BOERENFITNESS OP HET BELOOFDE VARKENSLAND
Welk bedrijf/afdeling/instelling komt Familie Bofkont helpen om het stro
in de Varkensmassagesalon te verversen?
Lekker buiten werken tussen de Bofkonten. Overdag of 's avonds. We maken er een bijzondere bijeenkomst van.
Goed voor de teambuilding, goed voor de maatschappelijke betrokkenheid
en goed voor humeur en figuur. Boerenfitness:
Hoef je niet meer naar de sportschool. Vol zelfvertrouwen in je zwembroek het strand op!
Misschien wel meezwemmen met Zeeman. Wie weet... mail@hetbeloofdevarkensland.nl
De Zwoele Zomeravonden bij Familie Bofkont zijn een groot succes.
Het Beloofde Varkensland heeft 's avonds een magische sfeer.
De stilte van de zomeravond, de milde avondstemming van Billie Bofkont & de Bofkontvarkens,
Rosa & Griet die rusten en herkauwen, de kalfjes die om een fles komen vragen.
En dit jaar natuurlijk de kennismaking met Mister Frisling.
Deze geweldige everzwijnenbaby ontvangt de gasten in zijn eigen enge biggetjesbos...
info & reserveren: workshops@familiebofkont.nl
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken info
naar volgende maand (juli 2009)
Dinsdag 30 juni 2009
De Dag van GezondNU.nl
Vorige week is er een reportage gemaakt op Het Beloofde Varkensland voor het septembernummer van GezondNu. Een magazine dat ik niet kende, maar dat al 40 jaar bestaat. Leuk blad. De verslaggeeefster, Sonja, had een prachtige natuurlijke kalmte over zich. Ze is 7 maanden zwanger van haar eerste baby en ik kreeg zomaar het idee dat haar kind een heerlijke tijd moet hebben binnen de buik van zo'n rustige moeder, die alleen maar vertrouwen uitstraalde.
Natuurlijk voelden de varkens zich als een vis in het water bij zo'n veilige dame. Want dat is het cadeau dat kalme mensen je geven. Een onmiddellijk gevoel van veiligheid. Het was te merken. Er was deze keer geen fotograaf bij. Sonja heeft een keuze gemaakt uit al bestaande foto's, en we hebben nog wat ter plekke geschoten van haar ontmoeting met de varkens. Heel relaxed allemaal.
Ook dat was te merken. Een fotograaf of filmer heeft - terecht - altijd een eigen belang. En dat is een mooi plaatje krijgen. Maar dat is een heel ander belang dan de rust die nodig is om een journalist in te wijden in de geheimen van de varkensmassage. En botsende belangen, hoe klein en subtiel ook, de varkens pikken de onderhuidse spanningen feilloos op. Altijd. En dat heeft dan weer meteen zijn weerslag op de sfeer, waardoor etc. etc. etc.
Sonja is de hele middag achtervolgd door Swientie. Waar ze ook ging, hup daar dook Swientie weer op en legde zich aan haar voeten. Zij niet alleen. Zodra Sonja naast Brutus zat, kregen de anderen in de gaten dat er iets bijzonders aan de hand was. Daar kwamen ze: De ieniemienies, Swientie, Beertje, Juffrouw Loes, van alle kanten kwamen ze op haar af en vleiden zich om haar heen. Mag ik ook? Mag ik ook? En Swientie wachtte niet af. Ze stond op, wurmde zich tussen Brutus en de ieniemienies door en liet zich er zomaar bovenop vallen. 'Zo. Nu ik weer!'.
Het werd een heerlijke middag. Ik mocht haar ook de oren van haar hoofd vragen over haar zwangerschap. Hoe het is, wat het in je verandert etc. etc. En of ze al wist wat het worden gaat. Dat wist ze. Ik wilde het niet weten, maar ze heeft het toch verteld. En sinds ze het weet kan ze zich instellen op de komst van een wezentje met een identiteit. Voorheen bleef het abstracter. Ik verklap het niet. Het is iets tussen haar en haar baby. Gaat niemand nog iets aan.
Ik ben er anders over gaan denken. Voorheen dacht ik altijd als ik een kind zou krijgen, zou ik nooit van te voren willen weten wat het zou zijn: Jongen of meisje. Maar nu zij er zo over vertelde, dacht ik ja dat is ook wel waar. Ik nam het graag van haar aan.
Gister kreeg ik haar tekst. Dat ze zeker terug komt omdat ze het hele weekend aan de Bofkonten is blijven denken. Net heb ik haar tekst gelezen. Toen was deze weblog al af. Mijn bek viel open. Wat heeft ze die middag prachtig verwoord. Precies zoals de varkens en ik het ook beleefden. Geen woord te weinig of teveel.
En heel bijzonder:
Ik heb er maar 1 woord aan hoeven veranderen!
Sonja mag terugkomen!
klik op driehoekje
Sonntag 28 Juni 2009 - Extra Nachricht
Gutentag liebe Deutsche Schweinefreunde.
Herzlich Willkommen auf Dem Gelobte Schweineland!
Verzeihung bitte. Ich spreche nur ein bisschen 'Rudi Carell Deutsch'.
Gesternabend war ich und meine Schweine im Deutschen Fernsehen. Dass habe ich nicht gewusst, sondern VOX TV hat mir gesagt die Sendung wäre erst für September. Aber heute empfing ich sehr viele emails von Ihnen. Vielen Dank dafur!
Sehr geehrte Familie Bofkont,
soeben habe ich im deutschen Fernsehen erfahren, dass Sie diese Workshops anbieten. Dort habe ich auch gesehen, dass Sie Deutsch verstehen, deshalb schreibe ich nicht auf Englisch =)
Ich würde dieses Event gerne meiner Freundin zum Geburtstag schenken. Könnten Sie mich über Termine (2. Augusthälfte) und Preise informieren?
Vielen Dank im Voraus,
Liebe Frau Westerhof,
ich sah die sendung hund katze maus, wass sie für tiere tun ist super und dass süsse schweinchen dass 3 wochen jung
ist, hat es super bei ihnen, es war bei jägern in die falle geraten, und sie haben es gerettet,super, war die mutter
nicht in der nähe, da sie sagten es habe noch die nabelschnur?
Ich möchte ihnen gratuliere für ihre arbeit und bin froh dass sich sich so gut für tiere einsetzen, ich versuche auch
immer zu helfen, und wenn ich solche schöne sendungen sehe, wo menschen sich so wie sie sich für tiere einsetzten,
macht dass mich sehr glücklich
danke für eineantwort und alle gute
liebe grüsse
Morgen beantworte ich die Fragen über das Wildschweinchen und bekommen Sie alle Information von dem Schweinemassage Kurs für Deutsche Schweinefreunde!
Schauen Sie auch die Familien Bofkont Webcam auf Bofkont.TV
und die 16 on-line Video's aus die reihe Familien Bofkont Soap (auf Hollandisch).
Bis Morgen!
Dafne und die Schweine
Zondag 28 juni 2009
De Dag van Getemd door de Varkens...
En dit is het geworden. Van de hele Kalverstraat is geen klap te zien, hahaha.
Maar zoals gezegd, d.m.v. de verschillende huizen wordt er iets verteld over de levenshandel en wandel van iemand. Met een heus kaartje! Het Parool heeft er een mooie pagina van gemaakt. Een eer.
Eindhoven staat er niet bij. Jammer. Maar er moet altijd iets te wensen overblijven. Heb ik nog een pied - a - terre gehad ten tijde van mijn leven aan het toneel bij Zuidelijk Toneelgroep Globe - 1986 - 1988. Hierbij dan alsnog voor de volledigheid.
Nu ga ik niet meer verhuizen. Ik blijf voor altijd bij de varkens.
Leverde een mooie kop op: Getemd door de varkens.
Jawohl!
Dafne met biggen in 'Bij ons in de PC' vanavond op Nederland 1 bij de KRO om 21.55 uur (en dus niet om 22.15 zoals eerder gemeld).
Zaterdag 27 juni 2009
De Dag van In de Armen van Jort Kelder...
Wie nog eens wil zien hoe adorabel klein de ieniemienies waren, krijgt vanavond de kans. Ze komen in de herhaling in 'Bij ons in de PC'. Vanavond op de KRO Nederland 1 uit mijn hoofd om 21.55 uur.
En wie ze nog niet kent: De ieniemienies zijn twee wondertjes op Het Beloofde Varkensland. We hebben ze gered uit een situatie waar ze niet goed konden gedijen. Sterker nog, de piepkleintjes hadden niet veel kans van slagen op een lang en gezond varkensleven.
Nog steeds ben ik zo blij dat ik besloot ze mee te nemen en een plaats te bieden bij Familie Bofkont. Ik rolde de twee zachte zwarte 'molletjes' in een dikke trui en we begonnen de lange reis vanuit Belgie terug naar Het Beloofde Varkensland.
Vanaf dag 1 hebben ze alles en iedereen ontwapend door hun charme en aanwezigheid. Zelfs Rosamunde, de koe, die echt wel haar buien en nukken heeft, hebben ze veroverd. Alle Bofkonten waren verliefd op de kleine ieniemienies en dat zijn ze nog steeds.
En dat wordt dagelijks in de praktijk gebracht. Steeds weer zoeken de twee wonderzwijntjes de beste plekjes uit om lekker te liggen en te slapen. Bijna altijd is dat tegen de buik van de grootste varkens aan. De warme zachte buiken van Brutus, Zeeman en Madame Duroc zijn favoriet.
Maar vanavond in de armen van Jort Kelder. Bijna net zo lekker.
Ik denk dat er vanavond veel dames jaloers op de ieniemienies zullen zijn...
Vrijdag 26 juni 2009
De Dag van Sad, Bad & Mad...
Rare nacht en rare dag. Michael Jackson in kritieke toestand. Staande de uitzending van Knevel & van den Brink werd gisteravond laat het persbericht voorgelezen. Om 2.30 uur mijn bed weer uit. Kijken op internet. Dood.
Vanochtend mijn maandelijkse radiopraatje over Familie Bofkont met De Rijdende Reporter van Radio Noord-Holland - Bart Breukel. Om 9.30 uur was Bart er nog niet. Gek, anders altijd al om 9.00 uur. Dan drinken we koffie, kletsen, lachen wat af en om 10 voor 10 hup live de uitzending in.
Bij navraag bleek hij onderweg, zijn hele ochtend liep in de soep vanwege Michael Jackson. Hij had tot 5.00 uur vanochtend CNN gekeken en was duidelijk van slag. We gingen de uitzending in.
Of ik het ook erg vond. Natuurlijk. Moest onmiddellijk denken aan de tijd dat ik bij Zuidelijk Toneelgroep Globe werkte in Eindhoven. Heel wat kilometers zijn toen opgeleukt door het legendarische nummer Bad. Al zijn nummers waren goed in die tijd. De ene na de andere klapper. En die moonwalk! Magisch!
We spraken over de tragiek die rond zijn persoon hing. Ik werd altijd meteen bedroefd als ik hem de laatse jaren op beeld zag verschijnen. Die eenzaamheid. Dat wonderlijke buitenaardse wezen. Gelukkig had hij zijn beesten, ik vermoed dat hij zich daar wel verbonden mee voelde. Dat hoop ik tenminste van ganser harte. Georgina zei laatst iets heel aardigs over hem in Cosmopolitan, dat bleef me bij. Ze nam het voor hem op. Dat de mensen veel liever voor hem moesten zijn. Michael Jackson bleek haar jeugdliefde.
Toen Mister Frisling. Die wordt toch wel zo vrijgevochten en brutaal. Eerst vond hij een stok in zijn eigen bos. Wild spelend kwam hij steeds weer met die stok op me af. Bart pakte hem af en gooide hem steeds weer terug zijn biggenbos in. Mister Frisling er achteraan. En toen kreeg hij het aan de stok met de microfoon van De Rijdende Reporter. Eerst spelen, toen stoeien en uiteindelijk werd het vechten.
Op het laatst was hij echt boos. Een angry young man.
Goed zo Mister Frisling! Geef hem van katoen die Rijdende Reporter!
Het werd een gedenkwaardige ochtend.
Van de site van Hanneke Groenteman (klik op driehoekje voor geluid) :
Mijn Zomer met Mister Frisling (3)
Een Keilertje!
Ik staar vol ongeloof naar het wildrooster.
Hoe kan het wilde zwijntje door zulke smalle spleten gevallen zijn?
De tussenruimtes zijn nauwelijks 7 centimeter breed.
Hoe komt dat beestje daar terecht?
Wat is er in godsnaam gebeurd?
Maar als ik het babyzwijn even later in levende lijve zie, kan ik me er van alles bij voorstellen. Wat is ie klein! Veel kleiner nog dan ik dacht. De frisling past gewoon in mijn hand. Zo groot als een hamster, nou vooruit cavia, maar veel groter is ie niet.
De kinderen die hem gevonden hebben, praten honderduit. Over hoe vaak ie uit de fles drinkt, dat ie op het grasveld plast, dat ie 's nachts zo moet schreeuwen als ie alleen in zijn hokje zit, dat ie zoveel teken en vlooien had en of ze hem mogen opzoeken op Het Beloofde Varkensland. Natuurlijk mag dat.
De ouders zijn zichtbaar opgelucht dat ze een goed adres voor hem gevonden hebben. Ze zagen de bui al hangen. Zo'n baby is nog wel te doen, maar wat als ie straks groter wordt? Afscheid nemen wordt steeds moeilijker.
Trouwens, waar zouden ze er mee naar toe moeten, met een opgroeiende keiler? Want dat is het, een keiler. Aan de telefoon had ik al gezegd dat ze moesten kijken hoe het biggetje plaste. 'Als het van onderuit de buik plast, dan is het een mannetje.'
Maar dat niet alleen. De slagtandjes zijn al in aanleg aanwezig. Piepklein, maar toch. En nu al loeischerp! Ik schat de baby op hooguit 2 tot 3 dagen. Als ik het everzwijntje in zijn mandje til, biggelen er een paar tranen over de kinderwangen. Maar ze zijn ook blij dat hij zo'n mooi en lang leven tegemoet gaat bij Familie Bofkont.
Wordt Vervolgd.
Donderdag 25 juni 2009
Zomer op Het Beloofde Varkensland!
Mijn Zomer met Mister Frisling (2)
Het Wildrooster
De volgende dag ben ik eruit. Ik ga deze moederloze frisling opnemen. Waarom? Het is niet mijn eerste wildzwijn, dus ik weet wat ik verwachten kan. Ik heb al goede ervaringen met Wildeman en Juffrouw Loes. Wildeman woont al ruim 3 jaar op Het Beloofde Varkensland en Juffrouw Loes werd vorig jaar als frisling gegrepen door een jachthond en de jager bracht haar vervolgens bij mij.
Dit zwijntje zou dus mijn tweede getraumatiseerde frisling worden. Nu is het wel zo dat de jager Juffrouw Loes aanvankelijk zelf in huis nam en zij dus al bijna een maand was toen ze bij mij kwam. En de jager had uitstekend werk verrricht. Juffrouw Loes kwam als een vrolijk, levenslustig biggetje op Het Beloofde Varkensland aan.
Zowel Wildeman en Juffrouw Loes hebben mij veel geleerd over wilde zwijnen, maar ook over mijn gedomesticeerde varkens. Keer op keer deden ze mij versteld staan van hun vanzelfsprekende aanwezigheid en hun zelfverzekerde gedrag. Heel wat anders dan mijn grote roze lummels met hun korte lontjes.
Dus ja, dit pasgeboren everzwijntje kan de uitzondering op de regel zijn: Het Beloofde Varkensland neemt geen nieuwkomers meer op, tenzij het niet anders kan. Deze frisling, ten dode opgeschreven door zijn val in het wildrooster, is welkom op Het Beloofde Varkensland.
Ik reis dus af naar de Veluwe en wil onmiddellijk het wildrooster zien.
Wordt Vervolgd.
Mijn Zomer met Mister Frisling (1)
Het Dilemma
Ons zoontje heeft vanmiddag in een wildrooster achter ons huis een wild zwijntje gevonden. Na veel gepruts hebben we hem kunnen bevrijden en mijn oudste dochter verzorgt hem al de hele middag. Het is echt nog een heel kleintje, want het navelstrengetje zit er nog aan. Hij drinkt een beetje biestemelk uit de fles en loopt vrolijk achter mijn dochter aan door het gras. Verder veel slapen. Wij zijn het een en ander gewend op het gebied van opvang van vogels, honden, katten etc. maar een jong zwijntje...
Op Hemelvaartsdag - 21 mei - krijg ik 's avonds bovenstaand mailtje.
Tijdens het lezen schud ik al met mijn hoofd van nee, nee, nee.
Dat is zo'n beetje vaste prik geworden. Mail lezen en nee schudden, want:
'Heeft u een plaatsje voor mijn hangbuikzwijn? Hij is zo groot geworden'.
"Wij gaan scheiden. Ik moet van mijn hangbuikzwijnen af'.
'Ons varkentje was altijd zo leuk in huis. Nu doet ie zo gek. Mag hij bij u?'
Op dit soort verzoeken kan ik nooit ingaan. Het Beloofde Varkensland neemt alleen varkens op die in absolute nood verkeren, lopen te zwerven en daarom het gevaar lopen afgeschoten te worden.
Maar dit babyzwijntje! Waar moet dat beestje heen? Dat gaat een enorm beest worden - als ie het al overleeft - heeft heel veel ruimte nodig en bovenal soortgenoten.
Help! Dilemma!
Ik besluit er een nachtje over te slapen...
Wordt Vervolgd.
Woensdag 24 juni 2009
De Dag van Mijn Zomer met Mister Frisling..
Ga straks naar de Kalverstraat. Op de foto voor mijn eerste woonadres in Amsterdam. Ik word vanmiddag geinterviewd voor de leuke serie 'De Wooncarriere van een Bekende Amsterdammer'. Kon vannacht niet meer slapen omdat Mister Frisling weer ineens voor dood lag (in slaapcoma). Een opmerkelijk fenomeen, waarover later meer, ook in verband met de biggensterfte in de varkenshouderij.
