Familie Bofkont in levende lijve ontmoeten?
Schrijf je in voor de Familie Bofkont workshop. Voor jong & oud!
meer info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken info
Nu op twitter.com/FamilieBofkont:
Voor Bedrijven & Instellingen - MVO Teamuitje
BOERENFITNESS OP HET BELOOFDE VARKENSLAND
Welk bedrijf/afdeling/instelling komt Familie Bofkont helpen om het stro in de Varkensmassagesalon te verversen?
Lekker buiten werken tussen de Bofkonten. Overdag of 's avonds. We maken er een bijzondere bijeenkomst van.
Goed voor de teambuilding, goed voor de maatschappelijke betrokkenheid en goed voor humeur en figuur.
Boerenfitness: Hoef je niet meer naar de sportschool. Vol zelfvertrouwen in je zwembroek het strand op!
Misschien wel meezwemmen met Zeeman. Wie weet... mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Vrijdag 30 april 2010
De Koninginnedag van Aagje de Tweede
Het is Koninginnedag 2010.Aagje de Eerste lag vorig jaar op Koninginnedag opgebaard.
;){kind=link}
En Aagje de Tweede is vandaag voor de eerste keer berig geworden.
Het leven gaat dus door bij Familie Bofkont.
Aagje de Tweede heeft Edwin uigekozen als haar Prins.
En La Mama als de Koningin Moeder.
Zowel Edwin als La Mama moeten duidelijk nog wennen aan hun nieuwe rol.
Donderdag 29 april 2010
De Dag van Boeken & Biggen
Boeken & Biggen
Zaterdag 26 juni 2010, aanvang: 19.00 uur
Kleine Revolutie Producties organiseert in samenwerking met Het Beloofde Varkensland de avond Boeken & Biggen. Een avond met literatuur en muziek op een unieke locatie. Tussen de varkens, koeien, hanen en ossen van Dafne Westerhof zullen Ad Visser, Wim Brands, Edith Ringnalda, F.Starik, Vrouwkje Tuinman, Mensje van Keulen (ov), Vincent Bijlo, The Giant Tiger Hooch (muziek), Ester Naomi Perquin, Co Woudsma, Mariska Reijmerink & Jan-Frans van Dijkhuizen (muziek) spetterende optredens verzorgen.
Boekhandel Athenaeum zal een boekentafel verzorgen en Wijnhandel Vindict schenkt heerlijke biologische wijnen.
Locatie: Het Beloofde Varkensland, Amstelveen
(Route beschrijving op aanvraag).
Entree: 20 euro (inclusief Bofkontsoep, koffie, thee en limonade).
Kaarten zijn te bestellen door € 20,00 p.p. over te maken op rek. nr: 39.04.56.217 t.n.v. Kleine Revolutie Producties onder vermelding van naam, tel, adres en email adres of via de website www.kleinerevolutieproducties.nl (bovenaan de site, net onder het menu). Na het bestellen van de kaarten komt u op de gastenlijst.
Dinsdag 27 april 2010
De Dag van Aagje de Eerste in Memoriam
† 27 april 2009
Zondag 25 april 2010
De Dag van De Feestvarkens
Gekke Goudoog is jarig!Heks is jarig!
Spook is jarig!
Brammetje is jarig!
Bonestaakje is jarig!
Gieltje is niet jarig, maar we vieren zijn verjaardag toch!
Gekke Goudoog 13.
Heks 13.
Spook 13.
En de Drie Musketiers zijn 5 jaar geworden.
Van Gieltje is de exacte datum niet bekend maar omdat hij opgegroeid is met B & B wordt hun verjaardag altijd samen gevierd.
Morgen meer over de Knappe Kipjes.
Zaterdag 24 april 2010
De Dag van De Knappe Kipjes
Kippen zijn niet dom. Integendeel.Dit weekend twee opmerkelijke verhalen over Moeder Kip en haar dochter.
Dochter zit in de vensterbank te broeden.
Morgen meer over het opmerkelijke ruimtelijk inzicht van Moeder Kip.
Amazing!
Vrijdag 23 april 2010
De Dag van De Kinderen van de Vrije School
De Vrije School in Amstelveen heeft een apart klasje met bijzondere kinderen.Stijn, Elise, Lotte, Charlotte, Aron en Sven.
Boy George & Arie Bombarie stonden ze al op te wachten.
Drie moeders en Meester Joop kwamen ook mee.
We hebben Bofkontsoep gegeten, Wildeman geaaid, op bezoek geweest bij La Mama in Villa Varkensgeluk, en allemaal een dutje gedaan in de Grote Varkensslaapzaal.
Meester Joop werd helemaal met stro toegedekt door zijn kinderen, de Ballenboy mocht hun petje op, en Edwin werd ingesmeerd met zonnenbrandcreme.
Ook hebben we allemaal om het hardst geknord en mocht Elise zelf even een varkentje zijn en werd ze gekust door Stijn. Limonade en koek en een donatie in de Spaarbig voor Familie Bofkont. Een feestmiddag!
Donderdag 22 april 2010
De Dag van Volwassen Varkensdames en Varkensheren
Volgende week zijn ze weer jarig, Brammetje & Bonestaakje.
Dan hebben ze de volwassen varkensleeftijd bereikt.
5 jaar! Helemaal uitgegroeid, fysiek en mentaal.
Voor wie het niet (meer) weet:
Brammetje &Bonestaakje komen van de kinderboerderij.
Moeder kreeg 17 kinders, maar had 'slechts' 14 spenen.
Brammetje, Bonestaakje en Babe vielen buiten de boot.
Het kon de kinderboerderijbeheerder niks schelen.
Dan gingen ze maar dood. Hij had er toch nog 14 over?
Die zouden na 2 maanden allemaal op transport gaan naar Italie...
En dan kon moeder opnieuw drachtig worden.
Dus biggen genoeg. Een paar meer of minder who cares?
Gelukkig waren daar varkensvriendin Ina en haar vriendin Anita.
Ina nam Brammetje mee, Anita nam Babe mee naar huis.
Maar toen. Help! Deze kleine snoezige biggetjes gaan heeeel groot worden...
Brammetje ging naar Het Beloofde Varkensland.
De volgende dag kwam zijn broer Bonestaakje daar nog via een spannend red-avontuur bij. En tijdens dat red-avontuur heb ik Babe ook gezien.
Een piepklein biggenmeisje.
Babe had geluk, want ze had haar staartje nog. Brammetje &Bonestaakje niet. Waarschijnlijk was de beheerder Babe vergeten tijdens zijn snoeiactiviteiten.
VIJF JAAR LATER
Babe woont nu al weer jaren heel gelukkig samen met haar Cartouche, een pony, bij Anita, ergens in Noord-Holland. Er wordt altijd gezegd dat varkens niet met paarden samen kunnen.
Maar er is ook altijd een regel die de uitzondering moet bevestigen.
En dat zijn Babe en haar witte paardje.
Van de week kreeg ik deze foto's.
Babe lijkt op haar broers. Dezelfde hoge, gebogen rug.
Tijdens mijn zoektocht onlangs naar een nieuw huis voor Truus (kan iedereen het nog volgen?) heb ik Anita ook gebeld. Of Truus bij Babe mocht wonen als gezelschap voor Babe.
Anita ging meteen meedenken.
Maar als ik deze fotos eerder had gezien, had ik haar dat nooit gevraagd.
Waarom niet?
Omdat Babe samen is met haar Cartouche. Het geluk spat van de fotos af. En ik wil niet op mijn geweten hebben dat deze unieke combi verstoord zou worden. Een ander varken daarbij plaatsen is in zo'n geval veel te riskant.
Babe en haar paardenvriendje zijn zo op elkaar ingesteld en hebben het zo goed samen. Dan mag je geen enkel risico nemen.
Nu zijn er 2 gelukkige dieren en dan misschien 3 ongelukkige.
En dan zit je in grote problemen.
Gelukkig heeft Truus nu een nieuw adres in Limburg.
Dus eind goed, al goed.
En nu moet ik deze zomer toch eindelijk Babe eens gaan bezoeken.
De uitnodiging ligt er al jaren en nu moet het maar eens van komen.
Ik verheug me op dit wonderlijke stel!
Woensdag 21 april 2010
De Dag van Truus heeft een Huus!
Het is gelukt.
Truus gaat naar Nederlands Limburg, dus eigenlijk blijft ze gewoon in Limburg, alleen op een ander adres.
Des te beter.
Minder reistijd, minder stress en de Belgische dame die zich het lot van Truus aantrok, kan haar blijven bezoeken.
Iedereen blij!
Zaterdag 17 april 2010
De Dag van Ilona
Ilona kwam.De dieren waren niet bij haar weg te slaan.
Vrijdag 16 april 2010
De Dag van Truus
Hoe zit het met Truus uit Maastricht?
Truus van de kinderboerderij?
Truus die daar zo'n 150 biggen gebaard heeft?
En die nu naar de slacht moet?
Afgelopen maandag heb ik contact gehad met de dame die over Truus gaat.
Het zit zo:
In Maastricht staat een kinderboerderij. Een groot ding, dat door de gemeente gerund wordt en valt onder NME (Natuur en Milieu Educatie).
Om een statement te maken tegen de bio-industrie hebben ze daar ook een tak biologische landbouw opgezet. Productievarkens, die een goed leven hebben. Stro, modder, ruimte, buiten, blauwe lucht, zon etc. Daarmee willen ze het publiek laten zien: Kijk! Zo kan het ook! Wil je vlees eten? Eet dan vlees van varkens die het bij leven goed gehad hebben.
So far so good.
Truus is nu 5 jaar en nooit echt 'hard' genoeg geweest voor het biologische buitenleven, volgens haar verzorgster. Ze is vaak verkouden en heeft al een paar keer longontsteking gehad. Ook wil ze niet mee-eten wat de pot schaft, namelijk meel dat gemalen wordt door een molenaar uit de buurt. Met die molenaar is een gezamenlijk educatief project opgezet onder het motto: Hoe ging het vroeger?
Omdat Truus niet goed in het systeem past, heeft ze ook bij tijden afgezonderd moeten leven, en was daardoor vaak eenzaam. Kortom, Truus is niet geschikt als productievarken en nu moet ze nu het veld ruimen voor een sterker varkensras, dat haar taak gaat overnemen: de Bonte Bentheimer.
Ik ken dat ras wel. De Bonte Bentheimer is momenteel erg in zwang bij hobbyboeren, die kleinschalig fokken voor de slacht.
Nu zijn er dus stemmen opgegaan dat Truus moet blijven leven. Alleen hoe? En vooral bij wie? Met mevrouw S. de dame van de kinderboerderij heb ik het volgende besproken:
Ze wil absoluut niet dat de kinderboerderij door dierenactivisten gehekeld gaat worden in de media. Nou, daar hoeft ze bij mij niet bang voor te zijn. Ten eerste ben ik geen dierenactivist en ten tweede hang ik de vuile was nooit buiten.
Maar: Mocht er ergens een plek zijn voor Truus, dan is ze bereid volledig mee te werken. Alleen zitten daar behoorlijk wat haken en ogen aan. Vooropgesteld: Truus kan niet naar Het Beloofde Varkensland. Er kan geen groot varken meer bij. La Mama heeft de rijen gesloten en dat blijft zo. Ik heb foto's opgevraagd en die nog niet gekregen.
Gelukkig kreeg ik ze gister wel van Marianne uit Belgie, die ook de hele Truus affaire heeft aangezwengeld. Zij heeft mogelijk een adres in Belgie. Ik heb mogelijk een adres voor Truus in Nederland. Punt is: Truus heeft een goede verzorging nodig. Wie wil en kan er ook intensief voor haar zorgen?
Truus heeft een zwaar productieleven achter de rug en een zwakke gezondheid. Mevrouw S en ik zijn het eens dat het heeft geen zin heeft om Truus 'van de slacht te redden' als je haar niet heel veel te bieden hebt. Een eenzaam leven in een hok ergens, is de oplossing niet.
Het mooiste is natuurlijk als Truus met pensioen mag op de kinderboerderij zelf. Wordt Vervolgd.
PS
De kinderen van Truus blijven een paar maanden bij haar.
Daarna gaan ze weg naar andere kinderboerderijen of hobbyboeren.
Na ongeveer een jaar worden ze geslacht.
Woensdag 14 apil 2010
De Dag van La Mama & andere Moeders...
Eindelijk. La Mama eet hooi!
Ze woont al 4 maanden op Het Beloofde Vakensland en trok overal haar neus voor op, behalve voor vakensbiks, want dat was ze gewend.
Zelfs een geurig appeltje herkende ze niet als een lekker hapje.
Het schijnt dat als kinderen niet voor hun vierde jaar van alles hebben leren eten, ze tot hun vijftiende alleen maar kindjeseten lusten. En daarna schijnt het nog een hele toer te zijn om ze wat verder te krijgen dan patat met appelmoes.
Zo te zien is dat bij varkens net zo.
La Mama was varkensbiks gewend en geen ruwvoer.
Maar ik bleef het proberen.
Iedere dag een verse plak hooi. At ze het niet? Geen probleem.
De volgende dag het oude hooi eruit en opnieuw een geurige pluk erin.
Ruwvoer is goed voor de spijsvertering en naast varkensbiks met de nodige vitaminen en mineralen belangrijk als gezonde voeding voor langlevende varkens. La Mama heeft het dus toch nog geleerd. Ze eet het hooi nu met smaak en Edwin smakt dapper mee. Alles doen wat moedertje doet, dat is bij varkens dus ook zo.
Net op tijd, want, want komende moederdag ben ik Varkensmoeder tijdens de KRO Wandeling met Hella van der Wijst. En dan moet ik me toch wel kunnen beroepen op mijn moederlijke kwaliteiten zoals je kinders leren eten wat de pot schaft.
KRO De Wandeling: Dafne Westerhof, moeder van de familie Bofkont.
Uitzenddatum: 07/05/2010
In de aanloop naar Moederdag in KRO De Wandeling op 7 mei een bijzondere moeder: Dafne Westerhof, moeder van de familie Bofkont. Deze kleindochter van Friese boeren had een goedlopend communicatie-advies bureau op de P.C. Hooftstraat in Amsterdam, maar de boeren 'roots' blijven trekken. Ze besluit naast haar communicatie werkzaamheden de landbouwschool te gaan doen. De les 'geboortezorg biggen' maakt de actievoerder in haar los. Ze gaat wonen op een boerderij in Amstelveen waar ze zich nu al vijftien jaar ontfermt over dieren uit de bio-industrie, de familie Bofkont genaamd.
Presentator Hella van der Wijst loopt een dag mee op de boerderij waarbij Dafne ook vertelt over haar bijzondere band met haar eigen moeder die een einde aan haar leven maakte. "Haar dood was in alle opzichten een keerpunt in mijn leven. Ik heb het idee dat ik deze boerderij nu heb om haar leven af te leven."
Het bonte gezelschap op Het Beloofde Varkensland, zoals Dafne haar boerderij heeft gedoopt, bestaat uit zevenenveertig varkens, vier koeien, een gans, een heleboel hanen en vijf poezen. "Ik vang voornamelijk varkens op, omdat die het meest de klos zijn in de bio-industrie. Al die castraties en die vreselijke behandelingen. En ze zijn zo intelligent, dus ze lijden ook zo." Regelmatig voert Dafne actie om consumenten bewust te maken waar het vlees vandaan komt en geeft workshops op de boerderij.
Dafne: "Ik krijg hier nu allemaal verschillende mensen over de vloer: demente bejaarden, verstandelijk gehandicapten, mensen uit het bedrijfsleven, noem maar op. En wat me opvalt is dat ze hier allemaal zo'n enorme troost van die dieren ervaren. De bofkonten die hier opgenomen zijn, geven hun geluk weer terug aan de mensen."
Hella van der Wijst gaat wekelijks op zoek naar inspirerende verhalen van mensen die hun hart volgen. Daarbij doorkruist ze wandelend de mooiste natuurgebieden.
KRO De Wandeling, vrijdag 7 mei om 17.05 uur bij de KRO op Nederland 2.
Het voorgesprek heeft een paar weken terug plaats gevonden en de opnames zijn volgende week. De KRO heeft al een persbericht verstuurd.
En nu maar hopen dat La Mama dan ook haar hooi wil eten...
Dinsdag 13 april 2010
De Dag van Kort telefonisch interview FunX 13 april 07:45
Weetje van de dag: Wist je dat varkens gek zijn op massages?
07:45
Bellen met: Dafne Westerhof, oprichtster van Het Beloofde Varkensland nabij Amstelveen
intro:
Wie wil er nou een varken masseren?
Nou, in Het Beloofde Varkensland staan mensen ervoor in de rij.
Maar wat weten we nou eigenlijk van varkens? We zien ze vaak alleen als karbonaadje, gehaktbal of andere vorm van vlees op ons bord verschijnen. En in sommige culturen is het varken zelfs een onrein dier wat je absoluut niet mag eten. Dafne Westerhof kocht in 1998 haar eerste bio-industriebiggetje Aagje vrij. En door Aagje ontdekte Dafne de varkensmassage. Inmiddels heeft ze op Het Beloofde varkensland verschillende varkens die jij als je wil kan komen knuffelen en masseren.
Dafne goedemorgen:
- Hoe weet je of een varken er voor in is om gemasseerd te worden, en hoe maak je contact?
- Wat gebeurt er met jezelf als je een varken masseert ?
- Heb je nog wat leuke varkensweetjes voor ons? Het schijnen bijv. erg slimme beesten te zijn.
- Tot slot; wat zou er volgens jou in de bio-industrie veranderd moeten worden?
Bovenstaande briefing kreeg ik gistermiddag van Radio FunX.
En dus werd ik vanochtend stipt om 7.45 gebeld om te vertellen over de varkensmassage.
Dat vliegwiel is niet meer te stoppen. Nooit meer denk ik.
Jaar-in-jaar-uit vertel ik nu al over de varkensmassage.
Dat moeten inmiddels d-u-i-z-e-n-d-e-n keren geweest zijn.
Bij Radio FunX ook al voor de tigste keer. En vanochtend werd ik prompt weer tijdens de uitzending uitgenodigd om in de studio live alles over varkens te komen vertellen. Dat wordt dan ook weer de zoveelste keer. Maar ik doe het graag. omdat er zoveel over varkens te vertellen valt en in de herhaling zit nu eenmaal de kracht.
Laatst schreef een journalist van de Leeuwarder Courant over de varkensmassage. Niet op Het Beloofde Varkensland, maar op de kinderboerderij. De journalist werd onderwezen door Paulette, een bofkontfan. Paulette heeft zich een paar jaar geleden bekwaamd in de varkensmassagezich op Het Beloofde Varkensland. Die massagelessen is ze vervolgens gaan toepassen op het varken van de kinderboerderij bij haar in de buurt. En zo ging dat balletje rollen.
Kijk! De varkensmassage gaat een eigen leven leiden, los van Het Beloofde Varkensland. Goed nieuws! Hoe meer varkens hier van kunnen genieten, hoe beter. Laten we Aagje altijd blijven eren, die mij de varkensmassage heeft doen ontdekken.
Het mailtje dat ik van Gitta - ook een trouwe bofkontfan - kreeg na de laatste workshop sluit hier mooi bij aan:
Gelukkig kan ik bij de Bofkonten terecht om mijn varkensliefde een plekje te geven. Ik snap ook steeds beter mijn vader, die zei dat hij al genoot van het gewoon aanwezig mogen zijn bij de varkens en hen te kunnen observeren en alle unieke karakters te ontdekken en daardoor al verliefd op ze werd en van ze genoot. Hij zei dat mensen in zijn omgeving altijd zeiden dat wij thuis zulke bijzondere dieren hadden. Hij zei dan dat ze het helemaal mis hadden. Elk dier is bijzonder, alleen de mens is helaas lang niet altijd bijzonder genoeg om dat op te merken en daar aandacht voor te hebben.
Gitta is een van de beste varkensmasseurs die ik ken.
Hoe kan het ook anders met zo'n vader?
Maandag 12 april 2010
De Dag van Truus
Ineens is ene Truus all over the place.
Truus is een moedervarken op een educatieve kinderboerderij in Maastricht.
Ze heeft daar in 5 jaar tijd zo'n 150 biggen geworpen.
Nu krijgt Truus wat mindere worpen en moet ze weg.
Naar de slacht.
Ik kreeg er donderdag het eerste mailtje over en nu waart Truus door email-land want dezelfde mail blijft me maar achtervolgen.
Rustig aan, ik ben al met Truus bezig.
Wordt Vervolgd.
Zondag 11 april 2010
De Dag van Klussen met Herman & Zeus
Vandaag is klusdag op de boerderie.
Er moeten dozen naar zolder.
Maar eerst moet de trap gerepareerd,
want hoe moet je anders die zolder opkomen?
Herman & Zeus zijn ook van de partij.
Herman wil alles weten.
Hij staat de hele tijd op Jaro's vingers te kijken wat ie doet.
Zeus heeft ook belangstelling.
OK Boys, dan moeten jullie maar ingewijd.
Kluscursus voor Beginners.
LES 1.
Zet een hoedje op.
Alle klussers hebben altijd een hoedje op,
anders wordt het niks.
Geen probleem.
Herman mag tijdelijk het hoedje van Jaro lenen.
Hij is er maar wat trots op.
Nu over naar LES 2.
Maar helaas, die is verplaatst naar volgende week.
Want Herman moest ineens dringend iets anders doen: herkauwen.
Dat is zijn natuur en wat moet, dat moet.
Zeus kreeg ineens ook last van zijn natuur.
Ineens verscheen er een rood stukje in zijn oogwit.
Dat gebeurt vaker. En als dat te voorschijn komt, is het oppassen geblazen.
Zeus was ineens zo verliefd op Jaro, dat hij wel boven op hem wilde springen.
Maar Jaro had wel wat anders te doen. Die trap moet af.
Zeus schraapte toen wat met zijn linkervoorpoot over de vloer.
Hij had de pest in. Het blijven stieren...
Zaterdag 10 april 2010
De Dag van Missie & Max
Kijk, daar ligt Madame Duroc.
Maar wie staan daar in de verte?
Het zijn Missie & Max.
Dat komt heel goed uit.
Want op deze dag moet ik denken aan Rudy Kousbroek die vandaag begraven wordt.
En daar hoort Miss Universe natuurlijk bij.
Een paar maanden geleden mailde ik een goede vriendin van Rudy om met hem naar Het Beloofde Varkensland te komen voor troost.
Gister merkte ik dat die mail nooit is aangekomen.
Zo het gaat het helaas. Je wilt van alles, doet je best, maar de meeste dingen blijven bij goedbedoelde pogingen.
Voor Rudy dus, vandaag de foto's van Miss Universe.
Vrijdag 9 april 2010
De Dag van de Zomerbuurvrouwen zijn er weer
Donderdag 8 april 2010
De Dag van Pietje & Swientie
Pietje heeft de voorjaar in het hoofd.Hoe ging het ook alweer?
O ja, dan kun je op Swientie gaan zitten.
En dat deed hij dus ook.
Maar toen Swientie de rollen wilde omdraaien, was het uit met de pret.
Piet vond er niks meer aan.
Luid mokkend maakte hij zich uit de voeten...
Bruid Carola als Feestvarken op Het Beloofde Varkensland13 maart 2010
Familie Bofkont Workshop op Het Beloofde Varkensland7 maart 2010
Familie Bofkont Workshop op Het Beloofde Varkensland21 februari 2010
Bruidegom Dab als Feestvarken op Het Beloofde Varkensland20 februari 2010
Feestvarken Dorien op Het Beloofde Varkensland13 februari 2010
Familie Bofkont Workshop op Het Beloofde Varkensland7 februari 2010
Feestvarken Leen op Het Beloofde Varkensland3 februari 2010
Bookshower Ilona Roumen op Het Beloofde Varkensland24 januari 2010
Woensdag 7 april 2010
De Dag van Voorjaar op Het Beloofde Varkensland
Dinsdag 6 april 2010
De Dag van Edwin
Edwin!Hij is deze week 6 maanden geworden.
Dat betekent dat het leven er voor zijn broers en zussen op zit.
Maar niet voor Edwin.
Die mooie rozet op z'n linkerbil zit er niet voor niets.
Edwin is letterlijk in de prijzen gevallen.
Hij heeft het zo naar z'n zin, samen met moeder in hun eigen Villa Varkensgeluk.
Overdag gaat ie vaak al in z'n eentje het erf op. Lang alleen blijft ie niet want hij heeft altijd meteen aansluiting met de rest van Familie Bofkont.
Maar na een poosje wil ie terug naar moeder. Dan is ie zo blij als hij haar weer ziet. Altijd nog steeds het kind-moeder-ritueel, zoals dat gaat bij varkens. Hij stormt op haar af, raakt met zijn neus de zijkant van haar lippen aan en maakt de meest wonderlijke, opgewonden geluiden. Blijkbaar heeft ie haar altijd veel te vertellen over wie hij heeft gezien op het erf en wat ie heeft meegemaakt.
Wat een varkensgeluk. La Mama geniet van haar welverdiende rust
en Edwin heeft zijn leven lang zijn moeder om zich heen.
Af en toe komen Aagje de Tweede en Mister Frisling buurten en soms blijven ze een nachtje logeren. Aagje en Edwin zijn heel vertrouwd met elkaar. Geen wonder, want zij is zijn 'halfzus' ( ze komen van hetzelfde varkensbedrijf, en wie weet hebben ze ook dezelfde vader).
Maar het allermooiste is als er mensen op bezoek komen. Dan ontpopt La Mama zich als de gedroomde gastvrouw en Edwin als haar voorbeeldige zoon, die weet hoe het in gezelschap hoort: Vriendelijk en gastvrij en gezelligheid kent geen tijd.
Maar slim als varkens zijn, zorgen ze er wel voor dat ze zelf niks te kort komen.
Ze zetten hun visite gewoon aan het werk.
Masseren! En snel een beetje!
Maandag 5 april 2010
De Dag van Rudy Kousbroek
Rudy Kousbroek in mijn hoofd.
Na een prachtige workshop hoorde ik ineens dat hij overleden was.
Vrijdag las ik nog een recensie van zijn laatste boek 'Restjes'.
Toen vond ik het al zo vreemd dat er niks meer over zijn ziekte werd gezegd.
Alsof die niet meer bestond. Wel dus.
In augustus 2001 schreef ik Rudy Kousbroek een brief.
Of hij wilde komen optreden op een literair avondje op Dierendag
bij boekhandel Scheltema in Amsterdam. Hij kwam.
Hij las voor uit zijn prachtige verzen over dieren.
Na afloop vertelde hij dat hij bewondering had voor mijn strijd.
Opkomen voor de productiedieren. Een onmogelijk taak.
"Ik wens u heel veel sterkte en succes".
Een jaar later belde ik hem weer op.
En weer kwam hij op 4 oktober naar Amsterdam.
Volle bak in de boekhandel. Ik had de hele week al een sitdown-actie achter de rug in de etalage met Miss Universe, die toen nog maar 8 weken was.
Rudy Kousbroek was geen poseur.
Hij hield van varkens. Tot in zijn vezels.
Toen hij Missie zag, ging er een huivering door hem heen van ontroering.
Ik zal die avond nooit vergeten.
Terwijl ik met Miss Universe in mijn armen op een strobaal zat,
droeg hij de mooiste varkensversjes aan haar op.
Ernstig, zonder mooimakerij, maar daardoor des te indringender.
En hij zie iets wat ik nooit vergeten zal:
"Varkens zouden niet meer gefokt mogen worden voor de consumptie.
Daar zijn ze te intelligent voor. Daardoor doen ze teveel aan."
In Trouw las ik o.a. het volgende:
De schrijver kon zich enorm ergeren aan domheid. Al in zijn jeugd had hij vaak ruzie "omdat ik de meeste mensen liet merken dat ik ze beschouwde als waardeloze stukken vlees". Bijna de hele Tweede Wereldoorlog bracht hij door in Japanse interneringskampen. "Misschien ben ik daar door en door bedorven", erkende hij later. "Ik geloof niet in de goedheid van de mensen en dat impliceert dat ik ook niet in mijn eigen goedheid geloof." Hij bestreed elke vorm van denken dat niet op de rede was gebaseerd en wees bijvoorbeeld religie krachtig af.
Hij was dan ook woedend toen hij achteraf hoorde dat hij lijstduwer geworden was een partij met een zevendedags adventist als lijsttrekker.
Kiezersbedrog? Ja en ook lijstduwersbedrog.
Hij zou zich in de hemel gevoeld hebben tussen de varkens op Het Beloofde Varkensland, maar het kwam er niet meer van.
"Er is een stad in Denemarken,
die gewijd is aan het varken.
Waar ieder die niet minnekoost
zich tot het varken wendt om troost.
Ja, achter elke boom of struikje
aait iemand wel een varkensbuikje.
Een stad waar ieder stopcontact
eerbiedig rose wordt gelakt.
En waar je niemand ooit mag storen
bij het fluisteren in varkensoren.
De kinderen dragen varkenspakjes
en schoentjes met gespleten hakjes.
Je kunt ze, met een arm vol biggen
zuchtend in het stro zien liggen.
Zelfs oude dames achter horren
zijn geoefend in het knorren.
En welgedane oude heren
doen pogingen het nog te leren.
Je kunt ze 's avonds langs zien komen
verlegen lachend in hun dromen.
Ja alles daar in Denemarken
staat in 't teken van het varken."
Rudy Kousbroek † 4 april 2010
Zondag 4 april 2010
De Dag van de Aantrekkingskracht van de Bofkonten
't Ziet er buiten niet bepaald op z'n paasbest uit. Grijs en grauw. Lekker in bed blijven met een boek dat ik onlangs aanschafte 'Word zelf filosoof' en een hele berg chocolade paaseieren in de vorm van Tony's Chocolonely tabletten. Ja! Dat lijkt me wel wat.
Maar zo zal het niet gaan vandaag. Er komt volk.
Goed volk, dat zich verheugt op de ontmoeting met Familie Bofkont.
Dat eindelijk in het stro bij de varkens kan gaan liggen.
Dat eindelijk Zeus en Herman in hun armen kan sluiten (of andersom).
Dat zich vol verwondering om La Mama heen zal scharen.
En dat zich als hongerige wolven op de Bofkontsoep zal storten en zich zal warmen aan de Ot en Sien kachels.
Dat volk is straks van harte welkom. Iedereen die zich heeft ingeschreven, weet zich verzekerd van een bijzondere Paasdag. Want het zijn de beesten die het doen.
Zon erbij is extra, maar als niet, ook niks aan de hand.
Want de aantrekkingskracht van de Bofkonten gaat altijd overal doorheen.
Hiephoi!
Zaterdag 3 april 2010
De Dag van Wildzwijnen Wol
Ik heb nog getwijfeld of ik wat wol van Caesar zou afknippen om te bewaren. Heb het niet gedaan. Toch een soort schennis. Afblijven. Er moet nog wel ergens wat van zijn afgeschoren wol van vorig jaar liggen. Dat lijkt me toch een beter idee.
Ik kwam er op omdat ik inmiddels in het trotse bezit ben van wildzwijnen wol. Wildzwijnen wol?? Ja het bestaat en de wol is afkomstig van Mister Frisling. Heerlijk vol en warm en luchtig en zacht en een beetje vettig.
Precies wat hij als babyzwijn nodig had om warm te blijven in de grote koude buitenwereld. Opeens begon het te jeuken als een gek en schuurde hij tegen alles en iedereen aan om het kwijt te raken. Varkenshoeder Jaro moest het op een nacht ontgelden, toen hij bij de varkens sliep.
Mister Frisling heeft hem toen tot super schuurpaal gebombardeerd en de vlokken wildzwijnenwol vlogen om zijn oren. Met de hand heeft de varkenshoeder het karweitje afgemaakt en de volgende ochtend werd ik verrast door een bergje mooi roodbruine wildzwijnen wol.
Wat nu? Er iets van maken? Het gewoon zo laten?
Ik neig tot het laatste, omdat het zo leuk is om de wol in je handen te nemen, het weegt niks en toch straalt de warme bescherming ervan af.
Wat zou ik er trouwens van kunnen maken? Ik weet niks van wol spinnen, maar een eierwarmertje zou er wel uit kunnen denk ik. Of een piepklein poppentruitje. Of... toch iets groters. En zo kwam ik op Caesar's wol.
Een gestreept babytruitje.
Om en om bruine en witte streepjes van Mister Frisling en Caesar.
Wie weet komt het er nog eens van.
Eerst een spinnenwiel.
PS
Mijn moeder en haar zus (mijn tante) trokken vroeger op de boerderij de plukjes schapenwol uit het prikkeldraad. Dat spaarden ze op tot ze genoeg hadden om een truitje van te breien. Als het truitje af was, werd er geshowed op het kantoor waar mijn tante werkte. Wat een tijd en geduld moet dat gekost hebben. Die tevreden soberheid, en zoals ik er nu tegenaan kijk van een ongekende schoonheid.
Vrijdag 2 april 2010
De Dag van Mensch & Beest
Alsof Rembrandt himself dit schilderij gemaakt heeft.Dat licht! Dat geluk voor Mensch & Beest!
Donderdag 1 april 2010
De Dag van Afscheid van Caesar
'Uit de oude doos', mijn allereerste weblog (2002)
Dagboek van een LammetjesVroedVrouw
Dafne Westerhof is naast communicatie adviseur BeschermVrouwe van Boerderijdieren. Ze was de stuwende kracht achter de Stille MKZ Tocht, sprong op de bres voor Stier Herman en ontwierp de Scharreltram, die in Amsterdam rijdt. Werkt en leeft temidden van haar boerderijbeesten, die mogen leven tot ze omvallen van de ouderdom. Vorige week hielp ze mee met het aflammeren in de schaapskooi in Rheden. Lees haar dag- en nachtboek.
Zondag 24 februari 2002
De Dag Van Puur Geluk
In de namiddag kom ik bij de schaapkooi aan. Alle ooien lopen buiten met hun kroost. 107 lammetjes dartelen door de vallei. Een prachtig gezicht. Dit wordt de laatste week van het aflammeren. 18 ooien staan apart. Zij moeten nog.
Ik waan me vanaf het eerste moment in een compleet andere wereld. Afgezien van de bezoekers, alleen maar bomen, wei, schapen en lammetjes, in de middle of nowhere. Het kleine herdershuisje is sober en oergezellig. Ik krijg het kleine slaapkamertje. Martien zal op een matras in de kamer gaan liggen. Om 5 uur roept M. de honden bij mekaar en worden de dieren de kooi ingedreven.
Ik geef de leblammeren hun fles en maak kennis met Eddy, een heel brutaal rammetje van een week oud. Wat een leuk, pienter diertje. Hij springt meteen op me af. M. vertelt dat hij een van een drieling is. Zijn moeder heeft maar melk voor twee. Maar Eddy is slim en steelt melk bij de andere ooien, door onder hun staart door te duiken. Ik ga midden tussen alle lammetjes en hun 94 moeders in het stro liggen. Puur geluk, een ander woord is er niet.
Na het avondeten lezen we wat en om 23.00 uur doe ik de laatste flessenronde. M. legt uit wat ik moet doen als een ooi weeën krijgt. Kijken of alles goed gaat. Eerst de waterblaas, dan de pootjesblaas. Als het te lang duurt, hand en arm desinfecteren, glijmiddel erop en in het schaap voelen. Lam goedleggen en meehelpen. Als het lam er is, navelstreng ontsmetten met jodium, bij ooi de eerste melk trekken, kraamhokje plaatsen, ooi te drinken geven en blijven tot het lam opstaat en gaat drinken. Zo heb ik dat ook allemaal op de cursus Verloskunde Schapen geleerd. Nu de praktijk nog.
Een beetje zenuwachtig ga ik slapen. Om 2.00 uur gaat de wekker en is het mijn beurt. Snel aankleden en in het aardedonker naar de kooi lopen. Alle ooien liggen vredig te herkauwen, van een wee of waterblaas is niets te bekennen. Om 5.00 uur gaat M. eruit. Ik heb gezegd dat ik geroepen wil worden als er wat is. Maar ik slaap tot 8.00 uur als een roos.
Maandag 25 februari 2002
De Dag Van De Stoere Hoefjes
Om 9.00 uur arriveert de schooltelevisie. Zijn ongeveer 3 uur bezig met allerlei opnamen. Pim, de elfjarige zoon van M. treedt op als woordvoerder en doet het uitstekend. De kinderen zijn verrukt van de lammetjes. Ondertussen werken M. en ik de ochtendrituelen af. Eerst de flesjes geven, 5 in totaal. Dan de troggen, die buiten staan met biks vullen. De aanstaande moeders eten eerst. Als zij klaar zijn, worden ze in hun wei gebracht door de honden. Dan de rest met al de die lammetjes. Die blaten ondertussen de oren van je kop, een oorverdovend geblér.
Als zij hun biks ophebben, gaan ze ook de wei in. De lammetjes racen met z'n allen in grote kolonnes heen en weer, net een grote witte vloedgolf, een prachtig gezicht. Dan met de steekwagen kuilgras opladen en daarmee de ruiven in de kooi vullen. Daarna hooibalen van de zolder gooien en de kooi opstrooien.
Als dat allemaal klaar is, het verharde erf aanvegen met een heksenbezem, die M. zelf maakt van berkentwijgjes. Tussendoor de schapen-adminstratie. Ik ga regelmatig bij de aanstaande moeders kijken, maar er gebeurt niks. De poezen, in de hooiberg, komen regelmatig bedelen om melk. Ik heb ze gister het restant uit de flesjes gegeven en ze weten me nu te vinden. s' Middags komt radio Gelderland voor een interview.
Heb het gevoel dat ik al een half jaar van huis ben. M. ging vanavond naar paardrijles, toen ze om 22.30 uur terugkwam nam ze de Volkskrant mee. Daarmee nam ze de wereld weer mee naar binnen. Hier leef ik voor mijn gevoel in een sprookjeswereld. Om 23.00 uur lopen we samen de laatste ronde. We blijven nog wat in de kooi hangen. Als M. op het punt staat naar bed te gaan zien we ineens een ooi, die ligt te hijgen. En ja hoor, daar is de waterblaas. Na een poosje zien we een paar stoere hoefjes. ¨Dat zal wel een rammetje zijn¨, zeg ik. Maar het lukt niet. De ooi is een jaarling en dan gaat het altijd moeizaam. Hoe ze ook perst, het kopje komt niet mee. Dan maar helpen.
Ik voel voor de eerste keer in een levend schaap. Op school oefenden we met een vuilsnizak, waar een dood geitenlam in zat. Maar dit is warm en zacht en glibberig. Ik voel het kopje. Gelukkig ligt het lam goed. We trekken uit alle macht, maar vanwege de glibberige hoefjes krijg je geen grip. Op een gegeven moment lukt het toch. En dan is het lam daar.
Alles gaat vervolgens zoals het moet, alleen laat de ooi hem niet drinken. Ik melk het schaap in een pannetje, giet dat over in een flesje en het lam drinkt. Het is een extreem groot beestje. 's Nachts melk ik de ooi nog een keer. Ik voel me een hele Piet, dat ik dit toch maar allemaal zo maar doe. Inmiddels raak ik erg gehecht aan die brutale Eddy. We spreken af dat hij met mij mee naar huis gaat.
Dinsdag 26 februari 2002
De Dag Van De Spontane Geboorte
Vanochtend een school, die een lammetje komt adopteren. De kinderen zijn zelf bijna lammetjes. Het is heel moeilijk voor ze om niet te gaan rennen in de wei. Maar dat mag niet, want dan worden de schapen opgejaagd.
Dennis, de autistische jongen, die elke dinsdag komt meehelpen arriveert. Hij wil alles weten, welke dieren ik heb, hoe ze heten. Als een mitrailleur vuurt hij de vragen op me af. Onthoud alles, want begint ineens weer over Booswicht, een van mijn poezen, en met halve antwoorden neemt hij geen genoegen.
's Ochtends belt Hans van der Vlist, webmaster van DierenNieuws.nl of het hier ook zo stormt. Nee dus, maar we zitten hier ook tamelijk beschut in deze vallei. Als ik D. naar de trein rij, haal ik gelijk de journaliste van Avanta van het perron op. Vorige week is ze al bij mij op de boerderij geweest en vanmiddag maakt ze het portet rond.
Als we op de kooi aankomen, is er net een lammetje spontaan geboren in de wei. Ze valt met haar neus in de boter. Is zwaar onder de indruk van alles. We gaan in de kooi zitten om rustig te kunnen praten. Als even later de kudde arriveert, is daar geen sprake meer van. We worden belaagd door alle lammetjes die aan haar blocnote knabbelen.
Woensdag 27 februari 2002
De Dag Van Caesar
De nacht is weer rustig verlopen zonder geboortes. Vanochtend stond er een ooi wat apart van de kudde tijdens het eten. Ze at niet mee en zag er niet erg lekker uit. We hebben haar weer in de kooi gebracht. Vanmiddag kwam de fotograaf om foto's te nemen voor Avanta. Zal je net zien, een stralende ochtend met zon, en toen hij er was, koud, grauw, harde wind en regen. Ben wel eens onder aangenamere omstandigheden gefotografeerd. Benieuwd wat dat wordt. Met de ooi ging het niet goed. Tijdens het voelen komen we niet verder dan één hand naar binnen.
Dan gaat mijn telefoon. De secretarese van Brinkhorst. Vertelt dat ik door hoofd voorlichting gebeld ga worden voor een afspraak over de oormerken. Dat is sneller dan ik had verwacht. Brinkhorst houdt zich aan z'n woord.
Om 5 uur komt de dierenarts. Het wordt een keizerssnee. Een gecompliceerde. Toen hij de snee maakte puilden de darmen er uit. Het bleek dat de baarmoeder helemaal gedraaid was. Vandaar dat ik er niet in kon komen. Het ramlammetje dat er uit komt is meer dood dan levend. We wrijven het schoon en droog met stro en handddoeken. Ondertussen werkt de veearts hard door. Ik neem alles op met de digitale videocamera. Als het schaap klaar is leggen we het slappe lammetje erbij. Hij probeert wat te drinken maar dat lukt niet erg.
De ooi staat al weer gauw op haar poten en stoot het diertje van zich af. We hebben een grote fout gemaakt door haar niet aan het lam te laten ruiken en likken toen ze nog op 'de operatietafel' lag. Dat had makkelijk gekund, ze was alleen plaatselijk verdoofd. Stom! Ze heeft wel melk. Die vangen we op in het pannetje, zodat het lam toch de broodnodige biest krijgt.
Na het avondeten de tarotkaarten gelegd. We zijn met een hele ploeg, dus er valt veel te lachen en bespreken. Er komen verrassende dingen uit. Zoon Pim is de Kluizenaar, daar moet ik hem veel over uitleggen. Als ik 's nachts de biest in de magnetron wil opwarmen hoor ik iedere keer een plof en dan valt het flesje om.
Ik zie alleen maar grote klonten liggen. Lijkt op boter. Ook dat was stom. Biest kan helemaal niet opgewarmd worden, dan gaat het stollen vanwege al die eiwitten die er in zitten. Weer wat geleerd. Dan maar kunstmelk aan de kleine Caesar. Moeder wil nog steeds niets van hem weten.
Donderdag 28 februari 2002
De Dag Van De Chinees Zonder Vlees
Tijdens ontbijt met M. besproken dat ik Caesar ook meeneem. Ik wil er geen oor- of volgnummers in. Op de radio horen we dat er mogelijk MKZ is in Engeland. Ik denk aan vorig jaar toen daar al die schapen werden verbrand. Het lijkt of ik al weken van huis weg ben.
Onwerkelijk ver weg is het. Vanavond komt het bestuur van de schaapskudde eten. Daarmee wordt het einde van de aflammerperiode gevierd. De plaatselijke Chinees brengt om 19.00 uur een aantal grote schalen en rechauds. Ik schep er voorzichtig in om het vlees te omzeilen, het smaakt heerlijk. Het bestuur is erg geïnteresseerd in mijn acitiviteiten, zowel voor mens als dier en hoopt dat ik de schaapskudde in Amsterdam zal promoten.
Vrijdag 1 maart 2002
De Dag Van De Thuisreis
Vanochtend belde Theodor of ik nog meega naar tangoles vanavond. Zat ik op tangoles dan? Het staat lichtjaren van me af. Heb alles in orde gemaakt voor de reis naar huis met de twee baby's. Zeiltje achterin, daar stro op, de opening naar de achterbank dichtgemaakt met een plank. Het valt me zwaar om weg te gaan merk ik. Drie lammetjes zijn er sinds mijn komst geboren, niet veel. Met M. afgesproken dat ik volgend jaar in de 3e week kom i.p.v. de 4e, dan schijnen de meeste geboren te worden. Ik beschouw deze week als een try-out.
Plotseling, waarom weet ik ook niet, krijg ik haast. Ik smijt mijn spullen in de tas, haal Eddy op uit de wei, terwijl ik hem de fles geef en zet Caesar achterin de Volvo. Daar beginnen ze te blaten dat het een aard heeft. Ze zijn bang. Ik voel me naar dat ik ze uit hun wereldje wegruk. Maar het alternatief is de Islamitische slager voor ze over een paar maanden. Bij mij mogen ze leven tot ze omvallen van ouderdom.
Met die gedachte rij ik naar huis, mijn hoofd staat op ploffen van alle indrukken. De baby's laten van zich horen, tot het plotseling rustig is. Ze slapen. Vlak voor ik mijn eigen erf oprij, zijn ze klaarwakker. Ik til ze uit de Volvo, zet ze in hun nieuwe nachthok en maak snel een fles klaar. Als ik even later de enorme kracht en vitaliteit in die lijfjes voel heb ik er het volste vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen.
Maandag 4 maart 2002
De heertjes hebben het naar hun zin. Ze dansen tussen de zwijntjes door, lopen mij bij iedere stap die ik verzet als hondjes achterna, drinken heel goed en groeien als kool. Aanhankelijk en lief zijn ze. Wie ze wil komen bewonderen is welkom voor een kraamvisite. Ook kan de video van de keizerssnede geboorte van Ceasar bekeken worden. Maak wel even van te voren een afspraak.
Dafne Westerhof
Woensdag 31 maart 2010
De Dagen van Caesar & Gevaarlijke Eddy
Dinsdag 30 maart 2010
De Dag van Caesar
Maandag 29 maart 2010
De Dag van Caesar weer samen met Gevaarlijke Eddy
Caesar is niet meer.Zaterdagavond de knoop doorgehakt.
Het was zaterdag een grauwe dag.
Geen enkel zonnestraaltje te bekennen.
Caesar lag de hele dag op de plek waar ook Gevaarlijke Eddy destijds zijn laatste uren doorbracht. Arme Caesar. Hij had het niet goed meer en het zou nooit meer goed komen.
Tegen de schemering de dienstdoende dierenarts uit de buurt gebeld. Die had nog een verlossing, maar kon er na ongeveer een uur zijn.
Toen gebeurde er iets wonderlijks.
De afspraak was nog niet gemaakt, of van het ene op het andere moment verrees er achter Caesar een prachtig rode gloed aan de grauwe hemel.
Caesar stond op, liep om de boerderij heen en ging naar binnen.
De gloed verdween en het werd donker.
Het was heel vredig in zijn stalletje.
Alleen het vertrouwde gesnurk van Familie Hangbuik, verder niemand te bekennen.
Daar hield Caesar van, van rust. Het werd hem gegund.
Hij kreeg ook de kalmste dierenarts van de praktijk.
We hebben nauwelijks gesproken, alles stond in dienst van de rust van Caesar.
Om 19.50 uur heeft hij zijn laatste adem uitgeblazen.
naar vorige maand (maart 2010)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |