---

---

---

Vrijdag 29 februari 2008
De Dag van Hoe Familie Bofkont Heeft Huisgehouden...



Jan Steen had er nog wat van kunnen leren!
Om te beginnen een limerick van Bofkontfan Koert:


Een paar lichtpuntjes:
1. Knor & Knorrie waren ongedeerd...
2. De webcam heeft de smak tegen de grond overleefd...
3. De TV stond nog overeind (dat is ook wel eens anders afgelopen)...
4. De koffiezetapparaten waren wel tegen de vlakte gegaan, maar bleken ongedeerd...

En dat allemaal omdat er weer zoveel heerlijke appels waren meegenomen naar de workshop van afgelopen zondag. De Bofkonten hadden dus wel even werk om die te verschalken, anders was de ravage nog groter geweest. En ach, wat maakt het allemaal uit?
Het zijn maar spullen. Vervelend is dat veel presentatiemateriaal opnieuw gemaakt moet worden, dat is heeeel veel werk, maar:

Opaatje leeft nog, Caesar lijkt goed te reageren op zijn medicatie, Lamme Zus & Caesar hebben meer verkering dan ooit en Missie is dolgelukkig met haar eigen gezinnetje in haar eigen huisje.
Dus mij zie je wel sloven, maar hoor je niet klagen.

En dan nu de langverwachte fotoreportage. Zie en huiver...

---

Donderdag 28 februari 2008
De Dag van Amazing Opaatje...



Heerlijk zonnig weer gister. Mooie gelegenheid om Opaatjes stal eens helemaal lekker uit te mesten, en dan meteen de rubber mat in zijn aanleunwoning in gebruik te nemen. Mooie gelegenheid ook om hem weer eens lekker rond te laten scharrelen in het lege huis van Familie Hangbuik.

Dat deed hij maar al te graag, maar hij wilde iets nog veel liever: naar buiten, de zon in! Wat te doen? Proberen dan maar en maar zien wat er van komen zou.
Opaatje strompelde het erf op. Onmiddellijk verscheen Miss Universe in haar deuropening, even verder op stond Maximiliaan te schuimbekken en klappertanden, Wildeman verscheen uit het niks, kortom de hele Familie Bofkont stond op scherp.



Maar wat gebeurde er? Opaatje moest het van Familie Hangbuik hebben. Het jonge zwijnenvolkje omringde hem, volgde hem op de voet, en Moeke's biggen vormden zo een buffer tussen hem en de boze buitenwereld. Het werkte wonderwel. We waren met drie man sterk: Marjolein - de woensdagboerin, Dennis - de woensdagboer en ik. We hebben in samenwerking met Familie Hangbuik alle deugnieten van Opaatjes oude lijf kunnen houden.



Maar dat moet gezegd: ze hielden ook allemaal min of meer rekening met zijn broosheid. Zelfs Wildeman bleef beleefd. Niet in de laatste plaats door de bescherming van het jonge volkje en wij, die natuurlijk nauwlettend een oogje in het zeil hielden en alle Bofkonten tot de orde riepen als ze te ver dreigden te gaan. Zo kon Opaatje heerlijk genieten van de voorjaarszon.



En...hij heeft Missie - die nog wat restanten berigheid vertoonde - nog zo goed en kwaad het ging het hof gemaakt.



Op een gegeven moment zat hij prinsheerlijk als een oud keizertje met zijn volgelingen om hem heengeschaard. Een onvergetelijk beeld. Na een paar uurtjes is hij weer naar huis gestrompeld.



Doodmoe plofte hij neer in het verse stro. Ik hoop dat Opaatje nog veel van deze mooie uurtjes gegund is. En woensdagboerin Marjolein heeft meer geleerd van varkensgedrag dan dat ze anders in nog geen jaar had kunnen opsteken.
Een dag om niet snel te vergeten...

---

Woensdag 27 februari 2008
De Dag van De Blauwe Sok...



Ach die arme Caesar, hij heeft een behoorlijke ontsteking aan z'n poot.
Dierendokter Peter kwam gister langs om hem te behandelen. Snijden, ontsmetten met blauwsel, 2 prikken, antibiotica en pijnstiller. Vandaag en morgen weer. Vaker kan niet, want dat gaat niet bij herkauwers. Hij heeft er duidelijk last van, is kortademig van de pijn en vond het allemaal helemaal niet leuk. Nu loopt ie met een blauwe sok aan.

Toen naar Opaatje. Die heeft rare plekken, een soort wildvlees. Ook behandeld en hij krijgt straks een rubber mat onder zijn stro. Peter zei dat ik niet raar moet opkijken als Opaatje de volgende winter niet meer meemaakt...

Brutale Griet en Rosamunde zijn behandeld tegen wat kale plekken met een vloeistof over hun rug heen gegoten, gelukkig geen prik. Ik ga morgen wat veekoeken en een liksteen voor ze kopen.

Daarna Theo en Mannetje Bromsnor nog. Bij Theo lukte de injectie, maar Mannetje Bromsnor vertikte het. Die moeten we straks zelf doen. Het manke lopen van Theo, waar we al heel lang over tobben, zal helaas altijd zo blijven. Hij krijgt nu Sasha's Blend, eigenlijk voor honden met artrose, maar mogelijk voor hem ook effectief. Over 3 weken weet ik meer.

Nu moeten de hoefjes van Miss Universe en Billie Bofkont nog, maar daar was geen tijd meer voor. Dat was een dus weer een behoorlijke lijst, hopelijk alles met goed resultaat.
Straks ga ik beginnen met het puinruimen van de ravage van maandagochtend.
Peter stond gewoond te joelen toen hij het zag. Hij kon zijn ogen niet geloven.
Het is ook dramatisch. Nauwelijks beginnen aan...

---

Dinsdag 26 februari 2008
De Dag van Ontbijten In De Grijze Regen...



Een grijze, grauwe dag. Het regent en het waait.
Maar het ontbijt van de Familie Bofkont smaakte er niet minder om.
Het was weer een geren en gevlieg, met een strak schema wat betreft de volgorde, maar vanochtend ging alles vrij soepel. Soms is het oorlog, soms is het gewapende vrede.
Vandaag was het dus gewapende vrede.



Als alle grote lummels lekker lopen te smakken, is Familie Poes aan de beurt.
Zachte brokjes, harde brokjes.
Juffrouw Loes had haar melk al op, maar sloot vlug aan voor de zachte brokjes.

Toen zag Boy George zijn kans schoon.
Snel at hij de stukjes banaan op, die voor Juffrouw Loes bestemd waren.
Ooit een overtuigd vegetarische kat meegemaakt? Meet Boy George!
Als ik komkommer eet, of meloen, of nog lekkerder mango, Boy George staat vooraan.
Of groene sla met lekker veel tomaat erin.

Zijn overleden zus Dansmarieke was daar ook zo dol op en zij deed een moord voor meloenpitten.



Ach Dansmarieke! Vorige week werd ik staande gehouden door de man,
die haar drie jaar geleden op de dijk vond. Aangereden en dood.
Nu dook hij de Volvo in, want daar zat Juffrouw Loes op de achterbank.
'Kijk nou! Een zwijntje! Ach!'



'Hoe doe je het toch allemaal?' vroeg hij.
Ja meneer, hoe doe ik het toch allemaal.
Dat vraag ik me zelf ook dikwijls af...

---

Maandag 25 februari 2008
De Dag van De Mooie Workshop & The Day After...



Gister mooie workshop. Kijk maar naar de foto's.













Meer foto's staan onder de knop workshops.
Gisteravond kwamen er al aanvragen wanneer de volgende is.
Die is op zondag 9 maart.

Er komt ook een vervolg workshop: Varkensmassage Voor Gevorderden.
Een hele dag uitgebreid ingaan op het fenomeen varkensmassage.
Er is vraag naar en ik liep zelf ook al met plannen.
Binnenkort meer daarover.

Maar voorlopig ben ik deze hele week wel zoet met het herstellen van de ravage.
Want vanochtend bleek dat de achterdeuren niet goed gesloten waren...
(er waren gister een paar rolstoelers bij).
Daar hebben de varkens wel raad mee geweten.

De ravage is niet te overzien. De hele Familie Bofkont is komen shoppen.
Aagje stond met haar voorpoten bovenop de tafeltjes.
Wat er te vreten viel (en dat was heel wat, want er werden gister weer veel appels meegebracht) is allemaal op.

Verder is zo'n beetje alles tegen de vlakte gegaan.
Mijn mooie miniatuur Familie Bofkont is volkomen naar de filistijnen.
Liters limonade stroomden alle kanten uit.
Het statief met de webcam was omver gebulldozerd (hopelijk doet die het nog).
Godzijdank lagen er op dat moment geen laptops en fotocamera's meer in de ruimte.

Gelukkig zijn Knor & Knorrie ongedeerd gebleven...en dat is het allerbelangrijkste.
Ze zaten er heel beduusd bij te kijken.
En ik hoef me komende week niet te vervelen...hahaha.
De rampfoto's volgen...

---

Zondag 24 februari 2008
De Dag van Gelukkig Is Gisteren Voorbij...



Je hebt van die dagen dat niks gaat zoals het zou moeten
en wat je ook doet of probeert, het komt niet meer goed.

Gister was zo'n dag en gelukkig is er vandaag weer een nieuwe.
Straks een workshop en daar verheug ik me op.
Wat er gister allemaal aan de hand was, daarvan kan ik pas melding
maken als het jubileum-nummer van Living - een lifestyle glossy - in de winkel ligt.
(Zie ook de weblog van 20 april)

En nu... op naar de beesten, want daar is het gewoon altijd leuk.

---

Zaterdag 23 februari 2008
De Dag van Naar & Fijn...



Twee varkenszaken vandaag.

Om te beginnen met iets heel naars:
Twee klokkenluiders doen een boekje open over de gang van zaken in het slachthuis. Er worden per uur 650 varkens geslacht.
Dat zijn er bijna 200 meer dan eigenlijk kan. De varkens zijn daar natuurlijk de dupe van. Het komt dus voor dat ze niet voldoende verdoofd zijn terwijl ze al gekeeld worden.
Maar.. nu komt het, als de AID komt controleren, gaat er een alarm af en wordt alles en iedereen gewaarschuwd en gaat alles ineens wel volgens het boekje. Corruptie van de bovenste plank dus.
Enfin, voor wie het aankan, kijk maar op EenVandaag.

Maar ook iets heel moois: Lamme Zus & Caesar hebben post gekregen!
Als dat niet leuk is, weet ik het ook niet meer.
Een goed weekend!

---

Vrijdag 22 februari 2008
De Dag van Het Oude Varken...



Ik kreeg een beeldschoon boekje opgestuurd van Amke Kievit: Dierenlevens.
Foto's van drie fotografen met tekst van Rudy Kousbroek.
Dat zit dus wel goed.

Amke - die ook de prachtige foto van Maximiliaan maakte in Hartsvrienden -
heeft daarin een serie gemaakt over oude dieren.
Stokoude katjes, hun vachtjes helemaal aan elkaar geklit - een close-up
van stokoude verkalkte hanenpootjes, een oud aapje met een grijze pony,
je kijkt je ogen uit.

En gelukkig ook een oud varken. Opvallend is dat hier moeilijk in te schatten is hoe oud dat varken is. Het enige waar je wat uit op kunt maken is de neusring.
Die is sinds 1990 bij de wet verboden. Maar dat zegt nog niet zoveel, want er zijn nog steeds mensen die dat doen. (Zo zie je maar weer, dat het onmogelijk is om al die dierenwelzijnswetten te controleren, dus wie weet wat er allemaal nog achter de schermen blijft gebeuren...). Ik krijg zelfs wel eens vragen van mensen met een enkel hangbuikzwijntje, hoe dat ringen moet, omdat hun varkentje het gazon omwroet...

Varkens ringen is erg wreed. Zowel het inbrengen, als hun hele leven daarna, bijzonder pijnlijk. Dat is nu ook precies de bedoeling, want de neusring moet voorkomen dat de varkens gaan wroeten. Idioot. Hoe kun je nu varkens beletten te gaan wroeten? Een varken is GEMAAKT om te wroeten. Het is zijn essentie. Het zou net zo oneigenlijk zijn om mensen van hun tong te ontdoen, om ze het praten te beletten. Communiceren door middel van taal HOORT bij mensen.

Dat de pijn en het ongemak van geringde varkens veel te weinig serieus wordt genomen, blijkt ook op de site van de Nederlandse Belangenvereniging van Hobbydierhouders, waar een geringd varkentje op staat met de vrolijke ondertekst: 'Piercings zijn vet'. Dit arme hangbuikzwijntje (die nauwelijks wroeten in vergelijking met een groot roze varken zoals Brutus) heeft er zelfs 2. Onbegrijpelijk.



Terug naar het oude varken van Amke. Het is mogelijk dat het een fokbeer uit de commerciele varkenshouderij is.
Die mogen nog wel geringd van de wet. Maar daarmee weet je nog niks over zijn leeftijd. Ik ga Amke bellen. Om haar te bedanken voor haar prachtige cadeau en alles te weten te komen over dat leuke varken.

Nu nog even over Stier Herman. Het schijnt dat er nu kinderfeestjes worden gevierd in zijn voormalige onderkomen. Aha! Dat betekent dus dat Belle en Holly daar ook niet meer wonen... Waar zouden die gebleven zijn??
Er op af!

---

Donderdag 21 februari 2008
De Dag van de Knorbertjes...





VLUGSCHRIFT

Het Beloofde Varkensland opent de poorten voor afgedankte Knorbertjes

Het bestuur van Het Beloofde Varkensland is in ernstige verlegenheid gebracht,
na honderden asielaanvragen van Knorbertjes.

Het Knorbertje is een bijzonder varkensras, klein, erg aaibaar en bijzonder geschikt voor kinderen als troeteldier.

De afgedankte beestjes weten zich geen raad nu ze 'geruimd' gaan worden.
Hoewel Het Beloofde Varkensland een opnamestop heeft, is er na een spoed- beraad toch besloten deze schrijnende asielaanvragen in te willigen.

De Knorbertjes zijn dolblij dat ze opgenomen kunnen worden bij de Familie Bofkont.
Ze krijgen de A-Status. Op dit moment wordt er hard gewerkt aan extra slaapplaatsen.
Vele vrijwilligers hebben zich spontaan aangemeld en de boeren uit de buurt brengen af en aan gratis stro- en hooibalen.
Zodra de Knorbertjes gearriveerd zijn, krijgen ze een maaltijd om op verhaal te komen.

Mogelijk wordt een van de Knorbertjes morgenavond uitgenodigd bij De Wereld Draait Door. Er zijn gesprekken met de redactie, maar DWDD kennende, wordt dat pas op het allerlaatste moment bevestigd.

---

Woensdag 20 februari 2008
De Dag Van De Paginabrede Stier Herman...


klik op artikel voor vergroting

Joepie! Ik had vorige week een ingezonden brief naar de krant geschreven over Stier Herman. Staat ie er in. Met foto, paginabreed! Een pikant detail: Omdat Herman in 2002 zo ontzettend vaak in de media verscheen, belden er misselijke mensen naar de OVERHEID om te verlinken dat hij geen oormerken in had.

OVERHEID er op af. Idioot natuurlijk want werkelijk de hele wereld wist wie Stier Herman was, dus een openlijke identificatie middels die gele oormerken was in zijn geval volkomen overbodig en ridicuul.

Er kon geen enkel misverstand over bestaan:
Die wereldberoemde blaarkop daar met die zwarte vlekken (blaren) rond zijn ogen, was Stier Herman. The one and only en niemand anders.
Bovendien was hij nog nooit naar buiten geweest en zou dat ook nooit mogen.
(behalve dan dat eenmalige gedwongen ritje richting Naturalis).

Drie keer raden: Herman moest alsnog geoormerkt worden (ik meen zelfs dat het woord vernietiging viel bij weigering...). Een extra pijnlijke handeling omdat zijn volwassen stierenoren veel te stug en te dik zijn voor die tang (die gemaakt is voor kalfjesoren).
Dat moet dus flink doorrossen geweest zijn en zal hem veel pijn gedaan hebben...
(die informatie kreeg ik uit de mond van de directeur van de oormerkenfabriek).

Op de foto dus te zien: Stier Herman met zijn oormerken.
Hij was vorige week bij DWDD, ik zou er nog heen gaan, maar bedacht dat ik liever naar Naturalis ga. Ben benieuwd of dat malle huis van hem er nog staat en wat er gebeurd is met Belle en Holly, zijn twee buurvrouwen die ook genetisch gemodificeerd waren.
Die vragen ga ik daar nog stellen.
Wordt Vervolgd dus...

---

Dinsdag 19 februari 2008
De Dag van Theo & De Hormonendrift van Aagje...



Theo heeft op dit moment de meest imponerende tanden van alle Bofkonten.
Drie jaar geleden onder narcose afgezaagd door Peter Klaver.
Wat een vervaarlijk woest beest was hij toen.
Giga slagtanden en wild! Hij stormde over die akker heen en weer, we hebben er twee dagen over gedaan om het heerschap te pakken te krijgen.
(hij was er gedumpt, samen met wijlen Wim).

Nu heeft Theo z'n tanden weer helemaal terug en ze mogen lekker blijven zitten.
Een nieuwkomer met zulke tanden is levensgevaarlijk voor de andere varkens als ze hun territoriumgevechten nog moeten leveren.

Maar nu Theo al weer 3 jaar op Het Beloofde Varkensland is, en eigenlijk een watje is gebleken, (dat woeste gedrag bleek allemaal angst) mag hij van mij met z'n vervaarlijke gebit pronken. Ik ben dol op Theo, hij heeft zoiets aandoenlijks. Gister maakte ik deze foto van hem.
Is ie niet knap?

Aagje.
Madame is berig en heeft in haar hormonendrift het balkonnetje van Opaatje afgebroken.
Vakkundig sloopwerk. Brutus - voor al uw sloopwerkzaamheden - had het haar niet verbeterd.
Ze wilde per se naar Opaatje toe.

Dat oudje doet het nog steeds best bij de vrouwtjes met z'n ene bal. Maar ja, wat heeft hij eraan als ze zijn woning afbreken, net nu het mooier weer begint te worden.
O o die beesten toch met hun oerdriften.
Als ik dat allemaal van te voren geweten had, had ik Aagje zeker laten steriliseren.
Nu durf ik dat niet meer aan, ze wordt al 10 en het is toch een zware operatie.

---

Maandag 18 februari 2008
De Dag van De Biggen Van Toen En De Biggen Van Nu...



Gister een overleg gehad i.v.m. een tentoonstelling over het oude Friese boerenbedrijf. Mogelijk dat mijn familie (de beide opa's) daar nog postuum een rol in gaan spelen. Ik heb verteld hoe het er vroeger bij hun aan toe ging en natuurlijk kwamen we ook te spreken over de zogenaamde Londense biggen: Biggen rond 50 kilo die bestemd waren voor de Engelse markt.

Moest onmiddellijk aan een foto denken van een boerin die haar big naar de markt brengt (1900). Gewoon op de arm.



108 jaren later sta ik hier met Knor op de arm. Allebei beertjes, de een met hangoren, de ander met steekoren. De Knorretjes van tegenwoordig hebben een langere rug gekregen. Het hangoortje op de foto is nog mooi compact van bouw. Zijn benen zijn ook veel steviger en sterker. In 1900 hadden die ook nog een functie, de varkens liepen toen nog.

Nu lopen varkens niet meer door gebrek aan ruimte en dat is duidelijk te merken. Alle roze lummels die vanuit de bio-industrie hier zijn komen wonen, hebben rare stramme benen. Dat komt ook door die verlengde ruggen. Hun motoriek is erdoor verstoord. Jammer hoor. Nou hebben ze hier een zee van ruimte en kunnen ze niet goed meer lopen.

Als ik zie hoe soepel en lenig Wildeman door het leven swingt en Juffrouw Loes, die zo wendbaar is als een windvaantje, dan zie je weer precies hoe het ooit bedoeld was. Gelukkig heeft Knor niks te vrezen. Ik zal hem niet naar de markt dragen. Neemt niet weg dat de foto van de boerin met haar Londense big een plaatje is...

---

Zondag 17 februari 2008
De Dag van L' Histoire Se Repete & De Eeuwige Blauwe Stippeltjeslap...



Ik heb al 1000 jaar een grand foulard (nou ja, 21 jaar om precies te zijn),
donkerblauw met kleine witte stipjes en ik ben verknocht aan die lap.
Ooit zag ik die stof op de Noordermarkt in Amsterdam (lappenmarkt op maandagochtend).
Ik ben dol op donkerblauw, op nopjes en de stof voelde heerlijk zacht aan.
Heb toen meteen de hele rol opgekocht. Maakte er van alles en nog wat van,
o.a. dekbedovertrekken, en kocht een stom Ikeabankje, dat prompt een schoonheid werd door die grand foulard.

Een deel van de stof is met Stinkwijfje mee haar grafje in gegaan.
Zij was de eerste die er ooit op lag. Daarna volgden er velen.
Dieren weten wel wat lekker en mooi is.

Nu heb ik nog 1 stuk over. Gister weer eens fris uitgewassen, en wie springt er meteen met een noodvaart bovenop dat lekkere, zachte, geurige bankje? Juffrouw Loes!
Als een dolle poerde ze haar snoet diep de zitting in.

Ze was het eerste zwijntje niet. Wildeman lag er ook altijd zo graag op.
Maar nu heeft Juffrouw Loes een zwakke plek gevonden en is er dwars doorheen gegaan.
Er zit al een groot gat in. Ik denk dat ik toch maar iets anders op dat bankje ga leggen.
Want Juffrouw Loes mag veel, zo niet alles, zoals alle Bofkonten dat mochten en mogen,
maar die stippeltjeslap... Nee. Dat gaat zelfs mij te ver.
Er zijn grenzen.

---

Zaterdag 16 februari 2008
De Dag van Het Leven Zit Vol Verrassingen...



De Nacht van het Varken, vorig jaar op deze dag (nacht).
Toen was het ook fris, maar bij lange na niet zo koud als nu.
Op die nacht hoorde ik voor het eerst van het bestaan van Lamme Zus & de Gebroeders Beer. Zij waren toen net geboren op een kinderboerderij.
Fan Barbara uit Utrecht vroeg of ik ze kon redden, want ze zouden daar maar een paar maanden blijven en daarna naar de slacht gaan als speenvarken.

De volgende dag mailde ze de foto's al van de pasgeboren biggetjes.
Ik ging naar de Utrechtse wethouder en de rest is geschiedenis.

Toevallig komt Renee straks op bezoek, de varkensvriendin bij wie ik 2 andere broers van Lamme Zus heb kunnen plaatsen. Die maken het ook goed en ze is erg benieuwd naar de Gebroeders Beer en hun Lamme Zus.

Wat kan er in 1 jaar toch allemaal gebeuren.
Zometeen kan ze met eigen ogen zien hoe fijn de Gebroeders Beer het hebben,
maar van Lamme Zus zal ze versteld staan. Net als ik trouwens.

Lamme Zus en haar man Caesar zijn namelijk op Valentijnsnacht
betoverd door een goede fee: Gister trof ik 2 tortelduifjes aan!
Kijk zelf en sta paf. Caesar knabbelt zelfs zachtjes aan haar hoefjes.
Nooit eerder heb ik zulke verliefde varkens gezien.
Een feest!

---

Vrijdag 15 februari 2008
De Dag van The Day After Valentine...



Stond daar gister zomaar vanuit het niks een enorme doos op het pad.
Mooi verpakt in rode rozen papier. Caesar stond er meteen met z'n neus bovenop om de inhoud te inspecteren. En wat hij zag en rook beviel hem zeer:

Kroppen sla, trossen bananen, bergen appels, wortelen, broden en heerlijke gedroogde abrikozen. Bovenop lag een gigakaart in hartvorm, en er begon me wat te dagen: Toen ik hem opensloeg, zag ik beeldschone varkentjes, de verliefde snoetjes tegen elkaar aan.

'Happy Valentines Day' stond erin geschreven.
'Voor alle Bofkonten op Het Beloofde Varkensland!
Tot gauw, jullie trouwe Valentijn xxx'
Er lag ook nog een doosje bij met 2 mini biggenknuffels.

Nou! Wat een verrassing! En nu maar raden welke Valentijn dat was.
Madame Duroc heeft zo haar vemoedens, maar wilde er niet te veel over kwijt.
'Laat de geheimen, de geheimen' zei ze filosofisch, 'dat maakt het leven leuker.'
Ze heeft gelijk...

---

Donderdag 14 februari 2008
De Dag van De Tedere Reus...



Werd gebeld door De Wereld Draait Door over Stier Herman.
Stier Herman! Wat is dat al weer lang geleden. (Januari 2002 was ik met hem in Netwerk om geld voor zijn pensioen te regelen en staande de televisie-uitzending stormden de sponsors er al op af. Herman was hot. Hij werd een waanzinnige hype, ik herinner me dat de telefoon roodgloeiend stond).



Of ik wist wie hem al dat sperma afgenomen had, toen hij nog als stier functioneerde.
Geen idee. Moet iemand geweest zijn van een K.I. Station, vermoed ik.
Heb ze doorverwezen naar Pharming.

Nu is Herman opgezet, ik zag het al in de krant, ziet er heel mal uit. Hij komt in Naturalis te staan. In het Parool stonden ook malle dingen, opgetekend uit de mond van een medewerker van het natuurmuseum. Er werd o.a. gezegd dat Herman is ge-euthaniseerd omdat hij veel pijn leed aan artrose, iets wat vaak zou voorkomen bij runderen. En dat hij behoorlijk oud geworden was: namelijk 13 jaar.

Wat betreft die artrose, dat klopt. Maar die heeft Herman niet opgelopen door zijn zogenaamde ouderdom, maar omdat hij z'n hele leven lang in een stal heeft moeten staan.
Arme Herman. Hij heeft nooit zijn benen mogen strekken. En dat met zo'n gewicht, 1250 kilo.
Logisch dat je daar artrose van krijgt. Waarom hij niet naar buiten mocht?

Daar wist toendertijd niemand antwoord op, tot ik de directeur van Pharming belde:
Het was verboden. Herman viel onder de proefdierenwet. Voor muizen wel te verstaan.
Muizen?? Ja, muizen. Genetisch gemanipuleerde muizen mogen ook nooit meer het laboratorium verlaten. Stel je voor dat ze door een spleet naar buiten zouden ontsnappen en zich daar zouden voortplanten!

Door een spleet? Stier Herman van 1250 kilo ontsnappen door een kier naar buiten? Voortplanten? Stier Herman die al in 1999 werd gecastreerd? En niemand die zich daar iets over af vroeg en zich eens boog over die belachelijke bureaucratie.

Maar die Naturalis medewerker zei nog meer mals in het Parool:
Op de vraag of Herman in een Kerststal zou kunnen staan, werd geantwoord dat er in Kerststallen alleen maar ossen staan.

Hallo! Herman was ook een os hoor, want een gecastreerde stier heet een os.
Wat ik hier allemaal mee zeggen wil, is de onwetendheid van die museummensen,
ze zeggen maar wat. Hoezo is 13 jaar oud voor een rund? Die kunnen wel 30 jaar worden.

Wat Herman de das heeft omgedaan is zijn gedwongen verhuizing naar dat belachelijke futuristische onderkomen gemaakt van stalen golfplaten op het terrein van Naturalis.



Ik heb me daar toen sterk tegen verzet, samen met zijn vaste verzorgster Marije. Die twee waren voor elkaar gemaakt. Een scheiding zou onherroepelijk Herman's dood inluiden.
Herman hoorde bij Marije en Marije hoorde bij Herman op de boerderij in Polsbroek.



Naturalis heeft dat toen toch doorgezet (goed voor de PR, de sponsor en de buitenlandse toeristen) en Herman werd qoute que qoute verkast. Hij is die verhuizing nooit te boven gekomen. Ik heb hem er een paar maanden later opgezocht en mijn hart brak toen ik hem daar zag staan. Wat was hij veranderd, alle levenslust leek uit hem verdwenen. Hij kwijnde weg van heimwee.
En de hele dag gillende en joelende kinderen, die met stokken op de wanden sloegen, want dat klonk zo lekker hol die stalen golfplaten...



Ik wilde toen opnieuw actie voeren, maar Marije kreeg ik niet meer mee, ze kon het niet meer aan en trok haar handen er helemaal van af. Dat snapte ik wel.
En nu staat die Tedere Reus in het museum, slechts enkele meters van die futuristische rotstal.
Levend of dood, ze móesten en zóuden hem hebben...
Nou, ze hébben 'em. Leve de commercie!

PS
In 1996 is er even sprake geweest dat Stier Herman hier zou komen wonen.

Meer Stier Herman:
Krantenartikel van 5 januari 2002 in de Haagsche Courant.
In het dagboek dat ik schreef voor de VPRO in november 2002.
En het stuk dat ik schreef na zijn overlijden op 2 april 2004.

---

Woensdag 13 februari 2008
De Dag van De Nieuwe Beweging?



Een drukte van belang toen ik vanochtend de stal binnen kwam.
Gieltje lag in het midden en had het hoogste woord.

"Vrienden!' riep hij. 'Het is vandaag 13 februari!
Onze Beertje is vandaag op de kop af 6 maanden! Weten jullie wat dat betekent?'
En toen drong het ook tot mij door:
Vandaag worden zijn broers en zussen geslacht!
6 maanden - 110 kilo - hun laatste uur heeft geslagen...

'Zeg het maar niet tegen Beertje,' zei ik snel. 'Hij ligt nog te slapen.
Gister is hij er samen met Zwarte Prins op uitgetrokken, en ze kwamen doodmoe thuis.'



'Goed' zei Gieltje. Maar ik vraag jullie om er even bij stil te staan wat zijn familie nu moet doormaken. Die angst, het vervoer, de paniek in het slachthuis. 1 Minuut stilte graag.'

En er volgde een weldadige rust van een hele volle minuut.
Zelfs de haantjes hielden op met kraaien.
Alle dieren zaten stil en ernstig bij elkaar.

Daarna brak het tumult weer in alle hevigheid los.
'En dat is nog niet alles!' riep Gieltje weer.
'Wie heeft gister Pauw & Witteman gezien?
Partij voor de Dieren?

'Gaan ze zitten zeiken over een verbod op de vissenkom!
De bio-industrie! Daar zou het over moeten gaan! En over niks anders!'
Nu komen er toch megastallen en kunnen wij wel inpakken met onze scharreladviezen.
Het komt nooit meer goed!

'Ja, maar een goudvis heeft ook recht op een goed leven' bracht Billie Bofkont voorzichtig in. "Ja he he, natuurlijk' schamperde Gieltje. 'Maar dat zijn voorlopig toch bijzaken?' Eerst komen onze collega's uit de bio-industrie aan de beurt! Het wordt tijd voor een tegengeluid!'



'Nou dan weet ik er ook nog wel eentje' knorde Wildeman en hij keek er heel geheimzinnig bij. Om de spanning wat op te voeren, liep hij eerst een paar rondjes om de Familie Bofkont heen.

Toen plofte hij neer: 'De circusdieren. Ik las er van de week een artikel over in de NRC. Interessant. Een vrouw die er een studie naar gedaan heeft. Wat ze er over zegt klinkt heel aannemelijk. En weet je wat haar conclusie was? Dat die politici even snel willen scoren voor het grote publiek om de circusdieren te verbieden.
Dan lijkt het of ze heel goed bezig zijn, terwijl het natuurlijk alleen maar over de bio-industrie moet gaan. Maar dan zijn ze niet thuis!'

Een luid geknor viel hem ten deel.
'We moeten accuut vergaderen!' riep Gieltje opgewonden.
'Misschien moeten we een hele nieuwe beweging beginnen!'

Ik wilde me stilletjes terugtrekken, want ik vind dat de dieren recht hebben op een eigen mening en ik heb vandaag ook meer te doen.
Maar Wildeman riep me terug: 'Wie was die schoonheid gister bij jou onder de beukenboom?' Ik moest lachen.
Juffrouw Loes heeft gister een hele tijd buiten in het zonnetje gespeeld.
En wie stond er te posten en naar haar te gluren achter het schapengaas?

'Dat is Juffrouw Loes, maar die is voorlopig nog veel te klein voor jou!'



Straks ga ik naar de rechtbank. De Rattengate komt voor, de eeuwigdurende tragi-komedie met Rob de Nijs, Belinda Meuldijk en Martijn van den Berg in de hoofdrollen. Ik ga er heen voor Martijn. Toen ik zelf moest voorkomen i.v.m. de Familie Bofkont Oormerken Rechtszaak, was ik ook maar wat blij dat er veel vrienden en bekenden in de rechtszaal zaten.



Ik ben benieuwd. Toepasselijker kan het niet.
Het Jaar van de Rat is nauwelijks begonnen of ze zijn al weer met elkaar aan de knok.
Dieren, mensen, wat maakt het eigenlijk uit? Iedereen vecht voor zijn eigen gelijk.
Dat houdt het leven boeiend...

---

Dinsdag 12 februari 2008
De Dag van Het Zeevarkentje...



Juffrouw Loes kan er wat van. Ze steelt graag kattenbrokjes, dat was al bekend.
Maar nu blijkt dat ze bij voorkeur harten steelt. Liefst zo veel mogelijk.
Gister had ze een topdag. Aan zee.



Blijkt dat ze daar ook nog een geheim afspraakje geregeld had.
Met wie? Met De Jager!
Maar het kan nog gekker. Kees was er ook bij.
Kees de jachthond, die Juffrouw Loes in haar nekvel greep tijdens de jacht.



Juffrouw Loes is niet haatdragend, dat bleek wel. Ze trok juist op Kees aan.
Nou ja, het is voorjaar en iedereen is blij gestemd en aardig voor elkaar.
Vergeven en vergeten zal Juffrouw Loes wel gedacht hebben.







Een paar kindjes wilden meteen ook een zwijntje zijn en groeven hun neuzen diep in het zand.



Het was een mooie dag.

---

Maandag 11 februari 2008
De Dag van Het Bosvarkentje



Er was eens een klein zwijnenwijfje. Ze heette Juffrouw Loes.
Ze was tijdens een jachtongeval gegrepen door een van de honden. Gelukkig werd de jager verliefd op Juffrouw Loes, verzorgde haar wonden en nam haar mee naar zijn huis. Na een paar weken bracht hij haar naar de Varkensvrouw.
Juffrouw Loes was heel tevreden. Iedere dag kreeg ze haar lekkere zoete melk en ze had zich bekwaamd in het pikken van kattenbrokjes van Familie Poes.



Tot het eerste lentezonnetje kwam. Juffrouw Loes wilde uit wandelen. Juffrouw Loes wilde naar het bos. Ze ging met haar hoefjes tegen de benen van de Varkensvrouw op staan en begon te knorren. Steeds harder. "Kom dan maar mee" zei de Varkensvrouw en deed Juffrouw Loes een mooie halsketting om. Wat stond dat deftig. Juffrouw Loes trippelde trots op haar hakjes heen en weer.

Toen sprong ze in de auto en reden ze naar Het Libellebos. De Varkensvrouw haakte een lijntje aan het kettinkje en daar gingen ze. Juffrouw Loes stak meteen haar lange neus in de bosgrond. Ha, heerlijk! Hier was haar leventje voor bedoeld. Wroeten! Ze snoof de heerlijke geuren op en danste rondjes van plezier. Even later ging ze bij een boompje zitten plassen.



'Kijk daar eens wat een klein hondje,' riepen voorbijgangers. 'O nee, het is een zwijntje!' Ze bleven allemaal staan kijken en wijzen. Juffrouw Loes genoot van alle belangstelling.



Het lijntje was heel lang. Als Juffrouw Loes haar kopje even uit de grond haalde en zag dat de Varkensvrouw wel 4 meter voor haar uit liep, rende ze zo hard als ze kon achter haar aan. Zo speelden ze samen tikkertje tot ze in de verte hard geblaf hoorden. Juffrouw Loes bleef stokstijf staan. Ineens had ze geen zin meer om te spelen.



De Varkensvrouw tilde haar op en zo liepen samen langs de hond, die bij de ingang van een kinderboerderij aan een hek op zijn baasje stond te wachten. Ze liepen het hekje door en de Varkensrouw zette Juffrouw Loes weer op de grond. 'Even naar Knorretje kijken.' Daar lag Knorretje lekker in de zon. Juffrouw Loes keek door de spijlen van het hek naar haar.
'Kijk!' 'Daar hangt het schilderij van Madame Duroc' wees de Varkensvrouw. 'Die woont nu ook bij ons'.



Maar Juffrouw Loes wilde weer verder. Ze rende vooruit naar de uitgang. En toen de Varkensvrouw haar weer wilde optillen, stribbelde ze tegen. Zelf lopen. Toen Juffrouw Loes even later op hoge beentjes de vastgebonden hond passeerde, stak ze haar tong naar hem uit: 'Ik mocht lekker naar binnen en jij lekker niet. Lekker puh!'

---

Zondag 10 februari 2008
De Dag van Het Varkens-Bedevaartsoord



Op weg naar een afspraak werd ik gister staande gehouden, net toen ik in de Volvo wilde stappen. Een aardige man op de fiets: 'Er zijn 3 dames onderweg naar de varkens. Ze vroegen me de weg. Ze komen van die kant.' En inderdaad, even later zag ik ze op het dijkje lopen, in ferme pas. Op naar de varkens. Maar helaas op de bonnefooi. Ik stopte. Ze zagen het varkentje op de motorkap en staken alledrie hun karakteristieke hoofd door het raampje, vol verbazing en teleurstelling dat Het Beloofde Varkensland niet open was.

Het was ook jammer. Als iemand de moeite neemt om helemaal te voet naar de varkens te gaan, dan kun je niet anders dan dat belonen: 'Ik ben dol op varkens' riep er eentje overbodig, want dat was me inmiddels volkomen duidelijk. Ze zouden in Uithoorn de bus terug pakken. Een andere keer zijn ze meer dan welkom.

---

Zaterdag 9 februari 2007
De Dag van Een Smachtende Lamme Zus, Een Kraaiende Haan & De Rijdende Rechter...



Enorme gevechten met Spook, want ze vertikt het om haar pijnstillers in te nemen. Ze blijft net zo lang met het pilletje in jaar bekje zitten, tot ik me omdraai en dan spuugt ze het weer uit. (dan lig ik sowieso al half open, omdat het een hele toer is om het er in te krijgen). Terug dus naar de poezendokter en iets anders gehaald, vloeibaar dat je in 1 beweging in het boekje moet spuiten. Gister is het gelukt, maar vandaag? Ze is slim, sterk en haar nagels zijn errug scherp...

De telefoon stond gister roodgloeiend. Allemaal nieuwe fantastische adresjes voor Tantetje. De mensen staat in de rij...maar niet heus. Niet 1 reactie.
Wel weer een haan aangeboden gekregen. De zoveelste. Zo leuk, een nestje kuikens, maar ja nu begint het haantje te kraaien en de buren te klagen. 'Nog niks gehoord over stembanden verwijderen of inkorten, dus dat zal nog wel niet mogelijk zijn. Mag ie dus bij jou?'

Stembanden verwijderen! Ik wist niet wat ik las. Grovere dierenmishandeling zou niet mogelijk zijn voor een haan. Het kraaien van dat beestje is namelijk het wezen van de haan en noodzakelijk territoriumgedrag. Zo is de haan gemaakt en bedoeld. Een haan die niet meer kraaien kan is ten dode opgeschreven, al was het maar dat hij zou wegkwijnen en sterven van depressie. Het idee!


De foto's van de workshop van afgelopen weekend komen vandaag op de site te staan. Iedereen popelt al en terecht, want het was ook een geweldige dag.
Kleine Loes eet nu trouwens ook vast voedsel. De biggenkorrels laat ze staan, want ze heeft iets veel lekkerders ontdekt: Harde kattenbrokjes!

Met het liefdeskoppel Lamme Zus & Caesar gaat het geweldig. Ze hebben echt stel aan elkaar, slapen nu ook samen, dat is allemaal verheugend nieuws. Lamme Zus had zelfs een opgezwollen kling, zag ik (de varkensvulva). Maar ze zal geen moeder gaan worden. Ten eerste is Caesar daar de aangewezen man niet meer voor en ten tweede zorg ik ervoor dat er op Het Beloofde Varkensland geen baby's geboren (Ja, Prins Harrie, ik weet dat je me net te slim af was...)

Jammer, maar helaas. Waar zouden al die kinderen van Lamme Zus & Caesar moeten blijven? Wie lost dat op? Niemand. Juist.
Moraal van dit verhaal... welk dier je ook hebt, bedenk dat alle jonkies groot worden, ook kleine poesjes en kuikentjes worden groot, en als het dan kukelhanen zijn geworden, waar moeten die dan heen? Ik zou het niet weten. Begin er liever maar helemaal niet aan.
Ouder wordende dieren zijn minstens zo leuk en boeiend.

PS
Ik heb die betreffende dame aangeraden om de rechter eens een uitspraak te laten doen over haar kraaiende haan (er van uitgaande dat het er maar 1 is, en het daar ook bij blijft). Er zijn zoveel mensen met blaffende honden en daar moet je als buren ook mee zien te dealen, dus waarom dan niet met een haan? Niks leukers dan een vrolijke, enthousiaste aankondiging van de dag zou ik zeggen, maar ja meningen verschillen, dat weet ik ook wel.
Zou interessant zijn om dit eens voor te laten komen. Iets voor de Rijdende Rechter?
Het wachten is op de eerste durfal.

---

Vrijdag 8 februari 2008
De Dag van Spook & Juffrouw Loes



Arme Spook. Ze heeft een blaasontsteking door de stress. Veroorzaakt door haar belager Tantetje. Sinds ik Tantetje heb opgenomen in de zomer van 2005 is het gedaan met de rust van Spook. Ze heeft alles op moeten geven voor die terroriste. Mag het erf niet meer op en daarmee heeft haar mooie avontuurlijke leventje enorm aan kwaliteit ingeboet. En nu is ze dus ziek.

Niet dat Tantetje niet leuk is. Integendeel, het is een ontzettend leuke kat. Alleen wil ze over alles en iedereen de baas spelen. Probleem dus, nu blijkt dat Spook er ziek van wordt. Tantetje heb ik nu samen met Sneeuwwitje naar het zomerhuis verplaatst. Maar daar neemt ze geen genoegen mee en zit de hele dag in de vensterbank te mauwen, wat mij weer een gigaschuldgevoel oplevert.

Gister kreeg ik nog een verzoek om er weer een kat bij op te nemen: NEE.
Waarschijnlijk worden de rollen omgedraaid en ga ik - geheel tegen mijn prinicipes in - eens voorzichtig omkijken naar een nieuw tehuis voor Tantetje. Word ik ook eens vragende partij in plaats van de eeuwige redder in nood. Want Spook is 11 jaar, heb ik hier geboren zien worden uit een zwerfkatje, en heeft recht op haar mooie ouwe dag...


Nu Juffrouw Loes. Eergister heb ik een voorzichtige poging gedaan voor een eerste kennismaking met Knor & Knorrie. Dat werd geen succes. Knorrie stoof er met zo'n rotvaart op in, dat Juffrouw Loes niet eens de kans kreeg om zich te verdedigen. Ze lag meteen op haar rug en die oneerlijke strijd was buiten alle proporties. Dat moet ik anders gaan aanpakken.
Hoe weet ik nog niet, eens even goed kijken en nadenken.

Kreeg nieuwe foto's van Juffrouw Loes, vanaf het allereerste moment toen ze uit de bek van de jachthond bevrijd werd. Haar broertje/zusje leefde toen ook nog. Niet voor lang zou later blijken, een paar uurtjes maar. Maar wat een beeldschoon beestje ook, met die zwart omkaderde streepjes en dat beige kopje! Doodjammer dat die het niet overleefd heeft. Zou voor Juffrouw Loes ook veel beter geweest zijn om samen met een familielid op te groeien.

Vandaag is het zulk prachtig weer dat ik haar straks eens lekker buiten laat rommelen in het voorste weiland. Wie weet welke nieuwe inspiratie we daar opdoen voor al die wel en weetjes van Familie Bofkont...

---

Donderdag 7 februari 2008
De Dag van Afscheid Van Het Jaar Van Het Varken



Vandaag is het Jaar van de Rat begonnen. Goodbye Jaar van het Varken! Tot over 12 jaar! (in 2019 pas weer het Jaar van het Varken) Geeft niks. Op Het Beloofde Varkensland is het iedere dag de dag VAN het varken en VOOR het varken.

FEBRUARI 2007

Brutus staat op de voorpagina van Het Noord Hollands Dagblad...



De Nacht van Het Varken - op Het Beloofde Varkensland wordt tijdens nachtelijk evenement de grote nieuwe Varkensmassagesalon geopend...



De Spek & Bonen Show
Dafne te gast bij de eigenzinnige VPRO quiz als Varkensfluisteraar...



Dafne's brief als reactie op De Nacht van Het Varken wordt geplaatst in het Parool...



Mike & Thomas en de redactie van de Mike & Thomas Show op bezoek bij Moeke & de Biggen...



Giel Beelen komt boertje spelen...

MAART 2007

De biggen van de Kinderboerderij X uit gemeente Y - op Dafne's verzoek volgens het protocol van Het Beloofde Varkensland (dus onder volledige narcose) door Peter Klaver gecastreerd - maken het goed... Hun moeder maakt helaas een uitgeputte indruk. Dit komt door frustratie omdat ze haar natuurlijke moederschap niet kan uitleven: Te weinig stro en ruimte om een warm en veilig nest voor haar biggen te kunnen maken. En voor zichzelf veel te weinig krachtvoer om zoveel biggen te kunnen zogen. Ze is letterlijk uitgewoond...



Premiere van de Varkensvrouw - een voorstelling over een vrouw die samenleeft met varkens...



Regisseur & Cast kwamen op Het Beloofde Varkensland voor inspiratie...



Reddingsactie en herplaatsing van twee Moddervette Mokkeltjes, die achtergelaten waren in een kraakpand...



Dafne gaat naar wethouder in Utrecht om de biggen van Kinderboerderij Grifsteede van het braadspit te kunnen redden...



Opname van Madame Duroc op Het Beloofde Varkensland + goed herstel van haar sterilisatie...

APRIL 2007

Moeke & de Biggen voor het eerst naar buiten...



Bonestaakje bijna verongelukt doordat hij met z'n kop klem kwam te zitten tussen de spijlen van hek...



Bijzondere Business Bijeenkomst van Deloitte & Touche...



Prins Harrie heeft een romance met Miss Universe... Met effect...



Varkens-Knor-Quiz op Radio - Noord Holland...



Dappere Dodo neemt een verfbad en wil voortaan als wit zwijntje door het leven gaan...



De varkentjes van de Kinderboerderij X uit gemeente Y gaan naar de afmester...



Proefdiervrij - Varkens Gala Diner - inclusief Rode Loper en BN-ers...



Prins Harrie ontmand...



Kennismaking met Caesar bij de slager tijdens Koninginnedag...

MEI 2007

Big (Gieltje) grijpt Botox Babe...



Veronica schenkt via Giel Beelen fikse donatie aan Het Beloofde Varkensland...



Vrouw Vos staat in de Playboy...



Ontmoeting met Gerda Verburg - minister van landbouw...



Willem van Eelen - de uitvinder van het in vitro vlees brengt bezoek aan Het Beloofde Varkensland...



Moeke & haar dochters worden gesterilisseerd, behalve Snorkeltje en Sokje...



Paul Steenhuis maakt tekening van Bokito en Familie Bofkont...



Vijf biggen van Kinderboerderij Griftsteede uit Utrecht gered....



Lamme Zus wordt opgenomen op Het Beloofde Varkensland...
Twee gaan naar Staphorst, twee andere besproken biggen worden helaas gecancelled...
Gebroeders Beer bljven dus bij hun Lamme Zus op Het Beloofde Varkensland...

JUNI 2007

Repelsteeltje (gered uit een proefdierlaboratorium) gaat de Grote Wijde Varkenswereld in...



Het Varkenstribunaal - een nooit te vergeten vrijgezellenfeest voor een (aardige) Limburgse varkenboer...



Op werkbezoek naar varkentje in Duitsland...



Gieltje is coverboy van Proefdiervrij Magazine...



Oormerkrechtszaak in Leeuwarden van Friese oormerkweigeraar. De jurisprudentie van Familie Bofkont werpt zijn vruchten af - wel strafbaar, maar er volgt geen straf of maatregel...

JULI 2007

WereldPremiere van de opera God's Videotheek, starring Familie Bofkont, met in het bijzonder Brutus en Mokkeltje...

AUGUSTUS 2007

Miss Universe wordt moeder van 5 biggetjes. Helaas is niet alles goed gegaan...



Zwarte Prins is de enige overlever...



Beertje komt uit de bio-industrie en wordt zijn stiefbroertje...



Beertje wordt als statement door Giel Beelen en Peter Klaver op TV gecastreerd ONDER VOLLEDIGE NARCOSE...

SEPTEMBER 2007

Naar zee met Caesar...



Advies gegeven aan Kinderboerderij Leiderdorp...
Met succes! Ze zien af van biggen fokken. Hun twee varkens mogen er oud worden... Doorbraak!


Maximiliaan staat op de cover van het boek Hartsvrienden...



Wim overlijdt tijdens operatie... Zijn oude hart kon het niet meer aan...

OKTOBER 2007

Beertje treedt op in de Pieter's Kerk in Leiden tijdens congres 'De Kracht Van De Kudde'...



Weer zorgen zogenaamde minivarkentjes voor veel misplaatste aandacht...



Loretta Schrijver komt met Omroep Max naar Het Beloofde Varkensland...



Succesvol optreden op Congres Mens & Dier...

NOVEMBER 2007

Op werkbezoek bij vechtende Mickey & Knorretje...
resultaat: ze krijgen een mini-varkensparadijsje...



Caesar gered van de slacht...



Caesar wordt 'gekocht' door al zijn vrienden. Wie wil welk stukje?...



Caesar wordt financieel geadopteerd door de Caesar Groep uit Utrecht...



Op werkbezoek bij Murphy omdat hij 'in huis niet te handhaven zou zijn'. Terecht want een varken, ook een hangbuikzwijn, is een buitendier. Na mijn advies en plan van aanpak voor verbetering van de situatie (het was allemaal uitstekend op te lossen) volgt een verbijsterend mailtje: De dierenarts heeft Murphy laten inslapen wegens onhandelbaar gedrag. Mijn klomp brak...



Beertje & Zwarte Prins worden gechipt...



En Zwarte Prins wordt tevens ontmand (onder volledige narcose)...

DECEMBER 2007

Op werkbezoek bij giga varken in Kinderboerderij in Baarn met goed resultaat... Ze krijgt meer ruimte...



Na jaren eindelijk namen en adres te pakken van de Delftse studenten die Maximiliaan mishandeld hebben... Eenvandaag wilde een uitzending maken over hun bezoek aan Max, terwijl ze hun spijt betuigen... Helaas, de heren zagen dit niet zitten...



Knor & Knorrie worden gebracht in caviakooi...
Ze moesten dood na een fotoshoot...



Opaatjes hoefjes worden met succes door Peter Klaver geknipt...



Donker Wijffie (een van Moeke's Biggen) overlijdt plotseling...



Caesar brengt een bezoek aan de Caesar Groep in Utrecht...



Vrouw laat tattoo zetten na haar bezoek aan Het Beloofde Varkensland...



De Bofkonten in Filosofie Magazine...



Caesar arriveert op Het Beloofde Varkensland...



Caesar houdt receptie voor de Familie Bofkont Fans...

JANUARI 2008

De kleinkinderen van Hanneke Groenteman vieren hun verjaardagsfeestje bij Familie Bofkont...



Juffrouw Loes wordt gered tijdens jachtpartij...



Juffrouw Loes arriveert op Het Beloofde Varkensland...



FEBRUARI 2008 Caesar & Lamme Zus hebben verkering...



Een prachtige afsluiting van Het Jaar van Het Varken...

Tot het volgende Jaar van het Varken in 2019...

---

Woensdag 6 februari 2008
De Dag van De Laatste Dag Van Het Jaar Van Het Varken...



Morgen begint Het Jaar van De Rat. Einde dus van Het Jaar van Het Varken.
Ben druk bezig met een jaarverslag. Mogelijk vanmiddag op de site.
Eerst andere zaken aan het hoofd.
Spook heeft vermoedelijk blaasontsteking, dus op maar weer naar de Poezendokter.

Gister interview gegeven aan het Magazine ZIN over wat we van varkens kunnen leren.
Allemaal de schuld van Maximiliaan. Of eigenlijk van zijn foto op de cover van het boek Hartsvrienden. De ZIN Redactie werd daar zo door geinspireerd dat ze er een heel thema om heen bedacht hebben. Fotografe Amke maakt de foto's weer. Wordt dus gegarandeerd weer goed, want zij maakt prachtige foto's.

---

Dinsdag 5 februari 2008
De Dag van Biggen Sorteren




Je bent nooit te oud om te leren...
Zag in Boer Zoekt Vrouw dat varkensboer Gerard zijn pasgeboren biggetjes 'sorteert' op grootte. Jawel. Alsof het om het sorteren van aardappelen gaat. Hij harkte de beestjes elkaar en liep met in iedere hand een bosje bungelende (en krijsende) biggetjes door het gangpad. Het geboorteslijm en bloed zat er nog aan. Vervolgens werden ze qua formaat door mekaar heen gehusseld en legde (nou ja wierp) hij ze bij andere moeders. O. Dat wist ik niet dat dat ook nog eens kon in de varkenshouderij.

Zijn aanstaande bruid deed meteen full swing mee. Die meid lijkt me heel geschikt voor zijn bedrijf. Even later liep zij ook al met een dood beestje, zo achteloos alsof het een vieze vaatdoek betrof, naar een ton, waar allemaal van die kleine lijkjes op elkaar gestapeld lagen. Ze sprak over biggen die kapot gegaan waren. Kan gebeuren met zulke grote worpen, zei ze geroutineerd. Kapot.
Ik voorspel dat ze volgende week gekozen wordt om zijn vrouw te worden.



En wat onvolledig van het programma om niet uit te leggen wat we even later zagen:
Boer & bruid deden iets geheimzinnigs met een schreeuwend biggetje, dat tussen haar knieen geklemd zat. Castratie? Nee, dan was het gekrijs nog veel harder geweest. Nee, het betrof een biggie met de zogenaamde spreidzit. De achterpootjes liggen dan in een spagaat (slappe banden) en daarom kunnen ze niet lopen. Door het kontje in te tapen, worden die pootjes bij elkaar gebonden, in de hoop dat het nog goed komt.

Gelukkig had ik ook nog mooie beelden op mijn netvlies staan.
Knor & Knorrie, afgelopen workshop door het dolle heen van blijdschap van zoveel aandacht en zoveel koesterende handen. Ze wisten van gekkigheid niet hoe hard ze moesten rennen en spelen.



En die boer Gerard maar beweren dat scharrelvarkens slechter af zijn dan zijn varkens.
Waarom? Omdat varkens die buiten lopen geen vloerverwarming hebben.
Zijn bruid knikte instemmend en bewonderend...

---

Maandag 4 februari 2008
De Dag van De Workshop Met Een Gouden Randje...



Juffrouw Loes, Knor & Knorrie waren de big stars tijdens de workshop van gister.
Zelden mensen zo gelukkig gezien in een voor hen wildvreemd gezelschap van een heleboel andere deelnemers. Ik heb het al zo vaak gezien, maar het blijft iedere keer een wonder. De kracht die van dieren uitgaat om mensen te ontwapenen, bij hun gevoel te brengen, vitaal te maken en tevreden met het (hun) bestaan.



En twee opvallende zaken:
1.
Een meisje met kort zwart haar vertelde dat ze meegelopen had met mijn Stille Tocht voor MKZ Dieren in 2001 en zag zichzelf hier terug op de foto's (toen was het nog een jong grietje met lange blonde haren).

2.
Toen we met z'n allen in de grote Varkensmassagesalon zaten/lagen, werd mijn oog getrokken door een dame die duidelijk contact had met Dappere Dodo. Ze zaten er zo leuk bij met z'n tweetjes, apart van de rest, echt een onderonsje. Even later hoorde ze van mij dat hij Dappere Dodo heet. Daar hoorde ze van op. Wat blijkt? Dappere Dodo is het geesteskind van haar grootvader. Hij (Bert Brugman) had een marionettentheater en bedacht een heel verhaal rond Dappere Dodo. Het werd het eerste televisieprogramma. Ik herinner me Dappere Dodo nog heel goed. We zaten aan de buis gekluisterd op de woensdagmiddag, zwart-wit TV.



Net even opgezocht in Wikipedia en wat zie ik daar tot mijn grote verrassing?
De eerste uitzending van Dappere Dodo was op 3 februari 1955.
3 februari! Dat was het gister ook.
Exact 53 jaar later dus komt de kleindochter van de bedenker bij Dapere Dodo op bezoek...
Geen wonder dat er iets moois tussen die twee ontstond.

Ja, als een workshop wordt begeesterd door zulke mooie toevalligheden en ook nog eens drie van die betoverende biggetjes, plus het geluk van Lamme zus & Caesar, dan kan ie niet meer stuk.



De volgende workshop is op zondag 24 februari 2008.
Aanmeldingen zie Familie Bofkont Workshops op de site.

---

Zondag 3 februari 2008
De Dag van De Doventolk & De Loes-Afterparty...



Gister een bijzonder interessante workshop.
Een doof Feestvarken, dat een heel doof gezelschap met zich meebracht inclusief een doventolk. Zij ondergingen de Familie Bofkont dus zonder geknor, gesmak, gegak, gespin, geloei en gekoer. Heel bijzonder, vooral de lichaamstaal van het hartverwarmende Feestvarken als ze via de gebarentaal van de tolk te 'horen' kreeg dat ze Loes haar melkvoeding mocht geven en Zwarte Prins een flesje. Die blijdschap! Morgen daarover meer, want straks volle bak.

Veel nieuwe mensen staan te popelen om straks de Bofkonten in levende lijve te aanschouwen en na afloop dreigt er een heuse Loes-Afterparty te ontstaan van de vaste Bofkontfans. Hartstikke leuk natuurlijk. De Jager & Zijn Vrouw kwamen gister ook nog even buurten en brachten nieuwe foto's mee. Loes haar neus is enorm gegroeid, vonden zij ook.

En madam kan nu al over een schot springen, net een vlo zo snel zoals ze dat doet.
Vannacht heeft ze me de hele nacht uit de slaap gehouden.
En nog veel meer, maar nu niet want ik moet snel aan de slag.

O ja, de webcam is tussen ongeveer 14.30 en 15.00 uur niet continu in de lucht.
Dan kijken we hier namelijk met z'n allen naar de Familie Bofkont Soap (we hebben een beamer cadeau gekregen, hoera!) en is de netwerkkabel even bezet...
Het blijft een boerderie he, hahaha!

---

Zaterdag 2 februari 2008
De Dag van Juffrouw Loes...



De kogel is door de kerk.
Loes zal voortaan door het leven blijven gaan als Loes.
Juffrouw Loes wel te verstaan.

Tina Turner - powergirl op hoge zwarte dribbelpootjes...
Keetje Trippel - met dank aan Leonie (die verliefd is op Arie Bombarie)...
Suikerbossie - na de voeding kleeft ze aan alle kanten door de zoete kokosachtge melk...
Ulrike Meinhof - ze heeft een onmiskenbaar talent voor terrosime...
Swientie - omdat ze zulke venijnige tikken kan uitdelen, een omgekeerd Zwijntje tikken zeg maar...
Streepje - spreekt voor zich...
Hommeltje, Hommel - vanwege haar mooi gestreepte bontmanteltje...
Lekker Donker Wijffie - behoeft geen nadere uitleg...
Juffrouw Bakker - vernoemd naar mijn strenge, rechtvaardige oma Westerhof, die als 'feministe avant la lettre' haar beroep van onderwijzeres bleef uitoefenen en haar eigen achternaam hield, en dat voor begin 1900!...
Freule Frisling - omdat het een Duitse dame is...
en nog veel meer...

Al deze passende namen voor dit wonderlijk sterke wezentje ten spijt, het blijft Loes. Juffrouw Loes...

De naam Loes blijkt voor De Krijgsheldin te staan (met dank aan de attente Familie Bofkont Fan). Dus moed en onverschrokkenheid, niet voor niks dus dat die naam Loes in mijn kop bleef zitten. En Juffrouw Loes, omdat de kleine hommel zo streng is.
Wat is dat beessie streng en onverbiddelijk.

Boy George moet alle zeilen bijzetten om zijn taak als oppas uit te kunnen oefenen.
Als ze slaapt dan gaat hij heel stilletjes naast haar liggen kijken.
Maar o wee, zodra die zwarte slimme oogjes opengaan.
Ze stuift op hem af en laat hem alle hoeken van de kamer zien:
'Opzouten! Je hoeft niet op mij te passen! Ik kan het wel alleen af!'

Daar ga ik nog heel wat mee te stellen krijgen...

---

---

Vrijdag 1 februari 2008
De Dag van De Weekendboer(in)...



Heb een paar dagen in de lappenmand gelegen (tot groot genoegen overigens van Loes). Daardoor heb ik een paar zaken gemist: De premiere van Misery en de les die ik zou geven op een school in Amstelveen.

Maar daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen, zou mijn boerenoma gezegd hebben. Volgende week een herkansing in Theater Bellevue (wel zo leuk eigenlijk, een thuiswedstrijd) en de klas komt nu binnenkort naar Het Beloofde Varkensland (ook veel leuker).

Of het nu aan het lengen der dagen ligt of aan het gigasucces van Boer Zoekt Vrouw of door de aantrekkingskracht van Familie Bofkont? Ineens wemelt het van de aanvragen om mee te mogen helpen op Het Beloofde Varkensland. Goed plan. Er is veel te doen en het is heerlijk om buiten te werken nu er door de verandering van het licht 'weer van alles in de lucht hangt.' De belofte van een nieuw voorjaar!

Daar ga ik dus maar eens mee aan de slag.
Per slot van rekening staat er nog steeds een leuk klein boerderijtje naast de grote boerderij. Dat kan mooi dienst gaan doen voor het Project Weekend-Boeren, inclusief een op hout gestookt fornuis. Boerenromantiek alom dus.
Wordt Vervolgd.

---