Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesTeambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Maandag 31 januari 2011
De Dag van de Bruidegom als Boer...
Guus kom naar huus want de koei'n staan op spring'n,de varkens moeten vreten en het hooi moet van het land.
Dat hadden ze leuk voor hem bedacht, de vrienden van de bruidegom.
Een vrijgezellenfeest op de boerderie.
Ze kwamen bierdrinkend binnen.
Maar tegelijkertijd werd er hier een vracht strobalen afgeleverd.
Bruidegom kon meteen aan de ploeg. Niks bier.
Er moesten namelijk 300 strobalen gelost worden.
En vlug ook, want Dolle Mina en Mozzarello stonden te loeien om hun melk,
dus voor ze het wisten stonden de bruidegom en zijn gevolg strobalen te sjouwen.
Allemaal stadse heren, ex studenten met sjieke beroepen als psychiater, arts, advocaat etc.
Keurige handen, niet bestand tegen het boerenwerk.
Met stevige werkhandschoenen aan ging het ineens een stuk beter :-)
Daarna melk geven aan de kalfjes en toen pas zelf aan de koffie met koek.
Zo doe je dat als boer. Het werd een hilarische middag.
Zaterdag 29 januari 2011
De Dag van Herman's Tweede Verjaardag...
Vrijdag 28 januari 2011
De Dag van Lekker puh...
Bij het opruimen kwam ik ineens een heel oude krant tegen.Waarom had ik die eigenlijk bewaard?
O ja, Brutus stond erin.
November 2005.
Dubbele pagina over zijn leven en naderende einde.
En een megafoto van zijn grote lichaam, verdeeld in vakjes.
Wie koopt een stukje van de levende Brutus, want dan hoeft ie niet dood,
dat was de teneur van het artikel.
Ook een paar insertjes met commentaar van zomaar wat mensen.
Lang niet iedereen was enthousiast dat ie bleef leven, lees ik.
Dat was ik al weer vergeten.
Ik kreeg ineens heel veel zin om m'n tong tegen die mensen uit te steken:
Brutus leeft nog steeds, lekker puh!
Betty Noordzij
"Ik vind het echt onzin," laat Betty Noordzij (38) uit Kamerik weten.
"Tegenwoordig kun je allerlei dieren adopteren."
Noordzij ziet niks in deze ontwikkeling. "Zo'n varken hoort in een hok."
Dat slager Zwetsloot geregeld een ronde met Brutus maakte, sprak de 38-jarige ook niet aan.
"Ik vond het een beetje aso. Het beest scheet alles onder."
Sabine van Dam
"Ik hou zelf niet van varkens," zegt de 28-jarige Sabine van Dam uit Woerden.
"Maar ik vind het wel een lief idee dat Brutus is gekocht en zodoende gered is van de slacht."
Volgens van Dam heeft Brutus dit 'verdiend.'
"Hij is opgegegroeid tussen de mensen. Hij heeft een leuk leven gehad.
Dan zou het toch zielig zijn als hij naar het slachthuis moet."
Stefan Scholtes
"Het is misschien een leuk idee om een varken te adopteren,
maar ik vind het een beetje raar en onnodig", zegt de 16-jarige Stefan Scholtes uit Woerden.
"Van mij mag Brutus gewoon naar de slacht.
Ik ga al helemaal geen geld betalen voor een stukje varken om vervolgens in leven te houden.
Een varken hoort bij een boer om uiteindelijk naar het slachthuis te gaan."
Hans van 't Hooft
Hans van 't Hooft (61) uit Kamerik vond het leuk dat Brutus regelmatig langs zijn raam kwam wandelen. "Maar een keer heb ik hem uit mijn tuin moeten trekken.
Met zijn dikke poten zorgde die al snel voor veel schade."
Volgens van 't Hooft was Brutus een bezienswaardigheid.
"Ik vind het dan ook wel een goed idee dat hij niet naar het slachthuis moet.
Het beest is bovendien meer met mensen bekend dan met dieren.
Laat 'm nog maar lekker een poosje leven."
Donderdag 27 januari 2011
De Dag van La Mama & Arie Bombarie...
Arie Bombarie heeft een neus voor vele zaken.
Maar vooral voor de berigheid van La Mama.
Als het weer zover is en La Mama toe is aan de stareflex (laatste fase van de berigheid),
staat Arie Bombarie altijd prompt aan haar zijde.
Het begint zo langzamerhand een heel ritueel te worden.
La Mama is berig en Arie Bombarie werpt zich op als haar persoonlijke verwenner.
Hij duwt en port met zijn snavel in haar zij, bijt in haar flanken,
en La Mama vindt het allemaal even fijn.
Zolang ze berig is, dat wel.
Geen wonder. Beren zat op Het Beloofde Varkensland,
maar geen intacte meer, dus een beetje behelpen met een gans, La Mama zit er niet mee.
Nu is Arie Bombarie wel een mannelijke gans,
misschien dat ze daarom graag deze uitzondering maakt.
Want een man is een man nietwaar?
Laatst trof ze het helemaal.
Arie Bombarie had precies de goede plek te pakken
en hup daar ging La Mama tegen de vlakte.
Na 170 biggen in de varkenshouderij was het volgens de boer nog maar de vraag
of La Mama nog berig zou worden. Of in ieder geval een stuk minder heftig, dacht ie.
Maar nee.
La Mama voelt zich eens per maand nog steeds een jonge boerenmeid,
maar dan eentje die nu dan ook om de bulten mag springen.
Om de bulten springen, zei mijn oma altijd, als we bij haar op het erf liepen te klieren.
Ga maar om de bulten springen, riep ze dan tegen ons.
En dat deden we maar al te graag.
Woensdag 26 januari 2011
De Dag van Boy George
Dinsdag 25 januari 2011
De Dag van Kalverliefde
Maandag 24 januari 2011
De Dag van Op weg naar Het Veganisme...
Interview gegeven aan het blad van de Vereniging van Veganisme.Leuke journaliste. Veganiste sinds de varkenspest (1997).
Geen heilige. Vindt veganistische koekjes niet te vreten en verheugt zich net als ik op de eerste Happy Meat Gehaktbal :-)
Die gehaktbal zal nog wel even op zich laten wachten.
Maar deze journaliste is wel op een idee gebracht.
Ze wil nu Happy Meat bij een krant gaan slijten, er een groot artikel over maken.
De uitvinder Willem van Eelen voor het voetlicht halen, dierenbeschermingsorganisaties interviewen waarom die er niks over zeggen etc. etc.
Ze kwam op de workshop van gister en twitterde na afloop dat ze
op Het Verloofde Varkensland was geweest. Heel gaaf!
Freudiaanse verspreking.
Ze was inderdaad helemaal weggezwijmeld bij Zeeman...
Wat ik ben, vroeg ze.
Een afgekickte vleesjunk, hard op weg naar het veganisme, antwoordde ik haar.
Ga maar na. Geen vlees en vis meer (helaas!).
Geen melk, geen kaas (vies!), en als ik eens per 2 maanden een ei eet, is het veel.
En dat eitje is dan ook nog eens door mijn eigen Golden Girls gelegd.
Maar wel vleesvervangers. En hoe!
Een dag zonder vegaspekkies is een dag niet geleefd :-)
En daar zit scharrel-eitwit in.
Melkchocolade met hazelnoten toe. Doe ik een moord voor.
Gelukkig werkt suiker voor mij als een gif,
dus doe ik mijn uiterste best om daar ook van af te blijven.
Ik heb bewondering voor consequente veganisten.
Hun leven wordt er niet eenvoudiger op.
Rozijnenkoek bij de groene thee?
Doe maar niet, zei ze. Je weet nooit wat er in zit.
Bofkontsoep?
Doe maar niet, zei ze. Scharrel-eiwit in de vegetarische ballen.
Een soepstengel dan? Straks val je nog flauw van de honger.
Doe maar niet, zei ze.
Ik heb mijn eigen boterhammen in de auto liggen.
Toen ze weg was, kwam er nog een Surinaams echtpaar langs.
Lieve mensen, ten einde raad, vanwege hun drankverslaafde zoon,
die het hele gezin ontwricht had.
Er was volgens hun geloof nog 1 uitweg.
Melk van een varken dat net gejongd had.
10 cc varkensbiest.
De biest vermengd met whisky zou de genezing voor hun drankverslaafde zoon zijn.
Wie ben ik om ze die hoop te ontnemen?
Ik ben dus op zoek gegaan naar een bereidwillige varkensboer.
Het moedervarken mag er geen ongemak van ondervinden, drukte ik hem op het hart.
Boer verrast door deze ongewone vraag, heeft alle medewerking verleend.
Dus ik had 3 buisjes varkensbiest in het vriesvakje klaarliggen.
De Surinaamse meneer was zo blij. Zou me dankbaar blijven zolang ze leven.
Maar de dank is voor het lieve Moeder Varken en de boer.
Over melk gesproken.
De bekende Amerikaanse veganist Tom Regan was hier een paar jaar geleden voor een TV uitzending. Hij was betoverd door de varkens.
Brammetje & Bonestaakje waren toen nog aan de fles.
Maar hoe leuk ie ze ook vond, hij weigerde ze een flesje met koemelk te geven. Dat had dus sojamelk moeten zijn...
Melk is de dwarsligger op weg naar het vegansime.
Veel vegetariers eten kaas, omdat ze uit dierenliefde geen vlees willen eten.
Ik was laatst op een buffelfarm. Op het moment dat ik de stal in liep,
werd er net een buffelkalfje geboren. Het snoezige zwarte kopje lag tussen de achterpoten van moeder verwonderd de wereld in te kijken.
Even later lag het beestje in de kruiwagen op weg naar de kalfjesafdeling van het bedrijf. Hartverscheurend, hoe het kalfje om de moeder riep.
Alle buffelmoeders stormden op dat geluid af.
Ik heb de boreling afgedroogd met een pluk stro.
Dat had de moeder met haar tong moeten doen.
Maar ja. De mozzarella op de pizza he?
Zondag 23 januari 2011
De Dag van Wildzwijn & Bio-industrie Varken
Zaterdag 22 januari 2011
De Dag van Juffrouw Loes (2009)
Vrijdag 21 januari 2011
De Dag van Vrouw Vos & Aagje & Mister Frisling (2010)
Donderdag 20 januari 2011
De Dag van Pietje & Meneer Klaver (2009)
Woensdag 19 januari 2011
De Dag van Zeeman bij Paul de Leeuw :-)
Zeeman bij Paul de Leeuw...
Hoe dat dan?
Gistermiddag.
Ik ben hard aan het werk.
De telefoon gaat af en aan.
Ik neem niet op, want ik ben aan het werk.
Tot ik tussendoor even mijn mail check en zie wie toch die volhardende beller is.
De redactie van de MaDiWoDoVrijdagshow.
Paul de Leeuw dus.
Even later belt Dennis.
Ook hij is ingesproken op zijn voicemail door de redactie.
Bel ze maar even om te vragen wat er aan de hand is, zeg ik.
Even later:
"Of je vanavond in de uitzending kunt komen.
Het gaat over die actie van de varkensboeren.
En omdat Paul's programma een nieuwe aanpak heeft,
wil hij nu eens de varkens in het zonnetje gaan zetten.
Die arme varkens in die kleine hokjes, daar moest het nu maar eens over gaan.
En hij wil graag jouw fascinatie voor varkens weten.
En als het enigszins kan, kun je dan ook een varken meenemen?"
O. Ik heb Paul nooit leuk met dieren zien doen op TV .
Heb dat ook nooit onder stoelen of banken gestoken,
maar zijn show loopt inderdaad voor geen meter.
Dus wie weet, willen ze wat dat betreft hun leven beteren
en goede aandacht voor varkens is natuurlijk altijd goed.
Maar helaas, ik ben aan het werk, dus het gaat niet.
De redactie blijft Dennis echter bellen.
Of er toch niet iets kan?
Ik denk er even over na en kom op het volgende idee:
Zeeman gaat met Dennis naar de studio.
Paul gaat naast Zeeman zitten (of liggen, nog leuker) en belt mij
voor een telefonisch interview.
Zeeman vindt het leuk om mee op pad te gaan, dus aan hem zal het dus niet liggen.
Dennis overlegt met de redactie en zij vinden dat ook een goed plan.
Even later: "Maar als Paul nou eens een monoloog van 6 minuten tegen Zeeman afsteekt, een gesprek met hem als varken voert? Wat vinden jullie daarvan?
Dat is technisch ook wat eenvoudiger."
Zo gezegd zo gedaan.
Dennis maakt alles op orde en Zeeman springt de VIP (Very Important Pig) Bus in.
Blij met dit uitje.
Voor ze vertrekken druk ik Dennis nog op het hart BESLIST NIET van deze afspraak af te wijken, want ik weet welke druk een redactie op je kan uitoefenen en ter plekke met iets heel anders op de proppen kan komen.
En dat is helaas wel gebeurd. Niks monoloog. Niks gesprek van Paul met een varken.
Zeeman was volkomen op z'n gemak in z'n eigen vertrouwde setting,
de bus als mobiel stalletje, de uitloop, daar was dus niks mis mee.
Maar op het laatste moment werd Dennis toch voor de camera geduwd,
volkomen onvoorbereid.
Ja en toen kon Paul dus schaamteloos reclame maken voor varkensvlees
over de rug van Zeeman heen.
Zeeman kon het trouwens niks schelen, die stond lekker te eten.
Maar jammer was het wel.
Er in gestonken. Met boter & suiker.
Zoiets kan iedereen overkomen.
Ons dus ook :-)
Dinsdag 18 januari 2011
De Dag van Altijd Samen
Maandag 17 januari 2011
De Dag van De Familie Bofkont Workshops
De eerste Familie Bofkont Workshop in het nieuwe jaar was meteen weer goed raak.Een workshop met een gouden randje.
Zeer betrokken mensen, heel goede vragen, geweldige concentratie, kortom een feest.
Ilona had haar moment met Herman, Vrouw Vos was het middelpunt van opperste aandacht, de Amstelparkhanen kwamen uitgebreid aan bod, Juffrouw Loes stal de show (natuurlijk!), Arie Bombarie werd bejubeld, Miss Universe & Zwarte Prins & Beertje hebben er weer een stel fans bij, de Golden Girls werden bewonderd, Mina, Mozza, Bessie, Bokkie, er was geen Bofkont die niet aan zijn of haar trekken kwam.
Maar...
Het bezoek bij La Mama & Edwin was toch echt de klap op de vuurpijl.
In een grote kring om moeder & zoon heen, heb ik hun hele verhaal in geuren en kleuren verteld. Je kon een speld horen vallen.
Omdat Ilona met haar rolstoel Villa Varkensgeluk binnen kon rijden (dat lukt niet altijd), kon ik nu echt de hele story van begin tot eind uit de doeken doen. Want de geschiedenis van La Mama begint natuurlijk met ons bezoek aan de varkensboer, toen we voor Ilona een eigen biggetje gingen ophalen. Enfin, de rest is bekend.
Goed.
Via het oormerk van La Mama (het nummer 1281 heeft ze nog steeds in haar oor), kwamen we vanzelf uit op onze oormerkenrechtszaak.
Bleek een deelneemster met paar geitjes, een inval gehad te hebben van de controledienst en gedwongen te zijn tot het oormerken van haar geiten. (die ze overigens nog steeds in de la heeft liggen :-))
Gelukkig weet ze nu dat er jurisprudentie is en kan ze zich daar op beroepen.
En zo kwam de ene Bofkontgebeurtenis na de andere ter sprake.
Het was weer moeilijk afscheid nemen.
Een grote groep mensen, overal vandaan, zelfs uit Belgie, die elkaar voorheen niet kenden, maar met elkaar verbroederd waren door Familie Bofkont, ik kan me geen mooiere zondag voorstellen.
Zoals altijd na zo'n bijeenkomst, bleef er een klein groepje hangen.
Omdat ik ook had verteld over de 'televisiecastratie' van Beertje door Giel en Peter wilden een paar mensen nog alles weten over biggencastratie.
Hoe zit het nou precies? Dat is toch afgeschaft? (Nee!)
Maar ze merken er nu toch niks meer van? (Was het maar waar!).
Maar hoe kan dat dan? En hoe moet het dan wel?
Tja, breek me de bek maar niet open.
Maar dat liet ik me natuurlijk wel doen :-)
En we kwamen tot de conclusie dat van de grote dierenbeschermingsorganisaties alleen Varkens in Nood consequent is blijven hameren op afschaffing.
En vlak Billie Bofkont natuurlijk niet uit, die altijd actief bleef met zijn eigen Varkenspartij.
Maar nu komt het:
Niemand (en dan bedoel ik geen enkele consument)) weet dat er al sinds 2007/2008 een groep traditionele varkenshouders is gestopt met castreren.
Dat zijn er nu zo'n 300 in totaal. 300 traditionele varkensbedrijven.
Dat heeft al honderdduizenden biggen al onnoemelijk leed bespaard.
Een initiatief van De Hoeve BV, een dienstverlenend bedrijf dat zich richt op de varkenshouderijketen. Uiteindelijk zijn het dus de varkensboeren zelf die de doorbraak hebben gemaakt.
Ere wie ere toekomt. Dat had wereldnieuws moeten zijn!
En waarom was dat dan geen wereldnieuws?
Tja, breek me de bek maar niet open :-(
Voor alle andere - nu nog onfortuinlijke - biggen geldt:
In het jaar 2018 komt er voor alle biggen uit de varkenshouderij een einde aan de biggencastratie.
Heb ik me sinds de les 'Geboortezorg Biggen' (Boerenschool, januari 1994) druk over gemaakt.
Dan heeft het 24 jaar geduurd. 24 jaar!
Maar goed, ik had ze slechter kunnen besteden en het is alle moeite meer dan waard geweest.
Dank aan alle mensen die de Bofkonten gister zo'n mooie dag hebben bezorgd.
Dankzij jullie aangename gezelschap kunnen de Bofkonten weer verder
eten, drinken & gelukkig zijn...
Bekijk hier de hele fotoreportage.
Zondag 16 januari 2011
De Dag van Madame Duroc & Brammetje
Zaterdag 15 januari 2011
De Dag van Kleintjes worden Groot...
Vrijdag 14 januari 2011
De Dag van Rosamunde & Brutale Griet
Donderdag 13 januari 2011
De Dag van Scènes uit het Leven van La Mama
Woensdag 12 januari 2011
De Dag van Varkensgeluk
Dinsdag 11 januari 2011
De Dag van Stiertje Herman & Brutale Griet
Bruid Judith als Feestvarken
op Het Beloofde Varkensland - 7 januari 2011
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Hurk
op Het Beloofde Varkensland - 22 december 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.Maandag 10 januari 2011
De Dag van Maandag Logdag
Eindelijk weer wat voer voor verslaafden.Veel mensen balen van dit karige rantsoen:
1 log per week.
Maar de foto van Mina & Mozza van gister maakte veel goed.
Mozza is weer hersteld en springeriger dan ooit.
Van de week werd hun stal uitgemest.
Dat was niet te doen met die twee om je heen.
Ze hopsten alle kanten uit. Erg leuk, maar onwerkbaar.
Dus maar even achter een hekje.
Geen punt voor Mozza.
Met een soepele sprong stond ie zo weer aan de andere kant.
Bessie & Bokkie zijn baby af.
Bessie is voor de eerste keer berig geweest en Bokkie eet nu ook met de grote varkens mee. Ze doen volop mee aan het echte varkensleven en zijn uren de hort op.
Wat ze de hele dag doen?
Op zoek naar eten, want daar lijkt het varken wel voor geboren.
En op zo' n groot erf met zoveel dieren, is er altijd wel wat te vinden.
Een poosje terug is er een koppeltje hanen achtergelaten
op de volkstuinen en die hanen hebben Het Beloofde Varkensland ontdekt.
Ze mogen alleen voor de poort komen, zo hebben de Bofkonthanen hier besloten.
Dus iedere ochtend krijgen ze daar hun graan.
Daar was Bokkie gauw achter. Ze trotseerde de oversteek langs Familie Kraak, floepte door de spijlen van de poort en smullen maar.
Tot ze ergens van schrok en snel weer naar huis wilde.
Maar... haar buikje was te dik geworden.
Ze kon de poort niet meer door :-)
Verder een soort vroege voorjaarschoonmaak gehouden.
Met 5 man sterk lopen poetsen en schrobben van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht. Een los hoes is 't leukste wat er is (beesten en mensen onder 1 dak), maar stro geeft veel stof en daardoor extra werk.
En dan nog Wildeman.
Bijna 5 jaar is ie nu en inmiddels dus een volwassen keiler.
Een eigenheimer die volstrekt zijn eigen gang gaat en zich niet zo met de mensen bemoeit. Wel heeft hij zijn oog op La Mama laten vallen. Niet gek bekeken, want sindsdien brengt hij de nachten bij haar door in Villa Varkensgeluk.
Afgelopen vrijdag was hier een bruid met haar vriendinnen.
Die bruid 'had' kennelijk iets. Wildeman liep op haar af.
Op zich al opmerkelijk, want zo dik met mensen is hij doorgaans niet.
Maar deze keer wel.
Hij ging liggen en het werd een innig samenzijn.
Bruid in de wolken, Wildeman helemaal gelukkig.
Zo eenvoudig kan het leven zijn.
Tot maandag!
Zondag 9 januari 2011
De Dag van Mina & Mozza
Zaterdag 8 januari 2011
De Dag van Familie Kraak
Vrijdag 7 januari 2011
De Dag van Rosamunde
Donderdag 6 januari 2011
De Dag van Jarige Juffrouw Loes!
Woensdag 5 januari 2011
De Dag van Miss Piggy
Dinsdag 4 januari 2011
De Dag van Brutus
Maandag 3 januari 2010
De Dag van Boer Thom
Kreeg zo'n mooi nieuwjaarsbericht van biologische boer Thom.Hij weigerde zijn koeien vanaf het allereerste begin te oormerken.
Dat was al in 1990.
Voor straf werd en wordt hij nog steeds gekort op subsidies door de overheid.
www.koeienzonderoormerken.nl
Hallo Dafne en Dieren (vrienden),
Ontzettend veel voorspoed, gezondheid en geluk gewenst voor 2011 !
Ook voor alle dieren die bij jou dat plekje geluk en vrijheid mochten vinden,
waar andere dieren alleen van kunnen dromen in deze kille wereld vol van onbegrip en hebzucht.
En dit is de foto die hij meestuurde van zijn pas geboren veulentje.
Dat was voor hem het hoogtepunt van 2010.
Leuke boer.
Zondag 2 januari 2011
De Dag van Bokkie
Zaterdag 1 januari 2011
Het Jaar van Luctor et Emergo...
Familie Bofkont wenst alle dieren en mensen Voorspoed & Geluk in 2011!
Deze kaart kreeg ik van Florine.
Meisje van 9, helemaal gek van varkens en ze was hier.
Wildeman, Juffrouw Loes en Mister Frisling hebben in het bijzonder indruk op haar gemaakt.
Dankjewel Florine voor je prachtige kaart!
Mister Frisling! We zijn zo blij dat ie nog in ons midden is.
Op Tweede Kerstdag liep ie over het ijs en viel in een wak.
En kon niet meer op de gladde kant komen.
Naar de boerderij gestormd voor een ladder.
Maar Mister Frisling gaf niet op.
Hij heeft geworsteld en is boven gekomen.
Op eigen kracht. Luctor et Emergo!
Hij en Juffrouw Loes liepen trouwens vannacht als enigen over het erf,
nieuwsgierig geworden waar al die harde knallen toch vandaan kwamen.
Dit jaar meer vuurwerk op de buurt dan ooit.
De rest van Familie Bofkont bleef lekker doorslapen...
Niemand bang dus gelukkig, maar ik ben blijf toch altijd thuis,
want je weet maar nooit.
Het eerste nieuwjaar voor Dolle Mina, Mozzarello, Bokkie & Bessie.
Mozza voelde zich niet goed van de week.
Kalveren grootbrengen blijft specialistenwerk, zei Dokter Peter.
En dat is ook zo. Het kan zo maar mis gaan.
Kwetsbare spijsvertering met die 4 maagjes.
Je moet ontzettend goed uit je doppen blijven kijken.
Gelukkig waren we er onmiddellijk bij.
Andere speen op de fles, tijdelijk minder melk per voeding.
Nu eet ie ook weer hooi, nog geen kalvermuesli,
maar het herkauwen is weer begonnen.
En dat is het belangrijkste.
Hij voelt zich zichtbaar beter.
Luctor et Emergo is mijn motto voor 2011.
Ik word dit jaar namelijk geregeerd door het getal 7.
Getal van de strijd.
Nou, kom maar op dan.
Dit jaar ga ik aan de slag met een groot project.
Daar moet ik al mijn energie en concentratie op richten.
Dat betekent niet elke dag een weblog meer :-(
Maar geen nood. Jullie worden niet vergeten.
De Bofkonten zullen wel iedere dag hun groeten
aan jullie overbrengen. Af en toe een tweet.
En iedere maandag een weblog met het laatste Bofkontnieuws.
Tot maandag dus!
PS
Als je wilt weten welk getal dit jaar voor jou van belang is
en wat dat betekent, kijk dan op
Westerhof Witch Project.
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |