Sjaak heet ie. Een oud baasje. Blind geboren. Woont in Assen. Maar dat gaat binnenkort veranderen. Vanochtend op ‘varkenswerkbezoek’ naar Assen. Daar ligt achter een een verpleegtehuis voor dementerende bejaarden een kleine dierenweide. De beheerder – Wim – had mij al eerder om raad gevraagd i.v.m. de broer van Sjaak. Die voelde zich niet goed. Ik vroeg om een foto. Waar ik bang voor was bleek waar. Een varken dat uit z’n voegen gegroeid was. Wat hij verder onder de leden had weet ik niet en zo te horen de dierenarts ook niet. Er werd wel behandeld maar onduidelijk waarvoor en Sjaak’s broer ging dood.
Ze waren samen opgegroeid en Sjaak vertrouwde blind op zijn broer. Zijn broer was zijn paar ogen. Hij ging altijd voorop en knorde dan tegen Sjaak dat hij achter hem aan moest lopen. En dat deed Sjaak dan ook. Na zijn dood stond hij de hele tijd in zijn hok met zijn kop omhoog te luisteren waar zijn broer gebleven was. Toen de beheerder mij mailde dat hij een andere baan kreeg en hoe het dan verder met Sjaak moest wist ik wat me te doen stond.
Sjaak heeft mij aangenaam verrast. Hij lijkt sprekend op Lady Lolita. Hetzelfde type varken, dezelfde grote zachte neus met donshaartjes, dezelfde huidplooien, dezelfde hoeven en dezelfde karakteristieke kop. Het zouden Broer & Zus kunnen zijn. En een vrijdoos! Toen Wim hem mijn meegebrachte appeltje voerde duwde Sjaak zijn zachte snoet tegen zijn hals en wangen aan. Ik gaf hem ook een paar stukjes en zag een paar enorme slagtanden. Maar ik zag ook dat hij met net zo’n puntig onderlipje eet zoals Mannetje Bromsnor dat deed als babybig. Ik was verkocht. Binnenkort een nieuwe bewoner op Het Beloofde Varkensland. Wim kan gerust zijn.
Wordt Vervolgd.