Vrijdag 5 maart 2010
WIJ HERHALEN VANDAAG LUID EN DUIDELIJK
EVA IS VOOR DE WET EEN DING
DIERENLIEFHEBBERS VAN NEDERLAND BLIJF REAGEREN !
MAIL@HETBELOOFDEVARKENSLAND.NL
EVA IS NU LIVE OP DE WEBCAM: BOFKONT.TV
Geloof het of niet:
Eva moet terug naar de 'eigenaar'.
Voor de wet is Eva een gestolen goed, zoals een gestolen fiets.
En die 'fiets' moet ik dus volgende week teruggeven.
Doe ik dat niet dan wordt de 'fiets' door de politie opgehaald.
Zo heeft de officier van justitie het besloten.
Hoe goed Eva het hier ook heeft, hoe goed ze ook reageert op de medicatie, hoe blij ze is dat ze eindelijk goed verzorgd en lekker te eten en te drinken krijgt, niks mee te maken.
Eva mag niet op Het Beloofde Varkensland blijven en moet terug naar Wormer.
Want in de wet is een dier een ding.
Daarmee is de kous niet af, want ik blijf verdachte.
Het leek misschien wel zo of alles omtrent Eva in een rustiger vaarwater was gekomen, maar niets is minder waar.
De afgelopen week is zeer hectisch geweest.
Alles stond in het teken van Eva, politie en justitie.
Ik kan ik er hier niet teveel over zeggen.
Slapeloze nachten.
UIT DE GEZONDHEIDS- EN WELZIJNSWET VOOR DIEREN
Artikel 36
lid 3.Een ieder is verplicht hulpbehoevende dieren de nodige zorg te verlenen.
Artikel 37
Het is de houder van een dier verboden aan een dier de nodige verzorging te onthouden.
Ik heb de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren - artikel 36 lid 3 gevolgd.
Dat houdt in dat ik Eva moest meenemen naar Het Beloofde Varkensland vanwege haar gezondheidstoestand en de strenge vorst.
Maar doordat ik Eva gered heb, werd het volgens het Wetboek van Strafrecht diefstal en dus is Eva een ding geworden.
Want in het strafrecht zijn dieren dingen.
Wie kan dit nog snappen?
Wie mee betaald heeft aan Eva's gelukkige leven op Het Beloofde Varkensland,
is aanstaande zondag 7 maart om 16.00 uur van harte welkom om afscheid van Eva te komen nemen.
De Bofkontsoep staat klaar en dan ga ik ook alles vertellen.
Graag even aanmelden als je/jullie komen:
mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Donderdag 4 maart 2010
De Dag van Eva Is Voor De Wet Een Ding
Geloof het of niet:
Eva moet terug naar de 'eigenaar'.
Voor de wet is Eva een gestolen goed, zoals een gestolen fiets.
En die 'fiets' moet ik dus volgende week teruggeven.
Doe ik dat niet dan wordt de 'fiets' door de politie opgehaald.
Zo heeft de officier van justitie het besloten.
Hoe goed Eva het hier ook heeft, hoe goed ze ook reageert op de medicatie, hoe blij ze is dat ze eindelijk goed verzorgd en lekker te eten en te drinken krijgt, niks mee te maken.
Eva mag niet op Het Beloofde Varkensland blijven en moet terug naar Wormer.
Want in de wet is een dier een ding.
Daarmee is de kous niet af, want ik blijf verdachte.
Het leek misschien wel zo of alles omtrent Eva in een rustiger vaarwater was gekomen, maar niets is minder waar.
De afgelopen week is zeer hectisch geweest.
Alles stond in het teken van Eva, politie en justitie.
Ik kan ik er hier niet teveel over zeggen.
Slapeloze nachten.
UIT DE GEZONDHEIDS- EN WELZIJNSWET VOOR DIEREN
Artikel 36
lid 3.Een ieder is verplicht hulpbehoevende dieren de nodige zorg te verlenen.
Artikel 37
Het is de houder van een dier verboden aan een dier de nodige verzorging te onthouden.
Ik heb de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren - artikel 36 lid 3 gevolgd.
Dat houdt in dat ik Eva moest meenemen naar Het Beloofde Varkensland vanwege haar gezondheidstoestand en de strenge vorst.
Maar doordat ik Eva gered heb, werd het volgens het Wetboek van Strafrecht diefstal en dus is Eva een ding geworden.
Want in het strafrecht zijn dieren dingen.
Wie kan dit nog snappen?
Wie mee betaald heeft aan Eva's gelukkige leven op Het Beloofde Varkensland,
is aanstaande zondag 7 maart om 16.00 uur van harte welkom om afscheid van Eva te komen nemen.
De Bofkontsoep staat klaar en dan ga ik ook alles vertellen.
Graag even aanmelden als je/jullie komen:
mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Woensdag 3 maart 2010
De Dag van Pies & Poen
Kreeg leuke foto's gemaild van Martine uit Leeuwarden.
Jort Kelder heeft daar onlangs de discotheek Hemingway geopend en is met de pet rondgegaan voor Het Beloofde Varkensland.
Daar is de Familie Bofkont blij mee!
Nog meer blijdschap:
Er is niks mis met de pies van La Mama.
Ze drinkt en piest zoveel dat dierenarts Peter Klaver en ik aan mogelijke suikerziekte dachten. La Mama's plas is dus op kweek gezet.
Uitslag: Niks bijzonders!
Wel bijzonder de mail die ik er over kreeg van Boer Edwin:
Sommige varkens drinken als ze de kans krijgen enorm veel volgens mij doen ze dat gewoon uit verveling. Soms drinken ze zo veel dat ze er last van krijgen. Ze drinken liters water met een temperatuur van een graad of 7 en ze plassen het uit met een temperatuur van 37 graden. Die 30 graden opwarmen kost veel energie.
Ik ben er altijd voorstander van dat varkens iets moeten doen om water te krijgen. Bij ons in de stal moeten ze allemaal eerst op een nippel drukken, dan loopt het in een bak en vervolgens kunnen ze het op drinken. In de kraamstal waar ze veel moeten drinken zitten nippels die 1,5 liter per minuut geven maar bij de dragende zeugen geven de nippels maar 0,5 liter per minuut. Bij jou kunnen ze gewoon uit de bak slobberen dus dat kan wel eens te hard gaan.
Het is zoals zo vaak bij varkens net als bij mensen, zet een vol glas voor ze neer en het gaat leeg. In een café bepaald de bediening hoeveel er gedronken word.
Kijk. Dat verklaart waarschijnlijk ook haar wat lagere lichaamstemperatuur.
En veel water drinken kan op zich geen kwaad, integendeel.
Voor mensen is het in ieder geval erg gezond.
Dus de bar blijft hier altijd open.
Rondje van de Zaak, La Mama?
Dinsdag 2 maart 2010
De Dag van wachten op het Voorjaar
Wie mijn gesprekje op 3FM (Giel, maandag 1 maart) nog wil beluisteren, dat kan hier.Verder is Familie Bofkont in afwachting van de lente.
Maandag 1 maart 2010
De Dag van Eva, Who Else?
Vanochtend Giel weer even aan de lijn voor een follow-up van Eva.
Ik vertelde o.a. over de buurman van Eva die vrijdagavond op TV Noord-Holland was.
Kijk maar
Zondag 28 februari 2010
De Dag van Het kan Verkeren...
Terwijl de Gootsteenboy steeds meer blijkt geeft dat ie nog een poosje wil bijven, gaat het niet zo goed met Heks. Sinds een kleine week maakt ze af en toe zo'n typisch loeigeluid, dat bij katten vooraf gaat aan braken. Iedereen die met poezen te maken heeft, weet welk geluid dat is.
Het werd echter geen braken, maar het geloei ging wel gepaard met lange slijmdraden uit haar bekje. Ik was dus van plan om afgelopen vrijdagavond met Heks naar poezendokter Jeannette te gaan. Maar ik was moe van de Evagate, had geen zin meer om het erf te verlaten, Heks leek goed op orde, dus dan maar maandag.
Tot gister. Ik stond onder de douche, maar draaide bijna meteen de kraan weer dicht. Waarom? Dat weet ik ook niet, maar ik deed het en dat bleek maar goed ook.
Ik ben nog niet beneden, of ik hoor ineens een gebonk.
Heks had een toeval. Ze lag wild te schokken, totaal verkrampt.
Spook, Boy George en Gekke Goudoog zaten verstijfd van schrik om haar heen.
Ik moest onmiddellijk aan DansMarieke denken. (Epilepsie).
Toen Heks weer bijkwam begon ze keihard te loeien en bleef heel lang met wijdopen ogen in een verstarde houding staan. Pupillen werden groot, klein, weer groot, klein etc.
Orson was op het erf aan het werk en Dennis stond op het punt naar Amsterdam te gaan. Meteen naar Jeannette. Die bevestigde de epilepsie.
En daarna eten als een reiger? vroeg Jeannette. Het klopte helemaal.
Heks vloog na de aanval meteen op haar brokjes af.
Pillen. Of ze aanslaan, Jeannette hield een slag om de arm.
Soms wel, soms niet.
Als niet, is er geen keus.
Gisteravond 20.00 uur weer een epilepsie aanval, veel heftiger nog.
Ze lag ook meteen in een grote plas urine.
En nu? Ze is de nacht goed doorgekomen, maar ze heeft zo'n vreemd gezichtje gekregen. Toen ik nog bij Zuidelijk Toneelgroep Globe zat, zwierf ik vaak door de decoropslag op zoek naar oude kostuums en rekwisieten.
Daar stond ook een opgezette poes tussen de pruiken en de zwaarden.
Heks heeft nu precies zo'n verstard kopje gekregen met ogen die nergens meer naar kijken. En dan die stramme houding.
Maar gelukkig is Boy George er. Heks hoeft het niet alleen te doen. Boy George waakt over haar. Ze lag net in een heel diepe slaap en hij had zijn pootjes over haar heen gelegd.
Toen ik naar binnen sloop om een foto te nemen, ontwaakte ze en keek me met haar nieuwe gezichtje verwonderd aan. He, wie ben jij?
Poezendokter Jeannette zegt dat ze niks van zo'n aanval merken.
Ze zijn even helemaal van de wereld en als ze er weer zijn, schijnen ze van niks te weten.
Hopen en bidden dat de pillen aanslaan...
PS
Geluk bij een ongeluk: De pillen gaan erin als koek!
Verstopt in een stukje filet americain (wat ziet dat er toch smerig uit, zelfs in mijn carnovirenverleden heb ik dat nooit gegeten) laat Heks het zich goed smaken.
Godzijdank geen worstelingen met katjes die je van boven tot onder openhalen omdat je de pilletjes er niet in krijgt.
Dank je Heks!
Zaterdag 27 februari 2010
De Dag van uit het Fotoalbum van Familie Bofkont
Vrijdag 26 februari 2010 - 16.00 uur
De Dag van de Zaak Eva - deel 2
Nog even over het artikel in de Telegraaf van vandaag.Een kat in het nauw maakt rare sprongen, zo moet ik het maar samenvatten.
Nou ja, het is volle maan, duz wie neemt het ze kwalijk.
Maar op basis van zoveel feitelijke onjuistheden en omdraaiingen uit de monden van de 'eigenaars' heb ik besloten niet meer mee te werken aan het vrijwillige bemiddelingsgesprek bij de politie in Wormer.
Erg jammer, want iedereen die mij kent weet dat ik mensen met hobbyvarkens altijd het voordeel van de twijfel geef, als het mis gaat met een varken. De meeste hobbyisten weten namelijk helemaal niet hoe ze een varken moeten verzorgen.
En dat komt weer vanwege het feit dat een varken nog steeds als een consumptiedier in ieders hoofd geprent zit, maar tegenwoordig ook wel gehouden wordt als gezelschapsdier.
Enfin, een lang verhaal kort:
De rechter zal zich gaan buigen over de Zaak Eva.
Hier nog een stream van mijn praatje vanochtend op Radio Noord-Holland en vanavond is het ook nog even op het nieuws van TV Noord-Holland.
Tot zover, voorlopig.
Over tot de orde van de dag.
Blijft er nog nog 1 vraag over:
Wat zou er gebeurd zijn als ik na de komst van Eva op 12 februari de Telegraaf had gebeld en ze had ingelicht over deze zware verlozing?
Drie maal raden...
Vrijdag 26 februari 2010 - ochtend
De Dag van de Zaak Eva
Vanmiddag ga ik weer naar de politie in Wormer.Daar zal een gesprek plaatsvinden met de eigenaar van Eva.
De politie belde mij vorige week vrijdag (19 februari) al met de mededeling dat de eigenaar 'wel bereid zou zijn' om Eva op Het Beloofde Varkensland te laten. Mits hij zelf kon komen kijken of ze hier wel goed verzorgd wordt.
Dat lijkt me nu al het understatement van het jaar 2010.
Maar eerst komt de Rijdende Reporter Bart Breukel van Radio Noord-Holland nog langs. Straks tegen 10-en (of rond half tien) ben ik live in de uitzending.
Eva reageert goed op de medicijnen. Ze kan weer redelijk lopen, dankzij de artrosemedicatie en de pijnstillers. En de antibiotica heeft zijn werk ook gedaan. De warme plek op haar rug is een stuk kalmer geworden. Ze is monter en aanspraakbaar, een echt overlevertje dus.
Dierenarts Peter Klaver is ook verheugd over deze progressie.
Dit is zijn rapport van woensdag 17 februari.
En vandaag een opmerkelijk verhaal in de Telegraaf met als kop:
Bizarre noodkreet van hobbyboerenechtpaar uit Wormer!
Bizar is het zeker te noemen.
Zoals altijd met zulk soort varkenskwesties noem ik bewust nooit de namen van de mensen die er bij betrokken zijn. Ik noem ze niet, ik schrijf ze niet op mijn weblog, zelfs de Bofkontfans krijgen ze niet te horen.
In het geval Eva wist ik onmiddellijk om wie het ging, maar ook nu weer heb ik geen namen genoemd. Ik heb zelfs uit piëteit voor de vele familieleden, die allemaal in Wormer wonen, de media er buiten gelaten.
Tot ik gister gebeld werd door de Telegraaf.
Het echtpaar heeft nu zelf de media gezocht en gaan met foto, naam en toenaam in de krant.
Dat moeten ze zelf weten, maar dan zeggen dat ik hun goeie naam te grabbel gooi, nee zo zit het niet.
En dus heb ik ook op vrijdag 12 februari hun naam niet op Radio Noord-Holland genoemd,
en zeker niet gezegd dat ik hun varken zou gaan bevrijden.
Dat ik wel op Radio Noord Holland iets over Eva heb verteld, was volstrekt logisch omdat ik daar iedere maand een plaatje heb over het laatste varkensnieuws. Dus vertelde ik de reporter dat ik 's middag naar Eva zou gaan met een stel vrijwilligers om haar dagelijkse verzorging ter plekke op poten te zetten.
Luister maar even naar dit fragment uit mijn radiopraatje op Radio Noord Holland van 12 februari.
Ik was vrijdagochtend 12 februari helemaal niet van plan Eva mee te nemen.
Maar toen ik Eva zag strompelen wist ik meteen: Dit is foute boel.
Eva heeft onmiddelijk intensive care nodig: Warmte, pijnstillers en medicatie.
En dat kon ik haar bieden op Het Beloofde Varkensland.
Voor de volgers van Eva, hier nog eens alles op een rijtje in chronologische volgorde:
1.
5 februari
Mail van de klokkenluidster (klik hier)
2.
5 februari
Mijn antwoord aan de klokkenluidster (klik hier)
3.
11 februari
Mijn oproep op twitter en weblog
'Wie wil Eva helpen?'
4.
12 februari - ochtend
Mijn oproep op Radio Noord-Holland
'Wie wil Eva helpen?' (luister hier)
5.
12 februari - namiddag
Naar Wormer om de Evahelpers wegwijs met Eva te maken
Hoe haar te verzorgen en hoe met haar om te gaan?
Ik zag Eva toen voor het eerst en schrok me dood van haar toestand:
EVA BLEEK LETTERLIJK KROM TE LOPEN VAN DE ARTROSE
Ik heb rechtsomkeert gemaakt naar Het Beloofde Varkensland
om loopplank en schotten op te halen.
12 februari - avond
Om 21.00 uur 's avonds Eva opgehaald uit Wormer
Bij aankomst op Het Beloofde Varkensland direct ingezette behandeling:
Pijnstillers, varkensbiks en warme appelsap.
Een warmtelamp en dik onder het stro.
6.
15 februari
Naar de politie in Wormer:
'Ik kom aangifte doen van diefstal. En 'de dief' ben ik.
Ik heb een verwaarloosd varken meegenomen naar Het Beloofde Varkensland.
Ze heet Eva.'
Blijkt dat de eigenaar na een langdurig verblijf in Frankrijk net terug is en aangifte heeft gedaan van diefstal van zijn varken Eva.
7.
16 februari
Dierenarts Peter Klaver visiteert Eva en schrijft een rapport over wat hij aangetroffen heeft.
8.
18 februari
Verhoor door de politie in Wormer.
Politie heeft voor het verhoor al ruggespraak gehad met de officier van justitie.
Politie neem Eva officieel in beslag en vraagt Het Beloofde Varkensland om Eva te verzorgen.
9.
19 februari
De politie meldt dat eigenaar wil afzien van zijn aangifte.
Mits hij met eigen ogen kan komen zien dat Eva goed verzorgd wordt op Het Beloofde Varkensland.
10.
26 februari
Afspraak bij de politie in Wormer om met de eigenaar om tafel te gaan zitten.
Donderdag 25 februari 2010
De Dag van de Gootsteenboy
De Gootsteenboy neemt alle tijd.
Hij heeft zelfs net wat fijngeprakte zachte kattenbrokjes gegeten.
Met smaak.
Hij is nu al van voor de Kerst binnen. Toen het zo koud werd, was het duidelijk dat hij die niet aan zou kunnen. En nu zit hij al een paar maanden voor het raam te koekeloeren. In zijn beste dagen kwam er af en toe nog een schor en zacht een gekraai uit. Meedoen met de boys die hij met zijn ene oogje op het erf zag scharrelen.
Tot gister. Toen is hij niet meer van zijn slaapplek gekomen.
Zijn begroeting was nauwelijks meer te horen.
De dag ervoor bleek dat zijn poeperd volgeplakt zat met veertjes.
Die hebben we voorzichtig weggeknipt en daarna kon hij zich weer ontlasten.
Dat luchtte hem zichtbaar op.
Daarna zakte hij weer weg in mijmeringen.
Een hoopje slordig opgezette veertjes is hij nu, wankel op de pootjes.
Maar zijn waardigheid is overeind gebleven.
Iedere beweging doet hem zijn evenwicht verliezen.
Dapper en moedig mannetje.
de foto's van de Familie Bofkont Workshop van 17 januari staan on-line
Woensdag 24 februari 2010
De Dag van Van Alles Wat
Kreeg een interview opgestuurd van Gerda Verburg.Een heel aardig interview, waarin ze vertelt over haar achtergrond als boerendochter.
En met een zeer opmerkelijke quote uit haar mond.
Het helpt ook niet echt dat koeien zulke rare, grote, gele flappen in hun oren moeten dragen. Dat staat verschrikkelijk, vindt ook Verburg. 'O, daar heb ik zo'n hekel aan. Bij mijn kennismakingsbezoek bij TNO heb ik gezegd: "Doe me een plezier en verzin een alternatief voor die flap." Een chipje of zo. We hebben het er in december nog over gehad. Ik wil dat zo snel mogelijk, maar in elk geval voordat ik als minister afscheid neem. Zorg ervoor dat er een alternatief komt dat recht doet aan de eigenheid en waardigheid van het dier. Er zijn veel praktische bezwaren, maar ik heb gezegd: "Doe het!" Dat zou ik een geweldige stap voorwaarts vinden.'
Nog meer post.
Onder anderen van Mike Boddé, van de legendarische Mike & Thomas programma's.
Hij liet mij weten een boek geschreven te hebben over zijn onverwonnen depressie.
4 maart a.s. verschijnt mijn boek 'Pil'. Het is een grote dag voor mij
omdat ik zo’n beetje mijn hele doopceel op straat gooi. Aangezien ik dit
boek geschreven heb met mijn familie, vrienden en bekenden in mijn
achterhoofd wil ik jullie vragen het te lezen. Er zit ook een fraaie cd
bij met muziek die ik schreef naar aanleiding van mijn ziekte. Zowel de cd
als het boek hebben een happy end; dat is wel handig om te weten. Dan weet
je in elk geval dat je niet bang hoeft te zijn om zelf depressief te
worden; gewoon doorlezen en luisteren tot het einde, dan word je vanzelf
blij.
Overigens, mocht je geen tijd hebben een exemplaar bij mij te halen, dan
is het boek verkrijgbaar bij iedere boekhandel behalve de AKO. (De ako
vindt boeken met cd’s erin zo lastig, want die hebben een bobbel op de
achterkant en dat stapelt niet handig! Echt waar, hihi.)
Wat ook helpt in barre tijden is het volgende:
Volg sinds kort met veel belangstelling je website. Geweldig wat jullie allemaal voor de Bofkonten doen.
Mijn man en zitten vaak tegelijkertijd op internet en lezen mekaar dan die schitterende verhalen voor (er valt zo heerlijk veel te lezen op de Bofkont-site!).
Graag zouden wij eens een kijkje willen nemen, dus ik vroeg mij af, wat houdt de workshop van a.s. zondag zoals in? En hoe laat begint het? (Is er sowieso nog plek voor mijn man en mij?).
Ik hoor het graag.
Dat is natuurlijk altijd goed. Een dagje Familie Bofkont.
Daar knapt iedereen van op!
Dinsdag 23 februari 2010
De Dag van 'Das Gelobte Schweineland'
De lucht krijgt al wat waterigblauwe strepen en de haantjes hebben er zin in.
Om 2 uur vannacht begonnen ze al te kraaien: Lente!
Zelfs het zwarte haantje dat zich over Eva ontfermd heeft, deed enthousiast mee.
Ik denk dat we voorzichtig mogen vaststellen dat het voorjaar in aantocht is.
Volgende week al maart! Heb er zin in.
Namens de Familie Bofkont mag Gieltje de lange, strenge winter uitluiden.
Hij staat pontificaal in winterpose op het ijs in een Duits vaktijdschrijft voor varkenshouders. En prompt waren hier twee Duitse Schweinefreunde op de workshop afgelopen zondag. Die waren dat trouwens al veel langer van plan na de TV uitzending van vorig jaar zomer.
Ze hebben genoten. Niet alleen van de varkens maar ook van Stiertje Herman en Zeus.
Die twee weten wel hoe ze de aandacht moeten pakken.
Lagen we net allemaal tussen de varkens, lieten ze zich zo plof! tussen ons in vallen.
En zeg daar maar eens nee tegen.
Duitsland is niet ver weg, zeiden de Schweinfreunde.
En dat is natuurlijk waar. Toch die draad maar eens oppakken.
Er was vorig jaar veel belangstelling vanuit Duitsland voor 'Das Gelobte Schweineland'. Zowel van workshoppers als vanuit de media.
Er ligt nog een TV aanvraag van ik meen al een half jaar geleden.
Misschien iets voor de komende lente. Een nieuwe lente, een nieuw geluid.
En waarom zou dat geluid niet uit Duitsland kunnen komen?
Maandag 22 februari 2010
De Dag van Zondagsgeluk
Gister weer een mooie workshop. Kijk maar!
Zondag 21 februari 2010
De Dag van op Bezoek bij La Mamma
La Mamma werd gisterochtend omringd door bewonderaars.
Een bruidegom en zijn vrienden uit Brabant.
Ze genoot van zoveel mannelijke aandacht.
's Ochtends vrouw en 's middags moeder.
Mister Frisling en Aagje mochten bij haar op bezoek.
Ineens had ze drie kinders om zich heen.
Maar ze hield ze goed in het gareel.
Zelfs Mister Frisling heeft ontzag voor La Mamma.
En dat is precies wat er moet.
Mogelijk gaat hij een poosje met Aagje bij La Mamma en Edwin wonen.
Een heropvoedingskamp voor deze kwajongen.
Hij is te lang moederskind geweest in zijn jeugd, omdat hij veel en lang ziek is geweest. Daardoor is hij te lang aan mijn rokken blijven hangen en niet door de grote varkens opgevoed. En dat had wel gemoeten.
Maar ik wacht nog even. De plas van La Mamma staat nu op kweek bij de dierenarts (ze drinkt en plast enorme hoeveelheden) en ik wil de uitslag even afwachten. Zoveel extra drukte ineens op haar dak daar wacht ik dus nog effies mee, tot ik weet wat ze wel/niet heeft.
Haar temperatuur is in orde, een beetje aan de lage kant misschien, maar geen koorts in ieder geval. Ik hoop zo dat ze nog heel lang op Het Beloofde Varkensland kan blijven, ze is gewoon te leuk!
Zaterdag 20 februari 2010
De Dag van Bericht van een Medeplichtige
En dit maakte de Medeplichtige ervan:
hallo Dafne W. (met nog net geen zwart balkje over je ogen...)
Veedief?!
een hobby-veedief zal je bedoelen!
het zijn toch hobby-dieren die 'mini'-varkens?
en als je hobby iets minder leuk uitvalt dan verwacht, dan schuif je het toch opzij en ga je wat anders doen...
liefs,
medeplichtige in 'crime', omdat ik je in gedachten heb aangemoedigd dit te doen en je financieel ondersteun om je 'buit' te kunnen behouden.
Vrijdag 19 februari 2010
De Dag van Scenes uit het Leven van een Varkenshoedster
Ik heb een varken gestolen.
Dus ben ik een veedief.
En daar staat 6 jaar gevangenisstraf op.
't Is maar dat jullie het even weten.
6 jaar. Mooi zo. Eindelijk tijd om mijn memoires te schrijven.
Daar kom ik anders toch nooit aan toe.
De titel heb ik al:'Scenes uit het leven van een Varkenshoedster'.
Het politieverhoor duurde gister ruim 2 uur.
Dit gaat nog een interessante kwestie worden.
Het stelen van vee weegt zwaar en daar staat tegenwoordig 6 jaar op.
Vroeger wachtte een veedief de strop.
Ik verzin het niet.
De politie heeft vooralsnog als volgt gehandeld:
De gestolen Eva is nu officieel door de politie in beslag genomen (omdat de eigenaar aangifte van diefstal heeft gedaan) maar de politie heeft mij tegelijkertijd gevraagd haar te verzorgen, omdat huisvesting voor Eva op het politiebureau ook geen goed idee is. En waar zou ze anders naar toe moeten?
Het wachten is nu op de dagvaarding en Eva is voorlopig veilig op Het Beloofde Varkensland. Mijn eigen Peter R. de Vries (de dienstdoende agent in kwestie) wordt nu door zijn collega's de Varkensfluisteraar van Wormer genoemd.
Ook dat lijkt me een geschikte titel voor mijn boek.
Als ik afgelopen vrijdag op heterdaad betrapt zou zijn, zou ik meteen meegenomen zijn voor verhoor. Ik had een advocaat mogen bellen en tot het moment van zijn aankomst, zou ik in hechtenis gebleven zijn, al had het dagen geduurd.
Opgesloten dus.
Blij dat dat niet gebeurd is, ik heb last van claustrofobie.
Ik verzin het niet.
Ik was niet verplicht tot antwoorden gister, maar als 'varkensfluisteraars' onder mekaar was er genoeg te bespreken.
Agent S. houdt van beesten, zoveel was duidelijk.
Maar warme appelsap voor Eva?
Dat had hij zelfs nog nooit van zijn vrouw gekregen...
Inmiddels waren er eerder deze week al foto's gemaakt op de plaats delict.
En nu maar weer wachten op de dingen die komen gaan.
Eva is een wereldwijfie. Geen moment spijt gehad van mijn daad.
Integendeel. Zo blij dat we dit voor haar hebben kunnen doen.
Ze heeft zoveel karakter en grandeur.
Dit zijn haar geluiden (klik hieronder) toen ze werd gemasseerd door Kees.
Zo'n gezellige kletsmajorette, die gun je toch het allerbeste?
Donderdag 18 februari 2010
De Dag van Zorgen voor Familie Bofkont
Vandaag een week terug plaatste ik een oproep voor de verzorging van Eva-ter-Plekke.Straks moet ik naar de politie voor verhoor over diefstal van Eva.
Never a dull moment op Het Beloofde Varkensland.
Maya wil een Eva-Fonds oprichten, om daar straks mijn borgsom uit te kunnen betalen, haha. Vooralsnog ga ik er niet van uit dat ik vanmiddag al achter de tralies zit. Kan ook niet, want Eva of niet, de zorg voor de rest van Familie Bofkont gaat onverminderd door.
Gekke Goudoog moet weer naar de Poezendokter.
La Mama drinkt en plast enorme hoeveelheden, ik moet haar pies op zien te vangen en laten onderzoeken op suikerziekte of iets met haar nieren?
Madame Duroc vraagt extra zorg, omdat ze ineens heel veel slechter is gaan lopen. Is ze nu ook toegetreden tot de Orde van Artrose Girls (Vrouw Vos, Miss Piggy en Eva), of is ze uitgegleden in de sneeuw en is dit van tijdelijke aard?
En dan nog Mister Frisling. Het grote zorgenkind op het erf.
Hij heeft een onhebbelijke gewoonte ontwikkeld en die neemt nu kwalijke vormen aan. Mister Frisling bijt, kluift en sabbelt op de staart van Vrouw Vos. Tot bloedens toe. De punt van haar staart is al helemaal kaal.
Voortdurend insmeren met groene leem en Mister Frisling mag niet meer bij Vrouw Vos slapen. Dat is een. Maar nu heeft hij het al langere tijd voorzien op Lamme Zus. Hij weet zijn slachtoffers wel uit te zoeken! Beiden dames, die slecht ter been zijn.
Maar bij Lamme Zus wordt het ingewikkelder.
Inmiddels groeit er stukje wild vlees op het puntje van haar staart en dat blijft maar bloeden.
Des te lekkerder voor Mister Frisling natuurlijk.
Nu moet ik dat gaan oplossen en ik weet niet hoe zonder dat het drastische gevolgen gaat krijgen in de samenstelling van de groep.
En dat met name vind ik zo erg.
Deze Varkensvrijstaat was mijn ideaal en het was ook ideaal voor de Bofkonten tot de komst van Mister Frisling. En door 1 zo'n ventje zou ik een heel ander beleid moeten gaan voeren op Het Beloofde Varkensland.
Daar moeten al die andere Bofkonten dan voor boeten.
En erger nog: Wie weet hij Aagje op slechte gedachten.
Want zoals we al bij Juffrouw Loes en Swientie zagen; varkens leren van elkaar en wilde zwijnen zijn grote opstokers. En worden maar wat graag in hun recalcitrante gedrag nageaapt door de roze lummetjes.
Nou Mister Frisling, je wordt bedankt! Heb ik er weer extra kopzorgen bij.
Maar nu eerst naar de Politie.
Morgen meer over Mister Frisling.
Wordt Vervolgd!
Woensdag 17 februari 2010
De Dag van Eva (5)
Dierenarts Peter Klaver langsgeweest.Morgen weer voor verhoor naar de politie.
Eva maakt het naar omstandigheden goed.
We hadden zelf al een gloeiend warme plek op Eva's rug en linkerbil geconstateerd.
Dierendokter Peter ontdekte er nog een deuk in haar rug bij.
Ontstekingen? Iets met de lever?
In ieder geval ernstige artrose. Ze kan amper meer op haar linkerbeen staan, trekt die ook de hele tijd in zodat het rechterbeen weer overbelast wordt.
En, grote giller: Ze is te dik!
Dat komt door de slechte voeding. Brood, aardappelen, pizza's en keukenresten.
Maar dat kwam in dit geval heel goed uit!
Zonder al die koolhydraten had ze dit barre weer niet overleefd.
Haar hele leven nog nooit volwaardig varkensvoer gehad.
Dat is nu gelukkig voorbij.
Biologische varkensbiks, barstensvol vitaminen en mineralen.
Ze drinkt goed. Hele pannen vol met verdunde, verwarmde appelsap.
Heerlijk vindt ze dat.
En ze heeft een hele boel mensen heel erg gelukkig gemaakt.
Hier wat flarden uit mails:
Wat een afgrijselijk verhaal! Arme, zachte Eva. Ik hoop uit alle macht dat ze bij jou nog een goede tijd tegemoet gaat, want als er toch één is die je dat toewenst... Die "eigenaar" zou voor straf op zijn minst zelf een nachtje in haar hok moeten slapen, ZONDER dekens!
Hallo Dafne, Wat ben ik blij dat jullie Eva hebben meegnomen, heb er paar nachten slecht van geslapen vond het zo verschrikkelijk zielig voor dat arme varkentje.
Dafne, ik wist het, voelde het, in ieder geval hoopte ik het, dat je Eva mee had genomen uit Wormer. Arm wijfie. Ik was zo boos, natuurlijk vooral om de nalatigheid van de eigenaar, maar ook om die kutkinderen met hun stokken die haar achterna zaten en met oudjaar haar de stuipen op het lijf gejaagd hebben met hun miljoenknallers. Fantastisch dat je de 'diefstal' zelf aangegeven hebt. Ik ben benieuwd hoe dit verder gaat. Als je me nodig hebt: bel of mail!
Hallo Dafne,
fijn te lezen dat je Eva direct mee hebt genomen.
Ben benieuwd naar wat dr Klaver te zeggen had.
Hallo Dafne,
Meid wat ben ik blij dat Eva lekker warm en veilig nu bij jullie zit.
Hopelijk krijg je er geen problemen door dat je hem hebt weggehaald.
Het is toch eigenlijk de omgekeerde wereld he,ze zouden die schoft die dit arme diertje zo heeft achtergelaten (en daardoor zo vreselijk heeft moeten lijden) moeten oppakken en aan de tand moeten voelen inplaats van jou lastig te vallen.
M'n neefje van 7 jaar was hier tussen de middag en ik was het verhaal aan het lezen dat ze nu bij jou zit en ik zat te janken van blijdschap maar ook van verdriet om alle ontberingen die dit arme diertje heeft moeten doorstaan,toen zegt mijn neefje,Tante Marianne wat is er met je en toen heb ik hem het verhaal verteld en voorgelezen van Eva en verteld over jou werk.
Hij was heel boos op die man die dit varkentje zo in de steek heeft gelaten.
Ik wilde je alleen even laten weten dat ik apetrots op jou en al je medewerkers ben.
Lieve Dafne,
Eva liet me niet los. Vanmorgen werd ik met buikpijn wakker, de vorst, miljoenklappers, bevroren modder spookten door mijn hoofd...
Ik ben dan ook heel blij dat je het delinquentenpad hebt gekozen! Eva doet het lekker omgekeerd, die is het paradijs IN gedreven :-)
Zit hier met kippenvel!!!Wat ontzettend knap van jou om Eva daar weg te halen.Ik zou het ook gedaan hebben.En dan die eigenaar!!Kan er geen zinnig woord over zeggen,die kerel moeten ze opsluiten,is die nou helemaal besodemieterd??!!
Dafne
Wat betreft De Dierenbescherming.
Ik heb 23 jaar dag en nacht voor deze organisatie klaar gestaan.
Dieren opgevangen van muis tot geit en pimpelmees tot reiger.
Dag en nacht, er was geen sluitingstijd in de opvang.
Ook toen mijn man ziek werd en oveleed, het werk voor de dieren ging gewoon door.
Gelukkig gaf de dankbaarheid van de dieren me veel voldoening anders houd je het niet zolang vol.
Heb ook nog wel met een collectebus gelopen en nu.....?
Ben niet eens lid meer om vreemde manier van hulp die zij bieden (of niet bieden!) heb ik me laten schrappen.
De tranen van opluchting rolden over mijn wangen bij het verslag over de "diefstal" van Eva!
Laat Frou Vos haar maar voorlichten hoe ontzettend ze het nu getroffen heeft!
Mens, je weet niet hoe opgelucht ik ben!!
Dank je, dank je wel!!
Wat geweldig dat je die ouwe stumper direct mee hebt genomen.
Zo'n koninklijke behandeling en warm onderkomen kunnen de voorgaande jaren niet uitwissen
maar dit heeft ze tenminste nog! Wat moet dit je grote hart goed doen!
Zal gelijk m'n spaarpot weer 's omkeren, we moeten je allemaal een beetje helpen.
Ik wist het gewoon...Jij zou zo'n varken nooit achterlaten.
Hoe slecht Eva er ook aan toe is - ik hoop gewoon dat ze lekker slaapt en eet - bij jullie komt ze lekker tot rust. Ik werd er gewoon akelig van toen ik las wat ze heeft moeten doorstaan. De 'eigenaar' moet zijn ogen uit zijn hoofd schamen. En die Dierenbescherming - daar heb ik mijn lidmaatschap een jaar geleden al van opgezegd. Allemaal kantoorpiefen die geen verstand van zaken hebben.
Wat een verhaal van arme Eva. Helemaal gezien het verleden. Volg alles op de voet. (zowieso de weblog etc…)En wil je ook niet steeds mailen aangezien jullie het al druk genoeg hebben. We leven zeker mee en zenden een hoop positieve energie;-))))))))
Ik had al wel zo’n voorgevoel dat jullie haar misschien wel hadden meegenomen.
En nu het hele verhaal met aangifte etc. echt een “Dafne actie” geweldig!!!!! Bofkonten hulptroepen to the rescue!
Wat een hartverscheurend verhaal over Eva, kon er niet van slapen en ik dacht ook we moeten Dafne overhalen om haar naar het Beloofde Varkensland te halen, maar natuurlijk doe je dat. Ik heb ook rare verhalen gehoord over de dierenbescherming en ook zelf ondervonden. ik collecteer ieder jaar voor ze, maar daar ga ik mee stoppen.
Lieve Dafne,
Na het lezen van je weblog van vandaag lopen de tranen over mijn wangen, tranen van geluk… wat heb ik over haar ingezeten gisteren, maar na zo’n weblog wist ik ook eigenlijk wel dat het goed zou komen. Laten we hopen dat ze nog een tijdje onbezorgd op het Beloofde Varkensland kan wonen en hopen dat er een klein wondertje gebeurt.
Hoi Dafne!
Ik had het zo gehoopt dat je Eva zou redden, wilde me er niet mee bemoeien maar wat heerlijk voor haar dat ze in de warmte en de allesomvattende liefde van het Beloofde Varkensland gekoesterd kan worden en voor hoe lang dan ook nog kan genieten!!!
lees net je website.
ik had al zo gehoopt dat je haar zou 'stelen'...
maar ja, je mag mensen natuurlijk niet gaan opzetten om dingen te doen, die niet door de beugel kunnen.
hoewel... met dieren mag je blijkbaar ongestraft van alles en nog wat uithalen.
dan geven de instanties je daar nog goede tips voor ook!
wat heb je toch een horken!
ben zo blij voor Eva, dat ze even een varkenswaardig leven kan hebben.
want zo te horen, heeft ze veel pijn...
stuur jullie energie, liefde en geld.
Hoi,
Even heel snel tussendoor: Ik zit bij een klant en keek net even heel snel op je site.
Mag eigenlijk niet natuurlijk, maar kon het niet laten, was zo nieuwsgierig naar het vervolg!
Ik heb het hele verhaal dus nog niet gelezen, maar zie dat Eva bij jou is!
OOOOO, wat een opluchting, wat ben je toch een superschat!!!!!!!!
Kon me al niet voorstellen dat je haar daar zo zou laten zitten, en mijn gevoel klopte dus!
Ben benieuwd naar de rest van het verhaal, misschien kan ik tussendoor nog even gluren , ik hoop het.
Nu hopen dat ik me nog op die klant kan concentreren J
Dank je wel dat je Eva vrijdag al meegenomen hebt!!!
Vanaf het moment dat ik gisteren
het verhaal van haar gelezen had
liep ik al met een misselijk gevoel rond.
Wat een ellende voor zo'n beestje en wat
moet ze zich rot gevoeld hebben zo alleen.
En die kou en de pijn.
Ik piekerde er de hele nacht over
en nu lees ik dat ze gelukkig al vanaf vrijdag
bij jou zit. Geweldig!!!!!!!
Dank je wel dat ze op jou kon rekenen!!!!
Een vrouw als Eva
Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken en moest mijn neus snuiten.
Dafne Westerhof van www.familiebofkont.nl heeft zichzelf aangegeven op het politiebureau.
Wegens diefstal.
Gisteren ook al natte ogen van haar verhaal.
Ik hoop niet dat ze TBS krijgt.
We kunnen hier al niet meer zitten en lopen van de veren in ons achterste,
dus al die stoelen in de hemel voor ons heb ik maar achterwege gelaten.
Trouwens, er is nog veel te veel te doen op aarde, dat blijkt maar weer eens.
Wat me opvalt is dat er heel veel mensen kwaad zijn op de dierenbescherming en teleurgesteld. Peter Klaver vertelde dat hij veel samenwerkt met een LID inspecteur in het oosten van het land. Die schijnt wel adequaat te zijn.
Vorig jaar zat ik rond deze tijd midden in de varkens-met-neusringen kwestie in Bergen op Zoom verwikkeld en de verlaten varkentjes in IJzendijke. In beide voorvallen speelden de inspecteurs van de dierenbescherming een schrikbarend slechte rol. Ambtenaren, 9-tot-5-ers met het wetboek in de hand.
Tja, dan schiet het niet op voor de varkens.
Uitzondering is het drama rond Zeeuws Meisje. Die inspecteur was heel goed.
Heeft onmiddellijk stappen ondernomen, en niet eerder gerust dan dat Zeeuws Meisje veilig en wel op Het Beloofde Varkensland zat.
Het blijft dus altijd People's Business.
De DB zou daar veel meer beleid op moeten voeren.
Terug naar Eva:
Eva is
ontwormd
krijgt
anti-biotica
pijnstillers
maagbeschermers
medicatie tegen de artrose
en last but not least:
eindelijk volwaardig varkensvoer.
Het is afwachten of en hoe ze daar van op gaat knappen.
In ieder geval verheugen we ons op een zonnige lente en een warme zomer voor haar.
Ze krijgt de voormalige aanleunwoning van Lady Lolita en Opaatje.
Met balkon op het zuiden en als ze het aan kan, nog een stuk uitloop.
Leve Eva!
Dinsdag 16 februari 2010
De Dag van Eva (4)
Gistermiddag naar de politie gegaan in Wormer.
"Ik kom aangifte doen van diefstal", zei ik.
En de dief ben ik. Ik heb een varken gestolen.
Ze heet Eva.
Natuurlijk regende het mailtjes van bezorgde Bofkontfans:
Hi,
Wat een verhaal, over Eva.
Ik wil niet steeds reageren, want ik kan me zo voorstellen dat je gek gemaild wordt.
Maar ik zit nu echt met zo'n brok in mijn keel, dus ik doe het toch maar.
Gaat het wel met haar nu? Heeft ze nu verzorging? Ongelofelijk dat ze al zo lang zo leeft. Komt het goed met haar?
Zit nu ook (weer) met een dubbel gevoel over de dierenbescherming. Ik hoor wel vaker zulke verhalen.
Ben al heel lang lid, loop er zelfs collecte voor. Maar ik twijfel regelmatig eens over opzeggen.
Aan de andere kant doen ze ook wel weer goede dingen.
Ik kan ze eens aanschrijven over deze opmerking, vind je dat goed? Of denk je dat het geen zin heeft?
Dag Dafne,
Och wat een droevig verhaal van Eva. Die is zwaar getraumatiseerd. Heb je Eva opgevangen of leeft ze nog daar?
Wat een bizar verhaal ook van de dierenbescherming en die andere club mbt het stro.
Je hebt het er maar druk mee! Ik hoop dat er gauw een oplossing komt.
Hallo Dafne,
Ik heb met tranen in mijn ogen het verhaal van Eva gelezen. Wat vreselijk!
Kun je haar niet toch opnemen bij jou???? Als we nu allemaal wat geld sturen kan ze dan niet haar laatste jaartjes (als ze die nog heeft) bij jou slijten?
Dit dier verdient het toch echt. Ik weet dat we hier door jou er weer een problem bij geven en dat je ze niet allemaal kan helpen.
Maar denk er nog eens over alsjeblieft????
En vanochtend om 7 uur kwam deze mail nog binnen:
Lieve lieve Dafne,
De tranen rollen over mijn wangen als ik het verhaal lees van Eva. Kun je haar pleaseeeeeeeeeeeeeeeeee weghalen daar????????
Neem haar mee naar Het Beloofde Varkensland......dit kan toch niet!!!!!!!!!
Hoeveel leed......echt verschrikkelijk ik kan er gewoon van overgeven.........slaap er gewoon niet van.
Ik weet wel dat je nog het gemis hebt van Sokje......maar kun je haar geen laatste mooie jaren geven? Je hebt er al zoveel over gehoord en zolang.........
Pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Niemand wist nog dat Eva hier al lang en breed in het stro lag.
Ik wilde eerst naar de Politie gaan om alles op orde te maken.
Eerst de verantwoording voor je eigen daden nemen en dan pas openbaar maken.
Alleen Ilona wist het, die was hier zondag en heb ik in vertrouwen verteld dat ik maandag naar de politie zou gaan.
Deze mail kreeg ik dan ook van haar toen ik maandag weer thuis kwam, hahaha.
Typisch Ilona, zij en ik hebben hetzelfde gevoel voor humor
(dat kan ook niet anders, wij worden beiden geregeerd door de planeet Mars).
Hoi Dafne,
Hoe ging het bij de politie in Wormer? Je zou toch vandaag gaan?
Ik hoop dat ze je in de boeien geslagen hebben! ;-)
Ik vond Eva heel lief. Ik snap je helemaal!
En dan nu the Truth, the Truth and nothing but the Truth:
Natuurlijk heb ik Eva vrijdag mee naar Het Beloofde Varkensland genomen. Toen ik Eva daar zag, die dunne achterpootjes waar ze nauwelijks meer op kan staan van de pijn, had ik mijn besluit genomen. Die mag hier geen seconde meer blijven, zei ik.We zijn meteen teruggereden naar de boerderij.
Snel de beesten voeren, loopplank en schotten inladen en terug naar Wormer.
In donker en kou Eva met appels de bus in gekregen.
Een paar uur later lag ze dik in het stro onder een warmtelamp van 250 watt.
Veilig en warm bij Familie Bofkont.
Zaterdagochtend een echt ontbijt van varkensbrok.
Eindelijk vitaminen en mineralen! Warme appelsap verdund met water.
Appels en peren toe en pijnstillers en mediacatie tegen de artrose.
Daarna viel ze in een diepe slaap en werd niet eerder wakker dan zondagochtend. Ze is zo ontzettend moe. Wat heeft dat arme dier moeten vechten om te overleven in die barre omstandigheden. Nu hoeft dat niet meer en komt alle vermoeidheid los.
Eva doet me in vele opzichten denken aan Lady Lolita. Dezelfde broosheid en tegelijkertijd zo'n sterke wil. En... net als Lady Lolita snurkt ze als een dronken kerel!
Vlak voor ik naar de politie in Wormer vertrok gister, belde de klokkenluidster op. De eigenaar van Eva was thuisgekomen uit Frankrijk. Oei, dat was dus net op het nippertje.
En... hij had aangifte van diefstal gedaan bij de politie, omdat Eva verdwenen was! Terwijl er toch zo goed voor haar gezorgd was. Er lag zelfs hooi in haar hok! (Nou wordt ie helemaal mooi. Dat hooi lag er omdat ik dat de klokkenluidster gezegd had te doen, als snelle noodoplossing!)
Komt dat even goed uit, dat ie aangifte van diefstal heeft gedaan. Beter had niet gekund. Nu moet het wel voorkomen en dat is precies wat er gebeuren moet.
Ik heb me beroepen op mijn burgerplicht.
Een dier in nood moet geholpen worden.
Als ik van Het Beloofde Varkensland niet had ingegrepen,
was ik geen knip voor de neus waard geweest.
En als ik daarmee een varken heb gestolen, best. Dat moet dan maar.
De agent was erg vriendelijk en behulpzaam.
Aangifte van diefstal van zowel de eigenaar als de dader.
Dat gebeurt niet elke dag. En dan ook nog van een varken.
Vanmiddag komt Dokter Peter om Eva officieel te onderzoeken en een rapport te schrijven over haar conditie. Dat gaat weer naar de politie.
Ik vrees dat hij haar niet veel toekomst meer geeft met zo'n ernstige vorm van artrose.
Maar ik wil niet op de zaak vooruit lopen.
Vanmiddag weten we meer.
Wordt Vervolgd.
Maandag 15 februari 2010
De Dag van Eva (3)
Hoe erg kan een varken het hebben bij particulieren?
Erger dan een varken in de bio-industrie!
Zo. Dat is gezegd.
Arme Eva. Er is haar veel onrecht aangedaan. Teveel.
Onrecht 1
Op 21 december 2006 moedwillig gescheiden van haar levenskameraad Hangbuikzwijn Mike
Onrecht 2
Aan haar lot over gelaten op een achteraf landje
Onrecht 3
De 'eigenaar' vertrok naar zijn tweede huis in Frankrijk
Onrecht 4
In deze extreem koude periode met sneeuw en strenge vorst (soms - 15 graden onder nul) moest zij zich 's nachts zien te redden op bevroren modder. De harde punten van de bevroren grond hebben haar huid verwond.
Onrecht 5
Ondanks herhaalde meldingen van de Klokkenluidster aan het alarmnummer (!) van de Dierenbescherming kreeg ze steeds als antwoord:
"Wij kunnen niks doen".
Onrecht 6
Op de vraag van de Klokkenluidster of Eva geen stro moest hebben om in te slapen antwoordde het ALARMNUMMER (!), ik herhaal het ALARMNUMMER (!) van de Dierenbescherming:
"Stro? Varkens liggen toch altijd in de modder?"
Onrecht 7
Het antwoord van een andere 'instantie' (een professionele dierenbeschermingsorganisatie, die ik hier maar niet met name zal noemen, omdat iedereen dan achterover valt van verbijstering), zei tegen de Klokkenluidster dat stro niet goed is voor varkens
Onrecht 8
Ondertussen vroor en vriest het nog steeds dat het kraakt
Onrecht 9
Los van alle winterellende wordt Eva regelmatig bezocht door de dorpsjongens,
die haar voor de lol met stokken het landje overjagen
Onrecht 10
En als klap op de vuurpijl wordt Eva ieder jaar met Oud en Nieuw getrakteerd op een miljoenklapper die afgestoken wordt op het ijzeren (!) dak van haar schamele onderkomentje
Doe je ogen dicht en luister naar het geluid van een miljoenklapper.
Hoeveel ellende kan een varken aan?
Eva is een Yucatan varken, een Zuid Amerikaans ras, dat dus gewend is aan een warm klimaat. Het Yucatan varken wordt ook wel het Mexicaans Naaktvarken genoemd omdat ze weinig tot geen haar hebben. Denk je even in wat dit betekent bij 15 graden vorst.
Eva's huid is zijdezacht, zoiets heb ik nog nooit bij een varken gevoeld.
Denk je even in wat dit betekent om te moeten slapen op keiharde bevoren grond.
Geen wonder dat ze nu krom staat van de artrose.
Ze zakt door haar achterpootjes heen van de pijn.
Ik ben sprakeloos en diep bedroefd door zoveel onrecht en onkunde.
Denk aan Eva en zend haar positieve energie.
WORDT VERVOLGD (reken maar!)
Zondag 14 februari 2010
De Dag van Jaro, Ilona & Valentijn
Jaro wil met Juffrouw Loes trouwen, en Ilona heeft zich al de hele week mooi gemaakt voor Stiertje Herman.Valentijnsdag!
Beiden zijn vandaag op Het Beloofde Varkensland.
Om te werken en om Valentijn te vieren.
Erin bracht gister al armen vol chocolade en vruchten.
Dat mag natuurlijk niet ontbreken op een Valentijnsdag.
Met weemoed denk ik aan Obamaatje die vorig jaar op 14 februari bij Familie Bofkont arriveerde. En zo gaat het leven maar door op Het Beloofde Varkensland.
De een komt de ander gaat, maar het verlies van Obamaatje zal altijd pijnlijk blijven.
Morgen meer over Eva...
Zaterdag 13 februari 2010
De Dag van Eva op Radio Noord-Holland
PS
En dat van die Kalverliefde & Koeiengeluk op Valentijnsdag, dat is een misverstand.
Die workshop komt er wel maar het wachten is op lenteweer.
Vrijdag 12 februari 2010
De Dag van Eva (2)
Toen ik vorige week het eerste bericht kreeg over Eva flitste er al een gedachte door me heen. Wacht eens even. Wormer. Een varken in Wormer. Waar doet me dat toch aan denken?
Gister toch maar eens even mijn archief ingedoken.
En ja hoor. Want waar was ik op 20 december van het jaar 2006?
Toch handig zo'n weblog.
Lees en huiver:
Donderdag 21 december 2006
De Dag van Uit Het Leven Van Een Varkensredder
Voor wie het nog niet wist, ik publiceer heel vaak op Dierennieuws.nl
Onder de knop 'Lessen in Dierengeluk' ontstaat zo langzamerhand een heel Dafne-archief.
Ook staan er regelmatig stukjes van mijn hand op het hoofdnieuws.
Dus wie het allemaal weten en lezen wil ga maar regelmatig op Dierennieuws.nl buurten.
Het leven van een varkensredder gaat lang niet altijd over rozen.
Gisteravond betrokken geweest bij het transporteren van een hangbuikzwijn.
Het zoveelste verhaal. Hangbuiken zijn altijd de klos. Ze wonen vaak op onduidelijke landjes,
niet bij huis en dan blijkt dat ze daar weer weg moeten omdat er 'in de toekomst gebouwd zal gaan worden.'
Begin er toch niet aan als je het zwijntje geen volwaardig leven kunt bieden, d.w.z. een veilige woonomgeving
gegarandeerd tot het einde aan toe. Gisteravond was het weer raak. Door mijn bemiddeling wilden aardige mensen zich over
het dier ontfermen. Afspraak gemaakt om te assisteren bij het inladen, nooit een fluitje van een cent.
Het ging om twee zwijntjes van 2 verschillende baasjes. En de tweede mocht niet mee.
Een lang ingewikkeld verhaal kort: De bewuste man zei zogenaamd geen plaats te hebben voor twee zwijntjes bij zijn huis. Bij navraag bleek dat 2 hectare te zijn (!) en hij wilde er WEL weer een nieuw zwijntje bijkopen...
Kan iemand hier nog een touw aan vastknopen? Ik niet. Hij wilde dus domweg van dat ene zwijntje af.
Dennis en ik besloten na overleg niet mee te doen aan het opzettelijk scheiden van 2 hangbuikzwijntjes die al jaren samenwonen. Dat is misdadig, zeker als er andere oplossingen voor de hand liggen.
We zijn onverrichterzake huiswaarts gekeerd en voor zover ik begreep zijn de aardige mensen wel door gegaan met de verhuisactie van dat ene varkentje.
Het hele geval zit me niet lekker.
De aardige mensen zijn te goeder trouw, maar te onervaren om lulkoek op waarde te kunnen schatten. Zij zaten met het dillemma van een gehuurde bus en hadden zich verheugd op dat varkentje. En ik zat met het dilemma dat ik altijd het beste voor de varkens wil en daar hoort een scheiding niet bij. Praatjes van 'er zal in de toekomst gebouwd gaan worden dus het varken moet NU weg' heb ik al te vaak gehoord. In de praktijk blijkt dat zo'n onduidelijk landje nog in geen 1000 jaar bebouwd gaat worden...
Ik heb wederom voor de varkens gekozen en dat zal ik altijd blijven doen.
Dillemma's, dillemma's daar hangt het hele leven van aan elkaar.
Is het niet om uit je vel te springen?
Nu zijn we ruim 3 jaar later en zit die arme Eva daar dus al die tijd al in haar dooie eentje. Heb onmiddellijk de klokkenluidster gebeld en die vertelde dat die vent inmiddels een huis in Frankrijk heeft. Daar zit ie dus al tijden. Hij schijnt bij zijn vertrek geroepen te hebben of iemand af en toe wat eten bij Eva wilde gooien en weg was ie.
Vanmiddag gaan we erheen met 25 kilo varkensbiks, appel, hooi en stro.
We hebben afgesproken bij het huis van de klokkenluidster.
Daar komen ook 2 vrouwen die zich opgegeven hebben n.a.v mijn oproep van gister.
Dan met z'n allen naar Eva toe.
Die zal niet weten wat ze meemaakt, zoveel bezoek en aandacht en lekkers ineens.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 11 februari 2010
De Dag van Wie Helpt Eva?
De wind kwam gisteravond zo ijzig guur de polder uit razen,dat ik voor het eerst dit jaar ik de staldeuren heb gesloten.
Zelfs Rosa & Griet vonden dat een goed idee.
Ik maak me zorgen over Eva.
Een varken dat ik niet ken, maar zo te lezen niet best af is:
Hallo Dafne, ik mail je betreffende Eva, Eva is een zwart varken en staat hier in Wormer alleen op een stukje grond. Eigenlijk is ze van niemand, ze komt van een laboratorium waar men haar 13 jaar als proefdier hebben gebruikt. Nu staat ze al 6 jaar op dit stukje grond, en eigenlijk kijkt niemand naar haar om. Ik breng haar eten, weliswaar kliekjes, maar dat vindt ze lekker.
Afgelopen zondag vond ik dat ze er zo zielig bij stond, haar huid was helemaal rood en stuk. Ik ging kijken of haar hok (waar je overigens niet makkelijk bij kan, je moet over een hek klimmen) oké was, en of er genoeg stro in lag. Niet dus, ze lag op een hoop modder met hier en daar een sprietje, en natuurlijk helemaal bevroren. Geen wonder dat ze van die lelijke rode plekken op haar lijf heeft. Wij hebben het riet wat daar groeit afgeknipt en dat er bovenop gelegd (je kunt n.l. niet in haar hok komen, de ingang is 60 cm. hoog, dat spul waar ze op ligt was bevroren en bikkelhard. We hadden schep en hark bij ons, maar er was geen doorkomen aan. Maar goed, het was voor Eva wel even prettig dat riet ze voelde weer warm aan, ging trouwens meteen aan de slag zodra dat riet erin gelegd was.
Mijn vraag eigenlijk is, heb jij nog een plaatsje voor haar? Ik heb de dierenbescherming gebeld, maar eerlijk gezegd heb ik daar geen vertrouwen in. Zij zijn al eerder geweest, en er verandert niets. Ik wil ook niet dat zij wordt gedood, want ze is eigenlijk illegaal op dat stukje grond.
Ik hoop dat je genoeg info hebt, maar misschien kan iemand mij terug bellen? Ik hoop dat je haar kunt helpen!
Bovenstaande mail kreeg ik vorige week vrijdag en ik antwoordde per omgaande:
Dag xxxxx,
Ik zou Eva dolgraag willen helpen, maar helaas is er geen plek meer op Het Beloofde Varkensland.
Veel beter is 't om het probleem ter plekke aan te pakken, zeker voor zo'n oud varken.
Gelukkig heeft Eva jou!
Fijn dat je haar al eten brengt.
Als jij je om Eva wilt blijven bekommeren, wil ik je graag coachen en adviseren.
Dat hoor ik dan wel van je.
Begin maar met een hele baal stro naar haar te brengen en die helemaal uit te schudden in haar hok.
En water. Schoon drinkwater in een bak die je ergens aan vast moet binden, want varkens
gooien alles om.
Succes en sterkte.
Geef haar maar veel liefde, want dat heeft ze hard nodig.
Hartelijke groet,
Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
Ik hoorde me niks meer en heb veel aan Eva moeten denken.
Tot mijn grote verrassing kwam er gister toch bericht:
Hallo Dafne, dank voor je antwoord. Je schreef dat je me wilde coachen, adviseren, daar maak ik graag gebruik van......Ik heb 2 grote balen hooi gekocht voor haar. Ze vindt het heerlijk!!! Water heb ik haar ook gegeven, maar jammer genoeg bevriest dat steeds weer. Maar goed, vooralsnog is ze oké.
Ze moet straks weg, het land is nu van de gemeente en er komen woningen op. Het is nog niet zo ver, maar ik zoek wel verder.
Ik heb begrepen ook dat zij geen vlees mogen eten?! Varkens zijn toch "alleseters"?! Ik geef haar al jaren vlees, aardappelen, groenten etc. Eigenlijk alles wat mensen eten. Het lijkt haar geen slecht te doen. Ze is altijd blij wanneer ze me ziet, en eet alles op. Misschien is dat nu juist het probleem, dat ze alles eet.
Ik heb zoveel instanties gebeld, ik vroeg bijvoorbeeld of het normaal was dat ze in deze kou geen stro of hooi heeft, die man antwoordde dat stro niet goed voor de luchtwegen is, de dierenbescherming was helemaal het toppunt, daar zei die vrouw dat volgens haar varkens alleen in de modder liggen. Daar ben ik verder niet op in gegaan, want dat vond ik te zot voor woorden.
Ik zal je nog wel een keer om advies vragen, en alvast bedankt zover.
Per omgaande stuurde ik onderstaande mail:
Dag xxxxx,
Wat ben ik blij voor Eva!
Stro is om op en onder te liggen.
Hooi is om op te eten.
Varkens zijn omnivoren.
Aardappels, vlees en groenten zijn goed, zolang er niks anders voorhanden is.
Maar Eva ontbeert nu wel alle noodzakelijke mineralen en vitaminen die ze ook broodnodig heeft.
Daar is varkensbrok voor nodig.
Maar het is al heel geweldig dat jij je over haar ontfermt!
Kun je een recente foto van haar naar mij opsturen, digitaal?
Dan kan ik haar conditie zien en tevens meehelpen voor een ander adres.
Als het je lukt, hou wel dat water in de gaten.
Als het bevroren is, trap het ijs dan stuk met je hak. Ze moet drinken!
En geef haar anders appels, daar zit ook vocht in.
Onbegrijpelijk die antwoorden van DB etc.
Hou je goed en
Wordt Vervolgd.
Dag!
Dafne Westerhof
Het Beloofde Varkensland
PS
Aanstaande vrijdag ben ik weer op Radio Noord-Holland, (ik meen rond half 10) bij Bart Breukel / De Ochtenden
Ik wil wel een oproep doen voor Eva voor een ander adres. Vind je dat goed?
En bij wie moeten de luisteraars zich dan melden?
Stuur je die foto dan nog? Dan weet ik tenminste over wie ik praat.
Het laat me toch niet los zulke berichten.
Wie in de buurt van Wormer woont, wil die aardige mevrouw misschien wel helpen met de noodverzorging van Eva.
Dus hou je van varkens en wil je graag ook iets goeds voor varkens doen, dan is dit je kans!
Meld je dan even, dan kan ik jullie met elkaar in contact brengen.
Woensdag 10 februari 2010
De Dag van Vrouw Vos herenigd met Aagje...
Vrouw Vos is niet meer alleen.
Zoals vanouds is ze weer samen met Aagje.
Kleine Aagje triomfeert.
Of zou Aagje de Eerste er achter zitten?
Dat laatste lijkt me het meest waarschijnlijk.
Aagje is nooit meer weg te slaan van Het Beloofde Varkensland,
nooit meer uit mijn leven te bannen.
Iedere keer steekt ze haar kop weer op en doet weer van zich spreken.
Hoe dan ook, het is kleine Aagje gelukt om de hereniging
Vrouw Vos - Aagje tot stand te brengen.
Ze liggen nu altijd samen.
Er gaat geen gelegenheid voorbij of ze kruipt lekker tegen
die mijmerende bejaarde Vrouw Vos aan.
En Vrouw Vos vindt het goed.
Nou ja goed, stiekem vindt ze het ook hartstikke leuk zo'n
gezellig jong ding tegen zich aan.
En dat ze dan ook nog Aagje heet... ja, dat kan geen toeval zijn.
Dinsdag 9 februari 2010
De Dag van Hiep Hoi!
Kreeg een erg vrolijkmakende mail van Jort.Hij heeft een cafe-disco geopend in Leeuwarden.
Doet ie anders nooit, deed het deze keer toch,
mits er ingezameld zou worden voor Familie Bofkont.
Kwam ie daar, hing de hele disco vol met displays van hem en mij (en ik neem aan ook van Zeeman) en stond er al een grote collectebus klaar.
Daar kwam een niet gering bedrag in terecht, waar Jort zijn eigen honorarium ook nog eens overheen gesmakt heeft.
Binnenkort komt Leeuwarden met die buit deze kant op.
Dat zijn nog eens leuke mailtjes om te krijgen!
PS
Dansende Varkens van Titia Coppes - foto: Johan van der Veer
Maandag 8 februari 2010
De Dag van Esta & La Mamma...
De hele dag in de weer geweest met de fotoshoot van Esta.
En wat was het bloedjekoud buiten.
Dan te bedenken dat professionele modellen ook wel met zulk weer in bikini moeten kunnen poseren als het zo uitkomt.
Je moet er even niet aan denken.
Blij dat ik varkenshoedster ben.
HET model van de dag was zonder twijfel La Mamma.
Wat is zij toch opvallend lief. Er zit geen kwaad bij.
Toen we bij haar kwamen (ik wilde graag dat zij ook in de reportage voor komt) ging ze naast me zitten op haar kont.
Heel geduldig wachtte ze tot de fotograaf zich geinstalleerd had.
Ik legde mijn hoofd op haar kop, maar toen kon ze die pose niet meer vasthouden.
Boem! Ze kapseisde zo tegen de vlakte. Een massage!
Hoe is dat toch mogelijk.
Vandaag woont ze precies 2 maanden op Het Beloofde Varkensland en het is alsof er altijd geweest is.
Datzelfde geldt voor Edwin.
Die floeperd ontdekte een zacht plekje in de muur en heeft dat net zolang met zijn neus bewerkt tot ie kan praten met Mister Frisling aan de andere kant van de muur. Dat wordt dus binnenkort weer metselen.
Zodra het zachter weer wordt ga ik proberen moeder en kind met de Familie Bofkont te integreren.
De ultieme vrijheid op Het Beloofde Varkensland!
Het komt ze toe.
Zaterdag 6 februari 2010
De Dag van Wendy's Bloemen...
Arme Wendy. Moet uitgerekend haar overkomen.
Ze komt altijd met de meest beeldige dingen aanzetten voor Familie Bofkont.
En nu met Sokje ging het mis.
Ze mailde donderdag:
Hoop dat de roze bloemetjes woensdag nog op tijd bezorgd zijn.
Ja dan is het jammer dat het Beloofde Varkensland toch zo ver weg is.
Dus snel bij de bloemist besteld en dan maar hopen dat ze sturen wat je hebt bedoeld en het goed aankomt.
Die mevrouw keek me toch wel raar aan toen ik de tekst opgaf.
Voor een varken zei u???????En de naam Sokje??????
De bloemen zijn dus niet bezorgd.
Zou de bloemenvrouw soms gedacht hebben dat ze in maling genomen werd?
Wendy gaat er nog achteraan, dus ik hoor het nog wel.
De crematie van Sokje is me niet in de kouwe kleren gaan zitten.
Er zat me veel dwars en dat heb ik gister moeten bezuren.
Dan moet ik braken en komt het er alsnog op die manier wel uit.
Hoe het met de volgende Bofkont moet gaan weet ik nu nog niet
en dat is voorlopig ook gelukkig hopelijk niet aan de orde,
maar zo wil ik het dus niet meer.
In de Volkskrant staan vandaag allemaal tulpenfoto's van lezers.
Tulpen schijnen hot te zijn.
Ik heb ze nog om Sokje gedrapeerd toen ze al in de oven lag.
Juist die dingen vind ik belangrijk.
En dan nu maar weer in het werkritme komen.
Inkopen voor de workshop van morgen.
Maandag hier een fotoshoot voor Esta, dinsdag een club fysiotherapeuten-in-wording die komen klussen, etc. etc. voorbereidingen voor de boerenmarkt (ja deze boerin staat binnenkort weer op de boerenmarkt!) etc. etc.
LadyBoss heeft een gescheurd oor, Pietje een dikke poot, Madama Duroc loopt alsmaar slechter (wat te doen met haar?) Edwin wil graag het erf op en heeft daar nog begeleiding bij nodig en Orson wordt belaagd door een berige BabyBig en roept NU hulp in.
Aan de slag dus!
Donderdag 4 februari 2010
De Dag van Afscheid van Sokje...
De hele Familie Hangbuik was paraat.
Moeke, Prins Harrie, Mokkeltje, Kruishoefje, Snorkeltje Miss X, Zilverrug en Repeltsteeltje.
Buiten deed Familie Bofkont haar uitgeleide.
Bij het crematorium stond Ilona al te wachten met een lichtelijk overspannen taxichauffeur, die nog nooit een bus bestuurd had, wanhopig in de rondte had gereden op zoek naar het crematorium in Driehuis Westerveld, en uiteindelijk terecht kwam bij de crematie van een varken in Beverwijk.
Zijn mond ging niet meer dicht van verbazing.
'Dit geloven ze thuis niet,' zei hij alsmaar weer.
En zo kwam het dat Sokje een onbekende gast op haar crematie kreeg, we de koffie geserveerd kregen in de serene wachtruimte, maar halverwege naar de steenkoude garage werden verbannen omdat er iemand afscheid moest nemen van zijn hondje en de paniekerige crematoriummeneer de ene deur invloog en de andere weer uit met armenvol boordevolle manden met een onduidelijk inhoud.
Six feet under op zijn best dus weer.
Ondertussen had Sokje het lekker warm.
Ik mocht voor 't eerst zelf de oven aanzetten.
Ineens bedacht ik me dat cremeren toch een voordeel heeft boven begraven.
Die kille grond is ook niet alles.
Toen we weer buiten stonden, snelde de David - van - Six - Feet - Under achter me aan met de appel in zijn hand, die ik op de richel van de oven had gelegd voor Sokje.
'Mevrouw, volgens mij heeft u een appel laten liggen'.
Hij keek erbij alsof ik mijn lunchpakket vergeten was.
"Nee, meneer, die is voor Sokje'.
Ik wilde de appel van hem aannemen, maar hij stormde al weer terug,
verward roepend dat hij de appel wel bij het varken zou leggen.
Hoe dan? Erbij? In die oven?
Sokje onder een prachtig rood doodskleed, omringd door bossen knalrode tulpen. Na vier varkens en een buffelkalfje weten ze nu wel wat ze van mij kunnen verwachten, dacht ik zo. Maar iedere keer opnieuw druipt de ingehouden verbijstering van hun gezichten af.
Zaterdag ga ik de as ophalen.
Woensdag 3 februari 2010
De Dag van De Jonge Blom Sokje For Ever...
Het werd dus toch onverwacht nog gisteravond.Zo goed als ze 's middags nog was tijdens het bezoek van haar fans,
zo zwaar kreeg ze het 's avonds.
Toch dus maar een vreemde dierenarts gebeld.
Ik had geen keus.
Gelukkig een rustige jongen.
Om 21.30 uur blies Sokje haar laatste adem uit.
Knerpend, roestig en gierend.
Het klonk als een grote opluchting.
Hoe oud ze was, vroeg de rustige jongen.
Drie jaar en amper drie maanden.
Veel te jong dus.
Achterblijvertje in Moeke's nest, evenals Snorkeltje.
Ik heb ze lange tijd bij moeten voeren om ze een beetje op peil te krijgen.
Zo goed als zeker dat Sokje toen al een biggenhartkwaal had.
Ging al jong op vrijersvoeten.
Het Hangbuikenpaleis grensde aan de aanleunwoning van Opaatje en die wist ze al snel te vinden als ze berig was.
Opaatje vond het maar wat gezellig, zo'n jonge blom op bezoek.
Ook toen Opaatje verderop bij Lamme Zus ging wonen, bleef ze hem trouw.
Waar is Sokje toch?
O, die is weer uit logeren bij Opaatje.
En dan was ze weer een paar dagen niet bij hem weg te slaan.
Een van de makste biggen uit Moeke's nest.
Zeker toen ze begin november ziek werd en en poosje binnen kwam wonen.
Na 14 dagen, veel medicatie en veel lekkere hapjes was ze het zat en wilde weer naar buiten naar haar eigen Familie Hangbuik.
Tot het laatst toe heeft ze genoten van haar appeltjes.
Ze heeft het goed gehad bij haar familie op Het Beloofde Varkensland.
Daar kan ik alleen maar blij om zijn.
Dag Sokje.
Dinsdag 2 februari 2010
De Dag van Het Intermezzo...
Peter komt vandaag niet, maar morgen.
Een dag uitstel dus.
Sokje is stabiel in haar toestand dus het kan.
Ik had me ingesteld op vandaag.
Die dag extra voelt niet als winst maar werkt ontregelend.
Weer een nieuwe spanningsboog opbouwen naar morgenavond.
Het is niet anders.
Een intermezzo dus voor vandaag.
Gister maakte google alert mij op het onderstaande attent.
Het gaat me vooral om het commentaar.
Het slachtvarken dat omgeruild werd met een ander varken omdat moeder zich aan het beest gehecht had. Maar meer nog over die katjes die verslonden werden door de varkens.
Dat is toch ook een kant van die leuke monsters.
Vanochtend is Knorrie door BabyBig in haar kling gebeten.
Een plasje gesmolten sneeuw was lichtrood gekleurd.
Arme Knorrie. Pijnstiller en anibiotica.
Maar Knorrie is flink.
Ze staat nu hooi te eten, want ze moet gewoon verder.
Beesten moeten altijd verder.
Als ze niet doodziek zijn, gaan ze altijd door.
Zelfs Sokje.
Maar ik wil voorkomen dat ze straks stikt van benauwdheid.
Dat gaat onherroepelijk gebeuren.
Zo ver mag het niet komen.
Daarom komt Peter morgenavond.
Maandag 1 februari 2010
De Dag van Wachten op de Dingen die komen gaan...
Morgenavond komt Dierenarts Peter Klaver.
Sokje krijgt het steeds zwaarder en beter wordt ze niet meer.
Gistermiddag lang bij haar gezeten onder de warmtelamp met een boek.
Appeltje, stukje ontbijtkoek. Daar had ze nog wel oren naar.
Als ik haar aaide kwamen de rughaartjes nog overeind staan.
Sokje had het zwaar met haar ongemakkelijke lichaam.
Opstaan, stilstaan, komt er nog wat uit, nee, weer gaan liggen,
weer overeind, op haar borst gaan liggen om zoveel mogelijk lucht binnen te kunnen krijgen. Af en toe kwam er aan de achterkant weer een hoeveel lucht uit.
Ze krijgt het steeds benauwder en haar buik heeft een enorme opvang gekregen. Vocht dat niet meer wegkan door een hart dat het niet meer aankan. Vanochtend stond ze al niet meer op voor haar appeltje.
Ik wilde haar gisterochtend nog terugbrengen naar haar familie voor de tijd nog die haar rest. Maar tijdens de voorbereiding leek dat geen goed idee meer.
Dikke Peter & Keessie zijn gistermiddag wel teruggegaan naar vader en moeder en hun grote broer. Ze werden steeds balloriger in hun ziekenboeg. Stonden boven op de strobalen te dansen. Goed teken. Ze zijn goed hersteld en er was geen enkele reden meer om niet naar huis te kunnen.
Moeder stond haar jongens buiten al op te wachten.
Het werd een gelukkig weerzien met een feestmaal.
Dat feestmaal had ik ook voor Sokje en Familie Hangbuik in gedachten. Tot heel laat heb ik bij het licht van de volle maan met emmers water heen en weer gelopen om de drinkbakken buiten bij te vullen. Het laatste rondje over het erf, de koeien nog een paar plakken hooi, Pietje nog medicijnen want hij heeft een zere poot.
Het was zo mooi en rustig buiten terwijl mijn gedachten bij Sokje waren, die daar maar binnen lag te zwoegen onder de warmtelamp.
Toen alles klaar was na middernacht heb ik Moeke, haar Biggen en stiefdochter Repelsteeltje hun feestmaal alsnog gegeven. Een hele emmer vol met stukken appel. Zo jammer dat Sokje daar niet bij was. Met dank aan alle Bofkontfans, die al die zakken appels meebrachten.
En nu is het wachten op de dingen die komen gaan...
naar vorige maand (januari 2010)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |