Dit zou de laatste zomer van Bokita gaan worden. Was ze goed ter been geweest dan hadden we een hospice voor haar gebouwd in de tuin van Doornroosje. De verstilde ommuurde plek waar na de brand spontaan van alles is gaan groeien en bloeien, wild, woest, sprookjesachtig mooi. Maar hoe kregen we Bokita daar? Ja, per ambulance, en onder narcose, maar dat risico vond ik te groot.
Wel wilde ik zo dicht mogelijk in haar buurt zijn.
Voor quality time maar ook ter observatie. En zo ontstond het idee om het groene Pipowagentje te bombarderen tot mobiel tiny house / tiny office. Een zieke Bofkont? Hup er op af, achter de trekker, en een kampementje opslaan bij de betreffende patiënt.
Bokita had de primeur.
Op de avond van 5 mei stond de Pipowagen naast haar huisje. En die staat er nog steeds. Reuze gezellig en reuze handig. Van alle gemakken voorzien voor de varkenshoeder van dienst. Bofkontboekhoudertje spelen, koken, eten, slapen, bloggen, verzin het maar. De hoofdtaak: Bokita vertroetelen. Lekkere hapjes, klessebessen, aaitje hier, aaitje daar. Ideaal.
Zondag kwamen Bofkontboerinnen Annet en Lidy bloemen brengen.
Ondanks de hitte lag Bokita er mooi bij, onder een koel bladerdak. Kon ze maar eeuwig onder haar oude, wijze, beschermende beuk blijven liggen. Ik heb het serieus overwogen, een graf onder haar boom. Zo’n mooie rustige plek. Het was haar zo gegund.
Ik dacht aan mijn opa. Opa Westerhof met zijn varken Betsie en haar biggetjes. Het hele varkensgezinnetje ging dood aan de vlekjesziekte. Het was een dag van rouw. Opa begroef ze stiekem achter de boerderij. Dat was in 1928, toen mocht dat ook niet (meer) vanwege de veewet. Bokita valt ook onder de veewet. Het is strafbaar om haar onder de beuk te begraven.
Ik doe het gewoon, dacht ik, net als opa.
Maar opa Westerhof had geen bekende stichting. Familie Bofkont staat volop in de schijnwerpers. Een boete, kan mij het schelen, maar zou het daar wel bij blijven? Wie weet wat er dan verder nog boven de koppies van de andere bofkonten hangt?
In de tuin van Doornroosje zijn de vlierbessen inmiddels rijp.
Vanochtend in alle vroegte een mooie tak afgesneden. Ik had hem nog niet bij Bokita gelegd of ik kreeg dit berichtje: ‘Uw gemelde kadaver voor vandaag staat ingepland tussen 06:00 en 08:00.’
Je zou er toch de slappe lach van krijgen.
Om 7.02 uur was het zover. Toen Bokita uit zicht verdween verscheen er een regenboog boven Het Beloofde Varkensland.
Johannes Kossen heeft Bokita’s ronde vormen vereeuwigd in gips. Mooie boeddha-achtige beeldjes. Veel gehoord de afgelopen dagen: Ik heb er een! Ik ook! Gelukkig heb ik er zelf ook nog eentje.
Bokita zal niet vergeten worden. We hebben met z’n allen van haar gehouden.
Dennis, Lidy, Saskia, Erin, Maya, Ingeborg, Wendy, Patrick, David, Maarten, Annemiek, Hanny, Emile, Orson, Cees, Arthur, Karin, Andolein, Lydia, Gerrie, Martien, Ariane, Daan, Annet, Neel, Josseline, Ton.
(en ik hoop dat ik niemand vergeet van het Bofkontteam). Dank allemaal!
Bokita komt terug als groene stroom.
BOFKONT TV – Monumentje voor Bokita
https://vimeo.com/familiebofkont/20200818-monumentje-voor-bokita
https://bofkont.tv/20200818-monumentje-voor-bokita.mov
Dit ging er aan vooraf:
BOKITA RUST IN VREDE
https://familiebofkont.nl/2020/08/bokita-rust-in-vrede/
BOKITA en EITJES
https://familiebofkont.nl/2020/08/bokita-en-eitjes/
BOKITA en BIG
https://familiebofkont.nl/2020/08/bokita-en-big/
Ook goed om te weten:
HET VERDRIET VAN BELGIE
https://familiebofkont.nl/boek/bokita/
DAPPERE BANGE BOKITA (1)
https://familiebofkont.nl/2020/05/dappere-bange-bokita/
DAPPERE BANGE BOKITA (2)
https://familiebofkont.nl/2020/05/dappere-bange-bokita-2/
DAPPERE BANGE BOKITA (3)
https://familiebofkont.nl/2020/05/de-zoon-van-bokita-3/
BEZOEK VOOR BOKITA + filmpje
https://familiebofkont.nl/2020/06/bezoek-voor-bokita/