Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesVolg Familie Bofkont op twitter.com/FamilieBofkont:
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Maandag 6 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Gieltje...
Gieltje :-) Wie smelt er niet bij zijn babyfoto? Bij deze evergreen moet ik altijd aan het zigeunerjongetje met de traan denken als ik dat smoeltje zie. En zo was het ook. Toen ik die foto maakte was Gieltje erg bedroefd.
We hadden hem net bij de boer opgehaald (mei 2005). Iedereen denkt dat zo'n biggetje dan een gat in de lucht springt omdat het de vrijheid heeft gekregen, en niet naar de slacht moet, maar dat is niet zo. Weggehaald uit de vertrouwde omgeving - hoe beroerd wij die ook mogen vinden - voor een big is dat zijn leven tussen zijn broertjes en zusjes. En daar was ineens een einde aan gekomen.
Gelukkig zaten er hier 2 leeftijdsgenoten op hem te wachten; Brammetje & Bonestaakje. Na een week waren ze onafscheidelijk en gingen ze verder als de 3 musketiers. En toen begon het gedroomde biggenleven. Ruimte, vrijheid, keten, kattekwaad, stro, blauwe lucht, modder. Alles wat een biggenhart begeert.
Gieltje had ik bij een varkensboer 'besteld'. Een beertje (mannetjesbig) precies zoals hij ter wereld was gekomen; met alles d'r op en d'r an. Ik had er een bedoeling mee. We zaten bij Claudia de Breij op TV. Giel Beelen, dierenarts Peter Klaver en ik. We vertelden over de gruwelijke onverdoofde biggencastraties in de bio-industrie.
Op 9 juni 2005 - zo'n datum vergeet ik nooit weer - werd Gieltje onder volledige narcose ontmand. Pers en publiek waren aanwezig. Dit statement kwam in de Familie Bofkont Soap, in de krant en haalde het journaal. Daarmee stond de biggencastratie weer eens op de kaart.
Bekijk de afleveringen Gieltje en Naar Buiten uit de Familie Bofkont soap.
Later speelde Giel - nauwelijks een jaar, maar al een reus - een rol als mijn nieuwe verloofde, in de documentaire van National Geographic. En hij kwam zelfs in een Duits landbouwtijdschrift als het varken dat wilde leren schaatsen :-)
Giel is een geweldig beest. De krul in zijn linkeroor heeft hij nog steeds en net als Wildeman heeft hij franjes van haar langs de randen van zijn oren. Helaas heeft hij veel problemen met zijn poten. Dat is iets wat ik me van tevoren niet had gerealiseerd toen ik Het Beloofde Varkensland oprichtte. Logisch, want biggen vrijkopen uit de bio-industrie om ze een moordleven te geven tot ze omvallen van ouderdom, had nog nooit iemand gedaan.
Giel zou niet ouder geworden zijn dan 6 maanden in de vleesindustrie. Pootproblemen zouden met zo'n jonge leeftijd nooit aan het licht gekomen zijn. Bij Familie Bofkont dus wel. Naast de dagelijkse zorg van voeren en schoonmaken zijn de poten van mijn grote roze lummels het grootste punt van aandacht.
Medicatie helpt, maar niet afdoende. Gelukkig heeft Dennis zich ontwikkeld als varkenspootdeskundige. Hij heeft een heel eigen behandelingsmethode uitgedacht en kan dat ook uitvoeren. Dierenarts Peter Klaver heeft er zijn collega's over verteld en die hebben Dennis al gevraagd om zijn expertise.
Overigens werkt die behandeling alleen als de patient zich totaal kan ontspannen middels de varkensmassage, dus het is wat je noemt een echte Bofkontbehandeling geworden. 100% toewijding en rust anders werkt het niet. En denk maar niet dat het 'zweeftevengedoe' is want er komt gewoon instrumentaria bij te pas, waar je wel degelijk mee om moet kunnen gaan. De kunst is dat het varken er niks voelt. Een precisieklusje dus, zowel betreft het vertrouwen winnen van de patient, als de praktische vaardigheid.
Giel heeft een prachtleven met zijn vrienden bij Familie Bofkont. Daar werken we ook hard voor met z'n allen. Vooral in deze koude dagen is dat fors aanpoten. Alleen al water geven is een hele toer, alle waterleidingen zijn bevroren.
Hebben de Bofkonten het warm genoeg? Moeten er nog kieren dichtgemaakt worden? Ja.
Moeten ze voor de nacht nog extra ingestopt worden met stro? Ja.
Wie moet er een extra warmtelamp hebben? Moeten ze extra varkensbiks hebben? Ja.
Moeten ze extra hooi hebben? Ja!
Enzovoort, enzovoort.
In normale tijden eet Familie Bofkont 200 hooibalen per maand op. In barre tijden nog meer.
Een hooibaal kost 5,50 euro.
Meer dan ooit vanwege de natte zomer, er is bijna geen hooi meer te krijgen.
3x per week rijden we met de Bofkontbus alle boeren af op zoek naar hooi.
De schaarste drijft de prijs op. Een boer is niet gek :-)
Wie het werk van Familie Bofkont waardeert, wil misschien wel een hooibaal sponsoren.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Gieltje & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor :-)
En ze leefden nog lang & gelukig...
PS
En Gieltje is natuurlijk te ontmoeten in de Familie Bofkont Workshop.
Zaterdag 4 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Madame Duroc...
Van de kinderboerderij?? Stomverbaasde gezichten altijd als ik in de workshops vertel dat er ook 7 varkens van kinderboerderijen bij Familie Bofkont wonen. Maar waarom dan? Op kinderboerderijen hebben ze het toch ook heel goed?Het begon met Brammetje. De dag daarna kwam Bonestaakje, zijn broertje. In shock door uitdroging, heb gevochten voor het leven van dit biggetje. Een paar jaar later kwam Madame Duroc, een powerhouse voor wie ze op de kinderboerderij doodsbang geworden waren :-)
Datzelfde jaar volgden Lamme Zus en de Gebroeders Beer, 3 biggetjes met bestemming speenvarkentje-aan-het-spit. En nog een jaar later Pietje, die furore maakte in het programma van Jort Kelder 'Bij ons in de PC' en sindsdien PC Pietje heet.
Dat zijn er toch echt 7 bij elkaar.
Vandaag gaat het over Madame Duroc!
MADAME DUROC
Ze heette nog Tara toen ik haar voor de eerste keer zag op de kinderboerderij. En ze was berig. Het bezoeken van een getergde brullende tijger in Artis zou hetzelfde effect gehad hebben. Ik deinsde achteruit. Goedemorgen. Wat een beest.
Maar wat een beauty! Kruising tussen Duroc en Pietrain. Dat is net zoiets als de kruising tussen een rottweiler en een pitbull. Niet voor de poes dus. En dan ook nog eens berig. Een atoombom. Het was duidelijk. De kinderboerderij was totaal niet opgewassen tegen zoveel varken. Eigen schuld, dikke bult?
Als gediplomeerd kinderboerderijbeheerder zou je moeten weten dat een vrouwtjesvarken van een kruising tussen de 2 meest felle varkensrassen problemen gaat opleveren. Totaal ongeschikt voor op een kinderboerderij. Daar kwam bij dat 'Tara' haar energie niet kwijt kon door te weinig leefruimte. Ze kon niet uit de voeten. Niet echt bevorderlijk dus voor het humeur van een varken met een aangeboren kort lontje.
Tijdens de berigheid was ze ronduit gevaarlijk, niemand durfde dan haar hok meer in. Maar ja ze was zo'n schattig klein biggetje geweest. Wie had nou kunnen denken dat ze zo'n powerhouse zou worden? Iedereen. Mits je je voor de aanschaf grondig verdiept in het ras, dat je de kinderboerderij op haalt.
Het bestuur van de kinderboerderij had besloten dat 'Tara' naar de slacht moest, maar de medewerkers van de Kibo hadden mij gevraagd en daarom stond ik daar.
'Het gaat om ons varken Tara, een zeug van het merk Duroc, geboren 15 november 2004. Ze woont vanaf januari 2005 op onze Kinderboerderij. Sinds ongeveer een half jaar hebben we problemen met haar. Ze is onhandelbaar en wild vooral tijdens de berigheid en heeft al een aantal keren iemand van ons in het been gebeten. Ook haar vriendin Knor (hangbuikzwijntje) moet het ontgelden, als Knor en Tara in een hok zitten, gaat Tara bovenop haar liggen, Knor in shock, dan moeten we haar echt redden. Alles bij elkaar heeft ons tot het besluit gebracht dat Tara niet langer meer op de Kinderboerderij kan blijven. Stel je voor dat ze binnenkort een kindje bijt. Wij hebben echter een heel leuke tijd met Tara op de boerderij gehad. Ze heeft een heerlijk modderveldje waar ze in rond sprong. Als ze de kans kreeg en ze moest van het veldje naar het hok dan holde ze over de Kinderboerderij. Wij vinden het ook allemaal heel erg jammer dat ze hier niet meer kan blijven'.
Natuurlijk kwam de vraag of ik Tara mee kon nemen naar Het Beloofde Varkensland en natuurlijk zei ik nee. En natuurlijk hield ik dat niet vol. Ik stelde voor om Tara te later steriliseren, zodat ze op de kinderboerderij kon blijven wonen. Niet meer geplaagd worden door haar hormonen, dan zou ze niemand meer belagen en de kinderboerderijmedewerkers zouden maar wat blij zijn als ze kon blijven. Het bestuur vond dat zonde van het geld. Slacht was beter, dan zou Tara nog wat opbrengen ook. Het was duidelijk. Ze wilden van haar af.
Dat prachtbeest - nog geen 2,5 jaar oud - naar de slacht, ik kon er niet van slapen. We haalden haar op en ze werd diezelfde middag nog gesteriliseerd. Dat was de enige mogelijkheid, anders had ze niet bij Familie Bofkont kunnen wonen. Met haar power zou ze ieder ander varken te lijf zijn gegaan en haar levenslang opsluiten kwam natuurlijk niet im frage.
De operatie was lang, zwaar en zeker niet zonder risico, maar er was geen keus. En er was een complicatie; ze kwam niet goed bij uit de narcose. Dierenarts Peter Klaver kwam 's nachts nog terug - helemaal uit Doornenburg, verder dan Nijmegen - om haar te onderzoeken en op de been te krijgen. Het duurde een week voor ze weer goed kon staan. Om toerbeurt hebben we bij haar gewaakt, water in haar bek gespoten, warm gehouden met strobedden en warmtelampen en haar bemoedigend toegesproken en gemasseerd.
Ze kwam er bovenop. Haar ziekenboeg had een uitloop naar buiten. Ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ze buiten stond. Wat een presence! Het was meteen duidelijk dat Tara voortaan als Madame Duroc door het leven zou gaan. En wat voor leven! Eindelijk ruimte bij de vleet, modderpoelen, minnaars (Zeeman, Brammetje e.v.a.), kortom alles wat een vrouwtjesvarkenshart begeert.
De laatste tijd is Madame Duroc aan 't kwakkelen. Ik heb wat achter haar aan gesjouwd om urine op te vangen, dat op kweek gezet moest worden. Een langdurig medicatietraject en pijnstillers heeft wel verbetering gebracht, maar ze blijft een zorgenkind. Iedere dag observeren. Hoe is het met Madame Duroc? Eet ze goed? Drinkt ze goed? Hoe ziet haar pies er uit? En hoe loopt ze?
Want ook Madame Duroc is al volop aan de dagelijkse glucosamine, ranitidine en ibuprofen vanwege de slechte-benen-uit-de-bio-industrie. Dat helpt haar wel. Alles bij elkaar heeft ze nog steeds een prachtleven en we hopen dat dat nog heel lang zo kan blijven.
De verzorging van Madame Duroc kost voortdurende TLC (Tender Love and Care), en veel geld.
Zo'n grote vrouw eet heel wat weg en ze is niet de enige :-)
Familie Bofkont eet alleen aan hooi al 200 balen per maand op.
Wie Familie Bofkont leuk vindt en nuttig voor voorlichting over gelukkige varkens en koeien kan meehelpen door Madame Duroc een hooibaaltje te schenken. Kost 5,50 euro. Iedere hooibaal telt mee, want kleine beetjes brengen ook groot geluk.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Madame Duroc & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
Vrijdag 3 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Familie Kraak...
En daar is Familie Kraak!Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder!
Het opvangen van Familie Kraak op Het Beloofde Varkensland heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Teveel voor deze log. Maar hun hele verhaal komt zeker nog in een boek te staan :-)
De verzorging van Familie Kraak heeft - mede door al het 'oplapwerk' veel geld gekost. Vader Kraak, Moeder Kraak, Big Trouble, Dikke Peter & Keessie, ze zijn weer gezond!
Stichting Familie Bofkont krijgt geen subsidie, maar houdt haar eigen broek op middels de workshops. Een Meet & Greet met deze maffiosofamilie behoort dan ook tot de mogelijkheden. Of een hooibaaltje sponsoren (5.50 euro). Kleine beetjes helpen ook.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Familie Kraak & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor :-)
En ze leefden nog lang & gelukkig...
Woensdag 1 februari 2012
De Dag van Het Verhaal van Zeeman...
Wie Jort Kelder in DWDD zag briesen tegen de Unoxmuts, denkt meteen aan Zeeman. 'Jort, Dafne en Zeeman openen de eerste vegetarische nieuwjaarsduik', kopte de Telegraaf. Al weer 3 jaar geleden. Stonden we daar met onze vegetarische erwtensoep, mochten we het 'unoxgedeelte' van het strand niet op. Van wie niet? Van Unox niet. Nou moe.Daar wist Zeeman wel raad op. Met zijn indrukwekkende verschijning begeleidde hij ons als bodyguard naar de plek waar we onze vegasoep wilden uitdelen; midden in de Unox arena :-) Daar stonden we en Unox wist niks beters te verzinnen dan de politie te bellen. Het werd een leuk relletje.
Jort belde Mark Rutte hoe het kon dat Unox zich een openbaar strand toe-eigende. Rutte vond het ook niet kunnen (maar was toen nog geen premier :-) ), en Zeeman werd de ster van de dag. Uiteindelijk palmde hij ook de agenten in waar ze bij stonden. De volgende dag stonden we op de voorpagina van de Telegraaf.
Dag Dafne,
Unox heeft een zware slag geleden, prachtig!!!!! hahaha
Zelfs Luca Prins, ja zo heet ze, het inmiddels wereldberoemde meisje in bikini mét Unox muts, betreurt het dat ze met de muts op gefotografeerd is, aangezien ze vegetariër is! Dat vond ze nou zo jammer eigenlijk.. Op haar antwoord of ze op de aanbieding van Unox in zou willen gaan, nl. reclame-meisje en dan als dank een jaar lang gratis snert ontvangen, antwoordde ze: neeee, dan ben ik liever met dat varken erbij om vegetarische soep uit te delen! Dus Dafne: grijp je kans, je kan er krijgen!! hahahaha (gezien op RTL Boulevard van vanavond)
Geweldige actie dus met dank Jort Kelder! En Zeeman vond het weer prachtig, getuige de foto's.
En dit verscheen op de website kelderiek.nl met gefotoshopte muts
1 januari 2009
Op het strand van Scheveningen vindt sinds 1965 de Nieuwjaarsduik plaats, een merkwaardige volklore voor mensen die snel de kater te boven willen komen. Jort geeft op zijn site aan dat dit feestje sinds enige jaren wordt geclaimd door de firma Unilever, in een poging meer rookworsten van het merk Unox te slijten.
Het Darwinjaar is nog geen dag oud, dus voor Jort een mooi moment om de wezensvraag op te werpen of wij mensen het recht hebben andere levende wezens - laat staan intelligente exemplaren die enig besef van hun situatie hebben - op te eten. Zo ja, dan volgens hem ook consequent zijn en kannibalisme eveneens toestaan.
Hij gaat de strijd aan met Dafne Westerhof en een vermeende worst die de slachtdans op wonderbaarlijke wijze is ontsprongen. Deze vierpotige bofkont heeft het in zich om de varkensleeftijd der sterken te gaan halen.
Dat is (vegetarisch) Vet, Cool en zeker Kelderiek!!
Die Zeeman. Hij wou het slachthuis niet in. De slager zei dat zijn varkens altijd zo achter hem aan liepen, geen enkle probleem. Dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Het was niet zo. Toen Zeeman een trailer ingeduwd werd om hem alsnog te dwingen, ramde hij de zijdeur eruit.
"Wat moet hij kosten?" vroeg ik aan de slager en de rest is geschiedenis. Zeeman ging in de berm liggen om bij te komen en ik wachtte tot hij weer verder kon. Hij was veel te dik (letterlijk vetgemest) en daardoor erg kortademig, niet ongevaarlijk voor een varken, een hartaanval ligt dan altijd op de loer.
Thuisgekomen verdeelden we Zeeman in stukken op internet. Wie wil een stukje levende Zeeman kopen? En zo sprokkelden we het gigabedrg van 2000 euro (!) bij elkaar. Wat ik niet een mails kreeg dat ik belazerd was, zoveel geld bracht een mooie slachtstier nog niet eens op, en dan zoveel geld voor een ordinair varken.
Maar belazerd of niet, wat kon mij dat schelen, Zeeman was vrij!
Hij werd Het Beloofde Varkensland binnen gehaald als een held. Groot feest.
De vrouwen lagen aan zijn voeten. Wat een beest!
Zeeman neemt iedereen voor zich in. Wie Zeeman ziet, begint te glimlachen.
Geen wonder, want Zeeman is Het-Varken-Met-De-Glimlach.
Altijd goede zin, altijd bereid om z'n fans te ontvangen. Jong, oud, bekend of niet bekend, Zeeman is vriendelijk tegen iedereen. Dat maakt hem ook zo geschikt om mee te gaan naar een school, naar de Pure Markt (voorlichting over wat een varken allemaal kan proeven), of naar de Bofkont-universiteit voor een college sus domesticus. Geen varken dat daar van nature van houdt, Zeeman wel. Zeeman is het ideale 'lesvarken'.
Maar als het op eten aan komt, is Zeeman net als alle varkens. Wegwezen, ik moet eten. Daar kan hij niks aan doen. Zo zijn varkens gebouwd. Zodra ze eten ruiken begint er een stresshormoon door hun lichaam te jagen en moet je uit hun buurt blijven. Ook dat kunnen we over varkens leren via Zeeman.
De verzorging van Zeeman en het gratis onderwijs kost natuurlijk wel veel tijd, liefde, en vooral ook veel geld. Deze 350 kilo wegende roze lummel eet wat weg. Wij geven de varkens geen afval. Het is een misverstand om varkens maar vol te stoppen met oud brood of de resten van de cafetaria.
Een langlevend varken heeft hoogwaardig varkensvoer nodig, vol vitaminen en mineralen. Varkensbrok is daarom de basis, samen met hooi. Hooi is broodnodig voor een goede spijsvertering.
Ben je ook verliefd op Zeeman? Dan kan ik je wel een leuk cadeautje voor hem influisteren; een hooibaal. Kost 5.50 euro. Alle beetjes helpen voor groot varkensgeluk.
Per maand eet de Familie Bofkont 200 hooibalen op.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Zeeman & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
hieronder het stuk dat Jort op zijn blog schreef op 1 januari 2009
Dinsdag 31 januari 2012
De Dag van Familieberichten...
Onze hooibalencampagne slaat aan! Daar zijn we heel bij mee. Steeds meer volgers van deze blog laten hun waardering blijken en trakteren de Bofkonten op een hooibaal. Straks is heel Nederland met elkaar verbonden middels een hooibaal voor Familie Bofkont :-) Dat schept een band en weer een stap verder in de bewustwording over dieren, wel/geen vlees eten en alles wat met de missie van Familie Bofkont samen hangt. En... de Bofkonten kunnen weer verder met eten, drinken en gelukkig zijn. Zo snijdt het mes aan 2 kanten.Toch vandaag een onderbreking van de hooibalencampagne. Een droevig familiebericht; het gaat niet goed met Zeeuws Meisje. Op de dag dat Zeeuws Meisje de aanleunwoning van Lamme Zus binnen liep, zwaaide ze met haar achterhand. Misschien besprongen tijdens de berigheid, misschien zelf een varkentje besprongen en zich verstapt? Komt vaker voor en gaat dan vanzelf weer over.
Maar de volgende dag was het erger. Dokter Peter gebeld, mogelijk iets bekneld geraakt, een zwelling ergens. Aan de slag met medicatie en pijnstillers. Dat, plus rust en een lekkere warmtelamp zouden hun werk moeten gaan doen. Maar dat gebeurde niet.
Zondag kon Zeeuws Meisje zich alleen nog maar met haar voorpootjes omhoog duwen. Haar achterkant kan helemaal niks meer. Gister deed de voorkant ook niet meer mee. Iets heel ernstigs dus aan de hand met Zeeuws Meisje. Waarschjnijk neurologisch.
Omdat Zeeuws Meisje zo'n zenuwpees is vanwege haar zware verleden (lees onderaan wat ik er in 2008 op dierennieuws over schreef), laat ze zich niet onderzoeken. Bij de minste benadering gilt ze het uit. Het door de jaren heen zorgvuldig opgebouwde vertrouwen is als sneeuw voor de zon verdwenen. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met haar verlamming, dat zal haar gek maken van onzekerheid. Zeeuws Meisje beseft dat ze nu totaal overgeleverd is aan de mensen. Wegrennen en vluchten is er niet meer bij. Los van haar lichameljke aandoening is dat hartverscheurend om te zien.
Eten en drinken in een bakje voor haar neer zetten, is te dichtbij, dan wordt ze panisch. Het enige dat met veel geduld en in absolute rust nog kan, is haar met een uitgestrekte arm stukjes appel aanbieden. Dat is eten en drinken tegelijk en als ze dat op heeft, krijgt ze ontbijtkoek voor de energie.
Misschien dat de zware prednisonkuur nog voor een wonder kan zorgen, misschien.
Dokter Peter is weer in aantocht.
Dit schreef ik over Zeeuws Meisje op Dierennieuws.nl in November 2008
Zeeuws echtpaar laat vijf hobbyvarkentjes doodhongeren
VARKENTJESDRAMA...
De afgelopen zomer heeft zich in Zeeuws Vlaanderen een verschrikkelijk varkensdrama afgespeeld.Een echtpaar uit Eede hield 6 hangbuikzwijntjes in een schuurtje met een oppervlakte van 4 vierkante meter, zonder uitloop. Toen deze mensen gingen verhuizen, vertelden zij de buren dat ze hun varkentjes naar de slacht hadden gebracht.
DIERENBESCHERMING
De dorpsbewoners roken na verloop van tijd echter letterijk onraad, maar toen was het al te laat. Het echtpaar had het schuurtje hermetisch afgesloten en de varkentjes bewust zonder eten en drinken achtergelaten. De Dierenbescherming deed dus na verloop van tijd deze bloedstollende vondst. De varkentjes lagen boven op elkaar in hun eigen mest, doodgehongerd en al in vergevorderde staat van ontbinding. Ook lagen er overal botten. De stakkers hebben ongetwijfeld van elkaar gegeten.
HAPPY END...
Toch heeft deze verschrikking een gedeeltelijke happy end. Ten tijde van dit drama liep er al een hele poos een hangbuikzwijntje te zwerven door Eede. Extreem schuw en niet te pakken te krijgen, niet door de dierenambulance, de dierenbescherming of wie dan ook. Het zwijntje werd gevoerd door de plaatslijke bewoners en kreeg de restjes van een cafetaria.
EEN ZUSJE VAN DE STAKKERS...
Een lang verhaal kort: Dit zwijntje kwam uiteindelijk terecht in een paardenbox. En wat bleek? Ze is een zusje van de andere hangbuikzwijntjes, die zo wreed aan hun einde gekomen zijn! Op de een of andere manier is zij dus ontsnapt aan deze hongerdood.
DAFNE WESTERHOF - HET BELOOFDE VARKENSLAND...
Dafne Westerhof van Het Beloofde Varkensland werd ingeschakeld en zij haalde het zwijntje vorige week uit Zeeuws Vlaanderen op met haar Varkensambulance. Dafne gaf het de naam 'Zeeuws Meisje' en hoopt dat het zwijntje de plaats in kan nemen van Opaatje, de hoogbejaarde beer, die onlangs op 24-jarige leeftijd op Het Beloofde Varkensland is ingeslapen.
ZEEUWS MEISJE...
Opaatje was de levenspartner van Lamme Zus, die vanwege haar handicap beschermd woont in het Varkensverpleeghuis. Sinds Opaatje's overlijden voelt Lamme Zus zich eenzaam. Zeeuws Meisje houdt haar nu gezelschap en heeft een eigen riant stuk grond waar ze naar hartelust kan wroeten, zoelen (in de modderpoel liggen) en in alle rust kan bijkomen van het verschrikkelijke avontuur.
DANK...
Met dank aan Alberta, Henk, Annette, de Zeeuwse Dierenbescherming en de Zeeuwse Courant!
Dafne Westerhof - Varkenshoedster
Het Beloofde Varkensland
Maandag 30 januari 2012
De Dag van Het Verhaal van Miss Piggy...
Laatst hoorde ik dat de producer de uitzending van het BNN programma waar Miss Piggy in optrad, nog steeds niet vergeten is. En dat is toch al weer bijna 8 jaar geleden :-)
Ik weet dat ook nog heel goed. Miss Piggy dreef de programmamakers tot wanhoop. Wat vonden ze haar leuk, maar wat heeft ze de boel ontregeld. Miss Piggy gooide alles om, beet in snoeren, struinde alle studio's af, een vertwijfelde regie-assistente achter haar aanrennend. En ik kon niks, want het was een live uitzending en ik was aan het woord.
Miss Piggy was hot en daarom zat ik daar. Ze was gespot op een Japanse site (geen idee hoe ze daar terecht gekomen was), en toen wilde iedereen Miss Piggy zien. Hoewel ik ze gewaarschuwd had, smeekte BNN haar mee te nemen naar de studio en toen was het eigen schuld dikkte bult.
Ik weet het ook nog zo goed, omdat ik na afloop een woedende mail kreeg van een dame, die mijn positieve aanpak verfoeide en mij verweet dat ik het kwade met het goede bestreed. Dat ik leuke verhalen vertelde over Miss Piggy en Familie Bofkont i.p.v. de gruwelverhalen uit de bio-industrie. Ik nodigde haar uit voor een workshop. Ze bleef vaker komen en werd een fan van de aanpak van Familie Bofkont.
En Miss Piggy? Ze kwam op mijn pad door Gordon, die mij interviewde over Het Beloofde Varkensland. Al gauw kwam er een telefoontje over een 'cadeaubig' uit Appelscha. Over een week moest ze naar de slacht. We troffen haar aan, eenzaam in een paardenbox en namen haar mee naar Het Beloofde Varkensland. Ze viel als een blok voor Boy George en werd daardoor beroemd tot in Japan.
Miss Piggy groeide voorspoedig op met haar blauwe ogen (de enige van alle Bofkonten) en zonder staart. Zelfs geen stompje meer over. Het biggenstaartje tot op haar lichaam afgesneden, zelfs daar is Miss Piggy uniek in. Ik heb heel wat varkens in mijn leven gezien, maar zoiets nog nooit.
(klik voor vergroting)
En wat betreft haar manier van doen? Ze is nog net zo als toen in die opname studio. Steekt overal haar neus in en breekt regelmatig in. De omvang van de ravage is navenant meegegroeid met haar eigen omvang. Uitgerekend vlak voor een workshop - als we allemaal heen en weer rennen om de boel op orde te krijgen - komt ze nog wel eens buurten als ze de kans krijgt... Miss Piggy is slim en snel en altijd alert op een kans.
Maar zo lief, gemoedelijk en gezellig. Miss Piggy vergeef je alles.
Ook een Meet & Greet met Miss Piggy?
Welkom op de Familie Bofkont Workshop!
programma op aanvraag: workshops@familiebofkont.nl
En natuurlijk is Miss Piggy ook dol op hooi.
Dat komt goed uit, want varkens hebben hooi broodnodig voor een goede spijsvertering.
200 balen hooi gaan er door per maand voor de Bofkonten.
Het verzorgen van Familie Bofkont kost van alles; hard werken, liefde, aandacht, zorg, en natuurlijk ook veel geld. Voor 5,50 euro - de prijs van een hooibaal - kun je ook meedoen .
Alle beetjes helpen :-)
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Miss Piggy & Co
Wij zijn daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
Kijk vooral ook op www.misspiggy.nl.
De avonturen van Miss Piggy van eenzaam biggetje
tot groot gelukkig varken bij Familie Bofkont.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 29 januari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Zondag 29 januari 2012
De Dag van Het Verhaal van Herman...
Herman is jarig!Hij is 3 jaar geworden!
Op 29 januari 2009 kwam hij ter wereld in het Chinese jaar van de Os.
Vader een Groninger Blaarkop, moeder een melkkoe.
Vernoemd naar DE Stier Herman (alleen wist hij dat toen nog niet) - notabene net als hij ook in Lelystad geboren - gaf hem dat geen privileges :-) Net als ieder gewoon stierkalfje kwam de kleine Herman apart te wonen.
Het was roetkoud. Gierende oostenwind op de kalverhokjes. 11 graden onder nul. De melk voor de kalfjes bevroren in de emmers. Siberie in de Flevopolder. Ik was verstijfd van de kou, kon me nauwelijks meer bewegen. Toch lukte het om me in drie stukken op te vouwen en bij Herman in zijn hokje te kruipen. "Je mag mee naar Familie Bofkont".
Stiertje Herman kon z'n geluk niet op. Stormde in de rondte, een plakkaat bevroren diarree op z'n billen. Werd ziek en werd weer beter.
Werd verliefd op de oren van Zeusje en kon niet stoppen met sabbelen.
Zeus vond het best en begon van de weeromstuit terug te sabbelen.
Ik kon flessen melk geven tot ik een ons woog, het sabbelen hield niet op.
Aan Zoon zie ik nu hoe belangrijk het is dat een kalf bij zijn moeder kan drinken.
Zo hoort het en niet anders.
Herman is van alles. Een rebel, een klimmer, een womanizer.
Maar vooral erg lief en de grote vriend van Zeus.
En slim. Toen hij nog onder de balk door kon, brak hij 's nachts in bij de varkens in en sloopte de hele hooiberg. Niet zonder gevaar, want als die bult naar beneden komt, is een lawine er niks bij.
Hooi dus afgeschermd met planken. Geen punt voor Herman:
1. Hij gaat haaks op het hek staan
2. hij draait z'n kop opzij
3. hij steunt met 1 hoorn op de bovenste plank
4. met zijn nekspieren tilt hij zichzelf op
5. nu kan hij zijn voorpoten op de tweede plank van onderen zetten
6. en zo kan hij alsnog bij het hooi...
Ook gaat hij zomers regelmatig logeren bij de Zomerbuurvrouwen.
Trotseert de stier in de kudde en hij is de bink bij de vrouwtjes.
Stiertje Herman is allang een os en dat betekent dat hij heeeeel erg groot kan gaan worden.
Hij is pas 3 en ik kan nu al nauwelijks meer over zijn rug heen kijken.
Over Herman raak je niet uitgepraat. Maar over welke Bofkont eigenlijk wel? Ik zou niet weten welke :-)
Het verzorgen van Herman en Familie Bofkont kost veel tijd, liefde en bakken met geld.
Los van de koeienbrok (voor de vitaminen en mineralen) eet Herman veel hooi.
Familie Bofkont verbruikt 200 hooibalen per maand.
Voel je je verbonden met Familie Bofkont? Misschien wil je dan ook hooisponsor worden.
Met 1 hooibaal ben je dat al en iedere hooibaal telt mee.
Een hooibaal kost 5,50 euro.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Herman & Co
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
Op twitter (www.twitter.com/familiebofkont) nog veel meer foto's van Herman.
Omdat ie het waard is...
Zaterdag 28 januari 2012
De Dag van Het Verhaal van Wildeman...
Wildeman! Ineens stond daar een kereltje in de stal in een streepjespyamaatje. Wat een leuk mannetje! Opgehaald van ver, nu zou hij nooit in pan of pot belanden. Wildeman hoort bij Familie Bofkont. Voor altijd.
En er was ook al een vriend voor hem. Dappere Dodo. Een dumpzwijntje, zwervend door de Bijlmermeer in een koude stormachtige nacht. Ook hij mocht bij Familie Bofkont komen wonen en kort daarna kwam Wildeman. We praten over het jaar 2006.
Ze sliepen beiden in mijn bed. Wildeman stak zijn lange snuit onder mijn haar en Dappere Dodo lag op mijn schouder.
uit het Familie Bofkont boek
'Als ze na een poos weer allemaal voldaan in het stro liggen, gaat Billie Bofkont er eens goed voor zitten. 'Roodpels' zegt hij. Ik ga het hebben over Roodpels. 'Wie is Roodpels?' vraagt Wildeman. 'Ik dacht dat ik de enige echte rooie hier was.' 'Ten eerste is dat niet waar,' bromt Vrouw Vos, ' Ik was vroeger nog veel rooier dan jij en bovendien was Roodpels een kat.'
Wildeman steekt zijn lange snoet omhoog en kijkt Vrouw Vos brutaal aan. Dappere Dodo is onder de indruk van zijn grote vriend. Zoiets zou hij nou nooit durven'.
Wildeman leeft al weer jaren solitair. Zo hoort dat bij een keiler. De wildezwijnen mannen gaan hun eigen gang, komen af en toe eens langs om te eten en te slapen. In het wild voor de bijslaap, op Het Beloofde Varkensland voor een warme plek onder het stro, ver uit de buurt van de andere Bofkonten. Wildeman heeft zijn eigen wereld.
Hij heeft wel een poosje verkering gehad met La Mama, maar dat was meer geloof ik omdat hij op haar huisje uit was. Nou ja, dat soort dingen komen voor :-)
Wildeman heeft de mooiste oren, de boswachters op de Veluwe hebben zoiets nog nooit gezien. De kwasten worden ook nog steeds langer. Zouden zijn voorouders soms penseelzwijnen geweest zijn? Die hebben ook een soort kwastjes aan hun oren. De boswachter die ik er over sprak had nog nooit kwasten aan de oren van de zwijnen op de Veluwe gezien, maar zei dat het wel een teken van heel erg oer was. En zo kwam ik na wat speuren uit op het penseelzwijn.
Wildeman is te ontmoeten op een Familie Bofkont Workshop. Wie weet is ie dan in een vrijbui. Als je het treft laat ie je in zijn territorium toe. En dat is dan echt heeel dichtbij :-)
Het verzorgen van Wildeman en de Familie Bofkont kost arbeid, tijd en heel veel geld. Om eens wat te noemen. Wildeman is dol op hooi. Heeft een varken ook nodig voor een goede spijsvertering. Per maand eet de Familie Bofkont wel 200 hooibalen op.
Ook blij dat Wildeman op Het Beloofde Varkensland mag leven tot ie omvalt van ouderdom?
Dan kun je Wildeman blij maken met een hooibaal.
Kost 5.50 euro.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. hooibaal voor Wildeman
Familie Bofkont is daar dankbaar voor!
En ze leefden nog lang & gelukkig...
PS
Ik heb een hele zwik foto's van het leven van Wildeman op twitter gezet.
http://www.twitter.com/familiebofkont
Ga daar maar eens kijken. Ze zijn de moeite waard, want Wildeman is een machtig beest.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 22 januari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Vrijdag 27 januari 2012
De Dag van Het Verhaal van Billie Bofkont...
Billie Bofkont was de eerste. Zijn vader en moeder Hangbuik werden op een nacht naar het bos gebracht en gedumpt door, ja door wie eigenlijk? Wie doet zoiets wreeds?
Toch gebeurt het.
Het zijn de particulieren die onbezonnen een schattig klein hangbuikzwijnenbiggetje aanschaffen en ze weggooien als de liefde over is.
Het was winter. Billie's moeder was drachtig. Zij en haar man overleefden het hachelijke avontuur. Billie Bofkont werd in mei of juni in het bos geboren. Samen met nog 10 andere broers en zussen.
Een veel langer verhaal kort:
Billie kwam samen met zus Bessie op 29 oktober 1997 op Het Beloofde Varkensland wonen. De eerste varkentjes van Familie Bofkont. Bessie overleed geheel onverwacht al op 13 maart 1998. Billie hield zich goed en zocht aansluiting bij Rosamunde & Brutale Griet, toen nog speelse kalfjes.
Billie Bofkont wordt 15 jaar. Hij woont al een poosje in het Oude Mannetjes Huis. Hij houdt van z'n rust en samen met Mannetje Bromsnor en de oude Theo - ook gedumpt - geniet hij van z'n oude dag. De oudjes krijgen elke dag medicatie tegen hun oudemannenkwaaltjes.
Iedere zondag is het feest.
Dan krijgen ze bezoek en appeltjes.
En ze leefden (hopelijk) nog lang & gelukkig...
De intensieve verzorging van Billie Bofkont en zijn vrienden kost veel arbeid,
liefde en heeeeel veel geld.
Wie wil zich ook verbinden met Billie en het werk van Familie Bofkont?
Om een idee te geven:
Familie Bofkont eet 200 hooibalen per maand op.
Een hooibaal kost 5,50 euro.
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. een hooibaal voor Billie Bofkont & Co
Alle beetjes helpen.
We zijn daar dankbaar voor!
Donderdag 26 januari 2012
De Dag van Het Verhaal van Lamme Zus & Zeeuws Meisje...
LAMME ZUSOp de foto in de krant ligt een moedervarken met haar biggetjes.
Dat is de moeder van Lamme Zus. Niet te geloven maar daar ligt dus een heel klein Lam Zusje tussen. En de Gebroeders Beer, maar vandaag gaat het over Lamme Zus.
Klik voor vergroting.
Na dit krantenbericht van de dreigende slacht brak er een rel uit in de buurt van de kinderboerderij. Een lang verhaal kort: Het duurde me 14 dagen van pleiten en regelen en toen hadden we het rond. De wethouder van Utrecht gaf uiteindelijk toestemming om enkele biggen mee te laten gaan naar Het Beloofde Varkensland. Een daarvan was Lamme Zus. Ook dat kwam in de krant. Bofkonten naar Het Beloofde Varkensland stond er.
Dat is inmiddels 5 jaar geleden.
Lamme Zus is volwassen geworden. De rechter voorpoot van Lamme Zus - een geheimzinnig, nooit precies opgehelderd voorval op de kinderboerderij - is nooit meer hersteld, alle pogingen van dierenartsen en orthopaeden ten spijt.
ZEEUWS MEISJE
Zeeuws Meisje werd opgesloten in een schuurtje. Met nog meer varkentjes, maar vandaag gaat het over Zeeuws Meisje. Eigenaar verhuisde met zijn gezin en liet de varkentjes zonder eten en drinken achter. Ze verhongerden allemaal, tot de ddo er op volgde, op Zeeuws Meisje na. Een lang verhaal kort:
Na een telefoontje van de Dierenbescherming haalden we een extreem angstig en schuw varkentje op uit Zeeland.
Klik voor vergroting.
Zwijntje Rosa heet nu Zeeuws Meisje en woont al 3 jaar bij Familie Bofkont.
Lamme Zus en Zeeuws Meisje werden vrijwel meteen onafscheidelijk.
Omdat Lamme Zus steeds slechter gaat lopen, maar nog wel van haar varkensleven geniet, verhuist ze vandaag naar een speciale aanleunwoning op het erf. Zeeuws Meisje gaat met haar mee - ze zou niet anders willen - maar kan Het Beloofde Varkensland op, wanneer ze maar wil.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
De verzorging van Lamme Zus & Zeeuws Meisje kost veel arbeid, liefde en geld.
Ook het werk van Familie Bofkont steunen?
GIRO 469
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. Lamme Zus & Zeeuws Meisje
Wij zijn daar dankbaar voor!
Woensdag 25 januari 2012
De Dag van Afgrijselijk Paradijselijk...
Ik riep het 10 jaar geleden al. Ik roep het nog steeds en ik zal het blijven roepen: Het is hier afgrijselijk paradijselijk!
Ja het is hier een varkens en koeienparadijs. Maar het is iedere dag opnieuw hard werken om het zo paradijselijk te houden. Of liever gezegd om het paradijs iedere dag opnieuw vorm te geven.
Want vrijlevende varkens en koeien (die dus mogen gaan en staan waar ze zelf willen), betekent ook overal varkensvijgen en koeienvlaaien. En daar vooral heel veel van :-)
Maar als om 16.00 uur alles weer klaar is, de Bofkonten gevoederd en gelaafd,
de koeienbedden opgemaakt, de varkens op vers stro en het erf aan kant,
dan is er weer sprake van een paradijs.
En 1 ding weet je zeker: morgen is er weer zo'n dag...
Als je aan het eind van de dag dan zo'n mail krijgt, weet je weer waar je het allemaal voor doet. Maar nogmaals, ik doe dit allang niet meer in mijn eentje. Familie Bofkont heeft inmiddels een hecht hardwerkend team en zonder dat team geen paradijs. Dus Orson, Kees, Martin, Arthur, Dennis, Maya, Erin en Ingeborg, deze is voor jullie:
Hoi Dafne!
Wat een verrassing je eigen mail te lezen en dan nog 2 foto's te zien met Mozzarello! Wat enig dat je Elijah's foto hebt weten te vinden waar hij hem de fles geeft... Het hele gebeuren heeft een diepe impact zowel op hem als op mij.
De liefde die de dieren uitstralen door alleen maar te zijn vervult je met zoveel respect en warmte en die alle cellen van je wezen voedt en vult en dat draag je nog lang met je mee. Iedereen die bij jou komt wordt hierdoor aangeraakt en wat moet dat heerlijk zijn om dat elke keer weer te ervaren want deze dingen veranderen de wereld. Jouw zijn maakt dit allemaal mogelijk en daarvoor nogmaals mijn dank!
Dinsdag 24 januari 2012
De Dag van Bofkont-koeien...
De koetjes winnen terrein bij Familie Bofkont.Steeds meer varkensgekken laten zich maar wat graag verleiden door onze Bofkonkoetjes. Vier dames en vier heren (ge-oste stieren, waaronder een jonge waterbuffel). Mozzarello steelde zondag de show. Als een echte komediant hield hij het hele gezelschap van jong tot oud in zijn greep.
"Hoi Dafne!
Overbodig om je te vertellen dat ik heb genoten gistermiddag.
Er gaat niets boven de bofkonten met eigen ogen te zien en aan te raken.
Ik kan me voorstellen dat je een koeienknuffelworkshop gaat geven, wat een prachtige dieren en wat een uitstraling, geweldig. Aandoenlijk was het samenzijn bij de "oudjes".
Mijn kleinzoon geniet er ook van en vertelt het door op school, kan niet beter. Ik vroeg hem wat het meest indruk op hem maakte en het antwoord was Mozzarello! Hij heeft Mozzarello ook toen hij nog klein was de fles mogen geven. Wat een bijzonder lief dier is hij! Zo kan ik wel door blijven gaan, het blijft elke keer weer een feest! Dank je wel!"
Nou en of die Bofkont-koeienworkshop er gaat komen. Niet alleen knuffelen met koeien en vrijen met stieren, dat is nog maar het begin. Maar alles over de Bofkont-koeien dat nu niet aan bod komt in de Familie Bofkont Workshop, vanwege tijdgebrek.
Vijftien jaar Brutale Griet & Rosamunde om maar eens wat te noemen. Wat was ik aanvankelijk een groentje en wat hebben ze me veel geleerd. De avonturen die ik met ze beleefd heb. Dat ze me opgesloten hadden in het kippenhok en ik de volgende ochtend een managementtraining moest geven... En er bestond toen nog geen mobiele telefoon en hoe ik toch uit dat kippenhok gekomen ben...
Mijn bezoek aan de veemarkt waar Zeus op me lag te wachten. Daar was geen ontkomen aan. Die ogen! Hij moest mee! Toen Rosamunde een pot bleek en de te vroeg geboren Dolle Mina steeds meer praatjes krijgt, etc. etc. En dan Herman! En Moeder & Zoon! Wat een verhalen heb ik nog over ze te vertellen die nooit eerder verteld zijn.
Maar ook hoe dat nou zit met melk drinken en kaas eten. Waarom sommige kalfjes wel bij hun moeder mogen blijven. Hoe het komt dat melkkoeien van die rare bulten op hun rug hebben. En of stieren nou gevaarlijk zijn ja of nee. En waarom in het ene geval wel en in een andere situatie niet. En hoe je moet omgaan met Schotse Hooglanders die je tegenkomt op je wandeling door een natuurterrein. Welke verschillende koerassen er zijn in Nederland.
Kortom, alles wat je altijd al wilde weten over kalfjes, koeien, stieren en ossen. En praktisch gaan we ook aan de slag. We gaan hooi geven, borstelen, en een koeienbed opmaken. Om daar vervolgens lekker bij en tegen ze aan te gaan liggen. Daar kan geen andere meditatie tegenop :-)
Voor leuke mensen die net zo nieuwsgierig zijn als koeien en alles over ze willen weten en vooral van hun wijsheid willen leren...
PS
Een Bofkont-koe = een uit de melkveehouderij vrijgekocht koekalfje dat bij Familie Bofkont is grootgebracht met de fles, een leven leidt als een heilige koe uit India en mag blijven leven tot ze een natuurlijke dood sterft. Hoeft niks, mag bijna alles. Wordt niet gemolken.
Een Bofkont-stier = een uit de melkveehouderij vrijgekocht stierkalfje, grootgebracht met de fles, ge-ost, mag gaan en staan waar ie wil, wordt aanbeden door lieftallige dames (en heren), en blijft leventot ie omvalt van ouderdom.
Een Bofkont-buffel = zie Bofkontstier
Bofkont-koeienworkshop op zondag 6 mei.
Programma en aanmelden workshops@Familiebofkont.nl
PPS
Voor wie niet wachten kan tot 6 mei; kom dan alvast naar de Familie Bofkont Workshop
van zondag 29 januari (varkens in de hoofdrol, koeien in het voorprogramma).
Dan is Herman jarig!
Uit de Volkskrant van 23 januari 2012
De Dag van Kost geen bal? Onbetaalbaar!
Klik hier voor vergroting.
Zondag 22 januari 2012
De Dag van Het Gouden Archief...
Archief aan het maken van al bijna 8 jaar weblogs.
Van de ene ah in de andere oh vallen.
Zoals het stuk in Trouw uit februari 2005.
Toen al volop in de workshops varkensmassage.
Hoeveel mensen zouden er inmiddels geweest zijn?
Dat moet onderhand in de duizenden lopen.
Begonnen met eens in de maand op zondag. Nu elke zondag.
Vaak op zaterdag ook nog. Soms drie op een dag.
Ook las ik een mailtje uit die tijd van een voormalige varkensboerin.
Had varkens altijd vieze beesten gevonden.
Tot ze mij zag op TV de varkens zag masseren.
Verhip, dacht ze. Nooit geweten dat dat kon.
Ging naar een varkensboer en lag even later te kroelen met een big,
die er helemaal voor ging liggen. Boerin helemaal opgetogen.
Een gouden archief dus.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 21 januari 2012
De Dag van Caesar en Gieltje...
Ben ineens in de mood van niet eerder vertoonde foto's van Familie Bofkont. Net zoals Marilyn Monroe. Daar verschijnt ook nog steeds nieuw materiaal van. Staat er weer een juichende kop in de krant: Marilyn Monroe! Met nooit eerder vertoonde foto's!Maar het leuke van de onbekende foto's van Familie Bofkont is dat ik ze zelf ook niet eerder gezien heb. Neem deze. Heb zomaar willekeurig een mapje uit het foto-archief geopend.
Zie ik daar Gieltje met Caesar in de deuropening. Caesar!
Altijd kwam ie even kijken of er nog nieuws was.
Fijn om Caesar weer te zien. Goed dat die foto's er zijn.
Goed dat Caesar altijd bij Familie Bofkont blijft horen.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 8 januari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.
FOTO'S Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 15 januari 2012
Bekijk
hier de fotoreportage.Vrijdag 20 januari 2012
De Dag van Dierengeluk in Amstelveen...
"Ik heb weer zin in een middagje @FamilieBofkont. Voor de broodnodige portie feelgood. Wie gaat er mee? #dierengelukinAmstelveen."
Als iemand zoiets aardigs twittert moet dat beloond worden, vind ik.
Daarom vandaag veel niet eerder vertoonde foto's van dierengeluk in Amstelveen.
Voor de broodnodige portie feelgood :-)
Knor & Knorrie in het echt ontmoeten?
Er zijn nog enkele plaatsen voor zondag 22 januari.
workshops@familiebofkont.nl
Donderdag 19 januari 2012
De Dag van Samenwerken met Dierenpolitie...
Goed nieuws!Een van de agenten van de Dierenpolitie was op persoonlijke titel op Het Beloofde Varkensland en zo enthousiast dat ze nu met een groep collega's van de Dierenpolitie gaat komen. Ze stond onlangs in de Volkskrant als een van de eerste dierenagenten.
Ik ga een speciale training op maat maken voor de Dierenpolitie: wat-te-doen-met-hobbyvarkens-in-nood. Dierenarts Peter Klaver doet ook mee vanwege o.a. zijn narcose-expertise. Technische Duizendpoot Dennis Kennedy geeft praktische tips en oplossingen bij onmogelijke locatieproblemen :-)
Fijn om onze jarenlange expertise nu te kunnen delen met een groep professionals die bevoegd is om maatregelen te treffen en hopelijk gaat daar op termijn een preventieve werking van uit...
Woensdag 18 januari 2012
De Dag van Aagje als Troostmeisje...
Het jaar 2012 is verdrietig begonnen.1.
Weer intensief betrokken geweest bij 2x ernstig verborgen varkensleed bij mensen thuis waarvan een met onnodig dodelijke afloop...
2.
Een dierbaar varken van kennissen ernstig ziek...
3.
Een varkensvriendin overleden...
4.
En ik probeer uit alle macht niet te denken aan al die onfortuinlijke 'hobbyvarkens', die op dit moment in mijn mailbox zitten, omdat ze niet meer gewenst zijn op hun huidige adressen...
Hoog tijd dus voor schoonheid en troost.
En die kreeg ik zomaar in mijn schoot geworpen door Aagje de Tweede
met een stel kindjes om zich heen.
Just what I needed :-)
Dinsdag 17 januari 2012
De Dag van Vrouw Vos & Aagje...
Zomaar eens even op 17 januari van 2010 gekeken.Zie ik daar Vrouw Vos liggen met Aagje de Tweede.
Mooie herinnering...
Zondag 15 januari 2012
De Dag van Het Westerhof ABC...
Straks de Familie Bofkont Workshop.Maar voor ik aan de voorbereidingen begin, eerst nog even de polder in.
Lekker een uurtje lopen.
Wie trouwens nog mee wil voor een-goede-voornemens-wandeling, dat kan.
De hele maand januari staat nog in het teken van de goede voornemens voor 2012.
Wie even niet weet hoe nu verder met werk, bijvoorbeeld acquisitie, een verkoopgesprek, een presentatie, kortom alles wat te maken heeft met de perikelen in het leven van een ZZP'er, die kan rekenen op mijn luisterend oor, goede adviezen en praktische tips.
Na de wandeling kun je er meteen de volgende dag mee aan de slag. Geen zweverige adviezen maar hup vooruit met de geit.
De trendwatcher met wie ik een acquisitie-verkoop-wandeling maakte, heeft alles gedaan wat we besproken hebben en mailde juichend dat ze als een trein gaat. Dat is erg leuk om te horen.
Wie dat ook wil, moet maar even een gil geven. Kost wel gewoon geld. Sommige mensen denken dat omdat ik alles voor niks voor de dieren doe, ik dat ook voor mensen doe. Nee, helaas. Ik moet ook ergens van eten.
Heel soms wel. Heb een halfdove jongen die zijn examen verprutst had, (omdat hij dat voor zijn examinatoren verzwegen had), geholpen met zijn presentatie. Voor zijn herexamen slaagde hij met vlag en wimpel. Hij had geen geld, maar wat was ik blij dat hij geslaagd was. Ik kreeg een wit pluche konijn van hem en dat heb ik nog steeds :-)
Maar omdat het januari is, doe ik ook iets speciaals voor ZZP'ers. Geen uurtatief deze maand, maar voor een mooie donatie aan Stichting Familie Bofkont ben je in business en gaan we de polder in. Januari als de maand voor mens & dier.
Voor wie aan de slag wil met Het Westerhof ABC, van Angst voor Acquisitie tot Zelfvetrouwen in Zakendoen. Een 1- op-1 wandeling. Hoewel, grote kans dat Juffrouw Loes meeloopt.
Maar dat is toch geen bezwaar :-)?
Zaterdag 14 januari 2012
De Dag van Familie Bofkont als Inspiratiebron...
Waar ik mijn inspiratie toch vandaan haal, wordt mij vaak gevraagd. Dat is heel eenvoudig. Door de beesten. Dat is altijd zo geweest en dat zal altijd zo blijven. Heel soms door een kunstenaar, maar als je me dat nu vraagt, moet ik er echt een bedenken, die heb ik niet eens zo 1,2,3 paraat.Maar als ik aan Bosa Klessebes denk, krijg ik meteen goede zin. Bosa Klessebes op haar tiktak muiltjes. Wie dat is? Dat is Booswicht. Niet eens was, hoewel ik Booswicht al ruim 4 jaar geleden begraven heb. Zwart poesje dat de oren van m'n hoofd kletste en met tikkende nageltjes over het zeil liep. Ik ben nog steeds verliefd op d'r en dat zal altijd zo blijven.
En Billie Bofkont dan. En Stinkwijfje. En Zeeman. En ja wie niet van Familie Bofkont. Juffrouw Loes. En zo kan ik maar doorgaan. Stuk voor stuk hebben ze mijn hart gestolen.
"Jij moet kinderboeken gaan schrijven", zei een geliefde, toen ik mijn leven nog met alleen maar Stinkwijfje, Booswicht en Mollie deelde. Die drie P.C.Hooft-poezen zaten zo in mijn systeem verankerd, dat ze te pas en te onpas ter sprake kwamen. Zoals Stinkwijfje die verkering kreeg met een motormuis, die achter de Vondelkerk woonde. Hij kwam haar op de motor halen en dan scheurden ze samen over de Overtoom. Ik zag helemaal voor me hoe Stinkwijfje zich stevig aan haar motormuis vast hield en hoe de rode haren van haar oortjes door de wind naar achteren geblazen werden. Ik bedoel maar :-)
Het werden geen kinderboeken. Het werd Familie Bofkont. Een blijvende bron van inspiratie en al lang niet meer voor mij alleen. Van de week weer. Ik zag de nieuwe reclame van de Krasloterij op TV. Een boer met een varken, samen op een massagetafel :-)
Een poosje terug mailde de producent het script en toen ik niet snel genoeg antwoordde, stond ie een dag later al voor 't hek. Of ze die commercial in de Varkensmassagesalon mochten draaien. Er zou 'een leuke' vergoeding tegenover staan. Maar die leuke vergoeding, daar kon ik niet eens de kachels van laten branden op die draaidag. (dat is echt zo, 4 schoolkachels uit de tijd van Ot & Sien - samen goed voor 100 KW = 4 rijtjeshuizen bij mekaar - een dag laten loeien, dat kost een paar centen).
Daarbij komt dat de varkens van Familie Bofkont personalities zijn, en dus niet zomaar
out of context inzetbaar als anonieme figuranten :-)
Toen ik de commercial zag, dacht ik leuk, maar er klopt iets niet. Op YouTube nog een keer bekeken. En nog een keer. En nog een keer. En nu weet ik het. Dat varken is een pop, een animatie of een combinatie daarvan. De varkens in dat hok achter de krassende boer zijn echt, maar het varken naast hem en op de massagetafel is een pop.
Het is knap gedaan en geen hond die het ziet waarschijnlijk, maar ik ontdekte het aan de motoriek van de varkensoren, zo bewegen die niet. Maar een varken op een massagetafel, ja geweldig natuurlijk, ziet er enig uit en spreekt tot de verbeelding.
Ik spreek uit ervaring, want op een congres over dierenwelzijn (2003) heb ik een act gedaan met een varken op een massagetafel. Eigenlijk net zo bij nader inzien, geen echt varken, maar een acteur met een varkenskop op.
Ik gaf op dat congres een demonstratie varkensmassage, zoals we dat op Het Beloofde Varkensland in het echt doen. Het publiek - hoogleraren, onderzoekers, wetenschappers - zat met open mond te kijken. Als ik niet tegelijkertijd een video afgespeeld had. waarin ik daadwerkelijk Vrouw Vos en Aagje masseerde, hadden ze het niet geloofd :-) Maar het was en is toch echt zo en inmiddels zo bekend dat de krasloterij er door geinspireerd raakte.
Leuk!
PS
Er moeten foto's zijn van die varkensmassage performance, alleen ik heb ze helaas niet. Heeft iemand nog wat? Het symposium was op 10 en 11 april 2003 op Boerderij Mereveld in Utrecht
Vrijdag 13 januari 2012
De Dag van Jubelhoorns & Kiloknallermelk...
Vrijdag de dertiende. Niks mis mee. Dolle Mina is op vrijdag de dertiende geboren.Te vroeg, te klein, te zwak. Maar kijk nu eens. Zeventien maanden later.
Ze krijgt echte jubelhoorns. Optimistisch en vrolijk van vorm :-)
Dolle Mina heeft zin in het leven.
Ze ziet er zo goed uit, dat de boer waar ze te vroeg geboren werd, vraagt of ze weer terug naar zijn bedrijf mag. Nee :-) Of hij dan een kalfje van haar mag. Nee :-)
Ik snap wel waarom hij dat vraagt. Dolle Mina groeit uiterst relaxt op bij Familie Bofkont. Een liefdevolle omgang met mensen, in de kudde met wat soortgenoten, een eigen vrijer Mozzarello, goed te eten en te drinken en ze mag doen en laten wat ze zelf wil. Zomer en winter, dag en nacht. Dolle Mina is een vrij koetje.
En ze hoeft mij daar niks voor terug te geven. Zelfs geen melk. Wat wil een koe nog meer?
Als Dolle Mina terug zou gaan naar het melkveebedrijf waar ze te vroeg geboren werd, krijgt de boer een beste melkkoe aan Dolle Mina. Rustig, mak, betrouwbaar en haar nakomelingen zullen die eigenschappen van haar erven. Wat wil een boer nog meer?
Gister stond er een advertentie van Wakker Dier in de landelijke kranten over de evolutie van kiloknallers. Daarom wonen Brutale Griet, Rosamunde en Dolle Mina hier. Om tenminste een paar koetjes een vrij leven te gunnen en te genieten van hun eigenheid, hun warme, zachte wollige wintervacht, hun melancholie. Koeien zijn mysterieuze wezens. Vol geheimen. Hoe ouder ze hier worden (Griet & Rosa straks al 15) hoe meer ik van ze ga houden.
Daarom wonen Zeus, Herman en Mozzarello hier ook. Drie kerels, die als stierkalf niet bij hun moeders konden blijven, omdat wij mensen hebben gezegd dat melk moet.
Voor onszelf dus :-(
En last but not least: Moeder & Zoon.
Rechtstreeks uit de commerciele melkveehouderij. Moeder heeft al een werkend bestaan achter de rug, zo zwaar dat ze er niet tegen bestand was. Ze werd depressief en het ging bergwafwaarts met haar. Met haar adoptiezoon is ze een nieuw leven begonnen bij Familie Bofkont.
Door de komst van Moeder & Zoon worden we allemaal weer eens met de neus op de feiten gedrukt.
En die feiten staan in de advertentie van Wakker Dier.
PS
Hoopgevend:
De boer van Dolle Mina is aangestoken door Familie Bofkont. Hij heeft nu met eigen ogen kunnen zien dat het de moeite waard is om zo'n te vroeg geboren kalfje toch groot te brengen. Laatst vertelde hij dat hij zelf ook aan de slag was gegaan met weer zo'n te vroeg geboren beestje op zijn bedrijf. En met succes! Hij was er trots op :-)
PPS
Speciale koeienworkshop over de Bofkontkoeien van Familie Bofkont.
Alle in & outs over het leven en welzijn van Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Dolle Mina, Mozzarello, Moeder & Zoon (en tegelijkertijd dus over alle koeien en stieren elders). Koeknuffelen, Stierknuffelen, Buffelknuffelen, vachten borstelen, meten hoe zwaar ze zijn, hooi geven, koeienbedden opmaken etc. etc.
Zaterdag 6 mei. Vraag info aan via workshops@familiebofkont.nl.
Donderdag 12 januari 2012
De Dag van Altijd Een Kracht Maken Van De Zwakte...
't Zal niemand verbazen dat er op Kinderboerderij X van wijlen Olijf inmiddels 2 nieuwe biggen wonen. Dat voelde iedereen natuurlijk al op z'n klompen aan komen, maar toen ik er via een buurtbewoonster bericht van kreeg inclusief foto was het toch een schok. Waar Rozijn gebleven is weet ze niet, want ze wil sinds die kwestie met Olijf niet meer naar die Kibo toe.
Het heeft geen zin meer om die hele boel weer op te rakelen. Olijf is ter ziele en er zijn 2 nieuwe biggen. Het straatje van Kinderboerderij X is zorgvuldig schoongeveegd, middels Facebook. En dat was dan dat. Nee, toch niet.
Vanochtend is Broer ontmand. Peter had een collega-dierenarts meegenomen. Omdat de gemiddelde dierenarts weinig tot niks weet van het narcotiseren van varkens, zijn we vandaag begonnen met andere dierenartsen in te wijden in de geheimen van een goede varkensnarcose. Peter's collega Dineke heeft ook een deel van de operatie gedaan. Leuke meid.
Binnenkort worden Sjouk & Aaltje gesteriliseerd. Zij krijgen gasnarcose vanwege de zware buikoperatie. Ook daar gaan we andere dierenartsen bij betrekken. En zo gaan we met Peter Klaver stukje bij beetje dierenartsen en hun assistenten bijscholen. Opdat er geen dierenarts of veearts ooit nog kan denken of zeggen dat slacht beter - want minder stressvol - zou zijn dan euthanasie :-(
En zo is de dood van Olijf niet helemaal voor niks geweest. Ik overweeg zelfs om die vee-arts van Kinderboerderij X ook uit te nodigen. Had 't er nog met Peter over en hij zei ook dat de betreffende man bekend staat om zijn 'subtiele manier van werken'. Peter en ik hebben in het verleden al eens een patient van hem overgenomen. Dat varken was er zo erg aan toe dat euthanasie de enige optie nog was. Maar ook een varken van een andere Amsterdamse kinderboerderij was zo getraumatiseerd na zijn hoefbehandeling, dat die nooit meer de oude geworden is. Er moet een manier zijn om die man op andere gedachten te brengen. En aangezien hij veel Amsterdamse kibo's onder zijn hoede heeft, moet ik wat er gebeurd is maar opzij zetten in het belang van het grotere geheel. Het welzijn van varkens, daar gaat het mij om. Benieuwd of hij de uitnodiging aan neemt...
Broer loopt al weer, heeft al met smaak gegeten, is dus uitstekend gegaan. Moeder & Zoon zijn gechipt. Nu kunnen Moeder's oormerken eruit en zal ook zij gaan horen bij de Orde der Geregistreerde Bofkontkoeien. Keiler & Bert zijn gechipt en Broertje uiteraard.
Dit was vorige week allemaal al gepland, maar moest uitgesteld omdat ik nog steeds niet hersteld ben van die griep. Dat is raar en dus moet ik zelf ook maar eens naar de dokter. Op aandringen van Dennis en Peter. Vooruit dan maar :-)
PS
De prikpil van BabyBig is mislukt. Ze liet het niet toe.
Volgende keer opnieuw proberen :-)
Woensdag 11 januari 2012
De Dag van Pig in Kabul (2)
Wie weet nog van het eenzame varken in de dierentuin van Kabul.Ik blogde er over op 29 december en zou er op terugkomen.
Heb inmiddels geinformeerd naar de mogelijkheden voor Pig in Kabul.
OPTIE 1
PIG NAAR NEDERLAND HALEN
Onmogelijk i.v.m. de MKZ-vrije gezondheidsstatus van Nederland.
Tenzij Mark Rutte defensie inschakelt en het ophalen van Pig tot Nederlands staatsbelang verklaart. En dan nog is het de vraag of het Mark Rutte zou lukken.
Dream on dus...
OPTIE 2
EEN VROUWTJE NAAR PIG BRENGEN Een heel ingewikkeld traject.
De kans dat je haar (of welk ander varken ook) Afghanistan in krijgt is uiterst klein. Er komt bijvoorbeeld ook geen enkele hond Saudie Arabie in, tenzij daar een heeeeeel speciale reden voor is. En dan is een varken sowieso al een verboden dier voor moslims. Maar stel dat je het probeert, wat zou er dan moeten gebeuren?
We praten over een zeug van zo'n 3, 4 jaar oud, omdat ze qua grootte, lichaamsgewicht en ego opgewassen moet zijn tegen Pig. Een jonger varken of big komt dus absoluut niet in aanmerking.
1.
In Nederland bloed van de zeug af laten nemen, bloed laten onderzoeken en zeug vaccineren.
2.
Een hele papierwinkel regelen.
3.
Een diertransporteur inschakelen.
4.
Via diertransporteur een vervoerskist laten maken en inklaren in dierenhotel Schiphol.
5.
Hopen dat alles goed gaat tijdens transport. De zeug zal enorme stress hebben in het vliegtuig, De kans op accute hartaanval van de stress is groot en de kist moet op temperatuur gehouden worden.
6.
Bij aankomst hopen dat de zeug wordt geaccepteerd door de douane, want ondanks al deze voorzorgsmaatregelen kan het daar dan alsnog misgaan.
7.
Dan staat de zeug daar op die luchthaven en moet dus nog naar de dierentuin vervoerd worden. Welke moslim wil een varken vervoeren? Varken kan wederom alsnog geweigerd worden. En wat dan? Want je krijgt de zeug het land niet meer uit (zie punt 1 Mark Rutte).
BIJ AANKOMST IN DIERENTUIN
1.
Stel dat je zeug wel de dierentuin in krijgt, dan moet er een apart onderkomen zijn voor de zeug, anders maakt Pig meteen gehakt van haar. Het plaatsen van vreemde varkens bij elkaar heeft veel voeten in de aarde en kan een paar maanden in beslag nemen.
2.
Als Pig het vrouwtje - ondanks alle goede begeleiding om het vrouwtje in te burgeren niet accepteert - moet er dus een permanent eigen onderkomen zijn voor het vrouwtje, inclusief een nachthuis, buitenruimte, modderpoel etc.
3.
Is die extra ruimte daar dan en de wil om de twee varkens gescheiden van elkaar te willen blijven verzorgen voor de rest van hun leven?
4.
Als Pig en het vrouwtje wel een stel worden, zullen hun biggen opgevoerd worden aan de wilde dieren van de dierentuin.
Willen we dat?
Ik niet.
KOSTEN
Kist en vervoer 4000 euro.
Exclusief kosten van de papieren
Exclusief retourticket Kabul voor de begeleider
Exclusief verblijfkosten van de begeleider gedurende de 'wittebroodstijd' van Pig en zijn vrouw.
Dit zijn dus schrikbarende bedragen.
Heb inmiddels overdacht wat er nog wel kan voor Pig. De verslaggeefster van de Volkskrant die het stuk over Pig schreef, gaat in maart weer naar Kabul. We hebben afgesproken dat als ze daadwerkelijk bij Pig staat, we telefonisch contact zullen hebben. Dan vraag ik haar Pig, zijn gedrag en zijn leefomgeving te omschrijven en vertel ik haar waar ze op moet letten. Wie weet of we dan wat voor Pig kunnen betekenen. Als dat al nodig is, maar daar kom ik ook nog op terug...
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 10 januari 2012
De Dag van De Liefde Doet Altijd Haar Eigen Zin...
Vannacht rond een uur of half drie liep Juffrouw Loes buiten te spoken. Dat doet ze wel vaker 's nachts. Ze is een wildzwijn nietwaar? Om half zes hoor ik ergens een telefoon, daarna een brul en gebonk op de deur. Juffrouw Loes gesignaleerd op het parkeerterrein bij de flats in Uithoorn!Het was Martin die Juffrouw Loes daar aantrof, op weg naar z'n werk (Martin hoort als los/vaste kracht bij de crew van Familie Bofkont).
Het eerste dat ik doe is de politie bellen. Waren al op de hoogte. Toen ik nog snel riep dat ze heel mak is (o god, als er maar geen bange agent z'n pistool trekt) schaterde hij het uit: "we zijn al bezig haar kunstjes te leren!"
Bus leegrausen, voerzakken de melkerij ingesmeten. Snel, snel, Juffrouw Loes moet gehaald! Bus achteruit door het hek heen, boem, o help, maakt niet uit, kijk later wel, de dijk op, linksaf naar Uithoorn, o nee, rechtsaf want het zwaailicht van de Bofkontbus past niet onder het fietstunneltje. Snel! Snel! Dijk af, provinciale weg op, plankgas naar Juffrouw Loes. Telefoon. Poilitie: "We staan hier bij Het Beloofde Varkensland". "Ja" roep ik, nog 5 minuten, zijn er zo!"
"Nee, we staan hier". We staan hier? En Juffrouw Loes dan? Hebben ze die op dat parkeerterrein achtergelaten? "Dat zwijn staat hier" herhaalt de agent. "Bij Het Beloofde Varkensland".
Teruggescheurd naar de boerderij.
Staat de politie inderdaad op de pikdonkere oprit met een kletsnatte Juffrouw Loes in de koplampen. Wat er precies gebeurd is, werd niet helemaal duidelijk, maar ik begreep dat de agenten voorzichtig hadden geprobeerd Juffrouw Loes wat op te drijven (ze durfden natuurlijk de auto niet uit :-)) en toen zou Juffrouw Loes voorop gelopen zijn. Politieauto achter haar aan. Toen verdween ze uit het zicht. Even later dook ze weer op. Niet voor, maar achter de auto. De agenten reden zachtjes door met Juffrouw Loes in hun kielzog. En zo kwamen ze vanzelf op Het Beloofde Varkensland aan.
Juffrouw Loes had de rollen omgedraaid. In plaats van dat zij opgedreven werd, dreef zij de politie-auto richting boerderij :-)
Ze stond er teleurgesteld bij. Weer geen vent gevonden! Arme Juffrouw Loes. De prikpil blijkt uitgewerkt. Ze is berig. Dat verklaaart alles. De dagen lengen, Juffrouw Loes is 4 jaar, ze wil een vent en liefdesbabys! En daarvoor gaat ze door roeien en ruiten. Die Juffrouw Loes. Wat nu? Ze is vaker op stap geweest. Drie keer is de politie er aan te pas gekomen. Drie keer zijn er geen ongelukken van gekomen. Maar ik moet er niet aan denken, nee, daar wil ik niet eens aan denken.
O Juffrouw Loes. Wat moet ik nou met jou?
Want De Liefde Doet Altijd Zijn Eigen Zin...
Liesbeth List zingt Theodorakis, volgens mij voor Juffrouw Loes :-)
Als je trouwen wilt met mij
'k Zal eilanden voor je ontdekken
En een haven van schepen erbij
Als je trouw, als je trouw, als je trouwen
Als je trouwen wilt met mij
'k Zal luipaarden voor je gaan vangen
En een sneeuwwitte ijsbeer erbij
Als je trouw, als je trouw, als je trouwen
Als je trouwen wilt met mij
'k Zal een gouden ballon voor je kopen
Met een zilveren mandje erbij
Als je trouw, als je trouw, als je trouwen
Als je trouwen wilt met mij
'k Zal een marmeren huis voor je bouwen
En een vijver van spiegels erbij
Als je trouw, als je trouw, als je trouwen
Als je trouwen wilt met mij
'k Zal een held van een zoon voor je maken
Met een droom van een dochter erbij
Als je trouw, als je trouw, als je trouwen
Als je trouwen wilt met mij
Want de liefde doet altijd z'n eigen zin
En dat is wat ik hier heb verteld
(luister hier naar Als je trouwen wilt met mij)
Maandag 9 januari 2012
De Dag van Zondag zonder Zorgen...
Zware week achter de rug. Slapeloze nachten door diep tragisch mensenleed en verschrikkelijk verborgen varkensleed, waar ik intensief bij betrokken was geweest (over beide later meer). Maar de show must go on en zo struikelde ik de Familie Bofkont Workshop in. En die bracht onverwacht soelaas.De eerste Familie Bofkont Workshop van 2012 was er een om uit te kijken naar de rest van het jaar. Er zaten bekende gezichten bij (sommige vrienden van Familie Bofkont komen wel 4x of nog vaker per jaar) en dat gaf meteen al een vertrouwd gevoel. Een groep leuke mensen, de jongste nog geen 10, de oudste 82, die 'ontvoerd' was door een schoonzus en haar geluk niet op kon: "Dit had ik nou ook gewild toen ik 40 was! Had ik dat maar gedaan!" (maar zij wist niet wat voor verborgen varkensleed je er als varkenshoedster gratis bij cadeau krijgt en daar hield ik wijselijk mijn mond over).
Want een zondag bij Familie Bofkont is voor bezoekers een zondag zonder zorgen.
Een dagje Familie Bofkont is een dag puur geluk.
En door dat geluk werd ik zelf ook weer verrast, want toen we na de koffie & koek in de biggencreche de wereld van Familie Bofkont betraden, liepen we tegen een ontroerend tafereel aan. Daar lag Zoon bij Dolle Mina en Mozzarello! Hoe hij daar lag, wat ging daar veel van uit. Een belangrijk moment. De eerste keer dat hij dat deed, dat dat mocht, en uit alles kon je zien dat hij zichzelf geaccepteerd voelde door Familie Bofkont. Mozza & Mina dachten er precies zo over. En dat niet alleen. Aan Zoons andere kant lagen Moeke & de Biggen, ook al zo op hun gemak. Daar lag Zoon met dat hartje op z'n mooie kopje (wat wordt dat een beauty!), trots, ontspannen, vanzelfsprekend. Pure liefde. Zoon Hoort Er Bij!
In het Oudemannetjeshuis hing ook al zo'n bijzondere sfeer. Billie Bofkont weer zo aandoenlijk met z'n praatjes, Mannetje Bromsnor zoals altijd wat mopperend op de achtergrond en Theo zowaar in een zorgeloze bui. Geen angstig gehuil (een erfenis van zijn verleden door verborgen varkensleed), maar interesse op een afstandje voor zijn bezoekers die daar zaten met lekkere stukjes appel. En toen kwam Rosamunde ook even buurten. Ze stak haar lieve oude hoofd naar binnen en zag dat het goed was. De kinderen verwenden haar en Herman met plukken hooi.
Binnen bij de kachel was er warme chocolademelk met slagroom (volgende keer eens met soyamelk en soyaroom proberen, goeie tip van Maya) en in de Varkensmassagesalon kroop iedereen tegen de tevreden varkens aan. Het meisje van 10 raakte niet uitgepraat over Familie Bofkont en de dame van 82 zei "dankjewel kind" tegen mij, en toen ik lachte, verontschuldigde ze zich. Nee, riep ik. Juist heerlijk, want als je geen ouders meer hebt, word je nooit meer kind genoemd.
Bofkontvrienden Wendy & Patrick brachten een nieuwjaarspakket mee met o.a een zwaar varken, op bestelling gemaakt. Beeldschoon en heerlijk, heb voorzichtig wat uit de onderkant gesneden, zo zonde anders, vegaspekkies uit Amerika, een gouden zakje met pecunia, een envelop met inhoud van hun buren, wortelen voor Herman en nog veel meer. En op de valreep kwam Erin nog even langs met een tegoedbon voor de schoonheidsspecialiste: "Alsjeblieft. Eens iets alleen helemaal voor jezelf om even bij te komen."
Wat een timing :-)
's Avonds ging de tamtam al op twitter door een hartekreet van een Familie Bofkontvriendin:
Zondag 8 januari 2012
De Dag van Friends 4 Ever...
Zaterdag 7 januari 2012
De Dag van Workshop Koeiengeluk bij Familie Bofkont...
Zijn jullie eigenlijk vegetarisch of veganistisch werd me gister gevraagd.O jee, de lakmoesproef, dacht ik meteen :-)
Ik somde braaf op: geen vlees en vis (kost moeite), geen melk en kaas (gelukkig niet, bah!) soms een eitje van eigen Golden Girls en 2x per jaar een ijsje :-)
Zijn jullie dan ook fel tegen dierlijke produkten of kunnen jullie nog wel met vleeseters door een deur, werd daarop de tweede vraag. En hup daar ging ik weer: Wie komt er bij Familie Bofkont? Carnivoor, vegetarier, veganist, slager, boer, etc. Iedereen is onder de indruk van de Bofkonten. Bewustwording. Telegramstijl in 140 tekens.
De vraagstelster was gerustgesteld. De lakmoesproef bleek niet mij te betreffen maar haarzelf! Nu kon ze toch naar Familie Bofkont, terwijl ze vlees at, weliswaar aan alle kanten verantwoord vlees, maar ja toch vlees, twitterde ze.
Groot misverstand dat je niet bij Familie Bofkont zou mogen komen als je vlees eet. Juist vleeseters en professionals uit de vleessector zijn welkom. Die staan versteld van de beesten zoals ze hier mogen zijn wie ze zijn. Zal nooit vergeten wat de 40 professionele vleesboys tegen me zeiden na afloop van de workshop: "We hebben een moordmiddag gehad, want jij weet alles nog van varkens en hun gedrag en wij weten alleen nog maar van dode onderdelen en geld". Deze uitspraak staat sindsdien op de toptien van Familie Bofkont Evergreens :-)
Trouwens 2xper jaar een ijsje is niet omdat ik zo heilig ben hoor, maar omdat ik ziek word van ijs en slagroom, helaas :-( Gelukkig heb ik soya yoghurt ontdekt en omarmd en gaat een vriendin nu soya-ijsjes voor me maken.
Hoe ik mezelf dan noem, werd er weer door een ander gevraagd.
Nou geen vegetarier in ieder geval, omdat daar een levenstijl bijhoort die ik niet leef.
Ik noem mezelf gewoon een afgekickte vleesjunk.
Dezelfde avond kwam er zo'n leuke mail op binnen:
Op twitter las ik net je stukje over "bewustwording". Toen ik 3,5 jaar geleden zelf 2 varkentjes kreeg, werd ik me pas bewust van hoe lief, ondeugend en intelligent deze dieren zijn. En dat dezelfde dieren gefokt en gemest worden onder vreselijke dieronvriendelijke en waardeloze omstandigheden alleen maar voor de vleesproductie. Ik heb toen het varkensvlees vaarwel gezegd, kip at ik toch al niet, behalve eitjes van onze eigen scharrelkippen!
Toen ik voor het eerst (op 7 mei 2011) kennis maakte met de Bofkontfamilie vroeg jij: wie is er vegetariër? Er waren er enkele bij, en toen dacht ik: wat ben ik? Een halve vegetariër, nee, dat kan niet, ik eet wel rundvlees, zij het met een schuldgevoel! Toen ik kennis maakte met jouw mooie kudde blije koeien werd ik mij bewust dat vlees eten niet nodig is en ik heb ook het rundvlees en de melkprodukten afgezworen, er zijn zoveel prachtige alternatieven!
Dus Dafne, dankzij jou en je bofkonten weer een vleeseter minder (had ik dat niet 30 jaar eerder kunnen doen) maar beter te laat dan nooit denk dan maar! Dus als ik de volgende keer op de workshop kom en je vraagt: wie is er vegetariër, dan zeg ik volmondig: ja, ik, sinds 7 mei 2011, dankzij de Familie Bofkont!
Ja ik, sinds 7 mei 2011, dankzij de Familie Bofkont!
Wat een uitspraak. Met datum en al genoemd, als een officieel keerpunt in haar leven :-) En het leuke is dat ook mijn 'mooie kudde blije koeien' daar aan bijgedragen hebben. Dat het varken op de kaart is komen te staan, komt omdat we daar - en velen met ons - zoveel energie in gestoken hebben. Dat zei laatst een dame uit Peru hier nog, dat het opvallend is dat varkens in Nederland zo populair aan het worden zijn.
Datzelfde wil ik ook voor de koeien gaan doen. Zeus en Herman. Wie wordt er nou niet verliefd op die twee womanizers? Wat Zeeman als publieke figuur voor de varkens is, kunnen Zeus en Herman voor koeien, kalveren en stieren gaan worden. Laten de ossen van Familie Bofkont die kar maar gaan trekken.
Dat brengt me meteen terug naar de dolle stier uit Hengelo, die twee broers doodde van de week. Ik had beloofd er nog op terug te komen in een blog en alle vragen te beantwoorden. Inmiddels heb ik iets anders besloten. Vanwege de verwarrende berichtgeving en alle vragen en meningen over dit verschrikkelijke ongeluk, wil ik hier heel zorgvuldig en genanceerd op in gaan. Dat kan alleen in een dialoog. Geen twitter, mail of weblog kan daar tegen op.
Daarom 6x per jaar een koeienworkshop bij Familie Bofkont, die alleen maar gaat over Brutale Griet, Rosamunde, Zeus, Herman, Dolle Mina, Mozzarello, Moeder & Zoon. En daarmee over alle koeien, kalfjes, stieren en ossen van de rest van de wereld. Voor leuke, intelligente mensen, die naast het knuffelen in staat zijn en het interessant vinden om te denken over dieren.
Heerlijk om daar dan eens uitgebreid de tijd voor te kunnen nemen.
De eerste Koeienworkshop zal zijn op zondag 6 mei 2012. Mooie datum. Net tussen de verjaardagen van Brutale Griet (1 mei 1997) en Rosmaunde (10 mei 1997) in. Ere wie ere toekomt. Zij waren de eerste dieren van Familie Bofkont (12 mei 1997). In mei worden ze 15 en zijn dan ook 15 jaar bij Familie Bofkont. Mooi begin van een hele nieuwe serie workshops.
Een vraag wil ik wel vast beantwoorden met betrekking tot de dolle stier.
Of de 'stieren' van Familie Bofkont ook gevaarlijk en onberekenbaar kunnen gaan worden?
Nee. Om te beginnen omdat onze stieren ge-ost zijn.
En ten tweede omdat ze mensen als hun kudde zijn gaan beschouwen vanwege het lichamelijke contact: het aaien, het borstelen, het buffelknuffelen etc.
Is er dan geen enkel gevaar, ook niet voor kinderen?
Nee, als je weet hoe je met grote ossen en koeien om moet gaan
is er geen gevaar, maar geluk.
En dat ga ik jullie dus leren in die workshop.
Noteer maar vast:
ZONDAG 6 mei 2012 - Workshop Koeiengeluk bij Familie Bofkont!
Vrijdag 6 januari 2012
De Dag van Familie Bofkont maakt School (2)
Vandaag is Juffrouw Loes jarig, 4 jaar geworden alweer. Ik ga straks een polderwandeling met haar maken, daar doe ik haar het meeste plezier mee :-)
Inmiddels contact gehad met de docent dierhouderij. Bleek ook zo'n moeite gehad te hebben met de les 'Geboortezorg Biggen', destijds tijdens haar eigen opleiding, dus dat schiep meteen een band :-) Aardig mens. We spraken dezelfde taal. Het moet anders, maar hoe in godsnaam als het blijft hangen in economische motieven. En vervolgens toch doorgaan met het blijven zoeken naar oplossingen. Want ook zij vertelde wat ik al uit de monden van tig boeren heb gehoord dat het geen pretje is om te moeten castreren en couperen. Ze was ook blij met de verhalen over La Mama & Edwin en Moeder & Zoon.
De les Familie Bofkont is over een paar weken op school (3e en 4e klas). Ik heb voorgesteld om vervolgens in het voorjaar een bezoek te brengen aan Familie Bofkont. "Dat zou geweldig zijn! Dan kunnen we misschien zelf ook met de varkens knuffelen?" Misschien! Helemaal zeker! Laat die bussen met agrarische jongens en meiden maar komen :-)
En op haar beurt nodigde ze mij uit om met extra vragen te komen voor de Familie Bofkont opdracht. Daar ga ik eens even voor zitten. Zij heeft zelf al 7 goede concrete vragen geformuleerd. Eens kijken wat ik daar nog aan toe te voegen heb.
En hier wat reacties van blije mensen:
Dit is supernieuws! Erover nadenken is begin van willen verbeteren.
Familie Bofkont maakt School :-) joehoeoeoeoeoe hier word ik blij van :-)
Familie Bofkont maakt School :-) wat een geweldig nieuws!
Fantastisch! En weer een steen verlegd in een rivier op aarde Familie Bofkont maakt School
Wat een geweldige doorbraak! Je maakt me een gelukkig mens!
Zojuist stort ik mij op mijn dagelijks terugkerende ritueel het logbok van de familie Bofkont lezen, en wat zie ik... een agrarische VMBO docente die een officiële opdracht geeft om de diervriendelijke benadering van jouw werkzaamheden te bestuderen?! Ik begrijp dat je door het dolle bent, want wat een stap. Ik heb veel bewondering voor deze leerkracht die dit aangaat, want ik kan me niet anders voorstellen dan dat er ook van binnen uit geprutteld zal zijn. Welgefeliciteerd jij ook met de volharding die je Fries maakt :)
Wat een fantastisch resultaat dat je site als lesmateriaal wordt gebruikt. Ik hoor de discussies al aan tafel bij al die gezinnen. Je hebt gelijk dat het hier gaat beginnen, ook al zullen ze beginnen met eerst te ageren later zullen ze terugdenken aan deze les en dit huiswerk. Ik ben ervan overtuigd dat je website indruk op ze maakt als je de gelukkige gezichten ziet van jouw bofkonten moet je dat wat doen, ook als je ouders een varkensfokkerij hebben of een melkveehouderij. Ik hoop het je mee dat dit het een doorbraak wordt, je staat op de kaart!!
Ik geniet ook wel erg hoe jij je achtergrond als communicatiedeskundige in feite inzet om de wereld een stukje te verbeteren, te beginnen met je eigen bofkonten, maar in principe voor elk levend beest.
Gefeliciteerd!!! Wat een geweldig nieuws. Dat is inderdaad een fantastische doorbraak. En terecht. Wie kan agrarische leerlingen nu beter iets leren over de omgang met varkens dan jullie?!?! Dat heeft deze docente heel goed aangevoeld. Wauw, fantastisch. Dat het maar veel navolging mag krijgen. En uiteindelijk..... de norm worden voor alle toekomstige agrariërs. Dit bewijst maar weer eens hoe belangrijk het is wat jullie doen. Niet alleen voor de uitverkoren Bofkonten, maar ook minstens zo belangrijk voor alle dieren die niet zoveel geluk hebben om ooit bij jullie te belanden. Ik ben (blijf) trots op jullie!
Wat een grandioos nieuws, Dafne, van harte gefeliciteerd, dat doet ons allemaal ontzettend goed. Dit is een MIJLPAAL!!!! Geweldig goed en leuk!
Gedachtegoed Familie Bofkont op school. Ik ben heel blij voor je. En ik hoop heel stiekem dat er meer scholen/instanties mogen volgen.
En nu met Feestvarken Juffrouw Loes de polder in.
Daarna mag ze trakteren.
Wel verantwoord snoep. Alle Bofkonten een appeltje :-)
Donderdag 5 januari 2012
De Dag van Familie Bofkont maakt School :-)
Ik ben door het dolle heen. Wat is er aan de hand? Op een scholengemeenschap in de Achterhoek, wordt het gedachtegoed van Familie Bofkont ingezet als lesmateriaal voor het vak dierhouderij! Ter afronding van de les Varken krijgen de leerlingen - kinderen van boeren - de opdracht om zich te gaan verdiepen in het leven van Familie Bofkont.Ik kreeg een mail van de docent dierhouderij. Of ik het goed vind dat de site van Familie Bofkont wordt ingezet als lesmateriaal. Of ik dat goed vind? Ik ben in alle staten! Want hier doe je het voor. Al die jaren sloven en ploeteren en dan ineens ontdekt te worden door het agrarisch onderwijs. Mooier dan dat kun je niet wensen.
"Als docente dierhouderij op het VMBO vind ik het belangrijk dat de leerlingen (+/- 15 jr, afkomstig van het platteland, kinderen van veehouders) ook op een andere manier tegen de gangbare landbouw aankijken dan de manier die ze 'van huis uit' meekrijgen."
Ik kan wel janken. Zou er dan toch wat beweging in kunnen komen? En het mooiste is: ik ben er niet heen gegaan om ze te 'bekeren'. De docente heeft Familie Bofkont zelf ontdekt. En als de verandering ergens moet beginnen is het bij de leerlingen in het agrarisch onderwijs.
"Wát JIJ van de professionele dierhouderij vindt mag jij helemaal zelf weten, het is wel belangrijk dat jij ook eens leest en ziet wat anderen erover vinden. Er zijn veel mensen en organisaties die op komen voor de dieren in de bio-industrie, omdat ze vinden dat het ook anders kan. Zo ook Dafne Westerhof. Zij redt dieren uit de bio-industrie en voert actie voor een diervriendelijker bestaan. Zij heeft een geheel eigen wijze waarop zij aandacht vraagt voor haar standpunten en onderdeel hiervan is de Familie Bofkont.
Ga naar de website: www.familiebofkont.nl en bekijk deze site goed.
Opdracht: maak een verslag over deze website en beschrijf hierin de volgende punten:"
Die punten kan ik nog niet noemen, dat zou flauw zijn, de les moet nog gegeven worden. Maar de leerlingen moeten zich middels een 7-tal stevige vragen grondig in de missie van Familie Bofkont gaan verdiepen, anders vinden ze de antwoorden niet. En heel belangrijk, ze worden hiermee uitgedaagd tot nadenken over de veehouderij.
Niet dat het nu een gelopen race is, helemaal niet, uit ervaring weet ik dat er enorm veel weerstand zal komen, juist door die jongen mensen, maar dat geeft niks. Dit is de eerste stap. Wat een dapper initiatief van die docent dierhouderij!
Dit is het resultaat van een langdurige samenwerking. Niet alleen de harde werkers van ons vaste Bofkontteam, maar juist ook door alle vrienden van Familie Bofkont. Zj hebben de Familie Bofkont Workshop gevolgd - en blijven terugkomen, zodat de Bofkonten kunnen blijven eten, drinken en gelukkig zijn.
En niet te vergeten de mensen die Familie Bofkont op afstand steunen, de kosten vliegen hier de pan uit, dus dat is heel erg welkom.
Het jaar 2012 had niet mooier kunnen beginnen.
Dank, dank, dank allemaal.
We gaan door!
PS
Ook de boeren hebben al een stap gezet. Neem boer Edwin, boer Henk en boer Johan. Zonder hen zouden La Mama, Edwin, Dolle Mina, Moeder & Zoon hier niet geweest zijn :-)
Hoera! Naar Familie Bofkont!
Woensdag 4 januari 2011 - middag
De Dag van Wie Is Toch Die Man...
Laatst zo'n leuke familie op de workshop.Het meisje - dol op varkens - had haar familie meegesleept.
Kijk haar nou eens liggen zo lekker tegen Zeeman aan.
Zij zal zich nooit hoeven afvragen 'wie toch die man is die op zondag het vlees komt snijden'. Bij Familie Bofkont gaat het over andere zaken. Veel belangrijkere :-)
Op Het Beloofde Varkensland gaat het over:
'Kijk dat is mijn vader die op zondag Zeeman komt aaien!'
Toen ze weggingen voegde vader me nog toe dat hij wel vaker zou komen met z'n dochter. Waarop zij riep dat ze me later wil opvolgen. Mooi.
Dan is dat ook vast geregeld :-)
Woensdag 4 januari 2012
De Dag van De Dolle Stier...
Op maandagavond kwam het eerste bericht over een afschuwelijk ongeluk in Hengelo. Twee mensen gedood door stier, waarschijnlijk de boer en boerin. Ik kon er moeilijk van slapen.Dinsdagochtend bleek het om twee broers te gaan, die maandagavond een pasgeboren kalfje bij hun moeder wilden weghalen. De stier die in dezelfde stal stond, was vervolgens door het hek heengebroken en had de twee mannen gedood. Een van de echtgenotes had de broers daar aangetroffen, sloeg alarm, de mannen werden nog gereanimeerd, maar stierven ter plekke.
Deze gruwelijke gebeurtenis werd geduid door een dierenarts die zorgvuldig in de media uitlegde waarom die stier daar stond, en dat je als boer altijd 'ogen in je rug' moet hebben, omdat je het nooit weet met een stier. Later op de dag kwamen daar nog meer berichten bij, andere versies met aanvullingen.
Maar vanochtend is er weer een nieuwe versie. Waarom er steeds wat nieuws op de proppen komt, lijkt me niet meer dan logisch. De familie van de broers zal in shock verkeren. Wat zich daar heeft afgespeeld in die stal zal met geen pen te beschrijven zijn. De woedende stier, de stervende broers, de verwondingen, de chaos, de paniek van de (mogelijk ook verwonde) koeien, de ravage, je moet er even helemaal niet aan denken. Logisch dat je dan niet meer alles op een rijtje hebt en de media niet helder meer kunt informeren. Daar komt bij dat je als verslaggever ook inzicht moet hebben in het reilen en zeilen op een melkveebedrijf.
Werd er in eerdere berichten vanuit gegaan dat de broers een kalfje kwamen halen, nu blijkt het drama een heel andere oorzaak te hebben gehad. De broers wilden de stier komen afscheiden, in een ander gedeelte van de stal zetten, omdat het dier de volgende dag naar de slacht zou gaan. En daar is het mis gegaan. Heeft dus niks te maken met kalfjes en moederkoeien.
Ik kreeg er veel vragen over. En beloofde er vandaag over te bloggen.
Maar die vragen zijn wel gebaseerd op de eerste berichtgeving, die van boer-komt-pasgeboren-kalfje-bij-moeder-weghalen-en-wordt-daarom-door-stier-gedood.
Vraag 1
"En waarom moet die stier dan afgemaakt?"
Vraag 2
"Hoe kijk jij er tegen aan? Het lukt mij niet een mening te vormen."
Vraag 3
"Ik vraag me af: waarom mogen dieren gewoon worden 'afgevoerd'/ 'afgemaakt', alsof mensen betere soort zijn? Als je mijn baby bij me had weggehaald, dan had je het ook met mijn man en mijn broer aan de stok gekregen. Waarmee ik niets wil afdoen aan het verdriet van de nabestaanden. Zeker niet."
Vraag 4
"Nog een vraag en dan hou ik erover op: Heeft de koe haar kalfje teruggekregen?"
Hier is het huidige bericht.
De laatste stand van zaken. Lees dat eerst even.
Mogelijk komen daar weer nieuwe vragen op. Die wacht ik even af.
En wie weet komen er vandaag weer nieuwe berichten bij.
Morgen deel 2 dus.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 3 januari 2012
De Dag van de Bull Market & het Bofkont Ras...
Wie thuis is in de wereld van het grote geld weet wat een Bull Market is. Maar het feit dat Familie Bofkont nu een 'eigen' bos heeft op de Zuidas, komt omdat de Zuidas geen Bull Market meer is, maar een Bear Market.Toch heb ik mijn contacten op de Zuidas een Bull Market toegewenst voor 2012, in de wetenschap dat die nog wel eventjes op zich laat wachten :-) Paradoxaal: hoe langer de Bear Market aanblijft, hoe langer de Bofkonten van hun bossie kunnen blijven genieten :-)
2012
'always look at the bright side of life'
Varkens brengen van oudsher geluk.
In veel landen geeft men elkaar op Nieuwjaarsdag een varkensbeeldje cadeau.
Mijn makke bullen Herman en Zeus kijken nieuwsgierig en vol verwachting naar Biggie. Wie weet wordt dat varkensgeluk wel weer een stap richting Bull Market :-)
Alle goeds voor 2012!
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
Op de plek van het Bofkontbos hadden allang hoge kantoorgebouwen moeten staan vol flitsende activiteiten die de economie draaiende hadden moeten houden.
Maar de bouw ligt op z'n gat en daarom staan al die prachtige bomen daar nog, bijna een hectare oerbos midden op de Zuidas. Keiler en Bert vallen dus met hun neus in de boter.
Aanstaande donderdag komt Dokter Peter om Keilertje en Bertje te ontmannen. Het wordt tijd. Bert - eerst de helft van Keiler - groeit de pan uit en wordt al erg mannig.
Keiler is ook een baasje. Ik had hem dolgraag samen met Wilde Sjouk en een nestje liefdesbaby's gezien. Maar dat is onverantwoord. Niet in de laatse plaats vanwege de kosten die de extra bofkontjes weer met zich mee zullen brengen. Met pijn in m' n hart moet ik dus afscheid nemen van dat idee.
Stel je voor! Een heel nieuw ras! Het Bofkont Ras!
Samensmelting van Keiler & Wilde Sjouk = wild x bio-industrie.
Wat had ik die kleine Bofkontjes graag in het Bofkontbos willen zien rondrennen. En wat een kansen voor voorlichting en educatie voor scholen, universiteiten, biologen, noem maar op.
Maar helaas... [ tenzij zich nog heel snel een hoofdsponsor aandient :-) ].
Maar Keiler en Bert gaan sowieso een prachtig leven tegemoet in het Bofkontbos. Zodra ze hersteld zijn van de ingreep (volgens het Bofkont-protocol onder volledige narcose met langdurige nabehandeling met pijnstilling), verhuizen ze naar het Bofkontbos. Ik verheug me om Keilertje zijn natuurlijke habitat terug te geven. Wat zullen ze daar kunnen keten, die twee! Ze renden hier gister al de hele tijd als dollen achter mekaar aan. Luid blaffend. Een feest om te zien. En niemand hoeft zich zorgen te maken: in hun Bofkontbos krijgen ze menselijk gezelschap. Dag en nacht.
PS
Bull Market = opgaande markt.
Een stier zet zijn hoorns ergens onder tijdens het gevecht - van laag naar hoog dus...
Bear Market = neergaande markt.
Een beer geeft een doodklap met z'n voorpoot naar beneden - van hoog naar laag dus...
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |