Mijn Zomer met Mister Frisling (1)
Het Dilemma
“Ons zoontje heeft vanmiddag een wild zwijntje gevonden, achter ons huis in een wildrooster. Na veel gepruts hebben we het beestje kunnen bevrijden en mijn oudste dochter vertroetelt hem al de hele middag. Het is echt nog een heel kleintje, het navelstrengetje zit er nog aan. Hij drinkt een beetje biestemelk uit de fles en loopt vrolijk achter mijn dochter aan door het gras. Verder veel slapen. Wij zijn het een en ander gewend op het gebied van opvang van vogels, honden, katten etc. maar een jong zwijntje…”
Op Hemelvaartsdag – 21 mei – krijg ik ‘s avonds bovenstaand mailtje.
Tijdens het lezen schud ik al met mijn hoofd. Nee, nee, nee.
Dat is zo’n beetje vaste prik geworden. Mail lezen en nee schudden, want:
‘Heeft u een plaatsje voor mijn hangbuikzwijn? Hij is zo groot geworden.’
‘Wij gaan scheiden. Ik moet van mijn hangbuikzwijnen af.’
‘Ons varkentje was altijd zo leuk in huis. Nu doet ie zo gek. Mag hij bij jullie?’
Op dit soort verzoeken kan ik nooit ingaan. Het Beloofde Varkensland neemt alleen varkens op uit de bio-industrie. Of ‘hobbyvarkentjes’ maar dan moeten ze geen dak boven hun hoofd hebben en in nood verkeren. Zwervertjes die het gevaar lopen afgeschoten te worden.
Maar dit babyzwijntje! Waar moet dat beestje heen? Dat gaat een enorm beest worden – als ie het al overleeft – heeft heel veel ruimte nodig en bovenal soortgenoten.
Help! Dilemma!
Ik besluit er een nachtje over te slapen…
Wordt Vervolgd.
Mijn Zomer met Mister Frisling (2)
Het Wildrooster
De volgende dag ben ik eruit. Ik ga deze moederloze frisling opnemen. Niet mijn eerste wildzwijntje dus ik weet wat ik kan verwachten. Met Wildeman en Juffrouw Loes heb ik goede ervaringen. Wildeman woont al 3 jaar op Het Beloofde Varkensland en Juffrouw Loes werd vorig jaar door een jager gebracht. Gegrepen door zijn jachthond.
Dit zwijntje zou dus mijn tweede getraumatiseerde frisling worden.
Hoewel: de jager had Juffrouw Loes eerst zelf in huis genomen. Hij had goed werk verrricht ;-) Juffrouw Loes kwam als een vrolijk, levenslustig biggetje op Het Beloofde Varkensland aan.
Zowel Wildeman en Juffrouw Loes hebben mij veel geleerd over wilde zwijnen, maar ook over mijn gedomesticeerde varkens. Keer op keer deden ze mij versteld staan van hun vanzelfsprekende aanwezigheid en hun zelfverzekerde gedrag. Heel wat anders dan die grote roze lummels met hun korte lontjes.
Dus ja, dit pasgeboren everzwijntje mag de uitzondering op de regel zijn: Het Beloofde Varkensland neemt geen nieuwkomers meer op, tenzij het niet anders kan.
Deze frisling, ten dode opgeschreven door zijn val in het wildrooster, is welkom op Het Beloofde Varkensland. Ik reis dus af naar de Veluwe. Eerst dat wildrooster. Dat moet ik zien.
Wordt Vervolgd.
