THOR VIERT FEEST

Vorig jaar 8 maart was het zondag.

Op die zondag blies ik de workshop af. Corona, wat wás dat nou precies, better safe than sorry, je kon maar nooit weten. Veel mensen trokken hun wenkbrauwen op. Doe niet zo gek! Ook Dokter Peter vond het overdreven. Pasgeleden zei hij – nog steeds gemondkapt – weet je nog? Wat was dát toen een vooruitziende beslissing ;-)

Uitgerekend die zondagochtend – 8 maart 2020 – werd de redding van Thor. ‘s Ochtends ging de telefoon. ‘Ik heb dat zoekgeraakte zwijntje zien lopen!’ riep een Vriend van Familie Bofkont. De rest is geschiedenis.

Vandaag vieren we het eenjarig bestaan van Thor op Het Beloofde Varkensland. Nog vele jaren lieve vent!

THOR IN DE KRANT
https://familiebofkont.nl/2020/05/thor-in-de-krant/

THOR DIER VAN HET JAAR
https://www.kidsweek.nl/dieren/wordt-minivarken-thor-dier-van-het-jaar-2020

#varkens #minivarken #corona #wonder

En nu is alles anders.
Het Beloofde Varkensland zit op slot. Hard op weg naar de 1000-ste workshop heb ik op 8 maart 2020 op de noodrem moeten trappen. We zitten in quarantaine. De wereld is ontwricht door het coronavirus.

Pandemie.

We gaan het erf niet meer af en niemand komt het erf meer op. Geen Dokter Peter. Geen Bofkontboerinnen. Geen bezoekers. Niemand.

Behalve Thor. Nood brak wet.

Thor en Gyda, broer en zus, twee van de tientallen minivarkens die wekelijks in mijn mailbox belanden. Het Beloofde Varkensland heeft helaas een opnamestop, liet ik de afzender weten. Het klassieke minivarkensverhaal. Thor en Gyda gingen van hand tot hand. Op weg naar weer een volgend adres ging het mis. Ze vielen ze uit de auto. Gyda werd dood gevonden op de A2 en Thor was spoorloos. Van horen zeggen trok de vervoerder zijn handen er van af.

Ik kon niks. Beertje was terminaal. Mee helpen zoeken was er niet bij. Het enige dat ik kon doen was een plan van aanpak op Facebook zetten. Hoe een zwervend minivarken te vangen?

Er werd massaal op gereageerd en verschillende mensen zetten acties op touw. Het werd zoeken naar een speld in een hooiberg. Op wat loos alarm na, drie weken later nog steeds geen spoor van Thor.

Inmiddels had ik via de jager van Juffrouw Loes met een collegajager van hem gebeld. Zou hij misschien met een zweethond? Daar had hij wel oren naar. Maar eerst moest hij toestemming krijgen van de eigenaar van Thor én van de eigenaar van het land waar Thor zou kunnen lopen. Zomaar op pad met een zweethond was verboden. Dan zou hij beticht kunnen worden van clandestien jagen. Bovendien ging hij eerst nog op vakantie. Dat schoot niet op. Trouwens, wie was nou de formele eigenaar van Thor?
Arme Thor. Waar zou hij slapen? Had hij te eten? Leefde hij nog wel?

Afscheid van Beertje. ‘Omgevallen van ouderdom’ na een prachtig leven, maar daarom niet minder pijnlijk.

Op zondag 8 maart gebeurde er een wonder.

Thor werd bij toeval gespot. En niet door zomaar een passant. Een Vriend van Familie Bofkont! Zij kende haar klassiekers. Wist Thor uit het weiland te lokken met boterhammen pindakaas tot ze op het erf van een boerderij stonden. Daar bleek een ex varkensboer te wonen. Hij pakte een schot uit de schuur en voorkwam dat Thor in de vaart viel en de benen nam.

Dokter Peter arriveerde. De Bofkontbus reed het erf op. En daar stond Thor te kwispelen. Hij mocht mee. Wanneer kunnen zijn fans hem bezoeken? Misschien over een maand, misschien pas over een jaar. Wie zal het zeggen? Het laatste woord is aan de coronacrisis. Tot die tijd is er dit boek. En de filmpjes en blogs op FamilieBofkont.nl en facebook.com/familiebofkont. Voor Hoop & Troost.

Het Beloofde Varkensland, 22 maart 2020