'Bestrijd nooit onverdraagzaamheid door zelf onverdraagbaar te worden'
Eberhard van der Laan
HET VARKEN OP DE KAART
Wat wilde ik? Het varken op de kaart zetten. Niet de menukaart, maar industrie-varkens onder de mensen brengen.
Dat is gelukt. Na meer dan 40 vrijgekochte industrie-varkens, meer dan 100 projecten, meer dan 800 workshops,
meer dan 4000 blogs en een boek, is het nu tijd voor een stap verder: de Varkensacademie. Voor wie het varken
serieus neemt. Met elkaar nadenken en praten over varkens. Over hun wezen, hun levens.
En vooral hoe het verder moet met hun arme vlees.
VARKENSVLEES
Want hoe hip het veganisme ook is, dit is de harde praktijk: wereldwijd wordt er steeds meer varkensvlees gegeten.
Op dit moment zijn er 1,8 miljard varkensvleeseters. Over 10 jaar zullen dat er 4,8 miljard zijn (bron Keuringsdienst van Waarde, mei 2016).
80 % van de mannen laten liever hun biertje staan dan dat ze hun gehaktbal moeten missen. 68% van de vrouwen geven
liever hun chcolade op dan hun karbonaadje (bron Telegraaf, maart 2017).
VARKENSACADEMIE
Wat wordt de Varkensacademie? Om te beginnen een interactief varkenscollege op Het Beloofde Varkensland.
Eens in de maand. Van daaruit zal zich van alles gaan ontwikkelen. Go with the flow. Zo gaat het hier al 22 jaar.
De vorm ontstaat vanzelf door het doen. Wil jij je ook écht verdiepen in varkens, hun lot in de varkens-industrie met
oog en oor voor alle partijen én ben je oplossingsgericht? Dan ben je van harte welkom!
AANMELDEN
Iedere eerste zaterdagavond van de maand. Leeftijd vanaf 16 jaar.
ZATERDAG 2 september - 19.30 uur - 21.30 uur
Aanmelden mét motivatie op mail@hetbeloofdevarkensland.nl
o.v.v. VARKENSACADEMIE - Hoop voor varkens
VOL = VOL
PS
Quote van de dag
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat er niet genoeg varkens een beter leven krijgen. De foto van dat verbrande
varkentje gaf de doorslag. Een beter varkensleven begint bij de Familie Bofkont.'
(Dankjewel Hans & Margreet S.!)
OPROEP
Wie weet meer over twee 'overlevende' varkens?
Gisteravond werd ik gebeld door een journalist van de Gelderlander. Dat nieuws dat twee varkens de brand zouden hebben overleefd.
Waar kwam dat vandaan? Wist ik het maar.
Ineens dook het vrijdag op. Social media. Hart van Nederland is er ook nog achteraan gegaan. Van geen enkele instantie kregen ze het bevestigd.
En ook al zou het zo zijn, na een stalbrand mógen varkens niet eens meer blijven leven. Dus...
De Gelderlandse journalist gaf zo snel niet op. Hij had toch dienst en ging zijn tijd nuttig besteden. Te beginnen met het doorspitten van
alle comments op facebook. Zoeken naar een speld in de hooiberg. En niemand van de media krijgt de eigenaar te pakken. Een mailadres?
Heeft hij dat überhaupt wel?
Ben jij diegene of ken jij diegene die met dat verheugende nieuws kwam over die twee vermeende overleefde varkens?
Please, laat wat van je horen!
Een kleine delegatie van Het Beloofde Varkensland - twee bofkontboeren en drie bofkontboerinnen - was gistermiddag aanwezig bij de
herdenking van de omgekomen varkens. Ik zag ook nog wat trouwe bofkontfans.
Met het oorlogsgebied van de verwoeste stallen op de achtergrond, werden bloemen bij het hek gelegd. Het had er zwart moeten staan van de mensen.
Dat was niet zo. De massale verontwaardiging op internet had de mensen niet massaal op de been gebracht. Die tijden zijn voorbij.
Leuk hoor die bloemetjes, las ik ergens. Maar jullie moeten naar Den Haag om te protesteren tegen deze horrorpraktijken.
Helemaal mee eens. Maar wie neemt die moeite nog? Om daar enige indruk te kunnen maken moeten er duizenden mensen staan.
Nu waren het er bij lange na nog geen 100 :-(
Misselijk van de stank, de herinnering aan brand nog te vers, hield ik het niet lang vol. Ik ben in de bus gaan zitten. En ineens had ik vol uitzicht
op een opstootje. Een kluwen mannen vanuit het niks. Geduw en getrek een elkaar. 'Respect man! Nee, JIJ moet respect hebben!'
Voordat de vechtpartij echt vorm begon te krijgen werden ze uit elkaar getrokken.
Later bleek het om een verkeerd geparkeerde auto te gaan. Maar in die gespannen sfeer had het over alles kunnen gaan.
'Daar heb je die activisten uit Amsterdam!' Veel was er niet nodig om de vlam in de pan te laten slaan.
Maar waar ik van wakker lag: bij het scheiden van de markt hebben bofkontboerinnen Ingeborg en Annet nog een fotojournalist gesproken.
Beer van een vent. Drie meter hoog, twee meter breed. Bepaald geen watje. Hij was donderdag ter plekke geweest:
'Ik heb in mijn werk veel gezien en meegemaakt, maar wat ik dáár aantrof. Ik ben weggelopen. Ik kon het niet.'
Nog steeds geëmotioneerd kon hij zijn verhaal niet afmaken en liep weer weg.
Ingeborg, Annet, Dennis en ik weten nu meer dan goed voor ons is. We weten nu ook dat iedere brandweerman geestelijke bijstand heeft.
En daar laat ik het bij. Maar geloof me, tot mijn laatste snik blijven industrievarkens mijn onderwerp. Ik. Laat. Nooit. Meer. Los.
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik al langer met dat idee rondliep, maar het er nog niet van gekomen was. Tot de stalbrand in Erichem...
Ik kan me zo levendig voorstellen hoe bang en in paniek die dieren geweest zijn, de rillingen lopen me nu weer over de rug. Zulke intelligente, lieve en
mooie beestjes. Ik eet geen vlees, dus ik draag gelukkig niet bij aan die ellende. Om de dieren te helpen die zo'n ellendig leven in de bio-industrie bespaard
is gebleven, wil ik de Familie Bofkont steunen.'
(Dankjewel Martine P.!)
Verschrikkelijk wat u en de varkens is overkomen.
Wij hebben zelf ook brand gehad en kennen de ontreddering.
Maar wat u en uw varkens doorgemaakt hebben, moet met geen pen te beschrijven zijn.
Uit de media vernam ik dat twee varkens het gelukkig overleefd hebben.
Graag bieden wij die een plaatsje aan op Het Beloofde Varkensland, bij wijze van 'pensioen'.
Uiteraard tegen de prijs die u er voor vraagt.
Wij hebben een UBN nummer, eigen vervoer, ervaring met het verzorgen van brandwonden, etc.
Het zal deze twee varkens aan niks ontbreken.
Ik hoop van u te horen, veel sterkte!
Hartelijke groet,
Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
Vrijdag 28 juli 2017
ZWARTE DAG
20.000 varkens
Nog nooit zijn er zoveel varkens omgekomen bij één brand. Twintigduizend. Ik kan me er geen voorstelling van maken.
Wat brand is weet ik nu. Maar van een brand waarbij zoveel slachtoffers vallen heb ik geen idee.
Al die Zeemannen, Pieten, Sjonnies, Moszkowiczen, Brammetjes, Babybiggen, Repelsteeltjes, Lange Lijsen, Hazen, Aaltjes,
Broertjes, Wilde Sjouken, Brutussen, Grannies, Mukken, Miss Piggys, Hammies, Bonestaakjes, Vrouwen Vos, Aagjes,
Madammen Duroc, Lamme Zussen, Gebroeders Beer, Willys, Moeders van Sjonnies, Maxies, Kleine Beren, La Mammas,
Edwinnen, Betsys, Eberharden, Klazen, Jokes, Jannen, Fransen, Slagersmeiden en nog zoveel meer.
Twintigduizend mooie, intelligente, eigenzinnige dieren om van te houden, om te beschermen, om een veilig thuis te geven.
Onbegrijpelijk dat één iemand, één bedrijf, zoveel levende wezens mag houden. Dat zou verboden moeten worden.
Niemand kan die verantwoordelijkheid dragen. De overheid zou varkensindustriëlen tegen zichzelf in bescherming moeten nemen.
Zouden ze het er vandaag over hebben bij de koffie-automaat, de financiers van deze vervreemding? De banken die aan
het begin staan van de keten: bank - boer - transporteur - slachter - supermarkt - consument.
Nog geen twee weken terug vroeg fotograaf Jack Tummers mij om mijn stem uit te brengen op zijn inzending van de NRC-fotowedstrijd.
Stemmen kon tot 28 juli. Dat was dus tot en met gisteren, de dag waarop er twintigduizend varkens verbrandden op weer een andere plek,
in weer een andere stal. Huiveringwekkend.
Pikant detail: de inzending van Jack Tummers 'de stalbrand' is inmiddels gediskwalificeerd door NRC Handelsblad. Zijn foto zou te activistisch zijn.
Ik heb lang naar de voormalige kanshebber van de NRC-fotowedstrijd gekeken. Wil jij dat ook doen? Bedenk dat jij en ik en je collega en je buurman en je geliefde
en je vader en je moeder en iedereen om ons heen allemaal de hekkensluiters zijn van de keten. Wij zijn de consumenten. Iedereen is consument.
Iedereen is verantwoordelijk. Laten we onze eigen verantwoordelijkheid nemen.
Fijne vrijdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik hoop dat er hooguit nog vleestomaten gegeten worden en ik alle dieren het leven gun zoals ze bij de
Familie Bofkont hebben.'
(Dankjewel Anita H.!)
PPS
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat wij jullie volgen op Facebook en iedere keer ontroerd zijn over de verhalen en omdat wij varkens zulke
leuke en intelligente dieren vinden. Wij hopen ook dat door jullie steeds minder mensen vlees gaan eten.'
(Dankjulliewel Ali S. en Max van P.!)
Zondag vieren we de verjaardag van Bulle. Tijdens de workshop gaan we hem uitgebreid in het zonnetje zetten.
Zes jaar geleden: ik zie nog de verbaasde gezichten van de bofkontboeren-van-dienst voor me. Erin, Maya, Orson, Cees
(vergeet ik iemand, was jij daar ook bij Ingeborg?).
Na een doorwaakte nacht waarin ik een gigabeslissing voor de komende 20 jaar moest nemen, belde ik partner-in-crime-Dennis op.
'Ik ben eruit. Die depressieve koe krijgt een plaatsje bij Familie Bofkont. En dat kalfje met dat witte hartje op zijn voorhoofd ook.
Dat wordt haar pleegkind. We gaan hem straks halen, nog voor de workshop. Stel je voor dat hij anders toch nog met de handelaar mee gaat.
Ik neem geen enkel risico.'
'Even weg,' zei ik tegen de bofkontboeren-van-dienst. 'We zijn op tijd terug voor de workshop.'
En toen kwamen we terug. Verrassing! Iedereen naar buiten om de bus heen. De deur ging open. Bofkontboerin Erin wist niet hoe hoog ze springen
moest van enthousiame. Een kalfje! Een nieuw kalfje erbij! De volgende avond arriveerde de depressieve productiekoe. Een paar uur later waren ze
pleegmoeder en pleegzoon. Mem & Bulle. De rest is geschiedenis. Allemaal na te lezen in het grote Bofkontenboek.
Gisteren in de Volkskrant een bedroefde boer. Samen met nog 399 andere koeienboeren spant hij een kort geding aan tegen de staat.
De boeren zijn verplicht hun koeien af te voeren naar het slachthuis. Eerst gek gemaakt door de overheid om meer te gaan melken, dus
meer koeien aan te schaffen, nu is de hele boel weer teruggedraaid. De boeren moeten hun koeien naar de slacht brengen.
400 boeren vechten voor hun vee.
Bedroefde boer:
'De afgelopen maanden heb ik al 30 stuks jongvee en 20 koeien verplicht moeten afvoeren. Dat gaat me niet in de kouwe kleren zitten,
zeker niet omdat er kalfjes van 3 maanden bij zaten en ook nog drachtige pinken. Vrachtwagens vol. Allemaal weg, allemaal dood.'
Gistermiddag werd de overbuurvrouw begraven, 92 jaar. Nog steeds rooide ze de aardappelen van haar landje. Toen ze haar handtekening zette onder het
koopcontract voor iets 'dat meer bij haar leeftijd zou passen', zei ze dat ze nu haar doodvonnis had getekend. Wat gebeurde er? Van heimwee ging ze iedere avond
terug naar haar huisje in de polder. Dat was de enige plek waar ze slapen kon. Na 6 weken kwamen haar kinderen daar achter. Alles werd teruggedraaid.
Overbuurvrouw kwam terug naar de Bovenkerkerpolder. Daar hoorde ze thuis.
Als jong meisje mee helpen koeien melken. Op het enige jaarlijkse uitje naar de Boerenbond kreeg ze verkering. Een prachtig levensverhaal vol lief en o
wat veel leed, zo mooi verteld door haar kinderen en kleinkinderen, daar in de aula van de Kwakel, gistermiddag. Ik kan aan niks anders meer denken.
Laten we met z'n allen meer van de boeren houden. Hun geschiedenis, cultuur, hun gevecht tegen de overheid. Eerst dat. Daarna zien we weer verder.
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat jullie fantastisch werk doen voor dieren en bewustwording van mensen.'
(Dankjewel Ellen B.!)
De wittebroodsweken zijn helaas alweer voorbij. Brody en zijn Slagersmeiden zijn met veel trompetgeschal binnengehaald.
De aah's, de ooh's, het feestje, de goede feeën, de beste wensen, de geschenken, kortom the whole works weer.
Maar nu is het weer tijd voor het gewone leven bij Familie Bofkont.
En dat begint al goed. Big. Big is boos. Inmiddels een understatement. Big is kwaad, wat heet, Big is razend.
Een paar jaar geleden zelf nog de held als gedumpt biggetje met zijn schattige voorkomen. Inmiddels is Big twee
en zoals we allemaal inmiddels weten, gaan we dan te maken krijgen met de ware aard van het beestje :-)
Het ego van Big groeit met de minuut. Hoop gebrul, gegil, geklappertand, bloed. Weg met die kutmeiden!
Gevolg dat Big voortdurend met een slagtand vast zit in het gaas dat hem gelukkig van de slagersmeiden scheidt.
En dan zijn de rapen helemaal gaar. Een vastzittend varken raakt in paniek. Dan wil je niet weten wat er gebeurt.
Is Big dan blij als we hem weer bevrijd hebben? Niks daarvan. Blind van woede stoot hij zich iedere keer opnieuw
aan dezelfde steen. Allemaal bekend varkensgedrag. Hoort erbij, maar kleinmaziger gaas zou wenselijk zijn.
Arme Dennis, Patrick Arthur, David, Maarten en noem de Bofkontboeren maar allemaal weer op.
Al dat werk voor niks geweest. Gaas er af. Naar Doorn om nieuwe rollen ander gaas te halen en van voren af aan beginnen.
Stop. Ho. Eerst even goed nadenken. Moeten Big en de Slagersmeiden ooit echt samen kunnen leven? Niet echt.
Big woont nu samen met Bokita. Met Familie Kraak kan hij verkeren. Zes andere varkens dus in zijn directe omgeving die
voldoen aan de beginselen van varkenswelzijn: kunnen leven in een groep soortgenoten.
Daar hoeven de Slagersmeiden dus niet per se nog bij. Waarom dan dat nieuwe gaas waarvan ook nog de vraag blijft of hij
daar niet in vast komt te zitten? Antwoord: gaas is mooier, want transparanter.
Maar er speelt nog iets anders dat veel belangrijker is dan de schoonheid van transparantie. Bokita was aanvankelijk de baas over Big
en dat werkte. Nu Big zich ontwikkelt tot een echt varken zijn daar inmiddels ook de pionnen verschoven. Niet ondenkbaar dat Big
zijn gram om die kutmeiden op haar gaat botvieren. Ik kreeg gisteren ook al een beuk van hem. Toen hij niet bij Kleine Meid kon
komen, was ik aan de beurt. Pok. Even zo'n slagtand tegen je been. Liep goed af.
Dus wat te doen? Bokita heeft recht op haar rustige oude dag. Niks gaas dus. Planken. Zo min mogelijk contact meer tussen
Big en de Slagersmeiden. Arthur, David en Dennis hebben zich weer een slag in de rondte gewerkt.
De Slagersmeiden hebben nu een safehouse. Of Brody. Of Bokita. Het is maar hoe je het bekijkt :-)
Dus de vraag waar de foto's blijven van het feestje... Feestje? Welk feestje? O ja. Lijkt al weer een eeuwigheid geleden. Várkens!
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik dat al zooooo lang van plan ben. Brody, waar ik steeds om kan huilen, heeft mij over de
streep getrokken! Ha ha ha. Goed gedaan Brody :-)
(Dankjewel Monique van de B.!)
Fijn feestje met Balkonstumpertje en de Slagersmeiden. Blije mensen, blije beesten. En zon(!)
De dagen ervoor lag ik plat met een lichte hersenschudding. Doodsmak gemaakt tijdens de
voorbereidingen met een spectaculaire landing op mijn kin. Weer eens wat anders :-)
Zondag weer voort met de geit. En de geit had er zin an.
Appels, medicatie voor de oude lummels, een potje zelfgemaakte honing voor sweet dreams
in plaats van nachtelijk getob over eenzame slagersmeiden, pecunia, het kon weer niet op wat de Vrienden
van Familie Bofkont allemaal meebrachten.
In een lange optocht met allemaal een appel in de hand op weg naar de Slagersmeiden.
Maar eerst nog even langs Betsy & Co. En Mozzarello die ons de weg versperde. 'Ik ben de leukste
van allemaal!'
Langs het Schrijfhuis. Room with a view. 'Ik ben ook schrijfster! Mag ik hier ook schrijven? Is het te huur?'
'Is dát Hammie?! Die zat nog bij mij op schoot!' 'Zijn dát de Lellebellen? Wat zijn die gróót geworden!'
Ja en ze worden nog veel groter. Ze zijn pas twee :-)
De Slagersmeiden gooiden hoge ogen. 'Wat zijn ze mooi!' 'En die brand!' 'Hoe moet het nou na de brand?'
Kortom: bijgepraat. Veel Vrienden van Familie Bofkont komen hier al jaren over de vloer. Anderen
waren voor het eerst. 'Hou oud moet je zijn als je vrijwilliger wilt worden?' 'Hoe oud ben je?' 'Elf.'
'Nou elf dus.' En de mooiste ogen van de wereld keken mij stralend aan.
En toen naar het Balkonstumpertje. 'Wat is ie klein!' Hij is inderdaad veel kleiner dan ie op de foto's oogt.
Vooral met de tweede groep had hij het erg naar z'n zin. Kwispelend kwam ie op en wentelde zich
in alle complimenten hoe-schattig-en-mooi-en-lief-en-zielig-en-hoe-was-het-toch-mogelijk en toen zei de moeder
van de jongen met de mooiste ogen iets opmerkelijks: 'Waarschijnlijk was die man erg eenzaam.'
Dat denk ik dus ook al die tijd al. Heb voortdurend de neiging om nog eens terug te gaan naar dat balkon.
Met klokkenluidster Marianne ter plekke afgesproken om dat ook daadwerkelijk te gaan doen. Ik wil zo graag weten
hoe het zo gekomen is. En ik hoop meer te weten te komen over Balkonstumpertje.
En toen onthulde ik de nieuwe naam van dit oorlogsslachtoffertje. Alles was op z'n plek gevallen tijdens het Netflixen.
Homeland in de herhaling. De roodharige marinier die jarenlang gemarteld was in eenzame opsluiting,
zijn post traumatische stress stoornis, de angstaanvallen, zijn nachtmerries. Brody!
Lees even mee: Balkonstumpertje met zijn rode haartjes, de marteling om voortdurend bloot te moeten staan aan
zijn immense angst voor de pitbulls, de eenzame opsluiting op het balkon, de littekens van de bijtwonden, zijn paniekaanvallen,
het bevroren gedrag. Brody!
En nu gaat het goed met hem. Iedere nieuwe dag op Het Beloofde Varkensland is weer een mooie. De medicatie
slaat goed aan. Brody is voortdurend zo stoned als een garnaal. Zelfs dat heeft hij met Brody uit Homeland gemeen,
verslaafd als hij was aan de pijnstillers.
Brody dus. Deze naam past hem als een lekker zittend jasje. Brody. Vindt ie zelf ook :-)
Fijne maandag allemaal!
Met grote dank aan de Vrienden van Familie Bofkont, Ingeborg, Saskia, Annet, Gerrie, Lidy, Yvon, Neel,
Dennis, David, Arthur, Cees (ben ik nog iemand vergeten?) die het allemaal weer mogelijk maakten.
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik zeer ontroerd was door de varkens,
hun intelligentie en de manier waarop ze hechten aan een maatje, hun omgeving en verzorgers.
Wat een lieve beesten en wat zit er een zorg in. Enorm indrukwekkend wat jullie doen!
Ga zo door! Favoriete Bofkont: Brody!'
(Dankjewel Coosje K.)
Aanstaande zondag regen. Maar daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen :-)
Ook na de brand nog overdekte plekken genoeg op Het Beloofde Varkensland.
Dat wordt lekker knus zo met z'n allen tussen de varkens.
'Moet jij eens raden wie hier onder het raam staat te knorren? Kleine Meid! En Grote Meid staat verderop
in het hoekje van de boomgaard.' Bofkontboer-van-nachtdienst Dennis belde mij gisterochtend al vroeg wakker.
Ik schrok. 'Wat is er gebeurd? Hoe is het met ze? Moet ik meteen komen?'
Weet je wat wij gaan doen, moeten de slagersmeiden gedacht hebben. Wij gaan Het Beloofde Varkensland verkennen.
En hun oog viel op uitgerekend dat ene stukje gaas, dat op de nominatie stond voor nog een extra schroef.
Een ongeluk zit in een klein hoekje :-)
Dus slopen die handel! Modderbad nemen, lekker stuk lopen en terugkomen met bloed op de kop.
En toen stonden de meiden aan de verkeerde kant van het gaas. Ze konden hun huis niet meer in.
'Dennis kun jij ons helpen?'
Tijdens het voeren liep Bert ook met bloed op zijn kop. Aha, Bert dus.
De meiden waren er toch wat beduusd van. Grote Meid kreeg ibuprofen in een boterham met pindakaas.
's Avonds had Big ineens bloed op z'n neus. Die staat z'n nieuwe buurvrouwen de hele tijd uit te dagen door het gaas heen.
Ja Big, de meiden weten nu hoe het moet, dus ik zou maar wat inbinden als ik jou was.
Gelukkig is er Groene Leem. Daar kunnen we vandaag mee aan de slag, Vechtwonden moet je de eerste dag met rust
laten. En zondag zien de dames er vast weer tip & top uit op hun feestje. Daar zorgen wij wel voor :-)
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Lieve Familie Bofkont, Dafne en Dennis en alle andere vrijwilligers, Rob en ik waren diep onder de indruk van ons bezoek
aan jullie gelukkige vrije varkens. We hebben er nog de hele avond over nagepraat en uitgebreid in het boek gelezen.
Hartelijk dank voor de mooie middag, de goede verzorging en de foto's!'
(Dankjewel Sieneke de R!)
Nadenken over zondag. Het welkomstfeestje van de Slagersmeiden. Hoe pakken we dat logistiek aan?
De meiden hebben al veel fans en die komen ook allemaal. Hartstikke leuk! En plek zat op Het Beloofde Varkensland,
daar niet van.
Maar de slagersmeiden zitten voorlopig op inburgeringscursus bij Familie Bofkont. Volgens de maatstaven van
Het Beloofde Varkensland wonen ze eerst een poosje bescheiden voor hun eigen veiligheid.
Ook bofkontvarkens verwelkomen nieuwkomers nu eenmaal niet met open armen...
Ik wil de meiden zondag de absolute hoofdrol op hun eigen feestje geven. In het middelpunt van de belangstelling dus.
Maar hoe moet dat met zoveel fans? Waar moeten die zich met z'n allen ophouden in hun tuintje?
Hoe doen we dat met eten en drinken met die slagersmeiden op onze lip? Hoe krijg ik hun fans van A naar B zonder
dat iedereen meteen aan Mozzarello's nek wil gaan hangen? En zo zijn er wel meer bofkonten die ongetwijfeld de show
van de slagersmeiden willen stelen :-) Kan ik dat voorkomen en hoe dan? En hoe komt iedereen bij het Balkonstumpertje terecht?
Het is toch ook zijn feestje?
En dan nog de wisseling van de wacht. Door de overweldigende belangstelling hebben we twee ontvangsten. Die moeten
naadloos in elkaar over kunnen lopen. Groep 1 weer huiswaarts terwijl groep 2 al op de dijk staat te trappelen van ongeduld.
Bofkontboerinnen lezen jullie mee? Dat gaat nog wat worden zondag :-)
Voorlopig heb ik een globaal mooi-weer-scenario. Nu nog voor als het regent. Help!
Fijne dinsdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'JA!!! Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik al jaren zo blij word van jullie, en dit kado wil doen aan mijn zoon, Miró, 4 jaar.'
(Dankjewel Nadine M.!)
De 813-de workshop bij Familie Bofkont op Het Beloofde Varkensland was me er eentje.
De workshop begon met het inwijden van het nieuwgebouwde huisje voor de slagersmeiden.
Met z'n allen een verse baal goudgeel stro opstrooien. HET ingredient voor de start van alle varkensgeluk.
En toen begon het grote wachten. Sinterklaas had niet meer opwinding teweeg kunnen brengen.
Maar voor het zover was, hadden de andere bofkonten al hun beste beentje voorgezet om de deelnemers de
middag van hun leven te bezorgen.
De Moeder van Sjonnie gooide hoge ogen met haar enthousiaste gastvrouwschap. De rode wimpertjes van
Mokkeltje deden ons smelten. Mozzarello & Co maakten diepe indruk op het gezelschap. Maar Wilde Sjouk stal
deze keer de show. Zij versierde de mannelijke deelnemers waar ze bij stonden. Iedere keer dook ze weer op.
En kijk eens wie we daar weer hebben? Wilde Sjouk! En dan schuurde ze weer door met haar volgende verovering.
Om 17.45 uur stonden de slagersmeiden op de stoep. Eindelijk! De soep was net op. We stormden naar buiten
en vormden met z'n allen een erehaag.
'En ik was erbij!' Wie dát nu kan zeggen is een bofkont.
De slagersmeiden zijn om op te vreten. Grote Meid heeft Zeeman-potentie. Wat een uitstraling met haar
olijke smoel. Je moet haar zien. Dat gaat er nog eentje worden. Kleine Meid een lieverd en zo duidelijk gek
op Grote Meid. Wat ben ik blij dat ik die twee slagersmeiden niet uit elkaar gehaald heb.
En Big was boos. Oh wat was die Big boos. Hij liep te klappertanden van woede. Buurvrouwen! Maar dat was de
afspraak niet! Rot op met die buurvrouwen! Had ik weer eens niks teveel gezegd over varkensgedrag. Van nieuwkomers
moeten varkens nooit niks hebben. Komt wel goed. Ooit. Geduld doet wonderen.
De slager had voor iedereen burgers en schnitzels meegenomen. Zelf gemaakte. Vegetarische. Hij vroeg of ene
Jacobs er ook bij was. Die van het commentaar op zijn website :-) Nee. Gerrie was er deze keer niet bij. Jammer.
Hij had haar graag eens gesproken.
Toen iedereen weer op huus an was, zijn we nog met de slager, zijn vrouw, hun dochter en haar vriendin naar het
Bofkonteiland gelopen. Hij had daar al over gehoord van een van zijn klanten. Weer terug op Het Beloofde Varkensland
keek de scharrelslager met een verliefd kennersoog naar Bulle. Wat een prachtbeest. Zo glanzend. En zo mooi vol bevleesd :-)
Bulle en zijn pleegmoeder Mem komen bij een vriend van hem vandaan. De wereld is maar klein. Maar die van
Familie Bofkont is groter dan het oog reikt. Groter dan alleen Het Beloofde Varkensland. Veel groter :-)
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'De slager komt de meiden brengen tijdens de workshop. Daarmee waagt hij zich in het hol van de leeuw, en hij doet het tóch.
De boer van La Mama deed dat ook. Ik heb daar respect voor. Zelf zal ik nooit meer een hap vlees eten (al dik 20 jaar niet meer)
maar de realiteit is dat het grootste deel van de mensen dat wel doet. Dan is de manier waarop deze slager aan zijn vlees komt
toch echt te verkiezen boven de bio-industrie, hoe bizar het voor ons varkensliefhebbers ook mag zijn dat je je eigen varken slacht.
Ik kan wel begrijpen dat deze man staat voor wat hij levert, dat hij daar trots op is en dat graag laat zien. Ik zou de wereld ook liever
anders zien, maar we ontkomen niet aan de realiteit: er wordt nou eenmaal vlees gegeten. Beter dit soort initiatieven steunen voor
kleine stapjes vooruit, dan meteen álles willen en daarmee uiteindelijk niets bereiken.'
(Dankjewel Ingeborg!)
PPS
De Slagersmeiden zijn de 38-ste en 39-ste vrijgekochte vleesvarkens die op Het Beloofde Varkensland mogen wonen.
Ook kochten we eerder 5 uitgewerkte fokzeugen vrij van de slacht. Zij wonen nog steeds bij Familie Bofkont.
Zondag 16 juli 2017
SLAGERSMEIDEN
Tonight tonight
De slager is dol op media. Zodra ik had gezegd dat de slagersmeiden welkom waren
op Het Beloofde Varkensland stond ie al weer voor de camera's :-)
Zelf heb ik de pers afgehouden, want dan ik wist wel wat er weer zou gaan gebeuren.
'Mijn varkentje is niet gelukkig in huis. Mag het bij jou?' En ja hoor, het regent weer verzoeken :-(
Het wordt zo langzamerhand loodzwaar al dat varkensleed op mijn schouders.
Om 17.30 uur komt de slager de slagersmeiden brengen. Leuk om de workshop mee af te sluiten.
Bofkontboeren Patrick en Dennis hebben gisteren de hele dag staan timmeren. Het zal de meiden
aan niks ontbreken. Terrein waar ze meer dan 100 meter aan een stuk door kunnen draven, een
modderpoel, het mooiste huis van de beste materialen. Met dank aan alle gulle gevers!
Op televisie werd gezegd dat de slagersmeiden met pensioen gaan, maar je kunt het ook anders zien:
Vanavond gaat hun leven beginnen :-) Op Het Beloofde Varkensland. Tonight, tonight!
Fijne zondag allemaal!
PS
Quote:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik hoop dat er hooguit nog vleestomaten gegeten worden
en ik alle dieren het leven gun zoals ze bij de Familie Bofkont hebben.'
(Dankjewel Anita H.!)
Vannacht droomde ik dat de koning op bezoek was. Hij stond zomaar ineens voor de poort.
Het was een zaterdagochtend. Het erf zag er niet uit, ik zag er niet uit, maar van je ras ras ras
ging de koning door de plas.
Omdat het overal nog een bende was, gingen we in een klein hoekje zitten. De koning pakte een notitieblokje,
en begon de oren van mijn hoofd te vragen. Waar de bofkonten vandaan kwamen, hoe ze heetten en nog veel meer.
Hij schreef alle antwoorden zorgvuldig op.
Ineens kwam mijn moeder binnenlopen. Ze begon te praten, maar bleef halverwege met open mond naar mijn bezoek kijken.
Ik dacht vliegensvlug na. Hoe hoorde het ook weer? O ja. Haar eerst aan de koning voorstellen. En dan andersom. Maar wat
moest ik nou zeggen? Mam dit is onze koning of mam dit is Willem Alexander? Aan haar reactie had ik al gezien dat zij wist
wie hij was. Maar hoe kon zij dat weten? Mijn moeder is al 42 jaar geleden overleden.
Gisteren werd ik in Amsterdam aangesproken door een bouwvakker over Zeeman. Ik vertelde dat hij dood was.
Maar toen we over hem spraken was Zeeman springlevend. Zo levend dat ik zijn kruidige lichaamsgeur nog kon ruiken.
Wat zou een mens zijn zonder dromen, zonder verbeelding? Zolang we over de doden blijven dromen, denken en vertellen,
blijven ze bij je. Boy George kwam laatst voorbij in de verhalen. Boy George! Zijn ene beeld na het andere verscheen op het witte doek.
Na de brand hebben we tijdens de workshop een toverlantaarn-uurtje in het Oude Mannetjeshuis. Daar hebben we een wit beddelaken opgehangen,
afkomstig van de moeder van Bofkontboerin Neel. Terwijl Mannetje Bromsnor en Miss Universe hun appelmoes krijgen, eten wij soep,
vertel ik over de bofkonten en kijken we naar de beelden. Overleden of niet. De verhalen blijven bestaan. Iedere bofkont blijft
altijd betekenis geven aan Het Beloofde Varkensland.
Misschien dat Amalia daar over gehoord heeft en haar vader dacht daar moet ik ook eens op af :-) Wie zal het zeggen.
En Willy woont natuurlijk op het Bofkonteiland. Met zijn hermelijnmantel, de zwarte vlekken van het Piëtrain ras, is hij vernoemd
naar onze koning. Tot zover de droomduiding :-)
Maar over Willy gesproken:
Straks naar de voorstelling van Sander van de Pavert. Lucky TV live op het toneel. Heerlijk om in die wereld op te kunnen gaan.
De verbeelding van wat er in zijn hoofd speelt, zo benieuwd wat hij daar van gemaakt heeft. Kan niet wachten.
Fijne vrijdagavond allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het fantastisch vind wat jullie voor de dieren doen. Na de brand werd ik er pas echt bewust van wat jullie allemaal doen.
Ik lees de verhalen op Facebook soms met een lach en ook met een traan. Maar met zo ontzettend veel respect voor degenen die zich allemaal inzetten.'
(Dankjewel Desiree Z.!)
Door al dat geregel rond de slagersmeiden zou je bijna vergeten dat er ook nog koeien
op Het Beloofde Varkensland wonen.
Maar daar heeft Mozzarello wat op gevonden. Hij doet net of hij ook een varken is.
Kijk maar. En kijk ook even naar Herman, Bulle en Zeus op de achtergrond.
Wat een uitslover, zie je ze denken. Welke stier gaat er nou door de modder liggen rollen?
Dat die stomme varkens dat doen moeten zij weten. Maar een van ons?
Intussen baddert Mozzarello vrolijk verder: 'Wat de varkens kunnen, kan ik ook.
En ik kan nog knorren ook. Nu jullie weer.'
Daar hebben Herman, Zeus en Bulle niet van terug. Dat doen waterbuffels nou eenmaal.
En dan ben je uitgepraat. Toch wel handig zo'n aandachttrekker op het erf. Weet iedereen
weer even dat de koeien ook nog steeds meedoen.
Tot Sjonnie opduikt. Wat jij kan Mozzarello, kunnen wij ook. En nog veel beter.
Maar daar steekt Mozzarello dan weer een stokje voor, enfin kijk zelf maar :-)
Fijne donderdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat Mozzarello en Zeeman mijn favoriete bofkonten zijn.
Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen leren hoe je met dieren hoort om te gaan en dat het niet
normaal/vanzelfsprekend is hoe dieren in de huidige maatschappij worden behandeld.'
(Dankjewel Nikki van R.!)
De Rolling Stones zijn er niks bij. Binnen no time waren de plaatsen voor het welkomstfeestje vergeven.
Of de slagersmeiden Meet & Greet heten, vroeg iemand. Waar houden ze van, wat kunnen we voor ze meenemen? vroeg een ander.
Meat & Greet kwam ook al voorbij :-)
Wat te doen met zoveel fans? Ze allemaal welkom heten natuurlijk. Maar dan zijn we met teveel.
'Wat bedoel je met gulle gevers? Als je een tientje hebt gedoneerd, mag je dan niet komen?' mailde iemand.
Wat een onzin. Natuurlijk ben je dan ook welkom. Gulle gevers zijn gulle gevers. Ieder naar draagkracht.
Voor de een is dat 1 euro, voor de ander 10 euro en voor weer een ander 100 euro.
Aan een VIP programma voor donateurs doen we hier niet. De VIPS zijn hier de varkens: Very Important Pigs!
Gisteravond liet ik enigszins in paniek weten dat de inschrijvingen gesloten zijn. Met een herkansing op 30 juli, na de workshop om 18.30 uur.
Maar wat een teleurstellingen :-(
Daarom:
We rekken de grenzen nog ietsjes op :-) We maken er 2 shifts van.
En we hopen op een prachtige dag. Verschillende Bofkontboerinnen hebben zich al aangemeld voor hulp. Dus dat moet lukken.
Zondag 23 juli 2017
SHIFT 1 van 12.00 - 14.00 uur
SHIFT 2 van 15.00 - 17.00 uur
Zowel in SHIFT 1 als SHIFT 2 willen we nog enkele fans toelaten. Maar dat is het dan ook. Daarna kan er écht niemand meer bij.
Dus:
Ben je Vriend van Familie Bofkont, heb je gedoneerd voor Balkonstumpertje of de Slagersmeiden of
heb je een hooibaaltje geadopteerd? Dan is dit je laatste kans. Wie het eerst mailt, het eerst maalt. VOL = VOL.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat: Logisch.
(Dankjewel Berty van W.!)
'Waarom ben je godsnaam weer terug gegaan naar die slager?' vroeg een Bofkontvriendin
enigszins kribbig :-) Die vraag snap ik. En ik vraag het mezelf ook af :-)
Het antwoord is te lang voor een blog.
Begonnen met de slagersjongen Brutus (360 kilo schoon aan de haak), opgevolgd door
slagersjongen Zeeman, 350 kilo.
En dan nu die meiden. De Slagersmeid is lang zo zwaar niet, ze groeide slecht door haar
twee hersenvliesontstekingen. Ze is ook al twee jaar, een half jaar ouder dan Brutus
en Zeeman toen die naar de slacht moesten. Eerst maar eens wat meer vlees op de botten.
Het Slagersmeisje is nog helemaal een jonkie, 6 maanden oud pas. De leeftijd waarop
het leven voor alle industrievarkens wereldwijd afgelopen is. Maar niet voor dit Slagersmeisje.
Haar leven is pas begonnen. Hopelijk gaat ook zij heel oud worden op Het Beloofde Varkensland.
Zondag 23 juli is de Meet & Greet. Met Balkonstumpertje en zijn twee grote vriendinnen.
Iedere gulle gever heeft een persoonlijke uitnodiging gekregen.
Maar we hebben niet alle adressen, helaas.
Voor de gulle gevers (voor Balkonstumpertje, hooibaaltje en Slagersmeiden) waar we geen adres van
hebben, hierbij de uitnodiging langs deze weg:
UITNODIGING
MEET & GREET
Slagersmeiden & Balkonstumpertje
Het Beloofde Varkensland
Op deze maandagochtend zou de Leuke Slagersmeid in stukken op de toonbank bij de slager hebben gelegen.
Maar dankzij jullie ging dat feest gelukkig niet door.
Wel een ander feest.
Het welkomstfeestje van Slagersmeid & Slagersmeisje!
Zondag 23 juli 2017.
VOOR WIE?
1. De Vrienden van Familie Bofkont (onze vaste donateurs dus) :-)
2. Iedereen die heeft meegelapt voor Slagersmeid & Slagersmeisje :-)
3. Iedereen die heeft meegelapt voor het Balkonstumpertje :-)
4. Iedereen die een hooibaaltje heeft geadopteerd :-)
Vanavond gaan de persoonlijke uitnodigingen de deur uit.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
Quotes van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik jullie voor mijn verjaardag mocht kiezen van oma
omdat ik het zo zielig vind hoe er met varkentjes wordt omgegaan. Oma doet ook mee :-)'
(Dankjulliewel Diane & Carla T.!)
'Wij worden Vriend van Familie Bofkont omdat wij jullie op Facebook volgen en iedere keer ontroerd zijn
over de verhalen en omdat wij varkens zulke leuke en intelligente dieren vinden. Wij hopen ook dat door
jullie steeds minder mensen vlees gaan eten.'
(Dankjulliewel Ali S.! en Max van P.!)
Wat is varkens redden toch een rotvak. Wil je iets goeds doen, kom je in een duivels dilemma terecht.
Het heeft me de afgelopen week weer slapeloze nachten bezorgd.
Wat ik niet wist was dat de Slagersmeid niet alleen was. Toen ik maandagavond bij de slager kwam
liep er nog een varken op het plaatsje achter de slagerswinkel. Kleiner en jonger dan de grote slagersmeid.
Een slagersmeisje.
Hoezeer de slagersmeiden aan elkaar verknocht waren, bleek toen de grote Slagersmeid mee uit wandelen mocht en de kleine niet.
Het slagersmeisje bleef verslagen achter. Toen we weer bijna terug waren bij de winkel, hoorden we haar al brullen.
Door het dolle heen toen de Slagersmeid weer terug was. De appeltjes die ik haar gaf liet ze er zelfs voor liggen.
Ik wist meteen: foute boel. Helemaal toen de slager vertelde dat het slagersmeisje als biggetje een ongewenst cadeau was geweest
en zo bij de grote Slagersmeid terecht gekomen was. Ze had haar meteen als moeder gezien, sliep boven op haar en week
geen moment van haar zijde.
En deze twee moest IK uit elkaar gaan halen? Ik, die als geen ander weet dat varkens niet zonder hun soortgenoten/familie kunnen?
Maar ze zouden tóch van elkaar gescheiden worden. De Slagersmeid zou donderdagochtend naar de slacht gaan. Als ik haar mee zou
nemen naar Het Beloofde Varkensland, was zij gered. Maar voor het Slagersmeisje zou de uitkomst dezelfde zijn. Haar moeder
was van haar afgepakt en zou nooit meer terugkomen.
Mijn hart brak bij die gedachte.
Wat te doen? Het maalde en maalde in mijn hoofd voor oplossingen:
Oplossing 1
De Slagersmeid niet meenemen.
Maar dan zou ze donderdag geslacht worden en was het Slagersmeisje toch alleen.
Oplossing 2
Ze samen laten tot ze samen naar de slacht konden. Het Slagersmeisje was nog niet zwaar genoeg, zij moest
eerst nog doorgroeien. Geen optie. De slager wilde van die strontbende af. Grote varkens poepen nu eenmaal veel.
Plus dat de Slagersmeid al teveel een rouwdouwer was geworden.
Oplossing 3
De Slagersmeid wel redden en een ander vriendje voor het Slagersmeisje regelen.
Maar die vechten elkaar de tent uit. Er is daar geen ruimte om ze aan elkaar te koppelen
volgens het protocol van Het Beloofde Varkensland. Bovendien: als de tijd gekomen was
voor het Slagersmeisje, wat moest er dan weer met dat andere varkentje? Ook naar de slacht?
Oplossing 4
Ik zou iedere week naar het Slagersmeisje kunnen gaan om haar stro te brengen en haar
gezelschap te houden. Maar die andere 6 dagen dan? Ik wilde me geen beeld vormen
van dat eenzame treurende varken. Bovendien: alsof er op Het Beloofde Varkensland
geen varkens zijn ook dolgraag mijn quality time willen hebben...
Oplossing 5
Ze allebei kopen en mee naar Het Beloofde Varkensland. Maar het Balkonstumpertje dan?
Die zou toch een vriendin krijgen? Daar was toch het allemaal om begonnen?
Oplossing 6
Twéé vriendinnen dan voor Balkonstumpertje? Maar dat is nog maar de vraag. De kans dat dat lukken
gaat is te klein. Ze laten hem vast niet toe in hun twee-eenheid. En eerlijk gezegd lijkt het me
ook meer dan het Balkonstumpertje aankan in zijn situatie, twee van die grote rouwdouwers erbij.
Oplossing 7
Mijn kop in het zand steken, hard wegrennen, helemaal niks doen. En hopen dat het gauw
weer vrijdag is. Dream on Westerhof. En jij dacht dat jij dat zou kunnen?
Oplossing 8
Ik wilde graag weer slapen en heb de slager gebeld. Tweeduizend euro dan maar voor allebei?
We gaan ze volgende week zaterdag halen. Tot die tijd moeten we aan de slag. Twee van die hooligans
erbij betekent een groot varkenshuis. Dat is er niet. Moet eerst gemaakt. Twee van die rouwdouwers erbij
betekent een terrein afzetten met palen en gaas. Hoop extra werk weer.
En het Balkonstumpertje dan? Voorlopig wordt hij eerst hun buurmannetje. Als hij kennis met ze wil maken
kan hij zijn scheve snuitje door het gaas heen steken. Vindt hij ze stom of moeten zij niks van hem hebben,
dan heb ik voor hem plan B. Ook voortgekomen uit al die nachtgedachten.
Varkens redden?
Breek me de bek niet open :-).
Wordt Vervolgd.
PS
Zo fijn dat er nog steeds donaties komen! Twee varkens plus hun huisvesting kosten niet niks.
Alle kleine beetjes helpen. Vijftig mensen die 1 euro geven, is toch weer vijftig euro.
Hoe ze kon weten of dat geld wel op de juiste bestemming kwam?, vroeg iemand.
Ha! Iedere cent gaat hier naar de beesten.
Niemand krijgt salaris of (reis)vergoeding :-)
Alle bofkontboeren en boerinnen verdienen hun geld elders.
We werken ons hier uit de naad en zijn geen nine-to-fivers.
Bij Familie Bofkont is er koffie en thee, maar iedereen neemt zijn eigen brood mee :-)
Dat alles scheelt een hoop geld, want zoals gezegd, alles gaat naar de bofkonten.
PPS
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik het een ontzettend goed doel vind en hoop dat ik hiermee
een bijdrage kan leveren aan veel varkensgeluk.'
(Dankje Elise B.!)
Even een tussendoortje, want vandaag een workshop.
Maar veelgestelde vraag: hoe zit het nou?
Jij praat over een leuke slagersmeid en de slager heeft het over een HIJ
die Marcus heet. Dus hoe zit het nou?
Laat ik het zo zeggen: de slager heeft verstand van vlees en ik heb verstand van varkens :-)
Zoals de boer over zijn koeien praat: 'HIJ geeft goed melk,' zo zegt de slager dat Marcus
niet goed gegroeid is vanwege ZIJN twee hersenvliesontstekingen.
Misschien wel net de juiste afstand die er nodig is als het om uiteindelijk kaas en vlees gaat.
Die afstand hebben boeren, slagers, slachters en transporteurs zich eigen gemaakt.
(Overigens: de Telegraaf schrijft dat er mogelijk 4000 zeugen verbrand zijn vannacht door een
blimkseminslag, maar er zijn geen slachtoffers gevallen).
Hoe dan ook: de leuke slagersmeid is een leuke slagersmeid en dat blijft ze. En dan kom ik
vanavond nog met de beloofde verrassing...
Wordt Vervolgd.
PS
Duizendmaal dank voor alle ondersteuningen voor de Leuke Slagersmeid!
Zoals gezegd kan ik helaas niet meer direct bedanken via de FB comments,
vanwege een technisch mankement. Grrrrrrrr.
PPS
Quotes van de dag:
'Maar als je betaald voor der. Dan houd je alsnog de industrie in stand..'
'Misschien wel maar mensen willen overal geld voor hebben.. helaas.'
'Zolang mensen vlees eten blijft deze industrie in stand. Deze dame een fijn leven gunnen verandert daar niets aan helaas...'
'Toch wel...want een ieder die bij Dafne een workshop volgt, wordt geraakt en gaat er anders naar kijken.
Die verandering zet zij in gang... dat heb ik zelf zo ervaren.'
(Dankjewel Lieja de B.!)
Stel je voor. Dit prachtige varken. Deze leuke slagersmeid met haar lieve ogen naar de slacht.
Vanochtend. Ze stond al op de lijst. Weliswaar bij een kleine slachter, maar toch. Slacht is slacht.
Dood is dood.
SLACHT
De stralende zonovergoten ochtend van 6 juli 2017. Voorbij haar levenslust. Voorbij haar toekomstige varkensgeluk dat ze
op de mensen afgestraald zou hebben. Voorbij haar bezielde blik die sommige mensen in tranen
gebracht zou hebben. Voorbij haar betekenis voor de bewustwording van hoe het verder
moet met de productievarkens op deze wereld. Voorbij lieve ogen. Voor altijd gebroken.
MAAR DANKZIJ JULLIE HEEFT DIT VARKEN NU EEN TOEKOMST!
Deze leuke slagersmeid heeft nu al heel wat harten sneller doen slaan. En aangezet tot praktisch handelen :-)
Meelappen opdat ze haar speklapjes voor zichzelf mag houden. Wat een geluk.
Zoveel mensen die inmiddels inzien dat varkens zoveel meer zijn dan alleen die speklap.
Tweeëntwintig jaar non stop vechten voor varkens begint z'n vruchten af te werpen.
Ik kan niet zeggen hoe dankbaar we zijn.
SLAGERSJONGENS
Deze leuke slagersmeid gaat naar Het Beloofde Varkensland. De twee leukste slagersjongens ooit,
gingen haar voor: Brutus en Zeeman. Brutus alweer dertien jaar geleden. Zeeman in 2007.
Beide slagersjongens zijn na een moordleven op Het Beloofde Varkensland vertrokken naar de varkenshemel.
Wie weet zitten ze daar nu samen op een wolkje te genieten.
Zeeman: 'Heb je die slagersmeid gezien Brutus? Wat een lekker wijf.'
Brutus: 'Nou! Wist je dat ze ook naar Het Beloofde Varkensland gaat?'
Zeeman: 'He jammer. Ik kan niet wachten tot ze hier is, bij ons.'
HET BELOOFDE VARKENSLAND
Ja doei Zeeman. Eerst nog een heel leven op Het Beloofde Varkensland hoor. Net als jullie.
Waar ze mag zijn wie ze in diepste wezen is. Een varken van vlees en bloed.
Een rouwdouwer. Een sloper. Een modderaar. En een grote inspiratie voor varkensliefhebbers.
Ze komt vanzelf jullie kant op. Maar nu nog even niet :-)
POEN
We zijn er nog niet, financieel. Nog even doorsparen met z'n allen. Wie doet er nog mee? Samen staan we sterk.
En als alles goed gaat, heb ik morgen nóg een verrassing. Ik kan bijna niet wachten om die te vertellen.
Wordt Vervolgd.
PS
Iemand vroeg of het varken op de foto ook dé Slagersmeid is. Jazeker. The one and only.
We waren een stukje met haar en de slager gaan wandelen. Daar valt nog een heel hoofdstuk over te schrijven.
PPS
Quote van de dag:
'Ik ben Vriend van Familie Bofkont omdat ik door jullie gestopt ben met vlees eten).'
(Dankjewel Ilse S.!)
KOPZORGEN MET HAPPY END?
Red deze leuke slagersmeid!
Het lot bracht me terug bij de slager. Terug in het verleden van Brutus en Zeeman.
Een bijzondere ontmoeting met een nog opzienbarender uitkomst.
Deze opvolgster van Brutus en Zeeman gaat morgen naar de slacht.
Maar daar heeft het Balkonstumpertje een stokje voor gestoken.
Dit vleesvarken wordt zijn grote vriendin!
Levenslustig, vrolijk, een vriendelijke open blik. Nog lang niet klaar voor de dood, laat staan als karbonade.
Het balkonstumpertje en zij delen iets. Kopzorgen. Balkonstumpertje zijn epilepsie,
dit dametje heeft al twee hersenvliesontstekingen achter de rug.
Reden te meer om haar nog een mooie tijd op Het Beloofde Varkensland te gunnen. Samen met het Balkonstumpertje. Het zal ze aan verzorging en intensive care aan niks ontbreken.
De crowdfunding voor een vriendje voor Balkonstumpertje heeft tot nu toe 512 euro opgebracht.
Maar deze leuke slagersmeid moet 1500 euro gaan kosten. Haar vlees zou aanstaande maandag op de toonbank liggen.
Zullen we er samen voor zorgen dat ze in plaats daarvan in de modder op Het Beloofde Varkensland komt te liggen? Samen met Balkonstumpertje?
Wie nog mee wil lappen om haar uit het slachthuis te houden:
IBAN NL02INGB0000000469
t.n.v. Familie Bofkont
o.v.v. JA, ik red deze leuke slagersmeid
Voor het buitenland: BIC INGBNL2A
Bij voorbaat is haar dank groot!
En die van Balkonstumpertje ook!
Hartelijke groet,
Dafne & Familie Bofkont
Het Beloofde Varkensland
Woensdag 5 juli 2017
HUISVARKENTJES
En ze leefden nog lang & gelukkig...?
Stel. Je woont als vrijgezel samen met een minivarkentje. Je neemt haar mee naar je werk, gaat met haar uit
wandelen, gaat samen onder de douche en iedere nacht slaapt ze in je bed. Gezellig.
Tot je verkering krijgt met een mensenvrouw.
Die wordt jaloers. En dan is het uit met de pret.
Gisteravond ben ik er naar toe gegaan. En zoals wel vaker: op FB een geflatteerde foto :-) In werkelijkheid was ze
inmiddels over de 60 kilo. En de fokker had nog zo gezegd dat ze niet meer dan 20 kilo zou worden :-)
En de fokker had nog zo gezegd dat ze niet zou wroeten :-) En de fokker had nog zo gezegd dat ze niks zou slopen :-).
Een tantetje om rekening mee te houden. Niemand kwam haar stukje in, behalve haar verkering. Maar haar verkering was uit.
Niet van harte trouwens. Het deed haar ex man zichtbaar pijn. Hij was dol op zijn varkentje. Nog steeds. Maar ja, zijn vrouw.
En hij had nog zoveel plannen. In het tuintje had hij in grote kuipen een miniboomgaardje aangelegd. Appels, perziken, frambozen.
Alles voor zijn varkentje.
Toegegeven: de omstandigheden waren niet ideaal voor een varken. Een tuintje achter een eensgezinswoning.
Gelukkig had ze een schuurtje. Maar de uitloop was een postzegeltje. Ze kon er niet uit de voeten. Het tuintje mocht ze
verder niet meer in. Ze maakte allles kapot. En van uit wandelen kwam niet veel meer, inmiddels was er ook een mensenkindje
van 2 maanden.
Maar de liefde van die man voor zijn varkentje maakte alles goed. Hij kreeg zo'n zacht gezicht als hij naar haar keek en over haar sprak.
En alles was zo liefdevol verzorgd. Ik kon hem wel zoenen. Alleen was hun leven samen voorbij.
Als vriendin voor balkonstumpertje heeft deze tante teveel temperament. Haar voormalige prinsessenleventje heeft haar voorgoed
de diva status gegeven die ze met haar leven zal blijven bevechten.
'Laat het even betijen,' zei ik tegen de man. 'Kijk het nog even rustig aan. Ik kan me voorstellen dat het nu ineens
heel veel is met zo'n kersvers baby'tje. Wie weet, wordt het nog anders. Intussen kijk ik rustig uit naar een ander thuis voor haar.
Geen haast.'
Hij knikte instemmend. Opgelucht. Geen haast. Ze hoeft nog niet meteen weg. Als het aan hem ligt nooit. Als het aan mij ligt ook.
Wordt Vervolgd.
Fijne woensdag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik eindelijk de moeite nam om dit stuk te knippen en plakken in een email...
Zou fijn als dat iets makkelijker gemaakt wordt via een invulformulier op de site. Maar eindelijk heb ik het gedaan!
(Dankjewel Heleen L.!)
Heleen heeft groot gelijk, een invulformulier moet er hoognodig komen.
Maar er is altijd zoveel te doen bij Familie Bofkont. En daarbuiten.
Zoals op werkbezoek bij andere varkentjes, waar ik altijd zo bedroefd weer van thuis kom :-(
Hoe zou het met bofkontvriendin Angelique gaan? Er is nieuws!
Voor het eerst heeft ze zelf weer een mail gestuurd.
Om te beginnen dit:
'In het AMC heb ik heel wat kaarten van bofkontboerinnen en -vriend(inn)en
gekregen. Geweldig. Bedankt voor jullie medeleven!'
Angelique is erg begaan met het balkonstumpertje met wie ze verwantschap voelt vanwege het slikken.
Verder moet ze veel oefenen met haar rechterarm. In de eerste 12 weken treedt
de meeste herstel op. Sommige bewegingen ziet ze al wat verbeteren en ze is blij met wat ze al kan.
Maar doodop. Zo zwaar, herstellen van hersenletsel. In haar geval helemaal, schijnt.
De meest uitputtende vorm van herstel. Alle energie gaat naar de hersenen.
Vorige week las ik over een onderzoek naar het effect van groen op herstellende patienten.
Herstel met groen gaat veel sneller dan zonder. Erasmus MC gaat daarom twee daktuinen
maken op de 8e verdieping.
En wat schrijft Angelique?
'Hier in het revalidatiecentrum kan ik gelukkig wel een grote tuin in. Ik zie vogels, konijntjes en
soms een kat. Ook vanuit mijn kamer kijk ik op een mooie tuin.'
Groen is dus goed. Maar groen + dieren is nog veel beter. Lieve Angelique daarom voor jou speciaal
het Balkonstumpertje met Goudhaantje. Alsof ze zo bij jou in de tuin lopen. En ook een katje, Sneeuwwitje.
Een echt zoekplaatje. Benieuwd of je haar vindt :-)
We denken allemaal aan je. De Bofkonten en hun Bofkontvrienden van Facebook.
Hou je taai en tot gauw horens weer!
Voor jou en allemaal een fijne dinsdag!
PS
Quote van de dag:
'Ik zit met tranen op mijn wangen te kijken naar de foto's. De bofkonten kennismaking vond ik heel erg belangrijk en ik denk er elke dag aan en merk dat het gesprek elk uur op varkens komt en op jullie plek. Je hebt me, als veganist, aan het denken gezet over hoe je op een andere dan de mij bekende weg bewustwording kan trachten te kweken. Ik wil jullie bedanken en hoop dit jaar nog een keer een zondagmiddag te komen. Dank!'
(Dankjewel Esther van V.!)
Wat een hartverwarmende reacties van alle fans van het balkonstumpertje.
Dankjulliewel voor de financiële ondersteuningen!
Iedereen gunt hem een vriendje. Terecht. Veel mensen stuit het tegen de borst
om mee te doen met de minivarkensgekte om van Marktplaats een big
te kopen voor wild geld. Ook terecht.
Maar bij Familie Bofkont never a dull moment. Want na de workshop
opende ik gisteravond mijn mail en wie zat er daar in de mailbox?
Deze schoonheid. Zij moet weg want:
'Ik heb een klein vraagje, ik heb al 4 jaar een minivarken waar ik altijd met veel
liefde voor gezorgd heb, maar door de komst van me eerste kindje en de toenemende
drukte bij mijn bedrijf heb ik er helaas minder tijd voor als ik wil en moet ik met pijn aan
mijn hart een ander plek voor haar vinden, hoewel ik haar vroeger overal mee naar toe
nam en ze ook binnen sliep is dit sinds ik samen woon met mijn vrouw helaas ook niet meer mogelijk.'
Dit is nu precies wat ik bedoel onder de B van BIEDEN op minivarkens.nl onder punt 2:
2.
Een minivarken wordt bij een goede conditie gemiddeld 10 jaar. Naarmate ze ouder worden verandert hun karakter. Ze worden er niet makkelijker op. Herplaatsen is zo goed als onmogelijk. Oude minivarkens zijn niet aan de straatstenen te slijten. Varkensasiels bestaan niet.
VRAAG AAN JEZELF:
Hoe ziet mijn leven er uit? Werk ik de hele dag buiten de deur? Wil ik (nog) carriere maken? Ga/wil ik nog verhuizen? Heb ik een stabiele relatie? Zijn er kinderen? Wil ik nog kinderen?
Ik bedoel maar.
Zou het balkonstumpertje op haar vallen? Ik ga het hem vragen. Mocht zijn keus op haar vallen dan komt
het geld zo goed van pas, van haar sterilisatie tot en met een huisje voor de twee tortelduifjes.
Het blijft dus nog even spannend.
Wordt Vervolgd.
Fijne maandag allemaal!
PS
Quote van de dag:
'Mijn favoriet is het balkonstumpertje. Ik word Vriend van Familie Bofkont omdat ik gewoon heel blij word
van blije beestjes en al helemaal van zo veel mogelijk happily ever after!
Het Beloofde Varkensland is een paradijsje in deze harde wereld :-).
(Dankjewel Maaike van R.!)
Op Marktplaats zie ik net een vriendje staan voor het balkonstumpertje!
Ook een huisvarkentje dat niet geaccepteerd wordt door de hond des huizes.
Schept vast een band :-)
Ik heb de baasjes een mail gestuurd met het voorstel om hun big een moordleven
te geven op Het Beloofde Varkensland. Met gesloten beurs uiteraard want wij
zijn een stichting voor het goede doel.
Maar bij de advertentie staat een vraagprijs van 200 euro of meer - en ik hoor niks terug, dus...
tenzij... we met z'n allen een duit in het zakje doen. Alle beetjes helpen.
Balkonstumpertje ontwikkelt zich namelijk ineens in rap tempo tot een echt varkentje
en is toe aan een vriend om samen Het Beloofde Varkensland onveilig te gaan maken.
Wie doet er mee?