Maar Mister Frisling was natuurlijk niet dood en toen ben ik maar het lijstje gaan maken van waar ik allemaal gewoond heb. En in welke fase van mijn leven ik toen was. Want daar gaat het artikel natuurlijk om. Aan de hand van de huizen een beeld van iemands leven krijgen.
Ik kom op 26x verhuizen!
En ik heb nieuws voor de journaliste want tegenwoordig woon ik in een ketel.
Dat maakt het op 27x.
En nog wat: Gister heb ik op Dierennieuws.nl met een klein berichtje aangekondigd dat ik een dagelijkse serie ga maken: 'Mijn Zomer met Mister Frisling'. De eerste aflevering moet nog komen, maar vanochtend al een opgewonden TV Gelderland op de voicemail. Ze willen onmiddellijk kennis komen maken met Mister Frisling voor Radio én TV. Ik zal eens even gaan overleggen met Meneer. Of hij uberhaupt wel een interview wil geven...
Dinsdag 23 juni 2009
De Dag van Juffrouw Loes Jaloers en Meneer Klaver Verliefd...
Mister Frisling is aan zijn grote kennismakingsronde op Het Beloofde Varkensland begonnen. Zich van geen kwaad bewust en voor de duvel niet bang, springt ie zo op iedere Bofkont af.
De begroeting van Meneer Klaver was ontroerend.
Hij was letterlijk overrompeld door de charme van Mister Frisling.
Met heel zachte klokgeluidjes (bijna een kloek) liet hij de frisling aan zich ruiken en knabbelen. Met de grootste voorzichtigheid duwde hij zachtjes met z'n grote neus tegen hem aan.
Net als Zeeman trouwens. Die ging er van de weeromstuit bij liggen. Mister Frisling mocht alles. Boven op z'n snoet klimmen, in z'n lippen bijten, tussen z'n tanden poeren, Zeeman vond alles best.
Tot Juffrouw Loes kwam. Die vindt het maar helemaal niks. Aanvankelijk was ze te verbouwereerd om meer te ondernemen dan hem met haar lange neus opzij te duwen. Maar even later gaf ze hem zo'n zwieperd dat Mister Frisling een eindje verderop ondersteboven terecht kwam. Stikjaloers is ze!
Nou, van je soortgenoten moet je het maar hebben, Mister Frisling...
Maandag 22 juni 2009
De Dag van De Ontmoeting...
De kleinste en de grootste bewoner van Het Beloofde Varkensland maken kennis met elkaar. Tot wederzijds genoegen.
Zondag 21 juni 2009
De Dag van Prins Harrie & Zwarte Prins...
Het is Vaderdag, dus de dag van Prins Harrie.
Prins Harrie is het enige varkensvadertje op Het Beloofde Varkensland.
Ik weet natuurlijk niet of Theo vader is. Vermoedelijk wel, maar dat heeft zich dan in zijn verleden afgespeeld. Voordat hij werd gedumpt en voordat we hem jaren geleden ophaalden van die akker op de Veluwe.
Maximiliaan is ook vader. Dat is ie geworden in zijn vorige leven. Toen hij nog in Klazinaveen woonde en ver voordat hij mishandeld werd door dat stelletje rotstudenten. Wie nog meer? Opaatje? Vermoedelijk wel, ooit vroeger. Toen hij hier arriveerde in 2005 werd hij aangeprezen als 'dat hij altijd zo'n goede moeder was geweest'. Een poosje later bleek Opaatje een beer te zijn...
En Opaatje kennende, altijd gek geweest op de vrouwtjes, ook toen hij al hoogbejaard was. Dus de kans dat Opaatje ooit vader is geworden is aanwezig. Ik kan het hem niet meer vragen, want Opaatje woont al in de Varkenshemel.
Prins Harrie dus. Daar is onomstotelijk bewijs van. Eerst oefenen op zijn zusjes. Daarna de Grote Gebeurtenis met Miss Universe. In 1 klap raak.
Het werd een zoon. Zwarte Prins. Zou hij weten dat Prins Harrie zijn vader is? Zou Prins Harrie weten dat Zwarte Prins zijn zoon is? Je weet het niet. Maar ik ben ook niet overal bij natuurlijk. Wie weet helpt Prins Harrie zijn zoon 's nachts wel met wiskunde, net zoals ik vroeger bij mijn vader aan tafel zat te zwoegen.
Van de week kreeg ik een mailtje van Myrte (13), Miss Piggy Fan van het eerste uur.
Ze heeft een 8,3 voor wiskunde en gaat op zomerkamp.
Myrte's Familie kwam op kraamvisite, toen Prins Harrie zelf nog een baby was.
Datzelfde jaar nog werd hij vader. Een tienervader dus. De zorg om zijn zoon heeft hij volledig overgelaten aan Miss Universe. Af en toe kwam hij eens kijken. Maar van vaderliefde was geen sprake.
Zo gaat dat ook niet bij varkens. De mannetjes komen te voorschijn als er wat te vrijen valt en voor de rest mag de moeder het bekijken.
Dat heeft Miss Universe goed ter harte genomen. Na bijna 2 jaar waakt ze nog over Zwarte Prins. Zo goed als onafscheidelijk die twee. Samen ontbijten, samen slapen en daar tussendoor gaat Zwarte Prins nog wel eens alleen of samen met stiefbroer Beertje op pad, maar nooit voor lang. Gauw weer terug naar moesje.
Laatst was Miss Universe berig en een gevaar voor de bezoekers, ze probeeerde iedereen in de kuiten te happen. Er zat niks anders op, ze moest even afkoelen, afgezonderd van de rest.
Door het tumult vergat ik Zwarte Prins bij haar te laten.
Een paar uur later zag ik ze ineens samen. Neusje aan neusje door het gaas. Zwarte Prins week geen seconde van haar zijde. Vandaag is het dus ook een beetje Zonendag...
Zaterdag 20 juni 2009
De Dag van Het Varkensgedicht...
Hallo Dafne,
Mijn naam is Sarenah, ben 26 jaar. Oospronkelijk kom ik uit Castricum en daar dichtbij heb jij je fantastische varkensland. Ik heb al sinds tijden wat met varkens, ik weet niet wat het is, maar ik vind ze slim, sociaal en gewoon prachtig (trouwens alle dieren zijn geweldig). Ik gruwel van het beeld wat er nu allemaal gebeurt in de bio-industrie, maar goed daar weet jij natuurlijk alles van. Het is natuurlijk niet 1, 2, 3 op te lossen, maar initiatieven zoals die van jou, daar wordt de wereld beter van. Ik vind dat fantastisch. Toevalligerwijs heeft mijn moeder jou al een aantal jaren geleden ontmoet op het kleine kinderboerderijtje in Castricum. Zij had daar een gans heengebracht en zo kwamen jullie aan de praat.
Ik werd vanmorgen wakker en een gedichtje ontpopte mij en moest ik dat vandaag schrijven. Daarnaast wil ik alleen maar zeggen dat ik veel waardering heb voor wat je doet en dat ik dat hopelijk binnenkort zelf een keer mag gaan aanschouwen.
Ik wens je al het geluk toe!
Sarenah
Vanuit de varkenshouderij naar Het Beloofde Varkensland:
Brammetje is blijven leven...
Bonestaakje is blijven leven...
Gieltje is blijven leven...
Aagje is blijven leven tot ze omviel van ouderdom (27 april 2009)...
Vrouw Vos is blijven leven...
Lamme Zus is blijven leven...
Gebroeders Beer zijn blijven leven...
Madame Duroc is blijven leven...
Miss Piggy is blijven leven...
Pietje is blijven leven...
Brutus is blijven leven...
Zeeman is blijven leven...
Repelsteeltje is blijven leven...
BabyBig is blijven leven...
Beertje is blijven leven...
Knor is blijven leven...
Knorrie is blijven leven...
Vrijdag 19 juni 2009
De Dag van Piet Kan Het Niet...
Met het lengen der dagen is het allemaal romantiek wat de klok slaat bij Familie Bofkont. Vooral heel laat in de avond, als het eindelijk donker is geworden, de temperatuur zacht en de Bofkonten nog geen zin hebben om te gaan slapen. Ik liep gister tegen middernacht nog wat te dralen tot ik ineens een schurend geluid hoorde in het donker. Zeeuws Meisje met Pietje op haar rug! Die twee stonden daar heel hip te schuren!
Zeeuws Meisje had duidelijk de sta-reflex (laatste fase van de berigheid = klaar om gedekt te worden), en Pietje liet zich maar wat graag uitnodigen. Ik schrik er altijd weer van en iedere keer ga ik ook weer kijken of Pietje niet 'uitgeschacht' is. Onzin natuurlijk, want ik weet dat dat onmogelijk is. Pietje is namelijk al ontmand toen ie nauwelijks een paar weken was. En een ontmande beer hoort dit soort neigingen helemaal niet meer te hebben, maar Piet heeft daar kennelijk geen boodschap aan.
Ik zag hem zelfs nog een paar keer 'de oudste beweging' maken. Alleen zullen er nooit kleine Pietjes van kunnen komen. Piet kan het niet. Een hele geruststelling, want 1 vadertje op het erf is genoeg (Prins Harrie).
En Zeeuws Meisje? Die vindt alles best als ze berig is. Als ze maar een vent heeft. Ze vergeet dan zelfs dat ze eigenlijk een schuw en angstig varkentje is.
Ik mocht haar zelfs aanraken!
Donderdag 18 juni 2009
De Dag van Mister Frisling 4 weken oud...
Hemelvaartsdag - 21 mei
Ons zoontje heeft vanmiddag in een wildrooster achter ons huis een wild zwijntje gevonden.
Na veel gepruts hebben we hem kunnen bevrijden en mijn oudste dochter verzorgt hem al de hele middag.
Het is echt nog een heel kleintje, want het navelstrengetje zit er nog aan.
Hij drinkt een beetje biestemelk uit de fles en loopt vrolijk achter mijn dochter aan door het gras.
Verder veel slapen.
Wij zijn het een en ander gewend op het gebied van opvang van vogels, honden, katten etc. maar
een jong zwijntje….
Bovenstaand mailtje kreeg ik 4 weken geleden.
Mister Frisling groeit als een gek en doet het op alle fronten goed. Gister deed ie zelfs al een poging om Juffrouw Loes van repliek te dienen. Ze hebben een paar keer neus aan neus gestaan (met een veilig hek ertussen), maar Mister Frisling neemt al de dreigende houding aan van een volwassen keiler. Hij is duidelijk niet voor de poes. Juffrouw Loes was er beduusd van.
De kinderen die hem zo goed verzorgd hebben, zullen hun ogen niet geloven zo groot ie al is. Ze moeten maar gauw eens komen kijken.
Eerst was ie veel kleiner dan het opgezette broertje van Juffrouw Loes (dat ik cadeau kreeg van de Jager). Maar nu is Mister Frisling al weer veel groter dan dat malle opgezette beestje. Wat gaat het hard!
De RescueMilk is goed aangeslagen. Heel aardig van fabrikant PROVIMI om een zak op te sturen ter overbrugging, want de schapenbiest was op en ik durfde niet zomaar wat te geven, vanwege diarreegevaar. Die RescueMilk wordt in de varkenshouderij gebruikt om slappe biggen door een moeilijke periode heen te slepen.
Er schijnt extra bloedplasma in te zitten. De redding voor Mister Frisling maar voor een mens verschrikkelijk vies. Soms zit de speen verstopt en dan krijg ik per ongeluk wat binnen, o wat is dat erg. Dus zoog ik niet meer aan de verstopte speen, maar blies er in. Dat had ik beter niet kunnen doen. Door de overdruk explodeerde de melk spontaan in m'n gezicht. Getver! Ik zat er helemaal onder en begon spontaan te kokhalzen van de weee lucht en smaak.
Maar Mister Frisling kan er geen genoeg van krijgen. En...hij heeft de zachte kattenbrokjes ontdekt! De poezen hebben dus een gast aan tafel. Precies als Juffrouw Loes. Toen die zo'n week of 3 was, konden de poezen ook nooit meer veilig ontbijten. Ze stal het eten zo onder hun neus vandaan.
Kortom: Het is gedaan met de zachte zoete baby. Deze Mister is op weg om de hele boel onveilig te maken. Hij speelt en rent als een dolle, bijt letterlijk van zich af als ik niet snel genoeg ben met de melk, en wil overal mee naar toe.
Als ik geluk heb, slaapt ie nu 's nachts een uur achter elkaar door. Maar zodra ik me beweeg, moet ik met de melk opdraven. Hoe ging dat ook alweer met Jufrouw Loes? O ja, daar kwam Swientie op een gegeven moment bij. Knor & Knorrie kwamen al samen. Brammetje & Bonestaakje ook. Gieltje sloot zich daar naadloos bij aan. Pietje kreeg al gauw gezelschap van LadyBoss. Dappere Dodo kreeg gezelschap van Wildeman. En zo zijn er heel wat spontane paartjes ontstaan.
Dat was toch wel een stuk eenvoudiger.
Konden ze samen opgroeien en hoefden ze niet meer aan moeders rokken te blijven hangen. Misschien kan ik proberen of Mister Frisling aansluiting kan krijgen bij de ieniemienies. Die zijn zo lief. Wie weet, willen zij hem wel adopteren en inwijden in het leven op Het Beloofde Varkensland. Dat is nog niet eens zo'n gek idee.
Woensdag 17 juni 2009
De Dag van de UVA & Groep Aagje...
Straks komt er een aantal studenten van de UVA (psycho) biologie om mij te interviewen over de biggensterfte in de bio-industrie. Daar is de afgelopen week veel over te doen geweest in de media.
In onze huidige cursus Ethiek hebben wij de opdracht gekregen een moreel dilemma uit te werken vanuit ons toekomstige beroepsoogpunt als (psycho-)bioloog. Aangezien op dit moment veel ruchtbaarheid wordt gegeven aan de grote biggen sterfte in de varkenshouderij hebben wij besloten dit probleem verder te analyseren. Op uw website is te lezen dat u voor het AD al gereageerd heeft op deze kwestie maar wij zouden u graag nog wat vragen willen stellen. Zo hebben wij onderandere in de metro gelezen dat er een oplossing is voorgedragen om biggen zo te fokken dat ze standaard geboren worden met 14 spenen waardoor zij meer biggen kunnen voeden.
Ik zal ze met liefde laten zien dat Juffrouw Loes (wild zwijn) 10 spenen heeft. Vrouw Vos 12 spenen (zij heeft ook wildzwijnenbloed) Aagje had er 14 en Miss Piggy heeft er 16! Tussen Aagje en Miss Piggy zit ook 6 jaar leefstijdsverschil... De techniek staat voor niets?
"Waarom geen opleiding tot vegetarier?" riep de directeur Jan van Kasteel Groeneveld gister tijdens de brainstormsessie van 'Pig your Own'. Veel beter voor het milieu!
Dat was een heel goede vraag. Evenals zijn voorstel om i.p.v. iedereen een wit tuinstel in de achtertuin, iedereen een varken in de achtertuin , onder het mom van 'eigen varken eerst'. Voor de consumptie, dat dan weer wel.
Yes! Dat is mijn droom al heel lang. Iedereen een varken in de achtertuin. Er zijn toch zowat evenveel varkens als inwoners in Nederland. Als iedereen er eentje opneemt, is de bio-industrie ook afgelopen.
(dream on Westerhof...).
En zo riepen en fantaseerden we er gister op los met een club kunstenaars, filosofen, varkensboeren en andere hippe types. We waren in Utopia en iedereen mocht roepen wat ie wilde. Alles georganiseerd door het Innovatieplatform om de kloof tussen consument en dier te overbruggen.
Aan het eind van de middag moesten de wilde plannen teruggebracht worden tot een stuk of wat uitvoerbare ideeen. Eerst mocht iedereen zijn voorkeur nog uitspreken voor het beste idee, gekoppeld aan een ander geopperd voorstel.
Mijn absolute voorkeur ging uit naar 'De Opleiding tot Vegetarier' met daaraan gekoppeld 'Iedereen Een Varken In De Achtertuin' met als voorwaarde dat het varken dan wel zou mogen blijven leven tot het om zou vallen van ouderdom. Helaas. Dit idee haalde de eindstreep niet.
De hele sessie vond plaats in het museum van de Universiteit van Utrecht onder het toeziend oog van Aagje. En toen de groep in tweeen werd gesplitst, onstond er Groep 1 en Groep Aagje. Ik vond het een eer om in groep Aagje te zitten.
Nog meer Aagje: 'Aagje is overal' mailde varkensvriendin Ingeborg gister.
Er is een nieuw kookboek: “De Dikke Vegetariër”. Ik hou van lekker eten en koken, maar het moet wel vegetarisch zijn, dus goede
kookboeken met vegetarische recepten zijn altijd welkom.
Daarom was ik even aan het Googlen op dit boek, even kijken wat het kost en zo.
(Wat zijn die krengen toch altijd belachelijk DUUR!!!! Maar even wachten tot kerst of zo).
Maar goed, ik zag een heel leuk varken onderin op de pagina.
Kom ik er met mijn muis in de buurt en wat verschijnt daar:
Een ‘tooltip’ met de tekst “Aagje van het Beloofde Varkensland”!
Zo zie je maar: Van Aagje komen we nooit meer af, die blijft voor altijd overal opduiken (en zo moet het ook!).
Zie je wel! Die opleiding tot vegetarier in combinatie met een varken in de achtertuin is zo gek dus nog niet. Aagje geeft haar goedkeuring.
Maar wat kun je anders verwachten van het icoon van Het Beloofde Varkensland?
Dinsdag 16 juni 2009
De Dag van Varkens, Varkens en nog eens Varkens...
De hele dag in het teken van de varkens. Niks nieuws onder de zon voor een varkenshoedster zou je zeggen. Jawel toch wel. Want vandaag zal mijn hele dag zich afspelen buiten het erf van Het Beloofde Varkensland. Ik ben gevraagd om deel uit te maken van een team ontwerpers, kunstenaars, varkensboeren en consumenten om een heel nieuw soort varkenshouderij te ontwerpen. Yes!
Dus op naar de Universiteit van Utrecht straks, waar de eerste bijeenkomst zal zijn. Wat heb ik daar een zin in. Al sinds mijn mobiele Varkenskijkdoos (1997) zit ik te hopen op dit soort initiatieven en vandaag is het eindelijk zover. En ik ben erbij. Er staat een vergoeding tegenover, dus het is niet zo maar iets, er wordt iets van me verwacht. Hartstikke goed.
Aansluitend word ik vanavond verwacht in een fancy restaurant in Ouderkerk aan de Amstel, alwaar ik zal worden gefeteerd door de Lions Club op een schenking aan Het Beloofde Varkensland. Het schijnt dat de heren sinds hun bezoek aan Familie Bofkont niet meer uitgepraat raakten over mijn varkens en 'het unieke concept van Het Beloofde Varkensland' (hun woorden).
Dat zijn toch leuke dingen voor de mensen.
Nu nog een oppas regelen voor Mister Frisling.
Maandag 15 juni 2009
De Dag van Pigs Can Fly...
Fraulein Loes gaat schitteren in het goed bekeken Duitse TV programma Hund, Katze, Maus. Gister waren de opnames. Juffrouw Loes heeft gevlogen en gezwommen.
En toen haar optreden klaar was en de camera op Swientie, Brutus of Repelsteeltje gericht stond, kwam ze voortdurend langs om de aandacht weer op te eisen. Wat een energie heeft dat beest toch. Ze maakt echt iets van haar leven. Altijd in voor iets nieuws, mee op avontuur, niks is haar te veel. En de Duitse presentatrice is ingewijd in de varkensmassage. Eerst beginnen bij ieniemienie en daarna het grotere werk: Brutus.
Maar dat liet ieniemienie niet op zich zitten. Ze vleide zich keer op keer aan haar voeten. Met Arie Bombarie was geen land te bezeilen. Hij heeft de hele dag lopen klieren. Pure jalouzie. Van Maya, die was blijven slapen, hoorde ik dat hij de hele nacht naast haar gelegen had. Zo zoet had ze hem nog nooit mee gemaakt. Dat ken ik maar al te goed. Als kuiken lag hij al aan mijn voeten en als ik in het gras lig, doet hij dat nog steeds.
Het werd een lange opnamedag. Hard gewerkt. Sehr punktlich en professioneel allemaal. Een kilometer heen en terug door de polder met loodzware aparatuur op je nek? Geen punt. Het shot van een zwemmende Fraulein Loes moesten en zouden ze hebben. En ze kregen het. Juffrouw Loes maakte er een hele show van.
Voorbijgangers stonden met open monden te kijken en te wijzen naar dat wilde zwijntje in de polder. En daar was het Fraulein Loes ook om te doen.
Kijk eens! Ik kan vliegen!
Zondag 14 juni 2009
De Dag van Een Herinnering met een Gouden Randje...
Dat was een Zwoele Zomeravond om je vingers bij af likken, gister.
Tot in de kleine uurtjes.
Geweldig weer, geweldige beesten, geweldige mensen, geweldig eten & drinken.
Wat wil een mens nog meer?
Zaterdag 13 juni 2009
De Dag van De Mystery Guest...
Sinds dinsdag is er iets wonderlijks aan de hand op Het Beloofde Varkensland. We hebben een mystery guest. Ze komt en ze gaat. Iedere keer duikt ze weer op, maar geen idee waar vandaan.
Ze is een Zomerbuurvrouw, zoveel is zeker. Maar hoe ze op Het Beloofde Varkensland terecht komt is een raadsel. Nergens zie ik een hek openstaan of een plek waar ze over de sloot heen gesprongen kan zijn.
Maar gezellig is het wel. Ik ontdekte haar voor de eerste keer in alle vroegte 's ochtends om een uur of 5. Het had hard geregend die nacht en ze lag lekker droog onder de hooikap naast Rosa & Griet.
Omdat er die dag een groep zou komen, leek het me niet verstandig om haar bij Familie Bofkont te laten. Want de Zomerbuurvrouw is geen makke, maar een halfwilde. En als onervaren mensen haar zouden willen gaan aaien, dat leek me geen goed plan.
Dus met een emmertje biks was ze wel te verleiden om weer terug te gaan naar haar eigen familie. Maar een uurtje later stond ze er al weer. Vanuit het niks. Een raadsel. En dat is de hele week zo door gegaan.
Vol weekend voor de boeg. Vanmiddag een bruid en vanavond een Zwoele Zomeravond. Als die net zo leuk wordt als vorige week, heb ik er nu al zin in.
En morgen de Duitse TV. Het heeft geloof ik bijna 2 jaar geduurd om een datum te plannen. Iedere keer kwam er wat tussen. En toen er eindelijk een afspraak stond, werd de presentatrice zwanger, moest rust houden en werd alles opgeschoven tot later. Nu heeft ze een kind en kan niet wachten tot ze de varkens van Het Beloofde Varkensland kan ontmoeten.
Gister heb ik ook een poos bij de varkens doorgebracht. Ben lekker in de zon gaan liggen en het ene na het andere varken kwam langs voor een begroeting. Het leek wel een audientie. Bodyguard Juffrouw Loes is de hele tijd bij me blijven liggen. Zij bepaalde dus de duur van het bezoek van de anderen. Dat ging van heel kort tot langer, precies hoe haar pet stond en wie ze in mijn buurt kon velen.
Zo moest Dappere Dodo onmiddellijk wegwezen, maar mocht Swientie zelfs tegen mij aan komen liggen. Vanavond gaat Juffrouw Loes de polder weer mee in. Kan ze zich weer uitsloven op de plank over de sloot en zich laten toejuichen door haar publiek.
Of zoals van de week toen ze iedereen op het verkeerde been zette: Ze deed alsof ze de plank opging. We stonden allemaal met ingehouden adem te wachten. Nu komt het. Maar nee. Om de spanning er nog even in te houden, ging ze eerst uitgebreid uit de sloot staan drinken.
Toen de plank op. Maar wat deed ze? Ze liep er niet overheen, maar gebruikte hem als duikplank.
Ze dook zo het water in. Applaus!
Ik heb altijd al gedacht dat Juffrouw Loes bij het circus wilde, maar nu weet ik het zeker.
Vrijdag 12 juni 2009
De Dag van De Gemiste Kans & De Geslaagde Varkensmatch...
Hallo Dafne,
Vandaag stuitte ik op een vreselijk krantenbericht op de site van de Telegraaf. Ik heb de beelden maar niet bekeken, want mijn hart deed al pijn bij het lezen hiervan. Waarom blijven mensen toch op zo’n vreselijke manier met dieren omgaan? Ik kan er echt met mijn pet niet bij. Eigenlijk zouden al die varkensboeren eens bij jou in de leer moeten en die idiote wetten in Nederland moeten eens flink worden aangescherpt als het om welzijn van dieren gaat.
Ik ga me maar weer even opvrolijken met de Familie Bofkont.
Eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat iemand willens en wetens een paar nog levende biggen in een kadaverton kiepert. Zouden de biggen niet gedood zijn en dat die poging mislukte zodat ze per abuis bewusteloos in die ton terechtkwamen? En later weer bij bewustzijn kwamen? Zou zoiets niet gekund hebben?
Wat ik eigenlijk het ergste vind aan deze verschrikking is dat degene die deze gruwelijke vondst deed, de biggetjes niet uit de ton gehaald heeft.
Het schijnt dat de AID gebeld is. Maar dit is niet genoeg!
Een filmpje maken en de AID bellen en het daarbij laten is net zo abstract en vervreemdend als de hele vleesindustrie in mekaar zit.
Gister was heel Nederland in rep en roer. En terecht. Maar wat kopen die stakkers van een biggen daar voor? Er had onmiddellijk concreet gehandeld moeten worden. En als je dat zelf niet durfde of niet toe in staat was, had de politie, dierenbescherming, dierenambulance, alles en iedereen ingeschakeld moeten worden.
Het Beloofde Varkensland had deze stakkers met alle liefde willen opnemen.
Hoewel we bepaald niet zitten te wachten op nog meer varkens, had ik er in dit geval geen seconde over hoeven nadenken. Echte nood breekt alle wetten.
Stel je voor dat deze biggetjes nog te redden waren geweest. En ook als ze niet in leven waren gebleven, of alsnog geeuthanaseerd hadden moeten worden, dan had je in ieder geval een bewijs in handen gehad om een gedegen onderzoek in te stellen. Dan had je de ware toedracht boven tafel kunnen krijgen. Kortom, ik heb zwaar de pest in. Wat een gemiste kans!
Gelukkig ook goed varkensnieuws.
Ik heb bemiddeld in de herplaatsing van een varkentje en dat is tot een geslaagde match gekomen. Moppie krijgt een nieuw thuis!
Beste Dafne, Ik heb genoten van je site. Wat een geweldige dieren en wat een boffers met een baasje zoals jij!Ik vroeg mij af of je misschien nog plaats hebt voor ons hangbuikzwijntje, Moppie, van 3 jaar oud. Vorig jaar waren mijn man en ik 30 jaar getrouwd en als verrassing kregen we een hangbuikzwijntje van onze kinderen (die de deur uit zijn ). We hebben de indruk dat Moppie eenzaam is. Hij wil heel graag contact met ons en gekroeld worden, maar we werken alle twee en daardoor is hij hele dagen alleen. Daarom zoeken we al een tijdje naar een goed tehuis. Ik kan hem wel kwijt maar dan weet ik niet zeker of hij in de pan eindigt en dat wil ik zeker niet. Toen ik jouw site zag dacht ik, dit is helemaal het einde voor Moppie: genoeg ruimte en veel soortgenoten. Mijn vraag aan jou is dus of je misschien nog een plaatsje over hebt in je hart en op je Beloofde Varkensland (wat een leuke naam) voor ons varkentje.
Gelukkig kon ik deze mensen en Moppie helpen. Een poosje terug had ik namelijk een vraag gekregen om een varkentje.
Beste Dafne,
Mijn ouders hebben 7 jaar geleden een in beslag genomen zeug toegewezen gekregen. Ze is prima opgeknapt bij ons. Ze had een nacht hok en een lekker stuk land om op te lopen en te wroeten. Maar toch miste er nog wat.
Mijn vader besloot dan ook, tot de aanschaf van een levenspartner voor haar. En zo kwam er een stoere zwarte macho beer bij. Ze werden echt maatjes voor het leven. Helaas is vorige week Beertje erg ziek geworden. Na nader onderzoek bleek dat zijn slokdarm niet goed meer was. Waarschijnlijk zat hier een tumor in. De medicijnen hielpen niet. We hebben dan ook in overleg met de veearts besloten, Beertje uit zijn lijden te verlossen.
We missen hem verschrikkelijk. Maar wij niet alleen. Zijn vrouwtje mist hem het allermeest. En is sinds dien dan ook behoorlijk uit haar hum. Ze heeft al 2 jaar niemand meer gebeten. Maar nu valt ze weer regelmatig uit. We moeten nu dus weer oppassen.
We zouden het verschrikkelijk vinden om haar te verliezen aan een gebroken hartje. Want dat heeft ze nu. We zijn dan nu ook naarstig op zoek naar een nieuwe levenspartner voor haar.
Dat kwam goed uit, want ik heb momenteel een wachtlijst met hangbuikzwijntjes waar mensen van af willen. Dus ik al die mensen aan elkaar voorstellen, foto's doorsturen van de bewuste varkentjes etc. Kost een hoop tijd, temeer ook omdat er altijd eindeloos heen en weer gemaild wordt met allerlei vragen, waar ik als eenvoudig varkensrelatiebureau ook geen antwoord op heb. "Wanneer moet ie ingeent worden?" "Hoeveel zijn de jaarlijkse kosten voor onderhoud en voer?" "Wat voor merk voerbak zal ik aanschaffen?" Ja, weet ik het allemaal. Zoek dat allemaal lekker zelf uit. Ik heb het al druk zat.
Daar komt bij dat de aanbieders vaak geen sjoege meer geven als ik dan na een hoop geploeter eindelijk een nieuw adres heb. Waarschijnlijk schrikken ze toch terug op het laatste moment en willen ze er nog een nachtje over slapen voor ze hun Chantal, Bacon, Unox, Mora, Spekkie, Kebab, Pumba etc. de deur uitduwen. Maar dan krijg ik weer kwaaie mensen aan de andere kant die op een varkentje gerekend hadden. Die moet ik dan afbellen en dan zijn ze hevig teleurgesteld. Logisch. Maar wie krijgt daar dan de schuld van? Juist.
Enfin. Zou Martin Bril nu geschreven hebben.
Ik stond net op het punt om definitief te stoppen met dit tijdrovende en energievretende bemiddelingswerk. Water naar de zee dragen. Laat iedereen zijn eigen problemen lekker oplossen. Tot Moppie voorbij kwam en de toon van de mail me aanstond. Die dame had groot gelijk. Moppie was natuurlijk heel eenzaam, dat had ze goed gezien.
En zo wemelt het in Nederland van de eenzame Moppies. Ik durf tegenwoordig hardop uit te spreken dat menig hangbuikzwijntje een beroerder leven heeft dan het gemiddelde bio-industrievarken (die is namelijk na 6 maanden van de ellende af). Maar die hangbuikstakkers die hebben me toch vaak een rotleven.
Laatst kreeg ik een mail van een vrouw die haar volwassen hangbuikzwijn de hele dag in de kamer opsluit in een hondenbench als ze naar haar werk is. 'Nu ie groot is, valt ie zo tegen.' Ik kan er soms 's nachts niet van slapen van dat soort berichten.
Maar Moppie heeft een nieuw thuis waar hij heel erg welkom is bij aardige mensen, die het goed menen met de dieren. Daar ben ik er blij om.
Donderdag 11 juni 2009
De Dag van De Hooggevoeligheid van Mister Frisling...
Ik werd door het AD gebeld om een reactie te geven op een persbericht van Varkens in Nood. Het ging over biggensterfte in de bio-industrie. Miljoenen biggen komen nooit aan het slachthuis toe omdat ze vroegtijdig sterven of dood worden geboren.
Des te beter zou je zeggen, hoeven ze die gruwel niet meer mee te maken. Maar zo'n reactie is wel erg cynisch.
Het gaat natuurlijk om het systeem van de bio-industrie. Een systeem waarin ieder moedervarken wordt ingezet als een autonoom vleesfabriekje. Hoe meer biggen hoe beter. En sneuvelen er dan een stel onderweg, tja dat is dan het bedrijfsrisico.
Op deze manier levende wezens gebruiken noem ik pervers.
"Wat moet ik er van zeggen?" antwoordde ik aan de verslaggever van het AD. "Het gaat om aantallen, zo abstract en onvoorstelbaar groot, dat je er geen beeld meer bij hebt. Hoe verhouden die getallen zich eigenlijk tot de biologische varkenshouderij?"
Zijn antwoord stelde allerminst gerust. In de biologische varkenshouderij schijnt de sterfte onder biggen nog groter te zijn. Hoe hij daar aan kwam? Van Annechien ten Have van LTO.
Annechien is een varkensboerin die ik hoog heb zitten, want ze castreert haar beertjes NIET. Uit haar mond neem ik dat antwoord dus aan.
Gister las ik ook ergens dat dat voornamelijk komt omdat de biologische boeren vooralsnog met fokzeugen moeten werken, afkomstig uit de bio-industrie. O kijk, dat zou een verklaring kunnen zijn.
Ik heb de verslaggever verteld over de aangeboren instincten van het moedervarken, waar ze in de bio-industrie geen kant mee op kan. Dat geeft een hoop stress en frustratie die ongetwijfeld worden overgebracht op haar biggen. Niet bevorderlijk voor moeder en kind.
Varkens zijn hooggevoelige dieren. Een paar weken geleden heb ik het letterlijk aan den lijve meegemaakt. Ik was ergens ontzettend kribbig en geirriteerd over. Maar het was onmogelijk om daar in die gegeven situatie uiting aan te kunnen geven. Ondertussen gaf ik Mister Frisling de fles. Hij voelde kennelijk al die spanningen in mij feilloos aan.
Niet alleen aangevoeld, maar onmiddellijk overgenomen.
Want wat gebeurde er?
Mister Frisling begon over te geven!
Het gaat trouwens ontzettend goed met Mister Frisling. Vandaag is hij al weer 3 weken oud en de afgelopen week is hij enorm gegroeid. Hij volgt Pietje op als comazuiper. Wat kan die frisling drinken! Er komt geen eind aan.
Over Pietje gesproken: Die betrapte ik gister tijdens een tete a tete met Zeus. Ik weet niet wat die 2 allemaal te bekokstoven hadden, maar het zag er reuze gezellig uit.
Wat een troost, zo'n aanblik!
PS
Webcam etc. op Mister Frisling, nog even geduld...
Woensdag 10 juni 2009
De Dag van Mister Frisling & De Vader van Kelly van der Veer...
Na een lange dag met veel mensen en beesten, werd ik gisteravond ineens verliefd op de vader van Kelly van der Veer.
Dinsdag 9 juni: Kelly en Anton van der Veer
24 jaar geleden wordt Kelly van der Veer geboren als zoon Ferry. Dit verkeerde lichaam maakt haar jeugd tot een verschrikking. Vernederende pesterijen zijn haar lot. Vader Anton wil niets liever dan geluk voor zijn kind, zoon of dochter. En liefdevol begeleidt hij zijn zoon bij het worden van een vrouw. Maar eenmaal een prachtige vrouw raakt Anton het zicht en controle op zijn kind kwijt.
Prachtig programma van Hugo Borst 'Over Vaders & Zonen' bij de VPRO.
Veel over gelezen, nooit gezien.
Hugo Borst als integere interviewer die de relatie tussen een BN'er en diens vader blootlegt. Wat heeft die Kelly geboft met zo'n liefdevolle vader.
En dan denk ik nog dat die Mister Frisling van mij zo'n handenbindertje is, haha.
Wat die man allemaal te stellen heeft gehad met zijn zoon/dochter.
Onroerend portret. Gaat dat zien in Uitzending gemist!
Over Mister Frisling gesproken:
Morgen begin ik met 'De zomer van Mister Frisling".
Weblog, webcam, de hele ratteplan.
Dinsdag 9 juni 2009
De Dag van Tai Chi & de Stiertjes...
Vandaag krijgt de Familie Bofkont 30 psychiaters en psychologen over de vloer. We gaan aan de slag met alle zintuigen. Horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Ik heb een paar nieuwe dingen voor ze in petto waar ik heel benieuwd naar ben. En we beginnen met Tai Chi. Dat is helemaal leuk. Er komt een heuse Tai Chi leraar en ik kan niet wachten tot ik die hele club in het weiland tussen de beesten zie staan. Heb ik altijd al gewild. Tai Chi tussen de beesten en vandaag is het zover.
Zal me niks verbazen als Herman & Zeus mee gaan doen. Die doen de laatste tijd toch wel zo gek. Die bokken en springen en hopsen en rennen als gekken achter mekaar aan. Niet zonder gevaar voor lijf en leden. Als je toevallig bij ze in de buurt bent, kun je maar beter doen of je niks ziet, want als je sjoege geeft, stormden ze als wilden op je af en doen alsof ze je op de hoorns wilen nemen. Tot nu toe is dat nog altijd goed gegaan... Maar wie weet wat 30 man met wonderlijke bewegingen bij ze los maakt...
PS
Dit belooft een leuk dagje te gaan worden.
Nadat ik deze log schreef om 5.30 uur, ging ik naar buiten.
En wat zie ik? Er ligt een vreemde koe bij Rosa & Griet onder de hooikap.
Een uitgebroken zomerbuurvrouw! En die is niet mak. Verre van dat.
Als het straks maar geen rodeo gaat worden...
Maandag 8 juni 2009
De Dag van LAZY SUNDAY, Juffrouw Loes en nog veel meer...
De Dag van LAZY SUNDAY, Juffrouw Loes en nog veel meer... Kwam ik zaterdagavond ineens Pietje tegen tijdens het zappen op Nederland 1! 'Bij ons in de PC' is kennelijk in de herhaling gegaan. En daar liep meneer te trippelen door de P.C.Hooftstraat. Wat een schatje. Inmiddels zijn we zo'n 8 maanden verder en PC Pietje is al een hele Piet. Maar hij is nog steeds lief. Opmerkelijk lief trouwens voor een Pietrain varken. Hij is natuurlijk nog lang niet volwassen en de pubertijd moet nog komen, dus wie weet hoe hij zich nog ontwikkelen gaat, maar vooralsnog is het een lief dier.
Wat zijn ondernemers toch leuke mensen. Dwars, tegen de draad in, eigenwijs en ze maken allemaal een avontuur van hun leven. Gistermiddag de TV opnames voor het programma van Martijn van den Berg: LAZY SUNDAY. Ik mocht aanschuiven als coach, samen met een ondernemersadviseur van de Kamer van Koophandel. Martijn als presentator was op stoom. Hippe zware zwarte bril op en gaan met die banaan.
Ik ging naar naar huis met een vibrator, een anti-rimpel BH en een spuitbus met zuurstof. Die vibrator is een opzetstuk voor een electrische tandenborstel (heb ik ook niet, dus helaas geen vibrator voor mij, hahaha). Er schijnen al meer dan 500.000 van verkocht te zijn en zijn bedacht door Iwan die tevens de grootste sportwagenfabriek van Nederland heeft en sportwagens als bouwpakket verkoopt op een chassis van een oude eend (Burton).
Verder heeft hij een boek geschreven over duurzame energie en stelt dat je beter 1000 euro kunt investeren in een zonnecollector dan dat geld op de bank zetten voor een mager rentetje. Een vibrator, een sportauto en duurzaam leven. Kan het doller? Maar hij was wel mooi de Ondernemer van het Jaar in 2004, toucheerde daar 100.000 (!) euro voor en invensteerde die weer in de Auto RAI waar hij ook nog eens Balkenende ontving! Ik bedoel maar. Maak van je leven een avontuur. Enige man, de passie spoot zijn oren uit.
Dan de anti-rimpel BH. Je moet er maar opkomen. Ex stewardess Rachel de Boer kreeg last van rimpels tussen haar borsten, omdat haar boops tegen aan elkaar drukten als ze op haar zij sliep. En omdat 'je man toch recht heeft op een glad decoleté' is ze ten strijde gegaan tegen die vermaledijde rimpels.
Eerst geprobeerd met een oude sok van haar man, gevlijd tussen de boezem, om haar tits op hun plek te houden, maar dat hielp niet. Een lang verhaal kort: Ze heeft een soort nachtcorsetje ontworpen voor tussen de mamma's. Resultaat: een rimpelloos decoleté. Hoe verzin je het? Er zijn al 75 winkels die het verkopen. Leuk mens, geweldige uitvinding omdat dit voorbij gaat aan de botox, injectables, en what so ever en er dus geen dieren voor hebben hoeven lijden!
Of ik het zelf ook zou dragen? Nee! Wat een gedoe zeg. En volgens Rachel had ik het ook helemaal niet nodig, want ze vond dat ik nog een prachtig glad decoleté heb. Hahaha! Ik sta 's ochtends ook op met een striae tussen de Harry's en in de loop van de dag strijken die rimpels wel vanzelf wel weer glad. Nog wel...
Dan nog een meisje van 26 dat een diamanthandeltje heeft. Laat die meid maar schuiven. Verkocht laatst een witgouden ring met een diamant van ik weet niet hoeveel karaat (heb er geen verstand van) voor 42.000 euro in Las Vegas. Wie doet haar dat na? De opnames werden afgesloten met een spuitbus met zuurstof, bedacht en geproduceerd door 2 jongens van 17 jaar. Kon je aan lurken en kreeg je veel extra zuurstof die we door de klimaatverandering zo node moeten missen. Voila! Dat was mijn LAZY SUNDAY.
Maar de dag was was nog niet voorbij. Ondertussen draaide er een workshop op volle toeren bij Familie Bofkont, georganiseerd door Dennis, Maya, Erin en Jaro en toen ik 's avonds thuiskwam hadden we nog een Zwoele Zomeravond (lees vochtige voorjaarsavond) voor de boeg met zo'n twintigtal gasten.
Mister Frisling was natuurlijk de darling van de avond, maar wie de echte show stal was toch Juffrouw Loes. Die presteerde het toch weer om de hele boel op stelten te zetten. Ze liep over planken, sprong over sloten en toen we na een kilometer lopen door de polder ineens bij Luilekkerland uitkwamen (daar stond ineens de Bofkont Bus met taart. Verrassing!) leek het me verstandig om Juffouw Loes aan de andere kant van het water te laten.
Ze pikte het niet! Met een enorme sprong zeilde ze dat brede water in, zwom naar ons toe, krabbelde de kant op en eiste de slagroom op. Van die zwempartij heb ik helaas geen foto. We stonden te gebiologeerd te kijken, temeer ook omdat een zwaan de achtervolging inzette. Maar van die plank over de sloot heb ik wel. Nou? Geen slimmere ondernemer dan Juffrouw Loes toch? Die zorgt er wel voor dat ze bij iedereen binnen de kortste keren een breinpositie krijgt. En die breinpositie daar gaat het nu om in Ondernemersland.
Het goud voor iedere ondernemer...
De eerste Zwoele Zomeravond van 2009 werd een groot succes.
De laatste verliet na middernacht Het Beloofde Varkensland.
"Help! Ik moet naar huis! Ik heb nachtdienst!"
De volgende ZWOELE ZOMERAVOND is ZATERDAG 13 JUNI.
Er zijn nog slechte enkele plaatsen...
Zaterdag 6 juni 2009
De Dag van Opgelucht Ademhalen...
Mister Frisling (Jort voor intimi) is boven Jan.
Hij groeit als een gek, wordt loeisterk, lijkt meer op een piranha dan een onschuldig prooidiertje en wil alles en iedereen de baas zijn.
Kortom ik kan opgelucht ademhalen. Zo ken ik de varkens weer.
In bed is ie nauwelijks meer te hebben, want hij bijt gemeen als ie z'n zin niet krijgt. Maar gelukkig wordt hij steeds zelfstandiger en raakt niet meer in paniek als ie overdag even alleen is. En...hij krijgt interesse in vast voer. Dat is natuurlijk helemaal mooi. Dan is hij niet meer afhankelijk van de fles (dus van mij) en ben ik niet meer zo gebonden. Van de week heeft E. de moederrol een avondje op zich genomen en dat ging ook goed.
Goede berichten dus. Vandaag ben ik drollenraapster. Het hele erf ligt bezaaid. En morgen moet ik weer op defitg, want dan moet ik opdraven als communicatiedeskundige in een TV opname. En morgenavond de eerste Zwoele Zomeravond.
Die loopt trouwens als een gek. Ik verheug me er ook op, want we hebben er dit jaar een nieuw element in en ik ben erg benieuwd hoe dat gaat verlopen.
Wordt Vervolgd.
Vrijdag 5 juni 2009
De Dag van Doe een Wens...
Heel lang geleden (december 1994) maakte ik een knipselkrant Boerenberichten uit de P.C.Hooftstraat. Er stond ook een lijst in met groene slagers van Amsterdam tot Zwolle. (opdat niemand kon zeuren: 'Ik wil wel ander vlees eten maar ik weet niet waar je het krijgen kunt") Op die slagerslijst prijkte ook de naam van Siem van der Gragt op de Elandsgracht in Amsterdam. In die tijd schreef ik ook toekomstwensen voor een leuker leven voor dieren.
Een grote wens was toen dat slagers een jaarlijkse wedstrijd zouden houden voor de mooiste en interessantste etalage. En allerlei andere communicatiemogelijkheden zouden benutten om met hun klanten in contact te komen en blijven. Alles natuurlijk ten faveure van de beesten, die het bij leven veel beter moesten krijgen.
Afgelopen week werd ik erg verrast door een artikel in het Parool.
Vijftien jaar na dato is mijn wens uitgekomen!
En toen ik gister thuis kwam na een lange en leuke congresdag zag ik mijn reactie daarop in de krant staan.
En dan te bedenken dat ik tijdens de succesverhalen van al die ondernemers mijn varkentje voor me had staan. Die brengen dus geluk. Keer op keer wordt dat bevestigd. Waar een varken al niet allemaal goed voor is...
Donderdag 4 juni 2009
De Dag van Breaking Out...
Vandaag ben ik naar een ondernemerscongres: Breaking Out.
Ben ik al 100 jaar bij betrokken evenals Aad Ouborg (Princess), Hans van Breukhoven (Free Record Shop), Maarten van den Biggelaar (Quote), Emile Ratelband (Tsakkaa), Margreet van Roemburg (Herome Cosmetics), Joep van den Nieuwenhuijzen (Businessdokter), Eckart Wintzen (dood), Edwin van de Heiden (uitvinder) etc. etc. En niet te vergeten Hans van der Kooij van de Caesar Groep, die Caesar (Zeeman) gesponsored heeft.
Vandaag geef ik zelf geen workshop. Dat is voor het eerst. Vandaag heb ik zin om eens lekker rond te shoppen zonder verplichtingen. Netwerken en veel lachen, want ik ga samen met Martijn van den Bergh.
Martijn gaat een TV programma maken voor en over ondernemers en ik word daarin zijn tafeldame. Een soort life & cooking dus, maar dan over business.
Aanstaande zondag draaien we een pilot aflevering. Heel spannend, want op basis van die pilot gaat Veronica ja of nee zeggen. Dat alles als gevolg van die rattengate met Belinda Meuldijk en Rob de Nijs. Martijn zat toen diep in de shit. Ik heb hem onmiddellijk geadviseerd er een positieve slinger aan te geven. Maak van je zwakte een kracht! Altijd! (toch weer een soort workshopje dus...)
En we gaan goed rondkijken vandaag.
Wie weet wie we nog kunnen casten, of er nog een leuke ondernemer met een spannend business idee rondloopt. Vast wel.
Woensdag 3 juni 2009
De Dag van Deja Vu voor Heks...
Heks gister in opperste verbazing:
Een biggetje in het biggenbos?
Dat heb ik toch al eerder meegemaakt?
Klopt Heks. Dat was met Aagje. Lang geleden.
Die rende jou ook achterna toen ze voor het eerst naar buiten ging. Sterker nog: Je vond het maar wat leuk en vloog van opwinding tegen de bomen op. Net zo makkelijk, want je was zelf nog jong en sterk.
Nu ben je 12 jaar en kijkt verbaasd naar de wilde capriolen van Mister Frisling.
Wat een drukte! Doe normaal zeg. Uitslover!
Dinsdag 2 juni 2009
De Dag van Mijn hele Leven voor Het Beloofde Varkensland...
Mister Frisling heeft zijn zin. Ik ben inpandig met hem verkast en heb 'een ketel'
(= wildzwijnenhuis) gemaakt. De ketel in het midden. Aan de ene kant het biggenbos en aan de andere kant het varkensbos. Daar zal ik gedurende de zomermaanden met hem doorbrengen.
Vanuit de veilige ketel kan meneer dan uitstapjes maken. Eerst in het biggenbos en naarmate hij zelfstandiger wordt, kan hij het varkensbos onveilig gaan maken. Daar zal hij dan ook stapje voor stapje kennis gaan maken met de andere bewoners van Het Beloofde Varkensland.
Ik ontdek van alles. Mister Frisling komt 'kusjes' geven na het drinken. Dat doet meestal 1 big uit het nest. Die loopt na het drinken naar moeders hoofd en duwt met het snoetje tegen haar neus en lippen. Een vast ritueel om haar te 'bedanken' voor het drinken. Een van de vele mysteries uit een varkensleven.
Mister Frisling heeft dit vanaf de eerste dag ook bij mij gedaan. Goed teken. Hij voelt zich dus veilig bij me. Minder is dat zijn hoektandjes al vlijmscherp worden en hij al behoorlijke klappen kan uitdelen met z'n kopje. Heel geraffineerd hoe dat gaat. Die tandjes staan in een bepaalde hoek, zodat ze optimale schade kunnen aanrichten. Daar is het allemaal voor bedoeld. Later zal hij met die slagtanden z'n rivalen onschadelijk moeten maken om een vrouwtje te veroveren. Zal hij het gevecht met Wildeman aangaan vanwege Juffrouw Loes? Wie zal het zeggen.
Voorlopig hangt hij nog aan moeders rokken. Mister Frisling volgt me op de voet - letterlijk. Als ik achter de laptop zit, ligt hij op mijn voeten te slapen. Als ik sta te koken gaat ie tussen mijn voeten liggen. Voorlopig ben ik dus letterlijk met handen en voeten gebonden.
Toen ik gister met een stapel tijdschrijften in mijn ketel zwijnenmoedertje lag te wezen, kwam ik een Cosmopolitan tegen. Wat doet die Cosmo hier, dacht ik. Die lees ik toch helemaal niet. O ja. Dat is waar ook. Een poosje geleden mailde Claudia Linssen (Bont voor Dieren) dat wij in een Cosmolijstje stonden, samen met Marilyn Monroe. Dacht eerst dat het over een BvD actie ging. Maar nee. Georgina Verbaan had ons - Marilyn, Claudia en mij - opgegeven als drie inspirerende vrouwen. Niet gek vonden wij om samen met Monroe in een lijstje te staan, hahaha.
Claudia vanwege haar niet aflatende goede werk voor Bont voor Dieren. En bij mij stond er: 'Omdat ze haar hele leven aan Het Beloofde Varkensland geeft.' Nou Mister Frisling, nu hoor je het eens van een ander. Ik zou maar oppassen met die scherpe tandjes van je. Laat mij maar heel, dan kan ik nog heel lang voor je zorgen...
Maandag 1 juni 2009
De Dag van De Zwoele Zomeravonden met Mister Frisling...
En dan is het ineens al weer 1 juni. De verjaardag van Arie Bombarie!
Zeven jaar is ie al weer en ook al weer zeven jaar op Het Beloofde Varkensland.
Vorige week werd er al gevraagd naar de Zwoele Zomeravonden bij Familie Bofkont. Die komen nog wel, antwoordde ik toen.
Maar waar wachten we eigenlijk op? Het is zo goed als zomer.
Juist de avonden zijn hier zo bijzonder. Magisch om bij de vallende schemer als echte varkenshoeders door de polder te struinen met Juffrouw Loes en Wildeman op je hielen. En Zeus en Stiertje Herman natuurlijk. Die zijn er dit jaar ook voor het eerst bij.
Mister Frisling krijgt vandaag zijn eigen biggetjesbos.
Zei Dierendokter Peter nog dat hij een groeiachterstand had - zijn lijfje bleef achter t.o.v. het kopje - sinds gister zie ik dat de groei er in zit. Hij wordt langer en meer een biggetje dan een kwetsbare zuigeling.
Mister Frisling was het sluitstuk van de workshop van gister. Even een korte kennismaking. De mensen zaten ademloos om hem heen te kijken. Die hoefjes! Die streepjes! Die oortjes! Dat staartje! Die oogjes! Dat neusje! Wat is dat al sterk!
Inderdaad. Dat neusje wordt met de minuut sterker. Het bulldozeren is begonnen. Hij stort zich bovenop me en er is geen ontkomen meer aan. Duwen, stompen, wroeten. Ongelooflijke kracht uit zo'n klein kereltje.
Ik kijk nu al uit naar de nachten dat Mister Frisling alleen kan slapen...
naar vorige maand (mei 2009)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |