De varkenshoeder van dienst stuurde mij een foto. ‘Boeren waarderen, niet afserveren’, stond er in koeienletters op het bord. De trekker stond iets schuin geparkeerd – daar was over nagedacht – zodat de boodschap niemand zou ontgaan die gisteren over de N201 reed.
De foto ontroerde mij.
Die trekker is van de buren. De buurboer die onlangs op zijn quad kwam aanscheuren om Mozzarello uit de sloot te redden. En of dat gewaardeerd werd. Net als toen Zeus in de sloot lag. En of dat gewaardeerd werd. En net zoals de buurboer de hele nacht meehielp in de nacht van de brand en nog vele dagen daarna. Geen moeite was teveel. En of dat gewaardeerd werd.
Wie zou die trekker daar neergezet hebben? Grootvader? Vader? De jonge zoon? Hij werkt al volop mee, ik vermoed dat hij het bedrijf later wil overnemen. Een echt familiebedrijf dus. Koeien. En vakantiehuisjes. Niet meegegaan in de gekte van alsmaar meer en groter, de buurkoeien lopen doorgaans in de wei te springen.
Toen minister van der Wal het kaartje presenteerde, hét kaartje, keek ik meteen of dat consequenties voor de Bovenkerkerploder had. Zaten de buurboeren erbij? En meteen daarna: maar hé loopt Familie Bofkont dan ook gevaar?
Vragen, vragen en nog eens vragen. Niet alleen van mij.
Pieter Omzigt heeft zich op het kaartje gestort. Kijk maar even. En als Pieter Omtzigt zich ergens tegenaan bemoeit, is het laatste woord er nog niet over gezegd. (Kijk vooral het filmpje).
https://www.nieuwnieuws.nl/5156659/video-pieter-omtzigt-fileert-tjeerd-de-groot-d66-over-vage-stikstofkaarten/
De trekker stond op de hoogte van het Bofkonteiland. Aan de andere kant van de wilgen lopen Willy & Co in een heuse Varkensvrijstaat.
Een symbolische scheiding, die hoge groene haag? Buurboeren en Familie Bofkont staan immers haaks op elkaar qua bedrijf? En toch leven we in tevredenheid naast elkaar, over 2 dagen al weer 27 jaar. Dat kan dus.
Een Vriend van Familie Bofkont mailde mij gisteren dat ze minister van der Wal een steunbetuiging had gestuurd:
‘Nooit gedacht dat ik ooit een VVDer bemoedigende woorden zou sturen. Maar ik moest iets doen met mijn groeiende irritatie. En ik bedenk me zo vaak de afgelopen week hoeveel geduld en begrip jij altijd op kan brengen voor boeren. Dat vind ik ook zo knap. Ik kan het niet opbrengen merk ik. Jouw afstamming van boeren heeft jou wel een hele bijzondere gave bezorgd: begrip voor boeren en tegelijkertijd boerderijdieren willen leren kennen door ze niet als product te zien.’
Nou, zo kan ie wel weer even ;-)
Ik lees en volg alles wat los en vast zit over de stikstofcrisis. Wat is waar, wat is niet waar? Hoe denk ik erover? Wat is mijn standpunt? Hèb ik wel een standpunt? Is het daar nog niet veel te vroeg voor?
Vannacht (ja, een mens piekert wat af in de kleine uurtjes) bedacht ik, weet je wat? Ik moest maar eens vanaf 0 beginnen. En nu heb ik een heel lijstje met huiswerk.
1. De Club van Rome: de grenzen aan de Groei (uit 1972!)
2. Grenzen aan de groei, deel 1 – 75 gesprekken over het rapport van de Club van Rome – Willem Oltmans
3. Grenzen aan de groei, deel 2 – 50 gesprekken over het rapport van de Club van Rome – Willem Oltmans
4. We waren gewaarschuwd – over een profetisch milieurapport en wat er er (niet) mee deden – Jaap Tielbeke
Zo. Ik ben voorlopig even van de straat.
En o ja, ‘Dit is mijn hof’, van Chris den Stoop, over de teloorgang van de Hedwige polder is zeer aanbevelingwaardig.
Tot slot nog deze ingezonden brief, vandaag in de Volkskrant ;-)
‘HORENS
Wat mij betreft is met de Brief van de dag van Chris Kalden in de krant van 25 juni alles over de stikstofcrisis gezegd. Hij schrijft dat alle betrokkenen terug moeten durven kijken naar de fouten die ze hebben gemaakt en op zoek moeten naar verzoening. Vervolgens kunnen ze dan eindelijk de sprong voorwaarts maken.
Kom op, denk ik dan, tijd om de koe bij de horens te vatten. Maar, de koe van tegenwoordig heeft geen horens meer. Is dat misschien het probleem?’
Henk Meeuwsen, Wageningen
Fijne dinsdag allemaal!
QUOTE VAN DE DAG
‘Bewustwording en vooral niet veroordelen. Heel mooi en daar kan menig mens nog wat van leren. Ik ben Varkensvriend!’
Ellen G.
PS
Adriaan van Dis is voor mij een blijvende inspiratiebron.
Zijn levensmotto: je er niet van afkeren, maar je er in verdiepen.
En daar kan menig mens nog wat van leren ;-)
#stikstofcrisis