Vrijdag 10 december 2004
De Dag van De Nieuwe Woning
Vanochtend zag ik een man het witte huisje ingaan. Ik werd meteen nieuwsgierig. Hij bleef lang weg en toen hij weer naar buiten kwam had hij een kruiwagen vol troep bij zich. Ik mocht er niet in. Maar de deur bleef op een kiertje staan en ik kon hem met mijn neus open krijgen. Toen zag ik het. Het huis van de hanen! Ze zaten allemaal in een hoekje en keken verbaasd en verschrikt. Alles was overhoop gehaald. ‘Wat is hier aan de hand?’ vroeg ik. ‘Het schijnt dat hier een varken komt wonen,’ antwoordde een witte duif met grijze vleugels. ‘En nu moet alles worden opgeruimd.’
En jullie dan? Waar moeten jullie dan wonen?’ De duif keek haar buurman aan, een deftige haan met prachtige veren. ‘O wij blijven gewoon hoor, denk maar niet dat wij gaan verkassen. Geen sprake van.’ Toen kwam de man met de kruiwagen er weer aan en moest ik eruit.
Maar ik had wel nieuws! Zelfs Spook wist ‘t nog niet. Een varken? Nou dat kon er maar een zijn natuurlijk. Maximiliaan! Ik had hem ‘s ochtends nog door de deur heen gehoord, hij beet keihard in het hout. Wel leuk dat hij achter op het erf komt wonen. Wie weet raken we dan wat sneller aan de praat. Toen kwam er een bestelauto aan. Er stapten een man en een vrouw uit. Ze haalden er allerlei spullen uit. ‘Peter Klaver,’ stond op zijkant van het busje. ‘Dierenarts voor bijzondere dieren en exoten’. Exoten? Wat zou dat zijn? Zou Maximiliaan een exoot zijn? Morgenavond is er weer vergadering bij Billie Bofkont. Dan zal ik eens aan hem vragen wat dat is.
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof