten allang zijn opgegeten en zijn moeder moet al weer nieuwe biggetjes hebben- is nog steeds aan de fles!
Dat wil zeggen op zon en feestdagen krijgen hij en Zwarte Prins nog een flesje met half melk/half water. Vaker niet, anders worden ze te dik. Maar wat kunnen ze daar nog van genieten. Van mij mag het, al worden ze 100...
Zondag 13 april 2008
De Dag van Caesar, Lamme Zus & Opaatje
Lamme Zus staat op de bruiloftsite van Bruid Bianca, die hier gister haar vrijgezellenfeestje vierde: www.biancafrank.onzebruiloftsite.nl
Het leven heeft Lamme Zus & Caesar al weer ingehaald.
Caesar blijkt toch te groot om langdurig gelukkig te blijven met zijn gehandicapte bruid. Hij wil eruit. Vooral als hij 's avonds de polder in geweest is. De volgende dag ligt hij dan te mokken in een hoek, ver bij Lamme Zus vandaan.
Het gaat zoals het gaat en ik kan het alleen maar vol verwondering observeren en meegaan in de dingen die zich voordoen. En dan nadenken wat wijsheid is.
Lamme Zus nu al weer verlaten door haar minnaar is ook zowat.
Arme Zus. Maar misschien ligt er nog iets mooiers voor haar in het verschiet...
Opaatje heeft een paar wilde weken achter de rug. Hij shopte van vrouw tot vrouw, bleef logeren bij de berige Miss Universe, schuifelde terug de massagesalon in, of richtte zijn pijlen op Repelsteeltje.
Alles tot grote opwinding en consternatie van de Familie Bofkont, maar Opaatje kwam overal mee weg. Tot vanochtend. Ik trof een heel boze Maximiliaan aan, die Opaatje flink van katoen gaf. Opaatje kon zich niet verweren.
Ik denk dat Max het zat is. Die is toch al zo territoriumgevoelig en als het er op aan komt een eerste klas vechtersbaas. En als Max kwaad is... berg je dan maar.
Wat nu als Opaatje naar Lamme Zus gaat? Allebei beschermd wonen in het Varkensrusthuis.
Lamme Zus met haar handicap en Opaatje vanwege zijn ouderdom. En niet onbelangrijk: Het is onmogelijk gebleken om Opaatje rustig te laten eten temidden van het dagelijkse ontbijt-ritueel.
Met veel kunst en vliegwerk een hek om hem heen zetten - dat vervolgens door Madame Duroc meters ver wordt weggeslingerd zodat Opaatje geen enkele kans meer krijgt - vechtpartijen, voortdurende oorlog om de varkensbrok. Het is een heel gedoe en ik ben de rest van de dag bezig om te proberen Opaatje nog wat extra's toe te stoppen zonder dat ik gemolesteerd word door de hele meute. Met matig succes en verre van ideaal.
Daarbij komt dat Opaatjes wond niet goed verzorgd kan worden omdat met name Brutus en Brammtje er de hele tijd aan likken. Alles bij elkaar opgeteld nog niet zo'n gekke oplossing. Opaatje & Lamme Zus.
Ik ga straks eens rustig kijken wat de mogelijkheden zijn.
Zaterdag 12 april 2008
De Dag van De Drie Bruiden....
Twee bruiden vandaag. Of eigenlijk drie.
De ochtendbruid kreeg een spiertwitte overall overhandigd.
Bruidje stond op de rug in rode letters.
Met een sluier en een paar stiletto's eronder had ze zo naar het stadhuis gekund.
Beeldschoon.
De middagbruid - die uit de 100 Bruiden-Stal van Caroline Tensen kwam -
bracht een heuse kousenband mee.
Die wilde ze na afloop hier achterlaten op een speciale plek.
Of ik wat wist. 'Kom maar mee' zei ik en we liepen rechtstreeks naar Lamme Zus.
