Schrijf je in voor de Familie Bofkont Workshop
Voor jong & oud!
Familie Bofkont Workshops op zaterdag en zondag: (klik voor data)
Workshops - Vrijgezellenfeestjes - Teambuilding - Bedrijfsuitjes - Familiebijeenkomsten - Feestvarkens
bekijk de fotoreportagesTeambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten?
neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Zondag 31 oktober 2010
De Dag van Het Spaans Varkensadvies...
Schreef ik gister over het blubberprobleem voor varkens
in dit natte seizoen, kwam er meteen al een verheugende reactie:
'Eindelijk gaat mijn man nu dat afdakje voor ze maken'
mailde een varkenshoedster.
Op de Faculteit van Diergeneeskunde heb ik de studenten een hele waslijst met valkuilen voorgehouden omtrent het houden van 'minivarkens'.
Een van de grootste valkuilen is berigheid.
Je hebt geen idee wat je dan te wachten kan staan.
Daar komt bij dat berigheid als zodanig niet herkend wordt,
omdat veel hobbyvarkenshouders helemaal niet weten wat het is.
Zo vaak krijg ik mails van geschokte mensen, omdat hun minivarken 'ineens gaat bijten' en willen ze er om die reden weer van af.
Vanochtend kreeg ik deze mail uit Spanje, die ik in z'n geheel laat staan, omdat deze varkenshoedster zo goed verwoord wat er aan de hand is :
VRAAG
Beste Dafne,
Allereerst mijn complimenten voor het werk wat je doet.Ik heb je web-site met grote bewondering gelezen en realiseerde me dat jij mij wellicht zou kunnen helpen met mijn 'probleem'...; Ik woon in Spanje en heb daar op de campo twee vietnamese hangbuikzwijntjes. Het zijn zeugen en we hebben ze gekocht om ze te laten verwennen en verzorgen door onze drie kinderen. De oudste is astmatisch en is erg dankbaar dat hij desondanks toch nog een intelligent dier kan hebben wat hij kan verzorgen en mee kan wandelen etc. Drie weken geleden hebben we de eerste verjaardag gevierd van deze twee zeugen.
Mijn 'probleem' is nu dat ik sinds kort de varkens niet meer alleen met de kinderen durf te laten omdat ik een grote gedragsverandering bemerkte.
De 1ste keer was toen ik bezoek kreeg en 1 van de twee (de toch al meest bazige)het bezoek begon te stalken op een ietwat agressieve manier.
Een maand later gebeurde wederom tijdens bezoek hetzelfde,maar dit keer waren het beide varkens die zich stalkerig en nu ook nog bijterig gedroegen en een heeft mijn broer zelf besprongen (voorpoten tegen de heupen)en wilde daarbij bijten. Een dag later merkte ik dat ze nu ook mij wilde bijten terwijl ze mij tot dusver als 'moeder' beschouwden, ik heb ze van kleins af aan en vele uren besteed aan het tam maken van deze varkens wat zeer goed lukte. Ik weet niet wat te doen,ik weet niet of ik duidelijk boos moet worden op ze, ze laten sterreliseren... ik vind maar weinig informatie over wat de goede aanpak hierbij is en dit is dus de reden dat ik jou schrijf. Ik wil de varkens dolgraag houden en hoop zelf iets tegen het agressieve gedrag te kunnen doen.
Zou je mij advies kunnen geven? Ik kom volgend jaar naar Nederland en kom dan zeker een massagecursus voor varkens bij je volgen!!
Heel veel succes met je fantastische goede en leuke werk, groetjes
ANTWOORD
Vooropgesteld dat hangbuikzwijnjes en alle zogenaamde 'minivarkentjes' een enorme gedragsontwikkeling kunnen doormaken gedurende het opgroeien. Het schattige minibiggetje kan uitgroeien tot een enorm bazig, dominant, kribbig, humeurig varkentje.
Dat moet je je goed van te voren realiseren.
Op Het Beloofde Varkensland wonen ze ook.
Zelfs de eens zo lieflijke ieniemienies kunnen uit jaloezie lelijk uitvallen naar de andere varkens. Zijn dat mijn schattige ieniemienies? sta ik wel eens te kijken.
Ja! dat zijn mijn eens-zo-schattige ieniemienies.
En ze zijn nog maar 2 jaar, dus dat gaat nog wat worden...
De zeugjes van de zognaamde 'minivarkens' zijn geen makkelijke tantes. Ze worden beriger dan welk ander ras ook en laten dat ook heel goed merken. Daar kunnen ze niks aan doen.
Vergelijk het met een krolse kat, die wordt ook gek van de hormonen die door haar lijf gieren.
Wat is berigheid?
Berigheid wil niks anders zeggen dan dat een vrouwtjesvarken een beer wil. Ze wil een vent! Ze wil gedekt worden! En als een varken iets wil, dan mot 't en dan zal 't.
Berige 'minivarkens' kunnen inderdaad gaan bijten, duwen, tegen je op gaan staan en je achtervolgen. Vooral de mannen moeten het ontgelden. Miss Universe heeft menig man het erf overgejaagd, die renden werkelijk voor hun leven. En ze geeft niet op, Miss Universe heeft het stalken echt uitgevonden. En iedere maand is het raak.
Wat te doen?
Boos worden heeft geen zin. Het is hun natuur, ze hebben er zelf al last genoeg van. Zeker als je twee vrouwtjes hebt, die steken elkaar ook aan.
1. Hou een berigheidslogboekje bij.
Schrijf op wanneer ze berig zijn, hoe lang het duurt, wat ze precies wel/niet doen.
Zo krijg je er wat zicht op en kun je vooruit weten, wanneer het weer zo ver zal zijn.
2. Zodra je de eerste berigheidstekenen weer ziet (rode gezwollen kling = varkensdoos), duwen met hun neus tegen je aan, opdringerig gedrag, bijterig, stalken, mager worden etc., LAAT JE ZE VOLLEDIG MET RUST.
Zeker met kinderen.
Niet aanraken, niet aaien, niet roepen, geen lekkere hapjes met de hand aanbieden, helemaal niks.
3. Vertel dat ook vooral tegen je bezoek en laat iedereen zich daar aan houden! Wees daar echt streng in, want je doet je varkentjes veel onrecht aan door ze van agressiviteit te beschuldigen, terwijl dat een duidelijke tijdelijke natuurijke oorzaak heeft. (menigeen wil om die reden weer van hun varkens af...)
4. Berigheid duurt ongeveer 1 tot 2 dagen. Het beste is om ze die dagen binnen te houden in hun eigen huis. Een lekker ruim huisje met vers stro en hooi. Als je niet zo'n huisje hebt, maak dat dan voor ze.
Als de dames op dezelfde dagen berig worden (wat niet ondenkbaar is) en ze gaan vechten, moet het huisje groot genoeg zijn, zodat ze van elkaar gescheiden kunnen wonen, maar wel door een afscheiding neuscontact kunnen onderhouden.
Op vaste tijden geef je ze dan - naast hun dagelijkse voer - iets extra's.
Een appeltje, een halve banaan, stuk komkommer.
Ze zijn vast wel verzot op een of ander.
Dat lekkers moeten ze van 1 en dezelfde persoon krijgen.
Bijvoorbeeld 2 of 3 keer per dag.
5. Sterilisatie kan een overweging zijn.
Bedenk dat dit een hele ingreep in.
Narcose blijft altijd een risico.
Ik weet niet hoe met de Spaanse dierenartsen is, maar ik ken maar 1 dierenarts die ik dit toevertrouw. Op Het Beloofde Varkensland hebben we 9 varkens gesteriliseerd, 1 hele grote en 8 'minivarkens.' Met succes. Toch zou ik eerst bovenstaande proberen.
Leg je kinderen (en je broer :-) heel goed uit wat er aan de hand is en dat Bling Bling en Esrelitta even een paar rotdagen hebben. Maar als iedereen zich goed aan de afspraken houdt, het allemaal weer goed komt!
Succes en laat me weten hoe het verder gaat!
Wie weet tot ziens op Het Beloofde Varkensland.
Welkom!
Zaterdag 30 oktober 2010
De Dag van Regen & Modder & Blubber & Varkens...
Varkens houden van modder, denkt iedereen.
Ja, als het bloedheet is en ze willen/moeten afkoelen.
Maar niet in dit seizoen.
Helaas kunnen sommige varkens niet anders dan in dit seizoen tot hun buik in de koude blubber staan.
Dat is hun eigen schuld :-(
Hadden ze de grond maar met rust moet laten :-)
Maar nee hoor, tot en met de laatste grasspriet moest eruit.
En als het land 1 keer kaal is, komt er nooit meer zo'n grasspriet terug.
Varkens kunnen er niks aan doen. Zo is hun natuur.
Maar de rapen zijn dan wel gaar.
Want er komt geen enkele begroeiing meer terug.
Wie overweegt om een paar varkentjes te gaan houden voor de gezelligheid, is dus gewaarschuwd. Van de week kreeg ik een paar mails van wanhopige mensen uit het noorden en uit Belgie (het is dus overal), die niet meer weten wat ze met hun modderland aan moeten.
En hun varkens al helemaal niet.
Ze hadden al van alles geprobeerd, geulen graven voor afwatering, houtsnippers etc, maar niks had geholpen. Dan moet je roeien met de riemen die er nog zijn.
Tom Poes verzin een list!
Omdat bijna niemand zoveel land heeft om de varkens (tijdelijk) te verplaatsen naar een droger stuk grond inclusief slaaphuisje, moet de oplossing dus in de winter binnenshuis gezocht worden.
Zorg dan dat de varkens het binnen fijn hebben. Meestal gaat het om 2 varkens. Daar is dan nog van alles voor te doen. Wat kun je doen om hun binnenverblijf zo aangenaam mogelijk voor ze te maken? Dagelijks lekker veel en vers stro. Iedere dag grote plukken vers hooi om mee te rommelen. Een (overdekte) verharding maken naar buiten toe. Hoe klein ook, even een frisse neus halen, even een paar stappen buiten kunnen zetten, daar doe je de varkens al een groot plezier mee.
Als ik hier naar de Bofkonten kijk, richten die in de natte maanden hun leven niet zo heel anders is. Ze verblijven meestal binnen en lopen een paar keer per dag even naar buiten voor een frisse neus. (Terwijl ze op Het Beloofde Varkensland toch echt alle dagen kunnen kiezen hoe ze hun leven willen inrichten).
En verder wat extra aandacht in de vorm van je gezelschap.
Als je toch een boek aan het lezen bent, kun je net zo goed gezellig bij je varkens gaan zitten in het stro. Pas op met extra eten, want voor je het weet staan ze de hele dag te gillen, en dan heb je pas echt een probleem... Dus blijf gewoon voeren op de vaste tijden en wijk daar niet vanaf.
Met een muziekje kun je ze ook verwennen.
Melodieuze klanken, daar houden varkens van.
En helemaal te gek natuurlijk, hang een paar warmtelampen voor ze op.
Varkens zijn gek op zo'n solarium. Hebben ze toch hun warme zonnetje.
Zo komen ze de natte winter wel door.
Het is niet voor eeuwig, er komt altijd weer een droog seizoen aan.
Vrijdag 29 oktober 2010
De Dag van Het Arme Muisje...
Gister zat er een heel klein muisje bij de lift van de universiteit voor diergeneeskunde.Doodstil. Er stond verderop ook een doosje met gif.
Toen wisten we wel hoe laat het was.
Arm beestje.
De universiteit schijnt veel muizen te hebben.
Ja waarschijnlijk ook veel proefmuizen,
maar dit prachtige diertje was een wilde.
Wat te doen?
Ze zullen hier toch wel iets hebben om dit muisje
uit z'n lijden te verlossen? riep ik.
Er komt straks nog iemand met frettten, wist een studente.
Grapje! riep ze er meteen achteraan.
Gelukkig nam dierenarts Jan Hooimeijer (de papagaaiengoeroe, ook aanwezig)
de regie, nam het muisje op en verdween ermee verderop het gebouw in.
Even later kwam hij met legen handen terug.
Ik keek hem aan en hij knikte.
Gelukkig maar.
Er waren ook vogelspinnen. En schorpioenen.
Hoewel ik zelf ook een schorpioen ben, kan ik de fascinatie om zulke dieren in een glazen bak te houden, maar moeilijk navoelen.
Of ik de vogelspin op mijn hand durfde te nemen? Gaat niet om durven, antwoordde ik.
Hoe is dat voor zo'n beestje om van hand tot hand te gaan?
Maar voor ik het wist liep er al een reusachtige spin met fluwelen prikpootjes over mijn hand.
Of ie contact met z'n vogelspinnen kon krijgen, vroeg ik aan de Spinnenman.
Nee, geen enkel. Waar ging het hem dan om?
Tja, hoe moest ie dat nou zeggen? Gewoon.
Even later nestelde Bokkie zich tijdens het afbreken op mijn benen.
Ze viel in slaap en ik durfde niet meer op te staan.
Maar toen dat toch moest beet ze even venijnig in mijn kuit :-)
Contact maken.
De varkens hebben het uitgevonden.
PS
En dan nog dit op de Faculteit Diergeneeskunde in Utrecht:
Donderdag 28 oktober 2010
De Dag van de Faculteit van Diergeneeskunde
Vandaag geprobeerd studenten diergeneeskunde te overtuigendat Bokkie toch echt groot gaat worden:-)
Dat viel nog helemaal niet mee.
Tot er een vader met een baby langskwam.
Maand ouder dan Bokkie.
Minimensje en minivarkentje.
Beiden gaan onherroepelijk groot worden...
Woensdag 27 november 2010
De Dag van Zeus
Familie Bofkont was vanochtend al vroeg wakker.PC Pietje als eerste.
Zijn grote vriend Zeus is vandaag jarig.
Alweer twee jaar geworden.
Des te opmerkelijker dat Piet (beer) en Zeus (stier) nog steeds met elkaar bevriend zijn.
Koeien kunnen goed met varkens opschieten, tot ze hun specifieke koeienkarakter beginnen te ontwikkelen.
Meestal na anderhalf jaar is het uit met de pret.
Dan willen ze nog wel samen leven, maar niet meer zo innig als voorheen,
meer langs elkaar heen, zeg maar.
Zeus niet. Die blijft PC Pietje leuk vinden en tolereert hem nog steeds in zijn territorium. Sterker nog ze eten zelfs nog wel eens samen.
Vorige week ging Zeus nog even bij La Mama buurten in haar Villa Varkensgeluk.
Edwin & Aagje waren daar ook net op bezoek.
Zeus had erg veel interesse in de billen van La Mama.
Zelfs zo erg dat hij er van begon te flehmen.
Nog even en Zeus verandert zich in een beer dacht ik nog om La Mama het hof te kunnen maken. Want bij Zeus weet je het nooit.
Als het om de liefde ging, kreeg de oppergod uit de Griekse mythologie altijd zijn zin.
Denk aan Leda en de Zwaan (getransformeerde Zeus) en Europa en de Stier (getransformeerder Zeus). Vandaar zijn blijvende affectie voor PC Pietje.
Dat kan alleen maar als je Zeus bent :-)
Kijk ook naar de foto's van de workshop van 26 september 2010.
Klik hier
Dinsdag 26 oktober 2010
De Dag van Billie Bofkont & Mannetje Bromsnor...
Hoe gaat het toch met de oudjes?
Billie & Mannetje?
Zoals het met oudjes gaat.
Ze hebben zich teruggetrokken uit het dynamische varkensleven.
Nog altijd samen, buik tegen buik, mijmeren ze de dagen door.
Billie Bofkont nog altijd het beschaafde heertje,
Mannetje Bromsnor nog steeds de grote mopperkont.
Mannetje is slecht gaan lopen.
Iedere ochtend na het voeren een rondje medicatie langs de oudjes.
En heel soms lukt 't me ze iets extra's toe te stoppen zonder dat ik alle varkens in m'n nek krijg. Snel een paar aardbeitjes voordat de rest dat in de gaten krijgt.
Niet dat zij geen aardbeien zouden mogen, integendeel, maar helaas kun je een hele meute varkens niet wat extra's toestoppen, zonder dat het oorlog wordt.
Of je maakt er meteen een megafeest van.
Zoals vorige week toen trouwe varkensvrienden 60 (!) kilo appels voor Familie Bofkont meebrachten.
De hele Familie Bofkont liep uit.
Behalve Billie Bofkont & Mannetje Bromsnor.
Die zijn te oud voor een dergelijk wild rock' n roll festijn.
Geen punt.
Zij kregen een appeltje op bed.
Full service in hun aanleunwoning.
En zo was iedereen weer blij.
Maandag 25 oktober 2010
De Dag van Dolle Mina naar Buiten!
Kleintje groeit met de dag.En ze krijgt met de dag meer uitdrukking.
Ze wil ook geen Kleintje meer heten.
Dolle Mina. Zo heet ze voortaan.
Mina. Klassieke koeiennaam.
Zondag 24 oktober 2010
De Dag van Het Overleven van Golden Girl...
Golden Girl doet weer mee.
Ze was in shock na een totaal onverwachte aanval van Heks.
Nog nooit meegemaakt dat een van de poezen een kip aanviel,
maar Heks is vreemd geworden door haar medicatie.
Ze kan mij soms ook vanuit het niks met wijd geopend bekje
bijten of slaat haar klauwtjes als pikhouwelen in mijn arm.
En laat Heks nou de allerscherpste nageltjes van allemaal hebben...
Vijf dagen lang heeft Golden Girl als verlamd in de hoek gezeten.
Vijf dagen lang zonder eten en drinken.
En ik kon niks doen. Dwangvoederen werd er hier geopperd.
Maar ik voelde aan mijn water dat dat niet goed zou zijn.
Nog meer stress zou Golden Girl er niet bij kunnen hebben.
Ik vermoed zelfs dat dwangvoederen haar fataal geworden zou zijn.
Dus maar werkeloos toezien hoe het zich ontwikkelen zou.
Donderdag en vrijdag maakte Golden Girl heel voorzichtig en in slow motion pikkende beweginkjes richting voerbakje.
Maar vlak voor het graan stopte ze dan weer.
Een kwelling om mee te maken, omdat ik zo hoopte dat ze door zou zetten.
Heb zelfs gedacht aan een hersenbeschadiging door de shock.
Mijn geduld is weer eens extra getraind de afgelopen week.
Je kunt niks anders dan je overgeven aan het tempo van de beesten.
En dan maar hopen dat het goed komt...
Vrijdag 22 oktober 2010
De Dag van Fotoreportage Varkens op de Zuidas
Op Dierendag oogstten de varkens van Familie Bofkont mais op de Zuidas.
Bekijk hier de fotoreportage van deze unieke gebeurtenis!
Donderdag 21 oktober 2010
De Dag van Mededogen...
Teun van der Keuken schreef laatst dat hij niet van dieren houdt.
Zou dit wel zo zijn, vroeg ik me af.
Hoe kan een Teun van der Keuken op z'n minst geen interesse hebben voor dieren? Als beeldend kunstenaar zal hij toch zeker wel oog hebben voor hun wonderbaarlijke schoonheid?
Uit de strekking van zijn column kreeg ik steeds meer mijn bedenkingen bij zijn uitspraak. Zo kreeg PvdD o.a. een veeg uit de pan vanwege die valse kwestie om Esther Ouwehand uit de partij te duwen. 'Laat die zogenaamde dierenliefhebbers zich eerst maar eens om mensen gaan bekommeren', betoogde Teun verder.
Gister haalde ik de woede op mijn hals van de actiegroep 'Wilde Dieren De Tent Uit' door mijn tweets over timing en goede smaak, i.v.m. de dood van Tijgertje Sanny.
Dit leek mij niet het moment om de verzorgers van Sanny lastig te vallen.
En zeker niet het moment om de broertjes van Sanny bij hun tijgermoeder weg te willen halen.
Gevangenschap of niet, jonge dieren horen bij hun moeder.
Ronduit wreed om dit moedwillig te verstoren.
Of ik zo pro circus ben? werd mij vervolgens verweten.
Nee, ik ben voor medemenselijkheid, zeker in tijden van verdriet.
Mededogen is het woord dat iedere dierenbeschermer tegenwoordig in de mond heeft, maar geef er maar eens betekenis aan als het er echt op aankomt.
Gisteravond las ik een interview met Peter Klaver in het Parool, de dierenarts die de regie had over de operatie van Sanny. Ik werk al jaren met Peter. Harde werker, zet zich in als geen ander en houdt zijn hoofd altijd koel omdat het vak dat van hem vereist.
Maar op de vraag 'Hoe voelt u zich nu?' gaf hij het volgende antwoord:
"Zwaar klote om het maar eens academisch te zeggen. De teleurstelling is gigantisch. Iemand zei: je hebt vreselijk je best gedaan maar de natuur heeft anders beslist. Het was een droom van ons allemaal. Die ligt aan diggelen."
En vanochtend ontving ik deze mail van een oprechte dierenvriendin:
Ik heb een mail naar wildedierendetentuit gestuurd. Ik vind het asociaal, deze actie. Ik ben het wel met ze eens dat er geen dieren in een circus horen, maar deze timing is wel heel slecht. Totaal geen medeleven met de verzorgers van Sanny. Ik heb begrepen dat dit circus goed is voor haar dieren. Ik begrijp dan ook absoluut de noodzaak niet om nu al met zo’n actie te komen.
Ze maken het drama alleen maar erger als ze haar broertjes weghalen.
Ben benieuwd of ik nog wat van ze hoor...
En dan tot slot nog dit:
Ik weet zeker dat Aagje, Vrouw Vos, Brutus, Zeeman, Gieltje, Juffrouw Loes, Beertje, Aagje de Tweede, Edwin, La Mama en Beertje nooit op Het Beloofde Varkensland hadden mogen wonen als ik met een beschuldigende vinger had gewezen naar de boer, de jager en de slager...
Dierenliefde begint dus met liefde. Daar ben ik wel achter gekomen.
Ik spreek uit een jarenlange ervaring.
Mededogen. Eigen ego thuislaten.
Zelfs, of JUIST, als je een tegengesteld standpunt hebt.
Woensdag 20 oktober 2010
De Dag van Heks, Bokkie & Golden Girl...
Een nieuw dier erbij geeft altijd weer gedoe.
Neem Bokkie.
Die heeft zich op de staart van Heks gestort.
Het puntje van haar staart is erg in trek bij Bokkie.
Ze raakt er niet op uitgesabbeld.
(lees: Bokkie is veel te jong bij haar moeder weggehaald :-(
Tot ik ontdekte dat de staart van Heks bloederig en kaal werd.
Heks wou het ook niet meer, want de tandjes van Bokkie zijn vlijmscherp.
Heks en Bokkie voorlopig maar even niet bij elkaar.
Dus ging Heks weer slapen in de melkerij, lekker onder de warmtelamp bij Boy George en Gekke Goudoog.
Ik schreef al eerder dat Heks zo veranderd is, sinds ze epileptische aanvallen heeft en voortdurend stoned rondloopt door de medicatie.
Maar wie had ooit kunnen denken dat Heks plotseling een van de Golden Girls zou aanvallen? En dat is dus wel gebeurd. (De melkerij komt uit in de binnentuin, waar de Golden Girls hun domicilie hebben).
Arme Golden Girl.
Overal veertjes op de grond en de Golden Girl verkeert in complete shock.
Eet en drinkt niet meer.
Zit volkomen apatisch in een hoekje.
Wat te doen?
Heks en Bokkie konden niet meer samen.
Dus Heks maar bij Kleintje en de deur naar de melkerij dicht.
Maar nu heeft Heks de benen genomen.
Gisteravond overal gezocht. Niks.
Ze heeft dus ook haar noodzakelijke medicatie gemist.
Ik maak me grote zorgen.
Vandaag alle afspraken afgezegd en allemaal op zoek naar Heks...
UPDATE
Het is nu uurtje later en Heks is terecht!
Helemaal verzopen, maar ze is er!
Dinsdag 19 oktober 2010
De Dag van Tijgertje & 'Swiebertje'...
Tijgertje is niet meer.Een grote teleurstelling voor alle betrokkenen.
Ze zijn vanochtend allemaal bij elkaar gekomen.
Verslagenheid alom.
'Swiebertje' maakt het goed.
Ze heeft zelfs al een stukje appel uit de hand gegeten.
Vanochtend ter afsluiting in de Telegraaf.
En ik vond nog een stukje uit het AD.
Met een merkwaardige kop.
Alsof ze hier in gevangenschap gaat leven:-)
Nou, niks is minder waar.
Geen beter leven dan op Het Beloofde Varkensland.
Maandag 18 oktober 2010
De Dag van Eindelijk Fotoverslag Herengrachtbiggetje!
Zondag 17 oktober 2010
De Dag van Het Herengrachtzwijntje...
HERENGRACHTBIGGETJE
Wat zou Familie Bofkont zijn zonder Dennis en Dierendokter Peter?
Het vangen van het Herengrachtbiggetje was weer van een ouderwets Bofkont-Avonturen-Gehalte. Zonder goede mensen om je heen red je dat niet.
Maar met Dennis en Dierendokter P. kan ik de oorlog winnen.
Iedere keer weer.
MEDIA
Toen we vrijdag op de Herengracht aan kwamen, bleek de pers zich al verzameld te hebben in de hal van de uitgeverij. ANP, AD, Telegraaf en AT5 waren er allemaal. Uit eigen beweging. SBS 6 (Hart van Nederland) en RTVNH wilden al eerder in de week komen filmen.
Dat wou ik niet om de rust voor Zwerfbiggetje te waarborgen.
BOFKONTBUS - PERSKAMER
In de Bofkont Bus hadden we een strozitje gemaakt. Koffie & koek van de boerderij meegenomen. Dat werd de perskamer.
We spraken af dat Peter en ik eerst voor de deur op de Herengracht geinterviewd zouden worden. En na afloop weer met de gevangen Zwerfbig in onze armen.
De pers zou intussen in de Bofkont Bus wachten.
De daadwerkelijke actie mochten ze dus niet filmen, maar dat was dan maar zo. Zo min mogelijk verstoring, dat was van het grootste belang.
BOKKIE
Peter stond nog in de file en dus kropen we vast de Bonfkont Bus in om op hem te wachten. Heel gezellig. De ene buur na de andere stak een hoofd naar binnen met hele verhalen over het zwerfzwijntje. En toen ze Bokkie op mijn schoot zagen, was het natuurlijk helemaal feest.
VERDOVINGSPIJL
Het eerste verdovingspijltje ketste te snel af.
Het tweede was raak.
Maar varkens zijn niet gek. Ten eerste bleef het zwijntje gewoon dooreten en ten tweede was hij niet van plan zich over te geven aan de verdoving.
PANIEK
Inmiddels was het hard gaan regenen.
Op een gegeven moment begon ie toch te wankelen.
Viel zelfs een paar keer op zijn rug maar krabbelde steeds weer overeind.
En net toen we dachten, hij gaat om, nam ie de benen en rende de struiken in.
Paniek!
HEK
Wat er toen volgde: een huzarenstukje dat z'n weerga niet kent.
De big vloog een hek door naar de buurtuinen. Grote God!
Hek van minstens 4 meter hoog. Gladde spijlen, geen enkel afzetpunt.
En er was een seconde te verliezen.
Dennis slingerde zich als een aap tegen het metershoge hek aan.
VIJVER
Maar wat hij aan de andere kant aantrof... de schrik sloeg hem op het hart. Hokjes, kotjes, rommelschuurtjes.
Duizend mogelijkheden voor een big op zich te verstoppen.
En dan onderkoeling en dan...
Maar het werd nog erger: er bleek ook nog een grote vijver te zijn!
Daar had Peter ons van te voren voor gewaarschuwd.
Als een dier onder narcose het water inrent, verdrinken ze onherroepelijk.
LINKS OF RECHTS?
Er waren twee mogelijkheden: links of rechts.
Welke kant was de big opgevlogen?
Dennis koos rechts.
Inmiddels was ik de gracht opgestormd, de pers in mijn kielzog.
Aanbellen bij alle buren om via de voorkant de achtertuinen in te komen.
Maar alle kantoren waren al gesloten.
Wel troffen we een man, die een heel ingewikkeld verhaal begon.
Man, schiet op!
Iemand anders rende ineens met een ladder voorbij.
KLOPJACHT
Ik stormde weer terug.
Daar bleek Dennis de juiste keuze gemaakt te hebben!
Big was in paniek teruggevlogen, D. had zich weer over het hek geslingerd en rende met Dierendokter P. door de de kletsnatte struiken.
Een wilde klopjacht in de vallende schemering.
Ze sprongen over muurtjes, doken over de grond, gleden uit over natte bladeren.
OERSTERK
De eerste duik op Zwerfbig mislukte. Onder luid gegil vocht hij zich weer vrij. De tweede was raak. Dennis dook er boven op, Peter trok vliegensvlug zijn jas uit en gooide die over het krijsende varkentje heen. Al zijn krachten moest ie aanwenden om het oersterke beestje in bedwang te houden.
TWEE DINGEN
1. Het zwijntje blijkt toch een zij te zijn.
2. Het oormerk is opzettelijk vernield.
Ieder aanknopingspunt om de herkomst te achterhalen is dus onmogelijk geworden.
Helaas!
LANG & GELUKKIG
Maar ze is op Het Beloofde Varkensland en leeft nog lang & gelukkig!
Straks de foto's. Eerst een workshop. Tot later.
Zaterdag 16 oktober 2010
De Dag van Het Zwerfbiggetje...
Vast 2 foto's.Welkom bij Familie Bofkont.
Morgen uitgebreid verslag.
Vrijdag 15 oktober 2010
De Dag van Unilever op Het Beloofde Varkensland
Bijzonder om gister een grote groep van Unileverop Het Beloofde Varkensland te ontvangen.
Een combi-training.
De ochtend voor mensencommunicatie,
de middag voor Communicatie met het Varken.
Ze hadden zelf wegwerp-overalls meegenomen.
Helaas niet de bestelde donkerblauwe, maar spierwitte.
Vonden ze zelf ook niks, maar het was niet anders.
Zag er surrealistisch uit.
Alsof er een ploeg ruimers hun werk kwam doen :-(
Gelukkig hebben varkens slechte ogen,
dus de Bofkonten hadden er geen last van :-)
Werd een mooie dag met een heuse varkensfluisteraar in hun midden.
Donderdag 14 oktober 2010
De Dag van Op Bezoek bij Moeder/Schoonmoeder
Zag gister zoiets leuks.Edwin & Aagje gingen op bezoek bij La Mama.
Het zag er zo gezellig uit.
La Mama met haar zoon en schoondochter.
Dan weet je weer waar je het allemaal voor doet.
Verder:
Vangactie van zwerfbiggetje verplaatst naar morgen.
Te druk daar in verband met receptie vanwege de presentatie van nieuw boek.
We zijn al een week bezig om alles goed voor te bereiden.
Alles valt en staat met die goede voorbereiding.
En als het dan zover is, krijg je maar 1 kans.
Verknal je die, dan kun je het schudden.
We kunnen ons geen risico permitteren.
Als alles goed gaat loop ik morgenavond met een slappe big in mijn armen het pand uit...
Woensdag 13 oktober 2010
De Dag van Heer Swiebertje...
Er van uitgaande dat we inderdaad met een heertje te maken hebben,kan ik melden dat Heer Swiebertje het naar omstandigheden goed maakt.
Hij wordt schandalig verwend met allerlei lekkere hapjes.
We troffen hem gistermiddag dan ook luid smakkend aan.
Brood, avocado, appel, muesli, het was er allemaal.
Vanachter de grachtenramen hadden we goed zicht op hem.
En natuurlijk zijn zulke deftige ramen altijd spic & span, zodat AT5 er met gemak doorheen kon filmen.
Maar pas op.
Toen we buiten heel zachtjes naar hem toe wilden sluipen, koos meneer onmiddellijk het hazenpad.
We doorzochten de hele tuin, maar nergens meer te zien.
Grote schrik, want als Heer Swiebertje de poort uitloopt, zit ie tussen de auto's op de Herengracht en als dat gebeurt... daar wil ik liever even niet aan denken...
Maar de slimmerd bleek zich onder een struik verstopt te hebben.
Want toen de uitgeversdame een nieuw stuk brood op zijn bordje legde, stond ie binnen no time weer te smakken.
Daarna liep ie met schommelende, mollige heupjes naar zijn strovilla en maakte zijn bed in orde voor de komende nacht.
Ondertussen hebben wij het grachtenpand gescand en een plan de campagne gemaakt.
Welk raam kan open? Waar kan dierendokter Peter zich verdekt opstellen?
Waar kan hij zijn verdovingsgeweer aanleggen?
Hoe laat en waar precies moet Heer Swiebertje dan heen gelokt worden?
Kortom, we hebben alles in kaart gebracht voor de komende militaire operatie.
En? Hoe heet het biggetje? vroeg de AT5 reporter.
Vooralsnog Heer Swiebertje, antwoordde ik.
Want een zwerver op de Herengracht is een zwerver op stand.
Vanavond op AT5 - Kort Amsterdams.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 12 oktober 2010
De Dag van het Zwerfbiggetje...
Maandag 11 oktober 2010
De Dag van Een Minivarken in Huis...
Ja, ja een minivarkentje in huis...
Ik zeg niks teveel als ik iedereen daar voor waarschuw :-)
Varkens zijn anarchisten, slopers en rauwdauwers.
Hoe klein ze ook zijn.
Neem Bokkie.
Nu ze helemaal vertrouwd is met haar nieuwe leventje en omgeving, wordt ze steeds onderzoekender en ondernemender.
Piepklein, weegt nauwelijks anderhalve kilo,
maar even niet opgelet en Bokkie veroorzaakt een veldslag.
Vanochtend trof ik namelijk dit aan, nadat ik even weg was om Kleintje de fles te geven. Bokkie was door het dolle heen en weet nu ook wat ze wil worden: vuilnisman!
Tijd dat Heertje deze kant uitkomt.
Kunnen die twee lekker samen Het Beloofde Varkensland onveilig gaan maken.
Maar eerst Heertje nog te slim af zijn en zorgen dat ie zonder stress en angst mee kan naar Familie Bofkont...
Zondag 10 oktober 2010
De Dag van Mevrouw de Boerderij...
'Hoe ben je in godsnaam aan een boerderij gekomen onder de rook van Amsterdam?'
Vanavond antwoord op die veelgestelde vraag.
Op Radio 2 - KRO Goudmijn tussen 18.00 en 20.00 uur.
Zaterdag 9 oktober 2010
De Dag van Groeten van Bokkie
Vrijdag 8 oktober 2010
De Dag van Groeten van Zeeman & Co op de Zuidas
Woensdag 6 oktober 2010
De Dag van een Succes Fou
Alle stars van de Zuidas zijn weer thuis.
Boerderij Zuidas was een 'succes fou'.
Uitgebreid verslag volgt nog.
Vanochtend kwamen Edwin&Aagje terug naar Het Beloofde Varkensland.
Zeeman, Juffrouw Loes en Swientie hadden de nachtbus van 4 op 5 oktober al genomen.
Toen Edwin&Aagje uitstapten bij halte Het Beloofde Varkensland, stonden Zeeman&Juffrouw Loes al op ze te wachten bij de bushalte.
Het werd een hartelijke begroeting.
Edwin ging meteen naar z'n moeder, alles vertellen over z'n avontuur in de grote stad.
Gelukkig was La Mama thuis.
En vanavond zijn die twee op televisie in het verhaal van Boer Edwin.
KRO Goudmijn - Ned. 2 - 18.25 uur.
Wordt Vervolgd.
Zaterdag 2 oktober 2010
De Dag van Afscheid van de Zomerbuurvrouwen...
Vrijdagochtend een prachtig warm zonnetje.
De Zomerbuurvrouwen namen het er nog van.
Voor de laatste keer.
Vandaag gaan ze naar huis, ergens in Vinkeveen.
Wie van de dames zal ik volgend jaar weer terugzien, wie niet?
En van de kalfjes?
En de stier?
Maar niet teveel aan denken.
De vangkooien staan al opgesteld.
Dat wordt nog even een ochtendje wildwest.
Eerst met z'n allen de vangkooi in.
Dan met de open wagens het terrein af.
Altijd een hele belevenis voor alle partijen.
Hoe ze daar lagen in die zon.
De kalfjes veilig in het midden. Moeders er omheen.
Sommige kleintjes lagen met hun kopjes over moeders rug.
Anderen languit gestrekt, 100% vertrouwen in het leven.
En de Stier waakte over ze als de pater familias.
Toen ze een poosje later weer verder het land in gingen begonnen ze onrustig te loeien. Dat doen ze al een paar dagen.
Ze hebben die vangkooien al lang zien staan en weten hoe laat het is.
Tijd om te gaan.
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |