Familie Bofkont in levende lijve ontmoeten?
Schrijf je in voor de Familie Bofkont workshop. Voor jong & oud!
meer info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken info
Nu op twitter.com/FamilieBofkont:
Voor Bedrijven & Instellingen - MVO Teamuitje
BOERENFITNESS OP HET BELOOFDE VARKENSLAND
Welk bedrijf/afdeling/instelling komt Familie Bofkont helpen om het stro in de Varkensmassagesalon te verversen?
Lekker buiten werken tussen de Bofkonten. Overdag of 's avonds. We maken er een bijzondere bijeenkomst van.
Goed voor de teambuilding, goed voor de maatschappelijke betrokkenheid en goed voor humeur en figuur.
Boerenfitness: Hoef je niet meer naar de sportschool. Vol zelfvertrouwen in je zwembroek het strand op!
Misschien wel meezwemmen met Zeeman. Wie weet... mail@hetbeloofdevarkensland.nl
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
naar volgende maand (augustus 2009)
Vrijdag 31 juli 2009
De Dag van Altijd Feest op Het Beloofde Varkensland...
Als je van dieren houdt heb je niet veel meer nodig dan de aanblik van gelukkige beesten en je dag is goed.
De zwaluwtjes hebben momenteel vliegles in de grote stal. Ze vliegen met z'n allen rondjes boven m'n hoofd, terwijl ik zelf twitter, weblogs schrijf of mensen ontvang. De kleintjes twitteren non stop, je wordt er vrolijk van.
Hun ouders vliegen af en aan met vliegjes. Ze zijn de aanwezigheid van mensen gewend, want ze wonen al een paar maanden bij mij. Prachtig dat dit allemaal zo onder je ogen gebeurt.
De Bruid van gister vroeg of ik daar een rol in had gespeeld met de plek van hun nestje. Maar zo werkt het natuurlijk niet. De zwaluws bepalen dat zelf, daar heb ik niks mee te maken. Maar wel leuk dat ze het vroeg, want het zegt iets over hoe vanzelfsprekend de dieren hier met de mensen samenleven.
En inderdaad heel bijzonder dat de zwaluws - dit jaar voor het eerst - hun nestje boven mijn laptop gebouwd hebben. Ze kunnen overal terecht op Het Beloofde Varkensland en ze kozen uitgerekend deze plek.
Nog meer innig samenzijn met de beesten: Stiertje Herman en Zeus wisten niet in welke bochten ze zich moesten wringen om maar zoveel mogelijk aandacht te krijgen en te geven. Want ze geven ook veel. Ze maken echt contact met je.
En dan de varkens. Zelfs Theo liet zich verleiden door een schone dame, die veel ervaring had met een blinde poes en Theo op dezelfde manier benaderde. Daardoor kreeg hij vertrouwen in haar. Mooi!
Mister Frisling stal de show toen hij nog even ging buurten bij de Zomerbuurvrouwen. Die wordt trouwens steeds bijdehanter. Tien weken is ie nu en het is al een heel baasje. De komende Zwoele Zomeravond mag ie mee de polder in. Ik zie hem al springen, en gek doen en rennen. Hopelijk samen met Juffrouw Loes.
Ik hoop heel erg dat die twee een span gaan worden. Zij zit te springen om iemand van haar eigen kaliber met wie ze haar krachten kan meten.
Wie weet wordt Mister Frisling dat wel...
Donderdag 30 juli 2009
De Dag van Storm, Bruid En Radio
Het stormt, er is vandaag een Bruid te gast en we komen op de radio.
Zaterdag 8 augustus van 15.00 tot 18.00 uur.
Een hele uitzending van Club FM live op locatie vanaf Het Beloofde Varkensland.
Ze hebben alvast een promo gemaakt.
Varkens, varkens en nog eens varkens...
Woensdag 29 juli 2009
De Dag van Feestelijke Post
Iedere dag zit er wel iets leuks bij de post.
Brieven, kaarten, iets zelfgemaakt moois.
Gister kwam er een vrolijkmakende envelop n.a.v. de kraakvarkens.
Zonder adres. Geen probleem.
De postbode weet de weg naar Het Beloofde Varkensland feilloos te vinden.
Dinsdag 28 juli 2009 - 13.45 uur
Extra bericht
Zeeuws Meisje is door het dolle heen. Swientie zit er bovenop. Vader en Big Trouble kijken van een afstand toe. Schuldige is Big Trouble die Zeeuws Meisje weer tot een vervroegde berigheid heeft gebracht.
Dinsdag 28 juli 2009
De Dag van Ontbijten met Brutus...
Brutus ontbijt altijd apart van de rest, samen met Miss Universe. Hoe groot Brutus ook is, hij mag niet met de Familie Bofkont mee-eten. Ze geven hem een beuk en hij moet opzouten.
Daar wordt ie vreselijk zenuwachtig van, want hij kan ook niet zo snel eten als de rest. Bij de slager kreeg hij altijd slobber, meel met water aangelengd, en dat heeft zijn manier van eten gevormd. Hier krijgen de Bofkonten biologische varkensbrok.
Brutus vindt dat heerlijk, maar doet er relatief lang over om het weg te krijgen. En tegen de veldslag die hier iedere morgen weer geleverd wordt, is hij niet opgewassen.
Niks erg, dan gaat hij lekker apart, rustig binnen, kan hij helemaal zijn eigen tempo bepalen. Vanochtend had hij een gast aan tafel: Mister Frisling.
Die is voor de duvel niet bang en schuift zo bij die grote Brutus aan. Het gaat goed met hem. Peter was bezorgd over de hechting van de wond en terecht. Hij heeft drie lagen afzonderlijk moeten hechten: buikwand, spieren en opperhuid.
De operatie was noodzakelijk omdat het gat in zijn buikwand (door een navelbreuk) binnen een paar dagen enorm groter was geworden. Dat kwam omdat Mister Frisling al een poos aan het hoesten is. Hoewel hij daarvoor behandeld wordt, blijft ie hoesten en dan komt er een enorme kracht op de buikwand te staan. En hoe moet dat dan met die hechtingen? De bedoeling is natuurlijk dat alles weer aan mekaar groeit.
Voorlopig is ie binnen niet meer te houden, is zo vrolijk en speels als wat en de wond ziet er goed uit. De zwelling is er wat af. Straks ga ik weer even met Dokter Peter bellen om de stand van zaken door te geven. Eventueel moet er nog een operatie achteraan, zei Peter vrijdag.
We wachten het allemaal maar rustig af.
Maandag 27 juli 2009
De Dag van De Koeienhoedster...
Het is zo prachtig op het erf en op Het Beloofde Varkensland.
Zo'n mooie rustige zomerdag. Alles is goed.
Zeus & Stiertje Herman zijn vanochtend vroeg naar huis gekomen en liggen nu tevreden aan de waterkant te soezen.
Rosa & Griet zijn blijkbaar nog steeds vakantie aan het vieren op Het Beloofde Koeienland. Die heb ik nog niet gezien. Ik ga ze straks opzoeken.
Eens kijken waar ze uithangen.
De rest van mijn bevindingen is te volgen op TWITTER.COM/FAMILIEBOFKONT
Zondag 26 juli 2009
De Dag van Passie voor Beesten...
De Show van Juffrouw Loes begint vormen aan te nemen. Gisteravond was amazing. De hele Zwoele Zomeravond was trouwens amazing. Bijzonder leuke mensen. Intelligent, beschaafd, vol interesse etc.
Een jong stel dat voor het eerst uit was zonder hun baby. Een zevental vrienden, die de avond cadeau gaven omdat een van hen een jaar op reis gaat. Een echtpaar uit Maasland, die gewoon eens kennis wilde maken met varkens en koeien, een dame die op een kinderboerderij had gewerkt, "Nu weet ik waarom ik daar niet meer wilde werken. Wat een vrijheid hebben jouw dieren. Dat zouden ze allemaal moeten hebben". Een leuke timmerman met zijn geliefde, een vriendenstel uit Beilen dat een varkentje had opgenomen, etc. etc. Kortom een bont gezelschap uit alle windstreken met een gemeenschappelijke passie: Dierenliefde!
Toen we als varkens- en koeienhoeders door de polder struinden, stormden Rosa en Griet achter ons aan. Wat kunnen die nog hard lopen voor hun leeftijd. Ze namen de stiertjes in hun kielzog mee. Wild waren ze. Brutale Griet zakte nog weg in een moeras (kwam gelukkig allemaal goed).
Achter de koeiencaravaan stormde een stelletje varkens aan. PC Pietje, Beertje, Swientie. Ze liepen allemaal om het hardst. Schitterend schouwspel. Maar daar kwam Juffrouw Loes aan. Die voelde de bui al hangen door die uitslovers van een koeien.
Concurrentie!
Ze liet het niet op zich zitten. Vast van plan om de show te stelen zette ze haar beste beentje voor en bouwde de spanning van haar show vakkundig op. Sloot na sloot zwierde ze over voor ze uiteindelijk met een sierlijke boog het water indook, naar de overkant zwom en zich bij ons voegde voor koffie met appeltaart. APPLAUS!
Even later kwam er een dalmatier langs, die haar interesse opwekte. Maar hij was bang voor haar. Dan maar geen verkering. Ze snoof minachtend en draaide hem haar rug toe. Even later nam ze een spurt naar de paardenmanege. D. er achteraan. Help! Daar gaat Jufrouw Loes!
"Geen paniek. Die komt vanzelf terug" zei ik. Eerlijk gezegd kneep ik em zelf ook een beetje. Maar dat bleek inderdaad nergens voor nodig. Juffrouw Loes verdween uit het zicht en ik vervolgde mijn verhaal over de veemarkt waar ik Zeus tegenkwam.
En wie stond er even later weer naast me? Juffrouw Loes! Ik weet het nu zeker. Mocht ze weer eens zin krijgen om in Amstelveen te gaan winkelen, geen probleem. Ze komt gewoon weer terug. Hoop ik wel dat ze iets lekkers voor me meeneemt uit de stad. Bonbons of zo.
Volgende zaterdag - 1 augustus - gaan we weer Zwoelen en Kroelen met Familie Bofkont. Er zijn al veel aanmeldingen, dus wie er nog bij wil, moet snel zijn.
PS
Nieuws over Mister Frisling, Familie Kraakvarken etc. is te volgen op
http://www.twitter.com/familiebofkont en
http://www.twitter.com/kraakvarkens
Vrijdag 24 juli 2009
De Dag van Arme Mister Frisling
Donderdag 23 juli 2009
De Dag van Boerenfitness & Black Box
Er kwamen veel meer mensen dan ik gehoopt had voor de Boerenfitness gister. Loeihard gewerkt met een enorm resultaat. De Varkensmassagesalon is voor de helft klaar, het Hangbuikenpaleis is helemaal uitgemest, Cafe de Koe eveneens, als ook het huisje van Lamme Zus & Zeeuws Meisje. Afzenders Boertje Donald, zijn familie en hun vrienden. Later kwam Martijn nog de hooivork ter hand nemen.
Geweldig werk!
Maar er lag ook een schaduw over de dag. De Blonde D'aquitaine zomerbuurvrouw is van haar beeldschone zwartwitte dikbilkalfje gescheiden.
Heel vroeg in de ochtend hoorde ik al een koe roepen. Rosa was het niet. Griet ook niet. Nog eens goed luisteren. Zeus? Nee. Stiertje Herman heeft ook een ander geluid. Het bleek de zomerbuurvrouw te zijn. Ze stond te roepen en te roepen.
Even later bleek dat haar kalf en stukje verderop lag. Alleen. Hij was erg zwak en wankelde op een gegeven moment naar zijn moeder toe. Die kon wel eens longontsteking hebben dacht ik. Het bleek zo te zijn.
De boer heeft hem gisterochtend opgehaald. De moeder is zo van slag. De hele dag door is ze blijven roepen. Een verschrikkelijk geluid. Wat kan ik doen? En zou ze ook geen te volle uiers hebben nu, omdat er niet meer uit gedronken wordt? Hoe moet dat gaan? Heb er vannacht nauwelijks van kunnen slapen, ze loeit overal doorheen. Straks ga ik Peter bellen om te vragen of ik wat kan doen.
De bus is helemaal zwart van binnen nu. Ook allemaal gister gebeurd. Een echte black box is het geworden. Prachtig! Afzender Neel. Die heeft de hele dag staan schilderen. Nu kan ik er van alles en nog wat mee gaan doen. Bijvoorbeeld geld inzamelen voor een kraamkamer voor Moeder Kraavarken, om maar eens wat te noemen.
Dat komt goed uit, want de Belgische TV heeft me in het programma van Jort Kelder gezien en wil nu hetzelfde gaan maken. Een portret van mij in de PC en op de boerderie. In augustus zijn de opnames en hun programma heet 'De zwarte doos'. Dat kan geen toeval zijn.
Ik heb ja gezegd. PC Pietje kan niet meer mee. Die is veel te groot geworden. Maar Mister Frisling maakt een goede kans. Vindt ie vast leuk.
Dinsdag 21 juli 2009
De Dag van Koeiengeluk...
Vond een prachtige foto van Rosamunde & Brutale Griet die zich heerlijk laten verwennen. Ze liggen er zichtbaar van te genieten.
Meer koeiengeluk nog in zee.
Buffels, maar ook koeien, liggen graag in het water als het warm weer is.
Dat zou Zeeman eens moeten weten...
Geen wonder dat er zomers vaak koeien uit de sloot gehaald moeten worden. Met echt warm weer is dat vaste prik. De koeien zoeken de koelte op maar de sloten zijn daar niet geschikt voor. Ze raken vast met hun poten en kunnen er niet meer uit. De boer met een trekker moet er aan te pas komen. Verre van ideaal. Veel te veel stress.
Ik heb ineens zin om een lekkere koeienpoel te maken.
Op Het Beloofde Varkensland.
Maandag 20 juli 2009
De Dag van De Toekomst
Het zou zo maar kunnen dat het er hier over een paar maanden zo uit ziet...
Zondag 19 juli 2009
De Dag van Leeuwen, Varkens, Werken en Nadenken...
De Zwoele Zomeravond van gister was weer als vanouds en er zaten leuke mensen bij die ook willen nadenken over beesten/vlees etc. . Er brak een levendige discussie uit. Ver na middernacht ging de laatste pas naar huis.
Niet voor lang, want aanstaande woensdag komt er al weer een aantal terug. "Wat kunnen we dan in godsnaam voor de dieren doen?" riep er eentje uit. Nou, heel simpel. Ga naar een asiel en steek je handen uit je mouwen. Vele malen doeltreffender dan de zoveelste straatactie om te verkondigen dat je tegen de bio-industrie bent. Dat liedje kent iedereen nu zo langzamerhand wel.
"Maar daar kan ik niet tegen. "Ik kan niet tegen dierenleed". Waarop ik riep dat hier de Varkensmassagesalon uitgestoken moet worden en dat ik daar mensen voor zoek. Tussen gelukkige varkens, dus wat wil je nog meer?
Boertje Donald is woensdag jarig en neemt zijn hele familie mee. Plus nog een stel anderen. Hartstikke fijn. Gaan we aan de slag. Ik verheug me erop.
Iets anders:
Ik lees lees net iets over welzijn bij circusdieren. Moest meteen aan Jet Bakels denken. Zij schreef een interessant artikel voor het NRC. Daar staat een foto bij, die over 100% vertrouwen gaat tussen mens en dier. Daar kan ik me iets bij voorstellen.
Toen ik bovenop Aagje ging liggen tijdens een massage, ging dat daar ook over. Er wordt me vaak gevraagd om dat eens te laten zien. Dat doe ik nooit. Het is geen kunstje. Ik deed dat toen (2002) omdat het een vanzelfsprekende afsluiting was van een langdurige massage. 100% vertrouwen. Dat was iets tussen Aagje en mij.
De leeuw en de man maken er wel een voorstelling van. Ik ben er niet bij geweest, maar neem aan wat Jet er over schrijft. Zij heeft een genuanceerde kijk op circusdieren, gestaafd door haar wetenschappelijke kennis. Heb haar een paar keer gesproken. Leuk mens, dat precies weet waar ze het over heeft.
Een verademing omdat het een gevoelig onderwerp is, waar al veel te veel mensen elkaar over napraten op niks af. Zo zie je maar weer. Iedere situatie is anders.
Geen genoegen nemen met makkelijke, eenduidige antwoorden.
Blijf nadenken!
Zaterdag 18 juli 2009
De Dag van Taal Noch Teken...
De krakers zwijgen in alle toonaarden.
Op mijn telefoontjes word ik niet teruggebeld.
Vandaag staat het ook weer in het PAROOL.
Journaliste Emma Boelhouwer heeft ook geprobeerd ze te pakken te krijgen.
Ingesproken op hun voicemail. Niks.
Het Parool is trouwens het enige medium dat ik het telefoonnummer heb gegeven. Hoor en wederhoor. Dat principe hang ik aan en met hun eerste berichtgeving over de kraakvarkens, was het volstrekt logisch dat ze de andere partij ook even wilden horen.
Dat is eerlijk en zo hoort het te gaan in goede journalistiek.
Bovendien weet ik dat het Parool er integer mee omgaat.
Behalve het Parool niemand dus. Geen naam, geen telefoonnummer.
Daarmee heb ik ook willen voorkomen dat het een nationale rel zou worden.
Daar is niemand mee gebaat. De wildwest verhalen over verrregaande dierenmishandeling gingen me toch al veel te ver en het verder aanwakkeren, daar wilde ik niet aan meewerken.
Ik wacht nog een week, waarin ik moeite zal doen ze te pakken te krijgen.
Daarna ga ik er van uit dat Familie Kraakvarken hier blijft wonen.
Er komt nog gezingsuitbreiding ook, dus ik zal een plan moeten maken.
Ze maken het goed en ik begin ze een beetje te leren kennen.
Het zijn felle donders, die kraakvarkens.
Vrijdag 17 juli 2009
De Dag van Vaders Neus...
Nu Vader Kraakvarken is verlost van zijn neusring, heeft hij een heel andere uitstraling. Hij heeft zijn trots en eigenheid weer terug.
You go Vader!
Donderdag 16 juli 2009
De Dag van Gaan Met Die Banaan...
Ziezo. Big Trouble terug bij vader en moeder. Heftige vechtpartijen aanvankelijk. Zodra varkens van elkaar gescheiden worden, al is het maar voor een weekje, beginnen bij terugkomst de territoriumgevechten opnieuw alsof ze elkaar voor het eerst van hun leven zien. Familie of niet.
Stel je voor dat wij dat zouden doen. Terugkomen van een weekje vakantie en dan meteen op de vuist met je familie, hahaha. Maar nu ziet het er allemaal weer goed uit. Big Trouble sliep gisteravond apart, maar later in de nacht ben ik nog even gaan kijken. Toen lag hij al weer lekker tegen zijn moeder aan. Dat zijn varkens. Zo staan ze elkaar naar het leven. En zo zijn ze weer dikke vrienden.
He he even ademhalen na al die drukte. Vandaag geen media, denk ik, hoop ik. Achterstallige zaken afhandelen. Bijvoorbeeld iedereen bedanken die heeft meegeholpen om de dierenartskosten te betalen. Geweldig dat we dat samen konden doen voor de kraakvarkens.
Het bevalt goed die oude veemarkttraditie. Ik schreef er al eerder over. Toen ik Zeus vrijkocht op de veemarkt kreeg ik tot mijn verrassing een euro terug van de veehandelaar. Dat was voor het geluk, zei hij. Een oude traditie. Leuk!
En een uitkomst voor Stichting Familie Bofkont. We hebben namelijk geen adresgegevens van de schenkers als het om een overschrijving gaat. Dus sturen we nu een eurocent terug voor het geluk. Kunnen we toch bedanken. Liever gaf ik een euro om helemaal in de oude traditie te blijven. Maar iedere euro telt op Het Beloofde Varkensland. En van 5 euro er 1 terugsturen, dat schiet natuurlijk niet op. Anders blijf je winkeltje spelen, hahaha.
Van de krakers heb ik niks meer gehoord. Ik heb ze gebeld en ik zou teruggebeld worden. Dat is niet gebeurd. Maar Familie Kraakvarken hoeft nergens bang voor te zijn. Ze hebben het goed op Het Beloofde Varkensland. Als ik zo tussen de bomen zie rommelen, lijkt het of ze hier altijd al geweest zijn
Mister Frisling herstelt zich goed na de ingreep. Hij schuurt nu met zijn kontje over de vloer, dat is bekend van gecastreerde biggen. Goed teken, als het jeukt is de genezing op gang gekomen.
De pijnstiller heeft zijn werk goed gedaan, hij heeft geen napijn gehad. Gisteravond ging hij op bezoek bij Familie Kraakvarken en vanochtend heeft hij een heel doosje zachte kattenbrokjes gepikt en opgegeten. Laat Mister Frisling maar schuiven.
Morgen over Mannetje Bromsnor.
Woensdag 15 juli 2009 - 11.30 uur
Extra Update
Mijn favoriete scenario is:
Familie Kraakvarken blijft logeren op Het Beloofde Varkensland tot de biggen een paar maanden zijn. Moeder Kraakvarken krijgt een hersteloperatie aan haar neus als de biggen aan het vaste voer zijn (Dan kunnen ze hun moeder namelijk even missen voor wat betreft het zogen). Als Moeder Kraakvarken is hersteld van de operatie en de neuswond is genezen, stel ik me het volgende voor:
Dierenarts Peter Klaver en ik maken een overeenkomst met de krakers waarin de verzorging van Familie Kraakvarken omschreven wordt.
Als de krakers een geschikte plek met toekomstverwachting voor Familie Kraakvarken geregeld hebben en zich kunnen vinden in de overeenkomst, kunnen krakers en kraakvarkens herenigd worden.
Woensdag 15 juli 2009
De Dag van Rust In De Tent...
Nou ja, rust... Vrouw Vos is zo berig als een bos uien, die maakt iedereen het hof. Ze heeft dierenarts Peter Klaver zowat geplet in haar hartstocht gister. Grote schuldige natuurlijk: Vader Kraakvarken, hahaha. Ik heb Vrouw Vos in jaren niet zo berig gezien en nu op haar oude dag krijgt ze het nog een keer goed op haar heupen. Ze vloeit ervan.
Kreeg nog mail van de boer waar Vrouw Vos als oranjekleurige big vandaan kwam. Hij had leuke tips voor de huisvesting van de kraakvarkens. Boer Koert was een wildweideboer. Veel te vooruitstrevend met zijn aanpak (ik ontmoette hem in 1998), hij kreeg achter mekaar controles op z'n dak en kon zich uiteindelijk niet staande houden tegen zoveel ambtelijke tegenwerking.
Hij is al jaren boer af, met pijn in het hart. Hij mailde dat hij zelden tot nooit op mijn site kijkt, omdat hij dan wordt overvallen door melancholie. Maar nu met de kraakvarkens moest hij wel even. Hij heeft wel affiniteit met krakers, met hun vrijheidsdrang. Hij was precies zo. Maakte zijn eigen regels en daarmee werd hij een volstrekt unieke boer. Doodzonde dat hij niet meer boert. Wat ik daar gezien heb, zal ik van mijn leven meer vergeten. Een paradijs voor productievarkens.
Dierenarts Peter Klaver kwam tot dezelfde conclusie over de kraakvarkens als ik. Alledrie vermagerd, met name vader, schurft, een kwalijke neusring en de gevolgen ervan, etc. Alles bij elkaar maken de varkens een verfomfaaide indruk. Maar gelukkig is het een sterk ras, die Gascons zijn ouwe taaie. De moeite waard dus om ze met succes in een goede conditie te krijgen. Moeder zo goed als zeker drachtig, waarschijnlijk 2 maanden.
Ik schatte de vader op een jaar of zes tot zeven. Peter ook. Maar toen we zijn gebit goed bekeken tijdens de narcose, kan hij ook ouder zijn. Het is altijd lastig schatten bij varkens.
De kraakvarkens krijgen 3 keer per dag biologische varkensbrokken. Daar zit alles in wat ze nodig hebben. Ze doen het er goed op, zijn al aangekomen, de afgelopen week. Tussendoor krijgen ze aardbeien, bananen, ananas, appels etc.
We hebben het volgende gedaan: Neusring verwijderd, behandeld tegen schurft en wormen, en vader en zoon een anti-geilheidsinjectie gegeven. Die zou zo'n 3 maanden moeten werken. En heel belangrijk: ze zijn alledrie gechipt. Nu zijn ze nooit vogelvrij meer, als de AID weer eens op de proppen mocht komen. Het dreigende gevaar van afvoeren en vernietigen is hiermee van de baan.
Met de neusoperatie van moeder wachten we tot na de bevalling. Het is riskant om haar nu onder narcose te brengen. Bovendien moeten we eerst goed over het hoe nadenken. De operatie op zich is geen probleem, maar de herstelperiode daarna wel. Een varken wroet voortdurend met de neus in de grond. En dat kan niet als de wond genezen moet. Tom Poes verzin een list dus. Hebben we nog een paar maanden de tijd voor.
Nu even over de commotie en de alsmaar groter wordende fantasieverhalen over de krakers en de kraakvarkens. Helaas is dat niet te stuiten. Op internet kan iedereen van alles roepen en door al die krachttermen gaat het een eigen leven lijden.
Het enige wat ik er over zeggen kan, is dat op deze site en op twitter de juiste informatie staat. Velen hebben mij aangespoord om aangifte van dierenmishandeling te doen. Dat ga ik dus niet doen. De neusring was kwalijk, maar inmiddels verholpen. Bovendien heeft de publieke opinie al meer dan genoeg zijn werk gedaan.
Zoals bekend is van mijn werkwijze, ga ik altijd van het positieve uit. Wat er opgelost kan worden, los ik altijd op. Dus nu ook weer. Een deel van de oplossingen is gister in gang gezet. Ik ga er van uit dat alles goed komt.
Wordt Vervolgd.
Dinsdag 14 juli 2009 - 23.30 uur
Begin gemaakt met het behandelen van de kraakvarkens
Er is veel gebeurd vandaag.
De kraakvarkens zijn behandeld voor het eerste noodzakelijke:
Injectie tegen schurft en ontworming, vader en zoon behandeld om hun geslachtsdrift wat te temperen voor de eerste drie maanden. En alledrie een chip!
Maar het allermooiste moment was het doormidden slijpen van de neusring!
Zie ook het item dat AT5 maakte (klik op rode driehoekje):
Dierenarts Peter Klaver is van 10.00 tot 15.00 uur aan het werk geweest.
Gelukkig was er een buffertje waardoor al deze behandelingen ook mogelijk waren.
Bij elkaar gesprokkeld door de vrienden van de kraakvarkens.
We zijn daar erg blij mee.
Zonder de vrienden van Het Beloofde Varkensland was dit niet mogelijk geweest.
Namens de kraakvarkens heel, heel veel dank!
En nog even Het Parool en AT5 van maandag 13 juli:
Dinsdag 14 juli 2009
De Dag van Een Reactie op de Afgelopen Dagen...
Later op de dag ga ik een log schrijven over de afgelopen dagen.
Over de kraakvarkens en de krakers worden de verhalen steeds wilder op internet.
Dat ga ik een halt toeroepen. Iedereen sleept elkaar mee.
Zo zouden de kraakvarkens 'verkracht' zijn door mensen, zwaar 'ondervoed' en op sterven na dood, om maar eens een paar dingen te noemen.
Dat zijn dus allemaal Indianenverhalen.
We moeten het wel in de juiste proporties blijven zien en de krakers niet van dingen beschuldigen die niet waar zijn.
Dat is oneerlijk en onterecht.
Later meer.
Maandag 13 juli 2009
De Dag van Twitter & De Hooivork
Sinds gister twitter ik er lustig op los.: twitter.com/Kraakvarkens Geen idee wat er komen gaat vandaag.
Als ik het AD moet geloven sta ik hier al sinds zaterdag te sidderen achter de voordeur. De creatieve verslaggever is helemaal los gegaan in dichterlijke vrijheid en spanning & sensatie, hahaha.
Iedereen mailt en vraagt of ik niet bang ben voor vandaag.
De waarheid is dat ik er geen enkel beeld bij hem.
Wel zijn Jaro en Dennis blijven slapen en dat had een prettige bijeenkomst: Kon ik eens een nachtje zonder Mister Frisling. Eindelijk weer eens rustig slapen.
Dat leverde vanochtend dus het volgende tafereel op toen ik de deel opkwam:
Let op de hooivork!
De hooivork, niet geevenaard als verdedigingssymbool.
Opstand op de boerderie!
Zondag 12 juli 2009
De Dag van Beertje op Geen Stijl!
(En heel veel commentaar...)
Zaterdag 11 juli 2009
Amsterdamse kraakvarkens - laatste nieuws
De krakers die afgelopen dinsdag werden gearresteerd bij de ontruiming van de Schellingwouderwijk (Amsterdam- Noord) hebben zaterdagochtend aangekondigd hun varkens maandag terug te halen van Het Beloofde Varkensland.
Dafne Westerhof van Het Beloofde Varkensland heeft de varkens op 7 juli jl. opgehaald op verzoek van de politie van Amsterdam-Noord. Zij voorkwam hiermee dat de kraakvarkens zouden worden afgevoerd en vernietigd omdat ze geen oormerken dragen. Dafne verzorgt de varkens, die in slechte conditie zijn.
De kraakvarkens werden als volgt aangetroffen op het ontruimde terrein:
Flink vermagerd, schurfterige huid, teken etc.
Vader met neusring (bij wet verboden vanwege dierenmishandeling)
Moeder zwaar beschadigde neus door uitgescheurde neusring
Moeder is drachtig
Geen goede huisvesting en andere voorzieningen
Beschimmeld brood was het enig aanwezige voer
De kraakvarkens - vader, moeder en zoon - wonen nu op Het Beloofde Varkensland en maken het goed. Dafne Westerhof is niet van plan de kraakvarkens mee te geven aan de krakers. Zij is daarom in nauw contact met de politie, die haar adviseert de boerderij 24 uur per dag te bemannen en onmiddellijk 112 te bellen als de krakers opduiken.
Aanstaande maandag komt haar dierenarts Peter Klaver (ex Artis) voor een grote 'oplapbeurt' en mogelijke castratie van zoon Big Trouble. Zijn naam dankt hij aan het feit dat hij de boel op stelten heeft gezet.
Big Trouble is een intacte (ongecastreerde) beer, die uit alle macht bij de vrouwtjesvarkens van Het Beloofde Varkensland probeert te komen en daarvoor alles in de strijd gooit. Uitbreken, mensen aanvallen, bijten, etc.
Uit voorzorgsmaatregelen (geboortepreventie!) en veiligheidsoverwegingen was Dafne Westerhof van plan hem te maandagavond aanstaande te laten castreren.
Nu de krakers geen afstandsverklaring willen tekenen, en het waarschijnlijk een juridische kwestie gaat worden, wordt de castratie mogelijk omgezet in een injectie die de geslachtsdrift tempert gedurende een paar maanden.
Zaterdag 11 juli 2009
De Dag van Het Kraakvarken
We hebben er een nieuw woord bij: Kraakvarken.
Het kwam bij me op toen ik het hele avontuur vertelde aan het Parool: Voorpagina!
Waarop AT5 onmiddellijk belde. Kraakvarken! Wat een mooi woord!
Mogen we even langskomen om de kraakvarkens te zien?
Het werd gisteravond hoofdnieuws in de nieuwsuitzending van AT5.
En de Telegraaf en BNR hebben het ook weer opgepikt van het Parool en AT5.
De Telegraaf heeft een stockfoto genomen.
En zo gaat dat dan. Leuk!
Hoe is het eigenlijk met Familie Kraak? Ze maken het goed.
Dennis en Jaro hebben zich gister een slag in de rondte gewerkt om hun quarantaineverblijf na te lopen op zwakke 'uitbreekplekken' en waar nodig aangepast en hersteld.
Vader en Moeder Kraak waren maar wat nieuwsgierig.
Daarna hebben de mannen van Het Beloofde Varkensland ook nog eens even de binnenbak van Familie Bofkont uitgestoken. Hulde! Dat is hartstikke zwaar werk, maar 's avonds laat was die dan toch helemaal leeg. Straks weer lekker vers opstrooien.
Big Trouble verblijft nog steeds in zijn eigen stacaravan. Gelukkig heeft E. weer kratten vol verse ananasschillen gehaald op de markt van Amstelveen. Daar schijnt een man te staan dat alleen maar in verse ananas doet. De ananassen worden machinaal geschild. Dat levert grote plakken schil op, waar nog een dikke rand vruchtvlees in achterblijft.
Iedere vrijdag is dat smullen voor de Bofkonten. Rosa & Griet doen er ook een moord voor. En Big Trouble en zijn ouders nu dus ook. Kraakvarkens dol op ananas! Misschien een leuke slogan voor de markt in Amstelveen?
Vrijdag 10 juli 2009
De Dag van Hoe Nu Verder...
Big Trouble (de schuimbekkende beer) zit nog steeds in de Bofkont Bus. Hij moet daar voorlopig blijven zitten tot er een oplossing is. Punt is dat Zeeuws Meisje berig is en Big Trouble door het dolle heen is van geilheid. Daarom is hij ook uitgebroken. Het scheelde werkelijk geen haar of hij was bij haar geweest. En het scheelde ook werkelijk geen haar of hij had ons lelijk verwond. Hij werd blind van woede toen bleek dat hij niet bij haar mocht. Wat een kracht en een snelheid van aanvallen. Zo snel en onverwacht dat je het gewoonweg niet zag aankomen. Ineens merk je weer dat je met oerbeesten te maken hebt.
Vandaag gaan Dennis en Jaro alles opnieuw nalopen op eventueel zwakke plekken in de omheining. Maar dan nog durf ik Big Trouble vooralsnog niet meer in het Platanenbos te laten. Want die zie ik hoe dan ook weer uitbreken. En als hij bij Zeeuws Meisje en de andere berige zeugen langsgaat, zijn de rapen gaar. Het klinkt allemaal heel vermakelijk en grappig, maar het is hier nu een groot punt van zorg. Stel je voor: Alle Bofkontvrouwtjes drachtig. Ik moet er niet aan denken. Een nachtmerrie.
Big Trouble moet eerst gecastreerd. En daar moet de politie een uitspraak over doen of en wanneer dat mag. Allemaal ingewikkeld. Gaat een juridische kwestie worden volgens Dierendokter Peter. Maar een ding is zeker: Big Trouble kan niet eeuwig in de Bofkont Bus blijven wonen. Niet goed voor hem en de bus is ook gewoon nodig als bus om voer mee te halen etc. Hopelijk kom ik vandaag meer te weten van de politie. Er moet iets gebeuren, er moet een oplossing komen.
Zeeuws Meisje is trouwens ook door het dolle heen, evenals Juffrouw Loes. Het is ook levensgevaarlijk om intacte beren op Het Beloofde Varkensland toe te laten. De paardrift van varkens heeft zo'n oerkracht, dat hebben we destijds gezien met Prins Harrie. Maar er was geen keus. De kraakvarkens moesten daar zo snel mogelijk weg, anders waren ze afgevoerd en vernietigd.
Zeeuws Meisje is dwars door de houten wand van een schuurtje komen zetten op zoek naar haar Big Trouble. Toen ze die wel rook, maar niet kon vinden, ging ze gauw naar zijn vader. Nu is die ook helemaal op tilt geslagen.
Moeder bemoeit zich er niet zo mee. Die is al drachtig en ligt heerlijk te mijmeren over haar komende kroost. Zo te zien voelt die zich hier al behoorlijk thuis. Als het enigszins mogelijk is, wil ik een hersteloperatie voor haar uitgescheurde neus. Er hangt nu een listig los stuk bij. Niet ondenkbaar dat die losse flap er ook nog eens aangaat bij een vechtpartijtje of zo.
Uiteindelijk nam Zeeuws Meisje maar genoegen met Pietje. Die probeert het wel, maar kan het niet. Maar een beer op je rug is beter dan geen beer op je rug.
Iets anders:
Toen ik Zeus vrijkocht op de veemarkt, kreeg ik na het handjeklap en de betaling een euromunt in mijn hand gedrukt van de veehandelaar. "Voor het geluk" zei hij. "Dat is een oud gebruik op de veemarkt. En dat doen we nog steeds. Nadat de het vee is afgerekend geeft de veehandelaar de koper een euromunt terug."
Mooie traditie.
Dat heb ik nu dus ook gedaan. De varkensvrienden die bijdragen aan het geluk van Big Trouble en zijn ouders krijgen een eurocent terug. Geen euro, want iedere euro telt hier op het moment, maar een eurocent. Het gaat om het gebaar.
En het heeft ook een praktische reden: Om te bedanken heb ik een adres nodig. Dat staat niet op een bankafschrift. Hoe kan ik dan bedanken? Nou, zo dus. Ik stort een eurocent terug en bedank voor de bijdrage aan het varkensgeluk.
GIRO 469 - t.n.v. Familie Bofkont - Amstelveen - o.v.v. Varkensgeluk
Vast bedankt!
Donderdag 9 juli 2009
De Dag van Big Trouble met de Kraakvarkens...
Als ik dit van te voren allemaal geweten had...
Big Trouble met de kraakvarkens.
Een mooi stuk in het platanenbos. Warme stro, beschutte slaapplaats.
Drinken volop, hoogwaardig varkensvoer in overvloed.
Ja ja...
Gister de hele dag verder gewerkt aan hun huisvesting.
Daarna met de bus op pad om een extra lading voer op te halen.
Toen we terugkwamen was alleen Vadertje nog thuis.
Waar waren Moeder & Zoon?
Varkens breken altijd overal uit. ALTIJD. Ik weet het. We hadden dus alles nog extra goed nagelopen. In de tijd dat we weg waren, heeft waarschijnlijk Rosamunde in haar nieuwsgierigheid een stuk gaas platgedrukt, en zo de weg voor de kraakvarkens vrijgemaakt.
Paniek! Waar zijn ze?
De kraakvarkens zijn in geen velden of wegen te zien. Ze zullen toch niet een maisakker ingestruind zijn? Ik krijg al allemaal visioenen van boeren met buksen.
We stormen de weilanden in. Niks. We stormen de dijk op. Niks.
Dennis smijt als een razende al die 25 kilo zware pakken voer op het pad. Leeg!
Die bus moet onmiddellijk leeg. Dan kunnen we ze daar weer in vangen.
Als we ze ooit nog zien...
Ik spring in de Volvo en de rij de dijk op en neer. Hoe gaat dat ook weer met loslopende beesten? 'De politie heeft uiteindelijk met een welgemikt schot een eind gemaakt aan de gevaarlijke verkeerssituatie', zo staat het altijd in de krant. Dat moet ik ten allen tijde zien te voorkomen.
Ik rij weer terug en ik zie Dennis met een schep voer door een aardappelveld lopen. 'Zal ik zelf de politie vast op de hoogte stellen? Wat denk jij?' roep ik naar hem. Er snelt een jogger voorbij en als ik hem nakijk zie ik ineens een grote zwarte gedaante voor hem opdoemen in de verte. Daar! Daar staat staat Moeder! Ik zie dat ze op de jogger afloopt die met een grote boog om haar heen snelt.
Na een uur is Moeder weer thuis. Ik heb haar met een bak aardbeien kunnen verleiden.
Nu de Zoon nog. Die heeft ons de rest van de nacht beziggehouden. Bezorgt ons Big Trouble. Hij is terug. Vraag niet hoe. Gevaarlijk heerschap. Zit in de bus en kan daar niet meer uit. Later meer, want ik moet nu met de politie gaan bellen.
Dit gaat nog een heeeele lange hot summer worden...
Woensdag 8 juli 2009
De Dag van Drie Zielige Varkens...
Ik val maar meteen met de deur in huis. Giro 469.
Dat is het gironummer van onze stichting.
Giro 469 (inderdaad maar 3 cijfers)
t.n.v. Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. drie zielige varkens.
Drie zielige varkens? Wat nu weer?
De een is kaal van ontbering en heeft een neusring (Vader).
De ander is hard op weg naar kaalheid en heeft een uitgescheurde neus (Moeder).
En de derde is net als de andere twee, veel te mager (Zoon).
De dag begon gister nog zo eenvoudig.
6.00 uur op en voorbereiden voor de meeting met de mensen van Pig Your Own in Den Haag. Ik verheugde me op de tweede bijeenkomst, want ik heb veel ideeen voor de uitwerking van de plannen, die vorige keer tijdens de brainstormsessie gemaakt zijn.
Om 9.00 uur gaat de telefoon. Politie uit Amsterdam Noord.
Er heeft een grootscheepse ontruiming plaats gevonden in Amsterdam.
Krakers zijn gearresteerd. Er zijn een hond en drie varkens achtergebleven.
De Dierenbescherming verwees naar Het Beloofde Varkensland.
'Kunt u komen?'
Ik wil even bedenktijd. Geen overbodige luxe want:
De Bofkonten moeten nog eten en drinken, Vrouw Vos, Lamme Zus en Theo hun medicijnen. Mister Frisling zijn flesje melk.
Mister Frisling! Die blijkt aan de diarree. Niet zo gek want hij heeft de hele nacht gekucht. Dierendokter Peter gebeld. Hij roept welk medicijn Mister Frisling moet hebben.
Dierendokter Jeannette gebeld. "Ja kom maar, om 12.00 uur ligt het klaar".
Daar gaat de telefoon weer. Politie uit Amsterdam Noord: 'De AID wil de varkens naar naar het slachthuis afvoeren voor vernietiging, omdat ze geen oormerken hebben. Er is al van alles in gang gezet. Duurt het nog lang voor u er bent? Er moet nu snel wat gebeuren.'
Den Haag gebeld: 'Ik kom later'. Dennis ingeschakeld. Varkensvoer en appels bij elkaar graaien. Hals over kop naar Amsterdam Noord. Onderweg belt de politie weer. 'Kun je het vinden? We staan hier met z'n allen te wachten. Er moet nu snel wat gebeuren.' Ik word doodzenuwachtig. Zou de AID er al zijn? Omrijden, terugrijden, nog eens proberen. Waar zit het nou?
Even later in niemandsland, bij het IJ, draaien we een groot terrein van een leegstaand tuincentrum op. Politieauto's, politie. Aardige agenten. Dierenvrienden. Ze zijn erg begaan met de varkens en willen de slacht zien te voorkomen.
En daar zijn de verlaten varkens. De krakers waren soms weken weg, vertelt de politie. Het is ze aan te zien. Sterk vermagerd, schurftig en dan die verdomde neusringen. Twee beren met enorme ballen. Het vrouwtje hoogstwaarschijnlijk drachtig, ik schat een maand of twee. Haar neusring is verdwenen, maar heeft een ingrijpende beschadiging achtergelaten. Ze lijkt wel zo'n dansende beer van de Roma's.
Het zijn Gascon varkens, hoog op de poten, zwart. Vader is niet jong meer. De politie kijkt me verwachtingsvol aan. Inmiddels is de eigenaar van het complex gearriveerd. Woedend op de krakers. Dat tuig. Wat moet hij nou met die beesten? De varkens staan inmiddels bij de bus te schooien. Ik geef ze de varkensbiks en de appels. Een godenmaal. Ze eten alles tot de laatste kruimel op.
Ik zeg dat vernietiging uit den boze is. Deze varkens afvoeren moet ten allen tijde voorkomen zien te worden. De stress en de angst van het transport. En dan? Er is geen slachthuis die ingesteld is op dit type varken. Hoe moeten ze dan gedood? Dat wordt een drama.
Dan op z'n minst euthanasie. Zou Dierenarts Peter Klaver kunnen doen. 'Morgen', zegt ie als ik hem er over bel. We nemen de verschillende opties door. Euthanasie kost geld. Maar ze in leven houden nog veel meer. Castraties en groot onderhoud, bij elkaar zo'n 2000 euro opstartkosten, schat Peter. En dan straks nog gezinsuitbreiding ook. Ik kan wel gillen. Hoe moeten we dit in godsnaam oplossen?
Dan moet ik terug naar Het Beloofde Varkensland om Mister Frisling te verzorgen. Medicijn ophalen uit Uithoorn. Melk. Den Haag definitief afbellen, dat red ik nooit meer. De politie belt weer. Hoe het nu verder moet. Wordt het euthanasie morgen voor de kraakvarkens? Ze zitten er duidelijk mee in hun maag.
Als we teruggaan, koop ik onderweg een krant bij het benzinestation. Er hebben die ochtend meerdere ontruimingen plaats gevonden, lees ik. De eigenaar van de varkens is in hechtenis genomen.
Bij aankomst blijkt de ME gearriveerd te zijn om opnieuw kraken te voorkomen. Ze posten met een paar bussen voor het hek. Grote mannen met veel spieren. Ziet er heftig uit allemaal. Maar waar zijn de varkens gebleven? Ik kan ze niet meer vinden. De schrik slaat me om het hart. Zouden ze toch afgevoerd zijn?
Even later vind ik ze in een rommelige werkplaats. Vader en moeder zijn op de betonnen vloer op een juten zak gaan liggen. Ik kijk naar hun gehavende snoeten. Ze kijken me aan met hun aandoenlijke ogen. 'Ha! Daar is ze weer!' Op dat moment belt Peter. 'Moet ik morgen nog komen voor de euthanasie?' 'Nee Peter' zeg ik. 'Ik kan het niet'.
We lokken de varkens de bus in met appels en varkensbrokken. Ze barsten van de honger.
De buren hangen gierend over de heg: "Het Beloofde Varkensland! Hahaha! Het Beloofde Varkensland!". De ME Boys verdringen zich om de kraakvarkens: "Ik dacht dat varkens roze waren".
Als we op Het Beloofde Varkensland aankomen, heb ik Jaro al gebeld. Als hij arriveert gaan de mannen aan het werk. Ik doe mijn avondrondje op Het Beloofde Varkensland. Zeus & Herman biks, Rosa & Griet ook, Theo, Lamme Zus, Vrouw Vos medicijnen. Zeeuws Meisje een boterham met pindakaas. Waterbakken vullen. Een extra baal hooi. Drollen rapen.
Mister Frisling wil melk en vooral aandacht. Ondertussen wordt Michael Jackson herdacht. We hebben een radio op het erf gezet om de dienst te kunnen volgen. We oefenen de moonwalk op het pad. De kraakvarkens liggen nog steeds in de bus op een dikke laag stro en zijn inmiddels in diepe slaap.
Tot diep in de nacht zijn de mannen in de weer geweest met een omheining voor een quarantaine verblijf. Toen ze bijna dood vielen een paar uurtjes gelegen. Om 5.00 uur weer verder. De kraakvarkens gaan voorlopig in het platanenbos. Hoe het allemaal verder moet weet ik ook nog niet. Maar ze zijn gered!
Giro 469
Familie Bofkont
Amstelveen
o.v.v. drie zielige varkens
Dinsdag 7 juli 2009
De Dag van De Mooie Foto's
Sylvia Willink was hier eind april met een paar van haar vrienden, de familie Kelder. Dat leverde een paar fraaie foto's op. Vooral die van haar met Stiertje Herman. De luchten zijn hier altijd zo prachtig. Maar die van Jeane Kelder met Zeeman is een plaatje! Het geluk spat er van af.
Dat is het even voor nu. Straks weer naar Pig Your Own, Den Haag deze keer.
Leuk, meteen de tentoonstelling bekijken over Foodprint.
Daarna weer snel terug want ik wil de begrafenis van Michael Jackson zien.
Over Michael morgen meer.
Wordt Vervolgd.
Maandag 6 juli 2009
De Dag van Ilona
Bijzondere ontmoeting gister op Het Beloofde Varkensland tussen: Mister Frisling & Ilona, Stiertje Herman & Ilona, Caesar & Ilona, Zeus & Ilona en Juffrouw Loes & Ilona.
En dit schrijft Ilona op internet: zoekpgbzorg.nl
Zondag 5 juli 2009
De Dag van Verdi voor Varkens...
Gisteravond:
Met mijn hoofd op Brutus, ieniemienie aan mijn zijde, Mister Frisling op m'n buik.
En Arie Bombarie die over ons waakt.
Allemaal betoverd door de klanken van Verdi.
Niks meer nodig. Het was volmaakt.
Zaterdag 4 juli 2009
De Dag van Dansen met Gaynor & Ferry
Ik lijk wel een aarbei. De Zomerkoninkjes zijn er niks bij. Ik zit helemaal onder de rode stippen en bulten. Muggen. Op zich niet erg. Hoewel, nu slaapt Mister Frisling eindelijk eens een paar uur onafgebroken door, kan ik weer helemaal niet slapen van de muggen. Heb ook overal jeuk.
En dan heb ik vanavond een fotoshoot. Geen idee hoe ik die bulten weggewerkt krijg. Niet dus. Vanavond komen Gaynor & Ferry van allmusic.nl met 10 tracks (van de 50.000!) uit hun muziekbibliotheek. Die gaan ze voor de varkens afspelen terwijl ik ze masseer om te kijken hoe ze daar op reageren. Daar worden foto's van gemaakt voor hun magazine Dotz. Leuk idee dus. Eerst nog een workshop en dan die muggenbulten zien te camoufleren.
Mister Frisling groeit als kool en ontwikkelt zich als een echte vechtjas. Hij zoekt voortdurend het conflict. En hij heeft heel scherpe tandjes... Ik kan wel haast een pakwerker worden, zoals bij de politie als ze hun honden trainen. Van top tot teen ingepakt. Vast ook handig tegen de muggen.
Mister Frisling heeft eigenlijk een broer nodig om zijn krachten mee te meten. Zo zie je maar weer. Beesten horen op te groeien bij hun soortgenoten. En dan in geval van Mister Frisling bij leeftijdsgenoten. Want soortgenoten genoeg op Het Beloofde Varkensland, alleen zijn ze allemaal te oud voor hem. Mister Frisling zit in een heel andere levensfase. Lastig.
Gister werd ik opgebeld uit Duitsland. Of ik 2 wilde zwijnen wilde opnemen. Zaten in een hondenkennel en die werd zo langzamerhand te klein. Ja vind je het gek. Wat een ramp voor de beesten, die zoveel ruimte nodig hebben. De dame die belde sprak vrij goed Nederlands en ze belde voor mensen die alleen Duits spraken. Zodoende wist ze er niet het fijne van. Maar het kwam er op neer dat de twee wilde zwijnen van jongsaf aan al meer dan 9 maanden in een hondenkennel zaten.
Wat een toestand. Die mensen hebben een giga probleem. En die arme zwijen ook.
Vrijdag 3 juli 2009
De Dag van Mister Frisling naar de Dierendokter...
Mister Frister heeft een bobbel in zijn buik. Eerst niet en sinds een paar dagen wel. Een paar keer temperaturen leverde niet veel op. Toch iets niet goed gegaan met de navelstreng? Navelbreuk? Ontsteking?
Dan maar naar Dierendokter Jeannette.
Ze juichte het uit samen met haar assistente. 'Wat een bijzonder beestje!' 'Wat ben ik blij dat ik vanmiddag werk!' De dames straalden.
De oude truc werkte weer goed. Mister Frisling aan de fles op mijn arm en Jeannette kon hem aan alle kanten goed onderzoeken.
Mister Frisling liet alles toe, want hij was veel te druk met drinken. Het was niks. Een inwendige vetbobbel, maar volstrekt onschuldig. Godzijdank! En toen moest hij natuurlijk nog even in de armen. 'Zoiets maak je nooit meer mee'.
Jeannette informeerde nog even naar Lamme Zus.
Kijk maar even op de weblog van vandaag, zei ik. En toen kwam het natuurlijk ook op het eenzame Belgische biggetje, dat nog een neusring te wachten staat.
Jeannette gruwde ervan.
We hebben de opties doorgesproken. Die zijn er niet.
GAIA inschakelen betekent een voor eeuwig verstoorde verstandhouding met de buren. Onmogelijke kwestie, zei Jeannette. Je kunt niks. Soms moet je maar gewoon je kop in het zand steken, raadde ze me aan. Wat ik hier ook niet allemaal meemaak op de praktijk, je wordt er naar van, maar je kunt niet alles redden.
Daar heeft ze gelijk in, maar akelig blijft het wel.
Donderdag 2 juli 2009
De Dag van Het Belgische Biggetje & De Wrede Buurman...
Kreeg eergister een akelig mailtje van Varkensvriending Monique uit Belgie. (bij wie ik vorig jaar Betsy, een roze big kon plaatsen waar ze heel blij mee zijn en die al aardig op weg is een gigazeug te worden). Die Monique dus.
Hallo Dafne,
Weet jij of dat wettelijk verboden is in belgie het ringen van varkens?
De buren hebben sinds gisteren ook een biggetje(voor de slacht!),maar zij krijgt ook nog een ring vertelde de buurman.
Ten eerste vind ik het doodzielig,maar vraag me af of het wel mag?
Ze heeft ons trouwens lekker wakker gehouden vannacht,want ze zit alleen en schreeuwt de boel soms bij mekaar omdat haar zusjes bij de andere buurman zit.
En onze Betsy kan er dus niet tegen,heel vreemd,maar die is weg gelopen bij het eten!!!Toen ze die big hoorde.
De meeste mensen denken dat varkensboeren altijd de boosdoeners zijn. Maar ik weet dat men er in het particuliere circuit ook wat van kan. Sterker nog: Deze arme big was veel beter af geweest bij een varkensboer. Opgroeien in de groep tussen broertjes en zusjes. Nu zit dat arme beestje alleen. In beide gevallen wacht de slacht. Daar helpt geen lief moedertje aan. Maar het varkensleventje dat er aan vooraf gaat, daar valt in dit geval heel wat op af te dingen.
Dat Monique 's nachts niet slapen kan van het schreeuwen is evident. Het biggetje schreeuwt uit angst en eenzaamheid. Zonder de groep voelt dit prooidiertje zich totaal verloren. Alle bescherming is namelijk weggevallen. Deze big gaat een akelig eenzaam leventje tegemoet. Het feit dat Betsy het niet aan kan horen, verklaart de doodsangst van deze big.
En dan die neusring! In Nederland is het bij wet verboden, het is te wreed. Ten eerste het inbrengen en daarna iedere keer als het varken zijn/haar neus de grond in wil boren. Dus altijd en eeuwig pijn. Of het in Belgie mag, weet ik niet. Ik heb Monique aangeraden contact op te nemen met GAIA.
Omdat ik bij Monique geweest ben, ken ik de situatie, ook die van de buren. Moest er de hele tijd aan denken omdat het niet meer de ver-van-mijn-bed-show is. Ik ben meteen even naar de Familie Bofkont gegaan. Even aan de slootkant liggen. Al dat verborgen varkensleed. En dat je niks kan doen.
Opeens hoorde ik een zwaar, zompig geluid. Toen ik opkeek was Lamme Zus zich als een dolle een weg aan het banen in de moddersloot. Met haar neus. Met de grootste toewijding groef ze een groot stuk droge sloot steeds verder uit tot ze op het water kwam. Toen het naar haar zin was, liet ze zich er met een plons in vallen.
Zeeuws Meisje - die Lamme Zus het zware werk had laten doen - ging er meteen naast liggen. En daar lagen ze. Wat een genot, alleen al het kijken ernaar. Die Lamme Zus. Ze is er nog en ze doet het allemaal maar. Die wordt nog wel 100. Maar ze kan het ook doen, want zij heeft geen ring in haar neus.
Ik moet het arme Belgische Biggetje van me afzetten.
Of niet?
Woensdag 1 juli 2009
De Dag van De Belgische Telegraaf & Vierentwintig Varkentjes...
Ik kreeg viavia een Telegraaf van 11 mei in handen. Een Belgisch exemplaar.
Dat is waar ook. Die foto met Zeeman. Had ik nog niet gezien. Wat een grote foto. Zou die ook zo groot geweest zijn in de Nederlandse Telegraaf? En heb ik die krant eigenlijk wel? Waar ligt die dan?
Er is gewoon geen tijd om alles goed bij te houden. Veel gaat ook langs me heen. Bijvoorbeeld herhalingen op TV. Ruby Wax, De Meiden van Haram, het schijnt allemaal al in de herhaling geweest te zijn. De Meiden van Haram heb ik zelf nog nooit gezien. Moest werken die avond. Wel veel over gehoord.
De uitzending van Kids for Animals met Boertje Donald in de hoofdrol schijnt ook al geweest te zijn. Niet gezien. Geen bericht van gehad. Boertje Donald ook niet. De volgende dag hoorde hij op school dat hij op TV geweest was. Erg sneu voor hem. Dat is toch iets bijzonders voor een kind en ze hadden nog zo hun best gedaan.
Slordig van, ja van wie eigenlijk? Van de omroep? Van de productiemaatschappij? 'We laten nog weten wanneer het uitgezonden wordt. We sturen nog een dvd.' Ik hoor het ze nog zeggen. Ze zeggen het altijd allemaal. De Duitse uitzending zou in september op tv komen. Bij toeval, via reacties, kwam ik er achter dat het afgelopen zaterdag was. Wist ik niks van.
Reacties zijn er altijd. Laatst werd er een giga doos bezorgd. Er zat een brief in van Goliath BV (www.goliathgames.nl) uit Hattem en 24 varkentjes.
'Toevallig werk ik voor een speelgoedfirma en hebben wij een product in het assortiment
waar ik onmiddellijk aan moest denken toen ik in de Telegraaf las over Het Beloofde Varkensland.
Namelijk de 'Holle Bolle Big'. Ik heb mijn werkgever gevraagd of ik er een mag sturen.
Hij reageerde enthousiast en zei mij er 24 te sturen. Misschien is het leuk om deze weg te geven
aan de mensen die bij u komen om ze zo thuis ook nog een aandenken te geven aan het varkens knuffelen
of een lezing. Veel succes met uw goede werk.
Wat een verrassing! Doordat het er zoveel zijn krijgt het een theatrale kracht.
Familie Bofkont een eigen leger. Leuk van Goliath!
Liebe Deutsche Schweinefreunde,
SCHWEINEMASSAGE.DE auf Deutsch übersetzt.
Die Website auf Englisch finden Sie hier
naar vorige maand (juni 2009)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |