Dinsdag 7 december 2004
De Dag van Ik Heb Hem Gezien!
Ik heb hem gezien! Ik heb Maximiliaan gezien! Hij lag in een groot bed van stro en de Vrouw lag er weer eens naast. Er waren ook mensen van de televisie bij. Ze waren zo druk bezig dat ik ongezien met m’n voorpoten In de vensterbank kon gaan staan. En toen zag ik hem liggen! Hij kreeg trossen vol druiven. Wel een beetje dik vond ik hem. Maar toch wel erg knap hoor. Ik kan niet wachten tot hij buiten komt.
Ik snap trouwens niet waarom hij niet naar buiten komt. ‘Dat mag nog niet,’ zei Spook. ‘De uitslag van z’n bloed is nog niet binnen.’ Daar snapte ik niks van. Maar Spook legde uit dat er eerst gekeken moet worden of hij niet een of andere ziekte heeft. Pas als dat allemaal goed is, dan mag hij er uit. Nou, dat vind ik maar raar. Hij ziet er helemaal niet ziek uit. Integendeel. Maar het schijnt echt zo te moeten. Als de Vrouw dat niet beloofd had, had ze Maximiliaan niet mogen vervoeren.
Het was lekker weer. Toen we allemaal achter op het land liepen moest ik alles vertellen over Maximiliaan. Ik ben de enige die hem gezien heeft. De anderen zijn te klein en kunnen bij de vensterbank. Het heeft voordelen om zo snel te groeien…
Wordt Vervolgd.
© Dafne Westerhof