en nog veel meer...
Kom naar de Familie Bofkont Workshop
vraag hier het programma aan
Teambuilding bij Familie Bofkont om nooit meer te vergeten? neem contact op met communicatietrainer Dafne Westerhof...
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
naar volgende maand (mei 2009)
Donderdag 30 april 2009
De Dag van De Koningin van Het Beloofde Varkensland
Vandaag kwam Vrouw Vos afscheid nemen van Aagje.Al bijna 11 jaar samen.
Aagje wordt morgen gecremeerd om 13.30 uur.
Woensdag 29 april 2009
Dag Dafne,
Veel sterkte voor jullie, wat onverwachts.
Verschrikkelijk voor jou dat je Aagje moet missen.
Lieve groeten en knuffels voor de andere bofkonten.
Nicole & Bram
Lieve Dafne,
Gecondoleerd met dit grote verlies...Aagje, de koningin van het varkensland...
Een markante dame, een persoonlijkheid, een leider..en natuurlijk gewoon een lieve schat.
Ik zal haar heel erg missen.
Heel veel warmte en sterkte voor jullie allemaal,
Maya
Hallo Dafne (en medewerkers)
Wat vreselijk van Aagje!!
Wil jullie allemaal veel sterkte wensen met het verlies van dit wijffie.
groetjes,
Monique
O Dafne, wat verschrikkelijk!
DE Aagje, met wie het allemaal begonnen is. Onvoorstelbaar. En zo snel. Hoe kan dat nou?
Zaterdag was er nog niks van bekend. Ik hoop maar dat ze echt maar heel kort ziek is geweest, dat ze het niet verborgen heeft gehouden.
Gisteren las ik dat ze ziek was, toen hoopte ik nog op een wonder. Die gebeuren met regelmaat bij jullie, dus ik dacht: het moet kunnen, kom op!
Maar zo mocht het niet zijn. Aagje verdient een standbeeld. Zonder haar was er misschien wel helemaal geen Beloofde Varkensland.
Dit moet een enorme klap voor je zijn. Ik wens je heel veel kracht voor deze tijd.
Liefs, Ingeborg
Dag Dafne,
Dat is schrikken zeg. Wat een naar bericht..
Meteen het eerste wat ik hier doe op het werk is op de site kijken,
en ik had al een bang vermoeden. Aagje. Zo lang als ik kom bij de Familie Bofkont is zij er altijd geweest.
Boegbeeld van de Massage-Salon.
Een voorbeeld voor velen. We zullen haar missen. Ze was zo mooi.
Heel veel sterkte met dit grote verlies, voor jullie allen,
van Marina
Hoi Dafne en andere bofkonten,
Gecondoleerd met het overlijden van Aagje… een prachtig varkensleven is hier geëindigd.
Liefs,
Evelien
Oh, lieve Dafne, wat ontzettend verdrietig!
La Grande Dame van Het Beloofde Varkensland is niet meer... Onvoorstelbaar.
Ik had nog een heel klein sprankje hoop nadat Peter was geweest, omdat ze weer rustig ademhaalde. Maar het feit dat ze de karnemelk niet eens wilde, was natuurlijk wel een veeg teken... Die arme schat, maar zoals je zegt, nu heeft ze rust.
Arme Vrouw Vos, wat zal ze haar missen en jij natuurlijk: jullie hebben zo'n lange en intense geschiedenis samen, zoveel meegmaakt en zoveel gedeeld...
Ik had gisteravond niet meer naar de e-mail gekeken. Ik had een kaarsje voor haar gebrand en zij was de hele avond in mijn gedachten. Ik ging ik ermee naar bed, werd vannacht wakker en dacht meteen aan Aagje en vroeg mij af hoe het met haar zou zijn, idem vanochtend bij het wakker worden en nu weet ik dus dat zij het niet gehaald heeft.
Ik ben je heel dankbaar dat je mij gisteren gebeld hebt en dat ik nog afscheid van haar heb kunnen nemen.
Heel veel sterkte, er zijn nooit woorden voor...
xxx Erin
lieve allemaal,
wat een onverwachte klap is dit, voor iedereen op en rond het varkensland!
Aagje,
wat een prachtige levenstaak heb je op je genomen!
de mens tot in zijn ziel laten voelen hoe een vrij en daardoor gelukkig varken aanvoelt...
je hebt in 1998 een golf veroorzaakt, welke iedere dag groter en wijdser wordt.
niemand kan daar onberoerd bij blijven!
dank je wel Aagje!
bij deze wil ik jullie alle liefde, kracht en energie toewensen
om haar overgaan een plaats te geven.
Liefs, Neel
Lieve Dafne,
Ik wens je heel veel sterkte met het overlijden van Aagje. Ik had heel lang niet op jouw site gekeken en zondagavond dacht ik plotseling ik moet weer eens op jouw site kijken en tot mijn grote schrik zag ik dat Aagje zo ziek was en dat je bang was voor het ergste en nu is ze dan ingeslapen. Volgens mij was Aagje jouw eerste varken van de bofkonten familie. Ik weet zeker dat Aagje nergens op de wereld zo'n een goed leven heeft gehad als bij jou!!!!
Ik wens jou samen met al je dieren heel veel sterkte met het afscheid nemen van Aagje.
Liefs, Yvonne
He Dafne,
Veel sterkte met het loslaten van Aagje.
Las net je blog.
Slowtime was een mooie dag en krijgt zeker een vervolg.
Heb het verhaal van varken Zeeman verteld.
Ik hoop je snel weer eens te spreken.
Groet, Jan-Wolter
Hoi Dafne!
Wat een vreselijk droef bericht dat Aagje er zomaar niet meer is, nou ja, zomaar, er zal ongetwijfeld een reden zijn geweest maar wel heel onverwacht.
Je zou haast kunnen zeggen dat zij de oprichtster is geweest van het Beloofde Varkensland.... Zij was voor jou en vele anderen het eerste varken dat werd gemasseerd dankzij jouw ingevingen om haar tot ontspanning te krijgen!
Lieve Aag, wat zullen we haar missen en alle bofkonten om haar heen!
Knuffel op afstand en ik steek een kaarsje voor haar aan.
Liefs, Carla
Dag Dafne,
Vanochtend snel op bofkont.nl gekeken hoe het met Aagje was.
Ze is ingeslapen zag ik. De tranen sprongen in mijn ogen. Verlies van dit geliefde dier is verdrietig. Het was ook je eerste biggetje.
Gecondoleerd en veel sterkte!
Gelukkig heeft ze het heel fijn gehad bij jou en de familie.
Hartelijke groet,
Régine
Hallo Dafne,
Wat een schok net toen ik de Bofkonten site opende.
Die arme Aagje!
Ik hoop dat Obamaatje op haar heeft gewacht bij de regenboogbrug en ze nu samen in het
Zomerland (dieren en mensen hemel) zijn.
Heel veel sterkte met dit grote verlies,
Micky (uit Zweden)
Lieve Aagje,
Nu ben je van Het Beloofde Varkensland naar De Beloofde Varkenshemel gegaan.
Je hebt nu gelukkig geen pijn meer, maar je laat heel veel vrienden achter die je vreselijk zullen missen.
Ik heb je leven niet zo erg lang kunnen volgen, maar ik heb begrepen dat jij eigenlijk het begin bent geweest van de oprichting van de Familie Bofkont.
Heel veel sterkte voor de Familie Bofkont en voor Dafne in het bijzonder.
Lieve groeten;
Anneke
hoi dafne
heel veel sterkte met het verlies van aagje
groetjes ruben
Ach Dafne, wat een verdriet nu je Aagje zo snel hebt moeten loslaten.
Ik hoop dat je er troost uit kunt putten dat Aagje een geweldig leven heeft gehad, beter kan het niet voor een bioindustrie varken maar ook voor een "gewoon" varken. Ze heeft alles gehad wat je maar kan wensen, aandacht, liefde (, niet te vergeten eten, heel belangrijk voor een varken) en ze heeft ook veel gegeven.
Het is jammer dat ze niet zo oud is geworden als Opaatje maar gelukkig heeft ze niet lang geleden en is ze er zeg maar als "Aagje" eruit gestapt, tenminste dat begrijp ik uit je weblog.
Veel sterkte Dafne, het valt niet mee om een dier dat zoveel voor je heeft betekent in alle zin des woords te verliezen.
Renée
Beste Dafne (en Dennis en Jaro),
Wat een afschuwelijk verlies van Aagje. Gecondoleerd en veel sterkte.
En zo plotseling. Voor Vrouw Vos zal het ook wennen zijn zonder haar vriendin. En voor de hele Familie.
Ook namens Tantetje en DJ, veel sterkte, alle goeds,
Claudia
Haaj Dafne,
wat erg dat Aagje is ingeslapen!
Aagje was een heel lief varken, met zo'n leuke grijns op haar gezicht!
Sterkte!
Liefs Myrte.
Hoi Dafne & fam.
Wat rot dat Aagje er u niet meer is!
Ik vond haar wel altijd een van de leukste varkens!
Veel sterkte!
Liefs, Lasse
He Dafne,
Die lieve Aagje, boegbeeld van de Familie Bofkont, massagefan van het eerste uur en Grande Dame met Boeddha-glimlach, wat een enorme leegte zal zij achterlaten...
Veel sterkte gewenst,
liefs van ons allen, Sylvia
Maandag 27 april 2009
Vanavond is Aagje om 21.43 uur ingeslapen.
Maandag 27 april 2009
De Dag van Aagje is Ziek
Grote schrik gisterochtend.
De hele week was het onzeker geweest of Zeeman zijn opwachting wel zou kunnen maken tijdens het Slow Time evenement op het strand van Bloemendaal. Reden: Het weer was alsmaar te mooi.
Als Zeeman zijn neus achterna zou gaan en op elke tas van iedere zonaanbidder zou duiken. op zoek naar lekkers, dat leek me geen goed plan.
Die dag was gister. Maar gelukkig regende het. De onmoeting tussen Zeeman en Tom Hodgkison, de Engelse schrijver van 'Leve de Vrijheid' kon dus plaats gaan vinden aan de vloedlijn.
Maar nee. Er bleek iets ergs aan de hand te zijn. Grote schrik tijdens het Bofkont Ontbijt. Aagje kwam niet opdagen. Ze bleek in de Varkenskliniek te liggen. Aagje was helemaal niet goed. Wou niet eten.
AAGJE WOU NIET ETEN.
Groot alarm dus. Dokter Peter gebeld. Kunnen een paar dingen betekenen: Verstopping, vergiftiging of een tumor in haar buik. Het laatste wordt gevreesd. Ik ben dus bij haar gebleven, Dennis is naar Peter gereden voor overleg, het halen van pijnstillende injecties, laxeermiddelen en het echo-apparaat.
Ze was aanvankelijk rusteloos, zwiepte driftig met haar staart (pijn?) en ging steeds op een andere plek liggen. Zover mogelijk bij iedereen vandaan. Slecht teken. Op de injectie gaf ze geen kik. Ook vreemd want dat is doorgaans geen fijne, volgens Dierendokter Peter. Halverwege de avond lag ze doodstil. Ze voelt zich erg ziek, dat zie je zo.
Maandagochtend
Er is niks verbeterd sinds gister. Als we met ons oor op haar buik gaan liggen luisteren, horen we niks dan stilte. Geen darmactiviteit. Foute boel. Straks maken we een echo. Hopelijk weten we dan meer. Ik hou rekening met het onvermijdelijke.
Zondag 26 april 2009
De Dag van Moederdag op Het Beloofde Varkensland
Moederdag is in aantocht en dat zullen we weten ook.
Nog niet eerder heb ik zoveel aanvragen gehad om iets te doen met Moederdag op Het Beloofde Varkensland. En waarom ook eigenlijk niet? Het is een rijk onderwerp.
Wie hebben we hier aan moedertjes? Om te beginnen natuurlijk Moeke!
En Moeke is ook nog eens grootmoeder. Want ze werd hier ook nog eens de oma van Zwarte Prins. En Miss Universe is de moeder van Zwarte Prins. Moeke en Miss Universe dus. De twee varkensmoeders.
Dan de kippenmoedertjes. En de duivenmoedertjes. Maar ook: de aanstaande moeders: de zwaluws die druk in de weer zijn met hun aanstaande ouderschap, de zwanen die in de boomgaard zitten te broeden, de duifjes die opnieuw gehoor geven aan moedertje natuur.
En wat te denken van de moeder van Aagje?
De moeder van Brammetje & Bonestaakje?
De moeder van de Gebroeders Beer & Lamme Zus?
De moeder van Beertje?
De moeder van Miss Universe?
De moeder van Stiertje Herman?
De moeder van Obama?
Die moeders heb ik allemaal gezien, ik heb weet van hun moeders. En dan al die moeders die ik nooit gezien heb, al die moeders in de bio-industrie. De moeder van Gieltje, van Repelsteeltje, van Swientie, noem ze maar op.
En dan nog mijn eigen rol als moeder, Moeder de Gans om te beginnen (Arie Bombarie in mijn bed), maar ook de moeder van Wildeman, Knor & Knorrie, Miss Piggy, Juffrouw Loes, BabyBig, Pietje, de ieniemienies, Gieltje. Voor al die biggen heb ik de moederrol op me genomen. Flesvoedingen om de 1,5 uur, dag en nacht. Ik word al moe als ik er nog eens aan denk...
Kortom, alle ingredienten dus om van deze moederdag iets bijzonders te maken. 10 mei MOEDERDAG BIJ FAMILIE BOFKONT.
Vraag het programma aan op workshops@familiebofkont.nl.
Zaterdag 25 april 2009
De Dag van Loesje heet vandaag Caroline...
Dit kreeg ik gister. Niks aan toe te voegen. Schitterend.
Dag Dafne,
Ben één van de vele Bofkont-fans. Geen dag gaat voorbij zonder even op je site te neuzen. Een paar weken geleden was ik ook erg gecharmeerd van de foto van Beertje in het het zonnetje. Ik ben officier van justitie in Leeuwarden en ben daar als vegetariër en tegenstander van de bio-industrie een vreemde eend in de bijt. Diervriendelijkheid is een schaars goed in de verder zo heerlijke provincie Friesland. Gisteren had ik een etentje met collega's en dat was weer één groot carnivoren-gebeuren. Vandaag had ik ineens een ingeving en heb jouw foto gebruikt voor een Loesje-persiflage. Die prijkt nu op de whiteboard op mijn kamer zodat ik mijn ideeën voortaan wat meer uitdraag. Maar jij bent auteursgerechtigde! Vandaar dit mailtje!
Complimenten voor deze (en andere!) prachtige foto's en voor alles wat je doet voor en met de dieren.
Met vriendelijke groet,
Caroline
Vrijdag 24 april 2009
De Dag van Wat zou er vandaag op Bofkont TV zijn?
Af en toe kijk ik zelf ook Bofkont TV.
Gewoon praktisch om even te kijken hoe de wind waait bij de Bofkonten
en ik niet helemaal naar achteren hoef om daar polshoogte te nemen.
Gistermiddag keek ik even.
Ik zag Zeus & Hermannetje lekker liggen herkauwen in de Varkensmassagesalon.
Even later kwam PC Pietje langs.
Hun onderlinge vertrouwdheid spatte van mijn laptopscherm af.
Boem! Daar lag Pietje. Even lekker bij Zeus en Herman liggen.
Het blijft fascinerend om via de laptop het doen en laten tvan Familie Bofkont te volgen. Na 10 minuten keek ik weer. Ze waren allemaal vertrokken.
Ik kon niet wachten tot er weer wat zou gebeuren.
Help! Ik geloof dat ik verslaafd ben...
Donderdag 23 april 2009
De Dag van Martin Bril en Georgina & Ruby op Het Beloofde Varkensland
Malle dag gister. 22 april. Vierendertigste sterfdag van Moeder.
Ik werd 's ochtends wakker uit een hevige droom. Martin Bril zat in mijn hoofd.
Het zal toch niet zo zijn dat dit ook zijn laatste dag is, dacht ik.
De laatste dagen stond er 'Vandaag geen Martin Bril' op de voorpagina van de Volkskrant.
In de nacht van 21 op 22 april, heb ik midden in de nacht nog zeker een uur op www.martinbril.nl (klik op foto) doorgebracht. Zoals de Bofkontfans geen dag zonder de weblog kunnen, zo lees ik iedere dag de stukjes van Bril.
Onnavolgbaar goed.
Enfin.
(ja, ere wie ere toekomt).
Ik dacht er verder niet meer aan, omdat ik in beslag genomen werd door een drukke dag. Veel mensen over de vloer. Lange bespreking over de toekomst van de Bovenkerkerpolder, daarna kwam Sylvia Willink haar verjaardag vieren bij Familie Bofkont, en toen kwam dierendokter Peter Klaver nog voor Zeus, Stiertje Herman, Rosa en Griet en een raar gezwel in de hals van Knor ('goed in de gaten houden').
's Avonds lag ik half dood voor de buis naar Ruby & Georgina op Het Beloofde Varkensland (vanaf 22 minuten) te kijken. Wat zou Moeder dat leuk gevonden hebben. Wie had dat ooit gedacht? In haar meisjestijd moest zij met een emmer het bloed opvangen als hun varken aan huis werd geslacht. Daar maakte Oma bloedworst van. Moeder had een bloedhekel aan al haar taken op de boerderij. Gelukkig werd ze ervan ontslagen en mocht ze gaan doorleren.
En nu lag Ruby Wax bij mij in het stro met haar hoofd op Brutus. Uitgerekend op 22 april.
Toen het afgelopen was (Georgina was weer erg sterk in haar authenticiteit) zapte ik door naar Nederland 1. En daar hoorde ik dat Martin Bril overleden was...
Dinsdag 21 april 2009
De Dag van Zie Maandag
Lamme Zus & Zeeuws Meisje zijn zich druk aan het bekwamen om een plaats te krijgen binnen de varkensgroep. Ze zijn vrij!Eindelijk die lelijke uitbouw afgebroken, nog steeds een restant van de Amstelparkhanen.
Maandag 20 april 2009
De Dag van de Varkensvilla & Vandalen in de Nacht...
Gistermiddag moest ik even op onderzoek uit naar het Bloemendaalse strand.
Toen ik terugkwam was de aanleuningwoning van Lamme Zus veranderd in een Varkensvilla met vrij uitzicht! Halverwege de middag was ik al gebeld door Dennis. "Kom snel terug! Rosa & Griet vreten de bomen op!"
JA! Dat bleek wel. De dames hadden al behoorlijk huisgehouden. Met het verwijderen van de omheining stonden de bomen weer vrij toegankelijk en de dames waren er als de kippen bij geweest. Wilgen! Hun lievelingsbomen!
Verschillende stammen waren al vlijtig en vakkundig door ze geschild. Toen ik er aan kwam, stonden ze in het land, te mokken achter een hek. Dennis en Jaro hadden ze daar voorlopig even verbannen tot ik terug was. Eerst even nadenken hoe nu weer verder.
Er zat niks anders op. Een nieuwe omheining, maar dan alleen om de bomen heen.
Het werd nachtwerk. Bouwlampen aan.
Toen het klaar was stormden Rosa & Griet er op af. Alle takken waar ze nog met hun lange halzen bij konden, gingen er aan.
Lamme Zus & Zeeuws Meisje waren al die tijd binnen gebleven, deur goed vergrendeld. Vanochtend ging die open: Alsof de poorten van de gevangenis open gingen.
Lamme Zus kwam in het paradijs terecht en de Gebroeders Beer - haar beide broers - trokken onmiddellijk haar woning in. Wordt Vervolgd.
Zondag 19 april 2009
De Dag van Het Open Huis
Zeus & Herman hielden gisteravond open huis.
Zaterdag - Open Huis! stond er op hun deur. Welkom!
Het werd heel druk. Aagje & Vrouw Vos arriveerden als eersten.
Ze gingen meteen gezellig in de hoek liggen. Even later Knor & Knorrie.
Jufrouw Loes & Swientie kwamen als laatsten: Hoe later op de avond, hoe schoner het volk...
Herman & Zeus hadden het er maar druk mee, want Pietje & Ladyboss eisten natuurlijk zoals gewoonlijk ook veel van hun aandacht op. Het werd heel gezellig. Herman & Zeus maakten zelfs nog een dansje. Alle gasten bleven tot in de kleine uurtjes. Juffrouw Loes vertrok pas tegen enen.
Toen moesten Zeus & Herman nog souperen. Zoete melk met brokken. Maar Knor & Knorrie wilden niet meer weg. Ze vonden het veel te leuk om weer eens in hun oude woning te overnachten.
Na wat overleg besloten we de brokken te laten, maar de melk ging nog wel door.
Morgen weer een dag. Dan maar wat extra brokken.
Zaterdag 18 april 2009
De Dag van Het Bofkont Avontuurtje (4)
Vandaag in de hoofdrol: Stiertje Herman
En nog een klein avontuurtje. Herman is in de sloot gevallen. Hij stond gevaarlijk dicht op de rand te koekeloeren. Ik dacht onmiddellijk aan de zomerbuurvrouw die vorig jaar lange tijd in de wetering heeft gestaan. Dat was een drama. Ze werd te laat ontdekt en is uiteindelijk bezweken aan de shock. Aangrijpend was hoe haar vriendinnen zich om haar bekommerden. Eens te meer werd me duidelijk hoe hecht een koeienkudde kan zijn.
Maar Hermannetje stond bij een ondiep slootje. Dus als er wat zou gebeuren, ook niet zo erg. Dat allemaal overdenkend draai ik me even om en toen moet het gebeurd zijn. Een seconde later lag ie erin. Op eigen kracht er weer uitgekomen op hoge smalle modderbenen. Niks aan de hand.
Vrijdag 17 april 2009
De Dag van Nog meer Avonturen (3)
Vandaag in de hoofdrol: Twee Dappere Duifjes...
Laatst schreef ik al dat de vaders en moeders van duivenbaby's altijd zo'n bende van hun huishouding maken. Als mensen ze zo zouden 'verzorgen' kwamen de Dierenbescherming en de AID er geheid op af. Wegens verwaarlozing:
Uit het Amstelveens Sufferdje:
'De politie van Amstelveen heeft een inval gedaan in een zwaar bevuilde duivenwoning op Het Beloofde Varkensland.
De duivenbaby's lagen tot hun snaveltjes in hun eigen uitwerpselen.
De ouders kregen een proces verbaal en zijn ontzet uit de ouderlijk macht.'
Maar het hoort zo bij duiven, dus niks aan de hand. Wel kwam Jaro ineens opgewonden binnenrennen: "Camera! Waar is de camera!?" Bleek dat een van de twee duifjes al uitgevlogen was en bij Hermannetje in de varkensmassagesalon zat. Herman keek zijn ogen uit en daar moest een foto van gemaakt worden.
Even later kwam Jaro met het snoezige beestje aanzetten. Vreemd, dacht ik. Dat duifje ziet er ineens heel anders uit. Erg veel tijd had ik er niet voor, want er zou een groep mensen arriveren en ik rende nog heen en weer met schoonmaakdoekjes en bezems. Maar Jaro zei iets opmerkelijks: 'Hij is uit het blauwe bakje gevallen!'
Het blauwe bakje? Het blauwe bakje? O ja! Het blauwe bakje! Het blauwe bakje is een voormalige afwasbak, die we ooit een keer heel hoog in de varkensmassagesalon hebben opgehangen, omdat een heel duivennestje naar beneden gekukeld was met gezin en al. Daar kwamen we gelukkig net op tijd achter... Om ze een solide duivenwoning te bieden heeft Dennis toen op die plek een afwasteiltje tegen de balken geschroefd.
Maar wacht eens even. Dan had Jaro dus geen een telg uit Cafe de Koe in zijn handen! Dit moest een andere baby zijn! En dat was ook zo. Wat bleek? Het blauwe bakje was door zijn voegen gestort van de duivenpoep. Het was zo naar beneden komen zeilen. En dat heeft Hermannetje voor zijn eigen ogen zien gebeuren.
Dennis en Jaro hebben de hoge ladder gepakt, het blauwe bakje leeggekiept, vers stro erin en weer tegen de hoge balken geschroefd. De trillende duivenbaby teruggelegd en klaar was kees.
Inmiddels waren de Bofkontfans gearrviveerd en werd ik volkomen in beslag genomen door al hun vragen en enthousiasme. Nooit meer aan het incident met het duifje gedacht.
Tot we uren later - na het avontuur met Juffrouw Loes - neerploften tussen de varkens in het stro. En wat zien we daar liggen? Een duivenbaby! Het drong onmiddellijk tot me door. Natuurlijk! Dit moest het broertje of zusje zijn van dat andere duifje. Dat had ik kunnen weten. Als Jaro er eentje gevonden had, moest er ook een andere in de buurt zijn, want een duivengezinnetje bestaat altijd uit Vader, Moeder en 2 Jonkies.
Dit jonkie heeft een beschermengel gehad. Het beestje heeft uren door die salon in het stro rondgeschuifeld, want we vonden hem zeker 15 meter van het blauwe bakje vandaan. En daar liep Wildeman, daar liep Aagje, daar lag Madame Duroc, daar liep Knor, Juffrouw Loes (die inmiddels allemaal wel weten hoe lekker een duifje is). En daar liep Sneeuwwitje onze ster rattenvangster... En er was niks gebeurd!
De natuur is hard, maar soms kijkt ze ook expres even de andere kant op.
Dat kan niet anders.
Donderdag 16 april 2009
De Dag van Avonturen bij Familie Bofkont (2)
Vandaag in de hoofdrol: Juffrouw Loes
Afgelopen zondag maakten we met een stel mensen een wandeling door de polder. Juffrouw Loes ging mee. Wie wil er hardlopen met Juffrouw Loes? Dat wilde iedereen wel. Maar Juffrouw Loes had er deze keer helemaal geen zin in. Ze had veel meer belangstelling in het sappige groene gras. Ook goed.
Tot we aan het water kwamen en er aan de overkant een paar mensen fietsten. 'Kijk!' riep een man en wees op Juffrouw Loes. 'Een wild zwijn! Doodschieten!'
Juffrouw Loes keek op en binnen een seconde zette ze de achtervolging in. Ze vloog de sloten over en rende met de fietsers mee. De man maakte opgewonden gebaren en ging steeds harder fietsen. Juffrouw Loes stormde mee met het water tussen hen in.
Wij stonden erbij en keken ernaar. Juffrouw Loes werd kleiner en kleiner. Ineens zagen we het. Het boerenhek over de dam naar het fietspad stond open... Dat betekende dat Juffrouw Loes helemaal naar Amsterdam zou kunnen rennen. Help!
Toen zette Dennis de achtervolging in.
Maar Juffrouw Loes en de fietsers hadden een megavoorsprong.
Er viel ook niks meer te roepen, daarvoor waren ze al veel te ver weg.
Maar wie wel bleef roepen was de fietser en dat was nou precies de reden waarom Juffrouw Loes achter hem aan bleef rennen. We zagen het in de verte gebeuren. Ja hoor, daar vloog ze de dam al over.
Ondertussen probeerde ik het gezelschap tot kalmte te manen. We liepen door het broedgebied van de vogels en ik juist gevraagd had om absolute stilte. Niks zeggen, alleen maar lopen. Dat lukte aanvankelijk goed. Tot Juffrouw Loes de benen nam.
Ik deed dus net of er niks aan de hand was, draaide mijn rug naar het gebeuren, en gebaarde dat we terug gingen naar de boederij. Achterom kijken deed ik expres niet meer en ik hoopte dat iedereen dat voobeeld zou volgen. 'Niks aan de hand. Dat doet Juffrouw Loes zo vaak. Niks bijzonders.'
Ondertussen deed ik 1000 schietgebedjes: Als dat maar goed gaat...
Gelukkig stapte de fietser uiteindelijk toch af.
En toen Juffrouw Loes Dennis zag, stormde ze weer terug het weiland in.
Het hek ging achter haar dicht. Binnen no time scheurde ze mij alweer voorbij.
Wie het eerst bij de boerderij is!
Toen we bijna terug waren, wilde ze toch de polder weer in.
Keten met de andere varkens. Ook goed.
Zoals je wilt Juffrouw Loes.
Even later lagen we allemaal bij de varkens in de salon.
En wie kwam als een van de eersten een massage halen?
Juffrouw Loes!
Ik probeeer wel eens uit te leggen hoe snel varkens zijn. Zo zijn ze hier, zo zijn ze daar. Maar hoe moeten mensen zich dat dan voorstellen? Nou, zo bijvoorbeeld.
Observeer het gedrag van Juffrouw Loes en je weet het.
Woensdag 15 april 2009
De Dag van De Avonturen Van Familie Bofkont (1)
Veel avonturen weer afgelopen week bij de Bofkonten.
Vandaag in de hoofdrol: Rosamunde
De zomerbuurvrouwen hebben gezelschap gekregen van een vent. Afgelopen zaterdag werd ie gebracht. Samen met nog een extra zomerbuurvrouw. De stier en de koe stonden op een onhandige manier aan elkaar geknoopt in de trailer en door al het gedoe om ze los te krijgen, zag Rosamunde haar kans schoon. Floep. Daar stond ze midden tussen de zomerbuurvrouwen.
Er achteraan gaan had geen enkele zin. Die komt vanzelf wel weer terug, dacht ik. Rosa nam de benen en sprintte meteen naar het grote weiland aan de voorkant van de boerderij. Niet alleen omdat het gras daar groener is, maar ook omdat ze toch wel zichtbaar schrok van al die zomerbuurvrouwen om haar heen, die haar met grote argusogen opnamen. Onrust van jewelste.
Slimme zet van haar, want toen de stier zijn entree maakte hadden de dames nog maar alleen oog voor hem. Brutale Griet was van slag en liep de hele dag om haar te roepen.
Gelukkig had ik een voorraad ananas - daar zijn niet alleen de varkens gek op - en kon ik haar troosten met een lekker hapje. Verder heeft ze de hele dag in de voortuin doorgebracht om naar Rosa te kijken.
's Avonds vond Rosa het genoeg. Ze wilde weer naar huis. Maar dat betekende wel terug door de kudde, inclusief stier, op huus an. Ze koos voor de aanval. Temidden van alle zomerbuurvrouwen koos ze er een uit en ging het gevecht met haar aan.
En toen ze daar de smaak van te pakken had, bleef ze nog wat hangen tot groot ongenoegen van de broedende zwaan. Die vond overduidelijk dat het maar eens uit moest zijn met dat gesodemieter van die koeien. Weg! Ik wil rust!
Blij dat Rosamunde hoorns heeft! Ze baande zich al vechtend en stoeiend een weg naar huis. Een van de koeien kreeg het op haar heupen en ging van de weeromstuit de stier te lijf. Arme stier! Hij had er een hele kluif aan. Logisch. De stier is onthoornd! Hij ziet er zo treurig door uit. Uitgerekend de stier uit de kudde heeft als enige geen hoorns. Weg overwicht.
Rosa liep met opgeheven hoofd langs hem heen.
Toch dankte ik god op mijn blote knieen dat ze niet tochtig was...
Morgen meer avonturen met Juffrouw Loes in de hoofdrol.
Dinsdag 14 april 2009
De Dag van De Geur Van Maggi
Maya en Erin hebben gister het huis van Lamme Zus en Zeeuws Meisje onder handen genomen. Aan het eind van de dag was alles schoon en fris en rook het weer heerlijk naar het parfum van Lamme Zus: namelijk naar lavas (maggiplant). Sommige bewoners van Het Beloofde Varkensland ruiken zo lekker van zichzelf. Een kruidige geur, die het dichtst bij maggi komt. Lamme Zus is er 1 van.
En het moest zo zijn: Gisteravond stuitte ik ook op 2 foto's uit het verleden. Ik gaf een externe workshop aan blinde mensen en had een flesje Maggi meegenomen om ze te laten ruiken aan de vacht van Vrouw Vos en Miss Piggy. Mooie herinnering, want het werd een feest van een workshop.
Terug naar Lamme Zus & Zeeuws Meisje. Die 2 zijn helemaal verknocht geraakt aan elkaar. Het gaat zo goed samen. Lamme Zus is zo in haar element en zo goed ter been - ze redt zich tegenwoordig uitstekend met 3 - dat ik grote plannen heb voor de dames. Ik overweeg om hun beschermde woning op te heffen en ze gewoon volledig samen te laten leven met de hele groep Bofkonten.
Jaro staat al te springen om hun aanleunwoning af te breken. Ik ook. Er nog even een nachtje over slapen voor de juiste beslissing, maar de uitkomst zal vermoedelijk wel dezelfde blijven. Lamme Zus & Zeeuws Meisje op weg naar een echt vrij varkensleven!
ontspannen & genieten
tijdens de Familie Bofkont Workshop
vraag info aan op workshops@familiebofkont.nl
Maandag 13 april 2009
De Dag van Het Paaslam
Ook Caesar deed mee met Pasen in chocola. Ik heb hem lang bewaard, maar mijn liefde voor chocola won het uiteindelijk. Lieve Caesar. Hij stond gister zoals altijd om de deur te loeren wie er nu weer allemaal op de workshop af gekomen waren. Ik liet de foto zien toen Caesar met de keizerssnede ter wereld kwam, nu ook al weer ruim 7 jaar geleden. En hoe hij iedere keer zacht mekkerde als hij me hoorde aankomen.
Helaas kon ik dit jaar niet naar de schaapskooi om mij gedurende een paar dagen weer even schaapsherderin te wanen. (Obama had al mijn zorg nodig). Schaapsherderin Martien was er net zo terleurgesteld over als ik. Maar volgend jaar worden er weer lammetjes geboren en kan ik eens kijken over ik nog over lammetjesvroedvrouwtalenten beschik.
Zeven jaar geleden zaten de schaapsherderin en ik 's avonds in de herdershut, achter de pc. "Je moet tochten organiseren, dat mensen met jou en de kudde meekunnen." had ik geroepen. "Daar is vast een markt voor. Gewoon aanbieden. Die markt moet je zelf maken." We spreken over 2002. Geen boer die toen nog via de media een vrouw zocht, publieke belangstelling voor het boerenleven was nog lang niet trendy, maar Martien liet zich meeslepen door mijn enthousiasme en we spijkerden een trektocht in mekaar: 'Op pad met Martien, de schaapsherderin.' Nou, in de loop de jaren heeft ze inmiddels wat van de tochten georganiseerd. Nu is ze overboekt. Hartstikke leuk.
Dit voorjaar zouden we tussen het aflammeren door opnieuw gaan brainstormen, want ik heb weer nieuwe herdersplannen en Martien was reuze benieuwd. Maar het ging zo het ging. Misschien ga ik van de zomer wel een keer met haar en haar schapen een dag mee de hei op. Ik las in de Telegraaf dat een andere schaapsherder handig op de trend is ingehaakt en nu een cursus 'Hoe word ik een schaapsherder' in de aanbieding heeft. De Telegraaf riep zelfs dat je daarna als schaapsherder aan de slag kon. Ontslag? Geen nood! Word schaapsherder!
Martien en ik hebben er hartelijk om gelachen. Er is helemaal geen werk voor schaapsherders, dat is een fabeltje. Er zijn maar een paar kuddes in Nederland en die zijn bezet. Bovendien is het een vak waar je jarenlange ervaring voor moet hebben. Neem alleen al het werken met de honden. En, daar komt bij, het is totaal niet romantisch. Het is keihard werken in weer en wind, dag in dag uit. Maar zo'n cursus is vast leuk als je van schapen houdt en er valt vast ook een boel te leren.
Alleen:
Ik heb met afschuw de begeleidende foto bekeken waarin een cursiste lachend de oorblikken in de lieve oortjes van het pasgeboren lammetje knijpt. Hoe is het in godsnaam mogelijk.
Omdat het zo hoort! Kritiekloos! Dat de herder dat zo doet, moet hij weten, is al erg genoeg. Maar dat de cursisten die zo'n recreatiedagje bezoeken, zonder pardon meedoen aan deze dierenmishandeling, anno 2009?
Er is nog veel dierenbeschermingswerk aan de winkel...
Zondag 12 april 2009
De Dag van Eerste Paasdag
Mooie workshop. Echte eitjes gevonden in het weiland.
Niet verstopt door de paashaas, maar gelegd door een weidevogel, welke weet ik niet.
Chocolade eieren plus kip plus koe gekregen van Maya.
Meteen opgegeten. Heerlijk! 14 dagen geleden al,
en toen heb ik er ook een foto van gemaakt voor vandaag.
Zaterdag 11 april 2009
De Dag van De Paasos, Familie Zwaluw en nog meer...
Vroeger ging de boerenfamilie trots op de foto met de paasos. En ze liepen er een rondje mee door het dorp, voor ie werd geslacht. Mooie rituelen die schrijnend haaks staan op de industriele aanpak van de huidige bio-industrie. Hoe dan ook, het paasosje van Familie Bofkont is nog veel beter af. Zeus blijft gewoon voor altijd, tot zijn leven er op zit.
Het is verbazingwekkend hoe snel Zeus & Stiertje Herman zich een plek binnen de Familie Bofkont hebben veroverd. Gister werd ik geinterviewd over wat muziek met dieren doet, een bruggetje naar de Mattheus Passion. Zeus & Herman liepen de verslaggever overal achterna, ze vonden het reuze interessant.
Toen viel me weer eens extra goed op hoe goed die mannetjes in hun vel zitten en met wat voor gemak ze zich op het erf begeven en al tussen de varkens liggen te herkauwen alsof ze nooit iets anders gedaan hebben.
Je merkt wel dat het echte mensenstiertjes zijn, die veel aandacht gewend zijn. Herman is een doerak, bewegelijk en erg slim. Hij houdt van de vrouwtjes, maakt niet uit van welke soort en luistert heel goed naar zijn naam. Als ik zijn naam roep, geeft hij onmiddellijk antwoord. Zeus is rustig en neemt alles zoals het komt.
De verslaggever was ook bij een boer geweest die klassieke muziek draait voor zijn koeien. Net zoals de varkens hier hun muziekboxen in de salon hebben, draait hij klassieke muziek voor zijn koeien. Leuke boer. Daar zouden er meer van moeten zijn.
Zou hij ook nog boerenzwaluws in zijn stal hebben? Dat is al weer sinds jaren officieel verboden (!) want stel je voor dat er zwaluwpoep in de melk zou komen? Alsof er ooit een zwaluw het in zijn kopje zou halen om zo'n steriele melkstal in te vliegen. Die weten wel veel leukere plekjes te verzinnen om hun liefdesnestje te bouwen. Van de week zijn de Bofkontzwaluws weer teruggekeerd van heel ver weg (Afrika). Ze hebben de weg naar Familie Bofkont weer terguggevonden. Altijd een ontroerend moment. En waar zag ik ze, druk doende met een nieuwe woning? In Cafe de Koe! Zie je wel? De dieren weten zelf wel waar ze wel en niet moeten zijn.
En... de duifjes groeien als kool. Ze komen hun nestje al uit, aangemoedigd door vader en moeder. Daar zitten die 2 lummels te koekeloeren. Een sprekend mama, de ander sprekend papa. Een rooitje en een blauwtje. Een feest! De ouders zijn erg zorgzaam, maar niet erg huishoudelijk ingesteld. Ik heb steeds de neiging om hun bed eens lekker te verschonen. Ze leven op een berg duivenpoep. Maar kennelijk gaat dat zo in duivenland en ik blijf er met m'n fikken van af. Nooit ingrijpen in de dierenwereld, want ze weten 't zelf het beste.
En Madame Duroc heeft een stylist aangenomen. Beertje.
Ze wil er op haar paasbest uitzien, vandaar.
Een vrolijk paasfeest voor iedereen!
Vrijdag 10 april 2009
De Dag van Het Vrolijke Lentevarken
Donderdag 9 april 2009
De Dag van Neel & De Vreemde Eend
Dacht ik vanochtend, waar zou die mooie foto van Arie Bombarie met Neel toch zijn? Die moet toch eens op de weblog. Krijg ik op datzelfde moment een mail van Neel (vaste verkering met Arie Bombarie en dikke varkensvriendin). Ze zag vanochtend een vreemde eend op Bofkont TV.
Wat betreft dat verschijnsel ik-denk-aan-iemand-en-tegelijkertijd-komt-diegene-'opdagen' is niks nieuws. Ik pik nu eenmaal snel dingen op. Wel nieuws is inderdaad die vreemde eend in de bijt. Er loopt hier al langere tijd een eendenechtpaar rond. Maar wat heeft die eend in de Bofkont TV Studio te zoeken? Wil die zo graag met zijn kop op TV?
Niet verstandig. En zeker niet als er straks kleintjes zijn. Veel Bofkonten kennen inmiddels de geneugten van een lekker stukje vlees. Laatst had Knor een feestmaal onder het oog van veel workshoppers, die van de weeromstuit in lachen uitbarstten. Bekend verschijnsel bij menselijke zoogdieren: Iets raars of engs en er wordt gelachen. Ongemak. Knor had een duifje te pakken.
En vanochtend was het weer raak. Juffrouw Loes. Maar die kennen we inmiddels al als een gelegenheidsdievegge. De overval moet tijdens het ontbijt plaatsgevonden hebben. Een hoopje veren en ja hoor, verderop zat Juffrouw Loes lekker te smikkelen.
De tijd is allang voorbij dat ik elke aangevlogen postduif in een schuurtje lokte. Want eenmaal daar, wat moet die arme duif daar dan doen? De rest van zijn/haar leven in de gevangenis doorbrengen? Het schuurtje was dan wel zeer ruim van afmetingen - een soort volkstuinvilla - met een afgeschermde uitvliegmogelijkheid naar buiten, toch vond ik het maar niks. Als ik duif zou zijn, zou ik voor zo'n leven bedanken.
Nu vliegen de vermoeide en verdwaalde postduiven aan en schuiven iedere ochtend aan tafel bij Familie Bofkont. Ze nemen een bad in de drinkbakken, leren hun jongen vliegen op het erf, nemen een zonnebad op het dak en slapen in de bruidssluier die zich een weg heeft gebaand in de Varkensmassagesalon. Een moordleven. En soms gaat het mis. Of eigenlijk niet mis. Zo is het allemaal bedoeld. Ik kan hoog of laag springen, maar het gebeurt en ik heb er niks over te zeggen. Loslaten en accepteren. Het lukt me steeds beter.
Woensdag 8 april 2009
De Dag van Doctor Dirk
Net weer terug uit Utrecht van paranimf zijn. Een hele eer.
Promotie van Dirk Jan Verdonk - cultuurhistoricus:
Het dierloze gerecht - een vegetarische geschiedenis van Nederland.
ISBN: 9789085067115
Zijn proefschrift werd meteen ook een indrukwekkend boek. Allemaal kopen!
Heel bijzondere ochtend gehad.
Georgina Verbaan zou de andere paranimf zijn, was op het laatste moment verhinderd, Jort als goede plaatsvervanger had tv afspraken en toen werd dus 't Claudia Linssen, directeur van Bont voor Dieren. Het was erg gezellig als paranimfen onder mekaar.
Dirk Jan is met vlag en wimpel gepromoveerd, hij is zo in het zonnetje gezet door zijn opponenten dat ie na afloop bijna met lekker bruin verbrande wangen receptie hield.
Vrijdagavond is er nog groot feest met dansen in Studio Desmet. Wordt Vervolgd.
Dinsdag 7 april 2009
De Dag van Mylene & Beesten...
Mylene de la Haye - die hier vorig najaar was voor Panorama - vroeg hoe groot Pietje nu is en dat ze de de Bofkonten mist en heel snel weer wil komen. Verder vernam ik dat ze tegenwoordig in een R & B band zingt en daar ook mee door het land toert. Foto's erbij. Kijk. Dat kan dus ook als je 50 bent. Hartstikke goed. Ze is ook te boeken via www.mylenedelahaye.nl.
Mylene: 'Als je een keer een feest hebt of een goede boeker/manager weet die het leuk vindt om ons bandje in zijn bestand te hebben, stuur maar lekker door.'
Pietje wordt een knaap. In niks is het kleine biggetje meer te herkennen. Op de foto staat ie te zonnen. Oogjes dicht en genieten maar. Zelfde witte wimpers als BabyBig. Dat doen de Bofkonten dus. Zoals wij op een terras gaan zitten, gezicht opgeheven naar de zon, zo staan zij doodstil te zonnebaden. Gaat een intense rust vanuit. Kom je snel weer terug zon?
Maandag 6 april 2009
De Dag van De Zomerbuurvrouwen zijn er weer!
TIP VAN DE DAG
Niet alles geloven wat er in de krant staat.
Deze en soortgelijke foto's van biggen met twee neuzen en drie ogen circuleren al jaren op internet. En steeds komt er weer een artikeltje bij alsof het nieuws is.
Ik heb ernstige twijfels.
Niet in de laatste plaats omdat er nooit bewegend beeld van is.
Anders zou het wel all over YouTube zijn...
Wat te denken van Photoshop?
Wie is er ook niet in de zogenaamde bonsaikatjes getuind?
Ik wel. Tot bleek dat het een hoax was...
TIP VAN DE DAG
Vanavond om 18:15 uur op Radio 1 naar Dirk-Jan Verdonk luisteren op Omroep LLiNK over zijn boek Het dierloze gerecht.
Zondag 5 april 2009
De Dag van Het Jonge Leven
Gisteravond was Familie Bofkont even te zien op het NOS Journaal.Onmiddellijk meldt zich een kunstenaar die naar eigen zeggen biologeerd had zitten te kijken naar zulke ontspannen beesten.
Relaxte varkens, koeien en kalfjes zijn voor mij natuurlijk inmiddels gesneden koek na al zoveel jaar met ze te leven. Maar wie mij onlangs nog enorm verraste, is Familie Duif.
Sinds een dag of 10 zijn er kleine duifjes. Niet verstopt, maar open en bloot geboren in Cafe de Koe, waar het toch regelmatig vol met mensen is. Dat heeft Familie Duif er niet van weerhouden om uitgerekend daar op een plank -voor iedereen zichtbaar- hun nestje te maken. Onder handbereik! Sterker nog, waarschijnlijk zijn ze daar juist gaan wonen vanwege de gezelligheid.
Nu zitten er 2 snoezige mormeltjes op dat nestje te koekeloeren. Ze zijn mooi van lelijkheid. Een pasgeboren duifje is zoiets wonderlijks. De kopjes zijn zo vreemd omdat ze nog geen pony van veertjes heben op het voorhoofd, zodat het schedeltje dat overgaat in de snavel, nog helemaal naakt is. Dat geeft ze het uiterlijk van een dodo, waar ze volgens Jaro ook van afstammen. Verder zijn ze relatief heel groot (hoe zo'n flink beestje uit zo'n klein eitje kan komen is me een raadsel), hebben doorzichtige lijfjes en maken een aandoenlijk onbeholpen indruk.
De ouders zijn erg zorgzaam en durven het ook al aan om ze regelmatig alleen te laten. Dan zitten die 2 daar, totaal onbeschermd, er kan van alles gebeuren waar ik maar liever niet aan denk, maar Familie Duif heeft kennelijk een groot vertrouwen in het leven op Het Beloofde Varkensland. En daar ben ik heel blij mee.
Laatst zag ik op tv zo'n duivenhouder. Wat een getuttel en gedoe. Die duiven werden voortdurend gepakt en verplaatst. Hokje in, hokje uit. Waarom is me een raadsel. Het leek wel een spelletje. En die hokjes waren nauwelijks groter dan de duif zelf. Een soort duivenflat. Ga dan met lego spelen, dacht ik. Dan kun je naar hartelust dingen vastpakken, opstapelen, afbreken, opnieuw opbouwen. Waarschijnlijk waren het postduiven.
De hele Familie Duif, die hier woont bestaat uit aangevlogen postduiven. Ze kwamen fourageren, uitrusten en zijn nooit meer weggegaan. 'Bekijk het maar' moeten ze gedacht hebben. Wij blijven lekker hier. Boeven schijnen postduiven ook in te zetten om mobiele telefoons en drugs naar de gevangenis te laten vliegen, las ik van de week in de krant. Als ik duif was, zou ik daar lekker zelf een handeltje mee opzetten. Zit een leuk verhaal in.
Geen tijd !
Uit de krant:
In de Braziliaanse stad Marilia hebben postduiven mobieltjes een gevangenis ingesmokkeld.
Het duurde een hele tijd voordat de gevangenbewaarders er achter kwamen.
De cipiers van de gevangenis vonden het een raadsel: waar kwamen toch al die mobiele telefoons en die drugs vandaan die ze bij de gevangenen vonden?
Een oplettende bewaker viel het echter op dat de duiven rond de gevangenis moeizaam vlogen.
Nader onderzoek leerde dat de duiven kleine rugzakjes hadden met drugs of mobieltjes.
De duiven werden in de gevangenis zelf getraind; bezoekers namen ze mee naar buiten om de rugzakjes te vullen.
Daarna vlogen de duiven met de telefoons en drugs weer naar binnen.
Vrijdag 3 april 2009
De Dag van de Beauty Boy
Wie toch dat beeldschone varkentje is van gister, wordt er alsmaar gevraagd.Dat is Beertje! Op speciaal verzoek dus nog een keer:
Beauty Beertje!
Donderdag 2 april 2009
De Dag van Nog Meer Paradijs...
Kalfjes de fles geven, biggen aaien, koeien borstelen, varkens masseren en nog veel meer...
Kom naar de Familie Bofkont Workshop
op ZONDAG 12 april van 14.00 - 18.00 uur.
programma aanvragen & reserveren via workshops@familiebofkont.nl
Woensdag 1 april 2009
De Dag van Het Paradijs
naar vorige maand (maart 2009)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |