Uit de krant:
‘In Limburg is een 67-jarige man gedood door een kudde runderen. De man was aan het wandelen met zijn hond in een natuurgebied bij Spaubeek toen de runderen hem aanvielen. Het natuurgebied is na het voorval afgesloten.’
https://www.volkskrant.nl/binnenland/kudde-runderen-doodt-67-jarige-wandelaar-in-limburg~bd0aad71/
Arme man. Hoe het met zijn hond afliep wordt helaas niet vermeld.
——————
ZESTIEN JAAR GELEDEN
Ik moest meteen denken aan die wandeling met Juffrouw Loes, nu 16 jaar geleden.
Dat kwam zo:
Jaro, Dennis en ik liepen met de jonge Juffrouw Loes (7 maanden oud) naar de overkant van de dijk. Daar was een natuurgebiedje ontstaan, op de plek van een gesloopte boerderij.
Juffrouw Loes was zo blij dat we spontaan besloten er een lange wandeling van te maken.
Op de terugweg moesten we dwars door de weilanden terug naar Het Beloofde Varkensland.
En daar gebeurde het.
We waren de sloot nog niet over of we werden gespot door een kudde Blonde d’Aquitaine (ook een halfwild vleesras).
In één beweging draaiden de koeien zich om. Het lachen verging ons al gauw: daar kwamen ze aangedenderd.
STOK
“Bij koeien moet je altijd een stok bij je hebben. Voor de zekerheid. Je weet nooit wat ze gaan doen.”
De woorden van Dokter Peter schoten door mijn hoofd. Maar daar stonden we. Oog in oog met al die hoorns en geen stok. De stier stond een perceel verderop te kijken.
De koeien waren schuw, gelukkig, toen we ksst ksst riepen gingen ze er snel vandoor. Opgelucht haalden we adem. Niet voor lang, halverwege bedachten ze zich en stormden in volle vaart terug. Er ontwikkelde zich een patroon. Aanstormen, wegstormen, omdraaien en weer terugstormen.
OMSINGELD
Opeens ging Juffrouw Loes er vandoor, haren overeind, staart omhoog. Binnen no time werd ze omsingeld. Razendsnel vloog ze tussen de springende koeien door. Bam! Nog net een klap van een hoef te pakken.
Ze rende terug naar ons, de kudde in haar kielzog. Een paar hele brutale koeien trokken zich nergens meer wat van aan en kwamen gevaarlijk dichtbij.
ARMEN SPREIDEN
Wat leerde ik ook al weer op de boerenschool? Blijf rustig. Maak je groot. Spreid je armen. Geen wilde bewegingen. Ksst ksst roepen. We liepen met ons drieën op, aaneengesloten door onze uitgestrekte armen. Een breder front konden we niet maken. Juffrouw Loes plakte aan onze hielen. De koeien raasden om ons heen.
En zo moesten we nog zeker 500 meter…
OPLUCHTING
De opluchting om weer op eigen erf te staan. Juffrouw Loes, weer veilig terug bij Swientie, viel in een diepe slaap. De hele volgende dag had ze nog nodig om bij te komen van het koeienavontuur.
MET DE KENNIS VAN NU
Hoe werkt het instinct van koeien? (prooidieren).
Pas op! Een jager! (lees Juffrouw Loes, een hond, een wolf).
We zijn door het oog van de naald gekropen.
MORAAL VAN DIT VERHAAL
* Nooit met een hond in de buurt van een kudde koeien komen.
* Nooit zonder stok door een weiland met koeien lopen.
* In een natuurgebied met een zo groot mogelijke boog om de runderen heenlopen.
* En nooit, maar dan ook nooit, contact met ze proberen te maken.
——————
Maar wat doen we dan hier in al die Familie Bofkont Workshops?
Dat is een ander verhaal.
De bofkontkalfjes zijn vanaf 1997(!) vrijgekocht en door ons met de fles groot gebracht. Zij kwamen hier om de mensen bewust te maken van melk en kwark en ijs en kaas.
De volwassen bofkontkoeien en -ossen zijn hier van kleins af aan gewend om met mensen samen te leven.
Maar buiten de grenzen van Het Beloofde Koeienland?
Dus:
Don’t try this at home!
