BabyBig
 gestreeld vlees

Bij grote uitzondering moet ik in een nachtje van huis. Ik ben uitgenodigd op de Land en Tuinbouwsalon in Roeselare. We vertrekken in het rietbusje, volgepakt met Familie Bofkont in replica’s. De Belgen kijken hun ogen uit als we onze stand opbouwen. Daar staan Brutale Griet en Rosamunde op ware grootte. Vrouw Vos met haar rode krulhaar, Aagje steekt haar eigenwijze neus de lucht in, Billie Bofkont, de hele familie is vertegenwoordigd. De beurs wordt ‘s avonds in de congreszaal geopend door de minister van Economische Zaken. Ineens hoor ik mijn naam. ‘Ik wil in het bijzonder mevrouw Dafne Westerhof welkom heten, de Nederlandse dame die u morgen een workshop varkensmassage zal geven.’

Varkensmassage? De zaal begint te klappen en komt niet meer bij van het lachen. ‘Er valt hier een beste boterham voor u te verdienen mevrouw,’ vervolgt de minister. ‘We hebben hier een hele grote varkensstapel in België.’

De volgende dag staat het zwart van de boeren. Allemaal een flyer in de hand die de organisatie speciaal heeft laten drukken: ‘Varkensmassage voor Beginners’. Ik vertel hoe ik de gestresste Aagje door massages rustig heb gekregen. De geheime varkensplek wijs ik aan op haar replica. ‘Hebben wij geen tijd voor madammeke,’ roept een varkensboer. Ik leg uit dat je met de juiste concentratie in vijf minuten al veel kunt bereiken.

Daar is de krant voor een foto. ‘Is er nergens een echte big?’ vraagt de fotograaf. Die is er. Verderop staat een exposant met een biggencouveuse, een soort magnetron voor slappe biggen. Er liggen vier biggetjes in. Drie roze en een gevlekte. De couveuseboer maakt aanstalten.

‘Nee, ik pak het er zelf wel uit,’zeg ik snel. Voorzichtig schuif ik het bonte biggetje naar me toe. Het is een meisje. Ik hou haar tegen mij aan en wieg haar zachtjes heen en weer. Door mijn hartslag valt ze onmiddellijk in slaap. De boeren staan met open mond te kijken. ‘Heeft ze die big behekst of zo? Het beest gilt niet eens.’

‘Die big moet mee naar Het Beloofde Varkensland!’ roept iemand uit het publiek. Er wordt wat gesmoest en ik zie twee mannen lachend richting couveuse vertrekken. De couveuseboer is niet gek. ‘Die big verkoop ik niet.’ Het wordt handjeklap. Hij drijft de prijs op tot 250 euro. BabyBig wordt de best betaalde big ooit. De boer beurt in een klap voor meer dan 10 biggetjes tegelijk.

En zo krijg ik als dank geen boekenbon, maar een big mee naar huis. Als we ‘s avonds heel laat terugkomen, staat Arie Bombarie bij de poort te wachten. M. die opgepast heeft, vertelt dat hij na ons vertrek het rietbusje nog uren heeft nagetuurd. BabyBig is nog kleiner dan de poezen. Maar haar schoudertjes en billetjes hebben al vorm. Schouder- en achterham, de specialiteit van dit Belgische ras, het Piëtrain varken.

‘Dagelijks strelen geeft lekkerder vlees’, kopt Het Laatste Nieuws de volgende dag. ‘Vlaamse boeren maken kennis met varkensmassage door de ‘moeder Theresa van de landbouwsector’. En zijn de varkens echt gestresseerd, dan neem je die best eens een nachtje bij je in bed.’ Er volgen nog meer artikelen. ‘Heel België is zot van u’, mailt de PR-man van de beurs.

Kort daarna komt er bezoek uit België. Een cameraploeg van VRT met twee boerinnen. De Belgische varkensboerinnen tobben met een gestresste fokzeug. Ze oefenen met massages op de grote Aagje en de kleine BabyBig. Er gaat een wereld voor ze open. Dat gaan ze thuis ook doen.