“Willen jullie mijn huisje zien?” vroeg Dikke Bertha.
“Kom maar mee dan stel ik jullie meteen voor aan mijn zusters.”
En daar ging Dikke Bertha met de schare bofkontfans in haar kielzog.
————
De foto van afgelopen zondag doet me denken aan Caesar.
Caesar als herder van de mensenkudde.
Sweet memories.
Hoe belangrijk die herinneringen zijn las ik vandaag in Trouw.
Filosoof Roman Krznaric schreef het boek Geschiedenis voor morgen.
Over het belang van ons verleden, van terugkijken in de tijd.
‘Bestuderen van het verleden helpt om een betere koers voor de toekomst te kunnen uitzetten. Het is als autorijden. In de auto kijk je ook voortdurend in de achteruitkijkspiegel om goed te kunnen navigeren.’
————
Nou, aan verhalen-uit-het-verleden bij Familie Bofkont geen gebrek.
Fijn dat Dikke Bertha mij weer bij Caesar terugbracht.
Wordt Vervolgd.
CAESAR
‘De veearts zet kordaat een paar schragen in het stro. “Is hier ergens een oude deur of zoiets?” Binnen een paar tellen staat er een operatietafel. “Wie helpt er even mee? Ja? Gaan we. Een, twee, drie.” De ooi ligt op tafel. Plaatselijke verdoving. Wol wegscheren. Een snelle snee en voor ik het weet sta ik met een bloederig lammetje in mijn armen, spekglad van het geboorteslijm. Een rammetje.
En dan doe ik iets stoms. Terwijl de veearts het moederschaap staat te hechten, begin ik het lammetje met grote plukken stro droog te wrijven. Maar door de consternatie ben ik helemaal vergeten het lam eerst onder de neus van zijn moeder te houden. Het beestje ruikt nu naar mij en als de veearts klaar is, beukt de ooi haar kind alle kanten op. Dat komt niet meer goed. Ik geef hem de fles en noem hem Caesar. Als hij mee naar huis gaat, mag hij een vriendje meenemen. Ook een flessenlam. Eddy. Dat is er een van een drieling en een ooi heeft maar twee spenen. Eddy viel dus buiten de boot.’
Het hele verhaal:
https://familiebofkont.nl/boek/gevaarlijke-eddy-en-caesar/
#varken #schaap #ram #herinneringen #verhalen