PS

Boy George & Co
 de beste paardjes van stal

Ben ik Boy George vergeten? Natuurlijk niet. Door de PS krijgt hij juist extra aandacht. Die verdient hij ook. Boy George als stille kracht van Familie Bofkont. In al zijn bescheidenheid altijd aanwezig op het juiste moment.

Wie gaat er bij de nieuwe biggetjes zitten om ze welkom te heten? Boy George. Wie waakt er over ze na een operatie? Boy George. Wie heeft altijd goede zin, ondanks een levenslange niesziekte? Boy George. Menig dierenarts is het er over eens: zijn jaren tellen als tropenjaren. Maar wat doet ie zijn best, deze bijzondere Boeddhaprins. Hij overleefde zelfs een lange rit onder de motorkap van een boerenjeep.

Ik vond Boy George op een zomeravond op de dijk voor de boerderij. Hij en zijn zus Dansmarieke. Amper vier weken oud, wat waren ze er slecht aan toe. Ze overleefden het en sloten zich aan bij de kittens van Grijze Kat & Rode Poes. Boy George bleek een vegetariër avant la lettre. Dol op verse ananas en mango. Dansmarieke hield van keten en dansen. Op de plek waar ik haar in 1997 vond, is ze acht jaar later verongelukt.

Daar op de dijk, kwam ook Poesje aan haar einde. Ze was er ineens en een paar maanden later ook zomaar weer weg. In de tussentijd werd ze op 18 april 2012 moeder van Kareltje, Boerenbontje en Siepert. Ook heel belangrijk in mijn leven geweest: Stinkwijfje, Booswicht en Mollie. Van jonge Amsterdamse salonkatjes werden zij bejaarde boerenmeisjes.

Ook uit Amsterdam: Tantetje en Sneeuwwitje. Tantetje maakte Spook het leven zuur en vond een ander thuis. Sneeuwwitje woont hier nog steeds. Bescheiden en dapper poesje.

En dan Duifje. Op een dag in 1996 zat ze zomaar ineens in de vensterbank. Ze zat op mijn hoofd, op mijn toetstenbord, in mijn jaszak. Nog kan ik er droevig van worden dat ze er niet meer is. Geldt ook voor Pareltje, de parelhoen-haan, die op een ochtend in 1997 de boel op stelten zette. Over het hek gezet. Zat uren voor de spiegel uit eenzaamheid.

Toen Kippie kuikens kreeg, annexeerde hij haar kroost. Hij kreeg de tijd van zijn leven. Dan nog Grootmoedertje, afgedankt kalkoenenvrouwtje. Nog zie ik haar over het erf stappen. Haar veren als een deftige japon, afgezet met Brussels kant. De rode flubbertjes rond haar nek als een bloedkoralen snoertje. Ook zij ligt op de Bofkontbegraafplaats. En dat is fijn. Zo blijven ze er allemaal altijd bij. Familie Bofkont forever.