Hoe kom je toch aan die namen? Verzin je die allemaal zelf ? Hoe vaak me dat niet gevraagd wordt. Ik verzin niks. Ik wacht gewoon net zo lang tot ik het weet. Soms duurt dat vijf minuten, soms een paar maanden. Maar als ik ze heb, is het ook raak. Altijd. Alleen bij Miss Piggy is het toch anders. Die heet al zo bij het meisje dat van vrienden een ‘verjaardagsbig’ cadeau heeft gekregen. Ze belt nadat ze me op de radio heeft gehoord bij Gordon. Die was zo aanstekelijk enthousiast, dat je er op kunt wachten dat de telefoon zal gaan, en ja hoor. ‘Mijn vader is koeienboer en hij wil er geen varken bij, want dan is hij voor de wet ook varkensboer en hij wil al die rompslomp niet. Ik mag de big een paar maanden houden, maar dan moet ze naar de slacht.’
Niet doen, zeg ik bij mezelf. Je kunt niet aan de gang blijven. Maar als ik hoor dat het biggetje uit Oldeberkoop komt, ga ik voor de bijl. Oldeberkoop! Friesland! En terug ben ik op de boerderij van opa en oma in Oldeholtpade waar ik als klein kind betoverd werd door het boerenleven. En Oldeberkoop, waar Miss Piggy tijdelijk woont, ligt er vlakbij.
Niks eenzamers dan een eenzaam varkentje. Wat een treurig biggetje. Ze zit in een paardenbox. Zodra ze ons hoort steekt ze haar roze neusje door een spleet. Het eerste dat me aan haar opvalt, is dat ze geen staartje meer heeft. Niks bijzonders voor een bio-industriebig, maar dit beestje heeft zelfs geen stompje meer over. Het ziet er wreed uit. Wat heeft de boer bezield, of is het een ongelukje geweest van een stagiair? Maar staartje of geen staartje, het biggetje kwispelt evengoed als ze ons ziet. De aansturing van het staartbotje gaat als een dolle heen en weer onder de huid aan het uiteinde van haar rug, zo blij is ze met het bezoek. Kijk, ze heeft blauwe oogjes. Dat heb ik nog niet eerder bij een varken gezien.
En daar gaan we weer met een big op huus an. Het achtste varkentje. Billie Bofkont, Mannetje Bromsnor, Vrouw Vos, Aagje, Lady Lolita, Stalker, Miss Universe en nu dan Miss Piggy. Twee koetjes Rosamunde & Butale Griet, de rammetjes Gevaarlijke Eddy & Caesar, de hanen, kippen, poezen, de gans Arie Bombarie. Zo langzamerhand begint het een echte familie te worden. Familie Bofkont. Ineens is de naam er.
Miss Piggy krijgt meteen een eigen blog. Van bio-industriebig tot groot gelukkig varken. Via haar belevenissen als nieuwkomer op Het Beloofde Varkensland kan ik zo de hele Familie Bofkont introduceren. Misspiggy.nl blijkt nog vrij te zijn. Maar nog verbaasder ben ik als de blog de lucht in gaat. De eerste dag al meer dan vijfduizend bezoekers. Hoe is dat mogelijk? Door haar bewegende neusje en knorgeluiden?
Miss Piggy blijkt met haar stralende kopje op een Japanse website vol onbegrijpelijke tekens te staan. Ze komt in de krant, gaat mee naar de studio van BNN, krijgt een welkomstfeestje en fans. En een eigen masseur: Boy George. Boy George?! Ja, over hem later meer.
Als er op een dag ook een Japanse filmploeg komt, kan ik eindelijk over die Japanse blog vragen. Wat staat daar eigenlijk? Daar staat dat er in Amstelveen een varkentje samenwoont met een kat. En dat ze met zo’n smoeltje alleen maar Miss Piggy kan heten.
Copyright Dafne Westerhof / Het Beloofde Varkensland