Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Vrijdag 31 augustus 2012
De Dag van het Smoelenboek (6)...
En dan nog Bert. Ook van de boerderij van het verleden.Gisteren voor het eerst de wijde wereld in geweest.
Kwam daar Broertje tegen. Een begroeting zonder agressie.
Omdat ze van dezelfde varkenshouderij komen? Vast niet.
Feit is wel dat de boer daar met een topic eindbeer werkt.
Nou ja, met het sperma dan. Dat geeft toch andere biggen.
Vriendelijker en minder opgefokt dan biggen van pietrain beren.
Ook Bert is een zachtaardige.
Bert - sinds 2011
Bert had spuugmazzel. De boer was hem vergeten met couperen, tandjes slijpen en castreren. Kan gebeuren. Hele toom gedaan, eentje overgeslagen. Boer kwam er pas achter toen ik hem belde om gezelschap voor de eenzame Keiler. Heeft u toevallig nog een beertje met staart, was mijn vraag. En verdomd. En toen ging ie ook nog mee naar Het Beloofde Varkensland. De eerste paar nachten lekker in bed onder het dekbed. Keiler in de kamer ernaast. Ze reageerden meteen op elkaars geknor. Na een paar dagen mochten ze bij elkaar en waren meteen onafscheidelijk. Een roze en een gestreepte big. Vrienden voor het leven.
PS
Bert heeft een eigen gironummer met 3 cijfers.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Bert
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 26 augustus 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Donderdag 30 augustus 2012
De Dag van het Smoelenboek (5)...
Vandaag is voor Sjouk.Zus van Broertje. Zie blog van gisteren.
Eigenlijk heet ze Wilde Sjouk.
Vernoemd naar de kribbige weduwe die altijd stond te schelden als het varken van mijn opa op weg naar de berenboer haar tuin in schoot. Die weduwe heette Sjoukje Krol-Bakker, maar werd door de dorpsjongens vanwege haar humeur Wilde Sjouk genoemd.
Wilde Sjouk woonde in een klein wit huisje in het bos van de berenboer.
Ook zij staat in het boek. Nou daar is geen woord teveel mee gezegd.
Wat een hoofd! Ze zal wel erg ongelukkig geweest zijn, denk ik dan maar.
Mijn Wilde Sjouk doet haar naam eer aan.
Vanaf het begin was zij de baas en veel wilder dan de zachtaardige Broertje.
Wilde Sjouk - sinds 2011
Zus van Broertje. Beiden komen ze uit Friesland. Twee biggetjes uit een varkenshouderij met een voor mij bijzonder verleden. Met staart. Ik was er op tijd bij en kon dus aan de boer vragen of hij Broertje & Sjouk wilde overslaan met het couperen. Hun moeder had een opvallend oormerk, Nummer 4469. Het gironummer van Familie Bofkont is 469. Dat zijn dan van die rare dingen die je opvallen, omdat je niet zo goed weet waar je kijken moet. Zoveel zeugen naast elkaar, zoveel biggen. En je kunt er maar twee meenemen. De boer had van te voren al twee beste biggen uitgezocht. Na een maand kwam Aaltje erbij. Zeeman nam de rol van lieve oom met verve op zich. Wat een bofkonten! (zie Aaltje, Broertje, Zeeman).
PS
Ook Wilde Sjouk heeft een eigen gironummer met 3 cijfers.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Wilde Sjouk
Woensdag 29 augustus 2012
De Dag van het Smoelenboek (4)...
Vandaag, morgen en overmorgen drie nieuwkomers in het smoelenboek.Bert, Broertje & Wilde Sjouk.
Ze wonen alweer bijna een jaar op Het Beloofde Varkensland,
maar hun achtergrondverhaal heb ik nog niet eerder verteld.
Alledrie komen ze uit dezelfde varkenshouderij.
Broer en Sjouk als broer en zus, Bert uit een ander nest, maar wel van hetzelfde adres. Een heel bijzonder adres in Friesland, waar ik bij toeval tegenaan liep in een nostalgisch boek over dat dorpje van vroeger.
Het betreft de plek van de berenboer waar het varken van mijn opa altijd werd gedekt. Mijn vader (destijds een 10-jarig ventje) bracht haar er lopend over de dorpsweg naar toe.
Als ze weer thuiskwamen van haar vrijpartij en de zeug na 3 maanden, drie weken en drie dagen in het stro ging liggen om te bevallen, kroop mijn opa naast haar en bleef bij haar tot alle biggetjes geboren waren.
Die berenboerderij van weleer is afgebrand, maar herbouwd, en door de jaren heen aangepast tot een varkenshouderij, gelijk aan elke andere varkenshouderij zoals ze tegenwoordig allemaal zijn.
Daar is niks romantisch meer aan, maar de plek en de omgeving zijn precies gelijk gebleven. Idyllisch achteraf gelegen, omgeven door bos. Een plaatje.
Waarom juist deze dagen het verhaal van Broer, Sjouk en Bert?
Omdat ze verbonden zijn met mijn familieverleden en ik gisteren en vandaag
mijn vader (28 augustus 2007) en zus (29 augustus 2006) herdenk.
Zij zijn er niet meer, maar de herinneringen, de verhalen en de biggen nog wel.
Nou ja biggen, het zijn al behoorlijk grote roze lummels aan het worden.
Ik begin met Broertje.
Broertje - sinds 2011
Het varken van mijn opa heette Betsie. Als tienjarig ventje liep mijn vader met haar naar de berenboer. De berenboer woonde een paar kilometer verderop. Als Betsie gedekt was door de beer, kreeg mijn vader een berenbriefje mee naar huis. Daar stond op wanneer ze gedekt was. De berenboer woonde in Nijeholtpade (1927). In een boek ontdekte ik dat op die plek nog steeds een varkenshouderij staat. Zeshonderd fokzeugen. Ontelbare biggen. Een vleesfabriek. Ik had ze 't liefst allemaal gekocht. Broertje is vernoemd naar mijn vader. Hij heette Herman, maar werd in zijn jeugd Broertje genoemd. Niet ieder varken is even aardig, maar Broertje is uitzonderlijk lief en aanhankelijk :-)
PS
Broertje heeft een eigen gironummer met 3 cijfers.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Broertje
Dinsdag 28 augustus 2012
De Dag van het Smoelenboek (3)...
Tijd om het alfabet van Familie Bofkont weer bij te werken.Ik ben pas bij de B :-)
Bulle - sinds 2011
Door het witte hartje op z'n mooie zwarte kopje was ik verkocht. Ook omdat de boer vertelde dat hij de volgende dag naar de veemarkt zou gaan. Dan weet ik wel wat er gebeurt. Dat wordt enkele reis Polen met als eindbestemming kalfskroketten. Ik had een heel ander plan met dit stierkalfje.
Bulle werd de redding voor een depressieve koe van dezelfde boer, die naar de slacht moest. Want een koe die niet meer presteert past niet meer in de melkveehouderij.
En zo kwam Bulle samen met de trieste koe naar Familie Bofkont. Hij begon bij haar te drinken en ze genas van haar depressie. En toen Bulle op 25 juli 2012 zijn eerste verjaardag bij Familie Bofkont vierde, dronk hij nog steeds bij zijn stiefmoeder :-)
PS
Bulle heeft een eigen gironummer met 3 cijfers.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Leve Bulle!
Maandag 27 augustus 2012
De Dag van Varkens in kooien...
Tijdens de workshop liet iemand mij een foto zien van het hangbuikzwijn in het huis van haar buurvrouw.
Het dier zat de hele dag in een bench opgesloten en kon zijn kont niet keren. Wat is het verschil met een varken uit de traditionele varkenhouderij? Niks.
Of ja, toch wel.
Het varken uit de varkenshouderij heeft tenminste nog gezelschap van soortgenoten.
Het hangbuikzwijn thuis niet.
En nog iets. Het consumptievarken is er in een relatief korte tijd vanaf.
Een 'gezelschaps' varken niet. Die wacht een jarenlange lijdensweg.
Gauw maar weer even bij La Mama en Edwin kijken.
Moeder en kind uit de varkenshouderij.
Al weer bijna 3 jaar gelukkig op Het Beloofde Varkensland.
En nog even ons hart ophalen aan Pinokkio, die zich nu in alle vrijheid van vermeend huisvarkentje kan ontwikkelen tot echt varken. Dat zou je ze toch allemaal gunnen.
PS
Het Beloofde Varkensland blijft opkomen voor varkens.
GIRO 469 (drie cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. vrijheid voor varkens
Zondag 26 augustus 2012
De Dag van Groeten van Madame Duroc...
PS
Madame Duroc heeft een eigen gironummer :-)
GIRO 469 (drie cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Madame Duroc
Zaterdag 25 augustus 2012
De Dag van Groeten van Rosamunde...
PS
Rosamunde heeft een eigen gironummer :-)
GIRO 469 (drie cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Rosamunde
Vrijdag 24 augustus 2012
De Dag van Stro & Brutale Biggen...
Van de week 700 prachtige balen goudgeel stro gelost.De wintervooraad is binnen.
Altijd weer een belevenis, hooi en stro lossen.
Altijd weer verhalen van de transporteurs. Deze keer een 70-jarige man,
die met plezier naar Familie Bofkont keek. Varkens en koeien door mekaar heen,
allemaal los en vrij. Bij zijn vader thuis was het vroeger net zo geweest.
Brutale biggen die stiekem bij de koeien dronken in het weiland.
Niet alle koeien vonden dat goed, maar er waren er bij die het gewoon toe stonden. En je moest nog uitkijken ook met die dekselse biggen, want voor je het wist was de melkemmer ook nog leeg.
Na de jaren 50, 60 veranderde alles in rap tempo, vertelde hij. De varkens werden opgesloten om nooit meer naar buiten te komen, de koeien verdwenen in de melkput. Uit met de pret.
Gelukkig is Familie Bofkont er nog.
De varkens weken geen centimeter voor de grote vrachtwagen stro.
Zo onmiskenbaar heer en meester over hun eigen leven en ruimte.
De koeien moesten even het land in, achter een hek,
anders hadden ze ons het lossen onmogelijk gemaakt :-)
PS
Meedoen met het stro van Familie Bofkont?
GIRO 469 (drie cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Stro voor Familie Bofkont
Donderdag 23 augustus 2012
De Dag van Edwin...
Vannacht enorme commotie buiten.Bleek Edwin er niet in te kunnen bij zijn moeder.
La Mama slaapt als experiment 's nachts in Villa Varkensgeluk, omdat ze de gewoonte heeft ontwikkeld om 4.00 's nachts het hele erf al bij elkaar te brullen om eten.
En als er 1 varken brult, beginnen ze allemaal.
Maar Edwin was de hort op. Toen hij midden in de nacht thuiskwam wilde hij per se bij zijn moeder slapen en dat stak hij niet onder stoelen of banken.
Er zat dus niks anders op. Het donkere erf op en de deur naar moesje voor hem open maken.
Anders had Edwin net zo lang door gebeukt tot het hem zelf gelukt was...
PS
Edwin heeft een eigen gironummer :-)
GIRO 469 (drie cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Edwin
Dinsdag 21 augustus 2012
De Dag van Familie Kraak...
Leuk dat de volgers van de blog zo hun speciale voorkeuren voor de bofkonten hebben.En als er een poosje niet over geschreven wordt, komen de vragen vanzelf.
Zoals deze mail van een dame die zelf ook Kraak als achternaam heeft.
Hallo Dafne,
Elke dag lees ik het wel en wee van de Familie Bofkont, een grote familie wonend in een paradijs op aarde. Toen de Familie Kraak zijn intrede deed, voelde ik me er meteen verbonden mee. Ik maak namelijk zelf ook deel uit van een Familie Kraak en heb ook een moeder en vader Kraak die ook twee kinderen hebben, maar dan twee dochters in plaats van zonen. Voor jouw Familie Kraak hoop ik dat ze lang en gelukkig mogen leven op Het Beloofde Varkensland, evenals alle andere bijzondere dieren. De zorgzaamheid van Boy George vind ik altijd zo lief en vertederend, ik hoop dat het goed met hem gaat.
Of deze:
Hoi Dafne,
Ik ben benieuwd waarom de Kraken precies apart wonen. Is dat om hun sociale verbanden niet te verstoren? Dat lijkt me, maar zeker weten doe ik het niet. Ik zou me ook voor kunnen stellen dat het “leuk” is om ze bij elkaar te houden of dat ze met elkaar te sterk zijn tegen de verschillende andere varkens? Ik zou het leuk vinden daar in de toekomst (weer?) iets over te lezen op je blog!
PS
Familie Kraak heeft een eigen gironummer :-)
GIRO 469 (drie cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Familie Kraak
Maandag 20 augustus 2012
De Dag van De Heetste Workshop Ever...
Trek oude kleren aan, zet ik altijd op de bevestiging van de Familie Bofkont Workshop. Tijdens de heetste workshop ever (over de 35 graden op Het Beloofde Varkensland) bleek maar weer eens hoe zinnig dat advies is :-)Neem een zwembroek mee, twitterde ik 's ochtends nog, dan kunnen we bij de varkens in de modder gaan liggen. Zover kwam het niet maar daar hadden de varkens wel wat op gevonden.
Ze lagen er heerlijk bij, in de modder en het water. Grote belangstelling want het is altijd een belevenis om varkens een modderbad te zien nemen. Alleen al de aanstalten daartoe. Eerst wordt er zorgvuldig onderzocht war ze precies willen gaan liggen. Daar neemt een varken alle tijd voor.
Verschillende plekken worden uitgebreid met hun neus onderzocht. Hier? Nee, hier niet. Daar? Nee, daar ook niet. Een klein stukje verderop. Hier dan maar? En dan wordt een eerste aanzet gedaan met het verplaatsen van de modder. Als dat bevalt, gaan ze door, maar halverwege kunnen ze ook weer op andere gedachten gebracht worden.
De kunst van de groep is, om tijdens dat proces niet voortdurend commentaar te geven. En geduld. Als je geen geduld kunt opbrengen, mis je alles van een varkensleven, juist omdat zij overal de tijd voor nemen. Tussendoor kletsen haalt ze uit hun concentratie en dan gaat het hele feest niet door.
Maar gister was er een leuke, echt geinteresseerde groep mensen vol belangstelling en dat hebben ze geweten ook. Toch handig die oude kleren :-)
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 19 augustus 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Zaterdag 18 augustus 2012
De Dag van Pinokkio van de Pinokkio Farm...
Ze heet Pinokkio en woont morgen al weer een maand op Het Beloofde Varkensland.Via omwegen komt ze van een farm waar ze grossieren in leugens.
Deze farm heet dan ook de Pinokkio Farm.
Die omwegen zijn adressen waar ze in haar korte leventje al gewoond heeft.
"Kleine varkantjes zijn heel makkelijke huisdieren en kunnen goed met uw honden",
is een van de leugens, die voor veel geld verkocht worden op de Pinokkio Farm.
Maar het ging dus helemaal niet goed met honden. Volkomen logisch ook.
Biggen zijn prooidieren en honden zijn jagers. Zo simpel is het.
En zo werd Pinokkio weer teruggebracht naar de Pinokkio Farm.
Daar begon het wachten van dit inruilertje op een nieuw slachtoffer.
De slachtoffers van de Pinnokio Farm zijn eigenlijk allemaal gelijk.
Ze vallen voor de kleine biggetjes, raken verblind van verliefdheid
en kunnen niet meer nadenken.
En zo kan het bestaan dat deze tweedehands Pinokkio voor de tweede koper nog 100 euro duurder werd, omdat dit biggetje wel heel speciaal was, want zij zou - in tegenstelling tot de andere varkentjes op de farm - een IETS LANGER NEUSJE KRIJGEN.
En dus moest er geen 550 euro voor betaald worden, maar 650 euro.
Ik verzin dit niet.
Na een paar dagen bleek Pinokkio al een kat in de zak.
Ze krijste tot bijkans acute doofheid van de mensen, als ze opgetild werd.
(leugen 1: 'je kunt ze heel makkelijk optillen').
En voor de keeshond des huizes raakte ze buiten zinnen van angst. Niet zomaar bang, maar compleet hysterisch. Nou, ik weet wel hoe varkens uit angst volstrekt over de rooie kunnen gaan. Geen wonder dat ze dan van de stress aan een hartaanval kunnen sterven. Vergelijk het met de niets ontziende kracht van een paard dat op hol slaat. Die zijn ook niet meer tot zinnen te brengen.
Na telefonisch overleg werd Pinokkio naar Het Beloofde Varkensland gebracht om haar weer een enkele reis terug naar de Pinokkio Farm te besparen.
En nu?
Pinokkio is in alles een echt varken.
Hoe klein ze nog is, en ik zeg met opzet NOG, want natuurlijk gaat ze het postuur van een normaal erfvarken krijgen, maatje Miss Universe zeg maar.
(leugen 2: 'ze blijven klein').
Maar er huist nu al het karakter van een terrotistische rouwdouwer in haar.
Krijsen als ze iets wil, nog harder krijsen als ze haar zin niet krijgt en wroeten als een dolle.
(leugen 3: 'deze varkentjes wroeten niet').
Miss Dwingeland zou ook een perfecte naam voor haar zijn. Maar ze is leuk. Ze is leuk omdat ze hier die onstuimige varkensaard kan en mag uitleven.
Ze scheurt rondjes om de hooikap, wroet achter op het land, en maakt alles kapot wat kapot kan.
De andere bofkonten kijken verbaasd op van dit onderdeurtje, ze gaat volkomen haar eigen gang,
heel stoer verkent ze de grote varkenswereld op het wijdse en grote Beloofde Varkensland.
(leugen 4: 'ze zijn heel makkelijk in huis te houden,
een grote bench volstaat als je naar je werk bent').
Wordt Vervolgd.
PS
en o wonder, Pinokkio groeit als kool...
PPS
Pinokkio heeft ook al een eigen gironummer :-)
GIRO 469 (maar drie cijfers en dit is geen leugen)
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. Pinokkio
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 12 augustus 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Vrijdag 17 augustus 2012
De Dag van Rosamunde is Tochtig...
Stukje bij beetje komt Rosamunde weer beter in haar vel te zitten. Ze doet weer wat mee met de anderen en heeft echt steun aan Herman. Vooral vandaag :-)Sinds lange tijd is ze weer tochtig (goed teken!), en aan belangstelling dus geen gebrek. Nog steeds tochtig op haar leeftijd. De overgang komt niet voor bij koeien, bij geen enkel dier trouwens, behalve bij de chimpansees.
Toch maar een dagje even apart van de Bofkontkudde doorbrengen. Dat gespring boven op het lieve grijze oudje moet maar niet. Gaat er bepaald niet zachtzinnig aan toe. Mem had laatst ook rauwe plekken op haar flanken door die harde stierenhoeven.
Wie ook weer apart moet is Poesje. Dat wil zeggen, haar kopje geisoleerd van haar lijfje. De wond van de sterilisatie geneest niet mooi, ze likt er te veel aan. Dus dat wordt een kraag. Wat zal ze balen.
Het gironummer van Rosamunde :-)
GIRO 469 - inderdaad maar 3 cijfers
t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Rosamunde
Donderdag 16 augustus 2012
De Dag van Theo (2)...
Theo heeft vandaag weer een opleving. Net uitgebreid met Peter Klaver overlegd. Van dag tot dag zijn situatie doorgenomen - vanaf vorige week zaterdag - tot en met nu. Wilde Theo eten en wat dan, hoe was z'n temperatuur, wat heeft hij aan pijnstilling en medicatie gekregen, hoe gedroeg hij zich, etc. etc.Dacht ik gister nog, vandaag, maar vandaag is te vroeg om te gaan. Praktisch gezien heb ik ook rekening te houden met het warme weer. Het wordt morgen 30 graden of meer. En als Theo in de Big Sleep is weggezakt, kan hij met die hitte niet lang boven de grond blijven. Dan ook nog weekend. Er is een workshop zondag.
Alles moet doordacht worden. Maar het belangrijkste is, dat ik op het juiste moment de juiste beslissing neem. Ik ga nu nog 5 dagen de medicatie geven, zoals Peter heeft voorgesteld. En van dag tot dag kijken hoe het gaat. Eigenlijk precies zoals het afgelopen week ook gegaan is, alleen moet Theo het over 5 dagen zonder medicatie af kunnen. Het worden spannende dagen...
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 29 juli 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 5 augustus 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Woensdag 15 augustus 2012
De Dag van Theo...
Theo eet niet meer. Laat zich op zijn buik aaien (!)Ligt met z'n kop tussen de hooibalen weggestoken.
Even later weer ergens anders. Dan weer een stukje verderop.
Hij is op weg. Het lijkt erop of zijn laatste dag is aangebroken.
Maandag 13 augustus 2012
De Dag van De Vrijheid...
Juffrouw Loes heeft haar vrijheid terug.Vraag niet hoe, want dat was een megaklus.
Maar voor Juffrouw Loes is geen moeite te veel.
Voor Mister Frisling trouwens ook niet :-)
PS
Met grote dank aan Martin en Arthur en Dennis!
Zaterdag 11 augustus 2012
De Dag van Poesje en Theo...
Poesje maakt het goed na de sterilisatie.Ze moet nog 7 dagen binnen blijven en dat zint haar maar niks.
Ze was de laatste maand al voortdurend de hort op en de laatste weken helemaal uit zicht verdwenen. De manier om zich los te maken van haar kinderen. Wat was en is ze lelijk tegen ze. Grauwen, snauwen, aanvallen.
De kleintjes - nou ja kleintjes - zaten met verbaasde gezichtjes naar haar te kijken. Maar, zo bleek gister, moeder was op vrijersvoeten en al lang weer in de volgende fase van haar leven.
Wat een geluk dat we haar eindelijk weer te pakken kregen en toen was de afspraak voor sterilisatie snel gemaakt.
Toen we Poesje ophaalden, was ze al helemaal bij. Dat kan ik me nog wel anders herinneren bij Spook. Die was half dood. Wat was zij er beroerd aan toe na de sterilisatie. Ik maakte me grote zorgen weet ik nog wel, of ze het wel zou redden.
Maar dat is 15 jaar geleden, misschien zijn de technieken enorm verbeterd. Qua nazorg hoeft er nu ook niks meer, behalve TLC dan, maar geen medicatie meer, niks. Na de operatie heeft Poesje een pijnstiller gekregen die 4 dagen werkt en dat was het.
Gisteravond laat teruggekomen uit het Bofkontbos. In het licht van de koplampen liep een kat op de dijk. De rode vrijer van Poesje. Beroep: zwerver.
Ik zal stichting Help de Zwerfkat vragen hoe zo'n heerschap te vangen is. Zij hebben vangkooien weet ik. Als dat lukt, en hij geen vadertje meer worden kan, is hij welkom om mee te komen eten en slapen bij Familie Bofkont. Wie weet vindt hij dat een goed idee en komt alles nog goed.
Nee, niet alles, want Theo is niet in orde. Vanochtend wide hij niet eten. Ach Theo.
Lief oud baasje uit het oudemannetjeshuis. Hij heeft meteen IC gekregen.
En nu maar afwachten.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 10 augustus 2012
De Dag van de Waarschuwing...
Met enige regelmaat krijg ik mails over 'depressieve' varkens. Dat zijn vragen van particulieren waarin ze stellen dat hun varkentje depressief is door liefdesverdriet, afwezigheid van het baasje, verhuizing of een andere quasi romantische oorzaak.Bij dit soort mails gaan al mijn alarmbellen onmiddellijk af. In bijna alle gevallen van die zogenaamd depressieve varkens is er namelijks iets heel anders aan de hand. Iets heel ernstigs.
Het begint altijd hetzelfde: Varken eet niet meer. Of een heel klein beetje. Dan weer dagen niet en dan weer met moeite een heel klein beetje.
De grootste vergissing die mensen dan maken, is dat ze er een romantische verklaring aan gaan geven. Ach, kijk nou toch, mijn gevoelige Spekkie, helemaal van slag omdat hij zo aan mij gehecht is en ik een paar dagen weg was. Dat is misschien een begrijpelijke reactie, maar geen verstandige.
En de grootste fout die dan vervolgens gemaakt wordt, is gaan dokteren met kruiden, olien of dwangvoederen (!). Tot ze er uiteindelijk een dierenarts bijhalen, die ook niks anders weet te verzinnen dan een vitamine-injectie te geven.
Als het varkentje vervolgens stiller en stiller wordt en niks meer wil en kan, krijg ik een mail. Helaas is er dan al heel veel verloren tijd over heen gegaan.
Vorige maand weer.
Ons varken is depressief, want hij eet niet meer.
Ik bel en mail onmiddellijk.
Hoe is de temperatuur?
Niet verhoogd, dus dan kan er niks zijn, wordt er dan geantwoord.
Onzin. Bij kanker in de buik is er geen sprake van verhoging, vaak wel een ondertemperatuur.
Hoe is de ontlasting?
Die is er niet.
Dan is er dus iets goed mis.
Heeft hij pijn?
Nee hoor, want hij zwaait nog met zijn staart. Pijn heeft hij niet.
Met de staart zwaaien is niet alleen maar vrolijkheid, maar kan juist pijn betekenen!
DUS
Zodra je varken niet meer eet, loop dan meteen het volgende rijtje af:
1.
Onmiddellijk ontwormen.
Geen injectie (teveel stress), maar pasta met de werkzame stof ivermectine.
Op een stukje brood met pindakaas. Lukt dat niet, vraag dan de dierenarts om een injectie te komen geven, ga niet zelf prutsen.
Vraag hem meteen om een pijnstillende injectie.
2.
Als er binnen een paar dagen geen wormen komen, dan moet je aan een tumor gaan denken, die het eten onmogelijk maakt door afsluiting.
3.
Bel dan onmiddellijk Peter Klaver.
Peter heeft van de week een spoedopertie moeten uitvoeren. De hele buik zat vol tumoren, vergroeid aan meerdere organen waaronder de darmen. Ach die stakker! Hij is verlost nu, maar dat had al veel eerder gemoeten. Wat moet die geleden hebben. Toch heeft dit varkentje in zekere zin nog geluk gehad (euthanasie!). Het komt ook voor dat ze 'vanzelf' bezwijken. Aan die lange, helse lijdensweg moet je maar even helemaal niet denken.
Varkens houden is een vak, zegt Peter altijd. Ook al heb je er maar 1 of 2. Begin er niet te lichtzinnig aan. Met goede romantische bedoelingen kom je er niet. Verdiep je in ze. Leer er over. Lees alles over ze wat er maar te lezen valt, maar niet die romantische prietpraatboekjes over minivarkentjes.
Vorige week verzuchtte er nog iemand tegen me dat het haar tegenviel. Een hond en een poes zijn veel makkelijker, zei ze. Een varken is toch heel iets anders.
En dat was tenminste eerlijk.
Want zo is het ook.
PS
Waarmee ik niet wil zeggen dat een verhuizing geen ingrijpende gebeurtenis is, en afwezigheid van het baasje een pretje. Integendeel. Daarom, laat een varken nooit zonder soortgenoten leven (ze horen zich aan elkaar te hechten), zorg dat een verhuizing (lees: uitplaatsing), nooit aan de orde hoeft te zijn), tenzij je zelf moet verhuizen en de varkens gewoon meeneemt. En als je op vakantie gaat, vraag dan een vertrouwd persoon, die goed met je varkens overweg kan, te komen logeren.
Maar veel beter nog: begin er niet aan, tenzij je 100% weet dat je eeuwige trouw kunt beloven en nakomen... In voor- en tegenspoed. Wat er ook gebeurt.
Donderdag 9 augustus 2011
De Dag van Groeten van Keiler & Bert...
Woensdag 8 augustus 2012
De Dag van Het Smoelenboek (2)
Tijd om het smoelenboek weer eens bij te werken.
De zoveelse 'cadeaubig' ter opluistering van een verjaardagsfeest. Lachuh! De doos wordt naast de geluidsboxen gezet. Gelukkig is er een verstandig meisje dat zich over dit angstige biggetje ontfermt. Een kleine week later halen we haar op.
Aaltje uit Aalsmeer.
Ze valt met haar neus in de boter. Er zijn er nog twee van haar leeftijd - Wilde Sjouk en Broertje. Na een inburgeringsweek op Het Beloofde Varkensland is ze toe aan de kennismaking. Dat is altijd spannend. Laten ze elkaars oren heel?
Het viel mee deze keer. Binnen een dag lag ze tussen Wilde Sjouk en Broertje in. Als enige geen staart meer (bio-industrie!), maar wel een moordleven bij Familie Bofkont.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 22 juli 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Dinsdag 7 augustus 2012
De Dag van PEOPLE - PIGS - PLANET - PROFIT...
Hoe kun je als mens toch van varkens profiteren zonder ze te doden?Heel simpel. Door hun varkensvijgen te laten transformeren tot aarde.
Dat kost tijd, maar dan heb je ook wat.
De mooiste aarde!
Hetzelfde geldt voor koeien. Ook van koeienvlaaien komt de rijkste aarde die je ooit gezien hebt. Door de jaren heen werd Familie Bofkont groter en de mesthoop hoger en hoger.
Gister is er zo'n 80 kuub afgegraven. De onderste laag is geurige zwarte aarde geworden, met dank aan Brutale Griet, Rosamunde en Billie Bofkont van het eerste uur. Hun mest ligt er al vanaf 1997!
Best spul, zei de loonwerker, die gister zo'n 80 kuub heeft afgegraven, heel best spul. Zo goed zie je het niet meer. En hij kan het weten, want hij zit al sinds zijn 16e jaar in de mest. Toen alles nog met de hand geschept, nu met trekker en strooier. Inmiddels is de loonwerker 69 en de hele Bovenkerkerpolder zijn werkterrein.
En nu ligt de mooie bofkontaarde van Brutale Griet, Aagje, Vrouw Vos, en alle andere overleden bofkonten op het land van de buurman. Dat geeft een goed gevoel en doet me denken aan het gedicht van Gerrit Komrij.
Alles blijft
Daar stond een muur die ik heb aangeraakt.
De muur werd afgebroken. Van het puin
werd verderop een fundament gemaakt.
Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin.
Die werd geasfalteerd. Vijf meter diep
Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest.
Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep
Landt ooit op Mars omdat ik heb gehoest.
Er was een vriend aan wie ik heb geschreven,
Een rots waar ik mijn naam in heb gekerfd.
Je bent een deel van alles bij je leven
En alles blijft bestaan wanneer je sterft.
Gerrit Komrij
Maandag 6 augustus 2012
De Dag van het Rusthuis voor Bejaarde Boerderijdieren...
Miss Universe is gister 10 jaar geworden.Nog geen tijd voor een oudevrouwtjeshuis, maar een jonge meid is ze niet meer.
Ze loopt langzamer dan voorheen en ik merk aan meer kleine dingen dat ze een dagje ouder wordt. Besloten om haar vanaf vandaag ook mee te nemen in de dagelijkse glucosamine ronde.
Wie wel toe is aan het oudemannetjeshuis is Brutus. Hij komt steeds moeilijker in de benen, blijft op z'n kont zitten, gaat steeds beroerder lopen.
Hij is nog te goed om al eens voorzichtig aan de Big Sleep te denken, maar niet goed genoeg meer voor het vrije leven zoals hij gewend was op Het Beloofde Varkensland. Brutus is 8,5 jaar, maar een afgemest slachtvarken - 360 kilo in heel korte tijd - niet goed dus voor zijn gewrichten en dat begint hem nu op te breken.
Tijd dus om eens na te denken over de toekomst van Brutus. En niet alleen die van hem. Er komt een tijd - en die is dichterbij dan me lief is - dat de helft van Familie Bofkont in het bejaardentehuis zal wonen. Raar idee.
Ik zie Miss Universe nog zo voor me als beeldschoon jong biggetje. Het soort biggetje waarvan geroepen wordt dat ze zo makkelijk in huis te houden zijn. Dat ze klein blijven. Dat ze niet wroeten (heus er zijn onnozelen die dat beweren) en dat ze heel makkelijk samen met honden kunnen. Dream on...
Er is maar 1 'huis' waar ook Miss Universe straks zal gaan wonen en dat is het Rusthuis voor Bejaarde Boerderijdieren. Geen parket of hoogpolig tapijt, maar een vloerbedekking van stro. Geen bankstel of salontafel maar een bed van zacht hooi. En dat bed zal ze op den duur niet goed meer zelf kunnen opmaken.
Geeft niet, dan doen wij dat wel voor haar. Goed blijven zorgen voor de oudjes.
Juist voor de oudjes, want dan komt het er op aan.
Zondag 5 augustus 2011
De Dag van Groeten van Brutus & Kittens...
Zaterdag 4 augustus 2011
De Dag van La Mama & Wildeman...
Altijd leuk om weer eens af te spreken met een ex.La Mama en Wildeman hadden vanochtend zo'n date.
Deur dicht, niemand mocht erbij. Zelfs Edwin niet.
Lang duurde het niet.
Al snel werd weer duidelijk waarom het destijds ook alweer uit ging.
Wildeman wilde zo snel mogelijk de benen weer nemen.
Zo gaat dat met wildezwijnenmannen.
Die willen vrijheid. Vrijheid boven alles.
Gelijk hebben ze.
Vrijdag 3 augustus 2012
De Dag van de Biggenbevalling...
Gisteravond bij een bevalling geweest van 15 biggetjes in de varkenshouderij.De buurvrouw had 21 biggetjes gekregen. Weer een andere buurvrouw maar 6.
Die kreeg er dus meteen nog 6 pleegkinderen bij gelegd.
De boer gaat stoppen met zijn varkensbedrijf.
Ik weet niet wat ik daar van vinden moet.
Geen varken of big zal het dus overleven.
Maar dat zouden ze ook niet als het bedrijf wel zou blijven bestaan.
Was iedereen maar net zo enthousiast over kweekvlees als ik.
Dan zou daar massaal op ingezet kunnen gaan worden.
Wel vlees eten - want dat zal wereldwijd toch blijven gebeuren - maar geen varkensleed meer. Vleeseters, ga ook eens bij zo'n industriele bevalling kijken.
Dan weten jullie wat ik bedoel.
PS
Ik weet het. Het kan niet. Maar ik wil dat het zo is:
Donderdag 2 augustus 2012
De Dag van Mystery Guest (2)
Hoe zou 't toch met de Mystery Guest gaan?Nou, kijk maar...
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 8 juli 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Woensdag 1 augustus 2012
De Dag van Tot Nut Van Het Algemeen...
Rare dag gister. Eerst naar Den Bosch voor een gesprek met de belastingdienst voor een ANBI voor Stichting Familie Bofkont. En thuiskomen met een dood biggetje. Ik heb leukere dagen gehad.ANBI = Algemeen Nut Beogende Instelling, oftewel liefdewerk oudpapier. Lees: je jaar in jaar uit een slag in de rondte werken. Belangeloos. In het geval van Familie Bofkont: pechvogels opnemen en ze een bofkontleven geven. Vervolgens de poort van Het Beloofde Varkensland openstellen voor jan en alleman, edelman, bedelman, dokter en pastoor. Om ze mee te laten genieten van het geluk van Familie Bofkont, voor te lichten en bewustwording op gang te brengen over dieren eten. En niet te vergeten de demente oudjes en kinderen die het minder goed getroffen hebben, de dag van hun leven te bezorgen.
Dan nog: belangeloos andermans varkensproblemen oplossen, in schrift, telefonisch en daad. Me dunkt, als dit alles nog niet tot Nut Van Het Algemeen is...
Maar de belastingdienst in Den Bosch weet dat nog niet zo zeker :-)
Volgens Prem Radhakishun komt dat omdat Stichting Familie Bofkont uniek is. Zo veelomvattend qua doelstellingen en uitingen, en vooral zo nieuw, leuk en inspirerend, dat we nergens onder vallen en dus val je er buiten :-)
Enfin, na het gesprek met de belastingdienst langs gegaan bij een biggetje dat achterbleef in het nest. Op naar Dreumel.
Situatie: moedervarkentje heeft drie biggetjes gekregen. Twee groeien als kool, de derde niet en vertoont geen enkele levenslust. Ik schrok bij de aanblik van dit zielige hoopje. Wat een dreumeltje. Al bijna zes weken en nauwelijks groter dan een pasgeboren babyzwijntje. Er moest iets gebeuren, zo kon het niet langer.
Het stakkertje in een doek gewikkeld en meegenomen naar Het Beloofde Varkensland. Onderweg bleek dat er accuut een dierenarts aan te pas moest komen. Het was al avond, maar we vonden er eentje met avonddienst en het werd dus een spoedje.
Het arme beestje had geen enkele kans meer.
We gaan het straks begraven.
Dat is het minste wat we nog voor dit biggetje kunnen doen.
Want zo gaat dat bij Familie Bofkont.
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |