Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesTeambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Dinsdag 30 november 2010
De Dag van Ineens is het Winter...
De ene winter is de andere niet.Ik ben dol op een echte winter.
Sneeuw, ijs, kou, blauwe lucht, zon.
Maar dit jaar kwam ie te abrupt.
Geen tussentijd om je te verheugen op gaat 't wel of niet sneeuwen?
Geen tijd om maatregelen voor Familie Bofkont te treffen:
Zijn er nog kieren die gedicht moeten worden in de huizen van de Bofkonten?
Moeten de waterleidingen nog omwikkeld worden?
Zit er eigenlijk wel antivries in de Volvo?
Gelukkig onlangs net een paar stalraampjes gerepareerd, waar Herman zijn hoorns tegenaan geschuurd had....
Gelukkig kreeg de Volvo vorige week een nieuwe radiateur.
Maar de grote Ot & Sien kachel heeft een kapotte thermokoppel en dan is het hier ineens wel heeeeeel bloedkoud.
Vandaag dus een dag om al die klussen aan te pakken.
Morgen schijnt er een oostenwind bij te komen en als die over de polder aan komt gieren, berg je dan maar.
Niet naar Baarn dus, helaas. Ik was uitgenodigd op Kasteel Groeneveld.
Een mens/dier conferentie, had jurylid kunnen zijn in een fictieve dierenrechtszaak en had me verheugd op de ontmoeting met de Bonte Bentheimers.
D. is gister wel gegaan en zat aan het diner met een van die leuke Bonte Bentheimers in dampende schalen op tafel. En de ontsnapte stier was onderwerp van gesprek :-)
De Bonte Bentheimers waren nog jonger dan Edwin & Aagje.
Twee zeugjes een een beertje.
Een van de vrouwtjes was berig en dat liet ze goed merken ook.
De kokkin die haar binnenkort gaat 'bereiden' en de varkens vanaf big bij wijze van 'kunstproject' tentoonstelt, begreep aanvankelijk niks van dat gedrag, totdat iemand haar uitlegde wat berigheid is :-)
Ze hebben niet lang meer deze Bentheimertjes.
Mochten wel het grasveld voor het kasteel helemaal kapot wroeten.
Dat hebben ze gelukkig dan nog wel meegemaakt.
En sneeuw!
Maandag 29 november 2010
De Dag van Atlas...
Ik hoop op een rustig weekje.Toen ik vanochtend van varkens voeren even naar binnen liep,
bleek Giel gebeld te hebben voor in de uitzending.
Dus het begin was er :-)
Dit stond er zaterdag in de Telegraaf en NRC.
Verkeerd foto-onderschrift in NRC.
Atlas is hier nog niet.
Daar gaan we komende week aan werken.
;)
;)
Zondag 28 november 2010
De Dag van Oude & Nieuwe Sneeuw...
De eerste varkens die hier ooit in de sneeuw liepen, waren Aagje & Vrouw Vos.Lang geleden.
Mooie herinneringen.
Zaterdag 27 november 2010
De Dag van De Achterbuurman...
Op het erf van Familie Bofkont hangt een lichte opwinding.La Mama krijgt binnnenkort een achterbuurman.
Een knappe gozer met koperen krullen.
Hij schijnt uit Litouwen te komen.
Momenteel zit ie nog in een safehouse, ergens in de kop van Overijssel.
Niemand weet precies waar.
Iemand riep Huissen. Stormde de hele pers naar Huissen.
Bij iedere boer vroegen ze naar die stier uit Litouwen.
Niks gevonden.
Heel Nederland lijkt wel in de ban van deze geheimzinnige boy.
Brutale Griet is er kribbig van.
Ineens gaat het alleen nog over stieren.
Hoezo stieren?
Doen wij koeien niet meer mee dan?
Gister werd het haar plotseling allemaal te veel.
Kwamen ze ook nog langs, van Pownews.
Kletsen over die achterbuurman van La Mama.
Wilden ze een leuk plaatje.
En wie stond er meteen op de eerste rij?
Herman! Ja hoor, weer een stier.
De charmante verslaggeefster Jojanneke liet zich helemaal door hem inpalmen.
Zij moest aan de ene kant om z'n nek hangen en Dafne aan de andere kant.
Brutale Griet stond erbij en keek ernaar.
En toen was ze het ineens helmaal zat. Pok!
Herman kreeg een beuk. Hij vloog zo de stal uit.
Even later stond de cameraman op 1 voet over het erf te dansen.
Herman was over zijn voet heen gedenderd...
Opgeruimd staat netjes.
Daar stond Brutale Griet al voor de camera te stralen.
Jojanneke was erg onder de indruk van haar grote postuur.
Herman kwam er niet meer aan te pas.
Nu is het wachten op de dingen die komen gaan.
Het laatste woord is nog lang niet over achterbuurman gezegd.
Hij houdt voorlopig de gemoederen nog wel bezig.
Wordt Vervolgd.
De Gelderlander - Ontsnapte stier naar Het Beloofde Varkensland
Vrijdag 26 november 2010
De Dag van Wensstichting De Oppepper
Stichting De Oppepper organiseert verrassingsdagen voor ernstig zieke mensen.
Of we vandaag zo'n iemand kunnen ontvangen,
die niks liever wil dan knuffelen met dolfijnen,
varkens en koeien.
Dolfijnen wonen hier niet, maar ze is van harte
welkom bij Familie Bofkont, samen met haar familie.
En als ze moe wordt, dan gaat ze maar lekker bij de varkens
in het stro liggen onder de warmtelampen.
Of een flesje geven aan Dolle Mina en Mozzarello.
Of Bokkie & Bessie aaien.
Het wordt vast een leuke dag.
Woensdag 24 november 2010
De Dag van Dolle Mina & Mozzarello...
Dinsdag 23 november 2010
De Dag van De Komende Sneeuw...
Er hangt iets in de lucht.
Prachtige zonsopkomst.
Haantjes op een rij op een hoge boomstronk.
Redelijk rustig Bofkont-ontbijt :-)
Het lijkt wel of we allemaal in afwachting zijn.
Geen wonder.
Er is sneeuw voorspeld.
Morgen of overmorgen al.
We wachten en verheugen ons.
La Mama haalt herinneringen op met zoon Edwin.
Weet je nog van toen?
Ja mam.
Toen we hier pas waren?
En dat alles ineens wit was geworden?
Ja mam.
Dat komt nu ook weer jongen.
Fijn mam!
Maandag 22 november 2010
De Dag van De Hermannen, Moedermelk, Dolle Mina en Sabina 17...
Prachtige workshop gister.Veel mensen kenden DE Stier Herman nog.
Goed om ze te kunnen vertellen dat ons Stiertje Herman zijn verhaal levend houdt.
Beide Hermannen geboren in Lelystad.
Dezelfde afwijkende blaaraftekening rond de ogen.
En natuurlijk over het geheim van de melk van zijn dochters.
Uit 'Dagboek van een Dierengek'
8 januari 2002 - HERMAN IS HOT, START VAN EEN HECTISCHE WEEK
9 januari 2002 - DE OUDE DAG VAN DE TEDERE REUS
Klik hier om het dagboek te lezen en
de Stier Herman filmpjes te bekijken.
http://www.url.nl/jpg.jpg
;)
Over melk gesproken:
Afgelopen zaterdag hebben hier een paar kersverse mensenmoeders hun melk afgekolfd.
Of ik er iets mee kon, want anders zouden ze het weggooien.
Nee, zei ik in eerste instantie, ik zou niet weten wat.
Daarbij dacht ik aan Dolle Mina en Mozzarello die verse melk van de buurkoeien krijgen.
Maar toen ineens: JA! Natuurlijk! Hier met die melk!
Bokkie & Bessie zijn dol op melk.
Heel af en toe krijgen ze een drupje, omdat ze er moddervet van worden.
Dus toen heb ik een schotel afgekolfde moedermelk voor ze neergezet.
Een tractatie! Tot de laatste duppel!
Maar nu komt 't:
Veel mensen waren er geshockeerd over.
Dat doe je toch niet? Melk drinken van een vrouw?
Zelfs niet als varkens dat doen :-)
Een jonge moeder vertelde dat ze het zo'n smerig idee vond om haar baby melk uit eigen borsten te laten drinken, dat ze om die reden meteen voor de fles heeft gekozen.
Een andere vrouw kon de aanblik van de moedermelk in het bakje nauwelijks verdragen.
Waanzinnig interessant dus wat er ineens rond die twee smakkende biggetjes ontstond.
Jammer genoeg kreeg ik de discussie daarover niet van de grond.
Zelfs het praten erover en er vragen over oproepen bleek al te veel taboe :-)
Maar nu nog wat anders:
Dolle Mina blijkt de opvolgster van Sabina 17!
Zoals de twee Hermannen met elkaar verbonden blijken, dacht ik vannacht ineens aan Sabina 17.
Al heel lang heb ik niet aan Sabina 17 gedacht.
Mijn hoofd en hart zijn zo ruim bevolkt met beesten,
dat niet alle dode dieren meer dagelijks de revu kunnen passeren :-)
Maar nu ineens wel! En ik weet ook waarom:
Dolle Mina is net zo'n roodbonte als Sabina 17 was.
Het wordt dus tijd om Sabina 17 van stal te halen.
En hoe ik dat ga doen, daarover zeer binnenkort meer.
PS
Sabina 17 is 'geruimd' tijdens de MKZ in 2001.
Kerngezonde prachtkoe met een bijzondere achtergrond.
Ik heb me tot het laatst toe voor haar ingezet.
Sabina 17 ligt op de viturele MKZ Dierenbegraafplaats.
Zondag 21 november 2010
De Dag van Groeten van Zeus & Herman
Zaterdag 20 november 2010
De Dag van Nog een Stiertje dat blijft leven...
Zit ineens weer helemaal in de stieren.Je zou bijna denken dat de varkens niet meer meetellen:-)
Bessie is al knap jaloers en probeert Dolle Mina in haar enkels te happen.
Maar Dolle Mina heeft wel wat anders aan haar hoofd.
Ze heeft een echte Italiaan aan de haak geslagen!
Donker als de nacht, geurend naar wilde kruiden.
Knappe vent.
Hij heet Mozzarello en is van Italiaanse komaf.
Grootmoeder woont in Italie, moeder woont in Friesland en levert melk voor de mozzarella (kaas van buffelmelk).
Mozzarello komt dus uit een echt buffelgeslacht.
Ik heb mijn ogen weer uitgekeken bij de buffels.
Wat een geweldige beesten.
Zo indrukwekkend met die gigahoorns en hun kalme waardigheid.
En nieuwsgierig!
En eigenwijs!
Net varkens.
Ze knorren ook nog en zijn dol op modder.
Mozzarello zit hier dus helemaal goed.
Ben nog even gaan buurten bij de grootmoeder van Obama.
Imposante dame. Ze vrat me bijna op.
Krulde haar donkerblauwe tong om mijn sjaal en haren en trok me naar zich toe.
De moeder van Obama was er niet meer :-(
Don Corleone ook niet :-(
Maar Mozzarello leeft en mag hier een oud Italiaantje gaan worden.
't Is een felle, zei de boer. Hij klimt overal in en op.
Heeft daarbij zijn rechter voorpoot bezeerd, en is daardoor langer op het bedrijf gebleven.
De Buffelstiertjes gaan met 14 dagen altijd al weg.
Maar Mozzarello wordt dinsdag al 4 weken.
Wat een geluk weer!
Ik wilde juist liever niet zo'n heel kleintje,
omdat Dolle Mina al zo uit de kluiten aan 't wassen is.
Dit komt dus helemaal prachtig uit.
Maar nu spring ik even onder het water.
Jammer, want ik ruik van top tot teen naar buffels, maar straks een workshop en nog veel te doen.
Later meer over Mozzarello en zijn buffelfamilie...
Vrijdag 19 november 2010
De Dag van De Helden...
Een beest dat uitbreekt en de slacht ontsnapt, is een held.De Arnhemse Stier is een held.
Het varken dat tijdens het opladen vanaf de transportwagen op een dak sprong is een heldin.
En er zijn er veel meer.
Gisteravond een paar uur gezocht naar het krantenknipsel van dat bewuste varken. Moet ergens zijn.
Maakt niet uit. Het beeld staat op mijn netvlies gegrift.
Deze helden moeten mogen blijven leven.
Winnaars, die transporteurs en slachters te snel en slim af zijn.
Met gejuich en lekker eten zouden ze ingehaald moeten worden.
O had ik maar 10 levens!
Dan zou ik een Extra Beloofd Varkensland oprichten.
Exclusief voor ontsnapte beesten uit het slachthuis.
Een mekka voor uitgebroken varkens, koeien, stieren en schapen.
Zou er wel eens paard ontsnappen?
Een ezel? Een geit? Een kip?
Ook welkom allemaal.
Wat zouden ze elkaar veel te vertellen hebben.
Over al die stomme mensen die achter ze aan stormden.
En hoe bang ze waren voor de uitgebroken stieren en koeien.
Daarom lees je dat natuurlijk nooit in de krant, over een ontsnapte geit of kip.
Daar is niemand bang voor, die overmeester je zo, dat is niet stoer.
Nee, dan een stier. Je waant je ineens in Spanje i.p.v. Arnhem.
Ik vond wel een andere foto van een varkentje.
Heeft geen schijn van kans. Uitbreken is er niet bij.
Wachten tot ze aan de beurt is.
En dat kan lang duren begreep ik uit het verhaal.
Toch wil ik niet wegkijken maar de foto aandacht geven.
Alsof je getuige bent van de executie van een geliefde en achter zo'n glaswand zit, zoals je wel op films ziet.
Die vrouwen blijven ook zitten kijken, om de ter dood veroordeelde niet in de steek te laten. Zoiets.
Vernuftig gedaan met die bamboe.
Je moet er maar opkomen.
En dan die teenslippers. Toeristen. Ook dat nog. Een attractie.
Ik eindig met Zeeman.
Zeeman, die uitgeput van emoties in de berm ging liggen,
toen ik had voorkomen dat ie de drempel van het slachthuis over moest.
En de Arnhemse Stier.
Zoals het er uitziet, gaat die het ook redden.
Als het goed is, is gisteravond zijn prijs bepaald.
Zodra ik die weet, kunnen degenen die het al aanboden, hun beurs trekken.
Dank vast daarvoor!
De Gelderlander - Poging om stier te redden die ontsnapte uit slachthuis.
Donderdag 18 november 2010
De Dag van De Ontsnapte Stier...
De stier laat me niet los.
Voor zover ik begrijp wordt ie over een paar weken alsnog ritueel geslacht.
Dan zou de verdoving uit zijn lichaam verdwenen zijn.
Door de adrenaline heeft de verdovingspijl weinig tot geen effect gehad.
Kijk maar op het filmje. Hij is niet plat gegaan.
De agent die achter hem loopt, draait z'n staart helemaal om.
Leerde ik al op de boerenschool.
Als een koe niet wil, moet je de staart omdraaien.
Doet zo'n pijn, dan willen ze wel lopen :-(
Ik vind dat ieder dier dat uit een slachthuis ontsnapt, heeft gewonnen en
daardoor zou moeten kunnen blijven leven.
Gelukkig denken meer mensen er zo over. Zie onderstaande mail.
Subject: STIER ARNHEM
Ik richt me tot jullie omdat ik hoop dat jullie iets voor de ontsnapte stier in Arnhem kunnen doen. Het geluid dat ik het dier hoorde maken was hartverscheurend, hij wist wat er ging gebeuren. Dit dier verdient een tweede kans en moet niet alsnog, nadat de verdoving uit zijn lichaam is verdwenen, de keel worden doorgesneden . Misschien dat jullie iets meer kunnen bereiken en mogelijk ook plaats voor deze stier hebben.
Geen idee of het wat wordt, maar ik ga dus proberen het leven van deze stier te redden.
Straks naar het koeienrusthuis om te vragen of daar plek is.
En als dat zo is, begint het meest ingewikkelde deel.
Van wie is dat dier, waar is hij nu en het allermoeilijkste:
Hoe krijg je dat dier vrijgekocht?
Want een moslim, die de stier voor het offerfeest ritueel wilde laten slachten zal hem niet willen verkopen, vrees ik.
Tenzij er misschien heel veel geld voor geboden wordt...
Wie weet. Het is de moeite van het proberen zeker waard.
En dat geld, daar zal ik dan een oproep voor doen.
Iedereen lappen.
Maar nu eerst stap 1.
Op naar het Koeienrusthuis!
Woensdag 17 november 2010
De Dag van De Grote Waarschuwing...
En weer de zoveelste mail met hetzelfde verhaal.Tot vervelens toe laat ik die hier toch maar weer zien.
Wie weet, komt iemand met een varkenswens tot inzicht en ziet er op voorhand van af.
Want als je er 'in trapt' zit je met de gebakken peren.
Met het varkentje als grote verliezer :-(
Door de recente komst van Bokkie ben ik zelf ook weer even goed met m'n neus op de feiten gedrukt. Hoe lief Bokkie ook was in het begin, ik ben blij dat ze nu samen met Bessie woont.
Dat lekkere warme kruikje in bed was niet meer te doen.
Bokkie - inmiddels een paar maanden oud - was al getransformeerd tot een kleine tiran. Overigens heel 'nomale' ontwikkeling bij varkentjes die veroordeeld zijn tot het bij mensen in huis wonen.
En dat is nou precies de reden waarom varkens met elkaar moeten leven.
Buiten, met een goede huisvesting voor de nacht en de dutjes tussendoor.
Bokkie was namelijk inmiddels totaal gefixeerd geraakt op eten.
ZOALS IEDER VARKEN, HOE GROOT OF KLEIN OOK.
Iedere stap die ik verzette, rende ze naar de ijskast en zette het op een krijsen.
Door dat gedrag terroriseerde ze alles en iedereen.
Zelf staande een boterham eten, zonder in je kuiten gebeten te worden, was er niet meer bij.
Het was niet leuk meer.
Gelukkig kwam Bessie en nu is alles goed. Bokkie leeft samen met Bessie.
Niet meer in bed, maar samen in het stro onder een warmtelamp, en als het lekker weer is, naar buiten. Zodra ik mijn neus laat zien, begint ze me te achtervolgen en te krijsen, maar dat negeer ik volkomen. Een kwestie van tijd en dan zal ze daar mee stoppen.
Ik benijd de dame niet van onderstaande mail.
Dat ze spijt heeft van haar aankoop snap ik.
Wat die regelgeving er mee te maken heeft, begrijp ik niet goed.
Lijkt me meer een stok om mee te slaan om van haar varkentje af te komen.
Maar ze heeft al gemerkt dat dat vrijwel onmogelijk is.
Ik zit met een probleem ,namelijk:
In augustus heb ik een minivarkentje in huis genomen ,mij is verteld door de mensen waar hij wegkwam dat ik hem gewoon in huis kan houden. Nu kom ik erachter dat er bepaalde regelgeving vast zit aan het houden van een mini-varken ,ik heb de mensen waar hij wegkwam daarmee geconfronteerd ,maar zij zeggen van niks te weten en dat zij het varkentje ook niet terug willen nemen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen ,ik merk namelijk dat Pumba(het varkentje)meer aandacht nodig heeft dan ik hem kan geven. Ik heb nu van alles geprobeert om Pumba een goed huisje te geven ,ik heb contact gehad met alle kinderboerderijen die ik me maar kan bedenken ,maar niemand die hem wil hebben.
Ik wil hem niet laten inslapen ,omdat hij echt heel lief is en het gewoon waard is om een goed huisje te krijgen ,kunt u mij helpen?
Arm varkentje. Geen tijd meer voor extra aandacht is een misverstand.
Hoe meer aandacht ze aan haar varkentje zou geven,
hoe een grotere dwingeland het juist zou worden.
Leer mij die pappenheimers kennen :-)
Nee, wat er aan schort, is een soortgenoot, en dan moeten die lekker samen gaan leven als varkens onder mekaar.
Dat is de enige oplossing.
Dinsdag 16 november 2010
De Dag van Een Échte Bofkontdag
Maandag 15 november 2010
De Dag van Groeten van Zeeman & Rosamunde & Brutale Griet
Zondag 14 november 2010
De Dag van Groeten van Vrouw Vos & Amstelpark-haantje
Vrijdag 12 november 2010
De Dag van Duurzame Dierenliefde...
Omdat het vandaag de Dag van de Duurzaamheid is:
Donderdag 11 november 2010
De Dag van Koud & Knus...
Als het buiten koud, grijs en nat is,kruip je lekker knus bij elkaar onder de warmtelamp:
Woensdag 10 november 2010
De Dag van Groeten van Bessie & Heks & Bokkie
Dinsdag 9 november 2010
De Dag van De Grijze Novemberdag...
De wereld van Familie Bofkont maakt vandaag pas op de plaats.Iedereen ligt binnen onder het stro.
Weinig activiteit op erf en land.
De lucht is zo grauw als een grijze novemberdag maar kan zijn.
Zo nu en dan klinkt het krassen van de kraaien.
Zou Gerrit daar bij zijn? Nee. Of ja. Natuurlijk.
Voor mij is iedere kauw nu Gerrit.
Kijk, daar gaat Gerrit. Hoor, daar heb je Gerrit.
Van de week zag ik Twittertje op de akker lopen.
Wat een prachtig verendek. Wat is hij een mooie man geworden.
Iedere fazant op en rond het domein van Het Beloofde Varkensland is voortaan Twittertje.
Deze grijze novemberdag laat de dingen zijn zoals ze zijn.
Wat was komt nooit meer terug. Die fatale 14e juni.
Van het ene moment op het andere was Twittertje niet meer.
Een verschrikkelijk ongeluk.
Daarna denderde de zomer maar door.
Ik werd in beslag genomen door alle activiteiten op Het Beloofde Varkensland.
Maar dat niet alleen.
Twittertje's dood was zo aangrijpend dat ik er niet over denken kon.
Wat is het dat Twittertje bij mij teweeg heeft gebracht?
Waarin verschilde het fazantenmoederschap van het zwijnenmoederschap?
Of toen ik moeder de gans was?
Wat had Twittertje mij te zeggen?
Gelukkig is het herfst.
Nu is de tijd gekomen om na te denken en na te voelen.
Eens een schorpioen, altijd een schorpioen :-)
Maandag 8 november 2010
De Dag van Klaver & Klaver...
Straks komt Peter Klaver voor Meneer Klaver.Het was niet eenvoudig om Meneer Klaver vanochtend binnen te krijgen.
Hij moet nuchter zijn, dus vandaag geen ontbijt.
Nu ligt hij te mokken in de stal.
Meneer Klaver is de broer van de Ballenboy,
gezamenlijk ook wel de Gebroeders Beer geheten.
Een dubbeltalent in slopen, graven en brullen.
Het zijn niet de makkelijksten van Familie Bofkont.
Toen zij zich bij de Bofkont voegden in de zomer van 2007,
hebben ze het Brullen-Om-Eten geintroduceerd op het erf.
Dat bracht de anderen op een idee :-(
Sindsdien is het hier iedere ochtend bal.
De Gebroeders Beer zijn zenuwachtige varkens.
Korte lontjes. Aangeboren stressgevoeligheid.
Met name Meneer Klaver.
Hij vecht zich iedere ochtend een weg door het ontbijt heen.
Links en rechts deelt hij ferme tikken uit.
Iedereen moet opzouten.
Nee, dan hun zus Lamme Zus.
Gister weer merkte iemand tijdens de workshop op dat zij
zo'n lieve uitstraling heeft en dat er wel degelijk
verschillen zijn tussen al die grote roze varkens.
Nou en of!
Toch ben ik erg gesteld op de Gebroeders Beer.
Zij kunnen die doorgegeven stress-vanuit-de-varkenshouderij ook niet helpen.
En ieder varken is op zijn/haar eigen manier boeiend.
Straks gaat Meneer Klaver onder narcose.
Zijn tanden groeien een ongewenste kant op.
Dat behoeft een noodzakelijke correctie.
Wij bereiden ons voor op een intensieve middag.
De operatie aan de staart van broer Ballenboy heeft ons al gewaarschuwd.
Het toedienen van de narcose en het bijkomen eruit, hadden nogal wat voeten in de aarde.
Zeker in het geval van Meneer Klaver kunnen we niks aan het toeval overlaten.
Overleg met Peter Klaver, via voicemail, sms en mail heeft dit weekend voortdurend plaatsgevonden.
We duimen op een goede afloop en ik ga zoals altijd van het beste uit.
Vanavond is alles weer achter de rug.
Je bent toch niet voor niks met een klavertje 4 op je kont geboren?
Zaterdag 6 november 2010
De Dag van Hoge School der Verleidingskunsten...
Met het zwerfbiggetje van de Herengracht gaat het steeds beter.Ze heeft zich gister heeeeeeeel voorzichtig op haar buikje laten aaien.
Dat is een kunstwerkje op zich.
Ieder geluid, iedere beweging van buitenaf kan funest zijn.
Maar als alles in ruste in, ze onder haar warmtelamp ligt,
er niet gesproken maar gefluisterd wordt, dan durft ze zich een beetje over te geven.
Een heel bijzonder proces.
Hoge School der Verleidingskunsten!
De perfecte leerschool voor:
Gehaaste mensen
Gestresste mensen
Ongeduldige mensen
Niet-bij-hun-gevoel-kunnen-komen mensen
'Iets'-aan-hun-stem-willen-doen mensen
Zich-slecht-kunnen-concentreren mensen
Empathie-willen-ontwikkelen mensen
Etc.etc.etc.etc. mensen.
Kortom, voor wie niet dus :-)
Als ik ergens geduld, concentratie en empathie heb leren aanscherpen, dan is het bij de biggen en varkens op Het Beloofde Varkensland.
Een perfecte aanvulling op mijn opleiding aan de theaterschool, die natuurlijk ook bol stond van dit soort levenslessen.
'Swiebertje' doet mij steeds meer denken aan Bessie, de overleden zus van Billie Bofkont.
Ook zo'n donker angstig, schuw wezentje op witte sokjes.
Maar o zo graag contact willen maken, het niet durven, toch proberen, een stap vooruit,
twee stappen terug.
Een aandoenlijk proces dat tijd vroeg, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed.
En daar is de naam voor 'Swiebertje': Bessie!
Bijzonder om dit Herengrachtzwervertje naar de overleden Bessie te kunnen vernoemen.
Mijn allereerste varkentje, dat mij - samen met haar broer Billie Bofkont - de eerste lessen in het omgaan met varkens heeft bijgebracht (1997).
Die Bessie heeft niet lang geleefd. Op 13 maart 1998 stierf ze al.
Maar voor mij is ze altijd bij Familie Bofkont blijven horen.
En nu helemaal!
Welkom Bessie de Tweede!
Vrijdag 5 november 2010
De Dag van Booswicht & PC Pietje
Of moet ik zeggen de Dag van PC Pietje & Booswicht?Want PC Pietje leeft en Booswicht is dood.
Vandaag al weer drie jaar geleden.
Ook zo'n oudje geworden 1989 - 2007
Die Booswicht.
Sinds haar dood is Spook helemaal opgebloeid.
Boos had een groot talent om mij helemaal voor zich op te eisen.
Spook heeft die plaats ingenomen.
Zij is hard op weg een tweede Booswicht te worden :-)
En dan nu PC Pietje.
Zijn staart is gespalkt met 3 houten roerhoutjes van de koffie.
Hij liet het gelukkig allemaal goed toe.
Kan natuurlijk ook betekenen dat de zenuw al dood is.
En dan kan z'n staart er alsnog afvallen.
Er maar het beste van hopen.
Zeker wat betreft een eventuele operatie.
Veel animo voor een wandeling aan zee met Zeeman.
Leuk! Wel even wachten op ander weer.
Het stormt hier al als een gek.
Zal wel prachtig zijn aan zee, maar ik vind het toch te onstuimig voor zo'n uitje met Zeeman.
Hij ligt nu heerlijk weggedoken in het stro.
Laat maar lekker liggen.
Donderdag 4 november 2010
De Dag van Zijn wie je bent, dan komt de rest vanzelf wel...
Ik weet de eerste jaren op de boerderij nog goed.Niet alleen ik moest m'n echte draai nog vinden,
dat gold voor alles en iedereen die hier het erf op kwam.
Managers in maatpak.
Hun leasebakken op het erf geparkeerd.
Soms met de wielen vast in de modder, of erger nog,
verbogen buitenspiegels omdat de jonge Rosa & Griet er
hun ontluikende hoorntjes tegen aan schuurden.
Een managementtrainer die op hakken tussen de middag haar kalfjes
de fles moest geven. Ze stonden er met open mond omheen.
In het zakenmagazine 'Bizz' en 'Vrouw in Bedrijf' werd ik opgevoerd
als een fenomeen.
Toen kwamen de varkens. Varkens!
Ik stylde mijn kraam op een ondernemersbeurs in de ban van het varken.
Joep van den Nieuwenhuijzen: "Kind, wat moet je toch met die biggen!"
Hans van Breukhoven: "Ze eet geen vlees! Ze is vegetarier! Hahaha!"
Eckart Wintzen: "Wat moet een vrouw als jij met die stomme beesten?"
Maar het zou nog gekker worden. Varkensmassage!
Hup daar kopte Management Team met mijn gevleugelde uitspraak:
'De Goeroe ligt in de Modder'.
Nu is alles anders.
Alles wat met boer en beesten te maken heeft, is hip & happening.
De varkens staan op de kaart, de managers zetten hun auto's in de berm
voor de boerderij en lopen op rubber laarzen het erf op.
Er wordt gevochten wie Dolle Mina de fles mag geven.
Het Beloofde Varkensland is een begrip geworden voor leven en werken zoals het komt.
Unilever viert hun teamuitje bij Familie Bofkont en ze horen mijn verhalen over Zeeman,
de Nieuwjaarsduik en het plaagstootje richting Unox lachend aan.
De directeur van de Zuidas mailt dat de varkens het Zakensdistrict een ongekende exposure hebben opgeleverd.
Als ik 1-op-1 coach, neem ik mijn client mee de polder in.
Al wandelend stellen we orde op zaken.
Gister weer. Maar Dolle Mina moest ook hoognodig een fles en de melk was op.
Geen punt. Dat gingen we dan eerst regelen.
Client ging zelfs mee naar buurboer om verse melk te halen.
En daarna wou ze natuurlijk dolgraag zelf de fles aan Dolle Mina geven.
Toen de polder in:
'Vertel eens, hoe gaat het op 't werk?'
Voor ze antwoord kon geven, een plons.
Juffrouw Loes. Die wou ook mee.
Een paar uur later uitgewaaid en vol nieuwe inspiratie met Juffrouw Loes in ons kielzog weer terug op de boerderie.
Volgens de offerte was het de laatste keer.
Maar:
"Kan ik meteen een nieuwe serie poldersessies bij je boeken?"
Ja!
En dat vond Juffrouw Loes ook een goed plan.
Woensdag 3 november 2010
De Dag van Zeevarkens & Landvarkens...
Allerzielen gister.Ik wilde alle overleden Bofkonten herdenken in mijn log.
Het liep anders door de vrijage van Rosamunde, Zeus en Herman :-)
Maar laat op de avond werd ik nog verrast door een google alert:
Familie Bofkont is Zielsgelukkig.
Een van de Volkskrant bloggers schreef over Zeeman en daar kwamen 23 reacties op.
Leuk om te lezen over de verwarring die Familie Bofkont altijd teweeg brengt.
Of het allemaal wel waar was, al die verhalen.
Een varken in zee? Het zal wel...:-)
Iemand kwam met het woord zeevarken op de proppen.
Of dat woord bestond. Ja.
De bruinvis wordt ook wel zeevarken genoemd (zo groot als een varken).
In het Duits heet een bruinvis dan ook Schweinswal.
Enfin, de Familie Bofkont heeft de gemoederen weer bezig gehouden.
http://www.vkblog.nl/bericht/353053/Familie_Bofkont_is_zielsgelukkig
Al eerder werd er over de zeevarkens van Familie Bofkont geschreven:
Zeeman, Juffrouw Loes en Brutus:
http://mariellevanes.web-log.nl/marielle/2008/09/zeevarken.html
Brutus had het gister trouwens ook erg naar zijn zin als landvarken.
Hij liep lekker in z'n uppie te rommelen in de boomgaard.
Is erg op zijn privacy gesteld.
Het regende en Familie Bofkont bleef lekker binnen.
Brutus niet. Hij had behoefte aan even helemaal niks aan z'n kop.
Zeeman is net zo.
Zouden ze daarom zo graag naar zee gaan?
Even helemaal lekker uitwaaien?
Helemaal niks en niemand aan je kop?
PS
Ik krijg meteen weer zin om met de zeevarkens naar Bloemendaal aan Zee te gaan.
Even wachten op een mooie dag.
Wie mee wil, zal ik dan berichten.
Stuur vast een mail naar zeevarken@bfknt.nl, dan geef ik een gil als het zover is.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 31 oktober 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Familie Bofkont Workshop
op Het Beloofde Varkensland - 17 oktober 2010
Bekijk
hier de fotoreportage.
Dinsdag 2 november 2010
De Dag van Een Machtig Schouwspel...
Vanochtend was ik getuige van iets bijzonders.Niet eerder meegemaakt.
Nog amper licht buiten, bleek Rosamunde tochtig te zijn.
Zeus & Herman gingen tekeer als twee verliefde pubers.
De een erop, de ander eraf, het ging maar door.
Rosamunde vond het geweldig.
Tot Brutale Griet, die alles op een afstandje stond te bekijken er helemaal genoeg van kreeg. Ze joeg Zeus van Rosa af en even leek het of de rust was weergekeerd.
Maar nee.
Met verdubbeld enthousiasme werden de activiteiten voortgezet.
Een machtig schouwspel.
Maar zou Rosamunde nog kras genoeg zijn om deze zware knapen te houden op haar toch al meer dan middelbare heupen?
Ik was er niet gerust op.
Voor de zekerheid de ossen (pardon stieren) toch maar even in hun jongenskamer gezet.
Daar hebben ze de hele dag verder staan roepen en mokken.
Dacht je dat je een os was, blijk je toch nog een stier te zijn :-)
Maandag 1 november 2010
De Dag van Stinkwijfje for Ever!
1 november 2007 - 1 november 2010.Al weer drie jaar geen Stinkwijfje meer op het erf.
Maar voor altijd in mijn hart en hoofd.
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |