Welkom bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland...
Familie Bofkont Workshop
INFO
Foto's Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Team-Building - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens klik hier
Foto's Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Team-Building - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens klik hier
Woensdag 30 januari 2008
De Dag van Caesar's Initiatie...
Zoals te verwachten viel is Caesar uitgebroken.
Zo hoort het ook. Ergens een zwakke plek in de omheining,
en hup daar gaat de hele zooi op de neus. Zo ook gister.
Caesar eerst bij Lamme Zus. Dat gaat heel goed.
Ze vinden elkaar leuk en zijn belangstellend.
Maar toen wilde hij toch ook wel even verder kijken.
En daar stond hij ineens midden in het grote Beloofde Varkensland.
Aanvankelijk waren de Bofkonten te beduusd om iets te ondernemen.
Maar dat duurde niet lang. Er is heel wat afgestreden.
Het leek wel een club streetdancers. Om de beurt hun kunsten vertonen.
Maar Caesar is niet bang en laat zich de kaas niet van het brood eten.
Zelfs tegen Wildeman hield hij zich behoorlijk staande en kwam als winnaar uit de bus.
Maar 's avonds ontdekte ik toch een behoorlijke wond in zijn hals.
Het zijn en blijven varkens.
Even goed ingespoten met betadine en blauwsel om te desinfecteren
en toen viel hij in een diepe slaap.
Op naar een nieuwe dag!
Dinsdag 29 januari 2008
De Dag van Loes...
De kleine hommel heet(te) Loes. Zo werd ze genoemd door de jagers, toen ze in de bek van jachtterrier Kees voor hun voeten werd neergelegd. Waarom Loes? Loes schijnt steun, toeverlaat en regelneef van de jagers te zijn. Het babyzwijntje werd dus naar haar vernoemd. Moet ze die naam houden?
Hoe kom je toch altijd aan die leuke namen? Bijna iedereen die op Het Beloofde Varkensland komt, stelt die vraag.
Nou dat is heel eenvoudig. Die namen komen vanzelf. Soms heel snel, soms duurt het wel een maand, maar dan is DE naam toch daar.
Kwestie van observeren, het beestje leren kennen en ineens weet je het.Hommeltje is al met een naam binnengekomen: namelijk Loes.
Maar door haar leuke gedribbel om me heen, komen er allerlei andere namen vanzelf op me af. Een passende vinden is dus geen punt. Eerder moeilijk kiezen, want dit kleine wijffie is een powerhouse. Ze is zo inspirerend, expressief en aanstekelijk dat de leuke namen me werkelijk om de oren vliegen.
Maar nu het gekke:
De naam Loes blijft ook terugkomen! Wonderlijk. Loes. Die naam zou nooit bij me opgekomen zijn, ik roep haar ook niet zo, maar in stilte blijft die naam wel om haar heenhangen. Zou dat wat te betekenen hebben? Wat zou ze zelf willen? Hoe zou ze willen heten?
Maandag 28 januari 2008
De Dag van Hoog Bezoek...
Zondag 27 januari 2008
De Dag van Herinnert U Zich Deze Nog?
Wie kent Zwartje & Witje nog?
2 jaar geleden big news. Heel Nederland stond op zijn kop.
Twee hangbuikjes gedumpt in bos. Overgelaten aan hun lot zonder eten, drinken en een warme slaapplaats in een ijskoud bos, met ik weet niet hoeveel graden onder nul. Januari!
Giel Beelen roerde de tam tam in zijn ochtendprogramma en ik haalde de beestjes op (bijgestaan door een geweldige Staatsbosbeheerman).
Een paar maanden hebben Zwartje & Witje hier in Het Varkenshotel gebivakkeerd.
Tot ik in contact kwam met die twee ontzettend aardige mensen, die de twee wijfjes hebben opgenomen. Daar wonen ze nu al weer ruim anderhalf jaar. Ze hebben een deel van hun terrein aan Bep & Toos (hun nieuwe namen) afgestaan. Zo hoort het dus. Geef varkens wat ze nodig hebben of begin er anders niet aan.
We hebben nog steeds contact en deze foto kreeg ik onlangs opgestuurd.
Wat een weelde. Mooier hadden Bep & Toos het niet kunnen treffen.
Er is ook nog een kereltje bij, Teuntje, die hadden ze al.
Drie gelukkige varkentjes...
Zaterdag 26 januari 2008
De Dag van Hoe Gaat Het Met Caesar??
Beste Dafne,
Schrijf je gauw weer een stukje over Caesar op je log? Ik mis hem.
Het is enig om Beertje, Zwarte Prins en Miss Universe op de cam te zien maar het is zo stil rondom Caesar. Loopt hij nu los? Is hij gelukkig? Heeft hij al nieuwe Bofkont vrienden en -vriendinnen gemaakt?
Schrijf je gauw weer een stukje over Caesar op je log? Ik mis hem.
Het is enig om Beertje, Zwarte Prins en Miss Universe op de cam te zien maar het is zo stil rondom Caesar. Loopt hij nu los? Is hij gelukkig? Heeft hij al nieuwe Bofkont vrienden en -vriendinnen gemaakt?
Caesar is afgelopen week verhuisd. Het werd tijd, hoe gezellig het ook was om hem binnen te hebben. Hij heeft een nieuwe woning betrokken en is daarmee de buurman geworden van Lamme Zus. De kennismakingsrituelen vinden voorlopig nog plaats tussen de spijlen van het hek door. Bij blijvende wederzijdse interesse ga ik bekijken of er een bruiloft voor die twee in zit. Dat zou het allermooiste zijn.
Lamme Zus d'r eigen vent en Caesar voorlopig veilig voor de vele rivalen die hem staan op te wachten. Wildeman - om er maar eentje te noemen - staat al vaak ongedurig tegen zijn deur aan te bonken. 'Kom er eens uit, als je durft. Ik lust je rauw.'
Maar gister was het vrijdagavond en Caesar ging stappen.
Toen het helemaal goed donker was, en alle Bofkonten veilig achter slot en grendel zaten, zette ik zijn hek open en rende hij luid blaffend het erf op. Grote opwinding want er viel veel te ontdekken.
Na zijn uitgebreide wandeling werd het tijd voor de kroeg.
Caesar besloot wat te gaan drinken in café De Koe.
Brutale Griet stond hem al op te wachten.
En of ze nu te veel gedronken hadden en daarna ruzie kregen, ik weet het niet. Maar toen ik een poosje later eens ging kijken waar hij uithing, had Rosamunde hem klemgezet tegen de muur. Caesar stond in een hoek van de stal, Rosa er wijdbeens voor met uitgestoken hoorns. Hij kon geen kant meer uit. Met een brul en een fikse duw kreeg ik haar van d'r plek en kon Caesar langs haar weg schieten naar buiten toe.
Die Rosa. Ze wil per se de baas zijn. Ze duldt Brutale Griet en mensen in haar woning, maar de varkens die moeten maar een eindje verderop gaan kijken. Vooral de grote roze lummels, dat is haar gewoon te veel.
En dan te bedenken hoe bedeesd en verlegen ze als kalfje was, en dat ze ook nog een hele poos verkering heeft gehad met Bllie Bofkont.
Vanavond gaat Caesar weer stappen. Hij heeft gevraagd of ik mee ga. Lijkt me leuk.
Misschien zit er wel een nachtelijke polderwandeling in. Drinken we na afloop wel wat bij Lamme Zus. Cafe de Koe moeten we voorlopig maar even laten voor wat het is...
PS
Voor wat betreft de webcam:
Zoals jullie gemerkt hebben, staat die weer bij Missie, Zwarte Prins en Beertje.
Er kwamen mails van fans die ze misten.
Over een paar dagen komt de webcam bij Knor & Knorrie te hangen.
Meerdere webcams zou natuurlijk ideaal zijn.
Een paar binnen en een paar buiten.
We sparen rustig door...
Vrijdag 25 januari 2008
De Dag van 'Boer wat zeg je van mijn kippen?'
Gister een presentatietraining gegeven die aan alle kanten klopte.
De mensen van SKW (Sociaal Kultureel Werk uit Woerden) wilden hun presentatie-vaardigheden eens wat opfrissen. Het intakegesprek vond plaats op Het Beloofde Varkensland en toen er een locatie uitgekozen moest worden, ja waarom dan niet daar?
Omdat ze bij SKW voortdurend nieuwe projecten onder handen hebben en niet iedereen op de hoogte is van elkaars bezigheden, heb ik dat als thema van de dag gemaakt: 'Boer wat zeg je van mijn kippen?' Middels een grote infomarkt moesten ze elkaar hun 'koopwaar' aanprijzen en nam ik meteen hun algehele presentatie onder de loep: Vorm, inhoud, overdracht en persoonlijke presence.
Het viel in goede aarde en het werd een prachtdag.
Ik had tafels vol met requisieten klaargelegd, willekeurig van alles wat, van het nieuwste kookboek van Jamie Oliver tot en met het drinkflesje van Beertje om hun creativiteit aan te wakkeren. Dat werkte als een trein. De zwarte drinkspeen uit de babytijd van Gevaarlijke Eddy werd als condoom gebruikt (seksvoorlichtingsproject) en een varkensmodelletje als metafoor voor wat de afdeling administratie doet. Je moet er maar op komen. Iemand die administratie sexy kan maken weet wat presenteren is.
En alles spontaan, want ze wisten niet van te voren hoe ik het zou aanpakken. Nog heel eventjes kennis gemaakt met de Familie Bofkont. Niet allemaal, eentje was panisch voor dieren, - die werd zo ongeveer met een gepansterde wagen tot de melkerijdeur gebracht en weer opgehaald - en de moslims vroegen me om niet iets te hoeven doen wat ze niet wilden, zoals dieren aanraken.
Nou dat kwam mooi uit, want de Famile Bofkont heeft de vrije wil hoog in het vaandel staan.
Niemand hoeft hier ooit iets te doen wat hij/zij niet wil, of het nu een mens of een dier is.
Maar... ter afsluiting van die prachtige dag, waarin er veel geleerd, gelachen en lekker gegeten werd, kwamen Knor & Knorrie nog even hun opwachting maken.
En wie zag ik ineens bij ze in het stro zitten?
Ik bedoel maar. Die varkens toch...
Donderdag 24 januari 2008
De Dag van Gebroeders Beer
Ach die arme Gebroeders Beer. Ze zijn zo teleurgesteld. Wat is er aan de hand?
Ik kreeg een interessante vraag van een dame die een enorme moestuin kan overnemen op een oud landgoed in het Gooi. De tuin is volgens haar zeggen enorm verwaarloosd en moet ontdaan worden van kweekgras. En er moeten een paar hectare worden omgeploegd.
Iets voor de Bofkonten?
Ik dacht meteen aan de Gebroeders Beer. Echt een karweitje voor die twee boys.
Nou die hadden daar wel oren naar.
Ze staken meteen de koppen bij mekaar en wilden het professioneel aanpakken.
'Als we er nu meteen eens een bedrijfje van maken?' stelde Ballenboy voor.
GEBROEDERS BEER
voor al uw wroet- en graafwerkzaamheden
snel en voordelig
voor al uw wroet- en graafwerkzaamheden
snel en voordelig
Ze zagen het helemaal zitten en ik ook. Ik had met de moestuindame afgesproken om er vrijdag heen te gaan voor overleg. Maar gister kreeg ik een mailtje. Ze heeft het niet alleen voor het zeggen en de andere partij vond het blijkbaar een te wild plan. Het feest gaat dus niet door. Jammer hoor.
Maar er komt vast wel weer iets anders, heb ik tegen de Gebroeders Beer gezegd.
Jullie tijd komt nog wel. Maar jammer is het wel want het was een ontzettend leuk idee.
Woensdag 23 januari 2008
De Dag van Een Heel Klein Grietje In Een Hommel-Jasje
Er bestaan dus twee soorten streep-pyjamaatjes.
Lichte en donkere. De donkere had ik nooit eerder gezien, op geen enkele foto of film.
Tot gisteravond. Eerst op straat, daarna binnen op de bank.
Zwart met voskleurige streepjes. Net een hommel, alleen hebben die de streepjes dwars.
Beeldschoon.
Dat varkens erg familiegezind zijn, wist ik. Maar het verhaal dat ik gisteravond hoorde...
Een aangeschoten everzwijn was zo gewond aan de linkervoorpoot dat hij niet meer verder kon. Het dier werd omringd door 8 familieleden. En wat deed zijn familie? Om de beurt staken ze hun lange snoet onder de kapot geschoten voorpoot en beurden het gewonde zwijn op. Stukje bij beetje kwamen ze zo vooruit, op de vlucht voor de jagers.
Verbijsterend indrukwekkend.
Dinsdag 22 januari 2008
De Dag van Allemaal Dierendingen
Rode Poes (waarschijnlijk 16+) is een mummelend oud besje geworden.Vorige week zijn bijna al haar kiezen getrokken. Dat moest, want ze heeft aids en daardoor aan de lopende band heel pijnlijke tandvleesontstekingen. Tot nu toe kreeg ze iedere maand een injectie, maar dat bleek niet meer afdoende te zijn.
Poezendokter Jeannette heeft vrijdag dus zo goed als alles weggehaald. Sindsdien is Rode Poes veranderd in een dartele tiener. Ze speelt met propjes, is levendig en eet weer met smaak. Dat eten zal nu steeds beter gaan want haar lege poezenbekje gaat harde kaakranden krijgen. Harde brokjes schijnen dan zelfs geen bezwaar te zijn.
Arie Bombarie heeft ook een kleine week in het ganzenhospitaal doorgebracht. Tijdens een matpartij met Brammetje (altijd de schuld van Arie Bombarie) is hij in de hoek van de stal terechtgekomen. Brammetje is toen met zijn hoef op Arie's zwemvlies gaan staan. Daardoor is er een stukje aan de rand vermorzeld.
Hij had er echt last van, stond met zijn poot in de lucht te wapperen en had weinig eetlust meer. Peter gebeld en een plannetje opgesteld. Een paar daagjes rust, de wond schoonhouden met biotex en betadine en een antibioticakuurtje.
Dat laatste was het lastigste dacht ik. Maar de kleine pilletjes lieten zich goed in een stukje brood verstoppen en Arie Bombarie trapte er in. Tot afgelopen zondag, toen vertikte hij zijn medicijnen in te nemen.
Maar het was al goed zo. Peter kwam langs en wat hij zag stemde hem zeer tevreden.
Nu loopt Arie Bombarie weer als heer en meester op het erf rond te stappen.
Boy George (11 jaar) is weer snotverkouden (chronische niesziekte). Werkelijk alles wat er maar mogelijk was, is al op hem uitgeprobeerd. Nu krijgt hij regelmatig een kuurtje antibiotica en dat helpt eigenlijk nog het best. Niet voor lang, maar dan haal ik weer nieuwe en zodra de snotslierten weer in de rondte vliegen, is het weer tijd. Verbazingwekkend hoe goed gehumeurd dat baasje altijd is, ondanks deze duidelijke handicap. Hij doet zo z'n best altijd. Poezendokter Paula was altijd stomverbaasd dat hij uberhaupt nog in leven is. Want een poes die niet meer ruiken kan, eet niet meer. Boy George wel. Het is net alsof hij van begin af aan heeft geweten dat hij er mee dealen moest. Niet zeuren, doorgaan.
Gekke Goudoog (11 en zoon van Rode Poes) is ook eindelijk weer wat tot rust gekomen. Hij is een beetje gek en er is altijd wel wat met hem aan de hand. Nu is hij godzijdank genezen van een blaasontsteking en een huidallergie. Gelukkig heeft hij al een poosje geen depressie meer gehad, die had hij vaak en wilde dan alleen maar achter de wc-pot wonen, of boven in een boom. Als ik hem daar dan geen eten bracht, vertikte hij het om te komen eten. Ik weet nog goed dat ik hem een zomer lang eten bracht in die boom. Pas in de herfst kwam hij er weer uit.
Heks (ook 11 en dochter van Rode Poes) heeft een chronische longaandoening. Die stakker heeft daar jaren mee omgelopen (altijd benauwd) vanwege een fout advies van een dierenarts. Pas toen Poezendokter Jeannette zei dat daar injecties voor waren, ga ik iedere maand met Heks naar haar toe. Ze heeft nu zichtbaar (en hoorbaar) een veel beter leven. Waarschijnlijk iets korter vanwege die prikken, maar wat geeft dat.
Sneeuwwitje heeft een iets aan haar oog. Die krijgt nu 3x per dag een zalf en deze week moet ik met haar terug voor controle. Het is onduidelijk wat het is, een tumor is ook mogelijk, maar voorlopig is dit witte meisje een felle rattenvanger gebleken, dus hopelijk valt het allemaaal mee.
Nu Booswicht geen beslag meer op mij legt, is er een nieuwe stoelendans ontstaan voor de beste plek op bed. Meestal wint Heks. Pontificaal boven op mij, dat is waar ze allemaal willen liggen. Niet zonder risico, want als ze er om strijden, vang ik meestal de klappen op.
Zo ook nu weer. Ik heb een paar beste halen opgelopen. Want zijn die nagels toch gemeen scherp. Ik moet dan altijd aan die arme muizen en ratjes denken, geen opwekkende gedachte.
Vanavond ga ik op avontuur, want gister een paar opmerkelijke mails en telefoontjes.
Het gaat om een frisling (everzwijnbiggetje). Zo'n kleintje met een streepjespyjamaatje aan.
Het beestje (enkele dagen oud) schijnt in de bek van een jachthond beland te zijn.
Heeft het overleefd en zit nu in een hondenbench in een nieuwbouwwoning.
Wat te doen? Daar ga ik me dus vanavond over beraden.
Wordt Vervolgd.
Maandag 21 januari 2008
De Dag van De Jonge Boeren
Gister een paar boeren op bezoek gehad, in het kielzog van de Slager (die heimwee heeft naar Caesar,hahaha en zijn zoon Paul). Jonge knullen. Hebben allevier de landbouwopleiding in Oenkerk (Friesland) gedaan.
Een van hen werkt nu in Amerika - Ohio - op een koeienbedrijf met 4000 (!) melkkoeien. 4000 koeien. Dat komt hier (nog) niet voor. Die Amerikaanse koeien leven met 350 tegelijk in ligboxstallen. Ze komen nooit buiten. Er werken 40 man om het bedrijf te runnen.
Die koeien hebben een kort leven. Twee tot drie jaar.
Dan al worden ze vervangen door nieuwe.
De twee anderen boerden in respectievelijke Friesland en Drenthe. Melkvee. En de Drentenaar heeft melkvee + dikbillen (=vleesvee).
Wat niet vaak voor komt en waar ik ook van opkeek, is dat zijn dikbillen ook gemolken worden. Jammer voor die kalfjes. Kalfjes van dikbillen zijn (of moet ik nu zeggen waren?) de enige kalfjes die nog bij hun moeder mochten drinken. Daar schijnt dus nu ook verandering in te komen.
Ze liepen hier belangstellend rond, zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt.
Beesten die zomaar voor zichzelf leven zonder enig economisch doel.
'Is die koe drachtig?' vroeg de 'Amerikaan' toen Brutale Griet langs het raam liep.
Nee, Brutale Griet is niet drachtig. Ze geniet van het goede leven.
En dat Knor zomaar zonder schreeuwen op de arm genomen kon worden, hoe was dat mogelijk? En toen nog het filmpje van Caesar aan Zee. Een varken aan zee? Het bezoekje aan Het Beloofde Varkensland zal deze jonge boeren nog lang blijven heugen...
Zaterdag 19 januari 2008
De Dag van Tessa In Varkensland
Van de week kwam er een leuk meisje langs voor een radio-reportage. Ze zit nog in de opleiding en was zo verrukt over alles wat ze ze zag en meemaakte, dat ze haar professie gewoon helemaal vergat.
Als Alice in Wonderland kwam ze het pad aflopen, viel al bijna in katzwijm toen ze de letters Het Beloofde Varkensland tussen de bomen ontwaarde, maar bij het aanschouwen van Caesar en zijn twee grote vriendjes Knor & Knorrie, hield ze het niet meer.
En toen waren we nog niet eens buiten geweest. Ze hield haar microfoon onder de snavel van Arie Bombarie en toen die tegen haar gegakt had, joelde ze het uit.
Dat wordt lastig monteren, zei ik tegen haar. Als je bij ieder dier je eigen reactie niet in bedwang kan houden, gaat dat een langdurige klus worden, hahahahaha.
Het was enig om haar zo onbevangen en zonder enige reserve te zien.
Toen moesten we de varkensmassagesalon nog in, want daar kwam ze uiteindelijk voor.
Nu moet ze nog een mensenmasseur interviewen.
En dat alles moet dus teruggesneden worden tot 5 minuten...
Leuk vak, radio maken. Leuker dan TV. Geheimzinniger.
Ik wens Tessa veel geluk in haar loopbaan en hoop dat ze haar spontaniteit en enthousiasme behoudt. Als ze dat weet te integreren met de techniek, dan hoop ik nog veel van haar te horen.
Dag lieve Dafne,
Ik vond het echt GEWELDIG gisteren bij de familie Bofkont!
Ik was helemaal onder de indruk, heb natuurlijk ook meteen even mijn mams gebeld. Je kreeg de hartelijke groeten terug en binnenkort gaan we met het gezin een datum plannen voor het bijwonen van een workshop :-)
Echt, nogmaals hartstikke bedankt dat jullie gisteren even de tijd hebben genomen voor mijn radio-item! De opnames zijn hartstikke leuk, moeilijk om dingen weg te gooien haha! Dinsdag ga ik hier in Utrecht bij een masseur langs, even vragen waarom hij geen dieren masseert ;-)
Heel veel succes en ga zo door!
Groetjes aan de hele familie,
Liefs van Tessa.
Ik vond het echt GEWELDIG gisteren bij de familie Bofkont!
Ik was helemaal onder de indruk, heb natuurlijk ook meteen even mijn mams gebeld. Je kreeg de hartelijke groeten terug en binnenkort gaan we met het gezin een datum plannen voor het bijwonen van een workshop :-)
Echt, nogmaals hartstikke bedankt dat jullie gisteren even de tijd hebben genomen voor mijn radio-item! De opnames zijn hartstikke leuk, moeilijk om dingen weg te gooien haha! Dinsdag ga ik hier in Utrecht bij een masseur langs, even vragen waarom hij geen dieren masseert ;-)
Heel veel succes en ga zo door!
Groetjes aan de hele familie,
Liefs van Tessa.
Vrijdag 18 januari 2008
De Dag van Charlotte Mutsaers & Hanneke Groenteman
'De dag na mijn 50ste verjaardag droomde ik dat ik gewurgd werd.'
Prachtige openingszin. Koetsier Herfst.
Het nieuwste boek van Charlotte Mutsaers bij Pauw & Witteman gisteravond.
Schijnt een geweldig boek te zijn en ik heb er nu al zin in.
Schrijver met writersblock vindt mobieltje in Vondelpark, wordt verliefd op de eigenaresse, - een langbenige dierenactiviste - lid van het Lobster Liberation Front, een club die kreeften redt uit restaurants. (Schijnt trouwens echt te bestaan, die club. Geweldig, wat een vreselijk leuk, origineel idee!)
Ik was onder de indruk van Charlotte Mutsaers.
Authentiek in haar meningen (dat gedoe over die hoofddoekjes laat die mensen toch), (roep ik ook al jaren) en een kreeft heeft voor haar net zoveel levensrechten als een mensenbaby. Boem. Daar hadden de heren P & W niet van terug.
Ze stuurde me ooit een adhesiebetuiging, na het succes van de Stille MKZ Tocht (2001).
De eerste kunstenaar die zich toen al openlijk in ieder interview uitliet over dierenleed.
Avant la lettre. Ingegeven door een oprecht gevoel voor dieren, niks modieus gedoe,
volstrekt eerlijk, zonder enig eigenbelang.
26 maart 2001
Hierbij willen wij, Charlotte Mutsaers en Jan Fontijn, onze adhesie betuigen voor het initiatief van de stille tocht. Jammer genoeg verblijven we in het buitenland en kunnen wij niet aanwezig zijn bij de demonstratie. Als bijlage zend ik een stuk dat ik voor De Volkskrant schreef. Met vriendelijke groeten
Hierbij willen wij, Charlotte Mutsaers en Jan Fontijn, onze adhesie betuigen voor het initiatief van de stille tocht. Jammer genoeg verblijven we in het buitenland en kunnen wij niet aanwezig zijn bij de demonstratie. Als bijlage zend ik een stuk dat ik voor De Volkskrant schreef. Met vriendelijke groeten
Weer dacht ik, wat jammer nou dat Hanneke Groenteman haar kunstprogramma niet meer heeft. Die had Charlotte ongetwijfeld uitgenodigd met haar boek voor een mooie uitzending.
Trouwens, ik hoorde tot mijn verrassing Joost Prinsen het volgende zeggen in De Wereld Draait Door:
Matthijs van Nieuwkerk:
'Gewoon omdat ik nieuwsgierig was kwam ik er achter - ik weet niet of het je iets zegt - dat jij eigenlijk op de Nederlandse televisie de oudste presentator bent op dit moment, met 65 jaar. En Philips Freriks nummer 2 met zijn 63 jaar'.
Joost Prinsen:
'Nee, maar ik zou mijn titel graag prijsgeven als Hanneke Groenteman, die iets ouder is dan ik, weer met een kunstprogramma zou komen. Ja, als je het nu hebt over heimwee... Zondags om 5 uur Hanneke Groenteman vanuit de Plantage.
Een betere interviewer van kunstenaars heeft Nederland niet gehad naar mijn mening.'
Matthijs van Nieuwkerk:
'Daar sluiten wij ons van harte bij aan Joost!'
APPLAUS
'Gewoon omdat ik nieuwsgierig was kwam ik er achter - ik weet niet of het je iets zegt - dat jij eigenlijk op de Nederlandse televisie de oudste presentator bent op dit moment, met 65 jaar. En Philips Freriks nummer 2 met zijn 63 jaar'.
Joost Prinsen:
'Nee, maar ik zou mijn titel graag prijsgeven als Hanneke Groenteman, die iets ouder is dan ik, weer met een kunstprogramma zou komen. Ja, als je het nu hebt over heimwee... Zondags om 5 uur Hanneke Groenteman vanuit de Plantage.
Een betere interviewer van kunstenaars heeft Nederland niet gehad naar mijn mening.'
Matthijs van Nieuwkerk:
'Daar sluiten wij ons van harte bij aan Joost!'
APPLAUS
Ik schijn dus niet de enige te zijn die Hanneke terug wil met haar programma de Plantage.
Ze heeft veel reacties gehad op die woorden van Joost Prinsen liet ze me weten:
'Jammer dat iedereen die mij vertelt het met Joost eens te zijn het niet
aan de Hoge Heren in Hilversum vertelt... Ik vind het namelijk zelf ook
jammer, maar heb helaas geen macht.'
OPROEP - Wij willen Hanneke Groenteman terug!
Wie vindt ook dat Hanneke Groenteman terug moet komen met een eigen programma op televisie?
Laat het me weten. mail@dafnewesterhof.nl
Ik kan haar vragen wie die Hoge Heren zijn met hun emailadres.
Zullen we met z'n allen een email actie op touw zetten?
Donderdag 17 januari 2008
De Dag van Opaatje's Solarium...
Nu Opaatje zo oud wordt, krijgt hij steeds meer privileges.
Zo slaapt hij al een paar maanden onder de warmtelamp.
Hij geniet er zichtbaar van.
En hij niet alleen. Inmiddels heeft hij een hele schare haantjes om zich heen verzameld.
Nooit geweten dat een haan ook onder de zonnebank wilde, maar inmiddels weet ik anders.
Knus bij elkaar brengen ze de nachten door.
En 's ochtends vroeg is het helemaal feest. Gezamenlijk ontbijt!
Slim van die haantjes en Opaatje heeft op z'n oude dag niet te klagen over gezelschap.
Woensdag 16 januari 2008
De Dag van Brutus Bij Pauw & Witteman!
Victor Löw was gisteravond gast bij Pauw en Witteman. Geweldige acteur, leuke man.
Hij was vorig jaar op Het Beloofde Varkensland met zijn vrouw/collega Mirjam de Rooij, plus regisseur Porgy Franssen, plus crew etc. De flyers en posters voor hun voorstelling Misery (een thriller) zijn hier gemaakt.
Starring: Brutus!
Gistermiddag kreeg ik de uitnodiging voor de premiere en 's avonds zie ik Brutus dus voorbijkomen bij Pauw en Witteman. Prachtige poster geworden. Macaber. De shoot vond plaats in het huis van Rosa & Griet. Brutus kreeg tomatenketchup op zijn oren en op de flyer zie ik dat het er als echt bloed uitziet.
Victor Löw kan leuk vertellen en de heren P & W waren zichtbaar in hun nopjes met zo'n dankbare gast. De fotoshoot was vorig jaar 31 januari 2007 (zie weblog van 1 februari 2007). En de premiere is straks ook op 31 januari, exact een jaar later. Alle reden dus om daar op af te gaan. Ik verheug me al op de voorstelling.
En dan hier eindelijk de foto's - die ik vorig jaar nog niet prijs kon geven - van the making off van de theaterposter. Weer een geweldige herinnering uit het leven van Familie Bofkont erbij!
Dinsdag 15 januari 2008
De Dag van Voor De Bijl Gaan...
'Edelman, bedelman, dokter, pastoor, kortom Jan en Alleman komen naar Het Beloofde Varkensland om kennis te maken met de Familie Bofkont'.
Dat zei ik destijds tegen de rechters tijdens de Bofkont-Oormerkenrechtszaak.
Hanneke Groenteman zegt het veel mooier op haar site (scrollen naar 14 januari - rijk weekend) : 'Je gaat voor de bijl, of je nou 7 bent, president-commissaris, politieagent of oma'.
Ze was hier met haar eigen familie. Een gelukkige oma, die smolt voor Miss Piggy, Boy George en alle andere Bofkonten. Zeer sympathieke dame zonder leeftijd, dol op haar kleinkinderen en net zo verwonderd over de beesten als zij. Jammer hoor dat ze geen TV programma meer heeft. Ik keek altijd naar de Plantage, en als het aan mij ligt, komt dat iedere zondag gewoon weer terug.
Vandaag andere koek. Straks een business afspraak in Woerden en daarna naar Amsterdam, nieuwjaarsreceptie van de gemeente. Eens kijken hoe de wind daar waait, een paar mensen ontmoeten die ik toch zou moeten spreken, want sinds een poosje doet de School voor Dierenliefde weer mee. Zo gaat dat. Op verzoek van het opperhoofd van de groenplannen is het gesprek daarover heropend. Wie weet wat er nog van komen gaat...
Maandag 14 januari 2008
De Dag van Begin De Dag Met Een Dansje
Giel Beelen begint elke dag met een dansje.
Dat doe ik vandaag ook, want heb een waanzinnig leuk weekend achter de rug.
Twee verjaarspartijtjes en een dierengekkenworkshop.
Alledrie meer dan de moeite waard.
Zulke hartelijke mensen, leuke kinderen en allemaal in de ban van de Bofkonten.
De kinderen van het zondagpartijtje hadden bij aankomst een dode zwaan in het weiland zien liggen, terwijl Mokkeltje er met haar neus tegenaan stond te duwen.
Die zwaan hebben we dus met de brancard opgehaald.
Een beetje eng, maar daardoor des te spannender.
Er is gehoelahoept, gezongen en gedanst. Iedere kindergroep schijnt een eigen versie te hebben van 'er is er een jarig' , ik hoor er steeds meer.
Er was ook een primaballerina bij. Ze twijfelde tussen boerin worden of danseres.
Dat grietje legde zo haar been langs haar oor.
En de tweeling van zaterdag was al wat ingevoerd in de familie.
Olivia had al een spreekbeurt op school gehouden over de Famlie Bofkont (op basis van haar moeders verhalen) en nu mocht ze hier haar verjaardag vieren.
Grote opwinding natuurijk om de Bofkonten in levende lijve te ontmoeten.
En een volwassen dame, die de Bofkonten serieus nam als leerkrachten.
Een paar reacties hieronder en kijk maar naar de foto's Feestvarken Olivia, Feestvarken Julia en de workshop. Die spreken voor zich.
hallo dafne,
heel hartelijk dank voor een onvergetelijke verjaardagspartij.
de kinderen hebben het geweldig gevonden! ze hebben vanochtend in geuren en kleuren verslag gedaan aan (andere) oma en opa, en wij vonden het ook een heerlijke dag.
gisteravond sprak ik op een of ander tv-festijn mike en een aantal andere collegas nog (beschermheer theodor holman zat er trouwens toevallig ook bij) en ze waren allemaal jaloers op me, dat ik weer met de varkens had geknuffeld....
veel succes met je mooie project en hopelijk tot een volgende keer!
heel hartelijk dank voor een onvergetelijke verjaardagspartij.
de kinderen hebben het geweldig gevonden! ze hebben vanochtend in geuren en kleuren verslag gedaan aan (andere) oma en opa, en wij vonden het ook een heerlijke dag.
gisteravond sprak ik op een of ander tv-festijn mike en een aantal andere collegas nog (beschermheer theodor holman zat er trouwens toevallig ook bij) en ze waren allemaal jaloers op me, dat ik weer met de varkens had geknuffeld....
veel succes met je mooie project en hopelijk tot een volgende keer!
Dag Dafne,
Gisteren ben ik met een vriendin naar jouw Beloofde Varkensland geweest.
Ik vond het fantastisch!
Ik heb er nog steeds een warm gevoel van, zo'n vlammetje van binnen die sinds gisteren gloeit. Ik voelde het geluk van de dieren en heb dan ook diepe bewondering voor jouw inzet voor al deze lieve dieren. En wat zal jij een gelukkig mens zijn!
Ik waande mij gisteren in het dierensprookjesbos, en zat geregeld ergens op een roze wolk met de gedachte: Oh, dit wil ik ook zo graag! Ik ben eigenlijk jeugdwerker maar werk nu als juridisch secretaresse en al dat zakelijke gedoe is allemaal zó betrekkelijk. Ik voel mij pas echt thuis tussen de dieren. Zo puur, zo oprecht, zo uniek. Met mijn kleine huisje en tuintje houdt het met een hond en wat konijnen wel op, maar o wat was het beloofde varkensland toch een droomeiland hahah! Jammer dat er maar zo weinig mensen zijn die dat (echt) begrijpen.
Vanmiddag las ik het verhaal van Stalker op de site en de tranen liepen ineens over gezicht. En niet zozeer omdat hij is overleden, want helaas, mens of dier, breekt die periode voor ons allemaal aan...maar het waren gewoon gelukstranen omdat hij zijn laatste mooie jaren op jouw Beloofde Varkensland, "de varkenshemel", door heeft mogen brengen. Het raakte mij echt. Ik vind het dan ook erg jammer dat de Familie Bofkont niet naast de deur is, anders had ik je op mijn vaste vrije dag graag elke week vrijwillig willen helpen met poepruimen, stro sjouwen, tussendoorse knuffels, etc. En natuurlijk de verhalen van Arie Bombarie aanhoren.
Ik heb veel geleerd van gisteren en ook de dieren hebben mij één en ander duidelijk gemaakt. Zo heeft Brutale Griet mij laten weten dat ik eens op moet houden met het nuttigen van melkproducten (vegetarier ben ik al jaren), Knor en Knorrie hebben mij hun onstuimige biggenhumor getoond, Miss Piggy en Co. hebben mij hun onvoorwaardelijke varkensliefde laten voelen, Arie Bombarie heeft mij geleerd dat al zijn kabaal niet betekend dat hij je wil afschrikken, maar dat hij gewoon jou wil aanvullen met alle Bofkontverhalen.
Ceasar heeft me laten weten dat er nog vechters zoals jij zijn die zich het lot van dieren aantrekken en dankbaar gebruik maken van een groot netwerk.
En zo alle dieren, ze hebben mij iets bij mij achtergelaten.
Als ik je ooit ergens mee kan helpen, laat het me dan weten.
Voor nu, geniet ik nog van het vlammetje die heerlijk gloeit van binnen!
Veel succes met alles wat je doet en tot ziens!
Gisteren ben ik met een vriendin naar jouw Beloofde Varkensland geweest.
Ik vond het fantastisch!
Ik heb er nog steeds een warm gevoel van, zo'n vlammetje van binnen die sinds gisteren gloeit. Ik voelde het geluk van de dieren en heb dan ook diepe bewondering voor jouw inzet voor al deze lieve dieren. En wat zal jij een gelukkig mens zijn!
Ik waande mij gisteren in het dierensprookjesbos, en zat geregeld ergens op een roze wolk met de gedachte: Oh, dit wil ik ook zo graag! Ik ben eigenlijk jeugdwerker maar werk nu als juridisch secretaresse en al dat zakelijke gedoe is allemaal zó betrekkelijk. Ik voel mij pas echt thuis tussen de dieren. Zo puur, zo oprecht, zo uniek. Met mijn kleine huisje en tuintje houdt het met een hond en wat konijnen wel op, maar o wat was het beloofde varkensland toch een droomeiland hahah! Jammer dat er maar zo weinig mensen zijn die dat (echt) begrijpen.
Vanmiddag las ik het verhaal van Stalker op de site en de tranen liepen ineens over gezicht. En niet zozeer omdat hij is overleden, want helaas, mens of dier, breekt die periode voor ons allemaal aan...maar het waren gewoon gelukstranen omdat hij zijn laatste mooie jaren op jouw Beloofde Varkensland, "de varkenshemel", door heeft mogen brengen. Het raakte mij echt. Ik vind het dan ook erg jammer dat de Familie Bofkont niet naast de deur is, anders had ik je op mijn vaste vrije dag graag elke week vrijwillig willen helpen met poepruimen, stro sjouwen, tussendoorse knuffels, etc. En natuurlijk de verhalen van Arie Bombarie aanhoren.
Ik heb veel geleerd van gisteren en ook de dieren hebben mij één en ander duidelijk gemaakt. Zo heeft Brutale Griet mij laten weten dat ik eens op moet houden met het nuttigen van melkproducten (vegetarier ben ik al jaren), Knor en Knorrie hebben mij hun onstuimige biggenhumor getoond, Miss Piggy en Co. hebben mij hun onvoorwaardelijke varkensliefde laten voelen, Arie Bombarie heeft mij geleerd dat al zijn kabaal niet betekend dat hij je wil afschrikken, maar dat hij gewoon jou wil aanvullen met alle Bofkontverhalen.
Ceasar heeft me laten weten dat er nog vechters zoals jij zijn die zich het lot van dieren aantrekken en dankbaar gebruik maken van een groot netwerk.
En zo alle dieren, ze hebben mij iets bij mij achtergelaten.
Als ik je ooit ergens mee kan helpen, laat het me dan weten.
Voor nu, geniet ik nog van het vlammetje die heerlijk gloeit van binnen!
Veel succes met alles wat je doet en tot ziens!
Zondag 13 januari 2008
De Dag van De Manager Van De Biggencreche
Vandaag niet veel tijd. Wel een foto.
Zoiets zoets zagen we eerder niet.
Vrijdag 11 januari 2008
De Dag van Familie Bofkont Goes International...
Gister een mail teruggevonden, die gewoon te leuk is.
Het BB Busje is uitgeroepen tot favoriete vakantiefoto!
Dear Ms. Westerhof:
I am a frequent visitor to Amsterdam and was there for my 14th visit in April.
I always stay at Hotel Museumzicht on the corner of Jan Luijkenstraat and Hobbemastraat.
I was walking along Hobbemastraat toward the Zuiderbad in April and saw your little bus parked on Vermeerstraat (?) near Hobbemastraat and I just had to take a picture of it.
I didn't even notice the little pig on the front bumper until I got the picture back.
I was looking at the picture again today and decided to enter the words along the top of your bus into Google's search engine, and I was lead to your weblog.
Lots of fun looking through all the pictures of your animals :-)
Thanks for driving such a cool looking bus, it made for one of my favorite holiday photos.
Sincerely,
James Larsen
Virginia, USA
I am a frequent visitor to Amsterdam and was there for my 14th visit in April.
I always stay at Hotel Museumzicht on the corner of Jan Luijkenstraat and Hobbemastraat.
I was walking along Hobbemastraat toward the Zuiderbad in April and saw your little bus parked on Vermeerstraat (?) near Hobbemastraat and I just had to take a picture of it.
I didn't even notice the little pig on the front bumper until I got the picture back.
I was looking at the picture again today and decided to enter the words along the top of your bus into Google's search engine, and I was lead to your weblog.
Lots of fun looking through all the pictures of your animals :-)
Thanks for driving such a cool looking bus, it made for one of my favorite holiday photos.
Sincerely,
James Larsen
Virginia, USA
Donderdag 10 januari 2008
De Dag van De Verschrijving
Woensdag 9 januari 2008
De Dag van de Moederskindjes
Beertje is nog steeds aan de fles en Zwarte Prins hangt tussen de bedrijven door nog steeds aan moeders tiet (waar trouwens niks in zit, zat, of ooit nog zal zitten...). Vandaag is Zwarte Prins op de kop af 5 maanden en Beertje wordt dat volgende week. Bepaald toch geen baby's meer. Missie vindt het allemaal prachtig.
Het is leuk om te zien dat ze eindelijk aansluiting heeft met een soortgenoot.
Weliswaar met haar eigen (aangenomen) kinderen, maar ze is nu niet meer alleen.
Een rare dwarse eigenheimer was het altijd. Door haar moederschap heeft
haar leven meer kwaliteit gekregen en dat vind ik geweldig voor haar.
Voor hetzelfde geld had ze zich helemaal niet in die rol kunnen vinden en had ze Zwarte Prins verstoten (ze kwam als baby zelf ook niet aan de bak en is hier al zeer jonge leeftijd (4 weken) terechtgekomen. Dat verklaart een hoop.
Hoe lang die twee lummels aan de fles zullen blijven hangt van mij af.
Ik kan er ook mee stoppen, maar het is altijd weer zo leuk om ze zo blij te zien
en waarom zou ik er dan mee stoppen?
Ik voorzie nu al hoe dat er straks uit gaat zien:
Beertje aan de fles, die ik vroeger gebruikte voor Rosa & Griet.
Heel grote flessen met oersterke rubber spenen, die tegen een stootje kunnen.
Als Beertje straks een grote Beer is, hangt hij natuurlijk aan die megafles.
Misschien wel voor de rest van zijn leven. Van mij mag het.
Als de flesjes op zijn, loopt Beertje altijd stoer de deur uit.
Buiten doet hij dan zoals de andere varkens doen: wroeten of zijn leven er van af hangt.
The best of both worlds...
Dinsdag 8 januari 2008
De Dag van Een Grote Eer...
Ik kreeg een bijzondere kaart.
Alsof het om een trouwdatum gaat, die herdacht en gevierd wordt!
Mijn dag kan niet meer stuk.
Maandag 7 december 2008
De Dag van Het Grijze Paradijs...
Op deze grijze, winderige en natte maandag is Het Beloofde Varkensland blijkbaar een herinnering aan het paradijs geworden. Dat is een fijne gedachte. En een groot compliment.
Alleen, als ik naar buiten kijk, is het hier vandaag net zo grijs als elders in het land, hahahahaha. Nou ja, beter een grijs paradijs, dan helemaal geen paradijs.
Tot morgen!
Hoi Dafne,
Er is alweer een week voorbij sinds wij Caesars toetreden tot de Orde der Bofkonten vierden! Wat was het gezellig en wat hing er weer een fantastische sfeer! Toen we in de stal bij Lamme Zus in een kring op de grond zaten om haar (ook) te vertroetelen, vroeg iemand mij of ik jouw zuster was!
Dat vond ik een mooi compliment.
Iedere keer wanneer ik op "Het Beloofde Varkensland" ben geweest, voel ik mij een ander mens; iedere keer weer onder de indruk, heel gelukkig en weer opgeladen, vol met positieve energie. En dan te bedenken dat ik ergens las, ik geloof in "Het Groot Familie Bofkont Boek", dat de boeren in de omgeving indertijd zeiden dat de boerderij 'vervloekt' zou zijn.
Nou, ik ben er zeker van dat, indien er een register zou zijn van "De Meest Gezegende Plekken Op Aarde", "Het Beloofde Varkensland" erin zou staan, onder de 'H', de 'B', de 'V' en de 'P' van Paradijs!
Er is alweer een week voorbij sinds wij Caesars toetreden tot de Orde der Bofkonten vierden! Wat was het gezellig en wat hing er weer een fantastische sfeer! Toen we in de stal bij Lamme Zus in een kring op de grond zaten om haar (ook) te vertroetelen, vroeg iemand mij of ik jouw zuster was!
Dat vond ik een mooi compliment.
Iedere keer wanneer ik op "Het Beloofde Varkensland" ben geweest, voel ik mij een ander mens; iedere keer weer onder de indruk, heel gelukkig en weer opgeladen, vol met positieve energie. En dan te bedenken dat ik ergens las, ik geloof in "Het Groot Familie Bofkont Boek", dat de boeren in de omgeving indertijd zeiden dat de boerderij 'vervloekt' zou zijn.
Nou, ik ben er zeker van dat, indien er een register zou zijn van "De Meest Gezegende Plekken Op Aarde", "Het Beloofde Varkensland" erin zou staan, onder de 'H', de 'B', de 'V' en de 'P' van Paradijs!
Zondag 6 januari 2007
De Dag van Sus Domesticus, De Kok, De Dierenarts/De Boer & Zijn Inkeer...
Het varkensgeslacht heet Sus Scrofa, maar dat geldt meer voor de Wildemannen onder hen. Daarom worden de Aagjes, de Vrouw Vossen, de Gieltjes, de Caesars, de Brammetjes, de Knor & Knorries etc. onder de varkens voor het gemak Sus Domesticus genoemd.
Onlangs las ik in dagblad Trouw over een kok die twee biggen had gekocht en afgemest met de meest exquise hapjes. Zijn varkens hadden namen (ingewikkelde, vernoemd naar een Italiaanse worst, dus die ben ik vergeten), een fijne stal met stro en een grasveldje om te wroeten. Na een klein jaar bracht hij ze samen met z'n vrouw naar de slacht en verwerkte ze tot van alles en nog wat. Het hele varken, wel te verstaan, werd verwerkt. En dat schijnt nieuw te zijn. Hij schreef er een boek over, Sus Domesticus, van kop tot staart.
Ik hoorde hem er over vertellen op de radio bij Mieke van de Weij in de Tros NieuwsShow. Mieke had net in de krant gelezen over Caesar's weigering om zich te laten slachten en bracht dat in. Dat leek de kok/schrijver overdreven, want zijn twee varkens waren zonder slag of stoot, zo met hem mee de slachterij ingelopen.
Ten eerste was ik blij verrast dat Het Beloofde Varkensland werd genoemd op een volstrekt vanzelfsprekende manier. 'Bij Caesar van Het Beloofde Varkensland ging dat heel anders', begon Mieke, en dat werd door de kok meteen aangevuld met 'o ja, in Amstelveen ja', en zo spraken ze nog wat verder.
Mooi. Het Beloofde Varkensland doet dus mee in de meningsvorming over varkens, hun leven, de slacht etc. Ik 'wantrouw' de kok wat betreft die 'makkelijke' slacht. Logisch dat die varkens van hem meteen de slachterij inliepen. Ze werden er heen vervoerd met een trailer. Als de klep dan open gaat, kunnen ze nergens anders heen, dan die slachtplaats in.
Caesar kon kiezen, want die liep los op straat. En die was niet gek... Een heel ander verhaal dus. Maar ik vergeef het de kok, want hij is een leek op varkensgebied, dus dan kun je het scala in hun gedrag niet overzien.
Nog verraster was ik toen ik vernam, waar die twee biggen vandaan kwamen. Bij een dierenarts/boer/bio-industrie-consultant. Hij heeft een boek heeft geschreven voor de varkenshouderij (bio-industrie) met allerlei tips en aanwijzingen (met veel foto-illustraties) hoe je het meeste rendement uit je varkensbedrijf kunt halen.
Maar ook hoe je bijvoorbeeld het beste biggen castreert (uiteraard zonder narcose) zodat je eigen werkplezier optimaal verzekerd is. Dit laatste ongetwijfeld niet uit sadisme, maar uit overwegingen van comfortabele werkomstandigheden voor de boer, maar het blijft bizar om deze tekst onder zo'n gruwelfoto te zien staan.
Deze man was een paar jaar geleden op Het Beloofde Varkensland.
De vereniging van dierenartsassistentes hadden hier hun Jaardag georganiseerd en hem ook als spreker uitgenodigd. Een lang verhaal kort: BabyBig ontmaskerde hem, toen we met het hele gezelschap naar de Familie Bofkont gingen. Ze was aanhalig, maar hij was er niet van gediend: 'Ga weg stomvervelend beest. Kreng!'
En hij duwde haar bruusk van zich af.
Toen werd duidelijk dat zijn 'varkenspassie' een pose was. (BabyBig was in die tijd nog een adorabele big in de groei, iedereen viel altijd als een blok voor haar...)
En wat blijkt nu?
Die twee biggen zijn door hem aan de kok geleverd.
Met als extra unique selling point: 'Wij castreren onze biggen niet'.
Heel goed. Een mens is dus nooit te oud, of te ijdel, of te onaardig tegen varkens om te leren!
Vrijdag 4 januari 2008
De Dag van De Dierenfotografie...
Eerst een Veluws vosje tam maken met lekkere hapjes en er dan vlug een plaatje van schieten. Slim van die fotografen. Ze hadden kunnen weten dat het fout zou aflopen voor het vosje. Beleid schijnt te zijn dat zo'n tamme vos dan 'uit voorzorg wordt afgeschoten' omdat hij ziektes zou kunnen overbrengen.
En ja hoor, op Oudejaarsdag is dit leuke dier doodgeschoten. Waarschijnlijk ook door hem eerst gelokt te hebben met een oliebol. Wat misselijk. Zowel van de fotografen als van de brave hendrikken van het wildpark. Dat idiote hysterische gedoe altijd over die zogenaamde ziektes. Er gebeurt nooit wat.
Die fotografen zou je wat. Het is al langer bekend dat die alles voor een foto overhebben - lees heel wat dierenleed aanrichten - bijvoorbeeld vogels vastplakken met bisonkit etc.
De goede niet te nagesproken natuurlijk.
Vosje dood door 'NATUUR' fotografen
Schaarsbergen - Opnieuw zijn fotografen in opspraak geraakt die wilde dieren voeren voor een mooi plaatje. Op het nationaal park De Hoge Veluwe heeft men de afgelopen weken een vosje gevoerd, dat daardoor de angst voor de mensen verloor en tam werd.
Het beestje liet zich meelokken door hondenbrokken naar een mooie gras- of heide-omgeving, zodat het beestje mooi op de foto of film gezet kon worden. De vos liet zich makkelijk vastleggen, op zondagen liepen er wel twintig mensen om de vos heen.
Een woordvoerster van het nationaal park De Hoge Veluwe heeft tegen Blik op Nieuws verteld niet blij te zijn met deze actie van de fotografen en filmers. 'Toen wij er lucht van kregen hebben de parkmedewerkers met een aanstelling tot buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA), extra gesurveilleerd in de omgeving. De BOA's hebben echter geen mensen de vos zien voeren'. Doordat een vos ziektes op de mens kan overbrengen moet een tamme vos worden afgeschoten. Dit is ook het treurige lot van het vosje. Het vosje is inmiddels afgeschoten. De woordvoerster hoopt dat men inziet wat de gevolgen zijn als wilde dieren gevoerd worden.
Schaarsbergen - Opnieuw zijn fotografen in opspraak geraakt die wilde dieren voeren voor een mooi plaatje. Op het nationaal park De Hoge Veluwe heeft men de afgelopen weken een vosje gevoerd, dat daardoor de angst voor de mensen verloor en tam werd.
Het beestje liet zich meelokken door hondenbrokken naar een mooie gras- of heide-omgeving, zodat het beestje mooi op de foto of film gezet kon worden. De vos liet zich makkelijk vastleggen, op zondagen liepen er wel twintig mensen om de vos heen.
Een woordvoerster van het nationaal park De Hoge Veluwe heeft tegen Blik op Nieuws verteld niet blij te zijn met deze actie van de fotografen en filmers. 'Toen wij er lucht van kregen hebben de parkmedewerkers met een aanstelling tot buitengewoon opsporingsambtenaar (BOA), extra gesurveilleerd in de omgeving. De BOA's hebben echter geen mensen de vos zien voeren'. Doordat een vos ziektes op de mens kan overbrengen moet een tamme vos worden afgeschoten. Dit is ook het treurige lot van het vosje. Het vosje is inmiddels afgeschoten. De woordvoerster hoopt dat men inziet wat de gevolgen zijn als wilde dieren gevoerd worden.
Knor & Knorrie moesten ook dood na een fotoshoot.
Jammer is dat ik het hoe en wat niet heb kunnen achterhalen.
Tenminste niet op een fantsoenlijke manier.
Wat weet ik wel?
Ik kreeg een mail van een meisje dat in haar maag zat met twee zeer jonge biggetjes. Haar broertje werkt als stagiaire bij een Dierenkliniek. Daar waren op een gegeven moment twee biggetjes om dood te spuiten na een fotoshoot. Tenminste zo gaat het verhaal. Broer belt zus en zus mailt mij. Zo zijn Knor & Knorrie bij mij terecht gekomen. Ik krijg niet boven water om welke dierenkliniek het gaat.
Brabant, Budel zoveel weet ik. Zus weet niet welke kliniek(?) of wil het niet zeggen, en broer woont nog thuis. Dus na wat speurwerk heb ik zijn vader gebeld. Die wil niks zeggen want is bang dat zoon zijn baantje kwijtraakt. Jammer, want ik had gerichte vragen over de afkomst van de biggetjes, omdat Knorrie zo aan de diarree was.
Die Dierenkliniek zou mij hopelijk kunnen vertellen in welke toestand die biggetjes daar gebracht zijn. Hadden ze nog moedermelk gehad, hoe lang waren ze bij de moeder weg etc.etc.
Toen heb ik een paar Dierenklinieken in Budel en omgeving gebeld.
Niemand wist wat. Wat ik nog had kunnen doen was de media er bij halen. Maar het meisje en haar broer waren goed voor de biggetjes geweest. Ik wilde ze niet in moeilijkheden brengen.
Dus rest mij nog 1 ding:
Allemaal goed opletten of er binnenkort 1 of 2 kleine biggetjes verschijnen in een reclame, print, TV of wat dan ook. En mij dat dan onmiddellijk laten weten.
Ik ben heel blij om te kunnen zeggen dat Knor & Knorrie het heel goed doen.
Ze zijn als kool gegroeid - inmiddels groter dan de poezen, toen ze kwamen waren ze 3x kleiner. En blij! En brutaal! Zelden heb ik speelsere biggen gehad.
Vooral Knor kan er wat van. Hij scheurt door het huis heen.
Het is een feest om mee te maken.
Dus wat dat betreft, is het allemaal goed gekomen.
Donderdag 3 januari 2008
De Dag van Caesar de Eerste en Caesar deTweede...
Hallo Dafne,
Als ik op je weblog kijk zie ik rechtsbovenaan een schaap met de naam Caesar.
In je dagelijkse praatje heb je het steeds over Caesar het varken.
Is dit misschien een vergissing?
Als ik op je weblog kijk zie ik rechtsbovenaan een schaap met de naam Caesar.
In je dagelijkse praatje heb je het steeds over Caesar het varken.
Is dit misschien een vergissing?
Gister werd ik bij Caesar geroepen. Hij had de hele tijd door het raam staan kijken naar Caesar. Caesar? Maar dat ben ik toch? Ben ik nu gek of hoe zit het? Ik heb hem uitgelegd dat er inderdaad sprake is van verwarring. Caesar is Caesar en dat blijft ook zo. Geboren in de schaapskooi met de keizersnee, waar ik getuige van was. Zo is hij aan z'n naam gekomen.
Maar nu is er een nieuwe Caesar bijgekomen. Een heel groot varken. 'Waarom heb je die ook Caesar genoemd?' vroeg Caesar beteuterd. Notabene een varken! Dat vind ik helemaal niet leuk.'
'Nee vent dat snap ik', antwoordde ik hem. 'Je bent niet de eerste die er over begint. Maar ik zal het je uitleggen'. En toen heb ik hem verteld dat Caesar al zo heette bij de slager. Dat hij aan z'n naam gekomen is door een prijsvraag voor kinderen. En dat de naam Caesar toen gewonnen had, omdat de kinderen dat de allermooiste naam vonden.
Toen ik dat gezegd had, klaarde Caesar al een beetje op. 'Ja, het is ook een hele mooie naam,' zei hij trots. 'Veel mooier dan bijvoorbeeld Gevaarlijke Eddy.'
We hebben er nog een poosje over doorgepraat. Dat de verwarring pas echt goed op gang kwam, toen Caesar - het varken dus - spontaan geadopteerd werd door de Caesar Groep, een bedrijf uit Utrecht. 'Je begrijpt dat het nu heel lastig wordt om hem een andere naam te geven'.
Caesar knikte, want dat snapte hij ook wel. Uiteindelijk kwam hij zelf met een oplossing: 'Ik weet wat! Laten we dat varken dan Caesar de Tweede noemen!'
Op zich is dat niet zo'n gekke oplossing, maar...
Caesar de Eerste luistert heel goed naar z'n naam. Ik hoef hem maar te roepen, of daar komt hij al aan. Dat is van belang, omdat hij ander voer krijgt dan de varkens.
Als ze 's ochtends allemaal staan te ontbijten, duikt hij meteen op de varkensbrokjes af. Dan wil hij met ze meeeten. Dat is niet de bedoeling, want in varkensvoer zitten stoffen, die ronduit slecht zijn voor schapen.
Maar als ik dan zijn naam dan roep, loopt ie altijd onmiddellijk achter me aan en krijgt hij zijn schapen-ontbijt apart van de rest. Hoe moet dat dan straks gaan als ik Caesar roep en Caesar de Tweede dan ook op me afstormt? Dat is pas echte verwarring.
En Casear de Tweede roepen heeft denk ik niet veel zin.
Het gaat om de eerste klanken. Zodra die zijn uitgesproken, komt er respons.
Brutus en Caesar. Beiden gered van de slacht. Allebei gezegend met de namen van indrukwekkende veldheren. De slager schreef zijn naam met ea, Ceasar, dus toch een verschil, maar dat maakt qua klank natuurlijk niks uit.
Ik moet er nog eens goed over nadenken. Op 't moment speelt het nog niet, want Caesar de Tweede ligt nu nog prinsheerlijk in z'n Caesar Palace. Maar als hij straks in de groep gaat leven, wordt het anders.
Misschien toch een andere roepnaam?
hallo dafne,
bedacht me vandaag pas, dat je natuurlijk al een ceasar op het erf hebt rondhobbelen...
(en er is natuurlijk al een ceasar's palace gebouwd in het verleden...)
kan je ceasar twee voor het gemak niet zeesar noemen, hij is immers gek op de zee!
Wellicht een idee om de webcam de komende dagen op hem te richten?
ik wil deze roze beroemdheid wel volgen hoor.
bedacht me vandaag pas, dat je natuurlijk al een ceasar op het erf hebt rondhobbelen...
(en er is natuurlijk al een ceasar's palace gebouwd in het verleden...)
kan je ceasar twee voor het gemak niet zeesar noemen, hij is immers gek op de zee!
Wellicht een idee om de webcam de komende dagen op hem te richten?
ik wil deze roze beroemdheid wel volgen hoor.
Woensdag 2 januari 2008
De Dag van De Aanstaande Woningruil...
Gister was het zover. Zwarte Prins voor het eerst de Grote Varkenswereld in.
Samen met Miss Universe en Beertje. Beertje deed heel stoer. 'Kom maar met mij mee, ik zal het je allemaal wel eens laten zien.'
Caesar stond ze al op te wachten, nieuwsgierig als hij is. Zwarte Prins kent hij alleen vanaf de voortuin achter gaas, maar hij had hem nog niet met losse handen gezien.
Missie had het buiten snel bekeken en wilde weer gauw terug naar haar eigen kraamkamer. Zo ziet ze het nog steeds. Nog steeds is ze dagelijks druk in de weer met haar kraamnest. Alles moet herschikt en ververst, en wee je gebeente als je je er mee bemoeit, dan kun je de wind van voren krijgen.
Eenmaal buiten nam Beertje dus het voortouw. Na een confrontatie met Brammetje, die Zwarte Prins meteen zo'n beuk gaf dat ie er van omrolde, trokken de stiefbroertjes zich veilig terug voor de boerderij. Daar kreeg Zwarte Prins zijn eerste wroetles van Beertje. Hij bracht het er goed van af.
De rest van de Familie Bofkont stond achter op het land, zodat de eerste keer buiten, goed en rustig verlopen is. Na een uurtje wilden ze weer naar binnen. Dat kon. Lekker veilig en warm bij Missie. Volgende week gaan ze verhuizen.
Missie, Zwarte Prins en Beertje gaan naar het domicilie van Lamme Zus.
Een groter huis en een lekker stukje grond als voorportaal voor straks de grote vrijheid.
En Lamme Zus, die gaat voorlopig naar de melkerij. Daar heeft ze meer aanspraak, de binnentuin en het buitenstuk aan de voorkant. Woningruil dus. Maar het meest spannende is, dat ze daar gezelschap krijgt van Knor & Knorrie. Als dat goed gaat, dan is dat pure winst voor allemaal.
Knor & Knorrie een pleegmoeder en Lamme Zus een doel in haar leven: twee opgroeiende biggetjes opvoeden. Dat gaat vast heel leuk worden.
Dinsdag 1 januari 2008
De Dag van Een Nieuw Begin...
Lieve Vrienden,
Namens de hele Familie Bofkont mag ik jullie Voorspoed & Geluk toewensen voor dit nieuwe mensenjaar. Dat jullie allemaal maar je eigen bestemming mag vinden, want daar gaat het toch om in het leven. Niet om geld of goederen, maar of je kunt leven naar je eigen aard.
Kijk maar naar ons. Wij leven allemaal naar onze eigen aard op Het Beloofde Varkensland.
Wij zijn eigenwijs. Gelukkig maar.
Wij hebben een eigen wijs, zo zingen wij ons lied en niet anders.
Geen mens kan ons dat afpakken.
Zoveel geluk wensen wij jullie dus ook allemaal toe.
Maak dus van 2008 een zoektocht.
Wroet maar net zolang tot je je eigen bestemming hebt gevonden.
Vroeg of laat komt die wel tevoorschijn.
Ons eigen varkensjaar is nog niet ten einde.
Op 17 februari 2007 zijn we begonnen met Het Jaar van het Varken.
Wij gaan nog even door tot 6 februari.
Jullie zullen dan zeker weer van ons horen.
Tot dan!
en niet vergeten:
Familie Bofkont, de kortste weg naar Geluk...