Mini-feuilleton – wat er aan vooraf ging:
TWITTERTJE (1)
gevonden fazantenkuikentje
https://familiebofkont.nl/2021/03/twittertje-1-gevonden-fazantenkuikentje/
TWITTERTJE (2)
bofkontje
https://familiebofkont.nl/2021/03/twittertje-2-bofkontje/
TWITTERTJE (3)
baas boven baas
https://familiebofkont.nl/2021/03/twittertje-3-baas-boven-baas/
TWITTERTJE (4)
jaloers haantje
https://familiebofkont.nl/2021/03/twittertje-4-jaloers-haantje/
TWITTERTJE (5)
onverwachte rivaal
https://familiebofkont.nl/2021/03/twittertje-5-onverwachte-rivaal/
‘Waarom de geschiedenis van Twittertje weer opduikt, zal spoedig blijken.’
Zo begon ik dit mini-feuilleton, 6 afleveringen terug.
Het kwam zo:
Vorige week kwam ik heel vroeg in de ochtend op Het Beloofde Varkensland aan. Mistig, amper licht, nog geen varken of varkenshoeder te bekennen. Alles en iedereen nog in diepe rust.
Om niemand wakker te maken parkeerde ik de Smart op de dijk.
Ineens zag ik in de verte iets voor de poort bewegen. Toen ik beter keek: een fazanthaan. Zijn motoriek verraadde dat hij mij eerder gespot had, dan ik hem. Toch maakte hij geen aanstalten om te vluchten. Hij bleef zitten waar ie zat, in gedachten verzonken, en toch alert.
Zo hielden we elkaar – op afstand – een poosje in de gaten.
‘Ben jij het Twittertje?’ begroette ik hem toen ik langzaam het pad afliep. ‘Ben je daar eindelijk?’
Pas toen ik vlakbij was, hipte hij tussen de spijlen van de poort door en liep bedaard richting het huisje van Bokita.
Vanuit het raam zag ik hem op een oude boomstronk zitten. Zorgvuldig poetste hij zijn veren en toen hij daar mee klaar was, richtte hij zich op en liet van zich horen. De schorre roep van een volwassen fazanthaan.
De boodschap was duidelijk. Dit was het moment.
Nu kon, nee, nu móest ik mijn herinneringen aan Twittertje toelaten. Elf jaar lang heb ik iedere gedachte aan hem uit alle macht geprobeerd te blokkeren.
Je leest wel eens in de krant dat een kind binnen het gezin op tragische wijze verongelukt, één fataal moment, en het leven is nooit meer hetzelfde.
Zo was het met Twittertje ook.
Was Spook die ochtend, 11 jaar geleden, de kamer niet binnengefloept, had ik haar er niet in blinde paniek uitgebonjourd, dan-was-Twittertje-niet-in-blinde-paniek-geraakt-omdat-moedertje-in-blinde-paniek-was, en was Twittertje niet in dat emmertje water terecht gekomen. Eén fataal moment.
AFSCHEID VAN TWITTERTJE
PS
Grote Twitter is er nog steeds.
Hij heeft het dak van het huisje van Bokita uitgekozen voor zijn ontbijt en roept geregeld naar het raam. ‘Gaat het een beetje? Het werd tijd, vind je ook niet?’
#fazant #kuikens #fazanthaan