En toen was er ook een Derde Bruid.
Lamme Zus mocht de kousenband even om haar oor dragen.
Ze straalde. De twee bruiden poseerden trots naast elkaar.
Daarna hebben we de kousenband in de stal van Lamme Zus aan een hanebalk gehangen.
Het was een mooie dag.
Vrijdag 11 april 2008
De Dag van Adopteer een Knuffelvarken
He, he eindelijk klaar. Adopteer een Knuffelvarken. Er was zoveel vraag naar. En nu kan het. Er is iets van een site: www.adopteereenknuffelvarken.nl Daar staat precies op over hoe en wat. Het betreft alle roze lummels die hier wonen. Geboren als opeet-varkens, met nu de nieuwe status van Knuffelvarken. De eerste Knuffeldag valt op zaterdag 26 april. Welkom voor wie dat betreft!
Knor wordt met de dag baldadiger en spingt op iedereen die hij tegenkomt.
Dikke pech voor hem want Miss Piggy was loei chagrijnig en had daar helemaal geen zin in. Daar denkt ze over 3 weken vast weer heel anders over...
Maar dan is het te laat, want dan is Knor hopelijk al ontmand.
Straks ga ik Peter bellen voor een afspraak.
Zometeen een Brainstormwandeling. De polder in. Geen straf, want het is heerlijk weer. Met het hoofd in de wolken en beide benen op de grond. Lopen met een client. Op zoek naar nieuwe inzichten met uitzicht op de groene weilanden.
Ik moet niet vergeten een camera mee te nemen.
Tijdens de vorige wandeling kwamen we een zwanennest tegen. Wel zo groot als een wagenwiel, prachtig rond. Dat moet een allemachtig karwei geweest zijn om zo'n groot huis te bouwen van allemaal kleine strootjes en takjes. Er lagen 3 giga-eieren in. De zwanen zwommen met ons mee door de sloot. Die gaan een tijd vol verwachtingen tegemoet.
Zo moeten wij daar straks ook lopen.
Vol verwachting van alle spannende zaken die het leven nog in petto heeft...
Donderdag 10 april 2008
De Dag van Aagje, Jelle & Het Slachthuis-Schandaal Van Leeuwarden...
De moeder van Jelle - Jantien de Boer - is columniste bij de Leeuwarder Courant.
Schandalen rond het slachthuis in Leeuwarden (kijk op internet naar Gerda Verburg op Buitenhof van afgelopen zondag en de onthutsende onthullingen in Radar van afgelopen maandag).
Net in die tumultweek duikt Aagje op in de Leeuwarder Courant.
Krant van zaterdag, dus veel gelezen. Mooi tegenwicht.
;)
De columniste was hier met haar zoontje Jelle. Jelle heeft sindsdien grote plannen.
Hij gaat de dierenwereld verbeteren samen met zijn vriendinnetje.
Lees wat zijn moeder me schreef:
En zomaar was het zes uur, bij de workshop.
Jelle en ik hebben genoten. Hij wil Knor en Knorrie later graag kopen, en Zwarte Prins ook en hij is van
plan om later een dierenopvangcentrum te beginnen.
Op school heeft ie zijn diploma laten zien en uitputtend verteld over je werk. Als ie zeventien is gaat ie een boerderij aanschaffen. Samen met zijn vriendin maakt hij hele plannen voor dierenverblijven, weides, vijvers en weet ik veel.
Maar ik vond het heel waardevol om hem kennis te laten maken met boerderijdieren. De meeste mensen kennen varkens als stinkende, krijsende betonpoepers.
In de krant las ik over een pas geopende varkensboerderij in Tjerkgaast met 4.700 varkens op een diervriendelijke licht bollende verwarmde betonnen vloer.
Ze hebben ieder de beschikking over vier vierkante meter en over speelgoed. Ik word er zo treurig van.
Dacht meteen aan zindelijke Caesar die uit het stro oprees en
buiten een minutenlange pies deed. Pffff.
Maar het was dus inspirerend. Dank voor alles.
Was Jelle maar vast groot! Dan kon ik hem bellen en vragen of hij plaats had voor een opgroeiende big. Gister kreeg ik een mail: Big zoekt onderdak. 3 maanden oud, 35-40 kilo zwaar. Moet weg.
Ik ga mijn best doen om een plek voor hem te vinden.
Morgen krijg ik foto's en dan ga ik daar mee leuren.
Woensdag 9 april 2008
De Dag van Het Magere Moedertje & Motti...
Nog even over die kinderboerderij van het Magere Moedertje (zie mijn eerdere log van afgelopen zondag).
Zojuist kreeg ik bericht - ik wilde exact weten hoe het precies gegaan was -
dat het Magere Moedertje tegelijk met 14 van haar biggen werd afgevoerd naar de slacht.
De biggen waren toen 14 weken. Dit was in mei 2007.
Nu is het bijna een jaar later. Van de week werd ik blij verrast. Heel goed nieuws van een heel andere kinderboerderij. Motti, het varken van de Kibo Westerpark uit Amsterdam is overleden. Dat is natuurlijk droevig nieuws, maar de manier waarop de beheerder Margriet het heeft aangepakt is zeer verheugend.
Ik heb Motti vorig jaar een bezoek gebracht op verzoek van Lydia - stagiare - om eens naar haar te kijken. Motti had een vorm van hernia en hoe moest het nu verder met haar?
Margriet deugt. Ze bracht me op de hoogte van het verloop en mailde me:
Hoi Dafne
Hoe vind je Motti zo in de wei?
Door haar rugprobleem en de achterhand ben ik bang dat wanneer ze niet meer naar buiten gaat, ze stijf wordt.
In haar buitenverblijf is de grond koud en wandelen kan ze beter in de wei.
Ze gaat iedere dag naar buiten, wandelen maar ook en spurtje komt zo af en toe tevoorschijn.
Als het zo verder gaat kan ze nog wel een fijne jaren bij ons doorbrengen.
Verse groenten en vitamine B doen ook wonderen.
Zij geniet en ook wij genieten volop van haar.
Er zit ook weer een educatief, communicatief onderwerp in, want de vrijwilligers
en verzorgers moeten opletten wat Motti laat zien.
Ze is namelijk heel duidelijk in het laten zien wanneer ze het genoeg vind en weer naar haar stal wil.
En er zijn ook bezoekers die het maar vreemd vinden dat je een varken nu in de wei laat lopen.
Het blijft dus uitleggen.
Maar op 4 april 2008 kreeg ik bericht van Margriet dat Motti was ingeslapen:
Vorige week ging het echt opeens niet goed meer met Motti.
Ze stond blijkbaar in de nacht niet meer op.
Had bij het wakker worden in de ochtend veel dorst.
Bleef liggen totdat wij bij haar in de stal waren.
Als je haar aanraakte, hoe of waar, dan begon ze met veel kabaal te sputteren, ik wil overeind.
We deden dat dan met drie, vier personen.
Eenmaal overeind was het goed. Ook de rest van de dag.
Ze was zelfs zo tevreden dat er kinderen van de scholen bij haar op visite konden gaan.
Vrijdagochtend, ik was vrij, werd ik onrustig wakker en ging naar de boerderij.
Motti wilde overeind maar dit ging weer zo verschrikkelijk moeilijk,
dat ik alleen nog maar aan haar kon vragen of ze het nog allemaal wel kon.
Heb de dierenarts gebeld.
Ondertussen kreeg Motti heel veel aandacht, masseren, een extra wortel of appel enz.
Zondag had Motti het echt moeilijk.
Ze ademde zwaar, wat varkens ook zo goed kunnen als ze voor het werpen van biggen liggen.
Het lijkt wel alsof we op het juiste moment de juiste beslissing genomen hebben.
Ik had velen gebeld, zij hebben voor Motti gezorgd, haar gevoerd, met haar gestoeid.
We hebben haar zondagavond 30 april laten inslapen.
Toen de dierenarts kwam schrok hij, dacht dat het nog bezoekers waren.
Nee, dat zijn vrijwilligers van klein tot groot die van Motti houden.
Zeker 25 personen waren erbij en er was tijd om dag te zeggen en tranen, emoties de kans te geven.
Motti los te laten, terwijl je erbij staat.
Dafne, ikzelf denk dat ik daardoor de dierenarts ook geen kans gaf om het maar even snel te doen.
Hij zei me na afloop ook, je moet bij varkens omdat ze moeilijk de narcose ingaan, de tijd nemen.
Nou met respect hij heeft het gedaan.
Motti is in het bijzijn van vele vrienden en vriendinnen rustig ingeslapen.
Zaterdag waren er twee kinderen op de boerderij, dol op Motti.
Kind van 9 jaar nam met veel verdriet afscheid, huilen.
Haar zusje 5 jaar was boos.
Vond het niet kloppen.
Toen ik zei, Motti is een Oma van 85 jaar,
zei ze alleen maar, mijn Oma is veel ouder.
Zijn mooie dingen.
Toch is het afscheid van zo´n varken Motti niet een voudig, ook niet voor mij.
Het is een vriendin, ze was er toen we met de boerderij starten.
Motti is Motti.
Wij nemen onze tijd om dit afscheid te verwerken, zeker naar de jeugdvrijwilligers.
Want je hebt altijd van die mensen die meteen vragen, wanneer komt er weer een nieuw varken.
Zo. Daar kunnen alle kinderboerderijen van Nederland
- en waarschijnlijk van de hele wereld -
een voorbeeld aan nemen.
Hulde aan Margriet!
Dinsdag 8 april 2008
De Dag van Wat Een Heerlijke Ochtend
Ik keek vanochtend vroeg uit het raam en zag 2 dingen:
Prachtig weer en het toegangshek stond wagenwijd open.
Voor hetzelfde geld was de hele Familie Bofkont uit winkelen gegaan in Amstelveen.
Gister voer gehaald - iedere week een hele Volvo Station vol - vannacht uitgeladen,
omdat dat alleen maar kan als de Familie slaapt, en vergeten het hek te sluiten.
Maar gelukkig hebben varkens slechte ogen en hadden ze het openstaande hek niet eens gezien. Daarbij komt een erg koude nacht, dus ze bleven wat langer liggen.
Maar toen: Voeren, honderden liters water in de bakken laten stromen en drollen rapen. Die bezigheiden alleen al houden mij verre van iedere sportschool, want ik loop en buk en raap dan wat af. Toch vind ik dat laatste 1 van de leukste karweitjes. Vooral vanochtend. Eerst nog lekker koud en fris, maar de toen de zon echt doorkwam een weldaad voor mens en dier.
De Familie Bofkont hield receptie. Stuk voor stuk kwamen ze allemaal naar de favoriete plek. Achter de buitenstal, vol in de zon met het uitzicht op de weidse polder. Allemaal kwamen ze voorbij. Het mooiste was dat Billie Bofkont, Aagje en Vrouw Vos weer even samen met z'n drietjes waren, net zoals 11 jaar geleden. Drie ouder wordende varkens, maar zo vitaal en tevreden als wat.
'Hoe oud kan Vrouw Vos worden?' vroeg iemand laatst.
Dat weet ik gelukkig niet. Misschien 15, misschien wel 20.
Eerst maar eens binnenkort Opaatje's verjaardag vieren.
Hij wordt al 24...
Dan zien we daarna wel weer verder.
Maandag 7 april 2008
De Dag van Wat Is Een Knuffelvarken?
Wat is een Knuffelvarken?
* werd als biggetje door Dafne vrijgekocht uit de bio-industrie...
* hoort nu bij de Familie Bofkont en woont op Het Beloofde Varkensland...
* draagt geen oormerk en is geen nummer...
* is dus geen opeet-varken meer...
* heeft een naam en is een persoonlijkheid...
* heeft een moordleven tot het omvalt van ouderdom...
* leeft helemaal vrij en kan gaan en staan waar het wil...
* heeft zijn/haar eigenwijze varkenswil mogen uit-ontwikkelen...
* hooi - stro - wroeten - modderpoel - gras - bomen - een zee van ruimte...
* wordt gemasseerd in de Varkensmassagesalon...
* maar leeft tegelijkertijd als een echt oervarken in de varkensgroep...
* geeft troost aan mensen die zich zorgen maken over dierenleed...
* vindt het heerlijk om Varkensknuffelaars te ontvangen...
Copyright Het Beloofde Varkensland
Zo. Het leek me wel eens tijd om het varken dat niet meer dienst doet als opeetvarken een definitie mee te geven: Knuffelvarken.
Knuffelvarken versus Opeetvarken.
Duidelijker kan het denk ik niet.
Het was weer een heerlijke middag gister. Er kwam ook een leuk Belgisch gezelschapje waaronder een dierenarts en een flamboyante dame met een balletschool. Ze waren al een jaar van plan om te komen en gister was het dus zover.
Knor & Knorrie waren werkelijk door het dolle heen en beschouwden hun bewonderaars als klimrek. Ze zijn ook met ons mee naar buiten gegaan, evenals Juffrouw Loes. Die bewoog zich met gracieus gemak tussen de hele Familie Bofkont door, alsof ze nooit anders gedaan heeft.
Opaatje blijft verbazen. Hij is uit eigen wil weer verkast en woont nu bij Miss Universe. Geen wonder, want die is berig en Opaatje ruikt dat op een kilometer afstand. Het huisje van Missie en haar gezinnetje wordt trouwens steeds meer de zoete inval, want Miss Piggy is er ook regelmatig te vinden. En nu ook Repelsteeltje. Die is ook berig en wist wel waar ze Opaatje kon vinden. Misschien heeft Missie wel zin om er een bruine kroeg van te maken. Ik zal het haar eens voorstellen...
Zondag 6 april 2008
De Dag van In Memoriam Varken 007
Dafne,
We waren twee weken niet langs de kinderboerderij geweest.
Eind maart 2008 ontdekken we dat ons laatste knuffelvarken is afgevoerd
naar de slager. Aanleiding: te agressief naar de beheerder toe geworden.
"Happen" (Wij hadden nergens last van).
Kan het zijn dat het varken gewoon te weinig ruimte had. (Geen modder of
gras) en dat eigenlijk elk redelijk denkend varken daar op afzienbare
termijn onhandelbaar van wordt ?
Ze vonden ook de knuffelfactor van dit varken onvoldoende en durfden de
bezoekers er niet aan bloot te stellen.
Bovenstaand mailtje met droevig nieuws van mijn 007-Biggen-Contact over deze bewuste Kinderboerderij. Het betreft 1 van de opgegroeide biggen, voor wie ik na veel 5-en 6-en een castratie met narcose had geregeld begin vorig jaar op een Kinderboerderij.
Ik heb regelmatig over dit varkensgezinnetje geschreven, ook al omdat de moeder van deze biggentoom aan alle kanten tekort kwam, haar moederinstinct niet naar behoren kon uitleven door de te weinig ruimte en tocht. Het wijffie zag er afgetobd en uigewoond uit. Wat had ze het zwaar. Broodmager, ze had veel meer krachtvoer moeten hebben. Zoveel biggen grootbrengen is namelijk topsport.
Nu verneem ik dus dat ook zij al met al haar kinders naar de slacht is gegaan. Behalve dan 2 biggen die mochten blijven en bij nader inzien dus tegen bleken te vallen qua 'knuffelgehalte'. Dit is echt droefmakend nieuws. En mag ik dit aan alle kanten betwijfelen? Te vaak wordt er op de Kibo van een afgevoerd dier gezegd dat ze 'niet geschikt zouden zijn voor het publiek'...
Dat argument wantrouw ik altijd ten zeerste. Het is wel erg makkelijk om op die manier je eigen onverschillige, ongevoelige gedrag te rechtvaardigen. En stel dat dit varken inderdaad niet van knuffelen hield (de foto laat trouwens wel iets heel anders zien...) dan had dat varken daar het volste recht toe.
De vragen die mijn 007-Biggen-Contact stelt zijn stuk voor stuk goed. Inderdaad: geen modder, geen gras en te weinig ruimte, en bovenal veel te weinig stro. Dat heeft hij goed gezien. Dat stro was nog het ergste in die kraamperiode, dat het magere moedertje dat moest onberen. Als ik daar nog aan terugdenk word ik daar heel treurig van. Maar er is niks meer aan te doen. Dat hele varkensgezinnetje is zomaar opgedoekt.
Kom, het is vandaag 6 april. 6 is het getal van de liefde.
Vandaag het getal van de Dierenliefde. Straks komen er mensen voor de Familie Bofkont Workshop. En we gaan de varkens verwennen die dat willen.
En wie dat niet wil - zoals Mannetje Bromsnor en Theo, die hoeven dat lekker niet en die zullen we dat ook niet kwalijk nemen.
Want de een houdt van knuffelen en de andere niet. Ieder varken is zoals het is.
En Mannetje Bromsnor en Theo hoeven daarvoor niet voor straf naar de slacht...
Zaterdag 5 april 2008
De Dag van Wisten Jullie Dat?
Wisten jullie dat:
* melkkoeien niet ouder meer worden dan 3 jaar? (staat vandaag in Trouw)
* dat Rosa & Griet in mei hun 11e verjaardag vieren met een speciale workshop Koeiengeluk?
* dat Brutale Griet het lichaam heeft van een typische moderne melkkoe en Rosamunde
* meer weg heeft van het oorspronkelijke Friese ras?
* dat ze alles door hebben wat er op het erf gebeurt?
* dat ze altijd met hun neus vooraan staan?
* dat ze toen ze klein waren altijd met een noodvaart uit het weiland kwamen stormen
* om me te begroeten?
* dat ze me een keer hebben opgesloten in het kippenhok?
* dat ze eens een buurkoe te logeren hadden, omdat die over de sloot gesprongen was?
* dat die toen een paar nachten in hun huis geslapen heeft?
* dat Rosa me gister achtervolgde toen ik met een client een brainstormwandeling
* in de polder ging maken?
* dat de veearts bang was voor Rosa toen haar hoorns afgeveild moesten worden?
* dat Rosa vroeger heel erg verlegen was?
* dat ze nu de baas over Griet is geworden?
* dat ze sinds kort op de vlucht gaat voor Arie Bombarie?
* dat ze vroeger verkering had met Billie Bofkont?
* dat Brutale Griet steeds liever en zachter wordt?
* dat ze wel eens binnen kwamen toen ze nog kalfjes waren?
* dat Jack Spijkerman ooit wilde langskomen om ze te berijden?!
* dat koerijden nu de nieuwste bijverdienste is van een slimme koeienboer?
* dat dat verschrikkelijk is voor zijn koeien, omdat een koe niet het lichaam heeft
* om hard te lopen?
* dat koerijden al op leukedingendoen wordt aangeboden als nieuw uitje?
* dat leukedingendoen waarschijnlijk helemaal niet weet wat ze koeien hier mee aandoen?
* dat het afgelopen moet zijn met die schandelijke uitbuiting van koeien?
* dat Rosa & Griet hier actie tegen willen voeren?
Vrijdag 4 april 2008
De Dag van Trots op Juffrouw Loes
Juffrouw Loes wordt groter.
Zondag wordt ze 3 maanden en haar ontwikkeling verloopt voorspoedig.
Gister is ze zelfs een hele dag bij Knor & Knorrie geweest.
Dat heeft even geduurd, want ze vond het voorheen niet leuk als ik daar niet de hele tijd bij was.
Maar beetje bij beetje kon ze er steeds langer zijn, zonder mij de hele tijd achterna te willen rennen. En wat zag ik toen ik even door het stalraampje ging kijken?
Ze lag lekker tussen Knor & Knorrie in onder de warmtelamp!
Dus mocht ze daar vannacht ook blijven slapen.
Alles is goed gegaan en het lijkt er alles op dat Juffrouw Loes toe is aan een echt varkensleven.
You go girl!
PS
Volg het op de webcam...
Donderdag 3 april 2008
De Dag van De Oude Haantjes & Knor...
Het Oude Haantje dat Caesar de Tweede een poosje gezelschap hield, is overleden. Nadat Caesar bij Lamme Zus introk, heeft Het Oude Haantje een nieuw plekje gekregen in de paardenstal met uitloop in de binnentuin.
Die binnentuin kon hem niks schelen. Wel gezelschap. Dat kwam mooi uit, want er diende zich opnieuw een oud haantje aan voor extra verzorging. Een lief oud mannetje, dat altijd voor in de beukenboom sliep, maar ineens 's avonds op het stoepje zat. Hij had de kracht niet meer om de boom in te komen.
De twee oudjes hebben toen een hechte vriendschap opgebouwd.
Ze zaten de hele dag dicht tegen elkaar aan. Tot afgelopen maandag Het Oude Haantje is ingeslapen. Ik heb hem volgens de Familie Bofkont traditie nog 3 dagen boven de grond gehouden. Zijn grote vriend is geen moment van zijn zijde geweken. Al die tijd heeft hij naast dat dode lijfje gezeten.
Maar vandaag moet de begrafenis toch echt plaats gaan vinden.
Wat nu te doen met dat eenzame overblijvertje?
En nu nog wat over Knor. Nu Knor & Knorrie ook naar buiten gaan, blijkt Knor zich te ontpoppen als een enorme vechtersbaas. Hij zet voortdurend de aanval in, jaagt Billie Bofkont van z'n plek, en loopt te matten met iedereen die voor z'n voeten komt.
Het schuim uit z'n bek vloog gister in het rond. En wat rook ik? Een beer!
Dierendokter Peter was er van overtuigd dat hij al gecastreerd was bij de boer.
Hoewel je inderdaad niks aan de buitenkant ziet, behalve een onduidelijke verdikking, was ik daar niet zo zeker van. En ik vrees nu dat Peter toch heel binnenkort moet komen.
Knor is hoogstwaarschijnlijk een binnenbeer. Geen ingedaalde ballen dus, maar wel degelijk ballen, diep verborgen in zijn lichaam. Dat kon nog wel eens een heel klusje gaan worden...
Woensdag 2 april 2008
De Dag van Amke
Amke de Kiviet heeft zulke mooie foto's gemaakt voor het boek Hartsvrienden,
;){kind=link}
dat ook het Magazine Zin zin kreeg in een eigen reportage van haar hand.
En dat allemaal naar aanleiding van de foto met Maximiliaan.
Dat kwam mooi uit, want die foto is toch onovertroffen en dat scheelde hier een fotosessie. Wel heeft Magazine Zin er een eigen draai aangegeven:
Wat kunnen mensen van dieren leren?
Dinsdag 1 april 2008
De Dag van Opaatje & De Jonge Blom
1 april - Kikker in je bil.
En opaatje doet lekker wat ie zelf wil.
Hij nam nog verkering op z'n ouwe dag.
En wie zegt dat dat niet mag?
naar vorige maand (maart 2008)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |