Een vlees-anekdote.
DE KWESTIE
Twee vrouwen op de workshop. Leuke mensen, zusters of vriendinnen, daar wil ik vanaf zijn. Ze keken hun ogen uit en hingen de hele middag aan onze lippen. Tijdens de varkensmassage vroegen ze me even apart. Ze zaten met een kwestie.
VEGAN PARTY
Binnenkort zouden ze een partijtje geven. Een mooie gelegenheid om hun gasten kennis te laten maken met hun nieuwe leefstijl. Vegan! Kon iedereen proeven hoe lekker vegan is en dat vlees tegenwoordig écht niet meer kan.
Ze verheugden zich er erg op en hadden mooie uitnodigingen gemaakt waarin de uitsluitend plantaardige hapjes trots werden aangekondigd.
SALAMI
Had een van de gasten laten weten dat ze eigen hapjes mee zou nemen. Gevulde salamirolletjes!
De dames waren hier zeer gebelgd over. Moesten ze haar de toegang weigeren? Die salami verbieden? Dat deden ze het liefst, maar bij Familie Bofkont staat vrijheid hoog in het vaandel. Hoe dacht ik hierover? Wat moesten ze nou doen?
Ze zaten er echt mee, dat zag ik wel. Ik moest er even over denken. Mensen met salamirolletjes openlijk de toegang weigeren leek me geen goed idee. Hoe erg zou het zijn als hun vleesgast die salami gewoon meenam?
BEKEREN
Maar de belangrijkste vraag was: wat wilden de zusters/vriendinnen eigenlijk met dit partijtje-nieuwe-stijl? Met wat heen en weer praten bleek dat er stiekem toch een ‘bekerings’ element in hun uitnodiging zat. Dan zou ik er helemáál niks van zeggen, adviseerde ik de dames.
MOOISTE BORDJE
Ontvang haar net zo hartelijk als alle andere gasten en pak je mooiste bord uit de kast. Alsjeblieft. Zeg er verder niks over. Zet het vleesbordje gewoon op jullie feestelijke vegan-dis, pontificaal tussen alle kleurrijke groentenhappen in.
Wedden dat ze dan ook van die vegan hapjes gaat proeven? Ook daar verder niks over zeggen.
En zeker niet de kaart gaan spelen van:
Zie.Je.Wel.We.Zeiden.Toch.Dat.Zonder.Vlees.Veel.Lekkerder.Is.Want.Geen.Schuldgevoel.
Haar gewoon laten. Punt uit.
VLEESJALOEZIE
De zusters/vriendinnen moesten een drempel over.
Ze snapten het met hun hoofd maar hun onderbuiken wilden nog niet mee. Vooral bij eentje zag ik dat het haar grote moeite kostte.
En toen kwam de aap uit de mouw.
Ze was zo kwaad, zei ze, omdat ze zelf zo dol was geweest op salami. Het had haar zoveel moeite gekost om juist die salami vaarwel te moeten zeggen. En zij moest dat offer maar blijven brengen terwijl anderen gewoon lekker salami bleven vreten. Dierenleed? Het zal wel. Ik kijk gewoon de andere kant op. Ze kon het niet uitstaan dat een ander kon blijven genieten terwijl zij haar verantwoordelijkheid nam.
EERLIJKHEID
Ik was verbluft over haar eerlijkheid. Het ontroerde me.
Meteen begon ik over mijn eigen verleden als vleesverslaafde, dat ik na 25 jaar nog steeds de worstenafdeling van de HEMA mijd, dat vleesjaloezie mij ook niet vreemd is, dat ik me bezondig aan ‘vleesporno’ door recepten met vlees te blijven lezen etc. En toen konden we er alledrie hartelijk om lachen.
DE SALAMI SISTERS
Die leuke dames zitten nog steeds in mijn hoofd. Ik noem ze de Salami Sisters.
Waren er daar maar meer van. Zij legden in 1 klap het mechanisme bloot. Al die verbeten discussies tussen veganisten en vleeseters. Vleesjaloezie. Ik vermoed dat veel meer mensen daar last van hebben. Maar zij gaven het toe.
Fijne maandag allemaal!