Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Woensdag 29 februari 2012
De Dag van Het Vondelparkbiggetje...
Schrikkeldag. Ik weet niet precies waarom, maar vandaag moet het over LadyBoss gaan. Misschien wel omdat zij in een eerder schrikkeljaar - 2008 - bij Familie Bofkont werd opgenomen. Zwart biggetje met witte regenlaarsjes aan.
Ook vriendschap sluiten met LadyBoss?
Probeer het eens met een lekker baaltje hooi :-)
Daar is ze wel voor te winnen en wie weet kom je haar ook nog eens in levende lijve tegen in de Varkensmasagesalon...
5,50 euro voor een baaltje hooi.
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. hooibaaltje voor LadyBoss
Dinsdag 28 februari 2012
De Dag van Lamme Zus en Zeeman...
Vandaag is Lamme Zus al 14 dagen weduwe.Ze slaat zich er dapper doorheen en dat kun je letterlijk nemen.
Daags na het heengaan van Zeeuws Meisje heb ik de doorgang naar buurman Maximiliaan opengezet. Hoewel die twee elkaar al jaren kennen, kun je wel zeggen dat de hernieuwde kennismaking stormachtig verliep...
Maximiliaan was buiten maar keerde onmiddellijk op zijn schreden terug, toen hij merkte dat hij onverwacht bezoek had. Lamme Zus was net bezig de boel een beetje te verkennen, toen Max vol in de aanval ging. Hij had er niet op gerekend - en ik ook niet - dat Lamme Zus zo'n geduchte tegenstander zou zijn. Een kort, maar zeer fel gevecht en Maximiliaan droop af.
Op zich was het fijn dat het zo snel beslecht was. Lamme Zus is de baas, punt uit. Heel pijnlijk om te zien hoe Max zich vernederd voelde en hoe hij Lamme Zus ontliep om een volgende confrontatie te vermijden. Dat betekende dat Lamme Zus meteen heer en meester werd in zijn woning. En dat was meer dan zijn trotse varkensmannenhart hebben kon. Arme Maximiliaan.
Ik stond in dubio.
Uit ervaring weet ik dat de grootste vechtersbazen elkaars beste gezelschap kunnen worden. Het is altijd een kwestie van door de zure appel heenbijten. Maar soms komt het ook niet goed. De dagen erna wilde Lamme Zus per se de wijde varkenswereld weer in. Dat hebben we toegestaan, maar daar had ze het niet makkelijk zonder Zeeuws Meisje aan haar zijde.
Vooral BabyBig zat haar voortdurend op de huid - letterlijk - zodat we continu met de groene leem in de aanslag liepen. Bovendien is Lamme Zus zo slecht ter been, dat het eigenlijk niet echt verantwoord meer is om haar bloot te stellen aan die zwik dynamische vrije varkens. Maar wat te doen als ze dat zelf wil?
'Gelukkig' bracht een opgelopen wond aan haar - ook nog lamme - poot uitkomst. Ze moest terug naar haar aanleunwoning om op z'n minst daarvan te herstellen. Inmiddels was de verstandhouding met Maximiliaan er een van wederzijds gedogen.
Maar gister wilde Lamme Zus ineens tegen Max aan liggen, zoals ze altijd samen met Zeeuws Meisje lag. Max schrok daar zo van, dat ie gauw een ander plekje zocht. De woning is - zeker nu de twee aanleunwoningen bij elkaar getrokken zijn - meer dan ruim genoeg om elkaar eeuwig te blijven ontlopen. En toch...er zijn wat mooie lentedagen voorspeld...wie weet...we wachten rustig af :-)
En Zeeman? Die heeft ons en zijn behandelend geneesheer Peter Klaver voor een raadsel gesteld. Van 40.3 naar koorstvrij en we weten niet wat het geweest is. Mogelijk een virus? Misschien. Wel hoorden we twee keer een heel klein kuchje. Nauwelijks waarneembaar. Mogelijk een beginnende longontsteking? Voor de zekerheid ook tegen longworm behandeld, maar met de rest van de medicatie al 3 dagen geleden gestopt. Zeeman blijft koortsvrij, gaat weer lekker naar buiten en geniet weer van het leven.
Dankjulliewel voor alle medeleven en belangstelling voor Zeeman!
Ook zo betrokken bij het wel en wee van Familie Bofkont
en graag iets leuks voor ze willen doen?
De hooibaal van Familie Bofkont wordt een klassieker zoals
No. 5 dat voor Chanel geworden is.
Wat is het altijd-perfecte-cadeautje-voor-een-vrouw?
En wat is het altijd-perfecte-cadeautje-voor-een-Bofkont?
Een baal hooi kost 5,50 euro :-)
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
Maandag 27 februari 2012
De Dag van Trieste Koe naar Tevreden Koe...
Doorbraak voor de Trieste Koe! Ze mocht dit weekend voor het eerst met de anderen mee eten. Of het nou door het lentezonnetje kwam of dat Zeeman weer naar buiten ging, de hele Familie Bofkont was in een opperbeste bui en Moeder mocht meedoen!Daarom heb ik haar bij Familie Bofkont opgenomen.
De Trieste Koe was verstoten uit haar kudde en mocht niet meedoen. Iets verschrikkelijkers bestaat er niet voor een kuddedier. Dus toen de boer vroeg of ze bij Familie Bofkont mocht wonen omdat hij haar anders naar de slacht moest brengen, had ik toen keus? Nee. En mijn idee om haar te verenigen met een levenlustig kalfje, het is allemaal gelukt. De Trieste Koe is hard op weg naar een Tevreden Koe.
Die adoptiezoon van haar groeit trouwens tegen de klippen op. Zo'n bofkont als hij bestaat er in de hele koeienwereld niet, denk ik. Zeven maanden drinkt ie nu al non stop bij zijn moeder en het eind is nog lang niet in zicht :-) Moeder is om die reden al overgegaan op speciale koeienbrok met meer eiwitten. Ze kijgt nu voer voor vleesvee, in de hoop dat ze zelf ook wat vlees op haar botten krijgt. In haar eentje krijgt ze net zoveel eten per dag als Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Mozzarello en Dolle Mina bij elkaar. Al die energie gaat naar haar melkproduktie, en dus naar Zoon.
Straks staat hier een reus op het erf met een heel klein moedertje :-) Ik kan mijn geluk niet op dat de vooruitzichten erg gunstig zijn voor Moeder. Stel je voor als ze helemaal geaccepteerd wordt in de Bofkontkudde? Dat ze van de zomer lekker bij de rest op het land mag liggen? Ze heeft in ieder geval al overwicht op Dolle Mina, want die laat zich door haar wegjagen en dat is heel gunstig voor de ontwikkeling in de inburgeringscursus. Zo hoort dat bij koeien. Dat betekent dat er - in ieder geval al door Dolle Mina - rekening met haar gehouden wordt. Heel goed voor de onderlinge verhoudingen in de kudde.
Misschien een mooi moment om aan te kondigen dat Moeder voortaan Mem heet en Zoon Bulle. Mem en Bulle. Dat is de schuld van zoon. Hij krijgt zo ontegenzeggelijk het uiterlijk van een stier, dat er maar 1 naam voor hem is en dat is Bulle. En Mem, ja dat kan dan ook niet anders meer. Het standbeeld Us Mem in Leeuwarden lijkt wel speciaal voor haar opgericht. De eeuwig melkgevende koe. Maar dan niet voor de mensen, maar voor haar eigen kind. De eeuwige moeder. Us Mem.
Mooie workshop gister. We zijn ook de polder ingegaan met Juffrouw Loes. De lente is voorzichtig voelbaar, het was erg zacht en windstil. We zouden Zeus ook nog wassen, maar dat kwam er niet meer van, er was zoveel te zien, te doen en te bespreken. Erg leuke groep mensen. Ook een aardige slagerszoon, die veel verhalen had.
Hij vertelde iets heel opmerkelijks over een stier zonder kop in het slachthuis. De kop was er al af, toen sprong die stier zonder kop ineens overeind en stormde voorwaarts. De slachters renden voor hun leven, deuren werden razendsnel vergrendeld met zware balken. Totale paniek.
Wat een horrorverhaal. Gruwelijk.
Op dat moment stak Zeus zijn mooie hoofd naar binnen en keek ons met zijn prachtige ogen recht aan. En hup, daar schakelden we al over naar zijn schoonheid. Zeus had het ons niet duidelijker kunnen zeggen. Richt je op mij, op ons, wij zijn hier. De slagerszoon met zijn even sympathieke vriendin op bezoek bij Familie Bofkont.
Het werd een mooie middag.
Bij het scheiden van de markt werd er gevraagd of Familie Bofkont nog iets nodig had. Moest er iets ingezameld worden? Oude handdoeken misschien?
Nee, geen handdoeken. Wel hooi :-) Zeker nu Mem en Bulle ook tot de grootverbruikers van Familie Bofkont zijn toegetreden. Hooi, hooi, hooi! Elke Bofkontkoe eet per dag een baal op. Dat zijn er dus 8 per dag. En blij dat ze daar mee zijn! Een baal hooi kost 5,50 euro. GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
HET BELOOFDE VARKENSLAND IN DE TOP 5
VAN LEUKE DINGEN DOEN
Hartstikke leuk! Het gaat zondag lekker lenteweer worden.Vanwege een annulering zijn er weer een paar plaatsen vrij voor de workshop :-)
workshops@familiebofkont.nl
Ik heb al eens gebeld met Leuke Dingen Doen. Of dat icoontje met die ring door de neus niet anders kan. Dat zou toen aangepast worden. Niet gebeurd dus.
Dus wie de komende tijd via Leuke Dingen Doen een workshop op Het Beloofde Varkensland boekt, weet dan dat je hier nooit een varken met neusring zult aantreffen :-)
Ook niet met oormerken trouwens :-)
Integendeel:
Vrijdag 24 februari 2012
De Dag van Het Team van Familie Bokont...
Beste Dafne Westerhof, Mijn grote complimenten voor uw geweldige fantastische 's werelds beste en mooiste werk wat er bestaat, en inspanningen die u heeft verzet voor uw prachtige Beloofde Varkensland / Familie Bofkont. Ik kijk vaak naar de leuke website, en geniet met volle teugen! Want ik zie n.l bijna nooit varkentjes in het echt (nou ja, helaas alleen soms in die vreselijke vrachtwagens, op weg naar de hel...) ik word er intens verdrietig van en ook heb ik er wakker om gelegen...
Altijd leuk om zo'n enthousiaste mail te krijgen. Vanochtend weer. Maar ik kan het niet vaak genoeg zeggen: we doen het met een klein team van keihard werkende mensen, dag in dag uit. Tot ons team hoort ook de medische staf Wildlife Dierenarts Peter Klaver en Poezendokter Jeannet. Jeannet is ons vangnet. Als we tijdens een varkensoperatie plotseling iets nodig hebben, hoeven we maar even te bellen, en het staat klaar. Vorige week nog met Bert, we bleken geen terugkomprik meer in huis te hebben. Help! En Bertje was al onder narcose.
Jeannet bellen, ze nam op met de motorhelm al in de hand, heen en weer scheuren naar Uithoorn, de assistente deed nog open en de prik lag klaar. Toen ik terugkwam lag Bertje al in de 'uitslaapkamer', maar de prik was nog op tijd.
Ook bood Jeannet haar kliniek aan toen er nog sprake was dat Lamme Zus geopereerd zou worden. Daar hadden we een 100% steriele ruimte met gasnarcose voor nodig. Het overleg tussen Peter Klaver en orthopeed Paul Vermes deden we in haar kliniek, wel zo handig op de plaats van de komende operatie.
Waarom ik hier allemaal zo op kom? Hierom: De dag na Bertjes operatie (hij is inmiddels weer helemaal de oude, maar dan zonder ballen), lag er een brief van Jeannet in de bus. Ze stopt met haar werkzaamheden! De tranen sprongen in mijn ogen. Het voelt toch alsof er een steunpilaar wegvalt. De kliniek wordt overgenomen door een andere dame. Dat zal vast ook wel goedkomen, maar toch. Zou zij ook wel aan huis komen om een van mijn oude poesjes te euthaniseren? Misschien wel, maar vast niet op de motor :-) Zou zij langskomen op het feestje van La Mama & Edwin en ze 100 euro toestoppen? Zou zij net zo stralen als toen we in de wachtkamer zaten met de piepkleine ieniemienies?
Jeannet is dol op varkens. Zo dol dat ze tijdens haar studie niet mee wilde doen met de lessen waarin de studenten de biggen zonder narcose moesten castreren (en dat ook deden!). Het hele vak 'varkens' heeft ze toen om al die varkensverschrikkingen overgeslagen. Ze koos de richting van kleine huisdieren, dus echt nodig had ze die varkenslessen ook niet. Maar toen kwam Familie Bofkont op haar pad :-)
En met wie staat Jeannet op de foto in haar afscheidsbrief? Niet met een poesje, niet met een puppy, maar met Mister Frisling! Leve Jeannet, leve de varkens!
PS
La Mama & Edwin, die als fokzeug en toekomstig vleesvarken uit de intensieve varkenshouderij naar Het Beloofde Varkensland mochten, hadden geen idee wat hooi was. La Mama trok haar neus er voor op. Toch bleven we haar dagelijks vers hooi aanbieden, want hooi is nodig voor een goede varkensspijsvertering. En na 6 maanden ging La Mama toch hooi eten! En nu kan ze er niet meer mee stoppen...
Als je La Mama een plezier wil doen, kun je haar trakteren op een baaltje hooi van 5,50 euro. Daar zal ze heel blij mee zijn. En haar zoon Edwin ook :-)
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
Donderdag 23 februari 2012
De Dag van Zeeman is ziek...
Zeeman is ziek. Dat is hij nog nooit geweest. Gisteravond had ie 40.3. De hele dag door om de paar uur temperaturen en dan weer Dokter Peter bellen. Wat Zeeman heeft? Dat weten we niet, maar dinsdag was ie ineens niet lekker. Hij was hangerig, bleef binnen liggen en gister was het dus raak. We kunnen op dit moment niks anders doen dan door te gaan met medicatie en verwennen met iets lekkers (als ie wat wil eten) en afwachten...
LIEVE ZEEMAN WORD ALSJEBLIEFT WEER HEEL SNEL BETER, WANT:
Kijk op Bofkont.TV
Woensdag 22 februari 2012
De Dag van Hoe is het toch met de Ballenboy?
'Hoi Dafne, Ik durf het bijna niet te vragen, maar ik mis deze mooierd in je namenoverzicht, dit is Ballenboy toch? Ik weet niet of hij er nog is, ik volg je weblog al enige tijd, maar zie hem eigenlijk nooit voorbij komen.. De foto is van ruim twee jaar terug (nov 2009). Vroeg het me af, sorry als ik ongewild pijnlijke herinneringen oprakel.. Mooie blog over Zeeuws Meisje. Groet!'
Wat een leuke en attente mail! Familie Bofkont heeft vele oplettende vaders en moeders :-) En of de Ballenboy er nog is! Hij staat op de lijst van 'Billie Bokont en de rest' onder de naam Gebroeders Beer. De Ballenboy vormt samen met zijn broer Meneer Klaver de Gebroeders Beer, vandaar. En de Gebroeders Beer zijn de broers van Lamme Zus. Ze komen wel degelijk voorbij in de blogs, maar meestal als Lamme Zus & de Gebroeders Beer dus.
Toevallig kwam ik van de week een artikel in het blad van de Dierenbescherming tegen: AANDACHT VOOR DIERENWELZIJN OP KINDERBOERDERIJEN. En wie staan daar op de foto? Twee jonge biggen, onmiskenbaar De Gebroeders Beer! Zo te zien waren die van jongs af aan al samen binnen dat drukke varkensgezinnetje. Ik heb ze toen kunnen redden van het speenvarkentjesspit, een wonder dat die twee samen gebleven zijn. Of een wonder, het moest gewoon zo zijn. En dat ik ze meteen Gebroeders Beer noemde terwijl ik niet wist dat die twee biggen van begin af aan onafscheidelijk waren geweest, ach dat is mijn varkensmoederinstinct zullen we maar zeggen. Je bent van de varkens of je bent het niet :-)
Die zwarte vlekken boven de ogen van Gebroeders Beer zijn kenmerkend voor hun familie. Lamme Zus heeft ze ook. Die kwestie op die kinderboerderij dateert al weer uit 2007. Biggetjes geboren, buurtfeest, beschuit met muisjes, eindigend in buurtrel omdat toen de aap uit de mouw kwam.
De biggen zouden aan het spit gaan als ze 3 maanden oud waren. TV Utrecht er bovenop, ik werd er bij geroepen, Giel Beelen in actie. Woordvoerder Landelijke Dierenbescherming in problemen omdat hij toegezegd had dat de DB zou helpen en dat deden ze niet. Enfin. Ik ben naar de wethouder gegaan, gepraat als brugman, adressen geregeld, bus gehuurd, dik stro achterin, en toen had ik mijn wagen volgeladen vol met jonge biggen en we gingen niet naar de markt, maar naar Het Beloofde Varkensland.
Gebroeders Beer zouden eigenlijk naar een ander adres gaan, maar dat werd op het laatste moment afgezegd. Help! Terugbrengen naar die kinderboerderij was geen optie, dan waren deze twee leuke broertjes alsnog aan het spit geregen. En zo had Familie Bofkont er ineens weer drie nieuwe gezinsleden bij. En wat voor gezinsleden... De Gebroeders Beer hebben hier het brullen ingevoerd. Wat een herrieschoppers!
Het zijn leuke jongens, mijn twee brullende beren, maar zeker niet de makkelijkste van Familie Bofkont. Korte lontjes, snel aangebrand, snel van slag. Het rumoer rond hun jonge leventjes op de Kinderboerderij is niet aan ze voorbij gegaan. Het hoe en waarom over die vergroeide voorpoot van Lamme Zus is ook nooit echt opgehelderd. Ze heeft daarnaast nog een aantal verschrikkelijke littekens in haar keelgebied. Die komen daar niet zomaar. Varkensdokter Peter Klaver vermoedt dat hun moeder heeft geprobeerd haar dood te bijten. Maar waarom? Dat zal altijd een raadsel blijven. Gelukkig wonen de Gebroeders Beer en hun Lamme Zus al weer 5 jaar bij Familie Bofkont en hebben hopelijk nog heel wat mooie jaartjes voor de boeg.
Voor een Meet & Greet met de Ballenboy en de rest van Familie Bofkont; bijna iedere zondag, zowat het hele jaar door. Vraag het programma aan: mail@familiebofkont.nl
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen - ovv Gebr. Beer
Dinsdag 21 februari 2012
De Dag van het Poep & Pies Paleis...
Over de zindelijkheid van varkens wordt hoog opgegeven.Vandaar dat zoveel onnozele mensen denken dat je een varken in huis kunt houden. Alsof ze bij de achterdeur gaan staan wachten als ze moeten poepen of piesen. Haha! Nee. De zindelijkheid van varkens heeft niks te maken met dat ze jouw huis niet willen bevuilen. Varkens willen hun eigen slaapnest niet bevuilen en dat is toch wat anders :-) Leer de varkens kennen...
Ik kreeg er onlangs een vraag over:
Ik heb een gekke vraag over varkens. Om maar met de deur in huis te vallen: zijn de varkens bij u op Het Beloofde Varkensland ook zindelijk? Met andere woorden, doen ze hun behoeftes op één specifieke plek? Zijn er verschillen tussen de verschillende varkens(rassen)?
Ik studeer Milieukunde aan de Rijksuniversiteit Groningen en ben voor mijn afstudeer opdracht verschillende scenario's aan het uitwerken voor de (toekomstige) varkenshouderij in Nederland. Milieu is daarbij belangrijk, maar dierwelzijn natuurlijk ook. Ik ga uit van twee extremen om uiteindelijk bij een gematigder en realistischer scenario uit te komen. Deze twee extremen zijn: iedereen een varken in de achtertuin of alle varkens in enorme megastallen. Voor dit achtertuin-scenario ben ik dus op zoek naar informatie die ik niet uit de literatuur kan halen, vandaar deze vraag aan u. Ik hoop dat u deze vraag kunt beantwoorden!
En dit was mijn antwoord:
Wat een goede vraag! En wat een goede timing. Ik ben zelf ook bezig met het bestuderen van het poep-en-pies-gedrag van Familie Bofkont. Hun zindelijkheid ligt namelijk veel complexer en genuanceerder dan wat er zoal over geroepen en geschreven wordt.
En wat betreft die twee extremen: Ik zie Het Beloofde Varkensland als een uiterste aan de ene kant, en de intensieve varkenshouderij als uiterste aan de andere kant. Daar tussenin zit de ruimte voor bewustwording, discussie, de workshops op Het Beloofde Varkensland, etc. Ik wil je graag uitnodigen voor een dag op Het Beloofde Varkensland. Dan kun je alles meemaken en observeren.
Die dag is binnenkort. Ze komt op een zondagmiddagworkshop en gaat zich maandagochtend verwonderen over de hoeveelheid varkensvijgen op het erf. Maar vooral over de Varkenmassagesalon. Die is namelijk iedere ochtend getransformeerd tot een Poep & Pies Paleis. Rara hoe kan dat? Hoe zit het eigenlijk met die vermaarde varkenszindelijkheid?
We gaan observeren en opruimen. Mooie combi. Ben verheugd dat er steeds meer van dit soort inhoudelijke vragen komen. Familie Bofkont gaat precies de kant op die ik al lang geleden voor ogen had. Antwoorden geven op vragen, die elders niet beantwoord kunnen worden. Niet vanuit de intensieve varkenshouderij (met de dunne varkensmest als gevolg) en niet vanuit de particulier met een hangbuikzwijntje in huis, schuurtje of achtertuin.
Familie Bofkont is een flinke groep varkens die vrij in een sociaal verband met elkaar leven. Dat maakt het interessant voor studie en observaties, zodat verloren kennis (door de massa-industrie) weer herontdekt kan worden.
Het is precies wat die directeur van het grootste slachthuis van Nederland hier tegen me zei: "Jij weet nog alles van varkens en hun gedrag en wij weten alleen nog maar van dode onderdelen en geld".
Wat valt daar nog aan toe te voegen? Mischien dit:
Maandag 20 februari 2012
De Dag van Billie Bofkont en de rest...
Billie Bofkont en de restwaren veel te veel gepest
gelukkig werden ze naar Dafne gebracht
anders waren ze misschien geslacht
Beter dan met deze rap (van de 10-jarige Sanna die mij interviewde voor haar spreekbeurt), kan de nieuwe week niet beginnen.
Zeeuws Meisje is gegaan en nu gaat alle aandacht en zorg weer naar
Billie Bofkont en de rest:
Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Theo, Lamme Zus, Maximiliaan, Moeke & de Biggen, Repelsteeltje, Familie Kraak, Keiler, Bert, Zeeman, Wilde Sjouk, Broertje, Aaltje, Miss Universe, Zwarte Prins, Beertje, Giel, Brammetje, Bonestaakje, Gebroeders Beer, Brutus, Miss Piggy, La Mama, Edwin, LadyBoss, Bokkie, Bessie, Dappere Dodo, Juffrouw Loes, Wildeman, Mister Frisling, Lange Lijs, Lange Haas, Ieniemienies, PC Pietje, BabyBig, Knor, Knorrie, Madame Duroc, Swientie, Aagje de Tweede.
Hehe. Blijft leuke hersengymnastiek.
Heb ik ze nu allemaal? Ja ik heb ze allemaal. De varkens dan :-)
Nu de koeien.
Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Dolle Mina, Mozzarello, Moeder, Zoon.
Dan de hanen nog. Een hele zwik nog steeds uit het Amstelpark (in maart ook al weer 10 jaar bij Familie Bofkont), de Golden Girls en de 6 Jannemannen, afkomstig uit de kuikenbroederij (waar er per week 2 miljoen kuikens worden geboren en 1 miljoen - de eendaghaantjes - vergast of versnipperd).
Dan nog Spook, Sneeuwwitje, Gekke Goudoog, Boy George, de spinnende tak van Familie Bofkont. En ganzerik Arie Bombarie, laten we die vooral niet vergeten :-)
Ik weet nog goed hoe ik altijd gepikeerd opstoof als ik weer eens een brief kreeg van het Ministerie van Landbouw over oormerken, of stallijsten, of verplichte vaccinatie tegen koeiengriep of iets anders gerelateerd aan het traditonele veehoudersbedrijf.
In die brieven werd er altijd gesproken over 'uw bedrijf'.
Dan schreef ik weer terug dat Het Beloofde Varkenland geen bedrijf is, maar een plek waar een groep ex-bio-industrie-dieren mogen blijven leven etc. Enfin, het bekende verhaal.
Nu ik al die namen zo zie staan van Billie Bofkont en de rest, moet ik wel toegeven dat Familie Bofkont zo langzamerhand een 'bedrijf' geworden is. Maar wat voor bedrijf! Een sociaal idealistisch bedrijf waar, i.p.v geldelijke winst, geluk het resultaat is van alle inspanningen. Geluk voor Beest & Mensch. Waarin de verlies-en-winstrekening letterlijk genomen kan worden. Verlies door het veel te vroeg ontvallen van Zeeuws Meisje. Winst door de verrassende ommezwaai in attitude door de chauffeur van de kadaverophaaldienst Rendac. Dat is nettowinst.
Enkele reacties
'Waar we blij om zijn is hoe respectvol de Rendac-chauffeur met de situatie omging. Dat zal de pijn van het afscheid nemen verzacht hebben, lijkt ons.'
'Oh Dafne, wat is dat mooi gegaan!! Dat heeft zo moeten zijn: Zeeuws Meisje brak een baan open, heeft een weg gemaakt voor een beter begrip van hoe respectvol met dieren om te gaan...'
'Ik heb echt even vreselijk zitten janken. Maar wat fijn, dat Zeeuws Meisje met zoveel respekt is gegaan. Sterkte en een dikke kus.'
'Ik heb zojuist met ontroering gelezen van het gebeuren rond zeeuws meisje. Wat fantastisch dat jullie zo'n meelevende vrachtwagenchauffeur troffen!'
'Heb deze week alles gevolgd, met ontroering. Toch was ik minder droevig toen ik net de laatste web-log las. Het heeft misschien wel zo moeten zijn. Zeeuws meisje die door de kosten niet kon worden gecremeerd. Maar juist dáárom heeft het lot een andere wending gekregen en heeft zij voor een grote omslag gezorgd! Geweldig!'
'Kippenvel....wat een mooie afscheidsreportage van Zeeuws Meisje. Wat mooi gedaan haar eigen "tempel" aan de dijk. Prachtig. En dan het verhaal van de chauffeur....Familie Bofkont dient een hoger doel.'
'Wat mooi dat het ook anders kan, ik bedoel dat die chauffeur van Rendac het begreep. Ik heb hier weer een traantje weg moeten pinken. Hoewel jullie allemaal zo ver weg zitten zijn het toch "mijn" Bofkonten en leef ik erg met jullie mee.'
Het is precies wat Mickey uit Zweden zegt. Het zijn ook 'haar' Bofkonten. Familie Bofkont is allang niet meer van mij alleen. Familie Bofkont is van steeds meer mensen geworden die zich verbonden voelen met Billie Bofkont en de rest. Zij zijn de nieuwe aandeelhouders. Aandeelhouders in dierenliefde, in feel good momenten, in vernieuwingen, in mentaliteitsverandering, zaken die er toe doen.
Dat er steeds meer van die nieuwe aandeelhouders van zich laten horen, is het gevolg van onze 'bedrijfsstrategie'. Welke dat is? Ja, dat is nu juist het geheim. Dat is het bedrijfsgeheim van de Firma Familie Bofkont. Laat dat maar aan Billie Bofkont en de rest over :-)
Billie Bofkont en de rest
waren veel te veel gepest
gelukkig werden ze naar Dafne gebracht
anders waren ze misschien geslacht
koeien staan daar ook te loeien
en ook de kippen
die zitten meestal te flippen
wat ben ik toch blij
met die varkensboerderij
deze dieren
zitten zich daar te plezieren
daar genieten ze van het leven
en hoeven niet meer te beven
ze lopen daar lekker los
het lijkt net een varkensbos
en de koe Zeus
wat een reus
wat een wereldwonder
waar zou de wereld zijn zonder
het ligt wel voor de hand
ik vertel jullie over het Beloofde Varkensland!!!!!!
Met dank aan de rapster Sanna en veel succes en plezier morgen met je spreekbeurt over Familie Bofkont! En met grote dank aan iedereen die meegeleefd heeft met het afscheid van Zeeuws Meisje.
Ook Nieuwe Aandeelhouder worden van Familie Bofkont?
(want voor niks gaat alleen de zon op en zelfs de magische Familie Bofkont moet eten: een hooibaal kost 5,50 euro :-) )
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 19 februari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 12 februari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Zondag 19 februari 2012
De Dag van Revolutie bij Rendac...
Toen ik jaren terug stad en land afbelde om een dierencrematorium te vinden dat mijn overleden Bofkonten wilde cremeren, kreeg ik overal nul op request. 'Nee mevrouw, dat doen we niet want dat is wettelijk verboden. Vee moet naar de Rendac'. Dat die regel niet voor paarden opging, verbaasde me niks, want paarden staan boven die wet, alleen omdat de samenleving anders denkt over paarden dan over varkens :-(Familie Bofkont had destijds al enige bekendheid, dus het verboden begraven was ook geen optie meer. Er zat dus niks anders op dan de Rendac voor Wim toen zijn tijd gekomen was. Dat beviel niet. Ik hoor nog de klap toen Wim tegen de carrosserie van de vrachtwagen bonkte, omdat de chauffeur gehaast en onzorgvuldig handelde en de grijper niet hoog genoeg over de wagen liet zwiepen. Boem! Wim moest dus hoger de lucht in en daar hing hij, de grijper opende zich en Wim maakte een vrije val de bak met kadavers in. Niet leuk.
Een paar overleden Bofkonten later was ik het zat. Ik deed opnieuw een belrondje en verdomd, ik vond een paardencrematorium dat toch bereid was voor veel geld mijn varkens te cremeren.
Gisteren moest ik noodgedwongen terug naar af met Zeeuws Meisje. Te duur voor nu. Niet dat we haar in de steek lieten. Evenmin als de vorige 'Rendacvarkens' die we altijd met bloemen en hun lievelinghapjes aan de dijk legden ( en menige Rendac-chauffeur de wenkbrauwen deed fronsen :-) ). Maar Zeeuws Meisje kreeg een echte VIP (Very Important Pig) behandeling vanwege deze bofkont-begrafenis-nieuwe-stijl. Kijk even mee:
Zeeuws Meisje trok veel bekijks. Auto's gingen in de achteruit, raampjes werden geopend, hoofden naar mekaar gestoken, gewezen, gepraat. En zo kreeg ze haar eigen rouwstoet; een nieuwe dimensie bij het afscheid van een Bofkont.
Het wachten op de Rendac was zenuwslopend. Wanneer zouden ze komen? Gelukkig had ik een brainstormwandeling kunnen verplaatsen. Het zou me toch niet gebeuren dat ik er niet bij kon zijn?
We hadden afgesproken dat we allemaal naar de dijk zouden lopen en wie wat zou doen als het zover was. Jaro, Kees, Orson, Dennis en ik. Maar toen de vrachtwagen opeens op de dijk stond, overviel het ons natuurlijk zo dat we - althans ik zeker - even als een kip zonder kop in de rondte renden.
De chauffeur stond met een blik van wat-gaan-we-nou-krijgen tegen z'n vrachtwagen aangeleund. Maar toen hij zag hoe zorgvuldig 'mijn jongens' de bloemen en het laken van Zeeuws Meisje opzij schoven, gebeurde er iets heel moois. Van het ene op het andere moment transformeerde hij van Rendac-chauffeur tot uitvaartleider.
Hij stapte terug, verdween achter de vrachtwagen en kwam pas weer tevoorschijn toen Zeeuws Meisje naar voren was gerold en de grijper z'n werk kon gaan doen.
En toen gebeurde het.
"Wat is dit mooi", zei de chauffeur. "Zo zouden veel meer mensen het moeten doen". En hij stelde voor om Zeeuws Meisje met dolly en al op te pakken om haar zo voorzichtig in de bak te laten glijden... We hielden onze adem in en daar ging ze, op weg naar de stralende zon, op weg naar de groene stroom.
Ineens was het allemaal een stuk minder erg. Ik heb de chauffeur bedankt, een hand gegeven, en zijn naam gevraagd. Maandag ga ik Rendac even bellen. Dit moet het management daar weten. Dat levert de chauffeur bonuspunten op. Het kan dus ook anders. Er is hoop. En dat hebben we te danken aan Zeeuws Meisje :-)
PS
En over Lamme Zus en Maximiliaan valt inmiddels al heel veel te vertellen...
Vrijdag 17 februari 2012
De Dag van De-Bofkont-Begrafenis-Nieuwe-Stijl...
Lamme Zus lag vannacht om 23.00 uur nog tegen haar aan.Maar toen we Zeeuws Meisje om 4.00 uur kwamen halen,
lag Lamme Zus op afstand in de aanleunwoning te slapen.
Zo doe je dat dus, loslaten.
Maar afscheid nemen van Zeeuws Meisje - terwijl de crematie meer dan een week eten voor de hele Familie Bofkont bij elkaar kost - in een tijd dat we op de kleintjes moeten letten?
Hoe doe je dat dan?
Cremeren kan deze keer dus niet.
Begraven mag niet. (Varkens cremeren trouwens ook niet, maar met een dierencrematorium dat een oogje dicht knijpt, kom je een heel eind :-) ). Dan blijft er maar 1 ding over: de Rendac. Maar dat is zoiets akeligs. Zeeuws Meisje voor 6.00 uur 's ochtends aan de weg leggen. In een kadaverton, of een zeil over haar heen. En dan maar wachten tot die vrachtwagen met grijper langskomt. Nee.
Maar is er keus? Ook niet.
Dan maar roeien met de riemen die er zijn.
Zeeuws Meisje ligt als een prinses aan de dijk. Ze heeft haar eigen buiten-rouwkamertje gekregen. Brandende fakkels en een aankondiging op het Bofkontbord. Toch een rouwadvertentie dus, die bij Vrouw Vos door de krant werd geweigerd :-)
Eenvoudig, maar in stijl. Wat appeltjes, twee prachtige boeketten, (aan huis bezorgd door haar fans) een mooie kaart met de afbeelding van sneeuwklokjes. Precies passend bij dit bescheiden Zeeuws Meisje. En er is toch troost, want Zeeuws Meisje zal transformeren tot groene stroom.
Familie Bofkont heeft groene stroom. Dus iedere keer als er hier een biggenwarmtelamp nodig is (zoals voor Bertje nu, die van de week ontmand is), zal ik aan Zeeuws Meisje denken. En vast nog wel veel vaker ook :-)
Dag dapper Zeeuws Meisje...
Foto's volgen later op de dag.
Donderdag 16 februari 2012
De Dag van Uit Het Leven van Zeeuws Meisje...
Wat gelukkig altijd blijft zijn de herinneringen.En de hartverwarmende mails en tweets van de fans van Zeeuws Meisje. Iedereen leeft mee. Ook is iedereen is bezorgd over hoe het nu verder moet met Lamme Zus. Er is voorzichtige hoop dat er iets moois zou kunnen ontstaan tussen Lamme Zus en Maximiliaan...
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
Woensdag 15 februari 2012
De Dag van In Memoriam Zeeuws Meisje...
Ach dat Zeeuws Meisje. Ach die Lamme Zus. Wat lagen die twee er gisteravond aandoenlijk bij, toen we met Peter bij hun aanleunwoning kwamen. Ik keek door het raampje. Twee hartsvriendinnen, de koppies naar mekaar toe, alsof ze gezellig met elkaar in bed aan het kletsen waren in hun meisjeskamer.
Lamme Zus kreeg afleidingseten in een hoek van de aanleunwoning. Buurman Maximilliaan ook. Zeeuws Meisje keek of ik appeltjes voor haar had meegebracht. Dat had ik. Ze lag op haar zij en ademde zwaar. Er was meer aan de hand dan alleen die verlamming.
Terwijl Zeeuws Meisje gretig van de stukjes appel at die ik haar bleef geven, schoot Peter een narcosepijltje in haar bil. Ze heeft er niks van gemerkt, at lekker door. Na 2 appeltjes ben ik gestopt, de narcose deed zijn werk.
Zo is Zeeuws Meisje gegaan, bijna onmerkbaar.
Op deze manier gun je het ieder varken, ieder dier, als hun tijd gekomen is.
Al die tijd stond Lamme Zus in de hoek te smakken. Ook zij heeft er niks van gemerkt.
We hebben Zeeuws Meisje lekker ingestopt met stro.
Toen ik 's avonds laat nog even ging kijken, lag Lamme Zus weer stijf tegen Zeeuws Meisje aan. Het strodekentje had ze weggehaald. Ze moet het toen wel geweten hebben.
Wie had ooit kunnen denken dat Zeeuws Meisje eerder zou gaan dan Lamme Zus?
En dan ook nog door een verlamming?
En hoe moet het nu verder met Lamme Zus?
Maandag 13 februari 2012
De Dag van Ad Valvas - Bofkonten aan de Zuidas...
'Ik ben docent aardwetenschappen aan de VU in Amsterdam en tevens freelance (wetenschaps) journalist. Nu loop ik - en met mij honderden anderen - bijna dagelijks van Station Zuid WTC naar de VU, en vraag me dan af wat er toch in dat Bofkontbos gebeurt... De Bofkont Universiteit? Varkens? Nu heb ik van het universiteitsblad van de VU (Ad Valvas) de opdracht gekregen dit uit te gaan zoeken en er een verhaal over te maken. Ik hoor het graag.'
Op dit interviewverzoek volgde een afspraak in een ijskoud Bofkontbos.
En met hete Bofkontsoep en zicht op Zeeman werd het toch een aangename middag.
Marlies ter Voorde maakte er een mooi verhaal van.
;)
klik hier voor vergroting.
Niet de eerste keer dat we in Ad Valvas stonden.
Aagje ontving al in 2004 een groep VU studenten op Het Beloofde Varkensland, ter gelegenheid van het nieuwe studiejaar.
;)
klik hier voor vergroting.
Aagje is overleden in 2009 maar blijft altijd aanwezig, want ze staat maar wat mooi het intelligente varken te vertegenwoordigen op de Zuidas. En dat is goed. Eens een Bofkont, altijd een Bofkont.
Op scholen, universiteit en in workshops.
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. intelligente varkens
Zaterdag 11 februari 2012
De Dag van De Koe bij de Hoorns vatten in Barre Tijden...
En dan te bedenken dat gister de hele dag was ingepland voor filmopnames. Qua weer was het schitterend geweest, zeker. Maar het was wel berekoud, en filmen is ook veel wachten en dan te staan blauwbekken om met stijve lippen er wat behoorlijks uit zien te krijgen. Gelukkig had ik een poosje terug al met vooruitziende blik de datum verplaatst.Maar sprookjesachtig mooi was het wel. Zeker in de polder. Met een hele zwik kleren aan een stuk lopen was zeker de moeite waard. Nieuwe plannen maken. Een nieuwe slinger geven aan de teambuildingsdagen met Zeus & Stier Herman & Co in de hoofdrol. Een hybride vorm van peptalk, training en workshop ter lering en vermaak. De Koe bij de Hoorns vatten in barre tijden voor het MKB, zoiets.
Maar ook - of misschien juist ook wel - voor multinationals, waarom niet. Van de week kreeg ik een mail van Unilever, dat ze nog steeds napraten over hun dag bij Familie Bofkont. Ze hadden wel weer zin in weer zo'n dagje. Wat hebben ze toen gelachen over de Nieuwjaarsduik van Jort, Zeeman en ik om Unox een plaagstootje te geven. Sportief.
In 2010 kreeg ik een mail van ze:
'Ik werk bij Unilever research in Vlaardingen en ben ideeen op aan het doen voor ons halfjaarlijkse afdelings uitje. Unilever heeft in haar nieuwe visie het onderwerp duurzaamheid in de doelstellingen opgenomen. Naar mijn idee is dierenwelzijn en minder dierlijke producten hiervan een belangrijk onderdeel. Dus het lijkt me een goed idee om eens wat meer collega's hiervan bewust maken tijdens een dagje uit. Ik heb jullie website bekeken en het ziet er heel interessant uit. Wat zijn er mogelijkheden voor een groep van 30-40 mensen?'
Die dag op Het Beloofde Varkensland werd een groot succes.
Ze stonden erg open voor de missie van Familie Bofkont, dat verraste mij.
En kennelijk is er iets gaande daar want op de site van Jort las ik vorige week het volgende:
'Sinds het aantreden van topman Paul Polman zegt Unilever te verduurzamen. Da's mooi, want het voedingsconcern liet forse voetafdrukken achter in het regenwoud, de visstand en de bio-industrie. Dankzij druk van de dierenbeweging zijn de Unox-varkens er sinds kort beter aan toe dan voorheen. Unox slacht varkens met een zogeheten één 'Beter Leven'-ster van de Dierenbescherming en heeft daarnaast worsten met twee 'Beter Leven'-sterren. Dat laatste begint op serieus diervriendelijk te lijken, met echt stro en vrije uitloop.'
Die Paul Polman zou ik graag eens kennis willen laten maken met Zeeman en Zeus en alle andere Bofkonten. Wie weet komt het ervan, want een van de researchers komt hier binnenkort haar verjaardag vieren. Ze kan niet wachten om de Familie Bofkont weer te zien. Ik zal eens een balletje opgooien :-)
Morgen gaat het dooien. Jammer van de schoonheid, maar erg rouwig ben ik er dit jaar niet om. Ik heb zin in nieuwe dingen. Alles bevroren, de hele dag bezig op het erf met waterslangen en emmers in half tempo, het schiet maar niet op. De Bofkonten zijn ook aan een nieuwe lente toe.
En ik wil aan de slag in het Bofkontbos. Zuidassers en studenten inwijden in de verschillen tussen Keiler en Bert, sus scrofa en sus domesticus, scholieren ontvangen, Wildeman zien genieten in zijn natuurlijke habitat, en nog veel meer.
Kom maar op met die lente!
zodat wij gratis onderwijs kunnen blijven geven:
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen
o.v.v. Bofkontonderwijs
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 5 februari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.
FOTO'S Bruid Elisa bij Familie Bofkont
op Het Beloofde Koeienland - 4 februari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Donderdag 9 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Keiler...
'Ik ben boswachter. Op dit moment probeer ik een wildezwijnebig van pl.min. 5 weken in leven te houden. Eerst waren er 2 weesjes, nu nog 1. Het diertje lijdt een kommervol en eenzaam bestaan. Als het al lukt, wordt het weer kanonnevoer in dit zwaarbejaagde gebied. Is er misschien een oplossing in de vorm van opvang op uw boerderij? Op dit moment voer ik varkensbrok'.
Zo. Dat gebeurt er dus als moeder wordt doodgeschoten.
Een hele zwijnenfamilie uit elkaar gerukt :-(
De kleintjes moeten maar zien hoe ze zich redden.
SEPTEMBER 2011
De kleine keiler (mannetjeswildzwijn) is schuw. Hij vertrouwt ons voor geen cent. De bench waar wij hem in ophaalden is zijn veilige burcht. Iedere voorzichtige toenadering wordt afgesnauwd en erger. Ik laat hem met rust, zing voortdurend een eenvoudig wijsje in zijn buurt. Zo went hij aan mijn stem.
Als hij na een week een eigen vriendje krijgt, laat hij voor hem al zijn reserves varen. Hij zakt door zijn pootjes en gaat voor hem liggen. Meteen totale overgave. Zelfs de varkenseigen kennismakingsrituelen - het grote gevecht - blijft achterwege. Dit zwijntje heeft gesnakt naar gezelschap.
FEBRUARI 2012
Het is 5 maanden later.
De levensbedreigende dubbele longontsteking hebben we er na een paar angstige weken en met intensieve zorg onder weten te krijgen. Hij heet Keilertje, valt niet meer aan, probeert niet meer te bijten. Integendeel. Ik hoef maar naar hem te kijken, of hij gaat al aan m'n voeten liggen. Opnieuw die totale overgave, maar nu voor een mens. Voor vreemden en onverwachte geluiden blijft hij op z'n hoede.
Met zijn vriend Bert kan hij het leven aan. Zo goed zelfs dat hij een week geleden zijn veilige bench hardhandig uit zijn woning heeft gebounjourd. Hij beukte er op in. Wegwezen jij, jou heb ik niet meer nodig. Mooier compliment konden we niet krijgen. Keiler heeft zelfvertrouwen ontwikkeld en durft zich vrij te bewegen.
En Keiler wou op vrijersvoeten. Vadertje en Moedertje spelen met Bert was leuk, maar de jonge Keiler wilde meer. Voortdurend stonden er berige vrouwtjes voor hem in de rij. Keiler onderzocht onophoudelijk de mogelijkheden. Hoe kom ik bij die vrouwtjes? Een kwestie van tijd. Het was hem ongetwijfeld gelukt. Met pijn in 't hart heb ik daar een stokje voor moeten steken.
Eergister is hij geopereerd. Hij heeft er niets van gemerkt, maar Keiler kan geen vader meer worden. Bert snapte er niks van dat hij die nacht niet lekker tegen Keiler aan mocht liggen. Dan maar zo dicht als mogelijk bij hem in de buurt.
Over 5 weken (dan pas weten we zeker dat Keiler geen vader meer kan worden, varkens houden een reservevoorraadje zaadcellen achter de hand), gaan Keiler en Bert kennismaken met de rest van Familie Bofkont. Dat is al wel gebeurd via ruiken en kiften door het afscheidingsgaas heen. Maar de echte ontmoeting in het vrije land moet nog komen.
Er zal een wereld voor ze opengaan. De wereld van Familie Bofkont, waar de Bofkonten heer en meester zijn en de bezoekers hun gasten. En wij hun dienaars en dienaressen. Want van eigen poep en troep opruimen hebben die Bofkonten nog nooit gehoord. Laat staan van werken voor de kost. Dat mag ik doen. Elke dag opnieuw moet er brood op de plank komen. Of beter gezegd varkensbiks en hooi. Brood krijgen de varkens hier niet, dat is niet gezond voor ze.
Hooi is mooi spul. Gedroogd gras. Daar zitten de eiwitten in. De eerste snee vinden ze het lekkerste. (Eerste snee is het eerst gemaaide gras van het seizoen). Daarna wordt er nog 1 of 2 keer gedurende zomer en nazomer gemaaid. Die kwaliteit hooi is veel minder geurig en mals. De Bofkonten hebben dat meteen door. Eerste snee dus. Ze eten er 200 balen per maand van op...
Wie meeleeft met Familie Bofkont en ze ook eens wil verwennen met zo'n lekker-eerste-snee-hooibaaltje, dat kan.
Een hooibaal voor de Bofkonten kost 5,50 euro.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Keiler & Co
Familie Bofkont is er dankbaar voor :-)
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
Of kom eens kennismaken met Keiler & Bert tijdens de Familie Bofkont Workshop. Daar word je zelf ook een bofkont van :-)
PPS
Een keiler is een wildzwijnenman die in zijn volwassen leven gescheiden van de groep leeft. Zelfverkozen eenzaamheid dus. Dat zit in hun natuur. Maar pas nadat hij minstens 1 - 1,5 jaar samen met broers en zussen aan moeders rokken is blijven hangen. Wat moet dit babykeilertje zich eenzaam gevoeld hebben zonder familie. Nu heeft hij die gelukkig wel. Van alle varkensrassen ben ik 't meest dol op het wilde zwijn. Ze horen in het bos te wonen. Maar als dat niet gaat, is Het Beloofde Varkensland ook zo gek nog niet :-)
Woensdag 8 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Dappere Dodo...
Het was mei 2006. Op een zaterdagavond ging de telefoon.De volgende ochtend hoorde Dappere Dodo bij Familie Bofkont :-)
Dat werd improviseren want ik werd 's middags op een groene markt in Amsterdam verwacht. Hoe Dappere Dodo bij Familie Bofkont kwam, wordt hieronder beschreven door de man die zijn twee jachthonden uitliet en een hangbuikzwijnenbaby in de Bijlmermeer vond...
Dappere Dodo
Hoe Fido en Feike een jong hangbuikzwijn opspoorden
Voor het slapen gaan laat ik altijd onze honden uit. Zo ook laatst; het was behoorlijk donker. Een donkere schim - zijn niet alle schimmen donker? - maakte zich snel uit de voeten. Ik was bang dat het een egel was. Voor Feike maakt dat niet zoveel uit. Ook de stekels weerhouden hem niet om ernaar te happen. Zo'n vijftig meter voor kinder-boerderij Bijlmerweide brachten beide heren (Fido en Feike) de schim tot staan. Na een korte spurt zag ik wat er opgejaagd was. Het geknor verried zijn soort. In het donker leek het donkerkleurige ding een jong wild zwijn. Het vlakbij gelegen Telegraafbos herbergt bij mijn weten echter geen everpopulatie.
- Fido, Feike DOWN!
Het viel niet mee. Ik noemde hem Knorretje, met zijn brede nek en zijn donkere, niet wildkleurige vacht. Hij bleek later een 5 a 6 weken oud hangbuikzwijntje te zijn. Hij liet zich niet pakken. Bij de ingang van de kinderboerderij verdween hij onder het hek door. Mijn kattelokgeluiden deden hem besluiten weer terug te komen onder het hek door. Mij vond ie niet zo interessant of betrouwbaar.
DOWN, riep ik voor de derde keer mijn Stabijhoun Feike toe. Hij is de jongste (4) van de twee en staat dicht bij de natuur en moet in dit soort situaties goed onder appel worden gehouden. Knorretje heeft daar geen boodschap aan en heeft meer belangstelling voor de volle staarten van de honden. Fido (5) doet een uitval naar het kleine beestje: luchthappend om hem te imponeren. Het werkt, K. snuffelt knorrend verder naar de staart van Feike. Diens ogen voorspellen weinig goeds, maar hij blijft liggen. Ik besluit te bellen. In het donker zonder leesbril is het moeilijk de juiste toetsen op mijn mobieltje te vinden...
- Hi! Wil jij de dierenambulance bellen; er loopt en jong wild zwijn knorrend achter ons aan.
- Waarom pak je hem niet op en neem je hem mee naar huis?
Ik zou het doen. Het wilde alleen nog steeds niet lukken. Na de zoveelste poging verdwijnt K. onder het hek van het schapenweitje door, hupt over de drempel van het nachtverblijf en laat zich niet meer zien.
- Kom jongens, we gaan naar huis. Arina komt me tegemoet lopen, vergezeld van Ellen die op de kinderboerderij werkt, haar moeder en hun hond. Dat was puur toeval, bleek.
- Waar issie? Ik legde uit waar hij was verdwenen. Ellen bezit geen sleutels van Kinderboerderij Bijlmerweide en we besloten de volgende morgen af te wachten.
Arina zei dat de Dierenambulance een telefoonnummer voor een Varkensopvang had gegeven. Ik heb al veel gehoord. Zeehondencreche. De Bereboot, (oude spelling). De poezenboot. Egelopvang. Stichting Aap. Stichting Syberische Struisvogel in de Stress. En natuurlijk ons eigen Vogeleiland aan de rand van de Bijlmerweide waar 24 uur per dag zieke en gewonde volgels worden afgeleverd, meestal door de dierenambulance. Enfin er was dus ook een varkensopvang.
Het antwoordapparaat nodigde me uit in te spreken en ik legde de situatie uit. Op het punt naar bed te gaan werd ik teruggebeld. Een vriendelijke vrouwenstem vroeg naar de details van mijn verhaal.
- Ik kan nu toch verder niets doen, morgen zie ik wel verder. Wilt u op de hoogte gehouden worden hoe dit afloopt? Ik wilde dat.
- Graag op mijn 06-nummer. Het weekend zouden we op het platteland zijn. Zondagavond 10 uur. Mijn mobiel belt.
- Bent u de man die het biggetje gevonden heeft? Na mijn bevestiging vervolgt ze: Ellen van de kinderboerderij had het beestje niet meer in het nachthok gevonden, maar midden in de schapenwei en 'm daarna tijdelijk in een konijnenhok gestopt. Hij is nu hier en maakt het goed. Ze legde uit dat het een jong hangbuikzwijn betrof en kon zich niet voorstellen dat iemand zo'n beestje zomaar aan de dijk kon zetten. Hier is een boerderij vlakbij Amstelveen waar zij varkens opvangt in het Beloofde Varkensland.
- Heeft-ie al een naam? Ze zou 'm Kruimeltje noemen. Net zo'n brutaaltje als in het boek of in de film.
- Wie kan nou niet van zo'n beestje houden? Dafne heeft iets met varkens en organiseert ook workshops. Lees haar filosofie op: www.familiebofkont.nl. In de weblog beschrijft zij het voorval wat romantischer dan ik dat doe. Ook hoe hij uiteindelijk tot Dappere Dodo wordt gedoopt.
Wie is verantwoordelijk voor deze zwijnenstreek? Of is het een ontsnapping? Enfin het interview met de Telegraaf - vooral bedoeld om een oproep te doen - werd door de redacteur tot zo'n sensatieverhaal verwoordt dat Fido en Feike er zich er totaal niet in herkenden, laat staan het feit dat hun baas jager was geworden. Zij zouden dat toch als jachthond als eerste weten.
Harrie Jansema
Dappere Dodo heeft iets heel eigens, dat geen enkel ander varkentje op Het Beloofde Varkensland doet. Tijdens de workshops wacht ie eerst even rustig af tot iedereen in de Varkensmassagesalon aangekomen is. Ineens begint er dan een hoop stro te bewegen.
Dappere Dodo komt te voorschijn en loopt zonder aarzelen linea recta op de persoon naar zijn keuze af. Dan begint ie zich eens lekker tegen hem of haar aan te schuren. Vaste prik. Grote hilariteit. Hij maakt er een hele show van.
Als je ook voor Dappere Dodo valt, kun je hem blij maken met een baal hooi.
Samen met de andere Bofkonten eet hij 200 hooibalen per maand op.
1 hooibaal kost 5,50 euro.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Dappere Dodo & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
Als Dappere Dodo ook een keer tegen jou aan mag schuren ben je welkom voor een
Meet & Greet met Dappere Dodo op de Familie Bofkont Workshop.
Maandag 6 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Gieltje...
Gieltje :-) Wie smelt er niet bij zijn babyfoto? Bij deze evergreen moet ik altijd aan het zigeunerjongetje met de traan denken als ik dat smoeltje zie. En zo was het ook. Toen ik die foto maakte was Gieltje erg bedroefd.
We hadden hem net bij de boer opgehaald (mei 2005). Iedereen denkt dat zo'n biggetje dan een gat in de lucht springt omdat het de vrijheid heeft gekregen, en niet naar de slacht moet, maar dat is niet zo. Weggehaald uit de vertrouwde omgeving - hoe beroerd wij die ook mogen vinden - voor een big is dat zijn leven tussen zijn broertjes en zusjes. En daar was ineens een einde aan gekomen.
Gelukkig zaten er hier 2 leeftijdsgenoten op hem te wachten; Brammetje & Bonestaakje. Na een week waren ze onafscheidelijk en gingen ze verder als de 3 musketiers. En toen begon het gedroomde biggenleven. Ruimte, vrijheid, keten, kattekwaad, stro, blauwe lucht, modder. Alles wat een biggenhart begeert.
Gieltje had ik bij een varkensboer 'besteld'. Een beertje (mannetjesbig) precies zoals hij ter wereld was gekomen; met alles d'r op en d'r an. Ik had er een bedoeling mee. We zaten bij Claudia de Breij op TV. Giel Beelen, dierenarts Peter Klaver en ik. We vertelden over de gruwelijke onverdoofde biggencastraties in de bio-industrie.
Op 9 juni 2005 - zo'n datum vergeet ik nooit weer - werd Gieltje onder volledige narcose ontmand. Pers en publiek waren aanwezig. Dit statement kwam in de Familie Bofkont Soap, in de krant en haalde het journaal. Daarmee stond de biggencastratie weer eens op de kaart.
Bekijk de afleveringen Gieltje en Naar Buiten uit de Familie Bofkont soap.
Later speelde Giel - nauwelijks een jaar, maar al een reus - een rol als mijn nieuwe verloofde, in de documentaire van National Geographic. En hij kwam zelfs in een Duits landbouwtijdschrift als het varken dat wilde leren schaatsen :-)
Giel is een geweldig beest. De krul in zijn linkeroor heeft hij nog steeds en net als Wildeman heeft hij franjes van haar langs de randen van zijn oren. Helaas heeft hij veel problemen met zijn poten. Dat is iets wat ik me van tevoren niet had gerealiseerd toen ik Het Beloofde Varkensland oprichtte. Logisch, want biggen vrijkopen uit de bio-industrie om ze een moordleven te geven tot ze omvallen van ouderdom, had nog nooit iemand gedaan.
Giel zou niet ouder geworden zijn dan 6 maanden in de vleesindustrie. Pootproblemen zouden met zo'n jonge leeftijd nooit aan het licht gekomen zijn. Bij Familie Bofkont dus wel. Naast de dagelijkse zorg van voeren en schoonmaken zijn de poten van mijn grote roze lummels het grootste punt van aandacht.
Medicatie helpt, maar niet afdoende. Gelukkig heeft Dennis zich ontwikkeld als varkenspootdeskundige. Hij heeft een heel eigen behandelingsmethode uitgedacht en kan dat ook uitvoeren. Dierenarts Peter Klaver heeft er zijn collega's over verteld en die hebben Dennis al gevraagd om zijn expertise.
Overigens werkt die behandeling alleen als de patient zich totaal kan ontspannen middels de varkensmassage, dus het is wat je noemt een echte Bofkontbehandeling geworden. 100% toewijding en rust anders werkt het niet. En denk maar niet dat het 'zweeftevengedoe' is want er komt gewoon instrumentaria bij te pas, waar je wel degelijk mee om moet kunnen gaan. De kunst is dat het varken er niks voelt. Een precisieklusje dus, zowel betreft het vertrouwen winnen van de patient, als de praktische vaardigheid.
Giel heeft een prachtleven met zijn vrienden bij Familie Bofkont. Daar werken we ook hard voor met z'n allen. Vooral in deze koude dagen is dat fors aanpoten. Alleen al water geven is een hele toer, alle waterleidingen zijn bevroren.
Hebben de Bofkonten het warm genoeg? Moeten er nog kieren dichtgemaakt worden? Ja.
Moeten ze voor de nacht nog extra ingestopt worden met stro? Ja.
Wie moet er een extra warmtelamp hebben? Moeten ze extra varkensbiks hebben? Ja.
Moeten ze extra hooi hebben? Ja!
Enzovoort, enzovoort.
In normale tijden eet Familie Bofkont 200 hooibalen per maand op. In barre tijden nog meer.
Een hooibaal kost 5,50 euro.
Meer dan ooit vanwege de natte zomer, er is bijna geen hooi meer te krijgen.
3x per week rijden we met de Bofkontbus alle boeren af op zoek naar hooi.
De schaarste drijft de prijs op. Een boer is niet gek :-)
Wie het werk van Familie Bofkont waardeert, wil misschien wel een hooibaal sponsoren.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Gieltje & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor :-)
En ze leefden nog lang & gelukig...
PS
En Gieltje is natuurlijk te ontmoeten in de Familie Bofkont Workshop.
Zaterdag 4 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Madame Duroc...
Van de kinderboerderij?? Stomverbaasde gezichten altijd als ik in de workshops vertel dat er ook 7 varkens van kinderboerderijen bij Familie Bofkont wonen. Maar waarom dan? Op kinderboerderijen hebben ze het toch ook heel goed?Het begon met Brammetje. De dag daarna kwam Bonestaakje, zijn broertje. In shock door uitdroging, heb gevochten voor het leven van dit biggetje. Een paar jaar later kwam Madame Duroc, een powerhouse voor wie ze op de kinderboerderij doodsbang geworden waren :-)
Datzelfde jaar volgden Lamme Zus en de Gebroeders Beer, 3 biggetjes met bestemming speenvarkentje-aan-het-spit. En nog een jaar later Pietje, die furore maakte in het programma van Jort Kelder 'Bij ons in de PC' en sindsdien PC Pietje heet.
Dat zijn er toch echt 7 bij elkaar.
Vandaag gaat het over Madame Duroc!
MADAME DUROC
Ze heette nog Tara toen ik haar voor de eerste keer zag op de kinderboerderij. En ze was berig. Het bezoeken van een getergde brullende tijger in Artis zou hetzelfde effect gehad hebben. Ik deinsde achteruit. Goedemorgen. Wat een beest.
Maar wat een beauty! Kruising tussen Duroc en Pietrain. Dat is net zoiets als de kruising tussen een rottweiler en een pitbull. Niet voor de poes dus. En dan ook nog eens berig. Een atoombom. Het was duidelijk. De kinderboerderij was totaal niet opgewassen tegen zoveel varken. Eigen schuld, dikke bult?
Als gediplomeerd kinderboerderijbeheerder zou je moeten weten dat een vrouwtjesvarken van een kruising tussen de 2 meest felle varkensrassen problemen gaat opleveren. Totaal ongeschikt voor op een kinderboerderij. Daar kwam bij dat 'Tara' haar energie niet kwijt kon door te weinig leefruimte. Ze kon niet uit de voeten. Niet echt bevorderlijk dus voor het humeur van een varken met een aangeboren kort lontje.
Tijdens de berigheid was ze ronduit gevaarlijk, niemand durfde dan haar hok meer in. Maar ja ze was zo'n schattig klein biggetje geweest. Wie had nou kunnen denken dat ze zo'n powerhouse zou worden? Iedereen. Mits je je voor de aanschaf grondig verdiept in het ras, dat je de kinderboerderij op haalt.
Het bestuur van de kinderboerderij had besloten dat 'Tara' naar de slacht moest, maar de medewerkers van de Kibo hadden mij gevraagd en daarom stond ik daar.
'Het gaat om ons varken Tara, een zeug van het merk Duroc, geboren 15 november 2004. Ze woont vanaf januari 2005 op onze Kinderboerderij. Sinds ongeveer een half jaar hebben we problemen met haar. Ze is onhandelbaar en wild vooral tijdens de berigheid en heeft al een aantal keren iemand van ons in het been gebeten. Ook haar vriendin Knor (hangbuikzwijntje) moet het ontgelden, als Knor en Tara in een hok zitten, gaat Tara bovenop haar liggen, Knor in shock, dan moeten we haar echt redden. Alles bij elkaar heeft ons tot het besluit gebracht dat Tara niet langer meer op de Kinderboerderij kan blijven. Stel je voor dat ze binnenkort een kindje bijt. Wij hebben echter een heel leuke tijd met Tara op de boerderij gehad. Ze heeft een heerlijk modderveldje waar ze in rond sprong. Als ze de kans kreeg en ze moest van het veldje naar het hok dan holde ze over de Kinderboerderij. Wij vinden het ook allemaal heel erg jammer dat ze hier niet meer kan blijven'.
Natuurlijk kwam de vraag of ik Tara mee kon nemen naar Het Beloofde Varkensland en natuurlijk zei ik nee. En natuurlijk hield ik dat niet vol. Ik stelde voor om Tara te later steriliseren, zodat ze op de kinderboerderij kon blijven wonen. Niet meer geplaagd worden door haar hormonen, dan zou ze niemand meer belagen en de kinderboerderijmedewerkers zouden maar wat blij zijn als ze kon blijven. Het bestuur vond dat zonde van het geld. Slacht was beter, dan zou Tara nog wat opbrengen ook. Het was duidelijk. Ze wilden van haar af.
Dat prachtbeest - nog geen 2,5 jaar oud - naar de slacht, ik kon er niet van slapen. We haalden haar op en ze werd diezelfde middag nog gesteriliseerd. Dat was de enige mogelijkheid, anders had ze niet bij Familie Bofkont kunnen wonen. Met haar power zou ze ieder ander varken te lijf zijn gegaan en haar levenslang opsluiten kwam natuurlijk niet im frage.
De operatie was lang, zwaar en zeker niet zonder risico, maar er was geen keus. En er was een complicatie; ze kwam niet goed bij uit de narcose. Dierenarts Peter Klaver kwam 's nachts nog terug - helemaal uit Doornenburg, verder dan Nijmegen - om haar te onderzoeken en op de been te krijgen. Het duurde een week voor ze weer goed kon staan. Om toerbeurt hebben we bij haar gewaakt, water in haar bek gespoten, warm gehouden met strobedden en warmtelampen en haar bemoedigend toegesproken en gemasseerd.
Ze kwam er bovenop. Haar ziekenboeg had een uitloop naar buiten. Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ze buiten stond. Wat een presence! Het was meteen duidelijk dat Tara voortaan als Madame Duroc door het leven zou gaan. En wat voor leven! Eindelijk ruimte bij de vleet, modderpoelen, minnaars (Zeeman, Brammetje e.v.a.), kortom alles wat een vrouwtjesvarkenshart begeert.
De laatste tijd is Madame Duroc aan 't kwakkelen. Ik heb wat achter haar aan gesjouwd om urine op te vangen, dat op kweek gezet moest worden. Een langdurig medicatietraject en pijnstillers heeft wel verbetering gebracht, maar ze blijft een zorgenkind. Iedere dag observeren. Hoe is het met Madame Duroc? Eet ze goed? Drinkt ze goed? Hoe ziet haar pies er uit? En hoe loopt ze?
Want ook Madame Duroc is al volop aan de dagelijkse glucosamine, ranitidine en ibuprofen vanwege de slechte-benen-uit-de-bio-industrie. Dat helpt haar wel. Alles bij elkaar heeft ze nog steeds een prachtleven en we hopen dat dat nog heel lang zo kan blijven.
De verzorging van Madame Duroc kost voortdurende TLC (Tender Love and Care), en veel geld.
Zo'n grote vrouw eet heel wat weg en ze is niet de enige :-)
Familie Bofkont eet alleen aan hooi al 200 balen per maand op.
Wie Familie Bofkont leuk vindt en nuttig voor voorlichting over gelukkige varkens en koeien kan meehelpen door Madame Duroc een hooibaaltje te schenken. Kost 5,50 euro. Iedere hooibaal telt mee, want kleine beetjes brengen ook groot geluk.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Madame Duroc & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
Vrijdag 3 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Familie Kraak...
En daar is Familie Kraak!Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder!
Het opvangen van Familie Kraak op Het Beloofde Varkensland heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Teveel voor deze log. Maar hun hele verhaal komt zeker nog in een boek te staan :-)
De verzorging van Familie Kraak heeft - mede door al het 'oplapwerk' veel geld gekost. Vader Kraak, Moeder Kraak, Big Trouble, Dikke Peter & Keessie, ze zijn weer gezond!
Stichting Familie Bofkont krijgt geen subsidie, maar houdt haar eigen broek op middels de workshops. Een Meet & Greet met deze maffiosofamilie behoort dan ook tot de mogelijkheden. Of een hooibaaltje sponsoren (5.50 euro). Kleine beetjes helpen ook.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Familie Kraak & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor :-)
En ze leefden nog lang & gelukkig...
Woensdag 1 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Zeeman...
Wie Jort Kelder in DWDD zag briesen tegen de Unoxmuts, denkt meteen aan Zeeman. 'Jort, Dafne en Zeeman openen de eerste vegetarische nieuwjaarsduik', kopte de Telegraaf. Al weer 3 jaar geleden. Stonden we daar met onze vegetarische erwtensoep, mochten we het 'unoxgedeelte' van het strand niet op. Van wie niet? Van Unox niet. Nou moe.Daar wist Zeeman wel raad op. Met zijn indrukwekkende verschijning begeleidde hij ons als bodyguard naar de plek waar we onze vegasoep wilden uitdelen; midden in de Unox arena :-) Daar stonden we en Unox wist niks beters te verzinnen dan de politie te bellen. Het werd een leuk relletje.
Jort belde Mark Rutte hoe het kon dat Unox zich een openbaar strand toe-eigende. Rutte vond het ook niet kunnen (maar was toen nog geen premier :-) ), en Zeeman werd de ster van de dag. Uiteindelijk palmde hij ook de agenten in waar ze bij stonden. De volgende dag stonden we op de voorpagina van de Telegraaf.
Dag Dafne,
Unox heeft een zware slag geleden, prachtig!!!!! hahaha
Zelfs Luca Prins, ja zo heet ze, het inmiddels wereldberoemde meisje in bikini mét Unox muts, betreurt het dat ze met de muts op gefotografeerd is, aangezien ze vegetariër is! Dat vond ze nou zo jammer eigenlijk.. Op haar antwoord of ze op de aanbieding van Unox in zou willen gaan, nl. reclame-meisje en dan als dank een jaar lang gratis snert ontvangen, antwoordde ze: neeee, dan ben ik liever met dat varken erbij om vegetarische soep uit te delen! Dus Dafne: grijp je kans, je kan er krijgen!! hahahaha (gezien op RTL Boulevard van vanavond)
Geweldige actie dus met dank Jort Kelder! En Zeeman vond het weer prachtig, getuige de foto's.
En dit verscheen op de website kelderiek.nl met gefotoshopte muts
1 januari 2009
Op het strand van Scheveningen vindt sinds 1965 de Nieuwjaarsduik plaats, een merkwaardige volklore voor mensen die snel de kater te boven willen komen. Jort geeft op zijn site aan dat dit feestje sinds enige jaren wordt geclaimd door de firma Unilever, in een poging meer rookworsten van het merk Unox te slijten.
Het Darwinjaar is nog geen dag oud, dus voor Jort een mooi moment om de wezensvraag op te werpen of wij mensen het recht hebben andere levende wezens - laat staan intelligente exemplaren die enig besef van hun situatie hebben - op te eten. Zo ja, dan volgens hem ook consequent zijn en kannibalisme eveneens toestaan.
Hij gaat de strijd aan met Dafne Westerhof en een vermeende worst die de slachtdans op wonderbaarlijke wijze is ontsprongen. Deze vierpotige bofkont heeft het in zich om de varkensleeftijd der sterken te gaan halen.
Dat is (vegetarisch) Vet, Cool en zeker Kelderiek!!
Die Zeeman. Hij wou het slachthuis niet in. De slager zei dat zijn varkens altijd zo achter hem aan liepen, geen enkle probleem. Dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Het was niet zo. Toen Zeeman een trailer ingeduwd werd om hem alsnog te dwingen, ramde hij de zijdeur eruit.
"Wat moet hij kosten?" vroeg ik aan de slager en de rest is geschiedenis. Zeeman ging in de berm liggen om bij te komen en ik wachtte tot hij weer verder kon. Hij was veel te dik (letterlijk vetgemest) en daardoor erg kortademig, niet ongevaarlijk voor een varken, een hartaanval ligt dan altijd op de loer.
Thuisgekomen verdeelden we Zeeman in stukken op internet. Wie wil een stukje levende Zeeman kopen? En zo sprokkelden we het gigabedrg van 2000 euro (!) bij elkaar. Wat ik niet een mails kreeg dat ik belazerd was, zoveel geld bracht een mooie slachtstier nog niet eens op, en dan zoveel geld voor een ordinair varken.
Maar belazerd of niet, wat kon mij dat schelen, Zeeman was vrij!
Hij werd Het Beloofde Varkensland binnen gehaald als een held. Groot feest.
De vrouwen lagen aan zijn voeten. Wat een beest!
Zeeman neemt iedereen voor zich in. Wie Zeeman ziet, begint te glimlachen.
Geen wonder, want Zeeman is Het-Varken-Met-De-Glimlach.
Altijd goede zin, altijd bereid om z'n fans te ontvangen. Jong, oud, bekend of niet bekend, Zeeman is vriendelijk tegen iedereen. Dat maakt hem ook zo geschikt om mee te gaan naar een school, naar de Pure Markt (voorlichting over wat een varken allemaal kan proeven), of naar de Bofkont-universiteit voor een college sus domesticus. Geen varken dat daar van nature van houdt, Zeeman wel. Zeeman is het ideale 'lesvarken'.
Maar als het op eten aan komt, is Zeeman net als alle varkens. Wegwezen, ik moet eten. Daar kan hij niks aan doen. Zo zijn varkens gebouwd. Zodra ze eten ruiken begint er een stresshormoon door hun lichaam te jagen en moet je uit hun buurt blijven. Ook dat kunnen we over varkens leren via Zeeman.
De verzorging van Zeeman en het gratis onderwijs kost natuurlijk wel veel tijd, liefde, en vooral ook veel geld. Deze 350 kilo wegende roze lummel eet wat weg. Wij geven de varkens geen afval. Het is een misverstand om varkens maar vol te stoppen met oud brood of de resten van de cafetaria.
Een langlevend varken heeft hoogwaardig varkensvoer nodig, vol vitaminen en mineralen. Varkensbrok is daarom de basis, samen met hooi. Hooi is broodnodig voor een goede spijsvertering.
Ben je ook verliefd op Zeeman? Dan kan ik je wel een leuk cadeautje voor hem influisteren; een hooibaal. Kost 5.50 euro. Alle beetjes helpen voor groot varkensgeluk.
Per maand eet de Familie Bofkont 200 hooibalen op.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Zeeman & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
hieronder het stuk dat Jort op zijn blog schreef op 1 januari 2009
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |