Adopteer een Knuffelvarken...
nu ook als cadeaubon
Individuele Brainstormwandeling in de polder met coach Dafne Westerhof ter inspiratie voor wie iets anders wil met werk of leven. info
Familie Bofkont Workshop info
Workshop - Vrijgezellenfeestje - Teambuilding - Bedrijfsuitje - Familiebijeenkomst - Feestvarken foto's
Donderdag 31 juli 2008
De Dag van De Staart van Brutus
Er is iets ergs gebeurd. Brutus zijn staart is gebroken en het komt niet meer goed. Afgelopen zaterdagavond (Zwoele Zomeravond) zag ik bloed aan zijn staart. Toen Dennis het nader wilde bekijken en de staart even aanraakte, gaf Brutus een brul en liep gauw weg.
De dagen erna was er niks bijzonders aan te zien, behalve dan dat die staart en Brutus zelf voortdurend onder de zwarte modder zaten vanwege het warme weer. Vanochtend was zijn staart ineens heel erg dik. Peter gebeld. Antibiotica kuur, pijnstillers en binnen houden. 'Het zal wel een infectie zijn door het slootwater. Voorzichtig schoonmaken maar en al het vuil er af wassen'.
Nou en toen we dat deden, kwam de aap uit de mouw. De staart van Brutus is gebroken en al aan het afsterven. Waarschijnlijk gebeten en goed ook, door laat ik een gok doen: Babybig. Aagje is ook mogelijk. Beiden berig vorige week en twee zeer felle tantes. Arme Brutus. Dat moet een reuzeknauw geweest zijn.
Uitgerekend de staart van Brutus. Zijn en mijn grote trots. Een zeldzame staart met een dubbele krul er in. Nooit eerder gezien. Het maakte hem zo karakteristiek, hij werd er zo vrolijk en bijzonder door. Los van het schoonheids-aspect, nu moet hij zijn staart missen. Dat zal hem niet meevallen, want hij is al ruim 4 jaar aan dat communicatiemiddel-bij-uitstek-voor-varkens gewend en zal het als een heuse amputatie ervaren.
Dat kon er ook nog wel even bij. Voorlopig moet hij binnen blijven, dan kan ik in de gaten houden hoe het gaat. Het beste is als zijn staart afsterft en er vanzelf afvalt. Of dat lukt en hoe lang dat duurt is allemaal nog onzeker. Maar zo'n kolos helemaal narcotiseren en platleggen is een risico. En omdat het afsterven al spontaan begonnen is, wacht ik dat liever eerst af.
Onuitstaanbaar dat dit is gebeurd. Miljoenen biggen worden van hun staartje ontdaan omdat dat een standaard bio-industrie procedure is. Al meer dan erg genoeg. Maar Brutus mocht zijn staartje houden. Die staart groeide uit tot een bezienswaardigheid. En nu zal die er alsnog af moeten. Wat is dat spijtig. Peter heeft de foto's gezien. Eerder ingrijpen had niks opgeleverd. Het is gebeurd en daar helpt geen moedertje lief meer aan...
Ik heb enorme zin om even heel hard, keihard te vloeken.
En dan nu het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
VANDAAG IN DE METRO!
Varkens brengen geluk (en verslaving...)
Wie een keer naast een varken in het stro gelegen heeft, is verkocht. Het werkt verslavend. Altijd al een knuffelvarken willen adopteren? DOE HET NIET! Je zit er voor de rest van zijn/haar leven aan vast. Dat verleidelijke varken gaat in je kop zitten. Het is net als verliefdheid. Je moet er steeds aan denken. Je zet zijn/haar foto op je bureaublad. Iedere ochtend zet je je PC aan, in de hoop iets over je geliefde varken te lezen (scroll naar beneden voor de drukbezochte dagelijkse weblog/dierensoap). Je kunt niet stoppen met kijken door de webcam. Wie weet zie je hem/haar wel even voorbij lopen? Die bezielde varkensogen, die intelligente lichaamstaal. Hoe kun je die ooit vergeten? Het antwoord is: NIET.
Dus als de liefde voor varkens zo diep zit, dan zit er niks anders meer op:
Adopteer er dan maar eentje.
Op Het Beloofde Varkensland - lustoord voor boerderijdieren en dierenvrienden - kun je een Knuffelvarken adopteren. Hoe dat in z'n werk gaat, kun je HIER lezen.
Voer voor verliefden en verslaafden...
Woensdag 30 juli 2008
De Dag van Het Avontuur van Juffrouw Loes bij De Wilde Koeien...
Heel avontuur gister tussen de wilde koeien in de Bovenkerkerpolder. We - Jaro, Dennis en moi - waren een stukje gaan wandelen met Juffrouw Loes. Ik wilde even naar de overkant waar tot voor een jaar nog een boerderij stond.
Op de plek van de voormalig fundamenten zijn nu grote plassen water met allerlei wilde planten. Prachtig. Dat vond Juffrouw Loes ook. Ze plonste er zo in en verdween voortdurend in het manshoge gras op zoek naar alles wat zo heerlijk rook. We vonden ook een dode duif, waarschijnlijk geschoten, want in de verte hoorden we af en toe een schot vanuit de maisvelden.
Juffrouw Loes vond alles even spannend. Dan maar even naar het Libelle Bos doorlopen, waar ze als frisling van enkele weken ook al eens geweest was (Juffrouw Loes is nu bijna 7 maanden). We liepen zo op de weg en als er een auto aankwam verdwenen we de berm in en struinden zo door. In die berm vond JL afgekloven appels, wat botjes, en verder nog van alles wat een zwijnenleven de moeite waard maakt.
Ineens waren we een heel eind van huis. Waarom dan niet helemaal tot de Amstel doorlopen en dwars door de polder terug naar de boerderij? We deden het. Toen we de polder bereikt hadden, mocht JL weer helemaal vrijlopen. Het is verbazingwekkend hoe goed ze aan een lijntje loopt. Af en toe zette ze het op een rennen en moest ik wel mee. Sterk! Ze sleurde me mee, of ik nou wou of niet.
We werden onmiddellijk gespot door de kudde Blondes d'Aquitaines die een eind verderop graasden met hun kalfjes. Ze draaiden in een ruk gelijktijdig hun koppen om, zagen JL en daar kwamen ze aan! Ze denderden op ons af.
JL bleef doodstil staan. Gevaar! Alle haartjes overeind, het kopje op de alertste stand. In de startblokken. Klaar om te vluchten.
Ineens hoor ik Peter Klaver weer zeggen: 'Bij koeien moet je altijd een stok bij je hebben. Voor de zekerheid. Je weet nooit wat ze gaan doen.' En daar stonden we. Oog in oog met een grote aangesloten kudde half wilde koeien met enorm indrukwekkend hoorns. (Gelukkig stond de stier een perceel verderop). Maar ik herinnerde me ook dat ik eens hoorde dat een kudde koeien een gans hadden ingesloten en die hadden gedood...
De koeien waren zo schuw dat toen we ksst ksst ksst riepen, ze rechtsomkeert maakten en er weer vandaar scheurden. We haalden opgelucht adem. Niet voor lang, want halverwege bedachten ze zich en kwamen met volle vaart terug. Deze keer kwamen ze al een stuk dichter bij ons met piepende remmen tot stilstand.
Dat gebeurde een keer of wat. Aanstormen, wegstormen, omdraaien en weer aanstormen. Opeens zette Juffrouw Loes het op een rennen. Als een pijl uit de boog vloog ze er van door. Binnen de kortste keren was ze omsingeld door de heen en weer springende runderen. Ze zigzagde er als een schicht tussendoor.
Bam! Daar kreeg ze nog net een klap mee van een hoef. Niet bewust maar wel een echte botsing. Het ging allemaal razendsnel. Even later stond ze weer beduusd achter me. Daar kwam de kudde al weer aan. De opwinding bij de koeien begon nu echt vormen aan te nemen. Een paar hele brutale trokken zoch nergens meer wat van aan en kwamen nu wel heel erg dichtbij...
Op de boerenschool had ik geleerd zo rustig mogelijk te blijven. Armen spreiden en rustig oplopen. Af en toe ksst ksst roepen. Geen wilde bewegingen. We maakten een rij door met ons 3-en aaneengesloten te blijven lopen. Juffrouw Loes liep achter ons aan en bleef dicht in de buurt. De koeien sprongen om ons heen.
Zo hebben we het erf van Het Beloofde Varkensland weer bereikt. Wat een opluchting om weer op eigen land te staan. Daar stonden Rosa & Griet. Wat waren die ineens klein en wat zagen ze er onschuldig uit. Juffrouw Loes weer veilig bij Swientie en Knor & Knorrie. Ze kreeg eten en viel in een diepe slaap. Achteraf denk ik: 'Had ik haar niet beter aangelijnd moeten houden?' Ik weet het niet. Misschien dat de Jager het weet. Hoe dan ook, ik ga niet meer met JL bij die kudde lopen. Dat lijkt me nog het allerbeste. En als ik zelf nog eens ga, neem ik een stok mee...
En dan nu het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Dinsdag 29 juli 2008
De Dag van Erg Eenvoudig In Het Onderhoud?
Wij willen graag de tuin op gaan knappen en hebben dan helaas geen plek meer voor deze dieren. Ze zijn erg eenvoudig in het onderhoud. Je krijgt er eventueel ook een handleiding bij, zodat je wat meer weer over de gewoonte van de mini varkens en wat ze allemaal mogen eten. Als je een beetje tijd in de dieren steekt kan je ze heel wat leren. De ene die heet Kiezel en is ongeveer 1,5 jaar oud. De andere die heet Loco en is ongeveer 1 jaar oud. We zouden het leuk vinden als ze samen naar het zelfde adres gaan, omdat ze het goed met elkaar kunnen vinden.
'Ze zijn erg eenvoudig in het onderhoud'.
Hoe verzin je het?
Alsof je het over een nieuwe maaimachine hebt.
Tuin opknappen betekent dus kennelijk ook je 2 zwijntjes opruimen.
Wel toevallig dat de beestje inmiddels ongeveer 1,5 jaar oud zijn.
Ja, dan is het echte schattige er wel van af.
Flikker maar weg. Opruimen maar!
Gister weer eens even op Marktplaats gekeken en kwam bovenstaande domme advertentie tegen onder vele andere. De een nog dommer dan de ander. 'Ons varkentje is inmiddels 1 jaar oud, dus volgroeid.' Nee dombo! Een varken - ook de kleinere soorten, zoals hangbuikzwijntjes (dus de zogenaamde 'mini' varkens), zijn pas echt helemaal volgroeid tegen hun 5e levensjaar. En dan zijn ze vele malen groter dan jij de mensen nu wilt aansmeren.
Ik word er zo kwaad om, omdat ik weer de ene mail na de andere krijg of 'hun lieve varkentje, dat toch echt het allerbeste van de wereld verdient - alleen kunnen wij hem dat niet geven wegens tijdgebrek - door mij gratis afgehaald mag worden. Goh, wat een eer! Mag ik die zomaar gratis afhalen? Nou ik val op mijn knieen van dankbaarheid. Vaak komt er dan meteen een mailtje achteraan, dat als ik dat niet doe, het varkentje dan helaas naar de slacht zal moeten...
Morele chantage noem ik dat.
Er is veel varkensleed in de vleesindustrie. Dat is zo langzamerhand wel bekend. Maar er is ook veel verborgen varkensleed in het particuliere circuit. Veel te veel. Vaak denk ik dat de varkens uit de bio-industrie er gelukkig na 6 maanden vanaf zijn. Maar de hangbuikzwijntjes die op Marktplaats terecht komen omdat de tuin opgeknapt moet worden, die zijn ook slecht af, misschien nog wel slechter. Zo, nou hou ik er over op, want ik kan dat probleem toch niet oplossen.
Vrouw Vos gaat een mooi bejaardenhuisje krijgen.
Gister is er een stevig begin gemaakt met de sloop van alles wat weg moet voordat er met iets nieuws begonnen kan worden. Het geeft weer een giga-puinhoop, maar dan krijg je ook wat...
En dan nu het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zaterdag 16 augustus van 18.30 uur - 22.00 uur
Het zomerweer valt tegen.
'Daarom niet getreurd, het hemd hoog opgebeurd en vrolijk rondgesprongen'.
zou mijn oma gezegd hebben.
Op Het Beloofde Varkensland maakt het niks uit.
Waar de biggetjes en de varkens zijn, is het altijd feest.
Als je lekker warm tussen de varkens in de Varkensknuffelsalon ligt,
en naar de woeste luchten van de polder kijkt, wat kan je dan nog gebeuren?
Dan voel je je de Koning te Rijk!
Welkom op de Zwoele Zomeravonden op Het Beloofde Varkensland...
Info & aanmelden op mail@familiebofkont.nl
Maandag 28 juli 2008
De Dag van Spook Heeft Haar Erf Terug...
Na een nacht met donderend onweer kan ik constateren dat Spook haar plek op Het Beloofde Varkensland heroverd heeft. Ze was niet eens thuis met dat weer! Na onderzoek bleek dat ze in het Zomerhuis zat, de voormalige woning van Tantetje.
Het had er gister ook al alle schijn van. Ineens stond ze buiten. Ineens lag ze in de zon. Ineens zat ze in een boom. Ineens verjoeg ze Sneeuwwitje uit haar territorium... De kaarten zijn opnieuw geschud en Spook is weer de Koningin van het erf. Het Zomerhuis is haar nieuwe Paleis en ik hoop dat ze nog een hele lange regeringsperiode voor de boeg heeft.
En zo gaan we weer een nieuwe week in. Er is werk aan de winkel. De orthopeed liet een voorzichtige prognose op Vrouw Vos los: Met de pijnstillende injecties nog 1 of 2 jaar... Misschien iets langer, misschien ook niet.
Er is dus haast geboden om haar zo snel mogelijk in een echt Varkensrusthuis te krijgen. Een mooi eigen plekje met een riante uitloop. Als het mogelijk is dan hoop ik dat Aagje de nachten bij haar wil doorbrengen. Die is te dik geworden, en sinds een paar weken loopt die ook niet meer zoals ze vroeger deed. Om te beginnen moet ze dus gaan afslanken, dat kan dan mooi in het Varkensrusthuis. 's Ochtends een gecontroleerd ontbijtje en daarna kan ze de hort weer op. En Vrouw Vos heeft weer gezelschap van haar compaan van het eerste uur.
Straks komt Jaro - weer terug van vakantie - en dan gaan we aan de slag. Eerst moet het oude schapenkot gesloopt worden. En terwijl er aan een Varkensrusthuis gebouwd gaat worden, worden er plannen gemaakt voor een professionele Varkenskliniek en zo gaan we stukje bij beetje verder.
Nu nog een terugblik op wat beelden van de Zwoele Zomeravond.
Voor alle foto's en vergrotingen klik hier.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zondag 27 juli 2008
De Dag van Zwoeler Was Niet Mogelijk...
De eerste Zwoele Zomeravond is een groot succes geworden. Zwoeler dan dat kon het niet worden. Tussen 2 donderbuien door hebben we de polderwandeling kunnen maken. Daarvoor keken we sprakeloos naar de geboorte van Mokkeltje & Prins Harrie op video. Wat was dat toch bijzonder, die barende Moeke, die zo kalm en rustig 8 prachtige biggetjes ter wereld bracht op Het Beloofde Varkensland. Na de wandeling en hardloopwedstrijdjes met Juffrouw Loes, die voortdurend aan de winnende hand was, zijn we in de salon gaan liggen bij de varkens. We waren nog niet binnen of het werd aardedonker. Het begon te donderen, te bliksemen en te stromen van de warme regen. Tropisch!
Leuk gezelschap van opgeruimde mensen. De eersten wilden om 22.00 opstappen. Afscheid genomen, iedereen gedag gezegd. Dag! Het was geweldig! Maar het ging niet. Ze 'struikelden' weer over de ieniemienies. Ze kwamen gewoon niet weg. Maar weer een flesje witte Wild Pig Wijn opengetrokken. En zo kwam het dat de laatsten rond middernacht Het Beloofde Varkensland verlieten. Voor herhaling vatbaar dus. De volgende Zwoele Zomeravond is op zaterdag 16 augustus.
PS
Een van deelnemers van gisteravond - Marina, trouwe fan van Familie Bofkont - blijkt gister nog een toestand gehad te hebben met haar hondje. Dat beestje is het zo langzamerhand zat, dat gedoe met die Familie Bofkont. Als een jaloerse minnaar is hij in de auto gesprongen en heeft een wilde achtervolging ingezet, toen bleek dat Marina weer eens naar Het Beloofde Varkensland was vertrokken... Maar door het slechte weer was hij z'n orientatie kennelijk kwijt, want het is hem niet gelukt om Marina op heterdaad te betrappen met Brutus. Toen Marina heel laat thuis kwam, trof ze hem met haar varkensknuffel aan, in haar bed. Het moet niet veel gekker worden...
Dag Dafne,
Wat heb ik het weer heerlijk gehad gister!
Zit nu nog in m'n pyama lekker na te soezen.
Zo'n warm onthaal altijd, en die kleine ienieminies! O zo klein, maar met alles erop en eraan, perfect gewoon. Leuk dat ik een flesje mocht geven, zie nog het melk over broertjes kinnetje druipen.. Geweldig! Ik kijk uit naar de foto's,
groetjes van Marina
En dan nu weer over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zaterdag 26 juli 2008
De Dag van de Eerste Zwoele Zomeravond bij Familie Bofkont
Groot succes gister bij de orthopeden in het ziekenhuis.
Later meer daarover.
Vanmiddag een verjaardagsfeestje en vanvond de eerste Zwoele Zomeravond.
Het weer doet volop mee. Betere timing was niet mogelijk geweest.
Het wordt vast heel leuk.
Morgen een fotoreportage daarover.
Maar nu eerst over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Vrijdag 25 juli 2008
De Dag van Nogmaals Lamme Zus,
Lamme Zus lag gister zomaar lekker ineens in 't zonnetje.
Heeft ze zich toch helemaal naar buiten weten te hinken.
Goed van haar!
Later in de middag de Ziekenhuisafspraak dus. Ze moest eens weten hoeveel knappe koppen zich daar over haar lamme been gaan buigen. Een grote eer. Sprak Peter net nog even en die was al allemaal geleerde boeken aan het inpakken om mee te nemen. 2 weten meer dan 1 en een chirurgisch orthopeed voor mensen en een kundige varkensarts moeten samen toch een heel eind komen, denk ik zo.
Iets anders:
Zo lang ik me heugen kan, heb ik een onzichtbare antenne op mijn hoofd, die van alles en nog wat oppikt om mij in te seinen. Vooral dingen die te maken hebben met de tijdgeest. Niet verwonderlijk want die antenne is nu eenmaal het gereedschap van de pionier. Vaak levert dat op termijn leuke verrassingen op. Meestal zit er zo'n 10 - 20 jaar tussen. Gister ook weer.
Toen ik begin jaren 90 nog in de P.C.Hoofstraat woonde en droomde over een boerderij, stond ik vaak uit het raam naar het dak van een aangrenzende giga-garage te kijken. Die garage hoort bij een hotel op de Stadhouderskade. 'Stel je voor als ik een verbinding naar dat dak maak? Uit mijn raam stap en er zo op kan lopen? Wat zou er gebeuren als ik nu eens op dat dak een stadsboerderijtje begin?'
Enfin, een van mijn wilde plannen dus. Het liep anders, en uiteindelijk was dat stadsboerderijtje ook helemaal niet nodig meer. Maar wat zie ik gister in de krant staan? Juist:
Boerderij op vijfde verdieping
ANTWERPEN - Midden in Antwerpen hebben bewoners een kleine boerderij ingericht, met drie schapen en enkele kippen en eenden. Bijzonder is dat de dieren leven op de vijfde verdieping van een voormalig bedrijfspand van IJzernatie. Dit meldt de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws donderdag.
De 'dakboerderij' van 300 vierkante meter is compleet met stalletjes, duiventil, kruidentuin en druivenranken. "Vijftien jaar geleden zijn we eraan begonnen en volgens mensen die het kunnen weten is dit een uniek plekje in de wereld", zegt 'boerin' Kristina op zestien meter hoogte.
Het groene dak trekt inmiddels de aandacht van heel wat journalisten van woonbladen en ook van anderen. "Onze drie kinderen zijn lid van de scouts. Al hun vergaderingen vinden hier plaats. Soms overnachten ze hier zelfs onder de blote hemel."
Is dat niet leuk? Een heel goed voorbeeld dat (in principe) niks onmogelijk is. Een bezoekje waard lijkt me. Ik moest die stadsboerin maar eens gaan bellen.
Donderdag 24 juli 2008
De Dag van Moeke & Mokkeltje & Natuurlijk Vrouw Vos & Lamme Zus...
Vrouw Vos hield zich weer kranig gisteravond tijdens haar injecties. De orthopeden waren verheugd over haar toestand. Paul en Peter hebben al uitgebreid van alles doorgesproken via de telefoon en morgen gaan we naar het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis om het draaiboek samen te stellen voor de operatie van Lamme Zus.
Heel spannned!
De steriele partytenten in de melkerij zijn met enthousiasme goedgekeurd door de orthopeden, dus we doen het hier. Ze nemen ook hun beste OK assistent mee. Dennis en ik krijgen ook officiele OK kleren, inclusief mutsjes, dus het gaat helemaal echt worden.
Ze zijn lang gebleven, het was heel gezellig. Ook heb ik ze het castratiefilmpje van het RTVNH Journaal nog laten zien met Gieltje in de hoofdrol. Dat is al weer 3 jaar geleden. Van het ene avontuur tot de volgende gebeurtenis hier. Wat betreft media tijdens Lamme Zus. Er zijn al wat aanvragen, maar we hebben besloten om tijdens de operatie niemand toe te laten. Mogelijk vlak ervoor en er na is natuurlijk ook goed, maar tijdens het opereren mag de concentratie door niks en niemand verstoord worden.
Nu even over Mokkeltje & Moeke. Mokkeltje is een waanzinnig leuk zwijntje geworden. Gisterochtend iets heel leuks. Ze laat zich verzorgen door een haan. Na het Familie Bofkont Ontbijt zag ik haar ineens doodstil staan met al haar haartjes overeind. Ze werd geflankeerd door 2 haantjes, die haar huid en haartjes aan het verzorgen waren. Heel zorgvuldig pikten ze er van alles uit. Ik vermoed verdwaalde graantjes, huidschilfertjes, zoutkristalletjes etc.
Ze genoot er met volle teugen van, een diva in een schoonheidssalon, gerund door een paar toegewijde nichten. Met Arie Bombarie als manager, dat wel, want die hield nadrukkelijk alles in de gaten. Mokkeltje was helemaal in trance en ja hoor op een gegeven moment viel ze dan ook om. Het zag er allemaal zo geroutineerd uit, dat ik vermoed dat ze een trouwe klant is in die salon. In de gaten blijven houden dus, want heel leuk om daar eens een fimpje van te maken.
Maar nu Moeke! Gearriveerd op Het Beloofde Varkensland op 17 november 2006. En gister - 23 juli 2008 - heb ik haar voor het eerst echt kunnen aanraken. En ik was er helemaal niet op uit. Moeke is een heel gevoelige natuur en door haar dumpavontuur altijd op een afstand gebleven. Niks erg. Geen enkel dier dat hier woont heeft een 'aanraakverplichting'. Ze mogen hier zijn en hoeven verder niks. Dus Moeke en ik groetten elkaar altijd wel in het voorbijgaan, maar verder dan dat ging het nooit. Af en toe stopte ik haar wat lekkers toe, omdat ik haar zo'n verschrikkelijk lief beest vind, maar daar bleef het bij.
Maar nu komt het! Tijdens het erfwerk gister kwam ik haar tegen en ze groette me zoals altijd met een paar vriendelijke knorretjes. Ze liep samen met Mokkeltje - haar lievelingsdochter - en ze kwamen allebei even bij me staan. We hadden een kort gesprekje en ik ging weer door met het werk. Even later werd ik aangesproken, ik dacht door Dappere Dodo. Dan stop ik altijd even, want Dappere Dodo wil tegen m'n benen aan staan. Die gewoonte heeft hij al van jongs af aan, dus dat moet.
Maar het was DD niet! Het was Moeke! Ze was achter me aan gelopen en had me staande gehouden. Op m'n hurken heb ik haar voorzichtig achter de oortjes gekriebeld. Ze liet het toe en genoot ervan. Heel voorzichtig heb ik eerst haar rug en daarna haar buik aangeraakt. Even later liet ze zich op haar zij vallen. Ik was perplex. Nooit meer op gerekend, ik was er helemaal niet mee bezig, en nu ineens dit. Een cadeautje. Misschien was het eenmalig, misschien ook niet. Ik zie het wel. Het is in ieder geval Moeke die het bepaalt.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Woensdag 23 juli 2008
De Dag van Sneeuwwitje en Tantetje
Nu Tantetje het erg naar zin heeft bij Claudia en Dirk-Jan in Haarlem, wonen er hier nog maar 5 katjes. Dat is wel eens anders geweest. Ooit waren het er 15! Maar de tijd verstrijkt en ook katjes hebben niet het eeuwige leven. Heks geniet enorm van haar nieuwe vrijheid, nu Tantetje niet meer loopt rond te spoken. Ze gaat naar buiten, is op haar manier ondernemend en het opmerkelijkste is nog wel dat ze niet meer zo panisch is voor vreemden. Integendeel. Ze laat zich zelfs voorzichtig aanhalen.
Spook kijkt voorlopig nog steeds de kat uit de boom. Ze gelooft er volgens mij nog niks van. Toch heeft ze donders goed in de gaten dat er wat veranderd is. Gister is ze zelfs het zomerhuis gaan inspecteren. Het laatste halfjaar woonde Tantetje daar samen met Sneeuwwitje. Maar al zijn het gescheiden huizen, katten weten altijd heel goed hoe laat het is, dus een groot erf is geen garantie voor vrede.
Nu is Sneeuwwitje dus alleen. Hoewel alleen. Het is een solitair levend poesje, altijd al geweest, maar geheel naar eigen wens. Ze gaat geheel haar eigen gang, leeft heel rustig en sober, klaag nooit en is toch erg aanhankelijk, maar op een geheel autonome manier. Bijzonder.
Als ze niet buiten op jacht is naar een rat of muis, ligt ze graag in de melkerij in het stro. Altijd op de loer naar een ratje, die daar - toen Knor & Knorrie daar nog sliepen - toch regelmatig kwamen buurten. Er lag altijd wel ergens nog een graantje.
Maar nu ben ik bezig al het stro te verwijderen. De melkerij gaat namelijk de operatiezaal voor Lamme Zus worden. Alles moet schoon en gesopt en er wonen spinnen in prachtige webben, die ik nu allemaal de deur moet wijzen. Als alles spic en span is, gaan we met partytenten en stukken zeil een gedeelte zo steriel mogelijk maken. Peter leek dit de meest geschikte ruimte, nu even afwachten wat de orthopeden zeggen. Artis is anders misschien ook nog een optie. Maar vervoer, al of niet onder narcose, is toch niet echt wenselijk. Als het hier kan, is het altijd beter.
Nu is Sneeuwwitje dus haar lievelingsplekje in het stro kwijt. Zoiets gaat me aan 't hart.Ter compensatie heb ik als overgangssituatie een grote ton met stro gevuld, en die op dezelfde plaats teruggezet. En ja hoor, daar lag ze gisteravond al prinsheerlijk in. Echt Sneeuwwitje. Meteen aanpassen aan een nieuwe situatie. Zonder morren. Ze lijkt daarin op Dansmarieke. Die was ook zo. Ik heb een hart en een hoofd vol beesten. Ook al zijn ze er niet meer - dood of levend - ze zijn nooit echt weg. Tantetje heeft het geweldig goed getroffen, dat kon niet beter. Het is een hele geruststelling dat ik over haar dus niet meer in hoef te zitten.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Dinsdag 22 juli 2008
De Dag van Het Broertje Of Zusje Van Juffrouw Loes...
Gister kwam de Jager het broertje of zusje van Juffrouw Loes brengen. (die 2 werden begin januari gegrepen door een jachthond. Juffrouw Loes overleefde als enige het avontuur en werd liefdevol verzorgd door de Jager, die haar later naar Het Beloofde Varkensland bracht).
Het beestje is opgezet door een zeer creatieve preparateur. Hij heeft het in een houding gezet, die kant nog wal raakt. Een wonderlijk geheel is het geworden, maar als aandenken toch leuk om hier te hebben staan.
Zo dachten de dierenartsen Peter Klaver en Nanke er ook over, die hier vanochtend vanuit Schiphol naar Vrouw Vos kwamen kijken. "Net een wegsluipende kat! Een wezel! Of een hond! Maar in geen geval een frisling". We hebben er hartelijk om gelachen. Toch ben ik er hartstikke wijs mee, want dat malle opgezette beestje hoort bij het levensverhaal van Juffrouw Loes.
Er viel verder veel te bespreken. De toestand van Vrouw Vos krijgt als cijfer ergens iets tussen de 5 en de 6. 'Toen ik wegging was het een 4. Dus er iets van verbetering, maar nog niet juichend', aldus Peter.
Tot die conclusie was ik zelf ook gekomen. Morgen komen de orthopeden. We gaan voorlopig gewoon rustig door. Ze is nog goed genoeg om nog van alles te proberen. Dat vindt Peter ook.
Het worden drukke tijden...
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Maandag 21 juli 2008
De Dag van Wachten Op Mooi Weer...
Het schijnt prachtig weer te worden over een paar dagen.
Zou leuk zijn. Kunnen de ieniemienies lekker naar buiten.
Morgen komt dierenarts Peter Klaver terug uit Saudie Arabie. Dat betekent dat Vrouw Vos dus al een maand in de Varkenskliniek zit. Hij komt meteen vanaf Schiphol hier heen om naar haar te kijken. Misschien moet ik hier een eigen landingsbaan regelen op het land: Varkensvluchten. Kan iedereen die maar iets aan de genezing van Vrouw Vos kan toevoegen, vanuit de hele wereld ingevlogen worden.
Doet me ineens denken aan Sabina 17, die lieve koe die 'geruimd' moest worden ten tijde van de MKZ. Kerngezond prachtig beest, moest toch dood, omdat alle evenhoevigen toen geruimd moesten worden. Zonder pardon. Niet 1 uitgezonderd. Wat een verschrikkelijke drama was dat, die periode en de naderende dood van Sabina 17.
Klik hier voor de hele Sabina 17 Story.
Sabina 17 was ook nog eens een hele bijzondere, had te maken met een speciaal fokprogramma. Ze had ik weet niet hoeveel prijzen gewonnen. Ik heb een advocaat gebeld en gevraagd wat de kansen waren. Wat zou er bijvoorbeeld gebeuren als de boer en boerin Sabina gewoon in de huiskamer zouden zetten? Dan was het ineens een huisdier geworden. (Ik had gelezen dat een boer in Engeland zo een van zijn lievelingskalfjes heeft kunnen redden). Volgens de advocaat waren er wel mogelijkheden, maar dan moest de boer zijn koeien niet laten inenten, want zodra dat gebeurd was, was er geen weg meer terug. Dat betekende dus de kont tegen de krib gooien en niemand het erf oplaten, weliswaar met een advocaat als ruggesteun.
Ik heb wat afgebeld in die dagen, met de advocaat, met de boer, met een meisje dat Sabina verzorgde, etc. Er volgde een kort geding in Zutphen (met trouwens een andere advocaat, niet de allerslimste). De boer en boerin smeekten de rechter Sabina te laten leven. In godsnaam Sabina wel, de rest van zijn veestapel dan maar dood, maar Sabina niet. Daar zat ik in de rechtszaal met een bordje omhoog: Sabina moet blijven leven.nl
Lang verhaal kort: Een paar dagen later belde er een oliesjeik en die bood 100.000 gulden (of was het toen al euro in 2001?) voor Sabina. Hij wist van haar bestaan, van haar bijzondere eigenschappen en wilde met deze prijskoe gaan doorfokken in Saudie Arabie. Dat bood een opening! Dat zou de redding van Sabina kunnen worden! Alleen hoe kregen we Sabina 17 daar weg!
Over de weg was onmogelijk. Alles was afgezet, je kwam nergens doorheen. Als ik dit zo opschrijf, klinkt het krankzinnig. Oorlogstijd. Dat was het ook. Je kon gearresteerd worden als je weigerde om je gezonde hobbygeitje te laten doden. Ik heb er midden in gezeten, had contact met boeren die geen kant meer op konden, die het uitschreeuwden van wanhoop omdat de ruimingsdatum per brief werd aangekondigd en ze niks anders konden doen dan wachten op die gruwelijke dag.
Er was maar een mogelijkheid voor Sabina. Die sjeik. Hij zou Sabina 17 met een helicopter moeten 'ontvoeren'. 's Nachts. Dennis heeft serieus naar die mogelijkheid gekeken. Een ex-legerhelicopter zou kunnen. Het was mogelijk. Waarom niet! Niks is onmogelijk, maar je moet het alleen wel doen. Zodra de helicopter de grens over gevlogen zou zijn, zou Sabina 17 vrij zijn.
De boer durfde het niet aan. Door die actie - en trouwens alle weigering van medewerking met de 'ruimingen' - zou hij financieel gekort gaan worden. Dat was de stok achter de deur voor alle boeren. Weigeren om je kerngezonde veestapel te laten ruimen? Je krijgt geen cent meer van de overheid. 'Ik heb een gezin met jonge kinderen. Ik moet aan m'n kinderen denken'. Sabina is geruimd. Een koe die 100.000 waard was. Dat heeft de overheid hem nooit vergoed. Maar de emotionele waarde van Sabina 17 was nog vele malen groter. Ik spreek nog wel eens boeren uit die tijd. Vooral de koeienboeren. Die zijn getekend voor hun leven. Ik kijk er niet van op.
He, wat een zwaar verhaal is dit geworden, en dat ook nog op zo'n regenachtige maandagmorgen. Gelukkig is in die tijd een varkentje iedereen te slim af geweest. Dat was Lady Lolita. Die zwom over sloten en zocht dekking bij de buren. Ik hoorde er pas later van. Heb haar opgehaald. Ze heeft nog een paar mooie jaartjes op Het Beloofde Varkensland gehad.
De webcam blijft met dit rotweer lekker staan waar ie staat,
in Knor & Knorries Place.
Zelfs Kippie & Kindjes zijn binnen gaan schuilen...
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zondag 20 juli 2008
De Dag van Die Onmogelijke Varkens...
De rontgenfoto's van Lamme Zus liggen bij de orthopeden, Vrouw Vos is redelijk stabiel, niet juichend - niet heel erg slecht, en voor de rest is het allemaal even afwachten.
Van de week twee varkens kunnen herplaatsen. Een grote roze en een zwart hangbuikzwijn. Het hangbuikzwijn is al op de nieuwe plaats van bestemming en hopelijk gaat het grote roze varken dit weekend naar zijn nieuwe thuis. Ik ben bij hem wezen kijken, ergens op de Utrechtse heuvelrug.
Het klassieke verhaal: Begonnen met 2 roze biggetjes. Na een paar maanden ging er eentje dood, de ander bleef alleen achter. Het beestje dat eerst alle vrijheid had, en genoot van zijn leventje met veel aandacht omdat het zo'n klein schatje was, werd groter en groter en begon behoorlijk huis te houden. Niks schattig meer. Het mooie gazon ging eraan. Gevolg dat hij niet meer vrij mocht leven en vereenzaamde in een opgesloten leefsituatie.
Achteraf blijkt dat dit varken niet voor de eerste keer op mijn pad kwam. Vorig jaar raadde ik aan er eentje bij te nemen omdat varkens in hun eentje onherroepelijk wegkwijnen. Maar een poosje terug kwam de redding van een andere kant. Iemand uit Limburg had haar grote roze varken verloren tijdens het onweer laatst. Een hartaanval van de stress. Nu was ze op zoek naar een ander en of ik wat wist. Ja! Ik dacht onmiddellijk aan dat treurige varken (Inmiddels was het betreffende eenzame varken onlangs ook weer opgedoken via andere mensen).
Enfin, een beetje ingewikkeld verhaal, maar uiteindelijk bleek dat het om hetzelfde varken ging als vorig jaar, dat de situatie daar niet verbeterd was, integendeel, en dat dit leuke beest nu ineens heel erg gewenst is in Limburg. Zo wonderlijk kunnen dingen dus gaan. Eind goed, al goed.
De rol van varkensbemiddelaar is niet de makkelijkste. Varkens hebben de eigenschap altijd op de een of andere manier verwikkeld en verstrikt te raken in onmogelijke situaties. Vaak komen ze bij mensen terecht, die na verloop van tijd geen raad meer met ze weten.
Laatst werd ik 's ochtens heel vroeg gebeld. Acute situatie! Mijn hulp was dringend gewenst! Er moest een hangbuikzwijn gered! Het was nu of nooit! Het bleek over een uit-huis-plaatsing te gaan van een vrouw, waar ook een varken bij betrokken was. De vrouw stond met haar spullen op straat en haar varken mocht een paar dagen bij de buren in de tuin, daarna moest er een andere permanente oplossing komen. De buurman was onverbiddelijk. Twee dagen, langer beslist niet, dan moest het varken eruit.
Ik ben meteen in actie gekomen, heb alles uit m'n handen laten vallen en heb de hele wereld afgebeld. Hemel en aarde bewogen om voor dit arme dier - dat in feite al met een hoefje op straat stond - een onderkomen te zoeken. De volgende dag had ik beet. Heen en weer gebeld, vervoer geregeld, tijden afgesproken, weer bellen etc. Krijg ik ineens een telefoontje: De eigenaresse wil geen afstand doen van het varken. He???? Geen afstand doen? Was daar dan sprake van? En hoe lost ze dat dan op met die buurman? Dan staat haar varken toch letterlijk op straat? Waar moet dat dier dan heen? Ze heeft toch geen dak meer boven haar hoofd? Ineens kwam ik ongewild in een hele rare positie terecht. Alsof ik die vrouw haar varken wilde afpakken. Te absurd voor woorden.
Toen moest ik alles weer terugdraaien. Al die mensen die ik gevraagd had om ook in de rondte te gaan bellen, vertellen dat het allemaal niet door ging. De 'nieuwe eigenaar' die alles al aan het voorbereiden was voor de nieuwkomer, bellen en zeggen dat alle moeite vergeefs was geweest, Ik schaamde me dood. Maar waarom eigenlijk? Deze idiote manier van doen was toch niet mijn schuld? Nee. Maar er waren zoveel mensen bereid geweest om te helpen zoeken, dat het heel raar was om ze te moeten teleurstellen, ook al kon ik daar zelf niks aan doen.
Al met al ben ik er 2 volle dagen mee in de weer geweest met 0 resultaat. Hoe het met dat varkentje afgelopen is? Geen idee. Nooit meer wat van gehoord.
Iedere keer denk ik: En nu doe ik het niet meer. Laat iedereen maar zijn eigen verantwoording nemen. Ik kan niet in mijn eentje alle varkensproblemen van de wereld oplossen. Maar ja, als ik dan weer aan die varkens denk, ga ik toch weer overstag. En gelukkig maar, want deze week heeft dat 2 prachtige resultaten opgeleverd.
Dank aan iedereen die hier bij betrokken is geweest!
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zaterdag 19 juli 2008
De Dag van De Webcam op Familie Bofkont
Vandaag de webcam even terug op de Centrale Plaats.
Ik zag daar gister zo'n druk komen en gaan. Miss Piggy kwam langs, Madame Duroc, BabyBig, op zoek naar boterhammen met pindakaas, Brutus, Wildeman en af en toe ook de ieniemienies als ze naar buiten gaan.
Die twee zijn trouwens aan de brintapap nu.
Ze doen er een moord voor en eten het bordje er bijna bij op!
Genoeg te zien en te beleven dus.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Vrijdag 18 juli 2008
De Dag van de ieniemienies
Als ik ieniemienies met een hoofdletter I schrijf, staat dat gek: Ieniemienies. Dan maar met een kleine letter. Hoe dan ook: Het gaat goed met de ieniemienies. Broertje is zo brutaal als de beul en schuimt in z'n eentje het hele erf af. Het deert hem niks wie hij daar bij tegenkomt, hij probeert met ieder ander varken neusje aan neus te staan.
Zusje is wat voorzichtiger, dat wil zeggen, ze gaat niet zo ver van huis. Maar binnenshuis begint ze zich ook goed te ontwikkelen. Eergister had ze zelfs een vechtpartijtje met Swientie, door het hek heen. Dat had een naar gevolg voor Swientie Ze kwam daarbij klem te zitten in het hek met haar kopje. Het is maar goed dat ze zo hard brulde. Iedereen stormde er op af. Swientie heeft er een zwaar gekneusd oor aan over gehouden.
Vandaag dus de webcam op de ieniemienies.
Hopelijk blijft Broertje vandaag thuis, dan valt er nog wat te zien...
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Donderdag 17 juli 2008
De Dag van Lamme Zus
De rontgenfoto's van Lamme Zus zijn goed gelukt.
Het had wel wat voeten in de aarde voor het zover was.
Maar we hebben ze!
En ze staan hier.
De foto's van de Familie Bofkont Workshop van 15 juni staan on-line
Woensdag 16 juli 2008
De Dag van Kippie & Lamme Zus
Kippie heeft haar best gedaan. Haar kuikens zijn inmiddels mini-kippies.
Het is een gezinnetje van 4, ergens is er onderweg eentje gesneuveld.
Ze slapen nog steeds onder moeders vleugels, op een boomtak.
Vandaag staat de webcam in het Varkensverpleeghuis bij Lamme Zus & Opaatje.
Straks worden er rontgenfoto's van haar voorpoten gemaakt.
Tussen 12 en 15.00 uur. Kijken dus.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Dinsdag 15 juli 2008
De Dag van De Webcam On Tour
Voor wie het nog niet weet:
De webcam heeft ook vakantie en gaat om de paar dagen
naar een andere plek op het erf van Familie Bofkont.
Vandaag en morgen nog bij Vrouw Vos en daarna weet ik ook nog niet.
Misschien wel bij Lamme Zus, want woensdag komt
de mobiele röntgen afdeling weer om foto's te maken.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Maandag 14 juli 2008
De Dag van Jae Mok & Maya
De webcam staat later in de middag bij Vrouw Vos.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zondag 13 juli 2008
De Dag van De Koningin Van Varkensland
Gister had ik een praatje op Radio 538 en werd door de presentator aangekondigd als Dafne Westerhof, de Koningin van Varkensland. Nou als iemand die titel toekomt, dan is het wel Vrouw Vos.
Vrouw Vos doet zo haar best. Ze is duidelijk opgeknapt na de behandeling van de orthopeden. Ze staat meer op en dan gaat ze bij de deur staan. Eruit! Ik wil eruit! En dat gaat helaas niet. Als ze hier nu alleen gewoond had, of met maar een paar andere varkens, dan zou ik het proberen.
Maar nu niet. Veel te veel drukte om haar heen. Berige Aagje heeft gister Zeeman langdurig achtervolgd en gemolesteerd en vervolgens de deur van zijn woning ingedrukt. Letterlijk ingedrukt! Arme Zeeman. Hij liep jammerend over het erf.
Peter Klaver gevraagd wat hij er van vindt, hij is het met me eens, maar laat het heel sjiek over aan de haar behandelende artsen. Hij verheugt zich er op om ze te ontmoeten. De 22e komt ie aan op Schiphol, wil dan eerst meteen naar Vrouw Vos komen kijken en daarna door naar huis. Kom maar eens om zo'n dierenarts.
Zoals ik het nu zie, zal Vrouw Vos in een aangepaste woonsituatie haar oude dag gaan slijten, met een periodieke behandeling van de orthopeden en mogelijk een acupuncturist. Afwachten hoe het gaat. Als ze zich daar goed in kan schikken en nog van haar leven kan genieten, kan het gaan lukken. Anders niet.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zaterdag 12 juli 2008
De Dag van Een Bruid En Een Boekje
Vanmiddag komt er een Bruid voor haar Vrijgezellenfeestje. Begint pas om 15.00 uur, maar voor je het weet is het zover. Als de appeltaart om 14.45 uur op tafel moet staan, ben ik al bezig vanaf 7.00 's ochtends. Vooral met al die speciaaltjes nu.
Naast de dagelijkse verzorging nu ook extra zorg er bij. Vrouw Vos en Lamme Zus en sinds een week ook extra zorg en medicijnen voor BabyBig. Ook zij loopt nu mank en heeft iets aan haar hoef. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, heeft Miss Piggy ook een rechterachterpoot die niet of nauwelijks meer vooruit komt.
Het is om gek van te worden! Ik wist dat ik uiteindelijk zou struikelen over de pootproblemen van mijn Bofkonten. Maar zoveel tegelijk. En zo snel al. Hallo, kan het wat minder alsjeblieft? Dan heb ik het nog niet eens over de BallenBoy gehad. Die heeft een poot die achterblijft, die hij nauwelijks nog gebruikt en daardoor steeds dunner wordt.
Ik kan niet alles tegelijk oplossen. Stap voor stap maar. Eerst Vrouw Vos en dan Lamme Zus. Heb 8 euro nog wat gewonnen bij de Staatsloterij. Schiet lekker op zo, hahaha. Zo. Genoeg gezeurd. Het zal allemaal wel goed komen voor ik een oud mannetje ben.
Had gisteravond zin in wat leuks. Ben een boekje begonnen: De Varkensfluisteraar. Heb al een mooie cover gemaakt en 2 verhalen af. Kon niet meer stoppen en zat om 2.30 uur nog te werken. En er is ook heel goed nieuws. Het is me gelukt een zielig hangbuikzwijn, dat op mijn Varkenswachtlijst stond, te herplaatsen. En nog meer goed nieuws. Voor een groot roze varken, dat al weken in mijn hoofd zit omdat het zo eenzaam is waar het nu woont, heb ik ook een ander adres kunnen regelen. Hiep hoi!
Toen ik zijn treurige koppie zag op een foto, heb ik zo geaarzeld of hij hier niet moest komen wonen, maar ik was 'sterk'. En nu een paar weken later, krijg ik zomaar een telefoontje van een vrouw die een groot roze varken zoekt, omdat haar weitje zo leeg is nu haar varken plotseling overleden is! Soms komt het geluk zomaar uit de lucht vallen.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Vrijdag 11 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (10)
Vrouw Vos kreeg vanochtend een stuk taart. En zij niet alleen!
Bart Breukel (verslaggever van RTVNH) is vandaag jarig en wilde zijn verjaardagsuitzending bij de varkens vieren. Snel dus om 9.00 uur naar de bakker gestormd. Bart omhangen met slingers, snel op de foto, snel naar de redactie gestuurd - die foto moet nog voor de uitzending op de site van RTVNH.nl staan - even koffie, en hup de uitzending in.
Iedere maand komt Bart voor mijn varkenspraatje en iedere keer is het weer leuk. Dat gaat al jaren zo. Hij vertelde dat er altijd veel reacties op komen. Dat verbaast me niks. Het is net een tenniswedstrijd. Bart is snel en dwars en probeert me altijd te stangen. Daar hou ik van. We slingeren van alles naar elkaars hoofd en ondertussen staan de varkens in een kring om ons heen te knorren. Altijd feest.
Vandaag heb ik vanwege zijn verjaardag ook nog zijn levenskaarten met hem doorgenomen: De Zon - Het Rad van Fortuin - De Magier. Toe maar! Geen wonder dat de vonken er altijd van af spatten. (de reden waarom ik Bart aankan is omdat ik zelf de Vrouwelijke Magier ben (De Ster - De Kracht)...
Volgende maand willen we de orthopeden er bij in de uitzending hebben. Dan gaan we een special maken over en voor Vrouw Vos. De orthopeden zeggen vast geen nee en ik verheug me al op de augustus-uitzending.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Donderdag 10 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (9)
Het is allemaal goed gegaan. Heel goed zelfs. Knie geschoren, de huid verdoofd met een spray, daarna een onderhuidse verdoving en toen de Big Shot. Recht in haar knie. Vrouw Vos was heel zoet. Op 't laatste moment gaf ze een klein beetje geluid. Dat was alles. Er viel een last van mijn schouders. En niet alleen van de mijne. We waren allemaal opgelucht en blij. 'Ik ga voortaan alleen nog maar varkens behandelen' lachte orthopeed Paul, 'Ze zijn veel makkelijker dan mensen.'En Els vond Vrouw Vos wijs. Dat is ze ook. Een wijs en waardig varken.
Vrouw Vos wordt met de dag deftiger. De orthopeden Paul en Els hebben een echt ziekenhuisdossier voor haar aangelegd. Dat brachten ze mee evenals een zak appels om haar af te leiden tijdens de behandeling. Dat bleek helemaal niet nodig en pas na afloop heeft ze al die appeltjes lekker opgesmikkeld.
Vandaag schrijven ze een officiele brief naar haar 'huisarts' (dierenarts Peter Klaver) over het verdere verloop van de behandeling. Het afschrift daarvan wordt veilig in het medisch dossier Vrouw Vos opgeborgen. We hebben een glaasje Wild Pig Rose (ook meegebracht) gedronken op de goede afloop.
Over een paar weken komen ze terug voor de tweede behandeling. In tussentijd moeten de rontgenfoto's van Lamme Zus gemaakt zijn. Hopelijk is Peter Klaver dan weer van de partij, want dan moeten we gaan overleggen en voorbereiden voor de operatie van Lamme Zus. Dat moet helemaal steriel gebeuren. Hier gaat dat niet. Op zoek dus naar een ruimte waar dat wel kan. Lamme Zus zal onder volledige narcose vervoerd gaan worden. Misschien kunnen we in de kliniek van Poezendokter Jeannet terecht, dat is lekker dicht in de buurt.
Nog meer goed nieuws: Gistermiddag kwam er een 9-tal artsen op de fiets vanuit de VU naar Het Beloofde Varkensland. Eerst een lunch, daarna de boer op naar de Bofkonten. Het werd zo'n middag die altijd als een mooie herinnering zal blijven hangen. Genieten! Van de beesten en van het aangename gezelschap, want dat waren ze. Een en al aandacht.
Bij een van hen (een tropenarts) viel plotseling het kwartje, want de sympathieke dierenarts die hij onlangs op een symposium ontmoette, blijkt Peter Klaver te zijn, de lijfarts van Familie Bofkont! Er was toen sprake geweest om eens te komen assisteren bij een operatie in Amstelveen. Hier dus! Enfin, er staan dus nu weer 3 artsen op de intekenlijst voor de medische verzorging van de Familie Bofkont.
Binnen 1 week 7 mensendokters op een rij:
2 orthopeden, een internist, een gynaecoloog, 2 tropenartsen en een huisarts in opleiding. En dat allemaal voor de varkens! Wat zou mijn vader dit prachtig gevonden hebben. Dat blijft zo jammer, dat ik dat allemaal niet meer aan hem vertellen kan. Hij was altijd zo'n dankbare luisteraar. 'Hoe is het mogelijk!' riep hij altijd. 'Hoe is het mogelijk!' Inderdaad. Hoe is het mogelijk. Zoveel aardige, kundige mensen die zich het lot van de Familie Bofkont aantrekken en zich bekommeren om hun wel en wee. Daar kan ik alleen maar heel dankbaar voor zijn.
En dan nu weer het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Woensdag 9 juni 2008 - 18.30 uur.
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (8)
We wachten met ingehouden adem op wat er gaat gebeuren.
Straks komen de orthopeden voor Vrouw Vos.
Ze gaan een start maken met de eerste keer van een reeks behandelingen.
Ik vind het loeiaspannend.
Het komt vast goed.
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Dinsdag 8 juli 2008
De Dag van De Mannen Van Vrouw Vos
Vrouw Vos heeft een neus voor voorname heren.
Ze heeft in de loop der tijd heel wat bewonderaars om zich heen verzameld.
De Burgemeester van Amstelveen, de schrijver J.J. Voskuil, Wim T. Schippers, Hans Dorrestijn etc.
Maar haar grootste overwinning op dit gebied is dat ze Playmate is geworden van de site van Jan Heemskerk, de hoofdredacteur van de Playboy. Meneer Heemskerk kan met de mooiste vrouwen op de foto.
Maar zijn oog is op Vrouw Vos gevallen om zich samen met haar op zijn website te presenteren.
Kijk hem eens trots met haar aan zijn zijde lopen!
Vrouw Vos met Meneer Heemskerk. 't Kon minder
(Kwam dit nieuwtje bij toeval tegen op het net).
En dan nu weer het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Maandag 7 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (7)
VROUW VOS TOEN - 2002
Vrouw Vos kon rennen als de beste. Als we door de kale maisvelden liepen, klapte ik in m'n handen en zette het op een lopen. Geheid dat Vrouw Vos en Aagje achter me aan kwamen. Tot Vrouw Vos in de overdrive ging en er als een pijl uit de boog vandoor ging. Ze was niet bij te houden en ik had het nakijken. Ik vertelde dat een keer aan een klas schoolkinderen. Een van de jongetjes stelde toen voor om Nellie Cooman uit te nodigen en een wedstrijdje te laten lopen met Vrouw Vos.
VROUW VOS NU - 2008
Niet veel nieuws onder de zon. Vrouw Vos ligt en slaapt en eet en drinkt en poept en piest. Ze is dol op de boterhammen met pindakaas waar de pijnstillers en het poeder tegen de artrose in verstopt zitten. Het wachten is op de orthopeden voor de volgende stap. Ja toch er is wel nieuws. In de groep van de bruid en haar aanhang van afgelopen zaterdag bleek een gynaecologe te zitten uit hetzelfde ziekenhuis. Ze was verrast over het verhaal van Vrouw Vos en de aangeboden hulp van haar collega's. En ook nog een internist in opleiding uit Utrecht. (Zij was het die ter plekke verliefd werd op Mannetje Bromsnor). Allebei waren ze heel enthousiast over Het Beloofde Varkensland en wilden graag op de een of andere manier ook meedoen. Ze hebben al hun gegevens achtergelaten en nu heeft Vrouw Vos ineens een staf aan medische specialisten om zich heen verzameld. Sjiek! En niet alleen Vrouw Vos. Daar kunnen de andere varkens wellicht ook wat aan gaan hebben. Wie weet met welke ziektes we op den duur nog geconfronteerd gaan worden. De varkens worden allemaal ouder en er zal hier toch een varkens-ouderenzorg ontwikkeld moeten worden. Geweldig om te weten dat ik dan bij professionals mijn licht kan gaan opsteken.
En dan nu weer het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
Zondag 6 juli 2008
De Dag Van De Update
Het is de laatste weken allemaal Vrouw Vos wat de klok slaat.
Maar hoe hoe staat het eigenlijk met de rest van de Familie Bofkont?
Even een update:
AAGJE
Staat regelmatig te posten voor de Varkenskliniek. Opvallend is dat zij en Vrouw Vos de laatste maanden weer bijna altijd samen waren. Nog opvallender is dat ze samen weer hun oude woning/varkenmassagesalonnetje hadden betrokken. Alsof we weer 10 jaar terug in de tijd zaten.
ARIE BOMBARIE
Ligt zoet op het vers geloste hooi bij de grote varkens. Als ik er niet bij ben, is hij 'one of the guys'. Zodra ik m'n neus laat zien, wordt hij jaloers, slooft zich uit en doet lelijk tegen zijn varkensvrienden. Reden temeer om de Familie Bofkont rustig op zichzelf te laten zijn. Observaties vanachter een muurtje of deurtje leveren veel moois op, juist omdat ik dan niet zelf onderdeel van de groep ben.
BABYBIG
Loopt sinds gister mank met haar linker voorpoot. Is niks aan te ontdekken, voelt ook niet warm of zo. Ze is berig en zal zich wel verstapt hebben. Wel in de gaten houden. De orthopeden gaan het hier nog druk krijgen... Bijna alle varkens hebben met de regelmaat van de klok iets met hun poten. Komt door de bio-industrie. Het was natuurlijk ook helemaal niet de bedoeling dat ze ooit zouden lopen, laat staan een heel lang leven zouden krijgen. Gister is Babybig heerlijk gemasseerd door een lieve bruid met haar vriendinnen en zijn haar witte wimpers uitgebreid bewonderd.
BEERTJE
Beertje is te gek. Als stiefbroer van Zwarte Prins en stiefzoon van Miss Universe blijft hij deel uit maken van dit kleine gezinnetje binnen de grote groep. Ze liggen nog steeds samen zoals altijd: Zwarte Prins in het midden, Beertje en Missie ieder aan een kant. Maar Beertje steekt er nu aan alle kanten uit, zo groot is hij inmiddels geworden. De onverbiddelijke trouw van die roze lummel is iedere keer weer aandoenlijk om te zien. Frappant is trouwens dat Missie een paar maanden geleden al hun woning verlaten had en een nieuw plaatsje heeft veroverd in de grote salon voor zichzelf en haar 2 zonen. Zo konden Vrouw Vos en Aagje hun oude woning weer betrekken en doet die nu dienst als de Varkenskliniek voor Vrouw Vos. Zie. Laat de dieren hun eigen leven leiden en ze regelen het allemaal zelf.
BILLIE BOFKONT
O die lieve Billie. Hij liep gister zomaar op de Bruid af en ging bij haar liggen. Hij is zo sensitief. Voelt altijd onmiddellijk aan bij wie hij wezen moet. Hij is ook vertrouwd met Jaro. Die is hier bezig met een grote zware klus. De grote Varkensmassagesalon moet uitgestoken worden. Maar met die lieve trouwe Billie Bofkont in de buurt lijkt het werk ineens veel lichter.
BOY GEORGE
Het gaat erg goed met hem. Is weer veel buiten en heeft niet zoveel zin om op de ieniemienies te passen. Maar dat komt omdat hij sinds een week een beetje verkering met Sneeuwwitje heeft. Hij is bij haar ingetrokken in het zomerhuis en wenst zijn eten daar te ontvangen. Komt voor mekaar.
BRUTALE GRIET & ROSAMUNDE
Hadden een feestdag vrijdag. Dennis en Jaro zaten op het dak kapotte dakpannen te vervangen, omdat het overal begon te lekken. Het dak van de boerderij gaat inmiddels helemaal schuil onder de takken van de Platanen en de Vlierbomen. Erg romatisch, maar die takken duwen de dakpannen weg. Er moest dat dus wat gesnoeid. Alleen het hoognodige. Romantiek gaat voor alles. Griet & Rosa stortten zich vervolgens op het snoeihout en hebben de hele avond gesmuld. Koeien eten van nature veel liever bladeren en boomtakken dan gras. Weet bijna niemand meer.
BRAMMETJE & BONESTAAKJE
Brammetje is nog net zo aanhankelijk als altijd. Hij komt minstens een paar keer per dag even naar me toe. Moeten we even bijpraten. Hij wordt groot, zijn rug is al bijna net zo hoog als die van Brutus. Staat nog steeds op de leader van 'Van Zuks Dus'. (TV programma op RTVNH). Die kleine trippelmuis woont hier nu ook al weer 3 jaar. 'Is dat Bonestaakje' riep de Bruid gister, toen ik naar dat enorm grote varken wees in de wei. Klopt. Bonestaakje is in niks meer dat magere, trillende scharminkeltje van toen. Van de week joeg hij Zeeman (350 kilo) onder de hooikap vandaan. Die durft!
BRUTUS
Krijgt nog steeds apart z'n eten. Met z'n 350 kilo is deze 'slagersjongen' nog steeds niet in staat om de anderen van zich af te houden tijdens het voeren. Is lang alleen geweest en dan krijg je dat. Maar hij krijgt wel meer praatjes en is nu Miss Universe de baas. Dat is wel eens anders geweest.
CAESAR
Ik kreeg hem gister niet met een boterham naar binnen gelokt. Met een stapeltje boterhammen ook niet. Hij is slim, veel slimmer dan je geneigd bent te denken van schapen. Hij ziet alles, staat overal met z'n neus vooraan en er gaat heel wat in dat koppie om. Het wachten is op zijn memoires.
DAPPERE DODO
Komt elke dag een paar keer tegen me aan staan. Iedere keer ben ik weer verbaasd wat een massieve tank hij toch geworden is. Waarvan? Het is een lieverd, maar als hij Swientie ziet krijgt hij hele gemene oogjes. Hij hapt naar d'r, ze mag niet bij mij. Duurt niet zo lang meer. Op den duur accepteren ze elkaar toch allemaal. En die gemene oogjes zijn vertederend.
GEBROEDERS BEER
Zijn liever lui dan moe. Ze schaften meer dan ze werken. Een poos geleden hebben ze met veel gedoe de bouwkeet laten verplaatsen. Huurden een loonwerker in, om dat ding te trekken en schroefden er een bordje op: Gebroeders Beer voor al uw sloop- en graafwerkzaamheden. Sindsdien is er niks meer gebeurd. Ik laat ze maar. Hoewel, toch wel nieuwsgierig naar hun plannen...
GIEL
Heeft laatst een 65-jarige varkensliefhebster op een idee gebracht. Ze zag de foto van Giel en mij in bed. Pakte die zwijgend uit mijn handen. Zei niks, maar haar gezicht sprak boekdelen: 'Verrek. Dat is een idee. Zo kan het dus ook. Dat wil ik ook.' Mooi moment. Haar dochters kwamen niet meer bij van het lachen.
DE IENIEMIENIES
Zijn lang magertjes gebleven, maar de groei zit er nu toch goed in. Het kereltje is een echte dwingeland en het prototype van een haantje de voorste, veel groter dus ook dan zusje. Iedereen valt in katzwijm voor ze. Niemand kan geloven dat ze groot gaan worden.Toch is het zo. Eerder dan je wilt. Maar zo is het leven van een hangbuikzwijn. De vader van de ieniemienies is meer dan 150 kilo! Ook dan vind ik ze nog leuk. Maar die kleintjes. Het blijft een wonder. Al heb je er 10.000 gezien. Iedere keer verliefd. Dat is maar goed ook, want dat maakt dat je er voor wilt zorgen. En zonder zorg waren deze ieniemienies nergens meer geweest.
JUFFROUW LOES & SWIENTIE
Dikke vriendinnen. Zwieren met de groep mee. Gister ook weer. Ze renden ons achterna het weiland in. Brengen veel sfeer en gezelligheid. Swientie is weer hersteld van haar middenoorontsteking. Ze doen allebei lelijk tegen de ieniemienies. Gaat wel over. Juffrouw Loes gaat veel buurten bij Vrouw Vos. Daar is altijd wel wat lekkers te vinden.
KNOR & KNORRIE
Mogen weer naar buiten. Genieten daar met volle teugen van. Knor heeft geen neigingen meer op het amoureuze vlak, dus dat gevaar is geweken. Vormen nu een 4-eenheid met Juffrouw Loes en Swientie. Ik ben gek op ze.
LAMME ZUS
Heeft van de week bezoek gehad van Varkensvriendin Erin. De hele middag is ze vertroeteld. Ze kreeg ook nog druiven. Zo is het wachten op haar operatie nog wel uit te houden. Ik had Erin gevraagd, want met de extra aandacht voor Vrouw Vos, kan ik wel een paar extra verwenhanden gebruiken. Dat was niet aan dovemansoren gevraagd. Erin komt uit Afrika, waar ze ook altijd omringd was door dieren. Het zijn bij de Familie Bofkont roept lang vervlogen tijden bij haar op en ze is hier altijd gelukkig. Lamme Zus niet minder!
MADAME DUROC
Gaat goed met haar. Ze heeft haar eigen leventje hier. Gaat helemaal haar eigen gang en is niet zo zichtbaar. Wel zie ik haar af en toe bij Giel liggen. Die Giel. Het lukt hem steeds weer om al die vrouwen in z'n bed te krijgen.
MANNETJE BROMSNOR
Had gister sjans. 'Ik ben verliefd op Mannetje Bromsnor!' Maar hij liet zich niet verleiden en liep van zijn bewonderaarster weg. Misschien is Mannetje Bromsnor wel de grootste eigenheimer van allemaal hier. Hij loopt altijd te mopperen.
Maar leuk!
MAXIMILIAAN
Grote schrik. Hij voelde laatst zo kou aan. Getemperatuurd: 35.2! Veel te laag dus. De schrik sloeg me om het hart. Stalker had ook zo'n ondertemperatuur en die bleek kanker te hebben. Maar Max maakt absoluut geen zieke indruk. Hij komt spontaan bij je liggen en is erg aangenaam gezelschap. Een paar dagen later had hij 37.5 Ook te laag voor een varken, maar gelukkig wel hoger. Peter zegt dat ik me geen zorgen moet maken, waarschijnlijk is de thermostaat van Maximiliaan anders afgesteld dan bij varkens gebruikelijk is. Kan.
In de gaten houden dus en kalm blijven.
MISS PIGGY
Slim wijffie. Heeft weer ingebroken in de fouragestal. Heeft het dus erg naar haar zin... Woont hier nu ook al weer bijna 4 jaar. As ik naar haar kijk, kan ik me niet meer voorstellen dat ze ooit mijn bedgenote is geweest. Ze is uitgegroeid tot een lief dier.
MISS UNIVERSE
Heeft een mannelijke bezoeker belaagd. Was berig en niet meer bij hem weg te slaan. Helaas voor Missie is hij niet op haar avances ingegaan... Verder heeft ze de ieniemienies ontdekt. Haar oer-moeder-gevoelens zijn weer aangesproken. Ze is helemaal door ze gefascineerd.
MOEKE & DE BIGGEN (nou ja, biggen...) & REPELSTEELTJE
Maken het uitstekend. Hebben een heel eigen gedoe. Familie Hangbuik. Slapen nog altijd samen, het liefst onder de bomen. Moeke is dus een echt bosvarken geworden, nadat ze gedumpt werd in het bos. Repelsteeltje hoort nog steeds bij ze. Ook zij groeit tegen de klippen op en is al minstens 2x zo lang als Moeke. Repelsteeltje heeft zich voor het eerst laten masseren! (na ruim anderhalf jaar).
OPAATJE
Is uit wandelen gegaan en zat ineens in een voor hem vreemd schuurtje. Had ie toch maar mooi voor mekaar gekregen. De deur naar zijn aanleunwoning bij Lamme Zus was dichtgewaaid en toen moest hij wat. Kras lief oudje.
TANTETJE
Ach Tantetje! Vanavond breng ik haar weg naar Claudia en Dirk-Jan. Eindelijk. Claudia is directeur van Bont voor Dieren en Dirk-Jan heeft bijna zijn boek af over vegetarisme. Hou dat in de gaten, want dat boek belooft wat, ik kijk er naar uit.
Tantetje is daar meer dan welkom in Haarlem. Het is al een paar maanden bekend dat ze daar heen kan. Iedere keer kwam er wat tussen. Hoe Freudiaans! Maar Tantetje is niet gek. Vanaf het moment dat ik overwoog om haar te herplaatsen -vanwege haar terrotistische praktijken- heeft ze alles uit de kast gehaald om mij op andere gedachten te brengen. Ze woont al een poosje apart met Sneeuwwitje in het zomerhuis, maar de laatste maanden dook ze iedere keer weer op bij Spook en Heks, die in het andere voorhuis bij mij wonen. Terrein terugwinnen, zorgen dat ze mag blijven. Doodstil in de kast gaan liggen. Zich verstoppen op zolder. Ineens op de printer slapen. Alles heel stilletjes om maar niet verwijderd te worden. Heel aandoenlijk.
Maar Spook & Heks mogen niet meer naar buiten van Tantetje. Al 3 jaar niet meer, terwijl Spook bij uitstek een buitenkatje is. Altijd was ze op avontuur, maar sinds ik 3 jaar geleden iemand uit de brand hielp door Tantetje en Sneeuwwitje op te nemen, zijn de rapen gaar. Straks is het dus zover. Het gaat vast goed in Haarlem. En als niet, dan zal het niet aan Claudia en Dirk-Jan gelegen hebben. Dan haal ik Tantetje weer op en zien we wel weer verder.
THEO
Theo loopt ook al een hele poos mank. Pijnstillers, medicijnen, niks hielp. Het maakt zijn leven er niet makkelijker op. Moet apart eten van de rest, en is zo snel van slag. Zoekt nog steeds zijn heil bij Brutus. Die 2 zijn 2 handen op 1 buik. Ik zal eens overleggen met de orthopeed. Die zal wel foto's willen zien. Dat zal niet eenvoudig gaan. Theo laat zich niet benaderen, dus ook niet voor een narcose. Dat wordt dus schieten op afstand met een verdovingsgeweer.
Arme Theo, nooit echt over zijn dumpavontuur heen gekomen. Laatst liet hij wel een meisje toe. Die legde heel stil haar hand op zijn rug. Eerst jammerde hij nog wat en werd toen rustig. Niet voor lang, maar toch wel even. Ach Theo, wat moet er toch met jou, vent?
WILDEMAN
Is een prachtvent en heeft een prachtleven. Woont hier nu ruim 2 jaar en begint zich te ontwikkelen als een echte keiler. Heeft een eigen stro-berg gemaakt, los van de groep. Daar verschanst hij zich in. Dat is zijn wilde kant. Keilers leven solitair. Als Wildeman contact wil, komt hij aan je voeten liggen. Dat is zijn gedomesticeerde kant. Hij geniet van 'the best of both worlds'. Speels, slim en een pestkop. Altijd de boel willen ontregelen. Geweldig beest!
ZEEMAN
Heeft gister de harten van vele vrouwen gewonnen. Begint zo langzamerhand zijn weg op Het Beloofde Varkensland te vinden. Begon een vechtpartij met Vrouw Vos. Hij aan de ene, zij aan de andere kant van het hek voor de Varkensklinkiek. Hij kreeg het schuim op z'n bek, maar moest toch afdruipen. Lief, toegangelijk beest. Ik wil deze zomer nog een avondwandeling met hem op het strand maken, samen met zijn Varkensvrienden. Eerst even afwachten hoe het verder met Vrouw Vos gaat.
ZWARTE PRINS
Mijn trots. Heb me helemaal niet gemengd in zijn band met Miss Universe, omdat hij haar zoon is en niet de mijne. Kreeg wel altijd zijn flesjes van mij, omdat Missie zelf geen melk had. Gevolg: Zwarte Prins was heel lang schuw voor mensen. Tot hij zelf contact ging maken. Helemaal vanuit zichzelf. Ik heb dat met grote eerbied gadegeslagen. Nu is Zwarte Prins de lieveling van allemaal. Laat zich omvallen, wil massages, heeft nog steeds zachte babyhaartjes en is een ideale zoon voor Missie en een leuke broer voor Beertje. Ze krijgen allebei nog steeds een fles. 1 x per week, voor de verwennerij. En... Zwarte Prins doet lelijk tegen Swientie! Dus toch een echt varkentje. Helemaal goed dus.
En als hekkesluiter natuurlijk weer het fotodagboek van Swientie en Juffrouw Loes:
Zaterdag 5 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (6)
VOSKE TOEN - 1999
De eerste winter van Voske op Het Beloofde Varkensland was het al raak. Sneeuw! Alle Bofkonten waren door het dolle heen en Voske liep prachtig als een rode vos door een sprookjesachtig wit landschap.
VROUW VOS NU - 2008
Gister - een dag na de acupunctuurbehandeling - had ze een goede dag naar omstandigheden. Ze keek alert uit haar ogen en ze liep ook weer wat. Haar linkerbeen mocht nog wel helemaal niet meedoen, maar ze had blijkbaar zin om weer wat te lopen en te bewegen. Goed teken!
De othopeden zijn niet geweest. Ze moesten tot laat opereren en de toegangswegen naar Het Beloofde Varkensland bleken allemaal gesloten vanwege een wielrennerswedstrijd. Beter om een nieuwe afspraak te maken. Vrouw Vos had dus alle tijd om 's avonds een vechtpartij aan te gaan met Zeeman. Er zat weliswaar een hek tussen, maar toch. Ze heeft nog niks van haar oorspronkelijke felheid ingeboet.
Wonderlijk toch dat na een veranderde situtatie (Vrouw Vos die sinds 18 dagen apart woont) er blijkaar weer een nieuwe hierarchie bevochten moet worden. Toen Miss Universe zich na een half jaar kraamafdeling weer bij de groep voegde, was ze haar voormalige status helemaal kwijt en moest ze zich letterlijk opnieuw de groep invechten.
Wat blijken er ook veel mensen met artrose te zijn! Ze sturen kaarten naar Vrouw Vos en vertellen hoe ze het zelf proberen te bestrijden, welke medicijnen ze slikken, welke operaties ze hebben ondergaan, etc. Vrouw Vos heeft heel wat losgemaakt.
Lieve Vrouw Vos,
Al dagen lang leef ik met je mee!
Elke dag zodra ik mijn computer heb opgestart, kijk ik hoe het met je gaat.
Gelukkig zijn er twee reddende engeltjes op je pad gekomen.
Een van de redenen dat ik zo met je mee leef is dat ik zelf ook een artroseprobleem heb.
Inmiddels heb ik een kunstknie en kunstheup en in het najaar komt er nog een kunstknie bij.
Ik zou willen dat ik hem aan jou kon aanbieden!!
Vertel maar aan Dafne dat ik druk bezig ben om manieren te verzinnen om geld voor jou te sponseren.
Het moet toch mogelijk zijn om daar iets op te verzinnen.
Voorlopig zit ik nog in het op mijn hoofd krabben stadium, maar hopelijk komt daar ook iets tastbaars uit voort.
Leafe Frou,heel veel sterkte, geef een kroel aan Dafne en we horen nog van elkaar.
Anneke
Ik had van de week een mail gestuurd naar de boer bij wie Vrouw Vos vandaan komt. Hij boert al 8 jaar niet meer (meer daarover later), maar ik vroeg hem om bij Vrouw Vos te komen kijken. Wie weet wat voor wijze woorden hij nog spreken zou. Dezelfde nacht kreeg ik nog antwoord. Hij zou de volgende dag naar Frankrijk gaan, waarschijnlijk voorgoed. Vroeg of ik meeging, hahaha. Wist een gebied waar veel wilde varkens wonen en wil mogelijk weer iets met varkens beginnen, maar had de laatste tijd ook veel belangstelling voor koeien gekregen. Leuk!
Hij schreef iets opmerkelijks over Vrouw Vos, die hij zich nog goed kan herinneren:
Vrouw Vos was een beetje buitenbeentje in de groep. Hoe zat dat ook al weer toen we die big te pakken kregen? Ik vond het niet erg dat ze wegging, want ze week af van de richting die ik wou maar vond het ook jammer dat jij niet met een 'mooi' biggetje wegging. Dat je niet in Amsterdam een mooi exemplaar van mijn varkenshouderij kon gaan showen. Maar ja, het lukte daar niet makkelijk om een big te pakken, dus waren we misschien al blij dat we er tenminste eentje hadden. Weet jij het nog?
Of ik het nog weet. Ik heb het van de week al beschreven. Maar nu herinner ik me inderdaad weer dat hij haar niet de mooiste vond om mij mee te geven. Er zaten veel mooiere tussen vond hij en Voske had volgens hem een te groot wit masker. Kennelijk zat er dus toch een soort beleid in zijn fokkerij.
Maar wat hij niet weet, is dat die zogenaamd niet zo knappe big hier is uitgegroeid tot een ware beauty! En juist dat witte masker haar zo'n levendige uitstraling heeft gegeven. Rood, bruin, zwart, wit en geel. Dat zijn de kleuren van Vrouw Vos. En gouden ogen. Zij is de enige die is overgebleven uit die bijzondere varkensstapel. En ik vind dat ze nog maar heeeel lang moet blijven.
En dan nu weer het fotodagboek van Swientie en Juffrouw Loes:
WIE HELPT VROUW VOS
EN HEEFT EEN (SONY) VIDEO 8 of Hi8 CAMERA TE LEEN?
OF VOOR EEN KOOPJE? (het is uiteraard voor het goede doel)
Ik ben oud materiaal over het leven van Vrouw Vos aan het verzamelen.
Op zolder een aantal video 8 tapes gevonden uit 1998!
Daar moet mooi materiaal van de nog kleine Voske op staan.
Wie heeft nog een werkende video 8 camera die ik mag lenen
om de Vrouw Vos Tapes te kunnen bekijken?
graag telefoon naar Dafne Westerhof - 0653733267
mail@dafnewesterhof.nl
De aanbieder mag een Knuffelvarken uitkiezen!
Vrijdag 4 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (5)
VROUW VOS TOEN - 2002
Geen groter geluk dan de dag dat het mais van het land ging.
Dat was altijd op een prachtige warme herfstdag in september.
De oogst-mannen hadden hun hielen nog niet gelicht of Vrouw Vos en Aagje stormden het land op. Mais!
Overal lagen nog stukken mais, maar ook hele vergeten kolven.
Dagenlang waren ze er zoet mee.
Als het donker werd kwamen ze pas weer op huus an.
Moe en voldaan. En de volgende dag was er weer zo'n feestdag.
VROUW VOS NU - 2008
Vrouw Vos is een wonder. Geen enkel protest toen de naalden van de paardenarts en paarden-acupuncturiste Ellen Kral er in gingen. Wel kreeg ik een beuk toen de appels op waren. Die kribbige boosheid als ze d'r zin niet krijgt, is nieuw sinds ze opgesloten zit. Ik denk dat ze het ook zat is. Al die pijn, er niet uit kunnen, het hele circus eromheen.
Nanda van Dijk - dierenarts en dierenacupuncturiste - was er ook bij. Ze raakte helemaal in de ban van de gouden ogen van Vrouw Vos. Die ogen zaten maar te kijken en te kijken tijdens de behandeling. Ze maakte alles heel bewust mee, maar bleef er rustig onder. Dit was zo bij geen ander varken mogelijk geweest, behalve bij Wildeman en Juffrouw Loes denk ik.
De wildzwijnen-invloed van Vrouw Vos heeft z'n werk gedaan. Daar komt haar kalmte vandaan. Toen we de boerderij weer inliepen, kwamen we Wildeman tegen. Hij liep zo op Nanda af en liet zich voor haar op de grond vallen. Massage! Dit is een bevel! Nanda gehoorzaamde maar wat graag. Ze volgde hier 3 jaar geleden een workshop en was blij dat ze weer eens masseren kon.
De overgave van zo'n groot stoer wild zwijn, dat is toch ook iets speciaals. Zeker als je bedenkt dat de jacht op de Veluwe weer begonnen is en al die wilde zwijnen de gemoederen weer behoorlijk bezighouden.
En op Het Beloofde Varkensland ligt er zomaar 1 aan je voeten!
Goed nieuws! Vrouw Vos heeft een sponsor voor haar toekomstige injecties. Dat spul moet speciaal uit Amerika komen en is kostbaar. Maar Varkensvriendin Maya heeft zich al spontaan als sponsor aangemeld. Dankjewel Maya! Als er geen Varkensvrienden waren...
Gister uitgebreid gemaild en gebeld met Peter Klaver die in de bloedhitte een dierenkliniek waarneemt in Saoedi Arabie. Hij vertelt er mooie verhalen over. Vrouwen van top tot teen gehuld in zwarte lappen die hem geen hand geven, mannen die zich uitleven in auto's - vrouwen mogen daar niet rijden - en als idioten rondscheuren, 7 rijen breed, wie het hardst kan, levensgevaarlijke situaties.
En natuurlijk de situatie van Vrouw Vos onder de loep genomen. Daarna stuurde hij de narcose-dosering per sms. Toen een rondje bellen wie Vrouw Vos vanavond kan narcotiseren. Een lang verhaal kort. Het zit me niks lekker. Het is niet alleen een kwestie van een spuit geven. Wat als er tussendoor ingegrepen moet worden? Als ze wegvalt? Een longmassage? Een hartmassage? Peter ziet dat onmiddellijk en duikt er dan boven op. Maar wie kan dat nog meer?
Ik was gisteravond zelfs zover dat ik de orthopeden voorstelde om dan maar te wachten tot Peter terug is. Dat duurt nog 3 weken. Net kreeg ik bericht. Ze hadden het onderling nog eens besproken en hebben een ander idee. Vrouw Vos heeft veel pijn en 3 weken is dus te lang om te wachten. Ze willen het vanavond proberen met een verdovende kinderpleister en daarna nog een lokaal verdovingsprikje. Wat ik daar van vind? Ik vind het goed. Heb alle vertrouwen in ze en we gaan vanavond gewoon rustig aan de slag.
En... ik kwam bij toeval iets moois tegen op het net. Er wordt gebeden voor Vrouw Vos! Een aardige - mij onbekende dame - schreef een stukje over Vrouw Vos op haar log en heeft haar in het rijtje gezet: Vandaag bidden wij voor: En daar staat Vrouw Vos dus bij.
Als dat geen hart onder de riem is...
En dan nu weer het fotodagboek van Swientie en Juffrouw Loes:
Donderdag 3 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (4)
VOSKE TOEN - 1998
Toen Voske zich aan mij overgegeven had, duurde het ook niet lang meer tot Billie Bofkont haar accepteerde. Ze trokken vrijwel de hele dag samen op, en als Voske niet in Billie's buurt was, holde ze achter mij aan. 'Zeker een gereincarneerde geliefde van je' merkte een mannelijke zakenrelatie op: 'Die big rent de hele dag achter je aan.'
Voske was hier nog maar pas, toen ik op een dag allemaal zwarte beestjes op haar buik zag krioelen. Luizen. Bij nadere inspectie bleek Billie Bofkont er ook al onder te zitten. Ik raadpleegde een dierenarts en die bestelde een vloeistof waar ze allebei mee gewassen moesten worden. Er werd een enorme hoeveelheid van bezorgd. Bestemd voor 300 bio-industrievarkens. Een kleine fles voor 1 of 2 varkentjes bestond niet. Stinken dat spul!
Arme Voske. Ze moest er helemaal mee ingesopt worden. Ze schreeuwde heel Amstelveen bij elkaar. Maar het hielp wel. Nooit een varkensluis meer gezien. Niet lang na de komst van Vrouw Vos arriveerde Aagje. Nu waren ze voortaan met z'n drietjes. Billie Bofkont, Voske en Aagje.
Ze sliepen vaak samen tegen Brutale Griet aan. Die was inmiddels 1,5 jaar en begon al een lekker groot koeienlijf te krijgen. Als ze lag te herkauwen, straalde ze zoveel warmte af, dat de slimme, opgroeiende varkentjes haar altijd wisten te vinden.
VROUW VOS NU - 2008
Vrouw Vos heeft een beschermengel, dat kan niet anders. Of eigenlijk heeft ze er twee. Ze heten Paul Vermes en Els Vogelpoel. Els is arts-assistent en Paul (ik mag Paul zeggen) is orthopaedisch chirurg in het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis. Els had vorige week nachtdienst en kreeg een mail van een vriendin. 'Els iets voor jou. Ik zie net een varken op TV dat haar poot heeft gebroken. Ze heet Vrouw Vos en ze woont op Het Beloofde Varkensland.'
Els en Paul boden onmiddellijk hun diensten aan. Gisteravond kwamen ze. Ze hadden alles al besproken met hun gipsmeester (leuk woord) en die kende weer een veearts-gipsmeester voor het geval Vrouw Vos in het gips zou moeten.
Maar dat niet alleen. Wat een vanzelfsprekend vertrouwen en een rust ging er van die twee mensen uit. En wat waren ze dol op de dieren. Paul bedankte mij dat hij hier mocht komen. Hij vond het een eer om op Het Beloofde Varkensland te zijn. Wat was hij geweldig met Vrouw Vos. En wat reageerde Vrouw Vos geweldig op hem en Els. Wat ging daar een liefde van uit. Het was groots.
Paul heeft Vrouw Vos heel nauwkeurig onderzocht en geobserveerd en kwam tot de conclusie dat er geen sprake was van een gebroken knie en geen gescheurde kruisbanden - omdat die al grotendeels opgelost waren door de verregaande artrose. Opereren heeft dus helemaal geen zin, omdat het om een actieve artrose / traumatische artritis gaat.
Hij kwam met de volgende oplossing: een serie pijnstillende injecties, die de rust in het gewricht moeten terugbrengen, direct in de knie van Vrouw Vos gespoten. Als dat aanslaat, zou ze die voortaan 3x per jaar moeten hebben. Pijnstillend en ontstekingsremmend. Dure injecties. Paul stelde meteen heel praktisch voor om daar een sponsor voor te zoeken. Ze hadden al spullen meegebracht. Maar om rustig te kunnen injecteren was het toch beter om Vrouw Vos eerst te narcotiseren. En dat moet een dierenarts doen. Die moet ik dus regelen. Straks Peter Klaver bellen voor overleg. Het plan is om morgen de behandeling te starten.
Daarna zijn we nog bij Lamme Zus wezen kijken. 'In een volgend leven wil ik beslist dierenarts zijn' zei Paul en ook Els bleek getwijfeld te hebben tussen diergeneeskunde en medicijnen. En nu kunnen ze hier dus alletwee iets voor de Bofkonten betekenen. Dat is toch wel bijzonder.
Maar nu komt het: Er is een grote kans dat ze Lamme Zus kunnen opereren! Haar ellebooggewricht schijnt vastgegroeid te zijn en met een pin in haar poot zou ze - net als een poliokind - weer enigszins mobiel kunnen worden. Maar eerst rontgenfoto's van haar beide voorpoten. De paardendokters moeten dus snel terugkomen. En als we dan toch aan de gang gaan, moeten er ook foto's van Aagjes benen gemaakt worden. Paul wil zien hoe die er uit zien - Aagje is ook 10 - om een goede vergelijking te kunnen maken t.o.v. Vrouw Vos.
Dit is dus het wonder waar ik op gehoopt had. We zijn er nog lang niet, maar er is nu toch hoop. We zien wel hoe ver we komen. Zelfs Arie Bombarie was onder de indruk van deze beschermengelen en liet zich van z'n allercharmantste kant zien. Toen nog een flesje aan de ieniemienies en een aai voor Tantetje. Ze verheugen zich al op vrijdag. Ik ook. Eindelijk aan de slag.
En straks krijgt Vrouw Vos nog bezoek van twee dierenartsen. Een van de twee heeft zich bekwaamd in de acupunctuur bij paarden en stieren. Ze heeft nog nooit een varken behandeld, maar wil ook dolgraag Vrouw Vos helpen om haar pijn te verlichten. Vrouw Vos in de naalden. Heel benieuwd. Wat boffen wij met zoveel positieve aandacht en zulke professionele hulp. Vrouw Vos weet dat. Ik zie aan haar ogen dat ze weet dat ze in goede handen is. Wat een rijkdom.
Voor de uitgebreide fotoreportage klik hier.
En dan nu weer het fotodagboek van Swientie en Juffrouw Loes:
Woensdag 2 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (3)
VOSKE TOEN - 1998
Waarom Voske dan toch moest verhuizen terwijl ze het zo goed had bij haar familie? Voske was hoe dan ook bestemd voor de slacht. Uit een volwassen Vrouw Vos liet de boer 300 harde varkensworstjes maken. Die verkocht hij op zaterdag op de Noordermarkt. (Boerenmarkt in Amsterdam). 5 gulden per stuk. Hoewel ik toen allang geen vlees meer at, heb ik er toch een stukje van geproefd. Dat was hartstikke lekker...
Het leek me geweldig om zo'n varken met zo'n oer-uitstraling te laten leven. Zo zonde om die prachtige beesten dood te maken en te vermalen tot niks, terwijl het stuk voor stuk schoonheden waren.
Voske was aanvankelijk heel afstandelijk. Ze woonde een poosje bij mij in het zomerhuis om aan elkaar te wennen. Dat wil zeggen zij woonde in de oude paardenstal en ik deed mijn werk op een tafeltje in haar woning. Ze lag op een berg stro tegen de centrale verwarming aan en maakte de lusteloze indruk van een gevangen genomen wild beest.
Af en toe een eruptie, dan schoot ze plotseling naar voren, liep zoekend van muur tot muur en viel weer terug op haar plaats. Ik herinner me dat ze heel sterk rook. Een vreemde wilde lucht, heel iets anders dan Billie Bofkont. En dat ze af en toe met plompe robuuste poten een rondje door de binnentuin banjerde.
Ik kreeg geen contact met haar. Niet op mijn stem - ik kon kletsen wat ik wilde - ze reageerde niet, en aanrakingen waren totaal ongekend voor haar. Daar stopte ik toen ook onmiddellijk mee. Alles leek er op alsof ik met een autist te maken had.
Het maakte me treurig. Had ik er wel goed aan gedaan? Had Voske daar niet moeten blijven tot ze op een dag met een appeltje in een kar gelokt werd om vervolgens naar de slacht gebracht te worden?
Tot de dag aanbrak dat ik haar kennis wilde laten maken met Billie Bofkont. Ik zette de deur naar de koeienstal open, waar Billie net even op bezoek was bij Rosa & Griet. (Billie had 5 maanden daarvoor zijn zus Bessie verloren en trok vanaf dat moment heel intensief met de anderhalf jaar oude Rosa & Griet op).
Voske was groter dan Billie Bofkont, in lengte en hoogte, maar Billie was ouder. Ik ging op een strobaal zitten en wachtte af hoe de kennismaking zou verlopen. Billie is een erg zachtaardig zwijntje, dus ik schrok op van Voske's plotselinge felle angstkreet. Even later sprong ze op mijn schoot. Ik zag een scheurtje in haar oor en wat bloed. Billie had haar van zich af gebeten.
Maar Voske had dekking gezocht bij mij! Ik moest haar beschermen en troosten. Ze voelde zich eindelijk veilig bij me. Het was dus niet allemaal voor niks geweest. Vanaf die dag hadden we contact en dat is nooit meer over gegaan.
VROUW VOS NU - 2008
Vrouw Vos houdt zich kranig. Ze ligt maar en ligt maar en komt af en toe overeind om te eten, drinken, poepen en piesen. En vechten. Ze had een stevige matpartij met Madame Duroc door het hek heen. Dat verklaarde waarschijnlijk het bloed op haar neus. Het tafeltje dat ik in de Varkenskliniek had gezet om bij haar te kunnen werken, had ze meteen al tegen de vlakte gesmeten. Gelukkig stond mijn laptop er nog niet op. Ze probeert met al haar inspanning om niet op haar linkerbeen te staan. En als ze weer moet gaan liggen, dat is een hele toer. Minutenlang blijft ze in een halve houding staan omdat het te pijnlijk is om door te zetten. Maar iedere keer moet ze weer door de zure appel heenbijten.
Niet alleen dierenartsen hebben de foto's van Vrouw Vos bestudeerd. Vorige week kreeg ik een mail van een arts assistent van een orthopaedisch chirurg van het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis uit Amsterdam. Zij was via een kennis attent gemaakt op Vrouw Vos. (Waarschijnlijk uit de krant of van TV). Of ze wat konden doen. Geweldig natuurlijk. Ook heel stoer dat Vrouw Vos zoveel aantrekkingskracht heeft om dat voor mekaar te krijgen.
Beste Dafne,
Ik hoorde over de poot van Vrouw Vos.
Op de site heb ik niet kunnen vinden wat precies de bedoeling is, maar als ik kan helpen doe ik dat graag. Ik ben (mensen-)arts bij de orthopedische chirurgie in het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis, maar nog geen orthopedisch chirurg. Mijn baas is dat wel, ik heb de foto's naar hem doorgestuurd met de vraag of hij wil meedenken. In een korte blik op de foto's zag ik in elk geval een forse artrose met losse fragmenten van de knie. Mensen krijgen in dat geval vaak een prothese, maar dit zal voor varkens niet gelden.
Een andere optie (in de humane geneeskunde) is het vastzetten van een dergelijk zeer slecht gewricht, daarmee wordt de pijn meestal minder en kunnen mensen aardig functioneren. De moeilijkheid is, dat een varken niet te instrueren is wat betreft het belasten van de poot na zo'n operatie. Ik begreep dat de dierenartsen deze optie niet hebben genoemd en ik weet ook niet of dit in de veterinaire geneeskunde gebruikelijk is.
Groet, Els
Even later kwam er een mail van de chirurg himself:
Beste Dafne,
Onze arts-assistente Els maakte mij attent op Vrouw Vos.
Is de behandeling niet het best uit te voeren in de dierchirurgische kliniek van de Universiteit van Utrecht?
Hebben jullie enig idee wat de kosten kunnen zijn van een chirurgische behandeling met kortdurende revalidatie?
Orthopaedisch gezien lijkt het een goed idee om de knie te laten vastzetten.
De onderliggende diagnose is mijns inziens een gescheurde voorste kruisband en de afscheuring van een achterste deel van het scheenbeenplateau tezamen met de aanhechting van de achterste kruisband. De knie staat als het ware in een permanente voorste luxatiestand.
Een eenvoudiger optie zou kunnen zijn om onder algehele anaesthesie de knie te reponeren en voor de duur van minimaal zes weken een kunstharskoker aan te leggen.
Met een beetje geluk krijg je dan een forse verbindweefseling en uiteraard stabiliteit en vermindering van de pijn.
Met vr. groet, Paul
Hij stelde de juiste vraag:
Waarom kan Vrouw Vos niet in de dierchirurgische kliniek van de Universiteit van Utrecht terecht? Het antwoord is ontluisterend: Omdat ze daar sinds de MKZ van 2001 geen evenhoevige dieren meer behandelen.
Toen Gevaarlijke Eddy (ram) plotseling doodziek werd - zomer 2005 - kon ik daar dus niet terecht. Blinde paniek. Peter Klaver heeft toen alles uit z'n handen laten vallen en is met loeiende sirene aan komen stormen, samen met Frederie en Super Cees. 'Een ziek schaap, is een dood schaap' heet het nu in Utrecht. Dat geldt dus ook voor varkens. Geen behandeling dus.
Alleen voor paarden is er weer een uitzondering gemaakt...
Toen kwam er eergister weer een mail van Els:
Ha Dafne,
Vandaag sprak ik mijn baas, we hebben besproken wat wij denken dat de meest haalbare mogelijkheden zouden zijn voor Vrouw Vos.
Het belangrijkste is ons inziens dat ze geen pijn heeft. Het is niet eenvoudig om een varken te opereren (mag dit wel in een gewone dierenartspraktijk?
Of moet dit op de stal zelf?), hierbij zal zeker een dierenarts nodig zijn met ervaring in de anaesthesie van grote dieren.
Allereerst moet het gewricht worden onderzocht, het staat al 2 weken in een luxatiestand, hieraan zal snel iets moeten worden gedaan.
De meest eenvoudige en haalbare optie is het onder anaesthesie onderzoeken van het gewricht, zo mogelijk reponeren en vervolgens geruime tijd spalken met
behulp van belastbaar gips. Voor het reponeren is het belangrijk dat zich nog niet teveel bindweefsel heeft gevormd inmiddels in het gewricht.
Direct na het reponeren zullen opnieuw foto's moeten worden gemaakt ter controle. Zijn er foto's van de andere achterpoot?
In het meest gunstige geval verbindweefselt de omgeving van het gewricht door het spalken zodanig, dat de knie aardig stabiel wordt met redelijke
functie en hopelijk pijnvrij. Een voorste kruisbandplastiek of het vastzetten van het gewricht zijn toch behoorlijke operaties, die denk ik niet in de eerste instantie wenselijk zijn. Ik zal morgen mailen of bellen,
groet, Els.
Wat geweldig dat ze zich zo inzetten. Dat iedereen zich zo inzet voor Vrouw Vos. Die morele steun is goud waard. We staan er dus niet alleen voor en al die positieve aandacht maakt het minder beslist minder zwaar. En nu komen ze dus samen vanavond naar Het Beloofde Varkensland! Kennismaken met ons, met Vrouw Vos, bespreken over hoe en wat van de operatie, bellen met dierenarts Peter Klaver wie de anaesthesie moet doen (ik hoop Super Cees als hij wil en kan). Kortom, er gaat actie ondernomen worden.
Wie weet wordt Vrouw Vos dus al heel binnenkort geopereerd, ondanks dat de dierenartsen van mening zijn dat dit niet meer kan. Maar is er keus? Of dood, of nog proberen wat er kan? Ik heb 100 vragen en die komen vanavond wel aan bod.
Maar voor het zover is, moet ik nog met Heks en Gekke Goudoog naar de Poezendokter. Heks voor haar periodieke benauwdheidsprik en Gekke Goudoog probeert de hele dag te piesen en ik vond wat bloed in zijn urine.
De ieniemienies drinken goed en er zit wat groei in.
En Swientie's medicijnen slaan aan, dus is ze weer zo vrolijk als wat.
Snel dus naar het fotodagboek van Swientie en Juffrouw Loes:
Dinsdag 1 juli 2008
UIT HET LEVEN VAN VROUW VOS (2)
VOSKE TOEN - 1998
Voske komt uit een echte varkensfamilie. Moeder, vader, grootmoeder, broers, zussen, neven, nichten, tantes en ooms. Zo'n 60 tot 90 varkens in totaal. Ze leefden zo goed als wild op een enorm terrein in Biddinghuizen. 65 hectares land, modder, water en bossages. Bijna 1 hectare per varken! De beesten zwommen door brede wateren, een ongekend tafereel, zeker voor Nederlandse begrippen. Ik had over ze gelezen in de krant en wilde er onmiddellijk naar toe.
's Avonds kwamen de grote, bruine varkens met hun biggen richting boerderij. Er stonden grote halfopen barakken, waar ze in grote groepen bij elkaar gingen liggen. Ze leefden helemaal op zichzelf en er was geen sprake van enig contact - op welke manier dan ook - met de boer.
Sterker nog, het was niet zonder risico om zomaar zo'n barak in te lopen. Ik herinner me de waanzinnig indrukwekkende zeugen met een uitstraling van heb ik jou daar, die over hun biggen waakten. En daar moest de boer er dus 1 van tussen uit halen. Geen makkie.
Met een kreet van 1-2-3 in godsnaam stortte hij zich tussen de brullende zeugen en greep vliegensvlug een biggetje bij de achterpoot en slingerde het achter in het busje. Het bleek er eentje te zijn met een hele dikke hoef. Vergroeid, volgens de boer, omdat de moeder er op gestaan had. En daar zeilde het biggetje al weer krijsend terug naar zijn familie.
De volgende die hij te pakken kreeg, was Voske. Een flinke big met stevige poten. Eigenlijk al een varkentje. Oranjekleurige haren met een wit masker. Ook zij werd bij een achterpoot gegrepen en zeilde met een boog het busje in. Het ging razendsnel, zelfs de zeugen waren overrompeld. Ik had het de boer beslist niet nagedaan.
Een flinke big voor een flinke prijs. Als ik me goed herinner 300 of 350 gulden. Maar wat kon mij dat schelen? Ik had een prachtvarkentje dat nooit op de boerenmarkt als harde varkensworstjes verkocht zou gaan worden.
VROUW VOS NU - 2008
Ik heb er van de week ineens aan gedacht. Zou er toen iets beschadigd zijn aan haar poot? Eigenlijk was ze te zwaar om aan 1 poot opgetild te worden. De kans op ontwrichting is niet ondenkbaar. Maar ja, wat kopen we daar nu nog voor? De afgelopen week zijn er veel reacties gekomen op de röntgenfoto's, die dierenarts Peter Klaver ter beoordeling aan een stel collega's heeft voorgelegd.
Dafne,
Vanochtend gesproken met Alfons over de knieën van Vrouw Vos.
Zien er beide niet goed uit was ook zijn mening!
groeten, Peter
Beste Cees,
Dit zijn de foto's van het varken Vrouw Vos van Dafne, rond de 250 kilo.
Waarschijnlijk besprongen door een gecastreerde beer toen ze berig was en "door de knieën gegaan?"
Ze belast het nauwelijks en als je de knie vasthoudt bij het lopen, is er sprake van crepetatie (kraken , verschuiven van botdelen)
Er lijkt sprake van een verschuiving (dislocatie) van de botten van het kniegewricht, waarschijnlijk doordat de kruisbanden
(die de beide botstokken stabiliseren) kapot zijn!
Kan je er nog even naar kijken?
Ik ben vanaf dinsdag weg naar Saoudi Arabië voor 4 weken om daar te gaan werken.
Je kan misschien je reactie ook doorsturen naar Dafne.
Hoi Peter en Dafne.
Ik ben geen orthopeed maar kan wel zien dat de knie niet in orde is.
Het tibiaplateu links (bovendeel van het gewricht van het onderbeen) is erg grillig t.o.v de rechterknie. Dat duidt op flinke beschadiging van het gewricht zelf.
Als je de foto's vergelijkt van li en re die voor-achterwaarts zijn genomen lijkt aan de zijkant van het bovengewricht een deel verdwenen te zijn. Hoewel de foto's links en rechts niet precies in dezelfde lijn zijn gefotografeerd lijkt mij daar toch ook een probleem te zitten in de vorm van necrose of iets dergelijks.
Een kruisbandprobleem kun je op zo'n foto nauwelijks zien omdat dit znd "soft tisue" is wat bijna niet op de foto zichtbaar wordt.
Als er wel een kruisbandprobleem is lijkt mij dit secundair, dus als gevolg van.....
Ik heb de foto's ook naar een andere dierenarts gestuurd om te laten beoordelen, misschien ziet hij nog meer?
Als hij een beoordeling terugstuurt zal ik je die doormailen.
Mij persoonlijk lijkt een behandeling van zo'n zwaar dier en in zo'n cruciaal gewricht erg moeilijk maar nogmaals ik ben geen orthopeed.
De foto's zijn trouwens erg goed.
Gr, Cees
Hoi Dafne.
Ik heb een vriend van mij (dierenarts kleine huisdieren) naar de foto's laten kijken en hij komt toch ook tot dezelfde conclusie als ik dat er in de gehele knie e.e.a mis is.
Ook deze dierenarts is niet in staat hier iets aan te doen, om de eenvoudige reden dat het dier veel te groot is maar hij heeft de foto's wel aardig kunnen beoordelen.
Volgens mij is dit niet iets van vandaag op morgen maar moet al langer spelen.
Helaas kunnen wij er weinig aan doen. Ook medicamenteuze behandeling zal geen blijvend effekt hebben daar de knie te veel moet worden belast.
Ik kan je alleen nog veel sterkte wensen met vrouw zeug.
Groeten, Cees
Ha Peter,
Ernstige artrose, losse stukken in gewrichtsholte, misschien ook wel kapotte gewrichtsbanden, maar al met al geen feest; klinisch en rontgen beeld nopen mij tegen
mevrouw westerhof te zeggen dat Vrouw Vos erg veel pijn heeft en behandeling- prognose-kwaliteit van leven besproken dienen te worden.
Mijn mening is dat euthanasie een reele optie is, maar of die boodschap geaccepteerd wordt is de verantwoordelijkheid van de houdster.
Met vriendelijke groet, Bulle
Wordt Vervolgd...
En dan nu over naar het fotodagboek van Swientie & Juffrouw Loes:
naar vorige maand (juni 2008)
| mail@familiebofkont.nl | www.familiebofkont.nl |