Workshops & Teambuilding voor bedrijven etc. info
Individuele Brainstormwandeling in de polder met coach Dafne Westerhof ter inspiratie voor wie iets anders wil met werk of leven. info
Familie Bofkont Workshop info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
Maandag 31 maart 2008
De Dag van De Avonturen Van Opaatje...
Opaatje blijft verrassen. Zaterdag was hij ineens heel innig met Jonge Blom,
1 van Moeke's dochters. Ze lagen ieder aan een kant van zijn hek met elkaar te kletsen. Weet je wat dacht ik, ik laat hem eruit, doe de staldeur dicht, dan kunnen ze even lekker samen zijn. Maar dat bleek niet genoeg. Opaatje wilde het erf op. En waarom niet? Het was mooi zacht weer en ik was de hele tijd in zijn buurt om hem in de gaten te houden, dus er was eigenlijk geen bezwaar.
Opaatje strompelde dus naar buiten, maar ook het erf bleek hem niet voldoende. Hij struikelde linea recta richting grote varkensmassagesalon. Daar was hij nog nooit geweest. Hij heeft wel lef, dat oudje. Eerst maakte hij alle dames het hof, toen ging hij op de heren af. Ze waren allemaal diep onder de indruk. Geen enkel varken haalde het in zijn of haar hoofd om Opaatje de toegang te beletten.
Integendeel. Ze vonden het machtig interessant. Brutus was helemaal geobsedeerd.
En nu komt het: Opaatje wilde niet meer naar huis en heeft de nacht bij de hele Familie Bofkont doorgebracht. Grote kans dat hij daar nu wil blijven wonen. Van mij mag het, maar het levert logistieke problemen op voor zijn eten en drinken. En hij heeft een huidaandoening, een soort wild vlees dat voortdurend een beetje bloedt, en daar wordt nu door de anderen met grote graagte aan gelikt. Niet handig dus in verband met het verzorgen van die plekjes, die ik regelmatig behandel met betadine of blauwsel.
Maar een aandacht en een sjans dat dat oudje heeft! Hij staat in het middelpunt van de belangstelling en geniet daar met volle teugen van. Gisteravond zag ik zelfs dat Jonge Blom stijf tegen hem aan was gaan liggen. Het zag er niet naar uit dat ze nog van plan was om terug naar huis te gaan.
De foto's van de bijzondere workshop van gisteren staan vanavond op de site. Een bont gezelschap vanuit alle windrichtingen met bijzonder aardige betrokken mensen. Ook allemaal families en familietjes. En de Bofkonten waren stuk voor stuk adorabel. Lamme Zus was groots, evenals Caesar de Tweede, de Gebroeders Beer, Aagje, ach allemaal eigenlijk. Miss Piggy wordt steeds leuker, ze geeft voortdurend vocaal commentaar op de mensen.
Speciaal voor Maximiliaan was een heel lieve familie uit Amsterdam gekomen. De moeder had alles over hem uit de krant geknipt en was zielsgelukkig dat ze hem eindelijk eens in levende lijve zag. Een bezoek aan Het Beloofde Varkensland was haar hartenwens die gister in vervulling is gegaan.
Ook fans uit het hoge noorden. Journaliste Jantien de Boer uit Leeuwarden met haar zoon, die een boekje meebracht: Dwars! - waarin ze een column over Aagje had geschreven (nadat ze haar op TV had zien rennen in het maisveld). Wist ik niks van, grote verrassing dus. En hondentrainster Marjanda van Splunter uit Groningen, die ook haar eigen boek meebracht, De Nationale Hondenwijzer.
Dan was er nog een meisje dat altijd al een biggetje had willen zijn en samen met haar zusje besprongen werd door Knor & Knorrie.
En dan die aardige mensen die een hele kist appels meebrachten.
Nou ja, te veel om op te noemen allemaal. De foto's zullen wel weer voor zich spreken.
Volgende week zondag - 6 april - weer een nieuwe workshop...
Zaterdag 29 maart 2008
De Dag van de Zomertijd
Grote opwinding bij Familie Bofkont.
Ineens lag er een prachtige kaart.
Afzender Brigit, een van de trouwste Familie Bofkont Fans.
Wat nu?
Het schijnt dat de klok vannacht een uur vooruit wordt gezet.
Om 2 uur zal de wekker keihard afgaan.
En dan zal 1 van de varkens de wekker een uur vooruit moeten zetten.
En wie mag dat doen?
Ze zijn nu al aan het kiften.
Iedereen wil dat natuurlijk doen,
maar Aagje vindt dat zij - als oudste van de roze lummels - daar het volste recht toe heeft.
Ze zal van 2 uur 3 uur maken en dat is een plechtige handeling.
Brammetje vindt het maar helemaal niks, die zomertijd.
Dat betekent een vol uur minder slapen, nou wat is daar nou aan?
Maar de Gebroeders Beer zien het wel zitten, evenals Gieltje.
Keten in de polder tot 's avonds laat!
Lamme Zus & Caesar kunnen hun geluk niet op.
Romantische avondwandelingen op Het Beloofde Varkensland!
Wat een vooruitzicht...
En Juffrouw Loes is helemaal door het dolle heen.
Straks gaat ze echt kennis gaan maken met de hele Familie Bofkont.
Als er meer licht en zon komt, is iedereen in een beter humeur.
Dan mag ze er vast wel eens bij komen liggen.
Al is het maar heel bescheiden aan de zijkant,
met alleen haar spitse snoetje uit het stro.
Het gaat vast een hele fijne zomer worden!
Vrijdag 28 maart 2008
De Dag van De Nieuwe Vleesvervangers...
Het Vlees is zwak, maar niet meer als je dit smerige tafereel ziet.
Goed plaatje voor als je vegetarier wilt worden en er moeite mee hebt.
Dan is het ineens niet moeilijk meer om te stoppen.
foto: Michael Danker
Ga straks naar het eerste Nationale Vleescongres. Ben heel benieuwd wat daar gaat gebeuren. Zal het ook over die wantoestanden gaan in de slachthuizen?
Over Happy Meat? Over vleesvervangers? Ik zal het allemaal gaan horen.
Geef mij maar een levende Knor & Knorrie. Daar kan niks tegenop.
Knor & Knorrie als de Nieuwe Vleesvervangers.
Dat is nog eens een trend!
Donderdag 27 maart 2008
10.30 uur - Extra post van belangrijk nieuws
En om het allemaal nog erger te maken:Lees hier het bericht uit de Volkskrant van vandaag.
Lees en huiver...
PS - BOFKONT BIOGRAFIE
Gelukkig ook wat leuk nieuws.
Alle Bofkonten hebben nu een biografietje in het Familie Bofkont Smoelenboek.
Klik op de pasfoto's in de fotostrook bovenaan - van Aagje tot Zwarte Prins en voila!
Donderdag 27 maart 2008
De Dag van Marokkaanse Varkens...
Ik las een bericht in de krant. Kan het amper geloven,
maar vrees dat het waar is:
Varkensvlees in Marokko
AMSTERDAM - Door het groeiende toerisme is de varkensindustrie in islamitisch Marokko bloeiende.
Foto: ANP
Marokko zorgt voor een stijging in de vraag naar varkensvlees. Gevolg is dat de varkensfokkerijen bloeien als nooit tevoren. Vanwege het toerisme geldt in Marokko en Tunesië geen verbod op het fokken van varkens zoals dat wel het geval is in Algerije en Libië.
Marokko telt nu zeven fokkerijen waar twee christenen, een jood en vier moslims de scepter zwaaien. Per jaar produceren de fokkerijen 270 ton vlees. Het slachten van de varkens gebeurt op een speciale afdeling van de slachterij vanwege de islamitische voorschriften.
Tachtig procent van het vlees is bestemd voor hotels in Agadir en Marrakech. De andere twintig procent is voor supermarkten en speciale slagers.
Voor joden en moslims zijn varkens onreine dieren maar volgens de varkenshouders heeft noch een rabbijn noch een imam bezwaar gemaakt tegen hun inkomstenbron.
Nu moet ik er steeds aan denken, hoe die varkens daar behandeld worden en wat die speciale slacht dan inhoudt... Ik word niet vrolijk van deze gedachten. Voel er veel voor om me ter plekke te orienteren.
Misschien kan ik er een reportage van maken en dat aan een omroep of krant slijten. In ieder geval ga ik morgen naar het eerste Nationale Vlees Congres.
Benieuwd of ze daar wel eens van varkens in Marokko gehoord hebben.
Woensdag 26 maart 2008
De Dag van De Sneeuw, De Stille Tocht En Hoe Nu Verder?
Gisterochtend moest ik om 10.30 uur in Deventer zijn.
Was er ruim op tijd en heb helemaal niks gemerkt van de file-chaos.
Onderweg kwam ik een vrachtwagen tegen en ik zag een stel roze oortjes omhoog steken.
Ik zal nooit wennen aan dat akelige beeld. De onmacht van die varkens en het besef dat er geen uitweg meer voor ze is.
Voor ik weg ging, heb ik nog prachtige foto's kunnen maken van Familie Bofkont tijdens hun sneeuw-ontbijt. Hoe anders begon hun dag in vergelijking met die van hun collega's op transport.
Maar wat kan ik doen? Wel kreeg ik bericht van de Dierenbescherming over hun campagne tegen internationaal veestransport. Die kunnen we allemaal ondertekenen.
'Handle with care', campagne tegen internationaal veetransport
06-03-2008
Een coalitie van dierenwelzijnsorganisaties start vandaag een internationale campagne om transport van slachtvee over lange afstanden te stoppen. De coalitie, waar ook de Dierenbescherming deel van uitmaakt, wil in plaats van lange-afstandstransport van levende dieren handel in vlees van dieren die zijn geslacht dichtbij de plaats waar ze zijn gefokt en/of gemest. De coalitie roept het Nederlandse publiek op via de website www.handlewithcare.tv/nl een petitie te ondertekenen waarmee de Europese Commissie wordt gevraagd een einde te maken aan veetransport over lange afstanden.
Gister was ook de dag dat mijn gedachten teruggingen naar 7 jaar geleden:
Op 25 maart 2001 liepen we namelijk met duizenden mensen mee in de Stille MKZ-Tocht. Het was die dag ook heel koud, vooral erg guur, maar er kwamen toch zoveel mensen naar het Museumplein. Nooit eerder had een protest tegen dierenonrecht zoveel volk op de been gebracht. Later is dat ook nooit meer gebeurd. Ik vrees dat dat ook nooit meer zal gebeuren. Nu verlopen de protesten grotendeels via internet en handtekeningenacties.
Toch zou het geweldig zijn om met duizenden echte mensen op het Museumplein te staan en een tocht door Amsterdam te lopen als protest tegen de veetransporten. Het was een krankzinnige week toen in 2001, om die MKZ - Tocht rond te krijgen. We - Dennis, Merel en ik - organiseerden dat met 3 (!) man en het hele land stond op z'n kop.
Alles uit eigen zak betaald, geluidinstallaties huren etc, het heeft duizenden guldens gekost, maar het moest want ik wilde dat er een tegengeluid kwam. Al die gezonde productiedieren die vernietigd werden, het was krankzinnig. In die ene week heb ik meer dan 80 (inter)nationale interviews moeten geven, op TV, radio en krant.
Ik weet nog goed dat ik door Paul de Leeuw werd ondervraagd voor de radio. Hij vond het maar gek allemaal, een stille tocht voor dieren. En Dieuwertje Blok was ook behoorlijk sceptisch. "Hoezo? Die beesten zouden sowieso toch geslacht gaan worden? Wat maakt dit dan uit?" En ik maar weer overal uitleggen dat dat wel degelijk uitmaakt. Dat gezonde dieren vernietigen, louter vanuit een economisch belang, onaanvaarbaar is. Mijn angst van toen is helaas uitgekomen: Het is mainstream geworden om tijdens een uitbraak van een besmettelijke veeziekte, massaal dieren te 'ruimen.'
fotoreportage Stille Tocht voor de Vernietigde Consumptiedieren
verslag MKZ Mars
Niemand gaat er de straat meer voor op.
Maar de Grote Protest-Mars Tegen De Internationale Veetransporten?
Als iemand dat goed organiseert, zou dat nog wel eens een succes kunnen worden.
Wie wil dat gaan doen?
Kom op mensen! Dit is jullie kans.
Zo vaak word er verzucht: 'Ik voel me zo onmachtig, want je kunt er toch niks aan doen.'
Dat is niet waar. Iedereen kan altijd iets doen. Iets kleins of iets groots, dat maakt niks uit.
Die Protest-Mars, die zie ik nog wel lukken.
Maar dan moet die wel retegoed aangepakt worden.
Wie pakt die handschoen deze keer op?
Maandag 24 maart 2008
De Dag van De Paaslammetjes en Tweede Paasdag
Sprookjesachtig mooi vanochtend met twee spelende hazen in een witte boomgaard.
Toen ik terugkwam met mijn camera, was de haas weg en begon het al snel te dooien.
Ik ben blij met het protest van de dierenartsen tegen het onverdoofd slachten van dieren.
Eindelijk doen de dierenartsen als groep hun mond eens open.
Al die schattige paaslammetjes die over een paar maanden halal geslacht gaan worden...
Niet alleen voor de consumptie binnen Nederland, er bestaat ook een lucuratieve handel in halal geslachte dieren voor het buitenland.
Wat heeft dat dan nog met godsdienstige motieven te maken?
Dan gaat het gewoon weer doodordinair om geld.
Gelukkig heb ik 2 rammetjes voor de halalslacht kunnen behoeden: Gevaarlijke Eddy & Caesar. Gevaarlijke Eddy is dan wel 3 jaar geleden overleden, hij heeft hier toch 3 mooie levensjaren gekend. En Caesar is ook al weer 6 jaar nu. De jaren vliegen voorbij.
Gister kwam ik stukje tegen dat ik 4 jaar geleden over Aagje schreef:
Aagje is nu 6 jaar, ik hoop dat ze 10 of misschien wel 15 wordt, stond er.
Nou, dit jaar wordt ze al 10! En als ik haar zo zie, vind ik dat ze minstens 20 jaar moet worden...
Je hebt het niet voor het kiezen. Ineens las ik gister dat Eckart Wintzen ploteling is overleden aan een hartstilstand. Ik ken hem vanuit de zakenwereld. Hij is maar 68 jaar geworden en van hem had nou iedereen verwacht dat hij minstens de 100 zou halen.
Vanmiddag komt de slager op bezoek bij Caesar de Tweede. En misschien de jager ook bij Juffrouw Loes. De Slager & De Jager. Morgen meer over die twee.
Zondag 23 maart 2008
De Dag van Harm & Thea en Eerste Paasdag
Altijd moet ik met Pasen aan Harm & Thea denken.
Mijn twee lieve Pino's. Vooral Harm, een gigahaan.
Een paar dagen voordat deze twee vleeskuikens naar de slacht zouden gaan, zijn ze op mijn verzoek uit een bio-industrie-kippenstal meegenomen.
Ze woonden daar met 80.000 broertjes en zusjes. Ik had ze 'besteld' bij een klant van mij, van wie ik wist dat zijn broer kippenboer was.
Dat was eind 2000.
Ach, die twee opgeblazen stakkers. Ze waren zo verdwaasd. Kan ook niet anders. In bijna 40 dagen tijd waren Harm & Thea opgepompt van gele donzige kuikentjes tot slacht'kippen' van meer dan anderhalve kilo.
Ze piepten als kuikens maar zagen er uit als volwassen kippen.
Daar word je dus raar van als dier.
En stinken dat ze deden! Stinken!
O, o, o wat stonken die twee. Niet te harden gewoon. Ze stonken maar kippenmest van 80.000 kippen. Al hun porieen waren verzadigd met de stank van de mest van hun monsterlijk grote 'familie'.
Harm & Thea wilden de hele tijd aan m'n voeten ziten. In het volle licht. Dat waren ze gewend. De lichten branden dag en nacht in die kippenfabrieken. Want als het licht uitgaat, gaat een kip van nature rusten. Dat mocht niet, want dat zouden ze niet meer eten. En ze moesten achter mekaar dooreten, dag en nacht, anders zouden ze niet na 40 dagen op die anderhalve kilo gewicht uitkomen.
En daar zat ik dus hele dagen en een deel van de nacht met Harm & Thea aan m'n voeten. Hun kopjes gingen mechanisch op en neer om voortdurend graan op te pikken. Zo heb ik ze heel langzaam kunnen aftrainen van dat neurotische gevreet.
Het heeft 6 maanden geduurd voor ze naar buiten durfden. Ze waren te angstig en hadden geen idee wat ze met buiten aanmoesten. Thea stierf aan een hartaanval. Ik zal nooit vergeten hoe ik haar aantrof. Ze lag ineens zomaar op haar rug. Een gigakip met twee groteske gele poten in de lucht gestoken.
Harm heeft nog een dik jaar langer geleefd. Hij werd een prachtige haan met een vuurrode kam en een geluid als een misthoorn. En zo aanhankelijk. Mocht mee met Dierendag in de Scharrelkeet voor boekhandel Scheltema. De avond tevoren heb ik z'n kont nog schoongewassen.
Zes maanden later moest ik hem laten inslapen vanwege een infectie aan z'n poot.
Avond aan avond zat ik met Harm op schoot met zijn zere poot in een bak biotex. Ik gaf hem dagelijks een anti-biotica injectie. Het mocht niet baten, er was een bacterie in z'n bloed gekomen. Wat heb ik dat erg gevonden. Harm was te gek. Een character. En zo tam, ik tilde hem op en dan stond ik daar met een Pino in mijn armen. We hadden zo samen in Sesamstraat kunnen optreden.
Harm & Thea, een mooie herinnering.
Zaterdag 22 maart 2008
De Dag van De Brainstormwandeling
Het voorjaarsgevoel maakt kennelijk - ondanks natte sneeuw - weer van alles los. Ik heb nog niet vermeld dat ik weer brainstormwandelingen doe, of het loopt storm met aanvragen.
Ineens wil iedereen op zoek naar haar of zijn passie en al lopend door de polder zal ik ze de sleutel aanreiken om dat verborgen kamertje eindelijk te kunnen openen.
Vorige week kreeg ik een opgetogen mail van een vrouw met wie ik 3 jaar geleden door de polder heb lopen brainen:
Hi Dafne,
In november 2005 heb ik een brainstormwandelingn met jou gedaan. Ik stond toen op het punt om op de bonnefooi naar Australie te vertrekken met mijn partner. Mijn beste vriendin had mij de wandeling kado gedaan om te kijken of ik daar nou wel goed aan deed. Het was een heerlijke wandeling en ik denk er nog vaak aan terug. Ga veel ervaren was jouw advies en ook mijn beslissing om naar Sydney te gaan lag dicht bij mezelf volgens jou.
We zijn dus nu bijna 2,5 jaar verder en ik kan wel zeggen dat de opzet goed geslaagd is. We kwamen aan met twee koffers en we zitten nu in een appartment aan het strand met ons dochtertje van 7 maanden. We hebben allebei redelijk snel een baan gevonden in Sydney en hier werkelijk een heel nieuw leven opgebouwd.
Erg raar om je leven achter te laten en te ervaren dat je gewoon een leven erbij kan opbouwen met nieuwe leuke mensen, een baan, een prachtomgeving en buiten kamperen, leven en genieten. Er zit maar een nadeel aan en dat is dat je familie en vrienden wel heel ver weg wonen en op gezette tijden slaat de heimwee dan ook wel toe maar we hebben besloten dat we hier gewoon 4 jaar blijven en bij de afweging avontuur en heimwee slaat de wijzer gewoon nog steeds richting avontuur.
Dus ja, dat we naar Sydney zijn gegaan, daar krijgen we nooit spijt van.
Goodday from down under!
Nou dat is nog eens leuk nieuws! Nog leuker is het als de passie nog helemaal niet zichtbaar is en zich dan toch tijdens de wandeling openbaart. Met de juiste vraag op het juiste moment haal ik het naar de oppervlakte en dan gaat het los.
Dat is een paar geleden bij varkensvriendin Marielle gebeurd. Die heeft het roer daarna helemaal omgegooid, is weer gaan studeren en haalt nu het ene tentamen na het andere met de hoogste cijfers.
Het toverwoord? Passie! Ieder mens heeft ergens een (verborgen) passie.
Maar stel je voor als je daar vorm aan geeft, hoe moet er dan brood op de plank komen?
Dat zijn altijd de vragen en het is altijd weer een feest om daar de sluitende antwoorden op te vinden. Leven naar je passie. Waar gaat het anders om in het leven?
En nu we het toch over passie hebben: Iedereen een Vrolijk Pasen!
Vrijdag 21 maart 2008
De Dag van Goede Vrijdag & De Lente
Het wordt vast nog wel een keer lente, maar nu even niet.
Geeft niks want ik heb straks een klus in Amsterdam en daarna
veel schrijfwerk, dus naar buiten kan ik toch niet.
Goed nieuws: Het gaat een heel stuk beter met Juffrouw Loes.
Ze wil zelfs al weer kattenbrokjes eten.
Dat mag niet, maar ze is me iedere keer weer te slim af.
De diarree-stop-pillen krijg ik er ook niet meer in.
De banaan wordt er omheen weggesmikkeld, maar de pil blijft onaangeroerd.
Er wordt van varkens altijd beweerd dat ze alles eten,
maar dat is het zoveelste misverstand.
Varkens zijn dol op eten, maar zeker ook kieskeurig omdat ze zoveel smaak hebben.
Ze hebben meer dan anderhalf keer zoveel smaakpapillen dan mensen, ze proeven
veel meer dan wij. Dus waar hebben we het over?
Wat ook opvalt, is dat Juffrouw Loes nu zo ontzettend veel drinkt. Echt liters en liters.
Ze heeft dus kennelijk door dat ze anders uitdroogt. En gelijk heeft ze.
Waar ze vandaan komt, wonen geen dierenartsen in het bos, dus zullen de beesten zichzelf moeten genezen.
Verder gaat haar ontwikkeling precies zoals ik bij de andere varkens gewend ben.
Ze zit nu in haar 'kwaak' periode. Hele verhalen vertelt ze door tegen me te kwaken als een eendje. Dat gaat weer over als ze ouder wordt, dan ontwikkelt ze weer nieuwe geluiden.
En nu genoeg over de beesten, op naar de mensen in Amsterdam!
Donderdag 20 maart 2008
De Dag van Zieke Juffrouw Loes
Juffrouw Loes was ziek. Ze liep helemaal leeg. Dinsdagochtend om 10 uur een ondertemperatuur: 36.8. Een paar uur later 37.9. Binnen een paar uur dronk ze 1,5 liter water. Dat liep er meteen aan de andere kant weer uit. Kreeg Peter niet te pakken. Poezendokter Jeannette geraadpleegd. Die waagde zich er niet aan, weet te weinig van varkentjes. Eindelijk belde Peter: "Kinderziekte. Kan 3 dagen duren. Als ze geen koorts krijgt komt het allemaal weer goed". De orisel (zouten en mineralen etc.) die ik aan het lauwe drinkwater toegevoegd had, was goed.
Verder een kuurtje finidiar (stop de diarree) voor 5 dagen. En afwachten. Dus toch naar de poezendokter voor een poezenmedicijn, maar dat was in dit geval ook goed voor Juffrouw Loes. Dosering: 2 poezen staan gelijk aan 1 Juffrouw Loes.
's Avonds kwam er iets meer leven in en kon ik een stukje banaan aan haar kwijt met die pil erin verstopt. Toen geloofde ik er ook weer in dat ze weer de oude kan gaan worden. We had ze toen een temperatuur van 39.2 maar ik had de kachel ook extra hoog gezet, het leek hier wel een sauna. Al met al zat de schrik er bij mij goed in, maar volgens Peter moet ze hier weerstand van gaan opbouwen en dat is alleen maar goed natuurlijk.
Boy George kwam ook nog even bij haar liggen. Die Juffrouw Loes. Altijd zo bedrijvig en zo veel praatjes. Nu lagt ze er als een stille pop bij. Als alles goed gaat, lijkt het allemaal zo gewoon en sta je er niet bij stil wat er allemaal mis kan gaan.
Gelukkig ging het gister al weer een stuk beter. Ze at ook weer wat banaan en dat kwam er als mosterd weer uit. Een hele verbetering dus met dinsdag. En ze is weer een stuk tieriger. Wilde zelfs nog even naar buiten. Dus het gaat weer goed komen. Godzijdank...
Woensdag 19 maart 2008
De Dag van Het Smoelenboek
Zo. Straks staat een soort smoelenboek van Familie Bofkont dan eindelijk online.
De familie is zo groot geworden, dat er vragen kwamen wie wie nu is in het Billie Bofkont Boek en op de weblog. Nu gaat het als volgt:
De Bofkonten staan straks in een strook bovenaan het scherm op alfabetische volgorde. Zodra er een of meerdere Bofkonten in de weblog figureren, dan kan het desbetreffende smoeltje er even bijgescrolld worden.
Wel zo makkelijk. De bedoeling is dat er achter iedere Bofkont nog van alles komt te hangen, de bio's, wanneer en in welke krant ze stonden, tv en radio streams etc.
Steeds meer mensen willen ook een Bofkont adopteren, dan is het wel handig om die info allemaal bij de hand te hebben.
Dat is nog hartstikke veel werk, maar stukje bij beetje gaat het helemaal goedkomen.
Voorlopig ben ik hier al heel blij mee.
Dinsdag 18 maart 2008
De Dag van Weer Wat Rust In De Tent
De berigheid is weer voorbij.
Miss Piggy, Miss Universe, BabyBig en Repelsteeltje zijn
weer tot bedaren gekomen. De dames zijn uitgeteld.
De berige dagen kost altijd veel van ze. Een vent proberen
te scoren - liefst een echte beer, maar een gewone mensenman
voldoet ook bij gebrek aan beter - met iedereen kiften en matten,
niet of nauwelijks willen eten, noem dat maar niet niks.
Nu liggen ze uitgeput in het stro bij te komen.
Rosa & Griet hebben het vandaag beter bekeken.
Ze zijn haaks op de zon gaan staan en nemen een lekker zonnebad.
Evenals Wildeman. Die snapt niks van dat wijvengedoe.
Je ziet 't em denken: Vrouwen...
Maandag 17 maart 2008
De Dag van Kan Dat Nou Allemaal Zomaar?
Eerst even vertellen over de afgelopen workshop van zaterdag.
Die was zo leuk. Zulke enthouisaste mensen.
Man werd 50, wilde een varkentje adopteren en werd door vrouw, vrienden en familie ontvoerd naar Het Beloofde Varkensland.
Hij wist van niks. Zag ineens zijn familie op de dijk staan voor de boerderij van Familie Bofkont. He, hoe kan dat nou? Dat is ook toevallig.
Enfin, het werd een prachtmiddag. 'Wat zijn varkens toch leuke beesten',
werd er voortdurend na afloop gezegd. En ook: 'Hier word je meteen gelukkig.
Wie kan hier nu chagrijnig blijven?'
Niet alleen de varkens werden gemasseerd, maar de feestvarkens gingen ook los op elkaar. De kinderen groeven hun vader helemaal onder het stro in, tot er alleen nog maar een gezicht over was. Logisch want zo tref je hier ook menige Bofkont aan.
Soms zie je alleen nog maar een stuk oor of een neus uit het stro steken.
Kortom, het was weer geweldig.
Meer foto's staan hier onder Feestvarken Eelco.
Nu hieronder een bericht dat ik vanochtend aantrof in het Agrarisch Dagblad.
Dit echtpaar is genomineerd als Agrarische Ondernemer van het Jaar.
Geen misselijke eer, ieder jaar wordt er weer om gestreden.
Niks mis met een onderscheiding, maar al lezende bekroop mij een steeds benauwder gevoel. Meer en meer en meer en meer. Steeds meer fokzeugen (moedervarkens), nog meer biggen, nog meer vleesvarkens (dit zijn de biggen die afgemest worden voor de slacht) nog meer varkensbedrijven erbij, ook over de grens in Duitsland etc. Kortom, dit zijn ondernemers pur sang. Een echte ondernemer wil steeds meer om steeds meer winst te boeken. Ook niks mis mee. Moet iedereen lekker zelf weten.
Maar mensen, dat mag toch niet met levende wezens? Dat is toch geen stukgoed, dat van de lopende band afrolt? Ik vraag jullie dit stuk eens helemaal uit te lezen. Ik kan toch niet de enige zijn met groeiende verbazing en ontsteltenis over deze giga varkensfabriek en het het alsmaar meer willen? Die steriele industriele 'leefomgeving' van die van nature zulke levenslustige dieren? De biggetjes die met handschoenen worden gehanteerd?
Zo. Ik heb mijn maandagochtendhart gelucht.
Goeiemoggel allemaal. Zijn we nu helemaal knetterbek aan het worden?
PS
Bekijk ook even de video en verkijk je niet op de 'strostal' van de fokzeugen. Zodra de biggen geboren gaan worden verhuizen die naar de kraamafdeling. Daar is het allemaal stangen en beton wat de klok slaat. En de biggen die afgemest worden tot vleesvarkens - de core business dus - zullen van hun leven nooit een sprietje sto onder ogen krijgen.
genomineerd
John en Threa Lorist
varkenshouders in Hemelum
Vanuit het niets bouwden John en Threa Lorist een groot bedrijf op in de varkenshouderij. Niet zomaar een bedrijf, maar een ultramodern bedrijf met 500 fokzeugen, 2.200 opfokzeugen en 4.000 vleesvarkens in Nederland. Daarnaast heeft hij met een compagnon nog eens 7.000 vleesvarkens in Duitsland. Welzijn en gezondheid staan bij hen hoog in het vaandel. Zo willen ze op een welzijnsvriendelijke manier een veilig stukje varkensvlees produceren.
Grote hekken houden bezoekers van het erf van de Hemelumer Hoeve. Voor vrachtwagens is er een sluis met een ontsmettingsbad. Het is bedrijfsfilosofie. Gezondheid staat zeer hoog aangeschreven.
John (46) en Threa (42) begonnen er 22 jaar geleden. Het was een bewuste keuze voor deze varkensarme uithoek. In 1986 kochten zij het bedrijf in Hemelum met 5.000 gulden eigen geld en een lening van een half miljoen. Het bedrijf telde 140 zeugen. Hun doel was een gesloten bedrijf met 200 zeugen. Toen dat doel in vijf jaar grotendeels was gehaald, waren zij toch niet tevreden.
*bekijk de video gemaakt bij john en threa lorist*
Anno 2008 zijn John en Threa Lorist vennoten in Loristeijn Holding bv. Onder deze vlag opereert de Hemelumer Hoeve, een kernfokbedrijf in de fokkerijorganisatie Topigs, en de Friesche Hoeve. De laatste onderneming mest op vijf locaties op contractbasis in totaal 4.000 vleesvarkens. "Een mooie manier om te groeien zonder zelf veel te hoeven te investeren", aldus John.
Op de Hemelumer Hoeve zitten 500 raszuivere NL-zeugen voor de kernfokkerij en Topigs 20- en 30-kruisingszeugen. Op het bedrijf is plek voor 2.200 opfokzeugen. De beste beertjes gaan de fokkerij in. De rest wordt gemest op bedrijven van de Friesche Hoeve.
De ondernemingsdrang reikte verder. Met collega en zakenrelatie Mark van Sambeek uit Echtenerbrug ging hij intensiever samenwerken, wat uitmondde in de Lorist & Van Sambeek Holding. Onder deze bedrijfsvorm opereren handelsonderneming Frievar en de Kemphausener Schweinemast GMBH in Damme. Sinds 2005 zijn onder de vlag van Frievar alle handelsactiviteiten ondergebracht, zoals in- en verkoop van voer, biggen en vleesvarkens.
Lorist's filosofie in Nederland is om op een welzijnsvriendelijke manier een veilig stukje varkensvlees te produceren. De gedachte krijgt uitvoering in de potstal voor dragende zeugen. "Ik wil door management ziektes uitbannen. Je krijgt altijd ziektes binnen. Als het lukt met een goede bedrijfsvoering, heeft het systeem continuïteit. Een dier dat zich goed voelt, heeft ook een betere weerstand."
Het bedrijf is opgedeeld in vier blokken: kraamstal, gespeende biggen, opfok en dragende zeugenstal. Elk blok heeft eigen bedrijfskleding, in een aparte kleur. In de kraamstal wordt elke toom met nieuwe handschoenen behandeld.
juryrapport
Voortrekkers in varkenshouderij
John en Threa Lorist hebben hun bedrijf helemaal uit het niets opgebouwd. Dat is in de agrarische sector een unicum. Met nauwelijks eigen geld begonnen en nu aan het hoofd van een grootschalig, uiterst modern basisfokbedrijf.
Door de omvang van het bedrijf zijn deze doortastende ondernemers in staat om afnemers van uniforme koppels biggen te voorzien.
John en Threa Lorist stellen alles in het werk om de verwachtingen van de afnemers te overtreffen. En dat lukt hen prima. De technische resultaten op het bedrijf zijn uitstekend. Daar komt bij dat ze altijd op zoek zijn naar het verhogen van de gezondheidsstatus op het bedrijf.
Hun dieren zijn gezonder dan gemiddeld. De voedselveiligheid is gebaat bij het relatief lage medicijngebruik. John en Threa Lorist zijn voortrekkers die door hun visie op ondernemerschap en maatschappij de varkenshouderij op een positieve manier voor het voetlicht brengen.
Zondag 16 maart 2008
De Dag van Wat Brutale Griet Zag...
Brutale Griet stond te kijken en te kijken.
Stond daar Maximiliaan met Miss Universe?
Ja, daar stonden ze.
En toen begreep ze het weer. Hat is voorjaar...
Zaterdag 15 maart 2008
De Dag van De Vrijheid
Arie Bombarie vond het tijd worden dat Knor & Knorrie en Juffrouw Loes de wijde wereld in gingen. Hij maakte het hekje los en daar gingen ze.
Wat ie er niet bij verteld had, is dat hij onmiddelijk tot de aanval zou overgaan.
Maar Juffrouw Loes hoef je niks te vertellen.
Die is bijna zo snel als het licht.
En zo werd het toch een mooie middag.
Vrijdag 14 maart 2008
De Dag van Seks Tussen Dieren...
Uitgerekend op dag dat Seks met Dieren op de agenda van de Tweede Kamer stond en verboden werd, kreeg Brutus het op z'n heupen.
Wat zag ik gistermiddag tot mijn grote verbazing?
Miss Piggy was berig als een deur, dat had ik al lang en breed gemerkt.
Maar ineens zag ik Brutus haar het hof maken. Hij maakte er uitgebreid werk van,
porde in haar flanken, tilde haar met z'n neus vanachteren op (zodat die zware Miss Piggy echt los van de grond kwam) en als klap op de vuurpijl kwam het tot een echte bestijging.
Hij maakte nog een paar flauwe aanstalten tot de oudste beweging ter wereld, maar daar hield het dan ook bij op. Zijn kurketrekker (spiraalvormige piemel) bleef keurig binnenshuis.
Brutus is namelijk 4 jaar geleden al gecastreerd. Het hele schouwspel was dus hoogst opmerkelijk. Blijkbaar is Brutus zijn aangeboren driften toch niet niet helemaal kwijtgeraakt.
Dit had ik eerder niet meegemaakt. Wel is het zo dat Brutus hier de oudste grote man is, dus wie weet krijgen de anderen dat ook nog als ze wat ouder worden.
In ieder geval was het een hele belevenis, twee van die reusachtige beesten op het liefdespad. Er stonden een paar mannen doodstil op de dijk te kijken. Gefascineerd.
Ja heren, kijk maar goed. Zoiets zag u eerder niet!
Donderdag 13 maart 2008
De Dag van Juffrouw Loes Zorgt Voor Grote Verrassing
Sprong die Juffrouw Loes toch zomaar gister ineens spontaan bij Knor & Knorrie binnen!
Grote opwinding. Maar het ging goed. Knor & Knorrie begonnen het steeds leuker te vinden en Juffrouw Loes werd steeds vrijpostiger. Ze scheurde door hun stro heen, zeilde soms met 4 pootjes van de grond door de lucht, zocht dan weer dekking bij mij, of vloog er weer als een speer vandoor.
Halverwege de middag had ze het computer netwerk platgelegd door haar geklier aan de bedrading. En daarna gingen ze tikkertje spelen.
Tantetje kwam ook nog even kijken.
Kortom het gaat dus heel goed allemaal.
Het mooiste is als ze hun eigen tempo mogen bepalen in de kennismakingsfase.
Dat mochten ze en dat lijkt dus te lukken. Hiep hoi!
Ze hebben zelfs al heel even bij elkaar gelegen.
Dat duurt niet lang meer of die 3 slapen samen.
Woensdag 12 maart 2008
De Dag van Op Zoek Naar Het Meisje Met De Zwarte Krullen...
Zwarte Prins is naarstig op zoek naar het mooie meisje met de zwarte krullen (foto).
Sinds hij de fles van haar kreeg (workshop van afgelopen zondag), is hij stapelverliefd.
Hij wil haar graag een Familie Bofkont kaart geven, maar hij heeft geen adres
(Ik ben nog achter haar de dijk opgerend met die kaart, maar ze was al verdwenen...).
Wil het meisje of haar moeder mij het adres mailen?
Dan zal ik voor Zwarte Prins zorgen dat het allemaal nog goed komt...
Dinsdag 11 maart 2008
De Dag van Rosa & Griet Nemen Afscheid...
Gister werd de Volvo Kattenrug opgehaald. Het was gewoon pijnlijk.
Alsof je iemand in de steek laat. Ik hecht niet aan spullen, maar wel aan m'n auto's.
Die hebben me nooit ongemoeid gelaten. Een trouw rijdend huisje dat me overal brengt waar ik heen wil. Nog steeds heb ik een regelmatig terugkerende droom waarin ik achter het stuur zit van m'n Citroen DS. Daar heb ik er 3 van gehad. De laatste zelf opgespoord in Zuid-Frankrijk, goed klimaat dus geen roest.
En een paar jaar geleden heb ik nog gesproken met de koper van mijn Volvo Amazone,
ook al weer 1000 jaar geleden, maar hij belde me op omdat hij me op tv had gezien.
Hij heeft 'haar' nog steeds. Die auto moet nu ook al minstens 35-40 jaar oud zijn.
Stom. Die had ik ook nooit weg moeten doen.
Zal ik er eens heen gaan om d'r op te zoeken?
Ik was niet de enige met weemoed. Rosa & Griet roken onmiddellijk onraad.
Ze gingen gewoon dwars op het pad staan, zodat de ophaalmannen er niet door konden.
En toen de Kattenrug dan toch verdwenen was, renden ze meteen naar de lege plek.
Ze keken verdwaasd in de rondte.
Die koeien toch. Er wordt altijd zo hoog opgegeven over de intelligentie van varkens.
Maar onderschat ook de koeien niet. Die hebben altijd alles meteen in de gaten. Moet je ze zien kijken als er hier iets verandert op het erf of als er een nieuwkomer arriveert. Ze staan altijd met hun neus vooraan. En dat is nou precies het verschil met de varkens. Koeien kunnen goed kijken en varkens niet. Die ruiken.
Het treft me altijd weer wat nieuwe informatie met Rosa & Griet doet.
Hun hele lichaam is daarbij betrokken. Een en al aandacht en concentratie.
Juist daarom ben ik zo gek op beesten. Die intense toewijding.
Jammer dat de Kattenrug weg is. Maar gedeelde smart is halve smart...
Maandag 10 maart 2008
De Dag van Breaking News!
hallo dafne en alle andere bewoners!
Ik kom net tot de ontdekking dat ik niet de enige fan ben van het varkensland...
sjakie doet jullie de groetjes!
ze vraagt wanneer boy george op de wabcam komt,
daar heeft ze al zoveel mooie verhalen over gehoord...
hartelijke groetjes en een leuke workshop vanmiddag!
neel & sjakie
Familie Bofkont heeft er een nieuwe fan bij!
Gistermiddag bleken Knor & Knorrie langdurig bekeken te zijn door Sjakie uit Haarlem.
Ze schijnt er meteen een bookmark van gemaakt te hebben.
'Ik ben de trendsetter geweest in de vriendschap met varkens' vertelde Boy George gister op het 8 uur journaal. 'Eerlijk gezegd verbaast het me dat het zo lang geduurd heeft voor andere katten deze trend oppikten. Er zijn geen leukere dieren dan varkens.'
'Wanneer heeft u dat voor de eerste keer ontdekt?' vroeg Philip Freriks.
'O meteen al met Aagje', antwoordde Boy George trots.
'Dat is nu bijna 10 jaar geleden. Ik wist het meteen: Dit is wat!'
'En hoe gaat het nu verder?' wilde meneer Freriks weten.
'Ik overweeg er een beweging van te gaan maken,' vervolgde Boy George.
'Heeft u al een naam voor die beweging?'
'Ja. Cats for Pigs. Cats for Pigs. Ik herhaal het nog maar eens een keer.
We gaan natuurlijk meteen internationaal, dat begrijpt u.
Philip Freriks begreep het en was onder de indruk.
'Mag ik u dan later nog eens interviewen?'
Boy George knikte. 'Dat is goed. Als ik dan nog tijd heb'.
PS
Boy George heeft een handtekeningensessie gepland
tijdens de volgende Familie Bofkont Workshop op 2e Paasdag 24 maart.
Voor wie daar bij wil zijn, schrijf snel in. Vol = Vol.
Zondag 9 maart 2008
De Dag van Verslaafd Aan Heel Klein & Heel Groot...
19.00 uur
Net een heerlijke workhop achter de rug. Aardige mensen allemaal.
Varkensvriendin Erin is verslaafd, volgt nu echt iedere workshop en raakt steeds meer vertrouwd met de Bofkonten. Ze noemt ze haar shot valium.
Juffrouw Loes viel slap voor haar neer op de grond.
Die laat zich dus al door een vreemde masseren.
Er waren meer mensen op herhaling gekomen.
Tot de volgende keer, zeiden ze bij het afscheid.
Zwarte Prins raakt trouwens ook steeds meer op z'n gemak bij vreemde mensen.
De hele Familie Bofkont was uiterst ontspannen en we hebben lang bij Lamme Zus & Caesar doorgebracht. Hun prille geluk is aanstekelijk.
De volgende Familie Bofkont Workshop is tweede Paasdag op maandag 24 maart 2008.
Zaterdag 8 maart 2008
De Dag van Veronica
Kreeg gister een tip:
In het Veronica Magazine wordt de site van Het Beloofde Varkensland genoemd.
als een van de favoriete sites van Marisa Heutink.
Meteen even gehaald en ja hoor.
Leuk om in dat lijstje voor te komen, in gezelschap van Theo Maassen.
Kon minder.
Marisa is samen met haar man (al 3x getrouwd met dezelfde) regelmatig te vinden tussen hun geliefde varkens. Tijdens hun eerste date vroegen ze elkaar wat hun lievelingsdier was.
Het varken! riepen ze allebei. En toen was het aan...
Vrijdag 7 maart 2008
De Dag van Juffrouw Loes Geeft Les Op Het Amstelveen College
De leerlingen van Het Amstelveen College hadden mij gevraagd voor een les over de bio-industrie. Dat leek me nou een leuk klusje voor Juffrouw Loes.
De hele school liep uit. Grote opwinding. Concierge, leraren, leerlingen.
De laatsen waren door het dolle heen.
Juffrouw Loes werd ingehaald als een popster.
Toen we begonnen heb ik haar maar op de arm genomen, want ze kwam niet boven de groep uit. We zijn zijn begonnen te vertellen vanaf het allereerste jagen op wilde zwijnen met grote speren, heeeeeeeel lang geleden. Daarna over de eerste boeren 3000 jaar voor Christus en zo richting bio-industrie anno 2008. We konden gelukkig afsluiten met goede hoop voor de dieren:
Het vlees van de toekomst, Happy Meat, waar iedereen heerlijk van eten kan en waar geen dier voor heeft hoeven lijden.
Juffrouw Loes vond alles prachtig. Op een gegeven moment wilde ze toch liever rond lopen.
Dat was natuurlijk helemaal feest, zo'n prachtbeestje los in de klas.
We zaten in het computerlokaal en al die draden waren reuze spannend.
Maar er viel nog viel meer op de grond te ontdekken. Propjes papier, een limonaderietje, een stukje appel.
Maar die computers waren ook wel handig.
Want Juffrouw Loes vertelde nog over Knor & Knorrie en binnen de kortste keren zat iedereen naar ze te kijken via de webcam. Zo te zien ging thuis alles goed.
Daarna deponeerde Juffrouw Loes nog een drol naast de stoel van de meester.
En toen werd het tijd om weer terug naar Het Beloofde Varkensland te gaan.
Thuisgekomen vonden we onderstaand artikel op internet.
Nu wil Juffrouw Loes op zwemles. Dat gaat nog wat worden met dat grietje...
Wild zwijn zwemt 9 kilometer in Middellandse Zee
Een wild zwijn heeft 9 kilometer gezwommen van de Zuid-Franse Middellandse Zeekust naar het eilandje Port-Cros. Hoewel everzwijnen goede zwemmers zijn, noemt natuurbeschermer Richard Baréty donderdag in dagblad Le Parisien de zwemtocht een buitengewone prestatie.
Jachthonden
"Het dier is waarschijnlijk op de vlucht voor jachthonden in zee gesprongen, rechtdoor gezwommen en door een gunstige stroming op Port-Cros terechtgekomen", aldus Baréty.
Paradijs
Het eiland van 4,5 kilometer lang en 2 kilometer breed is een ecologisch paradijs voor zeevogels, maar een groot wild zoogdier had er nog niet eerder rondgelopen.
De opmerkelijke aanwezigheid doet veel stof opwaaien. "Sommigen moeten erom lachen, anderen ergeren zich aan de schade die het beest veroorzaakt en weer anderen zouden graag een hapje van het dier nemen", lachte een regelmatige bezoeker van Port-Cros. (anp/mvl)
Donderdag 6 maart 2008
De Dag van Dekking Voor Opaatje
Aagje is berig en iedereen weet hoe laat het is.
Opaatje zit veilig achter de barricades.
En van pure frustratie vreet Aagje de stenen uit de muur.
Dan maar naar Knor & Knorrie.
Die ruiken van alles maar begrijpen niet waarom Tante Aagje zo tekeer gaat.
Knorrie moest eens weten...
Over een paar maanden is ze zelf aan de beurt.
Zo gaat dat met die varkens, die bestemd waren voor consumptie.
Binnen een half jaar zijn ze voor de eerste keer berig.
Gelukkig weet Knorrie nu nog nergens van, en Knor ook niet.
Want over een paar maanden zal Knorrie iedere 3 weken hem het leven zuur gaan maken. Overweging voor mij is haar te laten steriliseren.
Ik weet nu immers veel meer dan 10 jaar geleden.
En het lijkt me slim om daar lering uit te trekken...
Woensdag 5 maart 2008
De Dag van Koe Trees...
Bij het zoeken naar iets anders kwam ik gisteravond een krantenartikel tegen van bijna 10 jaar geleden. Koe Trees was toen de oudste koe van Nederland. Bijna 24! De foto maakte toen grote indruk op me (Brutale Griet en Rosamunde waren pas 2). De stal werd versierd, de burgemeester kwam langs en Trees kreeg een taart van veekoeken.
Wat leuk! Ik heb de boer en boerin die in het artikel werden genoemd, gebeld.
Zo benieuwd, wie weet zou Trees nog in leven zijn? De boerin wist wie ik was.
Bleek ik ze destijds een felicitatiekaart gestuurd te hebben. Was ik vergeten.
Trees is kort na haar 24e verjaardag met hulp van de dierenarts ingeslapen.
Ze kon niet meer opkomen, ze was op.
Vijftien kalfjes heeft Trees gekregen en het was een erg lief beest.
De boerin sprak er nog steeds met liefde over.
Ik vroeg haar welk ras Trees was geweest. Een gewone zwart bonte, zei de boerin.
En kijk eens op die foto.
Helemaal grijs geworden! Geen zwart of wit meer te herkennen.
We hebben afgesproken dat ik van de zomer naar ze toe ga en dan mag ik het plakboek van Trees bekijken. Zo te horen deed het de boerin goed om nog eens over Trees te praten. Ze molken niet meer, hebben nu zoogkoeien, de oudste is 12 jaar, maar zoals Trees, nee zo een hadden ze daarna nooit meer gehad. Mooi verhaal.
PS
Juffrouw Loes zit in een volgende levensfase: Ze drinkt nu zelfstandig en eet banaan en appel. En groeien dat ze doet!
Dinsdag 4 maart 2008
De Dag van Kill Your Darlings (arme Kattenrug...)
Arme Kattenrug. Ooit aangschaft om er een te gekke campagne-auto van te maken.
Voorlichting over geboortepreventie bij poezen en katers. Pikzwart zou ze worden. Een echte Volvo Kattenrug, bezaaid met afbeeldingen van katjes en op het hoogste punt van de bolle rug een zwarte kat in 3D. Booswicht zou voor dat boegbeeld model staan (voor wie het niet weet: dit oldtimer model van de Volvo PV 544 C uit de jaren 50 en 60 wordt de Kattenrug genoemd, vanwege het model met de hoogopgetrokken rug).
Er zijn namelijk veel te veel poezen. Asiels zitten overvol, kittens worden gedumpt in afvalcontainers, etc. etc. Ik weet er alles van. Boy George werd hier 11 jaar geleden voor de deur uit een auto gegooid, samen met zijn zus Dansmarieke. Twee kittens van amper 3 weken oud... In die tijd kwam hier de ene na de andere zwerfkat aanlopen. Er woonden hier toen 15 poezen.
Ik had een heel plan. Een sterilisatieproject op de Amstelveense volkstuinen inclusief Poezenhospitaal. Poezendokter Paula Hendriks wilde daar gratis haar medewerking aan verlenen. En dan natuurlijk die prachtige campagne Kattenrug om aandacht te vragen voor de poezenproblematiek. Helaas. Het plan is gesneuveld. Tijdgebrek. Prioriteiten stellen. De varkens zijn hier de baas geworden en hebben alle tijd ingepikt. Zo gaat dat.
Gelukkig zijn er veel mensen die zich het lot van zwerfkatjes aantrekken.
Kijk bijvoorbeeld maar eens op www.helpdezwerfkat.nl.
De Volvo Kattenrug is er niet mooier op geworden door al die jaren buiten staan.
En nu ik er toch nooit meer tijd voor zal vinden, wordt het tijd dat ze iemand anders vindt die nog wat in haar ziet. Jammer. Maar met een hoofd vol plannen ontkom je er niet aan: Kill your darlings...
Technische gegevens van de Kattenrug:
Dus:
Wie er iets mee denkt te kunnen/willen mag haar ophalen voor 2x de oud-ijzer prijs.
De oud ijzer prijs is momenteel 16 cent per kilo.
De Kattenrug weegt 1090 kilo.
Dat wordt dus 1090 x 0,16 x 2 = 348,80 Euro.
Meer mag ook want de opbrengst gaat volledig naar de dieren van Stichting Familie Bofkont. Voor dit bedrag ga ik dan hooi en stro kopen.
Voor wie is deze Kattenrug aantrekkelijk?
Bijvoorbeeld:
1. Een kunstenaar die er een prachtobject van kan maken.
2. Een handige sleutelaar die de motor weer lopend krijgt en er nieuwe kokerbalken onder kan lassen zodat de Kattenrug de weg weer op kan.
3. Een blikvanger op het terrein van bijvoorbeeld een dierenopvangcentrum.
De Kattenrug staat in Amstelveen.
Geen moeilijk gedoe.
Kom met een auto-ambulance: Opladen en wegwezen.
Hoort, zegt het voort!
mail@familiebofkont.nl
Maandag 3 maart 2008
De Dag van De Boerenman En Het Blad Boerderij...
Vanochtend een leuk telefonisch interviewtje door het blad Boerderij over de boerenman.
Na het gigasucces van 'Boer zoekt Vrouw' zijn de boeren ineens in beeld gekomen.
Meer dan 4 miljoen kijkers heeft wat met hun imago gedaan. Wat ik van de boer als man vind? Veel, en ik vond het leuk daar wat over te kunnen vertellen.
Zometeen even naar de stad om mijn tekentafel uit de P.C. Hooft te halen.
Dat is de enige tafel - verzwaard met een blok beton - die 'Knor & Knorrie Proof' is.
Hopelijk blijft die tafel straks op z'n plek staan, als ik mijn schrijfkamer in gebruik ga nemen. Morgen is het zover. Ik kan niet wachten.
Schrijven tussen de biggen, mooier kan haast niet.
Zondag 2 maart 2008
De Dag van de Biggenschrijfkamer...
Druk bezig een schrijfkamer in te richten temidden van Knor & Knorrie.
Morgen meer daarover.
Nieuwe Dierenworkshop!
Biggen & Varkensmassage
voor Gevorderden
Varkensknuffelen versus Varkensmassage...
Een varken knuffelen is iets anders dan een varken masseren.Vergelijk het met je geliefde in het voorbijgaan even een 'hug' geven, of hem/haar op een uitgebreide massage trakteren. Daar zit een wezenlijk verschil tussen.
Voor een massage neem je de tijd en je bent er met je volle aandacht bij betrokken.
Masseur en gemasseerde gaan dan als het ware in elkaar op.
Een varken knuffelen is dus een varken aaien, terwijl een varkensmassage een weldaad is voor varken en mens.
Hoe het ontstond...
Dafne Westerhof - oprichter van Het Beloofde Varkensland en grondlegger van het fenomeen Varkensmassage - ontdekte 10 jaar geleden bij toeval dat varkens zo dankbaar reageren op een massage, gebaseerd op klassieke massagetechnieken. Haar biggetje Aagje - vrijgekocht uit de bio-industrie - was een schuw en angstig diertje. Door haar iedere avond te masseren, werd Aagje kalm. Sterker nog, ze raakte verslaafd aan deze rustgevende massages. Al gauw bleek dat bijna alle varkens die op Het Beloofde Varkensland terechtkwamen, hier ook wel pap van lustten...
Familie Bofkont Workshop...
In 2003 ontstond er een ware mediahype rond Dafne's Varkensmassage en de rest is geschiedenis. Sindsdien geeft ze Familie Bofkont Workshops voor belangstellenden.Het hoogtepunt van deze introductieworkshop is de varkensmassage, waar de deelnemers kennis maken met de beginselen van dit fenomeen.
Duizenden mensen hebben inmiddels deze beginnersworkshop gevolgd.
Vervolgworkshop: Biggen & Varkensmassage voor Gevorderden...
Op veler verzoek - ook uit het buitenland - komt er nu een vervolgworkshop: Biggen & Varkensmassage voor Gevorderden. Een verdieping in de Varkensmassage.In deze vervolgworkshop gaan we in op de verschillende varkensmassage-technieken en wat er allemaal bij een geslaagde varkensmassage komt kijken. Aan bod komt o.a.:
Hoe zorg je voor een ontspannen sfeer? Hoe weet je of je biggetje/varken 'in' is voor een massage? Hoe begin je? Wat is afstemmen? Hoe maak je contact? Hoe adem je mee met je varken? Hoe 'bevestig' je je varken? Welke verschillende technieken pas je toe en waneer? Hoe rond je de massage af?
En last but not least: Wat doet het varkensmasseren met jezelf?
Voor Wie...
De workshop Biggen & Varkensmassage voor Gevorderden is een vervolg op de Familie Bofkont Workshop. Deelnemers moeten dus eerst de Familie Bofkont Workshop gevolgd hebben.Heb je die nog niet gevolgd? Geen nood:
De eerstkomende Familie Bofkont Workshop is op zondag 9 maart.
Vraag de info aan. Wees er snel bij. Er zijn nog maar enkele plaatsen beschikbaar.
Waar...
De workshop 'Biggen & Varkensmassage voor Gevorderden' vindt plaats op Het Beloofde Varkensland in Amstelveen.Wanneer...
De eerste workshop ' Biggen & Varkensmassage voor Gevorderden' :Zaterdag 22 maart 2008 - begin van de Lente! - van 11.00 - 17.00 uur.
Het aantal deelnemers voor deze workshop is maximaal 10 man.
Vol = Vol!
Biggen & Varkens...
Starring:Van de kleinste Bofkonten - de biggen Knor & Knorrie, Beertje, Zwarte Prins en Juffrouw Loes - tot en met de grootste roze lummels Aagje, Vrouw Vos, Madame Duroc, Brutus & Caesar (350 kilo) en alle andere Bofkonten. Voor wie dat (nog) niet durft zijn de Gebroeders Beer & Lamme Zus heel geschikt, net een jaar oud en een mooie tussenmaat.
Programma & alle andere info...
Uitgebreide info aanvragen:mail@familiebofkont.nl
Dafne Westerhof & Familie Bofkont
Het Beloofde Varkensland
PS
Familie Bofkont is een groep varkens, die door Dafne Westerhof gered/opgevangen/vrijgekocht zijn uit de bio-industrie. Ze hebben nu een moordleven op Het Beloofde Varkensland in Amstelveen. Daar mogen ze leven tot ze omvallen van ouderdom.Op deze voorlichtingsboerderij geeft Dafne spraakmakende workshops.
Ze is de internationale Varkensvraagbaak voor (hobby)varkens en bekend van haar vele acties en campagnes voor alle andere varkens die het niet zo hebben getroffen als de Bofkonten op Het Beloofde Varkensland.
www.scharreltram.nl
naar vorige maand (februari 2008)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |