Houd het dan nooit op? Nee. Het houdt nooit op.
De belasting moet gedaan. Al weken. Maar er komt steeds wat tussen. Dan dit. Dan dit. Na het avontuur van Mozzarello en 3 dagen hooi lossen, de laatste workshop, hè hè, morgen aan Bofkont Boekhouding beginnen, eindelijk.
Dat was zondagavond.
Nog even een laatste rondje buiten. Roze lummeltjes van Eénoogje tellen.
Hé kijk nou.
Aan de linkerkant van de brug – waar Mozzarello vast zat in het water – zwom een wanhopige gans. Heen en weer – heen en weer – heen en weer – heen en weer (drs P.).
Hij/zij/hen had zichzelf opgesloten. Hij zat aan de verkeerde kant van het gaas. Het betongaas dat we jaren terug hadden aangebracht om te voorkomen dat Juffrouw Loes niet nog eens uit winkelen ging in Amstelveen.
De gans raakte in paniek toen we maar een stap dichterbij durfden te komen. Hij zou zo over de lage afrastering kunnen vliegen. Maar dat deed hij niet, want gisteravond zwom hij nog steeds heen en weer.
Als moeder de gans (Arie Bombarie) vermoed ik dat hij in de rui is. Dat betekent een maandlang niet kunnen vliegen, dus zelf over dat betongaas heenkomen kunnen we vergeten. Wat dan wel?
De kant opklauteren, omlopen, en zich aan de andere kant weer in het water laten glijden. Fluitje van een cent zou je zeggen. Doet ie niet.
Gisteravond plan de campagne gemaakt. Op een vlot, van de andere kant af, het betongaas doorknippen, openzetten met een stuk hout, en hopen dat de gans daar doorheen zwemt.
Maar als het lang duurt voor ie dat durft, kan die opening Juffrouw ook op een idee brengen, of een van de roze lummeltjes…
Ach, Gans. Gelukkig is er volop gras te eten. Van de honger zal ie niet omkomen.
Voor ik ging slapen – de kortste nacht had nog een paar uurtjes over – eerst nog gelezen over de teloorgang van de Hedwigepolder. Zul je net zien. Belandde ik in een scène waarin tientallen ganzen werden opgedreven om vernietigd te worden. De arme ganzenbeesten vluchtten in paniek het riet in.
Uit Dit is mijn hof van Chris de Stoop:
‘Tussen de dertig gevangen ganzen zijn er veel piepende kuikens. Ook één witte boerengans, die me erg doet denken aan mijn eigen gans. Aan zijn gestrekte hals zie ik hoe gespannen hij is. Met de pluimen in zijn nek recht overeind. De oranje snavel wijd geopend. Blauwe, bange ogen.‘Gak-gak,’ jammert hij zacht.’
Bij het wakker worden meteen de ganzenhoeder-van-dienst gebeld.
“We moeten oppassen dat we Gans niet over de rooie jagen. Hoe erg zou het zijn als ie daar blijft zwemmen tot hij nieuwe slagpennen heeft? Heb jij trouwens een foto voor de blog?”
“Ga ik wel even maken.”
Even later:
“Hij is weg!”
Weer later:
“Toch niet. Hij heeft zich verstopt in het riet.”
“Doe dan maar een foto van dat riet.”
Maar toen:
“Gelukt! Op m’n buik in een mierennest tussen de brandnetels.”
Vanavond ga ik er heen. We gaan een voorzichtige poging wagen.
Wordt Vervolgd.
#gans #rui #redden
PS
En hier de afrastering gemaakt voor Juffrouw Loes, 10 geleden:
https://familiebofkont.nl/2012/08/de-dag-van-de-vrijheid/